ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္ဘုရား သံေဝဂႏွင့္အလုပ္ေပးတရားေတာ္ ဝဂႏွ

တရားေခါင္းစဥ္

. . . . . '' သံေဝဂႏွင့္အလုပ္ေပးတရားေတာ္''

ေဟာၾကားေသာ ဆရာေတာ္

. . . . . အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ (ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္)

ေဟာၾကားသည့္ေန႔

.....

၁၃.၁၂.၂ဝဝ၅ခုႏွစ္

ေဟာၾကားသည့္အခ်ိန္

. . . . . ည ၇း၃ဝ နာရီ

ေဟာၾကားသည့္ေဟာစဥ္မွတ္တမ္း

. . . . . ဗီ ေဟာစဥ္ နံပါတ္ ၁၆ (၂ဝဝ၅-ခုႏွစ္ ေယာဂီေဟာင္းေဟာစဥ္)

ေဟာၾကားသည့္ေနရာ

. . . . . မိုးညင္းသိဂီၤေက်ာင္း သစၥာမာန္ေအာင္ဓမၼာရံု ၁၆-ရပ္ကြက္၊ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

ျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသူ

. . . . . နန္းႏြယ္

'' စာေရးသူ၏ ရည္ရယ္ခ်က္ '' ြ ဆရာေတာ္၏ သံေဝဂႏွင့္ အလုပ္ေပးတရားေတာ္သည္ မျဖစ္မေန ရင္ဆိုင္ရမည့္ ၊ ေသျခင္း တရားအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ေစျခင္းငွာ ရည္သန္၍ ေရးသားေဖၚျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္ရႈ ေလ့လာက်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ၾကၿပီးလွ်င္ တဏွာအစပ္ အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဥာဏ္အလင္းထိေအာင္ ေပါက္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစရန္ အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ၏ စုစည္းတင္ျပအပ္ပါသည္။ ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားကို

ဝိဇၨာဥာဏ္ျမတ္အလင္းဓါတ္ လႊမ္းပတ္ကမၻာတည္ပါေစ . . .

နန္းႏြယ္ (ဆရာေတာ္၏ အတြင္းေနတပည့္ရင္း) '' ၂ဝဝ၅-ခုႏွစ္၊ ေယာဂီေဟာင္း ေဟာစဥ္ ''

'' ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ - အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ ''

ဗီ ေဟာစဥ္ ၊ နံပါတ္ -၁၆ ၊ (၂ဝဝ၅-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ) (၁၃.၁၂.၂ဝဝ၅ ) ည ၇း၃ဝ နာရီ

'' နေမၼာတႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ '' ၃-ေခါက္ ပူေဇာ္ပါသည္။

အရဟေတာ မေကာင္းမႈ

တစ္ေထာင့္ငါးရာကိေလသာတို႔မွ တရားတို႔ကို

ကင္းေဝးသန္႔ရွင္းေတာ္မူ၍ ျပဳေတာ္မမူ ၊

ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ပင္ အထူးကို

ေျပာေတာ္မမူ ၊ စိတ္ေတာ္ နတ္ ၊ လူ သံုးဘံုသူတို႔၏ ပူေဇာ္ ခံယူေတာ္မူထိုက္ပါေပထေသာ ၊

ကပင္ ႀကံစည္ေတာ္မမူသျဖင့္ ျဗဟၼာ ၊

သမၼာသမၺဳဒၶႆ တရားေတာ္ျမတ္တို႔ကို ဆရာ

သစၥာေလးပါး

ျမတ္တရားႏွင့္ မကူ သယမၻဴ

အလံုးစံုေသာ ဉာဏ္ျမတ္ျဖင့္

ကိုယ္ေတာ္တိုင္ တပ္အပ္ထင္ထင္ သိျမင္ ေတာ္မူႏိုင္ပါေပထေသာ ၊

တႆဘဂဝေတာ

ထိုဘုန္းေတာ္ အနႏၲ ၊ ဉာဏ္ေတာ္ အနႏၲ ၊ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၲ တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား ၊

နေမာ

႐ိုေသျမတ္ႏိုး မာန္ၫြတ္က်ိဳး၍ ရွိခိုးျခင္းသည္ ၊

အတၴဳ ဘဝတု

စင္စစ္မေသြ ျဖစ္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း ။

သာဓု . . . သာဓု . . . သာဓု

'' ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္၏ သံေဝဂ အလုပ္ေပးတရားေတာ္ '' အားလံုး သက္သာသလို ေျပာင္းထုိင္ေနာ္ ။ ဒီည တိုက္႐ိုက္ အလုပ္ လုပ္ၾကရေအာင္ ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ . . . သုတၱံန႔ဲ သတိပဌာန္မွာပါတဲ့ အသုဘ လူေသ ၉ မ်ိဳး အဆင့္ဆင့္ ႐ႈပြားပံု ၊ ဝိဇယ သုတၱံမွာ ပါတဲ့ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားပံု ၊ ေနာက္ အသီးသီး အျခားျခား ၊ သုတၱံေတြမွာလည္း ေဟာတဲ့ ႐ႈပြားပံုေတြန႔ဲ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေတာ့ကာ ဘုန္းဘုန္းတို႔ သင္ၾကရမယ္ ။ ပြားမ်ားၾကရေအာင္ေနာ္ ။ ကဲ သက္သာသလို ထိုင္ၿပီးေတာ့ကာ မ်က္စိေလးမွိတ္ၿပီးေတာ့ အာ႐ံုယူၾကရေအာင္ ။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာေတာ္မူတဲ့ သံေဝဂေလး ဆိုရေအာင္ . . . . '' ငါသည္ မုခ်ေသရမည္ အခ်ိန္းပိုင္းသာ လိုေတာ့သည္ အေသမဦးခင္ ဉာဏ္ဦး ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ပါေတာ့မည္။ '' မ်က္စိမိွတ္ၿပီး အာ႐ံုျပဳၾကေနာ္ . . . ဘုရားရွင္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူတာက အခု အခ်ိန္မွာ ေသခ်ိန္လို႔ စိတ္ကို ခ်ထားရမွာ . . ေနရာတိုင္း ၊ ေနရာတိုင္း ဤကမၻာအတြင္းမွာပင္ . . မေသဘူးတဲ့ ေနရာမရွိပါဘူးတဲ့ ။ ေျခခ်တဲ့ ေနရာတိုင္း ၊ ေနရာတိုင္းဟာ . . သတၱဝါမ်ိဳးစံု ၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေသခဲ့တ့ဲ သခ်ႋဳင္းေျမ ၊ ေနရာေဟာင္းလို႔ ပြားရပါတယ္တဲ့ ။ အခုထိုင္ေနတဲ့ ေနရာသည္ ဤကမၻာ အတြင္းမွာပင္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံုန႔ဲ ေသခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းပါလို႔ ၊ ဆင္ျခင္ၾကရမယ္ ။ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့ယာ မဟုတ္ဘူးလို႔ မယူပါနဲ႔ . . . ေခါင္းခ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ၊ ေနာက္ဆံုးေသခ့ဲဘူးတဲ့ ေနရာေဟာင္း . . . ဒီေနရာမွာ . . အေလာင္းခ်င္းထပ္ေအာင္ ေသခဲ့ ၊ ျမဳတ္ခဲ့ဖူးၿပီလို႔ ဆင္ျခင္ရမယ္ ။ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး နတ္ရြာစံေတာ့ မိဖုရားဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အေလာင္းကို ဂူသြင္းၿပီးေတာ့ ငိုတာ ၊ ဘယ္သူမွ တားမရဘူး ၊ ေန႔စဥ္လို ငိုၿပီးေတာ့ေနတာ ။ တစ္ေန႔ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ ဥယ်ာဥ္ထဲထြက္လာတဲ့အခါမွာ . . . သူ႔ရဲ႕ ေသာကကို ေဖ်ာက္ခဲ့ဘူးတယ္တ့ဲ ။

