Prachtwijken!

- Historisch Institutioneel Tijdschrift -

Nummer 7- 2010
 | HInT

HInT Leiding - Vernieuwing Colofon

Jaargang 27, Nummer 7,
Toen mij afgelopen juni werd gevraagd om hoofdredacteur te wor-
den van dit prachtige blad, heb ik geen minuut hoeven twijfelen. Het Het Historisch Institutioneel
zou een zware taak worden die na verloop van tijd nog zwaarder Tijdschrift (HInT) is het
werd omdat de redactie met snelle draf leegliep. periodiek van GSV Excalibur.

Redactiadres
Vernieuwing werd een kernwoord, vernieuwing van de redactieleden Erasmusplein 1
en ook vernieuwing van het hele blad. Vaste rubrieken vielen weg, kamer 1.60a/9.14
doordat de redactieleden die deze rubrieken invulden stopten met 6525 HT Nijmegen
hun werk voor de redactie. We hebben met de redactie moeten zoe- hintredactie@gmail.com
ken naar alternatieven en alternatieven zijn er gekomen. We zijn niet Oplage: 375
stil gaan staan en hebben ons beste beentje voor gezet om een nieu- ISSN: 0923-9375
© GSV Excalibur 2010
we invulling te geven aan de gaten. Wat voor je ligt is daar de uit-
komst van. Redactie:
Kim van den Bergh, Dieuwertje
Maar bij vernieuwing hoort ook afscheid, afscheid van zeer gewaar- ten Brinke, Martin Buunk, Myr-
deerde leden. Ik wil een woord van dank uitspreken aan de volgende na van Deursen, Bob van Dijk,
personen: Peter Kerris, Freke Remmers, Coen Pouls, Gaard Kets en Iris Gebben, Karin Geerts,
Anouk Keune, Aniek de Kort,
Martijn van den Boom voor hun inzet in de afgelopen jaren voor het
Remy Maessen, Tim Riswick,
HInT.
Mats Sottehewes,
Sofie van Ooijen, Thomas Vries,
Vanuit hier hoop ik een stabiele, productieve en uiterst gezellige Sjir Worms
redactie op te bouwen, die HInT’s af gaat leveren waarvan iedereen
gaat genieten. Alle lof voor dit geslaagde nummer gaat dan ook naar Met bijdragen van:
Jeroen Arts ,Bart Peeters
hen!

Eindredactie:
De vernieuwing komt dit blad ten goede en ik hoop dat iedereen het
Iris Gebben. Karin Geert, Aniek
HInT met veel plezier blijft lezen! Maar daarbij blijft de kritische, de Kort, Remy Maessen, Niels
grappige en creatieve toon de nadruk houden. Want niets is mooier van der Werf, Sjir Worms
dan het uiten van je vrije geest en het lezen van creaties van de vrije
geest. Omdat we vanaf 2 oktober nu eenmaal niet zeker kunnen Hoofdredacteur:
weten hoelang we nog van dit voorrecht mogen genieten.| Roy Stoots

Voor- & Achterpagina :

Ik wens jullie veel leesplezier!
Pr commissie
Roy Stoots,
hintredactie@gmail.com

|2
 In dit HInT... Oktober 2010

6 10 16
Zonder twijfel één van de Het komende jaar zullen de .De teller van Thomas de nieu-
meest bevlogen docenten van Nijmeegse Masters onder de we vaste rubriek in het HInT.
ons prachtige vak! Een bevlo- loep worden genomen. In dit Volg de gedachtegang van
gen interview met hoogleraar nummer: Actuele Geschiede- Thomas op basis van een
middeleeuwen: Peter Raedts! nis! jaargetal!

16 25 34
Tim dook voor jullie in de
HInT test voor jullie de Sinds lange tijd terug in het
geschiedenis van Nijmegen!
leefbaarheid in de verschil- HInT. Iris en Roy gaan de dia-
Het resultaat: een artikel over
lende wijken! Welke wijk loog aan over : het minder-
Nijmegen in de Romeinse tijd!
krijgt de meeste sterren? heidskabinet!

Het reilen en zeilen der GSV 4 De oudste stad van Nederland 18

HInTerview - Peter Raedts 6 ViaVia- perspectief in beeld 21

Masterlijk 10 De tweesprong 23

Schoenmaker, blijf bij je leest! 12 Hint’s Prachtwijken 25

GSV feest: Collage 14 Het Hemels Verbond II 29

De teller van Thomas 16 Column 31

Voor en Tegen 33

3|
 | HInT

Het reilen en zeilen der GSV

In deze rubriek een schets van de gebeurtenissen binnen de GSV.
Welke activiteiten zijn de afgelopen periode georganiseerd en wat ligt de
komende maanden in het verschiet?

Lees het hier en je weet wat er speelt!

Sinterklaasborrel open GSV feest in Sterre: Sterren in Sterre waar

Wij zouden geen studenten zijn wanneer we niet men ruim de kans kreeg om zich te verplaatsen in
iedere kans aan zouden grijpen om een borrel te beroemdheden en even te proeven van de wereld
drinken! Zo is Sinterklaas weer een reden om van Glitter en Glamour.
samen te komen op 24 november om 22:00 uur n Verderop in dit HInT volgt een kleine impressie!
Café Camelot.
Oktoberfest
Bier en braadworst! 13 oktober is het weer zover:
De Kleine Reis-Dublin
22:00 in Camelot. Een van meest druk bezochte
Vorige week dinsdag is de definitieve delegatie
borrels in het jaar! Be there! Gezelligheid is gega-
GSVers gesloten, om van 5 tot 8 november af te
randeerd! Voor 14 euro is het onbeperkt eten en
reizen naar de Ierse hoofdstad: Dublin! Ik wil dan
drinken Super Geil Klasse! Später! Bis 13 oktober!
ook iedereen een hele fijne kleine reis toewensen,
zoals deze in de traditie past!
Simone Endert: Gefeliciteerd!
Op de afgelopen Algemene leden vergadering van
Eerstejaarsweekend
18 oktober is, na het terugtrekken van Susan
Op 8,9 en 10 oktober hebben de eerstejaars weer
Manders, een nieuwe secretaris voor de GSV
een geslaagd eerstejaarsweekend gehad. Dit jaar
voor het studiejaar van 2010-2011 verkozen.
bracht het ze naar Limburg en was het thema
Foutheid in de Oudheid! Het weekend was zoals
Wij feliciteren
elk jaar weer een enorm proces waarin de eerste-
Simone Endert
jaarsstudenten ruim kennis hebben kunnen ma-
met haar aanstel-
ken met de GSV
ling en wensen
haar veel succes
Sterren in Sterre
met het uitvoeren
Na het geslaagd Intro the wild was het op dinsdag
van haar functie!
28 september weer feest! Dit keer was er een

Voor meer info check de nieuwsbrief of http://gsv.ruhosting.nl

|4
 Oktober 2010

HInTerview - Peter Raedts

Een bevlogen hoogleraar aan het woord!
Door Martin Buunk en Sjir Worms

Met zijn karakteristieke bevlogen manier van college geven is prof. dr. Peter Raedts een begrip ge-
worden onder Nijmeegse geschiedenisstudenten. HInT wist onze hoogleraar middeleeuwse Geschie-
denis te strikken voor een interview. In dit HinTerview een verhaal over zowel de passie voor de
Middeleeuwen als de negatieve stereotypen die deze ‘donkere periode’ omringen. Uiteraard berich-
ten wij ook over Raedts’ aanstaande emeritaat, dat toch niet zo aanstaand is dan als boze tongen
ons willen doen geloven.

Van Oxford naar Nijmegen

Raedts begint aan de universiteit van Utrecht in 1968. Hij studeert middeleeuwse geschiedenis en
middeleeuwse filosofie. Hierna volgt hij nog een studie theologie in Amsterdam. In 1978 gaat hij naar
de universiteit van Oxford om zijn proefschrift te schijven. In deze tijd is de Annales-school van Parijs
de plek waar je moet zijn als historicus, maar Raedts kiest voor de rijke historie van Oxford. ‘Ik was diep
onder de indruk van het studeren aan een universiteit die zevenhonderd jaar oud was.’ Hij zag deze
universiteit als ‘een soort living history.’ Hij komt er daar echter achter dat de directe band in Oxford
met haar rijke verleden een fictie is en dat de meeste gebouwen waaruit de universiteit bestaat in de
negentiende eeuw zijn gebouwd. ‘Ongebroken continuïteit is niet iets dat bestaat; het wordt gemaakt.
Oxford is in de negentiende eeuw gewoon middeleeuws gemaakt.’ Een aantal jaren later neemt de
studie naar dit fenomeen door het boek ´Invention of tradition´van Eric Hobsbawm een hoge vlucht.
‘Toen het boek uitkwam, heb ik het wel drie keer gelezen. Ineens kreeg het allemaal een naam.’ In
1984 promoveert Raedts op een proefschrift over de Engelse theoloog Richard Rufus van Cornwall.

Als universitair docent geeft Raedts vanaf 1983 colleges in de kerkgeschiedenis der Middeleeuwen en
Reformatie, eerst in Utrecht en daarna in Leiden. In 1994 wordt hij benoemd tot hoogleraar middel-
eeuwse geschiedenis in Nijmegen. De keuze voor de Radboud Universiteit is vanuit zijn oogpunt een
logische. ‘Eigenlijk is Nijmegen onder alle Nederlandse universiteiten de enige waar de geschiedenis
van het Christendom altijd een centrale rol gespeeld heeft in het onderzoek.’

