Το άλλο χρώμα του κρασιού

από τους ληνούς του έντεχνου λόγου

1
Κάποιος Σαμαρείτης, όμως, που οδοιπορούσε, ήρθε στον
τόπο όπου βρισκόταν, και μόλις τον είδε, τον
σπλαχνίστηκε· και όταν πλησίασε, έδεσε τις πληγές του,
χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί·

2
 τα προς το ζην: έλαιο,
και τα προς το ευζην: οίνο

3
«θυμός δρακόντων ο οίνος αυτών και
θυμός ασπίδων ανίατος».

4
 : «το πολύ κρασί οδηγεί στην ακολασία και η μέθη στην
ανόητη αλαζονεία και ξεδιαντροπιά, κάθε μικρόμυαλος σ’
αυτά μπλέκει και ξεφτιλίζεται»

5
το κρασί ήδη είναι γνωστό στην Ιλιάδα, το πρώτο
έργο - μνημείο της δυτικής λογοτεχνίας, ως
αίθοψ…

6
Ο νόστος της Ιθάκης απαλύνεται κι ο Οδυσσέας
στην περισσή χαρά του θεϊκού ηδύποτου βρίσκει
αναπαμό

7
ο Διόνυσος, με τις Μαινάδες, τους Σάτυρους και τους Σειληνούς,
περιπλανάται διδάσκοντας ανά τον κόσμο τις ιδιαίτερες τελετές
του και την καλλιέργεια της αμπέλου.

8
Ο άλυπος οίνος παραδίδει τον αναζητητή της
α - λήθειας στην Κύπριδα θεά Αφροδίτη

9
Στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο Έρως
λατρευόταν ως Πρωτόγονος

10
ο Ιησούς στο γάμο στην Κανά

11
ο «καλός» Έρωτας, γιος της Ουρανίας Αφροδίτης
και ο «κακός» Έρωτας, γιος της Αφροδίτης
Πανδήμου

12
ο Θεός φτιάχνει τον κόσμο και τον άνθρωπο. Τον
άνδρα, και τη σάρκα από τη σάρκα του γυναίκα

13
Το μέσο της ολότητας: το κρασί.

14
Παυσίλυπον οίνον προσφέρει και στους
δώδεκα μαθητές του το βράδυ του
Μυστικού Δείπνου

15
Νυμφίος κι αμπελουργός ο Θεός έχει την
άμπελό του

16
Το λύτρο της ελευθερία τους γίνεται η μνήμη
του αίματος.

17
Η καλλιέργεια της αμπέλου περνά στα
χέρια των μοναστηριών

18
η άμπελος της ζωής γίνεται κλήμα
ευσεβείας.

19
Ισλάμ σαρία

20
δικαιώματα του εαυτού

21
«για τον κόσμο δε με νοιάζει ας γυρίζει όπως θέλει,
το κρασάκι μου να ζει. Η κανάτα να μη στύψει απ’
το πλάγι να μη λείψει, να πεθάνουμε μαζί»

22
το κρασί μοιάζει σα να είναι το φοβερό εκείνο
το ρωμαίικο φιλότιμο, που μας ζαλίζει το
κεφάλι και που μας θολώνει την αλήθεια

23
 Νίκο Καζαντζάκη
Πως πάει το αφιλότιμο στην καρδιά
και τηνε φραίνει! Καλή του ώρα του
Θεού που έκαμε τα αμπέλια και τα
σταφύλια ∙ καλή του ώρα και του
ανθρώπου που του ‘κοψε το ξερό του
να πατήσει τα σταφύλια και να
βγάλει κρασί…
24
Ευθύμιος Α. Πριόβολος

25