Power

Kuasa ialah keupayaan atau kebolehan perseorangan atau kumpulan

mempengaruhi orang lain membuat sesuatu sebagaimana yang dihajatkan.
Menururut Devis (1986), bahawa kuasa seperti itu diperoleh oleh pemimpin atas
dasar personality, aktiviti dan juga keadaan di mana ia beroperasi. Jesteru itu,
kebolehan seperti inilah yang menjuruskan seseorang itu menjadi pemimpin
yang mampu mengarah dan mengawal subdinat dalam apa jua tindakan yang
dilakukan.

Kuasa, dinamik Kumpulan, adalah keupayaan untuk mempengaruhi lain,

walaupun ketika ini orang lain yang cuba untuk menentang pengaruh ini.
Walaupun banyak faktor menentukan yang mengenakan kuasa dan yang boleh
mempertahankan terhadap pengaruh ini, French dan Raven analisis asas kuasa
menekankan lima sumber kuasa:

1. Kuasa ganjaran adalah mengukuhkan keupayaan untuk menjadi perantara

pengagihan positif atau negatif. Ini kuasa asas kuat apabila ganjarannya
dinilai, ahli kumpulan tersebut, bergantung kepada pemegang kuasa
untuk sumber, dan janji-janji pemegang kuasa seolah-olah boleh
dipercayai.
2. Kuasa mereka adalah keupayaan untuk memberi hukuman kepada mereka
yang tidak mematuhi permintaan atau keperluan.
3. Kuasa sah berpunca daripada suatu pihak berkuasa sah hak untuk
meminta dan menuntut pematuhan
4. Referent (rujukan) power adalah berdasarkan pengenalan dengan ahliahli kumpulan, tarikan kepada atau menghormati, pemegang kuasa.
Sebagai dengan rujukan Kumpulan, ahli kumpulan mendapat rasa
kepuasan intrinsik peribadi dari pengenalan dengan pemegang kuasa
referent. Pemimpin yang berkarisma biasanya memiliki kedua-duanya sah
dan referent power.
5. Kuasa pakar berasal dari ahli-ahli kumpulan andaian bahawa pemegang
kuasa itu mempunyai semua kemahiran dan kebolehan.

Meluaskan asas ini kuasa, penyelidikan terkini seperti Kipnis dan Falbo telah
mengenal pasti sejumlah tertentu taktik yang boleh digunakan untuk
mempengaruhi orang lain. Taktik-taktik ini, antaranya janji, ganjaran, ancaman,
hukuman, kepakaran, perbincangan, permintaan dan permintaan, arahan,
pujukan, perundingan, tekanan Kumpulan, pengekalan, sawan mencapai,
manipulasi, doa, ingratiation, pengelakan dan menunjukkan, berbeza antara satu
sama lain dari segi keterusterangan (atau kekuatan), rasional, dan liberality.
Taktik yang kita gunakan untuk mempengaruhi orang lain bergantung pada
kedua-dua jenis persekitaran (sebagai contoh, kami status relatif kepada target
dan sasaran pematuhan terlebih dahulu) dan kami kualiti-kualiti peribadi
(contohnya personaliti dan jantina).

