FORENZIKA DAKTILOSKOPIJA I IDENTIFIKACIJA

Uvod i svrha modula:

Nauno-tehnoloki razvoj uslovio je razvoj metoda kriminalistike registracije i
identifikacije. U
kriminalistikoj praksi je sve prisutnija upotreba savremene kompjuterske opreme
za signaletiku
obradu lica, kao i upotreba dostignuda drugih prirodnih i tehnikih nauka u
kriminaliastike potrebe.
Stoga, svrha ovog modula je da se studenti upoznaju sa savremenim
tehnologijama registracije i
identifikacije u kriminalistikim naukama. Dodatno i detaljnije studenti de se
upoznati sa znaajem
daktiloskopije u sistemu identifikacije i registracije lica.
Ciljevi modula:
1) obuiti studente za uspjean praktian rad na poslovima i zadacima koji
zahtijevaju upotrebu
savremenih kriminalistikih tehnika;
2) obuiti studente za prepoznavanje situacija u kriminalistikoj praksiu kojima se
mogu koristiti
pojedine savremene kriminalistike tehnike;
3) upoznati studente sa novim tehnologijama u sistemu identifikacije i registracije
lica.
Oekivani rezultati nastavnog procesa:
Nakon odsluanog modula student de biti osposobljen za kvalifikovano uede u
odreenim
poslovima na polju suzbijanja i otkrivanja kriminaliteta; sa znanjima koje ved
posjeduje iz
kriminalistike taktike i kriminalistikih ekspertiza, student de modi samostalno
da primjenjuje svoje
znanje i specijalizira se za kriminalistiku obradu pojedinih grupa krivinih djela
prema
kriminalistikim metodikama; osnovna korist ovog predmeta je da student spozna
mogudnosti

pojedinih tehnika koje se primjenjuju u kriminalistici, kako bi u kriminalistikoj

praksi mogao koristiti
postojede tehnologiju i metode, odnosno bolje razumijevao
rezultatedaktiloskopskih vjetaenja i
upotrebe novih tehnologija.
Izvod iz silabusa:
1) Metode identifikacije koje se temelje na uenju o linom opisu;
2) Kompjuterska rekonstrukcija lica i modeliranje pomou gline;
3) Biometrijske metode identifikacije lica; Pojam i osnovne karakteristike
biometrijskih sistema i identifikacije lica; Biometrijska verifikacija i
identifikacija lica na osnovu otisaka prstiju, geometrije ake i obiljeja oka;
4) Identifikacija i registracija na osnovu glasa; identifikacija i registracija na
osnovu mirisa;
5) Tragovi papilarnih linija; Metode otkrivanja tragova papilarnih linija;
Postupak sa otkrivenim tragovima papilarnih linija; kriminalistikooperativni znaaj tragova papilarnih linija i njihova dokazna vrijednost;
6) Fizike metode izazivanja latentnih tragova;
7) Hemijske metode izazivanja latentnih tragova;
8) Daktiloskopija pojam i znaaj; Daktiloskopija istorijski razvoj;
Daktiloskopiranje lica;
9) Daktiloskopske evidencije; Daktiloskopsko vjetaenje;
10)
Minimalni broj individualnih karakteristika neophodnih za
identifikaciju lica; Starost tragova/otisaka papilarnih linija;
11)
Sistemi automatske identifikacije i registracije po otiscima papilarnih
linija (AFIS)
12)
Identifikacija na osnovu utvrivanja DNK profila; Identifikacija na
osnovu rukopisa; identifikacija na osnovu tragova une koljke, usana i
ugriza;
13)
Kriminalistika forenzika fotografija; Tehnike i metode
kriminalistike fotografije;
14)

Hejroskopija, pedoskopija, poroskopija;

15)
Repetitorijum osnovnih pojmova forenzike daktiloskopije i
identifikacije;
METODE IDENTIFIKACIJE KOJE SE TEMELJE NA UENJU O LINOM OPISU

IDENTIFIKACIJA OVJEKA PO VANJSKIM OBILJEJIMA

-Lini opisOpisna slika rijeima nekog lica (portrait parlee) koja ima svoju statiku i
dinamiku dimenziju.
Dinamika dimenzija: gestikulacija, mimika, pantomimika, tikovi, manirizmi,
facijalna ekspresija, stav, hod, govor i sl.
Statika dimenzija: lice u mirovanju, lini opis kao kompleks vanjskih anatomskomorfolokih obiljeja ovjekovog vanjskog izgleda.
Obiljeja koja karakteriu anatomsku grau ovjeka nazivaju se anatomska
(fizika) obiljeja.
Obiljeja koja su zasnovana na fiziolokoj osnovi i koja se javljaju kao uslovno
refleksni procesi praeni pojavom dinamikog stereotipa kretanja nazivaju se
funkcionalna ili dinamika obiljeja.
Posebna obiljeja obiljeja koja ine imaju ne samo normalne varijacije
vanjskih obiljeja. Ve imaju i patoloke oblike. Mogu biti: Uroena i steena,
ozljede, tetovae.
Upadna obiljeja relativno rijetka, jako izraena, lako se uoavaju i pamte.
Pri opisivanju potrebno je da budu zadovoljeni sljedei uslovi:
Kod mjerenja visine lice treba da bude boso i u stojeem stavu. Uvee je ovjek
nii za oko 1 cm nego ujutru.
Kod ocjena razvijenosti cijeni se razvijenost miia i kostura, a ne debljina. Za ovu
vrstu ocjenjivanja potrebno je da lice bude udaljeno oko 4 metra.
Pri opisu glave lice treba da je okrenuto naprijed, bez kape i udaljeno oko 2
metra.
Za procjenu boje kose i oiju potrebna je prirodna svjetlost.
Opis profila ela, nosa, podpratka i uiju vri se iz desnog profila, a ostalo an face.
Kod osobenih znakova treba opisati njihov poloaj, oblik, veliinu, boju, detalje i
eventualni sadraj.
Anatomska obiljeja
Pol i starost, uz ovu kategoriju mogue je dodati i rasnu pripadnost.
Visina izraava se u cm ili trostepenom gradijacijom: niski (m 160 cm; -155;)
srednji (m 160 175 cm; 160 165 cm;)
visoki (m preko 175; 165;)

Stas (razvijenost) jaka, srednja, slaba; Po stepenu uhranjesti: mravi, normalni,

debeli; Postoje 4 kategorije stasa: krupan, zdepast, vitak, slab.
Glava opisju se veliina glave u odnosu na tijelo i oblik tjemena (ravno,
izdueno i ispupeno).
Lice opisje se opti oblik lica s prijeda:
OVALNO, BIKONKAVNO, OKRUGLO, NESIMETRINO, KLINASTO, RAMBOIDNO,
PIRAMIDNO, ETVEROUGLASTO
Kosa fiksiraju se sljedea obiljeja:
boja, oblik, gustoa, sastav i elavost.
Oblik kose : ravna, valovita, kovrdava, kudrava
eoni rub kose : valovit, luan, pravougaoni
elavost : eona, tjemena, potiljana, potpuna
Osobitosti kose: pramen svijetle kose
elo karakterie se iz profila po visini, po poloaju, nagibu), obliku. S prijeda se
opisju oblik i boja.
Poloaj ela : koso, uspravno i izboeno
Oblik ela: valovito i luno
Oi opsuju se po boji, isaknutosti onih jabuica, razmak. Kao obiljeja opisju
se: raznobojnost, kosookost, stalno treptanje, upaljenost, kiljavost, veliina,
prisustvo pjega i sl.
Elementi oiju koji odreuju boju: zjenica, arenica i bjeloonica
Oi po veliini: male i velike
Obrve boja se ne opisju osim ako se razlikuje od boje kose. Opisjue se oblik,
duina, irina, osobenosti.
Obrve po poloaju udaljenosti od onih jabuica : visoke i niske
Obrve po poloaju razmak izmeu obrva: sastavljene, pribliene i rastavljene
Obrve po obliku: lune, prave i talasaste
Obrve po irini: uske i iroke
Obrve po duini : kratke i dugake
Obrve po pravcu: koso spljotene i koso- unutranje
Nos zauzima 1/3 lica. Veoma istaknut dio. Prilikom opisivanja posmatra se iz
profila i an face. Opisju se veliina, oblik i lea nosa.

NOS MOE BITI : veliki, srednji i mali

Lea nosa: udubljena, prava, ispupena, izlomljena i talasasta
Korjen nosa: irok, uzak i dubok
Baza nosa: uzdignuta, horizontalna i sputena
Nozdrve nosa: tanke i debele
Ui odlino sredstvo za identifikaciju. Karakteristike uha ostaju iste itav ivot.
Prilikom opisivanja se iz profila opisuje: veliina, oblik, poloaj, osobine resice,
uni rub, Darwinov produetak, nagib, dlake itd.
Oblik uiju: trouglaste, pravougaone, ovalne i okrugle
Resica uha: sraena, delimino rastavljena i potpuno razdvojena
Usta opisjue se veliina i oblik. Usne se razlikuju po obliku, istaknutosti, debljini
i po osobitosti.
Usta po pravcu: sputeni uglovi, uzdignuti uglovi, kosa, sputena na desno, kosa,
sputena na levo
Usta po veliini : mala, srednja i velika
Usne po debljini : debele i tanke
Usne po osobenostima : gornja usna isturena, donja usna isturena, uzdignuta
gornja i oputena donja usna
Brada i podbradak po pravcu: povuen po obliku luka, povuen u obliku prave
linije, uspravan, isturen u obliku luka, isturen u obliku prave linije.
Zubi opisuju se pojedinano. Obiljeavaju se brojevima od 1 8. vilici sa dijeli
na gornju i donju i obiljeava se sa velikim slovima G i D, te se dijeli na lijevu i
desnu i obiljeava se malim slovima l i d. Za svaki zub koji ima neku
karakteristiku unose se odreeni podaci.

