Holocaust

Deze PDF is gemaakt met behulp van de open source toolkit mwlib. Zie http://code.pediapress.com voor meer informatie.
PDF generated at: Thu, 13 May 2010 22:31:27 UTC
Inhoud
Artikelen
Jodenvervolging 1
Holocaustontkenning 8
Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie 13

Referenties
Paginabronnen en auteurs 15
Afbeeldingsbronnen, licenties en bijdragers 16

Paginalicenties
Licentie 17
Jodenvervolging 1

Jodenvervolging
Jodenvervolging is gecoördineerd geweld tegen en onderdrukking
van de Joodse bevolkingsgroep. Jodenvervolging in christelijk
Europa kwam op gang rond het jaar 1000, en werd na het begin
van de kruistochten (1095) hevig, gruwelijk en onvoorstelbaar
barbaars. Sindsdien verdween het (zeker in Europa) nooit
helemaal. Één van de vele oplevingen ervan vond plaats in de 19e
eeuw; in die periode werd ook de term antisemitisme ingevoerd
voor Jodenhaat en Jodenvervolging.

Vormen van Jodenvervolging zijn:

• Het uitsluiten van Joden van gebruik van bepaalde
voorzieningen.
• Het verplichten om in bepaalde gebieden te wonen.
Christenen en Joden in Duitsland. De Joden (rechts)
• Het uitsluiten van het lidmaatschap van bepaalde organisaties.
dragen de voor Joden verplichte Jodenhoed (15e eeuw)
• Het verbod om bepaalde functies of beroepen uit te oefenen.
• Lastercampagnes tegen Joden.
• Georganiseerd geweld tegen Joodse bezittingen en personen.
• Verbanning
• Boycot van winkels, huizen (dus ook bezittingen) van Joden.
• Volkerenmoord (de Holocaust).
De bekendste Jodenvervolging is die van de nazi's in Duitsland en
bezet Europa ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en in de jaren
daaraan voorafgaand. Deze begon in 1935, met de instelling van
de Neurenbergerwetten door de NSDAP.
Maar het verschijnsel Jodenvervolging is dus al veel en veel ouder.
In de Middeleeuwen kwam het met regelmaat tot gewelddadige
uitbarstingen, of werd de joodse bevolking uit een land verdreven.
In de Middeleeuwen waren joden over het algemeen uitgesloten
van het lidmaatschap van de gilden, waardoor het hun niet was
toegestaan ambachtelijke beroepen uit te oefenen. Gewelddadige
uitbarstingen tegen Joden staan bekend onder de naam pogrom, en
zijn met name bekend van landen als Rusland en Polen. Ook de
Kristallnacht, in de nacht van 9 op 10 november 1938 in Duitsland
Joodse man in Worms met het voor Joden verplichte
is een voorbeeld van een pogrom.
gele teken, de jodenring, op zijn mantel. Hij draagt een
zak met geld en knoflookstrengen - symbolen die vaak
gebruikt werden bij het afbeelden van Joden (16e
eeuw)
Jodenvervolging 2

Anti-joodse maatregelen in bezet Nederland vóór de Holocaust

In tegenstelling tot de situatie in Duitsland,
waarbij de helft van de 500.000 Joden die
daar in 1933 nog waren zijn
geëmigreerd/gevlucht, werd vanuit het
bezette Nederland emigratie maar zeer
beperkt toegestaan, dus ook voor Joden.
Duitse Joden die naar Nederland waren
gevlucht werden na de bezetting opnieuw of
alsnog vervolgd.
Een kleine duizend Joden heeft legaal uit
bezet Nederland kunnen emigreren, vooral
in 1940 en 1941. Dit gebeurde meestal via
het neutrale Spanje en Portugal, tegen forse
betaling.[1] Geëmigreerde Duitse Joden worden in Amsterdam opgepakt, juni 1940

In september 1940 werd het aanstellen en

bevorderen van Joodse ambtenaren verboden.
In november 1940 werden alle Joodse ambtenaren ontslagen. Aan de Universiteit Leiden protesteerde Rudolph
Cleveringa hiertegen in een toespraak, en studenten door middel van een staking. Daarop sloten de Duitsers de
universiteit. Deze werd in september 1945 heropend.
In januari 1941 werd bepaald dat alle Joden zich moesten laten registreren en werden ze niet meer toegelaten in
bioscopen.
Vanaf mei 1941 mochten Joden van sommige beroepsgroepen, waaronder artsen en advocaten, alleen nog diensten
verlenen aan Joodse klanten. De Jodenster werd verplicht vanaf mei 1942.

Vernietigingskampen
De zeven vernietigingskampen waar slachtoffers en tegenstanders van het naziregime doelbewust werden
omgebracht en/of onder zeer zware omstandigheden te werk gesteld werden, zijn:
• Auschwitz
• Majdanek
• Chelmno
• Maly Trostenets
• Bełżec
• Treblinka
• Sobibór
Strikt genomen vallen de kampen Dachau (bij München) en Buchenwald (bij Weimar) niet onder deze categorie.
Deze kampen worden concentratiekamp genoemd. Het kamp Natzweiler-Struthof in de Elzas was een
concentratiekamp van de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog, ongeveer vijftig kilometer buiten Straatsburg bij de
plaats Natzwiller (Duits: Natzweiler). Het was het enige Duitse concentratiekamp op Frans grondgebied.
Een vernietigingskamp is per definitie niet hetzelfde als een concentratiekamp. Zoals de naam het zegt is een
concentratiekamp een werkkamp waar de Duitsers hun gevangenen concentreerden. De meeste doden vielen dan ook
door het te zware werk en ondervoeding. Deze werkkampen kan men vergelijken met de zogenoemde
"Goelag"-kampen in Siberië onder de USSR.
Jodenvervolging 3