Waarom Middeleeuwen?
Wanneer Raedts zijn studie middeleeuwse geschiedenis begint, doet hij dit in een besef dat de geschie-
denis van de Rooms-Katholieke Kerk opnieuw geschreven moet worden. Aan het eind van de jaren
zestig leeft hij als jezuïet in de tijd van het Tweede Vaticaanse Concilie, een tijd waarin de Katholieke
Kerk grote hervormingen te wachten staan. Hernieuwde studie van de Middeleeuwen wordt gezien als

7|
 | HInT

noodzakelijk, ’omdat de Katholieke Kerk helemaal is vastgelopen. Het was in de jaren zestig duidelijk
dat het hele negentiende eeuwse model van de Katholieke Kerk niet meer werkte. Hernieuwde studie
van het verleden kan helpen om nieuwe vergezichten te openen. Daar ben ik mee begonnen. Zoals je
weet, is die hervorming van de Katholieke Kerk in de jaren zestig mislukt. Ze hebben gewoon niks ver-
anderd, met alle gevolgen van dien. Je ziet wat voor rampen het kan aanrichten als je een institutie
hebt die geen zelfreinigend vermogen meer heeft.’

Met het verdwijnen van geloof in hervormingen in de Katholieke Kerk, verdwijnt ook de behoefte een
nieuwe geschiedenis van de Kerk te schrijven. Hierdoor ziet Raedts zich genoodzaakt de vraag naar het
waarom van onderzoek naar de Middeleeuwen opnieuw te stellen. Precies die vraag stelt hij zich in De
ontdekking van de Middeleeuwen, het laatst verschenen boek van zijn hand. ‘Ik wilde kijken waarom
mensen zich überhaupt nog voor de middeleeuwen interesseren.’ Zelf is hij de Middeleeuwen gaan
waarderen om haar unieke organisatie van de maatschappij. ‘Ik vind de Middeleeuwen daarom zo
fascinerend, omdat toen onze voorouders met zeer beperkte middelen toch een geordende samenle-
ving hebben weten te vormen.’ Hierbij trekt hij een parallel naar een toekomst van economisch onze-
kerheid en oprakende energiebronnen. ‘Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat we weer
met beperkingen zullen moeten zien te leven. Toch heb ik een sterk gevoel dat er grenzen bereikt zijn
waar ze in de Middeleeuwen al veel eerder tegenaan zijn gelopen.’

Negatief beeld
Desondanks is de studie van de Middeleeuwen momenteel niet ‘hot’; waar het aantal historici in de
media de laatste jaren lijkt te stijgen, komt men in deze media zelden een mediëvist tegen. Raedts ziet
echter geen gebrek aan interesse in zijn vakgebied: ‘Op dit moment, in Nederland, is de beoefening van
middeleeuwse geschiedenis op wetenschappelijk gebied zeer bloeiend. Of dat zo blijft, hangt uiteinde-
lijk toch van het aantal studenten af, maar wetenschappelijk is er vooralsnog niets aan de hand.’ Het in
de Renaissance gecreëerde beeld van de Middeleeuwen als donkere periode heeft dan niet per sé een
negatieve invloed op het aantal onderzoekers, het kent – zeker in de publieke verbeelding – wel dege-
lijk zijn doorwerking. Raedts: ‘Zeker in de populaire verbeelding werkt dat [het negatieve beeld van de
Middeleeuwen, red.] nog steeds door. Maar ook onder geleerden; sommige Renaissance-historici be-
weren nog steeds zonder blikken of blozen dat er voor 1500 niets gebeurd is.’

Het Humanisme staat volgens Raedts aan de basis van de vorming van de gehele westerse elite, tot aan
de dag van vandaag. In de achttiende eeuw zorgde de Romantiek voor een herwaardering van de Mid-
deleeuwen. De eens zo donkere eeuwen stonden nu voor gilden en gemeenschapsverbanden, voor
collectief en verwantschap. Deze waarden raakten vooral in de Tweede Wereldoorlog ernstig gecom-
promitteerd, hetgeen volgens Raedts ook zijn effect had op het beeld van de Middeleeuwen. Het ro-
mantische beeld van de Middeleeuwen is volgens Raedts echter niet geheel verdwenen. De huidige
omgang met dat beeld leeft nog voort in historisch onverantwoorde vorm; ‘Wat je op het moment

|8
 Oktober 2010

overhoudt zijn wat ik noem “braderie-middeleeuwen”.’

(Her-)ontdekking van de Middeleeuwen

Dit laatste is precies wat Raedts in zijn binnenkort te verschijnen boek, De ontdekking van de Middel-
eeuwen, uiteen wil zetten; hoe kijkt men in later tijden terug naar de Middeleeuwen? Na een inleidend
gedeelte over de Renaissance zal het boek zich richten op de achttiende en negentiende eeuw, waarin
drie thema’s besproken worden: authenticiteit, eigenheid en gemeenschap. Raedts: ‘Dat zijn voor mij
de drie grote noemers waar je het beeld van de Middeleeuwen onder kunt scharen.’ Uiteindelijk zal
het beeld van de Middeleeuwen doorgetrokken worden tot en met de twintigste eeuw. Uiteindelijk is
Raedts dus toch tot een uitwerking gekomen van de vraag die hij zich na de teleurstelling over uitblij-
vende kerkhervormingen ging stellen.

Onderwijs en pensioen
In tegenstelling tot veelgehoorde klachten vindt Raedts niet dat het ingangsniveau van geschiedenis-
studenten die van de middelbare school komen over het algemeen te laag is. ‘Ik ben er niet zo pessi-
mistisch over,’ laat hij weten, ‘ik vind echter wel: iemand die studeert moet kunnen spellen, en daar
mankeert het nog wel eens aan.’ Hij ziet echter wel een duidelijke ontwikkeling in de manier van on-
derwijzen. Studenten die bij geschiedenis binnenkomen hebben minder of misschien wel te weinig
talenkennis, maar daar tegenover staat volgens Raedts wel dat universiteiten tegenwoordig proberen
‘breedgevormde, kritische mensen’ op te leiden, die hun vaardigheden op verschillende terreinen
kunnen inzetten.

Wilde verhalen over zijn emeritaat [pensioen van een hoogleraar, red.] ontkracht Raedts. Over drie
jaar, op zijn vijfenzestigste, gaat hij met emeritaat en niet, zoals boze tongen in de wandelgangen be-
weren, volgend collegejaar of misschien nog eerder. De intentie om eerder te stoppen komt niet in de
gedreven onderwijzer op; op de vraag of hij zijn vak niet zal missen, volgt een overtuigd: ‘Ja! Ik zie er
heel erg tegenop.’

Zelf een plek in de HInT redactie?

Stuur een mail naar:
hintredactie@gmail.com
9|
 | HInT

Masterlijk
Actuele Geschiedenis
Door Anouk Keune

De nieuwe masters: voor sommigen een uitkomst,

voor anderen een hel. Het komende jaar zullen we bij
het HInT de nieuwe masters onder de loep nemen.
Daarnaast zullen we andere opties verkennen zoals de
Research master en een master buiten Nijmegen. We
zullen onze reis beginnen met de master Actuele Ge-
schiedenis, de master waar bijna alle disciplines van
geschiedenis aan bod komen.

De naam van de master lijkt genoeg te zeggen over de

inhoud van deze specialisatie maar toch heb ik de stu-
diegids er even op nageslagen. Actuele Geschiedenis
gaat, wat blijkt, niet alleen over actuele geschiedenis;
de gehele geschiedenis tussen 1500 en nu kan binnen
deze specialisatie aan bod komen. De bedoeling van de
master is dan ook niet om naar de actuele geschiedenis te kijken, maar te bekijken hoe de geschied-
schrijving beïnvloed wordt door en invloed heeft op de actualiteiten. De lijst met docenten die aan het
masterprogramma verbonden zijn, liegt er niet om. Dit kan gerust een breed georiënteerde master
genoemd worden. De vraag die in mij opkomt, is dan ook: kan je dat wel een specialisatie noemen?

Onderzoekscolleges
Binnen de master kan per semester gekozen worden voor een onderzoekscollege, waarvan de onder-
werpen helaas niet bij de masteromschrijving op de geschiedenissite staan. Na wat rondvragen ben ik
echter achter de onderwerpen van deze mysterieuze vakken gekomen en bleken ze wel in de studie-
gids te staan. Opeens lijkt deze brede master flink te vernauwen. In het eerste semester moeten de
studenten kiezen tussen de stroming Politieke Geschiedenis met als onderwerp herinneringscultuur en
de richting Culturele Geschiedenis waarin de studenten zich verdiepen in verschillende reisverhalen uit
de zeventiende en achttiende eeuw. Na de kerst laten zij vervolgens de reisverhalen en de herinne-
ringscultuur achter zich en gaan de studenten verder met een onderzoekscollege over slavernij in Suri-
name, Nederland en de V.S. bij de vakgroep Economisch-Sociale Geschiedenis, of colleges over identi-
teit, ras en gender bij Gendergeschiedenis. In de tweede periode kan er gekozen worden voor een
stage in plaats van een onderzoekscollege, een mooie aanvulling op je opleiding. Bij het volgen van

| 10
deze master mag je interesse zich dus niet beperken tot zowel Culturele Geschiedenis als Politiek Ge-
schiedenis, je zult de Economisch-Sociale Geschiedenis of Gendergeschiedenis ook een kans moeten
geven

Ateliers
Gelukkig zijn er de historische ateliers, oftewel kleine subgroepen met studenten die voor respectieve-
lijk tweeënhalf of vijf studiepunten kleine of grote opdrachten uitvoeren. Hierbij kan je een onderwerp
kiezen bij de reeds bovengenoemde stromingen en je verder aan de hand van twee casussen/cases
verdiepen op de zaken die jou –en je groepje- interessant lijken. Daarnaast leer je een onderzoek op-
zetten wat weer van pas komt bij het schrijven van je scriptie. Bij dit vak vind je dus nogmaals de moge-
lijkheid tot een stukje verdiepingen en specialisering; de Nijmeegse masterstudenten kunnen zich dus
wel verdiepen in het onderwerp dat hen boeit!

