AAS 20 1928 Ocr

ACTA
APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
ANNUS X X . - VOLUMEN XX
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS

M DCCCC X X V I I I
Annus XX - Vol. XX
10 Ianuarii 1928
Num. 1
ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM
ACTA
LITTERAE
PII
OFFICIALE
PP. XI
ENCYCLICAE
AD RR. PP. DD. PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS,

ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE VERA RELIGIONIS UNITATE FOVENDA.
PIUS PP. XI
VENERABILES FRATRES
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
Mortalium animos nunquam fortasse alias tanta incessit cupiditas fraternae illius, qua - ob unam eandemque originem ac
naturam - inter nos obstringimur copulamurque, necessitudinis
eum confirmandae tum ad commune humanae societatis bonum
transferendae, quantam per nostra haec tempora inoessisse videmus. Cum enim nationes pacis muneribus nondum plene fruantur,
quin immo vetera alicubi et nova discidia in seditiones inque civiles conflictiones erumpant; controversias autem sane plurimas,
quae ad tranquillitatem prosperitatemque populorum pertinent,
dirimi nequaquam liceat, nisi concors eorum actio atque opera
intercedat, qui Civitatibus praesunt earumque negotia gerunt ac
provehunt; facile intellegitur - eo magis quod de generis humani
unitate iam nulli dissentiunt - quare cupiant plerique, ut, universa
eiusmodi germanitate instructae, cotidie arctius variae inter se
gentes cohaereant.
Acta Apostolicae Sedis -
Commentarium
Officiale
Bern haud dissimilem in iis, quae invectam a Christo Domino

Novae Legis ordinationem respiciunt, efficere quidam contendunt. Quod enim pro comperto habeant, homines quovis religionis sensu destitutus perraro inveniri, idcirco eam in spem ingressi videntur, haud difficulter eventurum, ut populi, etsi de
rebus divinis alii aliud tenent, in nonnullarum tamen professione
doctrinarum, quasi, in communi quodam spiritualis vitae fundamento, fraterne consentiant. Qua de causa ab iis ipsis conventus,
coetus, contiones, haud mediocri cum auditorum frequentia, haberi
solent, et advocari illuc ad disceptandum promiscue omnes, cum
ethnici omne genus, tum christifideles, tum etiam qui ab Christo
infeliciter descivere vel qui divinae eius naturae ac legationi
praef racte pertinaciter que repugnant. Eiusmodi sane molimenta
probari nullo pacto catholicis possunt, quandoquidem falsa eorum
opinione nituntur, qui censent, religiones quaslibet plus minus
bonas ac laudabiles esse, utpote quae etsi non uno modo, aeque
tamen aperiant ac significent nativum illum ingenitumque nobis
sensum, quo erga Deum ferimur eiusque imperium obsequenter
agnoscimus. Quam quidem opinionem qui habent, non modo ii
errant ac falluntur, sed etiam, cum veram religionem, eius notionem depravando, rpudient, tum ad naturalismum et atheismum,
ut aiunt, gradatim deflectunt: unde manifesto consequitur, ut ab
revelata divinitus religione omnino recedat quisquis talia sentientibus molientibusque adstipulatur.
At fucata quadam recti specie nonnulli facilius decipiuntur
cum de unitate agitur christianos inter omnes fovenda. N o n n e dictitari solet - aequum est, immo etiam cum officio consentaneum, quotquot Christi nomen invocant, eos et a mutuis criminationibus abstinere sese et mutua tandem aliquando caritate
coniungi? Ecquis enim dicere audeat, ab se Christum amari, nisi
pro viribus optata ipsius perficienda curet, Patrem rogantis ut
1
discipuli sui unum essent? Atque idem Christus discipulos

suos nonne hac veluti nota insigniri ab ceterisque distingui voluit,
ut scilicet inter se diligerent : In hoc cognoscent omnes quia
1
IOANN., XVII,. 21.
Acta Pii PP. XI
discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem ?
Chri-
stiani quidem universi - addunt - utinam unum essent: etenim

ad propulsandam impietatis luem multo plus possent, quae, cum
latius in dies serpat ac pervagetur, enervare Evangelium parat.
Haec aliaque id genus iactant atque inflant qui panchristiani
vocantur; iidemque tantum abest ut pauci admodum rarique sint,
ut, contra, in integros veluti ordines creverint, et in societates coiverint late diffusas, quas plerumque, etsi alii alia imbuti de rebus
fidei doctrina, acatholici homines moderantur. Inceptum interea
istud tam actuose provehitur, ut multifariam sibi civium assensum
conciliet, et ipsos complurium catholicorum animos spe capiat alliciatque talis efficiendae unionis quae cum Sanctae Matris Ecclesiae votis congruere videatur, cui profecto nihil antiquius quam
ut devios ad gremium suum filios revocet ac reducat. Verum sub
horum illecebris blandimentisque verborum error latet sane gravissimus, quo catholicae fidei fundamenta penitus disiiciuntur.
Conscientia igitur apostolici officii cum moneamur, ut dominicum gregem perniciosis ne sinamus circumveniri fallaeiis, vestram,
Yenerabiles Fratres, in cavendum eiusmodi malum diligentiam
advocamus; confidimus enim, per scripta et verba cuiusque vestrum posse facilius et ad populum pertingere et a populo intellegi quae mox principia et rationes proposituri sumus, unde
catholici accipiant quid sibi sentiendum agendumve cum res est
de inceptis quae eo spectant, ut, quotquot christiani nuncupantur, ii omnes in unum corpus quoquo pacto coalescant.
A Deo, universarum rerum Conditore, idcirco creati sumus ut
eum cognosceremus eique serviremus; plenum igitur Auctor noster
ius habet, ut sibi a nobis serviatur. Potuit quidem Deus regundo
homini unam tantummodo praestituere naturae legem, quam scilicet, creando, in eius animo insculpsit, eiusque ipsius legis ordinaria deinceps providentia temperare incrementa; at vero praecepta ferre maluit, quibus pareremus, et decursu aetatum, scilicet
ab humani generis primordiis ad Christi Iesu adventum et prae1
Ioann.,
XIII, 35.
Commentarium
Officiale
dicationem, hominem ipsemet officia docuit, quae a natura rationis

participe sibi Creatori deberentur: Multifariam multisque modis
olim Deus loquens patribus in prophetis, novissime diebus istis
1
locutus est nobis in Filio w. Liquet inde, veram religionem esse

posse nullam praeter eam quae verbo Dei revelato nititur: quam
quidem revelationem^ fieri ab initio coeptam et sub Veteri Lege
continuatam, Christus ipse Iesus sub Nova perfecit. Iamvero, si
locutus est Deus - quem reapse locutum, historiae fide comprobatur -, nemo non videt, hominis esse, Deo et revelanti absolute credere et omnino obedire imperanti: utrumque autem ut nos, ad Dei
gloriam nostramque salutem, recte ageremus, Unigenitus Dei Filius
suam in terris Ecclesiam constituit. Porro qui se christianos profitentur, putamus eos facere non posse quin credant, Ecclesiam
quandam, eandemque unam, ab Christo conditam esse; verum si
quaeritur praeterea, qualem, Auctoris sui voluntate, eam esse oporteat, iam non omnes consentiunt. Ex iis enim bene multi, exempli
causa, negant, Ecclesiam Christi adspectabilem atque conspicuam
esse oportere, eatenus saltem, quatenus unum apparere debeat
fidelium corpus, in una eademque doctrina sub uno magisterio a
regimine concordium; at, contra, Ecclesiam adspectabilem seu
visibilem intellegunt non aliud [esse, nisi Foedus ex variis christianorum communitatibus compositum, licet aliis aliae doctrinis,,
vel inter se pugnantibus, adhaereant. Ecclesiam vero suam
instituit Christus Dominus societatem perfectam, natura quidem
externam obiectamque sensibus, quae humani generis reparandi
2
opus, unius capitis ductu, per vivae vocis magisterium perque

4
sacramentorum, caelestis gratiae fontium, dispensationem, in futurum tempus persequentur; quamobrem et regno
et o v i l i
1
4
5
Hebr.,
et d o m u i
et gregi eam comparando similem affirmavit. Quae

I,
seq.
Matth.,
XVI, 18 seq.; Luc, XXII, 32;
Marc,
XVI,
Ioann.,
III, 5; VI, 48-59; XX, 22 seq.: cf.

XIII.
Matth.,
Cf.
Matth.,
XVI,
XXI, 15-17.
Matth.,
XVIII, 18; etc.
18.
I o a n n . , X, 16.
Ioann.,
Ioann.,
15.
XXI, 15-17.
..
Acta Pii PP. XI
quidem Ecclesia, tam mirabiliter constituta, Conditore suo itemque Apostolis eius propagandae principibus morte sublatis, desinere atque exstingui profecto non poterat, utpote cui mandatum
esset, ut universos homines, nullo temporum locorumque discrimine , ad aeternam salutem perduceret: euntes ergo docete
omnes gentes .
Cuius in perpetua perfunctione muneris num
Ecclesiae aliquid virtutis efficaeiaeque defuturum est, quando ei

praesens perpetuo adest Christus ipsemet, sollemniter pollicitus:
Ecce vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem
2
saeculi ? Itaque fieri non potest quin Ecclesia Christi non modo
et hodie et in omne tempus, sed etiam eadem prorsus exsistat,
quae in aevo apostolico fuit, nisi dicere velimus - quod absit Christum Dominum aut non suffecisse proposito, aut tum errasse
cum asseveravit, portas inferi adversus eam nunquam fore praevalituras.
Atque hoc loco aperienda occurrit ac tollenda falsa quaedam

opinio, unde tota eiusmodi causa pendere videtur, itemque acatholicorum actio et conspiratio proficisci illa multiplex, quae ad consociandas christianas ecclesias, ut diximus, pertinet. Scilicet huius
auctores consilii Christum dicentem : Ut omnes unum sint...
4
Fiet unum ovile et unus pastor paene infinite afferre consueverunt, ita tamen, ut significari per ea verba velint Christi Iesu
votum et precem, quae adhuc effectu suo careant. Opinantur enim,
fidei ac regiminis unitatem - quae verae et unius Ecclesiae Christi
insigne est-nec fere unquam exstitisse antehac nec hodie exsistere;
eandemque optari quidem posse et fortasse per communem voluntatum inclinationem aliquando effici, sed commenticium quiddam
interea habendam esse. Addunt, Ecclesiam per se, seu natura sua,
in partes esse divisam, idest ex plurimis ecclesiis seu communitatibus peculiaribus constare, quae, distinctae adhuc, etsi nonnulla
doctrinae capita habent communia, tamen in reliquis discrepant;,
1
M a t t h . , X X V I I I , 19.
Matth., X X V I I I , 20.
Matth.,
Ioann.,
X V I ,
XVII,
18.
21;
X,
10.
10
Commentarium
Officiale
iisdem sane iuribus frui singulas; Ecclesiam, ad summum, ab aetate

apostolica ad priora usque Oecumenica Concilia unicam atque
unam fuisse. Oportere igitur aiunt, controversiis vel vetustissimis
sententiarumque varietatibus, quae christianum nomen ad hunc
diem distinent, praetermissis ac sepositis, de ceteris doctrinis communem aliquam credendi legem effici ac proponi, cuius quidem in
professione fidei omnes non tam norint quam sentiant se fratres
esse; multiplices autem ecclesias seu communitates, si universo
quodam foedere coniunctae sint, ea iam condicione fore, ut solide
fructuoseque impietatis progressionibus obsistere queant. Ista quidem, Yenerabiles Fratres, communiter. Yerumtamen sunt qui ponant ac concedant, Protestantismum, quem vocant, quaedam fidei
capita nonnullosque externi cultus ritus, sane gratos atque utiles,
inconsulto nimis abiecisse, quos, contra, Ecclesia Eomana adhuc
retinet. Mox tamen subiiciunt, hanc quoque ipsam perperam fecisse, quae priscam religionem corruperit, aliquibus doctrinis,
Evangelio non tam alienis quam repugnantibus, additis ad credendumque propositis; quas inter praecipuam illam numerant de
iurisdictionis Primatu, qui Petro eiusque in Sede Eomana successoribus adiudicatur. In quo quidem numero adsunt, quamquam
non ita multi, qui EomanO
Pontifici aut
primatum honoris
aut iurisdictionem seu potestatem quandam indulgeant, quam

nihilominus non a iure divino sed a fidelium consensu quodammodo
proficisci
arbitrantur ; atque alii vel eo progrediuntur, ut con-
ventibus illis suis, quos versicolores dixeris, ipsum Pontificem

praesidere cupiant. Quodsi multos, ceteroqui, reperire acatholicos licet fraternam in Christo Iesu communionem pleno ore
praedicantes, at nullos profecto ivenias, quorum in cogitationem cadat, ut Iesu Christi Vicario vel docenti vel gubernanti
se subiiciant ac pareant. Interea affirmant, sese cum Ecclesia
Eomana, aequo tamen iure, idest pares cum pari libenter acturos:
at agere si possent, non videtur dubitandum quin ea mente agerent, ut per pactum conventum forte ineundum ab iis opinionibus
recedere ne cogerentur, quae causa adhuc sunt, cur extra unicum
Christi ovile vagentur atque errent.
Acta Pii PP. XI
11
Quae cum ita se habeant, manifesto patet, nec eorum conventus Apostolicam Sedem ullo pacto participare posse, nec ullo pacto
catholicis licere talibus inceptis vel suffragari vel operam dare
suam; quod si facerent,
falsae cuidam christianae religioni
auctoritatem adiungerent, ab una Christi Ecclesia admodum

alienae. sTum Nos patiemur - quod prorsus iniquum foret veritatem, eamque divinitus revelatam, in pactiones deduci?
Etenim de veritate revelata tuenda in praesenti agitur. Siquidem
ad omnes gentes evangelica fide imbuendas misit Christus Iesus
in mundum universum Apostolos, quos, ne quid errarent, per
1
Spiritum Sanctum doceri ante voluit omnem veritatem: numne

haec Apostolorum doctrina in Ecclesia, cui rector et custos Deus
ipse adest, aut penitus defecit aut perturbata aliquando est?
Quodsi Evangelium suum Eedemptor noster non ad apostolica
tantum tempora, sed ad futuras quoque aetates pertinere, significanter edixit, potuitne obiectum fidei tam obscurum incertumve
procedente tempore fieri, ut opiniones vel inter se contrarias
hodie oporteat tolerari? Hoc si verum esset, dicendum quoque
foret, et Spiritus Paracliti in Apostolos illapsum et eiusdem
Spiritus in Ecclesia permansionem perpetuam et ipsam Iesu
Christi praedicationem abhinc pluribus saeculis efficaciam utilitatemque omnem amisisse: quod sane affirmare, blasphemum
est. Iamvero Unigenitus Dei Filius, cum legatis suis imperavit ut
docerent omnes gentes, tum omnes homines hoc obstrinxit
officio, ut iis rebus fidem adiungerent quae sibi a testibus
praeordinatis a Deo
nuntiarentur, atque ita iussum sanxit :
Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non

crediderit, condemnabitur ;
sed utrumque Christi praeceptum,
quod non impleri non potest, alterum scilicet docendi, alterum

credendi ad aeternae adeptionem salutis, ne intellegi quidem
potest, nisi Ecclesia evangelicam doctrinam proponat integram
ac perspicuam sitque in ea proponenda a quovis errandi periculo
1
IOANN.,
Act,
MARC,
X ,
X V I ,
13.
41.
XVI,
16.
125
Commentarium
Officiale
immunis. In quo de via ii quoque dclinant, qui censent, depositum quidem veritatis in terris exsistere, sed tam operoso
labore, tam diuturnis studiis disceptationibusque illud quaeri
oportere, ut ad inveniendum ac potiundum vix hominis vita
sufficiat; quasi benignissimus Deus per prophetas et Unigenitum suum sit idcirco locutus, ut quae per hos revelasset, pauci
tantummodo, iidemque aetate iam graves, perdiscerent, minime
vero ut fidei morumque doctrinam praeciperet, qua homo per
totum mortalis vitae curriculum regeretur.
Videantur quidem pandhristiani isti, qui ad consociandas ecclesias intendunt animum, nobilissimum persequi consilium caritatis
christianos inter omnes provehendae; at tamen qui fieri potest, ut
in fidei detrimentum caritas vergat? Nemo sane ignorat, Ioannem
ipsum, caritatis Apostolum, qui in evangelio suo Cordis Iesu Saeratissimi videtur secreta pandidisse perpetuoque memoriae suorum praeceptum novum Diligite alterutrum inculcare consueverat, omnino vetuisse ne quid cum iis haberetur commercii, qui
Christi doctrinam non integram incorruptamque profiterentur:
Si quis venit ad vos et hanc doctrinam non affert, nolite recipere
1
eum in domum, nec ave ei dixeritis . Quamobrem cum caritas

fide integra ac sincera, quasi fundamento, innitatur, tum unitate
fidei, quasi praecipuo vinculo, discipulos Christi copulari opus est.
Itaque fingere animo qui liceat christianum quoddam Foedus,,,
quod qui inierint, vel tum, cum de fidei obiecto agitur, suam quisque cogitandi sentiendique rationem retineant, quamvis ea ceterorum opinionibus repugnet? Et quo pacto, rogamus,
unum
idemque fidelium Foedus participent homines qui contrarias in

sententias abeunt ? ut, exempli causa, sacram Traditionem genuinum esse divinae Eevelationis fontem, qui
affirmant et qui
negant ? ut qui ecclesiasticam hierarchiam, ex episcopis, presbyteris atque ministris constantem, censent divinitus constitutam,
et qui asserunt pro rerum temporumque condicione pedetemptim
inductam? qui in Sanctissima Eucharistia per mirabilem illam
panis et vini conversionem, quae transsubstantiatio appellatur,,
' II Ioann., 1 0 .
13
Acta Pii PP. XI
praesentem reapse Christum adorant, et qui ibi corpus Christi tantummodo per fidem vel per signum ac virtutem Sacramenti adesse
affirmant ; qui in ea ipsa sacrificii item ac sacramenti naturam agnoscunt, et qui eam dicunt nihil esse aliud quam Dominicae Coenae
memoriam seu commemorationem? qui bonum atque utile esse
credunt, Sanctos una cum Christo regnantes, in primis Deipa- ram Mariam, suppliciter invocari eorumque imaginibus venerationem impertiri, et qui contendunt eiusmodi cultum adhiberi
non posse, utpote qui honori unius mediatoris Dei et hominum
Iesu Christi
adversetur ? Qua quidem tanta opinionum discre-
pantia nescimus quomodo ad unitatem Ecclesiae efficiendam

muniatur via, quando ea nisi ex uno magisterio, ex una credendi
lege unaque christianorum fide oriri non potest; at scimus profecto, facile inde gradum fieri ad religionis neglegentiam seu indifferentismum et ad modernismum, ut aiunt, quo qui misere infecti
sunt, tenent iidem, veritatem dogmaticam non esse absolutam sed
relativam, idest variis temporum locorumque necessitatibus variisque animorum inclinationibus congruentem, cum ea ipsa non
immutabili revelatione contineatur,
sed talis sit, quae homi-
num vitae accommodetur. Praeterea, quod ad res credendas

attinet, discrimine illo uti nequaquam licet quod inter capita
fidei fundamentalia et
non
fundamentalia,
quae
vocant, induci
placuit, quasi altera recipi ab omnibus debeant, libera, contra,

fidelium assensioni permitti altera queant; supernaturalis enim
virtus fidei causam formalem habet, Dei revelantis auctoritatem, quae nullam distinctionem eiusmodi patitur. Quapropter
quotquot vere sunt Christi, quam, exempli gratia, Augustae Trinitatis mysterio fidem praestant, eandem dogmati Deiparae sine
labe originis Conceptae adhibent, pariterque Incarnationi Dominicae non aliam atque infallibili Eomani Pontificis magisterio,
eo quidem sensu quo ab Oecumenica Vaticana Synodo definitum
st. Neque enim quod eiusmodi veritates alias aliis aetatibus, vel
proxime superioribus, sollemni Ecclesia decreto sanxit ac definivit, eaedem idcirco non aeque certae, non aeque credendae;
i Cf.
I Tim., il, g.
14
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nonne Deus illas omnes revelavit? Etenim Ecclesiae magisterium

- quod divino consilio in terris constitutum est ut revelatae doctrinae cum incolumes ad perpetuitatem consistrent, tum ad cognitionem hominum facile tutoque traducerentur - quamquam per
Eomanum Pontificem et Episcopos cum eo communionem habentes cotidie exercetur, id tamen complectitur muneris, ut, si quando
aut haereticorum erroribus atque oppugnationibus obsisti efficacius aut clarius subtiliusque explicata sacrae doctrinae capita in
fidelium mentibus imprimi oporteat, ad aliquid tum sollemnibus
ritibus decretisque definiendum opportune procedat. Quo quidem extraordinario magisterii usu nullum sane inventum inducitur nec quidquam additur novi ad earum summam veritatum,
quae in deposito Eevelationis, Ecclesiae divinitus tradito, saltem implicite continentur, verum aut ea declarantur quae forte
adhuc obscura compluribus videri possint aut ea tenenda de
fide statuuntur quae a nonnullis ante in controversiam
voca-
bantur.
Itaque, Venerabiles Fratres, planum est cur haec Apostolica
Sedes numquam siverit suos acatholicorum interesse conventibus :
christianorum enim coniunctionem haud aliter foveri licet, quam
fovendo dissidentium ad unam veram Christi Ecclesiam reditu,
quandoquidem olim ab ea infeliciter descivere. Ad unam veram!
Christi Ecclesiam, inquimus, omnibus sane conspicuam et talem,
Auctoris sui voluntate, perpetuo mansuram, qualem ipsemet ad
communem salutem instituit. Neque enim mystica Christi Sponsa,
saeculorum decursu, contaminata est unquam, nec contaminan
aliquando potest, teste Cypriano: Adulteran non potest Sponsa
Christi: incorrupta est et pudica. Unam domum novit, unius
cubiculi sanctitatem casto pudore custodit .
Martyr
iure
meritoque
Et sanctus idem
mirabatur vehementer, quod credere
quispiam posset hanc unitatem de divina firmitate venientem,

sacramentis caelestibus cohaerentem, scindi in ecclesia posse et
voluntatum collidentium divortio separari .
1
De cath. Ecclesiae unitate, 6.

Ibidem.
Cum enim corpus
15
Acta Pii PP. XI

1
Christi mysticum, scilicet Ecclesia, unum sit, compactum et connexum,
corporis eius physici instar, inepte stulteque dixeris
mysticum corpus ex membris distinctis dissipatisque constare

posse: quisquis igitur cum eo non copulatur, nec eius est membrum
nec cum capite Christo cohaeret.
Iamvero in hac una Christi Ecclesia nemo est, perseverat

nemo, nisi Petri, legitimorumque eius successorum, auctoritatem
potestatemque obediendo agnoscat atque accipiat. Episcopo quidem E ornano, summo animarum Pastori, nonne maiores paruerunt eorum, qui Photii novatorumque erroribus implicantur?
Eecesserunt heu filii a paterna domo, quae non idcirco concidit
ac periit, perpetuo ut erat Dei fulta praesidio; ad communem igitur Patrem revertantur, qui, iniurias Apostolicae Sedi ante inustas oblitus, eos amantissime accepturus est. Kam si, quemadmodum dictitant, consociari Nobiscum et cum nostris cupiunt, cur
non ad Ecclesiam adire properent, matrem universorum Christi
fidelium et magistram? .
Lactantium iidem audiant clamitan-
tem : Sola... catholica Ecclesia est quae verum cultum retinet.

Hic est fons veritatis, hoc domicilium Fidei, hoc templum Dei:
quo si quis non intraverit vel a quo si quis exierit, a spe vitae
ac salutis alienus est. Neminem sibi oportet pertinaci concertatione blandiri. Agitur enim de vita et salute: cui nisi caute ac
diligenter consulatur, amissa et extincta erit .
Ad Apostolicam igitur Sedem, hac in Urbe collocatam quam

Petrus et Paulus Principes Apostolorum suo sanguine consecraran t, ad Sedem, inquimus, Ecclesiae catholicae radicem et matri6
cem , dissidentes accedant filii, non ea quidem mente ac spe, ut

7
Ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis fidei integritatem abiiciat suosque ipsorum toleret errores, sed, contra, ut
1
I Gor., X I I , 12.
Eph., I V , 15.
Cf. Eph., V ,
Conc. Lateran. I V , c. 5.
Divin. Instit., I V , 3 0 , 11-12.
S . C Y P R . , Bp. 48 ad Cornelium, 3 .
7I
30;
Tim., I I I , 15.
I, 22.
se illius magisterio ac regimini permittant. Utinam, quod tam

multis decessoribus Nostris nondum obtigit, id Nobis auspicato contingat, ut, quos funesto discidio seiunctos a Nobis filios
dolemus, paterno animo amplectamur; utinam Salvator noster
Deus qui omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire / Nos audiat enixe exposcentes, ut errantes omnes
ad unitatem Ecclesiae vocare dignetur. Quo quidem in negotio
sane gravissimo deprecatricem Beatam Mariam Virginem, Matrem
divinae gratiae, omnium victricem haeresum et Auxilium christianorum adhibemus adhiberique volumus, ut optatissimi illius diei
Nobis quamprimum impetret adventum, quo die universi homines divini eius Filii vocem audient servantes unitatem Spiritus
t
in vinculo pacis .
Hoc, Venerabiles Fratres, intellegitis quam Nobis sit in votis,

idque sciant cupimus filii Nostri, non modo quotquot sunt ex
rbe catholico, sed etiam quotquot a Nobis dissident: qui si
humili prece caelestia lumina imploraverint, sane non est dubium
quin unam Iesu Christi veram Ecclesiam sint agnituri eamque
tandem ingressuri, perfecta nobiscum caritate coniuncti. In huius
exspectatione rei, auspicem divinorum munerum ac testem paternae benevolentiae Nostrae, vobis, Venerabiles Fratres, et clero
populoque vestro apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
Datum Bomae apud Sanctum Petrum die vi mensis Ianuarii,
in Festo Epiphaniae Iesu Christi D. N.', anno MDOCCCXXVIII,
Pontificatus Nostri sexto.
PIUS PP. M
1
I Tnn.,
Eph.,
II,
4.
IV, 3.
17
Acta Pii PP. XI
L I T T E E A E APOSTOLICAE
I
S A N C T U A R I U M B . M . V . I N C A E L U M A S S U M P T A E , I N OPPIDO S T A R A V I E N , D I O E CESIS
PREMISLIEN.
LAT.,
BASILICAE
MINORIS
PRIVILEGIIS
AUGETUR.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Exstat intra fines dioecesis Premisliensis Latinorum, in oppido Stammen vulgo nuncupato, celeberrimum sanctuarium D e o sacrum in honorem B. Mariae Virginis Deiparae sideribus
receptae, structurae nobilitate et molis amplitudine conspicuum, ac duabus
turribus longe lateque prospicientibus munitum. H a c in sede, miraculis
inclyta antiqua veneratione colitur imago Virginis diademate aureo ab
Apostolicae Sedis Legato Ludovico Iacobinio anno
mdccclxxvii
redimita;
et alia quidem prodigiosa Imago Indiarum apostoli divi Francisci Xaverii

ibidem asservatur. Templum tribus constat navibus et marmoreis aris
ac tabulis affabre depictis renidet, simulque pretiosa supellectile ornatum,
insignibus relliquiis martyrum gaudet. Marianae quidem societates fidelium
numero et susceptorum operum utilitate praeclarae, h o c in templo canonice institutae consederunt; nec plura desiderantur itemque conspicua
privilegia atque indulgentiae, quae Decessores Nostri Eomani Pontifices
largiti sunt. Caelestem Virginis opem implorantes, quotannis huc pia
peregrinatione confluunt fideles tam ex finitimis oppidis ac pagis quam
ex Polonia universa, et viri etiam insignes nobilitate, Sacrorum Antistites
et Eomana quidem Purpura ornati Principes ipsum sanctuarium persaepe
celebrarunt. Societatis Iesu alumni hoc in sanctuario divino cultui alacrem
assiduamque navant operam et continens .templo conlegium Societatis
ipsius reperitur in quo in spem Ecclesiae vocati iuvenes ad pietatis officia
non minus quam ad humanas litteras et philosophicas disciplinas incumbunt. Haec animo repetentes, cum dilectus filius hodiernus Praepositus
provinciae Poloniae minoris Societatis Iesu Nos enixis precibus flagitaverit
ut auspicata occasione quinquagesimi exeuntis feliciter anni, ex quo supradicta Imago Virginis sollemni ritu corona praecincta fuit, templum sive
sanctuarium Staraviense, quod memoravimus, ad Basilicae minoris dignitatem evehere dignemur, hasque preces cumulet Premisliensis Latinorum
archiepiscopi suffragium amplissimum, Nos votis his annuendum ultro
libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre
ACTA, vol. XX, n. i. _ 10-1-928
18
Nostro A n t o n i o S. R. E. Cardinali V i c o , E p i s c o p o Portuensi et Sanctae

Rufinae, Sacrorum R i t u u m Congregationi Praefecto, omnibusque rei m o mentis sedulo studio perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et
matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, perpetuumque in m o d u m , templum sive sanctuarium D e o dicatum in honorem B. Mariae Virginis in caelum Assumptae
loci vulgo Star avien, dioecesis Premisliensis Latinorum in Polonia, titulo
et honore Basilicae minoris condecoramus cum omnibus privilegiis atque
honorificentiis, quae minoribus Basilicis de iure competunt.
Haec largimur, decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque
efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros
effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare
poterunt, nunc* et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si secus quidquam super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
attentari contigerit. N o n obstantibus quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII
mensis Augusti, anno MDCCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status.
II
SANCTUARIUM N. D. A ROSARIO, O. P., OPPIDI CHTNQUINQUIRAj INTRA FINES
DIOECESIS TUNQUENSIS, AD HONORES BASILICAE MINORIS EXTOLLITUR.
PIUS
PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Exstat in Columbia, in loco cui vulgo

nomen de Chinquinquira, dioecesis Tunquensis intra fines, Nostrae D o m i n a e
a Rosario celeberrimum sanctuarium Fratrum Ordinis Praedicatorum curis
commissum. H o c in sanctuario, molis amplitudine et artis operum splendore perinsigni, miraculis inclyta Virginis-asservatur a Rosario imago, quae
iam inde ab anno MDLXXXVI in veteri sacello latuit, nunc funditus diruto.
Cultus Virginis de Chinquinquira longe lateque in universam Oolumbianam
ditionem percrebuit, Marialis haec aedes, quasi nationale sanctuarium
habetur, et Virgo de Chinquinquira vulgo Virginis Columbiae Reginae
titulo gaudet.
Huc
turmatim
confluunt
frequentes
pia
peregrinatione
fideles; ex h o c devotionis centro innumerae spirituales gratiae promanant;

nuperque anno MDCCCCXIX per Capituli Vaticani decretum ipsa imago
19
Acta Pii PP. XI
Virginis sollemni p o m p a aureo diademate redimita affulsit. Iamvero cum

dilectus filins Salvator Ruiz, hodiernus prior Ordinis Praedicatorum conventus et rector enunciati sanctuarii, de licentia et adprobatione tum consilii conventualis tum provincialis, Nos enixis precibus rogaverit ut sanctuarium Virginis de Chinquinquira ad Basilicae minoris gradum evehere
dignemur, hasque preces cumulet atque o m e t amplissimum suffragium
tam generalis Procuratoris Ordinis Praedicatorum, quam Legati Nostri
in Columbia: Nos, probe noscentes ecclesiam hanc, sacrum non minus
quam civile monumentum, omnibus requisitis pollere pro hoc Basilicae
titulo impetrando, potissimum cum accedat consensus omnium Columbiae antistitum, et Purpuratorum etiam Patrum S. R. E. Cardinalium
Francisci Bagonesi et Henrici Gasparri, qui iam Legationem Apostolicam
in Columbia gesserunt, optatis his annuendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre Nostro Antonio
S. B. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum
Rituum Congregationis Praefecto, omnibusque rei momentis religiose
perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione
Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium
tenore perpetuumque in modum, ecclesiam sive sanctuarium B. Mariae
Virginis de Chinquinquira, dioecesis Tunquensis in Columbia, adnexum
conventui Fratrum Ordinis Praedicatorum, titulo atque honore Basilicae
minoris condecoramus, cum privilegiis atque honprificentiis iuxta decreta
et morem huic dignitati adiectis.
Haec
concedimus,
decernentes praesentes
Litteras
firmas,
validas
atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros

effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere
poterunt, nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam
secus, super-his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i i i
mensis Augusti anno
mdccccxxvii,
P.
Card.
Gaspauei,
Secretis
Status.
III
BASILICAE MINORIS HONORIBUS AUGETUR TEMPLUM CORTONENSE S. MARGARITAE POEN.j O. E. M.
PIUS
PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Sanctuarium perinsigne D e o O p t i m o

Maximo consecratum in honorem sanctae Margaritae Cortonensis, in quo
inclytae poenitentis corpus incorruptum asservatur, tam vetustate (continuo enim post obitum Sanctae erectum est) quam amplitudine molis et
artis operum splendore ceteris antecellit, commissum curis Fratrum Ordinis Minorum, quorum frequens tyrocinii domus adiacet templo, ecclesiasticarum functionum commendatur p o m p a et decore,
sacra et pretiosa
supellectile refertum, conspicuis Sanctorum lypsanis excultum, non solum

ex universa dioecesi Cortonensi, sed e finitimis etiam regionibus turmatim
confluentium fidelium piis peregrinationibus quotannis celebratur. In eo
quidem sanctuario venerabilis exstat, canonice erecta, archiconfraternitas
contritionis ac poenitentiae pluribus a Romanis Pontificibus, Decessoribus
Nostris, privilegiis atque indulgentiis aucta atque in universum terrarum
orbem diffusa;
quae ipsius sanctae Margaritae titulo gaudet. Iamvero
cum venerabilis frater Richardus Carlesi, Episcopus Cortonensium, v o t a

exprimens tam Praepositi provincialis Minorum Fratrum, quam cleri populique sui, Nos enixis precibus flagitaverit ut auspicata occasione sexti
labentis centenarii anni a divae ipsius sollemni canonizatione, idem insigne
sanctuarium ad Basilicae dignitatem evehere dignemur: Nos, animo repetentes aedem sacram praefatam omnibus nominibus tanto honore dignam
esse, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Collatis
itaque consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio Sanctae Romanae
Ecclesiae Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi ac Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, omnibusque rei momentis religiose
perpensis,
templum sive sanctuarium
in
honorem sanctae Margaritae
Cortonensis, intra fines dioecesis ipsius in Tuscia situm, m o t u proprio

atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae
Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi perpetuumque in m o d u m ,
ad Basilicae minoris titulum evehimus, omnibus privilegiis adiectis, quae,
iuxta decreta atque indulta consueta, minoribus Basilicis competunt.
Haec edicimus,
volumus,
largimur,
decernentes praesentes Litteras
firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos
Acta Pii PP. XI
atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent,

sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si
quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x n
mensis Augusti anno MDCCCCXxvn, Pontificatus Nostri sexto.
P.
Card.
Gasparri,
a Secretis Status.
ACTA
ACRA
SS. C O N G R E G A T I O N U M
CONGREGATIO
CONSISTORIALIS
DESIGNATIO ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE IN SECUNDO GRADU
Iuxta can. 1594 2, R. P. D. Donaldus Mackintosh, Archiepiscopus

Glasguensis, designavit pro appellatione in secunda instantia tribunal
Ordinarii Ergadiensis et Insularum. Quam designationem Ssmus Dominus
Noster rescripto S. Congregationis Consistorialis diei 12 Decembris 1927
benigne adprobavit.
Emus ac Rmus P. D. l o a c h i m S. R. E. Card. Arcoverde De Albuquerque
Cavalcanti, Archiepiscopus Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, designavit
Ordinarium Spiritus Sancti;
R. P. D. l o a c h i m Silverius De Sousa, Archiepiscopus Adamantinensis,
designavit Ordinarium Montisclarensem;
R. P. D. Ioannes Irenaeus Joffily, Archiepiscopus Belemensis de Para,
designavit Ordinarium Parahybensem;
R. P. D. Antonius D o s Santos Cabrai, Archiepiscopus Bellohorizontinus, designavit Ordinarium Adaman tinensem;
R. P. D. Franciscus De Aquino Correa, Archiepiscopus Oujabensis,
designavit Ordinarium Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii;
R. P. D. Michael De Lima Valverde, Archiepiscopus Olindensis et Recifensis, designavit Ordinarium Pesqueirensem;
R. P. D. Adauctus Aurelius De Miranda Henriques, Archiepiscopus
Parahybensis, designavit Ordinarium Natalensem;
R. P. D. Ioannes Becker, Archiepiscopus Portalegrensis in Brasilia,
designavit Ordinarium Pelotensem;
R. P. D. Octavianus Pereira De Albuquerque, Archiepiscopus Sancti
Ludovici de Maragnano, designavit Ordinarium Fortalexiensem.
Quas designatione SSmus Dominus Noster rescripto Sacrae Congregationis Consistorialis diei 4 Januarii 1928 approbare dignatus est.
23
S. Congregatio "Rituum
SACRA CONGREGATIO RITUUM
SINABUM
SEU
VICABIATUS APOSTOLICI SHENSI MERIDIONALIS

,
beatificationis
scitelli
seu
d e c l a r a t i o n i s
missionarii
sit
de
signanda
quo
servi
dei
alberici
cre-
apostolici.
S u p e r
An
m a r t y r i i
Commissio
dubio
introductionis
causae,
in
casu
et
ad
effectum,
agitur?
In regione sinensi, intra fines vicariatus apostolici Shensi meridionalis,

mense Iulio anno 1900, per decretum imperiale adversus christianam religionem evulgatum, terribilis persecutio exarsit contra nonnullos episcopos
et missionarios europaeos et innumeros indgenas, qui, pro fide catholica
profitenda, praedicanda et defendenda, seorsim et turmatim necati feruntur. Adnumerantur enim quinque episcopi, triginta missionarii, septem
religiosae franciscanae a Maria, viginti et mille christifideles. Inter illas
impietatis victimas et hostias D e o placentes, gloriosa et sancta memoria
recensetur Alberi cus Gres citelli, missionarius apostolicus, de cuius causa
beatificationis
seu
declarationis
martyrii introducenda per signaturam
Commissionis apud Sacram Bituum Congregationem actum est. - Altaevillae Hirpinae, in Beneventana dioecesi, die 30 Iunii an. 1863, ab agricolis
piisque coniugibus ortus et sancto baptismate regeneratus est infans,
imposito nomine Alberico. Eorundem parentum custodia et ductu, coadiuvante presbytero Ioanne Fisehetti
praeceptore, filiolus pueritiam ita
transegit, ut religionis ac pietatis indicia veluti primitias ostendens, futurae

sanctitatis et zeli apostolici opera portendere^. N a m sacrosancto Missae
sacrificio quotidie adstabat,
Sacramentis
confessionis et communionis
frequens erat, christiana doctrina instructus, eam pueris tradebat etiam

in templo, quorum animos placide excitbat suaviterque alliciebat ad
actus fidei, pietatis et reverentiae in sacra mysteria, in Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum, in Deiparam Virginem Mariam, in Angelum custod e m et sanctos caelites. A n n o aetatis decimoquinto, ad statum ecclesia-
24
Acta Apostolicae
Sedis -
Commentarium
Officiale
stieum et ad sacras missiones se inclinatimi et v o c a t u m sensit, quam

vocationem pius iuvenis precibus bonisque operibus assidue fovit. Deinceps
quod ipse conceperat et studiose quaerebat, perficere potuit, opitulante
divina gratia, praehabito consilio suae conscientiae moderatoris, et accedente Superiorum voluntate, anno 1880 mense Octobri, per ingressum in
Seminarium Ss. Apostolorum Petri et Pauli de Urbe, alumnis instituendis
ad missiones destinatum. Inter hos alumnos cooptatus, litteris scientiisque
addictus, ingenio et pietate valde profecit, et vitae ratione exemplari,
non minus sodalibus quam praepositis semper acceptissimus. Studiorum
curriculis multa cum laude absolutis, Albericus per singulos gradus inferiorum ordinum, ad superiorem presbyteratus ordinem die 4 Iunii an. 1887
rite evectus est. Sacerdotio insignitus et auctus, statim ad nutum et beneplacitum Superiorum, sacri ministerii officia congruenter exercere coepit.
Adveniente tamen tristissimo nuncio de asiatica lue in loco natali Altavilla Hirpina grassante, neosacerdos, petita et obtenta Superiorum temporaria licentia, in patriam advolavit, ut operam suam laboris et ministerii
impenderet contagioso morbo laborantibus et morientibus. Quo munere^
sponte assumpto, ita perfunctus est, ut non solum unanimi concivium
gratulatone et laude honestatus sit,, sed etiam ab auctoritate civili amplissimo elogio et diplomate donatus exstiterit. Insuper Albericum, opere
pietatis expleto, et in. Seminarium revertentem, clarissimus rector D. Iosephus Pennacchi, paterno affectu amplexus est, eumque heroem caritatis
et alterum Aloisium Gonzaga appellare non dubitavit. - Vertente anno 1888
ad missionum loca destinatus propensa et iucunda voluntate paruit, et
die secunda Aprilis profectus est. Ad vicariatum apostolicum Shensi
meridionalis
die 18 Augusti perventus, in pago ciao-tsaeiz constitit,
ibique idiomatis et morum studio diligenter operam navavit, ut ministerium suum, D e o iuvante uberius efficeret. Pevera per duodecim annos
apostolicis expeditionibus regionem illam peragravit in gloriam Dei et in
salutem animarum; multasque conversiones ad veram fidem catholicam
inter infideles consequutus est. Missionarius in suae vitae ratione ordinem,
secessum
et
temperantiam
observabat,
assiduus
orationi
tum
mentali, adhibito prae ceteris libro seu opere Manna animae, auctore
Segneri, tum vocali Ssmo o a r i o Beatae Mariae Virginis; praeter quotidianam divini Officii recitationem et incruenti Missae sacrificii celebrationem. Eius zelus apostolicus enituit in missionibus, huc illucque discurrens iussu sui Vicarii Apostolici Passerini, etiam ad montes, praedicatione
et sacramentorum administratione, tum in ecclesia ab eo erecta in l o c o
Han-ianpin, tum in regione Gnineian ubi, tempore annonae carae, famelieis
et afflictis patrem et eonsolatorem beneficum se exhibuit. Exinde ber-
S.
Congregatio
25
Rituum
rimi fructus et plures centenae conversiones ad fidem et series catechumenorum et christianorum. Caritas Christi ita urgebat eum, ut maxime
adlaboraret colligendis et educandis pueris et puellis natis ex paganis genitoribus, hisce plus minusve annuentibus vel consentientibus. Ad h o c opus,
peeuhum quod sibi supererai e subsidiis et eleemosynis largitis, ante mortem tradidit Vicario Apostolico Passerini cui paratum se dixit pro Christo, postquam patriam reliquisset et laborasset pro conversione infidelium
eorumque perpetua salute, etiam mori animamque suam pro ovibus suis
ponere. Conscius sibi et suis imminentis periculi, cruciatus, et caedis durante persecutione adversus Christum eiusque Ecclesiam exorta a decreto
imperiali per ephemerides sinenses evulgato, et ab impiis efferatisque viris,
vulgo Boxers aliisque facinorosis exsecutioni demandato, ab ipso Vicario
Apostolico licentiam obtinuit manendi in suo loco, uti custos et pater
neophytorum et catechumenorum, ne in tanto discrimine ipsi animo
debilitati, a fide catholica deficerent; sed gratia Dei et exemplo Superioris
confirmari et constantes, mortem pro Christo subire non timerent. Paulo
post ferox turba, sanguinem christianum sitiens, locum illum invadunt
et missionarium patrem Albericum prae ceteris capiunt et novis dirisque
cruciatibus torquent et crudelissime vulneratum ac morientem relinquunt.
Sene quodam accurrente et teste pius sacerdos patiens vulnerum et prope
moriturus animam suam D e o commendat et occisoribus suis parcens de
poena ab eis pro scelere sufferendam sollicitum se exhibet. Ita heros
iste, aetate fiorente, post duodecim annos apostolatus, sanctitate vitae,
virtutibus et meritis dives, Christi minister fidelis occubuit, die 21 Iulii
anno sacro 1900. Hisce praeiactis, ut plurimum, excerptis ex Processu
Informativo
auctoritate
Ordinaria
constructo
in
vicariatu
apostolico
Shensi meridionalis et Sacrorum Rituum Congregationi pro Causa Servi

Dei introducenda tradito, quum fama martyrii eiusdem Servi Dei Alberici
Crescitelli, opinioni sanctitatis vitae adiuncta, magis in dies ita invalesceret, ut fieret locus Actis Processualibus super ea condendis, et examinandis ac discutiendis, in Sacrorum Rituum Congregatione, nihil obstare
videtur quominus ad ulteriora procedi possit. Quare instante R m o Dno
Antonio Maria Capettini, Episcopo tit. Evarien. et Causae postulatore
legitime constituto, v o t a quoque communia totius vicariatus apostolici
Shensi meridionalis, Instituti Mediolanensis Missionum et omnium alumnorum Pontificii Collegii Ss. Apostolorum Petri et Pauli depromente,
attentis Litteris postulatoriis E m i Card. Guilelmi M. Van Possum, Sacrae
Congregationi de Propaganda Fide Praefecti, aliorumque Emorum S. R. E.
Patrum Cardinahum, plurium R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum
nec non R m o r u m Praepositorum Ordinum et Congregationum religio-
26
Commentarium
Officiale
sarum, Emus ac Emus Dnus Cardinalis Camillus Laureiiti, eiusdem Causae

Relator seu Ponens in Ordinariis Sacrorum Eituum Congregationis comitiis, subsignata die, ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae in
asu et ad effectum de quo agitur? Et E m i ac R m i Patres sacris tuendis
ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Ponentis, audito v o c e et
scripto R. P. D. Carolo Salotti, Pidei promotore generali, omnibus discussis
et perpensis rescribere censuerunt: Affirmative, seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Die 20 Decembris 1927 .
Facta p o s t m o d u m de his omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro P i o
Papae XI per ipsum Fidei Promotorem generalem relatione, Sanctitas
Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habens, propria
manu signare dignata est Commissionem introductionis Causae beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Alberici Crescitelli, missionarii Apostolici, die 21 Decembris 1927.
g A . CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae,
S.
E.
C. Praefectus.
U s.
Angelus Mariani, /Secretarius.
DE MONASTERIO O . S . B . IN LOCO VULGO AM A Y - S U R - M E U S E
DECRETUM
Sacrae huic Congregationi quaedam dubia fuerunt proposita, quae benedictinum coenobium in loco vulgo Amay-sur-Meuse apud Belgas, respiciunt.
Quibus perpensis, Sacra Congregatio, probante Ssmo Dno Nostro Pio
div. Providentia Papa X I , quae sequuntur statuit atque decrevit:
I. Religiosi viri qui in monasterio, quod memoravimus, commorantur,
sive ii qui ritus latini sunt, sive qui ritus byzantino-slavici, ad Ordinem
S. Benedicti omnino pertinent, quin n o v u m quoddam religiosum vel m o nasticum Institutum efforment.
S. Congregatio pro Ecclesia Orientali
27
I I . Religiosa vota monachi nuncupabant ad normam Regulae a legifero Patre Benedicto propositae, iuxta Congregationis Belgicae Constitutiones,
quibus etiam monasterii disciplina est moderanda.
Integrum tamen erit mutationes opportunas, a 8. Sede approbandas,

proponere.
I I I . Monachorum opera ad Russorum gentem dumtaxat spectat, non
vero ad ceteros sive ex Orientalibus, sive ex Occidentalibus, dissidentes.
I V . Prior monasterii horum tantum monachorum curam geret, qui
huic monasterio de Amay inscripti fuerint.
V. Prior et monachi eorumque opera pendent ab A b b a t e Lovaniensi
itemque ab Abbate, qui Congregationi Belgicae pro tempore praeerit,
ad normam Constitutionum.
V I . Quod vero huius monasterii eiusque Prioris relationem ad A b b a t e m
Primatem Ordinis spectat, standum erit tum Constitutionibus Congregationis Belgicae tum etiam epistolae die 21 mensis Martii anno 1924, a
SSmo D o m i n o Nostro ad eundem A b b a t e m datae.
V I I . In posterum, monasterium l o c i Amay eiusque Prior et monachi
eorumque cuiusvis generis opera et instituta Pontifican Commissioni, quam
vocant, pro Russia subiecti erunt et manebunt.
Datum Romae, die 4 mensis Iulii anno 1927.
ALOISIUS. C A R D . S I N C E R O ,
Secretarius,
L . S.
f Isaias Papadopoulos, E p . tit. G-ratianopolitan., Adsessor.
Marted, 27 Dicembre 1927, Sua Santit riceveva in Udienza

solenne S. E. il Sig. GERMANO ALB AT, Inviato straordinario e
' Ministro plenipotenziario della Lettonia, per la presentazione
delle Lettere Credenziali.
SACRA CONGREGAZIONE D E I R I T I
Marted, 13 Dicembre 1927, con l'intervento dei Revmi Signori Prelati e
Consultori Teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti si tenuta presso
l'Emo e Revmo Signor Cardinale Vincenzo Vannutelli, Presidente e Ponente, la
Congregazione Antipreparatoria per discutere il dubbio sopra un miracolo, che
dicesi da Dio operato per intercessione del Beato Tefilo da Corte, Sacerdote
professo dell'Ordine dei Frati Minori, e proposto per sua Canonizzazione.
Quindi, presieduta dall'Emo Cardinale Vico, Ponente, si discusso il dubbio
sopra un miracolo che dicesi da Dio operato per intercessione della Venerabile
Serva di Dio Teresa Margherita Redi del S. Cuore di Ges, religiosa professa
dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, e proposto per sua Beatificazione.
Marted, 20 Dicembre 1927, nel Palazzo Apostolico Vaticano si tenuta la
Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria, nella quale al giudizio degli Emi e Rmi
Signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti
materie:
1. Introduzione della Causa di Beatificazione o Dichiarazione di martirio del
Servo di Dio Alberico Crescitelli, Missionario Apostolico.
2. Conferma di culto prestato da tempo immemorabile alla Serva di Dio
Osanna da Cattaro, Vergine, del Terzo Ordine di S. Domenico, detta Beata o
Santa.
3. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa, nonch dell'elogio da inserire nel martirologio particolare, in onore della Beata Giovanna Antida Thouret, Fondatrice dell'Istituto delle Suore della Carit.
NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NELL'ANNO 1928
1.-17 Gennaio.
Congregazione Preparatoria sulle virt della Serva di Dio

Maria Crocifssa di Rosa.
2.-24
Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Yen.Servo di Dio Giovanni Bosco.
Diarium
Romanae
Curiae
3. - 31 Gennaio. Congregazione generale sulle virt della Yen. Serva di Dio

Elisabetta Canori Mora.
4. - 1 4 Febbraio.
Congregazione Preparatoria sulle virt della Serva di P i o

Paola Frassinetti.
S. - 28
6.- 6
Marzo.
Congregazione Ordinaria.
Congregazione Antipreparatoria sopra il martirio del Servo
di Dio Cosma di Carboniano.
1.-13
Congregazione Generale sulle virt della Ven. Serva di Dio

Elisabetta Bichier des Ages.
5. - 27
Congregazione Preparatoria sulle virt del Servo di Dio

Corrado da Parzham.
9. - 17
Aprile.
10. -24
Congregazione Ordinaria particolare.

Gemma Galgani.
11. - 1 Maggio.
Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Ven.

Servo di Dio Claudio de la Colombire.
12. - 1 5
13.-22
14. -
5 Giugno.
Congregazione Generale.
Caterina Labour.
15. - 19
Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Ven.

Servo di Dio Fr. Francesco da Camporosso.
16.-26
))
17. - 3
Luglio.
Congregazione nuova Preparatoria sulle virt della Ven.
18. -17
Serva di Dio Alice Le Clerc.

Agosto.
Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli della Beata
21. - 30
Ottobre.
Congregazione Antipreparatoria sopra i miracoli del Beato
19.-24
20. -
Giovanna de Lestonnac.
Roberto Bellarmino.
22. - 13 Novembre. Congregazione Ordinaria particolare.
23.-20
Congregazione Preparatoria sulle virt del Servo di Dio

Contardo Ferrini.
24. - 4
Dicembre.
25.-22
Congregazione Antipreparatoria.
.26. - 18
30
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente
regnante, si degnato di nominare:
7 Dicembre 1927. Il Rmo P. M. Alfonso Gasperini, O.-P., Primo Compagno
del Rmo P. Commissario e Consultore della Suprema Saera Congregazione del S. Offizio.
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si

degnato di nominare:
3 Febbraio 1927. L ' E m o Sig. Cardinale Luigi Sincero, Segretario della Saera
Congregazione per la Chiesa Orientale.
26 Novembre
L ' E m o Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore dell'Ordine dei Servi di Maria.
30 Dicembre
L ' E m o Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delVOrdine dei Frati Minori.
2 Gennaio 1928. L ' E m o Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore della
Congregazione Hijos de Maria Immaculada de
Guadalupe (Messico).
Assistente al Soglio Pontificio:
14 Dicembre 1927. Monsig. Giovanni Battista Hierl, Vescovo tit. di Teuchira.
Protonotari Apostolici ad instar participantium :
12 Gennaio 1926. Monsig. Giovanni Doyle, della diocesi di Detroit.
22 Novembre 1927. Monsig. Celestino Giuseppe G. B. Barbier, della diocesi di
Nancy.
Monsig. Leone M. Ottavio Jerome, della medesima diocesi.

30
Monsig. Carlo Giovanni Cronin, dell'arehid. di Birmingham.
Monsig. Francesco Giuseppe Leonard, della diocesi di Davenport.

Prelati Domestici di S. S.:
4 Maggio 1927. Monsig. Giuseppe F. Delaney, della diocesi di Fort Wayne.
8 Agosto
Monsig. Giovanni Vidal (Francia).
9 Novembre
Monsig. Fedele Caroli, dell'archidiocesi di Taranto.
Monsig. Luciano Emilio Thouvenin, della diocesi di Nancy.
22
Monsig. Giuseppe^Schulte, della diocesi di Davenport.
30
Guglielmo Patrizio Shanahan, della medesima diocesi.
Monsig.
Monsig. Tommaso Gummis, della diocesi di Elphin.

Monsig Michele Harte, della medesima diocesi.
Monsig. Francesco Hanny, della diocesi di Cinque Chiese.
, Monsig. Ludovico Beck, della medesima diocesi.
Monsig. Giovanni Jozgits, della medesima diocesi.
14 Dicembre Monsig.
Monsig. Carlo Koci, della diocesi di Secovia.
Diarium Romanae
Curiae
31
15 Dicembre 1927. Monsig. Antonio Considine, della diocesi di Galway.

17
Monsig. Germano E. Wernke, della diocesi di Little Rock.
Monsig. Giovanni P. Fisher, della medesima diocesi.

20
Monsig. Carlo Wheatley, dell'archidiocesi di Birmingham.
ONORIFICENZE
degnato di conferire:
La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile:
29 Ottobre 1927. Al sig. marchese Franchino Rusconi, delParchid. di Bologna.
.17 Novembre
Al sig. prof. Oscar Halecki, dell'archidiocesi di Varsavia.
7 Dicmbre
Al sig. cav. Giacomo Negro, dell'archidiocesi di Torino.
Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile:
3
Giugno
1927. Al sig. Giuseppe M. Giovanni Ellis, del vicariato apostolico

di Curaao.
16 Novembre
Al sig. Andrea Cateaux, della diocesi di Lilla.
23
Al sig. not. Giuseppe Oollot, della diocesi di Verdun.

30
Al sig; dott. Antonio Snchez Reyes, della diocesi di Madrid.

4 Dicembre
Al sig. Giacomo A. Walsh, della diocesi di Helena.

6
Al sig. Giovanni Honnerlage Grete, della diocesi di Harlem.

Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa:
15 Novembre 1927. Al sig. Francesco Domenico Delfino, dell' archidiocesi di
Reggio Calabria.
7 Dicembre
Al sig. Enrico Lingens, dell'archidiocesi di Colonia.

N O T A : Il sig. Visconte Carlo Giuseppe de la Lande de Calan, dell'archidiocesi di
Rennes, stato radiato dall'albo dei Cavalieri di San Gregorio Magno.
MAGGIORDOMATO DI SUA SANTIT

NOMINE
Con Biglietti di S. E. Ema Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I ,
felicemente regnante, si degnato di nominare:
Camerieri Segreti Soprannumerari di S.S.:
5 Ottobre 1927. Monsig. Leone Salvatore, della diocesi di Lecce.
26 Novembre
Monsig. Francesco Kri, della diocesi di Alba Reale.

28
Monsig. Vincenzo Hau, del vicariato apostolico di Tsinchow
Monsig. Francesco Ocsek, dell'archidiocesi di Olmtz.
Monsig. Giuseppe Dvorak, della diocesi di Budweis.
Monsig. Leone Schmidt, della diocesi di Nitra.
32
5 Dicembre 1927. Monsig. Antonio Trmmer, della diocesi di Seccovia.

6
Monsig. Gustavo Maria Mnster, della diocesi di Osnabrck;
Monsig. Domenico Enrico Hartong, della medesima diocesi.

10
Monsig. Angelo Grazioli, della diocesi di Verona.

13
Monsig. Emilio Berizzi, della diocesi di Bergamo.

15
Monsig. Giuseppe Gollings, delParchidiocesi di Westminster.

20
Monsig. Filippo Keller, della diocesi di Lafayette.

Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.:
16 Novembre 1927. Il sig. conte Giuseppe Maria Daniele de Porquier de Lagarrigue, dell'archidiocesi di Parigi.
Camerieri d'Onore in abito paonazzo di S.S.:
21 Novembre 1927. Monsig. Michele Benger, dell'archidiocesi di Colonia.
23
Monsig. Annunziato Leone, dell'archid. di Eeggio Calabria.

28
Monsig. Luigi Lang, dell'archidiocesi di Olmtz.
Monsig. Agostino Stand, della medesima archidiocesi.
Monsig. Francesco Dittrich, della diocesi di Hradec-Krlov.

9 Dicembre
Monsig. Giuseppe Lenz, della diocesi di Cassovia.
Monsig. Giulio Petsr, della medesima diocesi.
Monsig. Luigi Otto, della medesima diocesi.

!
Monsig. Stefano Demeter, della medesima diocesi.

15
Monsig. Giordano Timk, della medesima diocesi.

Cameriere d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.:
12 Dicembre 1927. I\ sig. Giovanni Hlond, della diocesi di Katowice.
Cameriere d'Onore extra Urbem di S. S.:
28 Novembre 1927. Monsig. Luigi Zeek, dell'archidiocesi di Olmtz,
"
Cappellani d'Onore extra Urbem di S. S.:
17 Dicembre 1927. Monsig. Domenico Morgigno, della diocesi di Andria.

20
Monsig. Pietro Paolo Baez Gonzalez, dell' archidiocesi di

S. Domingo.
NECROLOGIO
4 Dicembre 1927.
10
29
1 Gennaio 1928.
Monsig. Silvestro Velasco Perez, Vescovo tit. di Ticelia.

Monsig. Donato Velluti-Zati, Arcivescovo tit. di Patrasso.
Monsig. Tommaso Lemonnier, Vescovo di Bayeux e Lisieux.
Monsig. Angelo Marquina y Corrales, Vescovo di Guadix.
Annus XX - Vol. XX
1 Februarii 1928
Num. 2
ACTA APOSTOLICAE
COMMENTARIUM
ACTA
PII
LITTERAE
DE
CONSTITUTIONIBUS
INSTITUTI
OFFICIALE
PP. XI
APOSTOLICAE
MONIALIUM
PERPETUA
ADORATIONE
SS.MI S A C R A M E N T I .
PIUS
PP. XI
Ad perpetuam rei memoriam. Expositum Nobis est, rec. m e m . D e cessorem Nostrum Benedictum P p . XV Litteris Apostolicis, sub Piscatoris
anulo die x i i m . Martii, an. MDCCCCXV obsignatis, benevolentiae quidem
suae testimonio, ad quasdam difficultates dirimendas, quae Sororum animos exagitabant, Constitutiones Instituti monialium a perpetua Adoratione
Sanctissimi Sacramenti Apostolicae auctoritatis suae sanctione roborasse.
At non obstantibus eisdem Litteris Apostolicis, quae incipiunt Sancta
Mater Ecclesia , moniales Instituti ipsius a perpetua Adoratione, quod,
initio praeteriti saeculi, opera b. m. Dei Famulae Mariae Magdalenae ab
Incarnatione ortum habuit in hac Alma Urbe Nostra, nonnullis adhuc
difficultatibus agitantur
circa
Constitutionum
Instituti originem atque
initia. Quibus omnibus mature perpensis, Nos, volentes dictum Institutum

prospere feliciterque vivere atque in perfecta tranquillitate florescere,
illiusque utilitati et commodis, quantum in D o m i n o possumus, prospicere
atque omnes dilectas in Christo filias Nostras, eiusdem Instituti moniales,
specialibus favoribus gratiisque prosequi cupientes, Nostrorum quoque
Decessorum Pii P p . V I I et Leonis P p . X I I vestigia sequentes, Institutum
monialium a perpetua Adoratione Sanctissimi Sacramenti iuxta Regulam
Sancti Augustini sub Dolentis Virginis Mariae patrocinio a b o n . m e m .
Famula
Dei
Maria Magdalena
ab Incarnatione fundatum, apostolica
auctoritate Nostra denuo adprobamus. Quod ad Constitutiones insuper,

eadem apostolica auctoritate Nostra mandamus ac praecipimus ut moniaACTA, vol. XX. n. 2. 1-2-928.
34
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
les eiusdem Instituti in Urbe degentes illas observent, quae a I a c o b o Philippo 8. R . E . Cardinali Fransoni, anno M D C C C X X X X V I I I , et praesertim a
rec. mem. Leone P p . X I I I , die V I I m. Decembris anno M D C C C L X X X X V I I I
confirmatae sunt, easque ad normam recentiorum decretorum Apostolicae
Sedis redactas denuo etiam adprobamus et confirmamus. Ita pariter
Constitutiones monasterii Viglebanensis, quae per Breve Apostolicum a
Gregorio P p . X V I , die x x i n m . Ianuarii, anno M D C C C X X X V I I I datum, approbatae fuerunt, ad normam item recentiorum decretorum Apostolicae
Sedis redactas denuo adprobamus et confirmamus. Ne autem in futurum
controversiae et difficultates iterum exoriantur, omnibus monialibus cuiusvis monasterii utriusque observantiae, virtute sanctae obedientiae, silentium imponimus circa genuinitatem, auctoritatem aut originem Constitutionum de quibus est sermo, atque insuper Apostolica auctoritate decernimus ac praecipimus ut in futurum in novis Constitutionibus edendis
nonnisi praesentes
Litterae
apponantur. Deinde Monasteriis
utriusque
observantiae indulgentias omnes et singula privilegia atque indulta iam

tributa, quae hisce praesentibus Litteris non adversantur, eadem auctoritate apostolica Nostra confirmamus, concedentes insuper indulgentias et
privilegia atque indulta, quae supra memoravimus, pro omnibus Instituti
ipsius domibus.
Haec volumus, statuimus ac mandamus, decernentes has praesentes
Litteras resque omnes in iisdem expressas semper ac perpetuo firmas,
validas atque efficaces exsistere et fore, suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectat et in posterum spectare
poterit, in omnibus et per omnia plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. N o n obstantibus Constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die V I I
mensis Novembris anno MDOCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
Suprema S.
Congregatio
S.
35
Officii
A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M
SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM
DAMNANTUR TRES LIBRI
In Generali Congregatione Sancti Officii, habita Feria IV, die 11 Ianuarii 1928, E m i ac E m i Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis
praepositi, cum compertum habuerint libros novissimos, quibus tituli:
La Politique du
Vatican -
Sous la Terreur... 20 Septembre-15 Novem-
bre 1927 - A v e c une Prface de L O N D A U D E T et un Epilogue de C H A R L E S
M A U R R A S . Bibliothque des uvres politiques, Versailles;

MERMEIX,
Le Ralliement et VAction Franaise, Paris, Arthme Fayard
et G Editeurs;
M.
I S
DE R o u x , Charles Maurras et le nationalisme de VAction Fran-
aise, Paris, Bernard Grasset, Editeur:

pergere in propugnarais ideis ac rebus iam proscriptis et in detorquenda actione et mente Summi Pontificis a religiosa - uti semper et
exclusive fuit - in politicam, quod fuit semper et est ab eius intentione
et opera omnino alienum - decreverunt ad libros eosdem extendi iam
latam condemnationem, eosque in Indicem librorum prohibitorum esse
inserendos.
Et insequenti Feria V, die 12 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.
Pius divina Prov. P p . X I , in audientia R. P. D. Assessori Sancti Officii
impertita,
relatam
Sibi
Emorum
Patrum
resolutionem
approbavit
et
publicandam iussit.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sancti Officii, die 13 Ianuarii 1928.
Aloisius Castellano, Supr. S. C. Sancti Officii Notarius.
36
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
I
MONACEN, ET FRISINGEN --PASSAVIEN.
DECRETUM
Sigismundus Felix, Episcopus Passaviensis, plene assentiente Ordinario Monacensi et Frisingensi, in quorumdam fidelium bonum, a S. Sede
expostulavit, ut locus Loding, m o d o pertinens ad paroeciam Kay archidioecesis Monacensis et Frisingensis, ab eadem paroecia dismembraretur
atque viciniori paroeciae TyrlacMng, dioecesis Passaviensis, adiungeretur.
Iamvero Ssmus Dnus Noster Pius div. Prov. P p . X I , rei utilitate perspecta, statuit praesenti Consistoriali decreto ut memoratus locus Loding,
cum suis incolis, a paroecia Kay separetur et paroeciae TyrlacMng tam
in spiritualibus quam in temporalibus perpetuo aggregetur, mutatis hac
ratione finibus inter archidioecesim Monacensem et Frisingensem et dioecesim Passaviensem.
Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua deputare dignata est
R. P. D. Albertum Vassallo de Torregrossa, Archiepiscopum titularem
Hemesensem ac Nuntium Apostolicum in Bavaria, ipsi tribuens necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo
agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum: facto onere
mittendi intra sex menses ad Sacram Congregationem Consistorialem
authenticum exemplar peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
31 Decembris 1927.
Pro E m o D. Card. Secretario,
f fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
U & S.
^
V. Santoro, Officialis.
S.
Congregatio
37
Caeremonialis
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae
Congregationis Consistorialis, has quae sequuntur Ecclesias de proprio
singulas Pastore providit, nimirum:
23 Decembris 1927. Cathedrali Ecclesiae Squillacen, cum archiepiscopali Ecclesia Cathacen. in personam unitae praefecit R. P. D. Ioannem
Fiorentini, qui propterea Archiepiscopus Cathacen. et Episcopus Squillacen, appellabitur.
7 Ianuarii 1928. Titulari episcopali Ecclesiae Bermopolitanae Maiori, R. D. Edoardum Iosephum Herberhold, O. F. M., quem deputavit
Auxiliarem R. P. D. Armandi Augustini Bahlmann, Praelati nullius de
Santarem.
20
Ianuarii.
Cathedrali Ecclesiae Laquedonien., cum
episcopali
Ecclesia S. Angeli de Lombardis in personam unitae, R. P. D. Iulium

Tommasi, qui propterea Archiepiscopus Compsan. et Episcopus S. Angel
de Lombardis ac Bisaeien. et Laquedonien. appellabitur.
Titulari episcopali Ecclesiae
Dominik,
Athribitanae,
canonicum ecclesiae cathedralis
R. D. Constantinum
Culmensis.
quam deputavit
Auxiliarem R. P. D. Stanislai Okoniewski, Episcopi Culmen.

