Abstract:

This documentation comprises of how the team collaborated in thinking, researching and making the presentation about the topic, memory and forgetting. We made use of some facts regarding Alzheimers disease which is one of the most famous forms of dementia that gradually gets worse over time. We thought of performing a drama, a talk show and a game show for we found it easy to be related to the topic given us. Moreover, other forms of memory problems are discussed through the game show.

Materials and Methods:

LCD Projector Curtains Costumes and Props Script 1 (Draft):

Tables and chairs Speakers Laptop

MGA TAUHAN: MKK: Monica as Achara Santos; Lester as Pete; Julie Ann as Nurse Karen as Andrea; Anne as Aling Mia; Feliz as Angela; Anica as Ara Paula as the Narrator (in italics)

Scene 1: Cielo: Actors ready?! Actors: Ready! Cielo: Actors on pose, beginners on stage at the count of 3, 1001, 1002, 1003... Open curtain! *2 claps* Tabloo (Lahat naka-freeze at isa-isang magpapakilala ang mga tauhan ng Maalala Ko kaya) Anne: Ako ay isa lamang biktima ng tadhana, ng karamdaman, ng kasawian. Andrea: Ako ay isang anak na tunay na nagmamalasakit sa aking ina, kahit na mali na pala ang aking paraan. Mapatawad pa kaya niya ako? Pete: Mag-iintay ako kahit na iba ang aking prinsipyo. Iintayin kita. Scene 2: (tutugtog ang maalaala ko kaya instrumental) Monica: Magandang hapon sa inyong lahat at ako po si Achara Santos upang maglahad sa inyo ng mga pangyayari ukol sa tunay na buhay. Ngayon, ating matutunghayan ang buhay ng isang pamilya na punong puno ng maraming pagsubok. Sa isang pamilya,s higit na magkakaroon ng kaliwanagan ang buhay ng bawat miyembro nito, kung nandoon ang isang ina. Ano nga ba ang gagawin ng isang ina para sa kanyang pamilya ? Ang ina ay nagsisilbing ilaw ng tahanan. Hindi lamang nagsisilbing ilaw ng tahanan, kundi, sa kanya rin nagmumula ang pag-ibig para sa kanyang pamilya dahil sa pusong mamon nito. Kung wala ang haligi ng tahanan, ang ina ang siyang magpupuno ng pagmamahal sa kanyang mga anak. Kaya naman, tunay na ang pagmamahal ng isang ina sa kanyang mga anak ay ang magbibigay pundasyon sa kanilang pamilya. Ngunit, paano na lamang kung ang pagmamahal ng ina ay mawala sa isang iglap sa kadahilanang ang alaala ng isang ina ay unti-unting manakaw? Sa hapong ito, ating matutunghayan ang mga sakripisyo, pagdurusa at pagmamahal ng isang anak sa kanyang ina na tunay nga namang taglay ang isang pagmamahal para sa kanyang anak, na di sinasadyang nawala dahil sa isang karamdaman. Scene 2: (Video background: Sunset sa Manila Bay) Nakatitig sa malayong araw na palubog si Aling Mia nang bigla siyang hinawakan sa balikat ni Andrea. Andrea: Mama, bakit ka na naman nakatulala diyan? Aling Mia: Ewan ko ba, parang ayoko na nga na minsan, isipin pa ang mga alaala pa. Ang sakit sakit kasi. Iniwan tayo ng tatay mo. Naalala ko pa yung masasayang alaala namin ng tatay mo diyan sa dalampasigan. Tapos, pati ikaw iiwan mo rin ako. Lahat na lang kayo nang-iiwan. Andrea: Inay naman! Ayoko naman pong umalis dito, kaya lang, kailangan lang po itong gawin, kasi mahal na mahal ko kayo nila Ara at Angela. Alam niyo po kung bakit ako aalis, gusto ko pong mapagtapos sila Ara at Angela. Si Ara, magkokolehiyo pa lamang tapos si Angela naman, nagkasakit kaya hindi pa pwedeng mag-grade 1. Aling Mia: Bakit anak? Kayang kaya ko naman pagtapusin yung mga kapatid mo a? Tyaka bakit ka pa aalis? Mayroon ka namang job offer sa may SGV, malaki naman sweldo mo run ha. Bakit kelangan dun ka pa sa PwC sa UK? Andrea: Mama,experience din yun, tyaka alam niyo namang gusto ko mabigay yung best ko sa inyo. Aling Mia: Hindi, hindi pwede, ayoko talaga. Alam mo, dati, nagkaroon din ako ng offer sa States para magturo, pero ayoko lumayo kasi sobrang mangungulila ako sa pagkawalay ko kina Mama, at alam kong ganun din sila! Andrea: Mama! Aling Mia: Ah basta hindi pwede!

(Umalis si Aling Mia at naiwang umiiyak si Andrea sa may sulok at biglang pinuntahan siya ng kapatid na si Ara na pangalawang kapatid nito) Scene 3: Ara: Ate, bakit ka umiiyak? Andrea: Si mama kasi, ayaw niyang pumunta ako sa UK para mapag-aral ko kayo. Ara: Ate, alam mo, wag mong intindihin si Mama, talagang mahal ka nun at mamimiss ka lang nun. Gawin mo na lang, kung anong gusto mo na alam mong makakabuti para sa lahat sa atin, matatanggap din yan ni mama. (Napaisip si Andrea.) Monica: Achara, sa mga oras na iyon, napagdesiyunan ko na gawin ang nais ko. Tama nga naman ang kapatid ko. Gusto ko rin namang makatulong kina Mama. Hindi kakayanin ng aking ina na magtrabaho dahil matanda na ito. 78 years old na ito kaya gusto ko na siyang magpahinga. I want whats best for my mother, and my family, Achara. Kaya naman, umalis ako ng bansa. Nagtrabaho ako nang maigi para lamang makapagpadala ng pera para kina Mama. Nakilala ko rin si Pete na kapwa ko Pinoy dun sa PwC sa department ng Tax Advisory, madali kong nakagaanan siya ng loob, kasi naman siya lang Pinoy dun tyaka masarap siya kausap ayun kaya apat na taon din kaming naging magkaibigan at tiyaka lang namin napagtanto na kami pala ay para sa isat isa. Achara, masaya ako kay Pete, pero, parang may kulang sa buhay ko. Noong panahon na mga iyon, tumatawag ako kina Ara, nakakausap ko sila, pero ang tanging di ko makausap ay ang aking ina. Scene 4: (Nag-ring ang cellphone ni Angela at kanya itong sinagot.) Angela: Hello? Andrea: Angela! Kamusta na! I miss you, soooo much! Angela: Ate! Ito po masaya po! Ate may good news po ako! Naka-pasa po ako sa UP! Sa Diliman pa po! Andrea: Wow naman! Ede maganda yan! Galing naman ng kapatid ko, candidate pa yan for Valedictorian ha. Angela: Oo naman ate. Mana sa iyo e! Andrea: HAHA! Ikaw talaga, si ara pala nasaan? Angela: Wala po, nasa PUP po siya ngayon may fun run daw ang BSA and siya isa sa in-charge daw doon. Andrea: Ay kaya pala, eh. Si Mama? Angela: Ay ate, hmmm, wait lang a. (Matagal ding nag-intay si Andrea sa pagkakausap nilang muli ng kanyang ina.) Angela: Gusto po kayong makausap ni Ate Andrea. (Nakatulala si Aling Mia.) Mia: Sinong Andrea?

