JIJ OP EEN KRUISPUNT IN JE LEVEN

Stel je voor:naam,woonplaats, leeftijd, studierichting, hobbys.

Ik ben Nick Baeten, woon in Kaulille en ben 17 jaar oud. Ik ben
afgestudeerd in de richting Latijn-Wiskunde in het secundair onderwijs.
Mijn hobby's zijn piano spelen, (grafisch) tekenen en me creatief bezig
houden met Photoshop.

Inspirerende tekst, ( lied, gedicht,spreuk, bijbel,boek, film,)?

Wil je daarbij een korte toelichting geven?
Het is niet dat ik echt een specifieke tekst al een heel leven met me
meedraag, maar onderstaand tekstje vind ik toch wel heel toepasselijk
in (mijn)/het leven. Het is een stukje uit een monoloog van zangeres
Lana Del Rey uit haar videoclip Ride.
Who are you?
Are you in touch with all of your darkest fantasies?
Have you created a life for yourself where you can experience them?
I have
I am fucking crazy
But I am free
Dit heeft voor mij wel een stukje waarheid. Iedereen heeft zijn eigen
persoonlijke creativiteit/fantasie en het is moeilijk te verwoorden. Ik
weet dan ook niet of ik enkel voor mezelf spreek of voor nog mensen,
maar ergens zijn sommige dromen wel een 'persoonlijk leven' dat je
gecreerd hebt, om toch even aan het dagdagelijkse leven te kunnen
ontsnappen. En op die momenten besef je wat een zekere vrijheid is. Op
gedachten staan namelijk geen wetten of komt er geen commentaar, het
is iets persoonlijks, iets uniek. Soms denk je inderdaad dan wel eens
van: is dit niet te zot gewoon? Maar dat is juist creativiteit. Daarom is
dit voor mij net zo belangrijk, doordat ik graag creatief bezig ben: piano
spelen, tekenen... zijn net die gedachtes/fantasien net zo
belangrijk/inspiratievol.

En wat brengt de studietoekomst volgend jaar?

Handelsingenieur in de beleidsinformatica

Waarom dat gekozen?

Ik heb hiervoor gekozen, omdat ik altijd graag met computers ben bezig
geweest. Dit in combinatie met mijn wiskunderesultaten zette me al aan
om in deze richting te gaan kijken. Toch heb ik ook altijd getwijfeld om
rechten te gaan studeren. Uiteindelijk heb ik dan toch gekozen om
handelsingenieur te gaan studeren, omwille van de ietwat moeilijkere
carriremogelijkheden bij rechten, maar vooral de wiskunde, die ik denk

ik toch niet kan missen. Ook ben ik al van kinds af aan genteresseerd
geweest in informatica en computers, dus het zit toch misschien al
ergens in me vanaf kindertijd.

Wie of wat heeft meegespeeld bij die keuze? Waarden en normen? Personen?
Voorbeelden?
De keuze is puur door mezelf bepaald, mijn ouders hebben altijd een
voorkeur gehad maar deze nooit echt uitgedrukt, totdat ik zelf mijn
keuze bekend had gemaakt. Nu kwamen deze meningen overeen, wat
me wel een extra motivatie geeft. Het is altijd fijn als mensen je keuze
positief vinden, of goed bij je vinden passen, maar uiteindelijk heeft dat
nooit de doorslag gegeven in mijn keuze.

En na je hogere studie, meteen werk? Nog wat erbij doen? Buitenlandervaring?

Ik sta altijd open voor verder te studeren, maar dat zijn voorlopig nog
verre toekomstplannen dus ik hoop eerst deze studie met glans te
doorstaan en dan zie ik wel wat het leven nog brengt.

Ongeveer 1080 studiedagen geleden stapte je op deze school binnen. Wat is je

positief bijgebleven na die zes jaar?
De groene omgeving en de 'intieme', kleinschalige sfeer op de school.
We hebben altijd heel rustig en kalm gezeten en de band met de
leerkrachten was toch vrij persoonlijk en daar ben ik ook heel blij mee.
Ook het niveau heeft denk ik altijd goed gezeten.

