Solidariteit met de Venezolaanse Revolutie

Venezuela: de contrarevolutie wint de verkiezingen

6 december 2015: de Venezolaanse Kiescommissie
(CNE) maakt laat op de avond de voorlopige, maar
wel beslissende verkiezingsresultaten voor het
parlement bekend. De verenigde oppositie (MUD)
wint 99 zetels en de regerende socialistische partij
(PSUV) haalt er 46. Er zullen later nog 22 zetels
verdeeld worden. Dit is een zware klap en het
is onze plicht de oorzaken te analyseren en de
waarschijnlijke gevolgen toe te lichten.

Wat opvalt, is dat er geen straatgeweld was, de

resultaten werden niet in vraag gesteld en er werd
deze keer niet beweerd dat er fraude gepleegd
was in de internationale media. Iedere keer als de
Bolivariaanse revolutie een verkiezing won en dat
waren er veel in de laatste zeventien jaar zagen
we een campagne van leugens en desinformatie.
Venezuela is een dictatuur, er is geen vrijheid
van meningsuiting, een autoritair regime, kon
men lezen in de berichten van CNN, FoxNews, het
Spaanse ABC en El Pas. Toch wel een vreemd soort
dictatuur die alleen bestaat als de kapitalistische
partijen verliezen, en die wonderbaarlijk verdwijnt
als de chavisten verslagen worden.
De opkomst was hoog: 74,25% van 19 miljoen
kiesgerechtigden brachten hun stem uit. Dat is
acht procentpunten meer dan tijdens de vorige
parlementsverkiezingen van 2010. Maar bij de

presidentsverkiezingen van 2013 was de opkomst

nog 80%. Vanaf zeer vroeg in de ochtend zag men
een mobilisatie om naar de stembus te trekken in de
armere wijken en de arbeiderswijken van de grotere
steden. Maar de mobilisatie van de opposanten was
nog groter. Er stonden de hele dag wachtrijen aan de
stemlokalen, en de Kiescommissie zag zich verplicht
de lokalen een uur later dan voorzien te sluiten, om
iedereen de mogelijkheid te bieden zijn stem uit te
brengen. De leiders van de democratische oppositie
protesteerden tegen deze beslissing en eisten dat de
kieslokalen gesloten werden.
Hoewel op het moment dat we dit schrijven de
volledige nationale resultaten nog niet gepubliceerd
werden, kunnen we een eerste analyse van de cijfers
maken. Als we de deze cijfers vergelijken met die van
de parlementsverkiezingen in 2010, dan zien we dat
het aantal stemmen voor de chavistische partijen
ongeveer gelijk gebleven is. Het aantal stemmen
voor de oppositie steeg daarentegen sterk. Dit zou
erop kunnen wijzen dat de hogere opkomst en de
nieuwe kiezers daar een grote rol in speelden. Als
we de vergelijking maken met meer recente cijfers
van de presidentsverkiezingen van 2013, dan zien
we dat de PSUV bijna 1,5 miljoen stemmen verloor
en dat het aantal stemmen voor de oppositie lichtjes
steeg.
2010 Parlement
2013 President
2015 Parlement

Chavisten
5.423.324
7.587.532
6.082.000

Oppositie
5.320.364
7.363.264
7.500.000

(Opmerking: de cijfers voor 2015 zijn een benadering

en moeten met voorzichtigheid behandeld worden)
Er is nog wel een polarisatie volgens klasse, maar
het is ook duidelijk dat de oppositie stemmen
wint in de vroegere revolutionaire bastions. De
arbeiderswijk Antimano ten westen van hoofdstad
Caracas is nog steeds overwegend chavistisch:
37.000 stemmen (55%) voor de PSUV; 27.000
1/4

