A colmea, a casa dos oficios

Serie as Abellas na Escola (IV)

Divulgacin apcola
N 17 Xuo 2008
Hola raparigos:
Chmome Apolinaria e son unha abella,
s, un de esos pequenos animalios
que podedes atopar en calquera
parte: recolectando mel
e pole sobre unha
flor, recollendo auga
nun regato, descan-
sando sobre unha
folla ou voando cami-
o da mia colmea.
A diferencia doutros animalios
pequenos teo seis patas e un corpo
dividido en tres partes: a cabeza, o
trax e o abdome, tamn teo 4 s.
Alimentmonos de mel, pole e
xalea real... Ao sar do ovo somos
diferentes de como son os nosos pais.
Cando nacemos do ovo somos peque-
nos gusanios que ao crecer sufrimos
unha grande transformacin para ter a
sa forma.
As abellas somos as encargadas de poli-
nizar as flores das plantas que despois
darn froitos, que servirn de alimento e
as sas semillas darn lugar a novas pran-
tas. Proporcionamos mel, pole, cera, xalea
real e propoleos. Tamn axudamos na
recuperacin da sade curando
enfermidades. verdade que
picamos pero na maiora dos
casos as nosas picadas fan mis
ben que mal. Ademis
somos moi vellas
pois levamos millns
de anos na Terra,
antes de que existi-
ran os homes e ata os
mismsimos dinosaurios
xa existamos ns.
As abellas somos un pobo moi
organizado, que a diferencia do
home, cada individuo desenrola ao
longo da sa vida tdolos oficios
necesarios na colmea.
Ves que interesantes somos?, non te
parece divertido coecernos?.
Agora contareivos unha historia sobre os
nosos costumes, e ademis comezo cun
conto sobre os traballos da colmea
dunha amiga dos nenos que se chama
Paola.
exploradora- Esa ser a ta seguin-
te tarefa. Aprenders a danza das
exploradoras cando sexas
gardi. Entn, ti sers
exploradora. Ese traballo
confiase s mis ancianas e
peritas. Antes, ters moito,
moito que aprender. Vixiando a
entrada da colmea, vers os
movementos do sol, vers
como muda coas horas, cos
das. Vers as flores, que son
moitas e moi diferentes e vers que
tdolos das, tamn mudan. Aprenders
a recoecer os seus olores e os olores do
pole e do nctar das diferentes flores,
que as exploradoras traern. Aprenders
do fro e do calor, do vento e da choiva,
das aves e doutros terribles inimigos que
querern comerte e aos que debers
aprender a evitar, ou a combatir. Cando
sexas exploradora, voars fra da col-
mea, moi cedo na ma. E mentres voas,
todo o da, sorteando tdolos perigos
que estn al afora, debers buscar e
debers atopar rico pole e nctar. Entn,
cargars os teus cestios, eses que tes
nas tas patias de atrs e tornars de
inmediato a contar s tuas irms, as
outras exploradoras, que achaches o
suficiente para ese da. Todas xuntas vol-
tarn ao lugar que ti achaches e carga-
rn os seus cestios, unha e outra
vez, ata caer o sol, de ida e volta
colmea.
- Eehhh..., non haber
forma de me ficar limpan-
do para sempre as celas...?
Quero dicir, xa me gusta este
traballo. Podera ficar aqu todo o
tempo. Serei unha limpadora modelo. As
celas brillarn unha vez que eu pase.
-Claro que non- dixo, por ltima vez, a
avoa exploradora-. Medrar aprender, e
aprender e medrar ser responsable,
cada vez, de tarefas mis difciles. E
medrar e traballar tamn aprender.
Cando sexas unha avoa exploradora,
como eu, contaraslles s basureirias
queixosas esta historia. Esa ser a ta lti-
ma tarefa. Entn, xa poders descansar.
Con agarimo para tdolos nenos/as de
Paola.
Foto portada superior . Aula Apcola Municipal de Azuqueca de Henares Pallete
of Pollen"- Kirsten Traynor - Premio histrico-artstico - VI Concurso internacional
de fotografa apcola
Fondo.- VII Concurso internacional de fotografa apcola. Primeiro premio
Abejas bebiendo, de Juan M. Hernndez Lpez. Aula Apcola Municipal de
Azuqueca de Henares.
Debuxos extrados do libro A misin segreta das abellas editado polo
Concello de Narn. Ano 2007.
Autora conto: Paola Irene Carrizo", Catedrtica de Zoologa Agrcola
Depto. de Produccin Vegetal. Facultade de Agronoma - Un. de Bos Aires
Para calquera informacin que precises, chama aos
Telfonos da Delegacin Ferrolterra de AGA:
Rafael Daz: 981 320 798 / 661 378 960
Antonio Mesejo: 981 325 665 / 618 606 718
dagaferrol@apiculturagalega.org
http://apiculturagalega.org
Ves que interesantes somos, non che parece divertido coecernos?
Seguro que s, pois busca o libro "A misin secreta das abellas" nas bibliotecas do teu colexio o do con-
cello, ou visita a seccin infantil da WEB de AGA en http://apiculturagalega.org. Se me seleccionas na
WEB (secin infantil - debuxo da dereita Inicio/Temas) contareiche cousas moi interesantes de ns.
Espero que agora cando nos encontres polo campo xa non teas medo e non nos pises. Pensa que
anda que pequenas, somos moi importantes para vs e a natureza.
Concello de
San Sadurnio
Diptico das Abellas sansa 3/6/08 13:25 Pgina 1
A Abella Queixosa
-Ooouuuufff! Que amolo...! Limpar e
nada mis que limpar, todo o santo da.
