Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και

οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της
Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα
παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το «Χριστός
Ανέστη» βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα
του χωριού χτυπά συνεχώς και οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν για
τρία μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει για το καλό.
Την παραμονή της Ανάστασης τα παιδιά σχηματίζουν ένα μεγάλο σωρό από ξύλα και στην
κορυφή βάζουν ένα σκιάχτρο που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο ιερέας λέει το
''Χριστός Ανέστη'', βάζουν φωτιά και καίνε τον Ιούδα. Η καμπάνα του χωριού χτυπά και ο
ουρανός στολίζεται από πολύχρωμα βεγγαλικά. Σε πολλές περιοχές κυρίως στην ύπαιθρο
ακούγονται και μπαλωθιές (πυροβολισμοί στον αέρα
Η περίοδος του Πάσχα αλλά και η προετοιμασία που αρχίζει με την νηστεία της σαρακοστής
είναι ιδιαίτερη και στην Κρήτη. Τα κύρια φαγητά που παρασκευάζουν οι νοικοκυρές της
Κρήτης για τη Σαρακοστή του Πάσχα είναι τα άγρια χόρτα: καλίτσες (γλυκά πρώιμα άγρια
ραδίκια), ασκολύμπροι (ασκόλυμπρα άγρια-αγκάθινα χόρτα), τζόχοι (ζοχοί), ψικοσιρίδες
(πικρώδη άγρια χόρτα), χοιρομουρήδες (άσχημα στην εμφάνιση, όμως νοστιμότερα άγρια
χόρτα), σταμναγκάθι (αγκαθωτό ραδίκι), ραπανίδες και βεβαίως οι χοχλιοί (σαλιγκάρια
βραστά, μπουμπουριστά), τα διάφορα γιαχνί, τα παπούλια (βραστά όσπρια), ο χυλός (με
αλεσμένο στάρι), οι βρουβόπιτες (πίτες με χόρτα ή γούλες), τα κουκιά (βραστά και πουρέ).
Το μεγάλο Σάββατο είναι το βράδυ της ανάστασης. Στις 12 η ώρα το βράδυ, ο ιερέας δίνει
το Άγιο φως στους πιστούς και ψάλλει το "χριστός ανέστη". Οι πιστοί παίρνουν το άγιο
φως με τις πασχαλινές λαμπάδες και χαιρετιούνται λέγοντας "χριστός ανέστη" και
απαντώντας "Αληθώς ανέστη ο κύριος". Σε πολλές περιοχές ανάβουν βεγγαλικά και
στρακαστρούκες. Είναι η μέρα της ανάστασης, μέρα χαράς και γιορτής.
Το μεγάλο Σάββατο τελειώνει η νηστεία της σαρακοστής και επιστρέφοντας στο σπίτι
τρώνε την μαγειρίτσα και τσουγκρίζουν τα κόκκινα αυγά.
Στην Ελλάδα, τα αυγά αυτά βάφονται κατά κύριο λόγο κόκκινα (αν και δεν είναι ασυνήθιστη
ποικιλία χρωμάτων ή και σχεδίων), ενώ σε άλλες χώρες τα αυγά βάφονται σε περισσότερα
χρώματα, αρκετές φορές με περίτεχνα σχήματα.
Τα αυγά βάφονται παραδοσιακά τη Μεγάλη Πέμπτη και αρχίζουν να καταναλώνονται την
Κυριακή του Πάσχα.
Γενικά ο χριστιανικός κόσμος με την ονομασία Ανάσταση ή Ανάσταση του Χριστού
χαρακτηρίζει την πεποίθησή του για την μετά την τριήμερη ταφή, την ανάσταση – ανάληψη
του Χριστού, την οποία και ομολογεί στο έκτο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως: «Και
αναστάντα την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς», όπου το γεγονός εξιστορείται επί μακρόν και
από τους τέσσερις Ευαγγελιστές (τον Ματθαίο, κεφ. 28, τον Μάρκο, κεφ. 16, τον Λουκά, κεφ.
24, και τον Ιωάννη. κεφ. 20), όπως επίσης και από τις Πράξεις των Αποστόλων (3:36) «ο δε
Θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών» που φέρεται ως επικύρωση των όσων η Παλαιά Διαθήκη
προείπε περί αυτής δια των Προφητών της.
Η Μεγάλη Παρασκευή αποτελεί την πιο ιερή μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, καθώς
κορυφώνεται το Θείο Δράμα με την Αποκαθήλωση από το σταυρό και την Ταφή του
Χριστού. Κάθε περιοχή της χώρας έχει τα δικά της έθιμα, καθώς ο άνθρωπος πάντα
συνδύαζε τις παραδόσεις του με τη θρησκεία.
Ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία,
δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Αυτό γίνεται για να ευλογηθούν τα νερά και να
γίνει δέηση υπέρ των ναυτικών που ταξιδεύουν.