Zasnivanje dananjeg grada Topole, moe se rei, poeto je onog trenutka kada se Karaore na zapadnom podnoju brda Oplenac

prvi naselio. Tri puta su Karaoreva zdanja gorela i ruena. Prvi put 15. marta 1804. godine, u poetku ustanka, kada je dahija Kuuk - Alija, sa Guancem Alijom i njegovih hiljadu krdalija, pobegao ispred Karaora od Jagodine i, udarivi preko Topole za Beograd, da bi se osvetio Karaoru zapalio mu kuu i sve zgrade i opljakao hranu koja se nalazila u ambarima i koevima. Drugi put su, po propasti Karaoreve Srbije, u septembru 1813. godine Turci predali Karaorev grad plamenu i otetili sve graevine u njemu. Trei put, najkatastrofalnije, Karaorev grad je razruen 30. novembra 1877. godine, jer su se u njmu bili utvrdili vojnici pobunjenog Drugog lepenikog bataljona, koji su odbili u Kragujevcu da poloe zakletvu. Njihovim dolaskom u Topolu nastala je poznata topolska buna, koju je uguio potpukovnik Milutin Jovanovi, zvani Milutini, a za odmazdu topolski grad je sravnjen sa zemljom. Kada je sreski naelnik zamolio vie vlasti da se od kamenja razruenog grada sazida most na Jasenici, odgovoreno mu je da se to ne moe dozvoliti, jer bi, okupljeno na jednom mestu, kamenje Karaorevog grada predsavljalo neku vrstu svetinje, ve da zapovedi svima seljacima okolo da svako po jedna kola kamena od sruenih zidina i grada u Topoli odvue kud zana, kako, u doslovnom smislu rei, od Karaorevog grada ne bi ostao - ni kamen na kamenu. Kuite koje je popaljeno 1804. godine je Karaore obnovio. Namesto kue od tesanih brvana ("talpare"), podigao je spratnu atmaru ("na dva kata"), opremivi je takoe pukarnicama i opasavi dvorite palisadom, to je predstavljalo malo utvrenje. U ovom palisadom opasnom dvoritu podigao je i druge neophodne zgrade za svoje domainstvo, koje je i ranije imao (ambae, koeve, kaare i podrume). U toku petogodinjeg ratovanja ( 1804 - 1809), od kojih je posebno zbog katastrofe na egru bila kritina 1809. godine, Karaore nije ni stizao da se vie posveti ureenju i podizanju svog domainstva. Prva relativno mirnija godina bila je 1810, pa je tada Karaore i mogao da se okrene podizanju svoga dvora i grada. I ve 1811. godine, uporedo se provoenjem znaajnih rformi u unutranjem ureenju zemlje, on poinje i svoje najvee graditeljske poduhvate. Dosledno tradiciji koju su u srednjem veku odravali srpski vladari, Karaore, kao to se moglo i oekivati od njega kao prvog vladaoca obnovljene Srbije postaje najrevnosniji ktitor crkava i manastira, koji su u to vreme, usled vekovnog robovanja, pruali alosnu sliku. Kako je zabeleio Dimitrij Nikolajevi Banti - Kamenski, boravei 1808. godine u Srbiji:"Po selima u Srbiji nigde nema crkava.U Beogradu sam video jednu malu drvenu ". ( Gradnja Saborne crkve u Beogradu je dovrena tek 1841). Karaore 1810. godine o svom troku opravlja manastire Manasiju i Ravanicu i obnavlja crkvu u Poreu. U samoj, pak, Topoli, uz svoj dvor 1811. godine podie svoju zadubinu, crkvu, sv. Bogorodice i zapoinje podizanje utvrenog Topolskog grada, to je predstavljalo najvei graditeljski poduhvat u tada osloboenoj Srbiji. Od tada pa do propasti 1813. godine Topola je bila veliko gradilite. Pored crkve se podie konak, grad se opasuje kamenim zidom u obliku pravougaonika, na ijem se svakom uglu nalazi kula u gradskom dvoritu se podiu i druge zgrade, meu kojima konak