Een vernietigingskamp is een kamp waarbij het doel vernietiging is, en waar vaak een groot deel van de gevangenen
onmiddellijk na aankomst vermoord werd (meestal vergast met zyklon b in daarvoor bedoelde gaskamers). Deze
kampen bevonden zich in het oosten van het "Reich" (in het huidige Polen met als belangrijkste Auschwitz) en
werden met gevolg ook door de Russen bevrijd.
Naast de concentratie- en vernietigingskampen bestonden er ook nog de zogenoemde doorgangskampen. Dit zijn
kampen die opgezet werden om de mensen als het ware in op te slaan. Vanuit deze doorgangskampen reed er elke
week een trein naar de vernietigingskampen. Kamp Westerbork is een voorbeeld van een doorgangskamp in
Nederland. In België werd de oude bestaande Dossinkazerne te Mechelen voor dit doel aangewend. Deze kazerne is
nu deels ingericht als "Joods Museum van Deportatie en Verzet". In het Franse kamp Drancy ten noorden van Parijs,
werden tijdens WO II ca. 65.000 joden vastgehouden, vooraleer ze naar het vernietigingskamp Auschwitz werden
getransporteerd.
Het oude fort Breendonk bij Willebroek op 20 km ten zuiden van de stad Antwerpen valt eerder onder de categorie
werkkamp. Er waren ook Vlaamse SS'ers als beulen aan het werk. Hier werden vooral politieke gevangenen als
slaven aan het werk gezet, gemarteld en geëxecuteerd. Breendonk is als museum ingericht en staat nu ook open voor
bezoek.

Toedracht
Waarom de nazi's overgingen tot het op grote schaal vermoorden van die Joden, homoseksuelen, zigeuners,
economisch onwaardigen en Polen is nog steeds onduidelijk. Het debat hierover werd onder meer gevoerd door
Daniel Jonah Goldhagen met zijn boek Hitler's Gewillige Beulen. Duidelijk is wel dat Adolf Hitlers felle
antisemitisme de 'motor' was waarop het nazisme aan etnische zuivering of volkerenmoord deed.
Het besluit tot vernietiging van het Europese Jodendom (de zogenoemde Endlösung der Judenfrage ofwel de
Oplossing van het Jodenvraagstuk) werd naar alle waarschijnlijkheid genomen in de tweede helft van 1941. Tijdens
de Wannseeconferentie in een villa aan de Großer Wannsee nabij Berlijn in januari 1942 werd de logistieke
uitvoering van het besluit besproken. Adolf Eichmann, een van de bekendste betrokkenen bij de Holocaust, was een
van de aanwezigen.
Hermann Göring verklaarde tijdens het proces te Neurenberg (Nürnberg)(1945-46) dat 'de kampen ons uiteindelijk
de strop zullen kosten'.

Houding t.o.v. de Holocaust

Verzet
Enkele personen die zich actief tegen de Holocaust hebben verzet:
• Hans Calmeyer, een Duitser die tijdens WO2 in Nederland Joden vrijstellingen gaf
• Giorgio Perlasca
• Witold Pilecki
• Oskar Schindler, die via werkvergunningen 1000 Joden redde
• Chiune Sugihara, Japans consul in Litouwen die 2400 Joden visa gaf - en zo waarschiojnlijk net als Jan
Zwartendijk 6000 Joden redde
Walter Süsskind, die als beheerder van het Joods verzamelcentrum in Amsterdam 600 Joodse kinderen redde
• Raoul Wallenberg
• Truus Wijsmuller-Meijer, de grootste Jodenredster uit de geschiedenis, die zeker 9.500 Joodse kinderen redde
• Sir Nicholas Winton, die uit Praag 900 Joodse kinderen redde
• Jan Zwartendijk, Nederlands consul in Litouwen die 2400 Joden visa gaf en daar ongeveer 6000 Joden mee redde
Jodenvervolging 4

In Italië weigerden de meeste legerbevelhebbers en politiebeambten de Joden te vervolgen. Toen men in

Denemarken de kleine Joodse gemeenschap trachtte te vervolgen, werd deze beschermd en uiteindelijk tegen forse
betaling naar Zweden getransporteerd. Finland, bondgenoot van Duitsland uit opportunistische overwegingen,
weigerde de - weinige - Finse Joden te vervolgen of uit te leveren. Japan beschermde de weinige Joden die op Japans
of bezet grondgebied waren. Toen de Duitsers de Bulgaarse Joden sterren wilden laten dragen, ging de vrijwel de
gehele bevolking deze dragen. Ook latere pogingen van de Duitsers en Bulgaarse antisemieten werden geblokkeerd.
De Joden zelf zijn ook een aantal malen in opstand gekomen. In 1943 kwam het getto van Warschau in opstand. In
Auschwitz bliezen in oktober 1944 Joodse gevangenen een crematorium op met binnengesmokkelde explosieven.
Bekend is ook de opstand van de Joden in Sobibór.

Medewerking

Er wordt getwijfeld aan de feitelijke juistheid van het volgende gedeelte

Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie, en pas na controle desgewenst het artikel aan.

