cousas

Edicin non venal N 27 - xuo 2007 DESEO E MAQUETACIN: Aula de Informtica

sumario
as nosas
n 27 xuo 2007

3editorial 4xogamos cos bolechas 6somos os peques 7fixemos un xardn 8as somos os de 1 10o susto mis grande... 11o estoxo 12visita zona vella de santiago 14viaxe a lugo 16sada a orazo 17teatro na estrada 18a historia de david 19ovellas negras? 20nun lugar pouco coecido 22un vern de libros 23o magosto 24o entroido 26as nosas poesas 30mara mario carou 31compromiso 32da da paz 34carreira campo a travs 36despedida de 6

ceip do foxo

editorial
Outro nmero mis, unha nova revista traballada e deseada por vs.
Entre tanto barullo de actividades, en serio vos digo que non doado traballar para tirar adiante esta publicacin. A elaboracin vaise cociando durante todo o curso. Os ingredientes engdense pouco a pouco, por parte de todos os mestres e nenos, agardo que a persoa que colla esta revista nas sas mans entenda que detrs destas NOSAS COUSAS est o traballo de todo un Colexio. O Equipo de Normalizacin Lingstica do Centro ten como meta que exista unha dinamizacin lingstica e que se cumpran os obxectivos centrados en potenciar o uso da lingua galega: promovendo o galego como lingua de comunicacin, lectura, actividades deportivas, traballos administrativos, etc... Porque ns estamos orgullosos de sermos galegos! Pretendemos ser unha xanela aberta a travs da que podemos ver algunha mostra do traballo dos alumnos e mestres, que, conscientes sobre todo do mundo actual e do papel que xoga nel a escola, tratan de acadar o obxectivo de educar para ensinar a vivir e convivir, pois o gran desafo da educacin na actualidade : aprender a vivir cos demais respectndoos; por iso aqu podedes atopar desde contos, cartas, sadas, convivencias, compromisos, ... Trtase de intentar facer boa xente no noso Centro e de momento parece que o imos conseguindo. Animndovos a seguir na mesma lia e que fagamos posible que cada ano publiquemos unha nova revista, despedmonos ata o vindeiro curso. Equipo de Normalizacin Lingstica.

as nosas cousas 3

infantil 4 anos
Os alumnos de Educacin Infantil de 4 anos traballamos e xogamos coas letras dos BOLECHAS.

BOLECHAS

S B

CH O S

B L

E A

O L B

A E

CH S

BOLAS SAL LOBA CHELO

Construmos estas palabras coas letras de BOLECHAS. BUSCA TI

E FAI MIS!
4 as nosas cousas

Tamn eliximos aos nosos personaxes preferidos.

Saron elixidos TAT e CHISPA.

as nosas cousas 5

infantil-3 anos

SOMOS OS PEQUES DO COLE, QUERMONOS PRESENTAR. PARA SABER OS NOSOS NOMES TES QUE NOS ATOPAR.

6 as nosas cousas

infantil-5 anos

NA CLASE DE 5 ANOS FIXEMOS UN XARDIN

as nosas cousas 7

1 curso de primaria

AS SOMOS @S DE PRIMEIRO CURSO ...

8 as nosas cousas

Debuxo: Nacho

as nosas cousas 9

contios

O susto mis grande da mia vida

William Cabaleiro Taboada

10 as nosas cousas

O estoxo
Jess Muios Rico

Ola! Sabedes quen son?

Vale,vuvolo dicir. Son un estoxo. Eu xa estou cansado de estar na mochila: cheira mal, fai moita calor, ando dun lado para outro, e anda por encima ando todo cheo de lapis, gomas, bolgrafos,tesoiras e o peor de todo, o pegamento sempre mo deixan destapado e pgase a min. Cando chego escola non fan mis que abrirme e cerrarme durante cinco horas seguidas. Cando quero dormir xa hai que volver para a casa outra vez. Despois ao chegar casa, tranme por al como se fose un trapo. Ao pasar das horas xa me volven a coller outra vez, e volta a abrir e pechar, mncharme, mtenme mis cousas dentro,etc. Despois vlvenme a meter na mochila e trannos en calquera lado. Xa estou canso, vou desaparecer e as non me volvern tratar mal, e se queren xa me buscarn e seguro que lles perdoarei polo que me fixeron pasar todos eses das. Agora vou descansar e ma xa marcho. Porque o peor non iso que vos contei, senn que me mareo de andar sempre a golpes, e non... non as. As que eu marcho. Pero non vou ir moi lonxe, vou estar mis preto do que se imaxina...