Podbradak i brada opisuju se iz profila. Kod brade se opisju veliina, poloaj u

odnosu na normalu profila lica, po obliku. Podbradak iz profila moe biti prav,
udubljen i isturen, opisju se rastojanje od ivice usne do vrha podbratka, nagib
nieg kraja podbratka. S prijeda se opisjue irina i oblik nieg kraja.
Oblik podbradka:
1. S prijeda : ovalan, iljat, etvrtast
2. Iz profila ravan, uvrnut
Poloaj podbratka: isturen, uspravan, uvucen
Bore ako se nalaze u veem obimu i izraajnije kod mladih ljudi tada dobijaju
na identifikacionom znaaju.
Dijele se po lokaciji na eone, meuobrvne, slijepoone, oko uiju, na obrazima,
bore na vratu. Mogu biti horizontalne (ravne, lune i valovite) i vertikalne (crtice
ili trouglovi).
Vrat razlikuju se po visini i debljini, a od osobenih znakova najizraajnija je
adamova jabuica, zakrivljenost, guavost, dlakavaost ispod linije ovratnika.
Ramena opisju se po irini i nagibu.

Grudi karakteriu se po irini, isturenosti i stepenu zategnutosti grudnih miia.

Kod ena je korisno navesti stanje i oblik grudi.
Lea prava, sa malim nagibom u oblasti vrata, grudi i pojasa i sa iskrivljenou
u oblasti vratnih prljenova.
Trbuh veliki i upao.
Ekstremiteti karateriu se po veliini i tj. po duini i debljini.

Funkcionalna (dinamika) obiljeja

Stav uobiajeno dranje ovjeka, poloaj glave, tijela, ruku. Moe biti razliit.
Hod izraene karakteristike uobiajenog kretanja ovjeka (brz, lagan, spor,
teak, tvrd, gegajui, njihajui i sl.
Gestikulacija pokreti koji prate govor.
Mimimika uobiajeno kretanje miia.
Glas (govor) normalan, vidok, dubok, piskav, tepav, zamuckujui.
Navike maniri pomou kojih se moemo sjetiti pojedinih lica.
Posebna obiljeja i upadne karakteristike

Rije je o razliitim anatomskim i funkcionalnim anomalijama koje se odlikuju

rijetkim pojavljivanjem i visokom postojanou

Uroene i steene bez neposrednog vanjskog uticaja;

Ozljede (povrede);

Tetovae;

Obiljeja nastala kao posljedica povreivanja ovjeka:

Nastale nezgodom;
Ratne;
Nastale pri porodu;
Hirurke;
Profesionalne;

Tetovae obiljeja u vidu crtea ili tekstova na koi. Danas naroito u modi kod
mlae populacije;
Postoje razliiti obrazci za predovaavanje linog opisa, ali najee se u
kriminalistikoj praksi susreemo sa KTO 2 obrzacem.

Fotoregistracija i identifikacija

Nauna iskustva fotografije i antropometrije;

Signaletika fotografija:
1) Razmjer 1:10;
2) Tri poze: an face, desni profil, lijevi poluprofil;
3) Fotografisanje se vri pod vjetakim svjetlom dva reflektora za
osvjetljenje lica, a jedan za osvjetljenje pozadine;
4) Lice pri fotografisanju za prve dvije fotografije mora biti osloboeno
razliitih ukrasa;
Tropozna fotografija koristi se za album kriminalaca;

Identifikacija pomou
fotografije:
NAGLASITI: Fotografija je znaajan postupak u identifikaciji s tim da uvijek treba
imati u vidu da fotografija esto mijenja izgled ljudskog lika, a uz to na starijim
fotografijama este su osobine kojih na provjeravanom licu vie nema (npr.
brkovi, brada, ugojenost, mravost, kosa itd.)
Oprez: kompjuterska tehnika omoguuje izradu savrenih izmjena na
fotografijama;
Najee e te se susretati sa poreenjem lica u odnosu na fotografiju iz
dokumenata za identifikaciju.
Metode za identifikaciju pomou fotografije:
1) Vizuelna metoda: narasporstranjenija metoda. Pri primjeni ove metode vri se
poreenje razmjernih meusobnih odnosa, poloaja, oblika i izgleda pojednih
vanjskih obiljeja. Ova metoda nije osloboenja subjektivnih slabosti. Za ovu
metodu potrebno je poznavati odreene tehnike i naina prepoznavanja lica na
fotografijama i lica u prirodi sa njegovom predoenom fotografijom (est primjer
sa line karte ili putne isprave ili vozake dozvole).

2) Metoda lienarnih i ugaonih mjerenja na jednako srazmjernim fotografijama

odreuju se rastojanja i uglovi izmeu pojednih taaka na licu;
3) Grafika metoda projiciraju se pojedine take u grafiki koordinatni sistem:
4) Metoda koordinatne mree primjenjuje se koordinatna mrea napravljena na
prozirnoj plastici ili na staklu. Meutim, kombinacija grafike i ove metode danas
se radi u kompjuterskoj tehnici.
5) Metoda preklapanaj fotografija sa jedne se fotografije isjeca odreeni dio i
umee se u drugu fotografiju.
6) Metoda preklapanja dijapozitiva superpozicija sastoji se u tome da se
dijapozitivi uporeivanih likova stavljaju jedan preko drugog, projiciraju i porede.
7) Metoda identifikacije na osnovu materijala snimljenih video nadzorom istom
se kamerom snimaju komparativni uzorci, pod istim uslovima i u istom poloaju.
Obraa se panja na profil poinioca, unu koljku ili druge karakteristike od
znaaja. Takoer, primjenjuje se i metoda koja se zasniva na antropolokoj metodi
u kombinaciji sa usavrenim antropolokim mjerenjima i utvrivanjem proporcija
pojednih snimljenih regiona lica, glave i tijela.
8) Identifikacija maskiranih poinilaca snimljenih kamerama u okviru video
nadzora razvija se metoda identifikacine na osnovu odjee i obue koju je
poinilac nosio u vrijeme napada. Uoavaju se i porede oteenja na
pantalonama, pojedine popravke, ali i na drugim vrstama odjee.
Identifikacija maskiranog razbojnika na osnovu farmerki. Na slici je prikazan
maskirani razubojnik koji je snimljen prilikom ulaska u banku. Kriminalistiki
identifikacioni proces s obzirom na snimak, mogao se fokusirati jednio na
farmerke, gdje su koritene individualne karakteristike farmerki i antropoloke
karakteristike potkoljenice.
Sa filma sa kojeg je snimljeno razbojnitvo izvuena je i uveana fotografija
farmerki. Kada je pronaen osumnjieni, napravljene su probne fotografije sa
njegovih farmerki. Komparacijom fotografije dokaza i probno nainjene fotografije
utvren je identitet kao to se vidi na prilienoj slici.
Journal of Forensic Sciences, No. 3/1999, s. 613 622.
Identifikacija maskiranog razbojnika na osnovu fleke na pantalonama. U primjeru
na slici, maskirani razbojnik identifikovan je na osnovu fleke koju je imao na
pantalonama. Slika lijeva snimljena je u okviru videonadzora prilikom izvrenja
razbojnitva.Na slici desno prikazane su farmerke oduzete od osumnjienog.

Primjena fotorobota i slinih metoda za identifikaciju

U svijetu se primjenjuju tzv. foto-roboti, robot-crtei, ili identi-kitovi.

U principu sadre komplete od 5 ili 6 dijelova lica (an face, a ponekad i profil).
Ti dijelovi su: kosa sa elom, oi sa obrvama, nos, usta, podbradak. U kompeltu
se obino nalaze dodaci kao to su kape, naoale, brkovi, brada, itd.
Dijelovi mogu biti u vidu crtea, fotografija, dijapozitiva, snimaka na filmu.
Izrada: prvo svjedok opie lice i detalje na licu, zatim mu se predoavaju pojedini
dijelovi lica dok neodabere najslinije, kad svjedok odabere sve dijelove,
kompletira se cijeli portret uz manja pomijeranja i dorade dok svjedok ne kae e
stani to je to! takav portret se zatim fotografie.
Danas se fotorobot uglavnom radi pomou PC-a kroz takozvane Identi-kitove, ali i
runo kroz kompozitne sisteme.

Identifikacija po glasu
Naune postavke koje omoguavaju identifikaciju po glasu:
1) Glas ostaje postojan kroz ivotni vijek od puberteta sve do starake dobi;
2) Izmeu osoba postoje razlike u anatomskoj grai respiratornog sistema,
grkljana, drijela i obrazno nosne upljine, to daje specifina obiljeja
zvuku kojeg proizvode.
3) Izgovor nastaje uticajem razliitih fakotora kao to su pritisak vazduha u
grkljanu prilikom izdisaja, nain nastajanja i prestajanja zvuka, nain
izgovora rij itd.
4) Promjena glasa u srakoj dobi predstavlja dodatno obiljeje za identifikaiju;
5) Eksperimentalno je utvreno da izvjesne promjene koje nastaju u glasu za
di vremenski period nemaju bitan uticaj na identifikaciju.
Dvije su osnovne metode za identifikaciju glasa:
Oralna metoda sposobnost memorisanja i uporeivanja glasovaehnika
(vizuelna) metoda - koristi se snimanjem glasova.Instrument pomou kojeg se
vri snimanje i analiziranje gla naziva se spektorgraf zvuk, ali danas imamo i
analizator stresa glasa. Reprodukuju se kratki fragmenti snimljenog govora, a
dobijeni impulsi se proputaju kroz filter odreene frekvencije. Kasnije se formira
dijagram odnosno grafikon na ovu kojeg se ita vrsta i stanje glasa.

Identfikacija po lobanjama
Metoda super pozicije; detaljnije u medicinskoj kriminalistici.

Identifikacija po mirisu

Za sada se identifikacija ljudi po mirisu vri pomou pasa. Za to su potrebne

posebne vrste pasa koji prolaze odreenu obuku u trajanju od 12 do 18 mjeseci.

Identifikacija nepoznatih lica i leeva

Kada se vri identifikacija lica:
-Kada postoje osnovi sumnje da je lice izvrilo krivino djelo;
-ako lice uskrauje davanje podataka o sebi, ako postoji sumnja da je dokument
kojim se dokazuje istovjetnost falsifikovan ili ako postoji sumnja da lice o sebi
daje lane podatke;
-ako lice zbog svojih fizikih ili psihikih nedostataka nije u stanju da o sebi prui
podatke;
-u svim sluajevima kada se pronae neposznati le.

Postupak identifikacija lica

uzimanje linog opisa ukljuujui tjelesni pregled;
-fotografisanje, poreenje fotografije sa ve postojeim fotografijama;
-uzimanje otisaka prstiju i poreenje kroz ve postojee daktiloskopske zbirke;
-prepoznavanje lica suoavanjem ili po fotografiji koja se pokazuje roditeljima,
roacima ili drugim licima koja to lice lino poznaju;
-provjera podataka koje je lice dalo o sebi preko roaka, roditelja i drugih lica koja
to lice lio poznaju;
-uvid u matine knjige i druge slubene evidencije.

