องค์หนึ่ง

SCENE 1 – ฝั น
ฉาก กลางเวที
ตัวละคร เด็กหญิง, เด็กชาย, แม่พระเอก และเสียงของแม่บ้าน
ตอนแรกไฟทัง้ เวทีดบั อยู่ แล้วไฟก็ค่อยๆ สว่างขึ้น แต่จะฉายให้เห็นเฉพาะทีต่ รงกลางเวทีเท่านัน้
(แล้วถ้ามีควันสี ขาวๆ ด้วยจะดีมาก)ทีก่ ลางเวทีจะมี เด็กผูช้ ายนัง่ ร้องไห้อยู่ อาจจะเป็ นนัง่ ชันเข่า
แล้วก็เอามือขยี ต้ า ข้างๆ มีเด็กผูห้ ญิ งใส่ชดุ นอนนัง่ ยองๆ มองอยู่
เด็กหญิง : ร้ องไห้ ทำไมหรอจ้ ะ
เด็กชาย : ................. (มีแต่เสียงสะอึกสะอืน้ )
เด็กหญิง : เป็ นเด็กผู้ชายก็ต้องเข้ มแข็งสิ
เด็กชาย : แต่เราคิดถึงแม่ (เด็กผูช้ ายเอามื อทีข่ ยี ต้ าออกมองหน้าเด็กผูห้ ญิ ง)
เด็กหญิง : เราก็คิดถึงแม่เหมือนกัน แต่ถ้าเราร้ องไห้ แม่ที่อยูบ่ นสวรรค์ก็จะร้ องไห้ ด้วย
เด็กชาย : (เด็กผูช้ ายพยายามหยุดร้องไห้ มี เสียงแบบซื ้ดขี ม้ ูกแรงๆ) แม่ของเธออยูบ่ นสวรรค์หรอ
เด็กหญิง : อื ้อ แล้ วแม่เธอล่ะอยูท่ ี่ไหน
เด็กชาย : เรา...ไม่ร้ ู (เด็กผูช้ ายเริ่ มร้องไห้อีกรอบ)
เด็กหญิง : นี่อย่าร้ องนะ เดี๋ยวเราช่วยเธอตามหาแม่ก็ได้ หยุดร้ องนะ ถ้ าเธอร้ องเราก็จะร้ องด้ วยนะ
(เด็กผูห้ ญิ งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตาม ไม่รู้ว่าจะช่วยเด็กผูช้ ายยังไงดี)
แล้วก็มีแม่พระเอกใส่ชดุ สีขาวๆ พริ้ วๆ เดิ นเข้ามาจากฝั่ งข้างหลังของเด็กผูช้ าย อยากจะลูบหัวเด็ก
ผูช้ ายแต่ก็ชกั มือกลับ จังหวะทีเ่ งยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นว่าเด็กผูห้ ญิ งกำลังจ้องตัวเองอยู่ จึงยิ้ มให้
แล้วก็เดิ นอ้อมมาหาเด็กผูห้ ญิ ง
แม่พระเอก : หนูชว่ ยอะไรน้ าอย่างได้ มยจ้ ั ้ ะ (เด็กผูห้ ญิ งหันไปมองเด็กผูช้ ายทีย่ งั ร้องไห้อยู่ ทำสีหน้า
ลำบากใจ) ไม่ใช่ช่วยน้ าสิ แต่ชว่ ยเด็กผู้ชายคนนี ้ (แม่พระเอกยิ้ มใจดี )
เด็กหญิง : ถ้ าหนูช่วยได้ หนูจะช่วยค่ะ (เด็กผูห้ ญิ งหันกลับไปหาเด็กผูช้ าย) เราจะช่วยเธอเองนะ (แต่
เด็กผูช้ ายก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร ยังคงนัง่ ร้องไห้อยู่เงียบๆ)
แม่พระเอกเดิ นนำเด็กผูห้ ญิ งไปยังขิ มทีต่ งั้ วางไว้เยื อ้ งๆ กัน แล้วก็ให้เด็กผูห้ ญิ งนัง่ ลง ส่วนตัวเองนัง่
ซ้อนหลัง จับมือเด็กผูห้ ญิ งให้เล่นเพลง แต่เล่นไปซักพัก เด็กผูห้ ญิ งก็หยุด
เด็กหญิง : หนูเล่นไม่เก่ง เล่นไปก็ไม่เพราะ คุณน้ ามาเล่นเองไม่ดีกว่าหรอคะ (เด็กหญิ งหันหน้ากลับ
ไปหาแม่พระเอกทีอ่ ยู่ข้างหลัง)
แม่พระเอก : น้ าเล่นไม่ได้ หรอก (ยิ้ มใจดี แต่เศร้าๆ แล้วก็จบั มื อเด็กให้เล่นดนตรี ต่อ)
ไฟก็ฉายกลับไปทีเ่ ด็กผูช้ ายทีห่ ลับไปแล้ว
แม่พระเอก : เพลงนี ้เป็ นเพลงพิเศษ ช่วยเล่นเพลงนี ้ให้ เขาฟั ง แล้ วเขาจะรู้สกึ ถึงความรัก ....จากแม่ของ
เขา
 ไฟก็ค่อยๆ ดับลงโดยทีย่ งั มีเสียงดนตรี ดงั ไปเบาๆ
แม่บ้าน : (พอไฟดับ จะได้ยินแค่เสียง) คุณ (ชื่อนางเอก) คุณ (ชื่อนางเอก) คะ

SCENE 2 – ย้ อนเวลา
ฉาก บ้ าน
ตัวละคร พระเอก นางเอก แม่บ้าน (อารมณ์ประมาณป้ารุจเนื ้อคู่) แม่นม
นางเอกหลับอยู่บนเก้าอี้ มือข้างนึงเท้ากับทีเ่ ท้าแขน แม่บา้ นยืนอยู่ข้างๆ
แม่บ้าน : ใกล้ ถึงเวลานัดกับคนที่จะมาซื ้อบ้ านแล้ วนะคะ (แม่บา้ นทำหน้าเศร้า แตะแขนปลุก
นางเอก)
นางเอก : (ลืมตา ค่อยๆ ยกหัวจากมือ หันมามองแม่บา้ น) อ๋อค่ะ ฝากคุณป้าดูความเรี ยบร้ อยของ
บ้ านด้ วยแล้ วกันนะคะ หนูจะรี บไปเตรี ยมตัว (นางเอกพูดไปก็ลกุ ขึ้นยื น แล้วหันหลังทำท่า
ว่าจะเดิ นออกจากฉากไป)
แม่บ้าน : คุณ (ชื่อนางเอก) คะ!! (นางเอกหันกลับมามองป้าแม่บ้าน) อย่าหาว่าป้าอย่างนู้นอย่างนี ้
เลยนะคะ เอ่อ,,,คือ (ป้ าแม่บา้ นทำท่าแบบกลื นไม่เข้าคายไม่ออก อ้ำๆ อึ้งๆ จะพูดก็ไม่พดู
ซักที) คือ… คุณ (ชื่อนางเอก) อย่าขายบ้ านหลังนี ้เลยนะคะ คุณท่านทังสองรั ้ กบ้ านหลังนี ้
มาก คุณ (ชื่อนางเอก) เองก็รักบ้ านหลังนี ้มาก แล้ วจะขายทำไมล่ะคะ
นางเอก : (นางเอกยิ้ มเศร้าๆ) คุณแม่...ท่านเสียไปตังนานแล้ ้ ว คุณพ่อก็มาจากไปอีกที่นี่ก็เหลือแค่
ความทรงจำ ถึงจะเป็ น ความทรงจำที่ดี แต่ความทรงจำดีๆ ถ้ ามัวแต่นกึ ถึงก็จะทำให้ เรา
เศร้ าเปล่าๆ ไม่ใช่หรอคะ ให้ หนูขายเถอะค่ะ หนูจะได้ กลับไปอยูท่ ี่อเมริ กาอย่างสบายใจ
ไม่เหลือพันธะอะไรให้ ต้องกังวลอีก นี่ก็ใกล้ เวลาแล้ ว รบกวนคุณป้าช่วยไปดูแลความ
เรี ยบร้ อยด้ วยนะคะ
แม่บ้าน : ...ค่ะ (พยักหน้าปลงๆ ถอนหายใจแล้วเดิ นกลับออกนอกห้องไป)
นางเอกยืนอยู่ทีเ่ ดิ มแปปนึง แล้วก็เริ่ มเดิ นสำรวจห้องนัง่ เล่น วนจากประตูใหญ่ แล้วก็เดิ นไปตาม
ผนังเรื ่อยๆ ดูรูปประจำตระกูลนานๆ แล้วก็เอามื อจับไปตามตุ๊กตา ของแต่งบ้าน ฯลฯ จนเดิ นไป
สุดห้อง ก็เจอกับกล่องใส่ขิม เลยยกออกมา แล้วก็วางลงบนพืน้ แกะเอาขิ มออกมาตัง้ นางเอกนัง่
คิ ดซักพัก ไหว้ขิมแล้วก็เริ่ มเล่นเพลงในความฝั นทีต่ วั เองได้ยิน เล่นไปนานพอสมควร ให้คนดูพอจะ
เริ่ มคุน้ ๆ กับเพลง)
ดับไฟ โดยยังมีเสียงขิ มดังอยู่เรื ่อยๆ จนเปลี ย่ นฉากปั จจุบนั ให้กลายเป็ นฉากอดีต
------------------------------------------------- ย้ อนสู้อดีตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
เปิ ดไฟตรงบ้านเห็นนางเอกนัง่ ตีขิม โดยทีฉ่ ากเปลี ย่ นไปทัง้ หมด
พระเอก : (พุง่ เข้ามาทางประตูหลัง) คุณแม่!!!! (ตะโกนเสียงดัง)
พระเอก + นางเอก : (ผงะมองหน้ากัน) คุณเป็ นใคร (นางเอกเสียงงงๆ พระเอกขึ้นเสียงนิ ดหน่อย)
นางเอก : อ๋อ...(ชี ้นิ ้วเล็กน้ อย) คุณคนที่จะมาซื ้อบ้ านใช่มยคะ
ั ้ สวัสดีคะ่ ดิฉนั เป็ นเจ้ าของบ้ าน
พระเอก : ห้ ะ
นางเอก : ได้ ชมทัว่ บ้ านรึยงั คะ? แหม เห็นแล้ วใช่มยคะว่
ั ้ าของใช้ เฟอร์ นิเจอร์ ยงั สมบูรณ์เพอร์ เฟคทุก
ชิ ้นทุกอัน ถ้ าคุณตัดสินใจซื ้อวันนี ้เดี๋ยวดิฉนั แถมโปรโมชัน่ พิเศษ ทำความสะอาดทังหลั ้ งให้
นะคะ ตัดหญ้ า ทำสวน พรวนดินฟรี คะ่
พระเอก : เอ่อ (พระเอกทำท่าจะพูดแต่โดนนางเอกพูดขัดก่อน)
นางเอก : ราคาต่อรองกันได้ คะ่ แต่จริ งๆ แล้ วราคาตามที่ประกาศนี่ก็เป็ นราคาที่ไม่แพงแล้ วนะคะ
เทียบกับบ้ านหลังใหญ่ขนาดนี ้
พระเอก : ไม่..(พระเอกทำท่าจะพูดแล้ ว นางเอกขัด)
นางเอก : ราคาสูงไปหรอคะ งันเดี ้ ๋ยวดิชนแถมโปรโมชั
ั้ น่ เพิ่มก็ได้ คะ่ นอกจากตัดหญ้ า ทำสวน พรวน
ดิน แล้ ว จะแถมเล็มขนสุนขั ตัดแต่งทรงผม โกนหนวดโกนเครา อุ๊ย ฮิฮิ มากไปนิด แต่
รับรองเลยค่ะ คุณซื ้อบ้ านหลังนี ้ไปไม่ผิดหวังแน่นอน
พระเอก : ซื ้อบ้ าน? คุณพูดเรื่ องอะไรของคุณ (ขึ้นเสียง ปนประชดประชัน) นี่มนั บ้ านผม คุณเป็ นใคร
(เสียงเริ่ มดัง) เข้ ามาในบ้ านผมได้ ยงั ไง แล้ วไอโกนหนวดโกนเครานัน่ อีก ผู้หญิงยิงเรื อ
ที่ไหนใครเข้ าทำกัน
นางเอก : นี่มนั บ้ านฉันต่างหาก (เริ่ มขึ้นเสียงบ้าง) คุณนัน่ แหละเข้ ามาในบ้ านฉันได้ ยงั ไง ถ้ าไม่ได้ จะ
มาซื ้อบ้ านก็เชิญออกไปเลย เสียเวลาทำมาหากินฉัน (ชี ห้ น้าพระเอก ทำท่าฮึดฮัด)
พระเอก : บ้ านคุณ?? เข้ าใจอะไรผิดหรื อเปล่าครับ
นางเอก : ก็นี่ไง ดูรูปชะ... (นางเอกชี ไ้ ปทีร่ ู ปภาพครอบครัวบนผนังแล้วก็เห็นว่ามันกลายเป็ นรู ปอืน่
ไปแล้ว ก็เลยหันกลับมามองหน้าพระเอก แล้วก็หนั ไปมองรู ป แล้วก็อา้ ปากค้าง)
พระเอก : ดูเหมือนว่านี่จะเป็ นบ้ านผมนะครับ (ทำหน้ากวนตีน)
นางเอก : นี่คณ ุ เล่นตลกอะไรกับฉัน เอาของฉันไปไว้ ที่ไหนหมด (พูดเสียงดัง)
พระเอก : (เดิ นเข้าไปหานางเอกเรื ่อยๆ โดยนางเอกถอยหลังไปทางประตูข้าง) แล้ วคุณละเล่นตลก
อะไร อยูๆ่ ก็โผล่เข้ ามาในบ้ านคนอื่น เอาขิมของแม่คนอื่นมาเล่น แล้ วที่สำคัญเพลงนันมั ้ น
เพลงของแม่ผม คุณเล่นเพลงของแม่ผมได้ ยงั ไง
นางเอก : นี่อย่าเข้ ามานะ คุณป้าคะ คุณป้า (ตะโกนเสียงดัง เขย่งเหมื อนให้เสียงอ้อมหลังพระเอก
ไปข้างนอกประตู) นี่ถ้าเข้ ามาอีก (มองซ้ายขวาแบบตืน่ ตกใจ) ชะ... ชะ... (ทำท่าคิ ด ลุกลี ้
ลุกลน) ชันจะเรี
้ ยกตำรวจ (หยิ บมื อถื อกดๆ มอง และตบๆมื อถื อ) เฮ้ ยยย ไม่มีสญ ั ญาณ (
พูดเบาๆ กับตัวเอง เงยหน้ากลับมามอง พระเอกแบบกลัวๆ)
แม่นม : (วิ่ งเข้ามาในห้อง) คุณ (ชื่อพระเอก) คะ เกิดอะไรขึ ้น
พระเอก : (เดิ นตามนางเอก จนนางเอกจนมุมหนีออกทางประตูข้างเข้าสู่ตลาด) เดี๋ยว!!! (ตะโกน
เสียงดัง)
แม่นม : คุณ (ชื่อพระเอก) จะไปไหนคะ (ตะโกนตามหลังพระเอกไป แล้วถอนหายใจ ขมวดคิ้ ว)
อะไรของเขาเนี่ย? คงไม่มีอะไรร้ ายแรงเกิดขึ ้นนะ
SCENE 3 - เจอคนทรง
ฉาก ตลาด
ตัวละคร พระเอก นางเอก แม่นม คนในตลาด
ดับไฟบ้าน เปิ ดไฟตลาด สปอตทีน่ างเอก
นางเอก : (วิ่ งเข้าตลาด มองสิ่ งรอบตัวอย่างงุนงง คนในตลาดมองทีน่ างเอกแบบไม่ค่อยดี ซุบซิ บ
นิ นทา + มีดนตรี คลอประกอบด้วย นางเอกวิ่ งไปเจอคนขายนสพ.)