Debuxo: Damin Vaamonde Villaverde

as nosas cousas 11

as nosas viaxes

Unha visita zona vella de Santiago

Pablo Cacho Espio

O da 14 de marzo fomos de excursin

a Santiago de Compostela. Vimos moitas cousas, pero unha das mis fermosas foi a visita guiada. Todo comezou despois de comer na Alameda onde nos esperaban dous guas tursticos chamados Susi e Iago. Empezamos o percorrido entrando pola Porta Faxeira, o seu nome vn da abundancia de faias na alameda. Susi comentounos que unha das casas que haba al tia un gravado na parede; tia a figura dunha pomba. Ese gravado significaba que a casa que o tia pertenca igrexa. Tamn nos dixo que, antigamente, toda a cidade de Santiago (o que hoxe a zona vella) estaba rodeada por unha muralla de pedra. Seguindo co camio chegamos Ruela do Peso . Al, era onde, antigamente, pesaban os cultivos que os campesios cultivaban nas leiras das aforas da cidade e que posteriormente vendan nos distintos mercados. De speto chegamos Praza do Toural. A praza do Toural ten unha fonte no medio e o seu nome dbese a que al se celebraba un mercado de touros (animais) ou de toros de madeira. Nesta praza est o Museo Eugenio Granell. Enriba da fachada do museo encntrase unha escultura do Deus Atlas que soporta no lombo o globo terrqueo feito en

pedra. E como di a lenda, se un sabio ou sabia pasa por debaixo de Atlas cae o globo terrqueo. Polo de agora o globo anda non caeu ... Mis tarde pasamos pola Ra Nova , onde se encontran dous gravados: un, dunha cuncha, que significa que pertenca a Santiago, porque tamn tia grabadas as letras de STO ; o outro era un pino e significa que pertenca ao segundo mosteiro mis grande de Espaa, San Martio Pinario, que est en fronte da catedral. Nesta ra tamn se encontraban unha das tres mirillas mis antigas que existen hoxe e que servan para ver quen

12 as nosas cousas

petaba porta. Tamn pasamos pola Ra dos Bautizados, onde se bautizaban as persoas que se queran converter relixin catlica. Vimos tamn a ra mis estreita de Santiago. Esta ra chmase Entrerras. En moitas casas haba uns arcos moi fermosos chamados soportais.

Na visita tamn pasamos pola Praza de Mazarelos.. Antigamente al haba un mercado de vio. Debe o seu nome a que se mazaba al o vio. Tamn vimos unha estatua de Alfonso II O Casto. Alfonso II mandou vir a Pelaio, que estaba en Asturias, para enterrar o corpo de Santiago Apstolo. Pelaio foi o primeiro peregrino . Despois fomos praza das Prateras, chmase as porque antigamente haba un mercado de prata; seguidamente pasamos praza da Quintana. A praza da Quintana divdese en duas: Quintana de Vivos e Quintana de Mortos. Na Quintana de Mortos haba antigamente un cemiterio. Ao fin chegamos praza do Obradoiro, desde onde accedemos Catedral. Dentro vimos a primeira capela que se construu para gardar as cinzas de Santiago Apstolo. Tamn cumprimos o rito de darlle un croque ao Santo dos Croques que se atopan a entrada da Catedral. Ao sar da Catedral, xa nos fomos. Aparte de aprender moito, foi unha visita moi agradable e divertida.

as nosas cousas 13

as nosas viaxes

Viaxe a Lugo
Paula Brey Carams

14 as nosas cousas

Debuxo: Santiago Martnez Rey

as nosas cousas 15

as nosas viaxes

Sada a Orazo
Laura Lpez Rey (3 curso)

16 as nosas cousas

Teatro na Estrada
Sonia Casal Bugallo (3 curso)

as nosas cousas 17

que un minusvlido para ti?