stemmen (40%) voor de MUD. Maar in 2010 zagen

de cijfers er nog zo uit: 39.000 stemmen (68%) voor
de PSUV; 15.000 stemmen (27%) voor de MUD. De
MUD kreeg hier zelfs meer stemmen dan tijdens de
presidentsverkiezingen van 2013: 21.000 stemmen.
De rijkere wijk Baruta, in het oosten van Caracas,
blijft sterk in het voordeel van de oppositie: 31.000
stemmen (85%) voor de MUD; 4.600 stemmen (12%)
voor de PSUV. Het resultaat is ongeveer hetzelfde als
in 2010: 30.000 stemmen (85%) voor de MUD; 4.600
stemmen (13%) voor de PSUV.
De oppositie is er zelfs in geslaagd te winnen in het
revolutionaire bolwerk van de 23 de Enero wijk in
Caracas, zij het met een zeer kleine marge. In 2010
had de PSUV er 29.000 stemmen en de oppositie
16.000, met een opkomst van 70%. Nu haalt de
PSUV er 25.017 stemmen en de oppositie 25.140,
met een opkomst van 77%.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken van de
nederlaag?
Vr de verkiezingen schreven we al een uitgebreide
analyse over de zeer moeilijke uitdagingen voor
de Bolivariaanse revolutie. Er zijn een aantal
factoren die niet onderschat mogen worden: de
mediacampagne tegen de revolutie, internationale
inmenging en intimidatie rechtstreeks door de VS
of onrechtstreeks via Colombia, Guyana, de nieuwe
president van Argentini (Macri), de OAS enz.
sabotage van de economie, gestegen onveiligheid
en criminaliteit. Maar deze factoren waren niet
beslissend. Ze waren ook al aanwezig tijdens de
vorige verkiezingen, toen de PSUV wl won.

De hyperinflatie, toenemende schaarste van

basisproducten, illegale handel en de zwarte markt
speelden allemaal een belangrijke rol. Maduro
haalde deze zaken aan in zijn speech toen hij het
verkiezingsresultaat erkende. Hij zei: Je zou kunnen
stellen dat de economische oorlog gewonnen heeft.
Dit is echter slechts een deel van de verklaring.
In het verleden hebben de massas de sabotage
van de economie overwonnen, vooral tijdens de
twee maanden durende patronale lock-out en de
sabotage van de olie-industrie van december 2002
tot februari 2003. Waarom was het anders deze
keer?
Het was een combinatie van bovenstaande factoren,
samen met het gevoel dat de Bolivariaanse leiders
de problemen niet resoluut konden of wilden
aanpakken. Het is geen goed idee de Polar Groep
en haar eigenaar, Lorenzo Mendoza, steeds aan te
klagen voor de rol die hij speelt in het veroorzaken
van de schaarste. Dit klopt wel, de Polar Groep
saboteert wel degelijk de economie, en het volk
weet dat ook. Maar het probleem ontstaat wanneer
de aanklacht niet gevolgd wordt door concrete actie.
Er werd verschillende keren mee gedreigd de Polar
Groep te onteigenen. Op 1 mei van dit jaar speelden
Polar-arbeiders een hoofdrol in de Bolivariaanse
optocht. Maar er gebeurde niets.
Naast deze passiviteit speelden ook de sterk
toegenomen corruptie en bureaucratie in eigen
rangen een demotiverende rol. Ze veroorzaakten
scepticisme en zelfs cynisme in vele lagen van
de bevolking. Onteigende en genationaliseerde
bedrijven, waar arbeiderscontrole gemplementeerd
werd, hebben nu te lijden onder wanbeheer ten
gevolge van de corruptie en de bureaucratie.
Dit versterkt de stelling van de oppositie dat
nationalisaties niet werken. Erger nog, het
demotiveert de arbeidersklasse die opkomt voor
arbeiderscontrole in de bedrijven.

Er zijn nieuwe problemen, vooral in de economie, die

de situatie veel slechter maakten. De ineenstorting
van de olieprijs heeft de bewegingsvrijheid van de
regering veel kleiner gemaakt. Er is namelijk minder
geld beschikbaar voor haar sociale beleid en voor
de invoer van producten voor de binnenlandse
markt, die gewurgd wordt door het verzet van de Er zullen er altijd zijn die het volk en het lage niveau
privproducenten tegen de prijscontroles.
van bewustzijn de schuld geven voor de nederlaag.
Deze stemmen worden nu al gehoord. De revolutie
gaf hen onderwijs, gezondheidszorg en onderdak
en nu stemmen ze voor de oppositie. Dit is een
totaal verkeerd argument, dat door reformisten en
bureaucraten gebruikt wordt als excuus voor het
eigen falen. Het verklaart helemaal niets.
De arbeiders en de armen hebben zeer vaak al hun
revolutionair instinct, bereidheid tot zelfopoffering
en loyaliteit aan het Bolivariaanse project getoond.
Het waren de massas die de staatgreep in 2002, de
2/4