En geef je nu je terugkijkt je oude school ook werkpunten / aandachtspunten

mee?
Geef de derde graag, en vooral de zesde jaars meer inspraak en
verantwoordelijkheid. Ze zijn nu eenmaal op een leeftijd gekomen
waarop ze, ook buiten de schoolomgeving, de nodige
verantwoordelijkheid en zelfstandigheid moeten nemen. Dit is ook het
geval op een universiteit en ik denk dat de school ons daar niet goed
genoeg op heeft voorbereid.
Hoewel ze dus op sommige aspecten losser mogen worden, vind ik dat
ze op andere vlakken soms strenger mogen zijn: is de impact van een
strafstudie sterk genoeg om het gedrag van een leerling te veranderen?
Naar mijn mening: Neen.
Ook moeten ze, voor mij persoonlijk, eens deftig leren organiseren. Dit
klinkt misschien wel bruut, maar ik denk dat het organisatorisch echt
niet veel slechter kan dan dit. Vaak wordt er niet echt iets concreet
geregeld of ontbreekt er gewoonweg info, dit was erg te merken in de
studiekeuze-begeleiding in het laatste jaar. Nergens werd echt diep
gekeken naar jou als persoon, maar alles werd veel te oppervlakkig
behandeld. Ook de proclamatie was een tegenvaller, een feeststemming
was er niet te bespeuren en de Powerpoint bevatte niets persoonlijk
voor DIT zesde jaar, veel moeite kan er niet in gestoken zijn en dat vind

ik echt jammer, omdat dit toch wat het laatste beeld is van het
secundair onderwijs.

Bewust voor deze school gekozen? Welke reden dan? Is die verwachting ook
ingelost?
Ja, omwille van de vertrouwdheid van mijn broer (ex-leerling tot het 4e
middelbaar). Maar vooral omwille van de ligging en kleinschaligheid.
Ook het complex zelf sprak me enorm aan.

Heeft het feit dat je school een school met een christelijk engagement is
meegespeeld in je keuze?
Neen, hier heb ik nooit naar gekeken.

Was je zelf gengageerd in bepaalde schoolse projecten? Wat heeft dat

opgeleverd, vooral voor jou als persoon?
Ik heb me sinds het vijfde jaar bezig gehouden met de schoolband.
Hierin speelde ik piano, ook heb ik af en toe (samen met Lookpla) iets in
de viering gespeeld. In het zesde jaar speelde ik ook nog mee tijdens de
herdenkingswake, dit vond ik toch wel speciaal, omdat dit echt een
moment is van respect en dat maakte het net zo speciaal.

Heb je bepaalde concrete voorstellen waarmee de school dat engagement zou

kunnen stimuleren?
Misschien zouden ze leerlingen kunnen verplichten, zoals op het vijfde
middelbaar 'project Burgerzin', maar dan eerder gericht op het
engagement binnen de school in plaats van erbuiten. Ik heb op het
vijfde middelbaar bijles gegeven aan leerling van het eerste jaar,
persoonlijk vond ik dit echt super tof. Maar verder zijn er ook nog
mogelijkheden zoals galabal, nacht van de zesdes, leerlingenraad...
misschien zelfs een werkgroep oprichten die instaat voor de uitstraling
van de school.

Wat heb je buiten kennis nog meegekregen van deze school?

De school, in het specifiek enkele leerkrachten, hebben me vooral
bijgebracht dat ik soms moet leren aan mezelf te denken. Ik moet voor
mezelf durven opkomen en me soms iets minder van anderen iets
aantrekken, het is mijn leven en ik doe ermee wat ik wil (in de mate van
het mogelijke natuurlijk). Door die visie is mijn zelfbeeld wel enorm
veranderd, waar ik heel blij om ben.

Stel alles is te herdoen en je weet over deze school wat je nu weet. Kom je terug
als je weer 12 bent?

Ja, ik zou alles precies hetzelfde doen, enkel zou ik na de tweede graag
gekozen hebben voor Wetenschappen-Wiskunde in plaats van LatijnWiskunde. Verder ben ik van alles tevreden hoe het verlopen is en over
het algemeen is de school niet echt tegengevallen.

