Χ.

Τσελέντη

Τα

Του

Αγνώστου
Τα Χ του Αγνώστου
(2006)
Οι στίχοι οι δυνατοί
Αύριο, µεθαύριο θα γραφούν
Που εδώ ήταν η ζωή τους.
Καβάφης
 Μια µέρα

Μην εξαφανιστείς
Όνειρο πρωινό
Γρήγορη στροφή στο παραθύρι
Σε τρόµαξε ένα φτάρνισµα µέντας
Κυνηγώ τον καπνό των µαλλιών σου
Ενώ η φωτιά στη φωλιά σιγοκαίει
Ας τη νεογέννητη χλόη να κλαίει
Θα τη θρέψει το φως
Κι ένα ποτάµι παραµύθια
Κλέβουν πουλιά τα µατόκλαδα
Χνούδι ευτυχίας τον κόσµο καλύπτεις
Μάγουλο άγνοιας δοκιµάζεις τα σύννεφα
Μα θα κατέβω στο γύρο του ήλιου
Μέχρι τον ίδιο σταθµό που ξεκίνησα
Φωλιά της φωτιάς είναι η νύκτα.

7
 Απέραντη
Στην άκρη του χρόνου
Γυρνάς µια κλεψύδρα
Το µισό είναι θάλασσα
Τ’ άλλο µισό ουρανός
Η άµµος στη µέση δακτυλίδι
Περνάς µε γαλάζιο καταρράκτη
Στον καθρέπτη αφήνεις µια λίµνη
Που των βουνών οι βουτιές
Ψαρεύουν λαχτάρες αστέρια
Όταν τσιµπάν οι πετονιές
Οι πνοές επιστρέφουν
Μ’ ανέµους µαχαίρια
Γιατί δε φτάνουν τα λόγια
Το κύµα γυρνά
Στων µατιών µου τη µνήµη.

8
 Πάνω στην ώρα
Πέφτω λοιπόν
Σε µια σταγόνα ρολογιού
Ακούω βήµατα χθες στο νερό
Μια λάµψη κοιτάζω το µέλλον
Έτσι χάνοµαι της ευχής αντανάκλαση
Γιατί σε περίµενα
Με το χρόνο δεν ήρθες
Φως στιγµής
Ένα τώρα τυλίγεις µ’ ακτίδες
Αν σπάσει το κρύσταλλο
Φεύγουν οι ελπίδες
Εκεί που κοπάζω εσύ ξεκινάς
Κόντρα ταξίδι θεριεύεις τον άνεµο
Κάθε µέρα στην πλάτη το χέρι λευκό
Αύριο ψεύτικο κτύπηµα.

9
 Τέρµα αφής
Απλώνω τα χέρια
Ξεδιπλώνω κουρέλια
Κάνω κύµατα µανίκια
Σερπαντίνες γιορτής θαλασσιές
Ένα καράβι ντυµένο µ’ ευχές
Ξεβράζει όσα δεν παίρνει το νερό
Ένα συναίσθηµα πνίγει ένα συναίσθηµα
Κι ό, τι πιάνω µε πονάει εκεί κι εδώ
Μα περισσότερο που κάνω πως δε φτάνω
Τεντώνω δάκτυλα από δέντρα
Προσποιούµαι ένα πουλί
Χιονίζω των µατιών µου κοµφετί
Σκεπάζω µακριά ποιο βουνό δε θυµάµαι
Κρύβω αίνιγµα στην τσέπη πετραδάκι
Σκύβει η ντροπή το κολιέ της κρεµάω.

10
 Μπροστά στην κάµερα
Γελάνε τ’ αστέρια
Κρατάν ασηµένια µαχαίρια
Τη σκηνή βάφουν κόκκινη
Ενώ ξηµερώνει
Συνεχίζεται η δράση
Σκιές χαρακιές ακονίζουν
Οι κάµερες γυρίζουν
-Ο ήλιος χρυσός-
Μαύρες τις µάσκες φοράµε
Γελάµε περισσότερο
Γυµνές πόζες
Θα φταίει το ψεύτικο φως
Ένα δράµα ηλεκτρισµού
∆εν µπορεί να µας τινάξει
Ό, τι δίνεται στη θλίψη
Είπαν απόλαυση
Κι ευχαριστιόµαστε
Ρωτάµε τον καθρέπτη
Καθόµαστε σε παρέες
Φιλιόµαστε µ’ ιδέες
Στο ετερόφωτο φεγγαριών
Κάποιος ακούει προσεκτικά
Αναλυτής της βαθύτερης σιωπής
Μια στιγµή

11
Γυρνάµε την πλάτη
∆είχνοντας τον αφανή µας εαυτό
Όλες οι φωτογραφίες
Βγαίνουνε βράδυ.

