-1-

Groen is de Nieuwe Kleur Zwart

- in memoriam Oriana Fallaci -

Aziatische wijngaardslang

De Italiaanse journaliste Oriana Fallaci overleed medio september 2006 in Florence. De

meeste tijd heeft ze echter in haar appartement in New York doorgebracht. Fallaci viel de afgelopen jaren op door haar ongezouten kritiek op de Islam want, zei ze: Er zijn momenten in het leven
dat stilzwijgen kwalijk is en spreken een plicht; een burgerlijke plicht, een morele uitdaging, een
categorisch imperatief waaraan we ons niet kunnen onttrekken. Haar boek De Woede en de
Trots kwam toevallig vlak na de Twin Towers-aanslag uit en werd een onmiddelijk succes. Alleen
al in Itali werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Een van haar uitspraken was dat de
gematigde Islam een verzinsel is, een gefabriceerde illusie geboren uit naviteit, dankzij de Quislings van deze eeuw en een misplaatste Realpolitik. Samen met haar vriendin Bat Yeor was zij een
van de groten van deze tijd, der herauten die roepen Ontwaak! Als voorvechters van het zindelijk
denken streden zij dezelfde strijd tegen de opkomst van de nazi-fascistode Islam. Aldus is groen het
nieuwe zwart niet in de betekenis van groene partijen, want de gehele of bijna de gehele politieke
soep is groengekleurd, ja algengroen. Aldus is de weg geplaveid met het dictaat van het politiek
correct denken. Hebben we enig besef waar we mee bezig zijn? Flirten met de Islam is als flirten
met een krokodil. s Ochtends als de omgevingstemperatuur laag is, kan je niets gebeuren (het is
een koudbloedig dier), maar op het heetst van de dag is het een kwestie van: hap, slik, weg. (1)
Als erkenning van haar heldenmoed en manhaftigheid en als symbool van haar verzet tegen
het islamo-fascisme en als strijdster voor de zaak van de vrijheid van de mens, ontving Fallaci op
28 november 2005 de Anny Taylor-onderscheiding van het Centrum voor de Studie van Volkscultuur. (2) Wat hierna volgt, is veelal ontleend aan haar laatste boek La Forza della Ragione
(De kracht van de rede), waarin zij mede dankzij Bat Yeors onderzoek aantoont hoe na de oliecrisis
de europarlementarirs ons dierbaar Christelijk, of beter: Joods-Christelijk, Europa (3) onder het
mom van een gezond multiculturalisme hebben uitgeleverd aan de wurggreep van de Islam.

-2-

1 - Een informeel onderonsje

Geschiedenis bestaat niet uit een reeks gebeurtenissen waarmee politici onverwacht worden geconfronteerd. Wel voor de gewone man. De belangrijke themas worden voorbereid. Dat heet verstandig beleid, maar of de doelstellingen van dat beleid ook verstandig zijn, is de vraag. Zo gebeurde het dat vier maanden voor het uitbreken van de Yom Kippur-oorlog in 1973 koning Feisal
van Saoedi-Arabi de Italiaanse president benaderde met een verzoek voor de bouw van een
pompeuze moskee in Rome, ondanks het feit dat de moslimbevolking daar nauwelijks iets voorstelde, een verzoek dat door Giulio Andreotti, toen eerste minister, welwillend in ontvangst werd
genomen. Tweentwintig jaar later stond die moskee daar, met een enorme uitdagende minaret.
Toen aan Moslims geen gebrek.
Een maand later, in augustus 1973, besloten koning Feisal en de Egyptische president Sadat om
tijdens de aanstaande oorlog tegen Isral een olie-embargo tegen het Westen in te stellen. Op 17
oktober was de oliecrisis, die alle naties trof die Isral steunden, een feit. Een hard gelag. Op 26
november hielden de premiers van Duitsland en Frankrijk, Brandt en Pompidou, een tte--tte,
waarna een Europese top in het kader van het zoeken naar een hechte eenheid met de Arabische
wereld werd georganiseerd. Itali juichte dit initiatief het hardste toe, en reeds medio december
vonden in Kopenhagen geheime besprekingen plaats tussen de Europese premiers en ministers
van buitenlandse zaken in wat een onderonsje heette (Fireside Summit), later de Copenhagen
European Summit geheten. Geen beperkingen, geen procedures en met een open hart, hield de
Franse minister van buitenslandse zaken Michel Jobert voor. Pompidou ironiseerde dat dit platform diende om Europas onafhankelijkheid en eenheid uit te stralen. Slaap zacht!
Een van de onderwerpen van de Fireside Summit was de zorgwekkende demografische situatie in
Europa, waar nodig iets aan gedaan moest worden. Toentertijd kreeg de gemiddelde Europese
vrouw gedurende haar leven 2,4 levensvatbare kinderen, terwijl 2,1 benodigd is om de bevolking
op peil te houden. Maar al geruime tijd was dit geboortecijfer aanzienlijk aan het dalen. Het
keerpunt lag aantoonbaar aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. Alhoewel Frankrijk de oorlog had gewonnen, was er geen gevoel van overwinning in het land, slechts een gevoel van uitputting en wanhoop. Normaliter volgt er na een gewonnen oorlog altijd een geboortegolf, maar
het bevolkingscijfer daalde na 1918. Uiteindelijk beperkte dit zich niet alleen tot Frankrijk. De
landen die het heden ten dage het moeilijkst hebben, zijn Duitsland, Spanje en Griekenland. In
Duitsland bijvoorbeeld was het geboortecijfer z laag dat volgens sommige schattingen de bevolking zonder immigratie tegen het einde van de 21e eeuw gedaald zou zijn van 80 tot 25 miljoen.
Dit soort demografische argumenten werd tijdens de top-ontmoeting gebruikt om de politici van
de noodzaak te overtuigen immigranten uit de moslimlanden binnen te halen. De Algerijnse president Houari Boumedienne moet van dit onzalig pact hebben geweten toen hij in 1974 voor de
Algemene Vergadering van de Verenigde Naties oreerde: Op een dag zullen miljoenen mensen
het zuidelijk halfrond verlaten om naar het noordelijk halfrond te gaan. En zij zullen niet als
vrienden gaan. Zij zullen gaan om het te veroveren. En zij zullen dat met hun zonen veroveren.
De schoot van onze vrouwen zal ons de overwinning bezorgen.
Met een bedrieglijk plan werd de rampzalige vruchtbaarheid van de bevolking van West-Europa
nog verergerd door de legalisatie van gewilde abortus. Een dwaas en bovendien immoreel plan,
maar volkomen in overeenstemming met de idealen van de moderne samenleving. Pierre Simon,
oud-grootmeester van een belangrijke vrijmetselaarsorde en tevens gynaecoloog, bracht in een
radio-interview met France Culture op maandag 8 oktober 2007 het volgende naar voren: Sinds
veertig jaar is de strijd die wij voeren altijd hetzelfde geweest: contraceptie, bevrijding van seksuele moraal, abortus, homoseksualiteit en euthanasie () Wij hadden de steun van een grote
broederlijke parlementaire aanwezigheid, die de mens uit de eeuwenlange duisternis wil rukken

