Davor Šeovac

Besjeda: Čovjek se pozna po govoru

Kad kažemo „Čovjek se pozna po govoru“ mi mislimo da se ljudi ističu po svojoj sposobnosti
držanja govora, besjede, medjusobom. To isticanje u držanju govora može biti pozitivno i
negativno.
U svakodnevno životu, privatnom ili javnom čovjek susreće, nove ljude. Tako da smo
prinuđeni da damo svoj sud o tim ljudima, kakvi su oni, koji je njihov moto i sl. Tako da mi
često napravimo gresku, kod našeg suda o tom čovjek. Vjerovatno zato sto uvjek vidimo ono
što hoćemo da vidimo a ne ono što treba da vidimo. Čovjeka pretežno ocjenjujemo po
njgovom ponašanju, njegovom načinu oblačenja, a najviše po njegovom govoru. Svi ti ljudi
su neki govornici, razlikuju se po tome što su neki bolji a neki lošiji. Ne kaže se džabe
„Čovjek se pozna po govoru“. Od antičke Grčke pa sve do danas su se cenili veliki besjednici,
govornici. Neki su ih volili a neki su ih se plašili! Na primer Rimljani nisu imali vojnićkog
genija ranga jednog Aleksandara Velikog, Hanibala ili Spartaka, ali su imali velike politićare
koji su bili izuzetni besednici u čemu se ogledala njihova snaga. Najpoznatiji od svih vladaa
Julije Cezar, je došao na vlast zahvaljujući svm besedništvu. Ne treba zaboravljati slavne
advokate i njihove govore koji se i danas čitaju.
Mnogi veliki filozofi su bili besjednici u staroj Grčkoj, i bili su prepoznatljivi po svome
govoru i isticali se iz običnog naroda zahvlajujući svom govoru, sto nam govori da se čovjek
pozna po govoru. Njihova besjeda je toliko dobra i čuvena bila da su te iste besjede držali
pred kraljem, sultanom (primjer: knjige hiljdu i jedne noći), carem. Neki su od njih bili i
učitelji na dvoru. Sto je za ono vrijeme bio veoma veliki položaj u društvu, i veliki uspeh.
Filozofi u vrijeme svoje slave su služili u glavnom za prenos informacija iz jednog sela u
drugo ili iz jednog polisa u drugi i obrnuto. Danas nemamo potreba za tim, a filozofi su dobili
novu ulogu. Iako je izumrla ona vrsta filozofa koja je služila za prenos informacija s jednog
mesta na drugi, nije izumrla potreba za besjedom, niti će ikad.
Danas često možemo na svadbama, poslovnim koktelima, rođendanima, političkim
skupovima, prezentacijama itd. videti da neko drži besjedu o nečem. Na primer kad se beseda
drži na političkim skupovima obično se govor glavnog, tj. presedavajućeg stranke ili partije
razlikuje znatno od ostalih, taj govor je obično mnogo bolje pripremljen od ostalih. I uvek se
priprema u skladu sa publikom, slusaocima, s ciljem da bi bila što jasnija slušaocima.Tako da
mi po govoru možemo zaključiti ko se izdvaja iz svega toga i ko je dominantan, tj. glavni u
prisutnom društvu. Zbog toga je česta izreka „Čovjek se pozana po govoru“!
Pored ove goge navedene izreke ima i izreka „Čovjeka ne cini odjelo“, to jeste tako, al jedan
besjednik koji drži govor i ako misli da mu ta besjeda bude uspješna mora da pazi kad će sta
da obuče, tj. ne smije da odudara od sredine u kojoj drži govor. Da bi imao dobar uticaj na
svoju publiku.