12
 Τέλεια ξένη
Μια σκέψη
Φέρνει σύννεφα
Κι αυτά περαστικά
Μα πόσο διακριτικά
Τη χλόη µαζεύει
Η στοργή ένα χέρι βρεγµένο
Τ’ αεράκι παιδί χαϊδεµένο
Τινάζει µαργαρίτες
Σπαταλάει τα πέταλα
Απορώντας η αγάπη
Τόσο µου λείπεις θα ‘σαι εδώ
Καθαρός ουρανός
∆υο ποτήρια στον ήλιο
Μέσα στο θόρυβο χίλιων πουλιών
Η σιωπή καθενός επιστρέφει.

13
 Ο δρόµος
Είναι φίδι
Μαύρο µε λευκό γαζί
Το πατάει µια µηχανή
Το φίδι γυρνά και δαγκώνει
Η µηχανή εκτρέπεται
Ο οδηγός πλαγιάζει στα σύννεφα
Φεύγουν τα γκάζια
Στριγκλίζουν τα φρένα
Κι ο δρόµος συνεχίζει
Απ’ ακρωτήρι σ’ ακρωτήρι
Από κορφή σε κορυφή
Ένα πουλί πετάει σκοινί
Σκαρφαλώνει το κορίτσι
Ανάβει κόκκινο
Στην επόµενη στροφή θα κατέβει.

14
 Σηµείο αναφοράς
Μαυράκι της νύχτας κοιµάσαι
Αστράκι της µέρας ξυπνώ
Ανάµεσα σπέρνουµε κύµατα
Γελαστές τρικυµίες
Αλλιώς ήσυχα πρόσωπα
Σ’ ίδιο πέλαγος τάχα προχωράµε
Αν ήµαστε πλοία θ’ ανάβαµε φάρο
Μα τρώνε λαµπάδες τα είδωλα
Μια κουκίδα δυο κουκίδες
Ίδιες µα διάφορες
Κι αν στο κόσµο µια µέρα χαθούµε
Τότε ας ανάψει περισσότερο φως
Γιατί δεν ξηµερώνει µε λιγότερο βράδυ
Έτσι ψάχνοντας ποιοι
Ίσως να ‘µαστε
Μια κουκίδα δυο κουκίδες τρεις
Αυξάνει το πλήθος
Αποσιωπητικά…

15
 Ανάµνηση
Εκεί κάτω που είσαι λοξά
Ευδοκιµεί το πικρό πράσινο
Σε κοιτάζω απ’ την άλλη µεριά
Φθαρµένο γαλάζιο που πλήττεις τα ύψη
Κατεβαίνω µε ιώδιο δειλινό
Αποθέτω ένα σύννεφο µπαµπάκι
Σηκώνω τα µάτια
Και φεύγω αεράκι
Μ’ από την ίδια πλαγιά
Βοριάς επιστρέφεις
∆εν πειράζει καλός ή κακός
Αρκεί µόλις που µ’ έχεις
Αχ εκείνα τα λιβάδια που τρέχανε
Είναι ξανθά και πετάνε
Παιδικά χρόνια.

16
 Κορµί µουσικής
Ο καταρράκτης είναι κοντός
Της λογικής
Ο χορός των εποχών
Σκοπός στιγµής
Φορώ το βιολί σου
Και παίζω
Η σκέψη είναι αφαίρεση
Συλλέγει λιθάρια στον έρηµο δρόµο
Η αφή πελεκίζει µε σµίλη πουλιών
Κι ανάρπαστα χέρια
Αρµονία εσύ
Απ’ το µάρµαρο γάλα πηγάζεις
Ο λευκός σου λαιµός
Ξεπερνά τις ωδές µας
Ίσαµε πέντε χιλιάδες χρόνια!

17
 ∆ιπλανή καρδιά
Είναι µια πόρτα βαριά
Η µοναξιά
Κι η σιωπή δοκιµάζει
Το χαµένο κλειδί µας
Τι µε κοιτάζεις ψυχρό παραθύρι
Είναι η βροχή µακρινός καλπασµός
Η φυγή κοντινή
Τ’ άλογό µας ζεµένο
Είναι το πάθος
Στ’ άλλο δωµάτιο
Οι σπίθες που πλέκει το τζάκι
Η θαλπωρή που συγυρίζει
Κι ο κόσµος γυρίζει
Είναι το νέο φιλί
Του τοίχου απέναντι χείλη.