Historiografie
Naast keuzevakken zijn er ook twee verplichte zaken waar de studenten zich doorheen moeten ploete-
ren. Na het tweedejaars struikelblok worden de historici in spe tijdens hun master nogmaals gecon-
fronteerd met de geschiedenis van de geschiedschrijving: Historiografie. In de eerste periode worden
de studenten aan de hand genomen en door docenten meegenomen op excursie door het historiogra-
fische landschap, uiteraard zonder het klaslokaal te verlaten. Maar zoals bij elke excursie, is er meer te
zien dan wat op dat moment verteld kan worden en daarom is er voor de tweede periode een leeslijst
van ongeveer zeshonderd pagina’s opgesteld met alles wat de student nog moet weten over de grote
schrijvers in de historie.

Scriptie
Dit is het onderdeel dat zelfs door structurele veranderingen binnen de masters onveranderd blijft. In
het laatste semester gaan studenten alleen de archieven en bibliotheken van Nederland in voor de
kroon op minstens vier jaar werk: hun masterscriptie. Deze kan bij Actuele Geschiedenis in zes verschil-
lende richtingen worden geschreven: PG, ESG, CG, GNK, GG en HD waarvan de laatste bij mij voor ver-
warring zorgde. Gelukkig kon een student mij verlossen, HD staat niet voor High Definition maar voor
Historische Demografie.

Heb je moeite met zelfstudie? Dan is deze master misschien niet de goede keuze voor jou. Met maar
één à twee colleges per week zul je maar weinig tijd doorbrengen in de collegebanken. Er wordt echter
veel verwacht van de student en veel van die verwachtingen zullen thuis, of in de universiteitsbiblio-
theek moeten worden waargemaakt. Daar kan wel tegenin worden gebracht dat je master een voorbe-
reiding is op het grootste zelfstandige onderzoek dat de meeste studenten ooit zullen schrijven en hoe
leer je beter dan door te oefenen?
Het aanbod is klein. Met vier keuzes waarvan je er twee moet kiezen, valt er eigenlijk weinig te kiezen;
een uitkomst voor de eeuwige twijfelaar! Tevens wordt de energie en inzet van vijftien hoogleraren en
docenten gekanaliseerd in deze vakken waardoor het inhoudelijk alleen maar goed kan zitten. Dit
wordt door verschillende studenten bevestigd.

Ben je na het lezen van dit stuk toch aan het twijfelen geraakt; is de master Roma Aeterna, Politiek en
Parlement of een van de andere keuzes die Nederland te bieden heeft, het toch niet helemaal? Vrees
dan niet, want om een docent naar aanleiding van de mastervoorlichting te quoten: ‘Bij de master
Roma Aeterna kan je misschien studeren in het buitenland, maar bij Actuele Geschiedenis kan je in
februari instromen!’. Namens de vijftien docenten kan ik dus niet anders dan zeggen: ‘Tot dan’.

- advertentie -
 Oktober 2010

Schoenmaker, blijf bij je leest!

Door Remy Meassen

Stel je voor: Rembrandt is zo goed als klaar met zijn Nachtwacht. Tevreden kijkt hij naar
zijn werk terwijl hij kapitein Frans Banning Cocq nog een likje verf geeft. Hij gaat eens rus-
tig achterover zitten. Op dat moment slaat er iemand op het raam van zijn atelier. Het blijkt
de plaatselijke bakker. ‘Hé! Hé Rijn! Gooi daar nog een likkie rooie verf overheen! Maakt ut
wat frisser, vinnie niet?’ Op zo’n moment had Rembrandt de compagnie van kapitein Frans
Banning Cocq en zijn kornuiten toch van zijn ezel gegrepen om hem daarna door het raam
te sodemieteren om die betweterige broodjesvervaardiger een pak slaag te geven?
Of dat, terwijl Vincent van Gogh daar, middenin een zonovergoten zonnenbloemenveld
ongeveer op de helft van Frankrijk, halverwege een van zijn schilderijen, gestoord werd
door een Parijse boucher: ‘é, Vincant, waarom maak je un zonnebloém, iek viend rozen vi-
eel mooier!’ Hadden we toch mooi twee kunstwerkjes minder gehad.

Dokters hebben het eigenlijk maar simpel. Zie je het voor je, een plaatselijke notabele die hem
komt vertellen dat hij die rechter incisie ietsje hoger moet maken? En een loodgieter, die door een
antropoloog wordt verteld, dat het niet praktisch is die centrale verwarming zo in elkaar te draai-
en? Het lijkt allemaal zo vreemd, maar waarom is het dan wel nodig dat iedereen lijkt te weten hoe
de politiek in elkaar zit?

Waarom zit ik de afgelopen week wetten uit mijn kop te knallen bij staatsrecht als mijn buurman
‘echt wel weet hoe dat in Den Haag werkt’? Waarom is het belangrijk te weten wat een kiesdeler
met het politiek bestel doet, als Sjra vindt dat ‘die hoëge hiere mer es motte kieke wie de geweune
miense ut hubbe’. (als je geen Limburgs begrijpt, er zijn er bij de GSV voldoende om even een ver-
taling te vragen). De politiek is meer publiek bezit geworden dan ooit, de kloof was nog nooit zo
klein. Het nieuwe tv-seizoen kenmerkt zich door actualiteiten (lees: politieke actualiteiten)
rubrieken als PowNews, Wakker Nederland en zelfs Paul de Leeuw, die zich als alwetend licht gaat
uitspreken over de politieke situatie. Gelukkig wel in de rug gesteund door wereldkampioen de-
batteren Erben Wennemars.

Natuurlijk, een mening hebben, prima. Maar alsjeblieft, ik hoop dat iedereen eens gaat beseffen dat
werken in de politiek ook een baan is, net als dokter, loodgieter of schilder, want langzaam lijkt
het alsof iedereen weet hoe politiek gevoerd moet worden, behalve politici zelf. Het is toch ver-
schrikkelijk, ik kan het niet meer horen!

Ach, ik kan altijd nog mijn oor eraf snijden..

13 |
 | HInT

De teller van Thomas

46 voor Christus
Door Thomas Vries
46 BC
‘I saw close by me a solitary old man, wor-
thy, by his appearance, of so much rever-
ence that never son owed father more.
Long was his beard and mixed with white
hair, similar to the hairs of his head, which
fell to his breast in two strands. The rays of
the four holy lights so adorned his face with
brightness that I saw him as if the sun had
been before him’

Daar zat ie dan. Zijn vastberadenheid had hem eindelijk ingehaald, verraden en vastgezet in een scha-
mel provinciestadje luisterend naar de naam Utica ergens in dit godvergeten Africa, zo leek. Zijn vast-
beradenheid, zijn wapen in een arena waar levens werden beëindigd niet met mes en bijl, maar met
retoriek en doortraptheid, leek zich dan ten langen leste tegen hem te keren, overpeinsde de plots
grijzer dan ooit lijkende welgestelde bejaarde toen zijn blik over de dorre en zandbruine leegte voor
hem zweefde, reikend van de stadsmuren van zijn eigen graf voerend langs een in het eindeloze kron-
kelende rivier. Zijn geestdrift leek hem te verlaten, zijn ogen waren dof van jaren van tegenslag na
verlies na gruwel, die zijn geliefde orde in chaos hadden doen vervallen als een zandkasteel dat na
noeste en precaire arbeid door een opwellende golf van het veranderende getijde in een klap wegge-
vaagd wordt. Het bloed aan zijn mes was opgedroogd.

Een gier landde op de stadsmuur ongeveer twintig meter van hem vandaan, toen hem het nieuws
bereikte van de komst van zijn nemesis. Hij zelf, de man van orde, had altijd de bovenhand gehad in
het conflict met deze coming man, deze dandy die zijn riem op uitdagende wijze los om zijn heupen
had hangen, alsof te zeggen dat de teugels van traditie ook wel een beetje losgelaten konden worden.
Een gevaarlijke man, dat zeker, maar niettemin eentje die hij wel in bedwang had menen te houden,
met de wetenschap dat ondanks al zijn uiterlijk vertoon, deze dandy stiekem niets meer wilde dan
geaccepteerd worden door de traditionele kaste waartegen hij en public zo graag schopte, en waarvan
hij, de oude man in ballingschap, immers de protagonist was. De essentie van traditie belichaamde hij
juist vanwege zijn onwrikbare overtuiging in de wetten, gebruiken en gebreken van de Republiek: in
wezen was hij een karikatuur van hetgeen waar hij voor stond. Alsof het leven van de Republiek afhing

| 14
 Oktober 2010

van zijn vermogen om standvastig te zijn.