အသင္ မိဖုရား ဘာအတြက္ ငိုပါသလဲ . . . .၊ '' တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ခင္ပန္းသည္ ဘုရင္မင္းအတြက္ ငိုပါသည္ ဘုရား '' လို႔ ေျဖတယ္ ။ ြ '' သင့္ရဲ႕ ခင္ပန္းသည္ ၊ ဘယ္ခင္ပြန္းသည္ အတြက္ ငိုတာတုံး '' လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ ။ ြ '' ေမးထားတာ ေျဖရခက္ေနတယ္ '' ဒီေတာ့မွ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ႀကီးက ထပ္ေျပာတယ္ . . . '' ဒီေနရာမွာ သင့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ေပါင္း မ်ားစြာ ျမႇဳပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာတဲ့ '' အဲ့ဒီအတြက္ . . ဘယ္ခင္ပြန္းသည္အတြက္ . . ငိုတာလဲ . . .၊ လို႔ ေမးတဲ့အခါမွာ မိဖုရားက စဥ္းစားရခက္တယ္ ။ ေျဖရခက္ေနတယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွ ရွင္းျပတယ္ . . . . ဤကမၻာ အတြင္းမွာပင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ေယာက္်ားဟာ ေတာ္ခဲ့ေပါင္းမ်ားၿပီတ့ဲ ၊ ေသခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားၿပီတ့ဲ ၊ ဒီတစ္ေနရာတည္းမွာဘဲ ျမႇဳပ္ခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားပါၿပီတ့ဲ ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ငိုခ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ဟာလည္းဘဲ မနည္းေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆံုးမေတာ္မူတယ္ ။ ဲ ဒါေၾကာင့္ ဒီက်မ္းေတြကို ကိုးကားလွ်က္ ၊ ကိုယ္ထိုင္တဲ့ ေနရာေလးသည္ပင္

အႀကိမ္မ်ားစြာ၊ အေလာင္းခ်င္းထပ္ေအာင္ ျမႇဳပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ ဤကိုယ္ႀကီးသည္ '' ပညတ္ '' အားျဖင့္ '' ငါ '' လို႔ ေခၚေဝၚသမုတ္တဲ့ ကိုယ္လံုး တကယ့္ အႏွစ္သာရ အမာခံကို ရွာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ . . . . အ႐ိုးစုေတြပဲ ရွိပါတယ္ ။ ေခါင္းမွာဆိုင္ '' ေခါင္းခြံ႐ိုးႀကီးပဲ ရွိပါတယ္ '' ။ ေနာက္ လည္ပင္႐ိုး ေထာက္ကန္ထားတယ္ ။ ေနာက္ ညႇပ္႐ိုး ၊ ပုခံုး႐ိုးေတြ ဆက္သြယထားတယ္ ။ ္ ညာဘက္မွာက လက္ေမာင္း ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊ တေတာင္ဆစ္ကေန လက္ဖ်ံ႐ိုး ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ လက္ဖဝါးမွာလည္း အ႐ိုး ၊ အဆစ္ စပ္ထား တာ ။ ဘယ္ဘက္မွာလည္းဘဲ လက္ေမာင္း႐ိုးက တစ္ေခ်ာင္း ၊ တေတာင္ဆစ္ကေန လက္ဖ်ံ႐ိုး ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ လက္ဆစ္႐ိုးေလးေတြ အတို အထြာ အပိုင္းအစေလးေတြ ဆက္စပ္ထားတာ ေခါင္း ၊ ခါး ၊ ေျခ ၊ လက္ ေနာက္ လည္ဂုတ္နားကေန

ဆက္ၿပီးေတာ့ကာ ၊ အ႐ိုးအဆစ္ေတြ ဆင့္ဆင့္ၿပီးေတာ့ စီးသြားလိုက္တာ ဟိုးေအာက္ မီးဆံုအထိ ဆက္ထားပါတယ္ ။ ေဘးမွာ နံ႐ိုးေတြ ေထာက္ကန္ ၊ ေရွ႕က ရင္ၫြန္႔ႀကီးနဲ႔ဆက္ ၊ ေရွ႕မွာ ဝမ္းေခါင္းႀကီး ျဖစ္သြားပါတယ္ ၾကမ္းျပင္က ။ ၿပီးရင္ ဝမ္းဗိုက္ေနရာက်ေတာ့ ေဟာင္းေလာင္းႀကီးပါပဲ ဘယ္ခံႏိုင္မွာလဲ ၊ ၊ ေအာက္ဖက္မွာ တင္ပါးဆံု႐ိုး ခံစားၾကည့္သိပါတယ္ ။ ေလးလံတဲ့ အ႐ိုးႀကီးက အထဲမွာရွိေတာ့ ေအာက္မွာလည္း အမာ ဒီၾကားထဲမွာရွိတဲ့ အသားေတြက ၾကာၾကာဖိထားရင္ ေသြးေလေတြ ပိတ္လို႔ ထံုဟာ က်င္ဟာ ျဖစ္လာတာေပါ့ ။ နာလည္း နာတက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္လို႔ နားလည္ထားရမွာ ၊ တင္ပါးဆံု႐ိုးရဲ႕

တဖက္တခ်က္စီမွာ ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းစီ ဆက္သြယ္ထားတာ ၊ ညာဘက္ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒူးေခါင္း႐ိုး ၊ ေျခသလံုး႐ိုးက ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ ဖေနာင့္႐ိုးေတြ ၊ ေျခဖဝါးေတြက အပိုင္းအျပတ္ျပတ္ အဆစ္ကေလးေတြ ဆက္ထားတာ ၊ ေနာက္ ဘယ္ဘက္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ ဒူးေခါင္း႐ိုး ၊ ေျခသလံုး႐ိုးက ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ဖေနာင့္႐ိုးကေလးေတြ ေျခဖဝါး႐ိုးကေလးေတြကလည္း အပိုင္းအျပတ္ကေလး ဆက္ကာထားတာ ဤကိုယ္ႀကီးသည္ အ႐ိုးစုမ်ားနဲ႔ စိုက္ေထာင္ထားတဲ့ ခႏၶာအိမ္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဤခႏၶာအိမ္ေပၚမွာမွ အဂၤေတ က်ံသကဲ့သို႔ အသားမ်ား တြယ္ကပ္ၿပီးေတာ့ ေနတာ

လိမ္းက်န္ထားသကဲ့သို႔ဘဲတ့ဲ ၊ ၿပီးေတာ့ အေၾကာေတြဖြဲ႔လို႔ ခ်ည္ပတ္ထားတာ ၊ ၿပီးေတာ့ အေရထူ ၊ အေရပါး ဖံုးထားတာေၾကာင့္ အထဲမွာရွိတဲ့ သေဘာအမွန္ကို '' မ်က္စိန႔ဲ မျမင္ၾကရတာ '' ျဖစ္ပါတယ္ တဲ့ ။ ေခါင္းခြံ႐ိုးထဲမွာက ညႇီစို႔စို႔ အန႔ံနဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြ ရွိေနပါတယ္ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းထဲမွာ ကေတာ့ ပါးစပ္ကေန စအိုဝတိုင္ေအာင္ ၊ ဒါကေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ စကားက်စ္လိုက္တာပါဘဲ ။ အူသိမ္ ၊ အူမ ၊ အသည္း အဖ်င္း စသျဖင့္ အမဲအူေတြလို ၊ ဆိတ္ကလီစာ အူတဲြေတြလို ၾကက္အူတြဲေတြလို ပါဘဲ ရွိေနပါတယ္ ။ အရိအရြဲေတြ ျပည့္လို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဝမ္းထဲမွာ ရွိေနၾကပါတယ္ ။ ပါးစပ္ကေန ဝါးၿမိဳလိုက္တဲ့ အစာသစ္မ်ားသည္ အခြၽဲ ၊ အာစည္းေတြန႔ဲ ေရာေထြးလို႔ ေခြးအန္ဖတ္ အလား ျဖစ္သြားပါတယ္ ။ ဒါကို တံေတြး ၊ သလိပ္ေတြန႔ဲ ေရာေထြးေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ မ်ိဳခ်လိုက္ၾကတာ . . . အစာအိမ္ထဲမွာ အစာသစ္ေတြက ေခြးအန္ဖတ္ တည္ေနပါၿပီ ၊ ရွိေနပါတယ္ ။ အေပၚကေန အခ်ိဳေရေတြ ၊ လၻက္ရည္ေတြ ၊ ေရ ၊ ေရေႏြးၾကမ္း