Penjalanan kuasa dan pengaruh membawa kepada kesan-kesan langsung dan

tidak langsung bagi kedua-dua sasaran pengaruh dan yang dipengaruhi. Sebagai
pelengkap hipotesis menunjukkan, mereka, taktik pengaruh kuat sering
membawa kepada reaksi peristiwa, pasif dalam target. Kaedah-kaedah tersebut,
Walau bagaimanapun, biasanya menjana pematuhan dan bukannya pengenalan
atau kejurawatan agar dapat memastikan. Dua tindak balas ini kedua adalah
lebih cenderung apabila pengaruh kaedah rasional digunakan. Kaedah mereka
juga telah dikaitkan dengan beberapa proses-proses Kumpulan kepincangan,
termasuk (1) tidak menyukainya dan penolakan, (2) kemarahan dan reciprocal
konflik, parti politik (3) revolusi, (4) reactance, (5) pengurangan dalam motivasi
intrinsik, dan (6) diri menyalahkan.
Kipnis nota yang kuasa mempengaruhi kedua-dua sasaran dan pemegang kuasa.
Dalam kajian beliau metamorphic kesan kuasa, beliau mendapati bahawa orangorang yang diberi kuasa mereka akan menggunakan kuasa ini dan bahawa
sebaik sahaja ia digunakan, pemegang kuasa cenderung untuk kawalan mereka
ke atas orang lain yg terlalu tinggi dan menurunkan nilai sasaran ini. Pemegang
kuasa yang sangat selamat dalam kedudukan ini juga boleh melalui langkah
batas-batas kuasa mereka di dalam proses yang digelar fenomena mandat, atau
mereka boleh menjadi begitu enamored kuasa yang senantiasa sibuk dengan
mendapat itu dan menggunakannya.
Konsep kuasa menawarkan wawasan kecenderungan terlalu manusia untuk
patuh kepada pihak berkuasa. Dalam analisis yang klasik ketaatan Stanley
Milgram memberitahu orang dewasa memberi menyakitkan dan berpotensi
berbahaya kejutan elektrik untuk sebuah gabungan. Dia mendapati bahawa 65%
daripada subjek itu dipatuhi, rupa-rupanya kerana mereka merasakan tidak
dapat menolak arahan daripada pihak berkuasa. Walaupun sesetengah
pemerhati merasakan bahawa ciri-ciri peribadi subjek Milgram yang mendorong
mereka taat (ralat pengiktirafan asas), Milgram berpendapat bahawa apabila
individu memasuki ejen ed menyatakan, Kederhakaan kepada pihak berkuasa

dapat dicapai hanya dengan kesusahan yang besar, manakala ketaatan adalah
mudah.

KEPIMPINAN
Kepimpinan adalah aktiviti mempengaruhi individu supaya berusaha secara
sukerala untuk mencapai objektif kumpulan atau organisasi. Manakala menurut
Harold Koontz & Donnel, C.O (1959) menyatakan bahawa kepimpinan ialah satu
usaha mempengaruhi individu untuk mengikut ke arah pencapaian matalamat
yang sama.
Dalam beberapa hal menentukan apakah kepimpinan bukanlah adalah lebih
mudah daripada menentukan, apakah ia. Ianya tidak semestinya kuasa untuk
dimanipulasi atau mengawal orang lain, untuk bakat dalam diri, kemahiran itu
boleh dipelajari dengan mengikuti beberapa panduan atau kunci kepada
kejayaan Kumpulan. Walau bagaimanapun, pendekatan antarabangsa,
mentakrifkan kepimpinan sebagai reciprocal, Transnasional, dan proses
transformasi di mana individu dibenarkan untuk mempengaruhi dan
memotivasikan orang lain untuk mencapai matlamat individu dan Kumpulan.
Pada kepimpinan peringkat tingkah laku biasanya memerlukan hubungan
tingkah-laku yang meningkatkan hubungan interpersonal dalam Kumpulan dan
tugasan tingkah laku yang meningkatkan hubungan interpersonal dalam tingkah
laku tugas dan Kumpulan yang membantu Kumpulan menyelesaikan tugas-tugas
tersebut. LBDGQ, atau tingkah laku pemimpin selidik deskriptif, menilai keduadua komponen.
Kemunculan kepimpinan dalam Kumpulan bergantung pada keperluan peranan
pemimpin itu sendiri dan pada ciri-ciri individu yang tersedia untuk mengisi
peranan tersebut. Kumpulan secara amnya memerlukan pemimpin-pemimpin
semasa proses interpersonal memerlukan peningkatan atau usaha ahli-ahli
individu mestilah lebih baik diselaraskan. Tetapi apabila ciri-ciri situasi tersebut
memenuhi fungsi-fungsi ini, ianya berkemungkinan bahawa pengganti
kepimpinan ini akan menjadikan peranan kepimpinan tidak perlu. Banyak faktor
menentukan yang muncul sebagai pemimpin dalam Kumpulan, termasuk ciri-ciri
fizikal seperti ketinggian, berat badan, umur dan jantina, kecerdasan, personaliti,
keupayaan tugas dan kadar penyertaan. Nampaknya, kemunculan kepimpinan
bergantung besar menyampaikan pada persepsi ahli-ahli kumpulan. Pendekatan
kognitif kebangkitan kepimpinan, menunjukkan bahawa individu yang bertindak
dengan cara yang sepadan dengan teori-teori kepimpinan yang tersirat atau
prototaip pemimpin ahli kumpulan cenderung untuk muncul sebagai pemimpin.