De Republiek zou hij nooit verraden; dat zou een ontkenning van zijn eigen leven betekenen. En dus
bewaarde hij de kalmte van overtuiging in een gewisse dood. Sterven deerde hem niet, angst was hem
onbekend, met uitzondering van zijn bekommernis over het lot van zijn Republiek. Het kiezen van de
dood in koele overweging was het laatste middel dat hem ter beschikking stond in zijn tweestrijd met
zijn nemesis om de vruchten van de geschiedenis. Het trompetgeschal van de naderende troepen klonk
uit de hemel en daalde neer in het provisorisch opgezet legerkamp van de als ratten in de val overge-
bleven voorvechters van de traditie. Hij keek wel, maar zag ze niet, zijn compagnons, die druk doende
waren voorbereidingen te treffen om het onafwendbare af te kunnen wenden. Hij luisterde wel, maar
hoorde niet, zijn strijdmakkers, die advies gaven, zich zorgelijk uitlieten over hun lot en kansen en For-
tuna vervloekten. Hij berispte zelfs niet flagrant blasfemisch gevloek en verwijten aan het adres van de
vereerde voorouders en godheden. Een rukwind van verandering reet een steen uit het zorgvuldig
opgebouwde 482 jaar oude bastion, schots en scheef, met uitstekende stenen en ruïneus rudiment,
maar stabiel niettemin.

Door het gat in de muur keek hij zijn nemesis in de ogen en zag hem voor wie hij was: zijn einde.

Met het vallen van de schemering als een sluier over zijn gemoed, betrok hij zijn private vertrek en
kerfde de traditie diep in zijn binnenste. Hij gaf geen krimp en het bloed verliet zijn lichaam en voegde
zich in het zand als een rivier die opgaat in het eindeloze blauw van de zee. Zijn ziel en erfenis gingen
op in de eindeloosheid die de zee belichaamt, met zijn nemesis varend op een nietige boot, eeuwig
zoekend naar hetgeen hij door zijn vingers had zien glippen: eer.

Zelfs in de dood overwon hij hem. Hem niet de overwinning gunnend, het juk van in gratie staan zwaar-
der vinden wegen dan de gesel van de dood, ontnam hij zijn nemesis de kans hem de beslissende slag
in hun levenslange strijd toe te delen. Met zijn eigen dood had hij gewonnen. Zelfs zijn eigen dood was
een instrument in zijn standvastigheid; in wezen hing het lot van de Republiek ook van zijn standvastig-
heid af. Hij was de hyperrealiteit, hij was de Republiek! Hij had tenminste zijn woord gehouden kijkend
in de ogen van Fortuna en was zijn karakter trouw gebleven. Maar het lot van de Republiek was ver-
bonden met zijn lot op een manier die hij niet had willen voorzien: de een stierf in de dood van de
ander, niets achterlatend buiten een bastaarderfenis wortel geschoten aan de hand van zijn nemesis,
de aarde van binnenuit leeg wroetend en overwoekerend met gulzig groen. Een plots opzettende wind
waaide de as van het verwoeste landschap op en blies vergetelheid in de harten en hoofden van al die
aanschouwden. De woorden van de nemesis echoden in de nachtelijke stilte:

Cato, I grudge you your death, as you have grudged me the preservation of your life

15 |
 | HInT

De oudste stad van Nederland

Nijmegen in de Romeinse tijd
Door Tim Riswick
Tegenwoordig is er nog maar weinig van over maar het spreekt nog tot ieders verbeelding, de Ro-
meinse stad die Nijmegen ooit was. Museum het Valkhof laat dat verleden nog deels tot leven ko-
men maar verder wordt er weinig aan gedaan, op een muurtje onder het casino na.
In dit artikel daarom het ontstaan en de ontwikkeling van de stad Nijmegen in de Romeinse tijd om
juist de vergane glorie van de oudste stad van Nederland te herdenken.

In de eeuw voor onze jaartelling begonnen de Romeinen aan grote veroveringstochten onder leiding
van Julius Caesar. Op deze manier kwamen de Romeinen in aanraking met allerlei Germaanse stam-
men. Men besloot op dat moment de grens van het rijk te leggen bij de grote rivieren, waaronder de
Waal. De ligging aan de Waal was van belang vanwege de strategische voordelen die het bood. De
hoogvlakte bij de Waal gaf een goed zicht over het achterland en door de rivieren was alles goed te
bereiken, vooral qua bevoorrading. De Bataven die hier al woonden, werden door een verdrag bondge-
noten van de Romeinen waardoor ze vrijstelling van belasting kregen wanneer ze voor hulptroepen
zouden zorgen. Op deze manier kwam een houten legerkamp op de Hunnerberg (Nijmegen-Oost) rond
het begin van onze jaartelling tot stand. Dit legerkamp kon twee volledige legioenen huisvesten met
daarbij nog hetzelfde aantal hulptroepen wat het totaal aantal van soldaten op 20.000 bracht. Bij dit
legerkamp ontstond door alle bedrijvigheid ook een burgerlijke nederzetting dat bekend stond als
Oppidum Batavorum, oftewel de stad der Bataven. In de loop der jaren/ na verloop van jaren werd het
grootste gedeelte van de geplaatste legermacht gebruikt voor invallen in het vijandelijke Germaanse
gebied waardoor vrijwel de gehele legermacht vertrok. Een kleine groep bleef namelijk achter om de
boel te onderhouden. Men bouwde hiervoor een nieuw legerkamp op het Korps Plateau dat veel klei-
ner was dan het oude kamp maar waarin de woningen wel veel luxer en ruimer waren dan in een nor-
maal legerkamp. Over dit punt is nog steeds een discussie gaande: was het een kamp voor de legerlei-
ding van de invasiemacht voor Germania of was het juist een kamp voor een aantal ambtenaren die
zorgde voor naleving van het verdrag met de Bataven? Niemand weet voorlopig het antwoord.

In ieder geval bleef dit kleinere legerkamp in gebruik tot aan de Bataafse opstand in 69 n.Chr. waarin
alles werd platgebrand. Julius Civilis kwam volgens de bronnen in opstand omdat men ineens veel
meer manschappen moest leveren dan was afgesproken en men de vrijheid der Bataven beperkte.
Deze heroïsche strijd lijkt echter minder indrukwekkend wanneer men bedenkt dat de Bataafse op-
stand voornamelijk het gevolg was van het Vierkeizerjaar. Het werkte namelijk in het voordeel van
Vespasianus om onrust te veroorzaken in het Westen waar zijn tegenstander Vitellius juist zijn steun
vandaan haalde. Ondanks dat de opstand in het begin erg voorspoedig verliep en zelfs Xanten belegerd

| 16
 Oktober 2010

werd, werd het tij al snel gekeerd. In het jaar 70 n.Chr. werd door de Romeinse troepen de rust weer
hersteld waardoor Civilis naar het gebied van de Friezen vluchtte. Al heeft de nieuwe keizer Vespasia-
nus misschien ook wel wat te maken gehad met deze snel terugkerende rust

Er werd een nieuw militair kamp gebouwd, een castra, op de Hunnerberg waarin het Tiende Legioen
gevestigd werd. Dit legioen had als bijnaam ‘De Tweeling’ omdat het uit twee oude legioenen was
samengesteld. Op dit moment was het de enige plaats in Nederland waar een geheel legioen lag. Een
legioen zorgde altijd voor veel bedrijvigheid van handelaren, ambachtslieden en vrouwen van plezier
en zodoende ontstond er al snel een kampdorp om de castra heen. Daarnaast werd er nog een nieuwe
stad gebouwd in Nijmegen-West die de naam Noviomagus Batavorum kreeg oftewel de nieuwe markt
in het land van de Bataven. Rond het jaar 100 kreeg de stad de naam Ulpia erbij doordat Trajanus de
stad officieel stadsrecht en marktrecht gaf waardoor het een municipium werd. Op deze manier werd
deze stad het centrum voor het gehele gebied eromheen. Van deze stadsnaam is dan ook het huidige
Nijmegen afgeleid en op deze manier werd Nijmegen de oudste stad van Nederland.

Rond 270 n.Chr. verlieten de Romeinen Ulpia Noviomagus Batavorum, omdat men zich op andere
verdediginglinies moest richtten. De stad liep daardoor al snel leeg en er bleef alleen een kleine han-
delsnederzetting over. Het aantal archeologische vondsten uit de periode nam sterk af, waardoor er
veel minder over de stad in deze periode bekend is. Wanneer in de vierde eeuw Constantijn de Grote
de zaken tijdelijk weer op orde stelde, werd het gebied rond het huidige Valkhof opnieuw ingericht. Er
werd een castellum, een fort, gebouwd waar nog troepen verbleven. In het begin van de vijfde eeuw
bezweken de rijksgrenzen vergoed waardoor de Romeinen geruisloos verdwenen. Al kun je nog steeds,
wanneer je goed kijkt, de sporen zien die de Romeinen hebben nagelaten.

Romeinse tijd - midden (70-270 na Chr.)

17 |
| HInT

| 20
 Oktober 2010

ViaVia - Perspectief in beeld

Een onderonsje met Peter Kerris
Door Karin Geerts en Anouk Keune
Op een stormachtige donderdagavond schoven wij voor onze eerste Via Via
aan bij een zeer bekende GSV-er: Peter Kerris. Buiten galmde het gedonder
door de straten en verlichtte de bliksem het troosteloze landschap. Vers
gebakken appeltaart en licht verbrande lasagne zorgden voor een warme
sfeer in het, op zijn minst, rommelige appartement van de heer Kerris. Na-
dat de boekenkast grondig aan onderzoek was onderworpen, kwamen we
al snel tot de conclusie dat het appartement van Peter politieke ambitie
wasemt. Met boeken als De Gentleman; Hoe hoort het eigenlijk; Hoe word
ik een rat? en Van Drees tot Bos lijkt Peter goed voorbereid op zijn toe-
komst. Zelfs de Koran en de Bijbel ontbreken niet in zijn kast en ook Winnie
de Poeh is vertegenwoordigd. Wij waren er klaar voor; Peter schonk nog een glas wijn in en het in-
terview kon beginnen.