27 Ianuarii. Cathedrali Ecclesiae Nictheroyensi, R. P. D. Iosephum
Pereira Alves, hactenus Episcopum Natalensem.
III
DESIGNATIO ORDINARII APPELLATIONIS
R. P. D. Arcturus Drossaerts, Archiepiscopus S. Antonii Americae
Septentrionalis, Ordinarium appellationis designavit R. P. D. Episcopum
Galvestoniensem.
Quam
designationem
Ssmus
Dnus
Noster,
S. O. Consistorialis diei 18 Ianuarii 1928, benigne adprobavit.
rescripto
38
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium
Officiale
SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
NOMINATIONES
Successivis decretis ut infra Sacrum Consilium christiano nomini propagando, ad suum beneplacitum renunciavit:
17 Octobris 1927. - E. P. Brunonem Wolnik, e S. I., Praefectum Apostolicum de Brolcen-Hill. >
9 Novembris. E. P. Patricium I a c o b u m Byrne, e Societate de Maryknoll pro missionibus ad exteros, Praefectum Apostolicum de Peng-yang,
nuper erecta
praefectura.
23 Novembris. E. P. Aegidium E o y , O. F. M., Praefectum Apostolicum
de Kagoshima.
11 Ianuarii 1928. E. P. Ioannem Hippolytum Esquerre, e Societate

Lugdunensi Missionum ad Afros, Praefectum Apostolicum de Bobo Djoulasso, nuper erecta praefectura.
Praeterea decreto eiusdem Sacrae Congregationis de Propaganda Fide

diei 20 Ianuarii c a . , E. D. Raphael Lovera, Canonicus Magistralis ecclesiae metropolitanae Caracensis, renuntiatus est Praeses Consilii Pontificii
Operis a Propagatione Fidei pro Venezuela.
II
PROVISIO ECCLESIAE
Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae
Congregationis de Propaganda Fide, diei 14 Ianuarii 1928, cathedrali E c clesiae Mangalorensi praefecit R. D. Valerianum Iosephum De Souza.
S.
Congregatio
Rituum
39

CATHAREK
CONFIRMATIONIS CULTUS P U B L I C I E T ECCLESIASTICI P R A E S T I T I S E R V A E D E I
H O S A N N A E D E C A T H A R O , V I R G I N I T E R T I I ORDINIS S . DOMINICI B E A T A E
V E L SANCTAE N U N C U P A T A E .
SUPER DUBIO
An constet de cultu publico et ecclesiastico praestito Servae Dei Hosannae

de Catharo, Virgini Tertii Ordinis S.
Dominici?
In K u m a n o oppido Montis Nigri, Catharensis dioecesis, die 25 N o v e m bris anno 1493, e pauperibus parentibus schismaticis nomine Kosic, veluti
flos e sentibus, orta est infantula, cui in sancti baptismi lavacro impositum
nomen Catharina. Conditio familiae atque ipsa pauperies eidem aperuit
tutum iter ad vitam humilem, simplicem et religiosam ducendam. Nam
arti pastoritiae addicta, in apertis campis, inter oves et agnos, sub immenso
firmamento caeli, ipsa aperta, simplex et pura succrescebat. Mirabilia opera
Dei Creatoris eiusque innumera beneficia sibi et humano generi collata contemplabatur, summamque potentiam, sapientiam et bonitatem Factoris caeli
et terrae, mente, corde et animo grato diligebat et collaudabat cum angelicis
choris. Desiderio flagrans maioris cognitionis de divinis mysteriis et praeceptis et beneficiis, voti compos effecta est, parentum cura et sacerdotum
interventu. Gratia Dei praeventa et caelesti lumine illustrata, meruisse perhibetur videre puerum Iesum qui cum simplicibus conversari diligit; et sub
directione sui confessarii in vias Domini planas de virtute in virtutem progressum fecit. Enixis autem iteratisque precibus rogata genitrix filiam suam
in civitatem Gatharen. deduxit, et probatissimae matronae catholicae ipsam
commendavit pro custodia, victu et vita christiana, tanquam rei familiari
et domesticae inservientem. Dei famula bene accepta, in commisso officio
ita se gessit, per septem circiter annos, ut, potius matris quam dominae
sibi conciliaret benevolentiam et amorem. Deinceps in eadem civitate et in
templo evangelica de Christi cruciatibus concione permota, de consilio suae
conscientiae moderatoris, annuente et approbante Episcopo Catharensi,
Catharina, meliora charismata aemulata, vigesimum aetatis annum agens,
vitam reclusionis prope ecclesiam S. Bartholomaei et postea prope ecclesiam
S. Pauli amplexata est. Assumpto habitu Tertii Ordinis S. Dominici, nomen
40
Acta Apostolicae Seis - Commentarium
Officiale
Catharinae mutavit in Hosannae nomen pro memoria, honore et cultu

Beatae Hosannae Virginis eiusdem Ordinis. A d o l e s c e n t i a e et mulieres ibi
congregatae Hosannam tanquam praesidem et matrem amabilem, obsequio,
obedientia et amore prosequebantur, eiusque directioni se plene subiecerunt.
Unde, ita D e o disponente, illius asceterii S. Pauli Hosanna veluti prima
moderatrix et fundatrix habita est. Oratione et contemplatione, corporis
maceratione atque operibus misericordiae praestantem, religione ac pietate
in D e u m , in D o m i n u m nostrum Iesum Christum eiusque Virginem Matrem
Mariam, aliosque caelites tutelares, ceterisque Adrtutibus enitentem, omnis
civium ordo videntes et admirantes ad eam confluebant, consilii vel auxilii
petendi causa, eo magis quod illius preces a D e o exauditae erant. Ipsa
civitas si a pluribus adversitatibus et periculis salva et incolumis evaserit
uti ab oppugnatione Turcarum, ab irruptione pestilentiae et vastitatis et
ab aliis imminentibus calamitatibus, Catharenses hoc totum precibus H o sannae apud D e u m omnipotentem et commiserantem intercedentis acceptum ferebant. N o n defuit tamen Dei ancillae invidia et incursus nostis
humani generis, per vexationes, morbos, fraudes ac terrores a diabolo excitatos, ut ipsa a suo sancto proposito et virtutum fervore atque constantia
descisceret, quae tamen per promptum contemptus actum, vel per sanctum
crucis signum, vel per devotam Ss. Nominis Iesu invocationem, daemonem
aliosque spiritus malignos, divina virtute potens, fugabat. Quibus tentationibus et conflictationibus superatis, ciernentissimus Deus per angelos suos
et per caelestes apparitiones famulam suam suaviter recreasse atque sancta
laetitia perfudisse
fertur. Narratur etiam quod
idem
Dominus noster
Iesus Christus saepius humana specie vel infantis, vel crucem baiulantis,
vel gloriose resurgentis, vel in caelum mirabiliter ascendentis, Hosannae
apparuisset, atque ipsa singulis apparizioni bus congruos sensus et affectus
doloris, compassinis, gratulationis et gaudii, semper autem ferventissimae
caritatis, experta fuisset. Multiplici etiam prophetiae dono clarescens, plurespraedixit eventus prosperos vel tristes, publicos vel privatos adamussim
verificatos, prouti apud omnes compertum est, atque historici scriptores
et testes fide digni expresse asserunt. Tandem haec virgo sapiens et prudens per duos fere menses mortifero correpta morbo, eoque in dies ingravescente, patientia et sanctitate in extremo agone illustrior, sacramentis
Ecclesiae refecta et roborata, elevatis in caelum oculis et invocato identidem sanctissimo nomine Iesu, animam exhalavit die 27 Aprilis anno 1565,
aetatis suae septuagesimo secundo: Insignis fama sanctitatis, quam H o sanna in vita sibi adepta fuerat, post obitum magis magisque invaluit, ob
devotionem et concursum populi tum ad eius exsuvias, odore fragrants et
angelicam speciem referentes, visitandas, tum ad solemnes exsequias cele-
S.
Congregatio
Rituum
brandas, tum denique ad gloriosum sepulcrum continuo illustrandum oratione, fiducia et gratitudine pro gratiis et beneficiis expetitis et acceptis.
Quod hucusque narratum est, copiosius hauriri potest ex auctoribus fide
dignis qui vitam et sanctitatem Virginis Hosannae et cultum eidem adhibitum fusiore calamo descripserunt, inter quos merito recensentur P. Bazzi
ad annum 1.589, P. Cerva ad annum 1736, P. Ioannes de Rechac in libro cui
titulus: Annus Dominicanus - necnon Ephemerides Sacro-Dominicae , et
plures Vitae de eadem Virgine editae in Gallia et in Germania. Praecipuus
autem et uberrimus fons exstat Processus Ordinaria auctoritate confectus
ab Episcopo Catharensi, et absolutus cum subsequenti ipsius Ordinarii sententia, non solum circa vitam et sanctitatem Famulae Dei sed potissimum
circa cultum publicum et ecclesiasticum eidem praestitum a tempore immemorabili seu longissimo, ad normam casus excepti a decretis sa. me. Urbani
Papae V I I I . Processus iste sacrorum Rituum Congregationi exhibitus est
ad effectum impetrandi et obtinendi ab Apostolica Sede huiusmodi cultus
Virginis Hosannae et Episcopi Catharensis sententiae faventis definitivam
confirmationem. Imprimis animadvertendum est in huius Causae Processu
conficiendo ab Apostolica Sede die 9 Ianuarii anno 1924 dispensatum fuisse
a iuris ordine noviter inducto per decreta S. R. Congregationis 11 N o v e m bris 1912 et 31 Ianuarii 1913 et canones 2125-2135 Cod. iur. can., observato
tamen ordine antiquo usque ad n o v u m vigente. Actores autem Causae,
actis processualibus suffulti, valida
censuerunt
argumenta adducta non
solum circa famam sanctitatis Hosannae comprobandam, sed, quod in casu

praecipuum est, circa cultum publicum, ecclesiasticum inde ab initio seu
obitu, anno 1565, ad haec usque tempora perseverantem. Ex praedictis
enim actis huiusmodi cultus comprobatur ex elevatione, translatione exsuviarum, ex veneratione reliquiarum ac imaginum, ex titulis Beatae vel
Sanctae attributis, ex martyrologiis, menologiis et calendariis, ex publicis
supplicationibus, ex festis quotannis etiam liturgice celebratis cum Missarum celebratione in honorem B. Hosannae, ex nomine ipsius Beatae infantibus imposito in sacro fonte baptismali, ex electione a clero et populo alicuius civitatis et oppidi in peculiarem apud Deum patronam, ex votivis
tabellis et donis a christifidelibus pro gratiarum actione oblatis, ex piis
demum peregrinationibus quae a fidelibus, et etiam a schismaticis, Montis
Nigri, instituuntur ad sepulcrum et ad exsuvias et reliquias venerandas,
atque ad ipsam Hosannam apud D e u m tanquam advocatam caelestem cum
fiducia invocandam. Quod attinet vero ad cultus immemorialis, seu casus
excepti a decretis Urbanianis, Apostolicam confirmationem, actores Causae,
licet praescriptionem immemorabilis seu centenarii temporis ab anno 1534
ad annum 1634 in hac Causa sustinere manifeste non possent ob defectum
42
Commentarium
Officiale
unius et triginta annorum, alterum tamen casum ab illo distinctum et a

sa. me. Urbano V I I I exceptum, longissimi nempe temporis cum scientia
et tolerantia Sedis Apostolicae et Ordinariorum Catharensium pro tempore,
tanquam titulum in praesenti Causa legitimum se probasse dixerunt. Quod
si haud parvi momenti probationes productae non videantur sufficere ad
proferendam ex iure sententiam favorabilem, iidem actores firma spe recreati sunt quod integra acta processualia, celeberrima fama sanctitatiset claritas cultus longissimi temporis et scientia et tolerantia ecclesiasticae
auctoritatis, ex sapienti iudicio Emorum Patrum Sacrae Rituum Congregationis, rato et probato a Summo" Pontifice, hac nobili Causa cognita et
splendidis circumstantiis communita, diu optatam antiquissimi et perseverantis B. Hosannae adhibiti cultus apostolicam confirmationem ad prosperum felicemque exitum perducent. Itaque instante R. P. Francisco Maria
Guerrini, Ordinis Praedicatorum et huius Causae Postulatore, R m i P. Magistri generalis et universi Ordinis Fratrum et Sororum S. Patris fundatoris
Dominici Gusmani, fervida v o t a depromente, attentisque Litteris postulatoriis plurium R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Capitulorum ecclesiarum cathedralium et collegiatarum, ac Superiorum maiorum
tum Ordinum et Congregationum Religiosarum, utriusque sexus e Catharensi aliisque finitimis dioecesibus, una cum praesidibus, optimatibus ac
civibus, praesertim regionis Dalmatiae, Emus et Rmus Dnus Andreas Cardinalis Frhwirth, Sanctae Romanae Ecclesiae Cancellarius, eiusdem Causae
Relator, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, subsignata
die, ad Vaticanum coacto, sequens dubium discutiendum proposuit: An
constet de cultu publico et ecclesiastico praestito Servae Dei Hosannae de
Catharo, Virgini Tertii Ordinis S. Dominici? Et E m i ac R m i Patres sacris
tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Cardinalis Ponentis,
audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti, Fidei promotore generali,
omnibus accurate perpensis rescribere censuerunt: Affirmative seu inspectis peculiaribus huius Causae adiunctis, cultum esse confirmandum si Sanctissimo placuerit . Die 20 Decembris 1927.
Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papae X I , per eundem
Fidei promotorem generalem relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacri
Consilii ratum habuit et cultum Beatae Hosannae Virginis, Tertii Ordinis
S. Dominici, confirmavit, die 21 Decembris 1927.
g A . C A E D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae,
S. R.
C.
Praefectus.
L. S.
Angelus Mariani, Secretarius.
43
S. Romana Rota
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
i
Causae in Tribunali Sacrae E. R o t a e actae anno 1927, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva:
I.
BITURICEN. - NULLITATIS MATRIMONII
ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F.

Vinculi Defensoris Substitutus:
C.
Guglielmi, A. W y n e n .
Conte.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Sacconi.

Dubium: An constet de nullitate matrimonii in casu .
Sententia diei 15 Ianuarii: Affirmative .
II. N. N. -
NULLITATIS MATRIMONII
ex capite affinitatis ex copula illicita.
Turnus Rotalis: M. Massimi, Decanus, Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo.

Vinculi Defensoris
Substitutus:
C.
Conte.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella.

Sententia diei 19 Ianuarii: Affirmative .
III.
CASERTANA. - NULLITATIS MATRIMONII

Vinculi Defensor deputatus: I B r o c c o .
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A.
Carabini.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate in casu .

Sententia diei 21 Ianuarii: Negative .
IV.
MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis:
M.
Massimi,
Wynen.
Vinculi Defensor: I.
Trezzi.
Advocatus: A. D'Alessandri.
ex capite defectus consensus.
Decanus, Ponens,
F. Guglielmi,
A.
44
Dubium: Ari sententia Rotalis diei 19 Aprilis 1926 sit confirmanda,

vel infirmanda in casu .
Sententia diei 5 Februarii: Affirmative ad primam partem, negative
ad alteram, seu: Constare de nullitate matrimonii.
V.
N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ET DISPENSATIONIS SUPER R A T O .
Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Morano, A. W y n e n .

Vinculi Defensor: I. Trezzi.
Advocatus: V . Sacconi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 17 aprilis 1926 sit confirmanda
'
Sententia diei 7 Februarii: Negative ad primam partem, affirmative ad secundam, seu: Non constare de nullitate matrimonii, nec consilium praestandum esse SSmo pro dispensatione super matrimonio rato
et non consummato, in casu .
N. N. -
VI.
ex capite vis et metus atque inten-
tionis contra bonum prolis.

Turnus Rotalis:
Vinculi
I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, P. Solieri.
Defensor Substitutus: O. Conte.
Advocatus: V . Sacconi.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate in casu.
Sententia diei 9 Februarii: Negative .
VII.
contra
N. N. -
ex capite conditionis appositae-
indissolubilitatem.
Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano.
Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi.
Dubium: An constet de nullitate.matrimonii in casu .
Sententia diei 22 Februarii: Affirmative .
V I I I . A D MI xi ST R. A P S T O L . O E N I P O N T A N A E . - N U L L I T A T I S M A T R I M O -
NII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano.

Vinculi Defensoris Substitutus: C.
Conte.
Advocatus: I. P. Certo.
Sententia diei 23 Februarii: Affirmative .
S. Romana
45
Rota
I X . BiTUBiCEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex
capite vis et metus.
Turnus Botalis: I. Florczak, Ponens, TJ. Mannucci, A. Jullien.

Vinculi Defensor deputatus: I. Broceo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. P.
Dubium: An constet
Certo.
de matrimonii nullitate in casu .
Sententia diei 5 Martii: Affirmative .

X . MONTISPESSULANI. - NULLITATIS
dispensationis
ab
impedimento
ex capite invalidae
MATRIMONII
consanguinitatis.
Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, IT. Mannucci.

Vinculi Defensor deputatus:
Advocatus
ex mandato
I.
Stella.
gratuiti patrocinii:
F.
Fournier.

XI.
N. N. - NULLITATIS
ex capite
MATRIMONII
impotentiae
mulieris.
Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. W y n e n .

Trezzi.
Sententia diei 17 Maii: Negative .
X I I . N. N. - RESTITUTIONIS IN INTEGRUM.
Turnus Rotalis: IT. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano.

Promotor Iustitiae: F.
Bracci,
Advocati: H. Ben vignati, N. Patrizi.

Dubium: A n locus sit restitutioni in integrum in casu
Sententia diei 20 Martii: Negative .
XIII.
KIELCEN. - NULLITATIS
MATRIMONII
Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien.

.
C.
Conte.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii in c a s u .
X I V . W E S T M O N A S T E R I E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII
ex
capite condi-
tionis appositae contra bonum sacramenti.

Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri.
Advocatus:
N.
Trezzi.
Ferrata.
46
Officiale
Dubium: An. constet de nullitate matrimonii in c a s u .

Sententia diei 11 Aprilis: Affirmative (Cfr. A. A. S., X I X , 217).
X V . KLELCEN. - NULLITATIS
MATRIMONII
Turnus Rotalis: I. Florczak, -Ponens, TJ. Mannucci, A. Jullien.

Advocatus
ex
mandato
gratuiti patrocinii:
D.
Lazzarato.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .

Sententia diei 12 Aprilis: Affirmative .
X V I . VARSAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo.

Vinculi Defensor:
I. Trezzi.
Advocatus: A. D'Alessandri.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii in casu.
XVII.
NAMURCEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri, I. Florczak.

Advocatus:
N.
C. Conte.
Patrizi.

Sententia diei 22 Aprilis: Negative .
XVIII.
SANDOMIRIEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotali^: TJ. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi.

Vinculi Defensoris
Advocatus
ex
Substitutus:
mandato
gratuiti
C.
Conte.
patrocinii:
I. Stella.

X I X . V I E N N E N . - NULLITATIS MATRIMONII
ex capite clandestinitatis.
Turnus Rotalis: TJ. Mannucci, Ponens, A. Jullien, A. W y n e n .

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I.
Stella.

X X .
N. N. -
ex capite conditionis appo-
sitae contra bonum prolis.

47
Advocatus
ex
Trezzi.
mandato
gratuiti-patrocinii:
H.
Benvignati.

/Sententia diei 4 Maii: Affirmative .
X X I . N. N. ac
ex capite simulationis consensus
dispensationis.
Vinculi Defensoris
Advocatus
Substitutus: C. Conte.
ex mandato gratuiti patrocinii:
Th. Ragusa.
Dubia: I. An constet de matrimonii nullitate in casu ; et quatenus negative, I I : A n consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 10 Maii: A d I.: Negative; ad alterum: Affirmative .
XXII.
V E S T M O N A S T E R I E N . - NULLITATIS MATRIMONII
ex capite vis et
metus.
Turnus Rotalis: M. Massimi, Decanus, Ponens, I. Grazioli, F. Guglielmi.
Trezzi.
Advocati: V. Sacconi, I. P. Certo.

XXIII.
MONTISPESSULANI. - NULLITATIS MATRIMONII
ex capitibus vis
et metus ac simulationis consensus.

Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano,
Vinculi Defensoris
Substitutus:
C.
Conte.
Advocatus: H. Benvignati.
Sententia diei 28 Maii: - Negative .
XXIV.
TORNACEN. - NULLITATIS
MATRIMONII
ex capite simulati con-
sensus.
Turnus Rotalis: IT. Mannucci, A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi.
Advocatus: D.
Lazzarato.
Dubium: An sententia Rotalis diei 27 Iulii 1925 sit confirmanda

aut infirmanda in casu .
Sententia diei 1 Iunii: Negative ad primam partem, affirmative
ad secundam, seu: N o n constare de nullitate matrimonii in casu .
48
XXV.
ROMANA. - NULLITATIS
MATRIMONII
Turnus Botalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri.

I.
Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Pozzani.

Dubium: An constet de matrimonii nullitate in casu.
Sententia diei 16 Iulii: Affirmative .
XXVI.
nec
N.
X?-
ex capite conditionis appositae
purvficatae.
Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien.
C.
Conte.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B.
Pellegrini.

Sententia diei 7 Iunii: Negative .
XXVII.
MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII

Trezzi.
Advocati: V. Sacconi, I. P. Certo.

Dubium: A n sententia Rotalis diei 26 Iulii .1926 confirmanda sit
vel reformanda in casu .
Sententia diei 8 Iunii: Affirmative ad primam partem, negative
ad alteram, seu constare de nullitate matrimonii .
XXVIII.
mae
GURCEN. - NULLITATIS
MATRIMONII
ex capite defectus for-
substantialis.
Turnus Rotalis: IL Mannucci, Ponens, A. Jullien, A. W y n e n .
Vinculi Defensor deputatus: I. B r o c c o .
Advocatus: D. Lazzarato.
Sententia diei 11 Iunii: Negative .
XXIX.
SALISBURGEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano.

I.
Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii:
P.
Mottis.

Sententia diei 28 Iunii:
X X X . N. N. -
negative .
ex capite impotentiae viri.

S.
49
Romana Rota
Advocatus: V. Sacconi.
Dubia: I. A n constet de nulllitate matrimonii in .casu, et quatenus negative, I I : An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 28 Iunii: A d I negative. Ad II Consilium esse praestandum Ssmo super matrimonio rato et non consummato, in casu .
X X X I . P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.

Turnus Rotalis: IT. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi.
Advocatus:
Dubium:
X.
C.
Conte.
Ferrata.
An constet de nullitate matrimonii in casu .

X X X I I . P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: M. Massimi, Decanus, Ponens, I. Grazioli, F. Morano.
Vinculi Defensor Substitutus:
C.
Conte.
...
Dubium: An sententia Rotalis diei 20 Iunii 1924 sit confirmanda

Sententia
diei 2 Iulii: Affirmative, ad primam partem; negative
ad alteram, seu non constare de matrimonii nullitate in casu .

XXXIII.
TOLOSANA. - CREDITI.
Turnus Rotalis: A, Jullien, Ponens, F. Guglielmi, A. W y n e n .

Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini, F. Fournier.
Dubium: An et quaenam summa a R. D. Dessane solvi debeat
Dominae Aliciae Figadere in casu .
Sententia diei 5 Iulii: -Nullam ex summis, de quibus agitur, esse
a R. D. Dessane solvendam Dominae Aliciae Figadre in casu .
XXXIV.
S . I A C O B I D E C H I L E . - R E S T I T U T I O N I S I N I N T E G R U M E T COM-
PROMISSI.

Promotor Iustitiae:
F.
Bracci.
Dubia: I. An sit locus restitutioni in integrum contra sententiam

appellationis .
Et
quatenus
affirmative:
I I . An
Seminarium
obliga-
tione teneatur standi compromisso de quo agitur . I I I . An Seminarium

vel Dominus Labb vel uterque simul teneantur reficere Domino Zavala
damna, si quae eidem inlata fuerint in casu .
ACTA, vol.. XX, n. 2. 1-2-928
50
Sententia diei 25 Iulii: A d I Affirmative; ad II Negative et ad

mentem. Mens est quod, nisi damnum Seminarii iuribus obveniat ab Archiepiscopo cum coetu deputatorum iudicandum, expedit promissionem
actori factam adimpleri, servatis de iure servandis. Ad I I I N e g a t i v e .
X X X V . M E C H L I N I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite defectus
consensus.
Turnus Rotalis: M. Massimi, Becanus, Ponens, I. Grazioli, A. W y n e n .
Defensor
Vinculi: I. Trezzi.
Advocatus:
N.
Ferrata.

X X X V I . R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite defectus consensus.
Turnus Rotalis: F. Solieri, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei .16 Iulii: Negative .
XXXVII.
TRIMONII
V I C A R . APSTOL. OCEANIAE CENTRALIS. - NULLITATIS MA-
Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo.

Vinculi Defensor deputatus: I.
Brocco.
T.
Ragusa.
Dubium: An eonstet de matrimonii nullitate in casu .

Sententia diei 23 Iulii: Affirmative.
XXXVIII.
BONONIEN. - F I N I U M PAROCHIALIUM.

Advocati: V. Sacconi, D. Lazzarato pro convento ex mandato gratuiti patrocinii.
Dubia: I. An controversum territorium spectet paroeciae SS. Vitalis et Agricolae, vel potius paroeciae S. Sigismundi, in casu. I I . Quaenam
et cui debeatur restitutio pro iuribus parochialibus interim exercitis supra
controversum territorium, ad normam decreti Ordinarii Bononien., diei
31 Martii 1925, in casu .
Sententia diei 25 Iulii: A d I Negative ad primam partem; Affirmative ad secundam; seu controversum
S. Sigismundi. Ad II Provisum in I .
territorium spectare paroeciae
51
S. "Romana Bota
X X X I X . X. X. - DIFFAMATIONIS.
Videntibus omnibus:
M. Massimi, Becanus, Ponens.
Promotor Iustitiae: F. Bracci.

Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: V. Sacconi, A. Pericoli.
Dubia: I. An constet de diffamatione ex parte Sac. X et i contra
Sac. N. ita ut sit locus retractationi in casu. I I . A quonam expensae
primi iudicii sint solvendae in casu .
Sententia diei 28 Iulii: Ad I negative. Ad II, expensas esse compensandas .
XL.
TREVIREN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano.

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Sententia diei 30 Iulii: Negative .
XLI.
N. N. - R E C U P E R A N D A E
POSSESSIONIS.
Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, F. Morano, A. W y n e n .

Promotor Iustitiae:
F.
Bracci.
Advocati: V. Sacconi, H. Benvignati.

Dubium: An sententia Rotalis diei 23 Ianuarii 1926 sit confirmanda
vel infirmanda, pro parte qua edixit pretium emptionis aedium solvi
debere in numerata pecunia currentis valoris, in casu .
Sententia diei 30 Iulii: Confirmandam esse sententiam Rotalem
in casu .
X L I I . N. N. -
NULLITATIS
Turnus Rotalis:
M.
MATRIMONII
Massimi,
ex capite impotentiae viri.
Decanus,
Ponens,
H.
Quattrocolo,
F. Morano.
Advocatus:
Trezzi.
N. Ferrata.

Sententia diei 4 Augusti: Affirmative .
XLIII.
LUBLINEN. - NULLITATIS
MATRIMONII
Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, TJ. Mannucci, A. Jullien.

Vinculi Defensor: C. Conte.
Acta Apostolicae
Sedis -
X L I V . IS". X . - A P P R O P R I A T I O N S
Commentarium
INDEBITAE
Officiale
ET POENARUM.
Turnus Botalis: F. Parrillo, Ponens, P. Solieri, I. Florczak.

Promotor Iustitiae: F. Bracci.'
Advocati: A. Carabina; I. B. Ferrata, pro

gratuiti
convento
ex
mandato
patrocinii.
Dubia: I. An et quamnam summam Sac. N. V. adhuc debeat
Ecclesiae in casu . I I . An et quaenam poenae sint irrogandae Sac. X .

Sententia diei 9 Augusti: Negative ad utrumque .
X L V . B i T U R i c E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Botalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri, I. Florczak.
C.
Conte.
Advocatus: N. Ferrata.
Dubium: An sententia Botalis diei 27 Iulii 1926 sit confirmanda vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 9 Augusti: Sententiam esse confirmandam, seu constare de nullitate matrimonii in casu .
X L V I . V I C A R I A T U S APOSTOLICUS D E N I N G P O . - N U L L I T A T I S M A T R I M O -
NII ex capite vis et metus.

Turnus Botalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. W y n e n .
Advocatus
ex
I.
Stella.
mandato gratuiti patrocinii: B.
Pellegrini.
Dubium.: An constet de matrimonii nullitate in casu .

X L V T I. D R E P A N E N . - I U R I S P A T R O N A T U S .
Turnus Botalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo.

Promotor Iustitiae:
F.
Bracci.
Advocati: O. Giusino, H. Benvignati.

Dubia: I. An Municipium Montis S. Iuliani gaudeat iure patronatus in Ecclesia S. M. Virginis loci di Custonaci vi Bullae Gregorii X I I I
a. 1574 aut alio canonico titulo, in casu . Et quatenus affirmative: IL A n
irrita declaranda sit episcopalis clausula in decreto die 11 Aprilis 1909
de libera collatione novae paroeciae eiusque libera provisione in casu .
Sententia diei 10 Augusti: Affirmative ad primum: Negative ad
alterum dubium .
X L V I I I . B R I X I E N . - N U L L I T A T I S .MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Botalis: I. Florczak, Ponens, TJ. Mannucci, A. Jullien.
Vinculi Defensor Substitutus:
C.
Conte.
53
S. Romana Rota
I.
Stella.

XLIX.
A G E N N E N . - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo.

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I.
Stella.

Sententia diei 19 Octobris: Negative .
L.
SIGNINA. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Rotalis: T. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri.

C. Conte.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Sacconi.

Dubium: An sententia Rotalis diei 17 Iunii 1924 sit confirmanda,
Sententia diei 10 Novembris: Confirmandam esse sententiam Rotalem, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu .
LI.
OLOMUCEN. - NULLITATIS MATRIMONII
ex capite clandestinitatis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, A. W y n e n .

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: T.
Ragusa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii in casu.

Sententia diei 22 Novembris: Negative .
LH.
VARSAVIEN. - NULLITATIS
MATRIMONII

C.
Conte.
S.
Rzewnicki.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate in c a s u . '

Sententia diei 24 Novembris: Affirmative .
LIII. N. N. -
ex capite conditionis appositae.
Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri, F. Florczak.

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S.
Rzewnicki.
Dubium: An constet de matrimonili nullitate in casu .

Sententia diei 2 Decembris: Negative .
54
LIV.
CRACOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Officiale
ex capitibus vis et metus
et condicionis appositae contra substantiam.

Turnus Botalis: A. Jullien, F. Guglielmi, Ponens, F. Morano.
Vineuli Defensor Substitutus:
C.
Conte.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D.
Lazzarato.
Dubia: I. An sententia Eotalis diei 4 Iunii 1924 sit confirmanda

vel infirmanda, in casu . I I . An constet de nullitate matrimonii ex
capite condicionis appositae contra substantiam, in casu .
Sententia diei 3 Decembris: Ad I. Sententiam Rotalem esse confirmandam . Ad I I . Negative seu non constare de matrimonii nullitate,
in casu .
LV.
N.
N . - NULLITATIS
MATRIMONII
Turnus Botalis: F. Parrillo, Ponens, F. Solieri, I. Florczak.

C.
Conte.
Advocatus: Y. Sacconi.
Sententia diei 5 Decembris: Confirmandam esse sententiam Rotalem, seu: Constare de matrimonii nullitate in casu .
LVI.
TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Botalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, A. W y n e n .

Vinculi
Defensoris
Substitutus:
C.
Conte.
Advocati: V . Sacconi, N . Ferrata.

LVII.
N . N . - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Botalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Solieri.

Vinculi Defensoris
Substitutus:
C.
Conte.
Sententia diei 10 Decembris: Affirmative .
LVIII.
A L L A D E N . - NULLITATIS MATRIMONII
Turnus Botalis: I. Florczak, Ponens, IL Mannucci, A. Jullien.

Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia
diei 17 Decembris: Negative .
LIX. X. X. -
S. Romana Bota
55
Turnus Rotalis: M. Massimi, Decanus, Ponens, I. Grazioli, F. Guglielmi.

Vinculi defensor deputatus: I.
Stella.
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 21
Decembris: Sententiam
Rotalem esse
confir-
mandam, seu non constare de nullitate matrimonii, in c a s u .
LX.
N A N N E T E N . - NULLITATIS MATRIMONII
eoe capite vis et metus.
Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. W y n e n .

Vinculi
Defensor
Advocatus:
H.
Substitutus: C.
Conte.
Benvignati.

LXI.
R O M A N A . - NULLITATIS MATRIMONII

Trezzi.
Advocati: V. Sacconi, V. Pozzani.

vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 30 Decembris: Sententiam Rotalem esse confirmandam, seu non constare de matrimonii nullitate in casu . (Cfr. n. X X X V I ) .
II
Causae quae eodem anno 1927 transactae fuerunt, vel peremptae, vel
quae
absque
habuerunt:
definitiva
sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem
quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum
reiectionem.
I. N. N. - Nullitatis
matrimonii
ex
capite
impotentiae
viri,
coram
R . P . D . Guglielmi.
Decreto diei 11 Ianuarii, attenta actricis morte, acta reponi in Archivo
Ponens decrevit.
56
.
Acta Apostolicae
II.
MOGUNTINA. -
Sedis
Commentarium
Officiale
Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram
E. P. D. Solieri.
Cum
actrix nullum actum processualem posuerit ad appellationem
prosequendam,
decreto
diei la-
Ianuarii,
instantiam fuisse desertam,
R . P . D . Ponens declaravit.
I I I . N.
N. -
Nullitatis
matrimonii
ex
capite
impotentiae, coram
R . P . D . Florczak.
Attenta renunciatione procuratoris A d v o c a t i , audito v o t o R. Vinculi
Defensoris, R. P. D. Ponens, die 31 Ianuarii, renunciationis ipsius admissionem decrevit.
IV.
IACTEN. -
Reiectionis libelli, coram R . P . D . Florczak.
Ad normam Can. 1709 n. 3, S. R. R o t a m esse incompetentem in casu

Turnus decrevit die 14 Februarii.
V. IST. .N. - Nullitatis matrimonii ex capite defectus consensus, coram
R . P . D . Massimi, Decano.
Ad normam can. 1736, cum per biennium nullus actus processualis
positus fuerit, instantiam declaravit peremptam
R. P. D. Ponens diei
3 Martii.
VI.
UTINBN. -
Proprietatis coram R . P. D . Solieri.
Decreto diei 16 Martii, acta causae ad S. Congregationem Concilii

R. P. D. Ponens mitti iussit.
V I I . S.
IACOBI
DE
CHILE. -
Iurispatronatus
seu
institutionis,
coram
R . P . D . Solieri.
Cum constet d e - m o r t e actoris, cumque agatur de iuribus quae non
transeunt ad heredes, acta poni in Archivo, die 1 Aprilis., R. P. D. Ponens
decrevit.
VIII.
ZAGRABIEN.
Nullitatis
matrimonii
ex
capite
defectus
con-
sensus, coram R. P. D. Mannucci.

Attenta declaratione actoris n e c ipsum nec uxorem ad ulteriora
procedere v e l l e acta poni in Archivo ( c . 1740 n. 2, 1741) die 8 Aprilis,
R . P . D . Ponens decrevit.
TX.
KATOVICEN. -
Competentiae coram R . P . D . Grazioli.
Audito Promotore iustitiae, visis cann. 1554 et 2341 actorem iure agendi
apud Ecclesiasticum Tribunal de eadem causa quam cum Katowicensi
Vicario Generali habet, decreto diei 7 Maii, Ponens privatum declaravit.
S. Romana lota
57
X . X . X . - Diffamationis coram R . P . D . Parrillo.

Attenta renuntiatione instantiae ab actore facta eiusque acceptatione
a b altera parte, R . P . D . Ponens, a d normam Can. 1 7 4 0 n . 2 , eam admisit
et actorum fasciculum in Tribunalis archivo reponi mandavit die 27 Maii.
X I . X. X. - Nullitatis
matrimonii
ex
capite
conditionis
appositae,,
coram R . P . D . Jullien.
Die 1 Iunii, acta i n Archivo reponi R . P . D . Ponens mandavit o b
defectum prosecutionis appellationis.
XII.
VELITERNEN. -
Crediti coram
P.
R.
I).
Solieri.
Causam per compositionem inter partes finem habuisse R . P . D .

Ponens die 10 Iunii declaravit.
XIII.
- ROMANA. -
Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram
R . P . D . Solieri.
Audito Vinculi Defensore, viso can. 1 9 0 3 , ulteriorem causae propositionem non esse admittendam, die 17 Iunii Turnus decrevit.
XIV.
ZAGRABIEN. -
Separationis coram
R.
P. D . Grazioli.
Cum actor nullum omnino intra annum posuerit actum iudicialem,.

Ponens, decreto diei 18 Iunii appellationem peremptam declaravit.
XV.
D E AREQUIPA. -
Praecedentiae coram
R.
P. D . Parrillo.
Cum annus effluxerit ab interposita appellatione quin ullus actus p r o cessualis positus fuerit, ad normam Can. 1 7 3 6 appellationem ipsam, decretodiei 6 Iulii, Ponens declaravit esse peremptam.
XVI.
DESMOINEN. -
Nullitatis matrimonii ex capite disparitatis cul-
tus e t condicionis, coram R . P . D . Mannucci.

Auditis tum Vinculi Defensore tum Patrono appellantis, die 16 Iulii,
Ponens iussit acta trasmitti ad Supr. S. C. S. Officii, ad normam can. 2 7 4
3, servatis servandis.
X V I I . X . X . - Competentiae coram R . P . D . Grazioli.

Attento Episcopi decreto diei 9 decembris 1 9 2 5 , quo controversias
omnes contra suum Vicarium Generalem, introductas vel introducendas
sive
criminales
sive contentiosas
sibi
reservat, easque subtrahit iudi-
ciali Officialis iudicumque prosynodalium potestati, die 8 Augusti Turnus
58
Acta Apostolicae
decrevit acta
Sedis
Commentarium
Officiale
causae esse eidem Episcopo remittenda ut ad normam
Can. 1572 procedat, idemque utatur iure suo iuxta can. 1625 1.
XVIII.
PORTUS
HISPANIAE. -
Hereditatis coram R . P. D . Massimi,
Decano.
Cum a die concordationis dubiorum qui fuit decimus mensis novembris,
anni 1926, integer elapsus fuerit annus, per quem nullus actus processualis positus fuerit, appellatio decreto diei 11 Novembris declaratur deserta, ita ut sententia Rotalis, per appellationem oppugnata,
in rem
iudicatam transierit, ad normam can. 1736. Quod decretum, a patrono

Archiepiscopi Portus Hispaniae per appellationem oppugnatum, confirmavit Turnus, die 5 Decembris.
X I X . MEDIOLANEN.-PAPIEN. -
Appellationis coram R .
D . Parrillo.
P.
o
Audito Promotore Iustitiae h. S. Tribunalis, et attento I quod S. R.

R o t a cognoscit in secunda et ultima instantia causas quae per legitimam
appellationem ei deferuntur (Can. 1599 1, n. 1); 2 quod Promotori
Iustitiae Tribunalis primi gradus ius non est appellandi a sententia in
gradu appellationis lata, sed h o c ius privative spectat Promotori qui
huic alteri iudicio interfuit (Can. 1879, 1897 n. 1): die 19 Decembris
Ponens decrevit appellationem interpositam a Promotore Iustitiae Trib.
Mediolanensis adversus sententiam Trib. Papiensis, utpote illegitimam,
recipi non posse.
X X . NOVARIEN. -
Restitutionis in integrum coram R . P. D . Parrillo.
Cum nullus actus processionalis per biennium positus fuerit, Ponens

ad normam Can. 1736, die 30 Decembris, declaravit instantiam esse
peremptam.
Ex Cancellaria S. R. Rotae, 26 Ianuarii 1928.
L. S.
Sac. Tancredes Tani, Notarius.
S. Eomana Bota
59
III
Citationes
edictales
I
VLADISLAVIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (SWIECINSKI-GRUDZINSKA)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Mariae Grudzinska in

causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per
Procuratorem legitime constitutum in sede Tribunalis S. E. Rotae ( R o m a ,
Via della Dataria, 94) die 28 Februarii 1928, hora x i , ad concordandum
de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus rotalis per causae definitione:
An constet de nullitate matrimonii in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedictae Mariae Grudzinska curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
I. Grazioli, Ponens.
L. S .
Ex Cancellaria S. R. R o t a e , die 18 Ianuarii 1928.
Ioannes Ladelci,
Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marie Grudzinska

dfenderesse en cette cause, Nous la citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 28 Fvrier 928,
11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans ce cas'*
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance
du lieu de la rsidence de la dite Marie Grudzinska devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la prsente citation.
Acta Apostolicae
Sedis -
Commentarium
Officiale
II
KANEN.
NULLITATIS MATRIMONII (VAITCJSKAIT-VELT)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Iacobi Richard Veit, in

causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per
Procuratorem legitime constitutum, in
sede Tribunalis
S.
R.
Rotae
( R o m a , via delia Dataria, 94) die 10 Martii 1928, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem
designandam qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione:
An constet de nullitate matrimonii in easu.
habentes de loco commorationis praedicti Iacobi Rieh ardi Veit curare
L. g S.
<
F. Guglielmi, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Ianuarii 1928.

Ioannes Ladelci, Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Jacques Richard.

Veit, dfendeur en cette cause, Nous le citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 10 Mars 1928 12 heures,
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de
la cause devant la Rote.
Con$te-t~il de la nullit du mariage dans ee cas f
du lieu de la rsidence du dit M. Jacques Richard Veit devront, dans la mesure
61
Pontificia Commissio ad Codicis: canones authentice interpretandos
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO
AD CODTCTS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS
RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA

E m i Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice
interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, respondendum mandarunt ut infra ad singula:
I. -
D E CONFESSIONE R E L I G I O S A R U M
D. I. Utrum confessio religiosarum peracta extra loca, de
quibus
in canone 522 et in responso diei 4 Novembris 1920, sit tantum illicita, an

etiam invalida.
I I . An verbum adeat canonis 522 sit ita intelligendum ut confessarius advocari nequeat per ipsam religiosam ad loca confessionibus mulierum vel religiosarum legitime destinata.
R. Ad I. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam.
A d I I . Negative.
I I . - D E A B S O L U T I O N E I N PERICULO MORTIS
D. An absolutio in periculo mortis secundum canonem 882 limitetur

ad forum internum, an extendatur etiam ad forum externum.
R. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam.
I I I . - D E DISPENSATIONIBUS MATRIMONIALIBUS
D. An verba pro casibus occultis canonis 1045 3 intelligenda sint

tantum de impedimentis matrimonialibus natura sua et facto occultis,
an etiam natura sua publicis et facto occultis.
R. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam.
I V . - D E SUB D E L E G A T I O N E A S S I S T E N D I MATRIMONIIS
D. I. An vicarius cooperator, qui ad normam canonis 1096 1 a

parocho vel loci Ordinario generalem obtinuit delegationem assistendi
matrimoniis, alium determinatum sacerdotem subdelegare possit ad assistendum matrimonio determinato.
62
Officiale
I I . An parochus vel loci Ordinarius, qui ad normam canonis 1096

1 sacerdotem
determinatum
delegaverit
ad assistendum
matrimonio
determinato, possit ei etiam licentiam dare subdelegandi alium sacerdotem

determinatum ad assistendum eidem matrimonio.
E. Affirmative ad utrumque.
E o m a e , die 28 mensis Decembris 1927.
P. Card.
GASPAKRI,
Praeses.
L. j$j S.
Ioseph Bruno, Secretarius.
Diarium Romanae Curiae
63
DIARIUM ROMANAE CURIAE

Gioved, 12 Gennaio 1928, la Santit di Nostro Signore
ricevette in Udienza solenne Sua Maest Amantjllah, Re dell'Afghanistan.
SACRA CONGREGAZIONE DEI R I T I
Marted, 17 Gennaio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento
degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Emi Prelati Officiali e dei
Consultori Teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si tenuta
la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle
virt esercitate dalla Ven. Serva di Dio Maria Crocifissa di Rosa, Fondatrice
delle Ancelle della Carit, in diocesi di Brescia.
Marted, 24 Gennaio 1928, presso l'Emo e Emo Signor Cardinale Antonio
Vico, Ponente della causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo
di Dio Giovanni Bosco, Sacerdote, Fondatore della Pia Societ Salesiana e
dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice, si tenuta la Congregazione
dei Sacri Riti Antipreparatoria, per discutere il dubbio sopra due miracoli
che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile,
i quali vengono proposti per la sua beatificazione.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio X I , felicemente
13 Gennaio 1928. L ' E m o Signor Cardinale Enrico Lpicier, Membro della
Sacra Congregazione dei Seminari e delle Universit degli Studi.
Il Revmo Sig. Carlo Fontaine, della Congregazione della

Missione, Consultore del medesimo sacro Dicastero.
20
Il Revmo Monsig. Francesco Morano, Consultore della Sacra

Congregazione del Concilio.
-64

NOMINE
Con Biglietti di S. E. Bma Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I ,
Camerieri
Segreti Soprannumerari di S. S.:
23 Novembre 1927. Monsig. Andrea Kuczka, dell'archidiocesi di Bucarest.

5 Dicembre
Monsig. Domenico R. Garcia, dell'archidiocesi di Santa Fe.
4 Gennaio 1928. Monsig. Giovanni Babbi (Geziret).

16
Monsig. Luigi Traglia (Roma).
18
Monsig. Andrea Wagner, dell'archidiocesi di Praga.
Monsig. Antonio Polz, della medesima archidiocesi.

Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. S.:
16 Dicembre 1927. Monsig. Amedeo Ponz y Martnez, dell'archid, di Varsavia.

14 Gennaio 1928. Monsig. Giovanni Zender, dell'archidiocesi di Colonia.
18
Monsig. Bonaventura Vidalli, della diocesi di Concordia.

24
Monsig. Paolo Mazzeo, della diocesi di Bovino.

Cameriere d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di 8, S.:
19 Gennaio 1928. Il sig, Taddeo Stark, della diocesi di Katowice.
Cappellano d'Onore extra urbem di S. S.:
15 Gennaio 1928. Monsig. Carlo Colucci, dell'archidiocesi di Sorrento.
NECROLOGIO
7 Luglio 1927. Monsig. Lorenzo Stefano M. Monnier, Vescovo di Troyes.
70
Monsig. Giovanni Plaza y Garcia, Vescovo di Santander.

10 Settembre 1927. Monsig. Agostino Marre, Arciv. tit. di Melitene.
21
8 Ottobre
30
Monsig
Giacomo Klunder, Vesc. tit. di Selimbria.
Monsig. Pietro Giacomo Muldoon, Vescovo di Rockford.
Monsig. Giuseppe Freri, Arciv. tit. di Costanza.
24 Dicembre
Monsig. Becharah Chemali, Arciv. maronita di Damasco.
SI
Monsig. Antonio Alvaro Ballano, Vescovo di Zamora.
2 Gennaio 1928. Monsig. Giorgio Koletsi, Vescovo tit. di Sappa

13
Monsig. "Carlo Falcini, Vescovo di S. Miniato
15
Monsig. Giuseppe Medardo Kohl, Vescovo tit. di Samosata.
Annus XX - Vol. XX
Num. 3
1 Martii 1928

COMMENTARIUM OFFICIALE
MODUS V I V E N D I
INTER
SANCTAM SEDEM ET R E M P U B L I C A M CECOSLOVACHUM
I. - Le Saint-Sige et le Gouvernement Tchcoslovaque sont d'accord

sur le principe qu'aucune partie de la Rpublique Tchcoslovaque ne dpende d'un Ordinaire dont le sige se trouverait hors des frontires de l'Etat
tchcoslovaque, de mme qu'aucun diocse de Tchcoslovaquie ne s'tende
au del des frontires du pays. Le Saint-Sige et le Gouvernement Tchcoslovaque se mettront d'accord au sujet de la nouvelle dlimitation et de la
dotation des diocses. Pour prparer cet accord deux Commissions, indpendantes l'une de l'autre, seront organises dans le dlai de deux mois:
la premire forme par le Saint-Sige et compose de dlgus de tous
les diocses intresss, sous la prsidence du reprsentant du Saint-Sige
Prague; la seconde forme par le
Gouvernement Tchcoslovaque et
compose de reprsentants des diocses intresss et d'experts.

I I . - L'administration des immeubles et des biens mobiliers ecclsiastiques en Tchcoslovaquie, qui sont actuellement conservs sous sequestre,
est provisoire, jusqu' l'accord mentionn dans l'article prcdent et est
confie une commission sous la prsidence de l'Episcopat de la rgion
intresse.
I I I . - Les Ordres et les Congrgations religieuses, dont les maisons se
trouvent en Tchcoslovaquie, ne dpendront pas des suprieurs des maisons
provinciales des mmes Ordres et Congrgations l'tranger. Si la cration
d'une province en Tchcoslovaquie est impossible, les dites maisons religieuses tchcoslovaques seront directement soumises la maison
generalice.
Les suprieurs provinciaux et les chefs des maisons religieuses dpendantes directement de la maison
ACTA, vol. XX, n. 3. 1-3-928.
generalice, seront sujets tchcoslovaques.

5
Acta Apostolicae Seis - Commentarium Officiale
66
I V . - Le Saint-Sige avant de procder la nomination des Archev1
ques et des Evques diocsains , des Coadjuteurs cum iure successionis

ainsi que de l'Ordinaire de l'arme, communiquera au Gouvernement Tchcoslovaque le n o m du candidat pour s'assurer que le Gouvernement n'a
pas des raisons de caractre politique soulever contre ce choix. Les Prlats susmentionns seront sujets tchcoslovaques.
On entend par objections de caractre politique toutes les objections
que le Gouvernement serait m m e de motiver par des raisons qui ont
trait la scurit de l'Etat, par exemple que le candidat choisi se soit
rendu coupable d'une activit politique irrdentiste, sparatiste ou bien
dirige contre la Constitution ou contre l'ordre publique du pays.
Le n o m du candidat, indiqu par le Saint-Sige au Gouvernement
ainsi que les pourparlers relatifs, resteront secrets.
Les dispositions au sujet de l'Ordinaire de l'arme n'entrent en vigueur,
qu'au cas o le systme du soin religieux exempt des soldats soit maintenu.
Dans ce cas on tiendra compte, en outre, des objections de caractre politique, aussi de celles ayant trait la position du candidat dans l'arme.
V. - Les dignitaires mentionns dans l'article prcdent, aprs la nomination du Saint-Sige, avant d'assumer leurs fonctions, prteront le serment de fidlit l'Etat Tchcoslovaque par la formule suivante: Iuro et
promitto sicuti decet Episcopum, fidelitatem Eeipublicae Cecoslovachae
necnon nihil me facturum quod sit contra salutem, securitatem, integritatem Eeipublicae .
V I . -^Le Gouvernement aura soin de conformer dans le plus bref
1
dlai les dispositions lgales en vigueur au prsent modus vivendi.
Huiusmodi Modus vivendi die 2 Februarii proxime elapsi vigere
incepit, quo
die
Emus Cardinalis a Secretis Status respondens Administro ab Exteris Negotiis Eeipublicae

Cecoslovachae,
communicanti
cum
Sancta
Sede
adprobationem
faciebat etiam ab Augusto Pontifice eundem Modum
Gubernii, certiorem
vivendi adprobatum fuisse.
hunc-
Acta Pii PP. XI
67
ACTA PII PP. XI

LITTERAE APOSTOLICAE
I
DISTRACTO TERRITORIO E VICARIATIBUS DE OUAGADOUGOU ET DE BAMAKO
ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE BOBO-DIOULASSO IN AFRICA
SEPTENTRIONALI.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Expedit, et Romanorum Pontificum D e cessorum Nostrorum usu institutoque receptum est, ut in illis christiani
orbis regionibus, in quibus christiana res feliciter adolevit, aucto pastorum
numero, christiani gregis bono satius provideatur. Iamvero c u m dilectus
filius Paulus Voillard, moderator generalis Societatis Missionariorum Africae, a Nobis nuperrime postulaverit, ut, inspecta magna amplitudine vicariatuum apostolicorum de Ouagadougou et de Bamako in Africa Septentrionali, curis commissorum Patrum Societatis ipsius, tam ab uno quam ab
altero vicariatu pars territorii distraheretur, ex qua independens Missio
constitueretur: Nos, collatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris
Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei momentis attente perpensis, quo catholicae Fidei
incrementum apud illos ethnicos, in quibus magna spes conversionem affulget, validius obtineatur, supernominati moderatoris generalis precibus ultro
libenterque concedendum existimavimus. Quae c u m ita sint, m o t u proprio
atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae
potestatis plenitudine, praesentium tenore, ex vicariatibus apostolicis sive
de Ouagadougou, sive de Bamako, partem territorii subtrahimus, ex qua
parte a dictis vicariatibus sic per Nos separata sive dismembrata, novam
effingimus apostolicam praefecturam, cuius limites sequentes esse volumus:
Ad occidentem, flumen Bagoe incipiendo a limite coloniae gallicae Litteris Eburnei
ad
confluentem usque huius flunxinis c u m flumine Bani.
Ad septentrionem flumen Bani usque ad limitem provinciarum San et

Tougan infra civitatem dictam Bienne, quae ad vicariatum apostolicum
de B a m a k o perget pertinere: deinde limes septentrionalis provinciae San
et limes inter colonias gallicas Sudan et Voltae superioris. Ad orientem,
limites orientales vice-provinciae Tougan, deinde flumen Volta Nigra. Ad
meridiem, limes septentrionalis coloniae gallicae Litteris Eburnei. Huic
68
Acta
novae praefecturae
Apostolicae
Sedis
- Commentarium
Officiale
apostolicae, supradictis limitibus definitae, nomen
facimus de Bobo-Dioulasso, eandemque pariter apostolica Nostra auctoritate Patrum Societatis Missionariorum Africae curis committimus.
Haec statuimus, decernentes praesentes litteras firmas, validas atque
efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus
sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt,
nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac
definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super
bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv
mensis Decembris, anno MDCCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPAREM,
a Secretis Status.
II
A B O L I T O MAGNO M A G I S T E R I O ORDINIS E Q U E S T R I S S. SEPULCHRI, OPUS A
P R A E S E R V A T I O N E F I D E I IN LOCIS SANCTIS A T Q U E ORDO EQUESTRIS S. SEP U L C H R I U N I U N T U R SUB U N I C O R E G I M I N E P A T R I A R C H A E H I E R O S O L Y M I TANI PRO TEMPORE RECTORIS ATQUE ADMINISTRATORIS PERPETUI EIUSDEM ORDINIS.
PIUS
PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Decessores Nostri Eomani Pontifices,

pro eo quo tenetur Apostolica Sedes sanctissimo officio regnum Iesu Christi
amplificandi, magnopere fovere debitisque laudibus honestare numquam
destiterunt quaecumque ad tuendam propagandamque catholicam Fidem
pertinerent. In h o c genere Nobis compertum est iam plures annos institutum esse Opus, cui praeest venerabilis frater Hierosolymitanus Patriarcha,
a Praeservatione Catholicae Fidei in Locis Sanctis nuncupatum, quod quidem multis modis catholicae religionis incremento ac tuitioni studet, et provehendis scholis, et utilibus scriptis in vulgus edendis, et coetibus circulisque habendis vel opportunae eruditionis vel honestae recreationis caussa;
de quo Nos Opere augendo multorum postulationibus et votis, quae non
semel Nobis adhibita sunt, concedere tempus esse ducimus. Equidem novimus in ipsius Operis a Praeservatione Fidei in Palaestina progressus sollerter incumbere Equits^ Ordinis Equestris Sancti Sepulchri, quem Decessor
Noster rec. mem. Pius Papa I X , anno MDCCCLXVHI, Litteris Apostolicis
sub anulo Piscatoris die x x r v Ianuarii datis, ad temporum mores accommodatum, sub regimine atque administratione Hierosolymitani Patriarchae
Acta Pii PP. XI
constituit, c u m iam Litterarum Apostolicarum tenore Nulla celebrior sub

die x x m Iulii anno MDCCCXLVII, atque Instructionis vi a S. Congregatione
de Propaganda Fide die x Decembris, eodem anno, datae, Patriarcha m e m o ratus pro tempore Equits Sancti Sepulchri instituendi iure polieret, quo
iure Custodes Terrae Sanctae e Familia Minorum Observantium Sancti
Francisci Asisiatis ante Patriarchalem Sedem Hierosolymitanam restitutam
fruebantur. Eo quidem tempore Equits Sancti Sepulchri, iam antiquitate
commendati, unius gradus erant; at, Litteris praefatis anni MDCCCLXVIII,
eosdem Pius Papa IX in tres classes divisit more ceterorum Equestrium
Ordinum, ita ut in posterum Ordo etiam Equester S. Sepulchri tribus
omnino constaret distinctis Equitum gradibus, nempe Equitum primae
classis seu a Magna Cruce, Equitum secundae classis seu Commendatorum,
et Equitum tertiae classis, qui omnes insigne quod proprium est Ordinis,
distincta ratione pro suo quisque gradu praeferre deberent. Postea
autem Pius Papa X , anno MDCCCCVII, die I I I Maii, Litteris suis sub anulo
concessit ut Equitibus secundae Classis seu Commendatoribus, secundum peculiaria promerita, alii nomismate honestati adderentur; Equits
vero omnes n o v o . Sodalitatis militari trophaeo, iuxta schema approbatum, simulque Cruce, quae quidem, ex vetere more delineata, a Pio P p . IX
statuta erat uti Ordinis insigne, decorari possent. Haec graduum distinctio Equitum Ordinis Eques tris memorati atque haec insignia hisce
etiam temporibus retinenda sunt, cum admodum apta videantur ad illos,
iuxta rationem eorundem meritorum, remunerandus, qui operam suam conferant ad promovendum sanctum frugiferumque Opus a Praeservatione
Fidei in Locis Sanctis, quod supra dilaudavimus. Quod sane propositum,
tantopere commendandum, ut facilius liceat assequi, volumus ut deinceps
Ordo Equester Sancti Sepulchri et praedictum Opus Praesentationis Fidei
in Locis Sanctis inter se coalescant, et quasi unum corpus seu institutum
efficiant, ab uno eodemque Patriarcha Hierosolymitano gubernandum.
Quare, Magno Ordinis Magisterio, quod Decessor Noster Pius P p . X Litteris Quam multa constituit atque uni Pontificis Summi personae reservavit, exstincto seu penitus abolito, decernimus ac statuimus ut iam
nunc, in posterum, non obstantibus Litteris Apostolicis supra memoratis,
quas pro hac parte nullius roboris declaramus, Equester Ordo Sancti Sepulchri, sub benigna protectione Apostolicae Sedis, ab auctoritate tantum
pendeat Patriarchae Hierosolymitani Latini pro tempore, qui proinde, qua
ipsius Equestris Ordinis S. Sepulchri Rector atque Administrator perpetuus,
tum plenum ac proprium regiminis ius habebit, tum instituendi novos
Equits facultate in posterum gaudebit. D u m autem praecipimus ut in
reliquis adamussim serventur quae tum Litteris Apostolicis Cum multa
70
Acta Apostolicae Sedis
Commentarium
Officiale
Pii P p . I X , quae tamquam verum hodierni Equestris Ordinis S. Sepulchri

fundamentum haberi debent, tuni Litteris Quam multa, Pii P p . X, statuta
sunt - d u m m o d o praesentium Litterarum tenori non contradicant - et ceteris quibuslibet Litteris Apostolicis, quae praeteritis temporibus Equestris
praefati Ordinis favore datae sint, vi omni destitutis; vehementer optamus
ut posthac dilaudata duo Instituta, Opus scilicet a Praeservatione Fidei
in Palaestina et Ordo Equester S. Sepulchri, sic ad unum corpus redacta
et sub directa administratione ac regimine Patriarchae Hierosolymitani
posita, sollerter ac naviter in Dominico agro excolendo laborent, uberrimosque salutis fructus assequantur. Interea, hanc benignitatis Nostrae
significationem tum Operis a Praeservatione Fidei in Locis Sanctis tum
Equestris S. Sepulchri Ordinis, quem sub benevola protectione Apostolica
continenter esse volumus, utilitati atque emolumento fore sperantes, coetuum memoratorum sociis omnibus atque ipsi in primis moderatori, caelestium munerum auspicem, benedictionem apostolicam in D o m i n o peramanter impertimus.
Contrariis non obstantibus quibuslibet, haec mandamus, decernentes
praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore,
suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere illisque ad quos
spectant seu spectare poterint nunc et in posterum plenissime suffragari;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane
fieri quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Ianuarii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
EPISTOLAE
I
AD
EGREGIUM
CONSILIO
VIRUM
VIRIS
TREMONIAE
GUILELMUM
CONVENTUI
KAISER,
DOCTOREM,
CATHOLICORUM
EX
CETEROSQUE
GERMANIA
DE
UNIVERSA
APPARANDO.
PIUS PP. XI
Dilecti filii, salutem et apostolicam benedictionem. Cum experiundo

iam compertum sit quantum conferant fidelium coetus ad Ecclesiae Sanctae utilitatem, idcirco non sine magna delectatione animi a vobis acce-
Acta Pii
71
PP. XI
pimus Conventum catholicorum L X V I e x Germania universa, favente quidem sollerti Paderbornensi Episcopo, Tremoniae propediem actum iri;
in ista scilicet industria Westfaliae urbe quae postremis hisce annis, sive
civium numero sive multiplici operum fervore valde sane succrevit. Profecto istic etiam ut ceterum ubique gentium misera omnino dudum
fuit condicio rerum; iamvero tam alacriter actuoseque elaborarunt Tremonienses catholici ut, pontificiis normis obsequentes, documento illi
praesertim sapientissimo Berum novarum inscripto, tenuioris populi necessitatibus omne genus opportune subvenirent. Cuius rei testes, praeter
valetudinaria et hospitales domus senibus recipiundis puerisque orbatis
parentibus alendis, paroeciae sane multae sunt recens conditae; quae
omnia c u m ad dolorem egestatemque levandam t u m ad fovendam pietatem non parum contulerunt hucusque et conferunt. H u c accedit quod
sacerdotes isti, exemplum imitati pientissimi illius Moguntini Episcopi
Gulielmi de Ketteler, varias easque egregias consociationes iam pridem
constituere, eo consilio ut una c u m fidelibus omnis ordinis et avitam religionem strenue tuerentur et varia caritatis opera sedulo proveherent.
Itaque futurum spes est ut novus iste Conventus insignis admodum evadat non m o d o ob catholicorum frequentiam sed etiam ob magni momenti
negotia quibus erit communiter consulendum. Siquidem nemo ignorat
qua morum
pravitate
errorumque
colluvie
laboret humana societas:
quamobrem id potissimum urgendum, ut boni omnes, foederatis viribus,

ut ipsi iam diu instituistis, et mentes veritatis lumine collustrent et animos, praesertim adulescentium, christiana sapientia imbuant ac virtute
corroborent. Aggrediamoli igitur rem tam frugiferam una cum sodalibus
qui istuc e Germania tota conventuri sunt, ac pergite sacra Ecclesiae
huiusque Apostolicae Sedis iura eo studio coniunctim tueri, quo utramque
semper prosecuti estis. Nos vero c u m vos t u m vestros in apparando congressu adiutores debita laude honestantes, opportuna Dei auxilia omnibus
imploramus ut res in magnam cedat istius populi utilitatem. Quorum caelestium munerum auspex itemque paternae benevolentiae Nostrae testis
apostolica sit benedictio, quam vobis, dilecti filii, iisque omnibus qui
conventui intererunt effuso animo impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x x v m mensis Augusti
anno MDCCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
PIUS P P . X I
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium' Officiale
II
AD EMUM P. D. GUSTAVUM, TIT. S. MARCI, S. R. E. PRESB. CARD. PIFFL, ARCHIEPISCOPUM
VINDOBONENSEM,
ET
RR.
PP.
DD.
ARCHIEPISCOPUM
SALISBURGENSEM CETEROSQUE AUSTRIAE EPISCOPOS: LITTERIS RESPONDET DE COMMUNI CONVENTU DATIS.
PIUS PP. X I
Dilecte fili
Noster et
venerabiles
fratres, salutem
et
apostolicam
benedictionem. Paterno sane animo libenterque oculos ad vos vertimus

qui Yindobonae iam coituri estis quo utilius dioecesium vestrarum necessitatibus, communiter deliberando, consulatis. Imprimisque magnam vobis
meritamque laudem
tribuimus
quod
in
calamitatibus
gravibusque in
angustiis omne genus praeclaro quidem pastoralis sollicitudinis et caritatis studio gregi vestro opitulati estis, eiusque fidem contra instituti cuiusvis religiosi civilis eversores strenue tueri contendistis. Itemque piis illis
ex utroque clero hominibus valde Nos gratulamur qui, boni pastoris partes obeuntes, sedulam vobis actuosamque operam navarunt. Verum quantopere est insuper elaborandum ut non m o d o christiana pietas bonique
mores ubique vigeant ac floreant, sed etiam ut mala atque damna sanentur
quae a quibusdam odii doctrinarumque f aliaeni in satoribus patrata sunt!
Nimium autem quantum alicubi, in urbe praesertim Eeipublicae capite,
factiones nonnullae dominantur, a quibus iniuste sane impeditur quominus
D e i Ecclesia iis fruatur beneficiis quae ipsimet Eeipublicae moderatores,
quos inter Urbanus Antistes eminet virtute usuque rerum praecellens,
pro religiosa iuvenum institutione, pro patriae prosperitate et pace sapienter deerevere. Instandum est igitur ut iuvenes in scholis publicis christiana
doctrina imbuantur atque ad christianos mores rite informentur; siquidem
d u m iuvenilis aetas tanta errorum colluvie vitiorumque coeno circumvenitur, plurimum sane c u m Ecclesiae tum Eeipublicae interest ut ipsa in
spem melioris aevi succrescat. - A t q u e opportune, dilecte fili Noster et
venerabiles fratres, in conventu vestro, collatis consiliis, proponetis qua
ratione et via agendum sit lit fideles omnes, accuratius per consociationes
varias foederati, quasi sacrum confertumque agmen, ductu quidem Episcoporum, ad optabilia ccpta in qualibet catholicae actionis parte assequenda
procedant. Iamvero ne vos praetereat quantam, hac maxime aetate, in
b o n u m in malum sint nactae vim ephemerides adsimilesque in vulgus editae scriptiones. Quoniam autem ad pravas opiniones disseminandas m o -
73
Acta Pii PP. XI
resque corrumpendos eis mali homines abutuntur, vestrarum esse partium

existimetis eisdem uti ad populi vestri salutem; fit enim per bonas ephemerides et alia huiusmodi scripta ut, pedetentim disiectis erroribus, erigantur
animo catholici ad iustitiam fidemque aperte profitendam. - Illud denique,
in quo curas vestras versari cupimus, h o c est ut christianae vitae usum in
populo exeitetis, eum praesertim hortando ut diem festum sanctificet:
beatus est enim populus cuius Dominus
Deus
eius. Fidenter, dilecte fili
Noster et venerabiles fratres, proposita haec sancta urgete; etenim Studium, quo vos enitetis, in id conferet ut plenius feliciterque Christi regnum
in terris stabiliatur. Nos autem divitem in misericordia D e u m precantes
ut vobis vestrisque, qui in acie versamini, opportuna auxilia praebeat,
in horum auspicium itemque in paternae benevolentiae Nostrae testimonium, vobis, dilecte fili Noster et venerabiles fratres, singulisque gregibus unicuique vestrum commissis, apostolicam benedictionem amantissime in Domino impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Novembris anno
MDCCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
PIUS PP. X I
III
AD EMUM
P.
D . I O A N N E M BAPTISTAM, T I T .
SANCTAE
MARIAE
TRANSPON-
T I N A E , S. R. E. PRESB. C A R D . N A S A L L I ROCCA, ARCHIEPISCOPUM B O N O NIENSEM:
QUEM L E G A T U M
MITTIT
FORUM LIVII
A D SOLEMNIA
SACRA
ICONIS B . M . V . A B I G N E .
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Quam
praecellenti semper impensoque cultu Virginem Matrem Sanctissimam, ob
eius beneficia fidelibus opportune allata, Italorum gens venerari consueverit, aperte sane testatur historia; nec est autem qui ignoret passim per
Italiae regiones caelestem Reginam tamquam suae gratiae thronum collocavisse, ut dixeris nullam ibidem esse urbem oppidumve ubi Marialis
aedes proprio quidem decorata titulo desideretur. Ita Foroliviensis civitas de mira illa Mariae imagine gloriatur, quae ob eam rem ab Igne est
appellata quod, cum domus tota, in qua sita erat, flammis incensa esset,
ipsa tantum, quamvis in charta per xylographiam depicta, incolumis evasisse traditur. Laeto igitur animo nunc comperimus sollemnia sacra stu-
74
diose in F o r o Livii iam apparari, quinto exeunte saeculo ex quo mirum

factum evenit. Qua in commemoratione non exiguam profecto pietatem
perspicere licet quam a maioribus acceptam Forolivienses cives habent
erga augustam illam Imaginem, quamque post tantas temporum rerumque
vicissitudines, veluti patrimonium sanctum, integram servant. Nos autem,
quibus nihil suavius est quam religionem fovere erga Virginem benignissimam, libenter Foroliviensium votis favemus, Pontificium scilicet Legatum illuc mittendo, qui celebrationis illius splendorem exaugeat. Quapropter te, dilecte fili Noster, hisce Litteris ehgimus qui, Nostram personam
gerens, nomine et auctoritate Nostra caeremoniis sacris praesideas, non
dubitantes quin digne id munus obiturus sis. Ac futurum confidimus ut.
Foroliviensis populus, qui animo t a m praeclaro ingenioque nitet, cotidie
magis, caelesti auspice Patrona, in fide illa proficiat quae nullo non tempore a p u d ipsum religiosae et civilis prosperitatis causa fuit et altrix.
Interea, quo uberior fiat animarum fructus, 'facultatem tibi damus ut,
benedictionem adstantibus nomine Nostro largiaris, plenam eisdem admissorum veniam proponens, statutis Ecclesiae condicionibus lucrandam.
Caelestium autem conciliatrix donorum apostolica sit benedictio, quam
tibi, dilecte fili Noster, sollerti Foroliviensi Episcopo, gregibusque utrique
vestrum commissis amantissime in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Ianuarii anno
MBCCCCXXvin, Pontificatus Nostri sexto.
PIUS PP. X I
Suprema S.
Congregatio
S.
Officii
75
ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACEA CONGREGATIO S- OFFICII
i
D E COMPETENTIA I N CAUSIS M A T R I M O N I A L I B U S
DUBIA
Propositis Supremae huic Sacrae Congregationi Sancti Officii sequentibus dubiis:
I. Utrum in causis matrimonialibus acatholicus, sive baptizatus sive
non baptizatus, actoris partes agere possit.
I I . Utrum in quibuslibet causis matrimonialibus inter partem catholic a m et partem acatholicam, sive baptizatam sive non baptizatam, quocumque m o d o ad Sanctam Sedem delatis, Suprema Sacra Congregatio
Sancti Officii exclusivam habeat competentiam.
Feria IV, die 18 Ianuarii 1928
E m i ac R e v m i Di Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito R R . D I ) . Consultorum v o t o , respondendum decreverunt:
- Ad I: Negative, seu standum Codici I. C, praesertim can. 87. Siquidem autem speciales occurrant rationes ad admittendos acatholicos ut
actores in huiusmodi causis, recurrendum ad Supremam Sacram Congregationem Sancti Officii in singulis casibus.
Ad I I : Affirmative, habita praesertim ratione can. 247 3, et salvo
o
praescripto can. 1557 1, I .

Et feria V, die 26 eiusdem mensis et anni Ssmus D. E". D. Pius divina
Providentia P p . XI in audientia R. P. D. Assessori Sancti Officii impertita,
relatam Sibi
E m o r u m Patrum resolutionem approbavit, confirmavit et
publicari mandavit.
D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 27 Ianuarii 1928.
Aloisius Castellano, Supremae S. G. Saneti Officii Notarius.
76
II
DECRETUM
D A M N A T U R OPUS C U I T I T U L U S L E " D A N G E R , , D E L ' A C T I O N F R A N A I S E .
In GeneraK Congregatione Sancti Officii, habita Feria I V , die 1 Februarii 1928, E m i ac R m i Di Cardinales rebus fidei et morum tutandis
praepositi, c u m compertum habuerint librum recentissimum, cui titulus :
P A U L COURCOURAL,
Le. Danger de V Action Franaise. En rponse
Monsieur Maritain. - Editions Rupella, Charles Milln, La Rochelle 1928

propugnare ideas ac res iam proscriptas, decreverunt ad hunc librum
extendi iam latam condemnationem eumdemque in Indicem librorum
prohibitorum esse inserendum.
Et insequenti feria V, die 2 Februarii 1928, Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia Papa X I , in audientia R. P. D. Assessori Sancti Officii
impertita, relatam
Sibi Emorum
Patrum
resolutionem
approbavit et
publicandam iussit.
Datum Romae, ex aedibus Sancti Officii, die 3 Februarii 1928.
Aloisius Castellano, Supremae S. G. Sancti Officii Notarius.
SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i
Ssmus Dnus Xoster Pius divina Providentia P p . XI successivis decretis
Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de
n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum:
23 Decembris 1927. Cathedrali Ecclesiae Aprutinae praefecit R. P. D.
Antonium Micozzi, hactenus Episcopum titularem Caesareae Philippi.
27 Ianuarii 1928^ Cathedrali Ecclesiae Tuguegaraonensi, R. P. D.
Constantium Jrgens, e Congregatione Cordis Immaculati B. M. V., de
Scheut.
Titulari episcopali Ecclesiae Constantiensi in Arabia, R. P. D. Gregorium Diamare, A b b a t e m nullius Montis Casini et Praelatum Athinesem.
77
S. Congregatio Consistorialis
29 Ianuarii. Metropolitanae Ecclesiae Ottawiensi, E. P. D. Ioan-,

nem Porbes, hactenus Episcopum Joliettensem.
1 Februarii.
Cathedrali
Ecclesiae Sancti Germani de
Eimouski,
E, D. Georgium ourchesne, canonicum honorarium cathedralis ecclesiae

Mcoletanae.
10 Februarii. Cathedrali Ecclesiae Bockfordiensi, E. P. D. Eduardum Hoban, hactenus Episcopum titularem Coloniensem.
Cathedrali Ecclesiae Winonensi, E. P. D. Franciscum Kelly, hactenus Episcopum titularem Mylasensem.
15 Februarii. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tarsensi, E. D. Petrum Ciriaci, Antistitem Urbanum, Subsecretarium Sacrae Congregationis
pro Negotiis Ecclesiasticis
Extraordinariis, deputatum Nuntium Aposto-
licum in echoslovachia.
16 Februarii. Titulari episcopali Ecclesiae Selymbrianae, E. P. Salvium Huix Miralpeix, Praepositum Oratorii Vicensis, deputatum
admi-
nistratorem Apostolicum Ibusensem.

