cHapTe

r1
6:45 am….
“Good Morning!kakagising mo lang? Ano ka ba, lagi ka na lang
ganyan magiging unhealthy ka niyan.” sabi ni Miles kay Moira
nakakbaba lang sa hagdanan at kakagising pa lamang.
“Ok lang yan,hindi ka na nasanay.”sagot ni Moira kay Miles
habang papalapit sa kanya para kumuha ng pancake.
Hinampas ni Miles ang kamay ni moira at sianbing “Ui! Antayin
mo namang ilagay ko sa mesa.”
“Sige,dun tayo sa garden kumain.Para fresh air” sabay ngiti kay
Miles.
Nang naupo na siya bigla niyang nahalata na wala si
Marjette,kaya itinanong niya ito kay Miles, “Miles, nasaan si
Jetty?”
Mga isang taon ng nanuluyan si marjette sa bahay ni Moira, pero
wala siyang napapansin.
“Ah, si Marjette ba. Nandun sa labas nagjojogging yata.Di ba’t
ngayon siya gragraduate, Talagang gusto mo munang mag-aral
siya bago mo siya kunin.” Sagot ni Miles habang nagtitimpla ng
kape para kay Moira.
“Ganun talaga, kasi mahirap na kung hindi sapat ang mga
nalalaman niya.Sa tingin ko oras na.” sabi ni Moira.
“Sa tingin ko nga.”
“Handa na siguro siyang magtrabaho.” sinasabi ni Moira habang
naglalakad papunta sa balcony para makita si Marjette “alam
kong naging madaya ako ng kaunti dahil di ko pinag-aralan ito.”
“Parang, pero ok lang yun.”napa-upo si miles,dahil na-isip niya na
bakang mahabang usapan nanaman ito.
“Miles,ihanda mo na ang mga damit mo pati ni Marjette. Mamaya
pagkatapos ng ceremony, aalis na tayo.”
“Yes, mam!”
“Haay naku ,Miles.” Bumalik muli si Moira sa kanyang inuupuan.
“Haha”tumawa at nagtanong “teka pa’no yung mga damit mo?”
“Ako na bahala dun,masyado ka ng maraming ginagawa dito sa
bahay.”
“Naaawa ka ba sa akin?” at bigla siyang tumitig kay Moira
Tinitigan niya pabalik si miles at sinabing “Hindi no. ayoko kitang
pagurin masyado kasi kaibigan kita at marami pangtrabaho sa
kumpanya”
“ok.” Napangiti ng kaunti.
“Pero kung sa bagay masarap kang utuin.hehe. Kamusta na kaya
yung ate mo dun sa Korea,tinatawagan mo ba siya?”
Sumimangot ng kaunti at tumawa .“Ok lang yun dun.”
“Sige ayusin mo na ang gamit mo at yung kay Jet,wag mo
munang sabihin sa kanya.”
“Sige.”
“Teka,magpaparty tayo mamaya. Isa itong Congratulation party
at Farewell party. Grabe akong magtipid ngayon ah.”
“Ok na ‘yan masyado ka kasing magastos.” Sumang-ayon siya,at
kinuha na ang mga cellphone para tawagan ang lahat.
“Ui, papuntahin mo silang lahat. Sabihin mo bawal ang umabsent
sa araw na tio dahil importante ito.Sabihin mo kahit ngayon lang
magkita ulit tayong CMJ.”
“Sige.” Sabi ni Miles habang kausap ang Restaurant Manager.
“Akyat na muna ako,aayusin ko na ang mga gamit ko.Pakisabi
kay Jet na umakyat siya.”
Tumango na lamang si Miles dahil marami pa siayng kausap sa
telepono at cellphone.
“Wait! Kung mayroon yung ang iba ng meeting tawagin mo lang
ako,sabihin mo kung sino yun. Gagawan ko ‘yun ng paraan.”
“Sige,sana hindi sila magalit sa gagawin mo.”
“Hindi ‘yan. I will play safe.haha”
Umakyat na si Moira.

