PISTOLA III AD SANCTAM AGNETEM DE

PRAGA [EpCla3]
.
1

In Christo sibi reverendissimae dominae ac prae cunctis mortalibus diligendae sorori Agneti, illustris regi
Bohemiae germanae, sed iam summo caelorum Regi sorori et sponsae (cfr. Mt 12,50; 2 Cor 11,2), 2Clara,
humillima et indigna Christi ancilla et dominarum pauperum serva, salutis gaudia in auctore salutis (cfr. H
2,10) et quidquid melius desiderari potest (cfr. Phil 4,8-9).
3

De sospitate tua, felici statu et successibus prosperis quibus te in incepto cursu ad obtinendum caeleste br
(cfr. Phil 3,14) vigere intelligo tanto repleor gaudio, 4tantaque in Domino exultatione respiro, quanto te no
arbitror vestigiorum pauperis et humilis Jesu Christi tam in me quam in aliis ceteris sororibus imitationibu
mirifice supplere defectum.
5

Vere gaudere possum, nec me aliquis posset a tanto gaudio facere alienam, 6cum, quod sub caelo concupi
tenens, callidi hostis astutias et perditricem humanae naturae superbiam et vanitatem humana corda infatu
te quadam mirabili ipsius Dei oris sapientiae praerogativa suffultam terribiliter ac inopinabiliter videam
supplantare,7absconsumque in agro mundi et cordium humanorum thesaurum incomparabilem, quo illud e
(cfr. Mt 13,44) a quo cuncta de nihilo facta sunt (cfr. Joa 1,3), humilitate, virtute fidei ac paupertatis brach
amplexari; 8et, ut proprie ipsius Apostoli verbis utar, ipsius Dei te iudico adiutricem et ineffabilis corporis
cadentinm membrorum sublevatricem (cfr. 1 Cor 3,9; Rom 16,3).
9

Quis ergo de tantis mirandis gaudiis dicat me non gaudere? 10Gaudeas igitur et tu in Domino semper (cfr.
4,4), carissima, 11nec te involvat amaritudo et nebula, o in Christo dilectissima domina, angelorum gaudium
corona sororum (cfr. Phil 4,1); 12pone mentem tuam in speculo aeternitatis, pone animam tuam in splendor
gloriae (cfr. Hebr 1,3), 13pone cor tuum in figura divinae substantiae (cfr. Hebr 1,3) et transforma te ipsam
per contemplationem in imagine divinitatis ipsius (cfr. 2 Cor 3,18), 14ut et ipsa sentias quod sentiunt amici
gustando absconditam dulcedinem (cfr. Ps 30,20), quam ipse Deus ab initio suis amatoribus reservavit (cfr
Cor 2,9). 15Et omnibus quae in hoc fallaci mundo perturbabili suos caecos amatores illaqueant penitus
praetermissis, illum totaliter diligas, qui se totum pro tua dilectione donavit (cfr. Gal 2,20), 16cuius
pulchritudinem sol et luna mirantur, cuius praemiorum et eorum pretiositatis et magnitudinis non est finis
Ps 144,3); 17illum dico Altissimi Filium, quem Virgo peperit, et post cuius partum Virgo permansit. 18Ipsiu
dulcissimae Matri adhaereas, quae talem genuit Filium, quem caeli capere non poterant (cfr. 3 Reg 8,27; 2
2,6), 19et tamen ipsa parvulo claustro sacri uteri contulit et gremio puellari gestavit.
20

Quis non abhorreat humani hostis insidias, qui per fastum momentanearum et fallacium gloriarum ad nih
redigere cogit quod maius est caelo? 21Ecce iam liquet per Dei gratiam dignissimam creaturarum fidelis ho
animam maiorem esse quam caelum, 22cum caeli cum creaturis ceteris capere nequeant Creatorem (cfr. 2 P
2,6; 3 Reg 8,27), et sola fidelis anima ipsius mansio sit et sedes (cfr. Joa 14,23), et hoc solum per caritatem
carent impii, 23Veritate dicente: Qui diligit me diligetur a Patre meo, et ego diligam eum, et ad eum veniem
mansionem apud eum faciemus (Joa 14,21.23).
24

