Αρχιεπισκοπή Μεσσηνίας - Μητρόπολις

Μεσσηνίας
Με το Β. Διάταγμα του 1833 καταργήθηκαν οι Επισκοπές Κορώνης και Ανδρούσης
και συγχωνεύθηκαν στην ιδρυθείσα Επισκοπή Μεσσήνης ενώ η Επισκοπή Μεθώνης
καταργήθηκε το 1837 και συγχωνεύθηκε και αυτή στην Επισκοπή Μεσσήνης.

Με το Νόμο Σ΄ της 10ης Ιουλίου 1852 "Περί επισκοπών και επισκόπων και περί του
υπό τους επισκόπους τελούντος κλήρου" καταργείται η Επισκοπή Μεσσήνης και
ιδρύεται η ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, αποτελούμενη από τις επαρχίες
"Μεσσήνης, Καλαμών και Πυλίας". Επίσης με Β. Διάταγμα της 11ης Ιουλίου 1856,
ως έδρα του Αρχιεπισκόπου Μεσσηνίας ορίσθηκαν "αί Καλάμαι", αντί του μέχρι τότε
Νησίου, δηλαδή της σημερινής Μεσσήνης.

Οι Ιεράρχες από το 1852 μέχρι το 1923 προσαγορεύονται "Αρχιεπίσκοποι" και η

επαρχία "Αρχιεπισκοπή" ενώ από της δημοσιεύσεως του Καταστατικού Νόμου της
Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος (Νόμος του 1923, φύλλο εφημερίδος της
Κυβερνήσεως 387 της 31ης Δεκεμβρίου 1923) και μέχρι σήμερα προσαγορεύονται
"Μητροπολίτες" και η επαρχία τους "Μητρόπολις". Έτσι ιδρύθηκε η Μητρόπολις
Μεσσηνίας και με Β. Διάταγμα, πού δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της
Κυβερνήσεως την 19η Φεβρουαρίου 1960 "αί Καλάμαι" μετονομάστηκαν
"Καλαμάτα" και ο ομώνυμος Δήμος, Δήμος Καλαμάτας.