Angela: Si ate po! Bilis na po mahal po ang charge sa calls sa ibang bansa. Mia: Wala akong kilalang Andrea. Angela: Mama naman! Mia: Sino ka ba? Hindi naman kita kilala aa? Angela: Mama? Ako po ito, si Angela. Mia: Wala naman akong anak! Saan na ba si Andrew? Angela: Mama! (Mangiyak-ngiyak si Angela sa nangyayari sa kanyang ina samantalang tulala si Mia. Bumaling si Angela sa kanyang cell phone.) Angela: Hello, ate? Andrea: Oh, bakit? Nasaan na si Mama? Angela: Ate. Andrea: Bakit? Ano bang nangyayari? Sabihin mo nga sa akin. Ayaw niya pa rin ba akong makausap? Angela: Ate, sa tingin ko, nagiging ulyanin na si mama.. Andrea: Ganoon (adlib) (Nang binaba na ni Andrea ang kanyang cellphone ay bigla na lang may tumawag sa kanya.) Pete: Hi Andy! Andrea: Oh bakit ka tumawag? Pete: Bakit? Ayaw mo ata, e. Wait, may sasabihin sana ako. Andrea: Ay, ano ba yun? Haha. Pete: Ah, okay. yayain sana kita sa Saturday sa Stocksville, pwede ka ba? Andrea: Oo naman.Sige! Pete: Okay, sige. Magbihis ka nang matino ha! Yung matino ha! Andrea: Okay! See you! Monica: Noong mga oras na iyon ay kabado ako, ewan ko ba kung bakit, dahil ba ito sa pagkikita namin ni Pete? Pero aaminin ko na nasasabik na rin akong puntahan si Pete. Ano kaya ang sasabihin noon? Nakakexcite talaga, Ate Achara. Ngunit, noong mga oras na iyon wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari kina mama. (Naaksidente si Aling Mia dahil sa isang rumaragasang kotse.) (May tatawag sa cp ni Andrea) Andrea: Hello? Angela: Ate! Umuwi ka na rito! May nangyari po kay mama!

(Kaagad siyang nagmadali at binilisang mag-ayos at mag-impake ng gamit at pumunta ng airport. Pagdating ng Pilipinas, kaagad siyang pumunta sa ospital ng kanilang ina. Pinagtanungan niya ang information area.) Andrea: Miss, saang room naka-in si Mia Lacson? Nurse: Ay maam, nadischarge na po siya kanina lang mga, 30 minutes ago ata. Andrea: Ah, ganoon ba, sige salamat miss. (Dumating si Andrea sa bahay nila, pagkapasok ay nakita niya ang kaniyang mga kapatid na pinapakain ang ina.) Andrea: Ara! Anong nangyari kay Mama? Ara: Ate, nahulog kasi siya sa hagdan habang pababa nung isang gabi kasi madalas na napapansin namin na di siya makatulog sa gabi. Kukuha sana siya ng tubig,e. Dont worry, sabi nung orthopaedist wala naman masyadong nadali, kaso dapat na raw mag-ingat kasi shes near na sa 90 and nagdedetoriate na ang health condition niya lalo na ang mga buto niya. Andrea: Mama! (Niyakap nito si Aling Mia nang buong higpit nang bigla nitong inalis ang mga kamay nito sa kanya.) Mia: Sino ba kayo? Bakit niyo ko tinatawag na Mama niyo? Kamukha ko ba talaga ang nanay niyo? Andrea: Mama! Kami ito, si Ara at si Angela at ako ito, si Andrea! Mia: I am sorry my dears but I dont really know you, guys. You must be mistaken. Monica: Alam mo ba, Tita Achara, kung gaano ka-sakit para sa isang anak na tulad kong mawalay sa aking ina na hindi ko man lamang nagawang magpaalam noong nasa tamang pag-iisip pa siya? Ang sakit! Yung tipong tumatarak sa kaloob-looban ko. Lumipas ang panahon, na tila akala ko wala nang pag-asa, at pakiramdam ko ay wala na akong magagawa pa para manumbalik ang dating kalagayan ni Mama. Kung di ako siguro umalis, hindi siya magkakaganito. May pera nga akong marami, ngunit hindi noon mabibili ang mga panahong dapat ay inalay ko sa aking ina. Iyan ang pinagsisisihan ko. Noong namatay si Papa sa isang aksidente, labis siyang nalungkot, at pinatindi ko iyon sa aking pag-alis. (Napahagulgol na lamang si Andrea sa mga binti ng kanyang pinakamamahal na ina) (Lumipas ang ilang araw, nang may kumatok sa bahay nila.Pagkabukas ay laking gulat ni Andrea.) Andrea: Bakit, paa-aa-ano mo nalaman kung saan ako nakatira? Pete: Nasa records mo, alam mo, ilang araw na akong tumatawag sa iyo, pero di mo ko sinasagot, alam mo bang sobra akong nag-aalala sa iyo? Sa condo mo naman, nung pinuntahan kita, wala ka. Ano ba talaga ang nangyayari sa iyo? Andrea: Umupo ka muna Pete. Pete: Nag-intay ako sa wala noon sa Stocksville, saying naman yung pinaplano ko, nasira tuloy. Andrea: Bakit? Ano ba dapat sasabihin mo? Pete: Umm, look, andy matagal na rin tayong magkakilala. Hindi naman na masama yung almost 5 years, dib a? Ayoko na rin kasing tumanda na ako magkakaroon ng mga anak tulad nung sa parents mo, gusto ko yung makakasama ko sila nang mahabang panahon. Kaya I want to settle down. Andrea: Ano?

(Lumuhod si Pete sa harapan nito na siyang nagpaiyak pa lalo kay Andrea.) Pete: Andrea, andeng, anduy, andy, kahit ano pang itawag ko sa iyo, will you be my queen? Will you marry me? (Napahagulgol si Andrea at pinatayo si Pete.) Andrea: Pete, alam mo namang sasagutin kong oo yan, pero ngayon, wag na muna, marami pa akong pagkukulang sa nanay ko,tapos may Alzheimer pa siya. Mahal na mahal ko siya, at ayokong dumating sa point na kapag mawawala na siya rito sa mundong ito, hindi ko pa napapakita sa kanyang mahal na mahal ko siya. Sana maintindihan mo ito, Pete. Pete: Kaya pala, ngayon ko lang napagtanto, sige okay lang. I can wait naman e basta ikaw. Sige, ang bait mo talaga. I will pray for you guys, have faith in God. Andrea: Okay sige Pete. Salamat.Ingat ka, ha. Pete: Oo naman. Iintayin pa kaya kita. Monica: Alam mo bang tita achara, sa aking puso ay nakakaramdam ako ng panghihinayang dahil sa nais ko na ring bumuo ng pamilya.. At isa pa ay minahal ko rin naman ang lalakeng iyon.Ngunit, ayokong masaktan si Mama kasi malaki pa ang kasalanan ko sa iyo. Kaya nga minsan, achara, nasasaktan ako dahil sa tuwing inaalagaan ko si Mama, para bang may nakabara sa puso ko na galit para sa aking sarili. Sa bawat pagkalimot niya sa aming nasa kanyang buhay, sa bawat pagpapahirap niya sa amin sa pagpapakain at pagaalaga sa kanya at sa lahat ng kabugnutan at kairitahang ginawa niya sa amin, nawawalan na talaga ako ng pag-asa. Pakiramdam ko ba ay nauubusan na ako ng pag-asa. Andrea: Mama, halika kain na po tayo! (Hindi umiimik si Aling Mia) Andrea: Mama, bilis na po mamaya po maliligo pa po kayo eh. (Malungkot si Andrea na pinapakain ang kanyang ina nang may pagmamahal at pagsisisi sa mga mata.) Andrea: Mama teka lang po, ihahanda ko lang po yung tubig niyong maligamgam para maligo na po kayo ha. Malamig po kasi e. (Pumunta si Andrea sa kusina upang magpakulo ng tubig. Nagulat na lamang ito nang sa pagbalik niya ay nawala na lang sa may silya ang kanyang ina.) Andrea: Mama? Mama! Saan ka na!? Mama! (Hinanap ni Andrea ang kanyang ina sa ibat ibang kuwarto dahil ang alam niya naman ay hindi na kaya ng kanyang inang pumanhik mag-isa, isa ring dahilan kung bakit hindi siya pinapabayaan ang kanyang ina na sa taas ng kuwarto matulog, kundi roon sa may babang kuwarto nito sila pinapatulog at inaasikaso, dahil na nga sa sakit nitong nagdudulot ditong maglibot kung saan saan. ) Andrea: Saan na kaya yon si mama? Punta kaya ako sa kuwarto ni Ara baka nandoon siya. (Pinuntahan nga ito ni Andrea at nakita roon si Ara.) Ara: Oh Monica: Tita Achara, labis na pagkabalisa at pagkatakot ang nadama ko nang mga oras na iyon. Hindi lang ako malung