เด็กส่งนสพ. : ห้ างไดมารูเปิ ดแล้ ว (ตะโกนข่าวในสมัยนัน้ ไปรอบๆ ในมื อถื อหนังสือพิ มพ์ )
นางเอก : (มองเด็กส่งนสพ.หน้าตาตกใจ แย่งนสพ.มาอ่าน แล้วพอเห็นวันทีบ่ นหนังสือพิ มพ์ก็สติ
แตก “7 พฤษภาคม 247...ไม่จริ งน่ะ”
นางเอกแย่งหนังสือพิมพ์มาจากเด็กส่งนสพ.เรื ่อยๆ หยิ บเล่มนึงมาดูแล้วก็ เขวีย้ งทิ้ ง ทำอย่างงี ้
จนหนังสือพิมพ์ในมือเด็กส่งนสพ.หมด <เด็กส่งนสพ.ก็ไม่ได้ยอมให้นางเอกเอาหนังสือไปได้
ง่ายๆ นะ ก็ยือ้ ๆ แบบงงๆ ว่านางเอกเป็ นอะไร แล้วพอนสพ.มันลงไปกองอยู่ทีพ่ ืน้ หมดก็ทำท่า
ทางหัวเสีย ก้มลงเก็บนสพ. ขึ้นมาใหม่> ส่วนนางเองก็ถอยหลังมาเรื ่อยๆ เดิ นไปมาในตลาดแบ
บงงๆ เบลอๆ (ช่วงนีก้ ็จะเป็ นเพลงตลาด ปนๆ กับเสียงร้องของนางเอก และก็เสียงคนในตลาด
เสียงซุบซิ บนิ นทา) จนไปเจอคนทรง โดยทีน่ างเอกหันหลังอยู่ คนทรงก็ดอ้ มๆ มองๆ จนมาใกล้
นางเอก นางเอกหันหลังมา สะดุง้ ตกใจ หายใจ เฮื อก เดิ นถอยหลังไปชนอกพระเอกพอดี จังหวะ
นีท้ กุ คนในตลาดจะหยุดนิ่ ง มองไปทีน่ างเอก พระเอก คนทรง)
คนทรง : เจ้ า!!!! (ตะโกนเสียงดังมากกกกก ชี ไ้ ปทีน่ างเอก พระเอกกับนางเอกแยกออกจากกัน
คนในตลาดหลุดจากภวังค์ มามุงกันแล้วก็ซุบซิ บ) เจ้ าไม่ใช่คนของที่นี่!!!! ส่วนเจ้ า(เปลี่ยน
ไปชี ้ที่พระเอก) หึ หึ หึ คงรู้สกึ อยากจะตามหาสิ่งสำคัญในอดีตขึ ้นมาแล้ วสินะ (เสียงมึน
ตลอดการพูด พระเอก นางเอกเงียบๆ อึ้งๆ หันไปมองรอบๆ เห็นคนมุง) เพราะโชคชะตาที่
คล้ ายกัน ได้ ผกู ชะตาชีวิตของเจ้ าทังสองไว้
้ ด้วยกัน ปั ญหาของพวกเจ้ า ถ้ าเจ้ าไม่แก้ ด้วย
กัน หึ หึ หึ ใครหน้ าไหนมันจะมาแก้ ให้ เจ้ า หึ หึ หึ!!!! (อยู่ดีๆ ก็เสียงดังให้ตกใจ)
นางเอก : นี่ (เสียงปรี ๊ด) ฉันงงไปหมดแล้ วนะ นี่มนั เกิดบ้ าอะไรขึ ้น (หันไปมองพระเอก) ใครเล่นตลก
อะไรกับฉัน!!!
คนทรง : หึ หึ หึ มัน เป็ น ชะตา...ลิขิต…
พระเอก : คุณจะบอกว่าผู้หญิงคนนี ้เกี่ยวข้ องกับผมกับแม่ผมงันเหรอ? ้ (แขนนึงจับแขนนางเอก ลาก
มาใกล้คนทรงขึ้นเล็กน้อย นางเอกสะบัดแขนออก)
นางเอก : ชะตาลิขิตอะไรกัน ชันไม่ ้ งมงายกับเรื่ องพวกนันหรอกนะ
้ ฉันอยากกลับบ้ าน
พระเอก : นี่คนทรง ผู้หญิงคนนี ้เป็ นใครกันแน่
พระเอก + นางเอก : “คนบ้ า เอาชีวิตชันคื ้ นมานะ” “ตอบมาสิคนทรง” “นี่มนั เรื่ องบ้ าอะไร” “หมายความว่า
ยังไง” (พูดแทรกกันฟั งไม่รู้เรื ่อง)
คนทรง : (กระทืบเท้าเสียงดัง พระเอกกับนางเอกตกใจเงียบ) เงียบ!!! ข้ าบอกเจ้ า หึหึ คนเดียวหัว
หาย สองคนเพื่อนตาย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า (ทำหน้าเพีย้ นๆ)
พระเอกกับนางเอก : “ไม่จริงใช่มยั ้ ฉันไม่เชื่อหรอก” “ช่วยกันกับยัยผู้หญิงโรคจิตนี่ ไม่มีทาง” “ฉันก็ไม่อยาก
ยุง่ กับนายนักหรอก เอาบ้ านฉันคืนมา” (กลับมาโวยวายใส่กนั แต่เบาๆ)
คนทรง : หึ หึ หึ มันเป็ นชะตา...ลิขิต (เอคโค่)
ดับไฟ ทุกคนหายไปจากฉากทัง้ หมด แล้วพระเอกกับนางเอกก็หาทางมาปรากฏตัวทีใ่ กล้ๆ บ้าน
ของตัวเองให้ได้

องค์สอง
SCENE1
ฉาก บ้ าน
ตัวละคร พระเอก นางเอก แม่นม
ไฟเปิ ดตรงบ้านเห็นแม่นมยืนรอพระเอกอยู่ สีหน้าเป็ นห่วง เดิ นไปเดิ นมา ไฟสปอตจับพระเอกกับ
นางเอกไว้
นางเอก : (พระเอกฉุดกระชากนางเอกอยู่ตรงหน้าบ้าน นางเอกพยายามขัดขื น) คุณมาลากชันทำไม ้
เนี่ย ปล่อย!!! (นางเอกตะโกนเสียงดัง พยายามดึงแขนตัวเองออกจากให้หลุดจากมื อ
พระเอก)
พระเอก : (หันกลับมามองนางเอก) ถ้ าคุณไม่มีสว่ นเกี่ยวข้ องกับแม่ผม ผมไม่ลากคุณหรอก เราต้ อง
คุยกันให้ ร้ ูเรื่ อง (ใส่อารมณ์ นิดหน่อย แล้วผลักนางเอกเข้าตัวบ้าน)
แม่นม : (ยืนรออยูด่ ้ วยความเป็ นห่วง พอประตูเปิ ด เห็นพระเอกเดิ นเข้ามาก็รีบวิ่ งเข้าไปหา
พระเอก) คุณ (ชื่อพระเอก) เกิดอะไรขึ ้นคะ ไปไหนมาเนี่ย นมเป็ นห่วงแทบแย่ (แม่นม
เข้าไปจับแขนพระเอก เพือ่ จะดูว่าเป็ นอะไรมัย้ แล้วก็บงั เอิ ญหันไปเห็นนางเอกพอดี ) แล้ ว
เอ่อ....ผู้หญิงคนนี ้ (ถอยมามองนางเอกหัวจรดเท้า)
พระเอก : นมครับ คือ...ผมไม่ร้ ูจะอธิบายยังไง ผู้หญิงคนนี ้เข้ ามาในบ้ าน แล้ วเธอก็เล่นเพลงของแม่
ได้ มันต้ องมีบางอย่างเกี่ยวข้ องกันแน่ บางทีเธออาจเป็ นกุญแจที่ทำให้ ผมเจอแม่ก็ได้
(พระเอกพูดเสียงตืน่ เต้นดีใจ นางเอกทำหน้าตัง้ ท่าจะเถี ยงว่าตัวเองไม่ได้มีส่วนเกี ่ยวข้อง
อะไรด้วยเลย)
แม่นม : ไม่ได้ นะ!!!! (ตะโกนเสียงดังก่อนนางเอกจะได้พดู พระเอกนางเอกตกใจเล็กน้อย มองไปที ่
แม่นมแบบงงๆ แล้วก็เกิ ดความเงียบ...) เอ่อ...(ทำหน้าคิ ดๆ) คือ..คุณแม่ของคุณ (ชื่อ
พระเอก) ก็เสียไปตังนานแล้ ้ ว อย่าไปรื อ้ ฟื น้ เรื่ องในอดีตเลยนะคะ
นางเอก : ใช่อย่าไปรื อ้ ฟื น้ เลย คุณไม่ใช่คนเดียวที่ไม่มีแม่ซกั หน่อย (นางเอกทำหน้ าเศร้ าคิดถึงแม่ตวั
เอง) ฉันไม่ได้ มีสว่ นเกี่ยวข้ องอะไรกับแม่ของคุณทังนั ้ นแหละ
้ ปล่อยฉันกลับบ้ านได้ แล้ ว
พระเอก : แม่อาจจะยังไม่ตายก็ได้ แค่วนั นึงผมตื่นมาแล้ วแม่ก็หายไป นมไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับแม่
ให้ ผมฟั ง ผมถาม นมก็ไม่พดู ไม่เคยอธิบายอะไรเลย
แม่นม : เอ่อ...ก็นมไม่อยากให้ คณ ุ (ชื่อพระเอก) ต้ องเอ่อ...เสียใจ (แม่นมมองพระเอกด้วยความ
เป็ นห่วงจริ งๆ)
พระเอก : ผมล้ มเลิกความคิดที่จะตามหาแม่ จนกระทัง่ วันนี ้ ที่ผมได้ ยิน...ผู้หญิงคนนี ้ (พระเอกจับ
มือของนางเอกยกขึ้นมาให้แม่นมดู) เล่นเพลงของแม่ คนทรงที่ตลาดก็พดู ว่าเราสองคนมี
อะไรบางอย่างร่วมกัน มันไม่ใช่เรื่ องบังเอิญ ผมเชื่อว่าเหตุผลที่เธอมาอยูท่ ี่นี่...ตอนนี ้...ก็
เพื่อมาทำให้ ผมได้ พบกับแม่ นมอย่าห้ ามผมเลย (สีหน้าจริ งจัง นางเอกก็แบบพยายาม
แกะมือออก ส่ายหน้าปฏิ เสธกับแม่นมว่าไม่ใช่ )
แม่นม : คนทรงนัน่ ก็แค่พดู ไปเรื่ อยเปื่ อย คุณหนูอย่าไปเชื่อคำพูดไร้ สาระพวกนันเลย ้ นมรู้วา่ คุณ
(ชื่อพระเอก) คิดถึงคุณแม่มาก แต่เชื่อนมเถอะค่ะ คุณแม่ของคุณ (ชื่อพระเอก) ท่าน...เสีย
แล้ วจริงๆ (แม่นมเดิ นเข้ามาหาพระเอก)
พระเอก : แล้ วจะให้ ผมทำยังไง ยอมแพ้ ง่ายๆ อย่างนันหรอครั ้ บ (เสียงดัง) ... อย่างน้ อย...ก็ขอให้ ผม
ได้ พยายามเถอะ (เสียงอ่อนลงเป็ นการอ้อนวอน)
แม่นม : (ถอนหายใจ มองหน้าพระเอก หลับตาคิ ด จากนัน้ ลื มตา เปลี ย่ นเป็ นสีหน้าสงบ) งันก็ ้ ตาม
ใจคุณ (ชื่อพระเอก) เถอะค่ะ นมขอตัวก่อน ถ้ ามีอะไรก็เรี ยกนมนะคะ (หันไปมองหน้า
นางเอกแบบดูถูกนิ ดๆ เดิ นออกจากฉากไป)
นางเอก : (มองตามแม่นมออกจากฉาก จากนัน้ ก็กลับมาดึงแขนออกจากมื อพระเอก) ฉันจะกลับ
บ้ าน ปล่อย ปล่อยฉันสิ (ทำเสียงขัดขื นเหมื อนออกแรงดึงอยู่)
พระเอก : คุณก็ได้ ยนิ ที่คนทรงพูด เราต้ องช่วยกัน ถึงผมจะไม่ร้ ูวิธีก็เถอะ แต่ถ้าคุณช่วยผมตามหาแม่
คุณก็คงจะเจอทางกลับบ้ านเองนัน่ แหละ
นางเอก : หึ (เสียงแบบขำๆ ประชดประชัน) ทำไมฉันต้ องช่วยคุณตามหาแม่ก่อน? ทำไมคุณไม่มา
ช่วยฉันหาทางกลับบ้ านก่อนล่ะ? ถ้ าฉันหาทางกลับบ้ านได้ คุณอาจจะเจอแม่คณ ุ ก็ได้ นะ
พระเอก : สรุปคุณจะช่วยผมมัยเนี ้ ่ย
นางเอก : ตลกมากจริงๆ คิดว่าคนอย่างฉันจะเชื่อเรื่ องพวกนี ้เหรอ นี่มนั ปี 2554 แล้ วนะ!! (สะบัด
แขนหลุดจากมือ)ฉันหาทางกลับบ้ านเองได้ ไม่ต้องให้ คณ ุ ช่วยหรอก (เดิ นไปรอบๆ บ้าน
เริ่ มจากตรงทีเ่ ป็ นรู ปก่อนพยายามๆ จะเอารู ปออก) มันต้ องมีทางกลับไปสิ (เสียงเบาลง
เหมือนพูดกับตัวเอง)
พระเอก : สรุปคุณยอมรับแล้ วใช่มยว่ ั ้ านี่ไม่ใช่บ้านคุณ
นางเอก : ที่นี่เป็ นบ้ านฉัน... แต่ไม่ใช่บ้านฉัน..... โอ๊ ยยยยยยย (เสียงดังโวยวาย) จะพูดยังไงดีละ่ คือ
มันเป็ นบ้ านฉัน... ในอนาคตน่ะ ฉันมาจากอนาคต ซึง่ ตอนนันบ้ ้ านหลังนี ้มันเป็ นของ
ฉัน..... (พระเอกทำหน้างง นางเอกเงียบสักพัก แล้วพูดกับตัวเอง) นี่... ฉันพูดอะไรอยูเ่ นี่ย
 ขนาดฉันพูดเองยังรู้สกึ เหมือนเป็ นคำพูดของคนบ้ าเลย หรื อว่า... ฉันจะบ้ าไปแล้ ว เอ๊ ะ....
หรื อนี่คือฝั น (พูดแบบสติ แตกไปแล้ว จิ กทึ้งหัวตัวเองแบบ ย๊ากกก)
พระเอก : ใจเย็นๆ ก่อนสิ ลองคิดดู....คุณมาที่นี่...ได้ ยงั ไง?
นางเอก : ฉันไม่ร้ ู ...ฉันเดินดูรอบบ้ าน จับนู่นจับนี่ (นางเอกลองเดินแบบเดิมกับที่ทำก่อนย้ อน
เวลา)แล้ วก็ตีขิม.... (เงียบแปป) ใช่แล้ ว (เสียงดัง)...ชันตี ้ ขิมพอรู้ตวั อีกทีก็โผล่มาที่นี่แล้ ว
ถ้ าทำแบบเดิม ชันก็ ้ ต้องกลับไปได้ ใช่มยั ้ (พูดกับตัวเอง แล้วก็รีบเดิ นไปทีข่ ิ ม เอาออกมา
เล่นเพลงเดิ ม เล่นเงียบๆ ซักพัก แล้วค่อยเริ่ มรุนแรง) พาฉันกลับบ้ านสิ ทำไมต้ องเกิดเรื่ อง
แบบนี ้ขึ ้นกับฉัน ฉันเพิ่งเรี ยนจบเมืองนอกมา กำลังจะได้ ดีมีอนาคต ชะตาลิขิตบ้ าบออะไร
ให้ ฉนั กลับไปเดี๋ยวนี ้นะ (เขวีย้ งไม้ตีขิมทิ้ ง นัง่ ก้มหน้า พระเอกยื นมองอยู่ข้างๆ)
พระเอก : คุณสงบสติอารมณ์ก่อนสิ แล้ วตอบคำถามผม (ย่อตัวลงนัง่ ข้างๆ นางเอก)
นางเอก : ทำไมฉันต้ องตอบคำถามคุณด้ วย ตังแต่ ้ เจอคุณก็มีแต่เรื่ องแย่ๆ ฉันจะกลับบ้ าน
พระเอก : นี่คณ ุ คุณเพิ่งจะเอาขิมของแม่ผมที่ผมเก็บรักษาอย่างดีมาเป็ นสิบๆ ปี ออกมาเล่นโดยไม่
ขออนุญาติ แถมยังเขวี ้ยงไม้ ขิมทิ ้ง ผมขอถามแค่คำถามเดียว คุณก็ช่วยตอบดีๆ ได้ ไหม?
