You are on page 1of 4

Tras unha semana de traballo avassaladora, eu deixei a cidade para descansar na mia casa.

Era noite, e eu me sentei no sof examinar cada unha das ramas da rbore de Nadal de luz que por das fixera con Simona. Ela sempre fora meu compaeiro e nunca mis foi visto na mia familia como empregada do fogar, mesmo substitudo a mia nai despois do seu misteriosa desaparicin. Continuei a observar a rbore fascinado, se ollar con coidado se pode ver como os seus ramos enormes emita flashes de cores de luz, como o sol que encha cada recuncho da sala. Acendeu as luces da sala para ler un libro que trouxo mente extico boas lembranzas da infancia, atopou as sas lias de empresa para o meu tempo libre. Abstrado ler palabra por palabra pxina, por pxina ... naquela poca, haba o mundo ao meu redor. Con todo, o momento idlico foi detido por un son estrao vindo de fra da casa. Eu non dei moita importancia, porque unha gran tempestade estaba achegando eo vento xogara algo con certeza, eu penso naquel momento. Poucos minutos pasados e non poda concentrarse de novo no libro. O zumbido do vento sempre me chamou a atencin e esta vez non foi excepcin. Creo que soa como almas perdidas que uivam para ser liberado da sa agona. Naquela poca outro rudo estrao interrompe o asubo estridente ea mia mente comezou a tecer todo tipo de sospeitas paranicas: todo indicaba que algun estaba colgado en volta da casa. Medos infants tpicas da escuridade e monstros tomou conta de min. S de pensar un asasino espreita, a mia pel conxelar. Afortunadamente eu non estaba soa, chamou inmediatamente ao mordomo e Simona e dixo: - Non desperdiar un segundo, comprobar que todas as fiestras e portas estn completamente pechadas, on rudos estraos fra da casa. Ansioso non poda deixar de se mover, estaba chat, eu precisaba ter algunha noticia. De speto as luces se apagaron e os cantos, antes iluminado por luces de Nadal escureceuse de novo. Tenteando na escuridade, atopei varios castiais con velas que reservados para estas ocasins. O iluminado, pero pouco fixo porque a sala era espazos. Co tempo, comezou a me acougar, podera finalmente sentir na materia espera de noticias. Os ollos parou nun punto fixo no centro da chama intermitencia dunha vela. Por un momento eu penso que era todo un soo, eu me sentn transportado para fra do meu corpo, ela estaba en xtase eu estaba nunha paz enorme e ininterrumplible interior. Pero a flagelao dunha porta me fixo reaccionar. Veu unha pequena porta do lado de fra da casa de fronte para o soto e ordenou-me persoalmente para bloquear como podera abrir o vento? Sen entender, eu estaba de fronte para o porto exterior sacudiu violentamente contra a parede. Fixen unha pausa de varios segundos para observar de fra do soto profundo, escuro, s os fortes lstregos iluminaban o fondo. A partir desa perspectiva, pareca coma

se aberto as portas do inferno. Pingos de choiva, viaxei por todo o corpo cada vez mis inmersin. O vento ea bater-me perplexo. Sen pensar, eu pechei a porta abruptamente e, de speto unha forza inexplicable me fixo mirar para abaixo, os meus ps atopar unha poza de lama e sangue. Apavorado eu execute locamente para a mia casa, entrei rpido e pechou a porta pechada. Por qu limpei eu penso: "Quen abriu a porta do soto?, Que ou quen era o sangue enlameado?. Armar-me con coraxe tomou o maior lustre e abriu a pequena porta lentamente levando ao soto dentro. Comecei a baixar as escaleiras. O farfalhar de cada etapa aumentou o meu medo e anda que eu estaba con medo da mia propia sombra. Cheguei soto dos meus zapatos quedaron hmidos rapidamente, xa que estaba todo mollado coa choiva. Eu dirixn a luz en todos os recunchos, pero non haba mis que libros antigos e baldas cheas. Todo estaba moi escuro, pero a mia visin aguda descubrir o menor movemento, estaba en alerta continua. Por un longo tempo dende que eu visitei o soto para ver os obxectos sucios tempos antigos comezou a se lembrar de cando este lugar era prohibido ea mia imaxinacin de neno tia unha idea mis sobre as historias de sorpresa. De speto, sentn os barulhos estraos preto de min, agora eu poda ver mellor, pareca cascos batendo no chan con firmeza e, lentamente, arrastrando unha corrente. O chan de madeira comezou a range mis alto, e os rudos inexplicables estaban vindo na mia direccin, pero eu non poda ver nada. O meu corazn comezou a bater, e suor varreu o meu rostro quedou case paralizado de terror. Naquel momento empecei a recordar todos os destaques da mia vida desde a mia comun, o meu casamento, mia familia, Deus. De speto, un berro de Simona me chamou de arriba: - Seor, seor! Vn prsa, prsa. Sen dbida, eu execute ata as escaleiras, pero un paso cedeu e meu p quedou atrapado. Estaban todos en vans esforzos para liberar-me e fixen o meu desespero creca, como os rudos estraos vian continuamente. Neses momentos de desesperacin, vin a silueta de Simona ata onde eu estaba e intentou con todas as sas forzas se liberar. Pero, de speto, deixou para axudar, a sa cara pareca sorprendido, sentindo sentn ao ver a sa pel plida era absolutamente inexplicable.Pareca coma se vise a cara da morte. - Que iso! Simona chorou. Consegun liberar mia perna, e sen mirar para atrs, subn as escaleiras asustados por ela. Cando chegar sala de estar, seguro da porta cunha barra de ferro. Naquela poca, meu mordomo foi meu cocieiro Jaime e Joan. El dixo: - Seor, escoita os gritos. O que pasou? - Hai algo no soto! Simona o nico que vin eu dixo sen folgos. Comezamos a ollar en cada cara, un longo silencio encheu a sala: mia empregada Simona non estaba connosco.