18 Februarii. Titulari Episcopali Ecclesiae
Hipponensium
Diarri-
torum, E. P. Stephanum Fourcadier, Societatis Iesu, deputatum Vicarium

' Apostolicum de Tananarive.
Titulari episcopali Ecclesiae Maximianensi, E. P. Gustavum Deswazires, e Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes,
deputatum
Vicarium Apostolicum de Pakhoi.

Titulari episcopali Ecclesiae Mylasensi, E. D. Laurentium Balconi,
e Pontificio Instituto a Ss. A p p . Petro et Paulo et a Ss. Ambrosio et
Carolo pro Missionibus ad exteras gentes, deputatum Vicarium Apostolic u m de Hanchungfu.
Titulari episcopali Ecclesiae Samosatensi, E. P, Valentinum Herrgott, e Societate
Parisiensi
Missionum
ad
exteras
gentes,
deputatum
coadiutorem cum iure futurae successionis, E. P. D. Ioannis Bouchut,

Vicarii Apostolici de Phnom Penh.
27 Februarii.
Ecclesiae
cathedrali
Tridentinae,
E.
D.
Attilium
Adinolfi, Antistitem Urbanum et Archipresbyterum ecclesiae cathedralis

Albanensis.
II
DESIGNATIONES ORDINARIORUM PRO APPELLATIONE IN SECUNDO
E. P. D. l o a c h i m Domingues De
GRADU
Oliveira, Archiepiscopus Floriano-
politanus, iuxta can. 1594 2 Codicis iuris canonici, designavit pro appellatione in secundo gradu Ordinarium S.
Sebastiani Fluminis
Ianuarii;
78
Commentarium
Officiale
R. P. D. Sanctinus Maria Dg, Silva Coutinho, Archiepiscopus Maeejensis, designavit Ordinarium Olindensem et Recifensem;
E. P. D. Helvetius Gomes De Oliveira, Archiepiscopus Mariannensis.
designavit Ordinarium de Pouso Alegre;
E. P. D. Augustus Alvaro Da Silva, Archiepiscopus S. Salvatoris in
Brasilia, designavit Ordinarium Ilheosensem;
E. P. D. Valentinus Zubizarreta et TJnamunsaga, Archiepiscopus S. Iacobi de Cuba, designavit Ordinarium Camagueyensem.
Quas designationes Ssmus Dominus Noster rescripto S. C. Consistorialis diei 17 Ianuarii 1928 adprobare dignatus est.
Item E. P. D. Emmanuel Da Silva Gomes, Archiepiscopus Fortalexiensis, designavit pro appellatione in secundo gradu Ordinarium Cratensem.
Quam designationem Ssmus Dominus Noster rescripto Sacrae Congregationis Consistorialis diei 24 Ianuarii 1928 adprobare dignatus est.
PE ECCLESIA ORIENTALI
PEOVSIO ECCLESIAE
Ssmus Dnus Noster Pius Divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae
Congregationis pro Ecclesia Orientali, diei 31 mensis I a n u a m anno 1928,
Cathedrali Ecclesiae Aleppensi Armenorum praefecit E. D. Georgium
Kurdighian.
79
S. Congregatio de disciplina Sacramentorum
SACRA CONGREGATIO
D E DISCIPLINA SACRAMENTORUM
i
MONTIS REGALIS IN PEDEMONTE
U T R U M P E R A G I SACRAMENTALIS CONFESSIO POSSIT ET S. COMMUNIO SUSCIPI
A F I D E L I B U S , QUOTIES E U C H A R I S T I A INFIRMIS A D M I N I S T R E T U R .
Ab Episcopo Montis Regalis in Pedemonte, fuerunt huic Sacrae Congregationi proposita pro eorum solutione sequentia dubia:
I. An fideles in montanis pagis habitantes, quoties ad infirmos Sacra
Eucharistia deferatur, possint Sacra Synaxi refici in loco sacro, vel etiam,
cum agatur de re tam sacra, in loco decenti et honesto qui in itinere
exstet, non valentes ea die ecclesiam petere?
I I . N u m S. Communio et Confessionis Sacramentum
administrari
possint iis, qui in d o m o infirmi versantur?

I I I . An administrari debeant in enunciatis circumstantiis iis qui aetate
sunt p r o v e c t i vel morbo laborant?
Emi ac R m i Patres Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, exquisito duorum
Consultorum v o t o ,
in
plenariis
comitiis
diei
22 Iulii 1927, re mature perpensa, respondendum censuerunt:

Ad I
u m
: .Affirmative, ad normam can. 869, iuncto canone 822 4,
seu d u m m o d o Ordinarius loci id concedat ad normam cit. praescriptionis,

scilicet pro singulis casibus et per m o d u m actus .
Ad I I
u m
et I I I
u m
: Quoad Communionem, provisum in primo; quoad
Confessionem, Affirmative, servatis servandis ad normam cann. 910 1,2,

et 909 1, 2 .
Pacta vero, die 29 Iulii insequenti, de his Omnibus relatione Ssmo
Dno Nostro Pio Papae X I , Sanctitas Sua resolutionem Emorum Patrum
adprobare dignata est.
D a t u m R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis de Disciplina
Sacramentorum, die 5 Ianuarii 3928.
g M. C A R D . L E G A , Episc. Tusculan., Praefectus.
L-
8 S.
D. Jorio, Secretarius.
80
Commentarium
Officiale
ADNOTATIONES
Agebatur hac in quaestione de montanis paroeciis dioecesis Montis
Regalis, in quibus pagi yel domus in agro disseminatae, procul a paroeciali
ecclesia distant. Accidit vero quandoque ut parochus sacrum Viaticum
aut Communionem ad infirmos in alpinis montibus degentes deferat.
Quid si bene valentes vel debiles, impediti quominus illo die ad ecclesiam accedant, in aliquo oratorio, vel, eo deficiente, in honesto decentique
loco Communionem suscipere et confessionem peragere cupiant?
Nullum adest dubium pio horum desiderio satisfieri posse, si parocho
iter agenti, ut Viaticum vel sacram Communionem ad infirmos deferat,
aliquod oratorium occurrat, in quo Missa litari valeat: n a m ad normam
can. 869 ibi Communio sumi potest ubi Missa celebrari licet.
Difficultas adesse potest si, deficiente oratorio, illam sibi ministrari
quis postulet in loco non sacro, etsi honesto et decenti, qualis esset, e. g.,
conclave alicuius domus instar oratorii decenter ornatum; vel quod ornari
possit si venia fiat ibi Missam litandi. Iamvero pio eiusmodi fidelium
desiderio consulit can. 822 4. Ibi enim edicitur: L o c i Ordinarius aut, si
agatur de d o m o religionis exemptae, Superior maior, licentiam celebrandi
e x t r a ecclesiam et oratorium super petram sacram et decenti l o c o ,
numquam autem in cubiculo, concedere potest iusta tantum ac rationa bili de causa, in aliquo extraordinario casu et per m o d u m actus . Quare
si in dictis paroeciarum Montis Regalis circumstantiis aut similibus,
loci Ordinarius sub clausulis in citato canone contentis licentiam celebrandi
Missam in aliquo conclavi concedere possit, et se concedere velle significet,
quamvis de facto Missae celebratio ob sacerdotis defectum non sequatur,
ibidem sacram Communionem distribui licitum erit.
V e r u m aliquando evenire potest ut parochus, urgente praefata necessitate, et fidelium instante desiderio, loci Ordinarium in eiusmodi adiunctis
adire haud queat. H u i c profecto i n c o m m o d o visum est remedium afferre
ordinarium can. 199, 1, quo statuitur: Q u i iurisdictionis potestatem
habet ordinariam, potest eam alteri ex toto vel ex parte delegare, nisi
aliud expresse iure caveatur. Ergo c u m in casu delegatio non prohibeatur, et agatur de ordinaria potestate, utpote quae Ordinarii ipsius officio
a iure adnectitur, loci ordinarius eamdem facultatem parochis sub iisdem
conditionibus delegare valebit.
Porro pro rei gravitate et ob arctos hmites quibus eadem potestas
vallatur, hanc Ordinarius delegare non debet nisi delegatus ea praestet
prudentia, ut delegata potestate non esse abusurum praevideri liceat.
81
Praeterea in delegationis actu probe explicari debet in quo consistat iusta

et rationabilis causa,; quinam habendus sit casus extraordinarius; et quom o d o concessio facta in certo casu non valeat pro alio casu, eisdem quoque
concurrentibus circumstantiis, sed concessio expresse renovanda erit.
In can. 822 4 autem non esse electam industriam personae seu, non
prohiberi delegationem, prouti in citato can. 199 2, patet, quia potestas
non conceditur personae Episcopi sed Ordinario loci, unde non prohibetur
delegatio quae non indulgetur v. g. in can. 1983, ubi ab ipso Episcopo
emittendum est v o t u m in causis matrimonii rati et non consummati.
II
E OMAN A. ET A L I A R U M
COMMUNIONIS I N F I R M O R U M
In plenariis Comitiis Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum habitis die 16 Decembris 1927 in Palatio Apostolico Vaticano,
proposito dubio: A n iudex causae iustae et rationabilis, prout ex Codicis
iuris canonici canone 847 requiritur, ut Sacra Communio privatim ad infirmos deferatur, sit quilibet sacerdos ministrans vel tantum Ordinarius
loci , E m i ac R m i Patres, re mature perpensa, respondendum censuerunt:
Negative ad primam partem; Affirmative ad secundam addita tamen
mente quae sequens est: Si ex communi experientia et opinione nullum
in dioecesi aut in aliquo particulari loco adsit inconveniens pro privata
delatione Sacrae Communionis ad infirmos, ab Ordinariis cavendum est
ne per regulas nimis praefinitas aut generales praecipientes publicam
delationem, vel per reservationem sibi factam dandi veniam in singulis
casibus deferendi privatim Sacramentum Eucharistiae, praepediatur infirmis solatium Communionis etiam quotidianae .
Quam responsionem Ssmus Dominus .Noster Pius P p . X I , in audientia
diei 19 Decembris 1927, audita relatione ab infrascripto Secretario eiusdem
Sacrae Congregationis facta, ratam habere et adprobare benigne dignatus est.
D a t u m R o m a e , ex Secretaria Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 5 Ianuarii 1928.
M.
CARD. LEGA,
Episc. Tusculan., Praefectus.
L.S.
D. Jorio, Seeretanus.
ACTA, vol. X X , n. 3. i-3-928.
Commentarium' Officiale
ADNOTATIONES
Quo plenius lata decisio nosci ac intelligi possit, praestat breviter recolere quae apud H. S. C. disputata sunt in praevio examine quoad praxim
deferendi, bis nostris temporibus, sacram Communionem ad infirmos. Ea
siquidem varia est secundum locorum et personarum circumstantias. In
Hispania, e. g., fere ubique sacra Communio ad infirmos, esto pietatis
causa, publice semper defertur, quod non evenit in quibusdam aliis
nationibus, praesertim si agatur de magnis urbibus, uti heic E o m a .
Codex iuris canonici, regulam statuens generalem, in can. 847 edixit:
Ad infirmos publice sacra Communio deferatur, nisi iusta et rationabilis
causa aliud suadeat. Eiusmodi lex de publice deferenda ad infirmos
sacra Communione clara est; et ratio decidendi evidens, et fidelibus omnibus probata. Attamen iustae et rationabiles causae, eodem perpenso
canone, aliquando suadere possunt, ut eadem sacra Communio privatim
deferatur. Quinam vero earumdem causarum iudex? L o c i Ordinarius vel
quilibet sacerdos'?
De his profecto ferendi iudicium quidam theologi et iurisperiti cuilibet
sacerdoti facultatem tribuerunt, innixi potissimum can. 849 1, edicenti:
Communionem privatim ad infirmos quilibet sacerdos deferre potest,
de venia saltem praesumpta sacerdotis, cui custodia sanctissimi Sacra menti commissa est .
H o r u m doctorum sententiam evulgarunt quaedam ecclesiasticae ephemerides, praesertim in locis Hispaniarum; propter quod nonnulli Ordinarii Hispani, putantes fuisse laesum suum ius, recursum ad S. Sedem
habuerunt.
Haec Sacra Congregatio, praevio opportuno R m o r u m Consultorum v o t o ,
quaestionem E E . P P . iudicio in plenariis Comitiis diei 16 Decembris 1927
subiecit, qui, re mature perpensa, responsum ut supra dederunt.
Eiusmodi responsum esse conforme legislatoris menti, non solum ex
multis incommodis quae sequerentur, si res arbitrio singulorum sacerdotum, saepe indole ingenioque discrepantium, relinqueretur, verum etiam
ex ipsis canonis 847 fontibus manifesto eruitur. Et re quidem vera, inter
ea quae in adnotationibus relato canoni additis sub n. 3 adducuntur, adest
etiam responsum a l i u ^ a b hac Sacra Congregatione in plenariis Comitiis
diei 20 Decembris 1912 datum. Haec erat quaestio: An Ordinarii per mittere possint ut mala affectis valetudine, qui d o m o egredi nequeant,
e t sacram
Communionem
ob
devotionem petant, quum praesertim
in aliqua paroecia plures petant, vel aliquis petat
frequenter, sacra
83
Eucharistia privatim seu non servatis praescriptionibus, ab Ecclesia

domum deferatur . Et responsum fuit: Affirmative ex iusta et rationa bili causa, servato saltem ritu proposito a Benedicto X I Y in Decreto
.Inter omnigenas, 2 Febr. 1744, 23, scilicet: Sacerdos stolam semper
habeat propriis coopertam vestibus; in saeculo seu bursa p y x i d e m recon dat, quam per funculos collo appensam in sinu reponat; et numquam
solus procedat, sed uno saltem fideli, in defectu clerici, associetur.
Nunc- eiusmodi Ordinariorum ius, authentice a Sacra Congregatione
recognitum, neque expresse, uti clare patet, neque tacite per canonem
849, qui specie tenus Ordinariorum iuri contrarius videtur, a Codice revocatum fuisse dicendum est. H i c enim canon sarta tectaque sacri principatus
iura supponit.
Unde si locorum Ordinarii, accedentibus iustis et rationabilibus causis^
sive ordinis generalis sive ordinis particularis, in universa, vel in aliqua
dioecesis parte diiudicaverint locum esse exceptioni in citato anone
contentae, cessat ius parochi a canone 848 1 statutum, et ius oboritur
cuiuslibet sacerdotis, ad normam can. 849 1.
Circa mentem ab Emis ac Emis P P . responso adiectam, ea clara
et gravis est. Quare E m i locorum Ordinarii, prae oculis habitis iustis
et rationabilibus causis a servanda lege excusantibus, tum pro casibus
generalibus, ob iniuriam temporum, tum pro particularibus, atque his
praesertim quae in plenariis Comitiis diei 20 Decembris 1912 rationes
decidendi fuerunt,
quaeque supra relatae sunt, sedulo
advigilare de-
bent ne in re tanti momenti finis ab Ecclesia intentus utcumque frustretur. Neminem enim latet, his nostris temporibus, sacram Communionem
etiam quotidianam christifidelibus summopere
commendari. Iamvero,
quis magis quam infirmus, ad ferendas morbi angustias, auxilio solatioque

tanti Sacramenti indigere dicendus erit?
Quamobrem E m i locorum Ordinarii, prudentia et caritate quibus
pollent, reverentiam sanctissimo Eucharistiae Sacramento debitam cum
infirmorum, praesertim
pauperum, necessitatibus,
duce aequitate, rite
componant.
Commentarium
Officiale
SACRA CONGREGATIO CONCILII

BLESEN.
MISSAE
PRO
POPULO
12 Novembris 1927
Q U A E S T I O . - Quandoquidem in Codice iuris canonici, can. 4 6 6 2
perspicue statuitur: P a r o c h u s qui, praeter propriam paroeciam aliam
vel alias in administrationem habeat, unam tantum debeat Missam pro
populis sibi commissis, diebus praescriptis applicare quae benignior
dispositio non omnino congruit veteri iuri (S. C C . , in Lucen., 26 Febr.,
1 2 Mart. 1 7 7 4 ) , cumque diebus praescriptis accenseatur profecto festum Patroni loci, u t confirmavit catalogus auctoritate S . H . C , 2 8 Decembris 1 9 1 9 denuo promulgata, quaestio orta est, num eadem benignior
dispositio can. 4 6 6 2 valeat necne de festis Patronorum quos singulae
paroeciae in administrationem ab eodem parocho habitae, diversis sane
diebus celebrent: ita quidem ut parochus in festo Patroni suae paroeciae
Missam universim pro ovibus sibi concreditis applicans, nulla alia obligatione applicandi gravetur in. festis Patronorum alterius vel aliarum paroeciarum quarum regimen gerat. Ad quaestionem hanc rite solvendam,
E. P. D. Episcopus Blesensis opportunas preces Sacro huic Consilio exhibuit, in quo, praehabitis Consultorum votis, concinnatum et disceptatum
fuit sequens dubium: Utrum parochus, qui, praeter propriam paroeciam,
alteram aut plures alias in administrationem habeat, teneatur Missam
applicare pro populo tantum die festo suae paroeciae, an etiam in festis
patronorum alterius vel ceterarum?
ANIMADVERSIONES. - 1. Neminem latet parochum teneri Sacrum pro

populo applicare omnibus dominicis aliisque festis de praecepto, etiam
suppressis, ad normam can. 4 6 6 . Sane per Codicem nihil in hac re a
disciplina hucusque vigente immutatum est, ut perspicue patet ex verbis
can. 3 3 9 1; idque expresse, confirmavit Pontificia Commissio ad Codicis
canones authentice Interpretandos, die 1 7 Febr. 1 9 1 8 , a d I I .
2. Catalogus autem festorum in quibus urget obligatio Missae; pro
populo applicandae exhibetur ab Urbano V I I I Const. Universa 1 3 Septembris 1 6 4 2 , addito postea a Clemente X I , Const. Commissi Nobis 6 D e -
S.
Congregatio
Concilii
85
cembris 1708, festo I m m . Concept. B. M. V. H a e c vero Sacra Congregatio

die 28 Decembris 1919 publici iuris denuo fecit ad hunc effectum indicem
festorum in universa Ecclesia suppressorum {A. A. 8., X I I , p. 42).
Inter praefatos dies recensetur quoque dies festus Patroni regni seu
status, et Patroni, sive dioecesis sive civitatis vel oppidi seu loci . At
nullatenus confundendus est Titularis ecclesiae cum Patrono proprie dicto.
Onus Missae pro populo applicandae eatenus urget, quatenus agatur de
Patrono proprie sumpto riteque delecto ad normam Decreti Urbani V I I I
diei 23 Mart. 1630. N a m S. Congregatio Bituum, in Briocen., 9 Maii 1857,
rescribendum censuit: Patronus loci proprie is est, quem certa civitas,
dioecesis, provincia, regnum, etc., sibi delegit velut singularem ad D e u m
patronum; servatis in eiusmodi electione regulis in Decreto s. m. Urbani V I I I diei 23 Martii 1630 statutis {Decreta auth., n. 3048).
3. Duplici ratione quis paroeciae regimini praefici potest: qua parochus
proprie dictus et qua oeconomus vel vicarius actualis (cfr. can. 451, 471,
472, 473). Ille in titulum paroeciam obtinet, hic in administrationem
tantum. Unde can. 451 1 ait: Parochus est sacerdos vel persona moralis
cui paroecia collata est in titulum cum cura animarum sub Ordinarii loci
auctoritate exercenda .
Porro qui paroeciam in administrationem, recipit, eadem iura easdemque obligationes habet, quae parocho proprie dicto competunt. N a m ex
can. 451 2 parochis aequiparantur cum omnibus iuribus et obligatioo
nibus paroecialibus et parochorum nomine in iure veniunt: I Quasi-parochi,

qui quasi-paroecias regunt, de quibus in can. 216 3; 2 Vicarii paroeciales, si plena potestate paroeciali sint praediti . Quae disciplina etiam ante
Codicem vigebat. Cfr. Bened. X I V , Epist. Encycl. Cum semper oblatas,
19 A u g . 1744.
Igitur qui paroeciam in administrationem obtinet, ut vicarius oeconomus vel actualis seu vicarius paroecialis qui plena potestate paroeciali
gaudet, omnes obligationes implere tenetur, quibus parochus proprie dictus
obstringitur, atque ideo Missam quoque pro populo applicare debet ad
normam can. 466.
4. Parochus duas vel tres paroecias eodem tempore regere potest, aliam
in titulum obtentam, aliam aut alias in administrationem. Iuxta veterem disciplinam, tot Missas pro populo applicare tenebatur iste parochus,
quot erant paroeciae ipsi in titulum vel administrationem collatae. Unde
Leo X I I I in Litteris Apostolicis In suprema, 10 Iun. 1882, ait: N o v i m u s
quidem Bomanas Congregationes Nostras aliud decrevisse de parochis
duas vel plures parochiales ecclesias aeque principaliter unitas gerentibus:
in quibus singulis singulae per dies /f estos Missae celebrentur et pro populo
86
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
applicentur necesse est . Cf. etiam S. C. C. in Cameracen. 25 sept. 1858 ;

S. C. de Propag. Fide, 17 Febr. 1792.
Quae disciplina hodie immutata est, quia ex praescripto can. 466 2 :
parochus qui plures forte paroecias aeque principaliter unitas regat, aut,
praeter propriam paroeciam, aliam vel alias in administrationem habeat,
unam tantum debet Missam pro populis sibi commissis diebus praescriptis
applicare . Haec verba, ut palam est, non sunt eo sensu intelligenda, quod
parochus onere Sacri faciendi p r o populo iam non teneatur quoad paroeciam
in administrationem obtentam, sed eo dumtaxat sensu accipienda sunt,
quod ipse una Missa, aliter ac antea, diebus praescriptis i. e. diebus
dominicis et festis de praecepto etiam suppressis, satisfaciat praedicto
oneri tum quoad paroeciam propriam tujn quoad paroecias in administrationem susceptas: pro populis commissis .
5. Obligatio Sacri pro populo faciendi non solum est realis, personalis
et localis,' verum etiam affixa diei determinatae, ut passim docent Auctores.
Card. Gasparri ait: Obligatio applicandi Missam pro populo adeo adnexa
est diei ut nequeat in alia die, loco diei praescriptae, adimpleri; non o b stante contraria consuetudine (Tractatus canonicus de Ssma Eucharistia,
I, n. 521); et recentiores docent: Onus Missae pro populo est... affixum
diei determinatae, quatenus Missa celebrari debet ipsis diebus dominicis
aliisque festis de praecepto, etiam suppressis, non autem aliis diebus
(Cappello,
Tractatus canonico-moralis de Sacramentis, I, nn. 250, 252).
Lehmkuhl: Obligatio est realis, personalis, localis, pro ipsis diebus, seu
obligatio est ut Missa celebretur... ipso die assignato (Theol, mor., I I ,
n. 263). Cfr. Bened. X I V , De sacros. Missae sacrificio, lib. I l i j cap. 9,
n. 9 s., S. C. C, inMelevitana, 9 April. 1892; S. E. C. in Fesulana, 26 Ian. 1771;
in Portugallen., 30 Maii 1867.
Codex nullam in hac re mutationem induxit, imo veterem disciplinam
diserte confirmavit. Iubet enim Sacrum pro populo fieri, non diebus quibuslibet arbitrio ipsius sacerdotis designandis, sed dominicis aliisque
festis diebus de praecepto, etiam suppressis (can. 339 1 ), nimirum diebus praescriptis (can. 466 2), et non aliis. Addit nonnisi ex Ordinarii
loci permissione, iusta de causa, fas esse, ut parochus Missam pro populo
alia die applicet ab ea qua iure adstringitur (can. 466 3 ) .
6. Quare, ad propositi dubii solutionem quod
attinet, si Patroni
eadem die recolendi occurrant, vel quatenus unus atque idem sit Sanctus
legitime qua Patronusâd normam Decreti Urbani V I I I designatus, vel
quatenus
Sancti designati qua Patroni sint quidem plures et distincti,
at ex legibus liturgicis eorumdem festum eadem die celebretur: tunc

parochus, unam Missam tantum pro populis sibi commissis applicare
8.
Congregatio
Concilii
tenetur, uti ex. gr. si dies festus de praecepto incidat in diem dominic a m (can. 339 2).
D u m , contra, si distincti sint dies in quibus occurrant festa Patronor u m recolenda, procul dubio parochus, qui praeter propriam paroeciam
aliam aut alias in administrationem habet, suae obligationi per unam tantum Missam nequaquam satisfacit, c u m in casu praescriptum can. 466
2 non applicetur; idcirco ipsis diebus assignatis, in quibus recolenda
occurrunt
festa eorumdem Patronorum, tenetur parochus Sacrum pro
populo applicare. Agitur sane, ut supra dictum est, de onere affioco diei
determinatae.
R E S O L U T I O . Porro in plenariis Sacrae Congregationis Concilii comitiis habitis die 12 Novembris 1927 in Palatio Apostolico Vaticano, E m i
Patres proposito suprascripto dubio responderi mandarunt:
Negative ad primam partem; affirmative ad alteram .
Pacta autem de praemissis Ssmo Dno Nostro Pio div. Prov. Pp. XI
relatione per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium, Sanctissimus in audientia diei 20 eiusdem mensis et anni, datam resolutionem
approbavit et confirmavit.
f Iulius, Episc. Lampsacen., Secretarius.
I
AKTCIEK".
BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . S E R V I D E I F R A T R I S B E N I L D I S , E
CONGREGATIONE SCHOLARUM C H R I S T I A N A R U M .
SUPER
DUBIO
An constet de Virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac

proximum; nec non de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Fortitudine ac
Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum,

de quo agitur?
Timorem Domini, qui initium sapientiae est, materno cum laete ebibit
V e n . D e i Famulus frater Benildes, quippe a prima aetate ad obitum usque
divinae legi addictus fuit, et nihil egit quod a religionis studio videretur
88
Commentarium
Officiale
aKenum. Humili in loco natus, mtra Claromontensis dioeceseos fines, ex

parentibus non divitiis sed christianis virtutibus praeditis, eorum praeceptis adhaesit tanto animi candore, ut qualis futurus esset puer haud obscure
ex prima eiusdem aetate perspici posset. Docilis, pius, obsequens, rerumque
divinarum studiosus scholas frequentare coepit, ingeniique sui tarditatem
diligentia et constantia devicit suosque coaevos in proficiendo superavit.
Saepe paterni gregis custodiam suscipere non erubuit, sed in agrorum solitudine sacros legere libros et caelestia contemplari maxime delectabatur.
V i x decennis, quum Fratres ex Scholis Christianis per vias Claromontensis
civitatis incedentes et Mariale Rosarium devote recitantes conspexisset,
tanta percitus est admiratione, ut ad idem amplectendum vitae institutum
se pertrahi experiretur. Re sedulo expensa coram D e o , mentem suam parentibus candide aperuit, iisdemque auctoribus ad vicinum pagum Rigodunum, ubi ipsi Fratres scholas habebant, profectus est. In sancto proposito
obfirmatus, inter tyrones cooptari enixe postulavit; quod paullo deinceps
assecutus est, atque in civitate Claromontnsi tyrocinium inivit; quo laudabiliter expleto, ad religiosa v o t a nuncupanda est admissus, ac subinde
ad pueritiae erudiendae munus obeundum variis in locis missus, eoque
naviter ac utiliter ubicumque est functus. Huiusmodi munus tamquam divinitus sibi creditum habebat, tantaque religione illud implere nitebatur, ut
omnium sibi animos devinciret. At ubi laudes amplissimas sibi comparavit,
in oppido algujo est consecutus, quo missus et unum ac viginti annos
moratus fuit, videlicet usque ad postremum vitae diem, alumnis puerisque
excolendis ac erudiendis omnino addictus. Arduum sane opus susceperat,
quo et magistri comparandi erant, et alumnorum mores expoliendi ac eruditionis et religionis praeceptis imbuendi. Isti numero frequentissimo confluebant, iidemque erant ex omni aetate, vel viginti quatuor annorum; ex
omni indole mobiles, acres, fervidi, quavis disciplina destituti, plerique
exleges, cuiusque magisterii ac freni impatientes. Ipse vero Dei Servus
plane intelligens praeclare de re tum sacra t u m civili promereri illos omnes^
qui iuvenibus ad pietatem et urbanitatem dirigendis studia sua curaeque totas convertunt, vitam laborosiorem alacritate maxima inivit, quam
abiectorum puerorum contumax et agreste ingenium numquam retardare
valuit.Inter haec alumnos suos docet verbo et exemplo; pueros omni caritate
complectitur, errantes monet, tepescentes obsecrat, peccantes increpat,
adhibita interdum ferula, quemadmodum eius loci ac aetatis usus ferebat.
In hac vero inferenda poena, ipse signo crucis se muniebat, et omnes qui
aderant ad recte agendum hortabatur. Christianarum omnium virtutum
ornamento praeditus eos fructus ex ministerio est brevi assecutus, quibus
S.
Congregatio
Rituum
89
copiosores v i x desiderari potuissent. Namque volupe videre erat, pueros

contumaces, agrestes, nulla religiosa aut urbana institutione cicuratos,
otio vitiisque per compita deditos, iam templa celebrare, sacrisque adstantes
et vultus totiusque corporis compositione, quae religionem cordibus alte
insitam ostenderet, et in admirationem raperet conspicientes. Iucundum
erat eosdem cernere ad caelestem D a p e m tanto animi fervore accedere, ut
vel ipse Servus Dei ad gratias agendas et usque ad fundendas lacrymas
moveretur. Omnes cuiusvis ordinis cives h o c adeo benefico viro-Eruebantur,
laudesque de eiusdem zelo augebantur in dies, quum eiusdem valetudo in
grave discrimen est adducta. N o n pavit ille, sed christianae religionis
cunctis solatiis refectus adventahtem mortem placidissime oppetiit. T u m
luculentius patuit, qua ipse in veneratione esset penes cunctos cives,
qui eum omnibus prosequi obsequiis sponte studuerunt.
Nonnullos, post annos de Caelitum honoribus eidem Servo Dei asserendis desiderium exarsit, conditisque Ordinaria auctoritate inquisitionibus,
ipsiusque scriptis rite expensis et probatis, die 21 Aprilis anno millesimo
nongentesimo tertio de Causa introducenda disceptatum est feliciter, signataque fuit Commissio, quae introductionis Causae nuncupari solet. Ceteris
iudicialibus quaestionibus absolutis, confectisque Apostolicis processibus,
quorum forma uti legitima rite recteque agnita et declarata fuit, Congregatio Antepraeparatoria super virtutibus in specie est habita die 10 mensis
Iulii anno millesimo nongentesimo decimo octavo in aedibus felicis recordationis Card. Dominici Ferrata, Causae relatoris. Labente anno millesimo
nongentesimo vicesimo secundo in Vaticana Congregationum aula Coetus
praeparatorius coactus est; novissime vero, die nempe vicesima nona mensis Novembris anni nuper elapsi de eiusdem Servi Dei virtutibus disceptatio
est instaurata in Conventu generali coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio
Papa X I , omnesque qui interfuere quum Reverendissimi Patres Cardinales,
tum huius Sacrae Rituum Congregationis Patres Consultores ex ordine
suffragia ediderant, atque unanimi assensione D u b i u m propositum a R e verendissimo Card. Antonio V i c o , Causae Ponente, propitio dirimendum
duxerunt. Beatissimus vero Pater, negotii gravitate perpensa^ suam sententiam in aliud tempus differendam censuit hortatusque est adstantes ut
precibus uberius caeleste lumen impetrarent.
Quum vero hisce diebus, in quibus apparuit gratia Dei Salvatoris omnibus hominibus, sententiam suam edicere statuisset, hodiernam laetissimam
diem, qua tres Sapientes D e u m puerum, stlla duce, adoratum perrexerunt,
selegit; atque sacris devotissime operatus, accersiri iussit Reverendissimum
Card. Antonium V i c o , Episcopum Portuensem et S. Rufinae, Sacrae Rituum
Congregationi Praefectum, causaeque Relatorem, una simul cum R. P. Ca-
Acta Apostolicae
90
Sedis -
Commentarium
Officiale
rolo Salotti, Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis. Quibus praesentibus, Pontificio solio assidens, solemni decreto sanxit: Constare
de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum, necnon
de, cardinalibus Prudentia,
Iustitia,
Fortitudine
ac
Temperantia earumque
adnexis, in gradu heroico, Ven. Servi Dei patris Benildis, ex Congregatione

Scholarum Christianarum, in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c autem decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae Rituum C o m
gregationis referri mandavit, o c t a v o idus Ianuarii, anno millesimo nongentesimo vicesimo o c t a v o .
g A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae,
S.
B.
C. Praefectus.
L. S.
II
DUBIA
CIRCA O R A T I O N E M SSMI S A C R A M E N T I IN MISSA
DCENDAM
Sacrae Rituum Congregationi sequentia dubia pro opportuna solutione proposita fuerunt, nimirum:
I. An Oratio Ssmi Sacramenti, extra tempus Orationis XL Horarum
dicenda sit in qualibet Missa quae celebratur ad altare, ubi Ssmum Sacramentum statim post Missam exponatur pro publica causa, d u m m o d o Missa
vel Commemoratio in Missa occurrens non sit de identico D o m i n i Mysterio?
I I . An praefata Oratio in eadem Missa, etiam occurrentibus Pestis
solemnioribus universalis Ecclesiae, recitanda sit semper sub altera conclusione, post Orationes a Rubricis praescriptas et ante Collectas a loci
Ordinario imperatas?
I I I . An extra tempus Orationis XL Horarum, perdurante per aliquod
tempus extra aliam sacram functionem expositione et adoratione Ssmi
Sacramenti'pro publica causa in omnibus Missis tam cantatis quam lectis
addi debeat Oratio Ssmi Sacramenti^ etiam occurrentibus Festis solemnioribus universalis Ecclesiae, d u m m o d o Missa vel commemoratio in Missa
occurrens non sit de identico Domini Mysterio, et exceptis Missis quae
in Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum celebrentur?
Et Sacra Rituum Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, omnibus perpensis ita rescribendum censuit:
S. Congregatio Rituum
91
Affirmative in omnibus, ad mentem Decreti Romana seu Instructio

circa Missas in Oratione HL Horarum celebrandas, diei 27 Aprilis 1927;
sed si Oratio Ssmi Sacramenti teneat l o c u m Missae votivae impeditae
de Ssmo Sacramento ex Apostolico Indulto concessae vel a loci Ordinario
pro re gravi et publica simul, causa praescriptae, dicatur sub unica conclusione c u m prima Oratione Missae.
Facta postmodum de his Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XI
per infrascriptum Cardinalem Sacrae R i t u u m Congregationi Praefectum
relatione, Sanctitas Sua resolutionem et mentem eiusdem Sacrae Congregationis ratam habuit, probavit, et servari mandavit. Die 11 Ianuarii 1928.
B A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae,
8. R. C. Praefectus.
L . S.
SACRA CONGREGAZIONE B E I R I T I
Marted, 31 Gennaio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta presenza del Santo Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri
Riti, nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori
teologi componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio
delle virt in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione della
Ven. Serva di Dio Elisabetta Canori-Mora, Madre di Famiglia, Romana, del
terzo Ordine della Ssma Trinit degli Scalzi.
Marted, 14 Febbraio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati Officiali
e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si
tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo
delle virt esercitate dalla Ven. Serva di Dio Paola Frassinetti,
Fondatrice
dell'Istituto delle Suore di S. Dorotea.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio X I , felicemente
10 Febbraio 1928. L'Emo Signor Cardinale Carlo Perosi, Pro-Segretario della
Sacra Congregazione Concistoriale.
Il Revmo P. Domenico Chauvin, O. P., Consultore della

Sacra Congregazione dei Riti.

10 Dicembre 1J927. L ' E m o Signor Cardinale Luigi Capotosti, Protettore della
Ven. Arciconfratemita del Ssmo Sacramento e dei
SS. Celso e Giuliano in Roma.
30
L ' E m o Signor Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore

dell'Ordine dei Minori.
7 Gennaio 1928. L ' E m o Signor Cardinale Aurelio Galli, Protettore delle Suore
Francescane della Famiglia di Maria del Terz'Ordine di San Francesco (Leopoli).
93
Assistente al /Soglio Pontificio:

18 Agosto
1926. Monsig. Elvezio Gmez De Oiiveira, Arciv. di Marianna.

Protonotari Apostolici
ad instar participantium:
19 Settembre 1927. Monsig. Francesco Urrejola, della diocesi di Santissima Concezione.

22 Novembre
Monsig. Eugenio Jomard, della diocesi di Rouen.
17 Dicembre
Monsig. Patrizio Verling, della diocesi di Perth.
6 Gennaio 1928. Monsig. Alfonso Gaudron, della diocesi di Chartres.

Prelati Domestici di 8. 8.:
12
Luglio
1927. Monsig. Augusto Ferreira dos Santos, dell'archidiocesi di

Rio Janeiro.
22 Novembre
Monsig. Leone Imbert, dell'archidiocesi di Parigi.
26
Monsig. Carmine Artaserse, della diocesi di Cotrone.
16 Dicembre
Monsig. Bernardo Fagan, dell'archidiocesi di Perth.
20
Monsig. Pietro Coffano, della diocesi di Novara.
28
Monsig. Timoteo Joyce, della diocesi di Clonfert.
Monsig. Tommaso Langau, della diocesi di Ardagh.
Monsig. Oscar Joliet, della diocesi di Gand.
29
Monsig. Carlo Margotti, dell'archidiocesi di Bologna (Roma).
3 Gennaio 1928. Monsig. Vilfrido Lebon, dell'archidiocesi di Quebec.
Monsig. Urbano Cruveiller, della diocesi di Mende.
Monsig. Marcellino Aiglon, della medesima diocesi.
Monsig. Pietro Ferrer Lutteras, della diocesi di Majorca.
26
Monsig. Ettore Carretti, dell'archidiocesi di Bologna.
ONORIFICENZE
L'Ordine dello Speron d'oro:
12 Gennaio 1928. A S. M. Amanullah, Re dell'Afganistan.
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
15 Dicembre 1927. A S. E. Antonas Smetona, Presidente della Repubblica di
Lituania.
2 Gennaio 1928. A S. E. Daniele Garcia Mansilla (Repubblica Argentina).
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:
13 Gennaio 1923. Al sig. Islambek (Afganistan).
94
II Cavalierato dell'Ordine Piano :

9 Dicembre 1928. Al sig. dott. Saverio Rodrguez Barros, dell'archidiocesi di
Santiago del Chile.
Al sig. Patrizio 'Irrarazaval, della medesima archidiocesi.
La Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :

12 Dicembre 1927. Al sig. Alberto Gnzales Brrazuris, dell'archidiocesi di Santiago del Chile
15 Dicembre 1927. A S. E. il sig. Agostino .Voldemaras, Ministro degli Affari
Esteri della Repubblica di Lituania.
A S. E. il sig. Jurgis Saulis, Inviato straordinario e Ministro
plenipotenziario
della
Lituania
presso
la
Santa Sede.
La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
15s Dicembre 1927. Al sig. don Silvio Crdenas (Columbia).
2 Gennaio 1928. Al sig. Elia Yaldes Tagle, dell'archid. di Santiago del Chile.
19
Al sig. Renato U. Levi (Roma).
La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile:

7 Novembre 1927. Al sig. barone Guglielmo van Voorst tot Voorst (Olanda).
2 Dicembre
Al sig. Giuseppe de Oleza y de Espaa, della diocesi di

Majorca.
Al sig. dott. Ludovico Mignault, dell'archid. di Montreal.
Al sig. dott. Ugo Ibsher (Germania).
14
Al sig. not. Osvaldo Bresson, della diocesi di Mende.
Al sig. Bernardo De Ligonnes, della medesima diocesi.
Al sig. dott. Ernesto De Framond, (Iella medesima diocesi.
Al sig. Augusto Deleuze, della diocesi di Chlons-sur-Marne.
19
Al sig. ing. Giacomo Marescalchi Belli (Roma).
30
Al sig. cav. Emilio Lejeune, della diocesi di Tamur.
3 Gennaio 1928. Al sig. Giorgio Bellerive, dell'archidiocesi di Quebec.

19
Al sig. arch. Roberto Consiglio (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :

13 Settembre 1927. Al sig. Giovanni Vaca, dell'archidiocesi di Olmtz.
Al sig. arch. Giuseppe Brach, della medesima archidiocesi.
1 Dicembre
Al sig. not. Giuseppe Chiodi, della diocesi di Orte, Civita-
Al sig. Alessandro Camilli, della medesima diocesi.
Al sig. Enrico Thouvard, della diocesi di Grenoble.
castellana e Gallese.
95
6 Dicembre 1927. Al sig. Pietro Boissier, della medesima diocesi.
Al sig. Luigi Bonnet-Eymard, della medesima diocesi.
14
Al sig. avv. Enrico Mangin, della diocesi di Chlons-surMarne.
Al sig. not. Renato Popelin, della medesima diocesi.
15
Al sig. Alfonso M. van den Donk, della diocesi di Rure-
19
Al sig. avv. Enrico Ksters, della diocesi di Haarlem.

Al sig. Pio P. Gk Ryffranck, della diocesi di Gand.
monda.
20
21
Al sig. Pietro Grandj acqut (Roma).
30
Al sig. Edoardo de Pierpont, della diocesi di Namur.
Al sig. Giorgio Everard, della medesima diocesi.
Al sig. Lodovico Delwart, della diocesi di Tournay.
3 Gennaio 1928. Al sig. Giorgio S. Vien, dell'archidiocesi di Quebec.
Al sig. Filiberto Langlois, della medesima archidiocesi.
Al sig. Luigi Pizzarro Espos, dell'archidiocesi di Santiago
Al sig. dott. Edoardo Vetzak, della diocesi di Szatmar.
Al sig. Giuseppe Genetay, della diocesi di Saint-Brieuc.
Al sig. Giovanni Maria Le Me, della medesima diocesi.
12
Al sig. Pietro Carello, dell'archidiocesi di Torino.
14
Al sig. Lodovico Lepoutre, della diocesi di Lilla.
Al sig. Giuseppe Wibaux, della medesima diocesi.
Al sig. Carlo Toulemonde, della medesima diocesi.
Al sig. prof. Claudio Nava, dell'archidiocesi di Modena.
21
Al sig. Giovanni Blum, dell'archidiocesi di Colonia.
24
Al sig. Giuseppe Boulang, della diocesi di Arras.
del Chile.
Al sig. Domenico Pre, della medesima diocesi.
Al sig. Giuseppe de la Porte, della medesima diocesi.
Al sig. Augusto Fremaux, della medesima diocesi.

Al sig. Pietro G. E. Truyen, della diocesi di Ruremonda.
La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa:
12 Dicembre 1927. Al sig. Giovanni Enrico Concha Subercaseaux, dell'archidiocesi di Santiago del Chile.
La Commenda con placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa:
15 Dicembre 1927. Al sig. Stanislao Girdvainis (Lituania).
20
Al sig. Giovanni Mayer, dell'archidiocesi di Olmtz.
La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa:

17 Novembre 1927. Al sig. Emilio Ruecker (Polonia).
20 Gennaio 1928. Al sig. Carlo Vossen, dell'archidiocesi di Colonia.
96
Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa:

12 Settembre 1927. Al sig. Leopoldo Bartos, delTarchidiocesi di Olmtz.
30 Novembre
Al sig. Francesco de Vecchis, dell'archidiocesi dell'Aquila.

NOMINE
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S.:
14 Gennaio 1928. Monsig. Francesco Schwerer, dell'archidiocesi di Colocza.
4 Febbraio
Monsig. Emanuele Mendes do Carmo, della dioc. di Guarda.
Monsig. Nazareno Eanieri, dell'archidiocesi di Perugia.
13
Monsig. Giovanni Neuhauser, della diocesi di Secovia.
Monsig. Alessandro Eoccati, dell'archidiocesi di Torino.
20
Monsig. Clemente Willging, della diocesi di Helena.
Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. :

23 Dicembre 1927. Il sig. Giovanni Raskob, della diocesi di Wilmington.
15 Febbraio 1928. Il sig. Samuele Cambiaghi, dell'archidiocesi di Milano.
Camerieri d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. :
14 Febbraio 1928. Il sig. Andrea Todini (Roma).
15
Il sig. Edoardo de Weydt, dell'archidiocesi di Vienna.

Cappellani Segreti d'onore di S. S.:
14 Gennaio 1928. Monsig. Eugenio Bhm, dell'archidiocesi di Colocza.

14 Febbraio
Monsig. Luigi Bury, della diocesi di Agria.
Monsig. Giuseppe Szentgyorgyi, della medesima diocesi.
NECROLOGIO
2 Gennaio 1^28. Monsig. Bernardo Herrera Restrepo, Arcivescovo di Bogot.
2 Febbraio
Monsig. Daniele Champavier, Vescovo di Marsiglia.
Monsig. Arturo Marchi, Arcivescovo di Lucca.
Monsig. Francesco do Eego Maja, Arcivescovo tit. di Nicopoli.
Monsig. Guglielmo Keating, Vescovo di Liverpool.
Annus XX - Yol. XX
2 Aprilis 1928
Num. 4

ACTA PII PP. XI

I
'
...
; ,
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE LINDI ERIGITUR IN ABBATIAM NULLIUS

O. S. B. CONGREGATIONIS A S. OTTILIA.
P I U S PP. X I
Ad futuram rei memoriam. N o n sine magna animi Nostri laetitia
comperimus in praefectura apostolica de Lindi in Africa Centrali, curis
concredita Patrum Congregationis Benedictinae Sanctae Ottiliae, christianam rem magna, favente D e o , incrementa suscepisse. Quare c u m dilectus
filius Norbertus Wber, archiabbas dictae Congregationis Benedictinae
Sanctae Ottilia, Nos enixis precibus flagitaverit ut praefecturam eandem
in abbatiam nullius dioecesis erigere dignemur: Nos, collatis consiliis c u m
venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardmalibus
negotiis Propagandae Fidei praepositis, quo Fidei christianae progressui
praefato in territorio aptius provideatur, laudati archiabbatis votis ultro
libenterque existimavimus adnuendum esse. Quae c u m ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, omnibus rei
momentis attento ac sedulo studio perpensis, praefecturam apostolicam de
Lindi in Africa Centrali, curis commissam Patrum Congregationis Benedictinae Sanctae Ottiliae, in abbatiam nullius dioecesis erigimus atque constituimus, c u m omnibus iuribus, honoribus, indultis ac privilegiis et praerogativis, quae Benedictinis abbatiis nullius ^dioecesis de iure competunt..
H a e c statuimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque
integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos spectant sive speACTA, vol. X X , n . 4 . 2-4-928.
7.
98
Commentarium
Officiale
ctare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam
secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
attentari contigerit. N o n obstantibus quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv
mensis Decembris anuo
MDCCCCXXvn,
P.

CARD. GASPARRI,
a Secretis Status.
II
P R A E F E C T U R A APOSTOLICA D E B E N A D I R E R I G I T U R I N V I C A R I A T U M A P O S T O L I C U M A MOGADISCIO D E N O M I N A N D U M .
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Rei christianae incrementum in dissitis regionibus multo Nos replet gaudio, atque ex apostolico munere, quo
fungimur divinitus, sollicito studio consulimus, ut in ipsis plagis ecclesiastica iurisdictio pro novensilium fidelium b o n o firmetur et constituatur.
I a m vero cum praefectura apostolica de Benadir in Africa Orientali, curis
Patrum Instituti Taurinensis B. Mariae Virginis a Consolata
concredita,
divina favente gratia, non parvos progressus Ultimis his annis habuerit,
ut uberes salutis fructus in territorio de quo supra feliciter iam suscepti
laetius augerentur, peropportunum visum est memoratam praefecturam in
apostolicum vicariatum erigere. Collatis igitur consiliis c u m venerabilibus
fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis omnibusque rei momentis attente perpensis, m o t u
proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque
Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium tenore, praefecturam apostolicam de Benadir in Africa Orientali in vicariatum apostolicum erigimus, eidemque n o v o vicariatui de Mogadiscio nomen facimus.
H a e c statuimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas,
integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse "ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv
mensis Decembris anno M p c c c c x x v n , Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
99
Acta PUPP. XI
III
DISTE ACT O TERRITORIO E VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE N ANYANG ET
DE KAIFENG IN SINIS ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SIN YANGCHOW.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Ex hac divi Petri Principis Apostolorum
cathedra, quam divinitus obtinemus, tamquam e sublimi specula in omnes
christiani orbis regiones, licet longo terrarum marisque spatio seiunctas,
oculos mentis Xostrae convertimus, et quae ibidem rei sacrae procurationi
melius gerendae faciant, atque in exploratam cedant Dominici gregis utilitatem, paterna sollicitudine auctoritate Xostra
apostolica interposita,
decernere maturamus. Iamvero c u m venerabilis frater Flaminius B elotti,

Episcopus -titularis Sufetulensis, et Vicarius Apostolicus de X a n y a n g in
Sinis, instanter X o s flagitaverit ut, ob territorium latissime patens suae
iurisdictioni subiectum et incolarum ibi commorantium multitudinem, suus
de X a n y a n g vicariatus divideretur et ex h o c territorio sic diviso et separato,
nova ad catholicam fidem provehendam conderetur praefectura apostolica,
Missionalibus e Congregatione Verbi Divini committenda; cumque iisdem
motus rationibus etiam venerabilis frater X o e Taccone, Episcopus titularis
Aradiensis et Vicarius Apostolicus de Kaifeng-fu, petierit ut duae subpraefecturae civiles ad suum vicariatum pertinentes, ab eodem seiunctae, novae
coniungerentur m o x instituendae praefecturae apostolicae; et venerabilis
frater Celsus Costantini, Archiepiscopus titularis Theodosiopolitanus, Delegatus Noster Apostolicus in Sinis, suum addiderit gravissimum suffragium;
Nos, collatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris' Sanctae Romanae
Ecclesiae, Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque
rei momentis attente perpensis, praefatorum Praesulum precibus ac votis
ultro libenterque concedendum esse existimavimus. Quae cum ita sint,
m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris,
deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore haec
quae sequuntur mandamus. Nimirum civiles subpraefecturas de Sinyang,
Loshang,
Chengyang,
Sintsai,
Jiming,
Sftangtsai, Kwangchow,
Kwangshan,
Shangeheng, KusMh, Sihsien, necnon tres subpraefecturas de Kioslian, Suiping et Siping a vicariatu apostolico de Nanyang separamus, sive dismembramus; itemque seiungimus sive dismembramus a vicariatu apostolico de
Kaif eng duas subpraefecturas civiles de Siangcheng et de ShenMu. Territorium autem t o t u m hoc, sexdecim civiles subpraefecturas continens, sic
100
Officiale
separatum sive dismembratimi a dictis duobus vicariatibus apostolicis, iu

n o v a m praefecturam apostolicam erigimus et constituimus, cui nomen facimus de Sinyangchow, et quam tradimus curis Missionalium Congregationis
Verbi Divini de Steyl: q u o d bonum, felix, faustumque in D o m i n o siet.
H a e c statuimus edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere
poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari, sicque rite iudicand u m esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si, quidquam
secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
D a t u m B o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv
mensis Decembris anno MDOOCOXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
EPISTOLAE
I
A D R . P . D . IGNATIUM VALDESPINO Y D I A Z , EPISCOPUM D E AGUASCALIENTES
I N M E X I C O ; O B X X V EPISCOPATUS N A T A L E M .
PIUS PP. X I
Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. Tristissimae sane Mexicanae Ecclesiae condiciones non m o d o prohibent quominus
faustum laetumque eventum, episcopatus nempe tui natalem quintum ac
vicesimum, ea qua par est sollemnitate, c u m clero populoque tuo amantissimo concelebres, sed - quod est maxime lugendum - minime sinunt ut
gregem tuum coram te, sicut iu aliis pastoralis vitae tuae memorandis
diebus, frequentissimum hac occasione videas, eumque paterne admodum ut solebas - alloquaris. Quantum exinde doloris boni omnes et Nosmet Ipsi
potissimum rcapiamus ob illam, quam divinitus gerimus, sollicitudinem
omnium Ecclesiarum, plane profecto intellegis. Dolemus equidem vehementer iniuriam tibi aliisque sacrorum Antistitibus inlatam; et preces supplicationesque D e o enixe adhibemus ut, Mexicanae Ecclesiae restituta pace,
optatissimus ille dies tandem elucescat, quo filii illius regionis, Nobis sane
carissimae, Pastores suos, iamdiu patriae finibus extorres, rvisant eosque
amplectantur.
Acta Pii PP. XI
101
Nolumus tamen recolenti tibi initi, viginti quinque ante annos, tui episcopatus memoriam, deesse peculiaris benevolentiae Nostrae testimonium.
Quam ob rem libenter damus ut, plenam admissorum veniam, usitatis
Ecclesiae condicionibus tu et grex tuus universus in eventu tam fausto
lucrari valeatis. Interea in doloris, quo angeris, solacium, apostolicam
benedictionem caelestium donorum conciliatricem, tibi, venerabilis frater,
clero populoque tuo, effuso animo impertimus.
D a t u m Eomae, apud Sanctum Petrum, die 1 mensis Octobris anno
PIUS PP. X I
II
AD R. D. NORBERTUM W E B E R ARCHIABEATEM MODERATOREM GENERALEM
CONGREGATIONIS OTTILIENSIS O . S . B . , A N N O E X E U N T E X X V E X QUO
REGIMEN G E R I T .
PIUS PP. X I
Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. Desiderium Nos
iam pridem tenebat benevolentiam tibi Nostram, ob praeclara tua merita
testandi; quod libenti sane animo in praesens facimus, anno exeunte
quinto et vicesimo ex quo ipse sapienter Congregationem istam moderari
coepisti. Etenim probe novimus quo semper calueris apostolatus ardore
in sacris promovendis missionibus quae, tamquam immensus laboris campus, Ottiliensis Familiae studio
demandatae sunt. Itaque factum est ut
feliciter quidem, te duce, eaedem missiones tam brevi tempore florescerent, c u m stationum missionaliumque numero tum multiplici ipsorum
actione; idque in difficultatibus omne genus, ut dixeris eo auctiora ipsa, D e o
favente, incrementa cepisse quo asperiora fuere impedimenta. Iamvero
mirum quantum in sanctis bis coeptis tua desudavit industria: non m o d o
enim tuum esse duxisti singulas missionum stationes, in Africa, in Asia,
in Philippinis Insulis
recensque in America, praesentem invisere sed
etiam,variis doctisque scriptis tam diserte praeconum fidei labores illustrasti, ut plurimorum civium studia ad christianum propagandum nomen
excitares. Quamobrem valde equidem tibi, de catholica civilique re benemerenti gratulamur, teque debita honestamus laude; eo magis quod, ob
alias tuas virtutes, magna apud omnes cuiusve ordinis cives opinione flores.
Perge, dilecte fili, exemplo alumnis tuis praeire, atque efficere ut ipsi
vestigia legiferi Patris perpetuo sequantur. Nos interea, quo augustior
102
itemque fructuosior fiat faustus eventus, .facultatem tibi damus ut, cum
malueris, sollemnibus sacris operatus, benedictionem adstantibus nomine
Nostro impertias, plenam eisdem admissorum veniam proponens, usitatis
Ecclesiae condicionibus lucrandam. Ac caelestium auspex munerum N o straeque voluntatis testis apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte
fili, tuisque sodalibus amantissime in D o m i n o largimur.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die xx mensis Ianuarii anno
MDOCCCXXViii, Pontificatus Nostri sexto.
PIUS PP. X I
Suprema S. Congregatio S.
Officii
103

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII
i
DUBIUM
DE REPRAESENTATIONE
SPIRITUS
SANCTI
SUB FORMA H U M A N A
Proposito Supremae huic Sacrae Congregationi Sancti Officii dubio:

An repraesentari possit Spiritus Sanctus sub forma humana sive c u m
Patre et Filio sive seorsim
Feria IV, die U Martii 192.8
E m i ac R m i Di Cardinales fidei et moribus tutandis praepositi, praehabito R R . D D . Consultorum v o t o , respondendum decreverunt: Negative.
Et insequenti feria V, die 15 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.
Pius divina Providentia Papa X I , in solita audientia R. P. D. Assessori
S. Officii impertita, relatam Sibi E m o r u m Patrum responsionem approbavit, confirmavit et publicandam iussit.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Sancti Officii, die 16 Martii 1928.
L. GB S.
A. Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius.
II
, DECRETUM
DE
CONSOCIATIONE
VULGO
AMICI
ISRAEL
ABOLENDA
Cum Supremae huius Sacrae Congregationis Sancti Officn iudicio subiecta sint natura et finis consociationis, cui nomen A m i c i Isral nec non
libellus, qui Pax super Isral inscribitur, a moderatoribus consociationis
idcirco editus et longe lateque diffusus ut eius indoles ac methodus publice
innotescerent, E m i Patres, fidei et moribus tutandis praepositi, laudabile
prae primis agnoverunt in ea propositum exhortandi christifideles ut D e u m
orent et adlaborent pro Israltarum ad R e g n u m Christi conversione. N e q u e
mirum si, hunc unice finem attendentes, ab
initio
consociationi illi
non solum plures fideles atque sacerdotes, sed etiam non pauci Episcopi
104
et D D . Gardinales
adhaeserunt. Ecclesia
enim catholica pro populo
iudaico, qui divinarum usque ad Iesum Christum promissionum depositarius fuit, non obstante subsequente eius obcaecatione, i m m o huius
ipsius obcaecationis causa, semper orare consuevit. Qua caritate permota
Apostolica Sedes eumdem populum contra iniustas vexationes protexit, et
quemadmodum omnes invidias ac simultates inter populos reprobat, ita
vel maxime damnat odium adversus populum olim a D e o electum, odium
nempe illud, quod vulgo antisemitismi nomine nunc significari solet.
Attamen, animadvertentes et considerantes consociationem A m i c i Israel
deinde rationem agendi inivisse ac loquendi a sensu Ecclesiae, a mente
SS. Patrum et ab ipsa sacra Liturgia abhorrentem, E m i Patres, praehabito
E E . D D . Consultorum v o t o , in Congregatione plenaria Feria I V , 23 Martii 1928, habita, consociationem A m i c i Israel abolendam esse decreverunt et de facto abolitam declararunt, atque praeceperunt ne quis in posterum audeat libros seu libellos scribere vel edere, qui huiusmodi erroneis
inceptis q u o m o d o c u m q u e faveant.
Et insequenti Feria V, die 22 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. S". D.
Pius divina Providentia P p . X I , in solita audientia E. P. D. Assessori
S. Officii impertita, relatam sibi E m o r u m Patrum resolutionem approbavit, confirmavit et publicandam iussit.
D a t u m Eomae, ex aedibus Sancti Officii, die 25 Martii 1928.
L. g S.
A. Castellano, Supremae S. C. S. Officii Notarius.
i
NUORENSIS
DECEETUM
Antiquam Galtellinensem dioecesim Apostolicis sub plumbo Litteris
Eam inter coeteras, diei 21 Iulii 1779, Pius f. r. P p . VI restituit, eidemque,
simul c u m aliis paroeciis, etiam Xorensem aggregavit, in qua sedem quoque episcopalem constituit, ita ut dioecesis ipsa Galtellinensis-Norensis
deinceps appellata fuerit.
Cum vero in praesentiarum, a Ssmo D. N. Pio div. Prov. P p . X I , congruis rationibus adductis, expostulatum fuerit ut in posterum dioecesis
Galtellinensis ac f o r e n s i s , tituli immutatione, Nuorensis tantum denomi-
105
S. Congregatio Consistorialis
nari possit, Sanctitas Sua, hodierno Episcopo GalteUinensi-Norensi Capituloque cathedrali auditis consentientibusque, oblatis
precibus annuere
benigne dignata est. Ideoque de Apostolicae potestatis plenitudine statuit

ac decrevit ut posthac Galtellinensis-Norensis Ecclesia Nuorensis tantumm o d o nuncupetur; itemque illius Episcopus, pro tempore exsistens, Nuorensis
audiat.
De his autem Ssmus Dominus Noster praesens edi iussit Consistoriale

decretum, perinde valiturum ac si super iisdem Apostolicae sub plumbo
Litterae expeditae fuissent. Contrariis quibuscumque non obstantibus.
D a t u m E o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
27 Ianuarii .1928.
Pro E m o Card. Secretario
f Fr. Raphael C, Archiep. Thssalonicen., Adsessor.
L.
Ei
S.
Iosephus Crosatti, Off.
II
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur
Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum:
27 Ianuarii 1928. Archiepiscopali
Ecclesiae
Utinensi
praefecit
R. D. Iosephum Nogara, Antistitem Urbanum, Secretarium generalem

Pontificii Operis a Fidei Propagatione.
28 Februarii. Titulari archiepisc. Ecclesiae Nicopolitanae in Epiro,
R. P. D. Ioannem Aelen, hactenus Archiepiscopum Madraspolitanum.
2 Martii. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Traianopolitanae, R. D.
Fabium Bordini, hactenus Episcopum titularem' Pergamensem.
Cathedrali Ecclesiae Newarcensi, R. P. D. Iosephum Walsh, hactenus
Episcopum Trentonensem.
Cathedrali Ecclesiae
Lucensi, R. P. D. Raphaelem Balanza y
Navarro, hactenus Episcopum titularem Chersonensem.

Cathedrali Ecclesiae Suessionensi, R. D. Ernestum Mennechet,
iam Vicarium generalem eiusdem dioecesis.
Cathedrali
Ecclesiae
Trentonensi, R. D. Ioannem Mae Mahon,
parochum in dioecesi Buffalensi.

3 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Trebennatensi, R. D. Stephan u m Rvesz, parochum loci KesMmet, deputatum Ordinarium exercitus
Hungarici in spiritualibus.
Acta Apostolicae Sedis r
106
Commentarium
Officiale
10 Martii. Cathedrali Ecclesiae Victoriensi, E. P. D. Matthaeum

Mugica y Urrestarazu, hactenus Episcopum Pampilonensem.
Cathedrali Ecclesiae Pampilonensi, E. D. T h o m a m Muniz Pablos,
Auditorem E o t a e Matritensis.
'
Titulari episcopali Ecclesiae Chersonensi, E. D. Antonium Cardona

Eiera, canonicum cathedralis Ibusen., quem constituit Coadiutorem c u m
iure futurae successionis E. P. D. Ioannis Torres Eivas, Episcopi Minoricensis.
23 Martii. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sergiopolitanae, E. P.
D. Hectorem Eaphalem Quilliet, hactenus Episcopum Insulensem.
Titulari episcopah Ecclesiae Mytilenensi, pro hac vice ad archiepiscopalem evectae, E. D. Emmanuelem Gonalves Cerejeira e dioecesi
Conimbricensi,
quem deputavit Auxiliarem Emi D. Antonii S. E. E.
Card. Mendes Bello, Patriarchae Lisbonensis.

25 Martii. Titulari episcopah Ecclesiae Pegensi, E. D. Bernardum
Sheil, Antistitem Urbanum et Cancellarium Curiae Chicagiensis, quem
deputavit Auxiliarem
E m i P. D. Georgii
S. E. E. Card, Mundelein,
Archiepiscopi Chicagiensis.
SACRA CONGREGATIO
PRO ECCLESIA ORIENTALI
i
DECEETUM
DE
CONVENTU EPISCOPORUM
ARMENORUM
IN
URBE
HABENDO
Armenorum gens quot calamitates et angustias novissimis temporibus

passa fuerit nemo ignorat. Una c u m civitatum oppidorumque ruina, ipsae
dioeceses fere omnes eversae, templa et aedes ecclesiasticae vastata ac in
profanos usus conversa, omniaque opera et instituta, diuturnis Pastorum
curis parata, dirempta fuere. Quapropter omnes Armenii Eitus Antistites,
hanc miserrimam rerum conditionem plorantes, suppheiter instanterque
ab Apostolica Sede efflagitarunt, ut simul convenire possent eum in finem,
ut, collatis consiliis, de sui Patriarchatus negotiis, deque re religiosa pro
posse instauranda maturius deliberarent.
Iamvero Ssmus Dominus Noster Pius, div. P r o v . P p . X I , pro sua
paterna sollicitudine ac benevolentia in universos catholicos rmenos, qui
licet in aerumnis versati, firmissime tamen ac constanter christianae fidei
107
adhaeserunt eamque gloriosa Martyrum cohorte saepe comprobarunt, oblatas preces libenter excepit, ac propterea, vi praesentis Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali decreti, benigne statuit, ut Armeni Episcopi
in Urbem convocentur, prout de facto convocantur, ad conventum iuxta
ipsorum vota habendum, in quo de iis quae spectant ad b o n u m atque incrementum Patriarchatus Armeni agant et decernant, quae dein erunt Summo
Pontifici subiicienda,
ut
Sua
adprobatione firmentur.
tJt autem memoratus conventus laetis faustisque incipiat auspiciis,

Sanctitas Sua mandat, ut idem initium habeat die vi mensis Maii, qua
Apparitio Ssmae Crucis in Ierusalem ab Armenis h o c anno solemniter
recolitur. Iidem igitur Episcopi tempestive romanum iter aggrediantur,
ut statuta die consessui interesse queant, qui, divina opitulante gratia, in
optatum religionis incrementum profecto erit cessurus.
Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali mentione dignis.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 25 Februarii anno 1928.
A.
CAED.
SINCERO,
Secretarius.
L . S.
H. I. Cicognani, ad interim Aas.
II
MONITUM
Pluries relatum est Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali quosdam-qui Orientales se profitentur, aut etiam, falso nomine exhibito, ad
Clerum orientalem se pertinere dictitant, huc et illuc per Italiae dioeceses et exteras regiones pervagari, pecuniam colligendo vel et Missarum
eleemosynas expostulando.
Iidem, quo facilius bonam fidem aliorum decipiant, solent quidem exhibere scripta et documenta, - quandoque photographias, - quae sibi prodita
a Praelatis asserunt; quaeque vero aut apocrypha inveniuntur, aut ad
alium finem obtenta.
Sacra itaque Congregatio pro Ecclesia Orientali declarat ac monet
neminem a se facultatem habere pecuniae emendicandae nec non stipes
Missarum colligendi; et ad tantam audaciam compescendam, et potissimum
ad tutandam dignitatem et bonam famam Orientalium, praesertim sacerdotum, rursus urgere satagit locorum Ordinarios ut advigilent, ne parochi, religiosarum domorum Superiores, ipsique fideles ab hisce pecuniae collectoribus decipiantur, neque eos recipiant, neve, eo vel minus, Missas celebrandas
illis tradant, graviter onerata conscientia pro Missarum satisfactione.
108
III
NOTIFICATIO
E X T E N D I T U R IURISDICTIO DELEGATI APOSTOLICI A E G Y P T I ET A R A E I A E
Ssmus Dominus Noster Pius, divina Providentia Papa X I , Apostolicis

litteris die V I I mensis Martii anno MDCCCCXXVIII datis, statuit ac decrevit,
ut Delegatus Apostolicus, pro tempore, Aegypti et Arabiae, pariter ac simul
sit Delegatus vicariatuum apostolicorum, tam Erythreae, quam Abyssiniae,
suam iurisdictionem ad praefatos vicariatus in posterum extendendo.
SACKA CONGREGATIO CONCILII

MONITUM
Quum certo constet quendam Boleslaum Matejuk oriundum e dioecesi
Siedlcensi seu Podlachiensi in Polonia, uti sacerdotem diversis in locis
se exhibuisse, Missae Sacrificium celebrasse et eleemosynas Missarum
collegisse, haec Sacra Congregatio Concilii Ordinariis locorum communicat
supradictum Boleslaum Matejuk nullos sacros Ordines recepisse, i m o nec
ad statum clericalem per primam tonsuram unquam pertinuisse.
SACKA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS

APPBOBATIONES
Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae
Congregationis Eehgiosorum Sodalium praepositae:
10 Decembris 1927. Congregationem Sororum B. M. V. a Misericordia, cuius domus princeps in dioecesi Varsavien, sita est, laudavit, eiusque
Constitutiones ad septennium experimenti causa approbavit.
Constitutiones Instituti, vulgo Suore di Nostra Signora del Calvario cuius domus princeps in Cadurcen. sita est, definitive approbavit.
Congregationem Fratrum Sancto Francisco X a v e r i o , cuius domus
princeps in dioecesi Brugen. sita est, laudavit.
Acta
SS.
Congregationum
109
16 Ianuarii. Congregationem Sororum a Sancto Ioseph, cuius d o mus princeps in dioecesi Gerunden, sita est, lauda vit, eiusque Constitutiones ad septennium experimenti causa approbavit.
Constitutiones Sororum vulgo Terziarie Cappuccine di Loano
quarum domus princeps in dioecesi Ianuen, sita est, definitive approbavit.
Constitutiones Sororum vulgo Servantes des pauvres nuncupatarum, quarum domus princeps in Andegaven. sita est^ definitive approbavit.
7 Martii. Constitutiones Fratrum ab Immaculata Conceptione quorum domus princeps in dioecesi Ruremonden. sita est, ad septennium,
experimenti causa approbavit.
Institutum Sororum Angelorum, cuius domus princeps in dioecesi
Thelesin. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones experimenti gratia ad
septennium approbavit.
I n s t i t u t u m Sororum, vulgo Terziarie Domenicane degli Angeli Custodi di Curzola nuncupatarum, quarum domus princeps in dioecesi
Eagusin. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti causa, approbavit.
Institutum Sororum a Nostra Domina, vulgo de la Delivrande ,
quarum domus princeps in dioecesi Gratianapolitan. sita est, laudavit,
eiusque Constitutiones pro experimento ad septennium approbavit.
S A C R A CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

(PONTIFICIUM OPUS A PROPAGATIONE FIDEI)
I
D E R E L I G I O S O R U M S O D A L I U M A D S C R I P T I O N E PONTIFICIO OPERI
DECLARATIO
Plurimi Sodales Religiosi, sive viri, sive mulieres, cupiunt quidem adscribi Pontificio Operi a Propagatione Fidei, ut Indulgentias sibi acquirant
et privilegiis fruantur, quibus dictum Opus donatum est a Romanis Pontificibus. Yerum c u m iidem teneantur voto paupertatis, non habent unde
statutam stipem solvant. Quae rerum adiuncta c u m infrascriptus Secretarius generalis R o m a n o Pontifici, in audientia diei 11 mensis Ianuarii
anni MDCCCCXXVIII, exposuerit, Beatissimus Pater haec benignissime indulgere dignatus est:
a) Sodales Religiosi, sive viri, sive mulieres, Ordinum illorum vel
Congregationum, quorum quarumve aliquot membra in locis Missionum ad
110
evangelizandos infideles operam rite conferant, omnibus favoribus pro

adscriptis Pontificio Operi concessis frui poterunt, d u m m o d o quotidie
statutas preces recitaverint, idest semel Pater et Ave, addita invocatione:
Sancte Francise Xaveri,
ora pro nobis.
b) Sodales vero ceterorum Ordinum vel Congregationum, ut iisdem

favoribus frui possint, et ipsi dictas preces recitare tenebuntur, et insuper
domus religiosa, in qua degunt, aliquam eleemosynam Pontificio Operi
quotannis conferre debebit pro Dei amore atque animarum.
D a t u m Eomae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide,
die 1 Februarii 1928,
Ioseph. Nogara, Secretarius generalis.
II
NOMINATIONES
Brevibus Apostolicis nominati sunt:'
15 Decembris 1927. B. D. Ioannes O'Shea, e Congregatione Missionis,
Coadiutor cum iure successionis
Vicarii Apostolici de Eanchow.
14 Februarii 1928. B. P. Valentinus Herrgott, e Societate Parisiensi

pro Missionibus Exteris,
Apostolici
de
Phnom
Penh
Coadiutor cum iure futurae successionis

in
Vicarii
Indosinis.
15 Februarii. E. P. Gustavus Deswazires, e Societate Parisiensi pro

Missionibus Exteris,
Vicarius Apostolicus de Pdkhoi.
B. P. Stephanus Fourcadier, e Societate Iesu,
Vicarius Apostoli-
cus de Tananarive in insula Madagascarensi.