(พูดแบบใจเย็น แต่ติดจะอารมณ์ เสียนิ ดๆ)
นางเอก : (เงียบด้วยความละอายใจ หลบตาไปอีกทาง นิ่ งสักพัก พยักหน้า )
พระเอก : คุณรู้จกั เพลงที่คณ ุ เล่นได้ ยงั ไง
นางเอก : ก็...ฉันฝั น ฝั นว่ามีเด็กผู้ชายร้ องไห้ แล้ วก็มีคณ ุ น้ าคนนึงมาขอให้ ฉนั ...เล่นเพลงปลอบเด็ก
คนนัน้
พระเอก : ความฝั นงันหรอ ้ คุณน้ าคนนันต้้ องเป็ นแม่ผมแน่ๆ แล้ วถ้ าให้ ผมเดา ที่เราเหมือนกันก็ตรงที่
คุณก็ไม่มีคณ ุ แม่ใช่มย??(จ้
ั้ องหน้านางเอก)
นางเอก : ใช่ (นางเอกทำหน้าเศร้าๆ นิ ดๆ)
พระเอก : นัน่ ไง (เอามือตบไปทีส่ ายขิ ม)
นางเอก : นี่คณ ุ ตบมาได้ (พระเอกยกมื อขึ้นด้วยความตกใจ ส่วนนางเอกก็ลองตีขิมฟั งเสียง) สาย
เพี ้ยนหมดแล้ วเนี่ย ต้ องปรับใหม่อีก เฮ้ อ (นางเอกทำท่าหงุดหงิ ดแล้วเปิ ดช่องทีเ่ ก็บทีป่ รับ
เสียงออกมา) เอ๊ ะ! นี่อะไรน่ะ (หยิ บรู ปถ่าย โน้ตเพลง แล้วก็สร้อยคอทีม่ ี ตราประจำตระกูล
อยู่ ออกจากช่องนัน้ )
พระเอก : (แย่งรู ปมาดู) แม่....
นางเอก : (มองของทีเ่ หลือ พระเอกหันความสนใจมามองบ้าง) นี่มนั โน้ ตเพลงที่ชนเล่ ั ้ นนี่ รูปนี ้
ก็...คุณน้ าที่ฉนั เจอในฝั น แล้ วสร้ อยกับจี ้นี่ละ่ คุณเคยเห็นมาก่อนมัย? ้ (ยืน่ จี ้ไปให้พระเอก
ดู)
พระเอก : ผม...ไม่แน่ใจ แต่นมต้ องรู้แน่ๆ นมครับ นม นมอยูไ่ หนครับ (ตะโกน)
นางเอก : เค้ าคงจะบอกคุณหรอกนะ แม่นมคุณนะ กลัวคุณจะเสียใจซะขนาดนัน้ (เบาๆ แอบเยาะ)
แม่นม : (เดิ นกลับเข้าฉาก) มีอะไรให้ นมรับใช้ คะ (เสียงห่างเหิ นเย็นชาเล็กน้อย)
พระเอก : นม สร้ อยกับจี ้นี ้เป็ นของแม่รึเปล่า? (ชูจี้ในมื อให้แม่นมดู)
แม่นม : (ตกใจมาก จะคว้าจี้ออกมาจากมื อพระเอก) คุณไปเอามาจากไหนคะ!! (น้ำเสียงร้อนรน
ตืน่ ตระหนก)
นางเอก : คุณป้าเคยเห็นสร้ อยกับจี ้นี.้ ..ใช่มยั๊ คะ (ลุกขึ้นยื นข้างพระเอกพูดเสียงเรี ยบๆ มองแม่นม
แบบจับผิ ด)
แม่นม : (มองนางเอกด้ วยหางตา แล้ วเบือนหน้ าไปพูดกับพระเอก) คือ..(หน้าลำบากใจ)...คือว่า
(อึกอัก) เอ่อ มันเป็ นสร้ อยของคุณท่านค่ะ เป็ นสร้ อยที่สำคัญกับคุณท่านมาก คุณ (ชื่อ
พระเอก) เอามาให้ นมนะคะ เดี๋ยวนมจะเก็บรักษาไว้ ให้ เอง (เอือ้ มมื อมาคว้าสร้อยทีอ่ ยู่ใน
มือพระเอก)
พระเอก : ถ้ ามันสำคัญกับคุณแม่ของผมมาก ในฐานะลูก ผมจะเก็บรักษามันเองครับ (เอาสร้อย
คล้องคอ)
แม่นม : เดี๋ยวนี ้คำพูดของนมคงไม่มีความหมายแล้ วสินะคะ ต่อให้ นมขอร้ องแค่ไหน คุณ (ชื่อ
พระเอก) ก็จะเก็บไว้ เองใช่ไหมคะ ได้ คะ่ (พูดแบบประชดประชันเล็กน้ อย) งันสั ้ ญญากับ
นมนะคะว่า คุณ (ชื่อพระเอก) จะต้ องไม่ให้ ใครได้ เห็นสร้ อย หรื อเอาสร้ อยนันไปนะคะ้ มัน
สำคัญมากจริงๆ
พระเอก : ทำไมล่ะครับนม
แม่นม : ถ้ าคุณท่านอยากให้ ทกุ คนเห็นสร้ อยก็คงไม่เอาซ่อนไว้ ในขิมนี่หรอกค่ะ (แม่นมรี บพูดตัดบท
แบบกวนประสาท แล้ วเปลี่ยนเรื่ องเพื่อหาทางเลี่ยงออกมา) งันนมไปทำงานบ้
้ านต่อแล้ ว
นะคะ (หันหลังเดินไปทางประตูหลัง จับกลอน เตรี ยมออก หันกลับมาหาพระเอก) อย่า
ลืมที่นมบอกด้ วยนะคะ
พระเอก : นมเดี๋ยว!!
นางเอก : เฮ้ ออออ...ก็บอกแล้ วว่าป้าเขาคงจะบอกหรอก
พระเอก : เอาเถอะอย่างน้ อยเราก็เจออะไรบ้ างล่ะ คุณต้ องเป็ นคนพาผมไปเจอแม่แน่ๆ แค่แป๊ ปเดียว
คุณก็เจอของสำคัญของแม่แล้ ว ถ้ าไม่มีคณ ุ นะผมก็ไม่คิดจะเอาขิมนันออกมาดู
้ หรอก ผม
ว่าเราน่าจะมาร่วมมือกันนะ ถ้ ามันเป็ นอย่างที่คนทรงว่าไว้ ผมจะได้ เจอแม่ คุณเองก็จะได้
กลับบ้ านด้ วย (พระเอกหันมามองหน้ านางเอก ทำหน้ าหล่อๆ ใส่นิดนึง)
นางเอก : (เงียบซักพักแล้วยักไหล่) ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นอยูแ่ ล้ วนี่ แล้ ว...เราจะเริ่ มจากตรงไหน
พระเอก : เริ่มจาก...รู้จกั ชื่อกันก่อนดีกว่ามัย๊
ดับไฟ ให้นางเอกเปลี ย่ นเป็ นชุดในอดีตแล้วเปิ ดไฟหลังนางเอกพูดประโยคแรก
นางเอก : ป้าคะ นี่มนั ชุดอะไรกัน ยาวก็ยาว รุ่มร่ามชะมัด จะเดินจะนัง่ ก็ไม่ถนัด (จับชุดตรงนัน้ ทีตรง
นีท้ ี แม่นมช่วยจัด)
แม่นม : นี่เป็ นชุดปกติของคนที่นี่ ใครๆ เขาก็ใส่กนั ถ้ าคุณลำบากใจหรื อรำคาญมากนักก็กลับไป
หาชุดที่บ้านคุณซะสิคะ
นางเอก : ถ้ าเลือกได้ หนูก็ไม่อยากมาอยูท่ ี่นี่หรอกค่ะ
พระเอก : (เดิ นขึ้นบันไดผ่านซุ้มเข้าไปในตัวบ้าน เห็นนางเอกก็อึ้งๆ ในความสวยของนางเอก) กระ
แอมๆ เอ่อ.. (ชื่อนางเอก) ผมว่าเราลองไปสืบเรื่ องจากคนในตลาดดูดีกว่า ที่ตลาดมีคน
เยอะ บางทีเราอาจได้ ข้อมูลดีๆ ก็ได้
นางเอก : (ยกกระโปรง เดิ นแบบทุลกั ทุเลออกจากบ้านไปทางประตูหลัง ทำหน้าตาไม่พอใจเดิ นออก
จากฉากบ้าน บ่นกับตัวเองเบาๆ ไปเรื ่อยๆ ให้ได้ยินเสียงพึมพำ)
แม่นม : (คว้าต้นแขนจังหวะทีพ่ ระเอกกำลังจะก้าวตามไป ทำหน้าเป็ นห่วง) คุณ (ชื่อพระเอก) อย่า
ตามหาคุณแม่เลยนะคะ คุณท่านเสียแล้ วจริ งๆ จะเสียเวลาเปล่าๆ
พระเอก : ผมไม่เคยได้ เห็นหลุมศพของแม่ ไม่เคยได้ เคารพศพแม่ มีแต่คำพูดที่วา่ แม่ตายไปแล้ ว ผม
เชื่อว่าแม่ของผมยังอยู่ อย่าพยายามห้ ามผมเลยครับ
นางเอก : คุณ (ชื่อพระเอก) เมื่อไหร่จะออกมา ปล่อยให้ ผ้ หู ญิงรออยูไ่ ด้ สุภาพบุรุษมากก (ตะโกนมา
จากนอกบ้าน)
พระเอก : ผมต้ องไปแล้ ว (เอามือของแม่นมออก เดิ นออกไปหานางเอกทีย่ ื นรออยู่หน้าบ้าน)
ดับไฟฉากบ้าน สปอตตามพระเอกคนเดียว จนพระเอกออกไปจากฉากเข้าหลังเวที แล้วก็ดบั ไฟ
สปอตไปเปิ ดไฟทีร่ ้านกาแฟแทน
SCENE 2
ฉาก ตลาด(ร้ านกาแฟ)
ตัวละคร พระเอก นางเอก นสพ. อาหมวย เถ้ าแก่ ป้าหาบเร่ ป้าขายผลไม้ ลุงขายกาแฟ
ณ ร้านกาแฟในตลาด ซึ่งมีเถ้าแก่ขายกาแฟ (ชงกาแฟอยู่กบั ที)่ อาหมวย (เดิ นเสิ ร์ฟกาแฟไปมา)
เด็กขายหนังสือพิมพ์ (นัง่ อยู่ทีโ่ ต๊ะ) ป้ าขายผลไม้+ป้ าหาบเร่ ขนมหวาน (นัง่ อยู่โต๊ะข้างๆ ด้วยกัน)
ลุงขายก๋วยเตีย๋ ว (ยืนฟั งอยู่ทีร่ ้านตัวเอง) รวมทัง้ หมด 6 คน กำลังเม้าท์กนั อยู่
ป้าขายผลไม้ : นี่ๆ ได้ ขา่ วรึเปล่า แม่พจมาน ที่อยูต่ ้ นซอย ได้ บ้านทรายทองคืนแล้ วนะ
ป้าหาบเร่ขนม : ข่าวนันมั ้ นเก่าไปแล้ วย่ะ ต้ องนี่ข่าวคุณวนิดาแต่งงานกับพันตรี ประจักษ์ กำลังมาแรง
(จริงๆ ตรงนี ้ก็จะเป็ นบทสนทนาของเรื่ องที่เกิดขึ ้นปั จจุบนั กับตอนที่แสดงละคร)
อาหมวย : อู๊ยยย จะเก่าไปมัยค่
้ ะป้าข่าวนันน่ ้ ะ เม้ าท์เรื่ องสมกับอายุตวั เองจริ งๆ (เดิ นมาเสิ ร์ฟกาแฟ)
นสพ. : มาฟั งเรื่ องผมดีกว่าป้า อัพเดตใหม่ที่สดุ ในสามโลก (เดิ นเข้าไปนัง่ แจม แล้วยกกาแฟขึ้น
จิ บ) ขอบคุณนะจ๊ ะน้ องหมวยสุดสวย น่ารักเหมือนทุกวันเลยนะจ๊ ะ (ส่งสายตาหวานเยิ้ ม
อาหมวยทำท่าอ้วกใส่)
เถ้ าแก่ : ถ้ าไม่อยากให้ กาแฟที่อยูใ่ นแก้ วแทนที่จะเข้ าปาก ไปราดอยูบ่ นหัวก็เลิกทำชีกอกับลูกสาว
อัว๊ (ด่าขรึ มๆ ชงกาแฟต่อ เด็กส่งนสพ.ทำท่าเสียวสันหลัง ป้ าๆ พูดสมน้ำหน้า อาหมวย
ทำหน้าสะใจ) ... เอ่อ... แล้ วสรุปมีเรื่ องอะไร ข่าวใหม่ของแกน่ะ ว่ามาซิ อัว๊ ก็อยากรู้ (คน
แถวๆ นัน้ ก็หนั มาพยักหน้า ใช่ๆๆ เริ่ มมุงกัน)
นสพ. : ก็เรื่ อง....หึ หึ หึ (มองคนทีม่ ามุงๆ รอบๆ กวักๆ มื อให้มาใกล้ๆ ยิ้ มเจ้าเล่ห์ คนรอบๆ ก็
อะไรอ่ะๆๆ)
อาหมวย : จะเล่าก็เล่าซักทีสิ เล่นตัวอยูไ่ ด้ (เสียงวีน สะบัดหน้าหันไปอีกทาง)
นสพ. : น้ องหมวยนัน่ แหละ เลิกเล่นตัวกับพี่ซกั ทีสคิ รับ พี่จะได้ เล่าให้ ฟัง แบบตัวถึงตัวเนื ้อแนบ
เนื ้อ...ยันเช้ าเลย ดีมยจ๊
ั ้ ะ? (จับมื ออาหมวยมาลูบๆ ตอนพูด พูดเสร็ จก็จะจูบมื อ)
เถ้ าแก่ : (เดิ นเอาแก้วกาแฟโขกหัวเด็กส่งนสพ.ทีนึง) ยังไม่เลิกอีก อัว๊ เตือนลื ้อดีๆ แล้ วนะ ไอ้ (ชื่อ
เด็กส่งหนังสือพิมพ์) (ดึงเก้าอีเ้ ข้ามานัง่ แทรกตรงกลางระหว่างเด็กขายหนังสือพิ มพ์กะ
อาหมวย)
นสพ : โหป๊ าอนาคตคนบ้ านเดียวกัน อย่ารุนแรงกับลูกเขยมากสิคร้ าบบ (หันไปสบตา แล้วกุมมื อ
เถ้าแก่ลูบมือเถ้าแก่เหมือนที ทำ ่ กับอาหมวย)
ป้าหาบเร่ : เฮ้ ย ไอ้ (ชื่อเด็กส่งนสพ.) สรุปวันนี ้เอ็งจะได้ เล่ามัยวะ้ ข้ ารอจนเหงือกจะแห้ งแล้ ว (ยื น่ หน้า
เข้ามาใกล้ๆทำสีหน้าอยากรู้อยากเห็น)
นสพ : ป้า เหงือกแห้ งเพราะมันไม่มีฟันมากกว่าม้ างงงง
อาหมวย : รี บๆ เล่าเถอะค่ะ น้ องหมวยก็อยากฟั งแล้ วเหมือนกัน (หันมาทำตาหวานใส่)
นสพ. : เพื่อน้ องหมวย พี่ (ชื่อเด็กส่งนสพ.) จะเล่าเดี๋ยวนี ้ล่ะคร้ าบบบบ (อาหมวยแอบหันไปทำ
หน้าพะอืดพะอม) (ค่อกๆ แค่กๆ เล็กน้อย ก่อนพูด) เรื่ องก็มีอยูว่ า่ เมื่อเช้ าน่ะคุณ (ชื่อ
พระเอก) พาสาวสวยมาเปิ ดตัวคร้ าบบบบ”
อาหมวย : (ทำหน้านึก) ...ยัยผู้หญิงที่แต่งตัวประหลาดๆ นัน่ น่ะนะ ไม่มีทางหรอก (กระแทกแก้ว
