Professional Documents
Culture Documents
102. nota bene (Imperativo de Noto “anotar” +adv. Bene “ben”) Anota
ben, repara. Emprégase con frecuencia en libros e publicacións para
chamar a atención sobre algún tema. Abréviase N.B.
104. nunc et semper ( dos adv. Nunc “agora” + Semper “sempre”) Agora
e sempre. Fragmento da oración cristiá coñecida como Gloria (Gloria
Patri, et Filii, et Spiritui Sancto. Sicut erat in principio, et nunc et
semper, et in saecula saeculorum, amen.) Refírese a algo que non
cambia co paso do tempo
105. opere citato (do subs. Opus, -eris “obra” + o adx. citatus, -a, -um).
Na obra citada. Emprégase para non repetir o título dunha obra que xa
foi citada con anterioridade. Abréviase op. cit. ( e a continuación a
páxina onde se citaba o título da obra)
107. panem et circenses (ac. De panis, -is “pan” + ac. Pl. de circensis,
-e “circense”) Pan e circo, comida e diversións. Fragmento dun verso
satírico do escritor Xuvenal (X, 81) que aludía ao único que precisaba o
vulgo inculto para estaren contentos e plegárense aos manexos de quen
ostentase o poder. Séguese a usar hoxe en día co mesmo valor
112. post data (prep. Post + nom. Pl. de Datum, -I “ data, fecha”)
Despois da data. Antigamente a data poñíase ao final da carta para
indicar cando fora rematada . É a anotación que se engade ao final
dunha carta para mencionar algo que se esqueceu ou se descoñecía
durante a redación da mesma.
113. post mortem (prep. Post + ac. de mors, mortis “morte”). Despois
da morte. (Ex. Rixidez post mortem)
114. primus inter pares . Primeiro entre iguais. Dise de quen ten
primacía pero non ten máis autoridade ca os demais
119. rara avis Ave extraña. É unha persoa ou cousa con característas
pouco frecuentes.
124. sic transit gloria mundi Así pasa a gloria do mundo. A expresión
refírese ao efímero da fama e os trunfos. Emprégase nas cerimonias de
coración dos papas para lembrarlles que, a pesares de todo, non deixan
de ser mortais.
126. sine die Sen día. Sen data ou prazo fixo. Emprégase sobre todo
en refencia a un aprazamento.
128. sponte sua (do posesivo fem. Sua+ o subs. Spons, spontis
“vontade” ) Voluntariamente, por propia iniciativa ou vontade.
135. suum cuique (tribuere) A cada un o seu. Dar a cada un o que lle
pertence. Foi unha das máximas do dereito romano no referente ao
dereito individual. As outras eran honeste vivere (vivir honestamente) e
alterum non laedere (non facer mal ós outros)
141. urbi et orbi (dat. de urbs “cidade”+ dat. de orbis “orbe, mundo”)
Á cidade e ao mundo. Refírese á bendición que, con carácter xeral, dá
o Papa durante o Nadal ou a Pascua. Lembra que para os romanos a
cidade por antonomasia era Roma, logo a traducción sería “para Roma e
para o resto do mundo”
146. verbi gratia (xen. de verbum, verbi “palabra”+ abl. de gratia, -ae
“gracia”). Literalmente “pola gracia da palabra”. Abréviase en v.gr. e
equivale a “coma tal”, “por exemplo”
147. vice versa (abl. de vicis “turno, vez” + abl. do participio perf. de
vertere “volver, facer xirar”). Literalmente significa “coa vez cambiada”.
Equivale ao noso ao revés, ao contrario.
148. viva voce (abl. do adx. Vivus,- a, -um + abl. de vox, vocis) Con
viva voz. Refírese a algo que é expresado oralmente ou tamén a algo
que escoitamos en directo.