“Tadaima!(japanese word means “I’m home”) sabi ni Marjette

kay Miles habang pa-upo sa dining area.
Binaba muna ni Miles ang mga telepono.
“Ano ang ginagawa mo? Pinapahirapan ka nanaman ba ni moira?
Yun talaga.”tanong ni Marjette dahil sa dami ng telepono sa tabi
nito.
“Sabi nga pala niya na umakyat ka. May sasabihin yatang
importante sa’yo”
“Sige” sagot ni Marjette at umakyat agad.
“Haay,buti na lang,nakapagpalusot ako” sa isipan ni Miles at
napangiti.

Kumatok si Marjette sa pintuan ng kwarto ni Moira.

“Ui,Moira ako ito si Marjette, sabi ni Miles may sasabihin ka daw.
Dalidaling tinago ni moira ang ini-impakeng damit at sinabing,
“Sige,pumasok ka na”
“Teka, Ano ba yung pinapagawa mo kay Miles,lagi mo na lang
kinakawawa yun.”
Sambit ni Marjette habang lumalapit kay Moira.
“Pawis na pawis ka ah. Kamusta, ok ka na ba?
“Ok saan?”
“Hindi ka ba excited para sa mamaya?”
“Ano yun?
“Edi yung graduation mo.”
“Aay, oo nga noh.Pero sa Sabado pa ‘yon.”
“hello?!,sabado nap o ngayon.”
“Hala,hindi pa ako nakakpagbihis,salamat at pina-alala
mo.”napatayo siya dahil sa sobrang kabiglaan.
“Kailangan mo na yata ng memory plus gold.”
“Sige,papalit na muna ako ng damit!” dadaling tumakbo
“Teka!”sigaw ni Moira
Bumalik si Marjette at tinanong siya.
“Bilisan mong umuwi,wag ka ng sumama sa mga kaklase mo.
Aantayin ka naming ni Miles ditto sa bahay mamaya.”
“Ok,sige,sige. Magbibihis na ako,baka ma-late ako!” dali-dali
siyang pumasok sa banyo para maligo.
“Haay naku, jetty,parang gusto ko ng ibahin yung plano ko kung
lagi kang ganyan. Bakit mo kinalimutan ang araw na ito”
Ang sinabi ni Moira sa isipan niya at napapangiti.
Naalala tuloy ni Moira nung nakita niya si Marjette isang
restaurant. Mga apat na taon ng nakakalipas.Halos part timer
palang si Miles noon.

“Haay, anon a ang gagawin ko,tinulungan pa nman nila ako para

makuha ang interview na ito,sinayang ko lang ang mga ginawa
nila.”
Sinasabi ni Marjette sa sarili niya dahil sa kabiguang makapunta
sa kanyang job interview.
Habang naglalakad si Moira papunta sa isang restaurant na
malapit sa kanyang kumpanya, nakita niya si Marjette, na
malapit ng tumulo ang luha.
“Marjette, Ano ang ginagawa mo dito, at syaka bakit ka
umiiyak?”
“Moira? Bakit nandito hindi ba’t may trabaho ka pa?
“Ikaw ang tinatanong ko,wag mo ngang ibalik sa akin yung
tinatanong ko.”
Umiiyak na lumapit kay Moira at hingakan ito ng mahigpit sabay
sabi na “Pasensya ka na hindi ako nakarating dun sa job
interview ko.”
“Ano?! Bakit hindi ka nakarating?”
“Si kuya kasi sa pagmamadali niya sa pagpunta sa trabaho
naiwanan niya yung prepresent niyang project,eh di ba wala sina
Mama ngayon sa bahay kaya ako lang ang pwedeng magdala
nun,at nakalimutan ko rin na ngayon yung interview ko.”
“Haay, sige hayaan mo na.”
“Anong hayaan. Moira hndi mo yata alam kung ga’no kahalaga sa
akin ito”
“Alam ko.”
“Alam mo pala e,ba’t ka ganyan magsalita.”
“Heto nanaman tayo” sa isip-isip ni moira at sinabing “Alam ko
na mahalaga ito sa’yo pero anong magagawa natin e
napakawalan mo na ito,ilang beses ka na yata,umm…, mga 7
months mo ng trinatry na makuha ang trabahong ito. Siguro oras
na na talagang pakawalan mo ito”
“Ano?!....minamaliit mo ba ako?,ok na na nagtrtry ako para
makuha nag dream job ko,kesa maging employee lang sa isang
clothing line, hindi ka nga naging Designer eh”
“Kung alam mo lang, sa totoo lang ako na ang may ari nun, ako
dun ang isa sa mga kilalang designer sa USA” habang sinasabi ito
ni Moira sa kanyan isipan, tumayo na si Marjette, at biglang
hinawakan ni Moira ang kamay niya at sinabi na “Bakit hindi ka
maghanap ng iba,bagay na mas gusto mo kese d’yan”
Tumingin si Marjette kay moira kahit na ito’y nakaharap pa rin sa
upuan“Ewan ko, ang alam ko ito ang gusto ko,yun ang sinasabi
ng utak ko.”
“Dapat gamitin mo rin ang puso mo, para malaman mo kung ano
talaga ang gusto mo.” Pagkatapos niyang sabihin ito ay tumayo
na siya at lumabas ng restaurant.

