Bazen behin , Adrian eta Mikel izeneko bi mutiko , Sopelan bizi zirenak .

“Tenis galaxia ”
, urtean behin ospatzen zen munduko txapelketarik garrantzitsuenean , parte hartu nahi zuten .
Beraien ametsik handiena , munduko bikoterik onena izatea zen . Baina txapelketan parte
hartzeko oso gazteak zirenez , beste txapelketa mota batzuetan hartzen zuten parte , egunen
batean munduko hoberenak izateko .

Behin Espainian jolasteko esan zieten eta baietz erantzun zuten .

Txapelketara joan zirenean , han zeuden jokalariak oso ona ziren , baina , ez ziren
lehiakideak Adrian eta Mikelentzat .

Lenehengo partida Mikel eta Adrian , Xabier eta Josuren aurka jokatu zuten .

Beste taldeak oso ona ziren , sakeak ondo ateratzen zuten , batek ondo ateratzen zuen
eta besteak bolea ona zuen . Baina Adrian eta Mikel piloteoan hobeto ziren eta azkenean
irabazi zuten eta atseden hartzera joan ziren .
-Ze partidua jokatu dugun , eh Mikel ?
-Bai! Oso onak ziren baina azkenean irabazi diegu.-ezan zuen Adrianek .

Aldageletara joan ziren baina bat batean ez zegoen arroparik eta beraien geletara joan
ziren .

Hurrengo partidua , Aimar eta Jonen aurka jolastu zuten . Hauek onagoak ziren eta oso
teknika ona zuten . Baina guk bageneukan sekretua : inoiz pentsatzea galduko dugula eta inoiz
errenditu . Partidua , hurrengo martitzenean izango zen

Indarrez hasi ziren entrenamendutan eta holako batean , Adrianek hanka bihurritu zuen
eta ospitalera joan behar izan ziren .

Hara iritsi bezain laster eta erradiografia egin ostean ,. lotailua apurtuta zeukala esan
zion medikuak .

-Ez da oso egokia hanka mugitzea . – esan zion medikuak Adriani .

-Baina ni tenisean jokatzen jarraitu nahi dut eta ez badut jokatzen ezingo dugu irabazi.-
erantzun zion Adrainek.
-Nik jokatzen utziko nizuke baina hanka bihurritu egin duzu eta tenisean jokatzean min har
dezakezu . –esan zion medikua .
-Ez zait axola baina jokatzen jarraituko dut.- esan zion Adrianek ahots gogorrarekin .

Eta horrela izan zen . Oraindik bost egun faltatzen ziren partidua jolasteko, Mikelek
Adrianeri entrenamenduak ez jolasteko eta errekuperazioa joateko konbentzitzen saiatzen
zen , baina Adrian oso buru gogorra zenez , ez zuen errekuperaziora joan nahi .
-Baina, errekuperaziora joan behar zara gero semifinala jolastu ahal izateko.- esan zion
Mikelek.
—Baina nik jokatu nahi dut ez errekuperazio tonto horietara .
—Badakit nirekin jolastu nahi duzula , baina , ondo jarri behar zara semifinala jokatu eta
irabazi ahal izateko.- Jarraitu zuen Mikelek .

Momentu batez biok isilik gelditu ziren nork jarraituko zuen zain egonez . Baina
Mikelek hitz egingo zuenean , Adrianek konbentzitu egin ziola esan zion .
 Ordu bat beranduago , Adrian ospitaletik itzultzen zegoenean , bere
entrenatzailearekin topo egin zuen .
—kaixo Alberto!—esan zion Adrainek.
—kaixo Adrian zelan daukazu hanka?
—Medikuak pentsatzen zuena baino hobeto daukadala esan dit.
—Zaindu zaitez. –aholkatu zion Albertok .

Entrenatzailea joan ondoren , urrunean Mikel korrika zetorrela ikusi zuen Adrianek .
Bere laguna keztatuta zirudien , eta arnas estuka Adriani esan zion :

—Adrian! Uf partidua egun bat aurreratu dute.

—Zeeeeeeeer!?—oihu egin zuen Adrianek.
—Entzuten duzuna.—Zirikatu zion.

Korrika batean , zuzendaritzara joan ziren ea zergatik egin zuten aldaketa hori
galdetzera .

—Zuzendari jauna , zergaitik aurreratu partidua?—galdetu zion Adrianek .

—Lehen zegoen egunean euri zapadarra egingo duelako , eta ezin genuen partidua horrela
jokatu
—Baina guk aterpe bat daukagu.—jarraitu zuen Mikelek
—Konponketa egiten dagoen aterpea .
—Baina hori ez da bidezkoa! Oihu egin zuen Adrianek .
—Mundua bidegabekoa da .

Bi lagunak burua makurturik zuzendaritzatik ateratzen ziren .

Bi egun ondoren , Adrianek hanka osaturik zeukan eta jadanik patidua jokatu al zuen ,
irrika zeuden bi lagunak .

Semifinala iritsi zen egunean , Jakobo eta Gonzalo izeneko bikote baten kontra jokatu
zuten . Hasiern Mikelek eta Adriaek set bat baina bigarren setean partidoari buelta eman
zioten eta azkenengo zatian 7-6 irabazi zuten

—Ezin dut sinetsi! Ezin dut sinetsi finalean egotea !!!!!!!!!!!!!—esan zuen Mikelek .

Mikel eta Adrian batea saltoka hasi ziren eta aleluia kantatzen hasi ziren , poz-pozik
aldageletara joan ziren eta dutxetan kantatzen jarraitu zurten . Hurrengo astean tenis “ Galaxi
torneoa “ jokatuko zuten . Irrika biziz itxaroten zeuden momentu hori, orain dela 3 urte ez
zelako SOPELAKO gazte bat ere ez inoiz final batera iritsi .

Finaleko eguna iritsi zen eta bi lagunak bere arropa jantzi erraketa hartu eta munduko
tenis lehiaketarik garrantzitsuenaren pistara salto egin zuten , munduari aurpegia emanez .
Bakoitza bere postuetan jarri eta NADAL eta FEDERER irten arte itxaron zuten . Hasieran
inork ez zuen tantu bat ere ez lortzen eta pilota jadanik negarrez pilotakada guztiengatik . ç

Azkenean , Adrianek tanto bat lortu zuen . Beste ordu erdi bat beranduago Nadalek
tanto bat egin zuen eta han guztiak lurrera jausi ziren . Mikelek eta Adrianek azkenengo
arnasarekin bi erraketak batu eta izugarrizko pilotakada bat eman zuten , zeren pilotak sua
hartu eta azkenengo tantoa egin zuten , eta horren ostean guztiak kamilan atera behar izan
zituzten .
Esnatu zirenean , biek kopa eskuetan zutela konturatu ziren eta beraien ametsik
handiena lortu zutela ospatu zuten Sopelako hondartzan .