Metoda rodowodowa: dla roślin o wysokim współczynniku rozmnażania (pomidor, sałata)P:.

AxB –
form wyjściowychF1.rozmnożenie F1(wszystkie heterozygoty)F2.wybór najlepszych fenotypowo
roślin w F2 F3.wysiew potomstwa pojedynków - rody A + (St. Standard)F4. z wybranych
pojedynków robimy więcej linni - wybór z rodów AF5-F7. zmniejszamy liczbe linii – eliminacja linii
słabych na czynniki abiotyczne i biotyczne - wybór z rodów AF8,9,10.Wyrównane homozygotyczne
rody rozmnażamy i porównujemy w doświadczeniach porównawczych z rodami B,C,D oraz
wykonujemy selekcje na podstawie plenności. Na podstawie wyników doświadczeń porównawczych w
których stosowany jest wzorzec i odm, standardowa z pok. F8,9,10 wybieramy najlepsze linie które
mogą być materiałem matecznym nowej odmiany.
Zalety: duże ograniczenie linii - bo wcześnie zaczyna się selekcje, znany rodowód całej linii, skuteczna
dla cechy o wysokiej odziedziczalności, szybka metoda otrzymania odmian.
Wady: duża heterozygotyczności selekcjonowanego potomstwa powoduje ze wybieramy pojedynki o
większym wigorze które się rozszczepiają i wydłuża się proces homozygotyczności linii, mało
skuteczna dla cech o niskiej odziedziczalności, pracochłonna i kosztowna.
Metoda populacyjna – ramszów: dla gat. uprawianych w łanie (pszenica, fasola) P.AxBF1-F5
rozmnażanie w ramszu + selekcja naturalna F6-rozmnażanie + pierwsza selekcja sztuczna - wybór
najlepszych pojedynków wysoce homozygotycznych pod względem cech struktury plonu F7.Wysiew
pojedynków w liniach - rody A +(St.standard) + ostra selekcjaF8,.wybór najlepszych linii - rody B
(małe doświadczenie)F9. Wybór najlepszych linii - rody C (doświadczenie porównawcze) F10
wybór najlepszych linii do uzyskania materiału matecznego nowej odmiany.
Zalety: wysoka homozygotyczność linii ułatwia selekcje (brak rozszczepień), zwiekszona adaptacja
linii na szkodliwe czynniki środowiska (selekcja naturalna), tańsza metoda hodowlana, mało
pracochłonna w pierwszych latach.
Wady: selekcja linii bez rodowodów, konieczność prowadzenia dużej liczby linii – pracochłonne,
eliminacja cennych, rzadkich genotypów podatnych na warunki środowiska (selekcja naturalna)
Metoda pojedynczych nasion SSD:dla roślin samopylnych o wysokim współczynniku rozmnażania –
do przyśpieszenia liczby pokoleń w roku P:AxBF1:AB - samozapylamy F2: (wysiewamy
populacje roślin tak liczną jak liczny materiał chcemy uzyskać w pok. F6) indywidualny zbiór nasion z
każdego pojedynku i wysiew po jednym nasieniu z każdej rośliny z pokoleń F3-F6, F3-F5: następuje
homozygotacja materiału, powstają rekombinacjeF6:pierwsza selekcja – wybór pojedynków
(materiał homozygotyczny)F7:wysiewamy więcej roślin na pole selekcyjne – wybór liniiF8-
F9:pole selekcyjne, wybór linii, doświadczenie poloweF10: rozmnożenie najlepszych linii.
Zalety:Dużo homozygot – nie tracimy osobników o interesujących cechach, Wady: kosztowna i
pracochłonna
Metoda populacji cząstkowych P:AxB F1: samozapylam AB - rozmnożenie F1F2: rozmnożenie
F2, wybór pojedynków (możemy podzielic na 3 grupy pod względem cech i prowadzimy je jako
oddzielne ramsze)F3: rody A F4: populacja cząstkowa (p.c) F5:rozmnożenie p.c w ramszu ew.
w kilku miejscowościach F6 tak jak F5 F7: testowanie najlepszych p.c w doświadczeniu
porównawczym, ew. kilku miejscowościach  F8: siew punktowy najlepszych p.c, wybór pojedynków
z każdej z nich F9;rody A z każdej p.c F10: rody B, wstepne doświadczenie porównawczerody
C, dośw.porównawcze F11: rody D, doświadczenie porównawcze w kilku miejscowościach.