-3-

en hem van de hemel op aarde wil laten neerdalen. Het eerste democratische land dat abortus
aanvaardde was Frankrijk, op 16 januari 1975. Het uiteindelijke resultaat van de verschillende
ontwikkelingen is dat in 2005 het aantal levensvatbare kinderen gedurende het leven van een
vrouw in de 27 EU-landen is gedaald naar 1,38. Dat cijfer betekent een tekort van 1,6 miljoen
mensen per jaar. Dit zijn gemiddelden waarin ook de geboorten van kinderen van immigranten
meetellen. De situatie van de oorspronkelijke westerse vrouwen die afstammen van Europese
families van voor 1973 is veel slechter, aangezien het geboortecijfer bij Moslims aanzienlijk
hoger ligt dan bij niet-Moslims. Een ruwe schatting mijnerzijds is dat het aantal Moslims in 2008
uitkomt op 52 miljoen. Helaas zijn de officile cijfers uit oogpunt van politieke opportuniteit
zwaar vertekend. De officile statistiek komt uit op een belachelijk cijfer van 16 miljoen. Direct
na de Tweede Wereldoorlog waren er in Europa 50.000 Moslims, en in 1970 ongeveer 3,5 miljoen. Dit geeft duidelijk aan wat er aan de hand is. En het allervreemdst is dat de gewone burgers
niet op de hoogte waren van wat er gebeurde. Zij vertrouwden hun politici en hun kranten, en zij
waren vooral bezorgd om hun eigen materile belang.
Vandaag de dag is de impliciet geplande groei van de Europese moslimbevolking 3% per jaar.
Omdat de bevolkingsgroei onder autonome Europese Moslims 2,1% bedraagt, betekent dit dat er
een grote toestroom van immigranten nodig is om de totale Europese bevolking op peil te houden.
Het jaarlijks geboortecijfer gedurende 2006-2008 zal naar verwachting dalen (bron:
Eurostat), terwijl tegelijkertijd de verwachting is dat het jaarlijkse sterftecijfer blijft stijgen.
Vanaf 2015 zullen er meer sterfgevallen dan geboorten zijn, met als resultaat dat de
bevolkingsgroei (van de 27 landen van Europa) als gevolg van natuurlijke aanwas zal
ophouden. Vanaf dit moment zal positieve netto migratie nog de enige factor zijn voor
bevolkingsgroei. Echter, vanaf 2035 zal de positieve netto migratie niet langer een
tegenwicht vormen tegen de negatieve natuurlijke evolutie, en zal de bevolking naar
verwachting beginnen te dalen. (Eurostat Newsrelease 119/26-08 2008)
Aan het eind van de twintigste eeuw accepteerden de 27 landen
van de Europese Unie een netto instroom van een half miljoen
immigranten per jaar. Sinds 2002 echter, aldus het EU Demografie Rapport 2008 [SEC (2008) 2911], is de netto migratie in de EU verdrievoudigd tot 1,6 2,0 miljoen mensen
per jaar. Om op een groei van 3% te komen zou een netto instroom van een half miljoen volstaan. Waarom accepteerden de
regeringen dan een verdrievoudiging van de immigratiestroom?
Het antwoord is eenvoudig. Omdat ze weten dat het protest tegen immigratie steeds luider wordt. Daarom hebben ze op dit
moment - en niet later - immigranten nodig. Indien we de 52
miljoen van 2008 extrapoleren naar 2050, komen we uit op 120
miljoen Moslims. En zelfs dat is ontoereikend. Volgens Europarlementarir Simon Busuttil heeft de EU tegen 2050 zeker 60
miljoen extra migrantwerkers nodig ter compensatie van de teruggang van de arbeidzame bevolking. Deze 60 en 120 geeft
samen 180 miljoen, wat een jaarlijkse groei impliceert van 3%.
Busuttils rapport (A6-0251/2009) benadrukt het enorme belang
van deze immigratie tegenover de toenemende vergrijzing van
Europa, vooral omdat volgens Eurostat de arbeidzame bevolking tegen 2060 met 50 miljoen zal zijn afgenomen. (4)