Monica: Lumipas ang ilang taon at sa aking pag-aalaga kay Mama, doon nababawasan ang guilt na nadarama ko noong panahong iniwan ko siya. Tunay nga namang sa bawat pagtatanggi niya sa akin, mas gusto ko pa siyang alagaan at bumawi sa kanya. Doon ko napagtanto na kinakailangan kong mas pahalagahan ang aking relasyon sa aking ina, di lang dahil sa katandaan nito, kundi mahal na mahal ko siya, gusto kong mas marami pa ang mga oras na pagsasamahan namin. Alam kong kahit hindi niya ako matatandaan, nasa puso niya pa rin ako at tiyak kong nakikipaglaban ito upang mapahid ang luha na nangingilid sa aking mga mata. May mga oras na gusto kong sumuko, pero hindi pwede, dahil hindi lang ito obligasyon, kundi pagmamahal, doon din ay naging aktibo ako sa mga churches upang ipagdasal ang aking ina. Kahit na ganoon ang nangayayari sa amin, masaya pa rin dahil nararamdaman kong hindi pa rin kami pinapabayaan ng Diyos dahil binigyan niya kami ng mga mabubuting tao sa paligid namin. Pati nga mga teachers dumadalaw kay mama kasi namimiss na yung kabaitan niya. Ang swerte nga naman ng nanay ko dahil maraming nagmamahal, lalong lalo na ang Diyos. Minsan nga, hinahanda ko na ang puso ko para sa nakatakdang araw niya. Alam kong masakit, pero kelangan. Kelangang magpaalam dahil lahat naman din dadaan dun. Pinagdadasal ko na lang din na sana, hindi siya pababayaan ni God pag tatawid na siya sa kabilang buhay. Isang araw Andrea: Mama, gusto niyo po bang Makita iyong mga pictures naming noong bata pa kami? (Hindi umiimik at tulala lang si Mia kaya pinagpatuloy na lang ni Andrea ang pagpapakita ng album.) Andrea: Sige, mama, ito oh, ang ganda niyo rito noh? Kahit late niyo na kami pinanganak, maganda talaga kayo! Ayan naman si Ara nung 1st bday niya. Haha ang taba niya pa dati. Kamukha niya si Papa noh? Mia: Si-sigurado ka bang anak ko yang Ara na yan kay Andrew? Andrea: Opo! Kamukha di ba ni Papa? Tyaka sa sobrang love niyo kay Papa, lahat kami A ang initials ng names namin. Wala man lang M. Haha! (Napangiti na lamang si Aling Mia.) Andrea: Sige, mama, matulog na po kayo, marami pa tayong dapat gawin bukas tiyak ko masaya yun para sa inyo. I love you, Mama. Monica: Tita Charo, noong nakaupo ako sa tabi niya at nakaramdam ng pagkaantok, ako ay nakatulog, naramdaman kong may humaplos sa aking buhok. Pamilyar ang haplos nito noong bata pa ako. Noong aking pagdilat, nakita kong nakangiti sa akin si Mama. Mangiyak-ngiyak, humingi siya ng tawad dahil sa nangyari sa kanya. Hindi niya raw iyon sinasadya. Nais niya lang naman daw talaga takasan ang mga nangyari kay Itay noon. Mahal na mahal niya raw kasi si Itay. Wala raw akong kasalanan sa nangyari sa kanya, sapat na raw yung pagmamahal na binigay niya sa akin. Nagpasalamat na rin siya sa inilaan kong pagmamahal at pagtitiyaga sa kanya. Sa huli, sinabi niyang mahal na mahal niya kami nila Ara. Doon, nalingid ang luha sa aking mga mata. Doon na ako gumising. Andrea: Mama, napaginipan ko po kayo, ang sarap po ng pakiramdam ko ngayon. Hindi na po tulad ng dati. Monica: Tita Achara, noong sinabi ko iyon ay hinaplos at hinawakan ko sa kamay ang aking ina, nagtaka ako dahil tila matigas na ito. Andrea: Nay, nay, nay? Nay! Nay! Nay! (Nagsisigaw si Andrea at umiyak at pumasok ang mga kapatid nito. Umiyak nang umiyak ang mga kapatid nito, at siya naman ay nakatingin na lamang sa inang pinakakamamahal na may ngiting nakalingid sa mga labi.) Monica: Tita Achara, sa mga oras na iyon, hindi na ako umiyak dahil lang sa kalungkutan, kundi sa kasiyahan. Dahil sa pagmamahal na binigay ng aming ina para sa amin. Siya ay tunay nga namang isang matapang at mabuting tao, kaya alam kong hindi siya pababayaan ng Diyos. Sa mga oras na iyon,

napagtanto kong patawarin ang aking sarili at ibigay na ang lahat lahat sa Diyos ang maaring mangyari dahil Siya na ang bahala magpasya. Tunay nga naman, ang pagmamahal ng isang ina ay di mapapantayan, kaya habang buhay pa sila, pahalagahan na natin sila. Maaaring meron silang pagkakamali, pero kahit ganoon, mahal pa rin tayo ng ating mga ina. Dahil sa ilaw nilang binibigay, nagkakaroon tayo ng malasakit sa kapwa at higit sa lahat, sa Diyos. Monica as a Kenkoy way: Iyak kayo noh? Pero ngayon, hindi na dahil andito na ang magpapatawa sa inyo. (POWERPOINT IMAGE NG BOY PICK UP PATI THEME SONG NG BPU) BOY PICK UP SEGMENT: Characters: Anne as Ayt! Ayt! Cielo as BOY PICK UP Anna as Neneng B Lester as Boss Monica as Boy Back Up Julie Ann as Contender 1

Feliz, Anica, Karen and Paula as taga-hiyaw (Hiyawan ng lahat ng taga-hiyaw) Anne: Ayt! Ayt! Katahimikan! Katahimikan! Nandito na naman tayo sa isang hapon ng pick-upan. Patindihan, patindihan, kung kayo, ginaganahan, sabay sabay magtalunan! (Hiyawan at talunan) Anne: Mula sa bayan ng Marilao, kagandahan niyay Marian Rivera raw, ipinapakilala ko sa inyo si ARAW! (Hiyawan) Anne: Ang kanyang makakatunggali, sa ating kaliwa, mula naman sa dulo ng dagat na umaagos, aking sinasamo ang ghost ni Boss! (Hiyawan) Anne: Siyempre, hindi makukumpleto, kung wala ang babaeng ito, papasok sa pinto, hindi yan si Sam Pinto. Kilala sa ngalang Anna, Neneng B for Banana, maganda na seksi pa, saan ka pa! Kaya naman, tawagin na natin si Neneng B! (Hiyawan ng Neneng B) Anne: Ayt! Ayt! Katahimikan! Katahimikan! Eto na magsisimula na tayo, gaya ng dati, old school rules, 2 rounds tayo ng matinding pick-upan! Ang audience ang magsasabi ng mananalo, pero sisimulan natin yan with the JNP! (Magjnp sina Boss at Julie Ann) Okeeey, dahil nanalo si Boss, sinong gusto mong mauna? Boss: Si Marian muna bago si Ding Dong. (Hiyawan) Anne: Mauna si Araw! Are you ready?!! Go! C1: Bagyo ka ba ? Neneng B: Bakit? C1: Kasi the moment you leave my area of responsibility, you will leave my heart in the state of calamity (Hiyawan) Anne: Ay, state of calamity raw. Ano kayang sasagot diyan ni Boss! Are you ready?! Go! Boss: NBA ka ba? Neneng Banana: Bakit?

