Professional Documents
Culture Documents
MHNOLOGION Downloaded From
MHNOLOGION Downloaded From
ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
2008
ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ
Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ
ΟΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ
ΠΡΟΣ ΝΙΤΡΙΑ
ΑΦΥΛΑΚΤΟΣ ΤΟΠΟΣ
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
1. ΣΤΟ ΚΑΦΕ
ΤΙ ΚΑΙΡΟΣ ΚΙ’ ΑΥΤΟΣ
ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΛΑ
Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
ΤΕΣΣΕΡΑ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ
Τ’ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Τ’ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ
ΣΤΑΥΡΟΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ
Η ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
2. ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ
3. ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ
ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ
ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ
Ο ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
4. Η ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
5. ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ
6. ΜΑΚΑΡΩΝ ΝΗΣΟΙ
7. Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
8. ΑΝΕΜΟΣ, ΞΕΡΟΛΙΘΙΕΣ ΚΑΙ ΦΛΟΓΕΣ
9. ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟ
10. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
11. ΟΙΚΟΣ ΓΑΛΗΝΗΣ
12. ΗΜΙΦΩΣ
13. ΥΒΡΗΣ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ
14. ΑΠΟΡΙΑ
15. ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
16. ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ
17. ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
18. Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝΩΝ
19. ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
20. Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ
21. ΠΟΙΟΙ ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΟΡΟ;
22. ΟΙ ΙΚΕΤΕΣ
23. ΑΝ ΕΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ…….
24. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΟΝΕΙΡΟΥ
25. ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
26. ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΙ
27. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
28. ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ
29. ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
30. ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ
31. Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ
32. ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΥΧΗ
33. ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ
34. ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
35. ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ
36. ΦΕΥΓΕΙ Η ΜΕΡΑ……
37. ΣΥΡΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ
38. ΕΙΣ ΤΟΥΣ 1619
39. ΔΙΑ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΥ
Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ
Ζωγράφισε ο Θεός
κι’ έχασα το φως μου
μα θέλω να σε δω
κι’ ελπίδα δως μου.
Μικρός ο κόσμος
κι ο τόπος λίγος.
Η καπνίλα αγάπης αγκαλιά
για μια νύχτα που φαίνεται μικρή
και ποτέ σου δεν σου φτάνει.
Μια ζωή,
όνειρο μικρό
σαν φλάς σαν αστραπή,
άλλος θα την χορτάσει
κι άλλος θα τη βαρεθεί.
Ο χρόνος χάνεται
σε καλντερίμια και λίθινα τόξα,
σ’ ασπρισμένα κράσπεδα,
σε χαλασμένα πεζούλια.
Ο χρόνος χάνεται
στα ψηλά καμπαναριά των εκκλησιών
όπου οι φωλιές των πελαργών
π’ αγκαλιάζουν τους σταυρούς τους.
Ο χρόνος χάνεται
μαζί με τα πουλιά στο πέταγμά τους,
με τα νερά στο κατρακύλισμά τους,
με το θρόισμα των φύλλων.
Ο χρόνος χάνεται
στις παλιές φωτογραφίες
που παγίδευσαν το φως του ήλιου
και των προσώπων την έκφραση.
Ο χρόνος χάνεται
στ’ άδυτα κι’ άρρητα του τόπου,
στον αόρατο πόλεμο,
που ‘ρήμωσε τα σπίτια.
ΣΤΑΥΡΟΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ
Σα να μη κατάλαβε κανείς
τα όνειρα που γίναν εφιάλτες
φτύνοντας καταγής
απόξενοι σιωπηλοί διαβάτες.
Φουμάροντας αργά
σάπια καπνά
τυλιγμένα σε πτυχία
αγοράζουν με δανεικά
φθηνά λαχεία.
Στων Μακάρων τη γη
σ’ αυτά τα περίεργα νησιά
λέξη άγνωστη η οχλαγωγή
και η μνήμη βλάσφημη βρισιά.
Να κοιτάς
με τα μάτια της καρδιάς
στα βάθη της φωτιάς
το φως που μου ζητάς.
Να κοιτάς
με τα ματιά της καρδιάς
στα βάθη της φωτιάς
το φως που μου ζητάς.
Φως ανεπαρκές
το καλούμενον λυκαυγές ή λυκόφως
ιδανικό για μισή αλήθεια κι’ ολίγον ψεύδος.
Είναι η ώρα που διδάσκει συνήθως ο Βαλαάμ
και συναθροίζονται οι Νικολαΐτες.
Αυτή την εκλεκτή συγκυρία επιλέγουν
ν’ απλώσουν το εμπόρευμά τους
στους πάγκους της Περγάμου
φακίρηδες, γητευτές και μάγοι
πουλώντας βότανα φαρμακερά
μα κυρίως άψινθο
κι’ όπως διαλαλούν ιδανικός είναι
για να συνοδεύσει την βρώση ειδωλόθητων
άλλα κι’ εξαίρετος για παραισθήσεις
κι’ ιδιαίτερα ανακουφιστικός
για όσους συμμερίστηκαν τα πλάνα.
ΎΒΡΗΣ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ
Στη διαδρομή
κανάβινες τριχιές
κι’ αγχόνες
Μέρα για μια στιγμή
κι’ αμέτρητες νυχτιές
μες τους αιώνες.
Τα θαύματα κρατούν
τρεις μέρες τα μικρά
και πέντε τα μεγάλα
κεραντζήδες μου πωλούν
καπνά πικρά
και ξινισμένο γάλα.
Τρέχει η ματιά
και χάνεται σαν έλαφος.
Μια κουβέντα στο νοτιά,
τραγέλαφος .
Ένα μυαλό
που πάει πάσο,
μανίκι μακρό
δίχως άσσο,
συνάφι λεπρό
που δέθηκε με λάσο.
Κοιτάς τα πέρατα,
αχνός ορίζοντας,
ατμόσφαιρα βαριά,
γυρεύεις βρίζοντας
πεσμένα κέρματα
και σπίρτα για φωτιά.
Κάποιοι φωνάζουν,
απελπισμένοι
μες τον όχλο που μεθά.
Τσιλιαδόροι που διστάζουν,
αλαφιασμένοι
στρίβουν στη γωνιά.
Στο περιθώριο
κρέμονται καλώδια,
συρματόσχοινα γυμνά
και στη μεθόριο
απλήρωτα διόδια
που παράκαμψες σεμνά.
ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ
Φεύγει η μέρα
κι’ ο ήλιος μαζί της
στα σύννεφα ρίχνει αστάρι.
Μια ζύγια πιο παραπέρα
κερνάει την φωνή της
σ’ ένα παλιό πατάρι.
Φεύγει η μέρα,
μια φωτιά που καίει
σ’ απόμερο κομμάτι,
περιμένει τον αέρα
που μυστικά της λέει
ένα μαλιμάτι.
ΣΥΡΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