-4-

2 - De vernietiging van het Christendom

Naast het Franse politieke huis was de Christen-Democraat Giulio Andreotti, die zevenmaal
eerste minister van Itali en zes jaar lang minister van buitenlandse zaken is geweest, een van de
belangrijke initiators in de voorbereiding van de islamisering van Europa. In november 2002
werd hij schuldig bevonden aan het in 1979 laten vermoorden van de journalist Mino Pecorelli,
omdat die de banden tussen Andreotti en de maffia aan het licht had gebracht. Dat laatste werd in
2003 bij rechterlijke uitspraak bevestigd. Het hof stelde vast dat Andreotti de maffia had
misbruikt voor zijn politieke carrire zodanig dat hij zelf als een component van de maffia kon
worden gezien. Alhoewel veroordeeld tot 24 jaar gevangenisstraf wegens de moord op Pecorelli,
heeft Andreotti de gevangenismuren nooit van binnen gezien en desondanks speelt hij nog steeds
(in 2006) een prominente rol in de Italiaanse maatschappij. (5) Het is bekend dat hij Vrijmetselaar
is, en het is bekend dat veel maffiosi dat ook zijn. Dat verklaart veel. Dat hij Vrijmetselaar is, is
belangrijk om de schandalige opendeurpolitiek te kunnen verklaren. Dat sluit aan bij het grote
geheim.
Onder dreiging van afgrijselijke straffen moet een Vrijmetselaar bij zijn inwijding beloven om
het geheim te bewaren, al wordt hem nooit verteld wat dat is. Bij elke initiatie tot een hogere
graad vraagt de wijdeling zich af: Maar diable, wat is nu toch dat geheim? Het geheim werkt
als een groot vraagteken dat de zoektocht naar hogere kennis bevordert. Een nobel streven, maar
deze mythe die aan de paranode inslag van de mens appelleert, boezemt ook angst in. En wie in
de greep van de angst zit, is tot slaaf van de wachter die het geheim bewaakt. Dit herinnert aan de
mysteriediensten die hun adepten onder controle hielden en tot een groep smeedden, onder het
gewicht van een beklemmend geheim. Velen geloven dat er helemaal geen geheim is. Er is echter
wel degelijk een geheim dat aan het wezen van de Vrijmetselarij beantwoordt, die wel gedefinieerd is als een instituut dat mensen van het kleinste naar het grootste kwaad voert, totdat ten
slotte - in de hoogste regionen - satan wordt aanbeden, niet zonder een gloeiende haat tegen
Christus en hen die Hm aanbidden. Zo komen wij bij het tweede geheim: de vernietiging van
Christus kerk op aarde. Aldus de roep van de Franse revolutie (die in het geheim der loges was
gesmeed): Ni dieu, ni matre (God noch gebod).

We moeten beseffen dat de Islam in feite een soort koekoek is die zijn ei in ons Europese
nest heeft gelegd. Wij broeden dat uit, nietsvermoedend en tolerant als we zijn. Maar straks
zullen we verrast zijn dat we door dat koekoeksjong uit ons eigen nest zijn gestoten.
De Belgische partijvoorzitter van het Vlaams Belang, Philip (Filip) Dewinter

De Islam nu is de hamer die het Christendom moet verpletteren, alzo werd in de achterkamers
beslist. Een waar duivelspact! De opgelegde verheerlijking van deze drieste cultuur onder het
mom van godsdienstvrijheid en tolerantie is gebaseerd op een diepgewortelde haat tegen het
Christendom en diens oorspronkelijke bron: het Jodendom. Het is diezelfde haat hoe kan het
anders die ook de propagandisten van de abortus provocatus heeft gedreven, dit zijnde de grootste aller misdaden, omdat die primair is gericht tegen de absoluut onschuldige mens en Hem die
op de ongeborene het eerste vaderrecht heeft: God! Onze westerse beschaving heeft met het indrinken van de antichristelijke gezins- en seksuele moraal demografische zelfmoord gepleegd. De
democide was toen nog niet evident. Driendertig jaar later kunnen de feiten niet meer verdoezeld
worden. Het is geen toeval dat eerst de anticonceptie werd vrijgegeven. Kort daarna kwamen de
abortoirs. Vervolgens werd de deur opengezet naar de Islam. En ten slotte volgde de introductie
van euthanasie. Dit alles is onderdeel van een plan. Deze dingen gebeuren niet zomaar. Met grote

-5-

verbetenheid zijn de nieuwe waarden opgeist. De goddeloze publiciteitsmedia hebben daar een
perverterende rol in gespeeld.
Europa heeft een Christelijk erfgoed, maar dat is niet zonder strijd verkregen. Door de geschiedenis heen heeft ook een ander erfgoed om erkenning gestreden: dat van het heidense Europa, dat
van afgoderij met haar gruweldaden. Het Nazisme en Fascisme waren puur heidendom, ontstaan
uit een lange reeks duistere bewegingen. De Islam was de horzel in onze pels. Terwijl voornoemde bewegingen van binnenuit ageerden, kwam de Islam van buiten. Het is klinkklare onzin
te beweren dat zulks in een beschaafd Europa niet mogelijk is. En dan doel ik op de wil tot vernietiging. De zes miljoen vermoorde Joden spreken niet, maar hun stem sterft nooit weg. De
Europese grondwet had een passage moeten bevatten met de strekking: Als leidraad voor een
Europese politiek doen wij beroep op onze zwaar bevochten Judeo-Christelijke waarden die in
onze Europese beschaving zijn geworteld en daaraan vorm hebben gegeven en waarop wij trots
zijn. (6) In plaats daarvan verklaarde president Chirac: De Europese wortels zijn evengoed
Islamitisch als Christelijk.
Chirac betoonde zich een ware zoon van Sigrid Hunke (1913-1999). Vanaf 1937 was zij lid van
de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij). Hunke voegde zich bij de Germanistischer Wissenschafteinsatz, de Duitse wetenschapsdienst van de SS en de organisatie van
Heinrich Himmler (7), door hem opgericht om de germanisatie van Noord-Europa te cordineren.
Zij was ook een van de leiders van de nazistudentenbeweging, de NSDStB (Nationaalsocialistische Duitse Studentenbeweging), en maakte deel uit van de Ahnenerbe (de erfenis van onze
voorouders), een nazidenktank die zichzelf propageerde als een studievereniging voor intellectuele klassieke geschiedenis. Ze publiceerde artikelen in hun tijdschrift, de Germanien. Hunke
geloofde in de superioriteit van de Moslim-ideologie over westerse waarden. Ze is vooral bekend
om haar boek Allahs Sonne ber dem Abendland (Allahs zon over de westerse beschaving),
dat in 1960 verscheen en waarin ze beweert dat de invloed die de Arabieren op het Westen uitoefenden, de eerste stap was naar de bevrijding van het Christendom in Europa. Ze werkt de
stelling uit dat de westerse wereld is gecorrumpeerd door het Judeo-Christendom, een wereld die
haar wetenschap, beschaving en kunst enkel en alleen aan de Arabische moslimwereld te danken
heeft. Meer in het bijzonder heeft zij niets van waarde aangetroffen in de Christelijke middeleeuwen, tenzij de oorsprong daarvan echt, of vaker door haar verondersteld Arabisch of Islamitisch was. Hunke had ook de neiging om Arabische en Moslim-elementen samen te voegen,
om op die manier aan de Islam toe te schrijven wat was ontleend aan Christen-Arabieren,
Sabeen of Joden. Zoals Sylvain Gouguenheim zegt:
Haar werk vraagt om een pagina-per-pagina-studie, aangezien dat de feiten verdraait,
liegt door omissie, extrapoleert zonder rechtvaardiging en waar nodig toevlucht neemt tot de
esoterische traditie. Maar het is en zal dat blijven, zoals een snelle zoektocht op internet
aantoont een naslagwerk dat de geest van de tijd weerspiegelt. (...) Gedurende haar leven
heeft Sigrid Hunke de invloed van het Christendom verworpen, dat zij veroordeelde als
artfremd (een vreemde voor de Duitse soort) en oosters. Geheel in lijn met het
nationaalsocialistische gedachtegoed spoorde zij aan tot een terugkeer naar de waarden van
het heidense Duitsland en naar een Europese identiteit, die zij associeerde met de Islam.
Deze vriendin van Hitler blijft dankzij haar schrijven een boegbeeld voor sommige extreemlinkse groeperingen (en de politieke elite). (8)