Boss: Kasi, maDALLAS kitang maalala kahit MIAMIng beses mo na akong pinagpapalit sa iba. Anne: Dallas at Miami raw! Haha! Ano kayang resbak ni Araw diyan! Araw, are you ready! Go! C1: Pader ka ba? Neneng B: Bakit? C1: kasi hinaharang mo lahat ng gustong pumasok sa puso ko e. (Hiyawan) Anne: Tingnan natin kung makakaresbak si Boss.. Are you ready? Go! Boss: Brown out ka ba? Neneng b: Bakit? Boss: Kasi wala akong makitang iba, kapag kasama kita! (Hiyawan) Anne: Ayt! Ayt! Katahimikan! Katahimikan! Tingnan natin ang magwawagi, kayo ang magsasabi! Si Araw ba? (Hiyawan) Anne: O si Boss? (Hiyawan lalo) Tagahiyaw: Boss! Boss! Boss! Boss! Anne: Malinaw na malinaw, ang nagwagi ay si Boss! At ngayon naman, tawagin naman natin ang undefeated, BOY PICK UP! (Hiyawan ng Pick Up! Pick up!) (kanta ng boy pick up) Anne: Katahimikan! Katahimikan! May napansin ako kay Boy Pick Up, parang blooming ngayon. Bakit boy pick up, muka kang babae ngayon? Siguro kaw si bi-pick up noh? (Boy pick up bubulong kay Ayt ayt!) Anne: Ah, ikaw pala yung kambal ni Osige na nga! Magsimula na tayo! Pero bago yan sino ang gusto mong mauna? (Ngunguso si Cielo kay Boss) Anne: Boss, itinuro ka na, ininguso ka na. Dahilan diyan ikaw ang mauuna, Boss are you ready? Go! Boss: Alam mo, ang sarap mong awayin! Neneng B: Bakit? Boss: Para papatulan mo ako! (Hiyawan) Anne: Ayt! Ayt! Katahimikan! Katahimikan! Mabait talaga si Boss, kaya naman tingnan natin ang isasagot ni Boy Pick up! Are you ready? Cielo: Ayyyyyyt! Anne: Go! Cielo: Ummm umm. Damo ka ba? Anna: Bakit? Cielo: Kasi. Ummmmuhhh. aanhin mo ang damo kung wala na ang kabayo? Monica: Isa kang alamat Pick-Up! (Hiyawan habang humuhooo si Cielo)

Anne: Ayt! Katahimikan! Alam kong naeexcite kayo, dahil sa matindi ang labanan pero meron pa tayong isang round at sisimulan yan ni Boss. Are you ready?! Go! Boss: Ligaw na Bala ka ba? Neneng B: Bakit? Boss: Kasi sa iba ka nakalaan, pero sa akin ka tumama. (Hiyawan) Anne: Naeexcite ka na ba Boss, alam ko excited ka na dahil sa tumitinding labanan kay Boy o Bi-Pick up, kaya naman ngayon para sa huli na magkaalaman na, boy pick up, are you ready?! Cielo: Ayyyyyyt! Anne: Go! Cielo: Bandila ka ba? Neneng B: Bakit? Cielo: Kasi, ummm ah Im sexy and I know it (tutugtog ang Im sexy and I know it.) (pinipigilan ni Boss si Back Up) Monica: DA BEST KA TALAGA PICK UP! (hiyawan) Anne: Haha! Kaya pala ikaw ha! Sexy ka nga! Bi-Pick up ka e! hahaha!! Ikaw na talaga! Tingnan na natin kung sino nagwagi, lahat ba boboto kay Boss? (walang humiyaw) Anne: Merong isa, o si Bi ay este, Boy Pick up? (hiyawan lahat) nne: Now, ang nagwagi, the undefeated, Boy Pick Up! (Tutugtog ang BPU RAP, sing along ni Cielo sa rap song ng boy pick up)

Script 2 (revised):

Background Voice: Please keep silent for the show is about to start in five minutes. BV: May we all stand for the invocation, to be followed by the National Anthem. (INVOCATION AND NATIONAL ANTHEM) (Scene of Tableau) MKK (Maalala Ko Kaya) Monica: Magandang hapon sa inyong lahat at ako po si Achara Santos upang maglahad sa inyo ng mga pangyayari ukol sa tunay na buhay. Ngayon, ating matutunghayan ang buhay ng isang pamilya na punong puno ng maraming pagsubok. Sa isang pamilya,s higit na magkakaroon ng kaliwanagan ang buhay ng bawat miyembro nito, kung nandoon ang isang ina. Ano nga ba ang gagawin ng isang ina para sa kanyang pamilya ? Ang ina ay nagsisilbing ilaw ng tahanan. Hindi lamang nagsisilbing ilaw ng tahanan, kundi, sa kanya rin nagmumula ang pag-ibig para sa kanyang pamilya dahil sa pusong mamon nito. Kung wala ang haligi ng tahanan, ang ina ang siyang magpupuno ng pagmamahal sa kanyang mga anak. Kaya naman, tunay na ang pagmamahal ng isang ina sa kanyang mga anak ay ang magbibigay pundasyon sa kanilang pamilya. Ngunit, paano na lamang kung ang pagmamahal ng ina ay mawala sa isang iglap sa kadahilanang ang alaala ng isang ina ay unti-unting manakaw?

Sa hapong ito, ating matutunghayan ang mga sakripisyo, pagdurusa at pagmamahal ng isang anak sa kanyang ina na tunay nga namang taglay ang isang pagmamahal para sa kanyang anak, na di sinasadyang nawala dahil sa isang karamdaman. Scene 2: (Video background: Sunset sa Manila Bay) Nakatitig sa malayong araw na palubog si Aling Mia nang bigla siyang hinawakan sa balikat ni Andrea. Andrea: Mama, bakit ka na naman nakatulala diyan? Aling Mia: Ewan ko ba, parang ayoko na nga na minsan, isipin pa ang mga alaala pa. Ang sakit sakit kasi. Iniwan tayo ng tatay mo. Naalala ko pa yung masasayang alaala namin ng tatay mo diyan sa dalampasigan. Tapos, pati ikaw iiwan mo rin ako. Lahat na lang kayo nang-iiwan. Andrea: Inay naman! Ayoko naman pong umalis dito, kaya lang, kailangan lang po itong gawin, kasi mahal na mahal ko kayo nila Ara at Angela. Alam niyo po kung bakit ako aalis, gusto ko pong mapagtapos sila Ara at Angela. Si Ara, magkokolehiyo pa lamang tapos si Angela naman, nagkasakit kaya hindi pa pwedeng mag-grade 1. Aling Mia: Bakit anak? Kayang kaya ko naman pagtapusin yung mga kapatid mo a? Tyaka bakit ka pa aalis? Mayroon ka namang job offer sa may SGV, malaki naman sweldo mo run ha. Bakit kelangan dun ka pa sa PwC sa UK? Andrea: Mama,experience din yun, tyaka alam niyo namang gusto ko mabigay yung best ko sa inyo. Aling Mia: Hindi, hindi pwede, ayoko talaga. Alam mo, dati, nagkaroon din ako ng offer sa States para magturo, pero ayoko lumayo kasi sobrang mangungulila ako sa pagkawalay ko kina Mama, at alam kong ganun din sila! Andrea: Mama! Aling Mia: Ah basta hindi pwede! (Umalis si Aling Mia at naiwang umiiyak si Andrea sa may sulok at biglang pinuntahan siya ng kapatid na si Ara na pangalawang kapatid nito) Scene 3: Ara: Ate, bakit ka umiiyak? Andrea: Si mama kasi, ayaw niyang pumunta ako sa UK para mapag-aral ko kayo. Ara: Ate, alam mo, wag mong intindihin si Mama, talagang mahal ka nun at mamimiss ka lang nun. Gawin mo na lang, kung anong gusto mo na alam mong makakabuti para sa lahat sa atin, matatanggap din yan ni mama. (Napaisip si Andrea.) Monica: Achara, sa mga oras na iyon, napagdesiyunan ko na gawin ang nais ko. Tama nga naman ang kapatid ko. Gusto ko rin namang makatulong kina Mama. Hindi kakayanin ng aking ina na magtrabaho dahil matanda na ito. 78 years old na ito kaya gusto ko na siyang magpahinga. I want whats best for my mother, and my family, Achara. Kaya naman, umalis ako ng bansa. Nagtrabaho ako nang maigi para lamang makapagpadala ng pera para kina Mama. Nakilala ko rin si Pete na kapwa ko Pinoy dun sa PwC sa department ng Tax Advisory, madali kong nakagaanan siya ng loob, kasi naman siya lang Pinoy dun tyaka masarap siya kausap ayun kaya apat na taon din kaming naging magkaibigan at tiyaka lang namin napagtanto na kami pala ay para sa isat isa. Achara, masaya ako kay Pete, pero, parang may kulang sa buhay ko. Noong