7 Martii. B. D. Laurentius Balconi, e Pontificio Instituto Mediolanensi pro Exteris Missionibus,
Vicarius Apostolicus de Sanchungfu.
Decreto Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, diei 31 Ian. 1928,

B. D. Casimirus Majerovicz sacerdos archidioeceseos Gnesnensis et Posnaniensis renuntiatus est Praeses Consilii Pontificii Operis a Propagatione
Fidei in Polonia.
Item, decreto Sacrae Congregationis de Propaganda Fide sub die
8 Martii a. c, B. D. Eduardus L e o Ortiz renuntiatus Praeses Consilii
Pontificii Operis a Propagatione Fidei in Columbia.
Decreto eiusdem Sacrae Congregationis sub eadem die dato B. D. Petrus Buiz de L o s Panos adlectus est m e m b r u m Consilii Superioris Generalis praedicti Operis a Propagatione Fidei pro Hispania.
iii
i
.
OMAN
BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . S E R V A E D E I E L I S A B E T H CANORI

M O R A , MATRISFAMILIAS E TERTIO
O R D I N E E X C A L C E A T O R U M SSMAE T R I -
NITATIS R E D E M P T I O N I S C A P T I V O R U M .
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum; nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo
agitur?
Humani generis Eeparator Christus Dominus ita Ecclesiae suae necessitatibus prospicere assolet, ut novis saepius instauratis virtutum exemplis,
perspicue ostendat nemini licere, etsi calamitatibus presso, animum abiicere et a virtutis semita desciscere, quippe ubi graviores sunt angustiae, ibi
uberiora efunduntur praesidia, atque solidae sanctitatis specimina etiam
in eo statu reperiuntur, qui ad heroicitatem attingendam perquam difficilis
ac ferme impervius habetur.
Praeclarum huiusce rei documentum praebuit in hac alma Urbe, sanctitatis altrice et magistra, Ven. Serva Dei Elisabeth Canori-Mora, quae
coniugalem statum propter obedientiam amplexa, et virum nacta a quo
aspera multa perpeti debuit, hac ipsa calamitate usa est ad spirituale emolumentum, et concordiam c u m discordi viro patientia singulari servare studuit. Primam lucem heic B o m a e aspexit die vicesima prima novembris,
anno millesimo septingentsimo septuagesimo quarto, genita parentibus
honestatis et religionis laude praestantibus. Christianarum omnium virtutum germina in paterna d o m o suscepit, eaque provehere studuit apud moniales a S. Euphemia, quarum aedes puella instituenda frequentabat. Decennis Cassiam missa est, una c u m sorore sua Benedicta, atque in disciplinam
tradita sanctimonialibus, quae eo in coenobio S. Augustini regulam profitebantur. Quinquennio inibi mansit, atque S. Eitae pietatis fervorem, m o rum suavitatem et sanctitatis nomen adepta est. R o m a m a patre suo
revocata, piam ac parentum dicto obedientem se exhibuit, domesticis
112
Commentarium
Officiale
laboribus iugiter intentam, a mundanis curis alienam. Sed iam matura

annis in eo esse videbatur, ut de eligendo vitae statu miretur consilium.
Quamvis ipsi in deliciis foret virginitatis suae candorem servare, patris
tamen voluntati, quam divinae nunciam ac interpretem sibi esse in re tam
ardua arbitrabatur, obsequi maluit, oblataeque ab eo conditioni nuptias
ineundi c u m causidico Christophoro Mora acquievit, et non multo post
peractum est coniugium. At quam infelix coniugium, quam ardua novae vitae
conditio! Maritus enim aliis curis distentus alienisque indulgens amoribus
bona sua dissipavit, et uxorem filias que ad egestatem redegit. Sed quid
coniugalis caritas religionis christianae fortitudine roborata ferre nescit?
Pessime Dei Famula a viro suo affecta, turpiter prodita, bonis fortunisque deiecta, vi et minis impedita non m o d o in officia perstitit, eum adamavit, toleravit patienter, deserere noluit, sed etiam sategit, ut in rebus
omnibus ubi fas esset illi obsecundaret, atque pondere conditionis suae
oppressam esse maluit, quam onus a Deo sibi impositum et cum sacramento
susceptum abiicere ac deponere. I m o ornamentis suis divenditis, duros
creditores verecunde adivit, ut patrimonii vulnera a viro illata, quantum
poterat, consanaret. Filias numquam neglexit, maternaque cura eis iugiter
praesto fuit, et sollicitam se praebuit circumspecte in removendis ab eis
cunctas peccandi occasiones.
Preces
autem monitis adiunxit, quibus
impetrare contendit, ut mariti mores ad rectam vitae rationem converteret.

Quod tamen si vivens non est assecuta, id feliciter obtinuit post mortem;
siquidem v i x eadem e vita discessit, resipuit ipsius vir, et candide fassus
est se deplorabili sua agendi ratione exstitisse causam, qua sanctitatis iter
uxor sua confecit et fastigium arripuit. Ipse vero errores suos agnovit ac
detestatus est, meruitque inter Fratres Minores Franciscales cooptari et
sacris muneribus augeri.
Coniugalis vita ad triginta annos perducta fuit, et Ven. Serva Dei christianarum virtutum mirabilia specimina exhibuit, quae mulieribus nuptis
ac innuptis imitationi proponi maximo c u m emolumento possunt. Neque
oblivisci fas est, ipsam tertio Ordini Fratrum Excalceatorum, qui a Sanctissima Trinitate ad captivos redimendos nuncupantur,
dedisse nomen,
eiusque leges adeo esse professam, ut merito tanti Ordinis decus et gloria
praedicari queat; Harum rerum recordatio iudicialem inquisitionem, de
eius vita et actionibus condendam suasit, cuius ope Beatificationis et Canonizationis causa benigne inita est die septima mensis Februarii, anno
millesimo octingentesimo septuagesimo quarto. Confectis subinde Apostolicis processibus absolutisque minoris momenti quaestionibus, die prima
mensis Decembris anni millesimi nongentesimi decimi quarti coacta fuit
Congregatio Antepraeparatoria super virtutibus in aedibus Reverendissimi
113
Card. Hieronymi Gotti, causae Relatoris; altera, quae Praeparatoria dicitur,

habita est super iisdem mense Martio, anno nuper elapso, in Vaticana Congregationum aula; ac demum, labente mense Ianuario vertentis anni, eadem
quaestio instaurata in generalibus Comitiis coram Sanctissimo D o m i n o
Nostro Pio Papa X I , in quibus Reverendissimus Card. Camillus Laurenti,
Causae Relator, hoc ad discutiendum proposuit Dubium: An constet de
virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate in Deum
non de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
ac proximum, nec
Fortitudine et Temperantia earum-
que adnexis Venerabilis Servae Dei Elisabeth Canori-Mora, in gradu heroico,

in casu et ad effectum, de quo agitur? Omne s qui convenerant, tum Reverendissimi Patres Cardinales, tum Patres Consultores suas ex ordine protulere sententias, quas Beatissimus Pater intento animo prosequutus est;
suum tamen decretorium edere iudicium distulit, et praesentes suffragtores est cohortatus, ut precibus divini luminis copiam in re tam gravi
impetrarent.
Quam autem suam patefacere sententiam statuisset, hodiernam diem,
Dominicam primam in Quadragesima, designavit; ideo que sacris devotissime
operatus, arcessiri mandavit Reverendissimos Cardinales Antonium V i c o ,
Episcopum Portuensem et S. Rufinae, sacrae Rituum Congregationi Praefectum, et Camillum Laurenti, causae Relatorem, una insimul c u m R. P.
Carolo Salotti, Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis,
eisque adstantibus,
Pontificio solio assidens, solemniter pronuntiavit:
Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum, nec non de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Fortitudine
et
Tempe-
rantia earumque adnexis Venerabilis Servae Dei Elisabeth Canori-Mora, in

gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
H o c decretum publici iuris fieri, et in acta sacrorum Rituum Congregationis referri iussit, quarto Kalendas Martii anno' millesimo nongentesimo
vicesimo octavo.
g A. Card. V i c o , E p . Portuen. et S. Rufinae,

S
B.
C. Praefectus.
L. S.
ACTA, vol. X X , a. 4. 2-4-928.
114
Officiale
II
LUCIONEN.
CANONIZATIONIS B E A T I L U D O V I C I M A R I A E GRIGNION D E M O N T F O R T ,
SACER-
D O T I S F U N D A T O R I S SOCIETATIS M A R I A E M I S S I O N A R I O R U M E T I N S T I T U T I
FILIARUM SAPIENTIAE.
SUPER DUBIO
An sit signanda Commissio reassumptionis Causae in" casu et ad effectum

de quo agiturf
Ludovicus Maria Grignion de Montfort in Britanniae oppido de Montfort, Ehedonensis dioecesis, natus est anno 1673. Puer ad virtutem et
peculiarem pietatem in Deiparam Virginem Mariam bene inclinatus et informatus, suos fratres, sorores et aequales hisce sanctitatis indiciis et primitiis, exemplo et sermone ad eamdem vitae rationem attrahere sategit.
Duodennis, in Ehedonensi Collegio Societatis Iesu, humanioribus litteris
et scientiis philosophicis sedulo incubuit. Parisiis autem, primum ab egregio
parocho S. Sulpitii libenter exceptus et largiter adiutus, studia aliquantum
intermissa prosecutus est. Ad Ordines minores promotus paulo post gravissima vexatus infirmitate, medicorum cura et iudicio ab ea sanatus et pristinis viribus restitutus, in parvo S. Sulpitii Seminario theologicis disciplinis
ingenio et diligentia vacavit. Catholicae doctrinae et Apostolicae Sedis
mandatis et consiliis constanter inhaerens, Iansenianos errores per Galliam
serpentes repulit et avertit. Sacerdotio insignitus, tum Parisiis tum Pictavii sacras expeditiones cum admiratione et profectu spirituali fidelium, assiduo et solerti ministerio ac praedicatione peregit. Zelo gloriae Dei et salutis
animarum provehendae incensus, valde optaba.t suam operam praestare
missionibus in longinquis regionibus pro conversione infidelium. Ad hunc
finem R o m a m se contulit ea spe fretus ut ab Apostolica Sede necessarium
et opportunum mandatum reciperet. Ipsum S u m m u m Pontificem Clementem undecimum adivit cui humili obsequio et profunda veneratione suum
vivum desiderium enixumque postulatum exposuit pro sua assignatione
Missionibus in partibus infidelium, sed vivae vocis oraculum et responsum
habuit: In Gallia sacrane missionem et apostolicum ministerium esse exercendum ad tuendam catholicam doctrinam et in ea Christi fideles confirmandos, contra errores grassantes sectae praesertim Iansenianae et errantes in viam b o n a m et tutam salutis reducendus. Acquiescens et obtempe-
115
raris expressae voluntati Eomani Pontificis Christi Vicarii, Dei Famulus

se magis confortatum sensit ad aliud missionum opus aggrediendum quod
iam excogitaverat. T u m ipse condidit Congregationem Missionariorum
Societatis Mariae qui Patris legiferi normas, exemplum et vestigia seetantes in Gallia aliisque orbis regionibus religioni et patriae maxime profecerunt et prosunt. Altera quoque sodalitas Virginum a Sapientia, quae
pauperibus et aegrotis subveniendis, necnon pueris puellisque christiana
et civili educatione instituendis omnem curam et alacre studium adhibent,
Ludovicum Mariam Grignion fundatorem et patrem habere merito g l o riatur. Utraque religiosa societas ab Apostolica Sede approbata, D e o auxiliante et Deipara Virgine protegente, magis magisque in dies propagatum et
florescit. Tandem Dei famulus, missionarius apostolicus, Dominicae Passionis et Immaculatae Virginis Mariae cultus et devotionis ardens fautor
et studiosus promotor etiam quotidianae meditationis et recitationis Sacratissimo Rosarii Marialis, magnis fractus tribulationibus et laboribus,
dum in vico v. Saint-Laurent-sur-Svre, sacras missiones praedicabat, mortifera perculsus infirmitate, Ecclesiae subsidiis et sacramentis devotissime
susceptis, obdormivit in D o m i n o , die 28 Aprilis anno 1716, aetatis suae
quadragesimo quarto.
Missionarius Ludovicus etiam defunctus locutus
est et adhuc loquitur per quamplurima scripta typis edita et evulgata,

per epistolas, sermones, cantica aliaque opera de Ssma Eucharistia, de
B. Maria Virgine, de S. Cruce, de mysteriis et virtutibus christianis, simulque per suas perennes fundationes Societatis Mariae Missionariorum et
Instituti Filiarum Sapientiae, ac demum per documenta et exempla salutaria heroicarum virtutum, posteris tradita, et per gratias et prodigia ad
eius invocationem et intercessionem divinitus patrata. Quibus omnibus
consideratis et servato iuris ordine apud Sacram Rituum Congregationem
in Causis Beatificationis formalis Servorum Dei praescripto, Summus Pontifex L e o X I I I fel. rec. per Litteras Apostolicas sub anulo Piscatoris datas
die X V I I Ianuarii anno 1888, Venerabilem Ludovicum, Mariam de Montfort,
A l b o Beatorum caelitum adscripsit earumque publicationem in Patriarchali Basilica S. Petri in Vaticano immediate subsecuta sunt solemnia
Beatificationis a R m o Capitulo ritu Pontificali celebrata, adstante universo
coetu E E . P P . Cardinalium, necnon Praelatorum Officialium et Consultorum Sacrae Rituum Congregationis.
Ex
eo tempore cultus et pietas
fidelium in novensilem Beatum Ludovicum in pluribus dioecesibus adeo

in dies increvit ut nova prodigia eius invocatione et intercessione a D e o
operata ferantur, de quibus Inquisitiones Apostolicae, ad ulteriorem Causae progressum opportune conficiendae sunt. Quare, instante R. P. Huberto
Maria Gebhard, procuratore generali utriusque instituti Missionariorum
Acta Apostolicae
116
Sedis -
Commentarium
Officiale
Mariae et Filiarum Sapientiae et huius Causae postulatore, attentisque

litteris postulatoriis quorumdam E m o r u m Patrum S. R. E. Cardinalium,
plurium E m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum, itemque E m i P. Superioris generalis Societatis Mariae necnon Filiarum a Sapientia earumque
antistitae generalis, Emus ac Emus Dnus Vincentius Cardinalis Vannutelli, Episcopus Ostiensis et Praenestinus, Sacri Collegii Decanus et eiusdem Causae Relator in Ordinario Sacrorum Eituum Congregationis coetu,
subsignata die ad Vaticanas aedes coadunato, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio reassumptionis Causae in casu
et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac E m i Patres sacris tuendis ritibus
praepositi post relationem ipsius E m i Ponentis, audito E. P. D. Carolo
Salotti, Fidei promotore generali, omnibus accurate perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu signandam esse
Commissionem reassum-
ptionis Causae si Sanctissimo placuerit. Die 28 Februarii 1928.

Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papae XI per subscriptum Sacrae Rituum Congregationis Secretarium relatis, Sanctitas Sua
rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habens, manu propria
signare dignata est Commissionem Reassumptionis Causae Canonizationis
Beati Ludovici Grignion de Montfort, Conf. et Fundatoris Societatis Mariae
Missionariorum et Instituti Filiarum Sapientiae. Die 14 Martii 1928.
g A. C A E D . V I C O , E p . Portueli. et S. Rufinae,
S.
L.
B.
C. Praefectus.
83 S.
S. Romana Rota
117
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citationes
edictales
I
BROOKLTNIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (SNEE-DEWLIN)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Susannae Dewlin in causa

conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum in sede Tribunalis S. E o t a ( B o m a , Via
delia Dataria, 94) die 31 Maii 1928, hora 11, ad concordandum de dubio
disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua
habebitur Turnos rotalis per causae definitione:
habentes de loco commorationis praedictae Susannae Dewlin curare debent,
ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *
L. 8 S.
'
A.
Jullien, Ponens.
Ex Cancellaria S. B. Rotae, die 28 Februarii 1928.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Suzanne Dewlin,

dfenderesse en cette cause, Nous la citons comparatre, par propre personne
ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 31 Mai 1928, 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans ce cas?
de la rsidence de la dite Suzanne Dewlin devront, dans la mesure du possible,
l'avertir de la prsente citation.
118
II
ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (TAGLIAVIA-LENKEVITCH)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Venceslai Lenkevitch in

causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per
Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a ,
via della Dataria, 94) die 17 Aprilis 1928, hora 12, ad concordandum de
dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam
qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione:
habentes de loco commorationis praedicti Venceslai Lenkevitch curare
L. 8 S.
tJ. Mannucci, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 29 Februarii 1928.

Ioannes Ladelci,
Notarius,
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Venceslas Lenkevitch,

dfendeur en cette cause, Nous le citons comparatre, par propre personne
Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 17 Avril 1928, 12 heures, pour
concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de la cause
devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans ce cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fideles ayant connaissance
du lieu de la rsidence du dit M. Venceslas Lenkevitch, devront, dans la mesure
8.
Romana
Rota
119
III
BAIQCEN.
NULLITATIS MATRIMONII (DANIEL-BINOT)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Andreae Binot, in causa

conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. E. Eotae ( E o m a , via
della Dataria, 94) die 12 Maii 1928, hora 12, ad concordandum de dubio
habebitur Turnus rotalis pro causae definitione:
An confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalis die 3 Augusti 1925
in
casu.
habentes de loco commorationis praedicti Andreae Binot curare debent,

ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
L. 8 S.
M. Massimi, Decanus Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Eotae, die 22 Martii 1928.

Ioannes Ladelci,
Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Andr Binot Veit,

Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 12 Mai .1928, 12 heures, pour
devant la Rote.
Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 3 Aot 1925 dans cette cause?
du lieu de la rsidence du dit M. Andr Binot devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.
120
ACTA OFFICIORUM
AD CODICIS CAFNES AUTHENTICE INTERPRETANDOS
RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA

Emi Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice
interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula:
I. - DE FORMA
CELEBRATIONIS MATRIMONII
D. An canon 1098 ita intelligendus sit ut referatur tantum ad physicam parochi vel Ordinarii loci absentiam.
R.
Affirmative.
IL -
DE
MATRIMONIIS
MIXTIS
ILLICITIS
D. An canone 1102 1 revocata sit facultas, alicubi a S. Sede concessa,

passive assistendi matrimoniis mixtis illicitis.
R.
Affirmative.
Datum Romae, die 10 mensis Martii anno 1928.
P.
Card.
GASPARRI,
Praeses.
Ioseph Bruno,
Secretarius.
181
Marted, 28 Febbraio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano si tenuta la
Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti, nella quale al giudizio degli Emi e
Rmi Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti
materie:
1. Riassunzione della Causa di canonizzazione del Beato Ludovico Maria
Grignion de Montfort, Sacerdote, Fondatore della Societ di Maria e delle Figlie
della Sapienza.
2. Introduzione della Causa di beatificazione e dichiarazione del martirio
dei Servi di Dio Martino di S. Nicola e Melchiorre di S. Agostino, Sacerdoti
dell'Ordine degli Eremitani Recolletti di S. Agostino, uccisi, come si asserisce,
in odio alla Fede.
3. Introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva
di Dio Maria della Passione, dell'Istituto delle Crocifsse adoratoci del Santissimo Sacramento.
4. Intorno alla concessione ed approvazione della Festa e Lezioni del II Notturno in onore del Beato Severino Giraud, martire, per il Terz'Ordine Regolare
di S. Francesco.
5. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Stefano Pernet, Sacerdote della Congregazione degli Agostiniani dell'Assunzione e Fondatore dell'Istituto delle piccole Suore dell'Assunzione.
6. Finalmente intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria
Francesca Schervier, del Terz 'Ordine -di S. Francesco e Fondatrice delle piccole
Suore di S. Francesco.
Marted, 6 Marzo 1928, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Antonio Vico,
Ponente della Causa di beatificazione e dichiarazione del Martirio del Servo
di Dio Der Gomidas Ketimergian o Cosma da Carbognano, Sacerdote e Parroco
armeno, si tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale dai Rmi
Prelati e dai Consultori teologi della medesima, si discusso il dubbio se consti
del martirio, della causa del martirio e dei segni e prodigi del medesimo Servo
di Dio, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede.
Marted, 13 Marzo 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta
presenza del Santo Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti,
nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi,
componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle
122
virt, in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione della Ven.

Serva di Dio Giovanna Elisabetta Bichier des Ages, Confondatrice dell'Istituto
delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea.
Marted, 27 Marzo 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento
degli Emi e Rmi Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati Officiali e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si tenuta la Congregazine Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virt esercitate dal Servo di Dio Fr. Corrado da Parzham, laico professo dell'Ordine dei
Minori Cappuccini.
SEGRETERIA DI STATO
XOMIXE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo.Padre Pio X I , felicemente
13 Gennaio 1928. Il Rio P. Giulio Bevilacqua, dell'Oratorio Filippino di
Brescia, Consultore della Saera Congregazione dei
Religiosi.
S
Marzo
Il Rmo P. Ignazio Beschin, O. F. M., Consultore della Sacra

Congregazione dei Religiosi.
Sua Eccellenza Ema Monsig. Antonio Anastasio Rossi, Patriarca di Costantinopoli, Consultore della Saera
Congregazione dei Sacramenti.

24
Gennaio 1928. L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore delle

Suore Dame di Nazareth.
L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore delle
L'Emo Signor Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore
Suore Orsoline Parmensi del Sacro Cuore.

4 Febbraio
dell'Istituto dei Fratelli del Sacro Cuore (Roma).

13
Il Revmo Luigi Alonso Muayerro, Uditore Fiscale presso il
16
L'Emo Signor Cardinale Enrico Alessio Lpicier, Protet-
L'Emo Signor Cardinale Gaetano Bisleti, Protettore delle
L'Emo Signor Cardinale Enrico Alessio Lpicier, Protettore
Tribunale della Rota di Madrid.

tore della Congregazione di Ges e "Maria (Eudisti).
Suore di N. D. de Charit du Bon Pasteur (Angers).
delle Beligiose dell'Ordine di N. S,, della Carit (Francia).
Diarium Romanae
Curiae
123
17 Febbraio 1928. L'Emo Signor Cardinale Lorenzo Lauri, Protettore della

Lega Eucaristica per la Pace nel Regno di Cristo.
L'Emo Signor Cardinale Guglielmo Van Bossum, Protet-
L'Emo Cardinale Evaristo Lucidi, Protettore dei Missionarii
tore delle Figlie del Buon Salvatore di Caen (Bayeux).

21
della Consolata (Torino).

25
Monsig. Cesare Pecorari, Prelato Votante del Tribunale della
26
L'Emo Signor Cardinale Enrico Gasparri, Protettore della
12
Marzo
Segnatura
Apostolica.
Congreg, delle Suore di S. Caterina V. M. (Braunsberg).
L'Emo Signor Cardinale Aurelio Galli, Protettore della Congregazione delle Sorelle della Provvidenza (Corenc. Grenoble).
14
L'Emo Signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di

Belmonte, Protettore delle Suore Francescane di Calais.
18
Monsig. Pietro Ciriaci, Arcivescovo titolare di Tarso, Nunzio Apostolico in Cecoslovacchia.

Assistenti al Soglio Pontificio:
4 Febbraio 1928. Monsig. Giuseppe Chartrand, Vescovo di Indianapolis^

21
6
Monsig. Giacomo Giovanni Keane, Arcivescovo di Dubuque.
Marzo
Monsig. Giovanni Aelen, Arciv. tit. di Mcopoli d'Epiro.
Protonotari Apostolici
12
Luglio
1927.. Monsig. Isauro Araujo di Medeiros, dell'archidiocesi di

Bio Janeiro.
Monsig. Bosalvo da Costa Bego, della medesima archidiocesi.
'
27 Dicembre
ad instar participantium:
Monsig. Ernesto Baucher,
dell'archidiocesi di Besanon.
Monsig. Agostino Trpy, della medesima archidiocesi.
Monsig. Alberto Laurent, della medesima archidiocesi.
10 Gennaio 1928. Monsig. Benato de la Serre, dell'archidiocesi di Parigi.

Monsig. Filippo Servolo Desranleau, della diocesi di S. Gia1 Febbraio
cinto.
2
14
Monsig. Luigi Hudal (Boma).
Monsig. Alfredo Cadot, della diocesi di Amiens.
Monsig. Francesco Saverio Mantel, della medesima diocesi.

Prelati Domestici di S. S.:
12
2
6
1927. Monsig. Tito Vojnarowski, dell'archidiocesi di Leopoli.
Monsig. Ferdinando Iacobi, della diocesi di Lodz.

Giugno
Monsig. Benato Delair, della diocesi di Mzza.
Ottobre
Marzo
4 Novembre
Monsig. Domenico De Bocca, dell'archidiocesi di Acerenza.
21 Dicembre
Monsig. Pietro Ercole (Boma).
124
27 Dicembre 1927. Monsig. Giorgio Parmentier, della diocesi di Soissons.
3 Gennaio
Monsig. Ernesto Mennechet, della medesima diocesi.
Monsig. Leone Delorme, della medesima diocesi.
1928. Monsig. Filippo Noberasco, della diocesi di Savona.
Monsig. Adiutore Faucher, dell'archidiocesi di Quebec.
Monsig. Fernando Dupuis, della medesima archidiocesi.
17
Monsig. Benedetto Filippo Garneau, della medesima archid,
25
Monsig. Federico Gamhucci, della diocesi di Gubbio.
26
Monsig. Francesco Huber, della diocesi di S. Ippolito.
Monsig. Antonio Kberl, della medesima diocesi.
3 Febbraio
Monsig. Luigi Romo, della diocesi di Guadalajara.
Monsig. Francesco Bonsignori della diocesi di Pienza.
10
Monsig. Giuseppe Domenico Iturraran, della
diocesi
di
Vittoria.
13
Monsig. Ludovico Konrady, della diocesi di Cassovia.
13
Monsig. Barnaba Tost, della medesima diocesi.
Monsig. Arnolfo Hoffmann, della medesima diocesi.
Monsig. Rodolfo Prnai, della medesima diocesi.
14
Monsig. Oddone Devaux, della diocesi di Amiens.
16
Monsig. Vincenzo Borisevicius, della diocesi di Telsiai.
Monsig. Ruggero Tierney, dell'archidiocesi di S. Giovanni
23
Monsig. Leopoldo Huber, dell'archidiocesi di Colocsa.
25
Monsig. Francesco Henry, della diocesi di Leavenworth.
Monsig. Bernardo Kelly, della medesima diocesi.
di Terranova.
Monsig. Giuseppe Shorter, della medesima diocesi.
28
Monsig. Giacomo Herr, della diocesi di Limburgo.
Marzo
Monsig. David O'Dwyer, della diocesi di Denver.
Monsig. Paolo Kaiser, della diocesi di Misnia.
Monsig. Enrico Peters, della diocesi di Liegi.
Monsig. Guglielmo Simeon, della medesima diocesi.
ONORIFICENZE
L'Ordine dello Bperon d'oro:
7
Agosto 1927.
A S. M. Fuad I, Re dell'Egitto.
20
Agosto 1927.
A S. E. Abdel Khalek Saroit, Pasci (Egitto).
A S. E. Zoulfikar, Pasci (Egitto).
A S . E. Mohamed Tewfck Nassim, Pasci (Egitto).
125
La Placca dell'Ordine Piano:
12 Febbraio 1928. Al sig. Conte Carlo Fiacchi, Esente delle Guardie Nobili
Pontifcie.
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:
20
Agosto 1927.
A S. E. Ahmed M. Hassanein, Bey (Egitto).
A S. E. Mahmoud Chawky, Pasci (Egitto).
Al sig. Ernesto Verrucci, Bey (Egitto).

La Commenda dell'Ordine Piano:
20
Agosto 1927.
Al Sig. Luogoten. col. Ibrahim Khairy, Bey (Egitto).
Al Sig. Giuseppe Filippo Gelac, Bey (Egitto).
Al Sig. Abdel Wahab Talac, Bey (Egitto).
Al sig. Ismail Saroit, Effendi (Egitto).
Al sig. Mohamed Izzec, Bey (Egitto).
Al sig. Kaimakan Mohamed Hussein, Bey (Egitto).
5 Febbraio 1928. Al sig. Harold L. Stuart, dell'archidiocesi di Chicago.

1
Marzo
Al sig. Michele Me amara, della diocesi di Cork.

Il Cavalierato dell'Ordine Piano:
12 Febbraio 1928. Al N. IL Angelo Antonucci, Guardia Nobile di S. S.
Al sig. Conte Agostino Sacconi, Guardia Nobile di S. S
La Cran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

1
Marzo 1928.
Al sig. Conte Maria Enrico Teodorico Michel De Pierredon

(Francia).
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

27 Dicembre 1927. Al sig. Maria Vittorio Enrico Biliari De Verneuil, della
diocesi di Soissons.
24
Gennaio 1928. Al sig. comm. Luigi Bersani (Boma).
4 Febbraio
Al sig. Angelo Moretti, dell'archidiocesi di Milano.
Al sig. Boberto Pastor, dell'archidiocesi di Colonia.
Marzo
Al sig. Alberto Cortadellas (Bolivia).
Al sig. dott. Giuseppe Proia (Boma).
10
La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

30
Marzo
27
Ottobre
27
Dicembre
1926. Al sig. Giovanni Valenzuela Alcarin, della diocesi di Maiorca.

1927. Al sig. avv. Lorenzo Valeri, della diocesi di Loreto.
Al sig. Paolo Luigi Giorgio Deviokaine, della diocesi di

Soissons.
P2
31
Gennaio 1928. Al sig, ing. Agostino Villa (Eoma).
4 Febbraio
Al sig. Biagio Gabardi, dell'archidiocesi di Milano.
Al sig. Arturo Baranzini, della medesima archidiocesi.
Al sig. Giulio Vigano, della medesima archidiocesi.
Al sig. Guglielmo Rombach, dell'archidiocesi di Colonia.
Al sig. Augusto Mendes Leal, gi' Segretario della Legazione

del Portogallo presso la Santa Sede.
20
Al sig. cav. Virgilio Vannucchi, dell'archidiocesi di Milano.
Al sig. Ambrogio Vigano, della medesima archidiocesi.
Marmo
Al sig. Domenico Justin Daly, della diocesi di Cork.
Al sig. dott. Giacomo Garbagnati, delParchid. di Milano.
7"
Al sig. Ignazio Simon, dell'archidiocesi di Strigonia.
Al sig. Enrico Marinucci (Boma).
10
Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

5 Novembre 1927. Al sig. Giuseppe Maffei, dell'archidiocesi di Ferrara.
21
Al sig. Max Prud'homme, della diocesi di Saint-Di.
15 Dicembre
Al sig. Giuseppe Civilotti (Boma).
27
Al sig. Penato Caron, dell'archidiocesi di Besanon.
Febbraio 1928. Al sig. Giovanni Battista Claudio Carlo Barin, della diocesi
di Chartres.
Al
sig.
Pietro
Giacomo
Giuseppe
Luigi
Lef
ebure,
della
medesima diocesi.
Al sig. Guglielmo Newsome, dell'archidiocesi di Boston.
Al sig. dott. Mcola Pulcini (Roma).
12
Al sig. prof. Giuseppe Pascucci, dell'archidiocesi di Perugia.
18
Al sig. Enrico Derem, della diocesi di Lilla.
Al sig. Augusto Bigo, della medesima diocesi.
25
Al sig. Carlo P. Korb-Weidenheim, dell'archid. di Praga.
27
Al sig. Enrico Murco, della diocesi di Amiens.
Al sig. Aristide Lequai, della medesima diocesi.
Al sig. Pietro Sulmont, della medesima diocesi.
Al sig. Giorgio Croisille, della medesima diocesi.
28
Al sig. dott. Rodolfo Brenninkmeyer, della diocesi di
12
Marzo
Al sig. Carlo Maurenbrecher, dell'archidiocesi di Colonia.
14
Al sig. Alberto Felici (Roma).
Al sig. Arturo Felici (Roma).
Breslavia.
21
Al sig. Carlo Lodovico Enrico van der Putt, della diocesi
Al sig. Giovanni Babin, dell'archidiocesi di Parigi.
Al sig. Germano G. Holterman, dell'archidiocesi di Utrecht.
di Bois-le-Duc.
Diarium Romanae
Curiae
II Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare:

12 Febbraio 1928. Al sig. ten. Giuseppe Bosini, della Guardia Palatina d'onore.
.
Al sig. sottoten. Amedeo Treschieri, della medesima Guardia.
La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa:

20
Agosto
1927. A S. E. Mohamed Shahin, Pasci (Egitto).
A S. E. Amin Anis, Pasci (Egitto).
A S. E. Mohamed, Pasci (Egitto).
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:

20
Agosto
1927. Al sig. co]. Mahmoud Jomza, Bey (Egitto).
4 Febbraio 1928. Al sig. Enea Pressi, dell'archidiocesi di Milano.

La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa:
20 Gennaio 1928. Al sig. dott. Giuseppe Prosperi (Boma).
21
16 Febbraio
Al sig. Emilio Lazzaro, della diocesi di Macerata.

Al sig. cav. Galileo Giobbe (Boma).
17
Al sig. dott. Gaetano Minestrini (Boma).
25
Al sig. cav. Giovanni Castellano, dell'archidiocesi di Torino.
Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa:

12
Luglio
9 Gennaio
1927. Al sig. Paolo Bonnett, del vicariato apostolico dell'Egitto.

1928, Al sig. Carlo Moscatelli (Boma).
18 Febbraio
Al sig. prof. Stefano Uleri, della diocesi di Alghero.
25
Al sig. Mario Pernia, dell'archidiocesi di Torino.
Al sig. Adalberto Wabrosch, della diocesi di Bosnavia.
Al sig. dott. Giuseppe Ghisellini, dell'archidiocesi di Modena.
28
1
Marzo
Al sig. Lorenzo Craviotto, della diocesi di Savona.
14
Al sig. Carlo Laumanns, della diocesi di Paderborn.

NOMINE
18 Febbraio 1928. Monsig. Enrico Chastaing, della diocesi di Prigueux.
3
Marzo
Monsig. Boberto Carlo Peoples (Sydney).
Monsig. Giorgio Banasch, della diocesi di Eresia via.
128
9 Febbraio 1928. Monsig. Clemente Sierigh, della diocesi di Danzica.

15
Monsig. Ludovico Mulier, della diocesi di Metz.
Monsig. Francesco Donalisio, dell'archidiocesi di Torino.
Monsig. Francesco Gemelli, dell'archidiocesi di Milano.
16
Monsig. Lorenzo Taddi, della diocesi di Pienza.
Monsig. Francesco Jorge (Portogallo).
21
Monsig. Telemaco Teodori, dell'archidiocesi di Perugia.

Camerieri d'Onore in abito paonazzo di S. 8.:
7 Febbraio 1928. Monsig. Egidio Guerra, della diocesi di Parma.

3
Marzo
Monsig. Luigi Kremmler, della diocesi di Eottenburg.
Monsig. Giuseppe Besti, dell'archidiocesi di Vienna.
Monsig. Otocaro Sykora, della medesima archidiocesi.
Monsig. Carlo Umlauf, della medesima archidiocesi.
Monsig. Giovanni Timmelmayer, della medesima archidioc.
15
Monsig. Vincenzo Zuccaia, dell'archid. di Reggio Calabria.

Cappellani Segreti d'Onore di S. 8.:
12
Marzo
18
1928. Monsig. Eugenio Kozelka, dell'archidiocesi di Strigonia.
Monsig. Domenico Iepparelli, della diocesi di Avellino.
Cameriere d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di 8. S.

24
Marzo
1928. Il sig. Florentino Carreo Gonzalez Pumariaga.
Annus XX - Yol. XX
4 Maii 1928
Num.

CONVENTIO
I N T E R SANCTAM SEDEM ET REMPUBLICAM LUSITANIAE
ACORDO
ACCORDO
ENTRE
FRA
A SANTA S E D E E O P O R T U G A L
LA SANTA SEDE E IL PORTOGALLO
La Santa Sede e il Governo Por-
A Santa S e o Governo Portu-,
toghese, avendo riconosciuto le diffi-
guez,
colt che presenta l'esecuzione del
que apresenta a execuco da Con-
Concordato del 1886, a causa delle
cordata de 1886,
profonde modificazioni avvenute, sia
das profundas modificaoes ocorri-
in P o r t o g a l l o sia nella vita religiosa
das tanto em Portugal c o m o na vi-
delle Indie,
da
specialmente
d o p o l
reconhecendo as dificuldades
religiosa
em consequencia
das Indias,
especial-
guerra, si sono messi d ' a c c o r d o per
mente depois da guerra, concorda-
regolare la circoscrizione delle D i o -
ran!
cesi, la nomina dei Vescovi e la dop-
das Diocses, a nomeaco dos Bispos
pia giurisdizione, delle quali tratta
e a dupla jurisdio de que trata a
il citato Concordato; ed hanno no-
referida
minato Plenipotenziari : per parte
Plenipotenciarios:
della Santa Sede, Sua Eminenza il
Santa S, Sua Eminencia o Cardeal
em
regular a circumscripo
Concordata:;
e nomearam
por
parte
da
Signor Cardinal Pietro G aspar ri,
P e d r o Gasparri, Secretario de Esta-
Segretario di Stato di Sua Santit;
do de Sua Santidade; e p o r parte do
e per parte del Governo Portoghese,
Governo Portuguez, Sua Excelencia
Sua Eccellenza il Signor D o t t o r A u -
o D r . A u g u s t o de Castro Sampaio
gusto
De
Castro
Sampaio
Corte-
Corte-Real,
Enviado Extraordinario
Real, Inviato Straordinario e Mini-
e Ministro Plenipotenciario, para as-
stro
signarem, sob reserva de ratificao,
Plenipotenziario,
per firmare,
sotto riserva di ratificazione, il Pro-
o seguiente P r o t o c o l o :
t o c o l l o seguente :
A C T A , vol. X X , n. 5. 4-5-928.
130
ART. I
ART. I
L' Archidiocesi di Goa, cui rimane
A Arquidiocese de Goa, quai an-
annesso il titolo patriarcale, viene
da annexo o titulo de patriarcha!, e-
ingrandita :
alargada:
a) coli'aggiunta del possedimento portoghese di D a m o a nord di
a) c o m a possesso portugueza
de D a m o ao norte de Bombaim;
Bombay;
) c o m a ilha.de D i u , sobre a
b) coli'aggiunta dell'isola di Din

sulla costa di Kathiavar.
costa de Kathiavar.
Assim, o Arcebispo sar denomi-
L ' A r c i v e s c o v o perci sar denomi-
nado : Arcebispo de G o a e Damo.
nato : Arcivescovo di Gqa e D a m o .
ART. I I
ART. I I
La parte della Diocesi di Damo
A parte da Diocse de D a m o que
che non resta incorporata nelFAr-
no fica incorporada na Arquidiocese
chidiocesi di Goa, sar annessa al-
de Goa, ser anexada Diocse de
l'Archidiocesi di B o m b a y , la quale
Bombaim, a qual mantera a sua ac-
mantiene la sua attuale organizza-
tual organisaao ecclesiastica.
zione ecclesiastica.
ART. I I I
ART. I I I
L ' A r c i v e s c o v o di Bombay sar al-
O Arcebispo de Bombaim ser al-
ternativamente di nazionalit porto-
ternadamente de nacionalidade por-
ghese e britannica, e avr giurisdi-
tugueza e britnica, e ter juris-
zione su tutto il territorio dell'Ar-
d i c a o sobre t o d o o territorio da
chidiocesi, ingrandito c o m e sopra.
Arquidiocese, augmentado c o m o fi e. i
parroci
portoghesi
delle
due
chiese di S. Francesco Saverio e No-
dito.
Os
parocos
portugueses
das
stra Signora della Gloria in B o m -
duas egrejas de S. Francisco Xa-
bay,
saranno camerieri
vier
Sua
Santit
durante
segreti
di
munere.
e Nossa
Senhora da
Gloria,
em B o m b a i m , sero camaristas secretos de Sua Santidade
durante
munere.
ART.
IV
ART. I V
La Santa Sede e il Governo Por-
A Santa S e o Governo Portuguez
toghese si dichiarano d ' a c c o r d o per
declaram-se d ' a c o r d o para modificar
modificare i limiti della Diocesi di
os limites da Diocse de So Tom
San Tommaso di Meliapor, in modo
de Meliapr, de m o d o a assegurar da
da assicurare nella miglior forma la
melhor forma a continuidade do ter-
131
Conventio cum Rep. Lusitaniae

continuit del territorio su cui r>i
ritorio em que se exerce a jurisdio
esercita la giurisdizione episcopale.
episcopal.
Perci vengono tolte alla diocesi
N'estes termos, sero desanexadns
di S. Tommaso di Meliapor le li
da diocse de Sao Tom de Meliapor
parrocchie sparse nel territorio delle
as 14 paroquias dispersas no territ >-
Diocesi di Trichinopoly e Tutico-
rio das Diocses de Trichinopolis e
rin (costa della Pescheria), e le sei
Tuticorin (costa da Pescaria) e seis
parrocchie sparse nel territorio delLe
paroquias dispersas no territorio das
Diocesi di D a c c a e di Calcutta.
Diocses de D a c c a e de Calcuta.
La Diocesi di S. Tommaso di Me-
A Diocse de So T o m de Melia-
liapor conserver i due territori con-
por conservar os dois territorios
tinui di San Tommaso (presso Ma-
continuos de S. Tom (junto a Ma-
dras e in parte dentro Madras) e di
drasta e em parte dentro de Ma-
Tanjore (pi al sud), e le cinque par-
drasta) e de Tanjore (mais ao sul)
rocchie sparse nella citt di Madras.
e as c i n c o paroquias dispersas na cidade de Madrasta.
P e r i compensi territoriali e perso-
Para as compensmes territoriaes
nali da darsi alla Diocesi di San
e pessoaes a dar Diocse de S. To-
T o m m a s o di Meliapor, la Santa Sede
m de Meliapr, a Santa S e o Go-
e il Governo Portoghese, assunte le
verno Portuguez,
necessarie e opportune informazioni,
cessarias e oportunas informaces e
e tenuto c o n t o dei principii che in-
tendo em vista os principios que ins-
formano
convenzione,
piram a presente conveno, espe-
specialmente in riguardo alle condizio-
cialmente c o m respeito as condioes
ni giuridiche, demografiche e politi-
jurdicas, demogrficas e politicas,
che, si metteranno d ' a c c o r d o dentro
estabelecerao um acordo dentro de
otto mesi dalla entrata in vigore del
oito mezes a contar da entrada em
presente P r o t o c o l l o . Soltanto tra-
vigor do presente P r o t o c o l o . Somen-
scorsi i detti otto mesi saranno sta-
te depois de decorridos os referidos
la presente
tomadas
as
ne-
biliti c o n B o l l a i nuovi limiti della
oito mezes se fixaro c o m B u l a os
diocesi di San Tommaso di Meliapor.
novos limites da diocse de S. Tom

de Meliapr.
ART. V
Il presente P r o t o c o l l o si riferisce
ART. V
O presente P r o t o c o l o refere-se uni-
solamente alla giurisdizione episco-
camente
pale, e non alla propriet dei beni,
no propriedade dos bens, dos te-
jurisdio
episcopal e
dei tesori artistici, delle scuole, ecc.
souros artsticos, das escolas, etc.
portoghesi, che continueranno ad es-
portuguezes, que continuaro a ser
sere propriet degli enti ai quali
propriedade das entidades s quaes
attualmente
actualmente pertencem.
appartengono.
im
Commentarium
Il clero delle parrocchie portoghesi
Officiale
O clero das paroquias portuguezas
continuer ugualmente ad essere por-
continuar egualmente a ser portu-
toghese.
guez.
ART. V I
ART. V I
Nella provvista delle sedi di Goa,

Cochim, S. Tommaso di Meliapor e
No provimento das ss de Goa, Cochim, S. Tom de
Meliapor e M a c a o :
Macao :
a) la Santa Sede, d o p o aver con-
a) a Santa S depois de consul-
sultato, secondo la prassi consueta
tar, conforme as praxes usuaes da
della Curia Romana, i Vescovi della
Curia R o m a n a , os Bispos da Pro-
provincia per il tramite del Delegato
vincia p o r intermedio do Delegado
A p o s t o l i c o dell'India o, rispettiva-
A p o s t o l i c o da India e respetivamen-
mente, della Cina, sceglier il can-
te da China, escolher o candidato
didato portoghese pi idoneo per di-
portuguez mais idoneo para dirigir
rigere la Diocesi;
a Diocse;
b) per il tramite di M g r . Nunzio

A p o s t o l i c o di Lisbona o della Lega-
&)
por
intermedio de
Mons.
N u n c i o A p o s t o l i c o de Lisboa ou da
zione del Portogallo presso il Vati-
Legaao de Portugal j u n t o do Vati-
cano, la Santa Sede trasmetter con-
c a n o , a Santa S transmitir confi-
fidenzialmente a Sua Eccellenza il
dencialmente a Sua Excelencia o
Presidente della Repubblica Porto-
Presidente da Republica Portugueza
ghese il nome del candidato scelto;
o nome do candidato escolhido;

c)
c) il Presidente della Repubbli-
se
Presidente
o candidato
da
Republi-
no
oferecer
ca, se il candidato non offre dif-
ca,
ficolt di ordine politico, ne presen-
difculdade de ordern politica, apre-
ter ufficialmente il nome alla Santa
sentar oficialmente o nome San-
Sede;
ta S;
d) Si presume affermativa la ri-
d) Presume-se affirmativa a res-
sposta del Presidente della Repub-
posta do Presidente da Republica
blica alla consulta della Santa Sede,
consulta da Santa S, se nao chegar
nel caso non venga entro due mesi,
dentro de dois mezes, a contar do dia
a contare dal giorno della consegna
da entrega
della relativa comunicazione;
caco;
da respectiva
comuni-
e) Le due A l t e Parti Contraenti
e) As duas Altas Partes Contra-
si metteranno d ' a c c o r d o volta per
tantes por-se-ho de a c o r d o , p o r ca-
volta per la pubblicazione contempo-
da vez, para a publicao contempo-
ranea della nomina, che dovr rima-
ranea da nomeao que dever per-
nere segreta fino al compimento de-
manecer secreta at ao termo dos
g l i atti ufficiali.
atos ofciaes.
Conventio cum
ART.
Bep.
133
Lusitaniae
VII
ART.
VII
Nella provvista delle sedi di B o m -
No provimento das Ss de B o m -
bay, Mangalor, Quilon e Trichino-
bami, Mangalor, Quilon e Trichino-
poly :
polis :
a) la Santa Sede, scelto il can-
a) a Santa S, escolhido o can-
didato pi idoneo, lo far conoscere
didato mais idoneo, fal-o-ha conhe-
per il tramite di M g r . Nunzio o della
cer por intermedio de Mons. N u n c i o ,
Legazione di P o r t o g a l l o presso il V a -
ou da Legao de Portugal j u n t o
ticano al Presidente
della
Repub-
blica;
b) il Presidente della Repubblica
far
do Vaticano, ao Presidente da Republica;
ufficialmente
la
presentazione
&) o Presidente da Republica far oficialmente
a apresentao do
di detto candidato nello spazio di un
dito candidato no periodo de um
mese,
e la nomina si pubblicher
mez, e a nomeao publicar-se-ha na
nella forma prevista dal capoverso
forma acima prevista na alinea e) do
e) dell'articolo precedente.
artigo precedente.
ART. VIII
ART. VIII
F u o r i del territorio della propria
F o r a do territorio da propria D i o -
Diocesi i fedeli dipendono dall'Ordi-
cese os fieis dependero do Ordina-
nario del l u o g o , secondo il Diritto
rio l o c a l , segundo o Direito Cano-
Canonico.
nico.
ART.
ART.
IX
IX
Si considera senza effetto qualsiasi
Considera-se sem effeito qualquer
clausola contraria al presente Pro-
clausula contraria ao presente pro-
tocollo contenuta in altri documenti,
t o c o l o confida em outros documen-
leggi o note diplomatiche.
tos, leis, ou notas diplomaticas.
R o m a , quindici Aprile mille nove cento ventotto.
L . S.
PIETRO
CARDINALE
L . f$ S.
GASPARRI
AUGUSTO DE
CASTRO SAMPAIO
CORTE
REAL
134
Commentarium
Officiale
Essendosi tra la Santa Sede e il Governo della Bepubblica

del Portogallo conchiuso e dai rispettivi Plenipotenziari sottoscritto nel giorno 15 Aprile dell'anno corrente, un Accordo per
regolare la circoscrizione delle Diocesi, la nomina dei
e la doppia giurisdizione, delle quali tratta il
Vescovi
Concordato sti-
pulato nel 1886 tra la Santa Sede e il Portogallo, oggi 3 Maggio 1928, Sua Eminenza il Signor Cardinale PIETRO GASP ARRI,
Segretario di Stato di Sua Santit, e Sua Eccellenza il Signor
Dott. AUGUSTO DE GASTRO SAMPAIO CORTE REAL, Inviato
Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Bepubblica del
Portogallo, riuniti nelle Camere del Palazzo Apostolico Vaticano,
previa
lettura
dei
trovati pienamente
rispettivi
Istrumenti
di
ratifica,
conformi in tutti e singoli i
li
hanno
loro articoli.
In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle

ratifiche medesime, ed in fede di tale
di loro propria
mano
Atto hanno sottoscritto
il presente processo
verbale in
doppio
originale, apponendovi il sigillo delle loro armi.
Boma,
dal Palazzo Apostolico
L.
S.
L. ffr S.
Vaticano, il 3 Maggio 1928.
P. Card, GASPARRI.
AUGUSTO DE CASTRO SAMPAIO CORTE REAL.
Acta Pn PP. XI
135
ACTA PII PP. XI

OHIEOGEAPHUS
AD EMUM P. D. BASILIUM, EPISCOPUM VELITERNUM CARD. POMPILJ VICE SACRA IN URBE ANTISTITEM.
Signor Gardinale,
A Lei, Vicario Nostro in questa Roma che insieme e il centro
della Cristianit e la Nostra Sede episcopale, dobbiamo rivolgere
una parola a proposito del Primo Concorso Ginnico Atletico
Nazionale Femminile " Giovani Italiane" che qui stesso avr luogo
nei prossimi giorni 4, 5 e 6, ancora sulle soglie del mese particolarmente sacro a Maria. Lo facciamo con molta pena; ma dopo aver
molto pensato e pregato sentiamo di soddisfare, facendolo, ad un
sacro dovere del ministero apostolico demandatoci da quel supremo
Pastore e Signore delle anime che Ci ha a giudicare: dovere di
Vescovo di Roma qual' e sar sempre il successore di S. Pietro,
dovere di Vescovo dei Vescovi e dei fedeli di tutto il mondo. Nell'uba e nell'altra qualit, la Nostra parola purtroppo non pu
essere che di deplorazione.
U Vescovo di Roma non pu infatti non deplorare che qui nella
citt santa del Cattolicismo, dopo venti secoli di cristianesimo, la
sensibilit e l'attenzione ai delicati riguardi dovuti alla giovane
donna ed alla fanciulla siasi mostrata pi debole che non nella
Roma pagana, la quale, pur discesa a tanto scadimento di costumi,
adottando dalla vinta Grecia i pubblici ludi e concorsi ginnici ed
atletici, per motivo di ordine fisico e morale di puro buon senso,
ne escludeva la giovane donna, esclusane del resto anche in molte
citt della stessa Grecia tanto pi corrotta. Non accade davvero
esporre od anche solo sommariamente richiamare quei motivi:
furono gi molte volte esposti: padri, madri ed insegnanti, non pre-
136
venute o fuorviate da teorie esagerate e false o da motivi affatto

estranei alla buona e sana pedagogia, li intuiscono e sentono come
per naturale istinto; ne apprezzano e gustano la bellezza e la preziosit soprannaturali quanti assiste ed illumina quel sensus Christi,
che come l'anima dell'anima cristiana. Per questo diciamo anche
Noi col Profeta (Is. 62, 1): Propter Sion non tacebo et propter Ierusalem non quiescam.
Il Vescovo dei Vescovi e dei fedeli di tutto il mondo non pu
dimenticare mai, meno che mai in circostanze come questa, di
essere il primo fra i custodi da Dio dati alla nuova Gerusalemme
e dei quali sta scritto (Is. 62, 6) che giorno e notte in perpetuo
non taceranno: Tota die et tota nocte in perpetuum non tacebunt. Invero i fedeli di tutto il mondo non potrebbero che sentirsi, a dir
poco, confusi e sconcertati, se Ci trovassero del tutto silenziosi,
mentre avviene sotto gli occhi Nostri quello contro di cui, dovunque si , anche in giorni non lontani, avverato, hanno levato la
voce i Sacri Pastori, da Noi approvati ed incoraggiati. E questi
stessi Sacri Pastori e Venerabili Fratelli Nostri potrebbero nel
Nostro silenzio trovare ben penoso motivo a dubitare che sia mutato il Nostro sentire e giudicare a loro riguardo. bens vero
che non si vogliono qui ripetere le audacie o piuttosto le sconvenienze altrove lamentate e Ce ne danno speranza le precauzioni
prese e le istruzioni fino all'ultima ora impartite dagli organizzatori e responsabili; ma la natura e la sostanza delle cose permangono pur sempre le stesse, con le accennate aggravanti del luogo
e dei precedenti storici; permane sempre il vivo contrasto con le
speciali delicate esigenze della educazione femminile, immensamente pi delicate e rispettabili quando questa educazione vuole
e deve essere educazione cristiana. Nessuno pu pensare che questa
escluda o meno apprezzi tutto quello che pu dare al corpo, nobilissimo strumento dell'anima, agilit e solida grazia, sanit e forza
vera e buona; purch sia nei debiti modi e tempi e luoghi; purch
si eviti tutto quello che male si accorda col riserbo e con la compostezza che sono tanto ornamnto e presidio della virt; purch
esuli ogni incentivo a vanit e violenza. Se mano di donna si deve
Acta Pii PP. XI
137
alzare, Ci auguriamo e preghiamo che sia sempre e solo in atto di

preghiera e di benefica azione.
Anche pi largamente e prima d'ora Ci saremmo intrattenuti
con Lei, signor Cardinale, in argomento cos alto ed importante,
se prima d'ora avessimo potuto avere e conoscere il definitivo di
quanto veniva preparandosi. A questi pochi e rapidi riflessi Ci
costringe limitarci la angustia del tempo.
Ben di cuore Le inviamo con essi, auspice d'ogni bene, l'Apostolica Benedizione.
PIUS PAPA X I
Nell'Ottava del Patrocinio di S. Giuseppe, festa di S. Atanasio, 1928.
EPISTOLAE
I
A D R . P . D . R I C H A R D U M L A OY, EPISCOPUM M E D I O B U R G E N S E M , P O N T . SOLIO
A D STAT OREM, S E X A G E S I M O E X E U N T E I N I T I S A C E R D O T I I A N N O .
PIUS PP. X I
Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. In h o c
mortalis vitae cursu, Dei quidem benignitate, accidunt hominibus laeti
quidam eventus, quibus eorum animi non m o d o ex sollicitudine rerum erigantur et recreentur, sed etiam ad munera obeunda alacrius vires sumant.
Ita iucundum tibi fore comperimus diem x x i huius mensis, propterea quod
anni t u m explebuntur sexaginta ex quo primum ipse sacrum fecisti. Ac
merito quidem virtutis tuae aestimat ores - qui plurimi, vel ex acatholicis,
sane sunt - in hac rei faustitate suum erga te amorem ac pietatem publice
testabuntur: etenim probe norunt tui omnes quo studio, iam inde ab initio,
paroecialibus muniis functus sis, praecipue egenis opitulando aedemque
sacram a S. Maria N o v a condendo, in qua quidem aede, deinde in cathedralem ecclesiam evecta, primus ipse Medioburgensium episcopus consecratus es, eodem fere tempore quo feliciter Nos sacerdotio aucti sumus.
Quas vero boni Pastoris partes hucusque obieris, ex eo perspicere licet
q u o d c u m dioecesis incrementa modis
omnibus
curare, rite imprimis
pueros educando, tum clero populoque tuo te ipsum praebere exemplum

bonorum operum consuevisti. Quamobrem valde Nos tibi de re gratula-
Acta Apostolicae
138
Sedis
Commentarium
Officiale
mur, optamusque ut Deus tibi, cui t a m b o u a m concessit senectutem, alios

etiam addat annos meritorum similiter plenos. Interea, ut
peculiarem
benevolentiam erga te Nostram aliquo m o d o ostendamus,
facultatem
tibi facimus sollemniter benedicendi populum nomine Nostro, plenam

admissorum veniam eidem proponendo usitatis Ecclesiae condicionibus
lucrandam. Ac caelestium donorum conciliatricem apostolicam benedictionem esse volumus, quam tibi, venerabilis frater, universoque gregi
vigilantiae tuae credito amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die xn mensis Decembris anno
PIUS PP. X I
II
A D E M U M P . D . C A I E T A N U M S . R . E . C A R D . P R O T O D I A C O N U M BISLETI, P R O TECTOREM
CONSOCIATIONIS
ITALICAE
S.
CAECILIA:
DE
CONVENTU
CONSOCIATIONIS D E C I M O Q U A R T O D E Q U E C E L E B R I T A T E G U I D O N I S D E
ARRETIO,
IN
URBE HABENDA.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Eruditorum virorum sententia est, Guidonem de Arretio, insigne illud non tam
Benedictini Ordinis quam Italiae atque adeo catholici nominis decus, in
A l m a m hanc Urbem, a decessore Nostro Ioanne X I X accitum, nongentesimo ante anno concessisse. Qui, c u m B o m a e commoratus est, inventa t u m
sua - unde non m o d o veteri Ecclesiae B o m a n a e cantui interpretando couservandoque tantum adiumenti ac oralitatis accessit, sed etiam veluti e
fonte musicae artis incrementa prodiere - Apostolicae Sedis approbatione
atque auspiciis q u o d a m m o d o in Laterano consecrasse videtur: in Laterano,
inquimus, ubi iampridem Gregorius Magnus cantus sacros, a maioribus quasi
hereditate acceptos, collegerat, ordinaverat atque auxerat, semetque ipsum,
etsi tot tantisque distentum negotiis infirmaque valetudine plerumque
laborantem, pueris Scholae a se conditae disciplina concentuum liturgicorum conformandis doctorem praestiterat. Saeculare quidem eventum aut
silentio premi aut nullo fructu praeterire qui possit? Neque enim multos
reperias homines qui cum isto vel in cultus divini dignitate provehenda
vel in pariendis posteritati utilitatibus comparari queant. Probamus igitur
consilium a sodalibus initum istius, quam, dilecte fili Noster, patrocinio
tuo foves, Consociationis Italicae Caecilianae huc propediem conveniendi,
ut Guidonem et eius scripta operamque c o m m m o r e n t :
quem quidem
139
Acta Pii PP. XI
eorum conventum numero quartum decimum, ad celebrationem P o m p o siani monachi opportunum, aliae praeterea causae, eaedemque haud parvi
momenti, facturae sunt opportuniorem. Etenim, ut libenter didicimus, hac,
quotquot coiveritis, occasione utemini, ut sedem et quasi centrum Consociationis in Urbem restituatis: ex quo sequi oportere videtur, ut, novis m o d e ratoribus Nobiscum tecumque propius cohaerentibus, Consociatio cotidie
magis florere ac vigere pergat, simulque sodahum actio, Episcoporum ductu,
in dies facta studiosior, illuc, quo debet, denique pertingat. H u c accedit,
quod in iisdem coetibus eas grata recordatione prosequemini Litteras, quas
s. m . decessor Noster Pius X die x x n mensis Novembris anno
MDCCCCIII,
scilicet abhinc annis quinque ac viginti, Motu proprio dedit: unde factum
meminimus, ut Caeciliani omnes, quicquid, doctissimis viris scripto atque
exemplo praeeuntibus, ad gregoriani instaurationem cantus emendationemque musicae sacrae, nonnine magno labore, tentaverant, id ipsum ex insperato aut certe exspectatione celerius Apostolica confirmatum vidrent auctoritate. Leges quidem decessor ille Noster h o c in genere adeo sapientes tulit
ut germanum de re musica liturgica Corpus iuris efficere videantur. Verum,
quemadmodum haud raro accidit, tum praecipue, cum malae sunt consuetudines exstirpandae radicitus, sicubi voluntati Pontificis rite obtemperatum
est, alibi tamen aut Piana praescripta iacuisse aut pristina denuo irrepsisse
vitia bene multi conqueruntur. Quamobrem vestrum erit, cum conveneritis,
videre diligenter quaenam e Pianis legibus observandae supersint, quidnam
ad exquisitiorem cantus gregoriani et musicae ecclesiasticae usumpropagand u m desideretur, quid denique agendum ut christianus populus, liturgico
spiritu interius imbutus, ubi nondum assuevit, sacra communiter concinendo participet: qui vero disputationum vestrarum cursus fuerit
atque
exitus, a te, dilecte fili Noster, perlibenter audiemus. Ceterum si in Guidonis scriptis de vitioso, qui t u m erat, psallendi concinendique more plus
semel querelae moventur, putamus, in hac saeculari faustitate rectius eius
memoriam celebrari non posse, quam si illa, quae Guidoni fuerat in votis,
psalmodiae cantusque emendatio et urgeatur acrius et ad effectum optatissimum properet. - Laboribus interea huius quarti decimi conventus vestri
bene precamur; eiusdem autem successum adiuvet apostolica benedictio,
quam, caelestium luminum donorumque conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, et sodalibus Caecilianae
Consociationis Italicae universis peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x v n mensis Aprilis anno
MDCCCCXXVHi, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
140
Commentarium
Officiale

i
HAMILTONENTSIS
TRANSLATIONIS ECCLESIAE CATHEDRALIS
DECRETUM
Cum cathedralis ecclesia Hamiltonensis, Beatissimae Virgini dicata
sub titulo Conceptionis Immaculatae, nunc a civitatis centro remota
exstet et nimis parva sit et fidelium numero continendo impar, R. P. D.
Ioannes Me Nally, hodiernus Episcopus Hamiltonensis, consentientibus
Consultoribus dioecesanis, humili enixaque prece a Ssmo D o m i n o Nostro
P i o D i v . P r o v . P p . XI petiit ut ab ante dicta ecclesia episcopalis cathedra
transferatur ad ecclesiam paroecialem a Sancto Patricio nuncupatam quae,
in media civitate et amoeno l o c o sita, princeps inter alias urbis ecclesias
ab omnibus reputatur, quaeque facilius amplificari etiam poterit. Porro
his precibus Ssmus Dominus Noster, omnibus rite perpensis, annuendum
esse censuit. Quapropter de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto
quatenus opus sit, quorum intersit vel qui sua interesse praesumant consensu, h o c Consistoriali decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae expeditae essent, a templo Beatissimae Virginis Mariae
a Conceptione Immaculata cathedram episcopalem Hamiltonensem ad
Sancti Patricii paroecialem ecclesiam, eodem titulo Sancti Patricii retento,
transfert et constituit cum omnibus iuribus et privilegiis quae de iure vel
de consuetudine ceteris cathedralibus ecclesiis competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
29 mensis Aprilis, anno 1927.
8 C. CARD. DE LAI, E p . Sabin, et Mandelen.,
Secretarius.
L.$S.
t Fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
S.
Congregatio
Consistorialis
II
Sanctissimus Dominns Noster Pins divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas
quae se-
quuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum:

28 Martii 1928. Titulari episcopali Ecclesiae Sozusensi, praefecit
E. D. Petrum Tcheng, quem deputavit Vicarium Apostolicum de Suanhwafu.
Titulari episcopali Ecclesiae Mastaurensi, E. P. Cuidonem Benedictum B e c k , O. F. M. Capuccinorum, quem deputavit Vicarium Apostolicum
Araucaniae.
Titulari episcopali Ecclesiae Possalensi, E. P. Stephanum van Hee,
S. I., quem deputavit Vicarium Apostolicum de K o a n g o .
30 Martii. Cathedrali Ecclesiae Omahensi, E. D. Iosephum Franciscum Eummel, parochum ad Sancti Ioseph in civitate Neo-Eboracensi.
11 Aprilis. Cathedrali
Ecclesiae Liparensi,
E. P.
Bernardinum a
Favara -(in saeculo Salvatorem E e ) , O. F. M. Capuccinorum Ministrum

Provinciae
Panormitanae.
12 Aprilis. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Melitenensi, E. P. D.

