22

LIMBURGER & WERELDBURGER

Bay of HET BELANG VAN LIMBURG - zATERdAG 23 EN zoNdAG 24MAART2013
La Coruna Santiago
Mi o

Biscay

100 miles

Gijon Aviles Oviedo Leon

la
Es

FRANCE

Santander Bilbao San Sebastian

br o

100km

Michiel liet naaMkaartjes reizen en vond zo werk bij seat

- Michiel Das - 26 jaar - Employer Branding bij Seat - Afkomstig van Genk - Woont al verschillende jaren in Barcelona

ATLANTI C

Genk - Beroep: Duero Verantwoordelijke Tor me s Salamanca Employer Branding bij Seat. "Ervoor zorgen Madrid PORTUGAL dat Seat ervaren wordt alsTaeen jo Toledo aantrekkelijke werkgever"
OC EAN
Guadiana

Vigo

SPANJE
Tarragona Barcelona

Zaragoza

sanT cugaT/genk - Ik raakte zonder werk net toen de crisis in Spanje het hardst toesloeg. Ik heb veel, heel veel gesolliciteerd. Toen bedacht Michiel Das het concept van de reizende Alicante Murcia naamkaartjes. Na 16 tussenstations kreeg ie deCordoba gouden tip: Bij Seat zoeken ze mensen in je branche. Nu zet Michiel de Spaanse autobouwer in de markt als sexy werkgever.
Huelva

Sant Cugat
dse Ze llan e d Mid

Valencia Ibiza

Mensen zijn het negatieve beu

Gulf of Cadiz
Malaga Cadiz
CANARY ISLANDS
La Palma El Hierro Lanzarote

Sevilla

Gibraltar (UK) Ceuta (Spain)

Fuerteventura

Strait of Gibraltar

Niets deed tien jaar geleden uitschijnen dat de jonge Genkenaar Michiel Das zou wonen, werken en liefhebben in Spanje. In Cataloni meer bepaald. Hoewel, zegt hij aan de telefoon, met mijn ouders hebben we altijd veel gereisd. Dat heeft me zeker zin in het buitenland gegeven. Maar dat het Barcelona zou worden, zo lang en waarschijnlijk voor vele jaren, had ik nooit gedacht. Spanje is een vakantieland, geen werkland. Hoe is dat gegaan? Erasmus. Als student in Leuven kon ik als Erasmusstudent kiezen uit een aantal locaties: Barcelona, Madrid en enkele Scandinavische universiteiten. Het werd Barcelona. Bleek dat ik met mijn basiskennis Spaans vooral Catalaans nodig had. Maar na dat half jaar Erasmus miste ik al snel de zon en de Spaanse cultuur. Daarop heb ik, nog altijd student, stage gelopen in Barcelona. Dankzij het Leonardo-programma, ook een Europees project. Toen ik in 2010 afstudeerde in Leuven ben ik meteen werk gaan zoeken in Spanje. Zo is het gegaan. Ik had trouwens ook een Spaanse leren kennen. Nu komt de aap uit de mouw. (lacht) Nella en ik hebben elkaar leren kennen toen ik nog Erasmusstudent was. Ik wilde met Spanjaarden op kot zitten. Dat werd uiteindelijk Sant Cugat, waar ik nu nog woon, op zon twintig minuten van het centrum van Barcelona. Een kotgenoot had haar uitgenodigd. Tijdens mijn daaropvolgende stage hebben we elkaar dan beter leren kennen. Maar je viel uiteindelijk zonder werk. Het is te zeggen, toen ik vertrok uit Belgi, kon ik aan de slag voor een marketingproject voor restaurantketen Belgious. Maar dat was tijdelijk werk. Daarop had ik een job als marketeer voor een fotoproducent. Alleen stortte de fotomarkt op dat moment ongeveer ineen. Zelfs Eastman Kodak ging zo goed als failliet. En ik zat zonder werk. Net op een moment dat de crisis geweldig hard toesloeg in Spanje. Solliciteren dus. Gedaan. En naar hl veel bedrijven. Maar ik kreeg nooit een antwoord. Eerlijk gezegd, ik geraakte gedemotiveerd. Je werd wanhopig. Ja. En ik speelde al met het idee om terug te keren. Tot ik op een dag een facebookpagina zag die veel mensen gedeeld hadden: een simpel visitekaartje. Tiens, dacht ik, als ik nu eens een visitekaartje laat reizen, waarbij op de achterkant gevraagd wordt om het door te geven, dan moet het uiteindelijk toch bij iemand terechtkomen die misschien werk heeft. Het idee is gebaseerd op de Six Degrees of Separation, het

