A historia dun pirah

As veces recoecer que algo non ten futuro non doado e eu ben o sei...a mia maior pertenza foise evaporando como auga, foi desaparecendo lentamente ata s quedar unhas pingas, s, falo da mia lingua, pero delo entender mellor se vos conto a mia historia dende o principio. Eu vivo aqu, sempre he vivido aqu e nunca haba visto a alguen coma l,lembro cando ese home cabeza torta chegou a meu fogar, l se fai chamar Dan Everett, eu le chamo Viaxeiro, anda que creo que non sabe que as lle chamo; da sa boca saan sons que non dican nada, estou seguro de que non sabia nin se queira que dicir, s o vello sabio lle entenda. Ao pasar os das supimos o que quera facer con nos, gustaba lle ver e aprender o que faciamos cada da al espertar da noite, lembro que poa moita atencin a todo o que falabamos, berrabamos, salvabamos y tamn cando cantabamos; antes eu era como unha arbore nova e o cabeza torta interesbase por os que coma min, gustaba lle ensinarnos a falar coma l e como nos somos moi listos logo aprendimos. Nos, os cabezas rectas, tivemos que ensinar a Viaxeiro a falar coma nos, as nosas 10 letras coas que nomeamos o noso fogar, a maneira na que dicir as cosas correctamente, como salvarllas o falar en slabas, iso ultimo nunca o aprendeu, ademais era moi terco, sempre falaba de outras cousas, cousas dos das anteriores, iso a ningun lle importa. As veces pareca que na sa boca mezclabanse as palabras e as dica todas xuntas dunha forma moi estraa, non facer iso foi que mis tempo levoulle. Viaxeiro moi listo e mis cando iamos a cambiar os nosos obxetos ao mercado, grazas a Dan agora le chamamos lle bikagogia, as estamos seguros do que vamos facer cada vez que dicimos esa palabra. O meu ab falaba moito con l sobre o que ganaba no mercado, as que preguntoulle a Dan se poda ensinarnos iso que l chama engadir, estibemos das e das aprendendo, pero ningun soubo facer-lo tan ben coma l; tia nomes para todas as cousas, e como nos xa tiamos un nome para o que nos rodea non lle dimos importancia, est tan tolo o meu amigo Viaxeiro que falaba das caras das cousas, que si o arbore verde, a terra caf, o celo azul... un da que xa habiamos terminado nosas tareas todos dixmoslle crer que no sabiamos nada das caras das cousas e que todo era coma a auga, claro e sen color, creo que sospeita que unha broma pero no lle quere dicir nada aos outros cabezas tortas para seguir xogando. Unha noite na que a la brillaba preguntou sobre que nos haba creado e creado noso fogar, agora que o penso si que era un tolo, para mi e para mia xente todo existe e nada cambia, nada cambia e nada surge, entn todo sigue. Contbame historias sobre un dos seus amigo, un tal Deus, isto me fai pensar que tal tolo , falaba sempre de algun que non ha visto, nin l, nin seu pai, ni sa nai, ni os seus amigos,non sei ben para que nos falaba del pero algunhos dos contos eran moi bonitos. Anda as, meu amigo, fai das que non o vexo, foise unha noite sen la, eu xa era coma meu pai, xa tia un fillo varn e unha filla igual a mia esposa, marchou e levou con l moitas das nosas cousas... agora son eu o sabio do meu fogar, cada vez somos menos e a xente dos outros fogares xa non entenden o que dicimos, teo que falar esa lingua que Viaxeiro me ensinou, vexo o pequenos que somo comparados cos cabezas tortas, pero agora s espero ver-lo antes da mia partida.

Palabara pirah, que viene de la palabra mercadoria(comercio), prstamo del portugus.