3 - Dat heet collaboratie

Na Kopenhagen werd een opmerkelijke slagvaardigheid aan den dag gelegd. De bijeenkomsten
volgden elkaar met een onfatsoenlijk te noemen snelheid op, zei Fallaci. In juni 1974 volgde de

-6-

Bonn-conferentie waar ministers en staatshoofden de richtlijnen vastlegden voor een anti-Isralisch beleid ten gunste van de Europees-Arabische Dialoog (EAD). Maar dit was zo veel meer
dan een dialoog, veel meer. De EAD beoogde een totale symbiose tussen Europa en de Arabische
wereld. De maand daarop volgde Parijs waar de Parlementaire Associatie voor Euro-Arabische
Samenwerking werd opgericht. In september volgde de Damascus-conferentie, en in oktober die
van Rabat. Geen haan die kraaide. Toch waren er verslaggevers die alles ijverig noteerden. Het
had voorkomen kunnen worden, maar we stonden erbij en keken ernaar. Het is ook ongelooflijk
hoe wij door onze zeer gerespecteerde leiders in de steek zijn gelaten, hoe onze zeer gerespecteerde leiders aan het lijntje van de verraders liepen; van de Andreottis, de Pompidous, de Prodis, de Solanas, die al het goede van de Europese beschaving ten grave droegen. Zoiets heet
collaboratie. Mijn woordenboek kent maar n betekenis voor die term. Gelukkig maar. Dan
word ik niet verkeerd begrepen. Aan de Damascus-conferentie namen de Europese overheden
deel met, u gelooft het niet, de vertegenwoordigers van alle politieke partijen: Rechts en Links.
Tijdens de Rabat-conferentie herhaalden ze hun afspraken over de voorwaarden die de Arabische
Bond had neergelegd met betrekking tot Isral. In Straatsburg werd de Parlementaire Associatie
voor Euro-Arabische Samenwerking opgericht als een permanent commitee met wel 360 ambtenaren die zich in Parijs vestigden. Daarna volgde in februari 1975 de Caro-conferentie met in het
zog de Rome-conferentie. En op het moment dat een tijdschriftje met de beangstigende titel Eurabia het licht zag, leverde Europa zich uit aan de Islam. Fallaci schrijft: (9)
Het feit is zo in het oog springend en zo verontrustend, dat ik perse voor mijzelf moest
uitmaken of het waar was. Dus ging ik naar Parijs om de oude nummers van Eurabia in te
zien in Parijs gedrukt; geschreven in het Frans; onder redactie van Lucien Bitterlin;
formaat 21 x 28 cm; prijs vijf francs. In de stille hoop dat Bat Yeor iets over het hoofd had
gezien, controleerde ik alles en helaas: ze had het heel goed begrepen. In het eerste nummer
blijkt de enige dubbelzinnigheid te liggen in het feit dat de woorden zoals Islam, Islamitisch,
Moslim, Koran, Mohammed, en Allah uitdrukkelijk worden vermeden en zijn vervangen
door de woorden Arabieren en Arabia. Al het andere is slechts een bevestiging van het
sinister complot door L. Bitterlin, de uitgever, gedefinieerd als een via economische en
politieke overeenkomsten te bereiken volledig samengaan van de Europese gezichtspunten
met die van de Arabische wereld. In het tweede nummer gaat hij zelfs nog verder en in een
jammerend redactioneel artikel eist hij dat elke overeenkomst met Isral wordt beindigd en
dat het tijd is om de duizendjarige bijdrage die de Arabieren aan de universele beschaving
hebben gebracht tot de onze te maken. Vervolgens somt hij de voorstellen op die in de
Resolutie van Straatsburg zijn vervat. Weet u waar deze resolutie over ging? Over de
toekomstige immigranten die de Arabische landen naar Europa wilden sturen, zwemmend in
naar ons toestromende rivieren van olie.
Commentaar: Lucien Bitterlin, de redacteur van Eurabia, maakt de veelgemaakte fout geen onderscheid aan te brengen tussen de Moslim-Arabische cultuur en de andere Arabieren en niet-Arabische volken die ook in de Islamitische wereld leven. Zoals Sylvain Gouguenheim opmerkt in
zijn baanbrekende boek Aristote au Mont Saint-Michel - Les racines grecques de l'Europe chrtienne (Aristoteles op de Mont Saint-Michel De Griekse wortels van het Christelijk Europa):
Het is onbevredigend om van een moslimwereld te spreken: de niet-Moslims
[Christenen, Joden, Sabijnen] hebben in feite aan veel van de activiteiten, die wij
wetenschappelijk noemen [astronomie, wiskunde, geneeskunde], een belangrijke bijdrage
geleverd. Het idioom dat door de geletterde mensen werd gebezigd was Arabisch, maar de
werkelijkheid daarachter is complex en zeer genuanceerd. Zoals veel wetenschappers
Arabisch bleken te zijn [denk aan Hunayn ibn Ishaq] of gearabiseerd [denk aan Yuhanna ibn
Masawayh], zo wisten ook de Perzische bekeerlingen tot de Islam zich te onderscheiden als
wiskundigen, artsen, filosofen [Avicenna] of geschiedkundigen [Tabari, Baladuri]. Daarom