za goste, a u svoju staru ("na dva kata") kuu smeta svoje momke. Izvan gradskog zida, u crkvenoj avliji, podie kolsku zgradu i stan za uitelja. Takoe i crkvena porta je bila opasana neto niim kamenim zidom. Ima simbolike u tome da je za zidanje grada prvog vladaoca obnovljene Srbije, osim kamena koji je u neposrednoj blizini vaen i donoen, dovoeno i kamenje sa razruenih dvora poslednj'g srpskog despota Pavla Bakia, koji su se nalazili u susednom selu Banji pri dnu planine Venac. Plan za podizanje grada je zamisao samog Karaora, koji je i lino koliko je stizao izmeu vojnih i dravnikih poslova, pomagao majstorima i neposredno uestvovao u graenju. Topola vrvi od sveta. U nju se stiu putnici sa svih strana. Dolaze strani izaslanici crkveni velikodostojnici,

ueni ljudi, lanovi Praviteljstvujueg sovjeta, vojvode - neke radi dogovora, neke na raport; dolaze znatieljnici, vrzmaju se pijuni, najvie austrijski; dolaze alioci i nevoljnici, da potrae pravdu od bezakonja koje im se ini, najvie od osionih knezova i vojvoda; dolazi vojska na egzercir, navraaju trgovci, dolaze kola da raznesu vojnu municiju i barut, koji se u Topoli skladiti, uvebava se artiljerija, razailju se topovi sa karama i uladi u utvrena mesta i pogranine aneve; svakodnevno se stiu i iz Topole razailju u sve krajeve Srbije glasnici i pota... A povrh svega toga, Topola puna majstora - kamenorezaca, zidara, kreara, ciglara, eramidara, drvodelja, tesara, koara, kovaa, ivopisaca. Podizanje Karaorevog grada i zadubine u Topoli je, prema oceni Miodraga Kolaria, "bila itava jedna mobilizacija graevinara na teritoriji osloboene Srbije". Ve u septembru 1813. godine, razularena soldateska Sulejman-pae Skopljaka uinila je pokor u Topoli, ruei i palei grad i zlostavljajui stanovnitvo koje se nije zbealo. Po propasti ustanka, narod je jedino obnovio i za bogosluenje i potrebne obrede koliko-toliko priugotovio Vodovu crkvu u prvoj godini ponovnog pada pod Turke (1814). A deset godina po propasti ustanka i razaranja topolskog grada, 1823. godine, vredni i knjigoljubivi Topolac Milan Markovi je s metanima obnovio, bolje rei na starim temeljima iznova podigao kolsku zgradu. Dinastikom smenom na prestolu 1842. godine na vlast je doao Karaorev sin Aleksandar, koji je inae roen u Topoli, po starom kalendaru 29. septembra, a po narodnom kalendaru na Mioljdan 1806. godine. Volei, prirodno Topolu, i svagda radio boravei u njoj i, po ukorenjenom pravilu, uvek proslavljajui krsno ime u roditeljskom domu u Topoli, Sv. Klimentija, ve u prvim godinama vladavine je obnovio deo Karaorevog grada. Topola je znatno uznapredovala za vreme esnaestogodinje vladavine kneza Aleksandra Karaorevia. Kada je knez zbaen, 1858. godine i proteran iz Srbije, Topola e poeti da stagnira. No, u meuvremenu, u njoj se zaela arija, klica budue varoice. Dinastike borbe u Srbiji u prolom veku su neposredno uticale na opti razvitak Topole. Kada je 29. maja1868. godine ubijen Mihailo Obrenovi, jedan od najumnijih i najsposobnijih srpskih vladara, koji je osobito potovao Karaora, istiui da je " godina slube pod Karaorem bila vrednija i tea, nego nekih potonjih pet!," namesnici- obrenovii, zabrinuti za presto bace svu krivicu na kneza Aleksandra Karaorevia. Da bi iskorenili Karaorevie iz Srbije, pristupe rasprodaji imanja raskneza Aleksandra Karaorevia.