Sicut ergo Virgo virginum gloriosa materialiter, 25sic et tu, sequens eius vestigia (cfr. 1 Petr 2,21), humili
praesertim et paupertatis, casto et virgineo corpore spiritualiter semper sine dubietate omni portare potes, 2

continens, a quo tu et omnia continentur (cfr. Sap 1,7; Col 1,17), illud possidens quod et comparate cum c
huius mundi possessionibus transeuntibus fortius possidebitis. 27In quo quidam mundani reges et reginae
falluntur,28quorum superbiae usque ad caelum licet ascenderint, et caput earum nubes tetigerit, quasi
sterquillinium in fine perduntur (cfr. Job 20,6-7).
29

Super his autem quae me iam tibi reserare mandasti, 30quae scilicet essent festa quae forte, ut te opinor
aliquatenus aestimasse, in varietate ciborum gloriosissimus pater noster sanctus Franciscus nos celebrare
specialiter monuisset, caritati tuae duxi respondendum. 31Noverit quidem tua prudentia, quod praeter debil
infirmas, quibus de quibuscumque cibariis omnem discretionem quam possemus facere nos monuit et
mandavit, 32nulla nostrum sana et valida nisi cibaria quadragesimalia tantum, tam in diebus ferialibus quam
festivis, manducare deberet, die quolibet ieiunando, 33exceptis diebus dominicis et die Natalis Domini, in q
bis in die comedere deberemus. 34Et in diebus quoque Jovis solitis temporibus pro voluntate cuiuslibet, ut
scilicet nollet, ieiunare non teneretur. 35Nos tamen sanae ieiunamus quotidie praeter dies dominicos et Nata
36

In omni vero Pascha, ut scriptum beati Francisci dicit, et festivitatibus sanctae Mariae ac sanctorum
Apostolorum ieiunare etiam non tenemur, nisi haec festa talia in sexta feria evenirent; 37et sicut praedictum
semper quae sanae sumus et validae, cibaria quadragesimalia manducamus.
38

Verum quia nec caro nostra caro aenea est, nec fortitudo lapidis fortitudo nostra (cfr. Job 6,12), 39immo fr
et omni corporali sumus debilitati proclivae, 40a quadam indiscreta et impossibili abstinentiae austeritate q
aggressam esse cognovi, sapienter, carissima, et discrete te retrahi rogo et in Domino peto, 41ut vivens
confitearis Domino (cfr. Is 38,19; Sir 17,27), rationabile tuum Domino reddas obsequium (cfr. Rom 12,1),
tuum sacrificium semper sale conditum (cfr. Lev 2,13; Col 4,6).
42

Vale semper in Domino, sicut me valere peropto, et tam me quam meas sorores tuis sacris orationibus
recommenda.
********

In Christo sibi reverendissimae dominae ac prae cunctis mortalibus diligendae sorori Agneti, illustris regis
Bohemiae germanae, sed iam summo caelorum Regi sorori et sponsae, Clara, humillima et indigna Christi
ancilla et dominarum pauperum serva, salutis gaudia in auctore salutis et quidquid melius desiderari potes

De sospitate tua, felici statu et successibus prosperis quibus te in incepto cursu ad obtinendum caeleste bra
vigere intelligo tanto repleor gaudio, tantaque in Domino exultatione respiro, quanto te novi et arbitror
vestigiorum pauperis et humilis Jesu Christi tam in me quam in aliis ceteris sororibus imitationibus mirific
supplere defectum.

Vere gaudere possum, nec me aliquis posset a tanto gaudio facere alienam, cum, quod sub caelo concupivi
tenens, callidi hostis astutias et perditricem humanae naturae superbiam et vanitatem humana corda infatu
te quadam mirabili ipsius Dei oris sapientiae praerogativa suffultam terribiliter ac inopinabiliter videam
supplantare, absconsumque in agro mundi et cordium humanorum thesaurum incomparabilem, quo illud e
a quo cuncta de nihilo facta sunt, humilitate, virtute fidei ac paupertatis brachiis amplexari; et, ut proprie i
Apostoli verbis utar, ipsius Dei te iudico adiutricem et ineffabilis corporis eius cadentinm membrorum

sublevatricem (cfr. 1 Cor 3,9).