စသည္ျဖင့္ ဒါေတြကို ေလာင္းထည့္ၿပီးေတာ့ကာ ေမႊေႏွာက္ေတာ့ကာ တကယ့္ကို ရြံစရာေကာင္းတဲ့ ေခြးအန္ဖတ္န႔ဲ တူပါတယ္ ။ အေရာင္မ်ိဳးစံု ၊ ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ရြံစရာ ေကာင္းေအာင္ ရွိေနပါတယ္ ။ အူနံရံက လႈပ္ရွား႐ိုက္ခတ္ တြန္းပို႔တာေၾကာင့္ ေအာက္ဖက္အူမ ၊ အူသိမ္ထဲ ဆင္းသြား ပါတယ္ ။ အူနံရံ ၊ အစာအိမ္နံရံေတြကလည္း ေရေငြ႔ေတြကို စုပ္စုပ္ၿပီးေတာ့ကာ လိုအပ္သည္မ်ားကို ထုတ္ႏႈတ္ၿပီးေတာ့ ပို႔ေနတာ လိုအပ္တဲ့ေနရာကို ပို႔ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီးေတာ့ကာ က်စ္က်စ္လာတာ ၊ ေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အစာေဟာင္းဆိုတာ ၊ မစင္က်င္ႀကီး ျဖစ္သြားတာပါဘဲ ၊ အပုတ္နံ႔ လိႈင္ေနပါတယ္ .. လို႔ မွတ္ၾကပါ ။ အရည္မ်ားကေတာ့ က်င္ငယ္အိမ္မွာ သြားစုၿပီးေတာ့ကာ ရြံစရာအနံ႔နဲ႔ က်င္ငယ္ျဖစ္ေနပါၿပီ ဤဝမ္းထဲမွာ က်င္ငယ္ေတြ ၊ က်င္ႀကီးေတြသည္ ရွိေနပါတယ္တ့ဲ . . .။ ဝမ္းဗိုက္ထကို ေရာက္ေနတဲ့ အစာသစ္ကေတာ့ ေခြးအန္ဖတ္လို ျဖစ္ၿပီး ၊ အစာေဟာင္း ဲ ကေတာ့ က်င္ႀကီးအသြင္ ၊ က်င္ငယ္အသြင္နဲ႔ ရွိေနတဲ့ အတြက္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ျပည့္ေနတဲ့ မစင္ထည့္ ထားေသာ အိုးနဲ႔လည္း တူပါတယ္ ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျ>ြမေသေကာင္ပုတ္ႀကီးကို ထည့္ထားတဲ့အိုးနဲ႔လည္း တူပါတယ္တ့ဲ ။ ေျ>ြမေသေကာင္ ထည့္ထားတဲ့ အိုးနဲ႔လည္းတူပါတယ္ ။ ေခြးေသေကာင္ထည့္ထားတ့ဲ အိုးနဲ႔လည္း တူပါတယ္ လို႔ ျပပါတယ္ ။ ရြံစရာ အတိပါဘဲတဲ့ ၊ အပုတ္နံ႔မ်ားသည္ ဒီအတိုင္း မေနပါဘူးတဲ့ ၊ ထက္ဝန္းက်င္ကို စိမ့္ပ်ံ႕ၿပီးေတာ့ ထြက္ေနပါတယ္ ။ မ်က္လံုးအိမ္ကေန စိမ့္ပ်ံ႕တဲ့အါ မ်က္ေခ်းအသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။ တစိမ့္စိမ့္န႔ဲ တစိုစို ထြက္ေနပါတယ္ ။ နားကေန စိမ့္ထြက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ နဖါေခ်းအသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။ ႏွာေခါင္းအ႐ိုး စုေလး ကေန ထြက္ေတာ့လည္းဘဲ ႏွပ္အသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း သြားေခ်းရည္ေတြ စိမ့္ထက္ ပါတယ္ ။တစ္ခါတရံ ေလလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလို႔ ႏွာေခါင္းကထြက္မ့ဲ ြ ႏွပ္ကလည္း သလိပ္အသြင္ ပါးစပ္ ကေနထြက္တဲ့အခါ အပုပ္အခိုး ထြက္ပါေသးတယ္ ေတြဟာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ။ က်န္တ့ဲ ေမြးညႇင္းေပါက္ေတြကလည္းပဲ ေခြၽးနဲ႔အတူ တရွိန္းရွိန္းနဲ႔

ထြက္ေနပါတယ္ ။ တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ခံစားၾကည့္ၾကပါ။ အခိုး ၊ အေငြ႔ ေကာင္းတယ္ ၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာက အပုပ္အခိုး ၊ အပုပ္အေငြ႔ေတြပါဘဲလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ က်န္တဲ့ ဒြါရႀကီးေတြကလည္းဘဲ က်င္ႀကီး ၊ က်င္ငယ္ အပုပ္ခဲ ၊ အပုပ္ရည္အျဖစ္နဲ႔ ေန႔စဥ္လို ယိုစီးထြက္ ေနပါတယ္ တဲ့ ။