Henricum M. Alfridum Baudrillart, hactenus Episcopum titularem Himeriensem.
SACRA CONGREGATIO
DECRETUM
Occasione coetus R R . Episcoporum Armeniorum, qui in Urbem convenient die 6 mensis Maii, ad dehberandnm de negotiis sui Patriarchatus
ac de re religiosa instauranda, Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali,
Ssmo D . N . Pio P p . X I adprobante, f i n e m imponendum censuit visitationi
Apostolicae
Patriarchatus
eiusdem;
atque praesentibus
finem
imponit;
idcirco R . P . D . Paulus Petrus X I I I Terzian, Patriarcha Ciliciae Armenorum, ipsis praesentibus Litteris, in plenum exercitium sui officii ac iurisdictionis restituitur.
Contrariis non obfuturis.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Eccl. Orientali,
die 16 Aprilis 1928.
A. CARD. SINCERO, Secretarius.
L. B S.
H. I. Cicognani,
ad interim Adsessor.
142
i
APUANA
FUNERUM
Die 12 Novembris 1927
SPECIES FACTI. Communale - ut aiunt - coemeterium civitatis Apiianae situm materialiter est in territorio paroeciae cathedralis B. M. V. sideribus receptae: nulla tamen auctoritate ecclesiastica est conditum, immo c u m
etiam acatholicorum corpora ibi tumulentur, nec rituali benedictione donatum est, sed tumuli et f ossae singillatim benedici solent. Fere ab eius institutione, post hominum memoriam, nonnulli etiam christifideles suburbane
paroeciae B. M. Y. ab Angelo salutatae - quae quidem paroecia finitima
est territorio paroeciae urbanae S. Petri, et proprium habet coemeterium, sed
iam angustum, squaleus et i n c o m m o d u m - facile obtinuerunt ut in praefato
communali coemeterio Apuano sepeliantur: sive quod ibi exstet sepulcrum
maiorum seu familiae, sive quod ante mortem suam patefecerint voluntatem ut ibidem eorum corpora deponerentur, sive demum heredes ipsorum
ita perfici curarent. In hisce casibus, obtenta per heredes venia ab auctoritate communali, absque ulla difficultate, non secus ac parochi ceterarum
quatuor civitatensium paroeciarum, parochus suburbanus Ssmae Annuntiatae, peracto funere in sua ecclesia, cadavera suorum associabat ad
coemeterium communale, vel saltem - in casu sepulturae electivae, aut
de parentum arbitrio
decretae - usque ad limites paroeciae cathedralis
B. M. V. assumptae. Id tamen non patitur novus praepositus-parochus

huius ecclesiae cathedralis, qui ratus hac ratione laedi can. 1218-1230,
1232 Cod. iuris can., signanter vero can. 1230, 7 de iure ecclesiae cathedralis, annuente suo E m o Ordinario, postulavit a Sacra Concilii Congregatione declarari utri ius exsequias peragendi et associandi cadavera in
casu competeret. Praehabitis itaque duorum Consultorum votis, Emis Patribus dubia quae sequuntur proposita sunt:
I. - An parocho Ssmae Aunuuciatae ius exclusivum competat sepulturae ecclesiasticae sui paroeciani qui sepulchrum habeat in municipali
coemeterio in casu?
I I . - An idem exclusivum ius. eidem parocho competat si suus paroec i a m ^ tumulationem ibidem elegerit in casu?
S.
Congregatio Conoii
143
SYNOPSIS DISCEPTATIONIS. Praepositus-parochus ecclesiae SS. A s sumptae (cathedralis) in h o c potissimum intentionem suam fundat, quod
coemeterium de quo agitur, a parocho SS. Annuntiatae, quae paroecia
diversum coemeterium habet, non possit haberi ut suum propriumque,
sed potius ut ahenum: adeo ut, licet suus paroecianus ibidem sepulturam
elegerit, vel etiam ibidem proprium sepulcrum aut familiare habeat, semper
tamen parochus SS. Annuntiatae prohiberetur in alieno coemeterio functiones suas explere, in quo nempe extraneus censetur, secus ac parochi
civitatenses, qui singuli in eodem coemeterio ut in suo proprio exercent
iura et officia sua. Tum, itaque, si cadaver illuc mittendum est, ubi sive
elegerit defunctus suam sepulturam, sive sepulcrum suorum habeat, subintrat in casu ius can. 1230, 7, seu parochus ecclesiae cathedralis habendus
est, ad effectum saltem sepulturae, utpote parochus proprius defuncti.
N e c solum ad effectum sepulturae, c u m immo, ad normam can. 1218 1
et 1232 1, ubi cadaver commode asportari possit, parochus sepulturae valeat
omnino illud auferre ad suam ecclesiam pro exsequiis, et inde ad coemeterium associare (1231 2). Secus sentire, ita interpretatur praepositus parochus, idem esset ac delere ex Codice can. 1223, 1229.
Verum - ex adverso argumentatio - in hac demonstratione plura permixta ac confusa sunt, quae immo sunt probe et penitus discernenda.
Et in primis, certum est nullum speciale ius parocho SS. Assumptae
esse in coemeterium communale Apuanum, eo quod h o c materialiter situm
sit in territorio suae paroeciae. Siquidem, ut pluries censuit haec Sacra Congregatio, signanter in Derthonen. 24 Maii 1821, in Ariminen., 14 Maii 1825
communia coemeteria, causa publicae valetudinis, subrogata fuerunt singulis ecclesiarum sepulturis. - Ecclesia proinde quae ius habebat tumulandi
in propriis sepulturis, nunc ius istud exercet in publico coemeterio: ideoque
non sublatum ius fuit, sed variatus locus: quod profecto non impedit emolumentorum perceptionem et ius peragendi exsequias . Hinc ius ecclesiae
paroeciae in qua coemeterium situm est in Codice, quoad extraneos, tantum asseritur intra limites can. 1230 7 fin. Qui limites arctissima sunt,
utpote qui contineant normam omnino suppletivam, tunc adhibendam c u m
nulla ex praecedentibus iuris sanctionibus in casum quadrat, et potissimum
c u m parochus defuncti proprius nec adest, nec potest suum ius exercere,
et ideo ecclesiae cathedrali, vel paroeciae loci, id tantum conceditur quod in
casu parochus proprius nequit: v. g. si cadaver naufragi undis maris in
littore extraneo exponatur, vel si parochus proprius peragere potuit solumm o d o , aut de facto peregit solas exsequias (cf. S. C. Concilii in N o v a rien., 27 Maii 1893, 21 Iun. 1895; in sten., 26 Ian. 1907, quoad defunctos quorum cadavera ferreo cursu translata fuerant ad aliam civitatem).
144
Commentarium
Officiale
Ceterum etiam in can. 1230 7 adiicitur: nisi aliud ferat loci consuetudo ,
quod revera obtinet in casu nostro, ubi contraria observantia obliteratimi
apparet ius ecclesiae cathedralis.
Ee quidem vera ex can. 1216 1: iure ordinario ecclesia in quam
cadaver pro funere deferri debet est ecclesia propria paroeciae defuncti :
dicitur autem iure ordinario quia iuribus parochi derogari potest vel
iure particulari, vel privilegio, vel consuetudine, vel, ut est in ipso canone,
privata eademque legitima defuncti electione: semper tamen haec certa
omnino sint oportet: n a m in quolibet dubio ius propriae ecclesiae paroecialis semper praevalere debet . In casu autem certum est nullum intercedere privilegium, nullamque consuetudinem: quae i m m o adest explicita in favorem parochi proprii, ut ex facti specie depromitur. Tantum
haec duo opponuntur: sepulcrum familiare seu gentilitium, electa sepultura. Verum, ut de hac altera statim dicamus, electio defuncti potest
cadere vel in solam ecclesiam funeris, vel in solum coemeterium sepulturea
vel in utrumque simul. N a m ecclesia funeris et coemeterium sepulturae,
saepe saepius de facto separantur, et in Codice iuris canonici separabilia
exhibentur (can. 1223-1227; i m m o in sensu can. 1205 2, separanda), ea
tamen lege, ut, ex can. 1231, qui decesserit non electa sepultura, nec habeat
sepulcrum maiorum, sepeliri debeat in coemeterio ecclesiae funeris. P o sita, in casu, mera electione sepulturae, ad mentem can. 1228, nihil aliud
inde sequitur quam ius et obligatio sepeliendi cadaver in loco electo
d u m m o d o nihil obstet ex parte eorum a quibus coemeterium pendet ,
qua clausula, ut supra ostensum est, nullo m o d o asseritur ius aliquod
vetandi seu interveniendi ex parte parochi vel ecclesiae in cuius territorio
coemeterium situm est: multo minus eadem adimitur proprio parocho
ius funerandi in casu.
Quod autem attinet ius sepulcri proprii in coemeterio a defuncti familia
comparati, probe distinguendum est, c u m Codice, sepulcrum particulare,
de quo in can. 1209 dicitur obtineri posse in coemeterio e x licentia scripta
Ordinarii loci a sepulcro maiorum seu familiari seu geutilitio, de quo iu
can. 1208 3 dicitur permitti posse ab Ordinario loci extra coemeterium:
illud quippe nullum praeterea gignit ius, quam ut cadaver in eo sepeliatur si illuc c o m m o d e asportari possit, vel si illuc transferatur susceptis
ab heredibus translationes expensis iuxta can. 1229 1; istud quoque, seu
gentilitium per se non aliud postulat, licet facilius praesumatur h o c in casu
electa etiam funeris ecclesia ad mentem cann. 1223-1227. Sed iu casu
nostro agitur
tantum, ad summum, de sepulcro particulari acquisito in
coemeterio: diximus ad summum, nam in facti specie explicite excluditur

intercessisse in hac acquisitione vel constitutione sepulcri scriptam licen-
S.
Congregatio
145
Concilii
tiam Ordinarii loci , quam exigit can. 1209 iuxta pluries resoluta in hac
Sacra Congregatione, praesertim in Clavaren., Funerum, 17 Iunii 1905, de
canonica erectione huiusmodi sepulcri. Cfr. Pirhing, in lib. I I I , tit. 28, 3,
n, 24; Barbosa, de off. et pot. par., p. I I I , c. 26, n. 9, et Gennari, apud Monii.
Feci., X V I I , 349, qui concludit: Quando non vi ha permesso del Vescovo
non vi ha nemmeno canonica erezione di sepolcro; molto meno pu dirsi
canonicamente eretto senza co tal permesso in un pubblico camposanto.
Imperocch quantunque cogli odierni cimiteri non si rechi pregiudizio al
diritto delle chiese tumulanti, pure un sepolcro gentilizio eretto in esse,
non apparterrebbe a nessuna chiesa, quando non ci fosse una determinazione
dell'autorit ecclesiastica: molto meno poi, se, c o m e nel caso, il cimitero
fosse eretto dall'autorit laica, senza dipendenza da quella ecclesiastica,
e meno ancora quando nel pubblico cimitero non vi fosse luogo diverso
per gli acattolici , et citat ad rem ex recentioribus Berardi, de par., 770,
Alberti, de sepult, eccl., n. 21; ex quorum doctrina satis evincitur cautissime
omnino, c u m agitur de hodiernis publicis coemeteriis laicalibus, procedend u m esse in deducendis can. 1228 et 1229, praesertim ad effectum can. 1231.
N e c regerere valet distinctio coemeterii, quoad parochum proprium,
sui aut non sui: quia revera, ad excludendum ius immo officium ex can. 1231
2 incumbenti ei qui in ecclesia exsequias peregit non adducitur nisi
gravis necessitatis causa , nec alia fit distinctio nisi de eo an c o m m o d e
(pedestri itinere [can. 1218 1]) asportari possit , necne (can. 1232 2),
servatis nempe norma et m o d o in can. 1218 praescriptis. In casu autem
paroecia suburbana Ssmae Annuntiatae finitima dicitur paroeciae urbanae,
adeo ut ad communale coemeterium omnino c o m m o d u m sit iter iuxta
praefatam normam: quoties igitur, non electa alibi ecclesia funeris, cadaver
paroeciani sive iure sepulcri sive ob electam sepulturam in coemeterio
commun ali condendum sit, libere poterit parochus proprius, post expletum funus in sua ecclesia, illuc cadaver deducere, c u m stola et elata
-cruce etiam per paroeciam interpositam (can. 1232 .1).
R E S O L U T I O . Propositis in plenariis comitiis Sacrae Congregationis
Concilii, in Palatio Apostolico Vaticano habitis die 12 Novembris 1927,
dubiis
supra relatis, E m i Patres
responderi mandarunt: Affirmative
ad
utrumque.
Quam resolutionem Ssmus Dominus Noster Pius divina Pro vid. P p . X I ,
referente infrascripto Secretario in Audientia diei 20 insequentis, approbare
et confirmare dignatus est.
f Iulius, E p . Lampsacen., Secretarius.
ACTA, rol. XX, n. 5. - 4-5-928.
10
146
H
NOTIFICATIO
I. Cum nonnulli Franco-Canadenses ex regionibus Angliae N o v a e ac
potissimum ex dioecesi Providentiensi adversus auctoritatem Ordinarii
sui turbas cierint, Sacra Congregatio Concilii nuper prohibendam censuit
et prohibuit periodicam ephemeridem L a Sentinelle quae in oppido
Woonsocket B. I. editur in
lucem,
quaeque hanc populi excitationem
cum scandalo fovet.

I I . Eadem
praeterea
Sacra
Congregatio
declarat,
virum
Elphege
J. Daignault, moderatorem praefatae ephemeridis, aliosque subscriptores

citationis Tribunali laicali porrectae ut suum Ordinarium, Episcopum nempe
Providentiensem R. P. D. Guilelmum Augustinum Hiekey, in ius rprent,
incurrisse omnes et singulos excommunicationem speciali modo reservatam
Sanctae Sedi Apostolicae, in vim can. 2341 Codicis iuris canonici.
SACKA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
PROVISIO ECCLESIAE
Decreto S. Congregationis de Propaganda Fide, dato die 4 Maii 1928,

Ssmus Dominus Noster Pius
divina
Providentia P p . XI dignatus
est
praefcere metropolitanae Ecclesiae Bombayensi R. P. Ioachim Lima S. L,

Superiorem Missionis de Belgaum in Indiis.
II
,
NOMINATIONES
Brevibus Apostolicis nominati sunt:

l Dcernons 1927. R. D. Gabriel Perlo, ex Instituto Taurinensi a
Consolata, primus
Vicarius: Apostolicus
de Mogadiscio.
28 Martii 1928. R. P. Benedictus Beck (in religione Guido a B a m berga), ex Ordine Minorum Capulatorum, primus Vicarius Apostolicus deAraucania.
R. P. Silvanus van Hee, e Societate Iesu,
primus Vicarius Apo-
stolicus de Koango in Congo Belgico.

R. D. Petrus Tcheng, presbyter e clero
stolicus de
Suanhwafu
in
Sinis.
saeculari, Vicarius Apo-
8. Congregatio Rituum
147
i
ORDINIS CLERICORUM R E G U L A R I U M A SOMASCHA
Quarto a condita Somaschae Congregatione recurrente saeculo, orphanorum numero ob recentes publicas exortas calamitatem fere ubique gentium maximopere aucto, ut caeleste praesidium illis pueris puellisque parentibus orbatis et rebus omnibus indigentibus praesto sit, Praepositus generalis Ordinis Clericorum Regularium a Somascha, collecta undique v o t a
quamplurimorum
Antistitum
humillime
Sanctissimo
Domino
nostro
Pio Papae XI obtulit simulque supplicavit, ut Sanctus Hieronymus Aemiliani, qui primus pro colligendis orphanis instituta construxit, et protector
et pater orphanorum iam in ipsa Hturgica prece vocatur, suprema Sua
auctoritate
orphanorum Patronus universalis et Adiutor constituatur.
Sanctitas porro Sua, referente subscripto Sacrae Rituum Congregationis

Secretario, oblata vota peramanter excipiens, Sanctum Hieronymum Aemiliani orphanorum et derelictae iuventae Patronum universalem eligere ac
declarare benigne dignata est. Contrariis non obstantibus quibuscumque.
Die 14 Marth 1928.
g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae,
S. B.
C. Praefectus.
L. S .
ngelus Mariani, Secretarius.
II
DIOECESIUM ET VICARIATUUM
APOSTOLICORUM IN MISSIONIBUS
Quam laeto animi sensu fideles universi canonizationem Sanctae Teresiae a Iesu Infante exceperint, divulgata per orbem devotio manifeste
demonstrat, cum vel apud ipsas infidehum dissitas regiones Carmelitis
Virgo promissum rosarum imbrem e caelo dimittere non praetermiserit.
Qua -de causa, innumeri Sacrorum Antistites maiores percipi posse fructus in dominica vinea persenserunt, si Sancta Teresia a Iesu Infante, quae
maximo flagrabat ardore et zelo dilatandae fidei, cuiusque miraculosos
148
Commentarium
Officiale
in paganis plagis effectus omnes norunt, caelestis Patrona omnium Missionariorum, in quibusvis Missionibus laborantium declaretur; et ideo Sanctissimo D o m i n o Nostro Pio Papae XI collectas undique preces humillime
obtulerunt ut communibus votis suprema Apostolica sanctio accederet.
Sanctitas porro Sua, referente infrascripto D o m i n o Cardinali Sacrae Rituum Congregationi Praefecto, postulationibus Antistitum ingenti numero
oblatis benignissime obsecundans, declarare dignata est Sanctam Teresiam
ab Infante Iesu, peculiarem Missionariorum omnium, sive virorum sive
mulierum, necnon Missionum iu toto orbe exsistentium Patronam aeque
principalem c u m S. Francisco X a v e r i o , c u m omnibus iuribus et privilegiis
liturgicis quae huic titulo conveniunt. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 14 Decembris 1927.
A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae,
S. B. C. Praefectus.
L. g S.
Die 3 Octobris
S. T E R E S I A E A J E S U I N F A N T E Virginis
DUPLEX
In I Vesperis: pro Commemoratione: Ant. Veni, Sponsa Christi,

y . Specie tua.
Oremus
D o m i n e , qui dixisti: Nisi efficiamini sicut parvuli, non intrbitis in regnum c o l o r u m : da nobis, quaesumus; ita sanctae Teresiae Virginis in humilitate et simplicitate cordis vestigia sectari, ut praemia consequantur aeternae
Qui vivis.
AD
IN
MATUTINUM
II
NOCTURNO
Lectio
IV
Teresia a Jesu Infante, Alensnii in Gallia, honestis parentibus, singulari et assidua erga D e u m pietate conspicuis, orta est. Inde a prima aetate
divino Spiritu praeventa, religiosam vitam agere cupiebat. Serio autem
promisit, se nihil D e o denegaturam, quod ipse ab ea petere videretur: quam
promissionem fidenter usque ad mortem servare sategit. Quinto aetatis
anno, matre amissa, Dei providentiae se totam commisit sub vigilanti custodia amantissimi patris,
sororumque natu majrum:
quibus
magistris,
S.
Congregatio
Rituum
49
Teresia ad currndam perfectionis viam ut gigas exsultvit. Novnnis virginibus ex Ordine sancti Benedicti Lexviis excolenda traditur, ibique in
rerum divinarum cognitione excllere visa est. D c i m o aetatis, anno, arenus et gravis morbus eam diu crucivit, a quo. prout ipsa enarrat, ope Beatissimae Virginis, quae eidem subridens apparuit, et quam, sub titulo Dominae nostrae a Victoria, per novendilia invocare studuit, divinitus fuit
liberata. Tunc, angelico fervre repleta, ad sacrum convivium, in quo
Christus sumitur, se dihgentissime praeparare curavit.
Lectio V
Ut primitus eucharistico pane fuit refecta, insatibilem caelestis hujus
cibi famem haurire visa est: unde velut inspirata, Jesum rogbat, ut omnem
mundnam consolationem in amaritudinem sibi verteret. Inde tenrrim u m in Christum D o m i n u m et in Ecclesiam amre exstuans, nihil antiquius habuit, quam Carmelitarum Excalceatrum Ordinem ingredi; ut sui
abnegatione, suisque sacrificiis, sacerdotibus, missionariis, totique Ecclesiae opem afferret, et innmeras nimas Christo Jesu lucrifaceret: quod j a m
morti prxima, apud D e u m se facturam pollicita est. Propte* aetatis defectum, multas ad religiosam vitam amplectendam nacta est difficultates,
quibus tamen incredibili animi fortitudine superatis, quindecim annos
nata, Lexovinsem Carmelum feliciter ingressa est. Ibi mirabiles Deus in
Teresiae corde ascensiones disposuit, quae, Mariae Virginis vitam absconditam imitata, quasi hortus irriguus, flores omnium virtutum germinvit,
praecipue vero eximiae in D e u m et in proximum caritatis.
Lectio
VI
Quo magis Altissimo placeret, quum in Sacris Scripturis monitum illud

legisset: Si quis est parvulus veniat ad me; prvula in spiritu esse voluit,
et inde filiali fiducia D e o , tamquam Patri amantissimo, se perpetuo tradidit. H a n c spiritualis infantiae viam, secundum Evangelii doctrinam, alios
docuit, speciatim novitias, quas ex obedientia ad religiosarum virtutum
studium informndas suscepit, atque ita apostlico zelo repleta, mundo,
suprbia inflto et vanittes dilignti, evangelicae simplicitatis iter patefecit. Sponsus autem Jesus eam patindi desiderio, tam in nima, quam in
corpore, penitus inflammabit. Insuper Dei caritatem undequaque neglectam animadvertens, summo dolore affecta, duobus ante obitum annis,
Dei miserentis amri se victimam obtulit. Tunc, ut ipsa refert, caelestis
ignis flamma vulnerata est: unde caritate consumpta, in cstasim rapta,
ferventissime ingeminans: Deus meus, te diligo; viginti quatuor annos
nata, die trigsima Septembris, anno millsimo octingentesimo nonagsimo
sptimo, ad Sponsum evolavit. Quod autem mriens promiserat, se pern-
150
Commentarium
Officiale
nem rosrum pluviam in terram demissram, h o c in caelum recepta, innumeris miraculis reapse adimplevit et in dies adimplet. Quam Pius Undecimus, Pontifex Maximus, Beatis Virginibus adscriptam, et biennio post,
j u b i M o m x i m o recurrente, inter Sanctas relatam, peculiarem omnium
Missionum Patronam constituit ac declaravit.
I N III NOCTURNO
Lectio
VII
Lectio sancti Evangelii secundum Matthaeum.

(Cap. 18, 1-4)
In illo tempore accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Quis putas
major est in regno caelorum? Et reliqua.
Homilia S. Leonis Papas
(Sermo 37, in Epiph. solemn. 7, cap. 3, 4)
Tota, dilectissimi, christianae sapientiae disciplina, non in abundantia
verbi, non in astutia disputan di, neque in appetitu laudis et gloriae, sed
in vera et voluntaria humitte consistit, quam Dominus Jesus Christus
ab tero Matris usque ad supplicium Crucis pro omni fortitudine t elegit
et docuit. N a m , c u m discipuli ejus inter se, ut ait Evangelista, disqurerent
quis eorum major esset in regno caelorum, v o c a v i t parvulum, et statuit
eum in medio eorum, et dixit: Amen, dico vobis, nisi convrsi fueritis et
efficiamini sicut parvuli, non intrbitis in regnum caelorum. Quicumque
ergo humiliaverit se sicut puer iste, hic major erit in regno caelorum. Amat
Christus infantiam, quam primum et nimo suscepit et corpore. Amat
Christus infantiam, humilitatis magistram, innocentiae regulam, mansuetudinis formam; A m a t Christus infantiam, ad quam majrum dirigit mores,
ad quam senum reducit aetates; et eos ad suum inclinat exemplum, quos
ad regnum sublimt aeternum.
Lectio
VIII
Ut autem plene valeamus agnoscere q u o m o d o apprehendi possit tam

mira conversio et in puerilem gradum qua nobis mutatione redeundum sit,
doceat nos beatus Paulus et dicat: Nolite pueri
effici
sensibus, sed malitia
parvuli estte. Non ergo ad ldicra infantiae et imperfecta nobis primordia

revertndum est, sed aliquid, quod etiam graves annos deceat, inde sumendum, ut velox sit commotinum transitus, citus ad pacem recursus: nulla
sit memoria offensionis, nulla cupiditas dignitatis,- amor sociae communionis, aequalitas naturalis. Magnum enim b o n u m est nocere non nosse et
S.
Congregatio
Bituum
151
maligna non sapere; quia inferre ac referre iniuriam, mundi hujus prudentia
est; nemini autem malum pro malo reddere, christianae est aequanimittis
infantia.
Lectio
IX
Ad hanc vos, dilectissimi simihtudinem parvulorum mysterium hodiernae festivitatis invitat; et hanc vobis humilitatis formam adortus a Magis
puer Salvator insinut: qui, ut imitatribus suis quid gloriae pararet, ostenderet, ortus sui tempore ditos martyrio consecrvt; ut in Bethlehem, ubi
Christus natus est, gniti, per communionem aetatis consortes fierent passionis. Ametur igitur humilitas, et omnis a fidelibus vitetur eltio. Alter
alterum sibi praeferat, et nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius;
ut, c u m in mnibus abundverit affectus benevolentiae, in nullo virus inveniatur invidiae: quoniam qui se exaltat humihabitur, et qui se humilit
exaltbitur, eodem ipso testante Jesu Christo D m i n o nostro, qui cum
Patre et Spiritu Sancto vivit et regnat Deus in saecula saeculorum. Amen.
Te Deum^laudamus.
Lectio pro festo commemorato legenda juxta Rubricas

Lectio
IX
Teresia a Jesu Infante, Alensnii in Gallia, ex honestis piisque parntibus orta est. Quinto aetatis anno, matre amissa, Dei providentiae se totam
commisit sub vigilantia amantissimi patris et sororum natu majrum:
quibus magistris, ad currndam perfectionis viam ut gigas exsultvt. JSTovnnis virginibus ex Ordine sancti Benedicti Lexviis excolenda traditur.
Dcimo aetatis anno> arcano et gravi m o r b o diu cruciata, ope Dominae nostrae a Victoria, divinitus fuit liberata. Anglico fervore repleta, ad sacrum
convivium accedens, insanabilem hujus cibi famem haurire visa est. Carmelitarum Excalceatrum Ordinem ingredi cupiens, ob aetatis defectum,
multas ad religiosam vitam amplectendam nacta est difficultates, quibus
fortiter superatis, Lexovinsem Carmelum, quindecim annos nata, feliciter ingressa est: ibique erga D e u m et proximum eximia caritate flagrvit. Spiritualem infantiae viam, secundum Evangelii doctrinam, secuta,
alios, speciatim novitias, eamdem edcuit. Patindi desiderio infiammata,
duobus ante obitum annis Dei miserentis amri se victimam obtulit. V i ginti quatuor annos nata, die trigsima Septembris, anno millesimo octingentesimo nonagsimo sptimo, ad Sponsum evolavit. Quam Pius Undecimus, Pontifex Maximus, Beatis Virginibus adscriptam, et biennio post,
jubiiao m x i m o recurrente, solemniter inter Sanctas relatam, peculiarem
omnium Missionum Patronam constituit atque declaravit.
152
Vespere de sequenti.
Commentarium
officiale
Commemoratio preedentis
ELOGIUM MARTYROLOGIO R O M A N O INSERENDUM

Die 30 Septembris (tertio loco)
Lexvii, in
Gallia, Sanctae Teresiae a Jesu Infante, ex Ordine Carmeli-
tarum Excalceatrum; quam vitae innocentia et simplicitate clarissimum,

P i u s U n d e c i m u s , Pontifex M a x i m u s , S a n c t a r u m Virginum albo adscripsit, peculiarem omnium Missionum Patronam declaravit, ejusque festum
quinto nonas Octobris recolendum esse decrevit.
Die 3 Octobris (primo loco)
Sanctae Teresiae a Jesu Infante, Virginis, ex Ordine Carmelitarum Exealceatrum, peculiaris omnium Missionum Patronae, cujus dies natalis pridie
kalendas Octobris recensetur.
MISSA
Introitus
Cant. 4, 8-9
Veni de Libano, sponsa mea, veni de Libano, veni: vulnerasti cor

meum, soror mea sponsa, vulnerasti cor meum. Ps. 112, 1 Laudate, pueri,
Dominum: laudate nomen Domini. Gloria Patri.
Oratio
Dmine, qui dixisti: Nisi efficiamini sicut parvuli, non intrbitis in
regnum caelorum: da nobis, quaesumus; ita sanctae Teresiae Virginis in humilitate et simplicitate cordis vestigia sectari, ut praemia consequantur aeterna;
Qui vivis.
Lectio Isaiae Prophetae
Isai. 66, 12-14
Haec dicit Dominus: E c c e ego declinbo super eam quasi fluvium pacis,
et quasi torrntem inundntem gloriam gentium, quam sugtis: ad ubera
portabmini, et super gnua blandintur vobis. Q u o m o d o si cui mater
blanditur, ita ego consolbor v o s , et in Jerusalem consolabmini. Vidbitis, et gaudbit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinbunt, et
cognoscatur manus Domini servis ejus.
Graduale, Matth. 11, 25 Confteor tibi, Pater, Dmine caeli et terrae,
quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelsti ea parvulis.
T. Ps. 70, 5 Dmine, spes mea a iuventute mea.
Alleluja, alleluja. Plecti. 39, 17-19 Quasi rosa piantata super rivos aquarum fructificte: quasi Libanus odorem suavittis habete: florete, flores,
quasi lilium, et date odorem, et frondte in gratiam, et collaudate canticum, et benedicite D o m i n u m in operibus suis. Alleluja.
S. Congregatio Rituum-
153
Post Septuagesimum, omissis Ahehija st versu sequenti, dicitur *

Tractus C ant. 2, 11-12 J a m hiems transiit, imber abiit, et recssity . Flores apparuerunt i n terra nostra, tempus putatinis advenit: v o x
turturis audita est in terra nostra. T. Jer. 31, 3 In caritate perpetua dilx
te: ideo attrxi te, miserans tui.
Tempore autem Paschali omittitur Graduale, et ejus loco dicitur:
Alleluja, alleluja, f. Eccli. 39, 17-19 Quasi rosa piantata super rivos
aquarum fructificte: quasi Libanus odorem sua vitatis habete: florete
flores, quasi lihum, et date odorem, et frondt in gratiam, et collaudate
canticum, et benedicite D o m i n u m in operibus suis. Alleluja. T. Ps. 33,
9-, 99, 6 Gustate, et videte quoniam suavis est Dominus: in aeternum
misericordia ejus. Alleluja.
8 Sequentia sancti Evangelii secundum Matthaeum. Matth. 18, 1-4
In illo tempore: Accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Quis, putas,
major est in regno caelorum? Et advocans Jesus parvulum, statuit eum in
medio eorum, et dixit: Amen dico vobis, nisi convrsi fueritis, et efficiamini sicut parvuli, non intrbitis in regnum caelorum. Quicumque ergo
humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est major in regno caelorum.
Offertorium Luc. 1, 46-48 et 49 Magnficat nima mea D o m i n u m : et
exsultvit spiritus meus in D e o salutari m e o : quia respxit humilitatem
ancillae suae: fecit mihi magna qui potens est.
Secreta
Sacrificium nostrum tibi, Domine, qusumus, sanctae Teresiae Virgimg
tuae precatio sancta conciliet: ut in cujus honore solemniter exhibetur,
ejus meritis efficiatur acceptum. Per D o m i n u m nostrum.
Communio. Beut. 32, 10-12 Circumdxit eam, et docuit: et custodivit"
quasi pupiham
oculi sui. Sicut quila expndit alas suas, et assumpsit
eam, atque portavit in humeris suis. Dominus solus dux ejus fuit.
Postcommunio
Illo nos, Dmine, amoris igne caeleste mysterium inflmmet: quo sancta
Teresia Virgo tua se tibi pro hominibus caritatis victimam devovit. Per
D o m i n u m nostrum.
URBIS ET ORBIS
Quum per decretum diei 14 Decembris 1927, Dioecesium et Vicariatuum Apostolicorum in Missionibus, Sanctissimus Dominus Noster Pius
Papa XI Sanctam Teresiam a Iesu Infante peculiarem Missionariorum
omnium, nec non Missionum in toto orbe exsistentium patronam declarare
154
Commentarium
Officiale
dignatus sit: iteratis complurium Sacrorum Antistitum precibus pro benigna concessione Missae propriae eiusdem sanctae Virginis, in eius Festo
ubique recitandae, obsecundare ex animo volens; eadem Sanctitas Sua,
referente subscripto Sacrae Rituum Congregationis Secretario, Missam
propriam sanctae Teresiae a Iesu Infante, iam pro Carmelitarum Excalceatorum Ordine approbatam et concessam, prouti in praesenti exstat
exemplari, ad universam extendit Ecclesiam; et ut iuxta rubricas lectiones tertii nocturni Evangelio Missae conformes sint, relatas superius lectiones in officio eiusdem beatae Virginis inserendas esse decrevit. Contrariis
non obstantibus quibuscumque. Die 14 Martii 1928.
S. B.
G. Praefectus.
L. gg S.
Die 9 Augusti
B E A T I J O A N N I S M A R I A E V I A N N E T Confessoris
DUPLEX
(m.
t.
v.)
IN I VESPERIS
Oratio
Omnipotens et misericors Deus, qui sanctum Joannem Mariam pastorali
studio et jugi orationis ac poenitentiae ardre mirabilem effecsti: da, q u sumus, ut ejus exemplo et intercessine, nimas fratrum lucrari Christo,
et cum eis aeternam gloriam consequi valeamus. Per eumdem Dominum,
IN
Ii.
NOCTURNO
Lectio
IV
Joannes Maria Vianney, in pago Dardilly, Dioecesis Lugdunensis piis

ruriculis ortus, ab infantia plura dedit sanctitatis indicia. Cum octnnis
oves custodiret, m o d o puerulos, ad imaginem Deiparae genuflxos, Rosarium verbo et exemplo edocere, m o d o sorri vel alteri commisso grege,
secretirem locum petere solebat, quo expeditior ante simulacrum Virginis,
orationi vacret. Pauperum amantissimus, eos turmatim in patris d o m u m
deducere et o m n m o d o adjuvre in deliciis habebat. Litteris imbundus,
parocho vici Ecully traditus est; sed ut erat tardions ingenii, in studiis fere
insuperabiles expertus est difficultates. Jejunio et oratione divinam opem
imploravit, et facilitatem discndi rogatrus, tmulum Sancti Francisci
Regis, stipem quaritans, adivit. Theologiae curriculo operse confecto,
satis idoneus inventus est, qui sacris initiartur.
S.
Congregatio
155
Rituum
Lectio V
In pago Ecully, praeeunte parocho, cujus vicarius renuneitus fuerat,
potiores pastoralis perfectionis gradus totis viribus attingere contendit.
Elapso trinnio, in viculum Ars, qui non ita multo post dioecesi Bellicnsi
adscriptus est, quasi Angelus de caelo fuit missus et omnino squalntis ac
desertae suae paroeciae faciem florentissime renovavit. In conscientiis iudicandis ac moderandis ad plurimas horas quotidie assiduus, frequentem
Eucharistiae usum invexit, pias sodalitates instaurvit: mirum autem in
m o d u m tneram in
Immaculatam
Virginem
animis pietatem indidit.
Batus vero pastoris esse, flagitia concreditae plebis expiare, nec orationibus,
nec vigiliis, macerationibus et continuis jejniis parcbat. Tantam viri
Dei virtutem cum Satan ferre non posset, eum vexationibus primum, dein
aperto certamine adrtus est; sed atrocissimas afflictiones patienter tolerbat Joannes Maria.
Lectio
VI
Invitabtur spius a curinibus vicinis ut, Missionariorum m o i e , animarum saluti, qua concionando, qua confessiones excipiendo consuleret
et singulis praesto semper erat. Studio gloriae Dei incensus, effecit, ut pia
Missionum exercitia in amplius centum paroeciis, constituto perpetuo censu,
instituerentur. Inter haec, D e o servum suum miraculis et charismatibus
illustrante, orta est celebris illa peregrinatio, qua, per vicnnium centum
fere millia hominum cujusque ordinis et aetatis, quotannis Ars conflxerint
non solum e Galliae et Europae, sed etiam Americae dissitis provinciis. Laboribus potius quam snio consumptus, praenuntiat suae mortis die, in osculo
Domini quievit, die quarta Augusti, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo nono, annos natus tres ac septuaginta. Quem multis clarum
miraculis, Pius decimus inter Beatos, Pius vero undecimus inter Sanctos
calites anno sacro adscripsit, ejsque festum ad universam Ecclesiam
extendit.
I N III NOCTURNO
Lectiones de Communi primo loco.
Lectio pro festo commemorato legenda juxta Rubricas.
Lectio
IX
Joannes Maria Vianey, in pago Dardilly Dioecesis Lugdunensis, piis

ruriculis ortus, plura dedit sanctitatis indicia. Cum octnnis oves custodiret, puerulos ad imaginem Deiparae genuflxos, Rosarium, verbo et
exemplo edocere solebat, et agris colendis addictus, de caelestibus meditabtur. Pauperum amantissimus, eos omnmodo adjuvre in deliciis habuit.
156
Ut erat tardions ingenii, divina ope implorata, ac theologia? cursu operse

confecto, dignus habitus est qui sacris initiartur. Parochus renuntiatus,
omnino squalntis ac deserta? paroecias faciem fiorentissime renovavit.
In conscientiis judicndis ac moderandis quotidie assiduus, atrocissima
Satans vexationes patienter toleravit. Pia Missionum exercitia in amplius
centum paroeciis instituit. Cum autem humillime de se sentiret, sancto
fidelium desiderio, in suam paroeciam illum visendi gratia etiam ex dissitis provinciis accurrentium, se subdcere conabatur. Laboribus potius quam
snio confectus praenuntito suae mortis die, in D m i n o quievit, die quarta
Augusti anno millesimo octingentesimo quinquagesimo nono, annos natus
tres ac septuaginta. Quem tot clarum miraculis Pius decimus inter Beatos,
Pius undecimus inter Sanctos calites, anno sacro adscripsit. Te Deum.
Vesperae de sequenti: commemoratio praecedentis
Missa Os Justi praeter orationem: Omnipotens et misericors Deus
ut in Officio.
IN MARTYROLOGIO R O M A N O
Die 4. Augusti (secundo
loco)
In vico Ars, dioecesis Bellicensis in Gallia, sancti Joannis Baptistae

Mariae Vianney, Presbyteri et Confessoris, in parochiali munere obeundo
insignis; quem Pius Papa Undecimus in sanctorum numerum retulit eiusque festum quinto Idus mensis hujus agendum esse constituit.
Die 9 Augusti (secundo loco)
Sancti Joannis Baptistae Mariae Vianney, Presbyteri et Confessoris,,
cujus dies natalis pridie nonas Augusti recensetur.
URBIS E T ORBIS
Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X I , referente subscripto D o mino Secretario, Officium et Missam, nec non elogium in Martyrologio
R o m a n o inserendum Sancti Ioannis Baptistae Mariae Vianney, Confessoris, a Sacra Rituum Congregatione revisum et emendatum, prouti in
superiore schemate prostat, benigne approbare dignatus est: illudque in
festo eiusdem sancti Confessoris ab universali Ecclesia adhibendum concessit: servatis rubricis. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die
14 Martii 1928.
g A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Rufinae,
S. R.
C. Praefectus.
L.S.
Angelus Mariani,
Secretarius.
S. Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus
157
S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS
ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS
DECLARATIO
Quaesitum est a Sacra Congregatione de Seminariis et Studiorum
Universitatibus: Utrum, - habita ratione praescriptionis in Encyclica Pascendi contentae et declarationis ab eadem Sacra Congregatione redditae die
X X I X Aprilis, anno MDCCCCXXVII, - laici, qui statum curriculum in scholastica philosophia antea non elaboraverint, admitti possint ad studium
iuris canonici, ut valide lauream consequantur?
R e delata Ssmo D . N . Pio P p . X I a R . P . D . eiusdem Sacrae Congregationis Secretario in audientia diei x x i x elapsi mensis Martii, Ssmus, adiunctis
omnibus perpensis, respondere dignatus est:
Affirmative.
R o m a e , e Secretaria Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum
Universitatibus, die 11 Aprilis MDCCCCXXVIII.
GAIETANTJS
L.
CARD.
BISLETI,
Praefectus.
S.
f Iacobus Sinibaldi, E p . Tiberien., Secretarius.
158
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citationes
edictales
I
MAEIAXOPOLITAN.
NULLITATIS MATRIMONII ( VI AN - CHARLEE Ol S )
Cum ignoretur locus actualis commorationis Adriani Charlebois, in causa

conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R . R o t a e (Roma, via
della Dataria, 94) die 19 Iunii 1928, hora 1.2, ad concordandum de dubio
habebitur Turnus rotalis pro causae definitione:
habentes de l o c o commorationis praedicti Adriani Charlebois curare debent,
L. 8 S.
. F .
Guglielmi,
Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 11 Aprilis 1928.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Hadrien Charlebois,

dfendeur en cette cause, Nous le citons conparatre, par propre personne
Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 19 Juin 1928, 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de la cause devant
la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans ce casf

du lieu de la rsidence du dit M. Hadrien Charlebois devront, dans la mesure du .
possible, l'avertir de la prsente citation.
S. Romana
159
Rota
n
S. MARCI ET BISINIANEN.
NULLITATIS MATRIMONII (LADEROHI-MOLINO)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Raphaelis Molino, in causa
conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. R o t a e ( R o m a , via delia
Dataria, 94) die 22 Iunii 1928, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione:
An sententia Eotalis diei 20 Ianuarii 1928
sit confirmanda vel infirmanda
in casu.
habentes de loco commorationis praedicti Raphaelis Molino curare debent,
L. 8 S.
M. Massimi, Decanus, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Aprilis 1928.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Raphal Molino, dfendeur en cette cause, Nous le citons comparatre, par propre personne ou par un
procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote Romaine
(Roma, Via della Dataria, n. 94), 22 Juin 1928, 12 heures, pour concorder ou
souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de la cause devant la Rote.
Doit-on confirmer ou casser la sentence Botale du 20 Janvier 1928 dans cette cause?
du lieu de la rsidence du dit M. Raphal Molino, devront, dans la mesure du
160
APPENDIX
VICARIATUS URBIS
DECRETUM
CONSOCIATIONIS S. F A M I L I A E
Ad excitandum in christianis familiis pietatis studium erga Sacram

Nazarethanam Familiam, in qua omnes homines absolutissimum domesticae
societatis omnisque virtutis exemplar intueri possunt, f ei. rec. Leo P p . X I I I ,
datis litteris in forma Brevis sub die 14 Iunii 1893, Consociationem sub
invocatione S. Familiae, iam in variis Orbis partibus feliciter institutam, non
solum laudavit, sed, opportunis datis legibus et spiritualibus bonis ex Ecclesiae thesauro concessis, promovere et augere curavit. Inter alia constituit
ut Pia Consociatio R o m a e apud E m u m Vicarium in spiritualibus Generalem pro tempore Sanctitatis Suae centrum haberet, ita ut ipse Emus Patronus, a R m o Sacrorum Rituum Congregationis Secretario duobusque aliis
ad arbitrium suum Praelatis, necnon et ab alio ex ecclesiasticis Secretarii
munere fungente adiutus, Consociationem ubique terrarum dirigeret ad
servandum spiritum et indolem propriam institutionis et ad Consociationem
ipsam magis ac magis in dies propagandam. Res iuxta v o t u m Pontificis
feliciter cessit et Consociatio, in omnibus terrae partibus diffusa, uberes
fructus in christianis familiis hucusque produxit. N u n c vero ut maiore studio
et ordine res prosequi valeat, SS. D. N. Pius Papa XI in audientia diei
17 Martii ann. curr. statuere dignatus est ut, in posterum praeter R m u m
S. Rituum Congr. Secretarium E m o Patrono pro regimine Consociationis,
vice duorum Praelatorum, adstent Secretarius Vicariatus nostri et Camerarius pro tempore Collegii Parochorum Urbis: Procurator vero Generalis
p r o tempore Instituti Filiorum Sanctae Familiae Iesu, Mariae et Ioseph,
cuius domus princeps est in civitate Barcinonensi, Secretarii munus gerat
iuxta regulas ab E m o Viro Lucidi M. Parocchi Antecessore nostro, die
8 Ianuarii 1893 adprobatas. Contrariis quibuscumque non obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Vicariatus, die 3 Aprilis 1928.
g B A S I L I U S
CARD.
VICARIUS
L . S.
F. Can. Pascucci, Secretarius.

SACRA CONGREGAZIONE P E R LA CHIESA ORIENTALE
DIFFIDA
In rapporto
al
Monitum
pubblicato negli Acta Apostolicae Sedis del
2 corr. Aprile, la Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale, sola competente

nel caso, mentre riconferma che non ha mai autorizzato, n autorizza alcuno
a questue di sorta, ritiene necessario rendere noti i nomi degli individui, che,
dicendosi orientali o qualificandosi autorizzati a fare questue con esibizione
di documenti non autentici o fotografie di personaggi ecclesiastici, hanno fatto
in varie regioni questue o incetta di intenzioni di Messe.
Tali nomi, secondo le notizie pervenute a detta Sacra Congregazione, sono
i seguenti:
Petros Thomas, che si detto perfino sacerdote della diocesi siro-caldea
di Babilonia ;
Padre (sic) Daniele, di cui si ignora il cognome, qualificatosi siro-caldeo;
Padre (sie) Schibon, che si detto autorizzato a raccogliere elemosine per
il Messico;
Giovanni Saliba, qualificatosi di Beyrouth;
A. Ich ou, laico caldeo, che si professato catechista.
SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Marted, 17 Aprile 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria particolare, nella quale gli Emi Signori Cardinali, nonch i Revmi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno discusso
e dato il loro vot sopra le seguenti materie:
I, Intorno alla validit dei Processi Ordinari ed Apostolici costruiti nella
Curia arcivescovile di. Tours per la Causa di Beatificazione e Canonizzazione
della Serva di Dio Maria Poussepin, Fondatrice dell'Istituto delle Suore di Carit
della Presentazione di Maria Vergine di Tours.
IL Intorno alla validit dei Processi Apostolici costruiti nelle Curie vescovili
di Subiaco e Velletri, sopra alcuni miracoli nella Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo di Dio Fr. Mariano da Rocca Casale, laico professo del'Ordine dei Frati Minori.
III. Intorno alla validit di due Processi Apostolici costruiti nella Curia arcivescovile di Torino, sopra alcuni miracoli nella Causa di Canonizzazione del Beato
A C T A , vol. X X , n. 5. 4-5-928.
.11
162
Giuseppe Benedetto Cottolengo, Fondatore della Piccola Casa della Divina Provvidenza e Canonico della Chiesa Collegiata del Corpus Domini in Torino.
IV. Intorno alla validit di due Processi Apostolici costruiti sopra alcuni
miracoli nella causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo di Do
Antonio Maria Claret, Arcivescovo di S. Giacomo di Cuba, quindi titolare di
Traianopoli, e Fondatore della Congregazione dei Missionari Figli dell'Immacolato
Cuore di Maria.
V. Intorno alla validit dei Processi Ordinari ed Apostolici costruiti nelle
Curie vescovili di Coutances ed Avranches, per la Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Placida Viel, seconda Superiora generale delle Suore
delle Scuole Cristiane della Misericordia.
VI. Intorno alla validit dei Processi Apostolici costruiti nella Curia arcivescovile di Westminster, per la Causa di Beatificazione o dichiarazione di martirio
dei Ven. Servi di Dio Giorgio Haydock, Sacerdote secolare; Giovanni Roberti,
Sacerdote dell'Ordine di S. Benedetto; Arturo Bell, Sacerdote dell'Ordine dei
Prati Minori; Roberto Routwell, Sacerdote della Compagnia di Ges; Filippo
Howard, Conte di Arundel, e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla fede
in Inghilterra negli anni 1592-1679.
VII. Intorno alla validit dei Processi Apostolici costruiti nella Curia ecclesiastica di Padova, sopra alcuni miracoli nella Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Ven. Serva di Dio iovanna Elisabetta Bichier des Ages, Confondatrice dell'Istituto delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea.
VIII. E finalmente intorno alla validit del Processo Apostolico costruito
nella Curia ecclesiastica di Aversa, sopra alcuni miracoli nella Causa di Canonizzazione del Beato Salvatore da Orta, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori.
Marted 24 Aprile 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento
degli Emi e Riii Signori Cardinali e col voto dei Rmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virt esercitate dalla Serva di Dio Gemma Galgani.
o
Marted I Maggio 1928, presso l'Emo e Rmo Signor Cardinale Alessandro

Verde, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione del Ven. Servo
di Dio Claudio de la Colombire, Sacerdote professo dlia Compagnia di Ges,
si tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria per discutere tre
miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile, i quali vengono proposti per la sua beatificazione.
163
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria, di Stato il Santo Padre Pio X I , felicemente
26
Marzo
31
Aprile
1928. L'Eccmo Monsig. Antonio Anastasio Rossi, Patriarca di

Costantinopoli, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi.
I Rmi Monsig. Sergio Ber Abrahamian, Sac. D. Francesco

Agagianian e P. Felice M. Cappello S . I . , Consultori della Saera Congregazione per la Chiesa Orientale.
L'Eccmo Monsig. Antonio Anastasio Rossi, Patriarca di

Costantinopoli, Consultore della Sacra Congregazione
dei Riti.

degnato di nominareis
10
17
21
31
17
19
Ottobre 1927. Monsig. Valerio Valeri, Arcivescovo titolare di Efeso, Delegato

Apostolico di Egitto e di Arabia.
Novembre
delle Suore Adoratrici Perpetue del Ssmo Sacramento (Roma).
Marzo 1928. Monsig. Francesco Roberti, Referendario della Segnatura
Apostolica.
L ' E m o Signor Cardinale Alessio Enrico Lpicier, Protettore

delle Religiose Mantellate Serve di Maria (Roma).

dell'Istituto dei Fratelli dell'Istruzione Cristiana
di S. Gabriele.
L'Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore dei

Preti delle Ssme Stimmate di N. S. G. C.
Aprile

delle Suore Serve del Ssmo Cuore di Ges (Soissons).

delle Suore Terziarie Francescane dell'Immacolata
Concezione (Valenza).

NOMINE
Camerieri Segreti Soprannumerari di S. 8.:
8
27
Ottobre 1927. Monsig. Raffaele Piedra Pavn, della diocesi di Concezione.

Marzo. 1928. Monsig. Isidoro Steczko, dell'archidiocesi di Cracovia.
164
27 Marzo
28
SI
4 Aprile
21
1928.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Matteo Jez, della medesima archidiocesi.

Giuseppe Leja, della medesima archidiocesi.
Bernardo Polak, della diocesi di Lavant.
Giuseppe M. Da Silva, dell'archidiocesi di Braga.
Carlo Krenn, della diocesi di Seckau.
Luigi Kahr, della medesima diocesi.
Giuseppe Steiner, della medesima diocesi.
Cesare Biasi, della diocesi di Verona.
Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.:

26
Marzo
27
Aprile
1928. Il sig. Guido Barbolani de' Conti di Montauto, dell'archidiocesi di Firenze.
Il sig. Marchese Augusto de Colbert, dell'archidiocesi di

Bourges.
Il sig. Visconte Pietro de Terssac, dell'archid. di Toulouse.

2
4
17
Aprile 1928. Monsig. Michele Eliceche, della diocesi di Vitoria.
Monsig. Andrea Kainz, della diocesi di S. Ippolito.
Monsig. Rodolfo Sss, della medesima diocesi.

Monsig. Giovanni Schulte, dell'archidiocesi di Colonia.
Camerieri d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.:
29
13
Marzo
Aprile
1928. Il sig. Tiberio Tonini, della diocesi di Trento.
Il sig. Eduardo Capozzi, della diocesi di Avellino.

Cappellano Segreto d'Onore di S. S.:
Aprile
1928. Monsig. Luigi Lang, della diocesi di Seckau.
26 Aprile 1928: 11 sig. Barone Giovanni di Trtaigne, della diocesi di Soissons,

stato radiato da Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di Sua Santit.
NECROLOGIO
13
18
22
Marzo
Aprile
"
20
1928.
Monsig. Francesco di Paola Grozo, Vescovo di Cajamarea.

Monsig. Gioacchino Arrospide, Vescovo di Melo (Uruguay).
Monsig. Giuseppe Mora y del Rio, Arcivescovo di Mexico.
Monsig. Algernon Charles Stanley, Vesc. tit. di Emmaus
Monsig. Angelo M. Filippo Sinibaldi, Vescovo di Segni.
Annus XX - Toi. XX
1 Iunii 1928
Num. 6

ACTA PII PP. XI

LITTERAE ENCYCLICAE
AD RR. PP. D D . PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS,
ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE COMMUNI EXPIATIONE SACRATISSIMO
CORDI IESU DEBITA.
PIUS PP. X I
VENERABILES FRATRES
Miserentissinius Redemptor noster cum in ligno Crucis salutem humano generi peperisset, ante quam de hoc mundo ad
Patrem adscenderet, anxios ut consolaretur apostolos discipulosque suos : Ecce - inquit - ego vobiscum sum omnibus diebus
1
usque ad consummationem saeculi A . . Vox quidem ista, sane periucunda, omnis .[est spei effectrix ac securitatis; eademque, Venerabiles Fratres, facile Nobis succurrit, quotiescumque de ditiore hac
quasi specula et universam hominum societatem tantis malis miseriisque laborantem et Ecclesiam ipsam, oppugnationibus sine ulla
mora pressam insidiisque, circumspicimus. Divina enim eiusmodi
promissio, quemadmodum initio iacentes Apostolorum erexit animos erectosque ad evangelicae doctrinae semina per orbem terrarum iacienda incendit atque inflammavit, ita Ecclesiam deinceps
adversus portas inferi aluit ad victoriam. Adfuit profecto Dominus
1
MATTH., X X V I I I , 30.
A C T A , T O I . X X , a. 6. - 1-6-928.
12
166
Commentarium
Officiale
Iesus Christus nullo non tempore Ecclesiae suae; at praesentiore

tamen auxilio praesidioque tum adfuit, cum ea gravioribus periculis incommodisve conflictata est, suppeditante scilicet remedia,
ad temporum rerumque condicionem apta admodum, divina
illa Sapientia, quae attingit a fine usque ad finem fortiter et
1
disponit omnia suaviter . Sed ne recentiore quidem aetate

abbreviata est manus Domini ,
praesertim cum .error irrepsit
et satis late propagatus est, unde metuendum fuit, ne hominibus

ab Dei amore ac consuetudine prohibitis christianae vitae fontes
quodammodo arescerent. Quae vero, cum sese Mariae Margaritae
Alacoque conspiciendum dedit, amantissimus Iesus conquestus
est, quae praeterea ab hominibus, in ipsorum demum profectum,
exspectare se ac velle significavit, ea cum alii e populo fortasse
adhuc ignorent, neglegant alii, placet, Venerabiles Fratres, de
honestae, quae dicitur, satisfactionis officio, quo erga Cor Iesu
Sacratissimum obstringimur, affari vos aliquantulum, hac quidem
mente, ut gregem quisque vestrum, quicquid vobiscum eommunicaverimus, studiose doceatis atque ad exsequendum excitetis.
Inter cetera infinitae Eedemptoris nostri benignitatis documenta, illud potissimum elucet, quod, defervescente christifidelium caritate, ipsa Dei caritas ad honorandum peculiari cultu
proposita est eiusque bonitatis divitiae late patefactae sunt per
eam religionis formam qua Sacratissimum Cor Iesu colitur,
in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi .
Nam, ut quondam humanae genti e Noetica arca exeunti
amici foederis signum illueeseere Deus voluit, arcum appa4
rentem in nubibus , sic turbulentissimis recentioris aevi temporibus, cum vaferrima omnium serperet haeresis illa ianseniana, amori in Deum pietatique inimica, quae Deum non tam
diligendum ut patrem quam extimescendum ut implacabilem
iudicem praedicabat, benignissimus Iesus Cor suum Sacratissi1
Sap.,
VIII,
1.
Ts., L I X , 1.
Coloss., I I , 3.
Gen., I I , 14.
Acta Pii PP. XI
167
mum, quasi pacis et caritatis vexillum, elatum gentibus ostendit,

haud dubiam portendens in certamine victoriam. Siquidem apposite f. r. decessor Noster Leo X I I I , in Litteris Encyclicis Annum
Sacrum , tantam cultus Sacratissimi Cordis Iesu opportunitatem admiratus, edicere non dubitavit: Cum Ecclesia per proxima
originibus tempora caesareo iugo premeretur, conspecta sublime
adolescenti imperatori crux amplissimae victoriae, quae mox est
consecuta, auspex simul atque effectrix. En alterum hodie oblatum oculis auspicatissimum divinissimumque signum: videlicet
Cor Iesu sacratissimum, superimposita cruce, splendidissimo candore inter flammas elucens. In eo omnes collocandae spes; ex eo
hominum petenda atque exspectanda salus .
Ac iure id quidem, Venerabiles Fratres; in illo enim auspicatissimo signo atque in ea, quae exinde consequitur, pietatis forma
nonne totius religionis summa atque adeo perfectioris vitae
norma continetur, quippe quae et ad Christum Dominum penitus
cognoscendum mentes conducat expeditius et ad eundem vehementius diligendum pressiusque imitandum animos inflectat efficacius? Nemo igitur miretur, hanc probatissimam religionis formam
decessores Nostros continenter et a calumniatorum criminationibus vindicasse et summis laudibus extulisse et vehementi provexisse studio, prout temporum rerumque rationes postularent.
Dei autem adspirante numine factum est ut pia christifidelium
erga Sacratissimum Cor Iesu voluntas maiora in dies incrementa
caperet; hinc piae illae passim excitatae sodalitates divini Cordis
cultui, promovendo; hinc consuetudo illa sacrae Synaxis, ad Christi Iesu optatum prima cuiusque mensis feria sexta suscipiendae,
quae quidem consuetudo passim hodie obtinet.
At certe inter cetera illa, quae proprie ad Sacratissimi Cordis cultum pertinent, pia eminet ac memoranda est consecratio,
qua, nos nostraque omnia aeternae Numinis caritati accepta referentes, divino Iesu Cordi devovemus. Eiusmodi autem devotionis
officium, eum, quantum averet sibi ab hominibus reddi, non tam
iure suo quam immensa in nos caritate permotus, Salvator Noster
innocentissimam Cordis sui discipulam Margaritam Mariam docuis-
1.68
Commentarium
Officiale
set, ipsamet, eum suo pietatis magistro Claudio de la Colombire,

prima omnium praestitit; secuti sunt, procedente tempore, singuli nomines, deinde privatae familiae et consociationes, denique
vel ipsi magistratus, civitates et regna. Quoniam autem, superiore
aetate atque hac ipsa nostra, impiorum hominum machinationibus huc deventum est, ut detrectatum Christi Domini imperium
bellumque in Ecclesiam publice commotum sit, latis legibus scitisque populorum promotis iuri divino ac naturali repugnantibus,
immo vel comitiis habitis conclamantium, Nolumus hunc regnare
super nos :
ex ea profecto consecratione, quam diximus, una
omnium vox veluti erumpebat atque ex adverso opponebatur

acerrime clientum Sacratissimi Cordis ad vindicandam eius glo2
riam et asserenda eius iura: Oportet Christum regnare : Adveniat regnum tuum . Ex quo tandem factum feliciter, lit universitas ipsa generis humani, quam Christus, in quo uno instauran3
tur omnia, nativo iure possidet suam, huius saeculi initio eidem
Cordi Sacratissimo a f. r. decessore Nostro Leone X I I I , christiano
orbe plaudente, dedicaretur.
Haec vero tam fausta tamque iucunda incepta, quemadmodum
Litteris Nostris Encyclicis Quas primas docuimus, diuturnis
optatis votisque quamplurimis Episcoporum et fidelium concedentes, Nosmet ipsi, Deo
dante, tandem
complevimus ac
perfecimus cum, piaculari anno exeunte, Christi universorum

Eegis festum instituimus, sollemniter toto christiano orbe concelebrandum. Quod cum faceremus, non modo summum illud quod
Christus obtinet in rerum universitatem, in societatem et civilem
et domesticam, in singulos homines imperium in luce collocavimus,
sed etiam gaudia iam tum illius diei praecepimus auspicatissima
quo die omnis orbis libens volensque Christi Eegis suavissimae
dominationi parebit. Qua de causa tum simul ediximus, ut per
constituti illius diei festi occasionem haec eadem consecratio renovaretur quotannis, ad eiusdem fructum consecrationis certius ube1
L u c , X I X , 14.
I Cor., X V , 25.
Eph., I, 10.
Acta Pii PP. XI
169
riusque consequendum et ad populos omnes in Corde Rgis regum

et Domini dominantium christiana caritate et pacis conciliatione
copulandos.
Verum officiis hisce omnibus, praesertim tam frugiferae consecrationi, per sacram Christi Regis sollemnitatem veluti confirmatae,
aliud accedat oportet, de quo vobiscum, Venerabiles Fratres, paulo
fusius in praesenti colloqui libet : honestae satisfactionis, inquimus, seu reparationis, quam dicunt, officium Sacratissimo Cordi
Iesu praestandum. Nam, si illud est in consecratione primum
ac praecipuum ut amori Creatoris creaturae amor rependatur,
alterum sponte hinc sequitur, ut eidem increato Amori, si quando
aut oblivione neglectus, aut offensa violatus sit, illatae quoquo
modo iniuriae compensari debeant: quod quidem debitum reparationem vulgato nomine vocamus.
Quodsi ad utramque rem iisdem prorsus rationibus impellimur,
reparandi tamen expiandique officio ob validiorem quendam iustitiae et amoris titulum tenemur: iustitiae quidem, ut irrogata
Deo nostris flagitiis expietur offensa et violatus ordo paenitentia
redintegretur; amoris vero, ut Christo patienti ac saturato opprobriis compatiamur eique nonnihil solacii pro tenuitate nostra
afferamus. Peccatores enim cum simus omnes multisque onerati
culpis, no eo solo cultu Deus noster nobis est honorandus, quo
vel eius summam Maiestatem debitis obsequiis adoremus, vel eius
supremum dominium precando agnoscamus, vel eius infinitam
largitatem gratiarum actionibus laudemus; sed praeterea Deo iusto
vindici satisfaciant, s oportet pro innumerabilibus peccatis et
offensionibus et negligentia nostris. Consecrationi igitur, qua
Deo devoventur et sancti Deo vocamur, ea sanctitate ac firmitate
1
quae, ut docet Angelicus, consecrationis est propria, addenda est

expiatio, qua penitus peccata- exstinguantur, ne forte indignitatem
nostram impudentem reverberet summae iustitiae sanctitas munusque nostrum potius arceat invisum quam gratum suscipiat.
Hoc autem expiationis officium humano generi universo incumbit, quippe quod, ut christiana docemur fide, post Adae miserandum
1
I I , I I , q. 81, a. 8. c.
170
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale
casum, hereditaria labe infectum, concupiscentiis obnoxium et miserrime depravatum, in perniciem detrudendum fuisset sempiternam. Id quidem superbi hac nostra aetate sapientes, veterem Pelagli errorem secuti, inficiantur, nativam quandam virtutem humanae
naturae iactantes quae suapte vi ad altiora usque progrediatur;
sed falsa haec humanae superbiae commenta reiicit Apostolus, illud
1
nos admonens: natura eramus filii irae . Et sane iam ab initio

communis illius expiationis debitum quasi agno vere homines et
Deo sacrificiis vel publicis placando, naturali quodam sensu ducti,
operam dare coeperunt.
At nulla creata vis hominum sceleri bus expiandis erat satis, nisi
humanam naturam Dei Filius reparandam assumpsisse^ Quod
quidem ipse hominum Salvator sacri Psaltis ore nuntiavit: Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem ap tasti mihi; holocautomata pro peccato non tibi placuerunt: tunc dixi: Ecce yenio
Et reapse vere languores nostros ipse tulit et dolores nostros

3
ipse portavit; vulneratiis est propter iniquitates nostras et peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum...
deJens
quod adversus nos erat chirographum decreti, quod erat contra5
rium nobis, et ipsum tulit de medio affigens illud cruci... ut peccatis mortui iustitiae vivamus .
Quamquam vero copiosa Christi redemptio abunde nobis

7
ce omnia delicta donavit , ob miram tamen illam divinae Sapientiae dispensationem, qua in carne nostra adimplenda sunt quae
desunt passionum Christi pro corpore eius quod est Ecclesia,
etiam laudibus et satisfactionibus, quas Christus in nomine peccatorum Deo persolvit nostras quoque laudes et satisfactiones
adiicere possumus, immo etiam debemus. At semper memineri1
Eph., 11, 3.
Hebr., X, 5-7.
Is., V , 3; I V , 5.
* I
PETR.,
II,
24.
Coloss., Il, 1 4 .
PETR.,
II,
24.
Cf. Coloss., I I , 13.
* Cf. Coloss., I, 2 4 .
171
Acta Pii PP. XI
mus oportet, totam expiationis virtutem ab uno Christi cruento

sacrifcio pendere, quod sine temporis intermissione in nostris
altaribus incruento modo renovatur, siquidem una eademque
est Hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui seipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa ;* quamobrem cum hoc augustissimo Eucharistico sacrificio et ministrorum et aliorum fidelium immolatio coniungi debet ut ipsi quoque,
2
hostias viventes, sanctas, Deo placentes sese exhibeant. Quin

immo S. Cyprianus affirmare non dubitat sacrificium dominicum legitima sanctificatione non celebrari, nisi oblatio et sa3
crificium nostrum responderit passioni . Quapropter nos monet

Apostolus, ut mortificationem Iesu in corpore nostro circumfe4
rentes , atque cum Christo conseplti et compiantati simili5
tudini mortis eius, non modo carnem nostram crucifigamus

6
cum vitus et concupiscentiis, fugientes eius quae in mundo

est concupiscentiae corruptionem ;
sed et vita Iesu mani-
festetur in corporibus nostris et, aeterni eius sacerdotii parti9
cipes effecti, offeramus dona et sacrificia pro peccatis . Neque

enim arcani huius sacerdotii et satisfaciendi sacrificandique muneris participatione ii soli fruuntur, quibus Pontifex noster Christus Iesus administris utitur ad oblationem mundam divino No10
mini ab ortu solis usque ad occasum omni loco offerendam, sed

etiam christianorum gens universa, ab Apostolorum Principe genus electum, regale sacerdotium
11
iure appellata, debet cum pro

12
Se, tum pro toto humano genere offerre pro peccatis, haud aliter
1
Conc. Trid.,
sess.
Rom.,
1.
X I I ,
X X I I ,
* E p . 63, n. 381.
* II
5
Cor.,
Cf. Rom.,
VI,
Cf. Gal,
V,
II
PETR.,
II
Cor.,
Hebr., V, 1.
1 9
MAXACH..
10.
IV,
I,
IV,
I,
4-5.
24.
4.
10.
11.
1 1
I PETR.,
12
Cf. Hebr., V , 2 .
II,
9.
c. 2.
172
propemodum quam sacerdos omnis ac pontifex ex iominibus

assumptus pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum}).
Quo autem perfectius oblatio nostra nostramque sacrificium sacrificio dominico responderit, idest amorem nostri cupiditatesque
nostras immolaverimus et carnem crucifixerimus crucifixione ea
mystica, de qua loquitur Apostolus, eo uberiores propitiationis atque
expiationis pro nobis aliisque percipiemus fructus. Mirifica enim
viget fidelium omnium cum Christo necessitudo, qualis inter caput
et cetera corporis membra intercedit, itemque arcana illa, quam fide
catholica profitemur, Sanctorum communione, cum singuli homines
tum populi non modo coniunguntur inter se, sed etiam cum eodem
qui est caput Christus, ex quo totum corpus compactum et connexum per omnem iuncturam subministrationis secundum operationem in mensuram uniuscuiusque membri augmentum corporis sui
facit in aedificationem sui in caritate .
Quod quidem Mediator
ipse Dei et hominum Christus Iesus, morti proximus, a Patre postularat: Ego in eis et tu in me ut sint consummati in unum .
Quemadmodum igitur unionem cum Christo profitetur ac

firmat consecratio, ita expiatio eamdem unionem et, culpas detergendo, inchoat et, Christi passiones participando, perficit et, victimas pro fratribus offerendo, consummat. Atque id sane miserentis Iesu consilium fuit, cum Cor nobis suum, insignia passionis
praeferens ac flammas amoris ostentans, patere voluit, scilicet ut
hinc infinitam peccati malitiam cniectantes, illinc Reparatoris caritatem infinitam admirati, et peccatum vehementius detestaremur et caritati ardentius vicem redderemus.
Et vere expiationis potissimum seu reparationis spiritus primas semper potioresque partes habuit in cultu Sacratissimo
Cordi Iesu exhibendo, nihilque eo congruentius origini, indoli,
virtuti, industriis quae huic religionis formae sunt propriae, ut
rerum memoria et usus, sacra item liturgia atque Summorum
Pontificum acta confirmant. Siquidem cum se conspiciendum
1
Hebr., V, 1.
Eph., I V ,
Io., X V I I , 23.
15-16.
Acta PU PP. XI
Margaritae Mariae exhiberet Christus, caritatis suae infinitatem

praedicans, simul, maerentis instar, tot tantasque sibi inustas
ab ingratis hominibus iniurias in haec verba conquestus est,
quae utinam in piorum animis insiderent nullaque unquam oblivione delerentur :
En Cor
Illud - inquit - quod tantopere
homines amavit beneficii sque omnibus cumulavit, quodque amori

suo infinito non tantum redditam gratiam nullam invenit, at
contra oblivionem, neglectum, contumelias, easque ab iis etiam
illatas nonnunquam, qui amoris peculiaris debito officioque tenerentur . Ad quas quidem culpas eluendas cum alia complura,
tum haec praesertim sibi gratissima commendavit: ut eadem
expiandi mente homines de altari libarent, - quam Communionem Eeparatricem vocant, - et supplicationes item piaculares
ac preces, per solidam horam productas, adhiberent, - quae Hora
Sancta verissime appellatur: quas quidem pietatis exercitationes non modo Ecclesia probavit, sed etiam copiosis spiritualibus
largitionibus locupletavit.
At enim beate regnantem Christum in caelis qui piaculares
eiusmodi ritus consolari queant? Scilicet - da amantem et sentit
1
quod dico - reponimus, Augustini verbis usi, quae in hunc

locum aptissime cadunt.
Dei enim amantissimus quisque, si praeteriti temporis spatium respiciat, videt meditando intueturque Christum pro homine laborantem, dolentem, durissima quaeque perpetientem,
propter nos homines et propter nostram salutem tristitia,
angoribus, opprobriis paene confectum, immo attritum propter
2
scelera nostra ac suo nos livore sanantem. Atque haec omnia

eo verius piorum meditantur animi, quod peccata hominum ac
flagitia quovis tempore perpetrata in causa fuerunt cur Dei Filius
morti traderetur, eademque nunc etiam mortem ipsam per se
essent Christo illatura iisdem cum doloribus maeroribusque coniunctam, quippe singula passionem Domini suo quodam modo renovare censeantur: Rursus crucifigentes sibimetipsis Filium Dei et
1
In Ioannis evangelium, tract, xxvi, 4.