Sinds een paar maanden is Peter bezig met zijn afstudeerscriptie voor de master Politiek en Parlement;
voor Peter wordt het dus tijd om te gaan solliciteren. Wij stelden Peter enkele vragen over deze zoek-
tocht naar een baan en zijn voorbereiding op deze queeste.
Op de welbekende vraag waarom Peter eigenlijk geschiedenis is gaan studeren volgde het misschien
nog wel bekendere antwoord: ‘omdat ik het leuk vond’. Geschiedenis was echter niet ‘leuk’ genoeg
om in eerste instantie te gaan studeren, Peter probeerde eerst een studie Politicologie. Dit paste goed
bij zijn ambitie om aan de slag te gaan in de Haagse politiek. Hij zag echter al snel in dat politieke mo-
dellen en theorieën niet aan hem besteed waren en stapte over naar de opleiding Geschiedenis.

Peter wist al op jonge leeftijd wat hij later wilde worden. In 2003 werd hij lid van zijn partij, de PvdA, en
vanaf 2007 werd hij zelfs actief binnen deze partij. Een politieke ambitie is dus iets wat Peter al jaren
lang drijft. Binnen zijn studie koos hij voor vakken die goed pasten bij zijn toekomstplannen. Zo koos hij
bijvoorbeeld de minor Politiek Geschiedenis en volgde hij een minor bij het CICAM. Peter raadt studen-
ten aan om tijdens hun studie al een duidelijk profiel samen te stellen en zich te richten op de tijd na
hun studie. Zo koos Peter voor de master Politiek en Parlement waarbij wordt ingegaan op staatsrecht
en de constructie van de Nederlandse politiek. Ook kon hij met deze master een stage in de Tweede
Kamer lopen. Hier merkte hij dat zijn studie hem goed had klaargestoomd voor een politiek carrière. ‘Ik
kwam Kamerleden tegen die minder wisten van de parlementaire geschiedenis dan ik’.

21 |
 | HInT

Naast zijn studie heeft Peter zich ook met andere dingen bezig gehouden. Volgens Peter is het belang-
rijk ‘niet alleen met je neus in de boeken te zitten, maar bezig te zijn met de wereld om je heen’. Hij is
actief geweest in het GSV-bestuur en verschillende commissies daarvan, de Opleidings Commissie en
heeft meegewerkt aan een groots congres. Volgens Peter leren deze functies je ‘de grote boze wereld
om je heen te leren kennen’ en maken ze je nederig. Je leert dat organiseren en verantwoordelijk zijn
voor een vereniging meer voeten in de aarde heeft dan je denkt. Daarnaast had hij een baan bij de DSB
-bank, waar hij een functie bekleedde als krediet acceptant, een verantwoordelijke baan.

Hier maakte hij kennis met de financiële markt en leerde om te gaan met commerciële druk. Hoewel
Peter dus een zeer betrokken student was, die actief bezig was met zijn toekomst, merkt hij dat er
bepaalde zaken zijn die hij ontbeert. Zo heeft hij er achteraf spijt van dat hij nooit in het buitenland
heeft gestudeerd. ‘Als jongvolwassene is het goed om uit je vertrouwde omgeving te stappen en te
leren zwemmen in een nieuwe omgeving.’ Daarnaast denk hij dat hij misschien eerder actief had moe-
ten worden binnen de PvdA. Niet alleen omdat hij graag het tijdperk ‘Wouter Bos’ had willlen meema-
ken, zijn grote held, maar ook omdat een politieke carrière sneller was bereikt als hij vroeger was be-
gonnen. Daarnaast hadden het nominaal afronden van zijn studie en hogere cijfers goed van pas kun-
nen komen tijdens zijn sollicitatieprocedure.

Solliciteren in een tijd van crisis, hoe kun je dat het beste aanpakken? Deze vraag legden wij voor aan
Peter. Zijn tip luidde ‘schrijf een niet al te lange sollicitatiebrief van ongeveer één pagina’. Daarnaast is
een goed CV essentieel. ‘Je CV is de geschiedenis van je leven’, waarop je vermeldt wat jouw heeft
gevormd tot wat je bent. Volgens Peter is het verstandig je CV per sollicitatie aan te passen, elke werk-
gever wil iets anders horen. Peter geeft tevens de tip iets bijzonders over jezelf op je CV te zetten. Zo
is een vriend van hem ooit op vakantie naar Libanon geweest, ‘hier kreeg/krijgt hij tijdens elke sollicita-
tie een vraag over’. Het is dus uiterst belangrijk je unique sellingpoints te gebruiken tijdens je sollicita-
tie.

Een diepe zucht klinkt er vanaf de bank, ‘hier ben ik dus echt nog niet mee bezig’ aldus de interviewers.
Helaas weet Peter deze zojuist ontstane angst niet te sussen. ‘Wacht niet te lang met solliciteren, begin
al tijdens je masterscriptie’. Gelukkig hebben wij dan nog even de tijd om ons te focussen op onze
toekomst.

Peter neemt nog een slok whiskey en een hap

zelfgemaakte appeltaart. Mocht zijn politieke
carrière niet van de grond komen, dan kan hij
altijd nog als banketbakker aan de bak.

| 22
 Oktober 2010

De tweesprong
Mijn bron van angst
Door Roy Stoots
Het eind van een conservatieve maatschappij of het begin van een gesplitste maatschappij? Ik zou
wel eens in het hoofd van sommige politici willen kijken, ik zou ze dan willen vragen wat hun reden
is om te doen wat zij doen. Ik zou willen vragen waarom Mark Rutte als historicus zijnde niet even
Spinoza’s Tractatus Theologico Politicus er op na geslagen heeft, voordat hij ging onderhandelen met
Geert. Ik zou willen vragen aan Maxime verhagen, waarom hij eerst predikte ‘dat het CDA nederig-
heid zou passen.’ En vervolgens wel deelneemt aan een formatieproces. Ik zou graag antwoord krij-
gen op deze vragen, omdat deze naar mijn idee de
kern raken van onze cultuur en waarden.

Dat Nederland een ruk naar rechts zou gaan maken,

stond al voor de verkiezingen vast. Dat het CDA de
meest linkse partij dreigt te worden in de volgende
regering is voor velen een verassing. Op 9 juni kozen
er 1.5 miljoen mensen voor de PVV, de partij die
geleid wordt door Geert Wilders. Dus het argument
voor de kabinetsformatie was duidelijk: De VVD won
en vond dat 1.5 miljoen kiezers niet genegeerd
mochten worden, men zou ze buiten de democratie
zetten en op die gronden moesten ze uitgenodigd
worden voor gesprekken. Logisch. Wat ik echter
schrikbarend vind, is dat Mark in die gedachten geen
rekening hield met het volgende: er staan minimaal
5 miljoen mensen tegenover die zich nu bedreigd en
in hun vrijheid aangetast voelen . Minstens één op
de twintig burgers zullen zich direct bedreigd voelen.
Wat ik me dan ook afvraag, wat gebeurt daar mee? Waarom wordt dat wel genegeerd?

Ik vraag me af waarom Wilders, voordat hij uitspraken deed over onze samenleving en onze culturele
historie, niet eerst even Nederlands grootste filosoof erop na geslagen heeft. Want was het niet Spino-
za die juist godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting predikte? Geert, was het niet handig ge-
weest, voordat je uitspraken deed over de Verlichting om dan ook daadwerkelijk iets op te steken van
deze belangrijke periode in de Westerse geschiedenis. Geert, Spinoza was ook niet overtuigd van reli-
gie, maar Baruch Spinoza ging nooit zo ver dat hij ze wegzette als haatdragend en politieke ideologie.

23 |
 | HInT

Geert, wanneer jij echt iets wil gaan doen de komende tien jaar, verdiep je dan in onze maatschappij,
voordat je haar grondrechten te grabbel gooit!

Maxime, waarom doe je dit? Was de boodschap bij de verkiezingen niet duidelijk? Zei de kiezer op 9 juni
niet: CDA blijf op de vlakte en misschien heb je over vier jaar een betere kans! Waarom negeer jij deze
boodschap Maxime? Wil je tips voor je kapsel? Wil je tips voor dat conservatieve kapsel en hoop je die
bij Wilders te vinden? Of heb je heimwee naar huis? Heb je heimwee naar het mooie Nederlandse Lim-
burg en wil je daarom graag bij Wilders in de buurt zijn? Ik weet niet waarom je dit doet en misschien
moet ik het ook niet willen weten, maar het baart me zorgen. Jij heb je ziel verkocht, jij hebt je C ver-
kocht, jij hebt de godsdienstvrijheid verloochend en waarom? Omdat er een kans was om mee te rege-
ren! Verkocht Judas zijn vriend ook niet voor een zak zilverlingen? Hing hij zichzelf daarna niet ook op,
uit spijt voor zijn daad? Maxime, ik hoop niet dat jij hier spijt van hoeft te krijgen.

Wordt deze coalitie een hervormer die voorbij gaat aan conservatisme of wordt deze coalitie een her-
vormer en splijt de maatschappij in tweeën? Ik ben bang voor dat laatste, bang dat ons mooie Neder-
land gespleten wordt. Door het midden, twee groepen: Nederlanders en Moslims. Niet brave burgers en
criminelen of socialen en asocialen. Dat is mijn angst

Daar ik geen voorstander van rechts ben, heb ik mijn sympathie voor een partij als het CDA en een partij
als de VVD, partijen die een rijke traditie kennen. Die grote Nederlandse politici hebben voortgebracht.
Ik vrees echter dat een gevestigde partij als het CDA in tweeën wordt gespleten door het komende kabi-
net. Ik vrees voor politieke verdeeldheid en politieke fragmentatie. Maar nog meer dan dit, vrees ik voor
een gespleten maatschappij, een maatschappij die
verdeeld is op basis van religie. Religie wordt niet
langer een demografische factor maar wordt nu ook
een populistisch paradepaardje lijkt het wel. Mijn-
sympathie voor VVD en CDA is gegrond op grote
politieke namen uit de twintigste eeuw. Goede
politici en goede politici richten zich niet op populis-
me, dat doen demagogen. Mark, in jou zit een groot
politicus, jij hebt geen populistisch bondgenootje
nodig. Mark, word geen volgeling maar trek je eigen
plan. Trek je eigen plan en neem in dat plan nog
even de bekende woorden van Martin Niëmoller
mee.

