Tri najznaajnije zajednike politike EU jesu:

1.5.1. ZAJEDNIKA POLJOPRIVREDNA POLITIKA

Zajednika poljoprivredna politika zauzima posebno mesto u evropskoj konstrukciji. Ona je

najvei korisnik budeta EU (45%) i predstavlja prvu zajedniku politiku Evropske
zajednice /EU. Ona je simbolizovala jedinu pravu politiku integracija.

Zajednika poljoprivredna politika uspostavljena je 1962. godine i imala je za cilj da:

povea produktivnost u poljoprivredi unapreenjem tehnikog razvoja,

racionalizuje poljoprivrednu proizvodnju,
povea ivotni standard licima zaposlenim u poljoprivredi,
stabilzuje trita, garantuje snadbijevanje,
uspostavi razumne cijene za poljoprivredne proizvode.

Kljuni element ove politike jeste postojanje zajednikog trita poljoprivrednih proizvoda
koje proizvodi posledice kako na unutranjem (komunitarnom) tako i na svijetskom planu.
Brisel odreuje jedinstvene cijene poljoprivrednih proizvoda, regulie subvencije u
proizvodnji i prodaji razliitih proizvoda, preuzima mijere za skladitenje i otkup
poljoprivrednih proizvoda i rukovodi finansiranjem poljoprivrede. Aktivnosti EU u oblasti
poljoprivrede se finansiraju iz posebnoh fonda Evropski fond za razvoj i garancije u
poljoprivredi (EFRGP).
U cilju zatite poljoprivrede EU uvoene su subvencje na izvoz i prelevmani na uvoz
poljoprivrednih proizvoda u razmeni izmeu EU i treih zemalja. Tako su cijene
poljoprivrednih proizvoda iz treih zemalja u EU bile vee u odnosu na cijene tih proizvoda u
ostalim zemljama i zbog takve politike EU je bila esto na udaru kritike, naroito od strane
SAD i Svijetske trgovinske organizacije.

Poljoprivredna politika je pretrpjela znaajne promjene 1992, 1999. godine (tzv. Agenda
2000) i 2003. godine nacrtom Ugovora o evropskom ustavu predvieno je da zajednika
poljoprivredna politika prijee iz iskljuive nadlenosti EU u domen podeljenih nadlenosti
izmeu drava lanica i EU.

1.5.2. POLITIKA KONKURENCIJE

Politika konkurencije ima za cilj da uspostavi i ouva sistem koji e omoguiti slobodnu
konkurenciju unutar jedinstvenog i otvorenog trita EU.

Regulisanje ove oblasti poiva na dvije vrste pravnih propisa:

1. Pravila koja su usmjerena na preduzea:

zabrana zakljuivanja trgovinskih ugovora koji imaju za cilj da neposredno ili

posredno utvruju kupovne ili prodajne cijene ili druge uslove razmijene;
ograniavaju ili kontroliu proizvodnju, plasman, tehniki razvoj ili investicije, dijele
trite ili izvore snadbijevanja; primjenjuju nejednake uslove na iste poslove sa
razliitim poslovnim partnerima stavljajui ih na taj nain u nejednak konkurentski
poloaj i uslovljavajui sklapanje ugovora prihvatanjem dodatnih obaveza, koje po
svojoj prirodi i trgovakim obiajima nemaju veze sa predmetom ugovora;
zabrana zloupotrebe dominantnog poloaja koji bi mogao da ugrozi razmenu izmeu
drava lanica i propise koji se odnose na prethodnu kontrolu spajanja preduzea;

2. Pravila koja su usmjerena na drave lanice. Ona se mogu podijeliti u dve grupe:
pravila koja se odnose na javna preduzea i druga preduzea koja imaju specijalna ili
ekskluzivna prava i
ona koja se odnose na dravnu pomo.

Evropska komisija ima velika ovlatenja u pogledu rukovoenja ovom politikom. Ona se
javlja kao nezavisni organ koji moe da preduzima razne akcije prema preduzeima u cilju
podsticanja konkurentnosti, sankcionisanja antikonkurentske aktivnosti i sprijeavanja
zloupotrebe dominantnog poloaja. U tom cilju Komisija daje dozvole za spajanje preduzea,
propisuje novane kazne, sprovodi istrage prema preduzeima i pokree sudski postupak pred
Prvostepenim sudom.