Postupak identifikacije leeva

Le se fotografie u zateenom stanju, a zatim se u toku rada vri fotografisanje

pojedinih detalja;
-detaljan vanjski i unutranji pregled;
-prije ili poslije spoljanjeg pregleda sa njega se uzimaju otisci prstiju;
-prvo se pregleda odjea prema redoslijedu njenog noenja, ukratko se opisuje te
se utvruje eventualno prisustvo oteenja i njihova podudarnost sa povredama;
-opisivanje vanjskog izgleda;
-unutranji pregled u prosekturi;
-Prikupljena odjea se isti i detaljno opisuje;

-kod NN leeva odjea se uva dok se ne izvri identifikacija;

-na leu se deavaju odreene promjene koje oteavaju identifikaciju;

Odjea i izgled kao identifikaciona obiljeja

Vrsta odijela, pregibi, habanje, nain kroja, dugmad, odreenastruka, nain
sjedanja uslovanjava deformacije na pantalonama i sl.
Opti izgled lica zavisi i od zdravstvenog stanja, struke i profesije kojom se lice
bavi.
Pojedinci za kojima se traga namjerno nastoje sakriti identitet.

Identifikacija stvari
Identifikacija se sprovodi na isti nain kao i kod lica poreenjem datog predmeta
sa likom ili dva lika te svri poredei njihova fizika obiljeja. Obiljeja predmeta
mogu sse svrstati u sljedee grupe:
-Obiljeja nastala namjerno u toku izrade predmeta;
-obiljeja nastala ne namjerno u procesu izrade;
-obiljeja nartala namjerno u toku upotrebe;
Obiljeja nastala tokom upotrebe koaj se javljaju kao posljedica dejstva sila na
predmet i imaju znaajne identifikacione vrijednosti.

2. KOMPJUTERSKA REKONSTRUKCIJA I
MODELIANJE POMOU GLINE
Forenzika antropologija
Pom prilikom identifikacije u uslovima pronalaska kostiju ili dijelova
kostiju;
Utvrivanje porijekla kostiju;
Utvrivanje starosti;
Utvrivanje spola;
Utvrivanje rasne pripadnosti;
Utvrivanje visine;
Utvrivanje starosti vri se na osnovu izgleda i stanja, te srastanja ili raspadanja
odreenih kostiju.

Srastanje epifiza ili degenrativne promjene kod starijih, bolesti, artritis i sl.

Utvrivanje spola
Notorne oznake spola:
1) Na lobanji;
2) Na kukovima

Na lobanji tri take upuuju na spol:

1) Hrbat iznad oiju;

2) Kost ispod uha;
3) Okciput potiljana kost;
Kod mukaraca sve tri take su jae izraene, a na poslednje dvije se privruju
miii;
Visina osobe
Kompletiranje kostura najjednostavniji nain (meu tkivo ili vezivno tkivo
se nadomjeta dodavanjme 10 11 cm);
Nepotpun kostur pomou duine bedrene kosti duina se pomonoi sa
faktorom 2,66.
Odreivanje rase
Vri se pomou lobanje
Kompjuterska rekonstrukcija lica i modeliranje lica pomou gline
Ova metoda primjenjuje se uglavnom radi izrade lice, kada se posjeduje
samo lobanja nepoznate rtve.
Radi se u apstraktnom mediju;
Indirektno se mijenjaju podaci i detalji;
Stvara se uvjerljiva slinost;
Skeniranje lobanje
Poetni podaci 3D skeniranje lobanje;
Laserskim skenerom se skenira lobanja koja se rotira, a slika se reflektuje
ogledalima na suprotnim stranama;
Stvara se digitalni model lobanje;

 Podaci se pohranjuju na hard disk i u centralu bazu podataka;

Od lobanje do lica
Za dodavanje tkiva na lobanju koriste se podaci dobijeni skeniranjem ivih
ljudi pomou kompjuterske tomografije (CT);
CT snimke pokazuju i tvrde i meke dijelove (kosti i tkivo) u 3D;
Za odabir odgovarajue CT snimke, potrebno je na osnovu lobanje odrediti
dob i rasu dotine osobe;
Dodavanje kljunih taaka
kljune take za modeliranje lica ugrubo se nanose na lobanju, a forenziar, onda
pomno prilagoava njihov poloaj;
Preklapanje CT snimka sa lobanjom
preklapanje CT snimka (plava boja) i snimka lobanje (crvena boja) pokazuje koliko
e CT snimak trebati izobliiti kako bi tano odgovarao lobanju;
Zbog toga to se to se CT snimkom prodire u ljudsko tkivo, ne ostaju
zabiljeeni ljudski detalji.
Model lii gipsanom odljevku rtvine glave.
potrebno je dodati kosu, oi i kou odgovarajueg izgleda i boje.
Tehniari posuuju izgled ive osobe i digitalno ga prenose na model.
Da bi se dobila trodimenzionalna slika, potrebni su podaci o boji na itavoj
glavi.
Prilagoavanje CT snimka
moda e biti potrebno vie pokuaja za potpuno prilagoenje CT snimka sa
odgovarajuim mekim tkivom na snimci lobanje; potpuno obojena podruja gdje
prilagoeni CT snimak potpuno odgovara lobanji;
Utvrivanje i podeavanje debljine tkiva
kada je CT snimak uspjeno prilagoen, dodaje se meko tkivo. Ovdje koa (plava
boja) tano prekriva lobanju rtve;
Rekonstrukcija glave
u ovoj fazi kompjuterski prikaz glave bez prirodne boje i strukture koe slii
klasino izraenom modelu od plave gline;
Dodavanje lica
fotografisanjem lica ive osobe pod vodoravno usmjerenim svjetljenjem dobijaju

se detalji koe kojima se omotava model. Programski se dodaju osvjetljena i

zatamljena mjesta;
Zavrno dotjerivanje
oi dodane iz kompjuterske memorije imaju ivotni sjaj. Kosa se prikazuje kao
neupasljiva, ako neam podataka o tome kakvu je frizuru rtva nosila;
Rezultat se moe posmatrati i okretati na ekranu monitora, a moe se
distribuirati u nekoliko standardnih formata za prikaz slika.
Mora se imati na umu da obje metode imaju ista ogranienja. One se
odnose na izgled i oblik nosa, usta uiju i oiju.
Modeliranje lica pomou gline
Da bi se od gole lobanje nepoznate rtve zloina dobilo lice koje e neko
prepoznati, potrebno je primijeniti specifinu kombinaciju raznih vjetina.
Dobiveni lik mora biti vjerna kopija, pa oni koji ga izrauju trebaju
posjedovati objektivnost forenzikih antropologa. No postizanje slinosti sa
ivim licem zahtjeva i dozu umjetnike imaginacije.
Mikhail Gerasimov tvorac forenzike rekonstrukcije lica;
Prvi put njegova metoda upotrijebljena je u rjeavanju ubistva u Rusiji, u
blizini Lenjingrada 1939. godine
tapii i trake
Najea metoda modeliranja lica temelji se na poznavanju debiljine tkiva i
miia, koji prekrivaju s vaki dio lobanje.
Ova metoda zove se morfometrija;
Razvijena u USA;
Nekada mjerenja seciranjem mrtvih;
Danas skeniranje lica pomou ultrazvuka;
Trae se podaci o debljini tkiva na 20 35 taaka;
Te take najgue su rasporeene oko usta i izmeu oiju;
Podaci se prikupljaju mjerinjima spolova i raznih rasa, debelih i mravih
lica;
Modeliranje poinje indikatorima debljine tapiima;
izmeu tapia nanose se trake od gline;
glinom se puni prostor izmeu njih, te poinje rad na oima, nosu, ustima,
uima, bradi, eljusti.

Duina nosa
irina nosa priblino je jednaka udaljenosti unutranih uglova oiju.
Krajevi usta lee tano ispod unutranjih rubova arenice i pokrivaju
stranje krajeve onjaka.
Duina uiju priblino odgovara duini nosa.
Kada su zavreni ti dijelovi lica, izvre se potrebna dotjerivanja.
Dobijeni odljevak, se farbat kako bi nalikovao licu rtve i olakao
identifikaciju.
Izrada miia
Druga metoda morfoskopska;
Odje je bitan oblik lobanje;
Oblik i veliina tih kostiju direktno utie na oblik miia koji su na njih
privreni;
Mogue je rekonstruisati jedan po jedan mii lica.
Zadnji je korak pokrivanje "miia" koom od gline.
Prednosti metoda
Morfometrijska - temelji se na prosjenim vrijednostima debljine tkiva, te
zastupnici ove metode tvrde da je objektivnija i nauno jae utemeljena.
Morfoskopska - prosjena mjere ne mogu biti dobra polazina osnova, jer
izgled lica zavisi o detaljima koji odskau od prosjeka, poput velikog nosa ili
uiju koje stre.
Priblina slinost
postoje ogranienja u odnosu na tanost rekonstrukcije lica.
kipari mogu samo nagaati o vrsti frizure i ne mogu reprodukocati izraze
koji lice ini ivim.
Savrena slinost meutim nije uvijek ni potrebna
Dijelovi lobanje:
Forenziki kipari nemaju uvijek cijelu lobanju. Nekad je moraju graditi od
fragmenata, kao u trodimenzionalnoj slagalici.
Formiranje lobanje:

Ako postoji dovoljno fragmenata, moe se dobiti lobanja ak iako nije kompletna.
Od nje se izradi odljevak koji se koristi za modeliranje lica.
Nanoenje gline na ne toliko znaajnim dijelovima lobanje.
tapii za odreivanje dubine:
20 35 kljunih je anatomskih taaka na kojima se mjeri debljina tkiva. Postoje
izmjerene debljine za razliite spolove, dobi i rase. tapii su privreni na svaku
kljunu taku i pokazuju prosjenu debljinu tkiva. Onda se iz,eu tapia nanose
trake od gline, razliitih debljina koje odgovoraju debljini tkiva
Kako bi pomogao u identifikaciji mlade djevojke iji je kostrur iskopan u Walesu
1989. godine, medicinski ilustrator poinje modeliranje postavljanjem drvenih
tapia na odljev glave.
Miii eljusti:
Zatim se dodaju miii od gline na glavu i vrat, koristei tapie kao mjeru za
debljinu u svakoj kljunoj taki.
itavo lice:
Lice je kompletirano i tapii se vie ne vide. Preostaje samo modelu dati izgled
kakav ima koa mlade ene.
Slinost:
Lice je bilo tako dobro pogoeno da je socijalna radnica u njemu prepoznala
Karen Price, djevojku o kojoj se brinula. Kasnije su dvojica mukaraca optuena za
njeno ubistvo.
Kipari mogu samo nagaati o vrsti frizure i ne mogu reprodukovati izraze koji lice
ine ivim.
IDENTIFIKACIJA I REGISTRACIJA NA OSNOVU:
GLASA, MIRISA I UNE KOLJKE
IDENTIFIKACIJA NA OSNOVU GLASA
Respiratorni sistem jedinstven za svaku osobu;
ID na osnovu glasa naziva se fonoskopija;
Frekq. ljudskog glasa izmeu 100 i 7000 Hz;
Raspon ujnosti ljudskog uha je izmeu 20 i 20 000 Hz.
Harmoni sastavni dijelovi koji sainjavaju ljudski zvuk;
Anatomska graa respiratornog sistema, grkljana, drijela i obrazno-nosne
upljine daju zvuku specifina obiljeja.