A historia de David
Cristina Vede Carams (6B)

Nun colexio de A Estrada haba un

grupo de rapaces que eran...especiais, porque eran os que non estudaban, nin atendan nas clases. Eran os que se mofaban dos mestres... tamn aos que ningun se lle poda achegar. A banda constaba dun lder: Ivn O feroz, e o resto da tropa eran: David O forzudo, Miguel O alacrn e Xos O malvado. O resto dos rapaces evitbanos, e os seus pais, ou estaban no crcere, ou non lles importaban ou, no caso do Feroz, eran alleos situacin. Os mestres e a directora estaban fartos de mandarlle notas, cartas e chamalos por telfono. Os rapaces vivan na mesma aldea e tirbanlle pedras ou tomates s casas dos vecios, paraban aos coches e enchanlle o parabrisas de ovos escachados. Facan unha desfeita. Un da un coche non parou e David non reaccionou a tempo e... todo foi moi rpido: o son do coche a toda velocidade, o berro de David, o son da ambulancia... Despois deste rudo todo quedou en silenzo. Todos marcharon para a casa sen tan sequera falarse ou mirarse.

Ao seguinte da pola tarde foron ver a David. David xa non volvera a ser o forzudo; estaba moi grave. De al a unhas semanas o grupo volveu a xuntarse pero faltaba un bo amigo: David. Para sorpresa deles...CHEGOU DAVID!!! O peor era que, por mala sorte, tia que usar cadeira de rodas. Das mis tarde foise despedir dos compaeiros porque comezara de cero noutro colexio. Era incrible. A partir dese momento xa nada sera igual: xa non habera ningn grupo, faltara David. A diversin rematara. Meses despois David voltou aldea en cadeira de rodas, foi onda os seus amigos pero... David non era o mesmo, estaba moi triste, estaba distinto; cambiara de forma de pensar, agora estaba en contra da violencia e a favor da igualdade. Fixo que os demais se decatasen diso, porque antes, para eles, os discapacitados eran razn de burla. Penso que non debera haber desigualdade porque todos somos iguais: minusvlidos ou non.

18 as nosas cousas

Ovellas negras?
Brbara Fernndez Garca

Os minusvlidos son como ovellas

negras as que pouca xente quere coidar nin esquilar entre un rabao de ovellas brancas ben esquiladas . Moita xente trtaos como persoas de segunda ,trtanas como se foran leprosos. Mranos con xenofobia , medo e rancor. Xente sen dereito a esta sociedade. Na que parece que para ser ben recibidos hai que ser prototipos de xente perfecta, sen sentimentos de xeo. Fan que moitos minusvlidos se sentan como desfeitos sociais sen dereito a nada. Un sentimento cada vez mis estendido. Agora ben, reflexionemos, se esas poucas persoas que son as que arrastran a todos os demais a mirar con temor aos discapacitados, esas poucas mazs podrecidas que podrecen toda a cesta non nos incitaran a tratar mal aos minusvlidos. Seramos capaces de comprender aos minusvlidos, de axudalos, converter a sa vida en algo co que gozar? A resposta sera dubidosa,

anque entre todos deberiamos dar cambiado a resposta a SI. E todos facer que os minusvlidos se convertan nunhas ovellas brancas ben esquiladas e ben tratadas polo seu pastor. Ou polo menos anque non as convertan en ovellas brancas facer que se sintan ben, as poamos nun espazo agradable con todo o apoio e todo o necesario ao alcance da man. E logo todos xuntos: ollos que non ven, pernas que non senten o solo, anatomas incompletas, persoas discapacitadas e as persoas que queiran e axuden aos minusvlidos griten ao vento a mensaxe que entrara por portas e fiestras. Estender a nosa mensaxe TERMINADE COAS HOSTILIDADES E CREEMOS UN AMBIENTE DE BIENANDANZA. Se todos gritamos ben forte aos rganos polticos e culturais que fan caso omiso a todas as cartas, mensaxes, concentracins e mensaxes de nenos que choran e sofren o xugo da opresin dunha xente sen escrupulos e sen corazn que dan latigazos a estas persoas. Berremos a mensaxe con convincin para que chegue ao seu,

as nosas cousas 19

que un minusvlido para ti?

Nun lugar pouco coecido

Laura Fernndez Garca Este relato acadou o 2 premio do V Concurso de Contos ASPAMITE.