Laat onze tolerantie niet weghalen Mark, want

straks is er niemand meer over die hem terug kan
halen.

| 24
 Oktober 2010

HInT’s Prachtwijken
Een ware wijkentest
Ook al is de kamerdruk enorm en ben je vaak allang blij dat je een kamer vindt, toch is de wijk waar-
in je komt te wonen geen onbelangrijke factor om in je achterhoofd te houden. HInT geeft een beeld
van de meest bewoonde wijken onder studenten: Hatert,Waterkwartier,Neerbosch Oost,Nijmegen
oost en Bottendaal!

Neerbosch-Oost.
Thomas Vries

Karakterschets van de multiculturele samenleving

Waarlijk waande de troubadour zich in een druilerig Casablanca, zijn
horizon gedomineerd door vlagen van de Afrikaanse mediterranee,
het gebrabbel en gepraat in koeterwaals, de satellietschotels vroeg-
tijdig verradend welke huizen bewoond waren door deze vreemde
verschijningen. Hij rook döner, de penetrante geur van falafel en de
walm van een warme en tot discussie en samenzijn uitnodigende
warme drank. Jongens doodden op de hoek van de straat tijd.

Plotsklaps schoot een flits van herkenning aan hem voorbij; snellend langs de van de ene in de andere
exotische verbazing vallende observator reed iets dat leek op wat hij herkende, op een ondergrond die
het vallen in onbekendheid een halt toeriep. De scooter met daarop een meid die meer dan waar-
schijnlijk Samantha heette, bracht de in exotische sferen verkerende narratieve observator met beide
benen terug in de Hollandse klei. Boerenkool was in de aanbieding bij de aan zijn rechterhand opdoe-
mende Super de Boer, evenals Knor wereldgerechten.

De voetpaden leidden de vereenzaamde bezoeker langs stenen huis en stenen tuin, de voorbijgangers
elkaar nauwelijks groetend, zakken vuilnis op de rand van de stoep, opgestapeld en roerloos. Kinderen
waren de enigen die interacteerden. De kinderboerderij had beter dagen gezien, dagen toen de volks-
wijk nog uitgelaten bijeenkwam tussen de geiten en pauw. Witte mannen lieten zich weinig zien.

Had de desolate indruk van de buurt meer te maken met hem, de observator, dan met de wijk zelf en
zijn inwoners, was hij niet blind voor het leven dat zich hier afspeelde?

In de met kiezels gevulde voortuin stond een bank, die uitnodigde tot conversatie, gezelligheid en een
gevoel van wijkverbondenheid. Hij ging erop zitten, maar de bank bleef leeg.

25 |
 | HInT

Nijmegen-Oost
Jeroen Arts

Ex oriente lux!
Oost, de stralende bron van deze lofzang. De plek waar onze zon haar eerste stralen over de prachtige
rondingen van onze aarde werpt. Waar onze blik niet zomaar aan voorbij kan. Het stukje van onze
prachtige aarde dat baadt in het mooiste ochtendlicht dat onze hemelgodin te stralen heeft. Precies,
het stukje aarde waarvoor de zon het oosten verkiest boven het westen. Het stukje aarde dat ik thuis
mag noemen en dat vele anderen Nijmegen-Oost noemen.

Oost, een stralende bron van kennis en wijsheid. Het begon, zoals altijd in Nijmegen, bij de verlichtte
stam der Romeinen. Zij zagen de wijsheid, kracht en potentie in Oost. Een inzicht dat zij hebben gebun-
deld in een oud en gewichtig gezegde: ‘Ex oriente lux!’ (vrij vertaald: ‘Het licht der wijsheid komt uit
Oost). Daarmee hadden ze een vooruitziende blik, want tot deze dag toe biedt Oost een thuis aan ve-
len die zich toeleggen op studiën van veler aard.

Oost, een stralende bron van passie en liefde. Niemand heeft dit beter verwoord dan William Sha-
kespeare (1564-1616): ‘But, soft! What light through yonder window breaks? It is the East, and Juliet is
the sun’ (vrij vertaald: ‘Maar stil, welk licht breekt door venster ginds? Het is Oost en Julia is de zon.’).
Oost is een plek waar menig romance ontstaat en zijn hoogtepun-ten beleeft, als ik mijn muren …
ehmm … huisgenoten … ehmm … bronnen mag geloven.

Oost, een stralende bron van prestatie en inspiratie. De roman Journey to the East (1932) (Vrij vertaald:
Reis naar Oost) van de 41ste winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur, Hermann Hesse (1877-1962),
heeft natuurlijk zijn wortels in Oost. Het is een voorbeeld van de toewijding en potentie die door menig
advocaat, consultant, belegger, student en andersoortige inwoner van Oost wordt gedeeld, geprakti-
seerd en uitgestraald.

Oost, het stralend middelpunt van Nijme-

gen. Iets beters dan Oost kan men toch niet
wensen? Alles is er te vinden, gehuld in de
sfeer van authenticiteit en rust. Het para-
dijs op aarde centraal in Nijmegen, gehuld
in groen, gevuld met winkels, supermark-
ten, koffieshops, restaurantjes, barretjes,
zwembaden, sportvelden en het licht van
verleden, heden en toekomst. Laat ons
hopen dat dit paradijs eeuwig blijft stralen!

| 26
 Oktober 2010

Bottendaal
Karin Geerts

De natte droom van iedere student

Met zijn vele kroegen, terrassen, voorzieningen en loopaf-
stand naar station en binnenstad kan ik niet anders dan ly-
risch zijn over de schitterende wijk Bottendaal.

Bottendaal is van oudsher een arbeiderswijk met her en der

herenhuizen.Na de Tweede Wereldoorlog vestigden zich er veel studenten en gastarbeiders. Dat heeft
er toe geleid dat Bottendaal tot op de dag van vandaag een gezellige gemixte wijk en een uitstekend
voorbeeld van een geslaagde multiculturele samenleving is.

Helaas kleven er ook een paar kleine minpuntjes aan Bottendaal. Zo is er helaas maar één echte super-
markt, en deze is, zacht uitgedrukt, niet de allerbeste. Daarnaast is er een enigszins verdord gras-
veld, dat de naam park eigenlijk niet waardig is.
Vooral voor studenten is deze wijk echter ideaal. De universiteit is binnen tien minuten te bereiken per
fiets en na het stappen in de stad kun je terug naar huis wankelen. Als je echter niet naar de stad wil,
kun je in één van de leuke kroegen in Bottendaal zelf terecht. Daar kun je dan het lekkere biertje Botte-
rik proberen, speciaal door Brouwerij de Hemel gebrouwen voor de horeca in Bottendaal. Buiten deze
overduidelijke voordelen, heerst er een erg gezellige sfeer in Bottendaal, waardoor je je snel op je
gemak zult voelen.

Kortom, Bottendaal heeft alles wat een student maar kan wensen!

Waterkwartier
Sjir Worms

Tros-muziekfeest in de wijk!
Het alwetende Wikipedia beschrijft het Waterkwartier als de
oudste buurt van Nijmegen. En inderdaad, met enige fantasie is
het dat ook. Hier stond namelijk het oude Noviomagus, de stad
die de Romeinen bouwden nadat zij de Bataafse Opstand in 69-
70 na Christus neersloegen. Na 250 jaar werd deze stad echter
weer verlaten en pas in de vroege twintigste eeuw verrees het
huidige Waterkwartier.

27 |
 | HInT

Tegenwoordig staat de wijk bij studenten bekend als een echte ‘volkswijk’, compleet met stereotypen
zoals dikke, ondergetatoeëerde mannetjes die in hun blote pens met een lauwe ‘Schülti’ in de hand in
hun voortuin voetbal zitten te kijken. Als student is het in het Waterkwartier echter prima wonen. De
arbeiderswoningen die veelal in de jaren ’30 zijn gebouwd, staan er nog steeds en doen soms dienst als
studentenhuis. Ze zijn wat oud en gehorig, maar vaak vrij ruim ingericht. Je moet wel geluk hebben
met je huisbaas; daar zijn er nu eenmaal betere en slechtere van. Binnenkort zal er ook een nieuw
SSHN-complex in de wijk verrijzen. Maar – toegegeven – sommige van de stereotypen kloppen wel;
tijdens een WK wordt er inderdaad in voortuinen voetbal gekeken en vrijwel iedere zaterdag klinkt er
wel ‘schatje mag ik je foto’ door de wijk. Daarvoor krijg je wel aardige buren, die altijd wel willen hel-
pen met bijvoorbeeld een wasmachine sjouwen. Concluderend is het voor studenten goed wonen in
het Waterkwartier, mits je geen al te grote afkeer hebt van Hollandse knallers. Bovendien ben je zo in
de stad of op het station.

Hatert
Mats Sotthewes

Haat aan Hatert

Hatert. In Nederland bekend als Nummer 12 van de prachtwij-
ken geselecteerd door oud-minister Vogelaar. Ook binnen Nij-
megen heeft de wijk een beruchte reputatie. Maar hoe is het
om als student in deze pauperwijk te wonen?