Waar de Duitsers actief of passief verzet ontmoetten, mislukte de Jodenvervolging soms. Dat was echter niet het
geval bij de unieke Februaristaking in Amsterdam en wijde omgeving op 25 en 26 februari 1941, gericht tegen de
eerste strafdeportatie van 425 Joodse jongemannen enkele dagen eerder. Waar actieve medewerking bestond, werd
een zeer groot percentage van de Joden uitgeroeid. De bezetter kon gebruik maken van de door de Nederlandse
regering bevolen medewerking van de Nederlandse ambtenaren, en ook van de bevolkingsregisters, die een
nauwkeuriger inzicht in het aantal Joden gaven dan in andere landen, terwijl aanvankelijk slechts sporadisch
ambtenarenverzet voorkwam. Ook Nederlandse politie- en spoorwegmensen werkten over het algemeen mee.
hetzelfde gold voor België en Frankrijk, terwijl in dat laatste land zelfs de Vichy-regering van het niet-bezette deel
vrijwillig tot Jodenvervolging overging.
Ruim 70% van de Nederlandse Joden overleefde hierdoor de oorlog niet. De precieze ambtenaren van de burgerlijke
stand noteerden hen zelfs als "geëmigreerd"! Een belangrijke factor die in dit verband meespeelde, kwam hierop neer
dat Nederland tijdens de oorlogsjaren een "Zivilverwaltung" (d.i. een burgerlijk bestuur) had en geen
"Militärverwaltung", zoals België tijdens het grootste deel van de bezetting. Daarnaast lag Nederland volgens de
oud-hoofdaanklager van het Oorlogstribubnaal in Neurenberg, Robert Kempner, ingesloten door ebzet gebied wat de
ontsnappingkansen verminderde, leefden de Joden zeer geconcentreerd, vooral in Amsterdam, en had het systeem
van vangpremnies 'kopgeld' veel succes, terwijl er in Nederlander in opdracht van SS-leider Reinhard Heydrich en
Holocaust-organisator Adolf Eichmann in Nederland door de Duitsers harder werd gewerkt aan de JOdenvervolging
dan in andere Westeuropese landen, mogelijk omdat Nederland een plaats in hetb Groot-Germaanse Groot-Duitsland
moest krijgen en daarom versnel 'Judenrein' moest worden. Nederland kreeg ook om die reden in de Duitse
na-oorlogse literatuur het predikaat 'het Polen van het Westen'.
Maarschalk Ion Antonescu van Roemenië was geen uitgesproken Jodenhater. Antisemitische maatregelen werden in
Walachije zeer sporadisch ingevoerd. In het verarmde Moldavië werkte de bevolking echter enthousiast mee aan de
Jodenvervolging. In de Baltische staten nam de bevolking wraak voor de steun van veel Joden aan de Russische
communistische bezetters. In zowel Roemenië als de Baltische Staten was men zich bovendien bewust van de grote
aantallen Joodse leden van de communistische partijen.
In Kroatië waren de Joden het slechtst af. Velen konden echter de eerste twee bezettingsmaanden ontsnappen,
doordat de Kroaten zich eerst concentreerden op de uitroeiing en assimilatie van de Serviërs. Zij die bleven moesten
echter lijden onder Kroatisch geweld, waarna ze met Duitse efficiëntie naar de kampen werden gestuurd.
Jodenvervolging 5

Revisionisten en Holocaustontkenners
Sommige groepen, vaak als Holocaustontkenners (negationisten) aangeduid, ontkennen dat de Holocaust heeft
plaatsgevonden.
Holocaustrevisionisten beweren dat het aantal Joodse slachtoffers dat traditioneel wordt genoemd incorrect is. Zij
zeggen dat veel minder dan zes miljoen Joden werden gedood en dat de meeste slachtoffers zijn gevallen door
verhongering en door uitgebroken ziektes zoals tyfus en cholera. Holocaustrevisionisten beweren ook dat (zowel
mobiele als stationaire) gaskamers enkel gebruikt werden voor desinfectiedoeleinden.
Het ontkennen van de Holocaust is strafbaar in o.a. België, Duitsland, Frankrijk, Australië, Canada, Zwitserland en
Israël. Vooral in de jaren tachtig zijn er zware straffen uitgedeeld aan mensen die openlijk hun twijfels uitten over de
officiële Holocaustversie. In Nederland en België is het bagatelliseren, ontkennen of goedpraten van de Holocaust
verboden.

Situatie in Nederland en België

Nederland
Ruim honderdduizend Nederlandse Joden werden
omgebracht. Zij zijn allen met naam en geboortedatum
bekend in de gedenkboeken van de
Oorlogsgravenstichting in Den Haag, en in het boek In
Memoriam, uitgegeven door SDU te Den Haag. De
geschiedenis van de Nederlandse Holocaust werd ook
al verscheidene malen beschreven. Het burgerlijke
bestuur tijdens de oorlog zou de oorzaak zijn van het
grote aantal Joodse slachtoffers. Dat Nederland tijdens
de oorlog met een burgerlijk bestuur opgezadeld zat,
werd volgens Nanda van der Zee, veroorzaakt door de
vlucht van Koningin Wilhelmina naar Londen.
Holocaustmonument in Berlijn

België
Ongeveer 25 000 Belgische Joden werden het slachtoffer van de nationaalsocialistische moordmachine. Het relatief
kleine aantal was het gevolg van ten dele het Belgische verzet en het feit dat België een Militärverwaltung (een
militair bestuur) had tijdens de Duitse bezetting. Pas in 1944 werd de administratie omgevormd in een
Zivielverwaltung (burgerlijk bestuur). Het doorgangskamp, de Dossinkazerne waar de Joden verzameld werden
voordat zij op transport gezet werden naar de vernietigingskampen in Polen, bevond zich te Mechelen, halfweg
tussen Antwerpen en Brussel, waar de meeste Joden woonden.
Jodenvervolging 6

Statistieken en archieven

Cijfers
Miljoenen Joden zijn door de nazi's omgebracht. Naoorlogse schattingen belopen:
• Polen: >2.350.000
• Sovjet-Unie: >700.000
• Hongarije: 440.000
• Tsjecho-Slowakije: 233.000
• Roemenië: >200.000
• Duitsland: 160.000
• Nederland: 101.800
• Frankrijk: 60.000
• Oostenrijk: 58.000
• Griekenland: 57.000
• Joegoslavië: 55.000 (waarvan 31.000 in Kroatië)
• België: 25.000
• Italië: 8500
• Luxemburg: 3000
• Noorwegen: 700
Het totaal aantal vermoorde Joden wordt geschat op getallen tussen de vijf en de zes miljoen.

