EΛΕΝΗ

ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ
Γλωσσική και νοηματική εξομάλυνση
Στ. 1: «Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες»
Είναι ο βασικός δομικός στίχος του ποιήματος (διευκολύνει τη μετάβαση από το ένα θέμα στο
άλλο).
Το αηδόνι ως ποιητικό μοτίβο λειτουργεί ως το ερέθισμα που θέτει σε εγρήγορση την ποιητική
έμπνευση, κινεί τη μνήμη του ποιητή, αφήνει άγρυπνη τη σκέψη και τη συνείδησή του και
συμβάλλει στη δραματική εξωτερίκευση των βιωμάτων και συναισθημάτων του Τεύκρου (ποιητή)

Ο ποιητής έχει καθήκον και χρέος να παραμένει άγρυπνος: α) Πνευματικός άνθρωπος

β) Διπλωμάτης (πολιτικός ρόλος)

Το αηδόνι με τη σεμνή του ωραιότητα, μέσα στο όμορφο κυπριακό τοπίο και στη γαλήνη του
δάσους φτάνει ως δώρο σταλάζοντας δροσιά.
Στ. 3: «στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές αυτών που ξέρων πως δε θα γυρίσουν»
Αναφορά στους νεκρούς των πολέμων (Μικρασιατική καταστροφή, Β’ Παγκόσμιος πόλεμος) –
φρίκη του πολέμου
Στ. 4: «αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν»
- Το θέμα του νόστου (νοσταλγία)
- Ο ξεριζωμός – οι χαμένες πατρίδες (αναφορά στην πολυαγαπημένη γη της Μικρασίας)
- Πρώτη ταύτιση Τεύκρου – ποιητή: ξεριζωμένοι και οι δύο. Ο Τεύκρος εξορίστηκε από το
νησί του, ο ποιητής δεν μπορεί να επιστρέψει στη Σμύρνη.
Στ. 5: «τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη ννυκτωμένη μνήμη»
Ακουστική και οπτική εικόνα: Η μνήμη του Τεύκρου (ποιητή) αρχίζει να ξυπνά, να ξεφεύγει από
την κατάσταση της ύπνωσης και της λήθης και να θυμάται τις τραυματικές εμπειρίες των πολέμων
αλλά και «και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας»
Στ. 8: «και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας» (παράλληλα και ο στ. 25 «οι
σκλάβες Σπαρτιάτισσες έσυραν το θρήνο»)
- Σκλάβα: η Ελένη – η Κύπρος (ασφυκτιά σαν σκλάβα κάτω από την αγγλική κυριαρχία)
- Το πικρό τρικύμισμα: η επικείμενη εξέγερση των Κυπρίων (απελευθερωτικός αγώνας του
1955 – 59)
- Το θέμα της ομηρίας και της σκλαβιάς του ανθρώπου που στον πόλεμο γίνεται πραμάτεια.

Στ. 10 – 13: «Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;

Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:
Καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων ή των θεών»

- Υπαινιγμός στις ψεύτικες και απατηλές υποσχέσεις των Άγγλων ότι μετά το Β΄ Παγκόσμιο
πόλεμο η Κύπρος θα ενωνόταν με την Ελλάδα. Ο ποιητής αναφέρεται στην Κύπρο που
συχνά γνώρισε την παγερή αδιαφορία των μεγάλων και ισχυρών, που ποτέ δεν νοιάστηκαν
πραγματικά για την τύχη του λαού της παρά μόνο για τα δικά τους συμφέροντα.

1
- Οι περιπλανήσεις του ποιητή - Τέυκρου: νύξη στην πολιτική του ιδιότητα. Ως
διπλωμάτης ήταν αναγκασμένος να γυρίζει σε πολλές χώρες και να μαθαίνει τί παίζετια
στα πολιτικά παρασκήνια για τις τύχες των μικρών λαών όπως έγινε και με την Κύπρο.
- Ανθρώπινες και θεϊκές τρέλλες: οι πόλεμοι (Τρωϊκός