Als student is het natuurlijk belangrijk overal snel te kunnen zijn.

Je kunt ten slotte geen kilometers fietsen met al dat bier in je
benen. Hierdoor is Hatert niet geschikt om te wonen. Vanaf het
centrum van Nijmegen ben je maar liefst een half uur en 6 kilometer onderweg voordat je in je bed ligt.
Daarnaast moet je ook nog oppassen voor de vele gaten en hobbels in het fietspad. De weg naar de
universiteit of het centrum lijkt op deze manier wel een stedelijke safari en je stadsfiets wel een moun-
tainbike.

Vossenveld is ondanks zijn Lego-look een prettige flat om in te wonen. Van alle gemakken voorzien zit
de student hier prima. Voor de sportieve student is het botenhuis van Phocas op een steenworp af-
stand. Naast deze bezienswaardigheden is er werkelijk niks te doen in Hatert. Dit is ook te zien aan de
mensen die er wonen. Degenen die we zien hangen op de bankjes in het ene parkje dat Hatert rijk is,
nemen zelfs niet de moeite iets kapot te maken. Daarnaast laat de hoeveelheid schotels aan de buiten-
muren zien dat er niets anders rest dan tv-kijken.

| 28
 Oktober 2010

Het Hemels Verbond II

Door Remy Maessen

‘Koffie?’ Het was inmiddels een terugkerend refrein geworden. Iedere morgen op tijd in de Refter en
je te goed doen aan koffie, om het moment dat de studie moest beginnen maar zo ver mogelijk voor
je uit te schuiven. Inmiddels had het zonnetje van de introductie plaatsgemaakt voor nat en grauw
herfstweer en moest er geblokt worden voor Oudheid. Met Daan en Iris had Marieke echter afge-
sproken flink te gaan studeren in de UB. Vooralsnog was het vooral koffiedrinken geweest, maar
vandaag, met nog een week te gaan voor het tentamen, zou ze echt gaan beginnen. De afgelopen
periode was leuk geweest. Een begin gemaakt met studeren, een paar feestjes en een knallend ver-
jaardagsfeestje van Marieke op acht september hadden er een mooie periode van gemaakt.

Zittend aan een warme kop koffie, wachtend op het drogen van hun haren en kleren, besproken ze in
de Refter wat vandaag op het programma zou staan. ‘Ik ga echt hard beginnen vandaag,’ zo begon Iris.
‘Met die Oude Rijken allemaal, Sumeriërs, Akkadiërs en die allemaal, je weet wel, daar vragen ze vast
wat over!’ Marieke keek zorgelijk over haar beker koffie. Ze was bang dat ze nooit al die volkeren uit
haar hoofd zou kunnen leren. Ten lange leste begonnen ze echter gedrieën aan de studie. Marieke
kwam vandaag een stuk beter uit de verf dan de voorgaande dagen. Dit in tegenstelling tot Iris, die zat
te zuchten en puffen en overdreven vaak naar de wc ging. Daan had zich iets verderop gezet en zat ook
met zijn aantekeningen voor zich uitgespreid te studeren. Verbeelde ze het zich nu, of zat Daan haar
aan te staren? Hij was vast in gedachten verzonken. Best een leuke kerel eigenlijk, die Daan, met zijn
blonde lokken. Jammer dat hij altijd zo gesloten was. Misschien.. ach, wacht, Marieke, concentreer je!
Je bent bezig met Oudheid. De rest zien we later wel!

Een week studeren ging voorbij en Marieke kreeg de Oudheid steeds beter in de smiezen. Langzaam
had geen Griek of Romein meer geheimen voor haar, en ze had goede hoop op een prima tentamen.
Terwijl ze de avond voorafgaand aan het tentamen in de keuken alles nog een keer aan het overpein-
zen was, kwam haar buurman binnen. Ze had eigenlijk nog nooit met hem gesproken. ‘Hé! Jij bent toch
mijn nieuwe buurmeisje hè? Ik ben Robbie.’ Hij wilde haar een hand geven, maar werd gehinderd door
de enorme zak spaghetti die hij vast had. Daarop besloot Marieke dat het misschien wijs was gewoon
maar even haar naam te noemen. ‘Nou, ik ben Marieke.’ ‘Nou, Marieke, heb jij toevallig honger en zin
om met mij samen te eten? Ik heb toch spaghetti genoeg zoals je ziet!’ Dat leek Marieke helemaal geen
slecht plan, de laatste tijd had ze alleen maar in de Refter gegeten en het leek haar bovendien wel eens
leuk kennis te maken met haar buurman.

29 |
 | HInT

‘Zo, dat smaakt niet eens ranzig’, merkte Robbie tevreden op, terwijl hij een tweede grote portie spa-
ghetti op zijn bord gooide. ‘Jij bent toch pas geleden jarig geweest?’ ‘Ja, acht september,’ antwoordde
Marieke, ‘ik hoop dat je geen last hebt gehad van mijn feestje?’ Robbie verzekerde haar dat dat hele-
maal niet het geval was, maar dat hij volgende keer wel uitgenodigd wilde worden. ‘Wat een rare gas-
ten hier trouwens, dat ze steeds midden in de nacht in de keuken zitten he?’ Robbie bleek een makke-
lijke prater. Hij richtte een spervuur aan vragen op Marieke en het gesprek kwam lekker op gang. Zo
goed zelfs dat Marieke helemaal de tijd was vergeten. Toen het eten allang op was en de dag allang
had plaatsgemaakt voor de nacht, schrok Marieke en besefte ze dat ze op tijd naar bed moest voor het
tentamen van morgen. ‘He Robbie, ik ga er echt vandoor, anders verslaap ik me morgen gegaran-
deerd!’ ‘Geen probleem, we spreken binnenkort nog eens wat af he!’ Marieke stond op en liep naar
haar kamer. Als ze nu meteen even naar de wc ging, was ze klaar om naar bed te gaan. In gedachten
liep ze over de gang. Die Robbie was ook wel een leuke kerel zeg, maar wel juist het tegenovergestelde
van Daan. Het kon moeilijk een groter contrast zijn, Robbie met zijn gespierde armen en bruine haar,
hij leek zo open als een boek, tegenover Daan, die blond, klein en verlegen was. De mannen en onder-
tussen ook de Oudheid aan het overdenkend, kwam ze terug van de wc. Ze liep voorbij Robbies kamer.
Ze hoorde hem praten met iemand aan de telefoon. Ze ving niet veel op, maar ging onwillekeurig lang-
zamer lopen. Was ze nu jaloers aan het worden!? Ze hoorde hem duidelijk vertellen tegen de andere
persoon aan de lijn ‘...nee, ik heb contact gemaakt vandaag. Best een aardig meisje. Ja, dat is misschien
de ideale manier. Inderdaad.’
Wat was dat nu allemaal?

| 30
 Oktober 2010

Column– 12.5 jaar cultuur op de campus

Cultuur of Chaos op de Campus?
Door Kim van den Berg en Mats Sotthewes

Het was zo’n druilerige dag die je alleen in zomers Nederland tegenkomt. Met onze gedachten nog bij
ons lekker warme bed strompelden wij tegen de wind in langs het Erasmusgebouw. Vanwege de rond-
vliegende bladeren, boeken en studenten zien we niet zo goed waar we lopen, maar de Refter is inmid-
dels ook op de automatische piloot te vinden. Maar wat zien wij daar tot onze grote schrik? Een hele
horde fotografen en een rode loper. Dat is wat ons als eerste opviel: die rode loper, want zo’n felle
kleur steekt in je ogen op een overwegend grijze dag in september. Ten tweede: de fotografen! Best
egostrelend dat ze met zes man zijn uitgerukt om onze spetterende verschijning op de digitale schijf
vast te leggen, maar op deze morgen zaten wij daar niet op te wachten.

Eenmaal binnen, na ons tussen die vervelende flitsers onder onze neuzen door te hebben geworsteld,
blijken er meer mensen niet zo blij met deze actie. De meest gestelde vraag was toch wel: WAAROM?!
Na wat rondvragen bleek Cultuur op de Campus erachter te zitten, die op deze manier haar 12,5-jarig
bestaan wilde vieren. De achterliggende gedachte was het verblijden van het zware leven van de stu-
dent met een enorme dosis aandacht. Zij hielden er geen rekening mee dat de gemiddelde student hier
geen behoefte aan heeft op de vroege morgen.
Houdt Cultuur op de Campus zich enkel bezig met dit soort ‘pesterijtjes’ of worden er ook interessante
activiteiten voor studenten georganiseerd?

September was de maand waarin het 12,5-jarig bestaan van Cultuur op de Campus werd gevierd. Naast
de bovenstaande ongewenste actie, trakteerde Cultuur op de Campus ons ook op leuke activiteiten.
Enkele van deze bezigheden waren de Comedytrain met opkomende cabaretiers, de vertoning van de
film Tirza gepaard gaande met een Meet&Greet en andere uitingen van Kunst en Cultuur.

Door het jaar heen worden nog vele andere evenementen georganiseerd. Hiervan is het Diesfestival
ongetwijfeld het bekendste. Op 20 mei wordt elk jaar de oprichting van de Radboud Universiteit ge-
vierd. Afgelopen jaar werd deze dag afgesloten met optredens van grote artiesten, zoals Caro Emerald
en Go Back To The Zoo. Tijdens het optreden van Caro Emerald zong ze niet alleen dat ze ‘Can’t stop
shaking’, maar bleek dat ze dit ook letterlijk niet kon. Al met al werd er gefeest tot in de late uurtjes.
Dit evenement was duidelijk geslaagd.