18
 ∆ικαίωµα στη µοναξιά
Έχει ο καθένας
Μία θέση αδειανή
Που βολεύει τις ανέσεις
Της γυναίκας που θα έρθει
Με χαρούµενη φωνή
Κενή κι αυτή
Μες τη δική της την παρέα
Μα τα λόγια είναι ωραία
Καταρράκτης η αυλαία
Απαρτία οι γαλαξίες
Όλοι οι θρύλοι µας ψελλίζουν
Και τα θέατρα γεµίζουν
Με τριζόνια ταραξίες
Έχει ο καθένας
Ένα στόµα αµίλητο νερό
Και γεµίζει µε τις ώρες
Τις κοινές µας ησυχίες.

19
 Είναι κάτι παιδιά
Σαν τα κρύα νερά
∆εν κοιµούνται τα βράδια
Λαµπυρίζουν ζεστές ιστορίες
Μιας χαµένης φωτιάς
Στ’ αναµµένο το τζάκι
Στο µικρό καναπέ
Πάνω κάτω χωράµε
Είναι οι λέξεις αράδες
Μικρές και λευκές
Μεθυσµένες νιφάδες
Πόσο µας µοιάζουν
Και τι µας θυµίζουν
Όταν άδολες πέφτουν
Στα θολά µας τα τζάµια
Είναι κάτι παιδιά
Γυµνά ξαπλώνουν τα βράδια
Και το χιόνι τα στρώνει.

20
 Όταν αγαπάµε
Κοιτάµε
Μ’ αγγέλων τα µάτια
∆ίχως αλήθεια
Ξυπνάµε σ’ όνειρο
Πέρα απ’ αµφίβολα σύννεφα
Υπάρχει ο πόθος κρυφός
Βροχή δυνατή
Ξεκινά µεθυσµένο τραγούδι
Κι ο αέρας ζεστός
Στο χρυσό της µαλλί
Χαϊδεµένο ένα ψέµα
Σαν εαυτός
Όταν αγαπάµε µιλάµε
Απαντάει ο κόσµος
Άλλο πια δε χωρά µυστικό.

21
 Μια γυναίκα
Φορά τις ελπίδες µας
Ύστερα γδύνεται
Γελαστή συντριβή
Συµφωνία γλυκόπικρη
Κατά πού γυµνάζεται η απόγνωση
Κατά πού η χαράδρα σφαδάζει
Θερµαίνοντας ψίθυρους
Αποκαλυπτικά τα βουνά
Είναι παντού ο ουρανός
Είναι παντού η αλήθεια
Μ’ αρκεί ένα ψέµα
Κι οι ελπίδες πουλιά φορεµένα
Ενώ µια γυναίκα
Πετάει το γάντι
Που τρόπος ακόµη δε χώρεσε.

22
 Αφροδίτη
Θλιµµένη είναι η τέχνη σου
Τα γυµνά σου τα πόδια
Κλέβουν τα µάτια µου
Που πέφτουν στο πάθος
Μες στο µαύρο δωµάτιο
Το παράθυρο πέλαγος
Το µισό του κορµιού σου
Που βγάζει στο βάθος
Είναι η πληµµύρα σου απέραντη
Κολύµπι η σιωπή σου
Κι ίσως φτάσουµε απέναντι
Τους ανεπαίσθητους ήχους
Στα λευκά όνειρά σου
Τ’ απαλό σου το χέρι
Στην κρυφή σάλπιγγά σου.

23
 Μετά τον έρωτα
Τα φεγγάρια κωφεύουν
Οι δυο του θυµού
Σαλπιγκτές ξαποσταίνουν
Πλάτη µε πλάτη
Στη ζεστή σιγουριά
Ξεκινά το ταξίδι τσιγάρο
Στεναγµούς ο καπνός εξυφαίνει
Ενώ στο µυαλό η γνωστή ξένη
Κυοφορεί άλλην αγάπη
Από µακριά κι αγαπηµένη
Μα η απειλή του χωρισµού
Είναι αφορµή του γυρισµού
Κι ο πόθος πληµµύρα ανεβαίνει
Ενώ το µακελειό κορυφώνεται
Στ’ ανήξερα τάχα µου µάτια.