Is., L U I , 5.
174
ostentili habentes .
Quodsi propter peccata quoque nostra,
quae futura quidem erant at praevisa, anima Christi tristis facta

est usque ad mortem, haud dubium quin solacii nonnihil iam tum
ceperit etiam e nostra, item praevisa, reparatione, cum apparuit
2
illi Angelus de caelo , ut Cor eius taedio et angoribus oppressum

consolaretur. Atque ita Cor Illud sacratissimum, quod ingratorum
hominum peccatis continenter sauciatur, etiam nunc mira quidem
sed vera ratione solari possumus ac debemus, quandoquidem ut in sacra quoque liturgia legitur - ex ore Psaltis Christus ipse se
ab amicis suis derelictum conqueritur: Improperium exspectavit
Cor meum et miseriam, et sustinui qui simul contristaretur et
non fuit, et qui consolaretur et non inveni .
Accedit quod passio Christi expiatrix renovatur et quodammodo continuatur et adimpletur in corpore suo mystico, quod est
Ecclesia. Etenim, ut rursus Sancti Augustini * verbis utamur,
passus est Christus quidquid pati debuerat; iam de mensura
passionum nihil deest. Ergo impletae sunt passiones sed in capite;
restabant adhuc Christi passiones in corpore. Quod quidem D o minus ipse Iesus declarare dignatus est, cum ad Saulum adhuc
5
spirantem minarum et caedis in discipulos loquens: Ego sum *inquit - Iesus quem tu persequens ,
haud obscure significans,
commotis in Ecclesiam insectationibus, ipsum divinum oppugnari

ac vexari Ecclesiae Caput. Iurejigitur meritoque Christus in corpore suo mystico adhuc patiens nos expiationis suae socios habere
exoptat, idque etiam ipsa nostra cum eo necessitudo postulat;
7
nam cum simus corpus Christi et membra de membro , quidquid patitur caput, omnia cum eo membra patiantur oportet.
Quantopere autem huiusmodi expiationis seu reparationis

necessitas hac nostra potissimum aetate urgeat, nemini non ma1
Hebr., V I , 6.
Luc,
XXII,
Ps., l i X V I I I ,
43.
21.
In Ps. 86.
5
Act., I X , 1.
Act., I X , 5.
7
I Cor., X I I , 27.
* Cf. I Cor., X I I , 26.
175
Acta Pii PP. XI
nifestum erit, qui, ut initio diximus, hunc mundum in maligno

positum ,
oculis animoque perlustraverit. Undique enim ge-
mentium ad Kos populorum clamor adscendit, quorum principes

vel rectores vere adstiterunt et convenerunt in unum adversus
2
Dominum et adversus Ecclesiam eius. Per regiones quidem illas

iura omnia divina et humana permisceri cernimus. Templa deiici
atque everti, religiosi viri ac sacrae virgines e suis aedibus deturbari et conviciis, saevitiis, inedia, carcere affligi; puerorum ac
puellarum greges e gremio Ecclesiae matris abripi atque ad
eiurandum Christum et blasphemandum, ad luxuriae pessima
crimina induci; christianorum plebs universa, exanimata vehementer ac disiecta, perpetuo in discrimine aut defectionis a fide
aut mortis vel atrocissimae versari. Quae profecto tam tristia
sunt, ut per eiusmodi eventus praenuntiari iam nunc ac portendi
dixeris initia dolorum illa, quae allaturus est homo peccati
extollens se supra omne quod dicitur Deus aut colitur .
At magis etiam dolendum, Venerabiles Fratres, quod inter

ipsos fideles, sanguine Agni immaculati in baptismo ablutos grataque locupletate, tot inveniantur cuiusvis ordinis homines, qui
incredibili rerum divinarum ignorantia laborantes et falsis doctrinis infecti, vitiis irretitam procul a domo Patris vitam traducant,
quam nec verae fidei lumen collustrat, nec spes futurae beatitatis delectat nec ardor reiicit fovetque caritatis, ut sedere in
tenebris et in umbra mortis vere videantur. Praeterea inter
fideles ecclesiasticae disciplinae veterumque institutorum percrebrescit incuria, quibus vita omnis christiana nititur, domestica
societas regitur, coniugii sanctitas munitur; neglecta prorsus aut
mollioribus
depravata blanditiis puerorum institutio,
et vel
adempta Ecclesiae iuventutis christiane educandae facultas ; christiani pudoris in vita cultuque praesertim muliebri lacrimabilis
oblivio; fluxarum rerum effrenata cupiditas, civilium rationum
immoderatio, aurae popularis captatio exlex, legitimae auctori1
I Io.,
19.
V,
Cf. Ps., I I ,
II Thessal.
2.
I I , 4.
176
tatis detrectatio denique verbi Dei contemptus, quo fides labefaetatur ipsa vel in proximum discrimen adducitur.
Hisce vero malis veluti in cumulum accedit cum eorum ignavia
atque socordia, qui, dormitantium et fugientium instar discipulorum, nutantes in fide, Christum angoribus oppressum vel Satanae satellitibus circumventum misere derelinquunt, tum eorum
perfidia, qui, Iudae proditoris exemplum secuti, aut temere et
sacrilege de altari libant, aut ad hostium castra transfugiunt.
Atque ita vel invitum subit cogitatio animum, iam propius adventare tempora de quibus Dominus Noster vaticinatus est: Et
quoniam abundavit iniquitas,. refrigescet
caritas multorum .
Quae quidem omnia quotquot pie commentati erunt fideles,

facere non poterunt, quin, Christi perdolentis incensi caritate,
vehementiore studio suas aliorumque culpas expient, Christi
honorem resarciant, aeternamque provehant animarum salutem.
Et sane illud Apostoli: Ubi abundavit delictum, superabundavit
2
gratia aliquo pacto ad hanc quoque aetatem nostram describendam accommodare licet; nam, aucta admodum perversitate hominum, mirifice item, Spiritu Sancto afflante, numerus
fidelium utriusque sexus augetur, qui alacriore animo, pro tot
illatis iniuriis divino Cordi satisfacere student, immo etiam se
ipsos Christo victimas offerre non dubitant. Etenim quae usque
adhuc memoravimus si quis secum animo reputet amanter eademque veluti in medullis defixa habeat, fieri profecto non potest
quin is non tam ab omni peccato tamquam summo malo abhorreat atque abstineat, quam se totum Dei voluntati permittat, et
laesum divinae Maiestatis honorem, cum continenter orando, tum
afiTictationibus sponte susceptis aerumnisque, si quae inciderint,
patienter toleratis, tum tota demum vita hoc expiationis studio
exigenda, resarcire contendat.
Atque hinc exortae quoque sunt religiosae familiae virorum ac
mulierum complures, quae ambitioso quodam famulatu diu noctuque personam quodammodo Angeli Iesum in horto consolanti^
1
MATTH.,
Rom.,
V,
X X V ,
20.
12.
Acta Pii PP. XI
177
gerere sibi habent propositum; hinc piorum hominum consociationes ab Apostolica item Sede approbatae indulgentiisque auctae,
quae eandem sibi expiandi partem assumunt, idoneis religionis
ac virtutum exercitationibus adimplendam; hinc denique, ut alia
praetereamus, divinum honorem violatum reparandi gratia religiones inductae sollemnesque protestationes quas vocant, non modo
; a singulis christifidelibus, sed etiam a paroeciis, a dioecesibus, a civitatibus passim usurpatae.
Quae cum ita sint, Venerabiles Fratres, quemadmodum consecrationis ritus, a tenuioribus exorsus initiis, latiusque deinde pervagatus, optatum denique cepit e Nostra confirmatione splendorem, ita huius expiationis seu piae reparationis morem iampridem
sancte inductum sancteque propagatum, Nostra item apostolica
auctoritate sanciri firmius sollemniusque celebrari ab universo
catholico nomine percupimus. Quocirca decernimus ac mandamus ut quotannis, in festo Sacratissimi Cordis Iesu - quod quidem hac occasione ad gradum duplicis primae classis cum octava
evehi iussimus - in templis omnibus, qua late patet terrarum
orbis, eadem amantissimo Salvatori Nostro, iisdem concepta
verbis, secundum exemplar quod hisce Litteris subiicimus, precatio piacularis seu protestatio, ut aiunt, sollemniter recitetur,
qua et culpae nostrae defleantur omnes et iura Christi summi
Regis ac Domini amantissimi violata resarciantur.
Non est profecto, Venerabiles Fratres, cur dubitemus, quin
ex hac sancte instaurata religione, atque universae Ecclesiae
imperata, multa ac praeclara bona non modo singulis hominibus, sed sacrae etiam et civili et domesticae societati obveniant,
quandoquidem ipse Redemptor noster Margaritae Mariae spopondit eos omnes qui hoc honore Cor suum affecissent, caelestium gratiarum copia cumulatum iri. Peccatores quidem videntes in quem transfixerunt ,
et totius Ecclesiae gemitibus
fletibusque commoti, de iniuriis Summo Regi illatis dolendo,

2
redibunt ad cor , ne forte in culpis suis obfirmati, cum Eum,

1
Io., X I X , 37.
Is., X L V I , 8.
178
Commentarium
Officiale
quem pupugerunt, viderint venientem in nubibus caeli sero

et frustra plangant se super
Eum.
tur et sanctificabuntur adhuc,
Iusti vero
iustificabun-
et servitio sui Eegis,
quem
tam contemptum et oppugnatum, tot tantisque contumeliis affectum cernunt, novo se totos ardore devovebunt; sed imprimis
studio salutis animarum provehendae fiagrabunt, cum questum
illum divinae Victimae perpendere consueverint : Quae utilitas
in sanguine meo?
ac simul gaudium quod erit Sacratissimo
eidem Cordi Iesu super uno peccatore poenitentiam agente .
Atque illud praecipue optamus vehementer speramusque fore,

ut ea divini iustitia Numinis, quae propter decem iustos misericors Sodomis pepercisset, multo magis hominum generi universo
sit parcitura, a fidelium communitate, una cum Christo Mediatore
et Capite, omnium loco ac nomine comprecantum, suppliciter
invocata et placata feliciter. Hisce denique votis inceptisque Nostris praesens arrideat Virgo Dei Parens benignissima, quae, cum
Iesum nobis Redemptorem ediderit, abierit, apud crucem hostiam obtulerit, per arcanam cum Christo coniunctionem eiusdemque gratiam omnino singularem, Reparatrix item exstitit pieque appellatur. Cuius Nos confisi apud Christum deprecatione,
6
qui unus cum sit Mediator Dei et hominum , suam sibi Matrem
adsciscere voluit peccatorum advocatam gratiaeque ministram
ac mediatricem, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, Venerabiles Fratres, vestrisque
curis concredito gregi universo, apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Maii
anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
1
MATTH., X X V I , 64.
Cf. Apoc, I, 7.
Cf. Apoc, X X I I , 1 1 .
Ps. 19, 10.
L u c , X V , 4.
I Tim., I I , 5.
Acta Pii PP. XI
179
PRECATIO PIACULARIS
AD SACRATISSIMUM COR IESU
Iesu dulcissime, cuius effusa iu homines caritas, tanta oblivione, negligentia, contemptione, ingratissime rependitur, en nos, ante altaria tua
provoluti, tam nefariam hominum socordiam iniuriasque, quibus undique
amantissimum Cor tuum afficitur, peculiari honore resarcire contendimus.
Attamen, memores tantae nos quoque indignitatis non expertes aliquando fuisse, indeque vehementissime dolore commoti, tuam in primis
misericordiam nobis imploramus, paratis, voluntaria expiatione compensare flagitia non m o d o quae ipsi patravimus, sed etiam illorum, qui, longe
a salutis via aberrantes, vel te pastorem ducemqne sectari detrectant, in
sua infidelitate obstinati, vel, baptismatis promissa conculcantes, suavissimum tuae legis iugum excusserunt.
Quae deploranda crimina, cum universa expiare contendimus, tum
nobis singula resarcienda proponimus: vitae cultusque immodestiam atque
turpitudines, tot corruptelae pedicas innocentium animis instructas, dies
festos violatos, exsecranda in Te tuosque Sanctos iactata maledicta atque
in tuum Vicarium ordinemque sacerdotalem convicia irrogata, ipsum denique amoris divini Sacramentum vel neglectum vel horrendis sacrilegiis
profanatum, publica postremo nationum delicta, quae Ecclesiae a Te institutae iuribus magisterioque reluctantur.
Quae utinam crimina sanguine ipsi nostro eluere possemus! Interea
ad violatum divinum honorem resarciendum, quam Tu olim Patri in cruce
satisfactionem obtulisti quamque cotidie in altaribus renovare pergis, hanc
eandem nos tibi praestamus, cum Virginis Matris, omnium Sanctorum,
piorum quoque fidelium expiationibus coniunctam, ex animo spondentes,
cum praeterita nostra aliorumque peccata ac tanti amoris incuriam firma
fide, candidis vitae moribus, perfecta legis evangelicae, caritatis potissim u m , observantia, quantum in nobis erit, gratia tua favente, nos esse
compensaturos, tum iniurias tibi inferendas pro viribus prohibituros, et
quam plurimos potuerimus ad tui sequelam convocaturos. Excipias quaesumus, benignissime Iesu, B. Virgine Maria Eeparatrice intercedente,
voluntarium huius expiationis obsequium nosque in officio tuique servitio
fidissimos ad mortem usque velis, magno illo perseverantiae munere,
continere, ut ad illam tandem patriam perveniamus omnes, ubi Tu cum
Patre et Spiritu Sancto vivis et regnas Deus in saecula saeculorum. Amen^
180
Commentarium
Officiale
ATTO DI RIPARAZIONE
AL SACRATISSIMO CUORE DI GES
Ges dolcissimo, il cui immenso amore per gli uomini viene con tanta
ingratitudine ripagato di oblio, di trascuratezza, di disprezzo, ecco che noi
prostrati dinanzi ai vostri altari intendiamo riparare c o n particolari attestazioni di onore una cos indegna freddezza e le ingiurie con le quali da
ogni parte viene ferito dagli uomini l'amantissimo vostro Cuore.
Ricordevoli per che noi pure altre volte ci macchiammo di tanta indegnit e provandone vivissimo dolore, imploriamo anzitutto per noi la vostra
misericordia, pronti a riparare con volontaria espiazione, non solo i peccati
commessi da noi, ma anche quelli di coloro che, errando lontano dalla via
della salute, o ricusano di seguire V o i c o m e pastore e guida ostinandosi nella
loro infedelt, o calpestando le promesse del Battesimo hanno scosso il
soavissimo giogo della vostra legge.
E mentre intendiamo espiare tutto il cumulo di s deplorevoli delitti,
ci proponiamo di ripararli ciascuno in particolare: l'immodestia e le brutture della vita e dell'abbigliamento, le tante insidie tese dalla corruttela
alle anime innocenti, la profanazione dei giorni festivi, le ingiurie esecrande
scagliate contro V o i e i vostri Santi, gli insulti lanciati contro il vostro
Vicario e l'ordine sacerdotale, le negligenze e gli orribili sacrilegi ond' profanato lo stesso Sacramento dell'amore divino, e in fine le colpe pubbliche
delle nazioni che osteggiano i diritti e il magistero della Chiesa da V o i
fondata.
Ed o h , potessimo noi lavare col nostro sangue questi affronti! Intanto
c o m e riparazione dell'onore divino conculcato, noi Vi presentiamo, - accompagnandola con le espiazioni della Vergine vostra Madre, di tutti i Santi e
delle anime pie, - quella soddisfazione che V o i stesso un giorno offriste
sulla croce al Padre e che ogni giorno rinnovate sugli altari: promettendo
con tutto il cuore di voler riparare, per quanto sar in noi e con l'aiuto
della vostra grazia, i peccati commessi da noi e dagli altri e l'indifferenza
verso s grande amore, con la fermezza della fede, l'innocenza della vita,
l'osservanza perfetta della legge evangelica specialmente
della
carit;
d'impedire inoltre, con tutte le nostre forze, le ingiurie contro di V o i e di

attrarre quanti pi potremo alla vostra sequela. Accogliete, ve ne preghiamo,
o benignissimo Ges, per intercessione della B. V. Maria Riparatrice, questo
volontario ossequio di riparazione, e vogliate conservarci fedelissimi nella
vostra ubbidienza e nel vostro servizio fino alla morte col gran dono della
Acta Pii PP. XI
181
perseveranza, merc il quale possiamo tutti un giorno pervenire a quella

patria, d o v e V o i col Padre e con lo Spirito Santo vivete e regnate D i o per
tutti i secoli dei secoli. Cos sia.
ACTE DE RPARATION
AU SACR CUR DE JSUS
Trs d o u x Jsus, Vous avez rpandu sur les hommes les bienfaits de
votre charit, et leur ingratitude n ' y rpond que par l'oubli, le dlaissement, le mpris. Nous voici donc prosterns devant votre autel, anims du
dsir de rparer, par un hommage spcial, leur coupable indiffrence et les
outrages dont, de toutes parts, ils accablent votre Cur trs aimant.
Cependant, nous souvenant que nous-mmes, nous nous sommes dans
le pass rendus coupables d'une si indigne conduite, et pntrs d'une profonde douleur, nous implorons d'abord pour nous-mmes votre misricorde.
Nous sommes prts rparer, par une expiation volontaire, les fautes que
nous avons commises, tout prts aussi expier pour ceux qui, gars hors
de la voie du salut, s'obstinent dans leur infidlit, refusant de Vous suivre,
V o u s , leur Pasteur et leur Chef, ou, secouant le joug si doux de votre loi,
foulent aux pieds les promesses de leur baptme.
Nous voudrions expier pour tant de fautes lamentables, rparer pour
chacune d'elles: dsordres de la conduite, indcence des modes, scandales corrupteurs des mes innocentes, profanation des dimanches et
des ftes, blasphmes excrables contre Vous et contre vos Saints, insultes votre Vicaire et vos prtres, abandon et violations odieusement
sacrilges du divin sacrement de votre amour, pchs publics enfin des
nations qui se rvoltent contre les droits et l'autorit de- votre Eglise.
Que ne pouvons-nous effacer de notre propre sang tant d'offenses!
Du moins, pour rparer votre honneur outrag, nous Vous prsentons
cette mme satisfaction que V o u s avez offerte votre Pre sur la Croix
et dont V o u s renouvelez l'offrande, chaque jour, sur l'autel; nous V o u s la
prsentons, accompagne de toutes les satisfactions de la Trs Sainte Vierge
votre Mre, des Saints, des chrtiens fidles. Nous Vous promettons, de
tout notre cur, autant qu'il dpend de nous et avec le secours de votre
grce, de rparer nos fautes passes, celles de notre prochain, l'indiffrence l'gard d'un si grand amour, par la fermet de notre foi, la puret
de notre vie, la docilit parfaite aux prceptes de l'Evangile, celui surtout de la charit. Nous Vous promettons aussi de faire tous nos efforts
A C T A , Vol. X X , n. 6. 1-6-928.
13
182
pour Vous pargner de nouvelles offenses et pour entraner votre suite

le plus d'mes possible.
Agrez, nous V o u s en supplions, trs b o n Jsus, par l'intercession de
la Bienheureuse Vierge Marie Sparatrice, cet hommage spontan d'expiation; gardez-nous, jusqu' la mort, inbranlablement fidles notre devoir
et votre service, accordez-nous ce don prcieux de la persvrance qui
nous conduise tous enfin la patrie o, avec le Pre et le Saint-Esprit,
Vous rgnez, Dieu, dans les sicles des sicles.
Ainsi-soit-il.
ACTO DE DESAGRAVIOS
AL SAGRADO CORAZN DE JESUS
i Oh dulcsimo Jess, cuyo inmenso amor a los hombres no ha recibido
en pago de los ingratos ms que olvido, negligencia y menosprecio !, vednos
postrados ante vuestro altar, para reparar, con especiales homenajes de
honor, la frialdad indigna de los hombres y las injurias con que, en todas
partes, hieren vuestro amantsimo Corazn.
Mas recordando que tambin nosotros alguna vez nos manchamos con
tal indignidad de la cual nos dolemos ahora vivamente, deseamos, ante
todo, obtener para nuestras almas vuestra divina misericordia, dispuestos
a reparar, con voluntaria expiacin, no slo nuestros propios pecados,
sino tambin los de aquellos que, alejados del camino de la salvacin y
obstinados en su infidelidad, o no quieren seguiros c o m o a Pastor y Gua,
o, conculcando las promesas del bautismo, han sacudido el suavsimo y u g o
de vuestra ley.
Nosotros queremos expiar tan abominables pecados, especialmente
la inmodestia y la deshonestidad de la vida y de los vestidos, las innumerables asechanzas tendidas contra las almas inocentes, la profanacin de
los das festivos, las execrables injurias proferidas contra V o s y contra
vuestros Santos, los insultos dirigidos a vuestro Vicario y al Orden Sacerdotal, las negligencias y horribles sacrilegios c o n que es profanado el mismo
Sacramento del A m o r y, en fin, los pblicos pecados de las naciones que
oponen resistencia a los derechos y al magisterio de la Iglesia por V o s fundada.
Ojal que nos fuese dado lavar tantos crmenes con nuestra propia
sangre! Mas, entre tanto, c o m o reparacin del honor divino conculcado,
unindola con la expiacin de la Virgen vuestra Madre, de los Santos y de
las almas buenas, Os ofrecemos la satisfaccin que Vos mismo ofrecisteis
Acta Pii PP. XI
183
un da sobre la cruz al Eterno Padre y que diariamente se renueva en nuestros altares, prometiendo de todo corazn que, en cuanto nos sea posible
y mediante el auxilio de vuestra gracia, repararemos los pecados propios
y ajenos y la indiferencia de las almas hacia vuestro amor, oponiendo la
firmeza en la f, la inocencia de la vida y la observancia perfecta de la ley
evanglica, sobre todo de la caridad, mientras nos esforzamos adems por
impedir que seis injuriado y por atraer a cuantos podamos para que vayan
en vuestro seguimiento.
O h benignsimo Jess! p o r intercesin de la Santsima Virgen Mara
Reparadora, os suplicamos que recibis este voluntario acto de reparacin;
concedednos que seamos fieles a vuestros mandatos y a vuestro servicio
hasta la muerte y otorgadnos el don de la perseverancia, con el cual lleguemos felizmente a la gloria, donde, en unin del Padre y del Espritu Santo,
vivs y reinis, B i o s por todos los siglos de los siglos. A m n .
ACTO DE DESAGRAVO
AO SAGRADO CORAO DE JESUS
Dulcissimo Jesus,, cuja infinita caridade para c o m os homens dles
tao ingratamente correspondida c o m esqucimentos, Mezas e desprezos,
eis-nos aqui prostrados diante do vosso altar, para vos desagravarmos c o m
especiis homenagens da insensibilidade tao insensata e das nefandas
injurias c o m que de tda a parte alvejado o vosso amorosissimo Coraao,
Reconhecendo porm, c o m a mais profunda dor, que tambm nos mais
de urna vez cometemos as mesmas indignidades, para nos em primeiro
logar imploramos a vossa misericordia, prontos a expiar nao s as proprias culpas, seno t a m b m as daqules que, errando longe do caminho da
salvaao, ou se obstinam na sua infidelidade, nao vos querendo c o m o pastor e guia, ou, conculcando as promessas do baptismo, saeudiram o suavissimo jugo da vossa santa lei.
De todos estes tao deplorveis crimes, Senhor, queremos nos hoje
desagravar-vos, mas particularmente da licena dos costumes e imodstias do vestido, de tantos laos de corruao armados inocencia, da violaao dos dias santificados, das execrandas blasfemias contra vos e vossos
Santos, dos insultos ao vosso Vigrio e a todo o vosso Clero, do desprzo
e das horrendas e sacrilegas profanaoes do sacramento do divino amor, e
enfim dos atentados e rebeldas oficiis das naoes contra os direitos e o
magisterio da vossa Igreja.
184
Commentarium
Officiale
Oh! se pudssemos lavar c o m o proprio sangue tantas iniquidades!

Entretanto
para reparar a honra divina ultrajada vos oferecemos,
juntamente c o m os merecimentos da Virgem Mae, de todos os Santos e

almas piedosas, aquela infinita satisfaao, que vos oferecestes ao Eterno
Pai sobre a cruz, e que no cessais de renovar todos os dias sobre nossos
altares.
Ajudai-nos, Senhor, c o m o auxilio da vossa graa, para que possamos,
c o m o nosso firme propsito, c o m a viveza da f, c o m a pureza dos costumes, c o m a fiel observancia da lei e caridade evanglicas, reparar todos
os pecados cometidos por ns e por nossos prximos, impedir p o r todos os
meios novas injurias de vossa divina Majestade e atrair ao vosso servio o
maior nmero de almas possvel.
Eecebei, benignissimo Jesus, pelas maos de Maria Santissima Separadora, a espontanea homenagem dste nosso desagravo e concedei-nos a
grande graa de perseverarmos constantes at morte no fiel cumprimento dos nossos deveres e no vosso santo servio, para que possamos
chegar todos patria bemaventurada, onde vs c o m o Padre e o Espirito
Santo vivis e reinis - Deus - por todos os sculos dos sculos. Assim seja.
A O OE REPARATION
TO THE SACRED H E A R T OE JESUS
O sweet Jesus, W h o s e overflowing charity for men is requited by so
much forgetfulness, ngligence and contempi, behold us prostrate before
T h y aitar eager to repair by a special act of homage the cruel indiffrence
and injuries, to which T h y loving Heart is everywhere subject.
Mindful alas! that we ourselves ha ve had a share in such great indignities, which we n o w deplore from the depths of our hearts, we humbly ask
T h y pardon and declare our readiness to atone by voluntary expiation not
only for our own personal offences, but also for the sins of those, w h o ,
straying far from the path of salvation, refuse in their obstinate infidelity
to follow Thee, their Shepherd and Leader, or, renouncing the v o w s of
their baptism, have cast off the sweet y o k e of T h y law.
We are n o w resolved to expiate each and every deplorable outrage c o m mitted against Thee; we are determined to make amends for the manifold
offences against Christian modesty in unbeeoming dress and behaviour,
for all the foul sductions laid to ensnare the feet of the innocent, for the
frquent violation of Sundays and holidays, and the shocking blasphemies
Acta Pii PP. XI
uttered against Thee and T h y Saints.
185
We wish also to make amends for
the insults to whieh T h y Viear on earth and T h y priests are subjected, for
the profanation, by conscious neglect or terrible acts of sacrilege, of the
very Sacrament of T h y divine love; and lastly for the public crimes of
nations w h o resist the rights and the teaching authority of the Church
which T h o u hast founded.
W o u l d , O divine Jesus, we were able to wash away such abominations
with our b l o o d .
We n o w offer, in rparation for thse violations of T h y
divine honour, the satisfaction T h o u didst once make to T h y eternai Father

on the cross and which T h o u dost continue to renew daily on our altars;
we offer it in union with the acts of atonement of T h y Virgin Mother and
ali the Saints and of the pious faithful on earth; and we sincerely promise
to make recompense, as far as we can with the help of T h y grce, for ail
neglect of T h y great love and for the sins we and others have committed in
the past. Henceforth we will live a life of unwavering faith, of purity of
conduct, of perfect observance of the precepts of the gospel and especially
that of charity.
We promise to the best of our power to prevent others
from offending Thee and t o bring as many as possible to foUow Thee.

O loving Jesus, through the intercession of the Blessed Virgin Mary
our model in rparation, deign to receive the voluntary off ering we make
of this act of expiation; and by the crowning gif t of persvrance keep
us faithful unto death in our duty and the allegiance we owe to Thee, so
that we m a y ali one day come to that happy home, where Thou with the
Father and the H o l y Ghost livest and reignest God, world without end.
Amen.
SUEHNEGEBET
ZUM HEILIGSTEN H E R Z E N JESUS
Sssester Jesus, dessen berschwngliche Liebe zu uns Menschen mit
soviel Gleichgltigkeit, Nachlssigkeit, Verachtung und Undank vergolten
wird, siehe, wir werfen uns hier v o r deinem Altare nieder, um die strfliche
Klte der Menschen und die Unbilden, die sie deinem liebevollsten Herzen
allenthalben zufgen, durch einen besonderen Ehrenerweis wieder gut zu
machen.
Eingedenk jedoch, dass auch wir einst zur Zahl dieser Unwrdigen gehrten, und durchdrungen von heissem Eeueschmerz, erflehen wir v o r
allem deine Barmherzigkeit fr uns selber. W i r sind bereit, nicht nur unsere
eigenen Snden durch f reiwillige Busse zu shnen, sondern auch die Snden
jener, die weit v o m W e g e des Heiles abirren, die, in Unglauben verstockt,
186
Commentarium
Officiale
dir als Hirt und Fhrer nicht folgen wollen, oder ihre Taufgelbde treulos
missachten und das ssse J o c h deines Gesetzes zu tragen sich weigern.
W i r nehmen uns fest vor, alle diese beklagenswerten Vergehen zu shnen,
insbesondere aber wollen wir gutmachen: alle Unehrbarkeit und Unsittlichkeit im Leben und Treiben, wodurch soviele unschuldige Seelen ins Ver
derben gezogen werden, die Entheiligung der Sonn- und Feiertage, die
abscheulichen Fluchworte gegen dich und deine Heiligen, die Beschimp
fungen deines Stellvertreters und des Prresterstandes, ferner die Entwei
hung des Sakramentes deiner gttlichen Liebe durch Nachlssigkeit oder
schndliche Sakrilegien, endlich die ffentlichen Vergehen der Vlker, die
sich den Bechten und Lehren der v o n dir gestifteten Kirche widersetzen.
O knnten wir d o c h diese Snden mit unserem Blute tilgen! Um indess
fr die Verletzung deiner gttlichen Ehre eihigermassen Ersatz zu leisten,
opfern wir dir jene Genugtuung auf, die du selber einst am Kreuze d e m
Vater dargebracht hast und noch tglich auf den Altren zu erneuern
fortfhrst, in Vereinigung mit der Genugtuung deiner jungfrulichen Mutter,
aller lieben Heiligen und frommen Christglubigen. Ernstlich geloben wir,
die Snden, die wir und andere begangen haben, sowie die Vernachlssi
gung deiner grossen Liebe durch Festigkeit im Glauben, Beinheit im Lebens
wandel und vollkommene Beobachtung des evangelischen Gesetzes, beson
ders des Gebotes der Liebe, wieder gut zu machen, soviel wir mit dem Bei
stand deiner Gnade vermgen. Auch wollen wir uns nach Krften bemhen,
in Zukunft alle Beleidigungen v o n dir fern zu halten und mglichst viele
Menschen zu deiner Nachfolge zu bewegen.
W i r bitten dich, o gtigster Jesus, du wollest durch die Frsprache und
Shne der allerseligsten Jungfrau Maria dieses freie A n g e b o t unseres Ehren
ersatzes wohlgefllig aufnehmen
und
uns
durch
die grosse Gnade der
Beharrlichkeit in der treuen Hingabe an deinen Dienst bewahren, bis wir

endlich alle zu jenem Vaterlande gelangen, wo du mit d e m Vater und dem
Heiligen Geiste lebst und regierst, Gott v o n Ewigkeit zu Ewigkeit. A m e n .
AKT
WYNAGRODZENIA
NAJWITSZEMU
SERCU
JEZUSOWEMU
O Jezu Najsodszy, ktremu za mio bez granic ludzie w niewdziczny

sposb odpacaj tak wielkiem zapomnieniem, opuszczeniem i wzgard,
o t o m y , rzucajc si do stp Twoich otarzy, szczeglnym h o d e m czci
pragniemy wynagrodzi t grzeszn ozibo i krzywdy, jakie zewszechstron rani Najmiociwsze Twoje Serce.
Acta Pii PP. XL
187
P o m n i wszelako, e i sami nie zawsze bylimy wolni od t y c h niegodziwoci, i dlatego alem najgbszym przejci, bagamy najpierw o mio
sierdzie dla siebie, gotowi dobrowolnem zadouczynieniem wynagrodzi
nietylko za grzechy, ktrych samimy si dopucili, ale i za wystpki t y c h
take, co bkajc si zdaa od drogi zbawienia, bdto, zatwardziali w
niewierze, nie chc i za Tob, Pasterzem i W o d z e m , bd, zdeptawszy
obietnice chrztu w., zrzucili z siebie najsodsze jarzmo Twojego prawa.
Za te wszystkie opakania godne wystpki, razem wzite, chcemy wyna
grodzi i kady z nich zosobna pragniemy naprawi, a wic: brak skrom
noci i wszelki bezwstyd w yciu i strojach, liczne owe sida zastawione na
niewinne dusze, pogwacenie dni witych, ohydne blunierstwa, miotane
przeciwko Tobie i T w o i m witym, obelgi rzucane na Twego Namiestnika
i na stan kapaski, zbezczeszczenie nawet samego Sakramentu Boskiej
mioci przez
zaniedbanie i przez
okropne
witokradztwa, publiczne
wreszcie wykroczenia narodw, wyamujcych si z p o d praw i kiero

wnictwa ustanowionego przez Ciebie Kocioa.
O b y m y krwi wasn mogli z m y te wszystkie zbrodnie! Tymczasem,
by naprawi zniewag czci B o e j , skadamy Ci zadouczynienie, jakie Ty
sam Ojcu na krzyu ofiarowae i ktre codzie na otarzach ponawiasz,
w poczeniu z zadouczynieniem Bogarodzicy Dziewicy, wszystkich wi
t y c h i p o b o n y c h dusz wiernych^ przyrzekajc z gbi serca w y n a g r o d z i o ile za ask Twoj sta nas bdzie - za przesze wasne grzechy i za o b o
jtno na tak wielk mio Twoj przez wiar stateczn, czyste ycie,
dokadne zachowanie
ewangelicznego prawa, zwaszcza prawa mioci,
tudzie postanawiamy nie dopuci wedle si do n o w y c h zniewag i jaknajwicej dusz pocign do wstpowania w T w o j e lady.
Przyjm,
bagamy,
o Najaskawszy Jezu, za przyczyn Najwitszej
Marji P a n n y Wynagrodzicielki ten akt dobrowolnego zadouczynienia i

racz nas a do mierci zachowa w wiernoci obowizkom Twej w. suby
przez w dar wielki wytrwania, przez ktrybymy wszyscy wkocu doszli
do tej ojczyzny, gdzie Ty z Ojcem i D u c h e m w. yjesz i krlujesz B g
na wieki wiekw. A m e n .
188
AUCTORITATE APOSTOLICA SANCITUR INITA INTER EPISCOPUM AUGUSTAE
PRAETORIAE ET CAPITULUM INSIGNIS COLLEGIATAE SS. PETRI ET URSI,
DE IURE NOMINANDI CONCORDIA.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. - Exigit apostolicum munus, quo Christi Ecclesiae regimen Nobis commissum est, ut dioecesium b o n o ac profectui, difficultatibus aliquando exortis etiam sublatis, quantum in Domino
possumus consulamus. H a c profecto de causa c u m e capitulis canonicorum
in dioecesibus constituantur praecipui in regimine adiutores Episcopi, qui
propterea gaudent apud christifideles intra cuiusque ecclesiae fines magna
existimatione atque auctoritate, mutuas relationes et conventiones inter
capitula atque episcopos, occasione data, attente consideramus et apostolica
quoque Nostra sanctione, pro opportunitate, roboramus, certa spe freti
huiusmodi benignitatis Nostrae signum c u m dioecesium tum capitulorum
b o n o responsurum. Quam ob rem c u m Augustae Praetoriae Episcopus,
nomine quoque canonicorum insignis conlegiatae SS. Petri et Ursi, in ipsa
sua Augustana Praetorii civitate sitae, Nos enixe rogaverit ut pacta habere
rata dignaremur, quae, circa ius nominandi ad capitularia beneficia, post
Codicis iuris canonici promulgationem, c u m capitulo praedicto conventa
sunt, huiusmodi supplicationibus adnuendum, audito quoque venerabili
fratre Nostro S. R. E. Cardinali Praefecto Sacrae Congregationis Concilii,
ultro libenterque existimavimus. Augustae Praetoriae enim, insignis collegiatae sanctorum Petri et Ursi Capitulum iam iure pollebat omnes canonicos nominandi ad capitularia beneficia; sed qua minus conforme Codicis
iuris canonici dispositibus huiusmodi ius Episcopus inficiabatur. Quaestio
exinde oborta est, nunc tamen feliciter compressa, cum, concordiae pacisque
desiderio ducti, venerabilis frater Ioseph Calabrese, hodiernus Augustae
Praetoriae Antistes et dilectus filius prior capituli Sanctorum Petri et Ursi,
ex delegatione habita, nomine capituli memorati, simul convenerint ut
quae opportunius ad quaestionem dirimendam videbantur statuerentur et
ea sanctioni Apostolicae subicierentur. In posterum igitur capitulum insignis conlegiatae SS. Petri et Ursi, omni canonicos eligendi in conlegiata
privilegio amisso, ius habebit Ordinario Augustae Praetoriae tres sacerdotes idoneos, iuxta sacros canones et singulas fundationes, praesentandi pro
vacatione cuiusque generis occurrenti in quolibet beneficio canonicali; atque
189
Acta Pii PP. XI
idem ius tres praesentandi Ordinario habebit, etiam in casu quo canonicus
conlegiatae ipsius ad dignitatem prioratus fuerit promotus; nam quamvis
collatio praefati prioratus, tamquam dignitatis principalis collatio et ex
bullae quoque tenore Innocentii P p . X , die x v n mensis octobris, a. MDOXLIV
datae, reservationi Apostolicae obnoxia sit, etiam h o c in casu capitulum
exemptionis privilegio a reservationibus et affectationibus apostolicis in
canone 1435 Codicis iuris canonici recensitis gaudebit. Prioratus autem praefatus collatione Sedi Apostolicae reservata, concedimus ut iuxta antiquam,
continuam et constantem praxim, alicui ex canonicis Capituli in posterum
conferatur. Capitulum vero c u m providendum erit de aliquo beneficio,
nomina trium sacerdotum per canonicum priorem privatim ac personaliter
c u m Ordinario, ut si quid in eis animadvertere habeat, communicanda
curabit, antequam ex officio eadem nomina praesentet. Ex quibus tribus
-idoneis sacerdotibus praesentatis unum eligere eique intra duos menses
praesentatione canonicam concedere institutionem Ordinarii erit; secus,
hisce elapsis mensibus, primus ex tribus sacerdotibus praefatis electus
censebitur atque eidem institutio canonica ab Ordinario, forma consueta,
concedenda erit. Casu autem quo Augustae Praetorii dioecesis clerus ita
numero exiguus exstet, ut paroeciarum necessitatibus sufficienter provideri
non valeat, praesentatio atque institutio novorum canonicorum, communi
consensu Ordinarii et Capituli conlegiatae ad tempus suspendi et retardari
poterit, d u m m o d o capitulum decem saltem canonicis sit semper constitutum: et reditus beneficiorum, que eo tempore vacare contigerit, in favorem massae communis cumulabuntur.
H a e c decernimus, mandamus, statuentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter extare ac permanere; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere; illique Capitulo insignis conlegiatae
SS. Petri et Ursi, ad quod pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in
posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum,
irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit. N o n
obstantibus contrariis quibuslibet.

D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrun, sub anulo Piscatoris, die xn
mensis Ianuarii, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD. GASP AERI,
a Secretis Status.
190
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
EPISTOLA
AD R. P. BONAVENTURAM
N O R U M : DE L A U D I B U S
M A R R A N I , M I N I S T R U M G E N E R A L E M ORDINIS M I MISSIONALIS
FR. IOANNIS A
MONTE
CORVINO,
S E X C E N T S I M O E X E U N T E A B E I U S OBITU A N N O .
PIUS PP. X I
Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. Cum ad obsequendum Nostris, quae haud semel patefacere placuit, optatis atque
adeo divini Ecclesiae Conditoris voluntati, qui regnum suum ad extremos
usque orbis terrarum fines per legatos suos proferendum edixit Ordo
vester, in sacrarum exercitatione Missionum inde a primordiis suis tam
laboriosus et impiger, ethnicos Christo pariendi acriore in dies studio incendatur, multo hodie libentius vobis praeimus in laudibus recolendis inius t e illius e familia vestra missionalis Ioannis a M o n t e Corvino, cuius v o s
memoriam, sexcentsimo ab eius obitu anno haud ita multo post exeunte,
revocare atque extollere iure meritoque instituitis. E qua quidem c o m m e moratione c o m m o d e illud utiliterque consequetur, ut quotquot sapienter
moderaris sodales, ii sibi veluti ante oculos, ad admirandum imitandumque,
virum proponant, inter eos franciscales alumnos excellentissimum, qui,
aurea Ordinis aetate,
vehementiore animorum contentione Patriarchae
Assisiensis votis fecere satis, c u m hic in lege ipsius sua Minoribus praescripsisset, ut infideles vel ex inexploratis adhuc regionibus ad Redemptoris
Christi cognitionem caritatemque traducerent. E certis enim litterarum
monumentis facile'colligitur, Ioannem a Monte Corvino, spiritu Seraphici
Patris plenissime imbutum, principem fuisse viae Evangelio veluti munieudae ad immensum illud Sinarum imperium,
quod Nestoriana haeresis
praeoccupaverat, eundemque catholicae veritatis vitaeque prorsus christianae semina per ea loca satis aspera primum omnium iecisse. Qui, cum
Asiam Minorem, imprimisque Armeni am et Persidem, verbum divinum efficaciter praedicando, peragrasset, et hinc per Indiam, nullis difficultatibus
impedirne*]tisque deterritus, in interiores Sinarum regiones pervasisset,
non m o d o primores populi atque imperatorem ipsum adiit sibique conciliavi^ sed etiam Pechini, in urbe imperii capite, ecclesiasticam hierarchiam sohde constituit. Quo l o c o praeterire nolumus, Ioannem nihil intentatum reliquisse, ut indigenae perfectioris vitae cupidi ad monasticam
vitam se ipsi conformarent, quasi ea iam tum prospiceret quae de cleri
Acta Pii PP. XI
191
indigenae institutione recentius decreta sunt. Eiusmodi autem coepta

decessoribus Nostris Nicolao IV et Clementi V sic, historia teste, probata
sunt, ut clarissimum hunc evangelicae doctrinae praeconem alter A p o s t o licae Sedis Legatum pro extremo Oriente delegent, Episcopum ac Patriarcham renuntiant alter, datis praeterea ex eodem Minorum Ordine suffraganeis aliquot episcopis. H u c accessit admiratio bonorum omnium, qui
cernrent, de eius opera spem exspectationemque commoveri m a x i m a m ,
fore, ut Christo frequentissimae illius imperii gentes sensim adiungerentur, quas idolorum servitus premerot et a verae fidei adoptione distineret.
A c certe in Ecclesiae catholicae fastis inscripti, numquam non enitebunt
illi, quos, quattuor et triginta annorum decursu, Ioannes acrrimos tulit
labores, socio quidem Odorico ab Utino, qui ipsum Pechini assecutus erat;
neque erret qui dicat, Ioannis opera talem animorum m o t u m fuisse excitatum, quem nullae temporum rerumque vicissitudines cohibiturae unquam forent. Esto, res tam feliciter inchoatas exitum, saeculo nondum
pleno, sane tristem excepisse; visa enim sunt intercidere atque intermori
omnia quamquam Ordo vester legiones operariorum apostolicorum
illuc promptas alacresque dimiserat cum n o v i Sinarum dominatores,
anno post obitum Ioannis quadragesimo, laeta ad unum germina, invidiae flamma in christifideles permoti, restinguere conati sunt. At tamen,
ubi primum aditus aliquo pacto ad Sinas patuit, ad pristinum Francisci
suboles apostolatum exarsit, atque eodem, quo decessores sui, salutis
animarum studio flagrantes, n o v i Christi Iesu. milites, una simul cum recentiorum sodalitatum alumnis, honorificum infinita in illa Sacrarum Missionum palaestra receperunt obtinueruntque l o c u m sibi veluti hereditate a
Ioanne relictum, cuius inibi corpus requiescebat c u m ceteris sodalibus, qui
pro Christi D o m i n i Ecclesiaeque gloria animose ceciderant. Ista quidem,
dilecte Fili, Seraphicae familiae vehementer gratulamur;
verum ipsam
haud minus dilaudamus, quod in augendo quotannis missionalium numero

elaboret ac desudet. Etenim e studiosa eiusmodi navitate profectum putamus, ut operarii vestri, in Vicariatibus Praefecturisque t a m multis, quae
sibi in Sinis curae sunt, non solum actionem suam debilitari unquam ne
siverint, sed etiam, ut, exempli causa, procellas inter anno millesimo nongentesimo coortas, ut recentiores inter praesentesque belli intestini perturbationes, strenue constanterque, vel generosa sui effusione sanguinis, in
officio perstiterint. Interea confidimus, e saecularibus hisce, quae acturi
estis, sollemnibus capere te, Dilecte Fili, hunc laetitiae fructum posse, ut
qui ad sacras expeditiones alumni vestri proficisci parant, apostolico
iidem Ioannis a Monte Corvino spiritu ac robore muniri cupiant impenseque studeant; utque alios Seraphici Ordinis filios inlustris illius Praesulis
192
v o x quasi e caelo demissa ad salutem Sinensibus comparandam quam

plurimos advocet. Quod quidem ut ex optato eveniat, apostolica adiuvet
benedictio, quam tibi, dilecte Fili, et universae, cui praees, Minorum familiae, divinorum munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae
testem, peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die xx mensis Maii
MDCCCGxxviii, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
anno
S.
193
Congregatio Consistorialis

i
BOIANENSIS-CAMPOBASSENSIS
ERECTIONIS
CONCATHEDRALI AD
HONOREM
DECEETUM
Ad ornamentum et decus ecclesiae S. Bartholomaei Apostoli, in urbe
Boiano, quae antea dioeceseos Boianensis cathedralis exstiterat, E. P. D.
Albertus Eomita, Episcopus Boianensis-Campobassensis supplices preces
Apostolicae Sedi porrexit ut praefata ecclesia titulo ac dignitate Concathedralis ad honorem cohonestaretur. Quibus precibus Ssmus Dominus Noster
Pius D i v . P r o v . P p . XI benigne annuens, suppleto, quatenus opus sit,
consensu interesse habentium vel habere praesumentium, de Apostolicae
potestatis plenitudine, ecclesiam S. Bartholomaeo Apostolo dicatam, in urbe
Boiano, titulo ac dignitate Concathedrali ad honorem condecorare dignatus
est. Qua super re Sanctitas Sua praesens edi iussit Consistoriale decretum,
perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expedirentur.
D a t u m E o m a e ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
.11 Novembris 1927.
Pro E m o D. Cardinali Secretario
f Fr. Eaphal C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
L. 8 S.
Benedictus Eenzoni, Off.
II
AUGUST AN.-MONACEN, ET EEISINGEN.
DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS
DECEETUM
Ordinarius Monacen, et Frisingen., de consensu Episcopi Augustam,
supplices Apostolicae Sedi porrexit preces, ut praedium Sondermeier in
villa Sengen situm et ad parochiam Uttenhofen, dioecesis Augustanae, m o d o
pertinens, ad vicinam parochiam Foembach, in archidioecesi Monacensi
194
et Frisingensi, aggregaretur, eo q u o d reliqua praedia eiusdem villae Beugen ad memoratam parochiam Foernbach iam pertineant.
Quas preces Ssmus Dominus Noster Pius D i v . P r o v . P p . XI benigne
excipiens, praesenti Consistoriali decreto statuit, ut praedium Sondermeier
c u m suis incolis a parochia Tittenkofen et dioecesi Augustana separetur
atque parochiae Foernbach ac archidioecesi Monacensi et Frisingensi perpetuo
uniatur.
Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua deputare dignata est

R . P . D . Albertum Vassallo d e Torregrossa, Archiepiscopum titularem
Hemesensem ac Nuntium Apostolicum in Bavaria, ipsi tribuens necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica
dignitate
constitutum:
facto
onere mittendi ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses authenticum exemplar peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis non obstantibus.
D a t u m Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
16 Marth 1928.
CAROLUS
CARD.
PEROSI,
Pro-Secretarius.
L . S.
f Fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
III
COMEN .-LUGANEN.
DE IURISDICTIONE IN VICUM T ORR A Z Z A
DECRETUM
Per Apostolicas Litteras Ad universam Leonis P p . X T I I , die 7 Septembris 1888 datas, totum Ticinense territorium sub Administratione A p o stolica Luganensi constitutum fuit.
Quum vero in memoratis Litteris nulla mentio facta fuerit vici vulgo
Torr azza, qui, licet in territorio Ticinensi situs, de facto tamen ad paroeciam Zavena, dioecesis Comensis, hucusque pertinuit; Ssmus D. N. Pius
D i v . Prov. P p . X I , auditis interesse habentibus, declarandum decrevit,
prout praesenti Consistoriali decreto declaratur, eundem v i c u m Torrazza
c u m omnibus suis incolis posthac ad paroeciam Casiano, Administrationis
Apostolicae Luganensis, pertinere. Contrariis quibusvis non obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
10 mensis Maii anno .1928.
CAROLUS
CARD.
PEROSI,
Pro-Secretarius.
L . S.
f Pr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
Acta
SS.
Congregationum
195
IV
Sanctissimus
Dominus
successivis decretis
Noster
Pius
divina
Providentia
Sacrae Congregationis Consistorialis
Papa
singulas
XI
quae
sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum:

20 Aprilis 1928. Titulari episcopali Ecclesiae Milevitanae, praefecit
R. D. Antonium Gisler, Antistitem Urbanum, rectorem maioris Seminarii
Curiensis, quem
constituit Coadiutorem c u m iure futurae
successionis
R. P. D. Georgii Schmid de Grneck, Episcopi Curiensis.

9 Maii. Cathedrali episcopali Ecclesiae Visensi, R. D. Iosephum
Moreira Pinto, rectorem Seminarii Eborensis.
15 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Himeriensi, R. D. Patricium
Collier, rectorem Seminarii Ossoriensis, quem deputavit Coadiutorem cum
iure futurae successionis, R. P. D. Adami Brownrigg, Episcopi Ossoriensis.
18 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Argizensi, R. P. Elorentinum
Tessiatore, O. F. M., quem deputavit Vicarium Apostolicum de Sianfu.
Titulari episcopali Ecclesiae Tabalensi, R. P. Ioannem Ross, S. I.,
quem deputavit Vicarium Apostolicum de Hiroshima.
21 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Burgensi, R. P. D. Emmanuelem
de Castro y Alonso, hactenus Episcopum Segobiensem.
Titulari archiepiscopali Ecclesiae Laodicensi in Syria, R. D. Richardum Bartolom, deputatum Internuntium Apostolicum in Lithuania.
Praeterea, decreto Consistoriali diei 15 Maii, Sanctissimus deputavit
R. P. D. I a c o b u m Aloisium Copello, Episcopum Aulonitanum, in alterum
Auxiliarem R. P. D. Iosephi Bottaro, Archiepiscopi Bonaerensis, dimisso
officio Auxiliaris Episcopi de Plata.
SACKA CONGREGATIO
DECLARATIO
Cum quaesitum fuerit a nonnullis, utrum Orientales teneantur, sicut
ceteri, decretis damnationis librorum et diariorum a Suprema Sacra Congregatione S. Officii editis, et specialis mentio facta sit de prohibitione ac
poenis irrogatis in illam quam dicunt Action Franaise , Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali declarat praefata decreta omnes cuiuscumque
196
Officiale
ritus fideles attingere seu eodem m o d o obligare, quippe quae potius quam
disciplinam, directe spectent doctrinam Ecclesiae. Vult enim 8. Mater
Ecclesia huiusmodi decretis fidem ac mores servare atque tueri et ad h o c
Codex iuris, canone 1396, aperte statuit ac sancit libros a Sede Apostolica
damnatos ubique locorum et in quodcumque vertantur idioma prohibitos censeri.
R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis Pro Ecclesia Orientali,
die 26 Maii 1928.
ALOISIUS
CAED.
Secretarius.
SINCERO,
L.S.
H. I. Cicognani, ad interim Ads.
SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS

APPROBATIONES
Ssmus Dnus Noster Pius Divina Providentia P p . X I , decretis Sacrae
Congregationis Religiosorum Sodalium praepositae:
4
Aprilis
1928. Instituti Sororum vulgo
Ancelle della Carit
nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Brixien, sita est, Constitutiones ad septennium,
experimenti gratia approbavit.
Constitutiones Instituti Sororum a Divina Providentia de Ribeauvill, quarum domus princeps in dioecesi Argentinen. sita est, definitive
approbavit.
Institutum Sororum vulgo Siervas de Jess Sacramentado nuncupatarum, quarum domus princeps in dioecesi Bonaren. sita est, laudavit,
eiusque
Constitutiones
ad septennium experimenti causa
approbavit.
Institutum Sororum vulgo Filles de Notre-Dame du Sacr-Cur

nuncupatarum, quarum domus princeps in dioecesi Tornacen. sita est,
una simul cum eius
Constitutionibus
definitive
approbavit.
13 Maii 1928. Instituti Sororum a Caritate vulgo Domnicaines

de la Prsentation de la Sainte Vierge nuncupatarum, quarum domus
princeps in dioecesi Turonen. sita est, Constitutiones definitive approbavit.
Institutum Sororum, vulgo Francescane Angeline nuncupatarum,
quarum domus princeps in dioecesi Taurinen, sita est, laudavit eiusque
Constitutiones
ad septennium,
experimenti gratia approbavit.
Institutum Sororum, vulgo di Santa Marta nuncupatarum, quarum domus princeps in dioecesi Clavaren, sita est, laudavit eiusque Constitutiones
ad
septennium,
experimenti
gratia
approbavit.
197
i
MANILEN. ET MACAONEN.
BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI MARTINI
A S. NICOLAO ET MELCHIORIS A S. AUGUSTINO, SACERDOTUM ORDINIS
EREMITARUM RECOLLECTORUM S. AUGUSTINI, IN ODIUM FIDEI, UTI FERTUR, IN TERFECT ORUM.
SUPER DUBIO
An sit signanda Commissio introductioni^ Causae in casu et ad effectum de

quo agitur? "
Causa agitur apud Sacrorum Eituum Congregationem de duobus Christi athletis qui in regione Taponensi t civitate Nagasaki ob Fidei professionem et defensionem suum sanguinem effudisse perhibentur die 11 Decembris anno 1632. Isti sunt Martinus a S. Nicolao et Melchior a S. Augustino,
sacerdotes Ordinis Eremitarum Eecollectorum S. Augustini. Ex Actis
Processualibus eruuntur sequentes informationes de ipsorum vita, gestis,
ministerio et martyrio. - Melchior a S. Augustino natus est Granatae in
Hispania anno 1599 ex genitoribus Petro Snchez et Francisca Perez, fidei
morumque integritate conspicuis. Novemdecim annos agens Ordinem
Augustinianum Eecollectorum ingressus, tyrocinio rite expleto et probato,
religiosa professione se adstrinxit ac divino servitio se totum mancipa vit.
Studiis litterarum et scientiarum addictus, ingenio et diligentia praestans
una c u m pietate aliisque virtutibus, sacerdotio insignitus fuit. Deinde ad
Insulas Philippinas missus facile illam exteram linguam didicit; et sacro
ministerio ac evangelica praedicatione, infidelium conversionem atque
animarum salutem impenso studio ac fervore procurare sategit. Superiorum iussu, Vicarius Provincialis merito renuntiatus, die 4 Augusti an. 1632
e Manilia discessit et laponiam petiit, una cum P. Martino a S. Nicolao
sibi in socium adsignato. Pius et humilis Dei famulus oratione, ieiunio et
exercitiis spiritualibus ad hanc missionem se praeparavit, quam missionem
ipse iam excogitaverat sed exquirere timuerat, impositam tamen a Superioribus, veluti munus divinitus datum, laeto animo et propensa voluntate
recepit. - Alter missionarius P. Martinus a S. Nicolao Caesaraugustae in
ACTA; vol. X X . n. 6. 1-6-928.
14
198
Commentarium
Officiale
Aragonia circa annum 1592 a parentibus Lzaro Lumbreres et Auna Triarte

y Peralta, religione ac nobilitate claris, ortum duxit et catholica institutione informatus fuit. In sua iuventute Ordinem Augustinianum Eecollectorum amplexus est atque in tyrocinio probatus, illam religionem anno
1619 professus est. Tribus annis v i x exactis, sacerdos iam ordinatus ad
Mexicanas regiones mittitur, ubi doctrina, virtute et sacro ministerio ita
eminuit, ut vir caelestis et sanctus appellari meruerit. - Has Mexicanas
regiones Sancta Mater Ecclesia Catholica c u m gemitu et lamentatione nunc
videre cogitur non quidem uti locum quietis, libertatis et pacis sed tanquam mare magnum et agitatum a turbulentissima
tempestate et diris-
sima persecutione adversus seipsam suosque filios carissimos cuiusque

dignitatis, coetus, sexus et aetatis hostili dominationi subiectos, omni
iure despecto, qualibet civili societate miserante ac repugnante et absque
ullo timore et tremore divini et supremi Iudicis ac Vindicis Christi Iesu,
Regis R e g u m et Domini dominantium. Sed revertamur ad nostram Causam. A mexicanis regionibus ad Insulas Philippinas translatus, P. Martinus Maniliae in Conventu S. Nicolai commoratus est, ibique Superior et
novitiorum magister, haec et alia officia sibi concredita fideliter implevit,
simulque sacris ministeriis fungens per n o v e m annos, mira quoque patravit
adhibito pane benedicto S. Nicolai Tolentinatis pro infirmis subveniendis.
Postea Patres eiusdem Ordinis qui Nagasaki pro Christi fide in carcere detinebantur, nempe P P . Franciscus a Iesu et Vincentius a S. Antonio, Superioribus suis per litteras narrabant crudelem insectationem in illa regione
exortam in fideles catholicos, eosque enixe rogabant ut necessitatibus spiritualibus et temporalibus illius Missionis quantocius providerent per bonos
et idoneos missionarios. P. Martinus qui huiusmodi missionem Iaponicam
iam petierat, tunc a Superioribus voti c o m p o s factus, Patri Melchiori a
S. Augustino socius est datus, et a m b o ad novas regiones Iaponenses iter
aggressi sunt et feliciter perfecerunt. In Iaponiam c u m pervenerunt, in
civitate Nagasaki a fidelibus toto corde et grato animo excepti sunt et ne
confratres suos missionarios in carcere
reclusos invisendo, suspecti ab
adversariis haberentur tanquam christiani et missionarii et eandem sortem

ac poenam paterentur c u m detrimento religionis et missionis, ad montes
vicinos adducti sunt, ubi apud P. Dominicum Erquicia, Ordinis Praedicatorum, linguam Iaponicam studiose discere curarunt. Inde suam operam
apostolicam inter christianos exemplo, sermone et,opere navarunt sacramenta administrando, verbum Dei praedicando, et christianos illos in
fide catholica et in observantia mandatorum Dei et Ecclesiae confirmando*
ut sanctam religionem etiam coram.persecutoribus et tyrannis impavide
usque ad mortem profiterentur. V i x tres menses elapsi erant ab his sancti
S.
Congregatio
Bituum
ministerii operibus, et die 3 Novembris illius anni 1632 isti missionarii

coram tyranno delati sunt et accusati quia Evangelii in Iaponia praedicatores et edicti promulgati hoc prohibentis violatores. Nagasaki igitur etsi
aegrotantes, comprehensi, in carcere et in vinculis detenti sunt. Tyrannus
autem quod nec terrore nec tormentis obtinere potuerat ab eorum consodalibus P P . Francisco et Vincentio, ut religionem catholicam abiurarent,
consequi sperabat a P P . Martino et Melchiore, adhibita prius exhortatione
et propositis donis et honoribus amplissimis; sed spe frustratus, clamore,
minis et decreto supplicio damnavit
hroes illos qui catholicam fidem
strenue asserebant et praedicabant. Statuta die 1 r ' D e c e m b r i s an. 1632

ab ergastulo in ustrinam deducti per medias civitatis vias, sententiam
mortis palam ferentes scriptam quia christiani et Evangelii praedicatores,
ibant gaudentes in conspectu omnium quia digni habiti sunt contumeliam
et mortem pro Christo pati. Ad supplicii locum c u m pervenerunt, Melchior
et Martinus ad columnas ita laqueis alligati sunt ut facile solverentur si
fidem christianam abnegarent; sed fortes et constantes in fide inventi et in
medio ignis constituti gratias D e o agebant, fideles ad passionem excitabant
ipsosque infideles ad christianam religionem exhortabantur. P. Martinus ter
vocatus a Lusitanis pro sacramento poenitentiae administrando, expleto
officio, in ignem rediit, ubi octodecim horas in medio flammae vixit, dum
Melchior tantum quatuor horas, vi ignis voraciore combustus. Beati illi
Servi propter iustitiam persecutionem passi, vitae sacrificium, pro Christo
D e o et D o m i n o suo immolantes, consummarunt; quorum cineres in mare
proiecti sunt ne in manus fidelium venirent et ab eis colerentur. Fama martyrii cum opinione sanctitatis istorum servorum Dei Martini a S. Nicolao
et Melchioris a S. Augustino, in passione etiam signis et prodigiis aucta,
statim ab obitu exorta, temporis progressu usque in praesens magis clara
et diffusa, viam aperuit Inquisitionibus Ordinaria auctoritate confectis
anno 1633 ab Episcopo Iaponensi Didaco Valente, an. 1637 ab Episcopo
Macaonensi et an. 1638 ab Episcopo Manilensi necnon aliis Informationibus et documentis super eadem martyrii et sanctitatis fama descriptis
etiam in notabili parte ex veteri et n o v o Ordinis Augustinianensis archivo
desumptis et Sacrae Rituum Congregationis iudicio subiectis. Quapropter
instante R m o P. Daniele Delgado a Virgine Rosarii, praefati Ordinis procuratore generali et huius Causae postulatore, R m i P. Gerardi Larrondo a
S. Ioseph, Prioris generalis, totiusque familiae Eremitarum Recollectorum
S. Augustini fervida vota depromente, attentis obsequentibus litteris
postulatoriis R R . P P . Archiepiscoporum, Episcoporum aliorumque Ordinariorum praesertim e regionibus Hispanicis, Philippinis, laponensibus et
Macaonensibus, necnon coetuum ac virorum ecclesiastica vel civili digni-
200
Commentarium
Officiale
tate ac munere praestantium, Emus ac mus Dnus Antonius Cardinalis

V i c o , Episcopus Portuen. et S. Eufinae, eiusdem Causae Ponens seu Eelator, in Ordinario sacrorum rituum Congregationis coetu subsignata die ad
Vaticanas aedes coadunato, sequens dubium discutiendum proposuit:
An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum
de quo agitur? Et Emi ac E m i Patres sacris tuendis Eitibus praepositis,
post relationem ipsius E m i Ponentis, audito v o c e et scripto E. P. D. Carolo
Salotti, Fidei promotore generali, omnibus sedulo perpensis, rescribendum
censuerunt:
Affirmative seu signandam
esse
Commissionem introductionis
Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 28 Februarii 1928.

Facta postmodum de his omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro Pio
Papae XI per subscriptum Sacrae B i t u u m Congregationis Secretarium
relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum
habens, propria manu signare dignata est Commissionem introductionis
Causae beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Martini
a S. Nicolao et Melchioris a S. Augustino, sacerdotum Ordinis Eremitarum Eecollectorum S. Augustini. Die 14 Martii 1928.
g A . C A E D . V I C O , E p . Portuen. et S. Eufinae,
S. B.
C. Praefectus.
L. 83 S.
Angelus Mariani, B. B. C. Secretarius.
II
NEAPOLITANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS S E R V A E D E I SOE. M A R I A E A PASSIONE
D . N . I . C , E X INSTITUTO C R U C I F I X A R U M SS. E U C H A R I S T I A E SACRAMENTUM
A D O R A N T I UM.
SUPER
DUBIO
An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum

de quo agitur?
Inter electas et gloriosas virgines quas recentioribus hisce annis clementissimus Deus, veluti thesauros absconditus, dono dedit Ecclesiae sanctae
suae, ut eas omni custodia in mandatis et consiliis suis duceret, servaret et
perficeret, sanctisque virtutibus et charismatibus ita augeret ut ipsius
Dei beneficio et gloria in illis ostenderet investigabiles divitias D. N. Iesu
Christi Eegis naturae, gratiae et gloriae, inter praedictas - inquam-virgines
S.
Congregatio
Rituum
Wl
haud infimo in loco accensenda fertur aspectabile Virgo, aseeterii neapolitani ex Instituto crucifixarum Ss. Eucharistiae Sacramentum adorantium,
condito a Maria Pia, in saeculo Magdalena Notari, in oppido S. Georgii
ad Cremanum, ab Apostolica Sede adprobato et per varias domos in Italia
propagato. N o m e n isti virgini inditum fuit in religione Maria a Passione
D. N. I. C, in familia et in saeculo Maria Gratia Tarallo. A n n o 1866 mense
Septembri a parentibus Leopoldo Tarallo et Concepta Boriello, christiana
pietate et honestate praeditis congruoque etiam censu instructis, orta est
Dei famula, postridie ad sacrum fontem baptismi regenerata in Christo.
Septennis vehementer optabat angelorum pane refici, sed ob teneram aetatem exaudiri non potuit, et fiebat dum videret natu maiores ad sacram
mensam accedere. Attamen pia foemina Concepta E o m a n o paulo post
eam edocuit et praeparavit Ssmae Eucharistiae prima vice suscipiendae;
et parochus quum puellam bene dispositam reperisset ipsam sui v o t i c o m potem fecit. Maria Gratia tunc sacratissimam Hostiam primum accepit
c u m magno animi fervore et uberrimo fletu, et ab illa foemina adstante
postea interrogata cur flevisset, quidve ipsi dixisset Iesus, respondit inge
nue: Sese puerum Iesum vidisse manibus vulneratis audisseque ea vulnera ab hominum peccatis esse parta . Ab illa die puella ita mansit mente
et corde c o m m o t a ut quotidie voluisset sacro convivio recreari; sed adhuc
parvula veniam non assequuta est nisi semel in hebdomada, deinceps grandior et adulta per singulos dies rei licentiam habuit c u m magno solatio et
gaudio. Pueritiam et adolescentiam Maria Gratia in d o m o paterna transegit, scholam privatam apud sorores Franciscales primum frequentavi^
dein per breve tempus scholam publicam et municipalem. Sub directione
magistrae artem sarcitricis aliaque manufacta muliebris formae percepit,
in quibus operibus et rebus familiaribus se exercuit domi, ne panem in
otio comederet sed in labore. Emptoribus operum artis erat generosa e
pauperibus saepe remittebat lucrum in toto vel in parte. Quamvis recessum et vitam solitariam amaret, tamen puellas ad se congregatas mysteria
Fidei legisque praecepta in forma catechistica una c u m historiae congruentibus factis instruebat. Sermone suo ad virtutem excitabat et ad
amorem Iesu Christi divinaeque Matris illas inflammabat et usque ad lacrymas c o m m o v e b a t , ipsa exemplum praebente puellis et adultis c u m omnium
admiratione et aedificatione. Etenim quotidie Dei Famula vicinum templum adibat una c u m genitrice suisque sororibus ut sacrosancto Missae
sacrificio adsisteret et angelorum pane, facto viatorum cibo, se roboraret.
Modesta, pia, mitis, humilis, orationi assidua, in omni opere b o n o sollicita
sese monstravit veram et dignam Philotheam qualem describit D e o placentem S. Franciscus de Sales, Episcopus ac Princeps Genevensis, Ecclesiae
202
Commentarium
Officiale
Doctor, in aureo suo libello cui titulus: Philotbea seu Introductio ad vitam
devotam pro singulis hominum statibus . Talis erat vita Servae Dei in
famuiae d o m o , in qua idem benignissimus Deus vigilantem et paratam
Mariam Gratiam inveniens, eam vocavit et elegit ut ad d o m u m et familiam
religiosam et ad perfectiorem vitae statum transiret. Sed prius, permittente
D e o , eventus accidit inopinatus et tristis, sed utilis ad eius virtutem et
vocationem probandam. Quum enim adolescens quidam nomine Raphael
Aruto a patre Leopoldo Tarallo filiam suam Mariam Gratiam peteret in
sponsam atque hic annuens plenum consensum daret, puella, re cognita,
propositas nuptias animo resoluto recusavit. Instantius egit Pater, adductis plerisque rationibus, innuens quoque paternum consilium, familiae
quietem, obedientiae virtutem in re tanti momenti pro b o n o communi,
atque ita facilius filiam adegit ad intentum finem. Haec tamen conditionem suae adhaesioni apposuit ut sponsus electus, quem sciebat de christianis officiis oblitum, nuptiale vinculum eiusque obligationes agnosceret,
et de catholica religione instructus, piis bonisque moribus et sanctis sacramentis christianam vitam duceret; quod reapse, D e o adiuvante et ipsa
Maria Gratia cooperante, brevi tempore feliciter obtentum fuit. Quum
omnia parata essent, ambo candidati, vir et foemina comitantibus agnatis
et amicis municipium adierunt pro actu quem contractum nuptialem et
civilem dicunt. H o c expleto et sponsis c u m comitatu in d o m u m reversis,
dum coena paratur, sponsus repentina haemophthisi correptus, morbo
in dies ingravescente, post tres menses sacramentis religiose susceptis
animam exhalavit. Post hunc luctuosum eventum, pater et filia moerore
et dolore perculsi sed de instaurata vita et morte christiana defuncti adolescentis recreati in unum convenerunt consilium; siquidem ille probe
noscens firmam filiae voluntatem a novis nuptiis proponendis omnino se
abstinuit; haec autem quolibet vinculo soluta et virginitatis flore adhuc
servato, die prima mensis Iulii, inito consilio c u m sorore Drusiana quae
similem vocationem sentiebat, religionem claustralem amplecti statuit.
Inter asceteria quae una c u m genitrice invisit, monasterium selegit Crucifixarum S. Georgii ad Cremanum quod cognovit et dixit sibi a D e o destinatum. Praehabita Superiorum licentia statim ingressa est monasterium
omnibus sodalibus acceptissima. Probationis et tyrocinii curriculo absoluto
habitum religiosum suscepit, mutato nomine familiae cum altero religionis
Maria nempe a Passione D. N. L C. - Monasterium et Institutum virtutum"
splendore illustravit, singularibus gratiae et charismatum donis D e o mirabiliter operante.
Tirunculis instituendis praeposita et antistitae vicaria
electa haec munia prudenti et sapienti, ratione gessit. Pro conversione et

salute peccatorum divinae iustitiae sese obtulit victimam oratione, ieiuniis
203
aliisque vohmtariis poenis expiantem; quibus, D e o permittente, accesserunt plures aerumnae, infirmitates, dolores, necnon vexationes, percussiones et plagae eidem inflictae a malignis spiritibus, quarum stygmata in
ore, in brachio, in corpore retinuit usque ad mortem. Quum ad quintum
supra quadragesimum aetatis annum pervenisset Dei Famula proximum
suae vitae finem parentibus et sororibus praenunciavit. Quindecim dies
gravi morbo laborans et lecto decumbens Ssmae Eucharistiae et extremae
unctionis sacramentis refecta et roborata, optato et accepto a suo confessario obedientiae praecepto ut e vita discederet, statim in pace Christi
quievit die 27 Iulii anno 1912. Ex septem filiis famuiae Leopoldi et Conceptae Tarallo, tres enumerantur praemortui nempe duo infantes et Maria
a Passione, et quatuor simul cum genitoribus superstites, videlicet: duo
fratres, Gabriel et Vitalianus, et duae sorores, Prusiana et Iuditha eiusdem
monasterii ubi soror germana Maria a Passione vixit, religiosae, prima soror
Maria a S. Sepulcro, altera soror Maria a Lancea, in religione nuncupatae,
omnesque superius nominati tanquam testes in Processibus huius causae
excussi sunt. - Interim fama sanctitatis vitae virtutum et miraculorum
in genere praefatae Servae Dei Mariae a Passione D. N". L C. in vita et post
obitum magis magisque in dies invaluit et viam aperuit Inquisitionibus
Informativis super eadem fama in ecclesiastica Curia Neapolitana conficiendis quae omni cura expletae ad Sacram Rituum Congregationem transmissae sunt. Quum vero, servato iuris ordine, scriptorum Servae Dei
revisione rite peracta, per decretum eiusdem Sacrae Congregationis sub
die 27 Iulii anno 1921, sancitum fuerit nihil obstare quominus ad ulteriora
procedi possit instante E. D. Henrico Caiazzo, antistite urbano et
huius Causae postulatore, vota quoque depromente antistitae generalis
totiusque religiosi Instituti crucifixarum Ss. Eucharistiae Sacramentum
adorantium, attentisque litteris postulatoriis Emi Di Cardinalis Archiepiscopi Neapolitani aliorumque Emorum D D . Patrum Cardinalium, plurium
Rmorum Archiepiscoporum et Episcoporum, Capitulorum Cathedralium et
Praepositorum Ecclesiarum atque Ordinum et Congregationum Religiosarum utriusque sexus una cum supplicationibus amplissimorum Principum
et virorum ecclesiastica vel civili dignitate ac munere praestantium, Emus
ac Rmus Dnus Ianuarius Cardinalis Granito Pignatelli di Belnionte, Episcopus Albanensis, eiusdem Causae Relator, in Ordinario Sacrorum Rituum
Congregationis coetu subsignata die ad Vaticanum coadunato, sequens
dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis
Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et E m i ac R m i Patres sacris
tuendis Ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito
v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti, Fidei Promotore generali, omnibus
204
Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale
sedulo perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu signandam esse

Commissionem introductionis causae, si Sanctissimo placuerit. D i e 28 Februarii 1928.
Facta p o s t m o d u m de his omnibus Sanctissimo
D o m i n o nostro Pio
Papae XI per subscriptum Sacrae Rituum Congregationis Secretarium relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum
habens, manu propria signare dignata est Commissionem introductionis
Causae beatificationis et canonizationis Servae D e i Sor. Mariae a Passione
D. X. I. 0., ex Instituto Crucifixarum Ssmae Eucharistiae Sacramentum
adorantium. D i e 14 Martii 1928.
8 A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Eufinae,
8. B.
C. Praefectus.
E. & S.
III
PICTAVIEX.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI IOANNAE ELISABETH

BICHIER DES AGES, C O ^FUNDATRICIS CONGREGATIONIS FILIARUM CRUCIS
VULGO SORORUM S. ANDREAE.
SUPER
DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac Proximum;
nec
non
de
cardinalibus
Prudentia,
Iustitia,
Fortitudine
et
Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum

de quo agitur?
Geminata laetitia exsultare
quidem potest universa sacra sodalitas
Filiarum Crucis, seu Sororum S. Andreae, uti vulgo nuncupari solet,

quae postquam fundatori suo Andreae Huberto Fournet Beatorum caelit u m honores comparavit, m o d o alteri parenti suae Ven. Ioannae Elisabeth
Bichier des Ages id ipsum praestare magnopere contendit, atque de eiusd e m virginis praeclarissimae heroicis virtutibus iudicii prosperum exitum
hodie feliciter assequuta est. I l a e c sane est nova et nativa congratulandi
ratio, quippe in familiae decus et ornamentum redundat parentum eximius
honos et celebrata gloria.
In avito castro des Ages
orta est Ven. Famula Dei, parentes sortita
genere, opibus ac religione praestantes, qui o m n e m curam ad filiolam recte

instituendam impenderunt. Optime quidem; namque puellula parentum
S.
Congregatio
205
Rituum
sollicitudinibus egregie respondit, et ab infantia se pronam exhibuit ad

pietatis studium et ad caritatis opera. Decennis in
Religiosis
virginibus,
disciplinam tradita
quae Hospitantes n u n c u p a b a t u r ,
quadriennio c u m iisdem contubernium servavit,
atque Pictavii
modestia praesertim ac
disciplina suis sodalibus in exemplum effulgens. Paternam in d o m u m revocata, et domesticis negotiis praeposita, etsi in
temporis augustus versa-
retur, Ecclesiam tamen adibat quotidie, ut sacris adstaret seque caelesti

D a p e reficeret, neque negligebat ad infirmos invisendos et pauperum necessitates sublevandas pergere. Ieiunia quoque aliasque carnis mortificationes in deliciis habebat eiusque poenitentiae fervorem cohibere opus fuit,
ne nimiae austeritati se daret inconsulto.
Interea temporis ex Hispania, ubi exsul contigerat, in suam paroeciam
Malliacensem reversus est Beatus Andreas Hubertus Fournet, statimque
Ven. Ancilla Dei conscientiae suae moderatorem eum selegit et constituit.
Qui c u m de n o v a condenda sacrarum virginum societate cogitaret, quae de
iacturis a gallica rebellione religioni illatis resarciendis sollicita foret, ad
Ioannam Elisabeth suos oculos convertit, eamque suae mentis participem
effecit, atque pias iuvenes eidem uti socias dedit, quibuscum novae vitae
tyrocinium inivit. At matris suae mortis nuncio deturbata, paternam in
d o m u m reversa est; humillime tamen paruit Beato Fournet, eam ad initam
vivendi rationem revocanti, ipsoque rogante, gubernium eiusdem suscepit.
A u c t o sodalium numero c o m m o d i o r e m d o m u m in paroecia Malliacensi
invenit, quam principem exordientis sodalitatis constituit, eique religiosas vestes c u m nomine Filiarum Crucis, seu Sororum S. Andreae tribuit.
V i x dictis assequi potest, quot labores,
difficultates et aerumnas per-
pessa sit in opere provehendo ac perficiendo Ven. Famula Dei, quantumque religioni ac civili societati emolumentum attulerit. Consiliis adiuta
Beatorum Michaelis Garicoits et Andreae Huberti Fournet, quibus adhaerebat fideliter, atque divinae Providentiae auxilio firmissime confisa, etsi
tempora essent rei catholicae adversa, officiis suis alacriter iuncta est,
spreto etiam vitae discrimine, cui saepe sese obiecit ob secretam hospitalitatem, in suis aedibus praebitam sacerdotibus profugis, qui tutum locum
non habebant, furente persecutione, ubi divinis operarentur, eosdemque
eximia caritate in omnibus prosequebatur.
Sensit Pictaviensis civitatis gens, sensere remotiores etiam regiones,,
quanti faciendum esset Ven. Famulae Dei sodalitium,
et quot bona ex
eiusdem diffusione proventura forent. H i n c late excitari, multorum rogatu,

coenobia complura, magisque de eiusdem fundatricis sanctitate famam
augeri. Haec' de caelitum honoribus ipsi parandis, ea v i x demortua, c o m mune excivit desiderium, et ubi
primum tempora siverunt, Ordinaria
206
Acta
Apostolicae
Sedis -
auctoritate, deinceps Apostolica
Commentarium
Officiale
quaesitum est iuridice de Ven. Servae
Dei sanctimonia. Discussis autem et validis agnitis et declaratis omnibus

inquisitionibus, ad disceptationem super virtutibus in specie ventum est.
Inita haec fuit in Congregatione Antepraeparatoria, habita in aedibus
Reverendissimi Card. Camini Laurenti, causae Ponentis, die decima quinta
mensis Marth anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo, dieque
vicesima secunda Novembris eiusdem anni coactus fuit coetus Praeparatorius in Palatio Apostolico Vaticano.
Novissime, videlicet die decima tertia vertentis mensis Martii, generalia
comitia celebrata sunt coram Sanctissimo D o m i n o Nostro Pio P a p a Undec i m o , in quibus Reverendissimus Card. Camillus Laurenti praesens D u b i u m
discutiendum proposuit: An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe
et Caritate in Deum ac proximum; nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu
et ad effectum de quo agitur? Omnes qui convenerant t u m Reverendissimi
Cardinales, tum Patres Consultores suffragia sua unanimi consensione
protulere constare affirmantia; quibus auditis, Beatissimus Pater iudicium
suum ita differendum censuit, ut spatium sibi et iis qui aderant superesset
ad preces fundendas, quibus uberior divini luminis claritas in re tanti
momenti
impetraretur.
Quum autem mentem suam pandere statuisset, hodiernam iucundissimam diem designavit, qua per universum catholicum orbem festum solemne Patriarchae Sancti Ioseph, Virginis Deiparae Sponsi castissimi, peragitur; eapropter, rei divinae devotissime operatus, coram Reverendissimis
Cardinalibus Antonio V i c o , Episcopo Portuen. et S. Rufinae, sacrorum
Rituum Congregationi Praefecto, et Camillo Laurenti, causae Ponente,
itemque R. P. Carolo Salotti, Fidei Promotore generali, meque infrascripto
a Secretis, quos accersiri mandaverat, hanc nobiliorem aulam ingressus
et Pontificio solio assidens, solemni decreto edixit: Constare de virtutibus
theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum; nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Fortitudine et
Temperantia
earumque
adnexis,
in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

H o c decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis
referri iussit.
Quarto decimo Kalendas Aprilis, anno millesimo nongentesimo vicesimo o c t a v o .
S. R.
C. Praefectus.
L . S.Angelus Mariani, Secretarius.
S.
ACTA
Poenitentiaria
207
Apostolica
TRIBUNALIUM
SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA

(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)
ACTUS R E P A R A T I O N I S SSMO C O R D I I E S U I N D U L G E N T I I S D I T A T U R
Sanctissimus Dominus noster Pius div. Prov. Papa X I , in Audientia

infrascripto Cardinali Poenitentiario
Maiori die I Iunii 1928 impertita,
benigne concedere dignatus est ut, die. festo Ssmi Cordis Iesu, quo publice
recitari debet Actus Reparationis sub titulo
Precatio piacularis ad
Sacratissimum Cor Iesu, de quo in Litteris Encyclicis Miserentissimus

Redemptor eiusdem Sanctitatis Suae, datis die 8 Maii 1928, christifideles
qui eidem recitationi cum Litaniis Sacratissimi Cordis coram Ssmo Sacramento sollemniter exposito, in qualibet ecclesia aut oratorio, etiam (pro
legitime utentibus) semipublico, adstiterint, Indulgentiam septem annorum
totidemque quadragenarum vel plenariam, si praeterea confessionem peregerint et S. Communionem rite susceperint, lucrari valeant; suppressis similibus Indulgentiis quae pro A c t u sollemnis Dedicationis humani generis
Ssmo Cordi Iesu ad libitum eliciendo, concessae fuerant. Iis vero qui,
ubilibet et quandocumque, A c t u m Reparationis, vel privatim, recitaverint,
Indulgentiam trecentorum
dierum;
plenariam
autem
semel
in mense, si
quotidie per integrum mensem praedictum A c t u m elicuerint, ac insuper

aliquam ecclesiam aut publicum oratorium visitaverint, confessionem
peregerint et sacris Epulis refecti fuerint, idem Sanctissimus clementer
elargitus est. Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis quibuscumque
n o n obstantibus.
D a t u m R o m a e in Sacra Poenitentiaria, die, mense et anno ut supra.
LAURENTIUS
Card.
LAURI,
Poenit. Maior.
L. S ,
Ioannes Teodori, S. P. Secretarius.
208

Mercoled 2 Maggio, Sua Santit ha ricevuto in udienza solenne
.8. E. il Signor Visconte LUIGI GABRIELE ANTONIO GIUSEPPE
DE FONTNAT, Ambasciatore Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Erancia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
SACRA CONGREGAZIONE DEI B I T !