EU POR EXEMPLO

PRESENTACIN: Que que un minusvlido para min? Se o queredes saber lede este conto e xa saberedes a mia opinin. Espero que vos guste. con forza, para que resoe en todas partes, pois temos que coidar a estas pequenas ovellas, porque elas son as mis especiais. Que non se perda levado polo vento, con claridade para que esta xente non colla esta mensaxe e o converta nunha masa inerte e sen sentido, con confianza para que resoe en todas partes, pois temos que coidar a estas pequenas ovellas, porque elas son as mis especiais. Non convertamos o mundo nun matadeiro senn nun prado frondoso con todo o necesario e sobre todo con apoio e cario. Aqu remata a mia historia. Estas son as palabras dunha simple nena de 5 pero gustarame que esta mensaxe chegase a todas as persoas porque os minusvlidos son persoas coma ns que non o de deberase tratar ben os minusvlidos hai que tratalos ben. Espero que estas palabras chegasen aos vosos corazns e vos gustara mia historia. CONTO: Nun lugar pouco coecido,( para ser sincera non o coece ningun ) que non tia nome ningn, haba unha raa. Diredes vs, unha raa haina en tdolos sitios, pero esta era especial. E non porque tivera poderes mxicos ou voase, ou non tivese coroa... O problema que era minsvalida. A verdade que a ela non lle importaba tanto, pois ningun se burlaba dela. O que pasa que se aburra. Pasaba da tras da, noite tras noite, sen saber que facer.Xogaba coas bonecas, coa pelota...mis nada Entn dxollo aos seus pais. Seus pais facan o que podan. Cando xogaban con ela sorra e cando non, pase triste. Xa non saban que facer. Unha noite, Andrea, que as se chamaba a raa, tivo un soo. No soo apareceulle unha voz que lle dica: Tes que pedirlle axuda a unhas das cousas mis fermosas que hai. Andrea espertou algo sobresaltada, non entenda o soo para nada. Pasou o da pensando que podera ser, pero como non se lle ocorra nada esqueceuno.

20 as nosas cousas

De al a un das, volveu a soar coa mesma voz que lle dixo: Non te esquezas do que che dixen o outro da, se non te queres aburrir. Tan pronto espertou Andrea dixo: Agora xa o entendo, xa o entendo todo. Como lle gustaban tanto as flores foi a pedirlles axuda. Andrea deuse de conta de que estaba facendo o parvo. E quedouse pensando mirando cara o ceo. Entn dixo: Claro! O ceo! O sol, a la e as estrelas! E falou co sol. Pero deuse conta outra vez de que estaba a facer o parvo, pero dxolle o sol: Se necesitas axuda eu dareicha. S tes que pensar que es minusvlida e distinta dos demais. E Andrea confiou nel. Cando se fixo de noite preguntoulle La e esta respondeulle: Para min que te tes que divertir bastante xogando s bonecas. Cada vez, Andrea estaba mis confusa. E preguntoulle s estrelas: Tes que buscar un amigo para divertirte. Andrea non saba a quen lle facer caso e pensou que a mellor sera a do Sol. E fxolle caso. Ao da seguinte deulle as grazas ao Sol. S que se senta rara igual c principio. Mis esa noite non houbo estrelas. E volveu soar coa mesma voz, que lle dixo: Non sabes elixir, elxeo ben. Andrea est confusa e mis triste cada vez. Pasaba o da triste sen saber que facer. Cada minuto que pasaba, para Andrea eran das e das que nunca terminaban. Como se aburra tanto, Andrea pensou en algo: Pensou nas axudas que lle deron e deuse conta de que a mellor opcin era a das estrelas. Seus pais preocupbanse tanto que decidiron falar con ela.

Preguntronlle que lle pasaba en cambio Andrea non lle respondeu nada. Pola noite non haba estrelas mis chamou por elas. Apareceron todas unha a unha e pediulle axuda. Volvronlle a dicir o mesmo e Andrea ao da seguinte foi dar un paseo pola vila onde fixo moitos amigos. As que, xa sabedes, fidevos moito das estrelas e das voces que vos aparecen nos soos, daranvos bo consello. Agora xa sabedes a mia opinin. Espero que vos gustase.

as nosas cousas 21

un vern de libros ... ...