patronale lock-out in 2002-2003, het referendum tot

afzetting van president Chvez en de gewelddadige
straatprotesten in 2004 overwonnen. Het waren zij
die met miljoenen gehoor gaven aan de oproep van
Chvez om de PSUV op te richten, te strijden voor
socialisme, enz.
Het probleem is dat, telkens wanneer ze vooruitgang
boekten in hun strijd om de macht van de priveigenaars in te dijken door arbeidersraden
op te richten, door fabrieken te bezetten en
arbeiderscontrole te implementeren, door land in
te nemen, door gemeenschapsraden op te richten
in de wijken ze geblokkeerd werden door de
bureaucratie, die in feite de interne vijand is van de
Bolivariaanse beweging.
We geven drie recente voorbeelden:
Industrias Diana verwerkt eetbare olin en margarine.
Het bedrijf werd door Chvez onteigend in 2008 en
draaide sindsdien onder arbeiderscontrole. In 2013
besliste Maduros Minister van Voeding, Osorio, er
een nieuwe manager te benoemen, zonder inspraak
en tegen de wil in van de arbeiders. Deze verzetten
zich en eisten inspraak. Na maanden van strijd werd
de nieuwe manager eindelijk uit zijn functie gezet.

worden praatjes over revolutie en socialisme

holle retoriek. Vr de verkiezingen waarschuwden
we al: Onder deze omstandigheden is er een
groot gevaar dat de oppositie goede resultaten zal
halen bij de parlementsverkiezingen, waarbij ze de
meerderheid van de stemmen en zetels zouden
kunnen halen. Dit zou een ramp betekenen. Ze
zullen deze positie gebruiken om een offensief
tegen president Maduro te starten en om de vele
sociale verworvenheden terug te draaien. Als
dat gebeurt dan is het niet de fout van het volk,
maar van de reformistische leiders die er steeds
voor gekozen hebben de heersende klasse niet te
onteigenen, te rekenen op de welwillendheid van de
privsector en te proberen de kapitalistische markt
te reguleren. (http://www.handsoffvenezuela.org/
venezuela-parlementsverkiezingen-op-6-decemberde-moeilijkste-uitdaging-voor-de-bolivariaanserevolutie.htm)
Wat nu?
Het is duidelijk dat de oppositie deze
meerderheidspositie in het parlement zal gebruiken
om een meedogenloze aanval te ontketenen tegen
alle verworvenheden van de revolutie, en dat zijn
er heel wat. Ze zullen proberen de economische
problemen op te lossen op de kap van de arbeiders,
door het opheffen van de prijscontroles, door te
besparen in de sociale uitgaven, door devaluatie van
de munt, enz.

Ze zullen hun overwinning vooral ook gebruiken

om een aanval te lanceren tegen de macht van
de instellingen die in handen blijven van de
Bolivariaanse beweging. Zo zullen ze zo snel
mogelijk een referendum tot afzetting van president
Maduro organiseren. Ze zullen ook een wetsvoorstel
indienen en goedkeuren om amnestie te verlenen
Een gelijkaardig conflict ontwikkelde zich bij Fama aan de activisten en politici van de oppositie
de America, een verwerkingsbedrijf van koffie dat in die veroordeeld werden voor hun aandeel in de
2010 onteigend werd als resultaat van de strijd van dodelijke rellen van 2014, waarbij 43 doden vielen.
de arbeiders. Op dit ogenblik is er een conflict over In eerste instantie zal de nederlaag een zware
het ontslag van een activist door het management. klap zijn voor de revolutionaire krachten. Jaren
De arbeiders stellen dat het ontslag een politieke na elkaar volgden de overwinningen elkaar op.
aanval is tegen hun organisatie.
Maar als het stof is gaan liggen, zal er een intense
Honderden werknemers werden ontslagen bij het politieke discussie plaatsvinden over de oorzaken
Ministerie voor Milieu toen het een fusie onderging voor de nederlaag. Toen de Spaanse revolutie in
met een ander ministerie en gereorganiseerd werd. oktober 1934 neergeslagen werd, leidde dat tot een
De benadeelden vechten voor hun rechten, maar radicalisering van de socialistische organisaties, te
beginnen bij de socialistische jeugd. De nederlaag in
worden niet gehoord door de autoriteiten.
Venezuela zou een versterking van de meer radicale
Dit zijn slechts een paar voorbeelden, maar er en revolutionaire vleugel van het chavisme tot
zijn er veel meer. Onder deze omstandigheden gevolg moeten hebben.
3/4