กาแฟลงบนโต๊ะแรงๆ) หน้ าตายังกับปลาร้ าไม่ได้ ทอด หมวยสวยกว่าตังเยอะ ้ จริ งมัยคะป๊
้ า
(หันไปดึงๆ ชายแขนเสือ้ เถ้าแก่ เภ้าแก่พยักหน้าหงึกๆ แล้วลูบหัวอาหมวย อาหมวยเอา
มือยันโต๊แล้วลึกขึ้น เก๊กสวย) คุณ (ชื่อพระเอก) ต้ องเป็ นของฉัน....คนเดียว...เท่านัน...(เอ ้
าหลังมือปิ ดปาก แล้วหัวเราะแบบโอเวอร์ แอ๊คติ้ ง)
นสพ. : โถ่เอ๊ ยย น้ องหมวย อย่ามัวปฏิเสธความจริ งเลยครับ หลักฐานก็ ตำตา เค้ าจูงมือกันเข้ า
บ้ านซะเปิ ดเผยขนาดนัน้
คนในร้ านกาแฟ : ใช่ๆๆๆ ฉันก็เห็นๆ
อาหมวย : (หันขวับมามองทุกคน ทำตาดุเล็กน้อย ทุกคนทีเ่ ข้าข้างนสพ.อยู่ก็เงียบ) ไม่มีทาง คุณ (ชื่อ
พระเอก) ไม่มีทางตาต่ำไปหานังผู้หญิงนัน่ แน่
นสพ. : โอ่ โอ๋ น้ องหมวยอย่าหงุดหงิดไปสิคร้ าบบบ มาอยูก่ บั พี่ (ชื่อเด็กขายหนังสือพิมพ์) ดีกว่า
ไป ไปขอฤกษ์ แต่งงานจากท่านคนทรงกันนะจ๊ ะ ป๊ ะ (ลุกขึ้นมายื นโอบไหล่อาหมวย)
อาหมวย : อี๊ เอามือแกออกไปนะ (เอามื อปั ดแขนนสพ.ออกไป แล้วปั ดๆ ตรงทีโ่ ดนจับเหมื อน
รังเกียจ) สกปรก ไหล่ขาวๆ ของชันมี ้ ไว้ ให้ คณ
ุ ...ซบ ซุก ลูบ ไล้ คนเดียวเท่านันย่
้ ะ
พระเอกกับนางเอกเดิ นเข้าฉากตลาด
ป้าหาบเร่ : เฮ้ ยๆ (ชี ไ้ ปทางนางเอก พระเอก) นู่นไง มาแล้ วๆ (คนทีน่ งั่ เมาท์กนั แตกกระจายเหมื อนไม่
ได้ลอ้ มวงคุยกัน กลับไปทำหน้าทีข่ องตัวเอง ลุงขายก๋วยเตีย๋ วรี บกลับไปทำท่าลวกๆ เส้น
ก๋วยเตีย๋ ว ป้ าขายผลไม้กบั ป้ าขายขนมหวานก็มานัง่ จิ บกาแฟทีโ่ ต๊ะข้างหน้าร้าน เถ้าแก่ก็
ชงกาแฟ เด็กส่งหนังสือพิมพ์นงั่ อยู่ทีอ่ ีกโต๊ะนึง ส่วนอาหมวยแวะกลับเข้าไปเติ มหน้าใน
ร้าน)
นางเอกเดิ นทุลกั ทุเล มือดึงกระโปรงขึ้นเหมื อนจะได้เดิ นสะดวกขึ้น พอถึงกลางๆ เวทีก็สะดุด
กระโปรง พระเอกเข้ามาประคอง แล้วสองคนก็สบตากัน ค้างซักพัก (มี พลุจุดด้วยจะดีมาก ฮี ว้ วว)
นางเอกสะดุง้ แล้วผลักพระเอกออก (คนอืน่ มองแบบ วูว้ ว้าว อยากรู้อยากเห็น) จากนัน้ ก็ทำท่าจะ
เดิ นเข้าร้านกาแฟทัง้ คู่ (ทุกคนในร้านหันกลับไปทางอืน่ อาจทำเสียงกระแอมๆ)
ป้าขายผลไม้ : (หันมามองพระเอกแบบมีพิรุธ) วันนี ้อากาศดีนะคะคุณ (ชื่อพระเอก) หุหหุ ุ (หัวเราะกลบ
เกลื อ่ น)
พระเอก นางเอก ก็เดิ นตรงมาทีห่ น้าร้านกาแฟ
อาหมวย : (วิ่ งออกนอกหน้ามาหาพระเอก แล้วเข้าคล้องแขน) แหมๆๆๆ คนอะไร๊ คิดถึงก็มาให้ เห็น
ถึงที่เลย คิดถึง หมวยเหมือนกันล่ะสิ ใจตรงกันนะคะเนี่ย คุณ (พระเอก) (นสพ.ทำหน้าไม่
พอใจ)
นสพ. : (ลุกแล้วเดินมาสะกิ ดๆ ดึงๆ) นี่ๆๆ เค้ ามากับคนรักเค้ า จะไปยุง่ อะไรคร้ าบ น้ องหมวย
(อาหมวยก็ดิ้นๆ ขัดขืนนิดหน่อย แล้วก็วิ่งมาเกาะข้างพระเอกอีก พระเอกพยายามออก
ห่างใช้มือปั ดตรงทีอ่ าหมวยจับแบบหยิ่ งๆ)
นางเอก : ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้ เป็ นอะไรกับอีตานี่สะหน่อย เข้ าใจผิดแล้ ว
พระเอก : ผมก็ไม่ได้ อยากเป็ นอะไรกับคุณหรอกนะ สวยจะแย่แล้ วเนี่ย (พระเอกก้มลงไปจ้องหน้า
นางเอก ตอนแรกนางเอกทำท่าจะเถี ยง แต่พอสองคนสบตากันก็ปิ๊งๆ แล้วพระเอกก็รู้ตวั
เลยสะดุง้ แล้วหันไปหาลุงขายกาแฟ) ...เออนี่ลงุ (เถ้าแก่เงยหน้าขึ้นจากการทำกาแฟ
แล้วยิ้ มให้พระเอก) ลุงรู้จกั ผู้หญิงในรูปนี ้มัย้ (ยื น่ รู ปให้เถ้าแก่ดู) ทุกๆ คนด้ วย มีใครรู้จกั มัย้
(เถ้าแก่ยืน่ รู ปให้คนอืน่ ส่งต่อๆ กัน ทุกคนทำท่าคิ ด)
คนในตลาด : ไม่เคยเห็นหน้ านะ, อื ้มม ชันก็ ้ ไม่รู้จกั (หลายๆ คนตอบพลางส่ายหน้าไม่รู้จกั ผูห้ ญิ งในรู ป
แล้วก็หนั ไปพยักหน้ากันเองประมาณว่าแกก็ไม่รู้จกั ใช่มยั้ ไรงี ้)
เถ้ าแก่ : อัว๊ ก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันนะ ว่าแต่เค้ าเป็ นใครล่ะ (รู ปวนมาถึงมื อเถ้าแก่อีกรอบพอดี )
พระเอก : แม่ผมเอง.... (เงียบซักพัก) ท่านหายไปตังแต่ ้ ผมยังเด็ก ผมไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้ องกับแม่เลย
จนวันนี ้ผมเจอรูปของแม่ ก็เลยอยากจะตามหา (ก้มหน้าเศร้า)
เถ้ าแก่ : (เดิ นเอารู ปมาคืนพระเอกแล้วก็ตบๆ ไหล่เป็ นเชิ งปลอบใจ) ลื ้อต้ องหาแม่ลื ้อเจออยูแ่ ล้ วน่า
พระเอก : (พระเอกเอามือลุงออก แล้วปั ดๆ) ขอบใจนะลุง
-พระเอกเดิ นถามคนอืน่ ๆ ทีเ่ ดิ นเข้ามาในฉากไปเรื ่อยๆ แล้วก็เดิ นลงเวทีไปทางด้านสำนักคนทรง
ลงไปถามคนดูไฟส่องตามพระเอกกับนางเอกสักพักหนึ่งก็ดบั ไป พระเอกกับนางเอกก็ยงั แสดงอยู่
 นะแบบเถียงกันไปเถียงกันมา พระเอกจะไปทางนางเอกจะไปทางอะไรงี ้ แต่สดุ ท้ายก็หาทางไปอยู่
ใกล้ๆ ทางทีจ่ ะออกจากฉากให้ได้มากทีส่ ดุ
-ในขณะเดียวกันหัวหน้านักฆ่าและบรรดาลูกน้องก็เดิ นเข้าฉากตลาดทีม่ ื ดอยู่ มองๆ พระเอกแบบ
คิ ดประเมิ น พยักหน้าประมาณว่าใช่แน่เลย
-ไฟบนเวทีค่อยๆ สว่างขึ้น (เป็ นไฟสปอต น่าจะส่องไปตรงใกล้ๆ กับหน้าบ้านพระเอกอ่ะ ) ส่องที ่
หัวหน้านักฆ่ากลุ่มคนหน้าเถื อ่ นๆ กลุ่มหนึ่ง แต่แต่งตัวให้ด ดู ีๆ นิ ดนึง โดยมี หวั หน้ายืนอยู่ดา้ นหน้า
และลูกน้องอีกสองคนยืนเรี ยงแถวกันอยู่ดา้ นหลัง (หาเพลงประกอบนิ ดหน่อยให้เข้ากับ
บรรยากาศ) มีเจหรื อไม่ก้แจ็กนัง่ คุกเข่ารับคำสัง่ อยู่ทางด้านหน้า และหัวหน้าก็พดู ขึ้น

หัวหน้ านักฆ่า : (มองไปตรงพระเอก แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์) ข้ าว่าพวกเรามาถูกทางแล้ ว ไอ้ หนุ่มนัน่ หน้ าตา

เหมือนนังนัน่ ยังกับพิมพ์เดียวกัน ยิ่งท่าทางยโสนัน่ อีก เป็ นไปได้ ๆ ในที่สดุ พวกเราก็เจอมัน
ซักที ฮะฮ่าฮ่า (หัวเราะโอเวอร์ หลังแอ่น เงยหน้ า วอลเปเปอร์ ก็หวั เราะตามด้ วย ไอ้ ตวั
หัวหน้ าก็หนั กลับไปมองปรามๆ ลูกน้ องถึงหยุดหัวเราะ) เจ้ า!!! (ชี ้นักฆ่า) จับตาดูผ้ ชู ายคน
นี ้ไว้ ให้ ดี รอให้ ข้าแน่ใจกว่านี ้ก่อน หึหหึ หึ ึ ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
นักฆ่า : ได้ ครับ ท่านหัวหน้ า
ไฟดับ หัวหน้านักฆ่า นักฆ่า พระเอก นางเอก ออกจากฉาก

องก์ สาม
SCENE 1
ฉาก ตลาด สำนักคนทรง
นักแสดง หน้ าม้ า คนทรง ตำรวจ คนในตลาด
เปิ ดไฟฉากตลาด ณ ตลาด ทุกคนทำงานปกติ เด็กส่งหนังสือพิ มพ์ตะโกนข่าวของวันนี ้
หน้ าม้ า : แก!!! คนทรงชัว่ ปล่อยชัน้ ชันจะเอาเลื
้ อดชัว่ ออกจากหัวมัน ไอ้ ชวั่ !!! (ตะโกนเสียงดัง)
ไฟทีส่ ปอตสำนักทรงก็เปิ ดขึ้น ทีห่ น้าสำนักคนทรงก็มีผหู้ ญิ งคนหนึ่งสวยๆ หน่อย มี ป้าขายขนม
หวานกับป้ าขายผลไม้รั้งแขนไว้ มายืนโวยวายชีห้ น้าด่าคนทรงทีย่ ืนนิ่ งๆ อยู่
หน้ าม้ า : (ยืนอยู่ตรงหน้าสำนักทรง ทำท่าโวยวายชี ค้ นทรง) คนเลว หลอกลวง แกผลาญเงินชันไป ้
เท่าไหร่แล้ วห๊ ะ เอาเงินชันคื
้ นมาเดี๋ยวนี ้นะ ไม่งนชั
ั ้ นจะแจ้
้ งตำรวจมาลากคอแกเข้ าคุก (คน
มามุงแถวๆสำนักทรง) ยาสน่งสเน่ห์บ้าบอของแก พาผัวชันไปมี ้ เมีย เก็บกระเทยโน่นแล้ ว ดู
ผลงานของแกพอใจมัยห๊ ้ ะ!!! (ระหว่างพูดประโยคสุดท้ายก็เดิ นไปลากสามี ตวั เองกับชูซ้ ึ่ง
เป็ นผูช้ ายเข้ามาในฉาก เน้นตรงนีเ้ สียงดังๆ)
คนทรง : (ทำท่าดมๆ หน้าม้าแล้วส่ายหัวอย่างแรง) สายลมไม่เคยพาเจ้ ามาที่นี่ อย่ามาพูด
พล่อยๆ!!!
หน้ าม้ า : พวกคุณดูไว้ นะ (ผูห้ ญิ งหันไปหาคนในตลาดทีม่ ามุงกันอยู่) ไอ้ คนบ้ านี่มนั หลอกลวง มัน
ทำให้ ผวั ชันไปนอนกกอี
้ นงั เมียเก็บกระเทย (เสียงซุบซิ บนิ นทาก็ดงั ขึ้นอีก แบบจริ งหรอ
จริ งหรอ)”
คนทรง : เจ้ า!!! (ชี ห้ น้าม้า แล้วทำรู ปมื อขึ้นๆ ลงๆ ตามรู ปร่ างหน้าม้า หลับตาทำหน้าเพีย้ นๆ)
อื ้มมมม เป็ นฉากเหรอ (ลืมตาพรึ่ บ) คนที่หลบอยูห่ ลังเจ้ าเป็ นใคร บอกข้ ามา (ตะโกนเสียง
ดัง) เจ้ าต้ องการอะไร (ทำท่าเหมื อนคุยกับคนทีอ่ ยู่หลังหน้าม้า จากนัน้ ชีห้ น้าม้า)
หน้ าม้ า : (ทำหน้าเหวอๆ หันไปเห็นตำรวจป่ วงทัง้ สามก็วิ่งเข้าหา) พูดอะไรน่ะ ทุกคนอย่าไปเชื่อมัน
(ตะโกนไปรอบๆ) คุณตำรวจคะ ช่วยดิชนด้ ั ้ วยค่ะ คนบ้ าคนนี ้มันหลอกเอาเงินชันไปค่
้ ะ
ตำรวจ : พวกกระผม พวกกระผม และพวกกระผมผู้รักษาสันติราษฎร์ ผู้ผดุงความยุติธรรม และ
ผู้นำความสงบสุขมาสูบ่ ้ านเมือง พร้ อมให้ บริ การครับ (ตะเบ๊ ะพร้อมกันสามคน ตบเท้า
ด้วย)
ตำรวจ : คุณคนทรงครับ คุณไปหลอกเงินผู้หญิงคนนี ้ จริ งหรื อไม่....ครับ (เน้นคำสุดท้าย)
คนทรง : ข้ า... ไม่ทำเรื่ องต่ำช้ าอย่างนันหรอก
้ อำนาจแห่งความชัว่ ร้ ายครอบงำข้ าไม่ได้ หรอก นาง
ต่างหากที่มีจดุ ประสงค์ต่ำ!!! (เดิ นเข้าไปหาผูห้ ญิ งสวย นิ้ วจิ้ มไปทีห่ น้าผากผูห้ ญิ งคนนัน้ )
หน้ าม้ า : (ถอยหลังด้วยความตกใจ พูดเสียงดังตะกุกตะกัก) กะ.. กะ.. แกนัน่ แหละต่ำ เพราะชัน้
หลงเชื่อแก ชันเลยต้้ องเสียคนที่ชนรั ั ้ ก ทำให้ ชนต้
ั ้ องเสียเงินทอง แกมันเลว เลวที่สดุ !!!