-7-

dient men, indien geconfronteerd met de erfenis uit de oudheid, onderscheid te maken tussen
de benadering van Moslims en niet-Moslims, om aldus een behoorlijke afweging te maken
inzake het belang, de aard en beperkingen van de hellenisering van de Islamitische wereld,
dat werd ingekaderd in het door het Islamitisch geloof gedomineerde politieke en
beschavingsuniversum, waar de spreektaal weliswaar Arabisch was maar waar de geleerden
uit verschillende volkeren en overtuigingen kwamen. (10)
Als belangrijk facet van die vreselijke resolutie van Straatsburg zouden alle immigranten het
recht krijgen om volgens hun eigen cultuur in Europa in te leven, wat de zogenaamd objectieve
nieuwsmedia moesten aanmoedigen, dat wil zeggen dat van hen verwacht werd propaganda te
maken voor de verspreiding van de zo zegenrijke Islamitische godsdienst en gewoontes. En zo
gaat de treurzang verder. Gebrek aan ruimte belet mij om alles op te noemen, maar ik kan u
verzekeren dat het lezen daarvan tot een forse indigestie leidt. De treurzang eindigt vooralsnog
met de door Romano Prodi in 2003 opgezette Dialoog tussen volkeren en culturen van het Euromediterrane gebied, die hij instelde in zijn functie van voorzitter van de Europese Commissie.
Hij is nu (in 2006) premier van Itali.

De zogenaamde duizendjarige bijdrage van de Islam

Met de duizendjarige bijdrage die de Arabieren aan de universele beschaving zouden
hebben geleverd, memoreert men graag hun wetenschappelijke inbreng die een aanvang
nam met het Huis der Wijsheid in Bagdad onder Mamun de Grote, rond het jaar 800. Hij
is de enige kalief in de geschiedenis geweest die echt in de wetenschappen was genteresseerd. De bijdragen voor het Huis der Wijsheid kwamen hoofdzakelijk van de Perzische en
Christelijke kenniscentra. In die tijd vertegenwoordigden Moslims nog een minderheid in
de veroverde gebieden.
De moeder van Al Mamun was Perzisch. Hij verplaatste zijn hoofdstad ver afgelegen
van de Arabische landen naar Merv in Oost-Perzi om zich later in Bagdad te vestigen, dus
terug naar het westen. De grootste geleerde van het Huis der Wijsheid was Al-Khwarizmi
(835), die uit de regio ten zuiden van het Aralmeer kwam, dus uit Noord-Perzi. Ook op
ander gebied, zoals de inrichting van het bestuur, is wat Islamitische cultuur heet in feite
Perzisch. En hun imponerende architectonische werken zijn door slaven ontworpen en
neergezet. Zo is het Alhambra in Granada door Joden ontworpen en door Christen-Arabieren gebouwd. Het is van groot belang hier duidelijk onderscheid te maken tussen de verschillende soorten Arabieren. In de beginperiode van de Islamitische veroveringen werd
geen Islamitische cultuur of geloof opgelegd. Dit kan niet genoeg worden benadrukt. Door
middel van een voortdurend proces van culturele verstikking inzake de elementen die
vreemd waren aan hun geloof, zijn de Islamitische overheersers erin geslaagd om geleidelijk aan hun eigen gewoonten op te leggen. Tegen het jaar 1000 bestond nog steeds de helft
van de bevolking in de overwonnen gebieden uit Arabische Christenen, of Joden en Christenen die gearabiseerd waren.
Nomaden hebben vanuit de beperkingen van hun bestaan weinig gelegenheid om intellectuele prestaties te verrichten, en daarom moesten die verworvenheden van buitenaf
worden ingebracht. De Islam ontstond bij een volk van nomaden, een woestijnvolk. De
Islam zelf is ontleend aan Joodse, Christelijke en Zoroastrische c.q. Perzische godsdienstige
elementen, die weer vermengd werden met de Meccaanse cultus en de krijgszuchtige manieren van de Arabische nomaden (Saoedi-Arabi). Precies honderd jaar na de dood van
Mohammed waren zijn soldaten tot midden Frankrijk, nabij Poitiers, opgerukt: een militaire prestatie van jewelste. En dt volk zou een van de grote cultuurbrengers van onze geschiedenis zijn geweest! (11)

-8-

Dat aan de (niet-bindende) besluiten gedwee uitvoering werd gegeven in alle landen van Europa
is ons inmiddels bekend. Minder bekend is dat universitaire publicaties en lesprogrammas over
het Midden-Oosten werden aangepast aan de verwrongen Islamitische kijk op de wereldgeschiedenis. Bat Yeor zegt: Deze kijk dicteert ons bijvoorbeeld de mythe van de Islamitische tolerantie tijdens het Andalusische kalifaat (Spanje), dat veel zou hebben bijgedragen aan de Europese
cultuur. Alsof de Islam historische legitimiteit in Europa bezit! Alsof het geen buitenlandse
vijandige indringer was die door terreur en verovering de overhand kreeg! El Andalush is voor
de Moslims gewoon het land van de jihad (heilige oorlog) en al het destijds door hen veroverde
land blijft in hun ogen onvervreemdbaar Islamitisch territorium. Mocht u zo naef zijn te denken dat Spanje van de Spanjaarden is, dan heeft u het mis, want Isabella van Castilia heeft het van
de Moren gestolen!! (De laatsten van hen werden in 1498 verdreven.)
Dus dit is het verhaal over de manier waarop de Europarlementarirs ons dierbaar erfgoed hebben
verkwanseld. Maar we mogen niet louter met de vinger wijzen, want wij hebben het laten gebeuren omdat we niet alert genoeg waren. Wanneer wij nalaten waakzaam te zijn en de deur
openlaten, dan betaalt geen enkele verzekeringsmaatschappij de schade. Denkt u daar maar eens
over na!
Hubert Luns
Zie oproep om Elke Vrijdag te Vasten om het Islamitsch Terrorisme in te Dammen
[gepubliceerd in Profetisch Perspectief, winter 2006 Nr. 53]
[gepubliceerd in De Brandende Lamp Nr. 111 3e kwartaal 2007]
In 2009 is het artikel verder bewerkt.