Archieven
De Duitsers hebben zelf archieven bijgehouden van de slachtoffers van de Holocaust. Onder andere het Nederlandse
overzicht In memoriam (zie hierna) met de namen van 100.000 vermoorde joden is hierop gebaseerd.
In de Duitse stad Bad Arolsen bevindt zich een enorm archief (ongeveer 50 miljoen stukken). Dit destijds door de
Duitsers zelf samengestelde archief bevat informatie over 17 miljoen slachtoffers, joden en dwangarbeiders uit
Midden- en Oost-Europa. Dit archief is in de jaren 60 van de twintigste eeuw gebruikt door het Rode Kruis en was
beschikbaar voor slachtoffers en hun familieleden. Het archief werd verder gesloten gehouden uit
privacy-overwegingen, ook voor onderzoekers. Er was ook de Duitse vrees voor rechtsprocedures als de informatie
vrijkomt. De mogelijkheid tot juridische stappen is ondertussen verjaard. In de loop van 2006 zal het archief
opengesteld worden voor onderzoekers en voor het algemene publiek. Dit gebeurde na een eis van de New York
Times.

Films
• Schindler's List
• Holocaust
• La vita è bella
• Der Untergang
• The Pianist
• Sophie's choice
• Escape from Sobibor
• Zwartboek
Jodenvervolging 7

Bibliografie

Waarschuwing:
De volgende foto's zijn schokkend.
Dode lichamen in kamp Mauthausen-Gusen, Oostenrijk
Een truck volgeladen met lichamen in kamp Buchenwald

• Jacques Presser, Ondergang. De vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom 1940-1945 (deel I en
II) [2], 1965, in opdracht van het RIOD.
• Loe de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog.
• Bertrand Russell, De gesel van het hakenkruis (vertaling door Jan Vrijman van: The Scourge of the Swastica. De
Bezige Bij, 1955).
• Rolf Hochhuth, De plaatsbekleder (Der Stellvertreter in het Duits of The Representative in het Engels): een
kritisch toneelstuk over de houding van de paus van 1939-1945 ten opzichte van de Joden, wat veel stof deed
opwaaien, in Nederland in 1964 verschenen bij "De Bezige Bij". In diverse landen mocht het niet worden
opgevoerd in de theaters.
• J.M. Snoek, The Grey Book, over het gedrag van de verschillende Europese kerkleiders tijdens het bewind van
Hitler, 1969, Uitgeverij van Gorcum te Assen (dit boek is nu vrij te downloaden op de project Gutenberg-website:
zoek op titel en/of auteur, of Gutenberg Etext nr. 14764).

Zie ook
• SS-Einsatzgruppen
• Sonderkommando (veldfunctie)
• Sonderkommando (kampfunctie)
• Holocaustontkenning

Externe links
• Lijst met wetenschappelijke schattingen van het aantal slachtoffers [3]
• Site met veel gegevens over Nederlandse slachtoffers [4]
• Lijst van in de Nederlandse Burgerlijke Stand geregistreerde slachtoffers [5]
• Jodenvervolging in de Amsterdamse Rivierenbuurt [6]

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties:

[1] L. de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, deel 5: maart '41 - juli '42, tweede helft.
Staatsuitgeverij, 's-Gravenhage, 1974, p. 964.
[2] http:/ / www. dbnl. nl/ tekst/ pres003onde01
[3] http:/ / users. erols. com/ mwhite28/ warstat1. htm#Hitler
[4] http:/ / www. joodsmonument. nl
[5] http:/ / www1. yadvashem. org/ download/ remembrance/ bycountry/ NETHERLANDS. pdf
[6] http:/ / www. zuidelijkewandelweg. nl/ tijdtijn/ razzia's. htm
Holocaustontkenning 8

Holocaustontkenning
Holocaustontkenning of Holocaustrevisionisme zijn
benamingen voor het geheel of gedeeltelijk verwerpen van de
geschiedschrijving rondom de Holocaust.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog deporteerde Nazi-Duitsland
grote aantallen Joden en andere ongewenste bevolkingsgroepen
naar concentratiekampen waar velen van hen omkwamen. Deze
verwerping van algemeen geaccepteerde historische feiten en
gebeurtenissen richt zich op het aantal doden, de daadwerkelijke
intentie van het Naziregime, de wijze waarop de slachtoffers
stierven, logistieke beperkingen, en naoorlogse propaganda. Een
veel gebruikte uitdrukking van Holocaustrevisionisten is dat de
overwinnaar de geschiedenis schrijft.

Terminologie
Historici gebruiken de academische term 'historisch revisionisme'
voor het onderzoek naar de verhalen die als geschiedenis worden
Rapport van Himmler omtrent aantal doden.
verteld; dit onderzoek wordt gedaan om de geschiedschrijving te
herzien met nieuw ontdekte feiten, met informatie die minder bias
bevat, of met preciezere informatie. Ook gevestigde geschiedkundigen staan open voor de mogelijkheid dat
geschiedenis, zoals die traditioneel wordt verteld, misschien niet helemaal accuraat is en dus onderworpen kan
worden aan een herziening. Historisch revisionisme is in deze zin een algemeen geaccepteerd deel van
geschiedkundige studies.