24
 Η νύχτα
Είναι η γυµνή που τρέχει πίσω
Από τη µαύρη την κουρτίνα
Ακούω το βήµα πιο µπροστά
Κι από την κούρσα ρολογιών
Εσύ κι εγώ οι ερµηνείες
Σαν τις σκιές νυχτοπουλιών
Περνάµε και σβήνουµε χνάρια
Είναι απόλυτη η φωτιά
Αλλά µας σώνει ο καπνός
Η αθώα επόµενη κίνηση
Εσύ κι εγώ στου νέου το φως
Ω πόσα κέρµατα µοιράζει
Ένα αστέρι δύο αστέρια
Αλήθεια ή ψέµα τι πειράζει
Εξίσου το µέτρηµα χάνουµε.

25
 Αρχή του ανέµου
Είναι η υποψία
Υπεροψία
Είναι τα µάτια της φωτιάς
Συλλάβετέ τη
Φεύγει αδιάφορη
Έρχεται αδιάκοπη
Με πολλά καπνού φτερά
Καλοστεκούµενοι ενεοί
Ακίνητες βεντάλιες δέντρων
Βουνά µετέωρα
Αόρατα που λησµονάµε
Είναι η ψυχή το χνώτο πάνω
Στο κλεισµένο παραθύρι
Χτυπιέται η µπέρτα του αλήτη
Κάτω στου δρόµου τα κενά.

26
 Το γεράκι
Είναι ό, τι µένει
Κόκκινο γρήγορο
∆ειλινό νηστικό
Περιφέρει ώρες
Καταδιώκει σκιές
Σβήσε το φως
Είναι ό, τι φεύγει
Και ξανάρχεται
Ο νέος χρόνος
Ένας παλιόφιλος ήρθε µ’ ευχές
Ήρθε το πλήθος βεγγαλικά
Κροτίδες πρόσωπα από χθες
Είναι όσα αρπάξει
Ένα νόστιµο βράδυ
Οι ψυχές µας αµέριµνα βόσκουν.

27
 Το νόηµα
Είναι ένα τόσο δα πουλί
Κάνει φωλίτσα στη γιορτή
Μας κελαηδάει
Κάποιος ζηλεύει και γελάει
Αχ πώς τροµάζει και πετάει
Κι άλλος φοράει τα φτερά
Τι αφελής
Είναι ο κόσµος o µπεκρής
Σιγοσφυρίζει καταγής
Το απαρηγόρητο ρυάκι
Είναι η χαρά κρυφή πηγή
Είναι ένα τόσο δα µεράκι
Ο τυχερός µε τ’ αεράκι
Ευθύς να έρθει
Να µας το πει.

28
 Θα µείνω άσηµος
Με το δικό µου νόηµα
Κι ένα µικρό βαρκάκι
Με το δικό του λιµανάκι
Κάπου στο τέλος όλων
Μα εσύ στην άµµο εκεί
Ας ταξιδέψουµε µαζί
∆υο τυχεροί συλλογισµοί
Μες την πληµµύρα του καιρού
Στ’ άδυτο καλοκαιριού
Νησάκι στις καρδιές µας
Ας περπατήσουµε µαζί
Την απατηλή µας πόλη
Με τα πολλά της περιστέρια
Και µε τα λίγα της αστέρια
Των µετρηµένων φίλων.

29
 Ο σωρός των φύλλων
Είναι στον κήπο των µατιών
Που σκεπάζουν µε τρόπο φυσικό
Όσα δε θέλω να θυµάµαι
Μα το βρεγµένο χώµα
∆ιαρκώς θα µ’ ενοχλεί
Μήπως τ’ ανέµελο αεράκι
Την προσοχή µου ν’ αποσπάσει
Ποια τυχερή κατανοµή
Θα ρίξει τα ζάρια µου στ’ όνειρο
Στους αγρούς µε τις αµυγδαλιές
Στ’ άνθη το κορµί µου σπαρµένο
Τι θα µου τύχει θα το πει
Ο ξαφνικός στροβιλισµός
Και βέβαιος µόνο ο κηπουρός
Tα φύλλα µαζεύει µπροστά µου.

30
 Ο παλµός της πόλης
Είναι θόρυβος χωρίς µορφή
Γρήγορο γλυπτό του γητευτή
Που τρέχει κάτω απ’ τον ψηλό
Της σιωπής ουρανοξύστη
Κι άµα θ’ ανέβεις πάνω
Την ίδια σκιά θα ξαναβρείς
Σ’ άγριο χορό του πολλοστού ορόφου
Όλες οι πόρτες είναι κλειστές
Με τ’ άγρυπνο µατάκι έξω
Να κοιτάει στη µοναξιά µας
Κι ο παλµός της πόλης συνεχίζει
Απ’ το µικρό µας το καλύβι
Μέχρι τους ψηλούς ουρανοξύστες
Περιµένοντας το τυχερό ατύχηµα
Που θα τρακάρουν οι καρδιές.