Xa estou cansa! Oh, que cousa aburrida e
pouco importante...! Quen son eu nesta
colmea...? A que limpa,
nada mis.
E as dicindo, a
abellia queixosa
entraba e saa
dunha cela, e
doutra, e doutra
mis. Sacaba a
suciedade, os
parsitos, os
restos de comi-
da. E entn
outra, e entn
outra mis.
- Aaaahhh...!
Como me gustara ser unha das explora-
doras, unha desas que sae da colmea e
pasea ao sol, iso s que divertido...!
Pasear, voar, de flor en flor, sen preocupa-
cins, tomar rico nctar fresco e pasear e
non estar aqu, pechada todo o da, lim-
pando nada mis. Cando me tocarn
esas feiras? Soamente podo tomarme un
descansio entre cela e cela.
Preto dela, unha abella avoa
exploradora segua os seus
movementos e as sas queixas,
ollando por encima dos seus ante-
ollos de avoa. Ollaba abella lim-
padora -que as se chama s
abellas que limpan as celas-
e sorra. E entn, decidu
falarlle .
-Dime, nena... - comezou a
avoa exploradora- por que
te queixas tanto? O traballo
de limpeza o mis corto na col-
mea. Nun par de das, deixars de limpar
as celas e comezars a coidar as orugas,
os bebs da colmea. E entn, s sabers o
que traballar sen descansar.
-E como iso...? Dixo a basureiria quei-
xosa.
-Oh, s. O teu traballo importante.
Limpas as celas dos bebs, limpas a nosa
casa. Lbrasnos da suciedade, pero
tamn alonxas os parsitos. Se te descoi-
daras, os parsitos poderan invadirnos e
acabaran prontamente coa colmea. Ti
protxesnos- dixo a vella exploradora.
-Aahhh...- dixo a queixosa, a quen come-
zaba a gustarlle o seu traballo- de modo
que eu s son importante.
- Claro que s. Tamn limpas as celas para
o mel, mants limpo a nosa comida. Se
as celas para o mel non estivesen limpas,
todas enfermaramos- explicou a avoa-.
- Aahh... xa entendo- contestou o abelli-
a-. Mais, se son importante, por qu
me irei de aqu nuns das?
- Porque agora ests a traballar, pero
tamn ests aprendendo. Ves s nodri-
zas, as que coidan s crias. Ollando
aprendes e tal ser o teu seguinte traba-
llo. Os bebs necesitan de moita aten-
zn, ters que limpalos e darlles de
comer e creme que os bebs non espe-
ran...! Debers ir buscar comida ao noso
almacn. Aprenders onde estn o pole
e o nctar e aprenders a facer dife-
rentes papases, unha para as
nosas irms obreiras, outro para
os znganos, outra para as futu-
ras raas. As sas comidas son
diferentes, xa sabes. Tamn
debers vixiar que a lixeira que
te substite faga ben o seu tra-
ballo, ou os bebs estarn en
perigo.
-Que interesante -dixo a quei-
xosia- que traballo difcil...
comezou a reflexionar.
-Claro -consentu a
exploradora- pero
anda tes moito mis
que aprender.
Cando coi-
des s oru-
gas, apren-
ders que as
celas para todas elas tamn son
diferentes. Aprenders que as celas para
as raas son mis grandes e estn s na
base da colmea. E aprenders que as
celas dos znganos estn a un lado,
separadas das demis. Ser importante
para a ta seguinte tarefa.
-Seguinte tarefa?- interrogou a lixeira-
cal seguinte tarefa? Xa estarei dabondo
ocupada, terei
-Seguinte tarefa?- interrogou a lixeira-
cal a seguinte tarefa? Xa estarei
dabondo ocupada, terei que facer
anda mis?
-Oh, s, debers facer anda
mis. Para entn, xa comeza-
rs a fabricar cera coas gln-
dulas que estn no teu
abdome, do lado de abai-
xo. Cando sexas unha abe-
lla cereira comezars a
fabricar e reparar as celas da
nosa colmea. Xa sabers onde
estn cada unha delas e como
deben ser. E ters moito, moito
traballo que facer.
-Ben -dixo a basureiria-. Entn, chegar
a hora de me xubilar e descansar.
- Claro que non -respondeu a avoa-.
Anda debers facer mis. Un pouco des-
pois, ocuparaste da importante tarefa de
almacear o pole e o mel que as explora-
doras traen do exterior. E debers ter
moito coidado na ta tarefa, se a fas mal,
a colmea perecer de fame no inverno.
-Ben, iso s que difcil. E entn, acaba-
rei?
-Claro que non -repetiu a avoa-. Para
entn, estars mis forte e xa coecers
a tdalas nosas irms da colmea. Iso ser-
virache para a ta seguinte tarefa, a de
gardi. Estars na entrada da colmea e
vixiars que ningunha intrusa entre na
nosa casa. Tamn recibirs s explorado-
ras e aprenders as danzas.
- E que danzas son sas?- preguntou,
curiosa, a limpadora-. Eu saba que ser
exploradora era o mis divertido.
Seica van de baile?
- Ningun vai de baile- contes-
tou un pouco enoxa-
da, a exploradora- as
danzas que aprenders
servirante para lle indicar s
demis exploradoras onde est
a comida.
- Eeehh... e como saberei eu onde
est a comida? Seica nos dan un
mapa?
- Non, seoria- contestou,
outra vez, xa mis enoxada, a
por Paola Irene Carrizo
Diptico das Abellas sansa 3/6/08 13:26 Pgina 2