De term historisch revisionisme werd recentelijk echter ook vaak gebruikt door veel Holocaustontkenners. Critici
stellen dat Holocaustontkenners historisch revisionisme op een onjuiste wijze toepassen. Gordon McFee schreef
bijvoorbeeld in zijn essay Why Revisionism isn't dat:
Revisionisten beginnen met het stellen van de conclusie dat de Holocaust niet plaats heeft gevonden en werken
daarna terug naar de feiten om ze aan te passen aan al gestelde conclusie. Oftewel, ze keren de geëigende
methodologie om [...], en zetten zo de historische methode van onderzoek en analyse op z'n kop. [1]

Overtuigingen van Holocaustrevisionisten

Holocaustrevisionisten doen veelal een of meerdere van de volgende uitspraken:
1. Er was geen specifieke order door Adolf Hitler of andere nazikopstukken om de Joden uit te roeien, hoewel hun
gevangenschap in concentratiekampen en de dwangarbeid in fabrieken dit effect hadden.
2. Hoewel er misdaden werden gepleegd, werden deze niet centraal georkestreerd en dus had het naziopperbevel
geen verantwoordelijkheid voor de uitvoering van deze politiek.
3. De concentratiekampen waren werkkampen, geen vernietigingskampen.
4. Er was geen zinnige reden om gevangenen naar een kamp te vervoeren waar zij zouden moeten worden gevoed,
vooral gezien de complicerende omstandigheid dat voedsel tijdens de laatste jaren van de oorlog moeilijk te
verkrijgen was. Waarom zouden nazi's hun tijd, geld en middelen verspillen om de gevangenen levend te houden
als hun doel was hen te doden?
5. De meeste sterfgevallen zouden zijn veroorzaakt door tyfusepidemieën, toe te schrijven aan luizen, en tekort aan
voedsel wegens bombardementen op spoorwegen tijdens de laatste jaren van de oorlog, niet aan de gaskamers.
Holocaustontkenning 9

6. Na de bevrijding van Bergen-Belsen door Britse troepen stierven alsnog 13.000 van de overlevenden aan de
gevolgen van ondervoeding en ziektes.
7. Grote aantallen Joden beweren overlevenden van de nazigevangeniskampen te zijn om geld van de Duitse en/of
andere overheden te krijgen.
8. De nazi's gebruikten geen gaskamers om Joden massaal te vermoorden, Zyklon-B werd gebruikt voor het
ontluizen van kleding.
9. De crematoria in de concentratiekampen waren er alleen om de doden te verbranden die onder 'normale'
omstandigheden waren gestorven en niet om zoveel mogelijk vermoorde Joden op een 'fabrieksmatige' wijze op te
ruimen.
10. De brandstof en tijd die nodig is om massaal de doden te verbranden was niet beschikbaar en de machines
ontbraken die in crematoria de botten vermalen die achterblijven na de verbranding.
11. Het aantal van circa 6 miljoen Joodse doden is zwaar overdreven.
12. Het filmmateriaal dat getoond werd na de Tweede Wereldoorlog was speciaal vervaardigd als propaganda tegen
de nazi's door de Sovjets. Beweringen dat de nazi's stoomcabines en onder stroom staande vloeren gebruikten in
plaats van gaskamers en dat er zeep en lampenkappen werden gemaakt van de doden waren hier onderdeel van.
13. De Holocaust is door zionisten georkestreerde propaganda om een Joodse staat te kunnen stichten, daarbij
geholpen door de geallieerden die de kans op een heropstanding van het nationaalsocialisme wilden verkleinen.
14. Het historische bewijs voor de Holocaust is vervalst of moedwillig verkeerd geïnterpreteerd. De Holocaust
kreeg pas rond 1970 grote bekendheid waardoor beweringen moeilijker gestaafd konden worden.
15. Het bewijs geleverd gedurende het Neurenbergtribunaal is in veel gevallen flinterdun met tegenstrijdige
ooggetuigenverslagen. Tevens waren de rechters partijdig en was er zo goed als geen verdediging.
16. Er is een Amerikaanse, Britse of Joodse samenzwering om Joden als slachtoffers af te beelden en om Duitsers te
demoniseren.
17. Het internationaal Jodendom heeft door het aanvaarden van de Verklaring-Balfour een oorlogsdaad gesteld
tegen Duitsland tijdens wereldoorlog I en op die manier bijgedragen tot het verlies van Duitsland.
18. Het dodental van Auschwitz werd van 4,5 miljoen bijgesteld tot 1,5 miljoen hetgeen weinig media-aandacht
teweegbracht.
19. Indien de nazi’s werkelijk de geschatte capaciteit hadden om 3000 tot 6000 mensen per dag systematisch om te
brengen was er geen enkele overlevende overgebleven.

Argumenten tegen de claims van Holocaustontkenners

Vrijwel alle academici en geschiedkundigen ontkrachten bovengenoemde uitspraken om onder andere de volgende
redenen:
• Het bewijs aangaande de gebeurtenissen is te wijdverspreid en te goed gedocumenteerd om vervalst te zijn
geweest, zie bijvoorbeeld de publicaties van Robert Jan van Pelt.
• Zo waren er duizenden overlevenden van de concentratiekampen die zeer duidelijke ooggetuigenverslagen
hebben vastgelegd over de toestanden en de gang van zaken daar (zoals Rudolph Vrba en Jaap van Duijn
(dwangarbeider)). Het is hoogst onwaarschijnlijk dat al deze getuigen in een complot zaten en daarom allemaal
gelijkluidende verslagen gaven over hun belevenissen;
• Er waren verschillende hoge nazi's zoals Rudolf Höss en bewakers van concentratie- en vernietigingskampen die
de verslagen onafhankelijk hebben bevestigd.
Hoewel de nazi's aan het eind van de oorlog veel materiële bewijzen trachtten te vernietigen is er genoeg
overgebleven, zoals persoonlijke spullen waaronder de honderdduizenden brillen, tassen en koffers, kledingstukken
en schoenen die in opslagkamers bij de kampen werden aangetroffen. Zelfs grote balen mensenhaar werden
aangetroffen dat alleen door tienduizenden personen geleverd kon zijn. Een belangrijke omstandigheid was ook dat
de nazi's een nauwkeurige administratie bijhielden van de gevangenen in de kampen en de transporten die dagelijks
Holocaustontkenning 10

aankwamen. Deze is bij sommige kampen redelijk intact in handen van de snel oprukkende geallieerden gevallen.
Deze administraties spraken duidelijke taal over de gebeurtenissen waarvan zij verslag deden.