(สะอึกสะอืน้ ทรุดลงบนพืน้ ร้องไห้แบบมี จริ ตจกร้านให้น่าหมัน่ ไส้และมี พิรุธ คนในตลาด
บางคนมาปลอบ บางคนตะโกนด่าคนทรง)
คนทรง : (ทำท่าเหมือนร่ายคาถา เดิ นไปเดิ นมาทำท่าแปลกๆ ชาวบ้านบางคนผลักคนทรงไม่ให้เข้า
ใกล้ผหู้ ญิ ง) เจ้ าอยากได้ เงินสินะ ถ้ าข้ าให้ เงิน เจ้ าก็จะยอมจากไปอย่างสงบ ตามสายลมที่
พัดเจ้ ามาวันนี ้ใช่ไหม
ตำรวจ : เพื่อให้ เรื่ องทุกอย่างคลี่คลาย กระผมขอตัดสินให้ คนทรงชดใช้ เงินให้ กบั ผู้หญิงคนนี ้ด้ วย
ครับ ส่วนเรื่ องสามีของคุณคงต้ องปล่อยให้ จดั การระหว่างสามีภรรยานะครับ
คนทรงควักตังค์ออกมา คนในตลาดซุบซิ บกัน บางคนส่ายหน้า
ไฟดับทัง้ หมด นักแสดงฉากสำนักคนทรงออกจากฉากทัง้ หมด

SCENE 2 อับดุลโชว์ (เป็ นการเล่นอับดุลโปรโมทของที่ระลึก)

ฉาก ตลาด สำนักคนทรง
ตัวละคร นสพ. คนทรง ลูกศิษย์คนทรง คนในตลาด
นสพ. : ข่าวด่วน ข่าวด่วน วันนี ้แหละเราจะได้ ร้ ูกนั ว่า คนทรง ชัวร์ หรื อ ชัว่ มาร่วมกันเป็ นพยาน
ยืนยันกันได้ วนั นี ้ที่สำนักคนทรง (ตะโกนบอกทุกคนในตลาด ทุกคนหันขวับ รี บร้อนเก็บ
ข้าวของ แล้วเดิ นไปทีสำ ่ นักทรง)
คนทรง : พวกเจ้ าไม่มีความเคารพยำเกรงข้ า สายตาของพวกเจ้ า หึหหึ ึ วันนี ้แหละ ข้ าจะทำให้ พวก
เจ้ า... ตาสว่าง!!!! หึหหึ ึ หะหะฮ่าฮ่า
คนทรงก็ลงไปนอนกับพืน้ มีลูกศิ ษย์เอาผ้าขาวมาคลุมไว้ แล้วก็เล่นอับดุล โดยให้ลูกศิ ษย์เป็ นพิ ธีกร
ถามเกี่ยวกับของทีร่ ะลึกต่างๆ ทีข่ ายหน้างาน รวมถึงอาหาร น้ำ แล้วก็ให้บอกโปรโมชัน่ ลดราคา
ต่างๆ
คนทรง : พวกเจ้ า!!! คงรู้แล้ วสินะ หึหหึ ึ พลังอำนาจของข้ า...หึหึ มันมีจริ ง
คนทรงก็สะบัดตัวเดิ นเข้าสำนักไป ทิ้ งให้คนอืน่ ๆ ในตลาดยังคงยื นถกเถี ยงกันอยู่ว่าเรื ่องราวมัน
เป็ นยังไง แล้วไฟก็ค่อยๆ ดับลง

พักครึ่ง

SCENE 3
ฉาก ร้ านกาแฟ
ตัวละคร อาหมวย นสพ. พระเอก นางเอก เถ้ าแก่ สามตำรวจป่ วง ป้าหาบเร่ ป้าขายผลไม้ ลุงขาย
ก๋วยเตี๋ยว นักฆ่า
ไฟทีต่ ลาดเปิ ดขึ้น กลุ่มคนนัง่ เมาท์ในร้านกาแฟ นักฆ่าหนึ่งคนนัง่ สังเกตการณ์ พระเอกนางเอก
เดิ นเข้าฉากตลาดมาสบทบ อาหมวยเข้ามาเกาะแกะ ป้ าๆ ก็ไถ่ถามทุกข์ สขุ ธรรมดา นางเอกทำ
หน้าเซ็งเดิ นหลบฉากไปนัง่ โต๊ะถัดจากโต๊ะป้ าๆ พระเอกตามมานัง่ อาหมวยก็มานัง่ ด้วย
อาหมวย : คุณ (ชื่อพระเอก) รู้ข่าวเมื่อสอง-สามวันก่อนมัยคะ ้
ป้าหาบเร่ : (หันมาพูดแทรกอย่างรวดเร็ วให้พระเอกไม่ทนั ตอบ) อ๋อๆ เรื่ องเมื่อวันนันอ่ ้ ะนะ ชันยั
้ งคิด
อยูเ่ ลยว่าสรุปแล้ วมันอะไรยังไง
อาหมวย : ชันก็
้ อยากรู้เหมือนกัน คนทรงนัน่ นะ สรุปเชื่อได้ รึเปล่าก็ไม่ร้ ู
ป้าขายผลไม้ : ชันว่ ้ ายาเสน่ห์เค้ าก็ได้ ผลนะ ผัวชันเนี
้ ่ยมีเงินเท่าไหร่ให้ เมียหมด ประคบปรหงมชันยั ้ งกับ
อะไรดี เอ๊ ะ ถ้ ายานัน่ ไม่ได้ ผลจริ ง แสดงว่าเสน่ห์ชนคงเกิ
ั้ นห้ ามใจสินะ ฮ่าๆๆๆ (คนอืน่ มอง
ด้วยสายตาแบบ “อะไรของป้ า”)
พระเอก : มีเรื่ องอะไรเกิดขึ ้นเหรอ
อาหมวย : ก็เรื่ องคนทรงน่ะสิคะ เมื่อวันก่อนนู้นน่ะมีผ้ หู ญิงคนนึงมายืนโวยวายว่ายาเสน่ห์ของคนทรง
น่ะไม่ได้ ผล แถมทำให้ สามีเค้ าแอบไปมีเมียเก็บกระเทยอีก สุดท้ ายคนทรงก็ต้องจ่ายเงิน
ชดใช้ คา่ เสียหายไป
นสพ. : พี่วา่ มันคงจะไม่ได้ เป็ นคนทรงอะไรจริ งๆ มาหลอกเงินคนไปวันๆ ไม่งนคงไม่ ั้ ยอมจ่ายตังค์
หรอก
นางเอก : ชันบอกคุ
้ ณแล้ ว!!! คนทรงน่ะเชื่อไมได้ โลกนี ้วิทยาศาสตร์ เท่านันแหละที
้ ่เชื่อได้ ทุกอย่าง
ต้ องอาศัยการพิสจู น์ ไม่ใช่มาเชื่ออะไรงมงายแบบนี ้
พระเอก : ถ้ าอย่างนันคุ
้ ณมาที่นี่ได้ ยงั ไง คุณช่วยใช้ วิทยาศาสตร์ อธิบายให้ ผมฟั งหน่อยได้ ไหม?
นางเอก : ก็.(อึกอัก) ..ก็ แบบว่าตามหลักของไอนสไตน์อะ่ นะ เรื่ อง เอ่อ ไทม์ดิเลชัน่ ไรงี ้ เวลามันยืด
ได้ มันอาจจะมีการบิดเบี ้ยวของห้ วงเวลา แล้ วชันก็ ้ บงั เอิญซวยอยูต่ รงช่วงนันพอดี
้ ก็เลย
ย้ อนเวลากลับมา อะไรยังงี ้ไง(ทำหน้าแถๆ ไป ไม่พอใจพระเอก) พูดไปคุณก็ไม่ร้ ูเรื่ องหรอก
อาหมวย : เขาเป็ นบ้ ารึเปล่าคะเนี่ยคุณ (ชื่อพระเอก) (มองพระเอก ทำเสียงแอ๊บๆ) พูดภาษาอะไรก็
ไม่ร้ ู อย่าไปยุง่ กับเขาเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะติดเชื ้อ (อาหมวยควงแขนพระเอกแล้วดึงออก
มาห่างๆ มองนางเอกแบบเหยี ยดๆ)
นสพ. : (พยายามดึงแขนอาหมวยออก)
พระเอก : (ผลักแขนอาหมวยออกไม่ตอ้ งแรงมาก แขนอาหมวยหลุด พระเอกปั ดแขนเสือ้ อาหมวย
หันมาทำหน้าไม่พอใจนสพ. แล้วก็เถี ยงกันเล็กๆ แบบไม่ตอ้ งได้ยินเสียง นางเอกทำหน้า
งอน หันไปทางอืน่ พระเอกหันมาหานางเอก) ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้ ว ผมว่าเรามะ...
อยู่ๆ เด็กขายหนังสือพิมพ์ก็ตวั สัน่ ขึ้นมา แบบน่ากลัวๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ อะไรงี ้ คนในร้านก็แตก
ตืน่ ๆ ตีวงกว้างกันออกมา เด็กส่งหนังสือพิ มพ์ผลักโต๊ะให้ลม้ ไปข้างหนึ่ง แล้วตัวเองก็ออกมายื น
หน้าร้าน คนอืน่ ๆ ก็ตามมายืนออๆ กันตรงบริ เวณหน้าร้าน แล้วอยู่ๆ เด็กส่งหนังสือพิ มพ์ก็เริ่ มรำๆ
แล้วก็ร้องไห้
อาหมวย : ไอ้ (ชื่อเด็กส่งหนังสือพิมพ์) เป็ นอะไรของแกน่ะ
นสพ. : พระสวามีของข้ า ท่านอยูท่ ี่ใด....ข้ ารอคอยท่านมานานแสนนาน ฮืออ พระสวามี (รำไป
ร้องไห้ไป พูดไป เถ้าแก่ทำหน้าอึ้งๆ)
อาหมวย : ป๊ า ไปตามคนทรงเร็ว ไอ้ (ชื่อเด็กส่งหนังสือพิมพ์) ต้ องโดนผีเข้ าแน่ๆ เร็ วสิป๊า (วิ่ งไปดึงๆ
เสือ้ เถ้าแก้ให้ได้สติ )
ป้าหาบเร่ : คนทรงนัน่ จะช่วยอะไรได้ หรอ
นสพ. : พระสะ...วา....มี (เสียงดังมาก)
อาหมวย : ไม่งนป๊ั ้ าจะทำยังไง รี บไปเร็ ว (ผลักเถ้าแก่ออกจากตรงนั้น เหมื อนจะวิ่ ง แล้วหยุดชะงัก)
คนทรง : (เดิ นมาทางร้านกาแฟด้วยท่านิ่ งๆ เถ้าแก่เดิ นเข้ามาจะพูดด้วย คนทรงนิ้ วชี ไ้ ปแนบปาก
เถ้าแก่)
อาหมวย : มัวทำอะไรอยูล่ ะ่ รี บไล่ผีสิ (เสียงร้อนรน โยกตัวขึ้นลงเล็กน้อย)
คนทรง : ผีเผอ อะไรกัน (มองเด็กส่งนสพ. ยกมื อกอดอก คนในร้านกาแฟซุบซิ บกันเหมื อนว่า
คนทรงเชื อ่ ไม่ได้)
ป้าขายผลไม้ : พูดอะไรน่ะ ก็เห็นอยูว่ า่ ไอ้ (ชื่อเด็กส่งหนังสือพิมพ์) มันโดนผีเข้ า ทำเหมือนที่เคยทำสิ ไล่ผี
ออกไป
คนทรง : ผีน่ะไม่ได้ สิงมันหรอก!!! (ชี ไ้ ปทีน้ สพ.) หึหหึ ึ ความโลภต่างหากที่ครอบงำมันอยู่
มัน!!!...มันถูกชักใย ข้ าเห็น...มีคนต้ องการทำลายข้ า (คนทรงทำท่าทางกลัวๆ) เจ้ า!!!! เด็ก
น้ อย หึหหึ ึ จงระวังไว้ เถอะ สตรี เพศในครอบครัวเจ้ า จะต้ องตกอยูภ่ ายใต้ เงามฤตยูจากผล
การกระทำของเจ้ าในวันนี ้ ฮ่าฮ่าฮ่า..... (เดิ นกลับสำนักทรงไป)
นสพ. : เจ้ าเห็นพระสวามีข้ามัย้ (เด็กส่งนสพชะงักนิ ดนึงพอเป็ นพิ รุจ แล้วเดิ นไปจับมื อของอาห
มวย) ข้ าคิดถึงพระสวามีของข้ า....เหลือเกิน (กอดอาหมวยแล้วหลับตาเคลิ้ ม เถ้าแก่ก็มา
แทรกขอกอดเด็กส่งหนังสือพิ มพ์เอง เด็กส่งหนังสือพิ มพ์ก็เลยแยกตัวออกมา แล้วก็หนั ไป
มองพระเอก) พระสวามี!!! (เสียงกระดีก๊ ระด๊า ทำท่าวิ่ งจะโผเข้ากอด นางเอกยื น่ หัวพ้น
ไหล่พระเอกมามอง นสพ.หยุดกึกมองนางเอก วิ่ งไปกระชากแขนนางเอกออกมา แล้วก็เข
ย่าๆ ตัวนางเอก) เจ้ า นังแพศยา เจ้ ามายุง่ กับพระสวามีของข้ าทำไม (ตบนางเอก แล้ว
ผลักนางเอกลงไปกองกับพืน้ จะตามลงไปตบตีนางเอกอีก แต่พระเอกดึงไว้ได้ทนั จังหวะ
นัน้ นางเอกก็ลกุ ขึ้นยืน มีพระเอกใช้ตวั เองบังนางเอกไว้ ผลักนสพ.ออกไปไกลๆ)
นางเอก : ชันไปแย่
้ งสวามีของเธอตอนไหนไม่ทราบ พระสวามีของเธอน่ะมาตามชันเองตะหาก ้
(แลบลิ้ นใส่นสพ.)
พระเอก : อ้ าวคุณ ไหงงันอ่้ ะ
นางเอก : ก็มนั ตบฉันนี่ (นางเอกเอามืจบั แก้ มตัวเอง)
นสพ. : คนโกหก พระสวามีของชัน้ ไม่มีทางนอกใจชันไปคว้ ้ าคนหน้ าตาอย่างเจ้ าหรอก ตายซะ
เถอะ นังผู้หญิงชันต่ำ
้ (พยายามจะเข้ามาบี บคอนางเอก พระเอกก็มาช่วยกันออกไป)
อาหมวย : ดีๆ เอามันให้ตายเลย ชัน้ จะได้หมดคู่แข่งคุณ (ชื อ่ พระเอก) จะได้ตาสว่างกันซักทีว่าใคร
เป็ นใคร คิ กคิ ก
พระเอก : ผมไม่ได้ เป็ นสามีของคุณซักหน่อย ไม่ใช่พระสวามีของคุณด้ วยเหมือนกัน (หันไปพูดใส่
นสพ แล้ วก็อาหมวย) ไปตามหาที่อื่นเถอะ
นสพ. : ไม่ ไม่จริง เจ้ าคือพระสวามีของข้ า ม้ ายยยย (ลงไปนัง่ พับเพียบร้องไห้)
ตำรวจ : (เดิ นเข้าฉาก สามคนเรี ยงกัน หัวหน้าอยู่หน้าสุด) ไม่ทราบว่ากำลังมีปัญหาอะไรกันอยูร่ ึ
เปล่าครับ (หัวหน้ายืนตัวตรง ลูกน้องสองคนเข้าขนาบข้างแล้วยื ดอก) ขออนุญาตแนะนำ
ตัวนะครับ พวกกระผม พวกกระผม และพวกกระผม (พูดเป็ นเวฟ) ผู้รักษาสันติราษฎร์ ผู้
ผดุงความยุติธรรม และผู้นำความสงบสุขมาสูบ่ ้ านเมือง พร้ อมให้ บริ การครับ (ตะเบ๊ ะ
พร้อมกันสามคน ตบเท้าด้วย)
นสพ. : (เงยหน้าขึ้นมองตำรวจ ทำท่าเพีย้ นเพ้อ) พระสวามี ท่านกลับมารับข้ าใช่หรื อไม่
อาหมวย : คุณตำรวจค่ะช่วยด้ วยค่ะ พี่ (ชื่อเด็กส่งหนังสือพิมพ์) โดนผีเข้ าค่ะ
ตำรวจ : ผีเข้ าก็เรี ยกคนทรงสิครับคุณผู้หญิง ตำรวจจับผีไม่ได้ นะครับ
อาหมวย : คนทรงมันเชื่อไม่ได้ แล้ วค่ะ บอกว่าผีไม่ได้ เข้ า แล้ วก็ไม่ยอมช่วยด้ วย
นสพ. : โอ้ พระสวามี ในที่สดุ ที่ทา่ นกลับมารับข้ า (วิ่ งเข้าไปหาตำรวจ กอดตำรวจไว้ แล้วก็สลบไป
เลย)
ตำรวจ : เฮ้ ย ไอ้ (ชื่อเด็กส่งหนังสือพิมพ์)
ดับไฟทัง้ ฉาก

SCENE 4
ฉาก บ้ าน
ตัวละคร พระเอก นางเอก แม่นม
ค่อยๆเปิ ดไฟทีบ่ า้ นแล้วพระเอกนางเอกเดิ นเข้ามา ในบ้านมี แม่นมกำลังจัดของอยู่มมุ ๆ ห้อง
นางเอก : ขอบคุณนะ...ที่ช่วย (พูดเสียงเบา ทำหน้าเขิ น แม่นมหันมามองพอได้ยินเสียง)
พระเอก : ผมก็ทำไปตามมารยาท (ทำหน้าตาย นางเอกก็เลยทำหน้าบูด พอพระเอกหันไปอมยิ้ ม
นางเอกก็ทำท่าจะทุบหัวพระเอกไรงี ้ น่ารักๆ พอแม่นมเดิ นมาก็รีบเก็บมื อ )
แม่นม : (มองนางเอกด้วยสายตา “ฉันเห็นนะ”) คุณหนู ได้ ข่าวว่าที่ตลาดมีคนผีเข้ า คุณหนู
ปลอดภัยดีใช่มยคะ ั้
พระเอก : ครับ ไม่เป็ นไร
นางเอก : ดีนะที่เด็กส่งหนังสือพิมพ์ผีออกไปเอง ไม่งนคงได้ั้ มีคนเจ็บตัวแน่ๆ (หน้าเซ็งๆ เอามื อจับ
แก้มทีโ่ ดนตบ)
แม่นม : แล้ วคนทรง ไม่ได้ เข้ ามาช่วยหรอคะ
พระเอก : เขาบอกว่าไม่ใช่ผีเข้ านะสิครับนม ผมก็วา่ มันแปลกๆ
นางเอก : ฉันว่ามันไร้ สาระทังคนทรงทั
้ งผี
้ เข้ านัน่ แหละ มีจริ งซะที่ไหนกัน
แม่นม : นมเห็นด้ วยกับที่คณ ุ (ชื่อนางเอก) บอกนะคะ คนทรงนัน่ น่ะเชื่อไม่ได้ หรอก ก็คงแค่คนบ้ า
พูดจาไปเรื่ อยเปื่ อยไร้ สาระ
พระเอก : นี่นมจะโน้ มน้ าวให้ ผมเลิกตามหาแม่อีกแล้ วใช่ไหมครับ
แม่นม : (เงียบซักพัก) คุณ (ชื่อพระเอก) ก็ร้ ูวา่ นมน่ะหวังดีกบั คุณนะคะถึงได้ ขอร้ อง ท่านเสียไป
นานแล้ ว ที่คนทรงอะไรนัน่ มันไม่ใช่ความจริ ง คุณหนูอย่าเสียเวลาเปล่าเลย
พระเอก : ถึงท่านจะเสียไปแล้ ว ถ้ าไม่ได้ พบ อย่างน้ อยก็ขอให้ ได้ ร้ ูวา่ ท่านเป็ นใคร ใช้ ชีวิตยังไง อย่าง
น้ อยผมจะได้ ร้ ูจกั เถือกเถาเหล่ากอผม ในเมื่อผมเริ่ มแล้ ว ผมก็จะไม่เลิกง่ายๆ
แม่นม : แต่.....
