Publije Valerije Publikola ili Poplikola (Publius Valerius Publicola ili Poplicola), (u. 503. pne.

) bio je rimski plemi, politiar i dravnik, najpoznatiji je po tome to je bio konzul, odnosno kolega Lucija Junija Bruta prvog konzula i osnivaa Rimske Republike. Publije Valerije je pripadao rodu Valerija, plemia sabinskog porijekla koji su se u Rimu naselili pod vladavinom sabinskog kralja Tita Tacijasredinom 8. vijeka pne. Njegova je porodica bila bogata i ugledna, ali i sklona dobrotvornom radu meu plebsom, zbog ega je Publije Valerije i dobio nadimak "Publicola" (grubo prevedeno "Prijatelj naroda"). Kada su godine 510. pne. Lucije Junije Brut i Lucije Tarkvinije Kolatin svrgnuli kralja Tarkvinija Oholog i ustanovili republiku, Publikola je oekivao da e biti izabran za konzula zajedno s Brutom. Kada je izabran Kolatin, Publikola je bio razoaran i povukao se iz politike. To su nastojali iskoristiti dounici prognanog Tarkvinija i nagovoriti ga da pomogne u kontrarevoluciji i restauraciji monarhije. Publikola ne samo da je to odbio, nego je uz pomo svog roba Vindicija razotkrio druge zavjerenike, ukljuujui pripadnike uglednih porodica Aquilla, pa ak i Brutovu djecu. Publikola je bio jedan od glavnih svjedoka na suenju tokom na kraju kojeg su zavjerenici osueni i pogubljeni. Kolatin se tada suoio sa sve veim nezadovoljstvom zbog toga to pripada omraenom klanu Tarkvinija, te je pristao povui se iz Rima. Na njegovo je mjesto izabran Publikola. Godine 509. pne. Brut je umro, i Publikola mu je priredio velianstveni pogreb. Potom je neko vrijeme Publikola kao konzul vladao sam te je sagradio velebnu

palau na Velijskom brdu. Kada su ga Rimljani to shvatili kao znak da eli postati kraljem, Publikola je dao sruiti palau za jednu no. Potom je u nekoliko mandata izabran za konzula te je proveo niz vanih reformi. Tako je imenovan je cijeli niz novih lanova Senata, iji se broj bio smanjio usred Tarkvinijeve strahovlade i revolucije; svaki Rimljanin je dobio pravo da se imenuje konzulom, a na odluke konzula se moglo aliti; svaki pokuaj uspostave monarhije se mogao kazniti smru od ruke bilo kojeg Rimljanina (ime su kasnije Osloboditelji pravdali ubistvo Cezara); siromani graani su osloboeni poreza, a patriciji su za iste zloine bili kanjavani stroe od plebejaca. Publikoline mandate je obiljeio rat s Porsenom, monim kraljem etrurskog glada Kluzija koji je elio vratiti svog roaka Tarkvinija na vlast. Publikola je bio ranjen u okrajima i nije mogao sprijeit Porsenu da opsjedne grad. Meutim, Porsena je, impresioniran hrabrou Rimljana kao to su Horacije Koklo i Mucije Scevola, oko godine 507. pne. pristao odustati od opsade, te se zadovoljio uzimanjem talaca meu kojima je bila Publikolina ki Valerija. Godine 506. pne. dolo je do rata Rima sa Sabinjanima. Publikola je iz njega izaao kao pobjednik, a zahvalni graani su mu sagradili kuu na Palatinu. Godinu kasnije su Sabinjani poeli dogovorati proturimsku koaliciju s Latinskim savezom. Publikola je ovaj put reagirao diplomatski, privukavi na svoju stranu sabinskog velmou Atija Klausa koji je s 5.000 pristaa doao u Rim i postao praotac uglednog klana Klaudijevaca. Kada je Publikola godine 503. pne. umro, ispostavilo se kako nema novaca. Trokovi pogreba su namireni tako to je svaki graanin dao jedan quadrans. Publikola je sahranjen na Velijskom brdu - unutar zidova grada - te tako stvorio presedan za povlasticu koju e koristiti lanovi njegovog klana.

Publikola je, slino kao i Brut, zbog svojih dravnikih vrlina u 18. vijeku postao uzorom za pristae tadanje republikanske ideologije. Ideolozi amerike revolucije Alexander Hamilton, James Madison i John Jay su mu odali poast tako to svoje znamenite Federalistike spise izdali pod zajednikim pseudonimom "Publius".