Pagkalipas ng isang linggo,pumunta si Marjette sa kumpanya

kung saan nagtratarbaho si Moira para tanungin ito kung may
bakante pa sa kumpanya.
“Excuse me,Miss. Hindi po kayo pwedeng pumasok kung hindi po
kayo employee.” Sabi ng Assistan Secretary na naka-upo sa may
counter.
“Umm, may gusto lang akong kausapin na employee
dito,kaibigan niya ako.”
“Sino po?”tanong ng asst. secretary
“Si Moira Torres.” Sagot niya.
“Um,okay po tatawagan ko lang po siya.” Biglang nagtaka ang
asst secretary pero tinawagan niya si Moira para makasigurado
“Sige” sabi ni marjette
“Mam, may gusto pong makipagkita sa inyo.”
“Sino?” tanong ni moira sa kabilang linya ng telepono.
“Ano nga po pala yung pangalan niyo?”tinanong ng asst
secretary kay Marjette habang tinatakpan ang mouthpiece.
“Marjette Laririt”
“Si Ms.Marjette Laririt po” sabi ng asst secretary
“Pwedeng itanong mo kung bakit.”
“sige po mam.”
“Bakit daw po?
“Gusto ko lang siyang maka-usap.”
“Gusto daw po niya kayong maka-usap.”
“Pakisabing baba na ako”
“Sige po mam.”Binaba na ng asst secretary ang telepono.
“Baba na po siya, paki-antay na lang po.”

Umupo si Marjette sa sofa habang ang mga employee sa couter

ay pinag-uusapan siya.
“Bakit ganun,yung ibang taong mahalaga at kilala hinihindian
niya pero yung babaeng yun,na simpleng manamit.”
“hayaan niyo na,di ba sabi niya kaibigan siya ni mam.”
“Sinabi mo ba sa kanya?”
“yung ano?
“kung sino yung kakausapin niya.”
“Nagtataka lang ako kung bakit sinabi niyang employee.”
“Teka, stop na kayo andito na si Mam.”

“Ui,Moira.”
“oh, Jet ba’t napunta ka dito.”
“Pwede ba tayong mag-usap sa ibang lugar.”
Habang iniisip ang sched niya….
“busy ka ba? Ok lang kahit hindi na.”
“hindi,hindi ako busy, sige tara. Ah wait kakausapin ko lang muna
yung asst secretary. Antayin mo na lang ako sa labas”
“ok.” Nagmadali si Moira na pumunta sa may couter para
kausapin ang asst secretary. Habang papalabas naman si
Marjette sa kumpanya.
“Sabihin mo kay miles na i-cancel niya lahat ng appoinment ko
ngayon. Now na, bilisan mo ah,sige aalis na ako.”
“opo mam.” Ang sabi ng medyo natatakot na asst secretary.
“tara na Marjette.”

Pumunta sila sa isang restaurant na malapit sa kumpanya.

“Moira, hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa.”
“Sige, Ano yun?”
“May bakante pa ba dyan sa kumpanya niyo?”
Napangiti si moira at sinabing “Wala, sa tingin ko.”
“Ano?! Wala?! Talaga?”
“Oo, yun ang alam ko.”
Nagbuntong hininga si Marjette.
Biglang nagsalita si moira sabi niya “Kung mag-aaral ka ng
Fashion Designing for 4 years baka makakuha ka ng trabaho.”
“Ano ibig mong sabihin mag-aaral ulit ako?”
“Oo, kung gusto mong makakuha ng trabaho dun”
Medyo malungkot niyang sinabing “Sige na nga”
“Ok,umm yun lang ba ang sasabihin mo.?
“Oo e, pasensya ka na sa istorbo ah.”
“Ok lang,basta ikaw.Sige alis na ako baka pagalitan ako ng boss
ko”
“Sige,ingat ka”
Habang naglalakad si Moira papalayo sinabi niya sa kanyang
isipan”Wag kang mag-alala Marjette magkakaroon ka ng trabaho
sa kumpanya ko, at malalaman mo rin ang totoo kong trabaho.”.