พระเอก : (พูดขัด) ถ้ านมจะไม่ช่วยผมก็ไม่วา่ อะไร แต่นมอย่าห้ ามผมเลย
แม่นม : (ทำหน้าเศร้า ส่ายหน้าเบาๆ) ถ้ าคุณหนูยืนยันหนักแน่นขนาดนี ้ นมจะทำอะไรได้ ละ่ คะ
พระเอก : ขอบคุณนะครับนม (แม่นมเงียบ เดิ นออกจากฉากไป นางเอกก็เดิ นเข้ามาข้างหลัง
พระเอก จับไหล่พระเอกอย่างให้กำลังใจ)
ไฟค่อยๆดับลง...
SCENE 5
ฉาก ตลาด
ตัวละคร คนในตลาด ตำรวจป่ วง
ไฟตลาดเปิ ดขึ้น ก็เห็นคนนัง่ อยู่ร้านกาแฟเหมื อนเดิ ม มี ตำรวจป่ วงๆ นัง่ รวมอยู่ดว้ ย ทอปิ กในการ
สนทนาก็เป็ นเรื ่องของเหตุการณ์ทีเ่ กิ ดขึ้นในช่วงอาทิ ตย์ทีผ่ า่ นมา แล้วก็เรื ่องความน่าเชื อ่ ถื อของ
คนทรง
ป้าหาบเร่ : นี่ เธอว่าเรื่ องมันเป็ นยังไงกันแน่
อาหมวย : โห่ ป้าแค่นี ้ดูไม่ออกหรอ พวกมิจฉาชีพหลอกลวงประชาชน ไอ้ (ชื่อนสพ.) มันผีเข้ า คนทรง
ยังทำอะไรไม่ได้ เล้ ย (อาหมวยพูดเดิ นเอากาแฟมาวางทีโ่ ต๊ะป้ าแล้วก็นงั่ ลง)
ป้าขายผลไม้ : แต่อย่างตอนที่เค้ าเป็ นอับดุลก็ทายถูกทุกครัง้ เลยนะ ชันอยู ้ ใ่ นเหตุการณ์งี ้ขนลุกเลย
อาหมวย : มันก็เตี ้ยมๆ กันได้ ทงนัั ้ นแหละ
้ ป้านี่เชื่ออะไรงมงาย
ลุงขายก๋วยเตี๋ยว : แต่เมื่อก่อน คนทรงก็ชว่ ยตลาดของเรามาตลอดเลยนะ (เดิ นถื อชามก่วยเตีย๋ วมาเสิ ร์ฟ)
แล้วในระหว่างทีค่ นกำลังคุยกันอยู่ เด็กนสพ. หน้าตาท่าทางรี บร้อนกึ่งพยุงกึ่งจูงน้องสาวทีกำ ่ ลังรำ
อยู่ไม่หยุด ปากก็ตะโกนร้องเพลงลูกกรุงในสมัยนัน้ ขอฮาๆ หน้าตาก็เพ้อๆ เดิ นผ่านไปทางสำนัก
คนทรง
นสพ. : คนทรง อยูไ่ หน ออกมาช่วยน้ องผมที
-คนอืน่ ๆ ในตลาดเริ่ มเข้ามามุงๆ เหมื อนเดิ มตามหน้าที ่
-คนทรงเองก็เดิ นออกมาเหมือนกัน
-แล้วจังหวะนีพ้ ระเอกกับนางเอกก็เดิ นออกมาพอดี เห็นชาวบ้านเค้ามุงอะไรกันอยู่ทีห่ น้าสำนักทรง
ก็เดิ นเข้าไปดู มีนกั ฆ่าเดิ นตามมาข้างหลังเนียน q
คนทรง : ฮะฮ่าฮ่าฮ่า ซมซานกลับมาขอให้ ข้าช่วยแล้ วล่ะสิ
นสพ. : ช่วยน้ องผมด้ วย ท่านคนทรง น้ องผมเป็ นอะไรก็ไม่ร้ ู อยูๆ่ ก็ลกุ ขึ ้นมารำไม่หยุดเลย ช่วย
น้ องผมด้ วย
คนทรง : หึ!!! ข้ าเตือนเจ้ าแล้ วใช่มยั ้ ผลจากการที่เจ้ าเห็นเงินสำคัญกว่าสัจจะ!!! ได้ ตกลงที่น้องของ
เจ้ าแล้ ว
นสพ. : ท่านพูดเรื่ องอะไร เงิน เงินอะไร ช่วยน้ องผมเดี๋ยวนี ้นะ
คนทรง : ก็เงินที่คนชัว่ มันใช้ ให้ เจ้ ามาทำลายข้ ายังไงหล่ะ ข้ ารู้ ...ข้ าเห็น!!!!
นสพ. : อย่าบอกนะว่าน้ องผม ผี....เข้ า
อาหมวย : ผีเข้ าอีกแล้ วอ่ะป๊ า หมูบ่ ้ านเราเป็ นอะไรไปเนี่ย หมวยจะถูกผีเข้ ามัยอ่ ้ ะป๊ า (หมวยหันไป
เกาะแขนผูเ้ ป็ นพ่อ คนในตลาดคนอืน่ ๆ ก็ซุบซิ บกัน)
คนทรง. : หึหึ ฉลาดนี่ไอ้ เด็กส่งนสพ. เจ้ าได้ ทำอะไรไว้ สิ่งนันสนองตอบ
้ ก็สมควรแล้ วนี่ และข้ าจะ
บอกอะไรให้ นะ ที่สิงน้ องเจ้ าอยูน่ ะ ไม่ใช่ผีธรรมดา แต่เป็ นผีนางรำที่มาตามหาพระสวามี
ฮ่าฮ่าฮ่า
นสพ. : ท่านทำอะไรน้ องผม ไอ้ คนทรงชัว่ แกทำอะไร (นสพ.อารมณ์ ขึ้นเมื อ่ รู้ว่าสาเหตุทีแ่ ท้จริ งที ่
น้องของตัวเองต้องเป็ นแบบนีก้ ็มาจากการทีค่ นทรงอยากจะแก้แค้นตัวเอง)
คนทรง : ถ้ าเจ้ ายังหยามเกียรติข้าอยูอ่ ย่างนี ้ อย่าหวังเลยว่าน้ องของเจ้ าจะหาย (คนทรงพูดสะบัด
ผ้า เหมือนจะเดิ นกลับเข้าไปในสำนัก)
นสพ. : เกียรติบ้าบออะไรของแก แกก็แค่คนหลอกลวง หลอกเอาเงินคนในตลาด ไอ้ คนบ้ า แก
ทำให้ น้องชันต้้ องเป็ นแบบนี ้ (คนอืน่ ๆ ในตลาดเริ่ มแตกตืน่ แล้วก็ยิ่งซุบซิ บนิ นทากันหนัก
ขึ้น น้องนสพ. ก็ยงั เต้นๆ รำๆ ขำๆ ต่อ)
ลุงขายก๋วยเตี๋ยว : สรุปมันยังไงกันน่ะ
ป้าหาบเร่ : ชันบอกแล้
้ วว่าคนทรงมันแหกตา
ป้าขายผลไม้ : มันหลอกเงินพวกเราหรอ
นสพ. : ถ้ าช่วยอะไรไม่ได้ ก็ออกไปจากที่นี่ซะ ไปสิ ไป เอ้ า!! คนทรง (นสพ. เป็ นต้ นเสียง ให้ ชาว
บ้ านตะโกนต่อว่า ออกไป หยิบมือตบอะไรงี ้ขึ ้นมาด้ วย บางคนก็คาดผ้ าที่หวั )
คนในตลาด : ออกไป ออกไป ออกไป.... (พากันเห็นด้วย เชี ยร์ ให้คนทรงออกจากตลาดแล้วก็เดิ นเข้าไป
รุมๆ คนทรงเรื ่อยๆ)
อยู่ๆ น้องของนสพ.ก็กรี ้ดขึ้นมาแรงมาก ทำให้วงแตก แล้วก็กรี ้ดตลอดเลย แล้วก็เต้นแร้งเต้นกา
สีหน้าทรมานมาก ทำร้ายตัวเอง นสพ. ก็หนั กลับไปดูนอ้ งตัวเอง แบบไม่รู้จะทำยังไงดี
คนทรง : ฮ่าฮ่าฮ่า หยามเกียรติข้า ไล่ข้า เอาอีกสิ จะได้ เห็นน้ องของเจ้ าทรมาน ฮะฮ่าฮ่า
คิ ดว่าช่วงนีต้ อ้ งมีเพลงนะ ให้มนั ระทึก ระทึกหน่อยอ่ะ แล้วก็ยดั เอฟเฟกลงไปเยอะๆ
คนในตลาดก็ยงั คงขับไล่คนทรงอยู่ พระเอก นางเอก นสพ. ก็ยืนดูอยู่ แล้วก็ดูนอ้ งสาวนสพ.ด้วย
น้องนสพ.ก็ยิ่งทำร้ายตัวเอง ดีทีม่ ีพระเอกคอยจับไว้ ให้นอ้ งสาวดิ้ นแล้วก็ทำยังไงก็ได้ให้สร้อย
พระเอกหลุดออกมา
นสพ. : หยุด!! ได้ โปรด ช่วยน้ องผมด้ วย (ตะโกนออกมา ทำให้ทกุ คนหยุด ยกเว้นแต่นอ้ งของตัว
เองทีย่ งั อาการไม่ดีขึ้นเลย) ผมผิดเอง ผมรับเงิน ทำเป็ นว่าตัวเองผีเข้ า ท่านคนทรงท่าน
ศักดิสทิ ธิ์จริงๆ เพราะฉะนันได้
้ โปรดช่วยน้ องผมด้ วย
คนในตลาดยิ่ งแตกตืน่ กันใหญ่ วิ พากษ์ วิจารณ์ กนั ดังสนัน่ หวัน่ ไหว อีนอ้ งสาวนัน่ ก็กรี ้ดอยู่ได้ ไป
เรื ่อยๆ จนเสียงซุบซิ บนิ นทาเริ่ มเบาลงเหลื อแต่เสียงกรี ้ด
คนทรง : หยุดเถอะ (พูดเสียงเบา แล้วน้องสาวของนสพ. ก็หาย คนทรงค่อยๆ เดิ นกลับไปยังสำนัก
ของตัวเองทุกคนก็เริ่ มกลับมามี ความเชื อ่ ในตัวคนทรงอีกครั้งหนึ่ง)
 องก์ สี่
SCENE 1
ฉาก บ้ านพระเอก
ตัวละคร พระเอก นางเอก แม่นม
ไฟในบ้านค่อยๆ เปิ ดขึ้นเห็นพระเอกนัง่ เก้าอีเ้ ก๊ กหล่ออยู่จบั ตราประจำตระกูลทีห่ อ้ ยอยู่กบั สร้อย
พลิ กไปพลิ กมา ส่วนนางเอกนัง่ อยู่กบั พืน้ หน้าขิ ม ในมื อถื อโน้ตเพลงดู พลิ กไปพลิ กมา
พระเอก : พวกเรานัง่ เสียเวลาทำอะไรกันอยูเ่ นี่ย หรื อสิ่งที่พวกเราพยายามมามันจะสูญเปล่า ผมคง
ไม่มีโอกาสได้ เจอแม่ ส่วนคุณก็อาจจะไม่ได้ กลับบ้ าน (พระเอกเปรย อารมณ์ หม่นๆ
หมดอาลัยตายอยาก)
นางเอก : โหย คุณ...อย่าพึง่ ท้ อดิ เราต้ องช่วยกัน แล้ วทุกอย่างก็จะคลี่คลายเองจำที่คนทรงพูดไม่ได้
หรอ (นางเอกตอบ เริ่ มจะตีขิมอีกครั้ง)
พระเอก : คนทรงอาจจะเป็ นแค่คนบ้ า แล้ วพวกเราก็บ้าทำตามที่คนบ้ าพูด
นางเอก : (นางเอกหยุดตีขิม แล้วก็ลกุ ขึ้นยื นเดิ นมานัง่ กับพระเอก) ชันว่ ้ าคนทรง...เขาไม่ได้ บ้าหรอก
ถึงมันจะพิสจู น์ไม่ได้ ด้วยวิทยาศาสตร์ แต่แค่เราเชื่อมันก็น่าจะพอแล้ วนี่ เมื่อก่อนฉันก็ไม่
เชื่อเรื่ องพวกนี ้หรอกนะ แต่เพราะเรื่ องที่เกิดขึ ้นกับชีวิตชัน้ ตังแต่้ ชนย้
ั ้ อนเวลามาที่นี่
เหตุการณ์ตา่ งๆ ที่เกิดขึ ้น มันทำให้ ชนเริ
ั ้ ่ มที่จะ...เอิ่ม..เชื่อแล้ วล่ะ
นางเอก : ถ้ าลองคิดดีๆ ตามที่ฉนั ได้ ยนิ มา เมื่อก่อนก็ไม่เคยมีเรื่ องแบบนี ้เกิดขึ ้นไม่ใช่หรอ คนทรง
เป็ นที่ยดึ เหนี่ยวของคนในตลาด บางทีอาจมีใครอยากที่จะทำลายคนทรงก็ได้ ถ้ าเรื่ องที่
นสพ. ถูกจ้ างเป็ นจริง ฉันว่าเรื่ องๆ อื่นๆ ก็คงไม่ตา่ งกันหรอก (พระเอกก็พยักหน้าเห็นด้วย
กับนางเอก ทีว่ ่าก่อนหน้านีไ้ ม่เคยมี เรื ่องแบบนีเ้ กิ ดขึ้น ”
พระเอก : บางทีอาจจะมีใครอยากกำจัดคนทรงให้ ออกไปจากเมืองก็ได้ (มี เสียงของหล่นลงพืน้
ทำให้ทงั้ พระเอกและนางเอกหันไปมอง ก็เห็นแม่นมยื นอยู่)
แม่นม : เอ่อ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวนมจะรี บทำความสะอาดให้ เรี ยบร้ อย (แล้วแม่นมก็เดิ นออกจากฉาก
ไป แม่นมต้องมีพิรุธขัน้ สุดนะ ทำหน้าตาแตกตืน่ แตกตืน่ ทิ้ งให้พระเอกกับนางเอกมอง
หน้ากันอย่างคิ ดไม่ตก)

SCENE 2
ฉาก ตลาดยามค่ำคืน
ตัวละคร แม่นม คนทรง พระเอก นางเอก หัวหน้ านักฆ่า นักฆ่า
แม่นมเดิ นมาพร้อมกับมีผา้ คลุมหน้า (คนดูตอ้ งไม่รู้ว่าเป็ นแม่นม) เดิ นเข้าไปในตลาด มี จุดมุ่ง
หมายอยู่ทีสำ
่ นักคนทรง เดิ นไปด้วยความหวาดระแวง มองซ้ายมองขวาแบบระวังตัว จังหวะทีถ่ ึง
สำนักทรง
คนทรง : เจ้ าคิดจะทำอะไร (คนทรงพูดเสียงดัง)
แม่นม : ฉันเปล่า ฉันไม่... (อารมณ์แบบร้อนตัว แต่ก็ยงั วางฟอร์ ม)
คนทรง : อย่าปฏิเสธเสียให้ ยากเลย ข้ ารู้ ข้ าเห็นสิ่งที่เจ้ าตังใจจะทำ
้ หึหหึ ึ (คนทรงพูดแทรกทันที )
แม่นม : ฉันทำอะไร
คนทรง : ก็ทำให้ สำนักข้ าเสื่อมเสียชื่อเสียง พยายามยัว่ ยุให้ ทกุ คนขับไล่ข้าออกจากตลาดแห่งนี ้น่ะ
สิ (คนทรงพูดเดิ นเข้ามาหาแม่นมเรื ่อยๆ)
แม่นม : เหอะ สำนักทรงของแก ก็แค่สำนักลวงโลก อย่ามาปรักปรำคนอื่นจะดีกว่า
คนทรง : เจ้ าเองก็ร้ ูดีอยูแ่ ก่ใจ ในเมื่อเจ้ าเป็ นคนจ้ างคนพวกนันมา
้
แม่นม : อย่ามาใส่ร้ายกันหน่อยเลย ฉันจะทำไปเพื่ออะไร
คนทรง : เพื่อปกปิ ดความจริงบางอย่างเอาไว้ ยงั ไงล่ะ (เงียบสักพัก เงียบทัง้ คนทรง ทัง้ แม่นมเลย)
แต่เจ้ า ฝื นชะตาลิขติ จากฟ้าไม่ได้ หรอก หึหหึ ึ ไม่มีทาง!!!
