ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

του John Mount

Ο Καθηγητής John Tyndall, ο διακεκριµένος Βρετανός φυσικός του

περασµένου αιώνα, που υπερείχε στη Μοριακή Φυσική, την Ακουστική,
και την Ακτινοβολία Θερµότητας, εκτέλεσε ένα ελάχιστα γνωστό πείραµα
στα τέλη του 18ου αιώνα.

Ο Tyndall γέµισε έναν δοκιµαστικό σωλήνα µε τους ατµούς συγκεκριµένων

οξέων, «iodides» και «nitrites». Ο σωλήνας τοποθετήθηκε στο πλάι του σε
οριζόντια θέση, ώστε ο άξονάς του και οι παράλληλες συγκεντρωτικές,
ακτίνες ηλεκτρικού φωτός ή εστιασµένου ηλιακού φωτός, συνέπιπταν. Έγιναν
ρυθµίσεις στην εστίαση έως ότου οι ατµοί άρχισαν να αντιδρούν. Βαθµιαία και
προς κατάπληξη του Tyndall αυτά τα σύννεφα ατµού άρχισαν να ενώνονται
σχηµατίζοντας έγχρωµες τρισδιάστατες εικόνες ζώων, φυτών και άλλων
σχηµάτων, συµπεριλαµβανοµένων γεωµετρικών παραστάσεων σφαιρών,
κύβων και πυραµίδων. Σε κάποιο στάδιο του πειράµατος, ο Tyndall έµεινε
κατάπληκτος όταν είδε τα στροβιλιζόµενα, σύννεφα να αλλάζουν ξαφνικά στο
σχήµα ενός «κεφαλιού ερπετού» και καθώς το στόµα του ερπετού άνοιξε,
ένας µακρύς έλικας ατµού αναδύθηκε σχηµατίζοντας µια τέλεια γλώσσα. ∆εν
είχε καλά-καλά ξεθωριάσει η εικόνα αυτή, όταν αντικαταστάθηκε από µια
άλλη, αυτή τη φορά ενός καλοσχηµατισµένου ψαριού µε βράγχια, κεραίες,
λέπια και µάτια.

Σχολιάζοντας ο Tyndall την «πληρότητα» της εικόνας είπε: «Η διπλή

συµµετρικότητα του σχήµατος του ζώου αναπαριστάνονταν από άκρο σε άκρο,
και δεν υπήρχε δίσκος σπείρα ή στίγµα που να υπήρχε απ’ τη µια µεριά (της
εικόνας) και να µην υπάρχει και απ’ την άλλη.»

Αυτή η συµµετρικότητα καθώς την έθεσε ο Tyndall θα µπορούσε να

δώσει κάποια αξιοπιστία στο πείραµα. Το γεγονός ότι κάθε διπλή λεπτοµέρεια
της εικόνας αναπαράγεται πιστά, π.χ. τα δύο µάτια, τα δύο αυτιά κλπ.,
δηλώνει ότι η εικόνα δηµιουργείται µε σκοπό και δεν είναι απλά ένα τυχαίο
συµβάν, όπως το να βλέπουµε τα σύννεφα στον ουρανό να σχηµατίζουν
χοντροκοµµένες, καρικατούρες γνωστών αντικειµένων.

Όσον αφορά στην «εστίαση» των ακτινών, είναι πιθανόν αφού το τέχνασµα
του «συντονισµού» των ακτινών φωτός είχε επιτευχθεί, συγκεκριµένες εικόνες
θα µπορούσαν να είχαν προ-επιλεχθεί κατά βούληση;

Οι επικριτές του Tyndall, έδειξαν ότι τα φαινόµενα µπορούσαν να

εξηγηθούν εύκολα απ’ τη µηχανική δράση µιας ακτίνας φωτός που θα
ανάδευε φυσιολογικά τα µόρια του ατµού σε συγκεκριµένα σχήµατα όπως
σφαίρες και ατράκτους, µια διαδικασία, την οποία είπαν είχε επιδείξει
πρόσφατα ο φυσικός Sir William Crookes. Ακόµα παρέλειψαν να αναφέρουν
το ακριβώς σχηµατισµένο σχήµα των λουλουδιών, των βάζων, των κοχυλιών,
των ψαριών, του κεφαλιού του ερπετού και πλήθους άλλων σχηµάτων που
αναπαράχθηκαν πειραµατικά.

