«Βρίσκομαι στην 24η ημέρα θεραπείας με DCA.

Τον περισσότερο καιρό

αισθάνομαι καλά αν και λίγο αδύναμος και κάποτε πέφτω σε λήθαργο. Πήγα
σήμερα για τις καθιερωμένες εξετάσεις με πολλές ελπίδες μιας και ο πόνος
από τον κυρίως όγκο μου εξαφανίστηκε τις τελευταίες μέρες. Ο όγκος είχε
μειωθεί. Βέβαια έκανα χημειοθεραπείες τον Ιανουάριο, οπότε μπορεί να
οφείλεται σε αυτές. Δεν πιστεύω ότι το DCA είναι άχρηστο. Σίγουρα όμως δεν
είναι η μαγική σφαίρα που όλοι ελπίζαμε να αποδειχθεί. Ίσως να είναι τελικά
ένα καλό συμπλήρωμα σε μια ήδη υπάρχουσα θεραπεία με χημικά φάρμακα
και ακτινοβολία».

Αυτή είναι μόνο μια από τις 500 περίπου εξιστορήσεις που μπορεί
κανείς να βρει σε κάποιο από τα site που διακινούν ημιπαρανόμως την
ουσία DCA που χρησιμοποιεί ο γιατρός Ευάγγελος Μιχελάκης στα
πειράματα του εναντίον του καρκίνου. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς
που ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους σε αυτά παίρνουν την ουσία χωρίς
εποπτεία γιατρού και φυσικά χωρίς να μετέχουν σε οποιαδήποτε
συστηματική κλινική δοκιμή. Αντίθετα κάνουν τα πειράματα μόνοι τους. Για
κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους το DCA είναι η τελευταία ελπίδα
επιβίωσης. Για τους επιστήμονες όμως είναι μια πολύ
επικίνδυνη κατάσταση.

«Στην αρχή τα site που έκαναν τη διακίνηση χρησιμοποιούσαν την δικαιολογία

ότι το πουλούν σε κατοικίδια οπότε δεν υπόκειντο σε κρατικό έλεγχο. Έπειτα
όμως μου έστελναν email όπου με ρωτούσαν τι δόσεις να δώσουν για σκυλιά
80 και 90 κιλών. Προφανώς δεν επρόκειτο για σκυλιά» λέει ο καθηγητής
Μιχελάκης από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Η εκτίμηση του είναι
ότι περισσότεροι από 200 ανθρώπους υποβάλλονται αυτή τη στιγμή σε
αυτοθεραπεία. Το κάνουν όμως με τρόπο επιφανειακό, αναποτελεσματικό και
επικίνδυνο.

«Καταγράφουν μεν τις εμπειρίες τους στο internet και

αλληλοενημερώνονται αλλά αυτό δεν φτάνει. Δεν μπορεί έτσι κανείς να
καταλάβει κανείς αν κάνει καλό ή κακό το φάρμακο μας».

Η ιστορία ξεκινάει πριν από μερικά χρόνια, όταν ο γιατρός Ευάγγελος

Μιχελάκης καρδιολόγος στην Αλμπέρτα του Καναδά παρατηρεί ότι η
χορήγηση της ουσίας DCA σε ασθενείς που πάσχουν από πνευμονική
υπέρταση (μια σπάνια ασθένεια που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με
αυτά του καρκίνου) βοηθάει στην υποχώρηση της.

«Το DCA είναι ένα απλό μόριο που αναστέλλει ένα ένζυμο των μιτοχονδρίων.
Τα μιτοχόνδρια είναι οι μονάδες παραγωγής ενέργειας των κυττάρων μας.
Καθορίζει αν θα μπουν υδατάνθρακες στο μιτοχόνδριο για να παραχθεί
ενέργεια ή όχι. Όσο πιο πολλοί υδατάνθρακες μπαίνουν στα μιτοχόνδρια τόσο
περισσότερο ενεργοποιούνται αυτά. Τα μιτοχόνδρια όμως ελέγχουν και τον
κυτταρικό θάνατο. Όταν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να παράγουν όση
ενέργεια χρειάζεται το κύτταρο, το οδηγούν στην αυτοκτονία για να μην
προκληθεί βλάβη στο DNA των απογόνων τους».

Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα μιτοχόνδρια υφίστανται τις

συνέπειες του καρκίνου μέσω των γενετικών βλαβών που αυτός επιφέρει
ούτως ή άλλως σε όλο το κύτταρο. Τελευταία όμως έχει αρχίσει να
αναπτύσσεται μια νέα επιστημονική άποψη.

«Πιστεύουμε ότι ο καρκίνος επιλέγει να καταστέλλει τα μιτοχόνδρια γιατί με

αυτό τον τρόπο αναστέλλει τον κυτταρικό θάνατο, ενώ ο ίδιος παράγει
ενέργεια με εναλλακτικές μεθόδους. Το DCA κατάφερε να επαναδιεγείρει τα
μιτοχόνδρια και αυτά με τη σειρά τους να ενεργοποιήσουν τον κυτταρικό
θάνατο. Έτσι σκοτώνονται τα κύτταρα που έχουν προσβληθεί από
καρκίνο».