แม่นม : ลิขิตฟ้าที่จะทำให้ คณ ุ (ชื่อพระเอก) ต้ องตกอยูใ่ นอันตรายแบบนันน่ ้ ะหรอ (แม่นมพูด
พร้อมกับกระชากผ้าคลุมออกให้เห็นว่าเป็ นแม่นม)
คนทรง : จะช้ าหรื อเร็ว สักวันความจริ งก็ต้องถูกเปิ ดเผย เจ้ าหลีกเลี่ยงความจริ งไปไม่พ้นหรอก ไม่
ว่าเจ้ าจะพยายามซักแค่ไหน
แม่นม : เพราะแก เพราะแกกับนังผู้หญิงคนนัน้ ถ้ าไม่มีแก คุณหนูของฉันก็คงไม่มาเชื่อในชะตา
ลิขิตบ้ าๆนี่หรอก (แม่นมพูดแบบโมโหๆ ปนเสียใจ ปนเป็ นห่วง แบบไม่อยากให้คณ ุ หนูตก
อยู่ในอันตราย เงียบแปปนึง)
แม่นม : คุณหนูลืมเรื่ องเจ้ านางไปนานแล้ ว คนตายไปแล้ ว จะให้ คนเป็ นต้ องมาเสี่ยงอันตรายรื อ้ ฟื น้
อดีตที่โหดร้ ายขึ ้นมาทำไม
พระเอก : แล้ วอดีตที่วา่ มันคืออะไรล่ะครับนม (พระเอกโผล่ออกมาจากทีซ่ ่อนแล้วพูดด้วยเสียงเข้ม
หนักแน่น)
แม่นม : คุณหนู (แม่นมพูดด้วยความตกใจ)
พระเอก : บอกความจริงผมมาซักทีเถอะครับนม (เดินเข้าไปจับไหล่แม่นมเพือ่ คาดคัน้ เอาคำตอบ
นางเอกก็เดิ นเข้าไปดึงพระเอก บอกให้พระเอกใจเย็นๆ)
แม่นม : นมบอกไม่ได้ ...
พระเอก : นม!!
แม่นม : นมทำไปเพราะต้ องการปกป้องชีวิตของคุณหนู
พระเอก : ปกป้องหรอครับนม ปกป้องโดยการกีดกันไม่ให้ ผมได้ พบกับแม่บงั เกิดเกล้ าเนี่ยนะครับ
แม่นม : คุณหนูจะอยากพบแม่บงั เกิดเกล้ าไปอีกทำไมคะ ในเมื่อนมก็ทำทุกอย่างให้ คณ ุ หนูอย่างที่
แม่คนหนึง่ จะทำให้ ลกู ได้ อยูแ่ ล้ ว นมเลี ้ยงดูคณ ุ หนูจนเติบโตเป็ นหนุ่ม นมทำหน้ าที่อะไรผิด
พลาดไปหรื อไงคะคุณ (ชื่อพระเอก) ของนม
พระเอก : นมไม่เข้ าใจหรอครับ แม่นมอย่างไรก็เป็ นแค่แม่นม ไม่มีวนั เทียบกับแม่ที่แท้ จริ งได้ หรอก
แม่นม : คุณหนู!! ทำไมคุณหนูพดู อย่างนี ้ล่ะคะ
นางเอก : ใจเย็นๆ กันก่อนสิคะ คนเป็ นลูกน่ะยังไงก็อยากจะพบแม่อยูแ่ ล้ ว ถึงจะไม่ได้ เลี ้ยงดูมา แต่
แค่อ้ มุ ท้ องก็เป็ นบุญคุณจนทดแทนไม่หมดแล้ ว แล้ วจะให้ เพิกเฉยไม่สนใจใยดีอะไรเลยมัน
ไม่อกตัญญูไปหน่อยเหรอคะคุณป้า
แม่นม : หยุดนะ เธอเป็ นคนนอก ไม่มีสิทธ์ที่จะมาก้ าวก่ายเรื่ องภายในครอบครัว เธอคิดว่าเธอเป็ น
ใคร ถึงจะมาทำให้ ชีวิตของคุณหนูต้องตกอยูใ่ นอันตราย ชันปกป ้ ้ องคุณหนูมาเป็ นสิบๆปี
ชันไม่
้ มีทางปล่อยให้ คณ ุ หนูต้องเป็ นอะไรไป เพียงเพราะผู้หญิงหลงทางอย่างเธอ มาขุดคุ้ย
เรื่ องเก่าๆ ที่จบไปแล้ วเพื่อหาทางกลับบ้ านหรอกนะ
พระเอก : นมครับนี่มนั จะไปกันใหญ่แล้ วนะครับ ผมแค่ต้องการพบแม่ ผมไม่เห็นว่ามันจะเป็ นการ
เอาชีวิตเข้ าไปเสี่ยงกับอันตรายอะไรตรงไหน
หัวหน้ านักฆ่า : อันตรายตรงที่เจ้ าจะถูกตามสังหารน่ะสิ ฮ่าๆๆ เจอกันซักทีนะรัชทายาทองค์สดุ ท้ ายแห่ง ...
(หัวหน้านักฆ่าโผล่ขึ้นมา แล้วนักฆ่าก็เดิ นตามออกมายื นเป็ นวอลเปเปอร์ หัวเราะตามไป
ด้วย)
พระเอก : พวกแกเป็ นใคร (พระเอกถาม ทุกคนถอยมารวมกันด้วยอาการตกใจกลัว)
หัวหน้ านักฆ่า : พวกข้ าเป็ นกองทหารลับหน่วยพิเศษเพื่อความมัน่ คงแห่ง ...ข้ าได้ รับพระราชบัญชาจาก
องค์ประมุของค์ปัจจุบนั ให้ กำจัดเชื ้อสายแห่งราชวงศ์กงั ฉินให้ สิ ้นซาก และเจ้ าคือราย
สุดท้ าย หึหึ ถึงเวลาที่ข้าจะสะสางงานของข้ าให้ เสร็ จสิ ้นเสียที
แม่นม : หยุดนะ หากพวกเจ้ าจะทำร้ ายคุณหนู ต้ องข้ ามศพข้ าไปก่อน
หัวหน้ านักฆ่า : อะ อะ อะ อ้ าว นางกำนัลคนสนิทของเจ้ านาง...ไม่ได้ เจอกันนาน เดี๋ยวนี ้ก้ าวหน้ าเป็ นถึง
แม่นมแล้ วหรื อ เสียดายนะ เจ้ าอุตส่าห์หลบซ่อนตัว นำทรัพย์สินที่เจ้ านางทิ ้งไว้ ให้ มาแปลง
เป็ นคฤหาสน์สร้ างตลาดให้ ชาวบ้ านเช่า คิดว่าทำตัวเหมือนนักธุรกิจธรรมดา จะปิ ดบังการ
มีตวั ตนของรัชทายาทได้ งนหรื ั ้ อ ... เสียใจด้ วยนะ ในเมื่อชะตาลิขิตให้ รัชทายาทอาภัพออก
ตามหาแม่ผ้ ใู ห้ กำเนิด ข้ าจึงได้ เห็นตราประจำตระกูล และยิ่งได้ เห็นเจ้ าในวันนี ้ ข้ าก็ยิ่ง
มัน่ ใจ รัชทายาทที่ข้าตามล่ามานาน ยืนอยูต่ รงหน้ าข้ าแล้ ว
พระเอก : เดี๋ยว พวกเจ้ ากำลังพูดเรื่ องอะไรกัน รัชทายาทอะไร
หัวหน้ านักฆ่า : ก็ทายาทของไอ้ ราชวงศ์เฮงซวยที่มนั ดีแต่ใช้ อำนาจหาประโยชน์เข้ าหาตัว ไม่ได้ สนใจ
ประชาชนคนหมูม่ ากเลยน่ะสิ
แม่นม : เหอะ!!! โกหกทังเพ ้ ราชวงศ์ของคุณหนูน่ะปกครองบ้ านเมืองมายาวนาน จนกระทัง่ พวก
โลภมากอย่างแก มันกระหายอำนาจ ก่อกบฏยึดแผ่นดิน ทุกคนในตระกูลของคุณหนูถกู
สัง่ ลังหาร ไม่เว้ นแม้ แต่เจ้ านาง ไอ้ คนสารเลว
หัวหน้ านักฆ่า : สารเลวเหรอ...พวกมันน่ะสิมกั มาก วันๆ ดีแต่เสวยสุขอยูใ่ นราชวัง ไม่สนใจว่าราษฎรจะ
อดอยากปากแห้ งขนาดไหน ลูกสาวของข้ าต้ องตายก็เพราะพวกมันขูดรี ดเงินจากคนจน
แม้ แต่ยา ข้ าก็ไม่มีปัญญาหามาให้ ลกู ของข้ า เจ้ า!!! หยิ่งยโสถือตัวอยูใ่ นศักดิ์ศรี จอม
 ปลอมไม่ตา่ งจากราชวงศ์ของเจ้ า เจ้ าคงไม่เคยคิดสินะ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้ ามี ที่เจ้ า
ภูมิใจนักหนาอยูท่ กุ วันนี ้ ไม่มีสิ่งใดได้ มาด้ วยตัวของเจ้ าเองเลยสักนิด ทุกอย่างที่เจ้ าครอบ
ครอง แม่นมของเจ้ าต่างหาก ที่ประเคนหามาให้ เจ้ ามันก็แค่เด็กเหยียบขี ้ไก่ไม่ฝ่อดีดีคน
หนึง่ นัน่ แหละ
นางเอก : แต่พวกคุณก็ไม่มีสิทธิ์จะมาเอาชีวิตคุณ (ชื่อพระเอก) เขาไม่ได้ ร้ ูเรื่ องอะไรด้ วยเลย คุณมี
ปั ญหากับคนรุ่นก่อน ก็จดั การปั ญหาของคุณไปเรี ยบร้ อยแล้ วนี่ ถึงจะไม่ได้ คยุ กันอย่างถูก
วิธีก็เถอะ อีกอย่างตอนนี ้บ้ านเมืองของคุณก็สขุ สงบดีแล้ วนี่ ไม่มีประโยชน์ที่จะมารบราฆ่า
ฟั นกันอีก
หัวหน้ านักฆ่า : คงต้ องขอแสดงความเสียใจกับเจ้ าด้ วยสาวน้ อย จริ งอยูต่ อนนี ้บ้ านเมืองของข้ าสุขสงบดี
แต่ภายใต้ ความสุขสงบนัน้ ประชาชนต่างหวาดระแวงว่าราชวงศ์กงั ฉินจะกลับมาขึ ้นครอง
เมือง แล้ วจะนำพาเมืองเข้ าสูห่ ายนะอีกครัง้ การกำจัดชายผู้นี ้ จะทำให้ บ้านเมืองของข้ า
สงบสุขอย่างแท้ จริงเสียที พวกเจ้ าจงไปเอาชีวิตของมันมาให้ ข้า (หัวหน้านักฆ่าหันไปสัง่
ลูกน้อง แล้วลูกน้องทัง้ หมด 3 คนก็เดิ นเข้าไปหาพระเอก หัวหน้านักฆ่าก็ออกมายื นดูลูก
น้องอยู่ห่างๆ)
พระเอก : ถ้ าพวกแกเข้ ามา ก็อย่าหวังจะได้ ตายดีเลย (พระเอกก็ตงั้ ท่าจะสู้ พออีลูกน้องสองคนเห็น
เข้าก็แอ๊บแตกเป็ นตุ๊ด กลัวหนีเข้าหลังเวทีไป เหลื อแต่นกั ฆ่าคนหนึ่ง)
นักฆ่า : ไอ้ พวกนักฆ่าปลายแถวกลับมาเดี๋ยวนี ้นะเว่ย มาฆ่ามันก่อน
พระเอก : เหลือแค่แกตัวคนเดียวแล้ ว แกจะทำอะไรฉันได้
นักฆ่า : แบบนี ้ ต้ องใช้ ทา่ ไม้ ตายประจำตระกูล อะจ๊ ะ อะจ้ า (นักฆ่าทำท่าเหมื อนรวบรวมสมาธิ จู่ๆ
รอบตัวก็มีควันสีขาวพุง่ ออกมา มี แสงสีวาบๆ ให้ดูลายๆ ตา มี ซาวนด์เอฟเฟคประกอบ
แล้วฝาแฝดอีกคนก็ปรากฏยื นอยู่ข้างๆ ทำท่าอะไรสักอย่างพร้อมกัน อารมณ์ แบบรวม
พลังอะไรประมาณนี )้
พระเอก : เฮ้ ยย พวกแก... (พระเอกงง แล้วก็ชีไ้ ปทีน่ กั ฆ่าสลับกันไปมา) แก แกใช้ มนต์ดำอะไร
นักฆ่า : เค้ าป่ าวใช้ มนต์ดำนะ เค้ าเป็ นฝาแฝดกันต่างหาก (นักฆ่าคนหนึ่ง ถื อมี ด ทำท่าง้างมื อ +
วิ่ ง เตรี ยมจะฆ่าพระเอก ส่วนนักฆ่าอีกคนวิ่ งมาล็อกตัวพระเอกเอาไว้)
นางเอก : คุณ (พระเอก) ระวังงงงงงง!!! (เสียงนางเอกตะโกน)
นักฆ่า : อะจ๊ ะ อะจ้ า (นักฆ่าวิ่ งมาแทงพระเอก แต่แม่นมกระโดดเอาตัวเข้ามาบังพระเอกเอาไว้ ฉึก
! มีเสียงแบบว่ามีดแทงถูกแม่นม แม่นมยื นนิ่ ง... แล้วค่อยๆ ทรุดตัวลง นักฆ่าทัง้ คู่ตกใจ
เลยปล่อยพระเอก)
พระเอก : นม!! (พระเอกวิ่ งเข้าไปหาแม่นม ไปประคองแม่นม ส่วนนักฆ่าทัง้ สอง เดิ นถอยหลังไปนิ ด
นึง แล้วคุยกัน)
นักฆ่า : เฮ้ ยๆ ทำยังไงดีอา่ แทงคนผิดแล้ วอ้ ะ
เฮ้ ยๆ ต้ องแทงอีกคนตะหาก
 พวกเราจะทำยังไงดีๆ
นายแทงสิ JJ (คนทีแ่ ทงพลาด ยืน่ มี ดไปใส่มือ อีกคน นักฆ่าอีกคนตกใจ)
เย้ ย ไม่ นายนัน่ แหล่ะๆ นายแทงสิ (ยัดมี ดคืนให้อีกคน แล้วทัง้ คู่ก็เกี ่ยงกันไปเกี ่ยงกันมา)
หัวหน้ านักฆ่า : นี่ พวกแก! มัวเกี่ยงกันอยูไ่ ด้ เข้ าไปฆ่ามัน!!!!!