panahon na mga iyon, tumatawag ako kina Ara, nakakausap ko sila, pero ang tanging di ko makausap ay ang aking ina. Scene 4: (Nag-ring ang cellphone ni Angela at kanya itong sinagot.) Angela: Hello? Andrea: Angela! Kamusta na! I miss you, soooo much! Angela: Ate! Ito po masaya po! Ate may good news po ako! Naka-pasa po ako sa UP! Sa Diliman pa po! Andrea: Wow naman! Ede maganda yan! Galing naman ng kapatid ko, candidate pa yan for Valedictorian ha. Angela: Oo naman ate. Mana sa iyo e! Andrea: HAHA! Ikaw talaga, si ara pala nasaan? Angela: Wala po, nasa PUP po siya ngayon may fun run daw ang BSA and siya isa sa in-charge daw doon. Andrea: Ay kaya pala, eh. Si Mama? Angela: Ay ate, hmmm, wait lang a. (Matagal ding nag-intay si Andrea sa pagkakausap nilang muli ng kanyang ina.) Angela: Gusto po kayong makausap ni Ate Andrea. (Nakatulala si Aling Mia.) Mia: Sinong Andrea? Angela: Si ate po! Bilis na po mahal po ang charge sa calls sa ibang bansa. Mia: Wala akong kilalang Andrea. Angela: Mama naman! Mia: Sino ka ba? Hindi naman kita kilala aa? Angela: Mama? Ako po ito, si Angela. Mia: Wala naman akong anak! Saan na ba si Andrew? Angela: Mama! (Mangiyak-ngiyak si Angela sa nangyayari sa kanyang ina samantalang tulala si Mia. Bumaling si Angela sa kanyang cell phone.) Angela: Hello, ate? Andrea: Oh, bakit? Nasaan na si Mama? Angela: Ate. Andrea: Bakit? Ano bang nangyayari? Sabihin mo nga sa akin. Ayaw niya pa rin ba akong makausap? Angela: Ate, sa tingin ko, nagiging ulyanin na si mama..

Andrea: Ganoon (adlib) (Nang binaba na ni Andrea ang kanyang cellphone ay bigla na lang may tumawag sa kanya.) Pete: Hi Andy! Andrea: Oh bakit ka tumawag? Pete: Bakit? Ayaw mo ata, e. Wait, may sasabihin sana ako. Andrea: Ay, ano ba yun? Haha. Pete: Ah, okay. yayain sana kita sa Saturday sa Stocksville, pwede ka ba? Andrea: Oo naman.Sige! Pete: Okay, sige. Magbihis ka nang matino ha! Yung matino ha! Andrea: Okay! See you! Monica: Noong mga oras na iyon ay kabado ako, ewan ko ba kung bakit, dahil ba ito sa pagkikita namin ni Pete? Pero aaminin ko na nasasabik na rin akong puntahan si Pete. Ano kaya ang sasabihin noon? Nakakexcite talaga, Ate Achara. Ngunit, noong mga oras na iyon wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari kina mama. (Naaksidente si Aling Mia dahil sa isang rumaragasang kotse.) (May tatawag sa cp ni Andrea) Andrea: Hello? Angela: Ate! Umuwi ka na rito! May nangyari po kay mama! (Kaagad siyang nagmadali at binilisang mag-ayos at mag-impake ng gamit at pumunta ng airport. Pagdating ng Pilipinas, kaagad siyang pumunta sa ospital ng kanilang ina. Pinagtanungan niya ang information area.) Andrea: Miss, saang room naka-in si Mia Lacson? Nurse: Ay maam, nadischarge na po siya kanina lang mga, 30 minutes ago ata. Andrea: Ah, ganoon ba, sige salamat miss. (Dumating si Andrea sa bahay nila, pagkapasok ay nakita niya ang kaniyang mga kapatid na pinapakain ang ina.) Andrea: Ara! Anong nangyari kay Mama? Ara: Ate, nahulog kasi siya sa hagdan habang pababa nung isang gabi kasi madalas na napapansin namin na di siya makatulog sa gabi. Kukuha sana siya ng tubig,e. Dont worry, sabi nung orthopaedist wala naman masyadong nadali, kaso dapat na raw mag-ingat kasi shes near na sa 90 and nagdedetoriate na ang health condition niya lalo na ang mga buto niya. Andrea: Mama! (Niyakap nito si Aling Mia nang buong higpit nang bigla nitong inalis ang mga kamay nito sa kanya.) Mia: Sino ba kayo? Bakit niyo ko tinatawag na Mama niyo? Kamukha ko ba talaga ang nanay niyo?

