Traktat Ustanawiający Wspólnotę

Nowokontynentalną
JEGO KRÓLEWSKI MAJESTAT KRÓL KRÓLESTWA SKARLANDU

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL RZECZYPOSPOLITEJ KRÓLESTWA

POLSKIEGO I WIELKIEGO KSIĘSTWA LITWY

ZDECYDOWANI utworzyć wspólną politykę kontynentu,

UZNAJĄC za konieczne zapewnienie sobie silnej pozycji,

MAJĄC NA WZGLĘDZIE korzenie i wartości chrześcijańskie,

PRAGNĄC doprowadzić do integracji społeczeństw,

W TROSCE o zachowanie pokoju na kontynencie,

ZAMIERZAJĄC potwierdzić sąsiedzką solidarność,

POSTANOWILI USTANOWIĆ WSPÓLNOTĘ NOWOKONTYNENTALNĄ.

Art. 1.
Niniejszym traktatem Wysokie Układające Się Strony ustanawiają między sobą Wspólnotę
Nowokontynentalną.

Art. 2.
Zadaniem Wspólnoty jest rozwijanie dobrosąsiedzkiej współpracy, w oparciu o poszanowanie tradycji
i kultury, przy bezwzględnym zachowaniu pokoju i wyrzeczeniu się wzajemnej agresji, tworząc organy
mające pomóc w urzeczywistnieniu zapisanych w traktacie celów.

Art. 3.
Wysokie Układające Się Strony zgadzają się na przekazanie części kompetencji wewnętrznych
urzędów instytucjom Wspólnoty w tym celu powołanych.

Art. 4.
1. Państwem członkowskim w tym traktacie nazywa się państwo, które dokonało ratyfikacji
niniejszego traktatu.
2. Państwem kandydującym w tym traktacie nazywa się państwo, które złożyło wniosek
o przyjęcie w struktury Wspólnoty Nowokontynentalnej.
3. Państwem stowarzyszonym w tym traktacie nazywa się państwo, które zamierza
współpracować z państwami członkowskimi na zasadach innych niż określone w stosunkach
bilateralnych, a w przyszłości zamierza stać się państwem członkowskim.
Art. 5.
Wysokie Układające Się Strony współpracują z sobą w zakresie ochrony i rozwoju dziedzictwa
kulturowego krajów Wspólnoty, prowadzenia wspólnej polityki bezpieczeństwa zewnętrznego
i wewnętrznego Wspólnoty, integracji społeczeństw, wzrostu gospodarczego opartego na
gospodarce wolnorynkowej, wspierania młodych demokratycznych państw mających
urzeczywistnione szanse na rozwój, prowadzenia polityki ochrony środowiska naturalnego opartej na
zrównoważonym rozwoju gospodarczym.

Art. 6.
W celu realizacji postawionych sobie dziedzin współpracy Wysokie Układające Się Strony powołują
Komisję Wspólnotową. Komisja Wspólnotowa działa w zakresie wyznaczonych przez Traktat
Ustanawiający w art. 5. dziedzin współpracy.

Art. 7.
Przewodniczący Komisji Wspólnotowej wybierany jest przez organy państw członkowskich Wspólnoty
odpowiedzialne za prowadzenie polityki zagranicznej na okres 4 miesięcy z możliwością ponownego
wyboru. Wyboru Przewodniczącego Komisji Wspólnotowej dokonuje się jednomyślnie. Wraz
z upływem kadencji Przewodniczącego Komisji Wspólnotowej upływa kadencja pozostałych członków
Komisji.

Art. 8.
Każdemu z krajów członkowskich Wspólnoty przysługuje prawo reprezentacji w Komisji przez
jednego Komisarza, o ile reprezentant kraju członkowskiego nie jest Przewodniczącym Komisji
Wspólnotowej. Komisarz wybierany jest przez Przewodniczącego Komisji Wspólnotowej spośród
dwóch kandydatur zaprezentowanych przez ograny państw członkowskich Wspólnoty
odpowiedzialne za prowadzenie polityki zagranicznej. Rozdział kompetencji w Komisji przysługuje
Przewodniczącemu Komisji Wspólnotowej.

Art. 9.
Członkowie Komisji Wspólnotowej mają prawo do wydawania decyzji w zakresie swoich kompetencji
określonych tym traktatem, które obowiązują na terenie wszystkich państw członkowskich od dnia
publikacji, chyba że decyzja stanowi inaczej.

Art. 10.
W celu zapewnienia maksymalnej ciągłości funkcjonowania Komisji Wspólnotowej członkom Komisji
przysługuje immunitet dyplomatyczny w granicach i poza granicami Wspólnoty Nowokontynentalnej.

Art. 11.
Członkowie Komisji Wspólnotowej działają w interesie wszystkich państw członkowskich Wspólnoty
Nowokontynentalnej.

Art. 12.
Siedzibą Komisji Wspólnotowej jest Paryż.
Art. 13.
W celu wytyczenia ścieżki rozwoju i rozszerzeń Wspólnoty Nowokontynentalnej, państwa
członkowskie ustanawiają Radę Wspólnoty, w skład której wchodzą przedstawiciele organów władzy
wykonawczej w zakresie polityki wewnętrznej oraz polityki zagranicznej.

Art. 14.
1. Przewodnictwo w Radzie Wspólnoty jest przechodnie ustalane w kalendarzu przewodnictwa.
2. Przewodnictwo w Radzie Wspólnoty należy do organów państw członkowskich Wspólnoty
odpowiedzialnych za prowadzenie polityki zagranicznej.
3. Przewodnictwo w Radzie Wspólnoty trwa dwa miesiące.

Art. 15.
Przewodniczący Rady Wspólnoty zwołuje spotkanie na terenie państwa członkowskiego, którego
mandat do wykonywania funkcji posiada, nie częściej niż dwa razy w miesiącu, dotyczące obszaru
kompetencyjnego Rady Wspólnoty.

Art. 16.
Państwo zamierzające ubiegać się o status państwa kandydującego winno:

a. być państwem demokratycznym,

b. posiadać co najmniej jeden organ władzy wykonawczej i ustawodawczej,
c. respektować postanowienia międzynarodowe,
d. przestrzegać praw człowieka,
e. legitymizować się otwartością i chęcią współpracy,
f. uzyskać jednomyślną zgodę organów państw członkowskich na uzyskanie statusu.

Art. 17.
Państwo zamierzające stań się państwem członkowskim winno:

a. spełniać warunki określone dla państwa kandydującego,

b. dokonać ratyfikacji traktatów i postanowień wspólnotowych,
c. dostosować prawo krajowe do przepisów prawa wspólnotowego,
d. realizować postanowienia Komisji Wspólnotowej w zakresie integracji i rozszerzeń,
e. uzyskać jednomyślną zgodę organów państw członkowskich Wspólnoty na spotkaniu Rady
Wspólnoty, i jeśli to konieczne, poszczególnych organów wewnętrznych członków Wspólnoty
na przystąpienie do Wspólnoty Nowokontynentalnej.

Art. 18.
Państwa członkowskie nie przestrzegające postanowień niniejszego traktatu mogą zostać
zawieszone decyzją większości Komisji Wspólnotowej na okres do 2 miesięcy.

Art. 19.
Dyspozytariuszem Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Nowokontynentalną jest Prezydent
Republiki Francuskiej.
Art. 20.
Traktat Ustanawiający Wspólnotę Nowokontynentalną uzyskuje moc prawną w dniu 15. stycznia
2010 roku.