Mijn ontwikkeling:

Parels:

Als eerste parel wil ik aandragen dat ik voor mijzelf bereikt heb dat ik door ben blijven zetten om
contact te krijgen met de andere leerkrachten. Ik weet van mijzelf dat ik sommige mensen snel
intimiderend vind. Ik moest voor mijzelf een knop omzetten. Ik was niet zomaar een nieuwe stagiaire
zonder vaste klas. Ik ben Pamela, bezig met haar laatste jaar van de opleiding en heb een eigen mening
die ik ook durf uit te spreken. Zodra ik de lerarenkamer binnen kwam begon ik weer met een duidelijk
goedemorgen! Dit deed ik de eerste dagen wel maar de respons was zo matig of ik kreeg enkel een
schuine blik dat het ervoor zorgde dat ik steeds zachter begon te praten. Vooral sinds het moment dat
ik zeker wist dat ik mijn LIO daar zou gaan lopen ben ik mijn rug gaan rechten. Ik wordt gewoon
onderdeel van het team en ik zal me bewijzen als lid van het team ook.

Als tweede parel wil ik mijn beroepsproduct aandragen. Hier zit veel tijd in. Met het eindresultaat ben
ik ook best tevreden. Ik blijf perfectionistisch dus perfect vind ik het nog lang niet. Ik neem deze
website ook de komende jaren mee en blijf deze aanpassen. Op die manier hoop ik dat de site steeds
beter wordt. Dit beroepsproduct heeft ook laten zien dat ik mijn doorzettingsvermogen nog steeds heb.
Op een gegeven moment werden al die pagina’s aanmaken voor mij eentonig. En dan was ik toch niet
tevreden over een klein iets, zoals de breedte van een tekstblok. Moest ik dus op alle pagina’s dat
gegeven weer aan gaan passen. Er waren momenten dat de frustratie heel hoog werd. Ik vind het ook
jammer dat ik het eindproduct nog niet heb kunnen uittesten bij de leerkrachten en de leerlingen. Al
met al toch een mooi beroepsproduct wat ik van te voren nog niet zag ontstaan.

Als laatste parel wil ik mijn lesgeven aan de verschillende klassen aandragen. Voor dat ik les gaf en
vooral observeerde kwam ik er al achter dat deze klassen anders waren dan mijn stageklassen tot nu
toe. Mijn tactieken werkten niet bij deze kinderen. Zo negeerde groep 5 me op een gegeven moment
helemaal! Van binnen moest ik eigenlijk heel hard lachen. Als leerkracht stop je nooit met leren, elke
dag anders… Dat was het motto geloof ik van een aantal jaren geleden op de televisie. Nu geloof ik
daar sowieso al heilig in maar nu helemaal. De lessen daarna gingen een stuk beter. Ik liet mijn
automatisme wat meer varen en was bewust heel rustig, probeerde ook mijn stem lager te maken al
vind ik dat nog heel lastig.

Kritische situatie:

Een kritische situatie is voor mij toch wel de week Rome. Ik interesseerde me namelijk helemaal niet
voor kunst en bijbehorende details. De verhalen vond ik wel altijd leuk maar echt kijken, nee bedankt.
In Rome werd dit verplicht gesteld. Er waren momenten dat ik het helemaal zat was. Maar langzaam
aan begon ik koppelingen te maken tussen de beelden die ik zag en de verhalen die erachter zaten. Ik
begon ze ook beter te onthouden. Dit werd voor mij het meest bewezen toen ik afgelopen kerst in
Parijs was. Daar bezochten we de Notre Dame en ik begon bij het zien van een teken, in dit geval
Thomas de ongelovige, meteen enthousiast het hele verhaal erachter aan mijn vriend te vertellen.

Een tweede kritische situatie voor mij was eigenlijk zo rond een week of twee voor de kerstviering op
school. Zoals ik ook al bij mijn Parel genoemd heb, kwam er een moment dat ik besloot mijn rug te
rechten. Ik liep dus met mijn agenda naar mijn stagebegeleidster met de volgende woorden: “Ook al
ziet iedereen mij als een stagiaire zonder klas, groep 5 wordt mijn Lio klas dus ik wil ook de overige
aspecten van het schooljaar meemaken. Wanneer kan ik wat doen?” Haar reactie was blijverrast en we
planden meteen een aantal dagen in waarop ik zou helpen met vieringen en opruimwerkzaamheden.
Vanaf dat moment werd ik ook standaard uitgenodigd voor de vergaderingen. Ik voel me hierdoor een
zelfverzekerder mens.

Mijn derde kritische situatie gaat eigenlijk over het zelfstandig werken. Zolang de deadline voor mij
niet dichtbij is, heb ik moeite om aan de slag te gaan. Net alsof deadlines werken voor mij ook niet zo
heel goed. Op een gegeven moment besloot ik wel om aan de slag te gaan en zodoende kon ik wat
onderdelen afronden. Dit was voor mij een ontwikkeling in de goede richting. Helaas was dit uiteraard
weer veel te laat. Ik had wel alles makkelijk af kunnen krijgen als ik niet de laatste week voor de
deadline zo ziek werd dat ik maar hele korte momenten achter de computer kon zitten. Daarnaast kon
ik niet mijn documenten van stage ophalen. Mijn portfolio is dus nu niet compleet. Kritisch moment,
maar helaas te laat.