 Individualne karakteristike zvuka ostaju nepromjenjive tokom ivota;

Na individualnost utie i izgovor;
Identifikacija ljudskog glasa moe se svrstati u dvije gupe:
(1) subjektivnu;
(2) Objektivnu;

U forenzici analiza glasa samo na osnovu snimljenog materijala;

Spektorgrfi zvuka;

IDENTIFIKACIJA NA OSNOVU TRAGOVA MIRISA

Odorologija nauna disciplina o mirisima;
"Odorologija" je nastala prije petnaestak godina u istonoj Evropi, tanije u
Maarskoj, gdje vrhovni sud prihvaa ovaj postupak kao dokazni materijal.
Olfaktorna obiljeja koja se mogu otkriti pojedinano, ili u sklopu drugih
obiljeja, odmah ili nakon deset godina, jesu molekule koje svatko ostavlja na
mjestu kojim je proao, kae dunosnik francuske policije. "Svako ljudsko bie ima
osobit miris koji je vlastiti samo njemu".
60% ljudskog mirisa je uvijek konstantan;
40% ljudskog mirisa je promjenjiv;
Mirs predstavlja skup izluevina specifinih za svaku osobu.
Ljudsko tijelo u okolinu isputa oko 300 mirsnih elementata koji su s
sastavnice mirsa.
ID ljudi zahvaljujui molekulima koji su nosioci mirisa;
Na mjestu krivinog djela pomou vrpca izraenih od specijalne tkanine
prikupljaju se mirisni tragovi na mjestima na kojima ih je poinitelj mogao
ostaviti;
Moe se vriti poreenje odmah ili nakon 5 do 10 godina;
Mirisi se prikupljaju posebnim specijalnim tkaninama;
Aserviraju se u hermetiki zatvorene staklenke;
Identifikacija pomou posebno dresiranih pasa;
Potonji, nakon privoenja, mora deset do petnaest minuta drati drugu vrpcu od
iste tkanine koja se prema istom, tono odreenom i vrlo strogom protokolu

stavlja u sterilnu staklenku. Posebno dresirani psi moraju zatim izmeu nekoliko
vrpci prepoznati onu iji miris eventualno odgovara mirisu uzetom s mjesta
zloina.
Ako je rezultat pozitivan, pas se zaustavi i legne ispred dotine staklenke.
Operacija se ponavlja nekoliko puta, a staklenke se ispremijeaju. U sluaju
pozitivnog rezultata, dovodi se drugi pas. Doe li i on do istog zakljuka,
potvruje se da je osumnjienik bio nazoan na mjestu zloina.
Osim upotrebe pasa u identifikacione svrhe, razvijene su i pojedine
instrumentalne metode za izolaciju mirsnih elemenata. Rije je o gasnoj
hromatografiji (GC) i masenoj spektrometriji (MS)
IDENTIFIKACIJA NA OSNOVU TRAGOVA UNE KOLJKE
Znaaj une koljke za identifikaciju osoba
Antropolozi prvi ukazivali na znaaj une koljke za identifikaciju;
Bertillonovo uenje;
Elementi koji ukazuju na individualnost une kooljke su:
(1) nepormjenjivost;
(2) Individualnost;
(3) Uoljivost i prenosivost individualnih karakteristika;
(4) Moguost klasifikacije i poreenja;

Identifikacija lica vri se pomou fotografije i na osnovu traga;

Poeci ID na osnovu une koljke preko fotografije uvoenjem

signaletike fotografije;

Zaaj snimci sainjeni na video nadzoru;

Identifikacija lica na osnovu tragova usne koljke:

Nastanak tragova pri izvrenju krivinog djela;

Koritenje tragova une koljke u krim praksi pojedinih zemalja

1) vicarska od 1970.
2) Holandija od 1985.
3) Velika Britanija idantian status kao i tragovi papilarnih linija;
4) USA najkritiniji stav prema ovome;
Utvrivanje orjentacione visine:
a) 1 8 cm postavlja se neie uho prilikom prislukivanja na vrata;

b) 13,7 cm rastojanje od tjemena do sredine;

c) Prosjean nagib glave pri naslanjanju uha na vrata je 3 cm;
Pronalaenje i fiksiranje otiska une koljke na licu mjesta kao i latnetni
tragovi prstiju;
Pribavljanje nespornih uzoraka;
a) Fotografisanje iz oba profila 1:1;
b) Uzimanje komparativnih uzoraka oba uha na staklene ploe;
Vjetaenje tragova une koljke:
a) Duina i irina une koljke;
b) Maksimalna i minimalna irina heliksa;
c) Maksimalna i minimalna irina antiheliksa;

Metode vjetaenja:

a) vizuelna;
b) Superpozicija;
c) * razvijen biometrijski sistme ID preko video nadzora;
d) Karakteristike uha ostaju iste itav ivot. Prilikom opisivanja se iz profila
opisuje: veliina, oblik, poloaj, osobine resice, uni rub, Darwinov
produetak, nagib, dlake itd.
RESICA UHA: SRAENA, DELIMINO RASTAVLJENA POTPUNO ODVOJENA
Identifikacija na osnovu tragova usana
Nije est oblik identifikacije;
Porijeklo od poinioca i od rtve;
Reljefni, povrinski i latentni;
Najbolji trgovi ostaju na staklu, a najloiji na porculanu i keramici;
Trag usana ne odraava itavu povrinu usana;
Sadri grupna i individualna obiljeja;
Razlika: trgovi nastali vrstim i direktnim kontaktom i tragovi nastali laganim i
ovla dodirom;
Individualne karakteristike kose i vertigalne brazde nepromjenjiv karakter;
Otkrivanje i fiksiranje poput tragova papilarnih linija;

 Vjetaenje komparativnom metodom;

Pljuvaka sa usana mogua DNK analiza;
Dokazni znaaj indicija prisustva na licu mjesta;
IDENTIFIKACIONI ZNAAJ:
a) Bore na usnama su individualne karakteristike i daju mogunost
identifikacije (meutim vremenom se bore mijenjaju);
b) Nesporni uzorak se uzima na papir, ili na au (za ovaj oblik potrebna je i
mala doza obmane osumnjienog);
c) Trag se makrofotgrafie ili se mulaira;
d) Trag se mora upakovati tako da ne doe do zamrljanja ili oteenja, a isto
kao i tragovi papilarnih linija;

5.TRAGOVI PAPILARNIH LINIJA

Metode otkrivanja tragova papilarnih linija
Postupak sa otkrivenim tragovima
Kriminalistiko-operativni znaaj tragova papilarnih linija i njihova
dokazna vrijednost
Tragovi papilarnih linija
Graa koe;
irina papilarnih linija 0,2 do 0,5 ak i do 0,7 mm;
Visina papilarnih linija 0,1 do 0,4 ak i do 0,5mm;
Malpiggi 1664 otkrio
papile;
Znoj 98% voda (rastvor ili prenosilac organskih supstanic lipidi,
bjelanevine, masne kiseline, holesterol);
99 99,5% znoj je tenost;
0,5 0,1% otpada na vrste materije;
57% masnih kiselina;
33 vrste lojnih supstanci;
Nezasiene masne kiseline
Papile nadovezuju se u jedan niz tako da podsjeaju na brazde;

 Mala povrina koe gdje se nalaze papile;

Zakrivljene su;
Veliki broj detalja ili likova;
Osnovne karakteristike: neponovljivost i postojanost;
Teorija vjerovatnoe Galton 65 milijardi kombinacija do ponovljanja ?!
Osnovne karakteristike papilarnih linija:
1) neponovljivost;
2) Postojanost;
3) Mogunost preslikavanja (odraavanja);
4) Grupisanje;
5) Nasljednost nije dokazana;
Istorijski razvoj:
Preistorijski;
Empirijski;
Nauni;
Tragovi papilarnih linija
Velika uloga u rasvjetljavanju krivinih djela;
Negativno:
-

esto se samo trae tragovi papliarnih linija;

Mogunost da se izbjegne ostavljanje tragoa papilarnih linija rukavice;

Vrste i nain nastanka tragova papilarnih linija

Dvije su osnovne grupe:
vidljivi;
nevidljivi (latentni);
Vidljivi reljefni (utisci) i obojeni (nanoenje i odnoenje);
Latentni ine najveu grupu tragova;
Tragovi papilarnih linija prema stepenu vidljivosti:
Vidljivi (oko 20%);

 Nevidljivi (oko 80%);

U praksi vie od 90% su fragmentarni tragovi;
Slino je i sa nespornim (domaim) tragovima gotovo nemogue pronai
cjeloviti trag;
Prema karakteru kontakta:
-

Statiki i

Dinamiki;

Najidealnije povrine za ostavljanej tragova su glatke povrine;

Na ravnim, ali hrapavim povrinama trag e se forimrati brzo kao i na glatkim, ali
e njegov kvalitet biti dosta loiji;
Ukoliko je rije o povrini gdje je udubljenje vee od ispupenja, trag e se
formirati samo na ispupenjima, jer koa nee kompletna moi dodirnuti i
dno povrine;
Na vlaknastim povrinama paipr ili tkanine npr., latentni tragovi
papilarnih linija formiraju se neto drugaije. Kratak dodir nejasan trag;
Na povrinama koje apsorbuju znoj, kreda, gips, i sl, tragovi papilarnih linija
se praktino ne mogu nai.
Trajnost tragova papilarnih liinja zavisi od prirode materijala na kome su
nastali i od uslova na kojim egzistiraju;
Reljefni tragovi trajnost zavisi od uslova pod kojima egzistira podloga.
Kod naslojenih i odslojenih tragova, trajnost zavisi od kvalitete i osobina
supstanci od koje je trag nastao i od vrste podloge.
Latentni tragovi lako mehaniko unitenje;
Na podlogama koje upijaju znoj, trajnost zavisi od gustine podloge i
zasienosti zraka vodenom parom (gue due);
Metode otkrivanja tragova papilarnih linija
Prvi dio uviaja obavja se metodom ruke u depove;
Vidljivi tragovi uoavanje
vizuelno;

Reljefni mogunost

unitenja na termoplastinim

povrinama;

Statika i dinamika faza;

Latentni tragovi - misaona rekonstrukcija;

Posebni uslovi i posebna oprema;

Koso svjetlo:

Pogodne povrine za ovaj nain otkrivanja su: ravne i glatke povrine

stolova, stakala na prozorima ivitrinama, ogledalima, kao i glatke povrine
raznih predmeta od glatkog stakla kao i porculana, keramike i sl.

