Assignment in English:

1. What is Poetry? - *Literary work in which special intensity is given to the expression of feelings and ideas by the use of distinctive style and rhythm, *A quality of beauty and intensity of emotion regarded as characteristic of poems: "poetry and fire are nicely balanced in the music". 2. What is Poem? - * A piece of writing that partakes of the nature of both speech and song, and that is usually rhythmical and metaphorical. 3. What is Poet? -*A person who writes poems. 4. Collect 10 local and international poems - LOCAL ~~Nakakatuwang tula, isinulat ni Julian Cruz Balmaceda KUNG MAMILI ANG DALAGA Nang may labinlimang Disyembre pa lamang ang dalagang aking naging kaibigay ganito ang laging kanyang bulay-bulay Pagkat ang ganda koy di pangkaraniwan ay pipili ako ng isang liligaw na bata, makisig, mabait, mayaman. Nang dumalawampung taon ang dalaga at ang pinipiliy di pa rin makitay ganito ang kanyang nagunita tila: Hindi kailangan kundi man pustura o kaya ay hindi sagana sa kwalta kung batat mabait ay maaari na. Nang magdalawamput lima at hindi rin yata sumisigid ang isda sa paiy ganito ang kanyang parating dasalin: Ang gulang? Hindi ko aalumanahin, may kabaitan lang na maituturing kahit matanda nay puede na sa akin. At nang tumatlumput ni sinoman wariy wala nang mabuyong sa kanyay gumiri tahas na sinabing wa(ang pagkabali: Ngayon kahit sinoy walang tangi-tangi huwag lang di mayrong sa akiy bumati.

~~Tagalog love poem by Jose Corazon De Jesus PAG-IBIG Isang aklat na maputi, ang isinusulat: luha! Kayat wala kang mabasa kahit isa mang talata. Kinabisa at inisip mulang ating pagkabata, tumanda kat nagkauban, hindi mo pa maunawa. Ang pag-ibig, isipin mo, pag inisip, nasa puso; pag pinuso nasa isip, kayat hindi mo makuro. Lapitan mo nang matagal ang pagsuyo. . . naglalaho, layuan mo at kay lungkot, nananaghoy ang pagsuyo. Ang pag-ibig na dakilay aayaw ng matagalan, parang lintik kung gumuhit sa pisngi ng kadiiman. Ang halik na ubos-tindi, minsan lamang sa halikan, at ang ilog kung bumaha, tandaan mot minsan lamang. Ang pag-ibig kapag duwag ay payapat walang agos, walang talon, walang baha, walang luha, walang lunos. Ang pag ibig na matapang ay puso ang inaanod

pati dangal, yamat dunong nalulunod sa pag-irog. Ang pag-ibig na buko pay nakikinig pa sa aral, tandang di pa umiibig, nakikita pa ang ilaw, ngunit kapag nag-alab nat pati mundoy nalimutan iyan, ganyan ang pag-ibig, damdamin at puso lamang! Kapag ikawy umuurong sa sakunat sa panganib ay talagang maliwanag at buo ang iyong isip. Takot pa ang pag-ibig mo, hindi ka pa umiibig, pag umibig, pati hukay ay aariin mong langit. Iyang mga taong duwag na ang pusoy mahihina, umibig man ay ano pa, di pag-ibig, kundi awa. Kailangan sa pag-ibig ay hirap at mga luha at ang duwag ay malayong sa pag-ibig dumakila. Ang pag-ibig ay may mata, ang pag-ibig ay di bulag, ang marunong na umibig, bawat sugat ay bulakiak. Ang pag-ibig ay masakim at aayaw sa kakabyak, o wala na kahit ano, o ibigay mo nang lahat! Akoy hindi makasulat at ang nanay, nakabantay. Asahan mo, katoto ko, hindi ka pa minamahal. Ngunit kapag sumulat na sa ibabaw man ng hukay minamahal ka na niya nang higit pa kaysa buhay. Kayo mga kabataang pag-ibig ang ninanais, kayoy mga paruparong sa ilawan lumiligid. Kapag kayoy umibig na, hahamakin ang panganib, at ang mga pakpak ninyoy masusunog sa pag-ibig! ~~Anonymous ANG KAIBIGANG TUNAY Kaibigang tunay ay laging matapat, ang tulong ay laan sa lahat ng oras. Siya ay mabait at saka marangal sa lahat ng saglit ay maaasahan. Sa pangangailangan, siya'y laging handa nang ang kaibiga'y hindi mapahiya. Siya'y nakalaan kahit na magtiis upang mapagbigyan, katotong matalik. Kaibigang lubos, kaibigang tapat ay kayamanan din ang nakakatulad.