Andrea: Mama! Kami ito, si Ara at si Angela at ako ito, si Andrea! Mia: I am sorry my dears but I dont really know you, guys. You must be mistaken. Monica: Alam mo ba, Tita Achara, kung gaano ka-sakit para sa isang anak na tulad kong mawalay sa aking ina na hindi ko man lamang nagawang magpaalam noong nasa tamang pag-iisip pa siya? Ang sakit! Yung tipong tumatarak sa kaloob-looban ko. Lumipas ang panahon, na tila akala ko wala nang pag-asa, at pakiramdam ko ay wala na akong magagawa pa para manumbalik ang dating kalagayan ni Mama. Kung di ako siguro umalis, hindi siya magkakaganito. May pera nga akong marami, ngunit hindi noon mabibili ang mga panahong dapat ay inalay ko sa aking ina. Iyan ang pinagsisisihan ko. Noong namatay si Papa sa isang aksidente, labis siyang nalungkot, at pinatindi ko iyon sa aking pag-alis. (Napahagulgol na lamang si Andrea sa mga binti ng kanyang pinakamamahal na ina) (ADLIB UNTIL THE END) Memo Plus Gold Commercial: Class: Good morning Maam! Cielo: Good morning class. Today, we are going to discuss about biology. But before proceeding to the subtopics, what is biology? Anna: Biology is the study of. Ano nga pala yun? (Papasok si Kuya kim) Kim: Mahina na ang memory? Ano ba ang cause nito? Araw-araw, may mga neurons na humihina at nasisira. At kapag di naagapan, pupuruhan ang memorya. Upang maiwasan, magmemo plus Gold! Mula sa Bacopa Monniera, itong food natural iodetic supplement, tumutulong magrestore at magpasigla ng signals between brain neurons, para lagging sharp, take Memo Plus Gold. Lamang ang may good memory! Who Wants to Be A Millionaire? (Introduction na kanta ng Who wants to be a millionaire. Eentra si boss sabay palakpakan and hiyaw ng Bossing, Bossing, Bossing!) Boss: Magandang hapon, Pilipinas! Nandito na naman ako para magbigay ng kaalaman at kasiyahan dito sa inyong paboritong game show ng bayan, Who Wants to be A Millionaire? (Tugtog ng theme song uli ng who wants..) Boss: How are you, guys? Crowd: Fine! Boss: Weh, parang mga baka lang, faayn.. Haha, are you ready? Crowd: Yes. Boss: Okay yan, ready nlng kayo baka kayo mapili. 30,000 din yan.. At dahil hindi nanalo ang last week na contestant natin, tawagin na natin ang ating first contestant, Anna. Azores. Boss: Okay, Anna ready ka na ba sa hot seat. Anna: Oo na lang! Boss: Sige, and now, lets play who wants to be a millionaire! (tutugtog ang 16,000 lets play na theme song) Boss: Okay for the first question, it is defined as an organism's ability to encode, retain, and recall information Boss: A. Agnosia B. Memory C. Alzheimers D. Dementia Anna: C. Alzheimers, final answer. Boss: Okay ang sagot mo ay Alzheimers. Anna: Ay di pala! Boss: The correct answer is. B., Memory is defined as an organism's ability to encode, retain, and recall information. Boss: Okay lang yun, better luck next time na lang. Boss: Okay, tawagin naman natin ngayon ang ating second contestant, Anica Olaso. (palakpakan sabay theme song ng 1,000,000 win.) Boss: Okay sumalang na tayo sa hot seat.(16,000 theme song)

Anica: Boss, ang gwapo niyo pop ala talaga sa personal! Boss: Alam ko na yan matagal na. Anica: Ay boss, pwede po pabati? Boss: Sige lang. Anica: Binabati ko po pala lahat ng mga sumusuporta sa akin dyan sa Barangay Batong Bakal Woooh! Artista na ako! Boss: Okay, relax muna ha, pwede na ba tayong magstart? Anica: Sige po. Boss: Okay for the first question, it is a neurological disorder caused by the lack of thiamine (vitamin B1) in the brain. Anica: Yung totoo, easy round ba tlaga ito bossing? Boss: Patapusin mo muna ako. A. Agnosia B. Dementia C. Korsakoff's syndrome D. Repressed Memory Anica: Boss naman, can I use a lifeline? Boss: Sige lang. I choose to call a friend. Anica: Hello? Ate, pakisagot naman nito. Ano itong it is a neurological disorder caused by the lack of thiamine (vitamin B1) in the brain. . Agnosia. Dementia. Korsakoff's syndrome o Repressed Memory? Feliz: Dementia! (bad clock times up theme song) Boss: Okay, ano na sa tingin mo? Anica: Hindi naman pwede yung dementia, kasi yung dementia is not a single disease tapos yung agnosia is due to brain injury ata. Grabe ang gulo, since ndi ko alam yung korsakofff, I will go for repressed memory. Boss: Is that your final answer? Anica: hmm.. yes. Boss: Okay the correct answer is korsakoffs syndrome. (lose sounds) Boss: Okay, wala pa talaga atang mananalo rito for this day a. Okay, tawagin na natin ang ating third contestant, si Precious Cielo Olegario. Cielo: Good aftie, boss. Boss: Magandang hapon naman din. I have a feeling na ikaw mag-uuwi ng price natin ngayon. Cielo: Sure ba kayo diyan? Boss: Oo naman, kaya nga precious e, youre precious. Cielo: Ay okay po haha. Boss: So are you ready for the hot seat? Cielo: Opo. Boss: Sige tara na. (win sounds) Boss: For the first question, it is known as piking or hyperthymestic syndrome is a condition in which the individual possesses a superior autobiographical memory, meaning they can recall the vast majority of personal experiences and events in their lives. Boss: A. Hyperthymesia B. Parkinsons Disease C.Huntingtons Disease D. Agnosia Cielo: I go for A. Hyperthymesia. Boss: Wow.You just won 10,000 pesos! (Palakpakan sabay theme song na 16,000) Boss: Now for the second question para sa 100,000, the question is It is an inherited progressive disorder of the brain that leads to uncontrolled movements, emotional instability, and loss of intellectual faculties. Boss: A. Agnosia B. Anterograde Amnesia C. Huntingtons Disease D. Parkinsons Disease Cielo: Can I call my friend? : Boss: Sure. (Ring) Cielo: Julie,friend, what do you think ang sagot dito.. It is an inherited progressive disorder of the brain that leads to uncontrolled movements, emotional instability, and loss of intellectual faculties. A. Agnosia B. Anterograde Amnesia C. Huntingtons Disease D. Parkinsons Disease. Julie Ann: Ha? Ano? (times up) Cielo: (adlib na lang) C. Huntingtons Disease. Boss: Is that your final answer? Cielo: Yes bossing. Boss: Dahil diyan, you just won 100,000. (tutugtog ang 1m song) Cielo: Wow tsamba naman yan!

Boss: Tsamba raw oh.. Haha, okay naman maging humble haha. Anyway, lets proceed to the last question, here is the last question. Boss: For 1 million pesos, the question is What is a neurodegenerative disease whose movement is normally controlled by dopamine (a chemical that carries signals between the nerves in the brain)? Boss: A. Parkinsons Disease B. Schizophrenia C. Alzheimers Disease D. Wernicke-Korsakoff syndrome Boss: Whats your answer? Cielo: Hala, ang hirap. Boss: Now, I would ask you, if you lose sa next question, your prize would be reduced to 10,000, its either you risk or not. Cielo: Sayang nandito naman na ako e haha, tingin ko, A. Parkinsons Disease yan. Boss: Is that your final answer? Cielo: Yes. Boss: Manalo nga kaya si Cielo ng isang milyon, o uuwi siya nang luhaan. Malalaman natin yan sa pagbabalik ng Who Wants to Be A Millionaire. McDonalds Groovy Memory Commercial: (Old Man 1 and 2, inside McDo, observing other younger McDo customers) Old Woman 1: Checkered, Luma na Yan. Old Woman 2: Yung sumbrero pare, Dati na Yan. Old Woman 1: Pakape kape pa ah. Old Woman 2: Parang tayo lang dati yan. (Old Woman 3 joins the table, carrying a tray of three McFloats) Old Woman 3: *Inviting* Old Woman 2: Himala, nagblow-out si kulot. Old Woman 3: Uy! Ang daming bagong Apps ngayon ah. Old Woman 2: Konti na lang memory ko eh.. Sino ka na nga?! (Tawanan) (theme song opening ng Who Wants to Be A Millionnaire) Boss: At ngayon, muli tayong nagbabalik, ngayon ay nakakaba nga naman dahil hindi natin alam kung si Cielo ay panalo. (kakaba mode na theme song) Cielo: Kinakabahan ako. Boss: Sinagot mo yan e haha.. We will see. Lets go back to the question. What is a neurodegenerative disease whose movement is normally controlled by dopamine (a chemical that carries signals between the nerves in the brain)? A. Parkinsons Disease B. Schizophrenia C. Alzheimers Disease D. Wernicke-Korsakoff syndrome and you answered A. Parkinsons Disease. Boss: The correct answer is A. Parkinsons Disease, congratulations you just won 1m pesoses! Kaya naman tayo ay magsasama sama uli sa paboritong game show ng bayan, Who Wants to be A Millionnaire (theme song) Commercial on McDo: Lolo: Saan ka ba galing Gina? Karen: Lo, Karen po. Lolo: Kasi ang tagal na nating hindi nagkikita, Gina. O sige kain na, Gina. Karen: Karen po. (hinati ung burger) Lolo: Ito para sa paborito kong apo si Karen. Talk show Host : Good afternoon to our studio audiences and to everyone who are watching us around the world. Welcome to A Talk to Remember!!