- Busquemos a Simona, no puede haber ido muy lejos - dije. En el momento Jaime dijo que escuchaba gemidos que provenan de la cocina y decidimos ver qu ocurra all. Llegamos presurosos y vimos tirada en el piso a Simona; ella hablaba, pero no tena mucho sentido lo que deca: - Ah! Era algo feo, vena hacia m... su cara. - dijo agitadsima. - Simona qu vio usted? - le pregunt, pero en ese momento dej de respirar y un hilo de sangre comenz a brotar de su boca. Lleg Juana corriendo y sin aliento nos dijo: - El telfono no funciona, estamos incomunicados... - mir el cadver de Simona Simona est muerta?. Un alarido agudo y profundo, nada parecido al de un ser humano, irrumpi en el silencio mortal de la noche; ni siquiera el eco se atrevi a repetirlo. Adems, se poda or que la portezuela que daba al stano era golpeada desde atrs. Comenz a temblar como si de un terremoto se tratara. - Vmonos ya mismo! Tomemos el auto - dije casi gritando. Salimos los tres de la casa corriendo, llegamos al auto. Intent encenderlo, pero no poda, el nerviosismo no me dejaba. Despus de algunos intentos, encendi, y salimos de la quinta, no sin antes ver el interior de la casa por una de las ventanas. La terrible lluvia me impeda ver el camino y el mpetu del viento desviaba el auto. De pronto el coche se detuvo, atnitos nos miramos mutuamente. Hacia la izquierda del camino se lograba ver una gran estructura, seguramente era esa antigua casa abandonada. - No hay ms combustible - dije algo inquieto. Decidimos quedarnos dentro del auto por un tiempo, pero la lluvia y el viento no se calmaban; adems, el vehculo se agitaba tanto que comenzamos a pensamos que lo mejor sera refugiarse en esa casa. Salimos del auto, y corrimos hacia el prtico de entrada... la puerta estaba abierta, pues seguramente el viento lo haba hecho. Llegamos a una habitacin inmensa, llena de polvo y telaraas por todos los rincones. Slo yo sub las grandes escaleras marmoladas; Jaime y Juana se quedaron en el living. Los muros de la casa eran tan gruesos que apenas si se escuchaban los truenos. Llegu a un corredor, una de las puertas estaba abierta y decid entrar. Era una habitacin rstica y muy amplia, pero lo que ms me extra fue que haba un farol encendido all. Me aproxim a una ventana y perd mi vista en el horizonte. Desde all la tormenta se vea terrorfica, un rayo tras otro iluminaban las nubes que no dejaban de moverse como remolino. Logr ver el auto, el cual tena las luces prendidas, aunque no recordaba haberlas dejado as. Me sorprendi ver el bal abierto, pero ms an que desde este flua un lquido viscoso color rojo. La piel se me eriz, nuevamente la imagen de la sangre enlodada me vino a la mente.

Baj las escaleras corriendo, y le dije a Jaime: - Mire por el ventanal, mire el auto!. - asinti con la cabeza e hizo lo que le dije. Repentinamente grit. - Est all! Viene a hacia ac... sali del bal. Nos quiere matar!. - Quin?! Jaime le grit. l cay al suelo y, como a Simona, de su boca brot sangre. Juana y yo quedamos paralizados unos segundos; lo que suceda era increble. - Qu est pasando seor? - Est muerto, y lo estaremos nosotros tambin si no hacemos algo pronto -le dije. - Pero qu es? Qu hay all afuera? Patrn, no s qu hacer. Dgamelo ust. - Creo que s lo que es, el pasado nos persigue. Juana queda plida como un papel al observar por la ventana. - Esto es imposible! Es imposible... - grit agitada. - Qu Juana! Qu es lo imposible? -dije con temor, pero en ese momento ella cay arrodillada al piso. Gir lentamente para mirar por la ventana y observ lo que tanto haba ansiado ver, lo que me tena atormentado durante el pasado y ahora se materializaba, lo que sin explicacin haba matado a Simona y a Jaime; lo que en una palabra, me mat...

You might also like