~~This Tagalog poem was written by Iigo Ed. Regalado. DAHIL SA PAG-IBIG KAHAPON... Sa tingin koy tila pawang kalumbayan ang inihahandog ng lahat ng bagay, pati ng mabangong mga bulaklakan ay putos ng luksa at pugad ng panglaw; akala ko tuloy itong Daigdigan ay isang mallit na libingan lamang. Mangyari, Kahapon ang dulot moy lason. NGAYON... Sa mga mata ko ay pawang ligaya ang inihahandog ng bawat makita, pati ng libingang malayot ulila wariy halamanang pugad ng ginhawa; sa aking akalay tila maliit pa itong Daigdigan sa aking panata. Papaano, Ngayoy

nagwagi ang layon. BUKAS... Sino baga kaya ang makatatatap ng magiging guhit nitong ating palad? Ang buhay ng tao ay lunday sa dagat na inaamihan at hinahabagat; itong Daigdigan ay isang palanas na nabibinhian ng lungkot at galak. Bukas! Ang pag-asay mahirap mataya... ~~This short Tagalog poem is from the early 20th century.

TINDING...
Magsabi ang Langit kundi ikaw'y talang Nagbigay sa akin ng tuwa't biyaya, Magsabi ang lahat kung hindi diwata Ikaw ng lalo mang pihikang makata. Ikaw'y maniwalang ang musmos kong puso'y Natuto sa iyong humaga't sumamo, Sisihin ang iyong dikit na nagturo Sa kabuhayan ko, ng pamimintuho. At sino sa iyo ang hindi hahanga? Ikaw'y paralumang batis ng biyaya, Pakpak ng pangarap at Reyna ng awa. Ang dilim ng gabi sa aki'y natapos, Ngumiti sa tangkay ang mga kampupot, Gayon ma'y narito't puso ko'y busabos. - INTERNATIONAL A Poison Tree a poem by William Blake I was angry with my friend; I told my wrath, my wrath did end. I was angry with my foe: I told it not, my wrath did grow. And I waterd it in fears, Night and morning with my tears: And I sunned it with smiles, And with soft deceitful wiles. And it grew both day and night, Till it bore an apple bright. And my foe beheld it shine, And he knew that it was mine. And into my garden stole. When the night had veiled the pole; In the morning glad I see, My foe outstretchd beneath the tree. A charm invests a face a poem by Emily Dickinson A charm invests a face Imperfectly beheld. The lady dare not lift her veil For fear it be dispelled. But peers beyond her mesh, And wishes, and denies, Lest interview annul a want That image satisfies. Death a poem by William Butler Yeats

Nor dread nor hope attend A dying animal; A man awaits his end Dreading and hoping all; Many times he died, Many times rose again. A great man in his pride Confronting murderous men Casts derision upon Supersession of breath; He knows death to the bone Man has created death. Music, when soft voices die a poem by Percy Bysshe Shelley Music, when soft voices die, Vibrates in the memory, Odours, when sweet violets sicken, Live within the sense they quicken. Rose leaves, when the rose is dead, Are heaped for the beloved's bed; And so thy thoughts, when thou art gone, Love itself shall slumber on. Yesterday is History Emily Dickinson Yesterday is History, 'Tis so far away Yesterday is Poetry 'Tis Philosophy Yesterday is mystery Where it is Today While we shrewdly speculate Flutter both away