Holocaustontkenning onderzocht
Frankrijk, België, Nederland, Duitsland en andere landen hebben een wetgeving die het illegaal maakt om claims te
doen die equivalent zijn aan Holocaustontkenning. Veel mensen die de Holocaust niet ontkennen, zoals Noam
Chomsky, zijn desondanks toch tegen zulke beperkingen van de vrijheid van meningsuiting. Chomsky zorgde voor
een rel toen Serge Thion een van Chomsky's essays gebruikte als een voorwoord van een boek met
Holocaustontkennende essays. Sommige Neo-Nazi groeperingen en aanverwanten zoals 'white supremacists' in de
VS ontkennen dat de Holocaust ooit heeft plaatsgevonden.

Holocaustontkenning in het Midden-Oosten

Verband met Israëlisch-Palestijns conflict

Volgens Joseph Massad dient Holocaustontkenning in het Midden-Oosten vooral te worden bezien in het licht van
het. Volgens het zionistische standpunt rechtvaardigt de Holocaust het bestaan van de Joodse staat en impliceert de
erkenning van de Holocaust, de erkenning van het bestaansrecht van de Joodse staat. Critici echter, spreken dit
verband tussen de Holocaust en Israël tegen en stellen bovendien dat de Israëlische regering en pro-Israëlische
groeperingen de herinnering aan de Holocaust en angst voor antisemitisme aanwenden voor politieke doeleinden.
Desondanks trokken de meeste mensen in het Midden-Oosten de Israëlische uitleg niet in twijfel, die zegt dat wie de
Joodse genocide erkent vanzelf het bestaansrecht van Israël erkent. Dit zou volgens Massad het gevolg hebben gehad
dat deze mensen de Holocaust zijn gaan zien als louter een voorwendsel om de Israëlische onderdrukking van de
Palestijnen te rechtvaardigen.[2]
Diverse Arabische regeringen zoals die van Irak, Syrië, Egypte en Jordanië evenals de Palestijnse Autoriteit
publiceren Holocaustontkennende werken.[3] [4] Veelal betreft het hier letterlijke en onkritische vertalingen van de
'literatuur' van westerse revisionisten. Deze werden bestsellers in een aantal Arabische naties. De Palestijnse
president Mahmoud Abbas schreef een proefschrift waarin hij onder verwijzing naar Robert Faurisson en Raul
Hilberg stelde dat er helemaal geen 6 miljoen, maar maximaal 890.000 Joden omgebracht zouden zijn.
Hamas-voorman al-Rantissi beweerde tijdens een interview in 2001 dat de misdaden van de nazi's (voor zover het al
niet een van de grootste leugens uit de geschiedenis betrof) in het niet vallen bij de misdaden die door zionisten
tegen het Palestijnse volk zijn begaan [5] .

Ahmadinejad
Sinds zijn aantreden begin 2006 deed de president van Iran, Mahmoud Ahmadinejad, regelmatig
Holocaustontkennende uitspraken in het openbaar, onder enthousiaste bijval van vele radicale en fundamentalistische
groeperingen in deze regio. In het algemeen kan geconstateerd worden dat bij Holocaustontkennende uitspraken
tegelijk grove antisemitische termen gebruikt worden waarbij tegelijkertijd ook nog eens de wens wordt
uitgesproken om de zionistische entiteit te vernietigen.
In Teheran werd op 11 en 12 december 2006 de conferentie A World without Zionism gehouden, waarop de Iraanse
leider Ahmadinejad zou hebben opgeroepen de staat Israël te vernietigen.[6] Dit citaat was echter verkeerd vertaald.
Ahmadinejad zou gezegd hebben dat het Israëlische regime moest verdwijnen, wat een wezenlijk verschil is. Dit (al
of niet bewust) verkeerd vertaalde citaat werd gebruikt om een oorlog tegen Iran te kunnen rechtvaardigen. Het
Joodse volk werd immers bedreigd.
De politieke achtergrond hiervan is dat als de Holocaust niet bestaan zou hebben, de joden dan ook geen recht
zouden hebben op een eigen staat. Iran praat hier onder andere met westerse wetenschappers en rabbi's. Alleen
Holocaustontkenning 11

revisionisten kwamen echter op deze conferentie opdagen, evenals anti-zionistische joden. Onder andere is David
Duke uitgenodigd, voormalig leider van de Amerikaanse Ku Klux Klan. Ook werd de Franse hoogleraar Robert
Faurisson uitgenodigd, die beweert dat de Holocaust een mythe is. De Duitser Fredrick Töben probeert met een
schaalmodel van Treblinka aan te tonen dat het fysiek onmogelijk was om daar 700.000 mensen om te brengen. De
Israëlisch Arabische jurist Khaled Kasab Mahameed en deskundige op het gebied van de Holocaust werd de toegang
ontzegd, omdat hij over een Israëlisch paspoort beschikt. Onder andere de Belgische minister van Buitenlandse
Zaken, Karel De Gucht veroordeelde het houden van de conferentie, evenals het Vaticaan, de Duitse bondskanselier
Angela Merkel en de Britse premier Tony Blair.