Quis ergo de tantis mirandis gaudiis dicat me non gaudere? Gaudeas igitur et tu in Domino semper, carissi
nec te involvat amaritudo et nebula, o in Christo dilectissima domina, angelorum gaudium et corona soror
pone mentem tuam in speculo aeternitatis, pone animam tuam in splendore gloriae, pone cor tuum in figur
divinae substantiae et transforma te ipsam totam per contemplationem in imagine divinitatis ipsius, ut et ip
sentias quod sentiunt amici gustando absconditam dulcedinem, quam ipse Deus ab initio suis amatoribus
reservavit. Et omnibus quae in hoc fallaci mundo perturbabili suos caecos amatores illaqueant penitus
praetermissis, illum totaliter diligas, qui se totum pro tua dilectione donavit, cuius pulchritudinem sol et lu
mirantur, cuius praemiorum et eorum pretiositatis et magnitudinis non est finis; illum dico Altissimi Filium
quem Virgo peperit, et post cuius partum Virgo permansit. Ipsius dulcissimae Matri adhaereas, quae talem
genuit Filium, quem caeli capere non poterant, et tamen ipsa parvulo claustro sacri uteri contulit et gremio
puellari gestavit.

Quis non abhorreat humani hostis insidias, qui per fastum momentanearum et fallacium gloriarum ad nihil
redigere cogit quod maius est caelo? Ecce iam liquet per Dei gratiam dignissimam creaturarum fidelis hom
animam maiorem esse quam caelum, cum caeli cum creaturis ceteris capere nequeant creatorem, et sola fi
anima ipsius mansio sit et sedes, et hoc solum per caritatem qua carent impii, Veritate dicente: Qui diligit m
diligetur a Patre meo, et ego diligam eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum faciemus (Joa 14,2

Sicut ergo Virgo virginum gloriosa materialiter, sic et tu, sequens eius vestigia, humilitatis praesertim et
paupertatis, casto et virgineo corpore spiritualiter semper sine dubietate omni portare potes, illum continen
quo tu et omnia continentur, illud possidens quod et comparate cum ceteris huius mundi possessionibus
transeuntibus fortius possidebitis. In quo quidam mundani reges et reginae falluntur, quorum superbiae usq
caelum licet ascenderint, et caput earum nubes tetigerit, quasi sterquillinium in fine perduntur.

Super his autem quae me iam tibi reserare mandasti, quae scilicet essent festa quae forte, ut te opinor
aliquatenus aestimasse, in varietate ciborum gloriosissimus pater noster sanctus Franciscus nos celebrare
specialiter monuisset, caritati tuae duxi respondendum. Noverit quidem tua prudentia, quod praeter debiles
infirmas, quibus de quibuscumque cibariis omnem discretionem quam possemus facere nos monuit et man
nulla nostrum sana et valida nisi cibaria quadragesimalia tantum, tam in diebus ferialibus quam festivis,
manducare deberet, die quolibet ieiunando, exceptis diebus dominicis et die Natalis Domini, in quibus bis
comedere deberemus. Et in diebus quoque Jovis solitis temporibus pro voluntate cuiuslibet, ut quae scilice
nollet, ieiunare non teneretur. Nos tamen sanae ieiunamus quotidie praeter dies dominicos et Natalis.

In omni vero Pascha, ut scriptum beati Francisci dicit, et festivitatibus sanctae Mariae ac sanctorum
Apostolorum ieiunare etiam non tenemur, nisi haec festa in sexta feria evenirent; et sicut praedictum est, s
quae sanae sumus et validae, cibaria quadragesimalia manducamus.

Verum quia nec caro nostra caro aenea est, nec fortitudo lapidis fortitudo nostra, immo fragiles et omni co
sumus debilitati proclivae, a quadam indiscreta et impossibili abstinentiae austeritate quam te aggressam e
cognovi, sapienter, carissima, et discrete te retrahi rogo et in Domino peto, ut vivens confitearis Domino,
rationabile tuum Domino reddas obsequium, et tuum sacrificium semper sale conditum.

Vale semper in Domino, sicut me valere peropto, et tam me quam meas sorores tuis sacris orationibus
recommenda.