Vanuit die invalshoek tips aan jouw jongere ik, de volgende lichting?
(Ik begrijp de vraag niet echt helemaal, maar zoals ik ze interpreteer is dit mijn
antwoord): Ik zou gewoon tegen mezelf zeggen dat ik me van bepaalde
personen minder moet aantrekken en mee moet opletten. Ik denk
gewoon dat ik meer afstand zou houden van de mensen die later me
zouden laten vallen en ik zou vooral omgaan met de mensen waarvan ik
wist dat ze het goed voorhadden.

WAARDEN EN NORMEN
De Nederlandse krant Trouw organiseerde een aantal jaren geleden een
bevraging waarbij ze haar lezers vroeg hun belangrijkste waarden en normen
door te sturen naar de redactie. Daaruit vloeide de volgende overzichtslijst voort.
Uiteraard kan je de waarden en normen uit zon lijst niet allemaal tegelijk
nastreven. Je moet keuzes maken.

Kies daarom uit de volgende lijst de vijf belangrijkste waarden / normen /

deugden die jij voor jezelf de moeite vindt om niet alleen voor jezelf maar ook
voor anderen na te streven.

Aandacht

Assertiviteit

Barmhartigheid

Begrip

Behulpzaamheid

Bescheidenheid

Betrouwbaarheid

Creativiteit

Dankbaarheid

Dienstbaarheid

Discipline

Doorzettingsvermogen

Echtheid

Eerlijkheid

Engagement

Enthousiasme

Flexibiliteit

Geduld

Geloof

Geloofwaardigheid

Gematigdheid

Grondigheid

Hoffelijkheid

Hoop

Idealisme

IJver

Integriteit

Juiste eerzucht

Liefde

Meelevendheid

Mildheid

Moed

Naastenliefde

Nederigheid

Oordeelsvermogen

Openheid

Oprechtheid

Ordelijkheid

Rechtvaardigheid

Rekening houden met anderen

Respect

Samenwerking

Standvastigheid

Toewijding

Trouw

Vastberadenheid

Verantwoordelijkheid

Verdraagzaamheid

Vergevingsgezindheid

Verstandigheid

Vertrouwen

Volhardendheid

Voorzichtigheid

Vredelievendheid

Vriendelijkheid

Vrijgevigheid

Wijsheid

Zelfvertrouwen

Van thuis uit heb je ook waarden en normen meegekregen. Welke ene belangrijke
daarvan zal je zeker nooit trachten te verloochenen, eventueel zelfs aan je
kinderen doorgeven? Waarom die?
Uhm, ik weet niet of dit echt een waarde is die ik letterlijk van mijn
ouders heb doorgekregen. Maar ik weet wel dat ik zeker later tegen
iedereen zal zeggen: Durf aan jezelf te denken, laat je niet door anderen
van je pad afbrengen. Denk aan anderen, respecteer hen, maar durf ook
aan jezelf te denken. Laat jezelf nooit wegcijferen voor het gemak van
anderen, durf opkomen voor jezelf. Voor mij is dit gewoon zo belangrijk,
omdat ik er zelf al mee geconfronteerd ben geweest. Niet durven
opkomen voor mezelf zodat anderen hun zin zouden krijgen. Uiteindelijk
zijn dat zaken waarmee je zelf enkel ongelukkig wordt en uiteindelijk
aan onder doorgaat.

Akkoord? Thuis is voor veel jongeren steeds meer een goedkoop Hotel Mama.
Ja, ik denk dat het in de huidige tijd veel moeilijker is om zelfstandig te
beginnen. In samenspraak met de ouders kan je, waarschijnlijk tegen
een 'kleine' maandelijkse vergoeding, toch nog even genieten van het
leven thuis. Op die manier denk ik gewoon dat je beter kan sparen,
waar je later uiteindelijk veel meer plezier aan zal beleven. Huren is
naar mijn mening eerder 'geld weggooien' omdat je betaalt voor iets
tijdelijks, dat uiteindelijk verdwijnt. Sparen is iets dat in je bezit blijft.