Άλλες δυο τουλάχιστον έρευνες αποδεικνύουν ότι έχει βάση η θεωρία που λέει
ότι ο καρκίνος αιχμαλωτίζει τα μιτοχόνδρια των κυττάρων, δημιουργώντας
ελπίδες για μια νέα αποτελεσματικότερη χημειοθεραπεία. Επιστημονικά αυτό
είναι μια σπουδαία είδηση αφού ανατρέπει μια πεποίθηση που ίσχυε στην
επιστήμη από το 1926. Απέχει παρασάγγας, όμως από το να συνιστά
αξιόπιστη θεραπεία.

«Πολλά υποψήφια φάρμακα είναι θαυμάσια όταν δοκιμάζονται σε

ποντίκια. Όταν πάμε σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους όμως
απορρίπτουμε ως και το 95% αυτών» λέει ο Ευάγγελος Μιχελάκης.

Το DCA είναι ένα κανονικό

χημιοθεραπευτικό φάρμακο με άγνωστες όμως ακόμα παρενέργειες.
Όπως συμβαίνει με πολλά αντικαρκινικά σκευάσματα, το DCA ενδέχεται να
προκαλεί περιφερική νευροπάθεια (μουδιάσματα, παραισθήσεις και βλάβες
στην ισορροπία), ιδιαίτερα όταν ένας ασθενής ήδη πάσχει από κάποια βλάβη
τέτοιου τύπου. Ακόμα χειρότερα, ο συνδυασμός με άλλα φάρμακα, μπορεί να
κάνει την παρενέργεια αυτή απρόβλεπτη. Μόλις τώρα ξεκινάνε οι κλινικές
έρευνες σε καρκινοπαθείς, όπου οι γιατροί θα ελέγξουν πως λειτουργεί το
φάρμακο στον ανθρώπινο οργανισμό.

«Έτσι όπως λειτουργούμε σαν κοινωνία έχουμε μάθει και πρέπει να

σκεφτόμαστε τους πολλούς και όχι τους λίγους. Αν αρχίσεις και δίνεις το
φάρμακο αυτό σε λίγους χωρίς μάλιστα να το κάνεις στα πλαίσια μιας
καλά δομημένης κλινικής έρευνας, ούτε θετικά ούτε αρνητικά
αποτελέσματα μπορείς να πάρεις. Με ρωτάνε συχνά τι έχουν να χάσουν,
όσοι προσπαθούν να αυτοθεραπευθούν. Πολλά είναι η απάντηση.
Συχνά συναντάμε περιπτώσεις όπου ο γιατρός προβλέπει έξι μήνες
ζωής και ο άρρωστος ζει τρία και πέντε χρόνια. Αν αυτό το φάρμακο έχει
σοβαρές παρενέργειες – κάτι που δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, τότε
μπορεί να ζήσεις λιγότερο και με πολλά προβλήματα».

Ο Μιχελάκης δημοσίευσε την επιστημονική του εργασία στις 17 Ιανουαρίου

2007. Αμέσως έδειξαν ενδιαφέρον και αναπαρήγαγαν την είδηση ο
economist, το περιοδικό Newsweek και το περιοδικό New Scientist. Λίγες
μέρες μετά ο Μιχελάκης έδωσε συνέντευξη στο CNN. Αυτό ώθησε το
ενδιαφέρον των ασθενών αλλά και των επιτήδειων που προσπαθούν να το
εμπορευθούν. Το DCA είναι μια ουσία που παράγεται μόνο από δυο
πανεπιστήμια παγκοσμίως αφού χρησιμοποιείται εδώ και τριάντα
χρόνια για την θεραπεία ασθενειών των μιτοχονδρίων. Μπορεί όμως
εύκολα να παραχθεί από οποιοδήποτε χημικό εργαστήριο. Η καινοτομία
βρίσκεται μονάχα στην ιδέα ότι μπορεί να έχει αντικαρκινική δράση. Επιπλέον
δεν διαθέτει κανείς πνευματικά δικαιώματα πάνω της.

«Είμαστε μπροστά σε ένα περίεργο δίπολο. Από την μια είναι καλό που δεν το
ελέγχει μια φαρμακευτική εταιρία γιατί αυτές ενδιαφέρονται για το κέρδος τους
και όχι για τα φάρμακα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο άνθρωποι στην Κίνα
και την Ινδία δεν έχουν καμμιά πρόσβαση σε αυτά. Από την άλλη, αν ο
καθένας μπορεί να τα παρασκευάσει είμαστε απροστάτευτοι απέναντι σε
παρόμοια φαινόμενα. Για αυτό χρειάζεται να επαγρυπνεί το κράτος. Το
internet σίγουρα διευκολύνει αυτά τα φαινόμενα.» λέει ο ίδιος.

Ο Ευάγγελος Μιχελάκης δηλώνει τώρα συγκρατημένα

αισιόδοξος ως προς την εξέλιξη της ανακάλυψης του:
«Φαίνεται μεν πως χτυπάμε μια αχίλλειο πτέρνα του καρκίνου
αλλά η στατιστική δεν είναι υπέρ μας».

Επιστήμη