CLAP Host : Espesyal ang discussion natin kasi napakasensitive nitong pag-usapan pagdating sa iba. Karamihan sa atin ay alam kung ano yung tinatawag na Alzheimers disease, pero ang ilan sa atin ay hindi pa masyadong aware sa bagay na ito. So ano nga ba ang Alzheimers disease? Para palawakin pa ang ating kaalaman ay nag-imbita tayo ng isang expert neurologist pagdating sa ganyang usapan Kaya naman, let us all welcome our guest for today Dr. Seminiano! CLAP Host : Good afternoon po Doc Seminiano Doctor: Good afternoon din! (w/ a smile) Host: Yun nga po, ang topic po natin is about Alzheimers disease. So, would you explain about this para sa mga concerned audience na nanood? Doctor: Ok, so ang Alzheimers Disease (AD) ay ang pangunahing sanhi ng dementia, isang sakit na nakaaapekto sa pag-iisip at pakikisalamuha ng isang tao na kung mapabayaan at lumala ay maaaring maging sagabal sa pang-araw-araw na gawain Sa Alzheimers Disease, ilang parte ng pabrika ng mga brain cells ang nasisira at nagiging dahilan ng paghinto o pagkabigo ng sistema na magawa ng maayos ang trabaho nito. Hindi pa rin sigurado kung ano ang nagiging sanhi at kung saan at paano nagsisimula subalit ang paghintong ito ay nagiging dahilan ng pagkamatay ng mga brain cells . Host: Ahh, ano po kaya yung mga symptoms ng isang alzheimers patient? Doctor: Good question. Ang alzheimers disease kasi ay isang progressive disease, it means na habang tumatagal ay lalong lumalala ang sitwasyon ng pasyente. Patients lose their abilities to think, reason and judge clearlyand! this cognitive impairment will likely affect problem solving, language, personality and behaviour. Moreover, ang Alzheimers Disease ay maaring uriin bilang Early onset at Late onset. Ang early onset ay ang Alzheimers Disease na nagsimula ng maaga o nagpakita sa taong edad 65 pababa. Habang ang Late onset naman ay ang AD na nagpapakita sa taong edad 65 pataas. Host: So, ano po ba ang cure for such disease? Doctor: Sa kasalukuyan ay walang gamot para sa Alzheimers Disease. Tanging suportang emosyonal sa pasyente at sa kanilang pamilya gayundin ang ilang gamot para sa ilang tiyak na sintomas ang naipagkakaloob. Host: So makikita natin mga kaibigan na ang Alzhemiers disease pala ay (summary) (yung doctor tumutungo, means nag-aagree) Host: Abangan mamaya ang interview ko w/ Ms. Lacson na na-feature sa

MKK, naaalala niyo pa ba siya? Dont go away, we will be right back! (Commercial) Audience clap (kasama na si Ms. Andrea Lacson) Host: Good afternoon Ms. Lacson! Ikwento mo naman sa amin yung experiences mo noon ang iyong mother ay tinamaan ng sakit na Alzheimer . Was it difficult?

Ms Lacson : Now, 10 years after she died sobra pa rin ang lungkot na nararamdaman ko. Masakit kasi maski kaming mga sarili niyang anak ay nakakalimutan niya kaya its very hard to bear that situation. Mahirap din kasi parang hindi na siya yung dati mong nakilala at yung nagpalaki sayo. Hindi na niya naaalala lahat ng pinagsamahan namin at pati na rin ang sarili niya ay napapabayaan na niya. Wala naman akong magawa kundi tulungan na lang siya sa mga ginagawa niya at syempre nagpapakatatag na lng kami para din sa kanya. Host : Im sorry to hear that but its true na suporta at pagmamahal na lang ang mabibigay natin sa kanila. Tiyaga at pasensya lang. Pwede mo bang ikwento kung pano nagsimula ito at ano yung worst experience mo noon. Ms. Lacson: Ang masakit kasi talaga, yung tipong hindi niya kami naaalala kahit anong pagpapakita namin sa kanya ng mga bagay na magpapaalala sa kanya. Tapos, minsan pa, madalas siyang matutrete sa ibat ibang lugar. Kaya naman kung saan saan na lang siya napupunta hindi na namin siya mapigilan napakabugnutin niya pa. Host : Anu-ano naman ang mapapayo mo sa lahat ng mga tagapanuod natin na may parehas ng sitwasyon sayo? Ms. Lacson : Yun..uhm..Kahit may pera kayo, wala rin, walang cure diyan.Tiyaga at walang limitasyon na pagmamahal kasi wala nang mag-aalaga sa kanila kundi kayo lang at wag na wag kayong susuko dahil lahat ng mga worst, mararanasan mo, pero in the end, worth it naman dahil napakita natin sa kanilang mahal natin sila. Maraming salamat sa pagpapaunlak mo sa aming programa at pati na rin dun sa mga shinare mo na experiences. Host: At ngayon, bilang pagtatapos, panuorin natin Ang isang video clip about alzheimers disease

(tatayo ang host pati ang mga guests at magshashake hands..EXIT)

***VIDEO C LIP***

Content:

This documentation started on February 18, 2012, where the class of BSA I-11 was grouped into five. On this day, our group, which was Group 2, was given the topic memory and forgetting which features the memory problem Alzheimers disease. This day, there were various methods as to how our group would present the topic given to us. This includes: (1) MKK (Maalala Ko Kaya), (2) Ako Buday, (3) Boy Pick Up and (4)Kris TV Talkshow.

Leader of the group writing the ideas of the members for the presentation

Group 1 and 2 Leaders pick their topics for the presentation

On February 28, 2012, the group made their first rehearsal by utilizing the script 1 (draft) which was later revised for the main points concerning the topic given were not emphasized.

The members of the group reading and rehearsing their lines from the script

Meanwhile, on March 3, 2012, the group made their general practice and revision of the script. The storyline of the drama was altered. Furthermore, the Boy Pick Up Parody and Ako Buday were removed for having no relation to the topic presented. Moreover, talk shows, game shows and commercials were added to the final copy of the script.

The group poses as they practice for their tableau

Research about the Topic:

Dementia is a loss of brain function that occurs with certain diseases. Alzheimer's disease (AD), is one form of dementia that gradually gets worse over time. It affects memory, thinking, and behavior. Memory impairment, as well as problems with language, decision-making ability, judgment, and personality, are necessary features for the diagnosis.

Causes Age and family history are risk factors for AD.

As you get older, your risk of developing AD goes up. However, developing Alzheimer's disease is not a part of normal aging. Having a close blood relative, such as a brother, sister, or parent who developed AD increases your risk. Having certain combination of genes for proteins that appear to be abnormal in Alzheimer's disease also increases your risk. Longstanding high blood pressure History of head trauma Female gender In early onset AD, symptoms first appear before age 60. Early onset AD is much less common than late onset. However, it tends to progress rapidly. Early onset disease can run in families. Several genes have been identified. Late onset AD, the most common form of the disease, develops in people age 60 and older. Late onset AD may run in some families, but the role of genes is less clear.

Other risk factors that are not as well proven include:

There are two types of AD -- early onset and late onset.

The cause of AD is not entirely known, but is thought to include both genetic and environmental factors. A diagnosis of AD is made when certain symptoms are present, and by making sure other causes of dementia are not present. The only way to know for certain that someone has AD is to examine a sample of their brain tissue after death. The following changes are more common in the brain tissue of people with AD:

"Neurofibrillary tangles" (twisted fragments of protein within nerve cells that clog up the cell) "Neuritic plaques" (abnormal clusters of dead and dying nerve cells, other brain cells, and protein) "Senile plaques" (areas where products of dying nerve cells have accumulated around protein).