Na hrapavim povrinama nije mogue otkrivanje kosim svjetlom;

Pri otkrivanju - analizira se pozicija i kretanje poinioca, odnosno osoba

koje su mogle ostaviti tragove;

Najnovije metode zahjtevaju upotrebu alternativnih svjtlosnih izvora, UV

zraka i laserskih zraka;

Postupak sa otkrivenim tragovima

Tragovi postoje ali se ne vide;
Tragovi postoje pretpostavlja se mjesto njihvog postojanja;
Vizuelizacija vide se tek kada se izazovu;
Krajnji cilj obrade je da se tragovi dovedu u takvo stanje da se moe vriiti
poreenje sa zbirkama i nespornim uzorcima;
Obrada tragova prema podjeli na vidljive i ne vidljive je sljedea:
1) postpak sa vidljivim tragovima papilarnih linija;
2) postupak sa nevidljivim tragovima papilarnih linija;
3) Postupak sa vidljivim tragovima papilarnih linija:
- uoavanje ili prnalaenje;
- obiljeavanje;
- fotografisanje;
- zapisnika obrada;
- eventualno mulairanje;
- skiciranje;
- slanje na vjetaenje prema proceduri vezanoj za lanac kretanja dokaza;

 Postupak se moe razloiti na tragove koji su nastali odnoenjem

odnosno odslojavanjem i na tragove koji su nastali sa druge strane
nanoenjem odnosno naslojavanjem i reljefne tragove;
Procesno-pravno oformljenje tragova nastalih odnoenjem (odslojavanjem)
praina, boja i krv dodir na taj materijal golim prstima - ljepljenja
materijala za papilarne linije i odnoenja sa tog mjesta,
Prvi dio obrade, donosno procesno-pravnog oformljenja identian je sa
ostalim tragovima:
- obiljeavanje;
- unoenje u zapisnik;
- fotografisanje ono se vri iskljuivo radi fiksiranja mjesta na kojem su
tnaeni ali ne i radi identifikacije tragova;
Fikisranje daktiloskpska folija (za prainu) i fotografisanje 1:1;
Postupak rada sa folijom;
Fiksiranje reljefnih tragova papilarnih linija
Pritisak u neku mekanu, plastinu materiju ostavlja reljefni trag;
Reljefni trag je negativ papilarnih linija;
Laboratorijsko fiksiranje i terensko fiksiranje;
Prva faza opbrade je idnetina kao za sve tragove;
Druga faza obuhvata mulairanje (moulage);
Mulairanje silikonske paste ili alabaster gips;
Mula predstavlja pozitiv;
Pravljenej otiska mulaa pomou boje na papiru;
Postupak sa latentnim (skirvenim) tragovima papilarnih linija
Prva faza obrade - pretpostaviti mjesto gdje se nalez tragovi;
Druga faza obrade - uiniti tragove vidljivim;
Trea faza - primjena procedura procesnopravnog oformljenja tragova;
Za vizuelizaciju u praksi se koriste tri razliite metode:
-

fizike metode vizuelizacije latentnih tragova;

hemijske metode vizuelizacije latentnih tragova;

kombinacija fizikih i hemijskih metoda za vizeuelizaciju latentnih tragova;

Gdje se mogu nai tragovi papilarnih linija?

Tragovi
slue
za
obezbjeenje
dokaza,
utvrivanje
rasvjetljavanje dogaaja i utvrivanje materijane istine;

Primjeniti uvijek odgovarajui metod;

Znaajno pitanje vrijeme nastanka tragova?!

injenica,

Vrijeme trajanja tragova zavisi od vanjskih i unutranjih uslova;

Zatvoreni prostor:
Znoj na staklenoj povrini nestane za oko est mjeseci, a na metalu i
sintetici za oko etiri mjeseca;
Znoj i masnoa ostaju due na staklenoj povrini ak i do dvije godine;
Rezultati istraivanja na otvorenom prostoru:
Vremenski krae traju;
Na staklenoj podlozi traju 5 8 dana, a znoj i masnoa na istoj podlozi traju
25 28 dana;
Utvrditi tano koliko je vremena prolo;
Uzajamno jedinstveno djelovanje: taktike tehnike (forenzike) metodike;
Fizike metode:
UV zraenje,
laserske tehnologije,
prahovi,
naparavnje,
jodne pare,
a sagorjevanja organskih rastvaraa;
Hemijske metode:
srebro-nitrat,
ninhidrin,
cijano-akrilatne pare,
osmijum tetroksida,

 rutenijum tetroksid i dr.

Kriminalistiko-operativni znaaj tragova papilarnih linija i njihova
dokazna vrijednost
Osnovno saznanje da li je radio u rukavicama ili ne!
Uporno traenje tragova;
Mogunost skidanja rukavica jer smetaju za pojednie aktivnosti;
esto se ne uspjeva obrisati sve tragove;
Pogreno je ad hoc odustajanej od traganja za tragovima;
Posebna panja mora se posvetiti taktici i tehnici traganja;
Sama obrada podrazumjeva:
- tehniku traganja a licu mjesta;
- taktiku traganja na licu mjesta;
- tehniku obezbjeenja (aserviranja) tragova;
- taktiku obezbjeenja tragova uviajem na licu mjesta i kasnijim radnjama
dokazivanja, i
- tumaenje tragova;
ovakakv koncept ukazuje na primjenu dinamike faze uviaja i shvatanje
ove radnje dokazivanja kao jedinstvenog procesa;
ukazuju na razlike u primjeni odreenih metoda za vizuelizaciju
istie se znaaj jedinstve taktike i tehnike
dosljedna primjena ovog pravila garantuje uspjeh, to je potvrdila praksa;
Osnovna bit fiksiranih tragova papilarnih linija je da slue za kriminalistiku
identifikaciju;
Nuno je utvrditi od kojeg dijela ruke ili noge trag potie, odnosno da li je
od prsta dlana ili ak stopala;
Eliminacija tzv. domaih lica;
Nakon eliminacije utvrivanje lica kome tragovi pripadaju;
Utvrivanje uzrono-posljedine veze;
Greke iz prakse: info-razgovor bez znanja tehniara/forenziara;
Dokazna vrijednost tragova papilarnih linija

 Jo nema konsenzusa o dokaznoj vrijednosti tragova papilarnih linija;

Podudarnost prema Locardu:
- podudarnost 12 i vie karakteristika nesporni identitet;
- podudarnost u rapsonu 8 12 karakteristika zavisni identitet;
- podudarnost u 7 i manje karakteristika vjeovatni ili mogui identitet;
Trag j nije i dokaz;
Tehniar utvrditi tragove;
Utvrditi identitet lica;
Identifikacija komparativnom metodom;
Baza podataka prethodno registrovanih licia;
Privoenje osumnjienih i komparacija;
Primjena postulata kriminalistike metodike;
Da bi trag postao dokaz treba utvrditi da je nastao u vrijeme izvrenja
krivinog djela;
Provjera alibija;
Daktiloskopski dokaz je kompleksan, sloen dokaz koji se po svojoj prirodi
sastoji od etiri pojedinana dokaza:
1. dokaz je da fiksirani trag papilarnih linija na licu mjesta nije podmetnut
niti krivotvoren. Tzv. Negativni dokaz.
2. dokaz je da je na licu mjesta fiksiran trag papilarnih linija koji potie
zaista od osumnjienog.
3. dokaz je da je na licu mjesta fiksiran trag papilarnih linja koji nastau
upravo za vrijeme izvrenja krivinog djela indicija;
4. dokaz da je na licu mjesta fikisrani trag papilarnih linija nastao ne samo
u vrijeme izvrenja krivinog djela, ve upravo prilikom izvrenja krivinog
djela;
Ovo su tzv. Posredni dokazi;
Neposredni daktiloskopski dokazi:
Za takav dokaz treba utvrditi da je trag papilarnih linija:
- istinit;

- da ga niko nije dirao ni pomjerao;

- da je naen na mjestu gdje i sotali tragovi;
-

da je mogao poticati samo od poinioca krivinog djela;

Ovi dokazi imaju najjau dokaznu vrijednost;

FIZIKE METODE IZAZIVANJA LATENTIH TRAGOVA

U fizike metode spadaju:
-

Metode zapraivanja;

Metode naparavanja;

Metode zapraivanja
Upotrebom praaka;
Razlozi upotrebe praaka:
1) Uiniti tragove vidljivim;
2) Izazvati njihov jai kontrast u odnosu na podlogu radi fotografisanja;
3) Zapraiti ih radi podizanja na adekvatnu foliju i njihovog uvanja;
Oprema za primjenu metode zapraivanja:
etkice za zapraivanje;
Raspriva za zapraivanje;
Magnetne etkice;
Obini praci;
Specijalni praci;
Magnetni praci;
Praci u spreju;
Fluorescentni praci;
Postupak zavisi od eljenog cilja i od prirode povrine na kojoj se trag nalazi;
Prije izazivanja prakom, napraviti probni trag radi testa;
Preporuuje se upotreba etkica duine 3 5 cm;