Winston Churchill over de verlammende invloed van de Islam

Winston Churchill schreef in 1899 : Hoe verschrikkelijk is de vloek die het Mohammedanisme op zijn volgelingen legt! Behalve van fanatieke razernij, gevaarlijk in een mens als
bij optredende hondsdolheid, is er sprake van een verschrikkelijk fatalistische apathie. Ondoordachte gewoonten, slonzige landbouwsystemen, trage handel en onzekerheid over
eigendomsrechten bestaan overal waar de aanhangers van de profeet neerstrijken en de
dienst uitmaken. Een ontaarde zinnelijkheid ontneemt het leven van zijn gratie en verfijndheid, vervolgens van zijn waardigheid en onaantastbaarheid. Het feit dat de Mohammedaanse wetgeving elke vrouw als absoluut eigendom van de man beschouwt, zowel kind,
echtgenote als concubine, maakt dat de slavernij pas tot uitsterven zal zijn gedoemd als het
Islamitisch geloof als heersende macht onder de mens zal hebben afgedaan. Individuele
Moslims kunnen weliswaar uitstekende kwaliteiten bezitten. Duizenden worden dappere en
trouwe soldaten in dienst van het koninkrijk: sterven dat kunnen ze! Maar de invloed van
deze religie verlamt de sociale ontwikkeling van haar aanhangers. Er bestaat geen sterker
remmende kracht ter wereld. Verre van uitstervend is de Islam een militant en op bekering
gericht geloof. Het heeft zich al verspreid over Centraal-Afrika, onverschrokken strijders
voortbrengend bij elke stap. En ware het niet dat het Christendom door de sterke armen
van de wetenschap wordt beschut de wetenschap waartegen zij zich vergeefs had verzet
dan zou de beschaving van het moderne Europa daar aan ten gronde zijn gegaan, net als de
beschaving van het oude Rome.
The River War van Winston S. Churchill
Longmans, Green & Co., London # 1st ed. 1899 (Vol. II pp. 248-50).

-9-

NOTEN
Professor Krokodil
(1) De Ayatolla Mesbah Yazdi zit in de tweede leidende macht van
Iran, de zogeheten Raad van Toezicht, bestaande uit mullahs (een
soort bisschoppen). De fel extremistische Mahmoud Ahmadinejad,
sinds augustus 2005 president, gaat vooral af op de adviezen van deze
Yazdi, bijgenaamd professor krokodil vanwege zijn tirannieke houding in kwesties van overheidsbeleid en sociale wetgeving en zijn
voorliefde voor georganizeerde zelfmoordacties tegen de gebrandmerkte vijanden van de Islam, waaronder in eerste instantie Isral.
(zie U.S. News & World Report van 22 mei 2006)

De officile erkenning van Fallacis werk

(2) Fallaci kreeg in New York de Anny Taylor onderscheiding uit handen van Daniel Pipes, de
hoofdredacteur en oprichter van de Middle East Forum Campus Watch, samen met David
Horowitz, hoofdredacteur en oprichter van het Center for the Study of Popular Culture, alsmede
Robert Spencer, hoofdredacteur en hoofd van de Jihad Watch. Alle drie zijn gespecialiseerd in de
Islam en Islamitische geschiedenis. De Annie Taylor-onderscheiding, zo liet de toelichting weten, wordt toegekend aan personen die uitzonderlijke moed hebben betoond ondanks grote
tegenstand en gevaar. Er zijn tegenwoordig maar weinig mensen in leven die hierop zoveel aanspraak kunnen maken als Oriana Fallaci.
In het naschrift van De kracht van de rede, geschreven door de uitgever, is een noot van
Fallaci zelf (p. 293) die u niet missen mag:
Een paar weken na de Annie Taylor en de Little Ambrose ontving ik tot mijn verrassing
een van de hoogste Italiaanse onderscheidingen: de gouden medaille die de president van de
republiek, op advies van de Minister van Onderwijs, aan burgers toekent die als zeer
verdienstelijk worden beschouwd op het gebied van cultuur. Om deze buitengewoon eervolle
erkenning maar in stilte voorbij te laten gaan, werd dit nieuws door de twee grootste kranten
[te beginnen met die welke ik beschouwde als mijn professionele familie] gecensureerd. En
dat niet alleen: ongeveer veertig radicaal-linkse personen [waaronder heel wat universiteitsprofessoren] schreven de president van de Republiek een kwaadaardig brief waarin ze hem
beschuldigden dat hij via mij een onderscheiding aan de intolerantie, het racisme, en de
xenofobie achter de botsing der beschavingen had uitgereikt. Bovendien, dat de president
door mij de prijs toe te kennen een daad tegen de Italiaanse grondwet had begaan. Korte
tijd later opende een kunstgalerie in Milaan een tentoonstelling met schilderkunst die de
Islam en het anti-Amerikanisme verheerlijkte. Als pronkstuk was daar een groot en macaber
schilderij waarop, ter meerdere glorie van de Islam, ik te zien ben: onthoofd, gexecuteerd
zoals de Amerikanen, met het halalmes van Irakese onthoofders. Vanuit mijn nek gutst het
bloed naar beneden. En mijn [zeer boosaardige] ogen staan wijd open van angst.
(3) Joods-Christelijk Europa of Joods-Christelijke traditie betreft de kernwaarden van de Tien
Geboden en het centrale gebod: Gij zult uw naaste lief hebben gelijk uzelf. Het Judasme,
gebaseerd op de Babylonische Talmud, is natuurlijk iets heel anders dan het Christendom.
Zestig miljoen nieuwe immigranten!
(4) Het Europese Parlement aanvaardde in april 2009 het Busuttil-rapport voor een gemeenschappelijk Europees immigratiebeleid met 485 stemmen voor, 110 tegen en 19 onthoudingen.
Hierin wordt gepleit voor een nieuwe massale immigratiegolf van niet minder dan 60 miljoen
extra vreemdelingen tegen het jaar 2050. In 2008 waren er 52 miljoen Moslims in Europa, die
zullen aangroeien tot 100 miljoen in 2030 en 180 miljoen in 2050 indien, zoals gepland, de extra
immigratie plaatsvindt. De enorme maatschappelijke problemen die deze immigratie met zich
meebrengt, is voor een meerderheid in het Europees Parlement geen discussie waard. Het rapport
stelt overigens dat de immigratie niet beperkt mag blijven tot opgeleide werknemers en dat de