31
 Ο ξένος
Ζει ανάµεσά µας
Ένας στους δέκα ανθρώπους
Κρατάω τους εννιά
Φροντίζω αυτούς που µου ανήκουν
Ανήκω σ’ αυτούς που µε φροντίζουν
Έτσι είµαι εγώ κι άλλοι οκτώ
Αφήνουµε έναν από κάτω
Εµείς οι εφτά µε τη σειρά µας
Πόσο κοιτάµε τη δουλειά µας
Μα δύο ξένοι ανάµεσά µας
Ερωτευτήκαν κι αγαπηθήκαν
Κι ένα ελεύθερο φεγγάρι
Μονάχο τρέχει µέσα µας
Το ξέρουµε κι ας είναι ξένο
Ένα στα πέντε τα δικά µας.

32
 Το τρένο
Σφυρίζει
Ήµουν ξυπόλητο παιδί κυνηγηµένο
Έγινα κύριος θλιµµένος και σωστός
Όσο τρέχω µε προφταίνει ο καιρός
Η λεύκα θροΐζει τ’ ακριβό εισιτήριο
Στην άκρη όπου φτάνει ο σταθµός
Όποιος µαζεύει τα φύλλα
Θερίζει τα ψίχουλα
Ύστερα φύγαµε σπουργίτια
Ύστερα γίναµε καπνός
Είναι γεµάτη µε ταξίδι η βαλίτσα
Είναι το τρένο της φυγής ο συρµός
Στις ράγες ρυθµικός ο χρόνος καλπάζει
Είµαι ζωγράφος χύνω πράσινες µπογιές
Η σήραγγα γεννάει το φως στο βάθος
Που βλέπει κάποιος νυσταγµένος.

33
 Ένα µάτσο τριαντάφυλλα
Μοιάζουν καλύτερα κοµµένα
Μοσκοβολάνε πιο πολύ
Πως ταίριαξαν αρκεί
Σε βάζα γυναικεία
∆ε θα πληρώσουν υπαίτια χέρια
∆ε µαρτυρά η σιωπή
Φτάνει ο άπλετος χαµός
Σκορπάει τα γέλια των παιδιών
Στήνει ο έρωτας βωµό
Και τρέχουν µάτσο τα κορίτσια
Η ανεµελιά είναι πειρασµός
Κοιτά στην άγνοια ο ουρανός
Καταζητείται η άνοιξη
Νεκρή ή ζωντανή
∆εν έχει σηµασία.

34
 Τα µάτια µου
Μ’ απάτησαν
Κι η λογική τόσο καιρό
Τυφλή τ’ ακολουθούσε
Βολεύοντας µε τέχνη τις εικόνες
Σ’ αυτό π’ ονόµασα
Καλούπι της ψυχής
Κι ο εξωτερικός µου κόσµος
Ένας τσιγγάνος είναι πιασµένος
Από τ’ απέναντι παράθυρο
Κοιτάζω µέσα το βράδυ πέφτει
Το δάσος σβήνει στις σκιές
Κλείνω τα µάτια έρχεσαι
Και φεύγεις αεράκι
Με το µαστίγιο που θροΐζει
Κι ίσα ταιριάζει στις πληγές.

35
 Ένστικτο
Με διεκδικείς
Τι δελεαστικές προτάσεις
Είναι τα λόγια σου γλυκά
Η απειλή σου γελαστή
Οι τρόποι σου οι πλάγιοι
Ευθύς να µε κερδίσεις
Είναι πολλές µας
Της στιγµής οι παρορµήσεις
Φτεροκοπάµε στον αφρό
Καρδιοχτυπάµε στο βυθό
Όπως θέλει το πέλαγος
Κι αν προσπαθήσω ν’ ανοιχτώ
Θα τρέξω πάλι να κρυφτώ
Ενώ στρώνεις το κρεβάτι
Κάθε βράδυ ίδια η νύχτα.

36
 Η επίπληξη
Στηρίζεται στην υποκρισία
Θροΐζει η καλαµιά
Φυτρώνει στο κλαµένο τοπίο
Γδύνεται στις σφαίρες τ’ ανέµου
Λυγίζει
Έχει στην άκρη φτερά
Ό, τι δε θέλεις να ξέρεις
Είναι πλάσµατα αόρατα
Μαχαιρώνουν τους ήχους
Γυροφέρνουν τον άδειο καιρό
Στέκει η ειρωνεία ψηλή µοναξιά
Χτυπάν το κορµί µας
Κρυµµένα πουλιά
Βατράχια σκεπάζουν
Της φυγής µας το πήδηµα.