Marted, 15 Maggio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano si tenuta la
Congregazione Ordinaria dei Sacri Riti nella quale al giudizio degli Emi e Rmi
materie:
I. Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva
di Dio Rosa Venerini, Eondatrice delle Maestre Pie, dal suo cognome chiamate
Venerini.
IL Conferma di culto prestato da tempo immemorabile ai Servi di Dio Simeone, Ealcone, Marino, Benincasa, Pietro II, Balsamo, Leonardo, e Leone II,
Abbati di Cava, detti Beati.
III. Intorno all'approvazione e concessione dell'Officio e Messa propria in
onore dei Beati Martiri Engelberto Kolland e sette compagni, dell'Ordine dei
Frati Minori.
IV. Intorno all'approvazione e concessione dell'Officio e Messa propria in
onore di S. Pacifico Confessre del primo Ordine, Patrono della Provincia Picena
dei Erati Minori.
V. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Fratel Muoiano Maria,
dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane.
V I . E finalmente intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Carolina de Brochard, religiosa professa dell' Ordine della Visitazione di Maria
Vergine.
Marted 22 Maggio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta
presenza del S. Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti,
nella quale gli Emi e Emi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori
teologi componenti la medesima hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio
delle virt in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione della
Serva di Dio Maria Crocifssa Di Rosa, Fondatrice dell'Istituto delle Ancelle
della Carit.
209
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
24
Aprile
1928. L'Emo Signor Cardinale Alessio Enrico Lpicier, Proiettore

delle Suore Orsoline della
SSma
Vergine
(Haverloo,
Bruges).
L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore delle
25
L'Emo Signor Cardinale Francesco Bagonesi, Protettore delle
Suore Auxiliatricem des Ames du Purgatoire (Parigi).

Suore Betlemite (Bogota).
1
Maggio
L'Emo Signor Cardinale Michele Lega, Protettore della Pic-
L'Emo Signor -Cardinale Alessio Enrico Lpicier, Protettore
10
L'Emo Signor Cardinale Alessio Enrico Lpicier, Protettore
cola Missione dei Sordomuti (Bologna).

delle Suore dei S aeri Cuori di Ges e di Maria (Bennes).
della Congregazione delle Suore di S. Giuseppe (Annecy).
11
della Congregazione delle Sister of Providence (Indianapolis).

26
Monsig. Giuseppe Pasquazi, Referendario della Segnatura

Apostolica.
Monsig. Giuseppe Stella, Referendario della Segnatura Apostolica.
27
Monsig. Biccardo Bartolom, Arcivescovo titolare di Laodicea

in Siria, Internunzio Apostolico di Lituania.
Ottobre
1927. Monsig. Ignazio Valdespino, Vescovo di Aguascalientes.
6 Febbraio 1928. Monsig. Tommaso Giuseppe Shahan, Vescovo titolare di

Germanicopoli.
20
22
Aprile
Monsig. Giacomo Carabelli, Arcivescovo di Siracusa.
Monsig. Adamo Giuseppe Damiano Schmidt, Vescovo di Fulda.

Protonotario Apostolico ad instar participantium
12
Aprile
1928. Monsig. Pietro Sinopoli di Giunta, della diocesi di Nicosia.

Prelati domestici di S. S.:
30
Luglio
1927. Monsig. Andrea De Maurizi, dell'archid. di New Orleans.
10 Settembre
Monsig. Giacomo Hugh Byan, della diocesi di Indianopoli.
10
Monsig. Francesco Patrizio Byves, della medesima diocesi.
210
14 Dicembre 1927. Monsig. Atanasio Cottier, della diocesi di Losanna e Friburgo.

25
Gennaio 1928. Monsig. Pio Fernando, della diocesi di Kandy.
26
Marzo
Monsig. Carlo Vincenzo Sedoch, della diocesi di Giavarino.
23
Monsig. Alfredo Morisette, dell'archidiocesi di Quebec.
23
Monsig. Giuseppe Laurat Boulanger, della medesima archidiocesi.
29
Monsig. Lodovico Segonzac, dell'archidiocesi di Albi.
Aprile
Monsig. Paolo Mua, dell'archidiocesi di Aix.
14
Monsig. Andrea Enrico Chaumont, della diocesi di Clermont.
24 Maggio
Monsig. Giuseppe Pasquazi, della diocesi di Palestrina.
Monsig. Stella Giuseppe, della diocesi di Albano.
ONORIFICENZE
30
Marzo 1928.
Al sig. Raffaele Ariztia Lyon, della diocesi di Valparaiso.
La Gran Croce di San Gregorio Magno, classe civile:

3 Maggio 1928. Al Sig. Duca Nicola Brady, dell'archidiocesi di New York.
La Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:
21
Aprile 1928.
Al sig. Renato Delforge (Belgio).

28 Dicembre 1927. Al sig. Valentino Bellia, dell'archidiocesi di Torino.
15
Marzo 1928.
Al sig. cav. Enrico Camaschella, della diocesi di Novara.
26
Al sig. Berardo Langlois, della diocesi di Nizza.
28
Al sig. cav. Leone Boiinel, dell'archidiocesi di Cambrai.
28
Aprile
Al sig. Donato Raymond, dell'archidiocesi di Montral.
12
Al sig. Francesco Riccardo Neubauer, della diocesi di Dan-
Al sig. architetto Giorgio Renaud, della diocesi di Nevers.

Al sig. Lorenzo A. Wilson, della diocesi di Walleyfeld.
zica.
La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare:
4
Aprile 1928.
Al sig. Comandante Francesco Giulio Maria De la Maire,

della diocesi di Quimper.

25 Febbraio 1928. Al sig. Giovanni Tiberghien, della diocesi di Lilla.
9
Marzo
Al sig. Loutfi Abed (Cairo).
14
Marzo
24
1928. Al sig. Lodovico Adelardo Trempe, dell'archidiocesi di

Quebec.
26
Al sig. Pietro Teodoro Bemtgeii, dell'archidiocesi di Parigi.
Al sig. avv. Gervasio Posada Belgrano, dell'archidiocesi di
Montevideo.
27
28
Al sig. conte Alberto d'Hendecourt-Gontreuil, dell'archidiocesi di Cambrai.
31
11
Aprile
Al sig. Giorgio Stang, dell'archidiocesi di Monaco.
Al sig. Leone Bracq, della diocesi di Arras.
Al sig. Angelo del Grosso, dell'archidiocesi di Milano.
11
21
Al sig. Alfonso van Overheke (Belgio).
Al sig. Giovanni Adriano Douker, della diocesi di Harlem.
Al sig. Emilio Hotermans (Belgio).

La Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:
20
Marzo 1928.
Al sig. comm. dott. Antonio Snchez Eeyes, della diocesi

di Madrid.

17 Febbraio 1928. Al sig. ing. Carlo Bagnasco, dell'archidiocesi di Genova.
2
Aprile
Al sig. Arturo Trudeau, dell'archidiocesi di Montral.

21
Marzo 1928.
Al sig. dott. Giacomo Gargiulo, della archidiocesi di Sorrento.
21
Al sig. Nicola Bassino, dell'archidiocesi di Torino.
28
Al sig. Antonio Linhart, dell'archidiocesi di Monaco e Fri-
30
Al sig. Giovanni Turchetta, della diocesi di Pontecorvo.
Aprile
singa.
Al sig. Nicola Eomaniello, della diocesi di Tricarico.

Al sig. Giuseppe de Eosa de Lei, della medesima diocesi.

NOMINE
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Camerieri Segreti Soprannumerari di S. 8.:
13 Aprile
14
1928. Monsig. Michele Inglese, dell'archidiocesi di Acerenza.
Monsig. Pietro Stigliano, della medesima archidiocesi.
Monsig. Pietro Eondoletti, della diocesi di Savona.
23
Aprile
Monsig. Valentino Marklet, della medesima diocesi.
24
Monsig. Venceslao erny, dell'archidiocesi di Praga.
Monsig. Nicola Claudio Luigi Hamant, della diocesi di Metz.
Monsig. Bomano Sitko, della diocesi di Tarnovia.
25
8
Maggio
1928. Monsig. Giuseppe Brunner, della diocesi di Gurk.
'
Monsig. Stanislao Bulanda, della medesima diocesi.
Monsig. Francesco Miklansinski, della medesima diocesi.
Monsig. Bomano Mazur, della medesima diocesi.
Monsig. Andrea Benigh, della diocesi di Warmia.
Monsig. Eugenio Brachvogel, della medesima diocesi.
Monsig. Luigi Marquardt, della medesima diocesi.
Monsig. Gerardo Koiter, della diocesi di Osnabrck.
Monsig. Egelberto Bucholtz, della medesima diocesi.
Monsig. Giovanni Bidders, della medesima diocesi.
19
Monsig. Giuseppe Branche (Boma).
Monsig. Luigi Arrigoni (Boma).
Camerieri d'Onore in abito paonazzo di 8. 8.:

8 Maggio
1928. Monsig. Pietro Simona to, della diocesi di Padova.
Monsig. Angelo Candeo, della medesima diocesi.
Monsig. Agostino Fleck, della diocesi di Rottenburg.
14
Monsig. Francesco de Almeida Rolin, dell'archidiocesi di

Diamantina.
Monsig. Augusto Gautsch, della dicesi di Pelotas.
Cameriere d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. 8.:

21
Maggio 1928. Il Sig. Vittorio Hlasko, della diocesi di Premislia lat.

Cappellani d'Onore Extra urbem di 8. 8.:
'23
Aprile ' 1928. Monsig. Giuseppe Schmutz, della diocesi di Gurk.
8 Maggio
21
Monsig. Giovanni Seckar, della diocesi di Diacovo.
Monsig. Giuseppe Gunicevic, della medesima diocesi.
NECROLOGIO
5
11
23
Maggio
'
1928. Monsig. Giuseppe Ernst, Vescovo di Hildesheim.
Monsig. Ignazio Valdespino y Diaz, Vescovo di Aguascalientes.
Monsig. Giovanni Battista Pita vai, Arcivescovo tit. di Amida.
Annus XX - Vol. XX
Num. 7
2 Iulii 1928

ACTA PII PP. XI

CONSTITUTIO APOSTOLICA
DE
RHODIENSIS
ARCHIDIOECESIS
PIUS
SERVUS
AD
RESTITUTIONE
EPISCOPUS
SERVORUM
PERPETUAM
REI
DEI
MEMORIAM
Pastoris aeterni vices, licet immerito, gerentes omni studio

curare debemus ut, succrescente in aliqua regione Christi fidelium numero, ad maius eorum bonum facilius assequendum, novae ibi erigantur dioeceses, vel temporum vicissitudine et iniuria
exstinctae denuo instaurentur. Huius Apostolicae sollicitudinis partem modo exigit a Nobis vetustissima et insignis Rhodiensis Ecclesia. Illa enim merito gloriatur se ab ipsis Ecclesiae incunabulis Christi fidem amplexam esse et, archiepiscopali titulo ac dignitate iam
a saeculo quarto decoratam, longo temporis spatio virtutum splendore et religionis prosperitate floruisse. Postea vero, quum, insula
a Turcis capta ac Hierosolymitani Ordinis S. Ioannis Equitibus
ab ea pulsis, pristinam amisisset fulgentem gloriam, fel. rec. Pius
Papa Sextus, Praedecessor Noster, per Apostolicas sub plumbo
Litteras Memores Nos, die tertia mensis Martii, anno millesimo
septingentsimo nonagsimo septimo datas^ Rhodiensis Archiepiscopi, titulum, ne tam illustris Ecclesiae memoria periret, cum
praefati Hierosolymitani Equits in insulam Melitensem se transACTA, vol. X X , H. 7. - 2-7-928.
15
214
Commentarium
Officiale
tuiissent, cathedrali Ecclesiae^ Melitensi perpetuo univit. Postremis vero temporibus catholicae religionis res in insula Rhodiensi,
opera praesertim ordinis Fratrum Minorum, cui missio illa credita
fuit, in melius cedere coeperunt, ita ut fel. rec. Leo Papa Decimus
tertius, et ipse Praedecessor Noster, praefecturam apostolicam
anno millesimo octingentesimo nonagsimo septimo ibi constitueret. Subsequentibus annis, Deo adiuvante, praefectura haec Ehodiensis et Insularum tantum incrementum est consecuta, ut opportunum in eiusdem territorio praeclaram archidioecesim Ehodiensem restituere visum sit. Nos itaque, de dilectorum filiorum
Nostrorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationis Christiano
Nomini propagando praepositae consilio, suppleto, quatenus opus
sit, quorum interest, vel qui sua interesse praesumant consensu,
Apostolicae potestatis plenitudine, quas supra memoravimus
Pii Papae Sexti Litteras abrogantes, omnibus mature perpensis,
Archiepiscopi Rhodiensis titulum a cathedrali Ecclesia Melitensi
seiungimus, atque, praef ectura apostolica Rhodiensi et Insularum
suppressa, pervetustam et insignem archidioecesim Rhodiensem
eius loco restituimus ac instauramus, eamque Nobis et Sedi Apostolicae immediate subiicimus. Huius autem archidioecesis fines
eosdem esse volumus, quibus suppressa praefectura circumscripta
erat, eiusque archiepiscopalem Cathedram in urbe Ehodiensi
constituimus et ecclesiam S. Ioannis Baptistae ibi exstantem ad
archiepiscopalis ecclesiae gradum et dignitatem evehimus, ac ipsi
propterea omnia et singula iura, privilegia et praerogativas, quibus
ceterae archiepiscopales sedes gaudere solent, concedimus
et
attribuimus. Ehodiensibus autem pro tempore Archiepiscopis ius

tribuimus. tum Pallio utendi, postquam tamen illud in Sacro Consistorio postulatum et impetratum fuerit, tum Crucem ante se
ferendi, et alia iura. insignia, privilegia, quibus ceteri Archiepiscopi ex iure communi vel legitima consuetudine fruuntur et
gaudent, cum omnibus oneribus et obligationibus sublimi eorum
dignitati inhaerentibus.
Quum autem temporum adiuncta prohibeant quominus in
Ehodiensi archidioecesi canonicorum Capitulum modo instituatur,
Acta Pii PP. XI
mandamus ut eius loco dioecesani Consultores,
215
ad tramitem
can. 423 et seq., per quantum fieri poterit, constituantur. Quod

vero attinet ad archidioecesis regimen et administrationem, ad
Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae
sacri canones praescribunt. In huius autem archidioecesis dotem
assignandus et attribuimus bona omnia et reditus, si quae sint,
suppressae praefecturae, curiae archiepiscopalis emolumenta et
ceteras oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum archidioecesis restituta est, praeberi solent, necnon annuam dotationem a
civili auctoritate adsignatam. Rebus itaque ut supra dispositis, ad
eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus dilectum filium
Ambrosium Acciari, Ordinis Fratrum Minorum, hodiernum Rhodiensem et Insularum Praefectum Apostolicum ac ipsi propterea
necessarias et opportunas facultates tribuimus, etiam subdelegandi.
ad effectum de quo agitur quemlibet virum in officio vel ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive pronuntiandi de quavis
difficultate vel oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura, facto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Christiano Nomini propagando praepositam intra sex menses transmittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis.Praesentes autem
Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest, vel qui sua interesse praesumant, auditi non
fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica
et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu,
notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros
effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat
inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque,
quavis auctoritate, scienter, vel ignoranter contigerit attentari,
irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis,
26
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
manu tamen alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius

viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem
prorsus tribuatur fides, quae bisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus
opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibustpie Conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Romanorum
Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam suppressionis, seiunctionis, instaurationis, evectionis, concessionis,
statuti, derogationis, mandati et voluntatis Nostrae infringere,
vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentare
praesumpserit, indignationem
omnipotentis
Dei ac beatorum
Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum.

Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo octavo, die vigesima octava mensis Martii,
Pontificatus Nostri anno septimo.
F R . A N D R E A S CARD. F R H W I R T H ,
C A R O L U S CARD. P E R O S I ,
S. B. E. Cancellarius.
S.
Dominicus
Iorio,
C.
Cons.
Pro-Secretarius.
Protonotarius Apostolicus.
Alfonsus Carinci, Protonotarius Apostolicus.

Loco
Reg.
Plumbi
in Cane.
Ap.,
vol.
XXXVII, n.
81. - M.
Biggi.
217
Acta Pii PP. XI
I
TEMPLUM E. M. V. SIDERIBUS RECEPTAE, IN
CIVITATE VELEHRAD, ARCHI-
DIOECESIS OLOMUCENSIS I N T R A F I N E S , B A S I L I C A E M I N O R I S H O N O R I B U S
AUGETUR.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Fertur ex vetustissima traditione,
antiquis etiam suffulta documentis, intra hodiernae archidioecesis Olomucensis fines, ecclesiam Velehradensem in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae surrexisse in locis hodierno Velehradio vicinis,
scilicet in illa Bastici munitione in qua sancti fratres et apostoli Mora viae
Cyrillus et Methodius, post adventum in Mora viam anno reparatae salutis DCCCLXin, sedem suam posuerant, ut in universam illam regionem Evangelii lumen inferrent. Constat Vladislaum Henricum, Moraviae marchionem, atque Octocari Bohemiae regis fratrem, an. M C L X X X X V I I I Velehradii
monasterium Ordinis Cisterciensium monachorum curis concreditum fundasse cum ei adiacenti ecclesia Mariae sideribus receptae dicata, mirifice
quidem praestantibus artis operibus ornata atque exculta; idemque monasterium penes laudatum Ordinem mansisse ad saecularisationem usque,
imperatore Austriae Iosepho I I die x x v n Septembris anno M D C C L X X X I V
indictam. Minime Nos latet ecclesiam eandem, quasi matrem ac reginam
ceterarum ecclesiarum Moraviae merito habitam,
excelluisse etiam ob
insignia pontificalia illius Praelato conlata a fel. rec. Urbano P p . V I ,

Nostro
Praedecessore,
suffragante Ioanne IX episcopo
Velehradensi,
anno M C C C L X X I X . Templum, vertentibus saeculis incendio aliquoties vastatum et antiquitate fatiscens, a fundamentis restitutum ac die xx m. Octobris an. M D C C X X X V sollemni ritu denuo consecratum, ad nostra usque tempora superest tamquam pietatis et artis splendidum monumentum, pluribus
itemque conspicuis gratiis ac privilegiis ab hac Sancta Sede cumulatum
atque a fidelibus tam vicinitatem incolentibus quam peregre confluentibus summa pietate ac religione celebratum. Sacras inter imagines et
reliquias, quibus templum locupletatur, recensetur icon B. Mariae Virginis ecclesiae titularis, et pars brachii sancti Cyrilli Thessalonicensis. Ecclesia ipsa ad paroeciae dignitatem evecta, anno M D C C C L X X X X clericis regularibus Societatis Iesu concredita fuit, qui sacro inibi ministerio naviter
funguntur remque divinam omni diligentia procurant. Et re quidem vera
218
sub eorundem patrum disciplina exstant ibidem: Institutum a sanctis

Cyrillo et Methodio nuncupatum, pro Slavis Missionariis efformandis alumnisque instituendis erectum; tirocinium pro novensilibus ecclesiasticis
et religiosis nationis czecoslavicae; magna domus Stojanov dicta pro spiri
tualibus exercitationibus quolibet anni tempore habendis; nec non altera
aedes materna Congregationis Sororum, nuncupatarum a sanctis patronis
Cyrillo et Methodio; simulque plures catholicae associationes, quae sedem
ibidem obtinent et conventus animos celebrant, frugiferum ad finem ut
magis ac magis fideles imbuantur spiritu, doctrina atque exemplis tutelarium sanctorum, illorumque vestigiis adhaereant religiose. H a e c animo repetentes, cum venerabilis frater Leopoldus Prean, Archiepiscopus Olomucensium, archidioecesis sibi commissae utriusque cleri et populi fidelis
communia vota depromens, ac nominatim Piae Unionis Velehradensis,
cui titulus et sedes centralis est Apostolatus Ss. Cyrilli et Methodii ad
sanctum finem reconciliationis Ecclesiae Orientalis cum E o m a n a Ecclsia
promovendum, eiusque Congressus postremi dierum xx
et x x i v mensis
Iulii anni nuper elapsi, Nos humillimis iteratisque supplicationibus deprecatur sit ut ecclesiam super enunciatam ad titulum ac privilegia Basilicae minoris evehere dignaremur, Nos optatis his concedendum ultro
Nostro Antonio Sanctae B o m a n a e Ecclesiae Cardinali V i c o , Episcopo
Portuensi ac Sanctae Eufinae,
Sacrorum
Eituum
Congregationi Prae-
fecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, motu proprio atque

ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae N o strae potestatis plenitudine, praesentium tenore perpetuumque in m o d u m ,
perinsignem ecclesiam Velehradensem Deiparae Virginis in caelum receptae titulo decoratam, nomine et privilegiis liturgicis aliisque honorificentiis, quae Basilicis minoribus iuxta Apostolicas concessiones competunt,
cohonestamus atque cumulamus.
Haec edicimus, mandamus, praecipimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere illisque, ad quos spectant
sive spectare poterunt, nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die V I I
m. Februarii anno MDCCCCXXVIH, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CAED. GASP ARRI,
a Secretis Status/
219
Acta Pii PP. XI
II
E X T E N S I O I U R I S D I C T I O N I S D E L E G A T I APOSTOLICI A E G Y P T I A T Q U E A R A B I A E
A D V I C A R I A T U S APOSTOLICOS E R Y T H R A E A E E T A B Y S S I N I A E .
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. E o m a u o r u m Pontificum Decessorum
Nostrorum vestigiis haerentes, ea sedulo studio decernere maturamus,
quae catholico nomini aeternaeque christiani populi saluti bene prospere
ac feliciter eveniant. Iamvero cum multis de causis, quas inter praecipua
est ut intimior nexus cum hac Sancta Apostolica Sede foveatur in vicariatibus apostolicis Erythraeae et Abyssiniae, nec non maiore cum sollicitudine ea tractentur negotia, quae tum ad b o n u m animarum tum ad incrementum vicariatuum eorundem apostolicorum spectant, peropportunum
visum fuerit
ad
enunciatos apostolicos vicariatus Delegati Apostolici
A e g y p t i atque Arabiae iurisdictionem extendere: Nos, collatis consiliis

c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus Congregationi pro Orientali Ecclesia praepositis, omnibusque rei
momentis attente perpensis, haec quae infra scripta sunt decernenda existimavimus. Nimirum m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, statuimus ac mandamus ut Delegatus Apostolicus pro tempore Aegypti atque Arabiae pariter ac simul sit Delegatus Apostolicus
vicariatuum apostolicorum
tam Erythraeae q u a m Abyssiniae,
ideoque
iurisdictionem illius ad praedictos vicariatus eadem Nostra auctoritate

in posterum extendimus.
Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque
obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in
posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum ac definiendum
esse: irritumque ex nunc et inane fore si quidquam secus super his a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n
obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vn
m . Martii an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
III
ERIGITUR MISSIO DE MIYAZAKI INTRA FINES DIOECESIS DE FUKUOKA
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Supremi apostolatus officium N o b i s
divinitus commissum utiliter exsequi satagentes, ea sedulo studio decernenda curamus,
quae in Ecclesiae incrementum christianique
populi
spirituale b o n u m bene prospere ac feliciter eveniant. Iamvero non sine

gaudio comperimus in dioecesi de Fukuoka, commissa curis Societatis
Parisiensis pro exteris missionibus, duas civiles provincias reperiri, alteram
de Miyazaki et alteram de Oita appellatas, quae iam duobus ab annis a
patribus Piae Societatis Salesianae, Episcopo moderante, ad Christi fidem
excoluntur. Porro cum praefato in territorio iam adeo religio christiana
adoleverit ac tam uberes susceperit progressus, qui iam spem prope certam
portendant amplioris futurique augmenti, et dilectus filius moderator hodiernus generalis superenunciatae Salesianae Societatis ad Christi fidem
validius promovendam, humiles Nobis porrexerit preces ut, Apostolica
auctoritate, dictae provinciae de Miyazaki et Oita a dioecesi de Fukuoka
seiunctae in Missionem sui iuris erigerentur: Nos, collatis consiliis cum
venerabilibus fratribus nostris Sanctae E o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus
negotiis Propagandae Fidei praepositis ac praehabito v o t o t a m venerabilis
fratris Marii Giardini, Archiepiscopi titulo Edesseni, Delegati Nostri A p o stolici in Iaponia, quam venerabilis fratris Ioannis de Guebriant, Archiepiscopi titulo Marcinopolitani, Superioris generalis Societatis Parisiensis
pro missionibus exteris, precibus supra enunciatis moderatoris generalis
Congregationis Salesianae ultro libenterque concedendum existimavimus.
Quam ob rem m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione
Nostris deque
apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium
tenore, civiles sub-praefecturas de Miyazaki et Oita in Iaponia a dioecesi

d Fukuoka separamus sive dismembramus, easdemque, ita per Nos rite
seiunctas sive separatas, in Missionem sui iuris erigimus atque constituimus, cui nomen facimus de Miyazaki, eamque curis concredimus Piae
Societatis Salesianae.
H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque
efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum; irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam
Acta Pii PP. XI

secus super his, a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v n
mensis Martii anno
MDCCCCXxvm,
Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD. GASPARRI,
a Secretis Status.
IV
PRAEFECTURA APOSTOLICA DE ARAUCANIA AD VICARIATUM APOSTOLICUM
EVEHITUR.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Sublimi veluti e specula ex hac D i v i
Petri Cathedra, quam divinitus obtinemus, in omnes vel longo terrarum
marisque spatio seiunctas orbis Christiani regiones oculos" mentis Nostrae
convertimus et quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene
prospere ac feliciter eventura videantur sollicito studio decernere maturamus. Iamvero cum praefectura apostolica Araucaniae in Republica Cilena
Fratribus Ordinis Minorum Capulatorum provinciae Bavaricae commissa,
novissimis temporibus insigne religionis incrementum ex auspicato fuerit
assequuta, opportunum Nobis visum est eandem ad vicariatus apostolici
dignitatem promovere. Collatis itaque consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae
Fidei praepositis, omnibusque rei momentis attente perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, praefecturam apostolicam Araucaniae in Republica Cilena, servatis eisdem limitibus, in
vicariatum apostolicum, item de Araucania dictum atque ab Ordinario
episcopali aucto dignitate regendum, erigimus atque constituimus.
H a e c edicimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas
integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant, siye spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v r n
m. Martii an. MDCCCcxxvm, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
Commentarium
Officiale
V
ERECTIO APOSTOLICAE P R A E F E C T U R A E D E K O A N G O I N V I C A R I A T U M APOSTOLICUM.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. A u c t o pastorum numero, incolumitati
gregis consulere, de E o m a n o r u m Pontificum Decessorum Nostrorum more
institutoque, maturamus. Iamvero cum in praefectura apostolica de K o a n g o
in Congo Belgico, clericis regularibus Societatis Iesu concredita, novissimis hisce temporibus catholica fides non m o d o quod attinet ad christifidelium et catechumenorum numerum, sed etiam ad bonorum operum multiplicitatem, uberrima incrementa susceperit, venerabilibus fratribus nostris
Sanctae Bomanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis peropportunum visum est consilium N o s flagitare enixis precibus
ut dicta apostolica praefectura de K o a n g o in vicariatum apostolicum, auctoritate Apostolica, erigeretur. Nos autem omnibus rei momentis cum enuntiatis Cardinalibus amplissimis sollicito studio perpensis, m o t u proprio
Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, praefecturam apostolicam de K o a n g o in Congo Belgico, servatis eisdem quibus actu continetur
finibus, in vicariatum apostolicum, proprio Episcopo committendum,
erigimus.
Porro haec statuimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas
atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectat, sive spectare
poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet.
D a t u m B o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v i n
m . Martii an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD. GASP ARRI,
a Secretis Status.
Acta Pii PP.
XI
YI
DISTRACTO
TERRITORIO
VICARIATIBUS
APOSTOLICIS
DE
HANCHUNG-FU
E T D E S I A N - F U , E R I G I T U R I N SINIS P R A E F E C T U R A APOSTOLICA D E H I N GAN-FU.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Ut aucto pastorum numero christiani
gregis b o n o satius consulamus id monet Supremi Apostolatus officium, quo
in terris, licet immeriti, fungimur. Iam inde ab anno MDCCCCXXIV venerabilis frater Antonius Capettini, episcopus titularis Enariensis, eo tempore
Vicarius Apostolicus de Hanchung-fu, nec non venerabilis frater Eugenius
Massi, episcopus titulo Ioppidanus, tunc Vicarius Apostolicus de Sian-fu,
instanter Nos postulaverunt, ut, ob territorium latissime patens suae cuique iurisdictioni subiectum et incolarum ibique commorantium multitudinem, nonnullae fmitimae sub-praefecturae civiles ad proprios vicariatus pertinentes, in quibus solum inchoata erat evangelica praedicatio,
aliis traderentur Missionalibus. H o r u m votis benigne annuentes, praedictis Vicariis apostolicis moderantibus, Nos easdem civiles sub-praefecturas
excolendas tradidimus sacerdotibus alumnis Ordinis Fratrum Minorum
Conventualium. Attamen cum in enunciato territorio religio christiana
diligenti industria eorundem Patrum Conventualium n o v a atque ampliora
in praesens incrementa susceperit feliciter, adeo ut tam Minister generalis
F. M. Conventualium Ordinis, quam venerabilis frater Eugenius Massi
administrator apostolicus vicariatus de Hanchung-fu et vicariatus de Sianfu, humiles Nobis atque iteratas preces porrexerint ut dictas civiles subpraefecturas, a propriis vicariatibus seiunctas, in n o v a m condamus apostolicam praefecturam: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus
nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae
Fidei praepositis, ac praehabito v o t o venerabilis fratris Celsi Costantini,
archiepiscopi titularis Theodosiopolitani, Delegati Apostolici in Sinis,
enuntiatis precibus concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae
cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione
Nostris, deque, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium
tenore civiles sub-praefecturas de Tze-yang, Pingli, Ning-shen, SMJi-chucm,
Sun-yang, Han-yin,
Chuan-ping, Pai-ho, Hinganfu seu n-hang a vicariatu
apostolico de Hanchung-fu seiungimus sive dismembramus. Item a vicariatu apostolico de Sianfu sub-praefecturas civiles de Siao-yi, Chen-an,
Shan-yang separamus ac seiungimus. T o t u m autem territorium continens
224
Acta Apostolicae. Sedis -
Commentarium Officiale
has duodecim sub-praefecturas, sic per Nos separatas atque dismembratas,

in n o v a m Praefecturam Apostolicam erigimus atque constituimus, cui
nomen facimus de Hinganfu et quam Ordinis Fratrum Minorum Conventualium curis concredimus.
H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque
efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse
ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v n i
m. Martii an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status.
YII
A P P R O B A N T U R A U C T O R I T A T E APOSTOLICA CONSTITUTIONES O R D I N I S S E R V O R U M M A R I A E A D N O R M A M CODICIS R E V I S A E .
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Religiosorum virorum coetibus, qui,
pro opportunitate temporum a D e o Optimo Maximo suscitati, virtutum
christianarum exempla christifidelibus apte praebuere, tamquam praeclaris servandisque pietatis monumentis, quibus orbis christianus inclyte
splendei, R o m a n i Pontifices providentia continentique cura iugiter attenteque consulunt. Quos quidem inter sacros coetus, omni laude dignus,
Ordo Servorum Mariae celebrandus est, qui tertio decimo saeculo Florentiae plane mirabili m o d o ortum habuit. Illum enim septem inlustres e
fiorentina nobilitate
viri
anno
reparatae
salutis
MCCXXXIII
instituere,
quos rec. mem. Decessor Noster L e o P p . X I I I sub unico titulo Septem

Fundatorum Ordinis Servorum Beatae Mariae Virginis, anno M D C C C L X x x v i n
Sanctorum honoribus cumulavit. Orationi, pauprrimo usi generi vitae,
in villa Camarza primum vacarunt septem illi viri Dei, quorum in
Libro vitae sunt nomina: videlicet Bonfilius de Monaldis, Bonaiuncta sive
Ioannes de Manettis, Benedictus seu Manettus ab Antella, Bartolomaeus
idest Amideus de Amideis, Recoverus seu Uguccio Uguccionum, Sosteneus sive Gerardus de Sostenis et Alexius de Falconeriis; dein vero, D e i
Acta
PUPP.
XI
flatu ducti, ad Senarium montem se contulere, atque ibidem, Deiparae

Virginis ope, posuerunt firma novae religiosae familiae fundamenta, quae
popularium atque infantium v o c e iam ab incunabulis Ordo Servorum
B. Mariae feliciter meritoque nuncupata est. Et re quidem vera L e o X I I I ,
rec. m e m . Decessor Noster, testatus est clementissimam Virginem ipsam
non m o d o inspirasse, sed, Beatis Fundatoribus apparentem, die Parasceves anni MCCXL, totam etiam futuri Ordinis rationem designasse et descripsisse; ad dolorum suorum memoriam iussisse ut novi Ordinis sodales
nigra veste induti incederent et iuxta Sancti Augustini regulas monasticam vitam agerent; denique sacrasse beneplacitu suo illud religiosae
familiae nomen, quod pridem per infantes et lactentes Deus ipse sibi valde
placere significaverat . Ab ipsis igitur Septem Fundatoribus novus Ordo
Servorum Mariae sua prima statuta habuit; quae una cum decretis posterius latis Sanctus Philippus Benitius, inclytus Ordinis propagai or, in
unum conlegit atque in ordinem redacta anno M C C L X X X evulgavit. Statuta autem eadem Benedictus P p . XI sanctione sua roboravit, cum Serv o r u m Mariae Ordinem, quem iam etiam Innocentius I V anno MOCLI
et Alexander I V anno MCCLV approbaverant, Litteris Apostolicis sub
plumbo I I I Idus Februarii, anno MCCCIV datis, Sancto Alexio Faleonerio
annorum ac b o n o r u m operum pleno adhuc vivente, sollemniter confirmavit. Magna quidem cum reverentia susceptis traditisque, huiusmodi
Constitutionibus Ordinis sodales per tria ferme saecula obedivere, easdemque fideliter servarunt; sed postea ob mutatas rerum condiciones et
praesertim ob inductam a Concilio Tridentino disciplinam, nova aptaque
forma Regulae sunt conditae, quas, iterato editas, iterato quoque R o m a n i
Pontifices Decessores Nostri, quos inter memoratu digni S. Pius V, die
X X V Aprilis anno M D L X I X , Gregorius X I I I , die x x i Septembris anno
M D L X X i x , atque Urbanus V I I I die x v Octobris anno MDCXLIII, SUO consensu
honestarunt. Hisce vero Constitutionibus usque ad recentiora tempora
Ordo Servorum Mariae usus est, donec anno MOMVII Sacra Episcoporum
et Regularium Congregatio, decreto die xv m. Maii dato, easdem Ordinis
constitutiones, quarum interea magno studio magnaque diligentia textus
revisus et ad meliorem formam digestus erat, denuo approbavit. A t , evulgato iuris canonici Codice, ut ad ipsius praescripta Constitutiones opportune conf ormarentur, de mandato Capituli generalis anno MDCCCCXX habiti,
Moderator generalis Ordinis peculiarem aliquorum sodalium coetum constituit, qui regulas easdem accommodarent. Novissimis propterea diebus
ad iuris canonici Codicem tandem conformatae Ordinis Servorum Mariae
Constitutiones, eisdem etiam aliquibus additis insertisque immutationibus
seu additamentis a generali Capitulo anni MDOCCCXX v i statutis, n o v o pon-
226
tifcio consensu honestandae, Sacrae Congregationis pro Religiosorum Sodalium negotiis examini et iudicio propositae sunt. Nos vero id animo repetentes, quod iam rec. m e m . Decessor Noster Pius P p . X anno MDCCCCXIII
de eadem religiosorum virorum familia rectissime asserebat, illum nempe
Ordinem tam utiliter in provehenda apud christianum populum Beatae
Mariae Virginis veneratione adlaborasse; tot alumnos sanctitate conspicuos caelo inseruisse; tot diligentibus administris Ecclesiam praeclarisque
viris civitatem auxisse, ut religiosas inter familias honestissimum merito
locum obtineret: luculentum Nostrae benevolentiae pignus eiusdem Ordinis sodalibus exhibere censuimus q u o d ipsos v o t i compotes reddat. Audito
propterea, uti mos est, dilecto filio Nostro Sacrae Congregationi pro Eeligiosorum Sodalium negotiis S. E. E. Cardinali Praeposito, m o t u proprio
Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m , Ordinis Servorum Mariae Constitutiones, quarum exemplar tum in Sacrae praefatae Congregationis, tum in Brevium tabulario
servabitur, plenissime adprobamus, eisdemque
Apostolicae
sanctionis
robur adiicimus. Haec, quae in tam frugiferae familiae religiosae b o n u m

atque emolumentum maxime cessura rati decrevimus, statuimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectat et in posterum spectare poterit in omnibus
et per omnia plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his,
a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. N o n obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x
mensis Martii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
Acta Pii PP. XI
EPISTOLAE
I
AD EMUM P. D. DONATUM, TT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. CARD. SBARRETTI, QUEM LEGATUM MITTIT AD
CONCILIUM PLENARIUM APULIAE.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et, apostolicam benedictionem. Ex quo
tam opportune novus Codex iuris canonici promulgatus est, maiore quidem frequentia ac fructu quam antea non m o d o dioecesanae Synodi sed
etiam plenaria Concilia feliciter agi per catholicum orbem coepta sunt;
ita enim, cum omnes ex una eademque provincia ecclesiastica vel regione
conveniunt sacrorum Antistites ut collatis consiliis dlibrent, tum multa
quae obsoleverant tollendo et multa innovando vel congruenter his temporibus a c c o m m o d a n d o , melius profecto communibus propriisque dioecesium
necessitatibus prospiciunt. Quamobrem libenter Nos certiores facti sumus
Plenarium m o x Apuliae Concilium, Melphicti celebratum iri; iamque diu
actuosam fervere episcopatus et cleri illius sollertiam ut omnia rite apparentur optatosque exitus res habeat. Iamvero in more ac lege positum est,
quemadmodum nosti, ut Pontificius Legatus conciliis huiusmodi praesideat:
siquidem consentaneum omnino est, ut cum de negotio agatur gravioris
momenti, id ab ipso Christi Vicario et auspicium capiat et ad perfectionem
exsequendi
operis incitamentum.
Quapropter,
te,
dilecte fifi Noster,
his litteris Nos eligimus qui, Nostram gerens personam, nomine et auctoritate Nostra
Apulo illi Concilio praesis,
coetus modereris, sacrasque
peragas caeremonias; nec dubitamus quin, pro tuo in Dei Ecclesiam studio,
pro
tua prudentia usuque rerum,
pro romanae Purpurae amplitudine,
digne plane exspectationem omnium sustineas. Inter alia quae in coetibus,

te duce, de disciplina sacra,
de praeservanda
circumventa, de fovenda in populo
iuventute
tot
periculis
christiana fide, disceptabuntur, id
praecipue tuum erit, non m o d o efficere ut certi quidam abusus prorsus

tollantur qui ad processiones sacras et sodalitia pertinent, sed etiam, occasione data, hortari omnes verbis Nostris ut maxima illic adhibeatur cura
in adulescenti clero augendo recteque conformando : nimis enim ad c o m munem salutem interest ut de sacro ordine homines, hac aetate praesertim,
non desiderentur
qui,
virtutis doctrinaeque laude praestantes,
omnem
228
sibi creditum populum ad Redemptorem Iesum, qui unus via est, veritas
et vita, conducant. Certe ardor ad optima quaeque capessenda, consociatio
virium et fraterna concordia, quibus Apuli commendantur, sperare iubent
catholicam vitam illic n o v o quodam robore auctum iri et prosperiorem
fore dioecesium illarum conditionem. Interea tibi damus, dilecte fili N o ster, ut in utroque sacro ritu qui sollemniter ante et post Concilium peragetur, benedictionem adstantibus nomine Nostro impertas, plenariam quidem admissorum veniam eisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. A t q u e , caelestium praenuntia munerum itemque paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit
benedictio, quam tibi,
dilecte fili Noster, singulis Episcopis iisque omnibus qui Concilio intererunt, effuso animo largimur.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die v mensis Aprilis anno
M c c o o x x v n i , Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
II
AD R. P. ALOISIUM ZAMBARELLI, ORDINIS CLERICORUM
REGULARIUM A
SOMASCHA P R A E P O S I T U M G E N E R A L E M , QUARTO E X E U N T E SAECULO A

CONDITO O R D I N E .
PIUS PP. X I
Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. Ecclesia mater
sanctissima quae, divino quidem Spiritu afflante, tam varia nitet religiosorum Ordinum corona, valde sane de faustis eventis laetari consuevit,
quae identidem ab eisdem celebrantur: fit enim per huiusmodi celebrationes ut, c u m memoria recolatur veterum gestarum rerum hominumque clarissimorum, non m o d o sodales sed etiam ceteri fideles ad maiorum imitanda
exempla excitentur. Itaque libenter a d m o d u m N o s di dicimus quartam
m o x saeculum expletum iri ex quo iste Ordo a Somascha, quem ipse m o deraris diligenter,
necessario tempore constitutus est.
Iamvero
norunt
omnes instituti initium et incrementa. N e m p e Hieronymus, ex Aemiliana

gente Venetiis ortus, cum adulescens, ingenio quidem ac virtute pollens,
militiae operam daret, contra Reipublicae hostes acriter pugnans,, in arce
defendenda Castrinovi ad Querum, captus est et in carcerem coniectus:
sed a Virgine Beatissima mirum in m o d u m liberatus, divinae caritatis
Acta Pii PP. XI
229
miles repente factus est. Etenim cum. confecto bello, plurimi essent pueri
qui orbati parentibus in egestate summa versarentur, eos Dei famulus
in hospitales domos recipiendos christianoque more educandos curavit.
Brevi igitur non pauca is condidit orphanotrophia: Mediolani et Ticini,
Brixiae et Bergomi, N o v o c o m i et Somaschae, unde Ordo nomen traxit.
Singulari quodam incensus apostolatus ardore, alia plura ac praeclara is
gessit in rei christianae utilitatem; praesertim egentibus puellis opitulando,
aegrotis in valetudinariis inserviendo, pauperibus per agros catechismum
tradendo, illa quidem ratione primus utens rogandi et respondendi, quae
deinde, ob rei perspicuitatem, a S. Carolo Mediolanensi et ab Ecclesia
universa adhibita est. Pestilentia demum correptus legifer Pater vester,
c u m eodem m o r b o aegrotantibus subveniret, caritatis victima Somaschae
sanctissime obiit, dignus profecto quem Nos recens Orphanorum et derelictae iuventae Patronum universalem
declararemus. Ita a caritate
Christi profectus, mirifice sane Ordo vester per Italiam propagatus est,
et caritatis spatia dilatando, impensiorem operam non m o d o orphanis
alendis et educandis, sed etiam studiosae iuventuti recte instituendae
dare coepit. Quapropter evenit ut Somaschenses Sodales plurima regerent instituta, altioribus etiam studiis excolendis: Seminaria, academias
et collegia, ubi adulescentes cuiusvis ordinis cum christianis moribus tum
doctrina egregie imbuebantur. Ac longum hic est clarissimos viros recolere qui apud vos instituti, disciplinis sacris, profanis, litteris amplissimasque honoribus floruere: ut verissime dici queat optime quidem de catholica civilique re Ordinem vestrum meruisse. Quapropter valde est vobis
laetandum de eventi faustitate. Quod si olim, ob magnam illam rerum
omnium conversionem, Somaschensium quoque Familia non pauca passa
est detrimenta, est tamen in praesens cur ex frequentiore quae vobis succrescit sobole spem multo laetioris incrementi capiatis: idque eo certius
assequemini quo studiosius vestigiis institeritis legiferi Patris, non m o d o
in caritatis campo, sed etiam in religione fovenda erga Virginem Deiparam,
quam ab ipso veluti hereditate accepistis. Interea, libenter equidem in
partem venimus laetitiae vestrae; ac fore confisi ut saecularia haec sollemnia uberrimas christiano populo utilitates afferant, in divinorum munerum auspicium et in paternae benevolentiae Nostrae signum, tibi, dilecte
fili, singulisque
tuis
sodalibus et alumnis
apostolicam benedictionem
effuso animo impertimus.

D a t u m R o m a e apud S. Petrum, die x Apr.
MDCOCOXXVIII,
Pontificatus
Nostri septimo.
PIUS PP. X I
ACTA, vol. X X , n. 7. - 2-7-928.
16
230
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale

SUPREMA SACKA CONGREGATIO S. OFFICII
DUBIUM
DE LIBRIS GABRIELIS D'ANNUNZIO

Proposito Supremae huic Sacrae Congregationi Sancti Officii d u b i o :
An praeter omnes fabulas amatorias, omnia opera dramtica et librum
" Prose scelte GABRIELIS
D'ANNUNZIO
Decreto 8 Man 1 9 1 1 proscripta,
etiam reliqua eiusdem generis opera (tragedie, commedie, misteri, romanzi,

novelle, poesie) fidei et morum offensiva, scripta vel edita post supradictum Decretum, habenda sint eodem m o d o prohibita !
Feria IV,
die 27 Iunii 1928
E m i ac R e v m i D D . Cardinales fidei et moribus tutandis praepositi,

praehabito R R . D D . Consultorum v o t o , respondendum decreverunt:
Affirmative,
atque responsionem istam in Indicem librorum prohibitorum inserendam
mandarunt.
Et insequenti Feria V, die 28 eiusdem mensis et anni Ssmus D. N.

D. Pius Divina Prov. P p . XI in solita audientia Assessori S. Officii
impertita, relatam sibi E m o r u m Patrum resolutionem approbavit, confir
mavit et publicandam iussit.
Datum R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 30 Iunii 1928.
Aloisius Castellano, Supremae S. G. S. Off. Notarius.
8. Congregatio Consistorialis
i
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas
quae
quuntur Ecclesias
nimirum:
de n o v o
25 Maii 1928. Titulari
Pastore
dignatus
episcopali
est
providere,
se-
Ecclesiae Pergamensi praefecit
R. D. Ioachimum Bonardi, canonicum metropolitanae Florentinae, Vicarium
generalem
archidioecesis
eiusdem,
quem
constituit
Auxiliarem
Emi P. D. Alfonsi Mariae Card. Mistrangelo, Archiepiscopi Florentinorum.

2 Iunii. Cathedrali
Ecclesiae
Cotronensi,
R.
P.
D.
Antonium
Calati, Archiepiscopum Sanctae Severinae, propter unionem in personam.

8
Iunii.
phum Marazzi,
Titulari
episcopali
Antistitem
Ecclesiae
Urbanum,
Oropensi,
archidiaconum
R.
D.
Iose-
cathedralis
Alba-
nensis ibique Vicarium generalem, quem constituit Auxiliarem Emi P. D.

Ianuarii Card. Granito Pignatelli di Belmonte. Episcopi Albanensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Bargalensi, R. D. Ioannem Tomazic,
Antistitem Urbanum, decanum Capituli cathedralis Davantini, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Andreae Karlin, Episcopi Davantini.
13 Iunii. Titulari episcopali Ecclesiae
Sindensi, R. D. Antonium
Teixeira, Vicarium generalem S. Thomae de Meliapor, quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Theotonii Ribeiro Vieiro
de Castro, Episcopi S. Thomae de Meliapor.
15 Iunii. Archiepiscopali Ecclesiae Lucanae praefecit R. P. D. A n t o nium Torrini, hactenus Episcopum Alatrinum.
Cathedrali
Ecclesiae Aesinae, R.
P. D.
Godefridum
hactenus Episcopum Civitatis Castellanae, Hortanum et
Zaccherini,
Gallesinum.
Cathedrali Ecclesiae Harlemensi, R. D. Ioannem Dominicum Iosephum Aengenent, Canonicum theologum Capituli cathedralis eiusdem.
Titulari episcopali Ecclesiae Antandrensi R. P. Georgium Weig, e
Societate Verbi Divini, quem deputavit Vicarium Apostolicum de Tsingtao.
Titulari episcopali Ecclesiae Narensi, R. P. Raphaelem Angelum
Palazzi, O. F. M., quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Ioannis Mondami, Vicarii Apostolici de Changsha.
Titulari episcopali Ecclesiae Muliensi, R. P. Odilonem Fges, ex
Instituto Oblatorum S. Francisci
Salesii,
quem deputavit
Coadiutorem
cum iure futurae successionis R. P. D. Ioannis M. Simon, Vicarii A p o stolici Orange Fluminis.
20 Iunii. Titulari episcopali Ecclesiae Lamiensi, R. P. D. A n tonium Augustum de Castro M i f e i l l e s ^ a c t e n u s Episcopum Angrensem,
quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis E. P. D.
Antonii Barbosa Leao, Episcopi Portugalliensis.
Cathedrali Ecclesiae Brigantiensi, R. D. Antonium Benedictum
Martins Iunior, secretarium
curiae archiepiscopalis Bracharensis.
Cathedrali Ecclesiae Angrensi, E. D. Gulielmum Augustum da

Cunha Guimares, parochum loci Vizela in archidioecesi Bracharensi.
22 Iunii. Metropolitanae Ecclesiae Armacanae, R. P. -D. Iosephum
Mae R o r y , hactenus Episcopum Dunnensem et Connorenseni.
Titulari
archiepiscopali
Ecclesiae
Petrensi, R. P. D. Aemilium
Ferrais, hactenus Episcopum Lystrensem et Coadiutorem cum iure futurae successionis Emi P. D. Iosephi Card. Francica Nava, Archiepiscopi
Catanensis.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Assisiensi, R. P, D. Placidum Nicolini O. S. B . , hactenus A b b a t e m Ordinarium Ssmae Trinitatis Cavensis.
II
DESIGNATIO
Ad normam can. 1592 2 Emus P. D. Dionysius S. R. E. Card. D o u gherty Archiepiscopus
Philadelphiensis
designavit
pro
appellationibus
Ordinarium Baltimorensem. Quam designationem Ssmus Dnus Noster

decreto Consistoriali diei 28 Maii 1928 approbavit.
8ACEA CONGREGATIO
i
RESTITUTIO
SEDIS
ET
TITULI
ARCHIEPISCOPALIS
CONSTANTINOPOLITANI
ARMENORUM.
DECRETUM
Pius P p . IX extinxit et abolevit titulum primatialem atque archiepiscopalem Armeniae Constantinopolitanae Ecclesiae. Deinde Constantinopolitanam ecclesiasticam Armenorum
provinciam
patriarchatu Ciliciae
S.
Congregatio pro
Ecclesia
Orientali
perpetuo univit, mandans ut novus Patriarcha eiusque successores titulo

fruerentur Patriarcharum Ciliciae Armenorum, ut iidem in urbe Constantinopolitana
rsidrent,
eamdemque
Constantinopolitana!.
Ecclesiam
ordinaria iurisdictione gubernarent. Voluit autem ut praedictus Patriarchatus iisdem limitibus
corceretur, quibus
Ciliciae
Patriarchatus
et
Primatiatus Constantinopoleos tunc temporis continebantur.

Verum cum in praesenti rerum conditiones aliae omnino sint ac tunc
temporis fuerunt, Ssmus Dnus Noster Pius div. Provid. P p . X I , praehabitis votis ac deliberationibus Patriarchae Ciliciae Armenorum Pauli
Petri X I I I Terzian et Armenorum Episcoporum in Urbe congregatorum,
de consulto Emorum Patrum Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali,
hisce votis annuens, decernit et mandat ut, attentis praesentibus rerum
adiunctis, sedes seu residentia Patriarchae Ciliciae Armenorum, eiusque
successorum restituatur in Libano, seu in urbe Beyruth prope Bzommar,
ubi primi Patriarchae Armeni commorati sunt; Ecclesia vero Constantinopolitana Armenorum titulo archiepiscopali iterum decoretur, sine ecclesiastica provincia, eidemque Ecclesiae praefiniatur Antistes qui eam iure
ordinario gubernet ac regat: firmis tamen manentibus memorata sedium
unione, titulo Patriarchae Ciliciae Armenorum et iurisdictione Patriarchae in totum patriarchatum a Pio P p . IX statutis. Contrariis quibuslibet non obstantibus.
R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die
23 Iunii 1928.
A. CARD. SINCERO, Secretarius.
L. @ S.
H. I. Cicognani, ad interim Ads.
II
APPROBATIO
Ssmus D. N. Pius divina Providentia P p . X I , decreto S. C. pro Ecclesia
Orientali, die 30 Aprilis 1928 dato, Congregationem Sororum indigenarum,
vulgo Tertiaires Dominicaines Rgulires de Sainte Catherine de Sienne ,
cuius domus princeps Mausilii in Mesopotamia sita est, laudavit; eiusque
Constitutiones, experimenti gratia, ad septennium approbavit .
234

I
D i e 19 Augusti
8. JOANNIS E U D E S C O N F E S S O R I S
Duplex
Omnia de
Communi
Confessoris non Pontificis, praeter sequentia:

Oratio
Deus, qui beatum Joannem, Confessrem tuum, ad cultum Sacrorum

Cordium Jesu et Mariae rite promovendum, mirabiliter infiammasti, et per
eum novas in Ecclesia tua Familias congregare voluisti: praesta quaesumus;
ut cujus pia mrita veneramur, virtutum quoque instrumur exemplis.
Per eumdem D o m i n u m .
I N I I NOCTURNO
Lectio
IV
Joannes, anno millesimo sexcentsimo primo, in pago vulgo Ri, Saginsis dioecesis, e piis honestisque parentibus ortus est. A d h u c puer, Angelorum pane refectus, perpetuam castitatem alacriter v o v i t . In Cadomnse
Collegium a Patribus Societatis Jesu directum exceptus, singulari pietate
emicuit; et Mariae Virginis tutelae sese committens, speciale foedus initum
c u m ea vix adolscens suo sanguine signavit.
Litterarum ac philoso-
phiae curriculo multa cum laude peracto, spretisque sibi oblatis nuptiis,
Berullini Oratorii Congregationi nomen dedit, et sacerdotio Parisiis auctus est. Mira caritate erga proximum flagrvit: nam apud plura loca,
corporibus, asitica lue perclsis, animisque curandis sedulam operam
dedit. D o m u s Oratorinae Cadmi R e c t o r factus,
quum diu cogitret
ad Ecclesia) ministerium jvenes idneos instituere, a sodalibus, quibusc u m viginti annos vixerat, divina ope implorata, licet aegre, forti nimo
discssit.
Lectio V
Quinque igitur sacerdotes sibi consocians, anno millesimo sexcentsimo quadragesimo tertio, die festo Annuntiationis Beatae Mariae Virginis,
Congregationem Presbyterorum instituit, cui Sanctissima Jesu et Mariae
nomina dedit et Cadmi primum Seminarium aperuit, quod in Norman-
S.
Congregatio
Rituum
235
nia et Britannia minri complura, eodem auctore, subsecuta sunt. Pro

peccatricibus feminis ad christianam vitam revocndis, Ordinem Bminae
Nostrae a Caritate fundavit; cujus nobilissimae arboris ramus est Congregatio Andegavensis a B o n o Pastore. Insuper Societatem a Matris D e i
Corde Admirabili, et alia caritatis opera condidit. Scripta plura praeclare
edidit, et Missionarius Apostolicus tot pagos, oppida et urbes ipsamque
rgiam aulam, usque ad extremam aetatem, evangelizvit.
Lectio
VI
Singulare ejus studium emicuit in salutari devotione promovenda erga

Sacratissimo Corda Jesu et Mariae, quorum liturgicum cultum eisdem
praestandum non sine aliquo divino afflatu, primus omnium excogitavit
ideoque ejsdem cultus pater, doctor et apostolus habitus est. Jansenistrum doctrinis fortiter resistens, immutatum erga Petri cathedram obsequium, servavit,
et pro suis inimicis, tamquam pro fratribus, assidue
D e u m precatus est.. Laboribus, potius quam annis fractus, cupiens disslvi

et esse c u m Christo, die dcima nona augusti, anno millesimo sexcentsimo octogsimo, suavia Jesu et Mariae nmina saepius repetens, placide
expira vit. Quem pluribus miraculis clarum Pius Papa Decimus Beatorum
albo adscripsit eumque novis signis fulgentem Pius Papa Undecimus,
anno sacro, in dominica Pentecostes inter Sanctos retulit ejsque Officium ac Missam ad universam Ecclesiam extendit.
I N I I I NOCTURNO
Lectiones de Communi primo loco.
Lectio pro festo commemorato legenda juxta Rubricas:
Lectio
IX
Joannes, anno millesimo sexcentsimo primo, in pago vulgo R i , Saginsjs dioecesis, ex piis honestisque parentibus ortus est. A d h u c puer, iam A n gelorum pane refectus, perpetuam castitatem v o v i t . In scholis, ubi laudabiliter studia peregit, mira pietate enituit. Beatam Virginem summopere
dilexit, et eximia erga proximum caritate exarsit. Berulhani Oratorii
Congregationi nomen dedit et sacerdotio Parisiis auctus est. D o m u s Oratorinae Cadmi R e c t o r factus, ab eadem, licet aegre, discssit, ut ad Ecclesiae ministerium jvenes idneos institueret. Quare quinque sibi adscitis
sociis, Congregationem Presbyterorum fundavit, cui Sanctissima Jesu et
Mariae nmina dedit, et Cadmi primum Seminarium aperuit, quod postea plura subsecuta sunt. Ut peccatrice^ mulieres ad vitam christianam
revocaret, Dominae Nostrae a Caritate Institutum fundavit: cujus nobilis-
236
simae arboris ramus est Congregatio Andegavensis a B o n o Pastre. Societatem a) admirabili Corde Matris Dei, et alia caritatis pera adjcit. Singulari erga Sanctissima Jesu et Mariai Corda flagrans amre, de liturgico
eis cultu praestando non sine aliquo divino afflatu primus cogitavit. Missionarius Apostolicus plurimos pagos et urbes evangeJizvit. T o t laboribus fractus, morti proximus, die dcima nona augusti, anno millsimo
sexcentsimo octogsimo placide expirvit. Quem Pius Papa Decimus
miraculis clarum, inter Beatos, Pius vero Undecimus, anno sacro, die
Pentecostes, inter Sanctos retulit, ejusque Officium ac Missam ad universam Ecclesiam extendit.
Missa Os justi de
Communi
prter orationem: Deus,
qui beatum
Joannem, ut supra.
I N MARTYROLOGIO
BOMANO
Die 19 Augusti (primo loco)

Cadmi, in Gallia, sancti Joannis Eudes, Confessoris, Missionarii
Apostolici, fundatoris Congregationis Presbyterorum Jesu et Mariae necnon Ordinis Monialium Dominae Nostrae a Caritate et promotoris liturgici
cultus erga Sacratissimo
Corda,
quem
Pius
Papa
Undecimus fastis
sanctorum adscripsit.
URBIS ET ORBIS
Quum festum sancti Ioannis Eudes, Confessoris^ Fundatoris Congregationis Presbyterorum Iesu et Mariae, nec non Ordinis D o m i n a e Nostrae
a Caritate, ad universam Ecclesiam Sanctissimus Dominus Noster Pius
Papa X I extendere statuisset, Sacra R i t u u m Congregatio concinnatum
de more Officium et Missam et Elogium in Martyrologio inserendum, a se
revisum et approbatum, supremae Apostolicae sanctioni submisit. Sanctitas porro Sua, referente subscripto D o m i n o Secretario, oblatum Officium
cum Missa et Elogio, prouti in superiori legitur exemplari, benigne approbare dignata est; illudque in festo Sancti Ioannis Eudes ab universa Ecclesia adhibendum
decrevit.
Contrariis
non
obstantibus
quibuscumque.
D i e 9 Maii 1928.
i A. CARD. VICO, E p . Portuen. et S. Eufinae,
S.
B.
C. Praefectus.
L.S.
II
DUBIUM
Sacrae Rituum Congregationi sequens dubium pro opportuna solutione propositum fuit, nimirum:
An in Missa Sabbati Sancti addenda sit oratio Ssmi Sacramenti, si
statim post Missam fiat in eodem altari expositio Ss. Eucharistiae pro
oratione XL Horarum seu pro publica causa?
Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio,
omnibus perpensis, rescribendum censuit: Affirmative, ad normam D e cretorum Sacrae Rituum Congregationis dierum 27 Aprilis 1927 et 11 Februarii 1928 . A t q u e ita rescripsit et declaravit, die 8 Iunii 1928.
A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S . Rufinae,
S. M.
C. Praefectus.
L . S.
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA

Citatio
edictalis
ANNECIEN.
(DE FORAS-OAMPBELL)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Caroli Campbell, in causa

conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procura*torem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. E. E o t a e ( B o m a , via
delia Dataria, 94) die 8 Augusti 1928, hora 12, ad concordandum de dubio
disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam
qua habebitur Turnus rotalis-pro causae definitione:
An sententia Rotalis diei 11 Augusti 1928 sit confirmanda vel infirmanda
in casu.

habentes de loco commorationis predicti Caroli Campbell curare debent,
ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
L. 8 S.
Massimi Decanus, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. E. Eotae, die 29 Maii 1928.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Charles Campbell,

ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Bote
Romaine (Roma, Yia della Dataria, n. 94), 8 Aot 1928, 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de la cause
devant la Rote.
Doit on confirmer ou casser la sentence de la Rote du 11 Aot 1928 dans cette
cause?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, le fidles ayant connaissance
du heu de la rsidence du dit M. Charles Campbell devront, dans la mesure du
239

SUPREMA SACRA CONGREGAZIONE DEL S. OFFICIO
AVVISO DI CONCOESO
Sono aperti, presso la Suprema S. Congregazione dei S. Offizio, due concorsi: uno per un posto di Sostituto-Notaro l'altro per uh posto di Scrittore.
I sacerdoti che volessero prendervi parte, purch abbiano compiuti gli anni
trenta di et e non abbiano oltrepassati gli anni quarantacinque, dovranno esibire alla Cancelleria della stessa S. Congregazione, entro tre mesi dalla data del
presente avviso, la domanda corredata delle opportune generalit e del nulla
osta del proprio Ordinario.
A titolo d'informazione si avverte che:
1. il concorso per l'ufficio di Sostituto-Notaro consister in una prova
scritta su tmi di Teologia e di Diritto canonico, con riguardo particolarmente
alle materie che sono di competenza propria della S. Congregazione;
2. per tale ufficio si terranno in particolare considerazione i gradi accademici e la conoscenza di lingue estere;
3. il concorso per il posto di Scrittore consister in una prova su temi di
cultura ecclesiastica;
4. per questo ufficio si terr in gran conto la conoscenza della dattilografia.
I due concorsi avranno luogo nella prima decade del prossimo Novembre,
in giorni che saranno resi noti ai singoli interessati.
o
Dal Palazzo del S. Offizio, I Luglio 1928.