Άραγε οι σκέψεις του Tyndall επενέβησαν στο το πείραµα ή µήπως οι ατµοί

συγκεκριµένων χηµικών ουσιών έχουν την τάση να σχηµατίζουν εικόνες;
Κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει σ’ αυτή τη δεδοµένη στιγµή.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο Tyndall, ήταν ένας επιστήµονας κάποιας

φήµης, ∆ιευθυντής του Βασιλικού Ινστιτούτου, Πρόεδρος της Βρετανικής
Ένωσης και µαθητής και έµπιστος του Michael Faraday. Ήταν µετριόφρων και
φιλεύσπλαχνος άνθρωπος, σύµφωνα µε τους οµότιµούς του, του οποίου το
ερευνητικό έργο, τα γραπτά και οι διαλέξεις ήταν ιδιαίτερα υπολογίσιµα απ’
την επιστηµονική κοινότητα. ∆εν ήταν ο τύπος ανθρώπου που συνήθιζε να
βλέπει πράγµατα που δεν υπήρχαν.

Άλλο ένα πείραµα που ακούγεται όµοιο µε του Tyndall εκτελέστηκε απ’ τον
Sir Thomas Browne, έναν φυσικό και συγγραφέα του 17ου αιώνα. Ο Browne
το αποκαλούσε µεταξύ άλλων: Παλιγγενεσία (ή επανα-ατοµικοποίηση «re-
individuality») του αποτεφρωµένου φυτού».

Ο Browne, αφού µετέβαλε σε στάχτες ένα φυτό µε εκπύρωση, διαχώρισε

τα άλατα απ’ τις στάχτες και µετά από «ειδική ζύµωση» τα τοποθέτησε σ’ ένα
γυάλινο φιαλίδιο. Κατόπιν έκανε τις ακόλουθες παρατηρήσεις: « … µε τη
θερµότητα της θράκας, ή τη φυσική θερµότητα ενός σώµατος η φόρµα και η
ιδέα (του φυτού) θα αναπαρασταθούν· το οποίο θα εξαφανιστεί ξαφνικά,
καθώς η θερµότητα θα αφαιρείται απ’ τον πάτο του γυαλιού»
Ένας αυτόπτης µάρτυρας περιέγραψε το πείραµα καθώς εκτελούνταν σ’ ένα λουλούδι:
«… µε εκπύρωση διαχώρισε τα άλατα απ’ τις στάχτες και τα αποθήκευσε σε µια γυάλινη
φιάλη· ένα χηµικό µείγµα (αντίδραση) επενέργησε πάνω του, έως ότου στη ζύµωση
απέκτησαν µία γαλαζωπή και φασµατώδη απόχρωση. Αυτή η σκόνη, µόλις διεγέρθηκε µε
θερµότητα, εκτοξεύτηκε προς τα πάνω στις πρωταρχικές της µορφές· από συµπάθεια τα µέρη
ενώνονται και καθώς καθένα επιστρέφει στην προκαθορισµένη του θέση, βλέπουµε
ευδιάκριτα το βλαστό, τα φύλλα και το λουλούδι αναδύεται· είναι το χλωµό φάντασµα ενός
λουλουδιού που εµφανίζεται αργά απ’ τις στάχτες του. Καθώς η θερµότητα εκπνέει η µαγική
σκηνή φθίνει, µέχρι που το όλο υλικό κατακρηµνίζεται ξανά στο χάους του πυθµένα. Το φυτό
– φοίνικας κείτεται συγκαλυµµένο στις κρύες του στάχτες.

Σκιές του Semyon Kirlian! Μιλώντας για τη φωτογράφηση φύλλα –

φαντάσµατα και κλαδιά – φαντάσµατα.

Φανταστείτε την επανάσταση που θα µπορούσαν αυτά τα πειράµατα να

προκαλέσουν στη σύγχρονη επιστήµη. Αυτά τα πειράµατα, αν αποδειχθούν
αληθή, θα παρουσιάσουν την µοναδική πιθανότητα του να µπορούµε να
δούµε την αποθήκη της φύσης από «βιο-σχεδιαγράµµατα» ή «φύλλα-ιδέες»
πριν (και µετά) αυτή τα ντύσει µε σάρκα.

Ας πάρουµε για παράδειγµα την Ιατροδικαστική· καµένες µαρτυρίες,

στοιχεία, πειστήρια, θα µπορούν να “νεκραναστηθούν” οπτικά. Και στην
Αρχαιολογία, αυτές οι παλιές στάχτες και οι άνθρακες των καµένων
υπολειµµάτων θα µπορούσαν να µας δείξουν, πώς στην πραγµατικότητα οι
άνθρωποι έζησαν (και πέθαναν). Και θα µπορούσαν τα δείγµατα από δέρµα ή
οστά των αιγυπτιακών µούµιων και άλλων αρχαίων ανθρώπων αφού
µεταχειριστούν κατάλληλα να µας κάνουν να ατενίσουµε άλλη µια φορά τα
κοµψά χαρακτηριστικά της Νεφερτίτης ή να δούµε ξανά αυτό το ελληνικό
χαµόγελο που κάποτε καθέλκυσε χιλιάδες πλοία;

Άλλο ένα ενδιαφέρον πείραµα παρόµοιο σε κάποιες απόψεις µε τα

παραπάνω, εκτελέστηκε στη δεκαετία του 1940 χρησιµοποιώντας τον θάλαµο
διαστολής νεφών του Wilson (Wilson expansion cloud chamber). Αυτός ο
θάλαµος που γεµίζει µε ένα αέριο ή ατµούς (συνήθως νερού), κανονικά
χρησιµοποιείται για να ανιχνεύει την τροχιά ατοµικών και υπο-ατοµικών
σωµατιδίων.