22 as nosas cousas

as nosas festas

O Magosto
Nerea Cimadevila Amboage (3 curso)

as nosas cousas 23

as nosas festas

O Entroido
(4 curso)

24 as nosas cousas

as nosas cousas 25

as nosas poesas

as nosas
26 as nosas cousas

Alex Brey Gonzlez

Daniel Servide Calvelo

poesas

Isabel Pazos lvarez

Rubn Mguez Baltar

as nosas cousas 27

as nosas
Manuel Martnez Rodrguez

Anta Expsito Guerrero Francisco Castro Domnguez

28 as nosas cousas

Rafael Fortes Otero

Estela Martnez Rodrguez

poesas
as nosas cousas 29

mara mario carou

Da das Letras Galegas 17 de maio de 2007

A celebracin do Da das Letras

Galegas, cada 17 de maio, foi instituda no ano 1963 pola Real Academia Galega para conmemorar a publicacin do libro de Rosala de Castro Cantares Gallegos, un 17 de maio de 1863 e homenaxear a algn escritor ou escritora en lingua galega. Cantares Gallegos est considerado como a obra literaria que inicia o Rexurdimento da literatura e da cultura galega moderna. A proposta de celebrar ese Da das Letras foi formulada por tres membros da Real Academia Galega, Manuel Gmez, Xess Ferro Couselo e Francisco Fernndez del Riego.

A primeira escritora homenaxeada, no ano 1963, foi a mesma Rosala de Castro segundolle en anos posteriores Alfonso Castelao, Eduardo Pondal, Francisco An, Curros Enrquez, Lpez Cuevillas... Este ano 2007 dedcase poeta Mara Mario Carou, noiesa de nacemento pero que realizou a sa obra potica nas terras luguesas do Courel. Durante estes corenta e catro anos que leva institudo o Da das Letras Galegas s foron homenaxeadas tres mulleres: Rosala de Castro, no 1963; Francisca Herrera Garrido, no1987 e, este ano, Mara Mario Carou.

Eu non sei si xa pasou ou se inda ten que pasar; ou si aquelo que eu sentn non foi sentir, foi soar. Vivo no preto quedo dun lonxano latexar. O silencio das cousas, hoxe, aboia, aboia en min. Remos navegan terra lonxe, volvendo as augas cara min.

30 as nosas cousas

da das letras galegas

Compromiso Con motivo da celebracin das Letras Galegas, e logo dunha conversa
na clase de 4 de primaria, todas as personas que estabamos ese da decidimos asinar o seguinte compromiso:

as nosas cousas 31

da da paz

NO DA DA PAZ AS NENAS E NENOS DE 4 PROPOEMOS...

32 as nosas cousas

PROPOEMOS...

as nosas cousas 33

carreira campo a travs

Un ano mis o esprito olmpico chegou ao noso CEIP do Foxo e todos, -como se
atletas da antiga Grecia se tratase-, participamos nun Cross onde, por riba de todo, primou a convivencia e a deportividade.

34 as nosas cousas

as nosas cousas 35

os nosos debuxos

Na clase de Plstica, os nenos e nenas de 1 Ciclo tamn elaboramos carteis das

nosas pelculas favoritas.....

Adrin Puente Pena

Alex Brey Gonzlez

36 as nosas cousas

Ana Lema Fernndez

Manuel Martnez Rodrguez

as nosas cousas 37

despedida dos de 6

Son escritores, lectores e actores

Gstalles escribir As sas (Nosas) Cousias ler o Pereirios e actuar nos Abrentios. Son pintores Gstalles ensoar a Laxeiro con Mil ceras de vivas cores. Son poetas Gstalles facer Torres no Ar e construr poemas co coraao baixo os acordes do seu grupo musical. Son deportistas Gstalles saltar, correr, andar, bailar e xogar ao bdmiton , ao bril , ao balonmn e botar o partido (de ftbol) do sculo. Son turistas Gstalles viaxar a centos de km no

autobs e todos xuntios mergullarse nas quentias augas do Mediterrneo ou da piscina do hotel ou voar entre as nubes do Ceo da montaa rusa de Barcelona. Son moi novios pero Gstalles presumir de que son os maiores do cole. Son respetuosos, traballadores e responsables Son encantadores, caladios, bos compaeiros e sempre foros moi unidos Son ao dicir dos seus mestres- moi boa xente, moi boas persoas e iso, de verdade, non hai cartos que o paguen. Son as alumnas e alumnos de 6 curso de Primaria do CEIP do Foxo. Os nosos Pereirios.

38 as nosas cousas

UN DA DE PELCULA ... ...

O meu mestre
sempre dica ...

o que non sabe ler imaxes ...

non sabe ler de todo.