Όνειρο

Γλυκό που ήταν το όνειρο, ποτέ να μην τελειώσει, τα χέρια σα μου κράταγες κι έλεγες δε θ΄αργήσω Γλύκα που είχαν τα μάτια σου τα πολυαγαπημένα, σαν στα δικά μου κάρφωνες το βλέμμα απελπισμένα κ΄έγερνες το κεφάλι σου κοντά στο πρόσωπό μου και μου λεγες , περίμενε, παλεύω για το όνειρό μου. Περίμενε ,περίμενε , πρέπει να βρω το χρόνο Θέλω μαζί να είμαστε να μη σου δίνω πόνο. Μ΄αλλοίμονο, ξημέρωσε το όνειρο εχάθη. Τα χέρια μας λυθήκανε, τα βλέμματα μακρύναν, μον’ οι υποσχέσεις μείνανε να μου θυμίζουν κείνα, Εκείνα που ως σήμερα , μόνο στα όνειρά μου έρχονται βασανιστικά, ζητούν τη συντροφιά μου. Σαν τις ψυχές που χάθηκαν και όλο τριγυρίζουν, μεσάνυχτα τις Κυριακές και προσπαθούν κι αγγίζουν , τα λατρεμένα πρόσωπα των ζωντανών νεκρών, ψάχνοντας μες΄στα μάτια τους να δουν αν τους θυμούνται και είναι η πίκρα περισσή σαν απολησμονιούνται. Κι΄έρχονται πάλι Κυριακές και όλο τριγυρίζουν μπαίνουν μέσα στα όνειρα κι όλο τους βασανίζουν.