Las Palmas

Melilla (Spain)

ALGERIA
GRAPHIC NEWS

La Gomera Tenerife

Gran Canaria

MOROCCO

principe dat je maar zes tussenpersonen nodig hebt om iedereen op de hele wereld te kennen. Tegelijk maakte ik er een website rond zodat de reis van mijn drie naamkaartjes te volgen was. Ze zijn tot in Madrid en Zaragoza geraakt. Zestien verschillende mensen hebben mijn kaartje vastgehad. Zelfs Andreu Buenafuente, de Marcel Vanthilt van Spanje.

Mooi bedacht, maar daarmee had je nog geen werk. Neen, maar een van zestien gaf me wel de gouden tip. Seat zocht een marketeer om het bedrijf beter als werkgever te profileren. Exact wat ik zocht. Ik heb gewoon meegedaan aan de sollicitatieprocedure, inclusief een assessment, een beoordelingsprocedure op basis van rollenspelen. We zijn met 800 eraan begonnen en uiteindelijk had ik de job. Nu werk ik intussen vier maanden voor Seat. De Spaanse pers is er trouwens ook op gesprongen. Kranten, tvzenders... Een journalist zei me dat mijn verhaal positief was en dat de mensen het negatieve zo beu zijn. Zo bestaan er nu in Spanje nieuwswebsites met uitsluitend positieve berichtgeving. Op het Cypriotische bankennieuws wordt hier bijvoorbeeld heel gelaten gereageerd. De Spanjaarden zijn murw. We zien wel, zeggen ze. Maar de helft van alle Spaanse jongeren is op dit moment wel werkloos. Ook dat is helaas waar. Heel veel jonge mensen vertrekken nu uit het land, zoeken hun geluk elders. Ik heb bijvoorbeeld vrienden die naar Londen zijn vertrokken.

Maar tegelijk is er op de Spaanse jobmarkt een enorme strijd aan de gang voor talent. Zoals ingenieurs of mensen met veel talenkennis. Seat zoekt ze, maar vindt ze moeilijk. Dat is onder meer mijn taak: Seat staat nu ongeveer in het midden van de topzoveel van aantrekkelijke werkgevers. We willen op nummer een staan, dat is de ambitie. Ik hoor het al: een terugkeer zit er voorlopig niet in. Ik kijk nu uit op de bergen van Montserrat, de zon schijnt en het is zeventien graden. Neen dus, voorlopig niet. Al komen we regelmatig in Belgi. We houden de vliegprijzen in de gaten. En als het niet te duur is, brengen we bijvoorbeeld ons weekend in Genk door. Het is maar anderhalf uur vliegen. Vindt Nella dat ok? En of. Ze houdt erg veel van Belgi. Ze vindt onze eetcultuur te gek. Als we in Belgi zijn, kookt ze bijvoorbeeld graag samen met mijn oma. En hier heeft ze al twee keer mosselen-friet gemaakt. Maar dan zonder Spaanse mosseltjes, maar met echte jumbos. En mt mosselsaus.

Kent u zelf ook een Limburger in het buitenland? Laat het ons weten: limburgerenwereldburger@hbvl.be