นักฆ่าคนทีม่ ีมีดอยู่ ทำท่ากล้าๆ กลัวๆ ถื อมี ดแบบสัน่ ๆ ค่อยๆเดิ นๆ ย่องๆ ไปหาพระเอก ระหว่าง
นีพ้ ระเอกหันไปเห็นเข้า ก็หนั กลับพูดกับนางเอกก่อน
พระเอก : คุณ ผมฝากดูแลแม่นมด้ วยนะ (พระเอกกุมมื อนางเอก นางเอกพยักหน้ารับ)
พระเอกค่อยๆ ลุกขึ้น แบบเท่ๆ แล้วถลกแขนเสือ้ ขึ้นเล็กน้อย ค่อยๆ เดิ นตรงมาทีน่ กั ฆ่าคนนัน้
ส่วนนักฆ่าหลับตาถือมีดด้วยมือเดียว ยื น่ ออกมาแบบสัน่ ๆ แต่ก็นึกขึ้นได้ ว่าต้องทำอะไร
นักฆ่า : ไม่ได้ ๆ ฉันต้ องเข้ มแข็ง ฮึบ (นักฆ่าพูดกับตัวเอง แล้วสูดหายใจเต็มปอด)
อะจ้ า !!!!! (นักฆ่าวิ่ งไปแทงพระเอกสุดแรง แต่พระเอกก็รับมี ดไว้ได้ ทัง้ คู่ ยื อ้ แย่งมี ดกัน
สักแปปนึง อาจจะหมุนๆ จนนักฆ่าหันหลัง อยู่ในมุมทีค่ นดูไม่เห็นมี ด จู่ๆ ก็มีเสียง ฉึก!
พระเอกทีกำ ่ ลังหันหน้าเข้าคนดูอยู่แล้ว ทำหน้าตกใจ ทัง้ คู่ยืนนิ่ ง ทุกคนรอบๆ ตกใจ แล้ว
หันมามองเป็ นจุดเดียว ..... แล้วนักฆ่าคนนัน้ ก็ค่อยๆ ล้มลง ทำให้เห็นว่ามื อกุมมี ดที ่
เสียบคาตัวเองไว้)
หัวหน้ านักฆ่า : เฮ้ ย ไม่ได้ การซะแล้ ว ฝากไว้ ก่อนเถอะ (หัวหน้านักฆ่ารี บวิ่ งหนีออกจากฉากไป)
นักฆ่า : ฮือออ ไม่นะ..นาย อย่าทิ ้งฉันไปๆ ฮือออ (นักฆ่าอีกคนรี บวิ่ งเข้ามาประคอง)
พระเอกค่อยๆผละถอยมาอย่างโล่งอก แล้วเข้ามาหาแม่นมกับนางเอก จังหวะนี ้ตำรวจก็เข้ามา
พอดี
ตำรวจ : หยุดนะ พวกกระผม ผู้รักษาสันติราษฎร์ ผุ้ผดุงความยุติ... (ตำรวจกำลังแนะนำตัวเอง)
นางเอก : พอๆๆ พวกมันหนีไปแล้ ว!
ตำรวจทัง้ สามตะเบ๊ ะ ตำรวจคนหนึ่งก็วิ่งตามทางหัวหน้าโจรไป แล้วอีกสองคนก็ลากตัวนักฆ่าทัง้ คู่
ไป
พระเอก : นม...ผมขอโทษที่พดู ไม่ดีกบั นม นมอย่าเป็ นอะไรไปนะ ทังชี ้ วิตผมตอนนี ้เหลือแค่นมคน
เดียวที่คอยเป็ นห่วงเป็ นใยผม นมอดทนไว้ นะ ผมจะพานมไปหาหมอ
แม่นม : ไม่ต้องพานมไปไหนหรอกค่ะคุณหนู นมรู้ตวั เองดี คงถึงเวลาที่นมจะต้ องจากคุณหนูไป
แล้ ว
พระเอก : ไม่นะนม นมอย่าทิ ้งผมไปนะ ผมไม่มีแม่ให้ ตามหาอีกต่อไปแล้ ว ผมไม่อยากเสียแม่ที่เลี ้ยง
ผมมาอีกคน นมอดทนไว้ นะ ผมขอร้ อง อดทนอีกนิด เพื่อผม นม
แม่นม : โถ คุณหนูของนม นมขอโทษที่ทำตามที่คณ ุ หนูขอไม่ได้ แต่อย่างน้ อยนมก็สบายใจ ที่ยงั มี
ผู้หญิงอีกคนที่คอยอยูเ่ คียงข้ างคุณหนู (แล้วหันไปพูดกับนางเอก) ฉันฝากเธอดูแลคุณ (ชื่
อพระเอก) ด้ วยนะ ขอโทษที่ชนทำไม่ ั้ ดีกบั เธอ แต่ทงหมดที
ั้ ่ชนทำไป
ั้ เพื่อความปลอดภัย
ของคุณ (ชื่อพระเอก) หวังว่าเธอคงเข้ าใจ อโหสิให้ ชนด้ ั ้ วยนะ (แม่นมหันกลับไปพูดกับ
 พระเอกอีกครั้ง) คุณหนูต้องเข้ มแข็งนะคะ อย่าทำให้ นมต้ องผิดหวังนะคะทูนหัวของนม (
แม่นมพูดเป็ นประโยคสุดท้ายก่อนสิ้ นใจ)
คนทรง : ทุกอย่าง!!! กระจ่างแจ้ ง หึหหึ ึ
พระเอก : นม..(เสียงพระเอกเรี ยกนม อย่างสะอืน้ พร้อมกับประคองนม)
คนทรง : พันธะสัญญาเก่า คลี่คลาย เจ้ าคนหนึง่ ได้ สิ่งที่ปรารถนา ส่วนเจ้ า (คนทรงชี ม้ าทีน่ างเอก)
การไปข้ างหน้ าทำให้ เจ้ าย้ อนหลัง เพราะฉะนันการย้
้ อนกลับจะทำให้ เจ้ าได้ กลับไปข้ าง
หน้ า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แล้วไฟก็ดบั ลง....

องก์ 5
SCENE 1
ฉาก บ้ าน
ตัวละคร พระเอก นางเอก
ไฟเปิ ดขึ้นทีฉ่ ากบ้าน เห็นนางเอกนัง่ อ่านโน้ตเพลงอยู่ พระเอกยื นมองรู ปภาพตัวเอง
พระเอก : ความจริงนี่เจ็บปวดเหลือเกินนะ ผมเคยมัน่ ใจ ว่าผมเป็ นผู้ชายที่ไร้ ข้อบกพร่อง มีการ
ศึกษา มีฐานะมัน่ คง ถึงแม้ ผมจะไม่ร้ ูวา่ เถือกเถาเหล่ากอผมเป็ นใคร มีญาติพี่น้องที่ไหน
ผมก็ยงั มีความสุขดี จนมาวันนี ้ ผมรู้วา่ ชาติตระกูลของผมสูงส่งแต่ผมกลับไม่มีความภาค
ภูมิใจเลย ผมไม่เคยคิด ว่าคนในตระกูลของผมจะสร้ างความยากลำบากให้ กบั ประชาชน
จำนวนไม่ร้ ูเท่าไหร่ ตัวผมตอนนี ้ก็เหมือนคนที่โดนเนรเทศออกจากแผ่นดินตัวเอง กลาย
เป็ นคนเร่ร่อนไม่มีใครต้ อนรับ บางครัง้ ผมก็คิดนะ ว่าผมสมควรจะถูกฆ่าตายไปซะเรื่ อง
ยุง่ ๆ จะได้ จบลงซักที
นางเอก : จริงอยูท่ ี่ความตายอาจยุติปัญหาของคุณได้ แต่ความตายของคุณจะสร้ างปั ญหาให้ กบั คน
อื่นๆอีก หากคุณตายไปตลาดก็จะขาดผู้บริ หาร ชะตากรรมของผู้คนในตลาดจะเป็ น ยังไง
พระเอก : แต่ผมคงไม่มีคณ ุ สมบัติที่จะเป็ นผู้นำที่ดีให้ ใครได้ อีกแล้ วล่ะ
นางเอก : (นางเอกลุกขึ้นจากทีน่ งั่ เดิ นไปหาพระเอก ทัง้ สองคนหันหน้าออกเวที ) อดีตเป็ นสิ่งที่แก้ ไข
ไม่ได้ ถึงแม้ สายเลือดของคุณเคยทำสิ่งไม่ดีไว้ คุณก็ไม่จำเป็ นจะต้ องดำเนินรอยตามพวก
เขาเสียหน่อย ทำไมคุณไม่ใช้ ความผิดพลาดในอดีตมาเป็ นบทเรี ยนล่ะ ในเมื่อบรรพบุรุษ
ของคุณไม่มีโอกาสแก้ ไขในสิ่งที่ทำลงไป แต่คณ ุ ยังมีชีวิต ยังมีแรงกำลังที่จะแก้ ไข ชดเชย
กับสิ่งที่พวกเขาเคยทำไว้ ได้
พระเอก : ขอบคุณคุณมากนะ ขอบคุณจริ งๆ ที่คอยอยูข่ ้ างผม แล้ วยังคอยชี ้ทางให้ ผมอีก ว่าแต่ถ้า
ผมตายไปจริงๆ คุณ...จะเสียใจมัย้ (ทำหน้ าทะเล้ นๆ ใส่นางเอก
นางเอก : ไม่เสียใจเลยซักนิด หลงตัวเอง (นางเอกพูดทีเล่นทีจริ ง อารมณ์ดี)
 พระเอกมองหน้านางเอกนิ่ งๆ อย่างชัง่ ใจ
พระเอก : ถ้ าเราจะไม่ได้ เจอกัน แล้ วคุณไม่เสียใจ ผมอยากให้ คณ ุ กลับไปให้ เร็ วที่สดุ .... ตอนนี ้กลุม่
คนที่ตามสังหารผม รู้แล้ วว่าคนที่พวกมันตามหาคือใคร ชีวิตของผมกำลังตกอยูใ่ น
อันตราย คุณไม่ควรนำชีวิตมาเสี่ยงกับผมอีก กลับไปเถอะนะ
นางเอก : แต่ฉนั ไม่กลัว เราผ่านเรื่ องร้ ายๆ ด้ วยกันมาตังเยอะ
้ แต่ฉนั เชื่อว่าไม่วา่ จะเกิดเรื่ องอะไรขึ ้น
มาอีก พวกเราจะผ่านมันไปได้
พระเอก : ผมเป็ นห่วงคุณ.... อีกอย่าง...ตอนที่คณ ุ มา คุณพูดเรื่ องขายบ้ าน ผมอยากให้ คณ ุ กลับไป
เพื่อเก็บบ้ านหลังนี ้เอาไว้ เพราะมันเป็ นความทรงจำของเรา และสุดท้ าย...ถ้ าเราสองคน
เป็ นคูก่ นั พวกเราจะต้ องได้ พบกันอีก
นางเอกเดิ นออกจากฉากไปเปลี ย่ นเป็ นชุดสมัยปั จจุบนั ทิ้ งให้พระเอกอยู่ในห้องยื นร้องเพลงอยู่
ก่อน แล้ วไฟค่อยๆ สลัวๆ เป็ นฉากมืดๆ มีควันๆ มีแค่สปอร์ ตไลท์ฉายพระเอก ให้ พระเอกร้ องเพลง
ก่อน แล้ วนางเอกค่อยเดินออกมา เป็ นฉากร้ องเพลงโต้ ๆ กัน พระเอกเองไม่อยากให้ นางเอกกลับ
นางเอกก็ไม่อยากกลับ แต่ถ้าเรื่ องทุกอย่างมันต้ องเป็ นไปตามโชคชะตา นางเอกก็ต้องกลับอะไรยัง
งี ้ ฝื นไม่ได้ พอร้ องสลับกันซักพัก ก็เป็ นร้ องประสานกันอะไรงี ้ แล้ วก็ให้ นางเอกเดินกลับเข้ าไปใน
บ้ าน ยังเห็นพระเอกยืนอยูก่ ็ทำท่าว่าจะเดินหนี แต่พระเอกก็เข้ ามายื ้อๆ ไว้ แล้ วก็เต้ นคอนเทมกัน
ประมาณว่านางเอกจะไปที่ขิมแต่พระเอกก็ยื ้อไว้ จนสุดท้ ายที่นางเอกนัง่ ลงที่หน้ าคิม ตอนจบของ
เพลง พระเอกกับนางเอกรู้แล้ วว่าไม่สามารถฝื นชะตาลิขิตได้
นางเอก : ในความฝั น แม่ของคุณบอกว่าชันจะเป็ ้ นความสุขของคุณ ถ้ าชันเล่
้ นเพลงนี ้แล้ ว คุณจะ
รู้สกึ ถึงความรักของแม่คณ ุ ”
พระเอก : ผมรู้สกึ ถึงความรักของคุณแม่...และรู้สกึ ถึงความรักจากคุณด้ วย (พระเอกพูด ทำให้
นางเอกทำท่าเขิ นๆ)
นางเอก : ขอบคุณนะ (นางเอกตอบยิ้ มๆ พระเอกยิ ้มดีใจ พระเอกถอดสร้อยคอของตัวเองให้
นางเอก)
พระเอก : ผมมอบตัวตนของผมให้ กบั คุณ คุณจะได้ ร้ ูสกึ ถึงความรักของผม
แล้วพระเอกก็เดิ นแยกตัวออกมาทีซ่ ้มุ ประตูโค้ง ยื นพิ งซุ้มอยู่แบบนัน้ ส่วนนางเอกก็เอามื อจับ
สร้อย เริ่ มหยิ บโน้ตเพลง และไม้ตีขิมขึ้นมาเล่นขิ ม เรี ยงโน้ตจากหลังมาหน้า แล้วก็เล่นเพลงใหม่
อีกรอบหนึ่ง แล้วไฟก็ค่อยๆ ดับลง

องก์ หก
SCENE 1 - ENDING
ฉาก บ้ าน (ปั จจุบนั )
ตัวละคร พระเอก นางเอก คุณป้าแม่บ้าน
 ไฟเปิ ดทีฉ่ ากบ้าน เห็นนางเอกหลับอยู่บนเก้าอี ้ มื อข้างนึงเท้ากับทีเ่ ท้าแขน แม่บา้ นยืนอยู่ข้างๆ
แม่บ้าน : (พอไฟดับ จะได้ยินแค่เสียง) คุณ (ชื่อนางเอก) คุณ (ชื่อนางเอก) คะ
แม่บ้าน : ใกล้ ถึงเวลานัดกับคนที่จะมาซื ้อบ้ านแล้ วนะคะ (แม่บา้ นทำหน้าเศร้า แตะแขนปลุก
นางเอก)
นางเอก : (ลืมตา ค่อยๆ ยกหัวจากมือ หันมามองแม่บา้ นแบบงงๆ ว่าเกิ ดอะไรขึ้น กลับมาอยู่ในยุค
ปั จจุบนั แล้วหรอ นางเอกไม่เชื อ่ ว่าตัวเองแค่ฝันไป เลยก้มลงมองสร้อยทีอ่ ยู่ทีค่ อตัวเอง
แล้วก็เจอสร้อยปนะจำตระกูล)
แม่บ้าน : คุณ (ชื่อนางเอก) คะ!! (นางเอกหันกลับมามองป้าแม่บ้าน) อย่าหาว่าป้าอย่างนู้นอย่างนี ้
เลยนะคะ เอ่อ,,,คือ (ป้ าแม่บา้ นทำท่าแบบกลื นไม่เข้าคายไม่ออก อ้ำๆ อึ้งๆ จะพูดก็ไม่พดู
ซักที) คือ… คุณ (ชื่อนางเอก) อย่าขายบ้ านหลังนี ้เลยนะคะ คุณท่านทังสองรั ้ กบ้ านหลังนี ้
มาก คุณ (ชื่อนางเอก) เองก็รักบ้ านหลังนี ้มาก แล้ วจะขายทำไมล่ะคะ
นางเอก : ค่ะ....หนู...... เปลี่ยนใจแล้ วค่ะ ช่วยไปบอกคนที่มาดูบ้านวันนี ้ด้ วยนะคะ ว่าขอโทษจริ งๆ
แต่บ้านหลังนี ้ขายไม่ขายแล้ ว
แม่บ้าน : (ทำหน้างงแวบเดียว แล้วเปลี ย่ นเป็ นหน้ายิ้ มแบบอึ้งๆ) จริ งเหรอคะ.... (นางเอกพยักหน้า)
จริงๆ นะคะ (ยิ้ มดีใจ).... เอ่อ แต่จะบอกคนที่เขามายังไงล่ะคะ เขารออยูท่ ี่ห้องรับแขกแล้ ว
นางเอก : งันป
้ ้ าเชิญเขามาที่ห้องนี ้แล้ วกันค่ะ เดี๋ยวหนูคยุ กับเขาเอง (นางเอกยิ ้มให้ ป้า ป้าออกจาก
ห้ องไป นางเอก มองห้ องแล้ วยิ ้มๆ นึกถึงความหลัง)
พระเอก : (เปิ ดประตูพรวดเข้ามา พอเห็นหน้านางเอกก็อึ้ง นางเอกก็อึ้ง แล้วก็ยิ้มดีใจเหมื อนจะ
ร้องไห้ พระเอกเองก็ยิ้ม) เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าครับ??