Ο ∆ρ. R.A. Watters, διευθυντής του Ιδρύµατος William Bernard Johnston

για Ψυχολογικές Έρευνες στο Reno, της Νεβάδα, θεώρησε ότι η ανθρώπινη
ψυχή ή αυτή των ζώων υπάρχει σε ένα «δια-ατοµικό χώρο µεταξύ των
ατόµων των ανθρώπινων κυττάρων”. Αποφάσισε να δοκιµάσει τη θεωρία
χρησιµοποιώντας των θάλαµο νεφών [cloud chamber].

Μια µεγάλη ακρίδα τοποθετήθηκε στο θάλαµο και εξοντώθηκε µε αιθέρα.

Ακριβώς τη στιγµή του θανάτου, συνέβη διαστολή των υδρατµών που µε τη
σειρά της πυροδότησε µια φωτογραφική µηχανή που φωτογράφησε τη
συµπυκνωµένη εικόνα. Συνολικά εκτελέστηκαν περίπου 40 πειράµατα µε
βατράχια και λευκά ποντίκια. Σύµφωνα µε τον Watters, σε όλες τις δοκιµές
όπου τα πλάσµατα πέθαναν µόνιµα, ακόµα και µετά από 8 ώρες
παρατήρησης, ένα «φαινόµενο σκιάς» εµφανίζονταν στο θάλαµο,
ακολουθώντας το σχήµα του πλάσµατος. Εντούτοις, αν το ζώο
ξαναζωντάνευε, καµιά εικόνα συµπύκνωσης δεν εµφανίζονταν στη
φωτογραφία.

Φωτογράφισε ο Watters την ψυχή αυτών των πλασµάτων; Συλλαµβάνεται

η ψυχή πιο εύκολα σε ένα φιλµ καθώς εγκαταλείπει το σώµα (µε κάποιο µικρό
ποσό του υλικού κόσµου προσκολληµένο ακόµα σ’ αυτήν) απ’ ότι κάποια ώρα
αργότερα;

Μια σύντοµη προκλητική αποτίµηση των πειραµάτων ενός Γάλλου

επιστήµονα, δείχνει καθαρά, πόσο εύκολα µπορούν να συµβούν στιγµιαίες
ανακαλύψεις, και επίσης πόσο εύκολα µπορούν κατόπιν να χαθούν στο
σκοτάδι.

Το 1856 ο ∆ρ. Jobard στο Παρίσι δήλωνε στο κατάπληκτο τύπο: «Κρατάω
µια ανακάλυψη που µε φοβίζει. Υπάρχουν δύο είδη ηλεκτρισµού· ο ένας,
τραχύς και τυφλός παράγεται απ’ την επαφή µετάλλων και οξέων· ο άλλος
είναι έξυπνος και διορατικός. Ο τραχύς … ακολουθεί τους Jacobii, Bonelli, και
Moncal, ενώ ο έξυπνος ακολουθεί τους Bois-Robert, Thilorier, και Chevalier
Duplanty. Η ηλεκτρική σφαίρα ή σφαιρικός ηλεκτρισµός (σφαιρική αστραπή;)
περιέχει µια σκέψη που παραβαίνει τον Newton (βαρύτητα;) και τον Mariotte
ακολουθώντας τα δικά του καπρίτσια … έχουµε στα χρονικά της ακαδηµίας
χιλιάδες αποδείξεις της εξυπνάδας του χτυπήµατος του κεραυνού … αλλά
παρατηρώ ότι επιτρέπω στον εαυτό µου να γίνοµαι αδιάκριτος. Λίγο ακόµα
και θα είχα προδώσει το κλειδί που πρόκειται να µας αποκαλύψει το
παγκόσµιο πνεύµα”.

Ποιες άλλες ενδεχοµένως συνταρακτικές ανακαλύψεις βρίσκονται

κρυµµένες και ξεχασµένες σε σκονισµένους τόµους σε εξίσου σκονισµένα
βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες;

WORKS CONSULTED

L'Ami Des Sciences,March 2 1856, Page 56

Sir Thomas Browne, Works Vol II, London 1883.

S.W. Tromp, Psychical Physics, London 1949.

H.P Blavatsky, Isis Unveiled, California 1950.

by John Mount

www.anomalist.com/features/forgotten.html