37
 Το δύσκολο ερώτηµα
Είναι ασαφές
Σαν το σύννεφο που φέρνει
Μ’ αν η αλήθεια
Ξαλαφρώνει στη βροχή
Τι µυστικό
Έχει φορτώσει η ζωή και τρέχει
Στο κρυµµένο της νερό
Πού τάχα να έρχεται
Ο άνθρωπος
Τι περιµένει
Απ’ του καιρού τις συναντήσεις
Κλείσε τα µάτια ανθάκια ονείρου
Η οµορφιά
Και πώς ανοίγουνε στο φως
Απλές οι απαντήσεις.

38
 Ο κλοιός της αγάπης
Περιφέρεται πάνω
Από πράσινο θάλασσας
Τι αφελές το φιλί
Η δασωµένη πυκνή
Σου χαράδρα ενεδρεύει
Άσε µε
Λύσε τ’ αµάχητο χέρι
Αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν
∆εν κινδυνεύουν να χαθούν
Εθελοντές κυνηγηµένοι
Πιάσε µε
Θα τρέξω
Μα λαχταρώ να µε προφτάσεις
Αχ πώς επιθυµώ να µε χορτάσεις
Φεγγάρι θλιµµένο µου πρόσωπο.

39
 Έρχεσαι
Και φεύγεις
Άρµατα στα σύννεφα
Άµαξα στα κύµατα
Πια δε ρωτώ
Τι νέα θα µου φέρεις
Αν είσαι συ του δρόµου βιαστική
∆εν προλαβαίνει ο κόσµος τη φωνή
Αν είσαι ξένη σ’ όνειρο
Ζωή
∆εν είσαι πουθενά
Μα στο χορό των αστεριών
Η σιωπή της αµµουδιάς
Το διπλανό εικονοστάσι
Η κόλαση της αγκαλιάς
Παντού σε απαντώ.

40
 Το ταξίδι
Μ’ οδήγησε
Πλοία πειρατικά
Βόρια ή νότια
Πέλαγα πειραµατικά
Απέραντη σιωπή
Γυναίκα
Κλείσε το χάρτη
Πάθος ανοιχτά
Είναι η καρδιά πυξίδα
Τα νησιά λυµένα
Χόρτασε η ζάλη
Τι παλάτι κτίσαµε
Στο επόµενο ακρογιάλι
Ο καιρός είναι καλός
Τα πουλιά µας ήρεµα λάµνουν.

41
 Το να γράφεις
Είναι πάθος
Είναι αγιάτρευτο µεράκι
Ποιος ακούει
Τι µας λέει
Το ακράτητο ρυάκι
Ποιος κοιτάζει
Το φεγγάρι
Απ’ το µαγικό του πρίσµα
Αχ ατέλειωτο σεργιάνι
Είναι αστείρευτο το πείσµα
Το να γράφεις
Ένα ποίηµα
Πόσο αξίζει κατά βάθος
Τι ερώτηµα κουτό
Συγχωράτε µου το λάθος.

42
 Η αναµέτρηση
Ανοίγει το πεδίο
Προποµπός µακρινός των µαχών
Έφιππος έρχεται ο άνεµος
Φαντάσµατα παλιών εποχών
Ψαλίδια µας κόβουν στα δύο
Αισθήσεις τις κουρτίνες ανοίξτε
Στον ήλιο τρωγλοδύτη των σκιών
Από του αόρατου τ’ ασάλευτο
Στο παραπέτασµα των ορατών
Οργώστε τη δόλια κοιλάδα
Ρίξτε τ’ αγέρωχα στήθη βουνών
Ποιο δέος απέραντο
Ποιο πάθος απέναντι εχθρών
Γεµίζει το χάος τ’ ουρανού
Με τη φωτιά της λαχτάρας
Στ’ άδεια σοκάκια της καρδιάς
Κλαγγεί ταχύς βηµατισµός
Συ δίκαιη µοιρασιά µου άλλο µισό
Σε περιµένω το πρωινό µε το πιστόλι.