U neseseru da bude vie etkica za vie vrsta praaka i povrina, te etkice sa

najmanje dvije veliine;
Vrste etkica:
1) Sintetika (zefir);
2) Od dalke sibirske vjeverice,
3) Od dlake afrike ptice marabu;
4) Od kamilje dlake;
Raspriva za zapraivanje
Klasini;
Sa etkicom;
-

Klasini runi sa gumenom krukolikom pumpicom za zapraivanje;

Ditrektno zapraivanje i izbacivanje oblaka praha;

Pomou pumpice se naprai povrina, a etkicom se skida viak praha;

Rad sa pracima:
Praci se nanose laganim zapraivanjem sa etkicom ili rasprivaem;
etkica se vue samo u jednom pravcu du toka papilarnih linija;
nekada je potrebno tokom rada pojaavati papilarne linije;
Viak praka se lagano oduva ili paljivo istrese;
Stari tragovi gube adhezivna svojstva;
Preporuka: prekriti trag debljim slojem praka;
Stranom etkice (ne vrhom) blago nabiti praak;
Lagano ga etkati i otresti;
Deblji sloj spreava da trag otete dlake etkice;
Ovakve tragove ponekad navlaiti dahom;
Izazivanje na papiru upotrebom etkice djelimino oteenje slike;
Najbolji rezultati klizanje izvjesne koliine praha bez pokuaja ienja
vika;
Ve jednom izazvani tragovi prakom i dignuti folijom, mogu se ponovo
obraditi i to do etiri puta;

 Kasnije zazvani tragovi su u pravilu blijei, ali ponekad i kvalitetniji;

Zahtjevi prema tehniaru za izazivanje tragova:
1) urednost;
2) paljivost;
3) sistematinost;
4) ekonominost;
Obini praci:
Dva osnovna tipa: a) ugljeni praak;
b) aluminijski praak;
Aluminijski praak se naziva Argentorat;
Tamni praak svijetle povrine;
Svijetli praak tamne povrine;
Argentorat i svijetle i tamne povrine;
Specijalni praci:
Dvije vrste estica (krupne i sitne);
Najvei dio praha hvata se za papilarne linije, a meuprostor bude
neobojen ili slabo obojen;
Razni tipovi argentorata;
Specijalne zlatne bronze;
Grafitni praak;
Bijeli praak;
Specijalni prakovi su meavine koje pokazuju bolje karakteristike nego
koncentrovani prakovi.
nema suvine masnoe
izbegnute su grudvice
otisci daju bolji kontrast
manje problema sa predoziranjem (mrljanje otisaka)
Vremenom se razvijanje latentnih otisaka radi mnogo bre, sa manje rizika
i sa boljim rezultatima.

Magnetni praci:
Dvokomponentni praci;
1. komponenta sitni prah;
2. komponenta krupnije estice sa feromagnetnim sposobnostima;
Prave se u nijansama: crne, sive i svijetlo sive boje;
Praci u spreju:
Obini i specijalni praci u komercijalne potrebe mogu se nabaviti i u
spreju;
Prednost ekonominost;
- koritenje na veim povrinama;
Mana mogunost da pritisak iz spreja

uniti trag;

Fluorescentni praci:
Upotreba na povrinama sa vie boja;
Gotovo su nevidljivi pa se korioste UV lampe;
Vizuelizirani tragovi su veoma kvalitetni;
Tehnike rada sa pracima i etkicama
Izbor adekvatne etkice;
Izbor praha za rad;
Tehnika rada sa klasinom etkicom;
Tehnika rada sa magnetnom etkicom;
Tehnika rada pomou rasprivaa;
Tehnika rada pomou praaka u spreju;
Tehnika rada pomou fluorescentnih praaka;
Izbor etkice za rad:
1) Vrsta povrine:
-

glatke povrine sve etkice;

hrapave povrine meknanije(finije) etkice;

2) Veliina povrine:

male povrine male okrugle i uske pljosnate etkice;

vee povrine vee okrugle i vee pljosnate etkice;

Izbor praka za rad:

-

Zavisi od boje povrine;

Zavisi od vrste podloge:

a) glatka podloga sve vrste praha;

b) koa specijalni zlatni praak; magnetni praak;
c) glatki papir magnetni praak;
Svaki proizvoa daje preporuku na kojoj se povrini moe koristiti koji prah;
Tehnika rada sa klasinom etkicom;
Neki autori preporuuju da se etkica uvue u boicu to je pogreno! (ve
o tome bilo rijei);
Prah se nanosi i skida sa etkicom uvijek u istom pravcu;
Pomjeranjem etkice u svim pravcima dolazi do oteenja traga;
Viak praha sa ektice se ne vraa, ve se odbcuje;
Tehnika rada sa magnetnom etkicom:
Istrese se malo praha na papir;
Uroni se etkica u prah i spusti se magnet;
Nakupljeni prah oko magneta oblikuje etkicu;
Povlaenje preko povrine isto kao i kod obinog praka i etkice;
Prah se vrati u boicu jednostavnim otputanjem tapa magneta;
Viak praha se ukloni ponovnim vraanjem etikice u aktivni poloaj;
Magneti specijalnih oblika koji koritenjem magnetnog praka postaju
specifina vrsta etkice;
Tehnika rada pomou rasprivaa:
-

Napraivanje se vri stvaranjem potpritiska i potiskivanjem praha od strane

zraka;

etkicom se skida viak praha;

Mogue koristiti obinu etkicu ili ugraenu;

Napraivanje bez fizikog kontakta sa etkicom;

Daljina se eksperimentalno odredi;

Tehnika rada pomou praka u spreju

-

Isto kao sa rasprivaem;

Mnogo jednostavnije;

Mogunost unitavanja traga zbog pritiska treba biti oprezan i dovoljno

udaljiti sprej;

Orijentaciono 30 cm za horizontalne povrine;

Orijentaciono 10 15 cm za vertikalne povrine;

Tehnika izazivanja latentih tragova pomou fluorescentnih praaka

-

Pod dejstvom UV zraka, praak fluorescira;

Fluorescencija u raznim bojama zavisi od boje praka;

Postupak isti kao kod klasinih etkcia i praaka;

Fiksiranje razmjernom fotografijom 1:1;

Fiksiranje tragova vizueliziranih pracima

Fotografski i pomou folija;
METODE VIZUELIZACIJE NAPARAVANJEM:
Metoda naparavanja sagorjevanjem organskih rastvaraa;
Metoda vizuelizacije pomou jodnih para;
Metoda naparavanja sagorjevanjem organskih rastvaraa:
Kamfor, benzol ...
Gust aav dim;
a se vee za latentne tragove ;
Viak ai uklanja se etkicom;
Koristi se jedino na svijetlim povrinama;
Metoda izazivanja latentnih tragova pomou jodnih para
Supstanca direktno iz vrstog prelazi u gasovito stanje (sublimacija);

 Molekuli joda se mnogo jae vezuju za znoj nego, za meupapilarni prostor;

Za ovu metodu neophodna pomagala:
a) ureaji za direktno naparavanje;
b) naparavanje u staklenoj komori;
c) nparavanje pomou jodofula;
Metode fiksiranja vizueliziranih tragova papilarnih linija
Vizuelizirati;
Oznaiti (obiljeiti);
Fotografisati (razmjera 1:1);
Zapisniki opisati;
Izuzeti, upakovati i poslati na vjetaenje!
Metode fiksiranja vizueliziranih tragova papilarnih linija
Fiksiranje pomou daktiloskopskih folija!
Pri izboru folije voditi rauna o kontrastu;
Fotografsko fikisranje vizueliziranih tragova
Bez obzira na metodu trag je potrebno vizuelizirati fotografski, kako bi se
mogao komparirati i ugraditi u zbirku;
Uvijek razmjer 1:1;
Jednako tamne papilarne linije i jednako svjetao meupapilarni prostor;
Razmjera 1:1 postie se izvlakom aparata na dvostruku inu daljinu
objektiva i fotografisanjem pomou razmjernika iz relativne blizine;
Udaljenost dvije ine daljine objektiva ista veliina traga na fotografiji
kao i u prirodi;
Refleksni fotoaparati i fotoaparati srednjeg formata;
Makroobjektiv, ili produni prstenovi,
Fotografisanje pomou razmjenrika prilikom izrade fotografije dovede se
razmjera u potrebnu veliinu kao u prirodi;;
Osim razmjere 1:1, potrebno je napraviti i razmjeru 4:1;
Ova razmjera postie se projekcijom;

Fotorepordukcija vizuelizovanih tragova

Zavisi od naina vizuelizacije;
1) Foto-obrada vizuelizovanih tragova svijetlim prakom na crnoj foliji;
2) Foto-obrada vizuelizovanih tragova tamnim prakom na svijetloj foliji;
3) Foto-obrada vizuelizovanih tragova na transparentnoj foliji;
Foto-obrada vizuelizovanih tragova svijetlim prakom na crnoj foliji;
Postoje dvije metode:
1) direktna;
2) Indirektna;
Direktna metoda:
1) U fotaparat umjesto negativa postavlja se pozitivski materijal;
2) Trag se direktno eksponira na fotopapiru;
3) Time se dobija fotoreprodukcija traga sa crnim linijama i svijetlim
meupapilarnim prostorom;
4) Pri tom, neophodno je podesiti dvostruku inu daljinu jern ema naknadnog
podeavanja;
Indirektna metoda:
1) Fotografisanje na negativ;
2) Vodoti rauna o udaljenosti i razmjeri;
3) Na negativu trag ima crne linije i pravilno je orijentisan;
4) Problem je kod prelaska na foto papir;
5) Iz negativa uraditi dija pozitv;
6) Sa dijapozitiva kontaktnim kopiranjem (skeniranjem) dobiti pozitiv;
Fotogrfska obrada vizueliziranih tragova papialrnih linija na bijeloj foliji i tamnim
prakom;
1) Obrnuto je orijentisan trag sa tamnim linijama, a svijetlim meupapilarnim
prostorom;
2) Fotografisanje na potpuno crnom negativu, da se dobiju bijele linije i crni
meu prostor;
3) Repordukcija se vri potom skeniranjem;

4) Druga varijanta je da se negtiv u apartu okrene naopako;