Selama berabad-abad pemerhati keadaan manusia cuba untuk memahami

mengapa pemimpin-pemimpin beberapa berjaya dan lain-lain gagal. Walaupun
pendekatan lebih awal diamalkan sama ada trait model atau situasi model, teoriteori moden adalah model interaksi yang asas ramalan tentang hubungan timbal
balik antara pemimpin, pengikut dan sifat keadaan Kumpulan. Fielder dan model
kontingensi, sebagai contoh asas ramalan pada gaya tertentu motivasi pemimpin
itu, tugas yang bermotivasi atau hubungan yang bermotivasi, seperti yang
diukur oleh LPC (paling utama bersama pekerja). Skala, dengan mengambil kira
pemimpin / perhubungan ahli-ahli, struktur tugas, dan kuasa pemimpin itu, teori
Fielder ini meramalkan bahawa pemimpin bermotivasi tugas adalah paling
berkesan dalam situasi yang sangat tidak menguntungkan atau amat
menguntungkan, manakala hubungan didorong pemimpin yang paling berkesan
dalam situasi yang pertengahan.
Fielder menganggap bahawa orientasi tugas dan hubungan adalah titik
hujung daripada satu dimensi yang tunggal, manakala beberapa kepimpinan
gaya ahli-ahli teori menganggap bahawa keberkesanan bergantung pada
keseimbangan antara bahan-bahan asas ini dua. Dicadangkan Grid pengurusan
oleh Blake dan Mouton, contohnya mengandaikan bahawa orang-orang berbeza
dari segi keprihatinan mereka terhadap orang lain dan keprihatinan mereka
terhadap keputusan dan bahawa individu yang tinggi pada dimensi keduaduanya adalah pemimpin terbaik. Situasi-kepimpinan teori, seperti yang
dicadangkan oleh Hersey dan Blanchard. Mengambil kedudukan lawan dengan
mencadangkan Kumpulan tersebut mendapat manfaat daripada kepimpinan
yang meshes dengan tahap kematangan yang berkenaan.

Mengambil pendekatan yang berbeza, theorist lain telah melanjutkan penemuanpenemuan awal Lewis, Lippit dan White mengenai kesan autokrasi, demokrasi
dan laissez-faire pemimpin dengan bertanya Bilakah penyertaan kepimpinan
yang berkesan. Vroom dan normatif model adalah salah satu jawapan yang
canggih untuk soalan ini, kerana ia membandingkan keberkesanan pemimpin

autokrasi, perundingan, dan tidak berpusatkan Kumpulan dalam pelbagai situasi.

Teori ini, seperti Fielder dan model dan teori-teori lain yang dikaji dalam Bab ini,
adalah satu teori kontingensi kerana ia adalah berdasarkan kepada andaian
bahawa keberkesanan kepimpinan adalah bergantung ciri-ciri pemimpin itu dan
jenis situasi.

Konflik

Mengikut Robbins (1993), konflik adalah satu proses di mana seseorang itu
berusaha dengan sengaja untuk menggagalkan usaha seseorang yang lain
dengan cara menghalang .Melalui definisi tersebut, konflik dalam organisasi
bukan semestinya tidak baik, akan tetapi ia juga bolhe menjadi sumber
perubahan yang progresif atau satu keputusan yang baik. Konflik juga boleh
mengukuhkan perhubungan antara personal bagi tempoh masa jangka panjang,
akan tetapi keadaan ini sering berlaku apabila situasi dalam keadaan ketegangan
dan keadaan tidak mampu dikawal lagi maka akan wujudnya kekeliruan serta
tidak persafahaman
Sebaliknya antara Kumpulan konflik yang melibatkan dua atau lebih Kumpulan,
antara Kumpulan konflik berlaku apabila tindakan atau kepercayaan satu atau
lebih ahli Kumpulan adalah tidak boleh diterima untuk dan justeru itu menolak
oleh salah satu atau lebih daripada lain-lain ahli kumpulan. Dalam banyak contoh
konflik dalam Kumpulan berlaku kerana ahli-ahli mesti bersaing untuk sumber
yang terhad. Deutsch, seorang penyelidik terkemuka di sini, nota bahawa apaapa pertandingan mencipta contrition kesalingbergantungan di antara ahli-ahli,
manakala persaingan membawa kepada motif pro kesalingbergantungan di
antara ahli-ahli, manakala kerjasama membawa kepada kesalingbergantungan
motif pro. Situasi motif bercampur, seperti tahanan dilema permainan dan sosial
perangkap, merangsang konflik kerana mereka menggoda individu untuk
bersaing dan bukannya untuk bekerjasama. Apabila individu mula menyiapkan
dalam keadaan tersebut, kerjasama adalah sukar untuk memulakan semula.
Penggunaan strategi-strategi pengaruh perdebatan seperti ancaman dan
hukuman, juga cenderung untuk meningkatkan konflik, terutamanya jika semua
pihak dalam konfrantasi mempunyai kapasiti untuk mengancam antara satu
sama lain.