43
 Κρυφτό στο δάσος
Πιάσε µε
Είµαι πίσω από τα δέντρα
∆ε θα µε βρεις
Είµαι κρυµµένος στις σκιές
Που κάνουνε οι σκέψεις σου
Τα φωτεινά σου µάτια
Είναι χαµένα στις φωτιές
Σβησµένα πίσω από τ’ αστέρια
Πες µου για το επόµενο
Τ’ όνειρο που έπεσε
Και κρύβεται στις φυλλωσιές
Μέσα µας
Ποιοι κυνηγοί συγκατοικούν
Έτσι κι αλλιώς δε θα µας βρουν
Είναι πολλά τα περιστέρια.

44
 Η θάλασσα δε βγάζει παραπέρα
Από τα φύλλα του γαλάζιου βιβλίου
Σκορπισµένα στο κρεβάτι µου
Στο τέρµα ενός ατάραχου ύπνου
Τα σεντόνια οι κουρτίνες τα ρούχα
Στην µπουγάδα των λαθών αρµενίζουν
Μα και πάλι
Η λευκάδα τ’ ουρανού δε βγάζει παραπέρα
Από τ’ άπλυτα της νύχτας που θα ‘ρθει
Μόλις φτάσαν στην απέναντι ακτή
Όπου σφαδάζει µια γυναίκα
Πιο περίπλοκη από το µύθο που της πλέξαν
Ίσα- ίσα για να βγει
Και να στεριώσει η άγκυρα στο δέρµα
Η επιθυµία του κορµιού είναι ξανθή
Τα µάτια της πλάνης είναι µαύρα
Η προθυµία της αφής δεν είναι πιο µακριά
Από την άρνηση που λιάζεται.

45
 ∆εν ξέρω τίποτε
Από τις κατά ριπές σελίδες
Που έγραψε τρελός άνεµος
Τρελός σ’ ένα τοπίο γραφικά ρηµαγµένο
Ένα ποίηµα ευλαβικά απογυµνωµένο
Ίσως µια ζωή θα χρειαστεί
Να βρω εκείνον τον άνθρωπο
Στης κορφής το παρεκκλήσι
Είναι φωτεινός περνάει απαρατήρητος
Μα τον διακρίνει ο ανάλαφρος χιτώνας
Ανεµίζοντας τον ατέλειωτο πνιγµό
Περιελίσσοντας τη σωτηρία των άλλων
Μην έχοντας να σώσει τον εαυτό
Αν κάποιοι προσπερνάν αδιάφοροι
Πέφτουν µπροστά στον αδιέξοδο λάκκο
Στο βάθος όλοι οι άνθρωποι ταιριάζουµε
Και πλανιόµαστε σαν αληθινά φαντάσµατα
Στα βουνά της ανυπόστατης αλήθειας.

46
 Rendezvous
Η γνωριµία
Στο πρωινό το καλντερίµι
Με τα µαρµάρινα µνηµεία
Και το µπουκέτο µε πανσέδες
Ψηλά το κορµί
Ηχούνε οι καµπάνες του πρωινού
Στην απέναντι κορφή του δειλινού
Χέρι- χέρι αποκοιµούνται
Ο λαός οι µενεξέδες
Έτσι µία αγκαλιά παραµένει
Η πιο µεγάλη ανακάλυψη
Η αλήθεια τα χίλια κοµµάτια
Που σπάνε οι καθρέφτες
Ένα σηµείο στη µοναξιά
Τα όπλα µας πυροβολούν
Τα χέρια τα βήµατα γίνονται πέτρες.

47
 Déjà vu
Το φεγγάρι
∆εν κοιµάται µας θυµάται
Μνήµες δανεικές
Μπροστά τ’ αστέρι µας µετράµε
Κρίσεις υποκειµενικές
Εκείνες είναι οι δυο κορφές
Πάνω απ’ την τρίτη των µατιών µας
Αν θα µπορούσαµε να δούµε
Όλο το φως αν ήταν χθες
Ίσως αόρατη σε βλέπαµε εκεί
Στις περασµένες µας σελίδες
Μα τι να θέλουµε προηγούµενες ζωές
Ή τις επόµενες
Αφού κι αυτή
Είναι ένα βραχυκύκλωµα µικρή
Και µη την είδες.

48
 Ελιγµός
Είναι βλέφαρο που ζωγραφίζει
Κι ένα χέρι µουσικής
Γνέφει µ’ άρωµα ένα σάλι
Σαν µπολερό τραβά
Μια µύτη προσοχής
Κι ο µίτος της ζωής εκτυλίσσεται
Με νότες τρεχάµατα
Νέα µελωδία
Στην πλοκή του λαβυρίνθου
Ένα δράµα αγκοµαχά η σιωπή
Κι η εκτόνωση στο διάλειµµα
Έρχεται µε χειροκρότηµα
Όταν τα µάτια γελάνε
Τα χείλια σβήνουν τελευταία
Ενώ διαφεύγει ο τραγουδοποιός.

