c

c
İnsanlar niçin seyahat eder, neden hep
uzaklar düşlenir, uzaklara yürünür acaba?
Çünkü insanın yaradılışının temelinde öteki âleme
dönüş şifreleri vardır. Kalıcı değildir insan yeryüzü denen handa.
Yıllar yılları kovalar, zaman ilerler, defalarca yer mekân
değiştirilir. Aranan aslında En Sevgili¶dir.c
³Seyyah olup şu âlemi gezerimc
Bir dost bulamadım gün akşam oldu´c
Bu güzel türküyü duymayanınız var mı bilmiyorum ama beni çok
etkilemiştir yıllar yıl ı.
Geçtiğimiz gün yine bu türküyü dinlediğimde uzun zamandır yazmayı isteyip de
yazamadığım bu yazıyı aklıma düşürdü.c
Seyahat ve otobüs terminalleri geldi aklıma. Yılların gerisine yürüdüm, yıllar
öncesine düştü gönlüm ve bin türlü düşünce yığıldı benliğ ime. c
Esasında seyahat etmeyi sevmem ben. c
Bir yerden başka bir yere gitmek nedense beni
mutlu etmiyor aksine ruhuma tanımadığım yabancı bir melalin ayakları
basıyor, kıstırılıyor, üşüyor, kuşanıyorum hüznün çevresiyle. c
Belki de üniversite yıllarında ilk kez ayrılıp gurbete düştüğüm, düşerken
yaşadığım bir büyük sancının izlerini taşıyor yüreğim. Lise bitmiş ve
ben ilk kez ana kucağından ayrılıp gurbetin üşüten girdabına
düşmüştüm. Kimseleri tanımıyor, güvenmiyor, inanmıyor ve bir
başınaydım. Sılanın otobüs terminalinde kalabalığın uğurladığı ben,
gurbetin serin seherinde bir başınaydım bir başka otobüs terminalinde.
Elimde bugün asla taşıyamadığım valizler, çantalar, yüreğimde iyice
ağırlaşan hüzün, gözlerimde salmak istemediğim, önüne set çektiğim
bir pınarla öğrenci evimin soğuk kapısına ağır ağır yürürdüm. c
c