- 10 -

integratie van twee kanten moet komen: de Europeanen moeten zich aanpassen aan de immigranten.
Andreotti maakt nog steeds furore
(5) Sinds 2005 schreef Andreotti regelmatig artikelen in de Corriere della Sera. Hij heeft ook
meegedaan aan tv-reclame voor drie telefoonmaatschappijen, uitgezonden vanaf november 2005.
Na de algemene verkiezingen in april van het daaropvolgende jaar stelde Andreotti, toen 87 jaar
oud, zich beschikbaar voor het voorzitterschap van de Senaat, waarbij hij 156 stemmen wist te
bemachtigen, net 5 stemmen tekort.
De anti-discriminatiewet moet worden afgeschaft
(6) Ons parlementslid Geert Wilders (die in 2009 de Oriana Fallaci Free Speech Award heeft
ontvangen) zegt in zijn partijprogramma Klare Wijn dat in de grondwet het non-discriminatiebeginsel moet worden vervangen door een artikel waarin de Joods-Christelijke en humanistische
traditie en cultuur van Nederland als dominant wordt vastgelegd om een handvat te geven voor
een effectief integratiebeleid van de miljoenen in ons land verblijvende Moslims. De definitie van
discriminatie is onterecht onderscheid, wat k betekent dat onderscheid gemaakt moet worden waar onderscheid geboden is. Hier is duidelijk sprake van zon gebied. In een Penthouse interview van 28 april 2006 betoogt Wilders:
Er zijn problemen met niet-westerse allochtonen, denk aan uitkeringsafhankelijkheid,
huiselijk geweld en criminaliteit. Die mensen wil ik helpen door discriminatie stevig aan te
pakken, meer geld voor onderwijs voor hen uit te trekken, ze desnoods via
loonkostensubsidies aan het werk te krijgen , maar dat heeft geen zin als we er tegelijkertijd
tienduizenden per jaar bij krijgen. Dus moeten de grenzen dicht. Met Amerikanen,
Australirs en Canadezen hebben we geen problemen, daarom wil ik een onderscheid
kunnen maken tussen die twee groepen. En dat mag niet. Want als je de grenzen sluit voor
niet-westerse immigranten, moet je dat volgens artikel 1 van de grondwet ook doen voor
westerse immigranten.
(7) Heinrich Himmler stond aan het hoofd van de Schutzstaffel (SS) en was de op een na machtigste man in Nazi-Duitsland. Als hoofd van concentratiekampen, verdelgingskampen en Einsatzgruppen (letterlijk: speciale eenheden, meestal ingezet als moordbrigades), droeg Himmler zorg
voor het doden van miljoenen Joden, 200.000-500.000 zigeuners, vele krijgsgevangenen, en
mogelijk drie tot vier miljoen Polen, Communisten, en andere groepen die de Nazis het leven
onwaardig achtten of eenvoudigweg lastig vonden, waaronder homoseksuelen, en lichamelijk en
geestelijk gehandicapten.
(8) Aristote au Mont Saint-Michel (Aristoteles op de Mont Saint Michel) van Sylvain Gouguenheim - ditions du Seuil, Paris # 2008 (pp. 203-04).
(9) The Force of Reason door Oriana Fallaci - Rizzoli Int. # 2006 (pp. 144-45).
(10) ibid Sylvain Gouguenheim (pp. 125-26).
(11) Nomaden hebben vanuit de beperkingen van hun bestaan weinig kans om intellectuele prestaties te verrichten. Dat was dus ook het Godswonder, dat de eerste geschiedenis van Abraham en
zijn afstammelingen, die nomaden bij uitstek waren, reeds van zulk een hoog intellectueel gehalte
was. Zoals ze zelf zeggen: Torah min ha-shamayim (de wet is vanuit de hemel gegeven). Aldus
zeggen Cyrus Gordon en Gary Rendsburg:
Maar dat is niet het sluitstuk, omdat de Bijbel ons niet confronteert met een statische
code (zoals de Islam), maar veeleer met een historische evolutie, waarbij godsdienst en
moraal vanuit een eenvoudig begin naar verheven hoogten stegen. Het wonder van Gods
openbaring aan de wereld is dat die groeide en een alsmaar uitdijende boodschap aan de
wereld gaf; niet een die statisch is gebleven sinds Abrahams tijd tot nu toe. (The Bible
and the ancient Near East # 1997; p.123)

- 11 -

.APPENDIX.

De Palestinisatie van de UNESCO

Door: Bat Ye'or (een uittreksel uit de New English Review, nov. 2011)
Bat Yeor is een pseudoniem voor Gisle
Littman. Deze in Egypte geboren schrijfster
en politiek commentator heeft zich in de
geschiedenis gespecialiseerd van niet-Moslims in het Midden Oosten. Er staan veel
boeken op haar naam, waaronder Eurabia: de Euro-Arabische As en de Dhimmi Joden en Christenen onder de
Islam.