Ελιγµός είναι ο χορός που συνεχίζει

Χορταίνει η δίψα του κενού
Μ’ ένα πνίξιµο καπνού
Σβήνει της φωτιάς η ιστορία
Ένα καµένο δέντρο κάποτε
Έπεσε σε δάσος τίποτε
Σηκώθηκε ο γδούπος
Κι άρχισε να τρέχει

49
Φύλλα πανικού
Ένα τέρας του καηµού
Εκφράστηκε µε ρυάκι
Κι από το χέρι του νερού
Κελάρυσαν χορεύτριες ηλιακτίδες
Πολλές µ’ ευφράδεια
Πλούσιες υποσχέσεις.

Ακροτελεύτια παρόρµηση
Τινάζεις δάχτυλα από κύµα
∆ιεισδύεις σαν ακρωτήρι
Ο φάρος διευθύνει
Ένα µπαλέτο πλοίων
Έλκονται απ’ το φως του
Έρχεται το βράδυ
Ηχεί ο βόρβορος της θάλασσας
Ακατάληκτο ταξίδι
Στην αυλαία του πελάγους
Αρχίζει ζωή πολυτάραχη
Με την ευχή των ανέµων
Ελιγµός είναι το φως
Άλλο τόσο το σκοτάδι
Ο φάρος διαρκώς θα τριγυρίζει.

50
Ελιγµός είναι η ζωή στη βιασύνη
Παρασέρνει δέντρα
Γυρίζουµε απ’ την άλλη
Κουλουριάζεται ένα φίδι
Μαύρος ξετυλίγεται ο δρόµος
Στύβει τα βουνά µας
Ιλαρός κατηφορίζει ένας χείµαρρος
Καταπίνουµε το βουητό του καταρράκτη
Η έκπληξη του ζαρκαδιού µας στιγµατίζει
Το λάκτισµα µας αφυπνίζει
Σκύβουµε τα πρόσωπα
Σκορπίζουµε σε κύκλους
Πηδάει απ’ το δάκρυ ένα δελφίνι
Άµα κοιτάξω µια λιµνούλα του ονείρου
Θα ξηµερώνει στην πηγή.

Κάθετη τοµή
Ρίχνεις ευθύ χαστούκι
Στα κοιλώµατα των βράχων
Κοιµισµένες συνειδήσεις
Η θύµηση ξεσπάει στην ακτή
Ενορχηστρώνει ο θυµός
Την όχληση των γλάρων
Αυτή η µουσική η απαυδηµένη
Είναι ταγκό µιας άγριας σιωπής

51
Έρχεται ο απόηχος αργός συνηθισµένος
Καλύπτει χείλια αίφνης
Αχ κάποτε αγγίξαν µια πληµµύρα
Στην άµπωτη γευτήκαν µια αλυκή
Μα παράνοµο τ’ αλάτι ποιος φτυαρίζει
Το φάλτσο της ζωής µας τραγουδώντας.

Ελιγµός είναι ο κλέφτης που σφυρίζει.

52
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Μια µέρα 7
Απέραντη 8
Πάνω στην ώρα 9
Τέρµα αφής 10
Μπροστά στην κάµερα 11
Τέλεια ξένη 13

Ο δρόµος 14
Σηµείο αναφοράς 15
Ανάµνηση 16
Κορµί µουσικής 17
∆ιπλανή καρδιά 18
∆ικαίωµα στη µοναξιά 19
Είναι κάτι παιδιά 20
Όταν αγαπάµε 21
Μια γυναίκα 22
Αφροδίτη 23
Μετά τον έρωτα 24
Η νύχτα 25
Αρχή του ανέµου 26
Το γεράκι 27
Το νόηµα 28
Θα µείνω άσηµος 29

Ο σωρός των φύλλων 30

Ο παλµός της πόλης 31
Ο ξένος 32
Το τρένο 33
Ένα µάτσο τριαντάφυλλα 34
Τα µάτια µου 35
Ένστικτο 36
Η επίπληξη 37
Το δύσκολο ερώτηµα 38
Ο κλοιός της αγάπης 39
Έρχεσαι 40
Το ταξίδι 41
Το να γράφεις 42

Η αναµέτρηση 43
Κρυφτό στο δάσος 44
Η θάλασσα δε βγάζει παραπέρα 45
∆εν ξέρω τίποτε 46
Rendezvous 47
Déjà vu 48
Ελιγµός 49