Fotografska obrada tragova papilarnih linija izazvanih pracima u fiksiranih
transparentnim folijama
Tamne papilarne linije i svijetli meuprostor:
Obrnuto orijentisan;
Postupak jednostavan: samo okrenuti foliju na deblju stranu, a ne na
zatitini sloj;
Fotografska obrada vizueliziranih tragova fluorescentnim pracima
Fotografisanje se vri u potpunom mraku;
UV lampom osvjetliti trag;
Razmjera 1:1;
Napraviti dijapozitiv;
Obrnuti emulziju dijapozitiva i izvriti fotorepodukciju skeniranjem;
Fotografska obrada vizueliziranih tragova jodnim parama
Trag ima pravilno orijentisane i uto-narandaste papilarne linije;
Fotografisanej na negativu pomou kosog svjetla;
Pojaanje kontrasta upotreba panhromatske emulzije;
Snimanje pomou plavog ili ljubiastog filtera;
Upotreba ortohromatske emulzije snimanje pomou utog filtera;
Sa negativa se vri eksponiranje u odnosu 1:1;

HEMIJSKE METODE IZAZIVANJA LATENTIH TRAGOVA

Hemijske metode vizuelizacije latentnih tragova papilarnih linija

Metode koje pomou hemijske reakcije latentne tragove prevode u vidljive;
Dvije faze:
1) Izbor hemijske metode;
2) Fiksiranje latentnih tragova;

 Vrste hemijskih metoda:

a) Upotrebom srebro-nitrata;
b) Upotrebom ninhidrina;
c) Upotrebom cijanoakrilatnih estera;
d) Upotrebom osmium-tetroksida;
e) Upotrebom radioaktivnih metoda;
Vizueliziranje upotrebom srebro-nitrata:
Natrijum-hlorid sastojak znoja!
AgNO3 + NaCl = AgCl + NaNO3
Metoda uvedena u praksu krajem 19. vijeka;
AgCl + sunevo svjetlo = Ag + Cl (gasoviti)
Krajnji rezultat: elementarno srebro (crne boje);
Srebro-Hlorid pod dejstvom svjetla raspada se na elementarno srebro i
gasoviti hlor;
Elementarno srebro mrkocrna baoja;
Najee na predmetima i dokumentima od papira;
Zbog poroznosti papira ova metoda ima ogranienje;
U pojedinoj literaturi podatak da se mogu izazvti samo svjei tragovi;
Postupak:
-

Pripremiti vodeni rastvor srebro-nitrata u koncentraciji 2% do 10%;

Nanijeti rastvor na latentne tragove na dva naina:

Prvi nain
1) U posudu nasuti rastvor,
2) Uroniti papir u rastvor;
3) Natopljen papir vadi se iz rastvora;
4) Nanosi se na ist bijeli papir;
5) Nikada ne nanosti na radni sto, da se ne bi kontaminirao srebrom;
Drugi nain

1) Rastvor se nanosi pomou staklenog tapa i tampona vate;

2) Na povrinu stola staviti nekoliko slojeva istog papira;
3) Na papir poredati uzorke;
4) Tamponom vate se polako i paljivo prevlai (kotrlja) preko uzoraka;
5) Uzorci se izlau jakom dnevnom svjetlu;
6) Reakcija se javlja tek nakon 10 15 minuta;
7) Za ubrzanje reakcije mogua je redukcija srebro-hlorida hemijskim putem;
8) Redukcija - ispiranje uzoraka tretiranih srebronitratom pomou destilovane
vode sa dodatkom 35% formalina i 1/10 2% dijela natrijum-hidroksida;
9) Reakcija zapoinje odmah;
10)

Nain fiksiranja:

Fotografija 1:1;
Fotografisati odmah jer e cijeli uzorak vrlo brzo potamniti;
Porces se zasniva na principu izrade fotografije;
Objekat se namoi rastvorom srebro-nitrata;
Dolazi do reakcije natrijum-hlorida iz znoja i srebro nitrata;
Papilarne linije postaju vidlive;
Izlaganje svjetlosti;
Mogue izazvati tragovce stare i do tri mjeseca;
Najee se koristi na materijalima od celuloze;
Vizueliziranje upotrebom ninhidrina:
Reagens za amino-kiseline;
Reakcija: intenzivno ljubiasta boja;
Najee se koristi na materijalima od celuloze;
Umakanje ili prskanje sprejom;
Relativno spora reakcija suenje, zagrijavanje;
Ruke se lako kontaminiraju;
Jedan molekul ninhidrina reaguje sa jednim molekulom amino kiselina;

 Dobijeni meuprodukt reaguje meusobno i oslobaanjem molekula

amonijaka ponovo reaguje dajui obojenje;
Obojenje je intenzivno ljubiaste boje;
Priprema:
-

Acetonski rastvor ninhidirna (koncentracija ninhidirna je od 0,2 do 1%);

U praksi najbolji rezultati su sa 0,8% ninhidirna;

Mogunosti nanoenja:

a) potapanje;
b) nanoenjevatom;
c) prskanje;
d) Reakcija je relativno spora: 2h do 24h;
e) Ubrzanje reakcije stavljanje u suilicu i zagrijavanje do temperature od
100C.
f) Ubrzanje reakcije II: hemijskim putem
g) Vizuelizirani tragovi veoma su trajni;
h) Lako moe doi do kontaminacije;
i) Praxa: razlivanje zbog alkohola i acetona kroz papir;
j) Metodu raditi u zatienom prostoru zatititi nos, usta i ruke;

Hemijsko pojaanje vidljivih tragova nastalih otiskivanjem krvavih papilarnih linija

Svrha veoma slabo vidljivi za fotografisanje;
Potrebno izvriti hemijsko pojaanje;
Jedna od mogunosti je da se izvri pojaanej benzidinom (metoda ista kao
kod preliminarnog testiranja);
Druga metoda je je leukomalahit zeleno (istovjetno preliminarnom
testiranju);
Pojaani tragovi moraju se odmah fotogafisati jer je boja podlona
promjeni;
Fotogafisanje u razmjeri 1:1;
Vizuelizacija pomou laserske fluorescencije

 Za izazivanje tragova sa nepodesnih povrina (karotnske kutije, koa,

grube drvene povrine, neke vrste plastike itd);
Pojaanje hemikalijama: denzil-hloridom i 9-metil-antracen
Denzil-hlorid
-

0,5% acetonski rastvor;

Rapsorivaem se nanese na trag;

Reaguje sa amino-kiselinama;

Vizuleizacija pomou dugotalsnih UV zraka (360nm);

Fluorescencija u oblasti vidljivog spektra oko 475 nm;

9-metil-antracen
-

Lako isparljiv;

Naparavanje se vri u komorama;

Naparavati 30 minuta;

Vizuelizacija nakon 2 sata;

Fluorescira u plavoh svjetlosti slabog intenziteta;

Jaa fluorescencija pod dejstvom argonskog lasera;

Vizueliziranje upotrebom cijanoakrilatnih estera

Osnovna komponenta super ljepila;
Kombinacija fizikih i hemijskih metoda;
Specijalna komora sa 80% vlage grije se;
Sipanje cijanoakrilata u posebnu posudu;
Bijelo isparenje hvata se na povrine u komori;
Na tragovima papilarnih linija vie se nahvata nego na ostalim povrinama;
Teko se moe unititi;
Vizueliziranje upotrebom osmijum-tetroksida:
Primjena ove metode je veoma rijetka;
Hemikalija se teko nalazi na tritu;
Hemikalija je veoma otrovna;

 Izaziva opekotine na oima, u nosu, grlu itd.

Vizuelizacija se vri direktnim naparavanjem;
Fiksiranje vizueliziranih tragova hemijskim metodama
Jedini nain fiksiranja latentnih tragova hemijskim putem;
Fiksiranje:
a) razmjernom fotografijom;
b) specijalnim fotografskim metodama;

DAKTILOSKOPIJA

Identifikacija i registracija na osnovu crtea papilarnih linija;

METODA KRIMINALISTIKE IDENTIFIKACIJE I REGISTRACIJE NA

OSNOVU PROUAVANJA I POREENJA CRTEA PAPILARNIH LINIJA
NA KOI OVJEIJIH PRSTIJU, DLANOVA I STOPALA;

Osnovna prednost: individualizacija i mogunost klasifikovanja;

PERIODI RAZVOJA DAKTILOSKOPIJE:
PREDHISTORIJSKI;
EMPIRIJSKI
NAUNI
Istorijski razvoj daktiloskopije:
Slike sa uzorcima papilarnih linija otkrivene su u Novoj kotskoj;
U drevnom Babilonu koristili su se na glinenim ploama za poslovne
transakcije;
U antikoj Kini otisci placa pronaeni su glinenim peatima;
U upotrebi su bili kao sredstvo ovjere u Persiji, te je u 14. vijeku jedan
ljekar primjetio da nijedan otisak nije isti;
Marcello Malpighi (1628. 1694.)
Anatom, prvi je 1664., uoio
postojanje razliitih crtea
na papilarnim linijama;

Nije razmatrao mogunost

koritenja u identifikaciji;
Uoio kvrice (papile);
Jan Evangelista Purkyn (1787-1869), (Cze), objavljuje 1823. rad o
anatomskoj analizi papilarnih linija.
Izvrio je klasifikaciju
papilarnih linija na devet
vrsta, sa anatomskog
aspekta.
I to je bilo sve od ovog eha iz ove oblasti.
Njegov rad inspirisao je Francisa Galtona.
Dr Henry Faulds, 1843 1930;
kotski naunik
Svoje prve radove vezane za otiske
prstiju objavio i prezentovao u
Japanu
1880. objavio je rad u naunom asopisu Nature
Raspravljao je o mogunosti upotrebe otisaka prstiju u svrhu identifikacije i
koritenja tinte za dobijanje takvih otisaka;
Izevo je uspjeno identifikaciju otiska sa staklene boce
Villiam Herschel (1833 1917.), zasluan za nagli razvoj daktiloskopije.
Umjesto potpisa uzimao otiske
prstiju u Indiji;
Utvrdio individualnost 1877.;
Nakon to je 1880. proitao
lanak Henryja Fuldsa, objavio
je odmah svoje radove;
Predloio je da se odmah u Indijskim zatvorima vri registracija zatvorenika
na osnovu karakteristika papilarnih linija;

Francis Galton (1822. 1911.) (GBR)