Is een gezond familiaal leven in deze tijden waarin ieder gezinslid zijn eigen
drukke agenda heeft,nog haalbaar?
Ja, maar ook dit is veel moeilijker dan vroeger. Er zal namelijk fel
gepuzzeld moeten worden. Ik vrees gewoon dat we in een maatschappij
zijn beland waarin men met twee personen moet gaan werken, om een
gezin goed te kunnen onderhouden. Misschien worden om die reden
juist kinderdromen pas later verwezenlijkt of iets beperkter uitgevoerd
dan oorspronkelijk gehoopt.

Thats what friends are for.. Waar zijn vrienden eigenlijk voor?
Vrienden zijn voor mij personen, die je zelf gekozen hebt, waarvan je
weet dat je op ze kan rekenen. Voor mij zijn goede vrienden dan ook
belangrijker dan een deel van de familie (familie gezin). Goede
vrienden zijn de mensen waarbij je raad vraagt, steun vraagt, steun
geeft, plezier mee beleeft, verdriet mee beleeft, valt, maar uiteindelijk
altijd wel weer opstaat sterker dan tevoren. Dit is bij een gewone vriend
niet het geval, een vriend is gewoon een persoon waarmee je goed kan
opschieten. Voor mij lijken schoolvrienden de "goede collega's" van de
werkvloer te zijn: fijne mensen, je weet er best veel van, maar toch ook
niet alles.

Gaat je vrije tijd ook op aan bepaalde engagementen? Welke ? Waarom?

Meerwaarde?
Niet specifiek, maar als ik iets/iemand kan helpen die/dat me nauw aan
het hart ligt, zal ik dit zeker doen. Zo heb ik graag meegewerkt aan het
eindwerk van mijn broer, waarin we met een groepje studenten de wens
van een aantal bejaarden hebben vervuld. Ook heb ik me twee jaar
geleden vrijwillig ingezet voor het tornooi van de tennisclub in Kaulille.
Een specifiek engagement heb ik dus niet echt, maar helpen doe ik
graag waar kan.

GELOOF

Los van godsdienst en religie:wat is voor jou geloven eigenlijk? Wat houdt dat
zeker in?
Geloven is voor mij je hoop verleggen in een gedachte. Voor mij is
geloven een soort boodschap meegeven: 'Ik hou de moed erin, ik zet
door.'

Geloof je in religieuze zin? In een God? In God? Hoezo?

In een specifieke 'katholieke' God? Neen. Wel geloof ik dat iedereen, in
andere mate en op een ander tijdstip, te maken zal krijgen met
tegenslagen en meevallers. Misschien wel ergens een zekere
'vergelding'. Een soort van 'karma'? Verder geloof ik ook dat als je echt
iets wilt bereiken, het mogelijk moet zijn. Als zoiets alleen niet lukt,
zorgt iets/iemand er toch wel voor.

Religie mag niet worden opgelegd, maar dien je in alle vrijheid zelf te
ontdekken. Akkoord?
Akkoord, uiteindelijk kunnen we zeggen dat we ons huidige geloof
hebben doordat onze ouders hierover hebben beslist. Zelf zijn we
opgegroeid in een plekje op de wereld met een zekere cultuur, die als de
'standaard' gezien werd. Ik vind het zeker niet erg dat ik een christen
ben, maar anderzijds zou ik het nooit voor mezelf gekozen hebben. Niet
dat ik een ander geloof zou willen hebben, nee gewoon omdat ik liever
in mijn eigen waarden geloof dan in de voorgekauwde waarden.

Ben je ooit bezig met de vraag naar de zin van het leven? En met de eindigheid
van dit leven , met de dood?
Voor mij persoonlijk geldt dat als ik zoek naar de zin van het leven, ik in
een vicieuze cirkel beland waarvan ik geen oplossing zie. Over het leven
hebben anderen beslist, ik maak er het beste van. De dood is voor mij
iets dat we zelf nooit zullen kunnen navertellen, het komt zoals het
komt. Er bestaat namelijk geen perfect leven, iedereen gaat te vroeg,
iedere dood is uniek en hoort bij die persoon, net zoals de geboorte. Het
loopt nu eenmaal zoals het loopt, het is gewoon een deel van de
levensloop van een persoon.