De topontmoeting in januari 1981 in

Mecca van de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) verklaarde dat
Palestina als een topprioriteit van de Islamitische landen moet worden gezien.
Bat Yeor (2011)
Nadien heeft Europa zich sterk ingespannen deze weg in te slaan en heeft de benodigde middelen vrijgemaakt voor de Palestinisatie van
het culturele, sociale en vooral politieke leven in Europa. Europa heeft de OIC drie decennia lang
op slaafse wijze gevolgd. De EU heeft voor zichzelf effectief een groot probleem gecreerd dat
het steeds verder ondergraaft en bezig is te vernietigen. De EU heeft Palestina tot het kernpunt
van zijn internationale politiek gemaakt en tot een symbool van vrede en harmonie verheven voor
een wereld die nooit gerechtigheid zal kennen zolang dit niet tot stand is gebracht.
() Wat houdt Palestinisatie in? Het betekent vooreerst de creatie van een volk in plaats van
Isral, dat zijn geschiedenis inpalmt en daarmee diens legitimiteit. Door de Palestinisatie (net als
de nazificatie van Europa twee decennia eerder) komt de delegitimisering van Isral, dat als een
indringerstaat in de regio, zelfs in de mensheid, wordt beschouwd. De Palestinisatie van de geschiedenis ontkent Israls identiteit en cultuur, zijn historische- en mensenrechten in eigen thuisland waaronder Judea, Samaria en Jeruzalem. Voor de OIC is dit proces onlosmakelijk verbonden
met de Islamitische theologie, die de Bijbel gewoon als een vervalste versie van de Koran ziet. De
Islam leert dat de bijbelse geschiedenis de Islamitische geschiedenis is en dat de bijbelse figuren
die we in de kerken afbeelden allen moslimprofeten zijn, alhoewel die hoegenaamd niets te maken hebben met de gerapporteerde bijbelse feiten.
Deze context verklaart hoe de Islamisatie van de Joodse en Christelijke religieuze nalatenschap in zijn werk gaat, waarmee de identiteit van deze twee godsdiensten wordt ontkend. Het
Christendom ziet zich immers als komende uit het Jodendom wiens Schrift het heeft overgenomen. Indien de Bijbel een Islamitische vertelling is, dan is ook het Christendom en niet slechts het
Jodendom een falsificatie van de Islam. De ontkenning van de bijbelse geschiedenis, waar Europa
zich volijverig voor heeft ingezet, komt uit de opvatting voort dat Isral een koloniserend indringer is in zijn eigen thuisland, wat de historische rechten van de Joden op hun eigen thuisland ontneemt. Dit ontkent tevens de Christelijke geschiedenis en bevestigt de koranieke uitleg die de historiciteit van zowel de Torah (de door Mozes geschreven boeken) als de Evangelies afwijst.

- 12 -

Daarom, indien een geschiedenis van Isral of de Evangelies nooit heeft bestaan, maar uitsluitend de geschiedenis van Ibrahim, Ishmal en Issa (de koranieke Jezus), indien alle bijbelse
koningen en profeten Moslim waren, waarop is het Westen dan gebaseerd? Moet dat dan niet op
de Koran zijn? Dat is de logische conclusie van Europas keus toen het in 1967 verontwaardigd
reageerde op de terugkeer van de Joden in Jeruzalem en het weloverwogen besluit nam hun oude
hoofdstad te negeren. Het wees hun erfenis toe aan degenen die dankzij een invasie-oorlog de
stad sinds 1948 onrechtmatig hadden bezet, die zijn Joodse inwoners hadden uitgewezen en van
al hun bezittingen ontdaan. In een notendop betekent dit dat indien de Israeliers buitenlandse kolonisten zijn en de bezetters van hun eigen land, dat ze geen verleden hebben, geen geschiedenis.
En indien het Jodendom slechts een weefsel van leugens is, dan treft diezelfde veroordeling het
Christendom. Indien Isral vroeger nooit heeft bestaan, dan is zijn moderne wederopstanding
slechts een koloniale misleiding om gebied in te pikken waarop het geen enkele historische,
religieuze of culturele aanspraak kan maken, en derhalve is zijn vernietiging geoorloofd.
() Op dezelfde wijze dat de Europese Unie nooit heeft opgehouden Israls bestaan te
dwarsbomen en zijn wortels en rechten te betwisten, hebben zijn lidstaten die moedige Europeanen voor de rechtbank gesleept (zoals Geert Wilders) die hun eigen identiteit, rechten en vrijheden hebben beklemtoond. Dit politieke verband tussen de OIC en de Europese Unie kwam niet
alleen naar voren in de context van het Isralisch-Arabisch conflict, maar ook in de interne Europese politiek ten aanzien van de massale moslimimmigratie in Europa, wat in de jaren 1974-75
een aanvang nam. In die periode werd een Parlementair Samenwerkingverband voor Euro-Arabische Samenwerking (PAECAC) opgezet met de taak om de politieke eisen van de Arabische
Liga in de Europese gemeenschap in te voeren en de invoering daarvan op de voet te volgen.
() Met de afwijzing van Isral, wijst de EU zichzelf af. Het legt de nadruk op zijn GrieksRomeinse nalatenschap en elimineert die van de Joodse-Christelijke om het OIC en de moslimimmigranten een gunst te doen. Al doende elimineert de EU zijn bijbelse en daarom Joodse
wortels, alsof het Christendom vanuit het niets in de wereld is gekomen. () Door het Judasme
(Isral) en het Christendom (het Westen) in de vuilnisbak der geschiedenis te werpen, worden de
menselijke, geschiedkundige, religieuze, culturele en nationale rechten van Joden en Christenen
verwijderd. Dit betekent een aanvaarding van dhimmitude (zich door een Moslim-overheersing
laten discrimineren).
Eurabia en Palestinisatie ontstaan vanuit dezelfe afwijzing en politiek die zich bezighoudt
met de vernietiging van de natiestaat, wat de manifestatie vertegenwoordigt van de geest en cultuur van volken, die echter nu tot uitroeiing zijn gedoemd in een geglobaliseerd humanitair utopia. Hun gemeenschappelijke actiepunten zien er als volgt uit:
(1) de oorlog tegen Isral;
(2) de ontjudasering van het Christendom;
(3) de ontkerstening van Europa; en
(4) de gezamenlijke EU-OIC politiek ter versterking van het mondiale toezicht van de VN,
die de OIC tracht te monopoliseren. Deze sucidale aanpak is eigen aan Europa en
bestaat noch in China of India, en zelfs niet in de moslimlanden.
()