Holocaustontkenning in de wet
In België en Nederland is het bagatelliseren, ontkennen of goedpraten van de Holocaust verboden. In Nederland
heeft de Hoge Raad in 1995 (in de zaak tegen Siegfried Verbeke) bepaald dat Holocaustontkenning valt onder het
discriminatieverbod en dus strafbaar is volgens de artikelen 137c en 137e van het Wetboek van Strafrecht.
Regelmatig wordt door het Meldpunt Discriminatie Internet tegen bepaalde uitingen van revisionisme op internet
opgetreden. Sinds 1995 kent ook België wetgeving waarin specifiek het ontkennen van misdrijven tegen de
mensheid of het ontkennen van de genocide door de nazi’s strafbaar gesteld wordt.
In Duitsland wordt het openbaar ontkennen van de Holocaust naar §130[7] van het Duitse strafwetboek strafbaar
gesteld. Ook in Canada, Frankrijk, Hongarije,[8] Israël, Litouwen, Nieuw-Zeeland, Oostenrijk, Polen, Slowakije,
Zuid-Afrika en Zwitserland is Holocaustontkenning strafbaar. In de Verenigde Staten kan Holocaustontkenning niet
vervolgd worden omdat het eerste amendement van de grondwet daar zwaarder weegt dan het recht op bescherming
tegen discriminatie (het 15e amendement).
Op 20 februari 2006 werd David Irving in Oostenrijk veroordeeld tot een gevangenisstraf van 3 jaar omdat hij tijdens
een aantal lezingen in 1989 het bestaan van gaskamers had ontkend.[9]
In 2009 stelde de fractieleider van de VVD Mark Rutte voor de ontkenning van Holocaust in principe toe te staan
onder de vrijheid van meningsuiting, wat tot wijdverbreide kritiek leidde.

Lijst van bekende Holocaustontkenners

• Mahmoud Ahmadinejad
• Harry Elmer Barnes
• Salvador Borrego
• Arthur Butz
• David Cole
• Hellmut Diwald
• Robert Faurisson
• Roger Garaudy
• Richard Harwood
• Eric Hufschmid
• David Irving
• Nicholas Kollerstrom
• Elisabeth Kuesters
• Fred Leuchter
• Horst Mahler
• David McCalden
• Florrie Rost van Tonningen
• W. D. Rubenstein
Holocaustontkenning 12

• Miguel Serrano
• Gerald Smith
• Siegfried Verbeke
• Mark Weber
• Richard Williamson

Bestrijders van de Holocaustontkenning

• Deborah Lipstadt, auteur van Denying the Holocaust
• Robert Jan van Pelt, Auschwitz-expert

Zie ook
• Volksverhetzung
• Negationisme

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties:

[1] http:/ / www. holocaust-history. org/ revisionism-isnt/

[2] Joseph Massad: "Palestinians and Jewish History: Recognition or Submission?", Journal of Palestine Studies, Vol. 30, No. 1.
(Autumn, 2000), pp. 52-67
[3] Holocaust Denial in the Middle East: The Latest anti-Israel Anti-Semitic Propaganda Theme (http:/ / www. adl. org/ Holocaust/
Denial_ME/ default. asp)
[4] http:/ / www. thewashingtoninstitute. org/ templateC05. php?CID=1946
[5] Dokumentationsarchiv des Österreichischen Widerstandes (http:/ / www. doew. at/ frames. php?/ projekte/ rechts/ chronik/ 2003_09/
honsik. html)
[6] "Text of Mahmoud Ahmadinejad's Speech" (http:/ / www. nytimes. com/ 2005/ 10/ 30/ weekinreview/ 30iran. html), New York Times.
[7] §130 Volksverhetzung in het Duitse strafwetboek (http:/ / bundesrecht. juris. de/ stgb/ BJNR001270871BJNE028206377. html)
[8] Hongarije verbiedt ontkenning van Holocaust (http:/ / www. limburger. nl/ apps/ pbcs. dll/ article?AID=/ 20100310/ ANPNIEUWS02/
3100391/ 1008#Hongarije_verbiedt_ontkenning_van_Holocaust). Dagblad De Limburger (10 maart 2010). Geraadpleegd op 10 maart
2010.
[9] BBC News (20-02-2006). Holocaust denier Irving is jailed (http:/ / news. bbc. co. uk/ 2/ hi/ 4733820. stm). Geraadpleegd op
12-04-2010.

Externe links
• Over de ontkenning van de jodenuitroeiing (http://www.serendib.be/boeken/uitbuiting1.htm#I)
• Lezing van Johannes Houwink ten Cate over de holocaustontkenning (http://www.chgs.nl/01_update_pages/
documents/DenialDef.doc)

'Debunking' sites
• http://www.platformeducatiewo2.nl/alle-vragen.html (Nederlandse vertaling 66 vragen Nizkor)
• http://www.holocaustdenialontrial.com/ieindex.html
• http://www.nizkor.org
• http://www.vho.org/aaargh/neer/strafkamer.html
Holocaustontkenning 13

Revisionistische sites
• Institute for historical review (http://www.ihr.org)
• CODOH Committee for Open Debate on the Holocaust (http://www.codoh.com)
• World War II Revisionist FAQ (http://www.revisionisthistory.org/revisionist4.html)

Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie

Het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) is een
wetenschappelijk onderzoeksinstituut dat sinds zijn oprichting op 8
mei 1945 onderzoek doet naar en publiceert over het Koninkrijk der
Nederlanden en de Tweede Wereldoorlog. Het is hét centrum in
Nederland voor de kennis en de bestudering van Nederland (inclusief
Nederlands-Indië) en de Tweede Wereldoorlog. Enige jaren geleden is
het werkterrein van het Instituut verruimd en is het onderzoeksterrein
geformuleerd als de geschiedenis van de beide wereldoorlogen in hun
contemporain-historische context, met inbegrip van hun
maatschappelijke uitwerking op langere termijn. Het Nederlands Instituut voor
Oorlogsdocumentatie (NIOD) aan de Herengracht
380 in Amsterdam.

Oprichting
Het NIOD werd vlak na de bevrijding van Nederland opgericht onder
de naam Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (RIOD). Het
instituut werd vooral bekend door het mediagenieke optreden van
directeur dr. Loe de Jong. Diens levenswerk Het Koninkrijk der
Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog is het tot dusver
omvangrijkste resultaat van de activiteiten van het NIOD. Sinds 1
januari 1999 is het NIOD onderdeel van de Koninklijke Nederlandse
Akademie van Wetenschappen (KNAW). Directeur van het NIOD is
prof. dr. Marjan Schwegman.