ဤကိုယ္ႀကီးသည္

နာလည္း

နာတတ္ပါတယ္

ဒါေၾကာင့္

ကိုးေပါက္ေသာ

အနာဝရွိေသာ ျပည္တည္ေနတဲ့ အိုင္းအနာႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္လို႔လည္း ၊ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။ ဤကိုယ္ႀကီးကို '' အျမင္မရွိတဲ့ အမွန္အတိုင္းလည္း မျမင္ၾကတဲ့ အေမွာင္ဓါတ္ ၊ အမိုက္ဓါတ္ စိတ္မွာ ဖုံးကြယ္ထားၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ တင့္တယ္လွပတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္ ၊ တစ္ငါငါ နဲ႔ မာနတက္ေနၾကတယ္ '' ဤကိုယ္ႀကီးကို အမွန္အတိုင္း မျမင္တာေၾကာင့္ ငါက ဘာရာထူး ၊ ငါက ဘာမ်ိဳး ၊ ငါလွတယ္ ၊ ငါအားရွိတယ္ စသျဖင့္ မာနေတြတက္ၿပီး ေနၾကတာတဲ့ ၊ '' ဤမာနတရားမ်ားဟာ မဂ္ဉာဏ္ ၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နဲ႔ ေဝးသထက္ေဝး အပါယ္ေလးပါး သြားမယ့္ မာနလို႔ မွတ္ၾကပါ ။ '' အျခား ၊ အျခား က်မ္းမ်ားန႔ဲ ျပန္ေပါင္းရင္ေတာ့ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ အိမ္ႀကီးေတြန႔ပဲ ဒီကိုယ္ႀကီးကိုထားထား ၊ ကုတင္ ၊ ျခင္ေထာင္ ၊ ေမြ႔ယာေတြ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ဲ တန္တာနဲ႔ ထားလည္းပဲ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာကိုပဲ စိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ၊ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာတန္တဲ့ ရတနာေတြကို လည္ပင္းမွာဆြဲ ၊ နားမွာေဖါက္စြပ္ေပးေပး ၊ လက္မွာလည္း စြပ္ၾက ၊ ေျခေထာက္ မွာလည္း စြပ္ၾကနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ တန္ဆာဆင္ေပးေစေတာ့ '' ဤကိုယ္ႀကီးကေတာ့ ေရႊျပန္မထြက္ပါဘူး ၊ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာေတြပဲ စိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ '' သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ ကားေတြနဲ႔ ထားလည္းဘဲ ၊ ကားေပၚမွာ ေခြၽးေတြ ပ်ံလို႔ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရြံဖယ္ရာကိုပဲ စိမ့္ထြက္ပါလိမ့္မယ္ ။ ြ အဝတ္အထည္ေတြ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ ဝတ္ထားထား အနာတံုးႀကီးကို ပတ္တီးပတ္ထားသလိုပါဘဲေနာ္ . . . ။ တစိမ့္စိမ့္ထြက္တဲ့ အပုတ္အခိုးေတြေၾကာင့္ အဝတ္အထည္ သာလွ်င္ ညစ္ႏမ္းျခင္းေရာက္ရတယ္ ြ ။ စင္စစ္ကေတာ့ အဝတ္အထည္ထက္ပို၍ ညစ္ႏမ္းတဲ့ ြ ရြံစရာေကာင္း ေသာ '' မတင့္မတယ္ ရြံစရာျဖစ္ေသာ ခႏၶာအိမ္ '' လို႔ မွတ္ၾကပါ ။ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ ေမႊးညႇင္းေပါက္ ကေန ေရေမႊး ေပါင္ဒါနံ႔ေတြ ေခြၽးနဲ႔အတူ ၊ ဘယ္လိုပဲ လိမ္းခ်ယ္ လိမ္းခ်ယ္

စိမ့္ထက္ၾကတဲ့ ြ

အပုပ္အခိုးေတြရဲ႕

အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္

တကိုယ္လံုး အေမႊးနံသာေတြက ပ်က္ျပယ္ၾကရတာ ၊ တကယ္ေတာ့ မတင့္မတယ္ရြံဖြယ္ရာသာ စိမ့္ထြက္တဲ့ ခႏၶာအိမ္ပါပဲလို႔ မွတ္ၾကပါ ။ အင္မတန္ ၫိုမၿဲ ပီးေတာ့ကာ ၊ ပိတုန္းေရာင္ ေတာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြဟာလည္း တစ္စ တစ္စရင့္ေရာ္ အိုမင္းလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ '' ျဖဴေဖြး '' လို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ အမၺပါလီ ရဟႏၲာမႀကီး ဥဒါန္းထဲမွာ ပါပါတယ္ ။ ေျပာင္းပင္ ေျပာင္းဖူးက ျဖဴေဖြးတဲ့ အေမႊး မ်ားလိုပတ့ဲ ၊ ဟိုတုန္းက အင္မတန္လွပၿပီး မဲေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ဟာလည္း အခုေတာ့ ဲ ျဖဴေဖြးကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ မလွေတာ့ဘူး ၊ ေတာက္ပၿပီး လွပတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လံုးကလည္း အခုေတာ့ မ်က္ေခ်း တေပေပနဲ႔ မ်က္ခံက ြ အိက်လို႔ ရြံစရာေကာင္းေနၿပီတဲ့ ၊ တင္းေဖါင္းၿပီးလွပတဲ့ ပါးျပင္ေတြကလည္း အိတဲြလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ဘူး ၊ ျဖဴေဖြးစီတန္းၿပီး လွပတဲ့ သြားေတြကလည္းပဲ . . . ခယိုခယိုင္န႔ဲ ၾကည့္၍မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ ႐ုပ္ပ်က္ကုန္ပါၿပီတ့ဲ ၊ လက္ေမာင္းကေလးေတြ ၊ ေပါင္တံကေလးေတြကလည္းပဲ ဆင္ႏွာေမာင္းလို သြယ္ေျပာင္းတယ္လို႔ မလွေတာ့ပါဘူး ။ တင့္တယ္လွပတယ္ဆိုတဲ့ ေရစစ္ပမာလို ႐ႈံတလို႔ ြ ရင္သားႏွစ္မႊာကလည္းပဲ ။ ခါးေတြကလည္း သံုးမရလို႔ ကိုင္းလို႔ ပစ္ထားတဲ့ ယိမ္းယိုင္လို႔ ဆိုေသာ္လည္းပဲ ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔တ့ဲ ႀကံေခ်ာင္းႀကီး အဆစ္မ်ားနဲ႔တကြ ႀကံေခ်ာင္းလိုျဖစ္သြားၿပီ ၊ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ႀကံေခ်ာင္းလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ

ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး

မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ၾကည့္မေကာင္း ေတာ့ပါဘူး ။ အိုမင္းျခင္းရဲ႕ ဒုကၡ . . . တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာရလိမ့္ဦးမယ္ ၊ ေရာဂါဘယေတြေၾကာင့္ လည္းဘဲ ၿငီးတြားေနရအုန္းမယ္ ၊ အိပ္လို႔လည္းမရ စားလို႔လည္းမေကာင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ . . . ေရာဂါဘယေတြန႔ဲ ကိုယ့္က်င္ငယ္ ၊ ကိုယ့္က်င္ႀကီးကိုယ္မႏိုင္လို႔ သူမ်ားထူမွ ထရတဲ့ ဘဝျဖစ္ရလိမ့္အုန္းမယ္ ၊ စုေတ မေန ေသကာနီးအခါမွာက်ေတာ့ အသက္ကို ေဆာင္ေလာက္ေအာင္ ဓါတ္ေလးပါး ေဖါက္ျပန္လို႔ နာက်င္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးေသရမွာ ။ ေသၿပီးလို႔ ေနၿပီးေတာ့ကာ ၊ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ဆိုရင္ပဲ ဝါဝင္းေတာင့္တင္းရာက ၊

ေလထိုးထားတဲ့

သားေရအိတ္ႀကီးပမာလိုတ့ဲ

ညိဳေဖါင္းကာၿပီးေတာ့ကာ

အက္ကြဲကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ ေသြးေတြ ျပည္ေတြ ျဖစ္လာၿပီ ၊ ပိုးေလာက္ေတြစားကုန္ၾကၿပီ ၊ လွပပါတယ္လို႔

ထင္ခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေတြမွာလည္းဘဲ အက္ကြဲလို႔ ေသြးေတြ ၊ ေသြးပုပ္ေတြ ၊ ျပည္ေတြနဲ႔ ရြံစရာအတိျဖစ္ၿပီ ၊ မ်က္လံုးမ်ားလည္း ျပဴးအန္ထက္လို႔ ြ မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ တကိုယ္လံုး ပိုးေလာက္ေတြလည္း စားကုန္ၾကပါၿပီ ။ လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံေတြလည္း အက္ကဲလို႔ ေသြးေတြ ြ ျပည္ေတြနဲ႔ ဒြါရေပါက္ေတြကလည္း တစိုစိုနဲ႔ ပိုးေလာက္ေတြစားလို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ပါၿပီ ။ '' ဤကိုယ္ႀကီးကေတာ့ ေရႊျပန္မထြက္ပါဘူး ၊ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာေတြပဲ

စိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ '' သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ ကားေတြနဲ႔ ထားလည္းဘဲ ၊ ကားေပၚမွာ ေခြၽးေတြ ပ်ံလို႔ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရြံဖယ္ရာကိုပဲ စိမ့္ထြက္ပါလိမ့္မယ္ ။ ြ အဝတ္အထည္ေတြ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ ဝတ္ထားထား အနာတံုးႀကီးကို ပတ္တီးပတ္ထားသလိုပါဘဲေနာ္ . . . ။ တစိမ့္စိမ့္ထြက္တဲ့ အပုတ္အခိုးေတြေၾကာင့္ အဝတ္အထည္ သာလွ်င္ ညစ္ႏမ္းျခင္းေရာက္ရတယ္ ြ ။ စင္စစ္ကေတာ့ အဝတ္အထည္ထက္ပို၍ ညစ္ႏမ္းတဲ့ ြ ရြံစရာေကာင္း ေသာ '' မတင့္မတယ္ ရြံစရာျဖစ္ေသာ ခႏၶာအိမ္ '' လို႔ မွတ္ၾကပါ ။ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ ေမႊးညႇင္းေပါက္ ကေန ေရေမႊး ေပါင္ဒါနံ႔ေတြ ေခြၽးနဲ႔အတူ ၊ ဘယ္လိုပဲ လိမ္းခ်ယ္ လိမ္းခ်ယ္

စိမ့္ထက္ၾကတဲ့ ြ

အပုပ္အခိုးေတြရဲ႕

အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္

တကိုယ္လံုး အေမႊးနံသာေတြက ပ်က္ျပယ္ၾကရတာ ၊ တကယ္ေတာ့ မတင့္မတယ္ရြံဖြယ္ရာသာ စိမ့္ထြက္တဲ့ ခႏၶာအိမ္ပါပဲလို႔ မွတ္ၾကပါ ။ အင္မတန္ ၫိုမၿဲ ပီးေတာ့ကာ ၊ ပိတုန္းေရာင္ ေတာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြဟာလည္း တစ္စ တစ္စရင့္ေရာ္ အိုမင္းလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ '' ျဖဴေဖြး '' လို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ အမၺပါလီ ရဟႏၲာမႀကီး ဥဒါန္းထဲမွာ ပါပါတယ္ ။ ေျပာင္းပင္ ေျပာင္းဖူးက ျဖဴေဖြးတဲ့ အေမႊး မ်ားလိုပတ့ဲ ၊ ဟိုတုန္းက အင္မတန္လွပၿပီး မဲေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ဟာလည္း အခုေတာ့ ဲ ျဖဴေဖြးကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ မလွေတာ့ဘူး ၊ ေတာက္ပၿပီး လွပတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လံုးကလည္း အခုေတာ့ မ်က္ေခ်း တေပေပနဲ႔ မ်က္ခံက ြ အိက်လို႔ ရြံစရာေကာင္းေနၿပီတဲ့ ၊ တင္းေဖါင္းၿပီးလွပတဲ့ ပါးျပင္ေတြကလည္း အိတဲြလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ဘူး ၊ ျဖဴေဖြးစီတန္းၿပီး လွပတဲ့ သြားေတြကလည္းပဲ . . . ခယိုခယိုင္န႔ဲ ၾကည့္၍မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။

႐ုပ္ပ်က္ကုန္ပါၿပီတ့ဲ ၊ လက္ေမာင္းကေလးေတြ ၊ ေပါင္တံကေလးေတြကလည္းပဲ ဆင္ႏွာေမာင္းလို သြယ္ေျပာင္းတယ္လို႔ မလွေတာ့ပါဘူး ။ တင့္တယ္လွပတယ္ဆိုတဲ့ ေရစစ္ပမာလို ႐ႈံတလို႔ ြ ရင္သားႏွစ္မႊာကလည္းပဲ ။ ခါးေတြကလည္း သံုးမရလို႔ ကိုင္းလို႔ ပစ္ထားတဲ့ ယိမ္းယိုင္လို႔ ဆိုေသာ္လည္းပဲ ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔တ့ဲ ႀကံေခ်ာင္းႀကီး အဆစ္မ်ားနဲ႔တကြ ႀကံေခ်ာင္းလိုျဖစ္သြားၿပီ ၊ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ႀကံေခ်ာင္းလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ

ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး

မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ၾကည့္မေကာင္း ေတာ့ပါဘူး ။ အိုမင္းျခင္းရဲ႕ ဒုကၡ . . . တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာရလိမ့္ဦးမယ္ ၊ ေရာဂါဘယေတြေၾကာင့္ လည္းဘဲ ၿငီးတြားေနရအုန္းမယ္ ၊ အိပ္လို႔လည္းမရ စားလို႔လည္းမေကာင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ . . . ေရာဂါဘယေတြန႔ဲ ကိုယ့္က်င္ငယ္ ၊ ကိုယ့္က်င္ႀကီးကိုယ္မႏိုင္လို႔ သူမ်ားထူမွ ထရတဲ့ ဘဝျဖစ္ရလိမ့္အုန္းမယ္ ၊ စုေတ မေန ေသကာနီးအခါမွာက်ေတာ့ အသက္ကို ေဆာင္ေလာက္ေအာင္ ဓါတ္ေလးပါး ေဖါက္ျပန္လို႔ နာက်င္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးေသရမွာ ။ ေသၿပီးလို႔ ေနၿပီးေတာ့ကာ ၊ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ဆိုရင္ပဲ ဝါဝင္းေတာင့္တင္းရာက ၊

ေလထိုးထားတဲ့

သားေရအိတ္ႀကီးပမာလိုတ့ဲ

ညိဳေဖါင္းကာၿပီးေတာ့ကာ

အက္ကြဲကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ ေသြးေတြ ျပည္ေတြ ျဖစ္လာၿပီ ၊ ပိုးေလာက္ေတြစားကုန္ၾကၿပီ ၊ လွပပါတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေတြမွာလည္းဘဲ အက္ကြဲလို႔ ေသြးေတြ ၊ ေသြးပုပ္ေတြ ၊ ျပည္ေတြနဲ႔ ရြံစရာအတိျဖစ္ၿပီ ၊ မ်က္လံုးမ်ားလည္း ျပဴးအန္ထက္လို႔ ြ မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ တကိုယ္လံုး ပိုးေလာက္ေတြလည္း စားကုန္ၾကပါၿပီ ။ လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံေတြလည္း အက္ကဲလို႔ ေသြးေတြ ြ ျပည္ေတြနဲ႔ ဒြါရေပါက္ေတြကလည္း တစိုစိုနဲ႔ ပိုးေလာက္ေတြစားလို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ပါၿပီ ။ ခ်မ္းသာလည္းမ်ိဳးစံု စံုခ့ၾဲ ကပါၿပီ ၊ ဆင္းရဲလည္း မ်ိဳးစံုခဲ့ပါၿပီ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ။ ဘဒၵဝတီ ညီေနာင္ သံုးဆယ္ကို သံေဝဂ ကထာေဟာပံုက်ေတာ့ ပို၍ နက္နဲလွပါတယ္ ။ အင္မတန္ရွည္ၾကာတဲ့ သံသရာလမ္းကလည္းပဲ သေခၤ်ေပါင္း အနႏၲလို႔ ဆိုထားေတာ့ မေရႏိုင္တ့ဲ ကမၻာေတြက အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။ ထုိထိုဘဝေတြ ဘဝေတြမွာ ခုလိုဘဲ အစုန္အဆန္ က်င္လည္လို႔ ဖြါးလိုက္ ေသလိုက္ ၊ ဖြါးလိုက္ ေသလိုက္ လာခဲ့ၾကတာ သက္တမ္းေတြ တြက္ၿပီး ဘုရားရွင္က အမိန္႔ရွိခဲ့ပါတယ္ ။