When nerve cells (neurons) are destroyed, there is a decrease in the chemicals that help nerve cells send messages to one another (called neurotransmitters). As a result, areas of the brain that normally work together become disconnected. The buildup of aluminum, lead, mercury, and other substances in the brain is no longer believed to be a cause of AD.

In-Depth Causes Symptoms Dementia symptoms include difficulty with many areas of mental function, including:

Language Memory Perception Emotional behavior or personality Cognitive skills (such as calculation, abstract thinking, or judgment)

Dementia usually first appears as forgetfulness. Mild cognitive impairment is the stage between normal forgetfulness due to aging, and the development of AD. People with MCI have mild problems with thinking and memory that do not interfere with everyday activities. They are often aware of the forgetfulness. Not everyone with MCI develops AD. Symptoms of MCI include:

Forgetting recent events or conversations Difficulty performing more than one task at a time Difficulty solving problems Taking longer to perform more difficult activities Language problems, such as trouble finding the name of familiar objects Misplacing items Getting lost on familiar routes Personality changes and loss of social skills Losing interest in things previously enjoyed, flat mood Difficulty performing tasks that take some thought, but used to come easily, such as balancing a checkbook, playing complex games (such as bridge), and learning new information or routines

The early symptoms of AD can include:

As the AD becomes worse, symptoms are more obvious and interfere with your ability to take care of yourself. Symptoms can include:

Forgetting details about current events Forgetting events in your own life history, losing awareness of who you are Change in sleep patterns, often waking up at night Difficulty reading or writing Poor judgment and loss of ability to recognize danger Using the wrong word, mispronouncing words, speaking in confusing sentences

Withdrawing from social contact Having hallucinations, arguments, striking out, and violent behavior Having delusions, depression, agitation Difficulty doing basic tasks, such as preparing meals, choosing proper clothing, and driving Understand language Recognize family members Perform basic activities of daily living, such as eating, dressing, and bathing Incontinence Swallowing problems

People with severe AD can no longer:

Other symptoms that may occur with AD:

In-Depth Symptoms Exams and Tests AD can often be diagnosed through a history and physical exam by a skilled doctor or nurse. A health care provider will take a history, do a physical exam (including a neurological exam), and perform a mental status examination. Tests may be ordered to help determine whether other medical problems could be causing dementia or making it worse. These conditions include:

Thyroid disease Vitamin deficiency Brain tumor Stroke Intoxication from medication Chronic infection Anemia Severe depression

Computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI) of the brain may be done to look for other causes of dementia, such as a brain tumor or stroke.

In the early stages of dementia, brain image scans may be normal. In later stages, an MRI may show a decrease in the size of different areas of the brain. While the scans do not confirm the diagnosis of AD, they do exclude other causes of dementia (such as stroke and tumor).

In-Depth Diagnosis

Treatment Unfortunately, there is no cure for AD. The goals in treating AD are to:

Slow the progression of the disease (although this is difficult to do) Manage behavior problems, confusion, sleep problems, and agitation Modify the home environment Support family members and other caregivers

DRUG TREATMENT Most drugs used to treat Alzheimer's are aimed at slowing the rate at which symptoms become worse. The benefit from these drugs is often small, and patients and their families may not always notice much of a change. Patients and caregivers should ask their doctors the following questions about whether and when to use these drugs:

What are the potential side effects of the medicine and are they worth the risk, given that there will likely be only a small change in behavior or function? When is the best time, if any, to use these drugs in the course of Alzheimer's disease?

Two types of medicine are available:

Donepezil (Aricept), rivastigmine (Exelon), and galantamine (Razadyne, formerly called Reminyl) affect the level of a chemical in the brain called acetylcholine. Side effects include indigestion, diarrhea, loss of appetite, nausea, vomiting, muscle cramps, and fatigue. Memantine (Namenda) is another type of drug approved for treating AD. Possible side effects include agitation or anxiety.

Other medicines may be needed to control aggressive, agitated, or dangerous behaviors. These are usually given in very low doses. It may be necessary to stop any medications that make confusion worse. Such medicines may include painkillers, cimetidine, central nervous system depressants, antihistamines, sleeping pills, and others. Never change or stop taking any medicines without first talking to your doctor. SUPPLEMENTS Many people take folate (vitamin B9), vitamin B12, and vitamin E. However, there is no strong evidence that taking these vitamins prevents AD or slows the disease once it occurs.

Some people believe that the herb ginkgo biloba prevents or slows the development of dementia. However, high-quality studies have failed to show that this herb lowers the chance of developing dementia. DO NOT use ginkgo if you take blood-thinning medications like warfarin (Coumadin) or a class of antidepressants called monoamine oxidase inhibitors (MAOIs). If you are considering any drugs or supplements, you should talk to your doctor first. Remember that herbs and supplements available over the counter are NOT regulated by the FDA. In-Depth Treatment Support Groups For additional information and resources for people with Alzheimer's disease and their caregivers, see Alzheimer's disease support groups. Outlook (Prognosis) How quickly AD gets worse is different for each person. If AD develops quickly, it is more likely to worsen quickly. Patients with AD often die earlier than normal, although a patient may live anywhere from 3 - 20 years after diagnosis. The final phase of the disease may last from a few months to several years. During that time, the patient becomes immobile and totally disabled. Death usually occurs from an infection or a failure of other body systems. Possible Complications

Loss of ability to function or care for self Bedsores, muscle contractures (loss of ability to move joints because of loss of muscle function), infection (particularly urinary tract infections and pneumonia), and other complications related to immobility during end stages of AD Falls and broken bones Loss of ability to interact Malnutrition and dehydration Failure of body systems Harmful or violent behavior toward self or others Abuse by an over-stressed caregiver

When to Contact a Medical Professional Call your health care provider if someone close to you experiences symptoms of senile dementia/Alzheimer's type.

Call your health care provider if a person with this disorder experiences a sudden change in mental status. (A rapid change may indicate other illness.) Discuss the situation with your health care provider if you are caring for a person with this disorder and the condition deteriorates to the point where you can no longer care for the person in your home. Prevention Although there is no proven way to prevent AD, there are some practices that may be worth incorporating into your daily routine, particularly if you have a family history of dementia. Talk to your doctor about any of these approaches, especially those that involve taking a medication or supplement.

Consume a low-fat diet. Eat cold-water fish (like tuna, salmon, and mackerel) rich in omega-3 fatty acids, at least 2 to 3 times per week. Reduce your intake of linoleic acid found in margarine, butter, and dairy products. Increase antioxidants like carotenoids, vitamin E, and vitamin C by eating plenty of darkly colored fruits and vegetables. Maintain a normal blood pressure. Stay mentally and socially active throughout your life. Consider taking nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) like ibuprofen (Advil, Motrin), sulindac (Clinoril), or indomethacin (Indocin). Statin drugs, a class of medications normally used for high cholesterol, may help lower your risk of AD. Talk to your doctor about the pros and cons of using these medications for prevention.

In addition, early testing of a vaccine against AD is underway.

References
Aisen PS, Schneider LS, Sano M, Diaz-Arrastia R, van Dyck CH, et al. High-dose B vitamin supplementation and cognitive decline in Alzheimer's disease: a randomized controlled trial. JAMA . 2008;300:1774-1783. DeKosky ST, Williamson JD, Fitzpatrick AL, Kronmal RA, Ives DG, Saxton JA, et al. Ginkgo biloba for prevention of dementia: a randomized controlled trial. JAMA . 2008;300:2253-2262. Mayeux R. Early Alzheimers disease. N Engl J Med . 2010 Jun 10;362(4):2194-2201. Querfurth HW, LaFerla FM. Alzheimer's disease. N Engl J Med . 2010 Jan 28;362(4):329-44.