Μάουριτς Κορνέλις Έσερ

Ο Έσερ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και

διασημότερους Ολλανδούς καλλιτέχνες παγκοσμίως στον 20ό αιώνα. Η
τέχνη του θαυμάζεται από εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο κι αυτό
μπορεί κανείς να το διαπιστώσει σήμερα, από τους πάμπολλους
ιστοχώρους στο διαδίκτυο. Η τέχνη του χαρακτηρίζεται από τις ...
απροσδόκητες δομές και τη πλούσια γόνιμη φαντασία, που συνέθεσε
καταπληκτικά πράγματα και συνέδεσε με τρόπο θαυμαστό, μαθηματικά
και ζωγραφική. Τέλος ήταν όπως μερικοί από τους πιο διάσημους
συναδέλφους του (Ντύρερ, Ντα Βίντσι,Μικελάντζελο και Χολμπάιν),
αριστερόχειρας κι εκτός από πίνακες, στη μεγάλη του καριέρα, έφτιαξε
λιθογραφίες, τοιχογραφίες, ξυλοτυπίες, εικονογράφησε βιβλία,
γραμματόσημα, τάπητες κι έγραψε βιβλία για την τέχνη.
Γεννήθηκε στο Leeuwarden, της Ολλανδίας, στις 17 Ιουνίου
1898, 4ος και νεότερος γιος ενός μηχανικού (G.H. Escher) και της 2ης
συζύγου του, κόρης ενός κυβερνητικού αντιπροσώπου. 5 χρόνια μετά, η
οικογένεια μετακομίζει στο 'Αρνεμ όπου πέρασε όλη του τη παιδική
ηλικία. Παρακολουθεί εκεί τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση κι όταν
αποτυγχάνει στις τελικές εξετάσεις του γυμνασίου, γράφεται στη Σχολή
Αρχιτεκτονικής & Διακόσμησης. Σε λίγες κι όλας μέρες ανακοινώνει
στον πατέρα του πως τελικά θ' ακολουθήσει τις Γραφικές Τέχνες,
παρατώντας την Αρχιτεκτονική, γιατί παρέδωσε μιαν εργασία από
λινολέουμ κι ο δάσκαλός του Samuel Jessurun De Mesquita, τον
συμβούλεψε γι' αυτό. Την επόμενη χρονιά η οικογένεια ξαναμετακομίζει,
αυτή τη φορά στο Oosterbeek.
Όταν τέλειωσε τη σχολή, ξεκίνησε μεγάλο ταξίδι για την Ιταλία, όπου
γνώρισε τη Jetta Umiker, την ερωτεύτηκε και τελικά παντρευτήκανε
το 1824. Εγκατασταθήκανε στη Ρώμη, όπου έζησαν μέχρι το 1935. Αυτά
τα 11 χρόνια, γύρισε όλη την Ιταλία και σχεδίασε πάμπολλα θέματα και
λιθογραφίες. Πολλά από τα σκίτσα αυτά, τα χρησιμοποίησε μετά, για να
φτιάξει μερικούς από τους μεγάλους σήμερα, πίνακές του. Η εργασία του
περνούσε απαρατήρητη κι αυτό θα κρατήσει μέχρι το 1950 περίπου. Αλλά
μες στα προσεχή 6 χρόνια, μέχρι δηλαδή τη 1η του σημαντικήν έκθεση,
είχε καταφέρει να γίνει διάσημος. Εκείνο που 'ναι το εκπληκτικό, είναι
πως μεγαλύτερην αναγνώριση και θαυμασμό, απέσπασε από τους
μαθηματικούς, γιατί τα έργα του είχανε θαυμάσιο μαθηματικό στήσιμο
και πραγματικά, κείνος δεν είχε μαθηματική μόρφωση ιδιαίτερη, πέραν
αυτής που απέκτησε κατά τη 2βάθμια εκπαίδευση.
Τον Απρίλη του 1962 μπαίνει έκτακτα στο νοσοκομείο από 'να ξαφνικό
περιστατικό και κάνει κάμποσο καιρό ν' ανανήψει. Υποβάλλεται σε μιαν
επείγουσα εγχείρηση. Το 1964 θα ξαναμπεί για να κάνει άλλη μια, μετά
από ένα ταξίδι στον Καναδά. Στα τέλη του 1968 η σύζυγός του Τζέττα,
τον εγκαταλείπει και καταφεύγει στην Ελβετία. Μένει μόνος
στο Χίλβερσουμ, με μιαν οικονόμο. Εν τω μεταξύ το Ίδρυμα Έσερ είναι
πια γεγονός. Το 1970 ξαναμπαίνει στο νοσοκομείο για νέα επέμβαση.
Στις 27 Μάρτη 1972 πεθαίνει, σ' ηλικία 74 ετών στο νοσοκομείο
του Χίλβερσουμ.

Πολυμορφία

Αυτοπροσωπογραφία Από Ανάκλαση Σε Γυάλινη Σφαίρα

 Βικτώρ Βαζαρελί

Ο Βικτώρ Βαζαρελί (ουγγρικά: Vásárhelyi Győző, προφέρεται

Βάσαρχεγκι) (9 Απριλίου 1906 - 15 Μαρτίου 1997)
ήταν Ούγγρος ζωγράφος της μοντέρνας τέχνης και διάσημος
καλλιτέχνης κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Ανήκε στην παράδοση
του Μπάουχαους και του κονστρουκτιβισμού, ενώ ο ίδιος υπήρξε
πρόδρομος της «οπτικής τέχνης» (Οπ Αρτ) και κεντρική φυσιογνωμία των
νεωτεριστικών τάσεων που απασχόλησαν την μεταπολεμική ευρωπαϊκή
τέχνη.
Η Οπ Αρτ είναι μια ενδιαφέρουσα μορφή αφηρημένης, γεωμετρικής τέχνης
που κορυφώνεται γύρω στα 1960 με κύριο εκπρόσωπο τον ουγγρικής
καταγωγής ζωγράφο Βικτόρ Βαζαρελί (1908) και που μοναδικό σκοπό έχει
την πρόκληση στο μάτι του θεατή φαινομένων οπτικής απάτης. ‘Ετσι τα
συμπληρωματικά χρώματα που τοποθετούνται κατάλληλα, το ένα πλάι
στο άλλο σε αυστηρά σχεδιασμένα γεωμετρικά σχήματα, σε ζώνες ή
κυματιστές ή άλλες ραβδώσεις, ή ακόμη η χρήση μαύρου άσπρου με
ανάλογη εφαρμογή, αλλά και η εναλλαγή και η επανάληψη τετραγωνιδίων
χρωματιστών ή μαυρόασπρων σε διαφορετικά μεγέθη, προκαλούν
ψευδαισθήσεις πως τα σχήματα κινούνται στο καναβάτσο, πως τα
χρώματα πάλλονται, τρέμουν, πως τα μοτίβα μεταβάλλονται τη μια
στιγμή σε θετικά, την άλλη στιγμή σε αρνητικά.