Alice Nahon

Geboren :
16 Augustus 1896

Overleden :
21 Mei 1933
 Uit “ Op zachte vooizekens “

Avondliedeke
en
Eenvoud
‘t Is goed in ‘t eigen hert te kijken ,
nog even voor het slapen gaan.
 Of ik van dageraad tot avond ,
geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien ,
geen weemoed op een wezen lei.
Of ik aan liefdeloze mensen ,
een woordeke van liefde zei
En vind ik in het huis mijns herten .
dat ik een droefenis genas.
 Dat ik mijn armen heb gewonden ,
rondom een hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen ,
die goedheid lijk een avondzoen.
‘t Is goed in ‘t eigen hert te kijken ,
en zo zijn ogen toe te doen.
Eenvoud .
Ik voel mijn ziel verwant
met kleine simpele dingen ,
die op ons wegen staan
als bloemen van het veld…,
Verdoken in het gras,
door weinigen geteld…
al dragen z’in hun kelk ,
de zoetste zegeningen.
‘k vind schoonheid overal ,
maar dat wat zachte perelt…
van uit uw moeë mond ,
die luttel woorden vindt :
“ Goênavond…,lieveke ,
goênacht..,m’n zielekind “
Dat maakt me zaal’ger ,
dan de weelde van de wereld.
Zo groeit in m’n gedacht,
een vrede niet te noemen…
m’n ziel , in schoonheidshuis ,
niet één mysterie vindt.
Want al wat schoonheid is,
met simpelheid begint…
en ‘k noem liefde ,
‘t zaad van alle schoonheids bloemen.