Professional Documents
Culture Documents
(၁)
“ေဟ့ေကာင္ၾကီး”
လူတေယာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန က်ေနာ့္ကုိ လက္ျပျပီး ႏွဳတ္ဆက္လာတယ္။
အဲဒီ့လူကို က်ေနာ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးၾကီးကို သိေနတယ္။ ဘယ္သူမွန္း ေတာ့
ခ်က္ျခင္းစဥ္းစားလို ့မရဘူး။ ဒါနဲ ့ဦးေႏွာက္ကို အလ်င္အျမန္ အလုပ္ေပးလိုက္ရတယ္။
ေၾသာ...အီလက္ထရြန္းနစ္ သင္တန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း။ သူက က်ေနာ့္ထက္
အသက္နည္းနည္း ၾကီးေပမယ့္ ရြယ္တူလုိ ေပါင္းမွ ၾကိဳက္တဲ့လူ။ (တကယ္က က်ေနာ့္
အထင္မွားတယ္ဗ်။ အီလက္ထရြန္းနစ္ သင္တန္းကလူ မဟုတ္ဘူး။ ဦးေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း)
က်ေနာ္လည္း သင္တန္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းထင္ျပီး ေခၚေနက် အတိုင္း
ျပန္ႏွဳတ္ဆက္လုိက္တယ္။
“ဟား...ေခါင္းတံုး”
နည္းနည္း ေလွ်ာက္လာျပီးမွ ဦးေလးရဲ ႔သူငယ္ခ်င္းမွန္း စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္။
ဟား....သြားျပီ။
(၂)
အလကားေန အလကား ပုိက္ဆံရေအာင္ဆိုျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကိဳးဖုန္းကို
အိမ္ေရွ ့မွာထုတ္ထားတယ္။ ျမိဳ ့တြင္း၊ နယ္ေဝး ဖုန္းေခၚခ်င္ရင္ ရသလို အနီးအနားတဝိုက္က
အိမ္ေတြကို ဖုန္းလာရင္လည္း ေခၚေပးတယ္။
တရက္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးတိုက္က ေခါင္းရင္းခန္း ေလးလႊာကို ဖုန္းလာတယ္။ နယ္က
ေက်ာင္းသားေတြ ငါးေယာက္ ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ စုျပီး ငွားေနၾကတဲ့ အခန္း။ အဲဒါ
က်ေနာ္ သြားေခၚေပးရတယ္။ က်ေနာ့္ မွတ္ဥာဏ္ကလဲဗ်ာ...လူေခၚေခါင္းေလာင္းၾကိဳးကုိ
ဆြဲျပီးမွ သူတုိ ့ထဲက ဘယ္သူ႔ ဆီလာတဲ့ ဖုန္းမွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ ့ သူတို ့ထဲက
တေယာက္က ရွိသမွ် နာမည္ေတြ က်ေနာ့္ကုိ ရြတ္ျပတယ္။
“လဒ လား”
“မဟုတ္ဘူးဗ်”
“Goat ၾကီး”
“မဟုတ္ဘူး”
“ေခြးနီ”
“မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။”
“ၾကြက္စုတ္”
“ဟာ..ဟုတ္ျပီ...ဟုတ္ျပီ…ၾကြက္စုတ္…ၾကြက္စုတ္”… ‘စုတ္’ပါတာကုိ က်ေနာ္ မွတ္မိတယ္။
က်ေနာ္လုပ္လုိက္တာနဲ ့သူတို ့ နာမည္လွလွေလးေတြ အကုန္ ေပၚကုန္ျပီ။
(၃)
(၄)
အေဆာင္မွာ ေနတုန္းကလည္း….
(၅)
တခါကလည္း…
က်ေနာ့္ စက္ဘီး ဘီးေပါက္ေနလို ့သူငယ္ခ်င္း စက္ဘီးကို ငွားျပီး ျမိဳ ့ထဲကုိ ထြက္ခဲ့တယ္။
ျမိဳ ့ထဲေရာက္ေတာ့ ဝယ္စရာရွိတာေတြ ဝယ္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆးမို ့လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ
တနာရီေလာက္ ဂ်ာနယ္ဖတ္ရင္းနဲ ့ထုိင္လိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံရွင္းျပီးလို ့ျပန္မယ္လည္း
လုပ္ေရာ…
“ဟုိက္၊ ငါစီးလာတာ ဘယ္ စက္ဘီးမွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။” က်ေနာ္က က်ေနာ့္စက္ဘီးပဲ
စီးေနက် ။ သူ... သူ ့ရြာကေန စက္ဘီးယူလာတာကလည္း မၾကာေသးဘူး။ က်ေနာ္လည္း
တခါမွ သူ ့စက္ဘီးကုိ သတိထား မၾကည့္မိဘူး။ စီးတုန္းကလည္း ဒီအတိုင္း
နေမာ္နမဲ့နဲ ့တက္စီးလာတာ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာကလည္း စက္ဘီးေတြက အမ်ားၾကီး။
အခုေန တဘီးခ်င္း လိုက္စမ္းျပီး ေသာ့ဖြင့္ေနရင္လည္း စက္ဘီးသူခုိး လို ့ထင္ၾကဦးမယ္။ ဒါန႔ဲ
သူငယ္ခ်င္း စက္ဘီးလုိ ့ထင္ရတဲ့ ဘီးေတြ သူမ်ားစီးသြားလုိ နည္းသြားတဲ့ အခ်ိန္က်မွ
ဆိုင္ရွင္ကုိ ေျပာျပီး စမ္းၾကည့္ရတယ္။ ဒုတိယ ဘီးမွာ က်ေနာ့္အထင္မွန္သြားတယ္။ ဟူး!!!
(၆)
မ်ိဳးနဲ႔ ရုိးနဲ႔ပဲ ေမ့တတ္တာလား။ နေမာ္နမဲ့ အက်င့္ေတြ ကူးစက္တတ္တာလားေတာ့ မသိဘူး။
က်ေနာ့္အမလည္း တခါတခါ နေမာ္နမဲ့ႏုိင္တယ္။
(၇)
(၈)
(၉)
(၁၀)
(၁၁)
ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္
ေကာင္းကင္ကို
(၂၀.၁.၂၀၁၁)