Sevdam, yüreğinde üşürken,

Denizler yanıyor bakışlarımdan.

Yalnızlığın kalabalığına karıştığı gibi
sensizliğim;
Yokluğunun sesine karıştı
sessizliğim.
Ellerimde kalan, ayrılık acıları,
Ve duygularımın dokusundaki bir tek
hayalin.
Rüzgarın dokunuşları alnımın ateşini
alırken;
Islak gözlerim üşüyor bu sabrın
buzulundan.
Zaman dışı saatleri kim anlar ki
söylesem?
Çiçekler tutuşturulmuş ayrılığın
Artık, yalnızlığım doğuyor güneş yerine.,
Sesinin yankısıdır bu isimsiz çığlığım,
Hasretin buharıdır bütün bulutlar.
Duyamazsın beni duymayacaksın;
Çünkü acılarım kadar sevinçlerin var.
Bense, elime verdiğin bir bardak zehrin;
Ölümünü yaşıyorum an be an sana.
Sana, can çekişimin her saatini,
Armağan ediyorum, son nefese kadar.
Bin ömür mutlu olmana yetecek kadar,
Bir acılı ömür yok oldu sana...