Nilabas ni Moira ang kanyang cellphone at tinawagan si Miles.

“Miles!”
“Oh,Moira, mali pala.President Torres.”
“Haha,tigilan mo nga iyan kapag tayo lang ang magkausap hindi
mo na dapat gawin iyan.”
“Opo”
“Wag ka na ring mag-opo magkasing edad lang tayo.”
“Oh kamusta si Jet?”
“Ayun,ok lang,naghahanap siya ng trabaho.”
“Binigyan mo ba siya.?”
“Bibigyan ko siya.”
“Parang matagal pa mangyayari ‘yan ah.”
“Oo,sabi ko kung gusto niyang magkaroon ng trabaho mag-aral
siya ng designing.Teka dun na lang tayo magkwentuhan sa
bahay.”
“ok.”

Tumawag si Marjette,”Moira nandito na ako.”

“Sige,pumunta ka dito sa may pool.”
“sige”
Nang papunta si Marjette sa pool side, nakita nyang medyo
madilim kaya hinanap niya ang switch ng biglang bumukas ito at
lumabas ang lahat ng mga bita at sianbing “Surprise!!!!!!”At
sabay-sabay sinabi na “Congratulations!”
“Thank you!” sabi ni Marjette sa kanila.
Umakyat si Moira sa mini stage.
“Hello, everyone!”
“Hi din sa’yo!”
Tumawa siya at itinuloy ang sinasabi niya”it’s been 5 years that I
been secreting this, I think it’s time for all of you to know why me
and Miles are always together. As you know, I’m an employee of
the clothing company called “The Core”,the truth is that it’s not
the real name of the company and I’m not an employee of that
company.”
“What?! Talaga. e Ano ka dun?” tanong ni Arlene, G.M. ng isang
telecoms.
“Oo nga Moira.At bakit ganun, kahit ilang ulit kong i-research
yung name niyan hindi ko makita sa Internet puro, yung sa
science” Sabi ni Cy na isang internet shop owner.
“May pa-secret secret ka pa nalalaman.” Sabi ni Bea ang may ari
ng restaurant na laging pinupuntahan ni Moira.
Sagot ni Moira habang natatawa “ganun talaga… Now I will
continue.
The name of that clothing company is “dReams” and I’m the
CEO, the president.”
“hah?, ano?” sabi ni Marjette.
“Kaya pala ayaw mong gumawa ako ng site at ng isang program,
akala ko dahil marunong ka kaya ayaw mo.Ibig sabihin niloko mo
kami?” sabi ni Joan na nagtratrabaho bilang programmer sa
telecoms kung saan nagtratarbaho din si Arlene.
Tumayo si Miles at umakyat sa stage.
Pabulong na sinabi ni Cy ”Miles?!”
“Hindi niya kayo niloko, hindi niya lang masabi iyon dahil
nagsisimula palang siya at mahirap ang clothing industry, konting
maling move lang ay pwede ka ng matangal, at away niyang
mangyari ‘yon at mapahiya sa inyo.” Pagtatanggol na sinabi ni
Miles.
“tama iyon” pagsang-ayon ni Moira.
“Ngayon alam ko na kung bakit walang makakuha ng mga scoop
tungkol sa dReams company dito sa Pilipinas. Matagal na naming
hinahanap iyan. Sa US lang kami mas nakakakuha ng mga
news.” Sabi ni Bart na isang publicist and journalist writer.
“First,sorry dahil, parang nag-lie ako.Hindi ko sinabi na ako yung
may ari at secretly kaming umaalis ni Miles ng bansa. Now Sorry
ulit dahil kinausap ko yung mga ka-meeting niyo para makapunta
kayo ngayon.Kasi importante ito.”
“ok lang” ang sinabi nila at sabay sabing “Ano ba ‘yon”
“Oo nga.” Sabi ni Ghim na isang semenarista na.
“Ok.yun ay, aalis kami for 3 years pupunta kami ng US to fix