Naambordje bij de ingang van het Nederlands

Taken Instituut voor Oorlogsdocumentatie.

Het NIOD heeft de taak om

• archieven en collecties van en over de Tweede Wereldoorlog te archiveren, verzamelen en beschikbaar te stellen;
• wetenschappelijk onderzoek uit te voeren en hierover te publiceren
• particulieren en overheidsinstellingen informatie te verschaffen
Enige jaren geleden is het werkterrein van het NIOD verruimd en is het onderzoeksterrein geherformuleerd als de
geschiedenis van de beide wereldoorlogen in hun contemporain-historische context, met inbegrip van hun
maatschappelijke uitwerking op langere termijn.
Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie 14

Huisvesting
Het NIOD is gevestigd in een rijksmonument aan de Herengracht 380
te Amsterdam, waar een studiezaal met 25 plaatsen het hart van het
instituut vormt. Deze is tijdens kantooruren geopend voor
onderzoekers en belangstellenden.

Externe link
• Website van het NIOD [1]

Studiezaal van het Nederlands Instituut voor

Oorlogsdocumentatie.

Referenties
[1] http:/ / www. niod. nl/
Paginabronnen en auteurs 15

Paginabronnen en auteurs
Jodenvervolging  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=20812595  Auteurs: 3wisemen, A Duck, Alankomaat, Aleichem, AleichemAWB, Apdency, Bo W, Corriebert, David
Eerdmans, De Wikischim, DennisPeeters, Ellywa, Encyacht, Erwin, Hajo, J Roest, JacobH, Joep Zander, Johan Lont, Joris, Josq, Kameraad Pjotr, Karel Anthonissen, Kwiki, Lapino, Look
Sharp!, Maaike98, Machaerus, Maniago, Ninane, Patrick, Pkmink, Qwertyus, Richardw, Robert Prummel, Robo1993, Romaine, SanderK, Scaryface, Speur, Tdevries, Vels, Vorst, WH1953,
Wammes Waggel, We El, Webnetprof, Wikix, Xyboi, 35 anonieme bewerkingen

Holocaustontkenning  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=20742938  Auteurs: Adri1973, Aleichem, AleichemAWB, Amerlinck, Anarchistica, Anargie, Andre Engels, Anorionil,
Appelsap, Bemoeial, Bubba, CaAl, CelicaV8, Cidi, Coencuijpers, Danielm, David12345, DennisPeeters, Dolledre, Driewerf, Ellywa, ErikvanB, Familieman, Farshad Bashir, Flyingbird,
Fransvannes, Froggy, Gidonb, GijsvdL, Guaka, Hanhil, Hannes Karnoefel, Hansmuller, Hwb, Itsme, Jackal, Jeroen, Jpwaag, Kalsermar, Kameraad Pjotr, Kleuske, Kyon, Känsterle,
Lignomontanus, MADe, Mathonius, Mdd, Melsaran, Metzujan, Mixcoatl, MrBlueSky, Ninane, O E P, Obarskyr, Paul kuiper, Peterson, Pompidom, Rein ergo, Richardw, Romaine, SanderSpek,
Siebrand, Spraakverwarring, Steinbach, TaalVerbeteraar, Tukka, Verrekijker, WH1953, Waerth, We El, Wenceslas, Wikix, Zupazwami, Zwammerdamrules, 56 anonieme bewerkingen

Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=20886919  Auteurs: Advance, Eriksw, Hajo, Hjvannes, Imodium, Kameraad Pjotr, Maiella,
Mark79, Michiel1972, Timk70, Torero, VincentdeValk, WH1953, XXSS, 4 anonieme bewerkingen
Afbeeldingsbronnen, licenties en bijdragers 16

Afbeeldingsbronnen, licenties en bijdragers

Bestand:Disputation.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Disputation.jpg  Licentie: onbekend  Auteurs: Computerjoe, G.dallorto, Johnbod, Warburg, Wst, 3 anonieme
bewerkingen
Bestand:Jewish man - worms - 16th century.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Jewish_man_-_worms_-_16th_century.jpg  Licentie: onbekend  Auteurs: GDK,
Ingolfson, Johnbod
Bestand:Bundesarchiv Bild 183-L05168, Niederlande, Verhaftung emigrierter Juden.jpg  Bron:
http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Bundesarchiv_Bild_183-L05168,_Niederlande,_Verhaftung_emigrierter_Juden.jpg  Licentie: onbekend  Auteurs: Weber
Bestand:Vraagteken.svg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Vraagteken.svg  Licentie: Public Domain  Auteurs: Infosuiker, Ogre
Bestand:Berlin Holocaust Memorial.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Berlin_Holocaust_Memorial.jpg  Licentie: Creative Commons Attribution-Sharealike 2.0
 Auteurs: BLueFiSH.as, Heidas, Juntas, Mazbln, Saperaud, Torinberl, 1 anonieme bewerkingen
Image:Crystal Clear action lock3.png  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Crystal_Clear_action_lock3.png  Licentie: onbekend  Auteurs: Fdcn, Liquid 2003, Loyna,
Rocket000, Xinpeijin, 1 anonieme bewerkingen
Bestand:Himmler report.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Himmler_report.jpg  Licentie: Public Domain  Auteurs: Original uploader was Modemac at en.wikipedia
Bestand:Herengracht 380.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:Herengracht_380.jpg  Licentie: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0  Auteurs: User:Hjvannes
Bestand:NIOD name plate.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:NIOD_name_plate.jpg  Licentie: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0  Auteurs: User:Hjvannes
Bestand:NIOD study room.jpg  Bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bestand:NIOD_study_room.jpg  Licentie: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0  Auteurs:
User:Hjvannes
Licentie 17

Licentie
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/