Farkına varmak, farkında olmak

Farkına varmaktır hayat, onun farkında olmaktır. Farkına varıldığında güzel

görünür bize bir güzel. Farkına varmadığımız sürece bizim koca dünyamızda
tanımsızdır o. Tanımsız olan, tanınmayan bir şeyin güzel olup olmadığını bilemeyiz.

Farkına varıldığında güzel kokar bir çiçek. Farkına varılmadan önce bizim
dünyamızda tanınmaz.

Farkına varmak bir uykudan uyanmak, dışarısı ile bağlantı kurmaktır. Bağlantı
olmadan tanım olmaz, tanımak olmak, ilişki olmaz.

Hayat farkında olduğumuz bir evren, sorunlar ise içine düştüğümüz kara
deliklerdir. Sorunlarımız beynimizi meşgul ettiginde içine düseriz bu koca kara
deliklerin. Farkına varmayız, daha doğrusu farkına varamayız evrende ve dünyada
neler oluyor? Beş duyumuz kapalı olduğunda baglantımız kesilir bulunduğumuz
yer ile, ruhumuzun ait olduğu yer ile. Bilemeyiz neredeyiz?

Farkında olmak icin önce farkına varmalıyız, sonra gormeliyiz, bakmalıyız,

duymalıyız, dokunmalıyız ve tatmalıyız. Yani beş duyumuz açık olmalı. Ve en
önemlisi; beş duyumuz açık iken kara deliğe düşmemiş olmalıyız. Eğer
sorunlarımızdan sıyrılamamış isek, beş duyumuz açık olsa da işe yaramaz, farkına
varamayız hiçbir şeyin.