'' ခ်စ္သားတို႔ ႏွစ္သက္သလို ေျဖၾကတဲ့ . . . . . ။ '' အင္မတန္ ရွည္ၾကာတဲ့ သံသရာႀကီးမွာ ၊ ဘဝေတြ မေရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ထိုထို ဘဝ ေတြထမွာ ႏြားဘဝ တစ္ခုတည္း ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ၾကပါတဲ့ ၊ ဲ ႏြားေတာင္မွ အျဖဴ တစ္ခုတည္း ၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုံး . . .တဲ့ သူမ်ားက ။ မွန္လွပါဘုရား ၊ ႏြားအျဖဴ ဘဝနဲ႔ က်ခဲ့ေသြးက မ်ားပါလိမ့္မယ္ ဘုရားလို႔ ေျဖၾကရပါ တယ္ ။ ေကာင္းၿပီ . . ႏြား အနီ တမ်ိဳးတည္းပဲ ျပန္ေတြးၾကအုန္းတဲ့ . . . ။ ဘဝအဆက္ဆက္မွာ ႏြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘဝမွာ ႏြားနီတစ္မ်ိဳးတည္းမွာဘဲ ၊ သူမ်ားသတ္လို႔ က်တဲ့ ေသြးေတြေပါင္းထားမယ္ဆိုရင္ ၊ ပင္လယ္ေရနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ၾက ၊ ႏွစ္သက္သလို ေျဖၾကပါတဲ့ . . . ဘယ္ဟာမ်ားမယ္ထင္လဲ . . . ၊ လို႔ ေမးေတာ္မူ တယ္ . . .။ မွန္လွပါဘုရား . . ေသြးကမ်ားပါလိမ့္မယ္လို႔ ေျဖၾကရွာတယ္ ။ ဒါကို . . ဘုရားက ၊ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီကြယ္ ၊ '' သံသရာျဖတ္ဖို႔ သင့္ပါၿပီ '' ပင္ပန္းလွပါၿပီ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။ ေသကာနီးမွာက်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး ၊ ဒါေၾကာင့္ အားလံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆုံးမၾကပါ ၊ ေအာ္ . . . ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ ဤကဲ့သို႔ ဆင္းရဲမ်ားကုန္ဖို႔ကေတာ့တဲ့ တဏွာအစပ္ျပတ္မွ ေအးေတာ့မယ္လို႔ ဆင္ျခင္ ရမယ္ ။ '' ဆင္းရဲျဖစ္တ့ဲ အနီးကပ္ဆံုး အေၾကာင္းက ဇာတိပါပဲ '' ဘယ္ဇာတိရရ အို ၊ နာ ၊ ေသ ဆင္းရဲနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရမွာ ၊ ေတာ္ေလာက္ၿပီ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီလို႔ လည္လွီးလို႔ ေသကာနီးမွာက်တဲ့ ေသြးေတြ ၊ ေပါင္းထားမယ္ ။ ႏြားအျဖဴဘဝနဲ႔ ဤကမၻာမွာရွိတ့ဲ

သမုဒၵရာေရနဲ႔ ထိုေသြးနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္ဟာမ်ားမယ္ထင္သလဲ . . .၊ လို႔ ဘုရားက အမိန္႔ရွိေတာ့

ဇာတိမရရန္ကလည္း ကမၼဘဝကို သတ္မွျဖစ္မယ္ ၊ ကမၼဘဝ မလာေအာင္ကလည္း ဥပါဒါန္ကို သတ္မွ ျဖစ္မယ္ ၊ ဥပါဒါန္ကို သတ္ခ်င္ရင္လည္း . . . တဏွာကို အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သတ္မွ ဥပါဒါန္မလာမွာ ၊ အေၾကာင္းကိုပဲ ၊ သတ္ရမယ္ ။

တဏွာသတ္

တဏွာအစပ္ျဖတ္ဖို႔ပါပဲ

တဏွာကလည္း

ဘယ္လိုျဖတ္ရမလဲဆင္ျခင္ေတာ့ ၊ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ့ဲတဲ့အတိုင္း . . . . . . . . အာ႐ံု ဒြါရေမြးတဲ့ ခႏၶာ ဟိုးဘဝကျပဳခဲ့တဲ့ ကံ အရွိန္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ဝိပါက

အက်ိဳးျဖစ္တ့ဲ ခႏၶာ ၊ နံပါတ္ (၂) အကြက္ေနာ္ မေမ့ပါနဲ႔ ၊ အာ႐ံု ဒြါရတိုက္ေတာ့ ငါးဒြါရမွာျဖင့္ အဆင္း ၊ အသံ ၊ အနံ႔ ၊ အရသာ ၊ အေတြ႔အထိ ေတြတဲ့ သိ ဆိုရင္ စိတ္ ၊ ေစတသိတ္ ၊ ႐ုပ္ ေတြ ေပါင္းစပ္ေလာင္ကြၽမ္းလို႔ ၊ ကာလမျခား ၊ မေနာတံခါး ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ပါတယ္ ။ မေနာတံခါးမွာက်ေတာ့ မ်က္ႏွာ ကိုယ္အမူအယာ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အမူအယာေတြ ေပၚလာတယ္ ။ ဒါ '' သိ '' ဆိုရင္ ခႏၶာငါးပါး တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ ၊ တေပါင္းတည္းခ်ဳပ္ ပါပဲ ၊ ေပၚတဲ့အမူအယာကို '' ကာလမျခား ေနာက္စိတ္အစုက လက္ခံဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတယ္ '' အဘိဓမၼာ နည္းအားျဖင့္ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။ စိတ္မွာ ယွဥ္ထားတ့ ေမာဟအေမွာင္ဓါတ္ ၊ လႊမ္းမိုးေနရင္ေတာ့ အတံုး အခဲ

အထည္လို႔ ထင္မွတ္ၿပီး ငါ့ေခါင္း ၊ ငါ့ကိုယ္ ၊ ငါ့လက္ ၊ ငါ့ေျခ ၊ အတံုးအခဲ ထင္ၿပီး မာနပါ ပါလာတယ္ ၊ ဒီေတာ့မွ ငါ့အတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ . . . . အတိတ္ ၊ အနာဂတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ကာလသံုးပါး ဆက္ေတာ့တာပါပဲ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ေပၚလာၿပီးေတာ့ကာ ၊ '' ငါ '' ေပၚ . .ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ ငါ့သား . . .ငါ့သမီး ၊ ငါ့ေဆြမ်ိဳး အဲ. ဒီအတြက္ ျဖစ္ခ်င္တ့ဲ ပံုစံခ်ၿပီး ၊ ဒီပံုစံ ျဖစ္ရမယ္လို႔ စြဲလန္းတဲ့ ဥပါဒါန္ ၊ စီမံကိန္းခ်ရင္ ဥပါဒါန္ ျဖစ္ၿပီ ၊ ဥပါဒါန္ ဆိုရင္ျဖင့္ ၊ . . . ႏွလံုးအိမ္ စိတ္မွီတဲ့ ဟဒယမွာ ေဇာအရွိန္ အဟုန္ ထြက္ပါၿပီ ၊ ဒီအရွိန္ အဟုန္န႔ပဲ ၊ သဟဇာတနိႆယ အညမညအားျဖင့္ တကိုယ္လံုး ဓါတ္ရိပ္ဓါတ္ခိုးေတြ ဲ ေျပာင္းေတာ့ တာပါပဲ ။ '' ဘဝေျပာင္းတယ္ ေခၚပါတယ္ ''

