การครอบครองปรปั กษ์

การครอบครองอสังหาริมทรัพย์ อันจะทำาให้ผ้ครอบครองได้
์ ามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิ ชย์ มาตรา 1382
กรรมสิทธิต
นั้ น นอกจากจะต้องเป็ นการครอบครองโดยความสงบและโดยเปิ ด
เผยด้วยเจตนาเป็ นเจ้าของ ติดต่อกันเป็ นเวลา 10 ปี แล้ว ยังจะ
ต้องเป็ นการครอบครองอสังหาริมทรัพย์ท่ีเป็ นของบุคคลอื่นด้วย
หากเป็ นการครอบครองทรัพย์สินของตนเองแล้ว ก็หามีผลที่จะ
ทำาให้ได้กรรมสิทธิโ์ ดยการครอบครองไม่

การที่โจทก์บรรยายฟ้ องยืนยันว่าที่ดินพิพาทเป็ นของโจทก์ซ่ึงรับ

มรดกมาจาก บิดาเช่นนี้ ศาลไม่อาจพิพากษาให้โจทก์ได้กรรมสิทธิ์
ในที่ดินพิพาทโดยการครอบครองปรปั กษ์ ในที่ดินของโจทก์เองได้
โจทก์จึงไม่มีอำานาจฟ้ อง

โจทก์ฟ้องขอให้เปิ ดทางจำาเป็ นบนที่ดินของจำาเลยอ้างว่าที่ดินของ

โจทก์ไม่มี ทางออกส่้ถนนสาธารณะ ระหว่างพิจารณาคดี โจทก์ได้
เจรจากับเจ้าของที่ดินแปลงอื่นจนตกลงจดภาระจำายอมให้แก่ท่ีดิน
ของ โจทก์ เมื่อที่ดินของโจทก์ได้ทางภาระจำายอมออกส่้ถนน
สาธารณะแล้ว จึงไม่มีเหตุตามกฎหมายที่โจทก์จะขอเปิ ดทาง
จำาเป็ นตามคำาฟ้ องแล้ว อำานาจฟ้ องจึงหมดไป แม้ต่อมาโจทก์ได้
แบ่งขายที่ดินบางส่วนของโจทก์ให้กับผ้้อ่ ืนไปและทำาให้ ที่ดินของ
โจทก์ถ้กปิ ดกั้นจากที่ดินที่แบ่งแยกก็ตาม ทางภาระจำายอมเดิมก็ยัง
คงตกอย่้ในบังคับภาระจำายอมของที่ดินโจทก์ ตามประมวล
กฎหมายแพ่งและพาณิ ชย์มาตรา 1395
มาตรา 1395 ถ้ามีการแบ่งแยกสามยทรัพย์
ท่านว่าภารจำายอมยังคงมี อย่เ้ พื่อประโยชน์แก่ทุกส่วนที่แยกออก
นั้ น แต่ถ้าภารจำายอมนั้ นไม่ใช้และใช้ ไม่ได้ตามร้ปการเพื่อ
ประโยชน์แก่ส่วนใดไซร้ ท่านว่าเจ้าของภารยทรัพย์ จะเรียกให้พ้น
จากภารจำายอมอันเกี่ยวกับทรัพย์ส่วนนั้ นก็ได้