Vind je dat mensen voor hun geloof moeten durven uit- en opkomen? Met
uiterlijke tekens? In discussies? Met geweld?
Men mag uitkomen voor zijn geloof, zolang men er anderen niet mee
bedreigt/lastig valt. Discussiren mag, dat is juist goed om de blik te
verruimen. Met geweld (als rol van agressor) gaat een stap te ver, op
die manier wilt men anderen onderwerpen aan een eigen visie. Dat is
nooit het doel van geloof geweest en is eerder een dictatuur.

Moet een mens bereid zijn om voor zijn waarden en normen, zijn religie te
sterven?
'Moeten' is in deze vraag nogal zwaar uitgedrukt. Ik zou beter zeggen
'Kan een mens bereid zijn om voor zijn religie te sterven?' Sterven in
deze context, is iets dat iedere persoon voor zich moet uitmaken. Een
persoon kan hiertoe bereid zijn, maar moet hier niet per se toe bereid
zijn. Een moeilijke vraag waarop het antwoord nog moeilijker is, omdat
er zo veel parameters zijn die onbekend zijn: de situatie, de
persoonlijkheid, belang van de religie...

Stel je krijgt de kans om met paus Franciscus in een persoonlijk contact overleg
te plegen omtrent jongeren, kerk en geloof. Neem je dat aanbod aan? Waarom?
Welk aandachtspunt / welke aandachtspunten zou je in dat overleg zeker
opnemen? Waarom?
Ja ik zou vooral met hem een modernisering van het geloof willen
aankaarten. Het Christendom zou ik houden zoals het is, maar ik zou
vooral toevoegingen doen, specifiek naar jongeren. Op die manier blijft
het 'conservatieve' er toch wat in, maar worden ook jongeren feller
aangetrokken tot het geloof. Ik zou dan ook het probleem met 'niet
mogen' aankaarten, waarom moet altijd alles 'men mag niet...' zijn?
Waarom mag het niet eens zijn 'Jawel het mag wel, iedereen is jong of
vrij in zijn doen/laten.' (Specifiek met betrekking op de holebigemeenschap, voorbehoedsmiddelen, priesters die niet mogen trouwen,
vrouwelijke priesters...) Het lijkt mij gewoon beter dat de Kerk een
modernere blik heeft op hedendaagse problemen. Ontkennen dat ze er
zijn, gaat nu eenmaal niet meer, dus kunnen ze het beter op een open
manier aankaarten.

En als je de kans kreeg om God te interviewen? Grijp je die kans? Je mag n

vraag stellen. Welke? Waarom die?
Waarschijnlijk wel. Ik zou vooral willen weten of hij alles op deze manier
had voorzien. Had hij altijd al gepland dat het op deze manier zou
verlopen? (m.b.t. media, oorlog, communicatie...) Ik denk dat ik dit
gewoon graag zou willen weten, omdat men vaak zegt: 'Zo kan God het
toch nooit gewild hebben!' en daarom lijkt het me juist interessant om
de waarheid hiervan te kennen.

Voor velen, ook buiten het geloof en de kerk, is Jezus een boeiende figuur. Stel:
op een zonnige dag ga je een terrasje doen. Het is erg druk en er is nog n
plaats onbezet naast een jou onbekende persoon. De plaats is inderdaad vrij. Je
gaat zitten en jullie raken snel in gesprek. Blijkt de ander Jezus te zijn. Welke
themas / welk thema zou je in zon gesprek zeker aansnijden?
Ik weet het niet, ik denk het wel. Ik zou denk ik vragen of hij voor of
tegen een modernisering van de Kerk is. Gewoon omdat het naar mijn
mening allemaal een beetje verouderd is en ik denk gewoon dat het
nooit de bedoeling was om vastgeroest in principes te blijven. Ook zou

ik vragen of er foute interpretaties van de Bijbel zijn of als er fouten zijn

genoteerd. Want ik denk dat er wel zeker enkele foute interpretaties
zijn, ook in andere culturen en religies. Het lijkt me dan ook aangenaam
en een hele verbetering moest hier voor eens en altijd duidelijkheid
over zijn.