Zapoeo istraivanja na osnovu radova Herschela;
Prvi je nauno obradio otiske papilarnih linija;
Svoje radove objavio je 1891. i 1892. godine;
Nije u potpunosti razradio sistem klasifikacije;
Postavio je temelje moderne daktiloskpije;
Edward Henry (1850. 1931.)
- svoja istraivanja zasnovao
na rezultatima Herschela
- 1900. godine objavio
svoj sistem klasifikacije

Ovaj sistem nazvan je Galton Henryjev;

Metoda: identifikacija otisaka prstiju;

Od 1901. primjenjuje se u Engleskoj;
Primjena u drugim zemljama: Austrougarska 1903.; Njemaka 1907.; Srbija
1911.; Francuska 1914;
Ivan Vueti (Juan Vucetich)
(1858. 1925.) (A-U/Cro Arg)

Podstaknut Galtonovim radovima, zapoeo je sam da razvija

metode uzimanja otisaka, klasifikacije i stvaranja zbirki;
Bazirao se na etiri osnovna tipa crtea papilarnih linija;

Poveanjem zbirke uvodi sistem podklasifikacije;

Prvu identifikaciju izvrio je 1892.
1894. metoda priznata i uvedena u Argentini;
Modifikovani Vuetiev sistem klasifikacije je u upotrebi u zemljama June
Amerike, paniji, Francuskoj, i zemljama Balkana;
U anglosaksonskim zemljama u upotrebi je Galton Henryjev sistem;
Pore otvor na vrhu papile;
Papila izdignuta iznad koe oko 0,1 do 0,25 mm;
Papila iroka 0,2 do 05 mm;
Najgue su na prstima, a najmanje ih ima u lenom dijelu koe;

 Naslanjaju se jedna na drugu stvarajui papilarne linije;

Svaki ovjek ima karakteristian crte papilarnih linija;
Znoj = voda + mineralni tragovi organskih supstanci;
Znoj 99 do 99,5% voda + 0,5 do 1% vrste suspstance;
Na povrini koe 57 masnih kiselina + 33 vste lojnih supstanci;
Prisustvo nezasienih masnih kiselina vano za trajnost otiska;
KARAKTERISTIKE CRTEA PAPILARNIH LINIJA
Nepromjenjivost;
Individualnost;
Grupisanje;
Prenosivost;
Podjela daktiloskopije:
1) Daktiloskopija;
2) Hejroskopija;
3) Pedoskopija
Pomone grane daktiloskopije:
4) poroskopija;
5) boroskopija;
6) kretoskopija
PODJELA DAKTILOSKOPIJE
Dekadaktiloskopija; Registraciona daktiloskpija
Monodaktiloskopija; Registraciona daktiloskpija
AFIS tehnologija;
Registraciona daktiloskopija
1) Dekadaktiloskopska (opta) evidencija;
2) Monodaktiloskopska evidencija;
Dekadaktiloskopska evidencija (zbirka) slui za registraciju i identifikaciju lica;

Monodaktiloskopska evidencija (zbirka) slui za identifikaciju nepoznatih

poinilaca krivinih djela, na osnovu tragova otisaka prstiju pronaenih na
mjestu dogaaja ili predmetu koji je u vezi sa krivinim djelom;
Zbirke se vode na nivou entitetskih i kantonalnih MUP-ova, te CJB u RS.
Daktiloskopiranje (tehnika uzimanja otisaka):
Priprema lica za daktiloskopiranje;
Izbor i priprema pribora za daktiloskopiranje;
Daktiloskopiranje lica;
Priprema lica za daktiloskopiranje
Daktiloskopiranje vri kriminalistiki tehniar (forenziar);
Prsti moraju biti besprijekorno isti i nepovrijeeni;
Prljavi prsti izvriti pranje;
Izvriti pregled svakog prsta ponaosob;
Namjerno unitavanje papilarnih linija;
Nenamjerno unitenje papilarnih linija;
Izbor i priprema pribora za daktiloskopiranje
Terenski i laboratorijski pribor;
Osnovni pribor sadraj:
1) daktiloskopska ili tamparska boja ili porelon ploa;
2) glatke metalne ili staklene ploe dimenzija 12 30 cm;
3) gumeni valjak;
4) daktiloskopski fievi (kartoni);
5) drai fieva, specijalni stol;
6) sredstva za ienje;
Registracija lica obavlja se na dva ili tri kartona:
Dekadaktiloskopski fi, Kontrolnik; ABECEDNI indeks; Daktiloskopski sto, Dra
fieva
Postupak daktiloskopiranja:
Istiskanje boje na plou od 0,3 do 05 cm3;

 Sloj na ploi priblino 0,01 mm debljine;

Danas se uglavnom koriste porelon ploe;
Tehnika daktiloskopiranja zavisi od uslova mjesta gdje se vri;
NAJEE NEISPRAVNOSTI KOD DAKTILOSKOPIRANJA
Uzeti otisci su nepotpuno obojeni, detalji blijedi ili prekriveni bojom ili
arama drugih papilarnih linija;
Zbog nepaljivog uzimanja otisaka, otisak se nalazi visoko ili nisko na
predvienom prostoru, otisak nije cjelovit;
Tehniar svojim prstima nanosi dijelove svog prsta na fi; prst jae
pritisnut;
Neistoa ruke ili pretjerano znojenje;
Za daktiloskopiranje na terenu koriste se univerzalni neseseri ili
specijalistiki daktiloskopski neseseri;
Opta daktiloskopija (dekadaktiloskopija):
Registracija i identifikacija lica;
Identifikacija ve registrovanih lica;
Lica koja se mogu registrovati:
a) pritvorenici, osuenici na izdravanju kazne i mlaa punoljetna lica u VPD;
b) maloljetna lica u VPD na izdravanju kazne;
c) lica osnovano sumnjiva za izvrenje KD;
d) lica koja nisu u stanju dati podatke o sebi;
Obrazci za optu daktiloskopsku (dekadaktiloskposku zbirku):
1) daktiloskopski fi;
2) kontrolnik (KTO 2 obrazac);
3) Obrazac abecednog indeksa;
4) Meunarodni obrazac za AFIS
- Fi se ulae u zbirku prema daktiloskopskoj
formuli, dok se kontrolnik ulae u zbirku pre-ma abecednom redu;
- Zbirka se sreuje na osnovu formule;
- Kod nas je u upotrebi modifikovani Vueti-ev sistem klasifikacije;

Opta dekadaktiloskopska klasifikacija

Osnovna klasifikacija:
LUK, LIJEVA PETLJA, DESNA PETLJA I KRUG
U brojnik se unose podaci za desnu, a u nazivnik za lijevu ruku.
U zagradi je podklasifikaciona pomona formula. Usamljeni broj oznaava broj
linija petljanog uzorka kod malog prsta desne ruke.
Podklasifikacija po sistemu brojanja pap. linija:
Koristiti daktiloskopsku lupu;
Povezivanje terminusa;
Brojanje papilarnih linija koje sjeku crtu na lupi koja povezuje dva
terminusa;
Podjela u etiri grupe:
Potklasifikacija po sistemu praenja pap. linija;
Obuhvata samo krune uzorke;
Prati se donji krak lijeve u odnosu na donji krak desne delte;
da bi se smatralo da je donji krak lijeve delte iznad ili ispod donjeg kraka
desne delte, potrebno je da se izmeu njih nalazi vie od tri papilarne
linije;
Donji krak lijeve delte je ispod donjeg kraka desne delte, ako se izmeu
njega i desne delte po vertikali sputenoj iz desne delte, izbroji vie od tri
papilarne linije;
U svim ostalim sluajevima kada se izbroje tri i manje papilarne linije
smatra se da su u istom nivou;

Henryjev sistem klasifikacije

Razvijen 1899. godine;
Poznaje 8 razliitih likova koji nisu brojano odreeni i to:
LUK I OTRI LUK, ULINARNA PETLJA, RADIJALNA PETLJA, ISTI LUK, CENTRALNI
ZBIJENI LUK, DVOSTRUKI PETLJANI KRUG, NEJASNI KRUG
Za formulu u Henryjevom sistemu, svi prsti dijele se u parove i svakom
paru pripada odgovarajui broj;

 Palac i kaiprst desne ruke oznaeni su sa brojem 16;

Srednji i domali prst desne ruke i palac lijeve ruke oznaeni su sa brojem 4;
Kaiprst i srednji prst lijeve ruke sa brojem 2;
Domali i mali prst lijeve ruke sa brojem 1;
Formula se izraava razlomkom;
Podaci se unose samo za krune uzorke;
Osnovnu formulu ini pet razlomaka koji se sabiraju:
Monodaktiloskopija
Slui za identifikaciju nepoznatih poinilaca krivinih djela na osnovu
otisaka prstiju i tragova pronaenih na licu mjesta ili na predmetima u vezi
sa krivinim djelom;
Podjela:
a) zbirke uzetih otisaka;
b) zbirke tragova sa lica mjesta NN poinilaca;
Karton za voenje zbirke (10 komada);
Kontrolnik (monodaktiloskopski);
Zbirku ine pojedinani otisci uzetih sa svih deset prstiju na posebnim
kartonima;
Kompleks se sastoji od 10 kartona veliine 1 10 cm;
Obuhvata u prvom stepenu klasifikaciju osnovnih tipova prstiju (luni, lijevi
i desni petljani i kruni) oznaeni rimskim brojevima od I do IV;
Petu grupu ine oteeni i oznaavaju se sa V;
Drugi stepen klasifikacije zasniva se na kvalitativnoj ocjeni centra otiska:
-

Luni uzorci se dijele na est podgrupa;

Petljani uzorci se dijele na tri podgrupe;

Kruni uzorci se dijele na 15 podgrupa;

Daktiloskpiranje leeva
Nepromjenjivost papilarnih linija sve do procesa raspadanja;
Tehnika daktiloskopiranja je drugaija i zavisi od stanja lea;

 Problemi:
-

Ukoenost prstiju;

Smeurani prsti;

Odvajanje koe od tkiva;

Zahtjeva se poseban pribor;

-

Daktiloskopska boja;

Daktiloskopski jajoliki valjak;

Ravna glatka ploa;

Specijalna daktiloskopska kaika;

Specijalna lomilica tetiva;

Medicinska prica sa iglom;

Boica sa rastvorom glicerina;

Posebni papiri za uzimanje otisaka;

Makaze za papir;

Pribor i sredstvo za pranje i dezindfekciju;