Een ander feest dat jaarlijks terugkeert, is het Slotfeest van de introductie. Tijdens dit knallende spek-
takel mogen de eerstejaars en hun mentoren om de vijftien minuten zelf het genre kiezen. Hierdoor
loopt de muziekstijl uiteen van Lowlands en Flowerpower tot Drum-and-Bass en Electric house. Tijdens

31 |
 | HInT

het kwartiertje Kinderseriemuziek kwamen oude klassiekers als Bassie & Adriaan en Toe ga mee naar
Snorkelland voorbij. Hierdoor waanden wij ons weer even in onze kindertijd en grepen wij bij thuis-
komst onze teddybeer uit de kast om in slaap te komen.

Naast de bekende feesten organiseert Cultuur op de Campus ook andere evenementen. Deze vinden
elke dinsdagavond plaats in het alom bekende Cultuurcafé. Studenten kennen het café vooral van de
iced cappuccino en de tosti’s, zodat ze er tijdens de colleges weer tegenaan kunnen. Hieruit blijkt dat
de andere evenementen nog weinig bekend zijn bij studenten en daar kan volgens ons best iets aan
gedaan worden. Ludieke acties als het rode-loper-fiasco kunnen beter achterwege gelaten worden en
het team van Cultuur op de Campus kan zich beter richten op de ontwikkeling van bestaande activitei-
ten.

| 32
 Oktober 2010

Voor en Tegen Het Minderheidskabinet

Een interessante dialoog…
Door Iris Gebben en Roy Stoots

Tijdens de verkiezingen afgelopen juni stemde Nederland massaal rechts. Nederland dat in meer of
mindere mate een weloverwogen keuze heeft gemaakt na het lezen van de verkiezingsprogramma’s
en het bekijken van de verkiezingsdebatten. Dat de rechtse partijen VVD en PVV als winnaars uit de
bus zouden komen, stond volgens Maurice de Hond al een tijdje vast, toch bleken er een aantal pro-
blemen te zijn met het daadwerkelijk vormen van een kabinet.

Iris:
Voor het minderheidskabinet
Dat er bezuinigd moest worden, stond vast en dat dit het beste door een rechts
kabinet gedaan zou moeten worden is in de ogen van velen ook een feit. Een bezui-
niging van tweehonderd miljoen euro op cultuur is mijn ogen niet te veel, evenals
een bezuiniging van zevenhonderd miljoen euro op ontwikkelingshulp, aangezien
het precies deze linkse hobby’s zijn die ons land nu dwingen te bezuinigen. Cultuur
is geen eerste levensbehoefte, dus het pompen van geld in orkesten en theaterge-
zelschappen heeft geen prioriteit. De Nederlandse cultuur is door de geschiedenis
heen gevormd en is een groot onderdeel van wie wij nu zijn, iets dat niet zomaar
weggaat met het bezuinigen op toneelstukjes. Wat iedereen in het achterhoofd
moet, is dat bezuinigen niet hetzelfde is als afschaffen. Ook het bezuinigen op ont-
wikkelingshulp is niet zo drastisch als vele linkse rakkers in hun hoofd halen; Neder-
land zal van de 4.7 miljard euro maar 0.7 bezuinigen. Daarbij moeten we bedenken
of het daadwerkelijk nodig is om als klein land al zoveel van de begroting uit te geven aan andere lan-
den terwijl wij onze eigen problemen hebben, problemen die andere landen ook niet voor ons oplos-
sen.

Een ander punt waar de VVD wil bezuinigen is integratie. Het idee dat een land moet betalen voor
mensen die graag in datzelfde land willen wonen, is belachelijk. Als mensen naar een ander land willen
verhuizen dan moeten ze zelf zorgen voor een manier waarop ze hun integratie kunnen betalen. Het
mooie aan een land zoals de VS, hoewel het vele minpunten heeft, is dat niemand zomaar het land
binnenkomt (behalve dan illegaal) zonder een uitgebreide kennis te hebben van het Amerikaanse le-
ven. Waarom is het dan zo raar om dit te verwachten van immigranten die naar Nederland komen? En
waarom zouden wij moeten betalen voor deze immigranten? De linkse partijen zijn van mening dat we
wat meer sociaal moeten doen, maar waar trek je dan de grens? Trek je de grens bij de kansloze immi-

33 |
 | HInT

granten, of zijn dit juist de mensen die wij moeten helpen? Ik denk dat Nederland eens moet ophou-
den met iedereen te willen redden. Dat kan gewoon niet en dus moeten we ergens een duidelijke
grens stellen.

Dit is precies hetzelfde met de bezuinigingen in de zorg en het verhogen van het eigen risico naar drie-
honderd euro. Dit betekent niet dat mensen opeens massaal doodgaan omdat ze 135 euro meer moe-
ten betalen. Een eigen risico van driehonderd euro is veel, maar hoeveel mensen komen er daadwerke-
lijk aan dat bedrag? En de mensen die echt heel ziek zijn, komen sowieso al ruim boven dat bedrag uit
en zullen dan ook niet opeens op hun hoofd moeten gaan staan voor dat beetje extra dat ze dan moe-
ten betalen. Dat onze verzorgingsstaat inhoudt dat de overheid moet zorgen voor ons welzijn, is ook
een van de redenen waarom wij nu met dit tekort zitten. Want het is ook mogelijk om door te slaan
met het idee van de verzorgingsstaat. Een balans is veel beter, en dat wij nu even door de zure appel
heen moeten om die balans weer terug te vinden, is dan maar zo. De verzorgingsstaat heeft nu een
tekort en het is de taak van haar burgers om dat tekort op te lossen zodat we daarna weer vrolijk soci-
aal kunnen gaan doen.

Roy:
Tegen het minderheidskabinet: de façade van rechts.
Ten eerste wil de VVD 6.6 miljard bezuinigen op de zorg, zorg die keihard nodig is, een verzorgings-
staat die in enkele decennia is opgebouwd en waarvoor gevochten is wordt nu in enkele jaren com-
pleet te grabbel geworpen. Zorg moet betaalbaar blijven omdat het een essentieel grondrecht is voor
de mens. De zorg die moet afgemeten worden aan de kwalen die je hebt,
niet aan de dikte van je portemonnee! Bezuinigingen zijn tot daar aan toe,
maar men moet leren dat we dan moeten bezuinigen op kwantiteit en
niet op kwaliteit!

Dan de massa-immigratie, ik ken de angst niet, ik word niet aangevallen in

de bus omdat ik blank ben, mijn moeder wordt niet uitgemaakt voor
Christenhoer en ik ben nog nooit met geweld overtuigd het islamitische
geloof. Massa-immigratie is geworteld in de wortels van onze Europese
geschiedenis, al sinds eeuwen migreren mensen er binnen onze Europese
grenzen, mensen van buiten Europa en mensen van binnen Europa, het is
iets dat bij europa hoort. Het probleem dat er de laatste decennia is ont-
staan met ‘kansarme allochtonen’, dat is geen geval van cultuurclashes,
dat is een geval van uitstoting en marginalisering, een kwestie van kansen,
kansen geven die genomen kunnen worden, geef de mensen de kansen
die ze aan kunnen pakken maar geef ze niet de kansen waar zij niets mee

| 34
 Oktober 2010

kunnen. Wij moeten niet verwachten dat er artsen doorgroeien uit straatschoffies maar op den duur
zullen zij ook heel goed wc’s kunnen reinigen en die mensen hebben wij nodig, sterker nog die mensen
zijn van essentieel belang, daar wij weigeren dit werk nog zelf te doen.

Om nog maar te zwijgen van een partij als het CDA die uitdraagt dat zij christelijk zou zijn, die partij
gaat nu onderhandelen met een partij die mensen uitsluit op basis van religie, iets dat totaal verwer-
pelijk is. Maar dat is al eerder aangegeven door hun eigen achterban.

Ontwikkelingshulp, afschaffen hoor ik om mij heen? Is het niet dat kleine beetje welvaart van ons dat
we wel kunnen missen. Was het niet ergens onze CHRISTELIJKE plicht dat wij mensen zouden helpen
die het nodig hebben, onze christelijke plicht. We leven toch in een joods-christelijke samenleving, die
joods-christelijke traditie waar Wilders zo trots op is, is het niet een van de idealen van die traditie dat
wij mensen moeten helpen wanneer zij hulp nodig hebben?

Cultuur, de drager die ons verder heeft gebracht. Waren het niet de vrije geesten die ons hebben ge-
bracht tot waar we nu zijn. Zijn het niet de vrije geesten van onze samenleving die optreden in theaters
en andere podia, gaan wij die vrije geesten korten? Gaan wij onze cultuur de mond snoeren en voorko-
men dat zij voort groeit. Is het antwoord op cultuurondermijning niet cultuur beoefening? Zou daar
dan niet meer geld naar toe moeten in plaats van eraf?

Tot slot om te eindigen: Hoe kunnen wij een kabinet serieus nemen dat leden in haar midden heeft dat
er van overtuigd is dat de Tweede Wereldoorlog niet tot de geschiedenis behoort. Waar komen we uit
wanneer wij leden in een kabinet hebben die Hitler tot socialist verheffen? Bezuinigen ok! Maar doe
het met je hoofd en kies daarbij ook een kabinet dat een draagvlak heeft onder een groot gedeelte van
de bevolking, niet een kabinet dat er op gestoeld is: ‘Deze optie moet besproken worden, anders zet je
1.5 miljoen mensen buiten de democratie’. Wat doen we met die andere 1.8 miljoen mensen die zich
nu in hun vrijheid voelen aangetast? Way to go,Mark en Maxime!

Commissielid worden?
Stuur een mail naar:
excalibur@let.ru.nl

35 |