Tegelijkertijd
zal
de
reformistische
en
bureaucratische vleugel van de beweging onder
druk komen te staan. Sommigen praten nu al over
de noodzaak van dialoog en compromissen.
Sommige corrupte ambtenaren overwegen nu al
om van kant te veranderen ter verdediging van hun
privileges en hun buit. Dit zal een goede zaak zijn
voor de Bolivariaanse beweging.

verwijderen van de overblijfselen van de bourgeoisie

in het staatsapparaat.
Er moet nu een ideologische strijd gevoerd worden.
Een duidelijk revolutionair socialistisch programma
zal nodig zijn om te herstellen van deze zware klap.
Jorge Martn
Hands Off Venezuela

Het Venezolaanse volk zal niet zo snel de

verwezenlijkingen van de laatste jaren opgeven. Het is
nog afwachten hoe snel de oppositie zal proberen de
belangrijkste sociale programmas te ontmantelen.
Ze zullen proberen de Cubaanse dokters die
werkzaam zijn in de sociale projecten voor de gratis
gezondheidszorg het land uit te zetten, de gratis
onderwijsprogrammas af te schaffen, de nieuwe
universiteiten tegen te werken, de pensioenrechten
te beknotten, de staatsbedrijven te privatiseren, een
politieke zuivering van de staat uit te voeren, enz. Ze
voelen zich nu zelfzeker en daardoor zouden ze snel
tot actie over kunnen gaan. Maar elke provocatie
kan leiden tot een tegenreactie van de Bolivariaanse
massas, die wel degelijk de verkiezingen verloren
hebben, maar die geenszins verpletterd zijn.
De tijden dat reformisme leek te werken het
implementeren van sociale programmas zonder
de oligarchie te onteigenen zijn voorbij. Dat is
de belangrijkste les. De Bolivariaanse revolutie
kan enkel gered worden door de implementatie
van een duidelijk socialistisch programma, door de
uitvoering van de ideen van Hugo Chvez, die in
zijn toespraak Gooi het roer om (Golpe de Timn)
de twee overblijvende taken duidelijk omschreef:
de uitbouw van een socialistische economie en het

De campagne Handen Af van Venezuela is actief in meer dan 40 verschillende landen. Ons doel is:
Informatie verspreiden over het proces van sociale verandering in Venezuela, dat gekend staat onder de naam Bolivariaanse Revolutie.
Solidariteit uitbouwen met de Bolivariaanse Revolutie.
Actieve strijd voeren tegen de imperialistische agressie tegen Venezuela, in het bijzonder van de Verenigde Staten.
Rechtstreekse banden smeden met de revolutionaire basisbeweging en de vakbonden in Venezuela.
Handen Af van Venezuela wordt in Belgi gesteund door o.a. De Algemene Centrale Antwerpen-Waasland, verschillende afdelingen van ACOD,
Vrede, Vrienden van Cuba, Salvador, Allende Comit, Vonk en ACV-militanten. Onder de steunende leden bevinden zich Frans Wuytack, voormalig
priester in Venezuela, en filmmaker Fabio Wuytack.
Blijf niet aan de kant staan. Help ons de Bolivariaanse Revolutie te steunen. Versterk Handen Af van Venezuela. Wat kan je doen:
Een infoactiviteit organiseren in jouw buurt of binnen jouw organisatie. Heb je een spreker nodig, wil je een video tonen over de revolutie in
Venezuela, dan kunnen wij hiervoor zorgen.
Deze brochure en andere informatie verspreiden.
Onze websites en Facebook pagina bezoeken (www.handsoffvenezuela.org/nederlands, www.groups.to/handenafvanvenezuela).
Financile steun op rekening nummer IBAN: BE15001137027330, BIC: GEBABEBB met vermelding: Steun HAV.
Contactgegevens: gsm: 0479/25.77.35, e-mail: erikdemeester@gmail.com, handenaf@gmail.com
V.U.: Erik Demeester, Fontainasstraat 7 b 2.1, 1000 Brussel

www.handsoffvenezuela.org/nederlands www.groups.to/handenafvanvenezuela
4/4