Selain itu, walaupun hubungan antara ciri-ciri peribadi ahli-ahli dan tingkah laku
Kumpulan adalah rumit, orang-orang yang mengamalkan gaya interpersonal
yang berdaya saing yang cenderung untuk menjana lebih banyak konflik
daripada cooperate, dan lelaki dan wanita sering bertindak balas kepada
persaingan dan bekerjasama bagi situasi berbeza.

Sebaik sahaja bermula konflik, ia sering luap sebelum ia mula reda. Lingkaran
konflik ini dihasilkan oleh pelbagai faktor, termasuk salah faham, komitmen,
pemerangkapan, rangsangan, persalingan layanan dan parti politik. Pertama,
teori attribution mencadangkan bahawa konflik diburukkan lagi oleh
kecenderungan ahli-ahli terlepas lain dan meneruskan bahawa tingkah laku
pihak lain adalah disebabkan oleh peribadi (dis-positional) dan bukannya faktor
keadaan (persekitaran). Ralat pengiktirafan asas ini adalah terutamanya semasa
konflik, dengan akibat bahawa orang cenderung untuk menganggap buruk
tentang ahli-ahli kumpulan yang lain. Kedua, apabila individu yang
mempertahankan pandangan mereka dalam Kumpulan, sikap penghuraian,
keperluan untuk menyelamatkan muka, rasionalisasi dan reactant boleh semua
bergabung untuk meningkatkan komitmen mereka terhadap kedudukan mereka.
Ketiga, jika komitmen ini menjadi lebih komitmen, pemerangkapan boleh
berlaku. Keempat, kerana konflik sering arousing, rangsangan kelangsangan
(keagresifan) hipotesis meramalkan bahawa ahli-ahli Kumpulan akan bersedia
untuk bertindak balas dalam cara yang agresif. Firth, norma persalingan layanan,
oleh sanctioning satu padanan persaingan dengan pertandingan ini
sebahagiannya bertanggungjawab asimilasi tingkah laku yang dilihat apabila
individu koperasi yang perlu bekerja dengan satu persaingan.

Akhir sekali, walaupun konflik mungkin mengurung pada peringkat awal, apabila
bentuk campuran, yang lain Kumpulan sering dilukiskan ke dalam fracas
tersebut. Parti politik mewakili bentuk unik menjadikan konflik. Membentuk
gabungan adalah, dalam kebanyakan kes, strategi pengaruh perbalahan yang
meningkatkan persaingan dan bukannya kerjasama di antara ahli-ahli. Melalui
penggunaan simulasi eksperimen dalam subjek yang dari parti politik untuk
memenangi mata, penyelidik telah mendapati bahawa parti politik cenderung (1)
mengandungi hanya jumlah minimum ahli-ahli yang perlu, (2) menjadi kecil
daripada large,(3) termasuk ahli-ahli yang agak lemah, tidak termasuk ahli-ahli
yang agak kuat, (5) asas pembahagian sumber pada norma ekuiti atau norma
kesaksamaan , dan (5) berbeza bergantung kepada jantina individu-individu
dalam Kumpulan. Kerana pembentukan pakatan dan pengagihan sumber yang

diperolehi melalui usahasama selalunya ditentukan oleh tawar-menawar,

konsesi, bantahan dan ancaman, tawar-menawar teori seolah-olah agar
penjelasan yang lebih baik proses campuran daripada teori minimum-sumber
atau sekurang-kurangnya kuasa teori.
Mujurlah, konflik boleh diselesaikan dalam beberapa cara, termasuk pengenaan,
pengeluaran, tidak aktif, menghasilkan, tolak ansur dan menyelesaikan masalah.
Memasang
Amanah,
campur-tangan
rundingan
(termasuk
integratif
perundingan), dan pihak ketiga adalah semua kaedah penyelesaian masalah,
kerana mereka memerlukan ahli-ahli kumpulan untuk mengenal pasti isu-isu
yang mendasari pertikaian dan kemudiannya bekerjasama untuk mengenal pasti
untuk mengenal pasti penyelesaian yang memuaskan untuk kedua-dua pihak.