things. So, hindi lang ito isang congratulation party kundi isa na
ring farewell party.”sinabi niya sa lahat.
“Kaya mo pala ako pina-uwi ng maaga” sabi ni Marjette.
“ano aalis kayo, pero nagyon lang ulit tayo nagkita-kita.”
Papaluhang sinabi ni Cy.
“Oo nga,tama si Cy, hindi ba pwedeng iusog iyan.” Sabi ni Bea.
“Hindi eh.Pasensya na kayo ah.may malaki kasing problema e, at
bilang Vice at secretary, itong gagawin namin ay makakbuti sa
kumpanya para magpatuloy pa rin ito.”sagot ni Miles.
“Iiwan niyo ako dito? Kaya niyo ba sinasabi ito ngayon?” tanong
ni Marjette kay Moira at Miles.
“Sa totoo lang, Marjette….”sabi ni miles
“Miles,”
“ok.”sabay tahimik.
“Ikaw ang magiging caretaker ng bahay”tumawa at pinagpatuloy
niya” joke lang yun,kasama ka, gagawin na kitang Stylist dahil
naka-graduate ka na.”
Tumawa ang iba at kinang-graduate ulit si Marjette, na sobrang
naging excited.
Bigla niyang naalala. “Pero pa’no ang mga damit ko?”
“Haha,buti naalala mo,pina-ayos ko na iyon kay Miles. Dahil sa 5
am palang ay aalis na tayo.”sagot ni Moira.
Nagkaroon ng konting katahimikan.
“GROUP HUG!” sigaw ni Moira.
“Group hug” ulit nila.
Silang lahat ay niyakap ang isa’t-isa, at umiiyak.
“Ma-mimiss ko kayo.” Sabi ni Marjette.
“Kami din noh.”
“Hindi ko inasahan na, ganito ang mangyayari.”
“Grabe,nalulungkot ako,aalis na kayo”
“Babalik pa kami.” Sabi ni Miles
“Tama na nga ito parang mamatay na kami ah,na parang habang
buhay niyong hindi makikita…Teka tandaan niyo ito pagbalik
namin dito straight na ang buhok ni Jet” sabi ni Moira.
Nagtawanan sila at niyakap pa ulit ang isa’t isa.
“Lagi mo na lang akong pinagkaka-isahan.” Sabi ni Jet.
“Dahil yun sa ginawa mo 4 years ago.haha.” sabi ni Moira kay Jet.
Kinalabit ni Arlene si Moira,
“Umm teka lang ah,”sabi ni Moira sa ibang bisita.
“Ano yun,Arlene”
“Ano ba yung problema mo, at dapt 3 years kayo magstay dun.”
“Akala ko kasi di siya masyadong lalala,at inaantay ko si Jet bago
ako bumalik dun”
“Ganun ba,Ano nga ‘yon”
“Bumaba yung ratings namin sa market, kumonti na ang supply
ng mga magagandang tela at nawawala na ang kasikatan ng
dReams.”
“Ba’t hindi ka humingi ng help sa akin.Alam mo namang
graduate ako ng business ad.”
“Kasi baka busy ka.at maka-isturbo ako sa’yo.Wait hindi ba ikaw
na ang may ari ng A telecoms.?”
“Ano ka ba…Ako na nga ang may ari nun pero di yun reason para
hindi ka humingi ng help sa akin.”
“Sorry po”
“Ok mga after 1 month ipapadala ko yung isa sa mga magaling
kong employee, para matulungan ka.”
“Bakit hindi ikaw? At Bakit 1 month?”
“Kasi ako may ari ng kumpanya at may trabaho pa siya e”
“Ah.ok. Salamt my luvz!”
“Oo na.Sige na balik ka na dun” sabi niya kay Moira. Pagkatapos
nitong halikan siya sa pisngi.”dun ka na nga!” pagalit ng kaunti
na sinabi ni Arlene. Umalis agad si Moira dahil sa takot.
“haay,Teka sino kaya ang ipapadala ko?...Bahala na kung sino
pwede sa tatlong yun,magagaling namn sila at medyo may itsura
pa. Bagay na gusto niya.hehe” sabi ni arlene dahil sa pag-iisip
kung sino ang kukunin niya para tumulong sa kumpanya ni Moira.