အရွိန္ျပင္းပူ ၊ ပူသေလာက္ အရွိန္ျပင္း ၊ ျပင္းသေလာက္ ညံ့ဖ်င္းၿပီးေတာ့ကာ အေရာင္မွိန္ အနံ႔ဆိုး ဖြ႔ဲစည္းပံုၾကမ္းလွ်က္ ၊ မေသခင္ကကိုက အပါယ္ေလးဘံုသားဘဝ ဇာတိ ယူေနပါၿပီ လို႔ ဆင္ျခင္ ၾကပါ ။ ေမတၲာနဲ႔ ယွဥ္ဆက္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ၊ အေအးဓါတ္အရွိန္နဲ႔ အထက္ကိုဆန္မယ္ ၊ အထက္ဆန္ၿပီး ေသရမဲ့ ဇာတိ ယူျပန္တာပါပဲ ၊ ဤအျဖစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ . . .စဥ္းစားဆင္ျခင္လွ်က္ '' တဏွာအစပ္ျပတ္မ် ေအးမွာပါလား လို႔ ႏွလံုးသြင္းၾကပါ ။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ခ့တ့ဲ အႀကိမ္ေပါင္းဟာလည္း မေရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ၊ ဲ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတ့ဲ အလုပ္ေပးတရားအတိုင္း ဆင္ျခင္ရမယ္ ၊ ႐ႈမွတ္ရမယ္ ၊ အိမ္သည္စိတ္ယူပါ ၊ ႐ႈဆဲ ထုတ္ဆဲ ၿငိမ္ဆဲ အမူအယာမွာ ဆံပင္ကို ဖယ္ထား ၊ လက္သည္း ေျခသည္းကိုဖယ္ ပါ ၊ အေရျပားေျခာက္ေတြဖယ္ပါ ၊ ေလျဖတ္တဲ့ အဂၤါႀကီးငယ္ဖယ္လွ်က္ ၊ က်န္တဲ့ ေနရာအားလံုးမွာ . . . ကာယပသာဒ အၾကည္ဓါတ္ ၊ အာ႐ံုေၾကာ ၊ အဖ်ားေလးေတြ ပထဝီဓါတ္ အဆံုးသတ္ထားပါတယ္ ဓါတ္သံုးပါးကို သိခြင့္ရပါၿပီ ။ ၊ မျပတ္ေလာင္ေတာ့ ေတေဇာဓါတ္ ဝါေယာဓါတ္၊

ခႏၶာမီးေလာင္ေတာ့ ဓါတ္သံုးပါးသိတယ္ ၊ ကာလမျခား မေနာမွာ မ်က္ႏွာ အမူအယာ ၊ ကိုယ္ အမူအယာ ၊ လက္ေျခ အမူအယာ ၊ ႐ႈဆဲ အမူအယာ ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာ ၊ ၿငိမ္ဆဲ အမူအယာ ၊ လႈပ္ရွားဆဲ အမူအယာ ဟာ တစ္စပ္တည္းဆိုသလို ကာလမျခား ေပၚေနပါတယ္ ၊ ဒါကို ေနာက္စိတ္အစုမွ ဘုရားေပးတ့ဲ ပညာနဲ႔ ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ . . . ေနတံမမ ၊ ေနေသာဟမသၼိ ၊ နေမေသာအတၱာ ၊ မ်က္ႏွာကိုယ္ အမူအယာ ေတြက ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ နဖူးပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ မ်က္ခံုး ၊ မ်က္လံုး ေတြပါလို႔၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ မ်က္ႏွာပါ ၊ ႏွာေခါင္းပါ ၊ ပါးစပ္ပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ နားရြက္ပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တဲ့ ေခါင္းပါလို႔ စကားေျပာတဲ့ အသံ မပါ ပါဘူး ။ ႐ႈဆဲ ထုတ္ဆဲ ၿငိမ္ဆမွာ အသစ္ အသစ္ တံလွ်ပ္ကဲ့သို႔ ေပၚတဲ့ အမူအယာသည္ '' ငါ '' ဲ ျဖစ္ ေနပါတယ္ ၊ ငါပါလို႔ ဝန္ခံစကားေျပာတဲ့ အသံ ပညတ္ ပါမသြားပါဘူး ။ နေမေသာ အတၲာ ၊ အသက္ လိပ္ျပာ အသက္ရွိတ့ဲ အတံုးအခဲမဟုတ္ ၊ မဟုတ္ရင္ . . ဟုတ္တာက တံလွ်ပ္လိုတ့ဲ အသစ္အသစ္ ေလာင္ရင္း ကုန္ေနတာပါ ။ တရွိန္ရွိန္နဲ႔ သခၤါရာ မီးေတာက္ပမာ စကားအတိုင္း လိုပါပဲ ၊ အခ်ိန္န႔ဲ ၊ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ကာေတာက္ေလွ်ာက္ ဖြားေသ ေသေနပါတယ္ ။ ဝယဓမၼာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနပါတယ္

အခ်ိန္ကုန္ဘိသကဲ့သို႔ ႐ႈဆဲ ၊ ထုတ္ဆဲ ၊ ၿငိမ္ဆဲမွာ ေတာက္ေလွ်က္ ထိရင္းေပ်ာက္ ေလာင္ရင္းကုန္

အနာဂတ္လည္းမရွိ ၊ အနာဂတ္မွာလည္း ခႏၶာႀကိဳမေပၚ ၊ အတိတ္ခႏၶာ လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာ ၊ ေပၚဆဲမွာလည္းပဲ တံလွ်ပ္ကဲ့သို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ပဲ ရွိပါတယ္ ။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ခႏၶာအဆံုး ၊ သံသရာအဆံုး ၊ ဝဋ္ကထြက္ေျမာက္ျခင္း သိျမင္တဲ့ Óဏ္ရပါတယ္လို႔လည္း ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳၾကပါ ။ ဤအတိုင္းပဲ မသိခဲ့ၾကလို႔ သံသရာ ရွည္ခ့တာလည္း မ်ားေပါ့ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ၊ အခုေတာ့ လြတ္ၿပီလို႔လည္း ဲ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ပီတိျဖစ္ပါ အေဖၚေကာင္းလည္း ရၿပီလို႔ ပီတိျဖစ္ၾကပါ ။ '' စိတ္ရဲ႕ က်က္စားရာ အေဖၚေကာင္း '' တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္ ၊ စကားေျပာတဲ့ အသံမပါပါ ၊ သက္ဝင္လႈပ္ရွားတဲ့ အမူအယာ မရွိပါ ၊ တရိပ္ရိပ္န႔ဲ ေလာင္ရင္းကုန္ ထိရင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းပဲ ရွိပါတယ္ ။ ဆိတ္သုန္းတယ္ ေခၚပါတယ္ ကာလသံုးပါးလည္း မၿငိတယ္တာေၾကာင့္ ဝိမုတၱိဓါတ္လို႔လည္း ေခၚပါတယ္ ။ ြ တဏွာမရွိတာေၾကာင့္ နိဝါန လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္ ။ ဗမာေတြက နိဗၺာန္လို႔လည္း သံုးၾကပါတယ္ ။ ဒိ႒ိ မရွိတာေၾကာင့္ မာနမရွိတာေၾကာင့္ တဏွာမရွိပါ ။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အသစ္ အသစ္ ေနာ္ . . .။ ခႏၶာ ေပၚတိုင္း အ႐ႈခံ ၊ အ႐ႈဉာဏ္တည္ရင္ျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ပါၿပီ ၊ ေနာက္ဆံုး အၿပီးေသလို႔ ေခၚပါတယ္ ။ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ႕ ဖြားေသ အေဖၚေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေဖၚေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္ . . . ။ '' ကာယ ဂထာ သတိ '' သည္သာ အေကာင္းဆံုး အေဖၚမြန္ ။ ပဋာစာရီကို ဘုရားရွင္ ဆံုးမတုန္းက ၊ ခ်စ္သမီး . . . ကိုယ့္ရဲ႕ ဖခင္ ၊ မိခင္ ကိုလည္း အားကိုးထင္ၾက ၊ အစ္ကို အစ္မ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုလည္း အားကိုးထင္ၾက ၊ ခင္ပြန္းသည္ ၊ ဇနီးသည္ ၊ သား ၊ သမီးေတြကိုလည္း အားကိုးထင္ၾက ၊ စီးပြားဥစၥာကိုလည္း အားကိုးထင္ၾကတယ္တ့ဲ ။ ထိုအရာေတြဟာ အားကိုး အစစ္လည္း မဟုတ္ပါ ။ အေဖၚေကာင္းလည္း မဟုတ္ပါ ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ပညာရွိမ်ားသည္ '' တဏွာမရွိရာ နိဗၺာန္လမ္းကို သုတ္သင္ ရွင္းလင္းလို႔ သြားၾကပါတယ္ ။ '' ေလာင္ရင္းကုန္ ၊ ထိရင္းေပ်ာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေသာ ေပ်ာက္ျခင္းနဲ႔ ေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနပါတယ္ ။ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေပၚသမွ်

ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အေဖၚေကာင္းပါပဲ ။

ရွင္းလင္းၿပီးေတာ့ကာ

ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္လို႔

အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါတယ္

အာနႏၵာ

မေထရ္

ျမတ္စြာဘုရားမရွိတဲ့

ေနာက္မွာ

အင္မတန္ေသာက

ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္ ၊ အားကိုးမဲ့ကာ ၊ အေဖၚမရွိေတာ့ ပင္ပန္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ . . . တဏွာ အစပ္ျပတ္ေတာ့မွ ဘုရား မရွိတ့ေနာက္ . . . ဲ '' ကာယဂတာ သတိသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္မြန္ပါဘဲ '' လို႔ ဥဒါန္း က်ဴးခဲ့ ရွာပါတယ္ ။ မျပတ္မလပ္ အ႐ႈခံ ေပၚတာကေတာ့ အိမ္သည္ စိတ္ကိုယ္မွာ ေပၚတာပါပဲ ။ မေနာ အထိ ကာလမျခားေပၚတာကို အမူယာတိုင္း ၊ အမူယာတိုင္း ၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဉာဏ္ထည့္ၿပီးေတာ့ကာ ၊ အ႐ႈခံ အ႐ႈဉာဏ္ တည့္လွ်က္ . . . အရွိကို အရွိအတိုင္း ႐ႈျမင္တဲ့ ဉာဏ္ကို အေဖၚလို႔ဘဲ ပြါးမ်ားျခင္းမွတပါး အျမတ္ဆံုးပါပဲ ။ ကံေဟာင္းလည္းကုန္ ၊ ကံသစ္လည္း မလာ ၊ လြတ္ေျမာက္ရာျဖစ္ပါတယ္ ။ ေကာင္းေသာ အေဖၚမရွိပါ ။ အေကာင္းဆံုး အေဖၚပါပဲ ။ အျမတ္လည္း

တန္ဘိုးလည္း အင္မတန္ႀကီးလွပါတယ္ ။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ကိုယ္တိုင္ပင့္ထားသလိုပါပဲ

ဘုရားဓါတ္ ပင့္ထားတာပါပဲ ၊ တိုက္႐ိုက္ ဘုရားဖူးေနတာ ။ ဝဂၢလိ ရဟန္းကို မိန္႔ေတာ္မူတာက အပုပ္ေကာင္ႀကီးကို ျမင္လို႔ ဘုရားျမင္တယ္ မယူနဲ႔တဲ့ ၊ ဤ တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္တယ္ . . . ေခၚပါတယ္ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးသည္ ႐ႈဆဲ ၊ မွတ္ဆဲမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တုိင္ ဖူးေနရပါတယ္ ။ ဘုရား ဓါတ္ ကိန္းေနပါၿပီလို႔ ဝမ္းသာၾကပါ ။ ပင့္ထားပါတယ္တဲ့ ၊ ဘုရားကို ပင့္ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ တိုက္႐ိုက္ ပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အေကာင္းဆံုး အျမတ္ဆံုး ေနျခင္းပါပဲလို႔ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ၿပီး တိုး၍ တိုး၍ က်င့္ၾကပါ ။ ႐ႈမွတ္ဆမွာပင္လွ်င္ မဟာကုသိုလ္ တြဲပါေနတာေၾကာင့္ . . . စြမ္းအားေတြလည္း ျပည့္ ဲ ျပည့္လာပါတယ္ ။ အေသြးအသား ခ်ဥ္ဆီမွာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ သတၱိေတြ တိုး၍ တိုး၍ လာေနပါ တယ္ ။

ဖြ႔စည္းပံု ႏူးညံ့သည္ထက္ ႏူးညံံ့ ၊ အေရာင္ေတာက္သည္ထက္ေတာက္လို႔ တန္ခိုးႀကီး ဲ သည္ထက္ ႀကီးလာပါတယ္ ။ ဘဝေျပာင္းေနပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုေပ်ာက္ ေလာင္ ေအာင္ အထိ ေျပာင္းလဲလွ်က္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းပါလိမ့္မယ္ ။ အေကာင္းဆံုး အေဖၚပါပဲ ။ ေအာ္ . . . အေတြးနယ္မွာေပၚတဲ့ ၊ မေနာတံခါးမွာေပၚတ့ဲ . . . မ်က္ႏွာ အမူအရာ ကိုယ္ အမူအယာကို အတံုး ၊ အခဲ ၊ အထည္ ၊ ငါလို႔ ထင္မိတာေၾကာင့္ ငါ့အိုး ၊ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့သား ၊ င့ါသမီး ၊ င့ါေဆြမ်ိဳး ၊ ေတာင့္တေၾကာင့္ၾကမ်ိဳးစံုနဲ႔ သံသရာမွာ ကေျပာင္းကျပန္ ျခားရဟတ္လို ပင္ပန္းခဲ့တာ ၾကာခဲ့ေပါ့ ၊ အခုေတာ့ လြတ္ၿပီလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ ပီတိျဖစ္ၾကပါ ။ ဝစီ ပညတ္ စကားလံုး ၊ လံုးဝမရွိပါ ။ လႈပ္ရွားတ့ဲ အမူအယာ လံုးဝမရွိပါ ။ အသစ္ အသစ္ တံလွ်ပ္ ကဲ့သို႔ တရိပ္ရိပ္ နဲ႔ ေပၚရင္း ေပ်ာက္ . . .ေလာင္ရင္းကုန္ ။ ဤကဲ့သို႔ ခ်ဥ္ဆီေတြမွာ ႐ုပ္ေတြမွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အညမည ပြါးမ်ားၾကကုန္လွ်က္ အားျဖင့္ ၊ စိတ္မွီရာ အေသြး အသား

ဉာဏ္ရင့္သန္ကာ

ေနာက္ဆံုး

တဏွာအစပ္

အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အလင္း ထိေအာင္ ေပါက္ေျမာက္၍ အရဟတၱဖိုလ္ျဖင့္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ၿငိမ္းႏိုင္ၾကပါေစ ။

( သာဓု ၊ သာဓု ၊ သာဓု ) ဆရာေတာ္ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္စံုရပါေစ ဘုရား '' ဝိဇၨာ ဉာဏ္ျမတ္ အလင္းဓါတ္ ၊ လႊမ္းပတ္ ကမၻာ တည္ပါေစ ''

နန္းႏြယ္