Professional Documents
Culture Documents
De filosoof met de hamer. Hij probeert niet, zoals andere filosofen, een systeem
op te bouwen, maar het juist kapot te maken. Zijn werk is erg lastig te lezen als
filosofenfilosofie. Hij valt het begrip systemen aan omdat hij ze beperkend vindt.
Hij probeert door middel van ‘gevaarlijk denken’onze geesten aan het werk te
zetten. Gevaarlijk denken is zó hard denken dat de manier van denken niet meer
klopt. Door steeds weer tegen systemen in te gaan, probeert hij de dogmatiek te
vernietigen.
Zijn werk is vaak geclassificeerd als literatuur, omdat de ideeen buiten hun
context heel vreemd zijn. Hij was vrouwonvriendelijk, en verder tegen massa’s,
controle, samenhang en systemen. Hij zou een man als Hitler juist intens gehaat
hebben.
Filsofie is doorgaans zoeken naar de waarheid. Maar Nietzsche zegt: waarom niet
zoeken naar onwaarheid? Iemand anders stelt wat waar is. Als je alleen daarnaar
zou zoeken, zou je alleen maar een slaaf zijn. Nietzsche zegt dat we anderen voor
ons laten denken. We kleden ons aan en vloeken niet. Dit is volgens hem
kadavergedrag. Iets is pas goed als je zelf nadenkt en zelf doet. Tweedelingen zijn
lege dingen.
De ubermensch van Nietzsche laat zich door zijn eigen macht leiden, heeft
controle over zichzelf en de wil tot macht. Hij gaat het goed en kwaad, wat
immers bepaald wordt door authoriteiten, voorbij.
Goed en kwaad kunnen geen waarheid zijn, juist omdat ze worden opgelegd door
authoriteiten. Hij kondigt zijn ubermensch een beetje Bijbels aan, door te laten
zien dat er iemand komt die nog veel harder tegen heilige huisjes gaat schoppen
dan hij.
Als je een plus en een min omdraait, heb je nog steeds een plus en een min.
Nietzsche wil daaraan voorbij.
Nietzsche schreef voor zichzelf en om ruzie te zoeken. Hij zocht in het echte
leven naar een rolmodel die de ubermensch en zijn gedachtegoed kon benaderen
om zo zijn opvattingen te staven, maar dit is nooit gelukt. Hij schreef vooral
tégen mensen waar hij het eerst mee eens was. Zijn latere werken schreef hij
vooral voor zichzelf.
In 1889 stortte hij mentaal in. Toen een man op een pleintje in Turijn een paard
zweepte, liep Nietzsche naar het paard toe om hem te knuffelen (<3 go
Nietzsche!) en ging hij niet meer weg. Hij werd van het paard losgetrokken en
naar een psychiater gebracht, waar ze erachter kwamen wie hij was. Daarna is hij
tot zijn dood verpleegd. Hij had blijkbaar zo veel aan denken gemorreld, en
nagedacht over denken, dat hij het zelf niet meer kon.
Zijn manuscripten waren in handen van zijn moeder en zijn zus. Zijn zus brengt
zijn werk uit. Het enige probleem hiermee is dat zij protonazistisch was, en knipte
en plakte tot zíj het een coherent geheel vond, dit werd ‘Der Wille zur Macht’. Pas
ná de Tweede Wereldoorlog is Nietzsche herontdekt als filosoof.
De ideale mens loopt op eigen kracht voor de groep uit zonder plan (want dat is
rationeel en dus een systeem en een farce). Het kan zijn ondergang zijn, maar
dan heeft ‘ie wel geleefd.
Hij heeft geen recept voor hoe je te gedragen. Het is een anti-filosofie.
Als de maatschappij een gespannen boog is, heeft deze dan ook een pijl? En als
we die hebben, weten we misschien ook wel waar we hem heen moeten/willen
schieten.
Zarathustra heeft echt bestaan. Het boek is fictief. Hij leefde in het
voorchristelijke Midden-Oosten, en was de eerste monotheist.
Nietzsche’s werk bouwt geen systemen, maar laat zien hoe we dat zelf aan het
doen zijn.
(1) dionisisch
Dit gaat over je driften. Als je zo bent als je driften willen, waarom onderdruk je
dat dan?! Je probeert rationeel te doen terwijl mensen dat niet zijn.
(2) apollinisch
Dit gaat juist over denken, enen- en nullendenken.
(3) de herenmoraal
Ervoor gaan terwijl je weet dat het pijnlijk en eenzaam gaat worden.
Alle eersten zijn hoe de maatschappij zou moeten zijn volgens Nietzsche, en de
tweeden zijn hoe de maatschappij nu is volgens Nietzsche.
Stijlkenmerken:
metafoorgebruik
bijbelse constructies en parafrasen
eerstepersoonsperspectief
hypothetische redeneringen
propageerd nieuw geloof