Natapos na ang party halos nagsi-uwian na ang lahat,pero nag-

sleep over ang mga CMJ sa bahay ni Moira at Miles.
Silang tahimik na natulog.
Kinabukasan….
4:35 am..
“OI! Marjette gumising ka an?” sabi ni Bea
“Bakit, ano meron.sunog?” nagkamot ng ulo at sumigaw ng
“SUNOG! SUNOG!”
Halos lahat sila ay nakatayo na at natawa kay marjette
“Anong sunog ang sinasabi mo dyan” sinabi ni Cy ng sryoso kahit
medyo natatawa.
“Tumayo ka na kasi aalis na tayo,nakahanda na ang almusal.”
Sabi ni Miles.
“Si Moira?” tanong ni Jet dahil hindi niya ito makita.
“Si Moira ba?,natutulog pa rin” sagot ni Joan
“Oh,tulog papala siya eh.” Sabi ni jet.
“Natutulog na sa sasakyan.” Sabay sabi ni Arlene.
“Ah?...kayo ah,niloloko niyo ako ah.”
Tumayo na si Jet at nagpalit ng damit.
Makalipas ang 10 minutes.
“Tapos na ako!” sigaw ni jet ng may sigla.
“Bilis mo ah” sabi ni Cy.
“Excited e” sabi ni Bea
“Alam niyo naman,” sabi ni Joan.
“Tama na iyan, baka ma-late sila ng flight’” sabi ni Bart
“Oo nga” sumang-ayon siArlene at sinabing “time is gold”
“Oo nga dahil sa pagkagold ng oras 10 minutes lang naligo yung
isa d’yan.” Sabi ni Cy.
“Tara na.” sabi ni Marjette,para makaalis na.
“Sige.” Sabi ni Miles

Lumabas silang lahat,binuksan ni Miles ang pintuan ng

kotse,ginising si Moira.
“Andito na si Jet.” Sabi ni miles.
“Bilis naman” sabi ni moira.
“10 minutes lang siya naligo.”
“baka nagpalit ng damit”
Sabay na tumawa ang dalawa. At nama-alam na sa kanilang
kaibigan.
“Sige babye!” sabi ni bart nanapapaluha,“Hindi namin kayo
mamimiss,dahil ngayon palang miss na namin kayo.”
“Grabe ah,ingat kayo” sabi ni Joan
“Tawagan mo ako ah.my luvz lalo na kapag papunta na siya.I’ll
treat that guy like my employees.” Sabi ni Moira kay Arlene
“sige” sagot ni arlene
“Ingat kayo dun” sabi ni Bea
“Jet,galingan mo ah” sabi ni Cy
“Take care” sabi Arlene
“Nasabi na nilang lahat” sabi ni Ghimvern,hingal na hingal dahil
sa pagmamadaling tumakbo.
Nagulat ang lahat at tumingin sa kanya.
“bakit?” sabi ni ghim.
“nakakagulat ka ghim” sabi ni Bart.
“oo nga” sabi ni jo.
“Para kang multo ah” sabi ni bea.
“Sige na,babaye ingat kayo dun!” sabi ni ghim.

Umalis na sila.
Nagsi-uwian na rin silang lahat.
Nag-paalam na sa isa’t isa at na ngakong magkikita silang muli
pagkatapos ng tatlong taon.

“Haay, nakakapagod ang biyahe”

“Bakit tayo sumakay ng public plane? Di ba mayaman ka,wala ka
bang private plane?”
“Haay nako Marjette, di ibig sabihin na mayaman ka ay dapat
may private plane ka. At ang mahal kaya nun. At hindi kami
celebrity para gumamit nun”
“Kahit na,kailangan nyo naman un e”
“Tama ka,pero ayoko sayang ang pera para dun.”
“So, ibig sabihin maraming pera sa bankbook mo…”
“Wala,malapit na akong mabankrupt”
“haha,hindi ako naniniwala sa’yo,sure akong maypera ka,at kung
wala anu yun nagmagik.”
“Siguro,…..”
“Tara na ang-aantay na yung sasakyan sa labas.”
“Siya ba ang maghahatid sa atin?”
“Oo.”
“Sinong siya?”
“Secret,tara na buhatin mo na iyang bag mo.”