GUIDO’S

SMOELEN

BOEKPOË

ZIE

2010
VOORWOORD

Beste lezer,

Welkom in mijn eerste dichtbundel, zij het in digitale vorm. En volgens mij ook de eerste
Faceboek-dichtbundel (een primeur, jeetje). Al mijn poëtische uitspattingen op ‘s werelds
bekendste digitale platvorm heb ik verzameld. Geef het ook gerust weg aan vrienden of
kennissen.

Een kerstcadeautje voor als je warmpjes op het schapenkleed voor de knetterende open
haard zit, te kijken naar de vlokken buiten en wachtend tot je pruttelende kerstmaal gaar is.
Om de lekkere trek alvast te stillen, bij deze wat lekkere woordenbaksels!

Smakelijk!

Dichterlijke groet,

Guido van Spellen

10 augustus: flitsen flitsen voorbij, zin om verroering te ademen in deze
woordenbrei?

<Een pad naar waar?>

flitsen flitsen voorbij

ondefinieerbare streepjes licht op asfalt
als je niet al wist wat je zag

onfeilbaar
als het zwart van de nacht

jarenlang naar de
zonsondergang kijken
zoals de nacht de dag
vaarwel zegt

het avondrood werpt zijn blik

op het onwerkelijk snelle
reizen op de weg - een pad naar waar?

de bomen staan stokstijf stil

maar waaien toch met elke wind mee
hun bladeren reizend in de wind
hun wortels water rijzend uit het zwarte zaad
van de ronddolende aarde

en ik brand van verlangen

om hier te blijven staan

om stilletjes
verroering te ademen
met de bomen
13 augustus, nog een gedicht met een foto:

<Stralende dag>

een spin spint op het roze behang

een kraan druppelt steen op mijn gedachten
aan een verse kop koffie, gemalen slaapsymptomen
en stroomstootjes zon

ik kom stralend de dag door

de muur, blakend van de olielamp

wiens damp mijn neus bestuift
terwijl mijn voeten badend in het regenwater staan
te trappelen van verlangen

voor deze dag

hier spoel je niet schoon, maar leeg

je spettert jezelf waas
voordat je uit de drup de modder in moet

want ik zie bruin en ik was

en ik zie niet
wie ik was
15 augustus druppelden deze woorden op Facebook:

<Regen>
je moet de druppels beleven

niet als een stortvloed van opdoemende gedachten

uit de grijze cellen in je warhoofd

maar als een loze hoop spetters

die met je komen spelen als je alleen bent
of samen met twee hondjes

geluk komt zomaar uit de lucht vallen

;)

27 augustus was ik in de wolken:

Je weet toch, hoe je vormen kan kijken in de wolken? Ze lachen naar mij, vandaag.
27 augustus postte ik een gedicht bij een foto
(samen te zien geweest in Slot Zeist):

~Spiegelbeeld~

je spiegelbeeld is niet meer het mijne

van z'n voetstuk gevallen, doodleuk als door
vissende katten gebroken

en scherven brengen geen geluk

laten we gaan
ons laten varen op de klotsende rust
van het losgelaten wolkendek onder ons

ik zie je wel
aan de waterkant schrijvend in het zand
zoekend naar mijn beeld in de waterspiegel

maar er is iets verdronken, m'n lief

je spiegelbeeld is niet meer het mijne

liefde, van z'n voetstuk gevallen, als
gebroken harten

ergens in het water

29 augustus, schreef ik midden in de nacht:

<Dolle eend>

ik zal altijd een dromer blijven

radend wat badend in mijn denkwater
rondzwemt als een dolle eend
en waar - naar - toe ?

'denk toch eens simpel'

denk ik bij mijzelf
'laat de plank vlotten
zoals het water stroomt'

maar het bloed kruipt waar het

badend in mijn radend breinwater
rondzwemt als een dolle eend
en waar - naar - toe ?

waar naartoe?
29 augustus was ik verdwaald:

-Verdwaald-

onafgebroken struikelend over afgebroken

schors zo hard als het hout schuurt tegen
je knieval op het ontwortelde pad van je dromen

huilende wolven doen je krokodillentranen

niet temmen en slangenkuilen zie je niet
door de nevelige druppels die biggelen om wat je mist

het kwam niet op je pad en je had

er nog wel naar gezocht in de berm,
in de struiken, tussen de takken die op je neerkeken

en tenslotte voor je vielen voordat je ze achterliet

het was wachten tot er een op je neer kwam
als een hagelbui, het kwam zo hard aan

dat je het spoor bijster was en dat liet z'n

sporen na; toch ben ik in je voetsporen getreden
en vang ik nog altijd veel wind

als ik mijn vleugels boven je spreid

als jouw naam nog steeds haas is
ben je vogelvrij verklaard
31 augustus, de laatste bij de foto’s:

<Te drogen>

opgetrokken uit tere deeltjes vocht

te drogen gehangen in de adem van de zon
zoek ik klavertjes vier

en mijn hart, groen als gras

ziet door de bomen zijn weg niet meer
en vraagt

wie is het
die mij mist?
12 september, toen het bier allang geroepen had:

de nacht is zo zwart als roet

en terwijl het bier roept als een dorstige in de woestijn
hoor ik slechts de helft - maar wel de goede
en dans ik mezelf een schipbreuk
varende naar mijn zachte bed - een lange reis

*dronkenmanspraat* ;)

3 oktober, gestolen uit een eigen gedicht:

als de bar je beste vriend is
zoek je diepgang in je glas :)

4 oktober, omdat ze in reclamespotjes mensen opblazen die niet goedgelovig

genoeg zijn wat betreft de opwarming van de aarde:

All white sheep follow the rules, all black sheep the green mile? The mess age of summer
illness makes me wanna puke, not turn off the light. Let's not give in, let's refuse with a
smile. ;)

25 oktober, in een vlaag van zelfkennis:

de dichter dicht
maar de mond
gaat nooit dichter

;)

2 november, in een dolle bui:

de dolle man zei tegen zijn baard:

en nu scheer je weg, bakkebaard
net als jij, paardenstaart
en in het kwadraat
werd het scheerapparaat
uitgebaat

het was mij even ontschoren

zei zijn zoon met een baard in zijn keel
wiens baard loos was
in het geheel

en een brok van een wrok

leidde tot een harde tok van de wok
op zijn vaders kop
en die ging, jawel,
van zijn stok

dat baardje
kreeg dus nog een heel staartje
9 november, bij het ontvangen van een postcrossing-kaart:

Postzege - eenieder die de postzegel ziet weet, het smeed een kogel om tot was.. omdat er
moeite was

20 november, de ochtend na een avondje bieren:

de nieuwe dag borrelt op als een luchtbel

terwijl de avond nog nagist in je onderbuik

burp, biertje? :p

10 december, omdat ik er zin in had:

<Zin> ik heb zin, om zin te hebben. dat voelt zo lekker zinnig.

Tenslotte, als slotzin, stel ik mij de vraag: wat is de zin van zin?

;)

17 december, iets met sneeuw en een toetsenbord:

Het wit ligt sprookjesachtig te wezen op de daken en straten en zo licht is de nacht zelden in
Nederland.

18 december, omdat ik leef:

ik hoef niet meer zo nodig

straten te bestraten, dieven te bestelen
een stenen hart te ommuren
met tegeltjeswijsheden

ik mag, ik durf. ik leef.

23 december, een kerst- en nieuwjaarswens:

wat is de zin van sneeuw?

is het een schaapachtige poging van God, om de mensheid wit te wassen?

een witte variant op hagelslag, lekker mossig op je beschuitje in de morgen?
een poging van het heelal om er een grote ijsbeer van te maken?

je moet de vlokken beleven

niet als een sneeuwstorm
aan dwarrelende gedachten
die smelten
in je hardgekookte hersenpan

maar als een witte schreeuw om aandacht

van de sneeuwpanter spelend met vlokken
in de wolken

spinnend het nieuwe jaar in

zo licht kan het zijn

een warme kerst en een verrukkelijk gloednieuw jaar gewenst!

bonusje:

wandelend van wak naar her, dwaalde ik op mijn weg, tussen de ontmoetingen van verliefde
stelletjes, met bomen en vogels, tussen het groen

geparkeerd in kou en dauw, vriest, roomeisend, mijn schepijzelend harnas tegen de stroming
in, van verdwaalde eendjes, in het kabbelende wak van de vijver..

Leuk dat je kwam lezen!

 © 2010 Guido van Spellen .nl

de dichter dicht, maar

de mond gaat nooit dichter..

-> guidovanspellen.tumblr.com
-> www.facebook.com/guidovanspellen