Nicola Canali, Assessore,

Marted, 5 Giugno 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento
degli Emi e Emi Signori Cardinali, e col voto dei Emi Prelati officiali e dei
Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Eiti, si tenuta la
Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroismo delle virt
esercitate dalla Ven. Serva di Dio Caterina Labour, della Societ delle Figlie
della Carit.
Marted, 19 Giugno 1928, presso l'Emo e Emo Signor Cardinale Gennaro
Granito Pignatelli di Belmonte, Ponente della causa di beatificazione e canonizzazione dei Ven. Servo di Dio Fr. Francesco da Camporosso, Laico professo

dell'Ordine dei Minori Cappuccini, si tenuta la Congregazione dei Sacri Eiti
Antipreparatoria, per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono
da Dio operati per intercessione del medesimo Venerabile, i quali vengono proposti per la sua Beatificazione.
Marted, 26 Giugno 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta presenza del S. Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti,
nella quale gli Emi e Rmi Signori Cardinali, i Rmi Prelati ed i Consultori teologi,
componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle
virt in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione della Ven,
Serva di Dio Paola Frassinetti, Fondatrice dell'Istituto delle Suore di S. Dorotea.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
31
Marzo
. 1
Giugno
12
16
1928. L'Emo Signor Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore di San Francesco d'Assisi (Milwaukee).
L'Emo Signor Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore

della Congregazione delle Suore del Ssmo Nome di Ges
(S. Francisco di California).
L'Emo Signor Cardinale Basilio Pompifj, Protettore dei

Missionarii della Salette (Susa).

delle Suore di S. Tommaso di Villanova (Neuilly-surSeine).

delle Suore della Presentazione di Maria (Viviers).

delle Religiose di Nostra Signora della Mercede (Barcellona).

delle Suore di N. S. de la Delivrande (Grenoble).
Protonotarii Apostoliei ad instar participantium:
12 Marzo 1928. Monsig. Tito Vojnarowski, dell'archidiocesi di Leopoli.

17 Gennaio
Monsig. Giuseppe Orazio Campillo, dell'archidiocesi di Santiago del Cile.

26 Marzo
Monsig. Alessandro Evreinoff (Parigi).

2 Aprile
Monsig. Ladislao Mysor, della diocesi di Tarnovia.

10 Maggio
Monsig. Pietro Cauley, della diocesi di Erie.

Prelati Domestici di S. 8.:
17. Febbraio 1928. Monsig. Giuseppe Perardi, dell'archidiocesi di Torino.
15 Marzo
Monsig. Gerardo J. Kealy, dell'archidiocesi di Chicago.

15
Marzo
22
28
30
17
Aprile
1 Maggio
15
28
29
18 Giugno
19
2$
1928. Monsig. Dionigi F. Dunne, della medesima archidiocesi.

Monsig. Dionigi P. O'Brien, della medesima archidiocesi.
Monsig. David L. Me Donald, della medesima archidiocesi.
Monsig. Francesco Bogacs, della diocesi di Sabaria.
Monsig. Andrea Lukasiewicz, dell'archidiocesi di Leopoli
degli Armeni.
Monsig. Carlo Conti, della diocesi di Cremona.
Monsig. Biagio Budelacci, della diocesi di Faenza.
Monsig. Vincenzo Sortino, dell'archidiocesi di Siracusa.
Monsig. Giuseppe Caracciolo, della medesima archidiocesi.
Monsig. Cosimo Lanza, della medesima archidiocesi.
Monsig. Edoardo J. Hackett, della diocesi di Mobile.
Monsig. Tommaso Eaton, della medesima diocesi.

Monsig. David Hickey, della diocesi di Erie.
Monsig. Giovanni Link, della medesima diocesi.
Monsig. Giacomo Mac Adam, della medesima diocesi.
Monsig. Andrea Ignasiak, della medesima diocesi.
Monsig. Francesco Calamita, della diocesi di Bitonto.
Monsig. Pasquale Ferrante, della medesima.diocesi.
Monsig. Giuseppe Cesarmi (Boma).
Monsig. Enrico Bivoire, dell'archidiocesi di Lione.
Monsig. Filippo Klein, della diocesi di Spira.
Monsig. Giacomo Hildenbrand, della medesima diocesi.
Monsig. Agostino Dannecker, della diocesi di Rottenburg.
Monsig. Giacomo Dey, della diocesi di Birmingham.
Monsig. Eugenio Bacchion, della diocesi di Treviso.
ONORIFICENZE
L'Ordine dello Speron d'oro:
25
Aprile
1928. A S. E. il gen. Oscar Cannona, Presidente della Repubblica del Portogallo.

25
Aprile
<-
25
Maggio
1928. A S. E. il Dr. Bettencourt Rodrigues, Ministro degli Affari

Esteri del Portogallo.
A. S. E. il Dr. Gonalves Teixeira, Segretario generale

del Min. degli affari esteri del Portogallo.
A S. E. Augusto de Castro, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Portogallo presso la

Santa Sede.
A S. E. Demetrio Pennesco, Ministro di Romania presso

la Santa Sede.
Maggio
AI sig. conte Ferdinando Leonzio de Montenon, della diocesi di Lavai.

5
Maggio
1927. Al sig. Gastone de la Bardonnie (Francia).
La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

25
26
Aprile
Maggio
1928. Al Dr. Luiz Teixeira de Sampaio (Portogallo).
Al sig. conte Alvaro de Sizzo Noris y Fontanals, della diocesi di Madrid.
La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare:

25
Aprile
1928. A S. E. il gen. Ivens Ferraz, Ministro delle Colonie del

Portogallo.
La Placea dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

2
Maggio
1928. Al sig. dott. comm. Stanislao Masciarelli (Boma).

19 Settembre 1927. Al sig. avv. Francesco Correr di Domenico, della diocesi
di Campobasso.
28 Aprile 1928. Al sig. dott. Adolfo Casassa, dell'archidiocesi di Torino,
30
Al sig. dott. Umberto Stampa (Boma).
Al sig. cav. Bomolo Donsante (Boma).

12 Maggio
Al sig. ing. Bosario Zappala (Boma).

14
Al sig. Ottavio Pasteau, dell'archidiocesi di Lione.

15
Al sig. cav. Carlo Lyonnet, della medesima archidiocesi.

16
Al sig. dott. Stefano Campodonico, dell'archidiocesi di Lima.
Al sig. not. Severino Urbani (Boma).

19
Al sig. Giacinto de Gailhard-Bancel, della diocesi di Valence.

23
Al sig. cav. Francesco Giuseppe Giacomo Gibbons, dell'archidiocesi di Birmingham.

4 Giugno
Al sig. cav. Ferdinando de Bailliencourt, dell'archidiocesi

di Cambrai.
14
Ai sig. cav. Pietro Carello dell'archidiocesi di Torino.

18
Al sig. Giovanni Badaelli, dell'archidiocesi di Milano.

27 Ottobre 1927. Al
5 Novembre
Al
9 Gennaio 1928. Al
Al
13
1
15
13
Marzo
Aprile
sig. Giacomo Eyzaguirre, della diocesi di Linares.

sig. Isidoro Francesco Florizoone, della diocesi di Bruges.
sig. Ernesto Buban, dell'archidiocesi di Bennes.
sig. Marcello Benedetto Perrier, della medesima archidiocesi.
Al sig. Emilio Leduc, della medesima archidiocesi.
Al sig. avv. Benato Debuisson, dell'archidiocesi di Cambra,
Al sig. Biccardo G. Berry, della diocesi di Columbus.
Al sig. Giovanni Troisi, del vicariato apostolico d'Egitto.
Al sig. Gulielmo Wehsle, della diocesi di Columbus (U. S. A . ) .
Al sig. Bernardo Smith, della medesima diocesi.
Al sig. Agostino Wehsle, della medesima diocesi.
Diarium Romanae
25
Aprile
1
2
3
Maggio
11
14
15
21
23
29
16
Giugno
19
20
21
Curiae
1928. Al sig. dott. Hynek Dostal, dell'archidiocesi di San Luigi

del Minnesota.
Al sig. Ludovico Micara, della diocesi di Viterbo.
Al sig. Francesco Bucher, della diocesi di Rottenburg.
Al sig. Gabriele Amenabar y Cabello, dell'archidiocesi di
Avana.
Al sig. Tommaso Anselmi, della diocesi di Viterbo.
Al sig. Giovanni Maria Conrad, della diocesi di Saint-Claude.
Al sig. Armando Cavigione, dell'archidiocesi di Torino.
Al sig. Alfredo Courcoux, dell'archidiocesi di Lione.
Al sig. Giovanni Hall, della medesima archidiocesi.
Al sig. Donaldo Cameron Me Donald, della diocesi di Antigonish.
Al sig. Domenico Agliardi, della diocesi di Monaco (Principato).

Al sig. Giorgio Motte, della diocesi di Lilla.
Al sig. Gerolamo Decroos, della diocesi di Arras.
Al sig. Carlo Boson fu Giuseppe, della diocesi di Aosta.
Al sig. Giorgio Emanuele Fromage, dell'archidiocesi di
Rouen.
Al sig Paolo de Villeneuve, della diocesi di Monaco (Principato).
Al sig. rag. Achille Pio Palmerini (Roma).
Al sig. Virgilio Bedoni (Boma).
Al sig. Adolfo Domec, dell'archidiocesi di Bordeaux.
Al sig. Ludovico Yzermans, della diocesi di Harlem.
Al sig. Francesco Nivard, della medesima diocesi.
Al sig. Enrico G. E. Moller della diocesi di Bois-le-Duc.
Al sig. Giovanni Hollemons, della medesima diocesi.
25
Aprile
1928. Al sig. Luigi D'Arenas De Lima (Portogallo).

28
Aprile
11
Maggio
24
1928. Al sig. Attilio Turchetta, della diocesi di Pontecorvo.

Al sig. Luigi Zerboglio (Roma).
Al sig. Duarte Giulio da Silveira, del Patriarcato di Lisbona.
Al sig. Alessio Pantaleoni (Roma).

18 Febbraio 1928. Al sig. Enrico Luigi, dell'archidiocesi di Torino.
Al sig. Vincenzo Lo Magro, dell'archidiocesi di Siracusa.

20 Marzo
Al sig. Luigi Perticucci de' Giudici, dell'archidiocesi di

12 Aprile
Firenze.
Al
sig. Emilio Serra, della diocesi di Ivrea.
28
Al
sig.
Attilio Alessandro Marchese, della diocesi di Ales11 Maggio
sandria.
Al sig. Antonio Marocco, dell'archidiocesi di Torino.

24
Al sig. Francesco S. R. Biondo, della diocesi di Nizza.

25

NOMINE
9 Marzo
23 Maggio
25
6 Giugno
13
15
18
1928. Monsig. Giuseppe A. Caffuzzi, dell'archidiocesi di New York.
Monsig. Emilio Kriegs Au, dell'archidiocesi di Strigonia.
Monsig. Bodolfo Sziklai, della medesima archidiocesi.
Monsig. Giov. Battista Merisio, della diocesi di Bergamo.
Monsig. Giovanni Biava,, della medesima diocesi.
Monsig. Stefano Ugniewski, dell'archidiocesi di Varsavia.
Monsig. Giovanni P. Durham, della diocesi di Fort Wayne.
Monsig. Carlo Thiele, della medesima diocesi.
Monsig. Zoltano Hanusz, della diocesi di Vacz.
Monsig. Antonio Kovcs, della medesima diocesi.
Monsig. Giuseppe Grnheim, della diocesi di Mnster.
Monsig. Andrea Lovrec, dlia diocesi di Lavant.
Monsig. Massimiliano Pittrmann, della diocesi di Budweis.

Camerieri d'Onore in abito paonazzo di S. S.:
23 Maggio 1928. Monsig. Gin seppe B oeddicker, della diocesi di Paderborn.

28
Monsig. Francesco di Paola Zweytick, della dioc. di Seco via.

30
Monsig. Luigi Pinto Bastos, della diocesi di Caetit.

15 Giugno
Monsig. Giovanni Giorgio Marquart, della diocesi di Bottem burgo.
Monsig. Carlo Ummenhofer, della medesima diocesi.
Monsig. Carlo Fleck, della medesima diocesi.
Monsig. Vito Hassl, della medesima diocesi.
Monsig. Massimiliano Kheer, della medesima diocesi.

18
.
Monsig. Francesco Pitrocha, della diocesi d i Nitra.
Monsig. Bodolfo Formanek, della medesima diocesi.

28 Maggio
30
31
12 Giugno
19
1928.
Il
Il
Il
Il
Il
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Giovanni Jaksche, della diocesi di Seccovia.

Michele Boniecki, della diocesi di Sandomir.
Floriano Klckner, della diocesi di Paderborn.
Francesco Lucifero, della diocesi di Cotrone.
Antonio Kornecki, dell'archidiocesi di Varsavia.
NECROLOGIO
1 Giugno
30
1928. Monsig. Giovanni Agostino Germain, Vescovo di Tolosa.
Emo Sig. Card. GIOVANNI TACCI, del titolo di S. Maria in

Trastevere.
A^mis XX - Vol. XX
1 Augusti 1928
Num. 8

ACTA PII PP. XI

BEATISSIMI PATRIS NUNCIUM *
AD VENERABILES FRATRES LOCORUM ORDINARIOS ET AD DILECTOS FILIOS SACERDOTES ET FIDELES SINARUM ET PER EOS
AD NOBILISSIMUM ILLARUM REGIONUM POPULUM.
Il Santo Padre, che ha seguito e segue con vivo interesse

il corso degli avvenimenti in China, e che stato il primo a
trattare la China non solamente sul piede di perfetta uguaglianza, ma con atteggiamento di vera e specialissima simpatia,
consacrando di Sua mano, a Roma, in San Pietro, i primi
Vescovi Chinesi, si compiace vivamente e ringrazia l'Altissimo
per la fine della guerra civile e fa voti che sia instaurata cost
una pace duratura e feconda, interna ed esterna, basata sui
principii della carit e della giustizia. Per il raggiungimento di
questa pace si augura Sua Santit che siano pienamente riconosciute le legittime aspirazioni ed i diritti di un popolo che
il pi numeroso della terra, popolo di antica cultura, che conobbe periodi di grandezza e di splendore, ed al quale, ove si
* Ad R. P. D. Celsum Costantini, Archiepiscopum Theodosiopolitan, Delegatum
Apostolicum in Sinis, tlgraphie transmissum cum Sinarum Ordinariis communicandum.
.
'
'
,
ACTA, vol. X X , n. 8. 1-8-928.
17
246
Commentarium
Officiale
mantenga nelle vie della giustizia e dell'ordine, un grande avvenire non pu mancare.
Vuole il Santo Padre che le Missioni cattoliche portino il
loro contributo alla pace, al benessere, al progresso della China,
e secondo quanto scriveva nella lettera del 15 Giugno 1926, Ab
ipsis Pontificatus primordiis, diretta agli Ordinari della China,
ripete ora che la Chiesa Cattolica professa, insegna e predica
il rispetto e l'ubbidienza alle Autorit legittimamente costituite
e che essa domanda per i suoi missionari e fedeli la libert e
la sicurezza del diritto comune.
Ai medesimi Ordinari raccomanda Sua Santit, come integrazione dell'opera evangelizzatrice, di organizzare e sviluppare
l'Azione Cattolica, affinch i fedeli cattolici dell'uno e dell'altro,
sesso, e specialmente i cari giovani, con la preghiera, con la
buona parola e con le opere portino essi pure il debito contributo alla pace, al benessere sociale e alla grandezza della loro
patria, facendo sempre meglio conoscere i santi salutari principii del Vangelo e aiutando i Vescovi ed i Sacerdoti nella
diffusione dell'idea cristiana e dei benefci individuali e sociali
della cristiana carit.
Sua Santit infine, reiterando auguri e voti per la pace e la
prosperit della China e supplicando Iddio onnipotente di esaudirli con ogni larghezza, impartisce a tutti quanti la sua paterna
ed Apostolica Benedizione.
Dal Vaticano, I Agosto 1928.
O
A,
Acta Pii PP. XI
CONSTITUTIO
APOSTOLICA
DE DAMANENSIS DIOECESIS SUPPRESSIONE AC DE EIUSDEM TERRITORII

ARCHIDIOECESIBUS GOANAE ET BOMBAYENSI UNIONE.
PIUS
-
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Inter Apostolicam Sedem et Lusitanam Rempublicam nuper

inita est conventio, iii qua, praeter alias de nova nonnullarum dioecesium circumscriptione in Indiis Orientalibus definienda pactiones, statutum quoque est Damanensem dioecesim
esse supprimendam eiusque territorium, causis ibidem descriptis, partim archidioecesi Goanae, partim vero archidioecesi Bombayensi esse tribuendum. Quare Nos ad huiusmodi negotium
perficiendum, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel
qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis
plenitudine ea quae sequuntur decernimus atque statuimus. Imprimis Damanensem dioecesim, in praesens suo Pastore destitutam, supprimimus, eiusque territorii partem Lusitano dominio
subiectam et ad septentrionem urbis Bombayensis exstantem
una cum insula vulgo Diu, ad oram KatMavar sita, Goanae archidioecesi adiungimus et attribuimus; reliquum vero territorium
quod superest archidioecesi Bombayensi adnectimus. Decernimus
pariter ut in utraque archidioecesi, Goana et Bombayensi, territoriis extinctae dioecesis Damanensis, quo supra diximus modo
aucta, universus clerus ac fideles inibi commorantes, paroeciae,
ecclesiae, oratoria aliaque instituta omnia, salvis dumtaxat exemptionibus iure communi statutis, iurisdictioni subsint Ordinarii
loci respectivae archidioecesis, in cuius territorio exstant; duplici
quae dicitur iurisdictione penitus exinde extincta ac sublata.
Iubemus insuper ut documenta omnia, iura et acta Suppressae
dioecesis Damanensis, iuxta territoria ad quae pertinent, quam
primum fieri poterit, cancellariis Goanae et Bombayensis archidioecesis tradantur, ut in earum archivo serventur. Volentes vero
ut modo suppressae Damanensis dioecesis memoria servetur, decernimus ut Archiepiscopus Goanus, patriarchali titulo Indiarum
orientalium, quo pollet, etiam in posterum retento, Archiepiscopus Goanus et Damanensis exinde appelletur. Praeterea cum
Episcopus Damanensis titulo archiepiscopali Cranganorensi, ab
hac antiqua sede, hucusque decoratus fuerit, ne huius quoque
Ecclesiae memoria pereat, libenter annuimus ut idem Archiepiscopus Goanus et Damanensis titulum etiam Archiepiscopi
Cranganorensis sibi adiungat. Hisce itaque omnibus ut supra dispositis, ad eadem omnia exsequenda venerabilem fratrem Eduardum Mooney, Archiepiscopum titularem Irenopolitanum in
Isauria, et in Indiis Orientalibus Delegatum Apostolicum, deputamus, eidemque tribuimus necessarias et opportunas facultates
etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum
in ecclesiastica dignitate constitutum, itemque pronuntiandi super
quavis oppositione vel difficultate in exsecutionis actu quomodolibet oritura, iniuncto eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem infra annum transmittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis. Praesentes autem Litteras et in eis contenta
quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum interest, vel qui
sua interesse praesumant, auditi non fuerint ac praemissis non
consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione
digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis
aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio
licet substantiali et inexcogitato defectu, notari, impugnari vel
in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas
exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et
obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate,
scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et
inane esse et fore volumus et decernimus. Volumus denique ut
harum Litterarum transumptis etiam impressis, manu tamen
249
Acta Pii PP. XI
alicuius notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius-viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus
tribuatur fides, quae bisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit,
regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum
Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam suppressionis, dismembrationis, unionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel eis contraire liceat. Si
quis vero, temerario ausu, hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, se noverit incursurum.
Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo octavo, die prima mensis Maii, Pontificatus
Nostri anno septimo.
F R . A N D R E A S CARD. F R H W I R T H ,
C A R O L U S CARD. P E R O S I ,
. E. E. Cancellarius.
S.
Dominicus
Iorio,
C.
Cons.
Pro-Secretarius.
Alfonsus Carinci, Protonotarius Apostolicus.

Loco ffr Plumbi
Reg.
in
Cane.
Av.,
voi. XXXVII, n. 81. - M.
Riggi.
250
Acta
Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
NOVA A P P R O B A T I O
TAE MARIAE
CONSTITUTIONUM O R D I N I S SORORUM A V I S I T A T I O N E B E A -
VIRGINIS.
P I U S PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Eraucisci Salesii inter opera, quae ad
spirituales animarum in Ecclesia progressus augendos, Dei spiritu ductus,
ipse sanctus D o c t o r incepit explevitque, Sororum a Visitatione fulget
Institutum, constitutionibus regulisque sapientia, discretione, suavitate
mutabilibus ditatum. A n n o quidem M D C X die festo Sanctissimae Trinitatis sua habuit initia domus Visitationis Anneciensis, quae
prima
ac
veluti mater est totius Instituti; in eademque Sancta Ioanna Francisca

Frmiot de Chantal, paucissimis tunc sibi sociis adiunctis, a Salesio Epis c o p o mandatum novae fundationis simulque n o n d u m perfectas constitutiones recepit. Ab illa quidem Anneciensi parva Sororum a Visitatione
d o m o , quam piissimus fundator cum humili sed profunda radice comparare
solebat, a qua nulli rami nullaeque fbrae evelli possunt sine eorumdem
mortis periculo, ceterae sororum a Visitatione familiae - et prima quidem
Lugdunensis ab
eadem Fundatrice m o x efformata emanarunt, quae
variis in locis, alia post aliam, progressu temporis constitutae sunt. Sicut
granum sinapis, quod minimum quidem est omnibus seminibus et cum seminatum fuerit crevit et fit arbor magna, ita suum habuit initium et crevit Religiosarum a Visitatione Institutum, quod Salesius voluerat ad interiorem
vitam spiritualem augendam quarundam animarum, quae Sanctissimum
Iesum D o m i n u m Nostrum vestigiis secutae, possent, speciali Dei gratia,
se abdere a mundanis, atque ita, imitatrices effectae humilitatis R e d e m ptoris Nostri, vitam in D e o absconditam plane "vivere, quasi in divino
Corde latere, cogitatum, sensus, passiones, cupiditates animique inclinationes quoquo pacto coercentes, veluti denique cruci fixae soli Iesu cruci
fixo inservire. Quum pia fundatrix ex hac vita mortali migravit, paucis
post annis a Sancti Francisci obitu,,quo tempore tredecim tantum monasteria a Visitatione exstabant, iam intra Galliae, Helvetiae atque Italiae
fines septem et octoginta domus Instituti florebant; et haud multo post
in Belgio, in Germania, in Hispania atque etiam in Palaestina Sororum a
Visitatione monasteria constituta sunt. Gallica vero rerum perturbatione
grassante, quae exeunte x v n i saeculo omnia rei sacrae religionisque vesti-
251
Acta Pii PP. XI
gia evellere conata est, moniales quoque Ordinis Visitationis Beatae Mariae
Virginis ad sancta et dilecta claustra relinquenda et deferenda coactae
sunt, sed postea, turbine ac tempestate rei publicae illius sedatis, denuo
in patria domos sibi constituerunt in quibus fideliter pieque observari
possent t u m primi Anneciensis monasterii
Consuetudines,
quibus, uti
caritatis unionisque ligamine, ad invicem inter se domus alligantur, t u m

Constitutiones Regulaeque, quas Sanctus D o c t o r ad Institutum ab ipso
conditum gubernandum accommodaverat, et iam rec. m e m . Decessor
Noster Urbanus P p . V I I I sanctione Apostolica munierat. Eaedem quidem Constitutiones ita in omnibus moderationem ac suavitatem spirant,
ut moniales omnia sibi imperata facile explere queant, pietatem, sanctitatem ceterasque virtutes adipisci possint, quae sunt propriae animarum
earum, quae, a mundo segregatae, peculiari m o d o se D e o voverunt, et
Christo sponso dicarunt. Et revera ob easdem regulas Ordo a Visitatione
haud parvo numero piarum sanctarumque sodalium in Ecclesia fulsit,
quas inter Sancta Francisca de Chantal et Sancta Margarita Maria; ac propterea nil mirum si has mirabiles Constitutiones, tamquam pretiosa hereditate a Sancto Fundatore relictas, integras inviolatasque ad haec nostra
tempora adservarint sorores, quibus iugiter fuit maxima cura ne quid
novi in easdem irreperet, quo piae Ordinis Consuetudines et d o m o r u m
observantia labefactari possent. Sed post Codicis iuris canonici promulgationem, ad spirituale Sororum a Visitatione b o n u m magis prospiciendum,
peropportunum visum est Constitutiones praefatas ad Codicis praescripta
conformare, eisdem etiam additis aliquibus,immutationibus, quae recentiorum temporum necessitatibus accommodatae viderentur. Sacrae vero
Congregationis pro Religiosorum Sodalium negotiis S. R. E. Cardinalis
Praefectus Nobis sic emendatas Constitutiones proposuit denuo adprobandas; Nosque, animo repetentes Religiosarum familiam a Visitatione
o p t i m u m l o c u m merito obtinere inter Ordines Institutaque, quibus E c clesia in terris redimatur, loculentum Nostrae benevolentiae pignus eiusdem Ordinis sororibus exhibere censuimus, q u o d ipsas voti compotes
reddat. Itaque m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m Ordinis Monialium Visitationis Beatae Mariae Virginis Immaculatae Constitutiones, quarum exemplar t u m in Sacrae praefatae Congregationis tum in Brevium tabulario
servabitur, plenissime adprobamus, eisdemque Apostolicae sanctionis r o b u r
adiicimus.
H a e c , quae in tam frugiferae familiae religiosae b o n u m atque emolumentum m a x i m e cessura rati decrevimus, statuimus, mandamus, decer-
<m
nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere

ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere;
illisque ad quos spectat et in posterum spectare poterit in omnibus et per
omnia plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum,
irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit. N o n
obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque in

contrarium facientibus quibuslibet.
Datum Eomae
apud
Sanctum Petrum, sub
anulo Piscatoris, die
X X I X mensis Ianuarii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Satus.
EPISTOLAE
I
AD R. P. M E L C H I O R E M A BENISA, ORDINIS F R A T R U M M I N O R U M CAPULATORUM
\
MINISTRUM G E N E R A L E M , QUARTO E X E U N T E SAECULO A CONDITO O R D I N E .
PIUS PP. X I
Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. Merito quidem
laetatur Ordo iste capulatorum Fratrum, cui tu praees sollerter, quarto
exeunte saeculo ex quo is feliciter conditus est. Etenim eum praeclara haec
religiosorum Familia, ineunte saeculo x v i ab iis franciscalibus viris constituta sit qui propius voluere legiferi Patris vestigia sequi; tanto spiritus
ardore capulati Fratres severiorem quandam caritatisque plenam vitam
agere coeperunt ut optime sane de re christiana civilique meruerint. c
norunt
omnes
apostolatu maxime studioque praecellentium
virorum
factum esse ut ex magna Fratrum" Minorum familia, quasi ex arbore,

n o v u m nasceretur virgultum, quod in aliam arborem pedetentim succrescens, longe lateque suos ramos protenderei. Itaque auspicato evenit ut
brevi capulatorum Fratrum numerus mirum in m o d u m , D e o favente^
augeretur: in Italia, in Gallia, in Germania atque in aliis Europae regionibus; his quidem praesertim consiliis ut, non m o d o mutuo se ipsos ad
virtutis apicem excitarent, sed etiam, caritate duce, et iis qui in mortis
discrimine versarentur spiritualem opem ferrent, et omnibus, concionando,
253
Acta Pii PP. XI
catholicam veritate populari m o d o traderent. Historia docet quantopere

in nosocomiis, in carceribus, in calamitatibus demum omne genus ad proposita huiusmodi exsequenda istorum Fratrum desudarit industria. Inter
alias, pestilentias illas hic memoramus quae bis Mediolani, anno scilicet
/MDLXXVi, Car oh Borromaei tempore, et anno M D C X X X , Massiliae autem
anno M D C C X X vehementissime saeviere; in quibus capulati Fratres laetali
morbo affectis opitulati sunt ex eisque non pauci, caritatis victimae, occubuerunt. Praeterea, militibus nautisque iidem prodesse consuevere; ut
in navali illo proelio quod apud E chinadas insnias factum est ac deinde
in pugnis apud A l b a m Begalem et Vindobonani; quarum in altera S. Laurentii a Brundusio, in altera vero Marci ab Aviano mirifice sane virtus eluxit. Sed multo magis praedicationi divini verbi et haereticorum conversioni,
ad Tridentinae Synodi optata, dederunt operam; adorationem simul Sacramenti augusti per XL horas et sodalicia Ss. Passionis per varia loca constituendo. Passim autem populares missiones instituerunt; quo in campo
S. Ioseph a Leonissa et B. Didacus a Gadibus praecipue enituere: atque
omnes ex Ordine isto oratores, secundum Regulam S. Francisci vitia et
virtutes, poenam et gloriam, ad utilitatem et aedificationem populi eloquio
potenti nuntiaverunt.
Ad exteras autem missiones
quod attinet,
iam
inde a saeculo x v i dissitas Africae plagas ad Evangelii lumen afferendum

captivosque
redimendos
petierunt
capulati
Fratres; quorum nonnulli
a X y s t o P p . V merito laudum praeconio honestati sunt. Item in plures

alias Asiae, Europae et Americae regiones, catholicis provehendis missionibus, se contulerunt; in eisque tam invicto quidem animo pericula difficultatesque omne genus superare soliti sunt, et promptos se paratosque praeberent ad ipsius vitae iacturam subeundam, uti S. Fidelis a Sigmaringa,
Beati Agathangelus a Yendsimo et Cassianus a Nannetibus aliique multi,
sanguinem pro Christi nomine fuderunt. Neque illum heic silentio praeterire
volumus virum fortissimum, Guilehrium Massaia Cardinalem, qui recens
in media Africa tot tantaque religionis et caritatis opera patravit ut eius
memoria apud omnes in benedictione sit. Ex his quae summatim scripsimus
manifesto patet quam praeclara sint istius Ordinis promerita; ideoque mirum non est, si decessores Nostri, occasione data, benevolentiam suam' ei
testati sint eundemque meritis laudibus honestaverint. Nos vero, non secus
atque illi, paterno plane amore vos prosequimur, debitas D e o grates de
beneficiis acceptis vobiscum agentes. Vehementer autem vobis de eventu
tam fausto gratulati, id potissimum ominamur ut, ex saeculari hac c o m memoratione alacritatem n o v a m sumentes, incorruptam vel in posterum
vestri
Ordinis
notam retineatis,
imitationem scilicet
Francisci
Patris
severiorem. Ad hanc rem, opportuna vobis auxilia a Dei benignitate implo-
Acta Apostolicae
Sedis -
Commentarium
Officiale
ramus; atque interea, in horum munerum auspicium itemque in peculiaris

voluntatis Nostrae signum, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili,
singulisque tuis sodalibus amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x m mensis Iunii anno
MDCCCCXXVIII,

PIUS PP. X I
II
AD RR. PP. DD. IOSEPHUM SKVIRECKAS ARCHIEPISCOPUM KAUNENSEM, CETEROSQUE LITHUANIAE EPISCOPOS: NONNULLA SUADET QUIBUS IN POPULO
CHRISTIANAE VITAE USUS MAGIS MAGISQUE EXCITETUR.
PIUS PP. X I
Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. Peculiari quadam alacritate ac studio, postquam provincia ecclesiastica haud
ita pridem a Nobis, per constitutionem Lithuanorum gente istic condita
fuerat, R o m a m , catholicae fidei sedem, coniunctim petere maturavistis;
merito quidem censentes in lithuana ista religiosarum ac civilium rerum renovatione - r - non posse vos felicius utili usque apostolatum vestrum
auspicare quam efficiendo ut grex cuiusque vester in dies arctius Pastori
Summo adhaereret, ab eoque salutis normas, in posterum sequendas, per
vos acciperet. Quoniam igitur gratum Nobis contigit, occasione tam praeclara, vestro frui aspectu et alloquio, maximeque cum de patria vestra
sermo esset, quam Nosmet" ipsi invisimus et cognovimus, idcirco facere
non possumus quin, pietati vestrae respondentes, aliquid vobis scribamus;
eo magis quod, lithuanarum conditione rerum a vobis exposita, placet nonnulla suadere, quibus in populo isto Nobis carissimo christianae vitae usus
etiam atque etiam excitetur. Principio, laetamur equidem magnae vobis
curae esse ut recte iuvenes educentur: quam quidem ad rem assequendam,
c u m necesse sit ut tria illa societatis humanae fundamenta, familia scilicet religio, civitas, mutua opera conspirent, tum patet praecipuum id
esse ecclesiasticae auctoritatis munus, penes quam rationes ipsae nituntur
rectae honestaeque vitae, fides nempe ac pietas. Quare libenter propositum vestrum laudamus ea promovendi instituta, scholas imprimis atque
collegia, ubi et christianis principiis iuvenum mentes imbuuntur, et ipsorum animi bonis moribus con formantur. Ita, per ephebaea huiusmodi
itemque per consociationes Mariales aliasque pias sodalitates, per oratoria
255
Acta Pii PP. XI
demum domosque studiosae iuventuti excipiundae, seiunctis videlicet

maribus a feminis, illud fiet feliciter ut tam multa arceantur pericula et
damna,
quae praesertim ex pravis quibusdam educandi rationibus, in
societatis humanae perniciem, oriri prorsus necesse est. Quo in genere

valde interest ut adulescentulorum parentes ne obliviscantur cum sibi
esse ius officiumque liberos bene educandi, tum facere se non posse quin
Episcoporum et cleri utriusque sollertiae obsecundent, quo per sobolem
ita excultam facilius Ecclesiae Oivitatisque b o n u m promoveant. Quoniam
vero pendet a religione, qua Deus colitur, reipublicae status; multaque inter
hunc et illam cognitio et familiarit^ intercedit, sequitur non m o d o a familia sed etiam a Civitate ipsa iuvandam esse Ecclesiam in recta iuvenum
institutione, utpote quae et fidei custos sit et bonorum m o r u m magistra.
Ea igitur duce, illi exspectandi sunt cives lectissimi qui, conscientia quidem legibus obtemperantes, in suorum perfunctione munerum ad patriae
decus prosperitatemque plurimum conferent. Nos ceterum, ut aliis rebus
iisdemque gravibus, ita iuvenili eiusmodi institutioni per pacta illa conventa opportune perspeximus quae feliciter Apostolicam Sedem inter et
Lithuaniam recens inita sunt: ac fore confidimus conventa ipsa sancte
inviolateque servata eam fructuum copiam in h o c etiam rerum genere
allaturam, quam in optatis habemus, quaeque ab Ecclesia sperari licet
cum vim suam inter populos exercere libera potest. Quo quidem l o c o
temperare non possumus quin memoriam recolamus Praesulis illius clarissimi Georgii Matulewieii, qui, mandatis Nostris plane obsequendo naviterque laborando, ad istam religiosarum rerum renovationem viam munivit;
e cuius exemplo manifeste
apparet quantum geminata Dei patriaeque
caritas ad optabilia omnia sane assequenda possit ac valeat. Praeterea,

quod maxime Nobis cordi est, impensam vos operam dabitis, venerabiles
fratres, ut et iuvenes qui in spem sacerdotii adolescunt rite
et
ecclesiasticam
disciplinam
qui
iam
sacerdotio
aucti
instituantur
sunt firmiter
constanterque retineant. N o v u m profecto clerum instructum omnino esse

oportet a pietate, a d o c t r i n a b a virtute, cum non solum sibi sed etiam
aliis, boni pastoris ac magistri partibus obeundis, sempiternam salutem
parere debeat: etenim si, in tanta errorum vitiorumque colluvie^ quibus
periclitantur animae, virtute is ac doctrina careret, fideles ipsos sibi concreditos in extremum interitum secum traheret. Habetis igitur, venerabiles fratres, q u o m o d o dioecesium vestrarum b o n o consulatis: recte adulescentem clerum fngendo. Itaque in eo desudet uniuscuiusque vestrum
industria ut Seminaria, ad normam sacrorum canonum, condatis, quibus
optimi moderatores ac magistri praeficiantur; et qui inde proficiscetur
maior cotidie instructi orque sacerdotum numerus, erit is corona vestra et
256
Commentarium
Officiale
solacium praemiumque vestrorum laborum optatissimum. Esto clerum

apud vos iampridem sacris initiatum, ob animarum studium ceteraque
ingenii ornamenta, merito commendari Nostraque laude dignum esse:
attamen c u m sollicitudines illae, quas Nos habuimus hisce annis in religiosis Lithuaniae rebus fovendis, eo spectarent ut istic christiana pietas
magis magisque floreret, clare liquet quantopere novas ascensiones in corde
suo
disponere, procedendo de
virtute in virtutem, non
modo
populus
sed etiam, praecipueque, clerus teneatur. Quamobrem sacerdotes omnes

vestigia prementes Pastorum Principis, Iesu Domini, factique forma gregis ex animo, contendant oportet ut fideles non m o d o vitam habeant, sed
abundantius habeant. Quapropter vos hortamur ut diligenter a d m o d u m
ecclesiasticam disciplinam in clero confirmare studeatis: primum quidem
eorum animos erigendo qui pietate, pastoralium perfunctione munerum
sacrorumque canonum observantia excellant, dein vero defectus et abusus,
sicubi sint, emendando, prohibendo quominus clerici vel iis rebus dent
operam quae ipsos dedeceant, vel profana loca frequentent, vel sacerdotalem vestem gestare omittant; hanc enim ii tantum erubescunt qui saecularium hominum more vivere volunt. Denique de Actione catholica, quam
vocant, vos, venerabiles fratres, alioqui cupimus; de qua nostis peculiarem quandam mentionem in pacta illa conventa inductam esse, quae
supra memoravimus. Yalde equidem eam probamus, d u m m o d o ubivis
iis regatur legibus quas c u m in primis Nostris Encyclicis Litteris, tum pluries postea, occasione data, descripsimus. Quandoquidem enim per ipsam
a lectis de populo viris actuosa opera sacris Pastoribus navatur, non potest res catholica non provehi, cum virtus in singulis et in convictu domestico sanctitudo foveatur; itemque Societati civili prosperitas veri nominis afferetur, quae caritatis operibus et avitae fidei tuitione continetur.
Permagni sane ad c o m m u n e m salutem interest, quemadmodum patet,
ut actio huiusmodi quae quidem ab omnibus ex eadem natione catholicis, cum omnibus prosit, promoveri debet ne, politicis rebus implicata,
intra augustos alicuius factionis fines coerceatur. Etenim
seponantur
oportet factionum c o m m o d a c u m de religionis rebus agatur, per quas

maximae et verae civitati ipsi utilitates afferuntur. Cumque actio catholica
nihil sit aliud nisi actio religiosa, non eadem studiis partium, sed plena
catholicorum concordia niti ac consistere debet eo conspirantium ut c o m munis christianae vitae sensus atque usus privatim publice retineantur.
Meminerint ergo catholici - quatenus A c t i o n e m catholicam moderantur vel
participant - quae hac in re decessor Noster L e o X I I I f . r . (in Epist. E n c .
Cum multa), opportune sapienterque edixit :
fugienda illorum opinio
praepostera, qui religionem cum aliqua parte civili permiscent,
usque
Acta Pii PP. XI
257
adeo, ut eos, qui sint ex altera parte, prope deservase a catholico nomine
N
decernant. H o c quidem est factiones politicas in augustum religionis camp u m perperam compellere, fraternam concordiam velle dirimere, funestaeque
incommodorum
multitudini aditum iamiamque patefacere .
Quatenus - i n q u i m u s - a c t i o n e m
catholicam moderantur vel participant;
ipsi enim, ut cives sunt, prohiberi nequeunt quominus, nulla Actionis

catholicae, qua talis, opera interposita, civili suffragii iure utantur. Quin
i m m o a gravi officio iidem deficerent nisi politicis rebus civitatis, provinciae, Status, pro viribus consulerent; eo vel magis quod, ut verba eiusdem
Pontificis Leonis X I I I referamus (Enc. Litt. Immortale Dei) catholici
homines ipsius, quam profitentur, admonitione doctrinae, ad rem integre
et ex fide gerendam impelluntur. Contra, ipsis otiosis, facile habenas accepturi sunt ii, quorum opiniones spem salutis haud sane magnam afferant .
At praesertim cleri est actionem catholicam a politicis rebus seiungere;
c u m enim religiosas res populi universi is curare debeat, prorsus eum
dedecet factioni alicui studere; siquidem cavendum est ne ministerii eius
dignitas inter partium conflictus deteratur neve qui ad contrarias factiones
pertinent, errore fortasse decepti, a religione abalienentur. Quae si quid e m omnia serventur, nullum catholicae actioni detrimentum obveniet.
Interea vehementer confisi fore ut omnes, hisce consiliis monitisque N o stris obtemperando, istud renovationis opus auspicato initum, alacri animo
urgere pergatis, opportuna auxilia a D e o vobis precamur; quorum praenuntia munerum itemque paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica
sit benedictio, quam vobis, venerabiles fratres, universoque clero et p o pulo vigilantiae uniuscuius vestrum concredito, amantissime in D o m i n o
impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in Nativitate S. Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
258
Officiale

I
R H O D I E N S I S - M E L I T E N S I S SETI M E L E Y I T A N A
DECRETUM
Apostolicis Litteris Memores nos quantum decoris diei vigesimae tertiae
mensis Martii anni millesimi septingentesimi nonagesimi septimi, Pius
P p . V I , f. r., archiepiscopalem Ecclesiam Rhodiensem Ecclesiae cathedrali
Melitensi seu Melevitanae unire et incorporare simulque Ordinariis Melitensibus, pro tempore exsistentibus, usum pallii nec non crucis, ante se
praeferendae, per
civitatem et dioecesim, indulgere
atque
concedere
dignatus est. Cum vero Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . P p . X I ,

Apostolicis Litteris Pastoris aeterni vices, die vigesima octava mensis Martii huius anni datis, praefatas Litteras Apostolicas f. r. Pii P p . VI abrogans,
titulum archiepiscopalem Rhodiensem a cathedrali Ecclesia Melitensi seu
Melevitani seiunxerit atque praefectura apostolica Rhodiensi
et Insula-
rum suppressa, pervetustam et insignem archidioecesim Rhodiensem eius

loco restituerit ac instauraverit, Episcopi pro tempore dioecesis Melitensis
seu Melevitanae, non
amplius
in
posterum retinere
poterunt
titulum
archiepiscopalem Rhodiensem nec frui privilegiis pallii et crucis, quae ob

memoratam unionem archidioecesis Rhodiensis cum Ecclesia Melitensi seu
Melevitana obtinuerant, prout h o c Sacrae Congregationis
decreto declaratur ac statuitur. Ssmus
Consistorialis
Dominus Noster autem benigne
insimul statuere dignatus est ut hodiernus Episcopus Melitensis seu Melevitanus, idest R. P. D. Maurus Caruana, titulo Archiepiscopi ad personam
in posterum, quoad vixerit, adhuc decoretur, ita ut in praesens sit et vocari
possit Archiepiscopus-Episcopus Melitensis seu Melevitanus, privilegiis
quoque pallii et crucis, ut supra, perdurante munere in Ecclesia Melitensi
frui privative poterit. Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die vigesima nona mensis Martii anno millesimo nongentesimo vigesimo octavo.
C.
CARD.
PEROSI,
Pro-Secretarius.
L . s .
f Pr. Raphal C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
S.
Congregatio
259
Consistorialis
II
Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia P p . XI successivis decretis
Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de
15 Iunii 1928. Cathedrali Ecclesiae .Ioliettensi praefecit R. D. Iosephum Papineau, canonicum ad honorem capituli cathedralis Marianopolitani, rectorem CoUegii S. Ioannis in civitate Marianopolitana.
22 Iunii. Titulari episcopali
Ecclesiae Irenopolitanae in
Cilicia,
R. D. Antonium Wladislaum Szlagowski, canonicum ecclesiae metropolitanae ac rectorem Universitatis studiorum Varsaviensis, quem deputavit
Auxiliarem E m i P; D. Alexandri S. R. E. Card. Kakowski, Archiepiscopi
Varsaviensis.
30 Iunii. ; Cathedrali Ecclesiae Signinae, E. D. Alfonsum de Sanctis,
archipresbyterum-parochum ad S. Ioannis Florentinorum, in Urbe.
2 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Garbensi, R. P. Paulum Mohn,
e Societate Missionariorum ad Afros, vulgo Pres Blancs , quem deputavit Vicarium Apostolicum de Bamako.
Titulari episcopali Ecclesiae Cercinitanae, R. P. Augustum Haouisse, S. I., quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis
R. P. D. Prooperi Paris, Vicarii Apostolici Nankinensis.
Titulari Episcopali Ecclesiae Ezerensi, R. D. Antonium Svat e
Congregatione Missionis, quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae
successionis R. P. D. Iacobi Crouzet, Vicarii Apostolici de Fort-Dauphin.
6 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Hierisensi, E. P. D. Iosephum
Antonium Caruso, hactenus Episcopum Oppidensem.
Cathedrali ecclesiae Asculanae in Piceno, E. P. D. L u d o v i c u m Cattaneo, hactenus Episcopum Anglonensem-Tursiensem.
Cathedrali Ecclesiae Baiocensi, R. D. Emmanuelem Suhard, vicerectorem ac professorem in Seminario dioecesis Vallis Guidonensis.
13 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Sancti Miniati, R. D. Hugonem Giubbi,
parochum ad Sancti Nicolai in civitate Florentina.
Titulari episcopali Ecclesiae Sabadiensi, E. D. Ioannem Schauer,
canonicum ecclesiae metropolitanae Monacensis, quem deputavit Auxiliarem
E m i P. D. Michaelis
Monacensis et Frisingensis.
S. E. E. Card. Eaulhaber, Archiepiscopi
260
16
Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae
Officiale
Cassandrensi,
E. D. Caie-
tanum Mignani, e Congregatione Missionis, quem deputavit Coadiutorem

cum iure futurae successionis B. P. ) . Nicolai Ciceri, "Vicarii Apostolici de
Kianfu.
Titulari episcopali Ecclesiae Conanensi, R. D. Eugenium Lebouille
e Congregatione Missionis, quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae
successionis R. P. D. Ernesti Geurts, Vicarii Apostolici de Yungpingfu.
SACRA CONGREGATIO
PRO ECCLESIA ORIENTALT
( P O N T I F I C I A COMMISSIO P R O R U S S I A )
DECRETUM
Ad vitandam documentorum ecclesiasticorum dispersionem, quae non
sine gravi detrimento, praesentibus rerum circumstantiis in Russia permanentibus facilius accidere posset, Pontificia Commissio pro Russia, approbante Ssmo D o m i n o Nostro Pio, divina Providentia Papa X I , haec statuit:
D o n e c aliter provisum fuerit, notificationes omnes, ad normam canonum
470 2, 576 2, 798, 1011 et 1103 2, parocho baptismi faciendae, si
parochia baptismi inter fines Russiacae ditionis exsistat, ab iis qui ad id
iure tenentur, ad hanc unam Pontificiam Commissionem transmittantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Secretaria Pontificiae Commissionis pro Russia,
die 13 Iulii 1928.
A.
CARD.
SINCERO,
Praeses.
L . S.
Carolus Margotti,
Secretarius.
S.
Congregatio
261
Concilii

SS. CONCEPTIONIS DE CHILE ET ALIARUM
SEPULTURAE
Die 10 Decembris 1927

Q U A E S T I O . - Episcopus Ssmae Conceptionis in Republica Chilensi haec
Pontificiae Commissioni ad Codicis
canones authentice interpretandos
exponebat, quae eadem Commissio ad H. S. C. detulit. Hic in more positum cernimus, haud paucos christifideles ditiores, sacerdotes praesertim,
cum condunt testamentum, inter alia suae voluntatis statuta heredibus
adimplenda, h o c etiam committere, nempe suas se velle exuvias post aliquod temporis lapsum, decem vel quindecim annos, in hanc vel illam
ecclesiam e communi coemeterio transferri ibique demum sepeliri.. A d sunt enim ad parietes ecclesiarum, vel ibidem fiunt ex commissione heredum,
nonnullae excavationes seu loculi, ubi ossa et cineres in parvis arculis
definitive
componuntur.
Id
frequentatur
eiusdem regionis exposuit in
etiam ut
alius
Episcopus
Oratoriis semipubhcis monialium seu
sororum, quae maxime cupiunt ut eadem .Oratoria fiant locus definitivae

ipsarum sepulturae. Praeterea placet nonnullis christifidelibus testamento
disponere, ut, corpore sepulturae tradito, extrahantur tamen cor et praecordia, ut in ampulla rite clausa perpetuo asserventur in parietibus ecclesiarum aut oratoriorum. A t vero - prosequitur Episcopus - eiusmodi praxis
non videtur posse componi cum can. 1205 2, qui sic effertur: In ecclesiis cadavera ne sepeliantur. Hinc quaeritur:
1. Potestne tolerari praxisj de qua supra, saltem pro sacerdotibus
aut Religiosis!
2. Can. 1205 2 intelligendusne est etiam de ossibus; ita ut haec
quoque sepeliri interdicantur in ecclesiis?
3. An vero sensus verbi cadavera presse sit accipiendus?
ANIMADVERSIONES.
inprimis ex
praescripto
Quoad
primum
dubium,
animadvertendum
canone 1214 1 nullum cadaver perpetuae
sepulturae ecclesiasticae traditum exhumari posse sine licentia Ordinarii.

Porro sepultura, quae fit in coemeterio communi, ut in casu, ex lege ecclesiastica natura sua perpetua est. Si igitur in can. 1214 sermo est tantummodo de perpetua sepultura, permissio exhumandi in
ceteris
casi-
bus, intelligenda est de sepultura provisorie tacta extra coemeterium proACTA, vol. X X , n. 8. 1-8-928.
18
262
prie dictum, seu de loco sepulturae more occasionali et extraordinario,

uti v. g. tempore belli. Unde S. Congregatio E p . et Reg., 28 Ian. 1603,
censuit cadaver, quod alicubi positum non est per modum depositi, sed
traditum est perpetuae sepulturae, exhumari non licet, nec alio asportari,
nisi de licentia Ordinarii . Cfr. Ferraris, v. Cadaver, n. 53.
Proinde
sepultura
rite facta iu
coemeterio communi sive ordinario
natura sua perpetua est, nec ullo pacto eam temporaneam facit voluntas
testatoris, de qua supra. Ratio enim perpetuae vel temporariae sepulturae
non ex defuncti intentione aut familiae vel heredum voluntate aut forte
ex lege civili desumenda est, sed ex ipsa rei natura nimirum ex lege Ecclesiae et circumstantiis obiective ac generaliter perspectis. Itaque, cum sepultura in casu sit profecto perpetua ad normam iuris, applicandum est praescriptum can. 1214 1, scilicet nullum cadaver... exhumare licet, nisi de
licentia
Ordinarii)).
Olim satis non erat licentia Ordinarii, sed expressa venia Sedis A p o s t o licae in multis casibus requirebatur. S. C. I m m . Aesina, 17 D e c . 1602;
Sutrina, 1 Iun. 1604: Maceraten., 8 A u g . 1645, etc. Cfr.Ferraris, 1.c,-n". 16ss.
Accedit quod ne ipsa quidem cadavera Servorum Dei exhumari possunt absque peculiari facultate a legitima auctoritate ecclesiastica obtenta,
etsi plures vel plurimi anni iam praeterlapsi sint, etc. Cfr. Bened. X I V ,
De serv. Dei beati]., etc., lib. I V , part. I I , c a p . 22 ss.
Praeterea animadvertendum est, nomine cadaverum non solum corpora
adhuc integra et incorrupta intelligi, verum etiam corpora plus minusve
iam dissoluta et corrupta, seu generatim exuvias, ut expresse docet Benedictus X I V (loc. cit.).
D e m u m notandum, cadavera etiam post decem aut quindecim pluresve
annos interdum reperiri integra et incorrupta. N a m dissolutio sive deeompositio, quam vocant, corporis ocius vel serius contingit multiplici de causa,
nempe non m o d o ex ipsa corporis physica constitutione atque ex natura
morbi unde mors accidit, verum etiam ex causis extrinsecis, praesertim ex
hunloribus terrae ubi cadaver humatum fuit. Cfr. De Sentis, De coemeteriis,
Parisiis, 1875, p. 68 s.; Petrucci, I cimiteri, R o m a , 1905, p. 18 ss.
Can. 1205 2 statuit h o c principium generale: In ecclesiis cadavera
ne sepeliantur, nisi agatur de cadaveribus Episcoporum residentialium...
Quo praescripto Codicis ius sepeliendi in ecclesiis, quod inde a saec. x i i
consuetudine primum, dein lege scripta invaluerat, abrogattir et ad veterem usum sepeliendi in
coemeteriis reditur.
Praxis igitur cadavera e communi coemeterio transferendi in ecclesiam ibique ea sepeliendi, adversatur tum can. 1214 1, si exhumatio
fiat sine Ordinarii licentia, tum can. 1205 2, ideoque improbanda reii-
S. Congregatio Concilii
263
ciendaque omnino est. Neminem sane fugit, ex privata voluntate leges

ecclesiasticas nullatenus mutari posse, in iis potissimum quae ad ius publicum spectant. Idcirco clausula, de qua agitur, a testatore heredibus adimplenda relicta, nimirum se velle exuvias post aliquem temporis lapsum,
decem vel quindecim annos, in hanc aut illam ecclesiam, e communi coemeterio transferri ibique sepeliri , pro non adiecta habenda est.
V o x autem ecclesia, in can. 1205 2, attento legis fine et perspectis
legibus liturgicis, accipi debet sensu lato, nimirum pro quolibet loco sacro
cultui divino publice exercendo destinato, signanter p r o oratoriis semipublicis ad normam can. 1193. Lex enim aliter non cavet nisi de sepulcro
familiari seu gentilicio, ac de aediculis coemeteriorum, de quibus in
can. 1190. Ex reprobata vero consuetudine qua de agitur, non sequitur
stricta obligatio removendi cadavera iam condita, in ecclesiis seu oratoriis,
extra casus can. 1205 2, et can. 1242: nisi Episcopus hanc remotionem
iubeat, quod potest, si res in dedecus loci sacri cedat.
2. Alterum dubium affirmativa responsione esse dimittendum, tum ex
dictis tum ex dicendis facile perspicitur. L e x ecclesiastica cineres et ossa
cadaveribus plane aequiparat quoad l o c u m benedictum ubi sepelienda sunt,
et quoad ritum sacrum sive funus quod in eorumdem translatione ac tumulatione peragi potest. Haec Sacra Congregatio in Amerina, 31 Mart. 1708,
censuit ossa ad n o v a m ecclesiam paroecialem, non secus ac cadavera,
esse
transferenda.
S. R. C, S. Iacobi de Venezuela, 11 Aug. 1888, sequentes normas statuit

servandas, si quando cineres vel ossa eorum qui in exteris regionibus mortui
sunt in patriam transferantur, ut ibi in sepulcro maiorum aut in Pantheon
virorum illustrium recordamur: 1) huiusmodi cineres aut ossa exponi posse,
post reditum in patriam, in aliqua cappella ardenti, ut fieri solet pro defunctis in die obitus et depositionis; 2) clerum huiusmodi ossa et cineres comitari posse eadem sollemnitate et iisdem ritibus qui in die obitus adhibentur; 3) funera pro ipsis fieri posse in ecclesia vel saltem in aliqua sacra cappella (Decreta auth., n. 3696).
Eadem S. E. C. Carthaginien. in Indiis, 23 April. 1875, edixit tamen
ossa acatholicorum (non secus atque cadavera) iam condita in ecclesia,
esse omnino amovenda (Decreta auth., n. 3344).
S. C. S. Officii die 3 A u g . 1897 declaravit ipsa membra corporis humani
amputata in loco sacro sive benedicto esse sepelienda (Collect. 8. C. de
Prop, Fide, II, n. 1975).
Igitur ossa et cineres cadaveribus
aequiparantur. Idque antiquissimi
excultarum gentium mores probe confirmant, praesertim R o m a n o r u m ,

apud quos sollemne reMgiosunique erat, ne insepulta manerent ossa.
-264'

Proinde can. 1205 2, qui vetat ne in ecclesiis sepeliantur cadavera,
vetat quoque ne in iisdem ossa et cineres recondantur. Urget sane eadem

ratio.
3. Ex dictis manifesto sponteque consequitur responsio ad tertium dubium, nimirum vocabulum cadaver, de quo in can. 1205 2, accipiendum
esse lato sensu, ita ut comprehendat etiam ossa et cineres et amputata
membra.
Ad cor autem quod attinet, de quo praecise hic quaeritur, adest explicita
declaratio S. R i t u u m Congregationis. Sequens nempe dubium propositum
fuit: Quum in archidioecesi Sancti Iacobi de Cile aliquando contingat ut,
mortuis Episcopis aliisque praeclaris sacerdotibus, cor eorum extrahatur ut honorifice servetur in d o m o vel pio loco ab ipsis fundatis vel praedilectis; atque conservatio ita fiat ut claudatur cor in ampulla vitrea, in visibili loco et inter flores ordinarie collocata; quaeritur: Potestne haec praxis
continuari? S. R. C. die 11 Febr. 1898, re accurate perpensa, respondendum
censuit: Affirmative; dummodo descripta conservatio cordis non fiat in loco
sacro (Decreta auth., n. 3982).
Quare, etc.
R E S O L U T I O . - Propositis in plenariis E m o r u m Patrum comitiis die
10 Decembris 1927 ad Vaticanum habitis supradictis dubiis nimirum:
I. Potestne tolerari praxis statuendi per testamentum voluntatem transferendi proprias exuvias e communi coemeterio in aliquam ecclesiam post aliquod temporis lapsum a morte?
I I . Canon 1205 2 intelligendusne est etiam de ossibus ita ut haec quoque sepeliri interdicantur in ecclesiis?
I I I . An vero verbum cadavera presse sit accipiendum?
Sacra Congregatio Concilii respondendum censuit prout respondit:
Ad I. Negative et Episcopus prudenter praxim remover curet.
Ad I I . Affirmative:
Ad I I I . Provisum in altero.
Facta autem de praemissis Ssmo Dno Nostro Pio divina Providentia
Papae X I , relatione per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium in Audientia diei 13 insequentis, Ssmus datas resolutiones approbare et confirmare dignatus est.
f Iulius, E p . tit. Lampsacen., Secretarius.
265
S. Congregatio de Propaganda Fide
i
Ssmus Dnus Noster Pius div. Provid. P p . X I , decretis Sacri Consilii
Christiano nomini propagando, Ecclesias quae sequuntur de n o v o Pastore
dignatus est providere, nimirum:
15 Februarii 1928. Cathedrali Ecclesiae de Ranchi praefecit R. P. D.
L u d o v i c u m van H o e c k , e S. L, hactenus Episcopum Patnensem.
- Abbatiali nulhus Ecclesiae de Lindi, R. D. Gallum Steiger, O. S. B.
28 Martii. Cathedrali Ecclesiae Lahorensi, R. D. Hectorem Catry,
O. F. M. Capuccinorum.
13 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Sappensi, R. P. D. Iosephum Gjonali,
hactenus Episcopum titularem Callinicensen.
3 Iulii. Metropolitanae Ecclesiae
Madraspolitanae,
R.
P.
Euge-
nium Mderlet, e Pia Societate Salesiana ven. Ioannis B o s c o .

Insuper decreto diei 4 Maii 1928 constituit Administratorem Apostolicum restitutae archidioecesis Rhodiensis, R. P. D. Ambrosium Acciari,
O. F. M.
II
NOMINATIONES
Eadem Sacra Congregatio de Propaganda Fide successivis ut infra
rescriptis renunciavit ad suum beneplacitum.
11 Ianuarii 1928, R. P. Caesarium Ioannem Hippolytum Esquerre,
e Societate Missionariorum ad Afros vulgo Pres Blancs , Praefectum
Apostolicum
de
Bobodjoulasso.
1 Februarii. R. P. Iosephum Zambonardi, e Congregatione Filiorum

Cordis
Iesu,
Praefectum
Apostolicum
de Bahr-el-Gebel.
30 Martii. R. P. Bernardum Merizalde, O. E. RecoUectorum S. Augustini,
Praefectum
Apostolicum
de
Tumaco.
266
2 Maii. R. P. Marcellum Grandia, e Congregatione Spiritus Sancti,

Praefectum
Apostolicum
de
Ubanghi
Kart.
29 Maii. R. P. Vitum B o u m a , e Congregatione Ss. Cordium,, vulgo

de Picpus, Praefectum Apostolicum de Banka et Biliton.
6 Iunii. R. D. Theophilum de Backere, e Congregatione Missionis,
Praefectum Apostolicum de aerabaja (in insula Java).
Decretis S. C. de Propaganda Fide diei 27 mensis Iunii c. a., R. D. Aloisius Drago renuntiatus est Secretarius Generalis Consilii Superioris Generalis Pontificii Operis a
Propagatione Fidei, et R. D. Petrus Coffano
renuntiatus est Praeses eiusdem Operis p r o Italia.
(PONTIFICIUM OPUS A PROPAGATIONE FIDEI)
DE RELATIONE INTER PONTIFICIUM OPUS A PROPAGATIONE FDDEI ET INSTITUTA RELIGIOSA MISSIONALIA.
DECLARATIO
In coetibus
plenariis Consilii Superioris Generalis Pontificii Operis
a Propagatione Fidei R o m a e habitis mense Aprili huius anni, haec vota

sunt prolata de mutua consuetudine inter Pontificium Opus a Propagatione
Fidei et Instituta Religiosa Missionalia:
I. Religiosi, sicut ceteri omnes, prae quocumque opere Missionibus
iuvandis destinato, studiose ac sedulo favere velint Pontificio Operi a
Propagatione Fidei. N a m
a) est Opus Pontificium et a Summo Pontifice Pio divina Providentia P p . X I , Motuproprio Bomanorum Pontificum, die 3 Maii a. 1922
edito,
ad dignitatem instrumenti Apostolicae Sedis evectum;

b) Missiones vero Religiosis Institutis concreditae ab ipso Pontifi-
cio Opere quotannis non parva accipiunt adiumenta atque Missionum

Praepositi subsidia extra ordinem saepe petunt.
I I . Velint iidem Religiosi operam dare ad felicem exitum peculiaris
Festi pro Missionibus mense Octobri celebrandi.
I I I . Velint insuper Religiosi abstinere et ab ineundis viis et ab adhibendis mediis et ab
operibus condendis, quae sub quacumque specie
aliquid prae se ferant, q u o d cum Pontificio Opere a Propagatione Fidei

confundi possit, quaeque impediant Pontificii Operis maius incrementum..
S.
Congregatio
de Propaganda Fide
I V . Quibus positis, ad meliorem conspirationem et pleniorem succs sum operum missionalium, Consilium Superius Generale, cui perspectum
est Pontificium Opus a Propagatione Fidei haud posse occurrere omnibus
et singulis Missionum necessitatibus, libenter declarat se nolle impedire
quominus Instituta Missionalia ab amicis et benefactoribus stipem conqurant pro suarum Missionum necessitatibus,- sed sperat f ore, ut eadem
Instituta commendent amicis et benefactoribus ipsum Pontificium Opus
et curent, ut iidem nomina dent etiam Pontificio Operi propter rationes
supra allatas.
Ex Secretaria, die 9 Iulii 1928.
L S 2 &
f Ioseph Nogara, Archiepiscopus ei. Utinensis,

Pro-secretarius
generalis.
SACKA CONGREGATIO RITUUM

ROMANA SEU VITERBIEN.
B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS S E R V A E D E I R O S A E V E N E R I N I , F U N D A TRICIS M A G I S T R A R U M P I A R U M QUAE A B E I U S COGNOMINE N U N C U P A N T U R .
SUPER DUBIO
An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de

quo agitur?
In illustri civitate Viterbiensi, die 9 Februarii anno 1656, in lucem
prodiit in f an tuia, cui, cum sequenti die in sacro fonte baptismali unda
ablueretur. Rosae nomen impositum, b o n u m omen futurae eiusdem florescentis sanctitatis,
piorumque parentum Gotefridi Venerini et Martiae
Zampichetti insignis devotionis testimonium erga perillustrem concivem

beatam R o s a m , quae civitatem totamque provinciam meritis perpetuoque
praesidio laetificat, defendit et ornat. Paterna in d o m o , christiana et civili
educatione ac instructione imbuta, excogitare coepit simulque excitare
sensus et affectus peculiares in statum vitae perfectioris, non sine spe boni
exitus. At specie ac aetate cum floreret, honesti iuvenis, cum quo nuptias
iniret, amore illecta, saeculi vanitatibus et pompis aliquantulum indulsit,
pietatis fervore tepescente.
268
Commentarium
Officiale
H i n c angustias luctasque intimas sustinere coepit, animi anceps an

potius nova prosequi vota, quam ad. pristina se converter expediret, donec
haesitanti et supplicanti misericors succurreret Deus. Quadam feria sexta,
c u m Rosa in memoriam et honorem Dominicae Passionis, a prospiciendi e
fenestra iuvene a se dilecto ahstinuisset, statim, n o v a luce a D e o indita,
pericula quae animae propriae imminerent, clare persensit.
E o d e m tempore, D e o providente, rus, animi relaxan di causa, una c u m
fratre et sorore, concessit, ibique non sine aliquo superno mentis instinctu,
ipsa scivit et retulit iuvenem illum fuisse improvisa morte misere abreptum,
quod reapse confirmavit eventus. Gravi afflicta moerore et luctu, effusis
ad D e u m propitiationis precibus, R o s a reviviscere in se sensit pristinum
animi fervorem,
voluntatemque status religiosi amplectendi.
Interim,
de parentum consensu, cum decimum septimum annum ageret, in m o n a sterium S. Catharinae se recepit, ibique permansit, donec paucos p o s t
menses, patre emortuo, ob rei familiaris necessitates et matris praesertim
infirmitatem d o m u m redire cogeretur. Fratre natu maiore, matreque haud
ita post vita functis, cum soror Magdalena ad honestas nuptias transiisset,
ancilla Dei, curam domus minorisque fratris suscipere adigitur, atque ingressum in aliquod monasterium ad opportuniores circumstantias differre.
Interim apud sanctuarium Ordinis Praedicatorum B. M. Virgini de
Quercu nuncupatae dicatum, piis adhibitis precationibus et Sacramentis
rite receptis, a prudenti confessario curae committitur P. Bonaventurae
Bandinelli, Collegii Societatis Iesu Rectoris, ad Ssmi Nominis Iesu, in ipsa
civitate Viterbiensi; quo suasore non exiguos in via Domini progressus
fecit. Post ipsius discessum, P. Dominici Balestra, deinde P. Ignatii Martinelli, consilio et hortatu, puellas in propria d o m o convocare, atque ab
optimis adolescentibus adiuta, religiosae et civilis institutionis elementis,
praesertim doctrinae christianae, non sine uberibus fructibus imbuere
coepit. Quod opus, gratuito incoeptum, Rosa domi prosecuta est d o n e c
stabili sede et tuto censu provisum perficeretur. N e c exspectationi et spei
Ancillae Dei defuerunt opportuna divinae Providentiae auxilia : d o m u s
scholaris et habitationis pro Magistris a domina Artemisia Marzanti oblata;
sociae Hieronyma Coluzelli et Portia Bacci pro puellarum magistris adscitae; alumnae complures adscriptae. Itaque consensu et auctoritate E m i
Episcopi Viterbiensi Urbani Sacchetti, annuente etiam A d m . R e v . P. Carolo de Noyelles, Praeposito Generali Societatis Iesu, die S. Rosae Limanae
sacro, anno 1685, Rosa, aetatis anno vigesimo septimo, una c u m sodalibus
ingressa est d o m u m scholis instituendis paratam. Istae magistrae omni
necessaria doctrina et virtute exornatae puellas docebant; hae q u o d in
scholis didicissent d o m i reptebant, non parvo pietatis ac religionis mere-
26
mento. H a e c autem feliciter procedebant, etsi mordacia quorumdam dicteria Famulae Dei eiusque sociis ipsarumque instituto non parcerent; nec
aliae defuerunt difficultates, ut infirma Portiae Bacci valetudo, quae pergere in laborioso scholae officio non valuit; m a x i m e autem discessus prudentissimi Magistri spiritus P. Martinelli, qui ad sacram docendam theologiam in Lauretanum Collegium Illyriciim Societatis Iesu, aliquot post
annos a scholae fundatione, missus est. Interim d u m ita res se haberent,
Episcopus Montisfalisci, Marcus Antonius Cardinalis Barbadicus, vir sanctitate, dignitate et zelo pastoralis officii insignis, puellis in sua episcopali civitate et dioecesi recte instituendis, propensa voluntate animum intendebat.
Is, q u u m audivisset E o s a m Venerini ad christianam puellarum institutionem
scholam in civitate Viterbiensi fundasse, consensu E m i Episcopi eiusdem
dioecesis Dei Famulam in civitatem Faliscodunensem ad se advocavit,
eiusque consilio et opere, schola pro puellis in ipsa civitate fundata est; quod
Rosa, Episcopo Cardinali iubente, etiam in pluribus dioecesis pagis praestitit, magna ipsius Episcopi satisfactione, qui omnia movit ut Famula Dei
Faliscoduni, scholarum dirigendarum causa, permaneret. Restitit pia V i r g o ,
cum optime nosset quibus incommodis et periculis sua Viterbiensis schola,
ob propriam absentiam, laboraret. Libenter tamen E m o Episcopo promisit
se, quotannis aut saepius, si res expostularet, scholas urbis episcopalis,
totiusque dioecesis invisuram.
Interea cum optima puella, Lucia Filippini, cornetana, Faliscoduni,
sub Rosae Venerini magisterio formata, optima virtutis doctrinaeque
specimina praebuisset, eam Famula Dei E m o Episcopo proposuit, ut suo
loco omnibus dioecesis scholis praeesset. Cuius consilio arrisit prudentissimus Pastor, c u m ea exspectationes spe eoque exitu, quos tota Beatae
Luciae vita, opera insignia virtutesque praeclarae demonstrarunt. Viterbium Rosa c u m rediisset, magno animo totiusque viribus Institutum ad
maiorem Dei gloriam incoeptum perficere, alumnas religione ac pietate in
dies promovere, scholas, Episcopis aliisque religiosis viris expostulantibus,
in alias quoque dioeceses propagare contendit. In hac ipsa alma Urbe, ut
votis ipsius Summi Pontificis Clementis XI satisfieret, inde ab anno 1707
prima schola Magistrarum Piarum pro puellis aperta est, opera B. Luciae
Filippini, ad h o c munus a civitate Faliscodunensi advocatae, quae post
aliquot menses Faliscodunum, ad scholam quam praeerat, reversa est.
A n n o demum 1712 R o s a Venerini, consiliis pluribus adhibitis, scholam aperuit apud Sanctum Marcum, quam ipse Summus Pontifex Clemens XI
anno 1714 visitare, laudare atque probare dignatus est.
Alia etiam schola in ipsa Urbe a praeclara Fundatrice, apud Ss. Vincentium et Anastasium aperta est; multis praeterea in locis, praesertim Status
270-
ecclesiastici, R E . Episcopis petentibus, Institutum Magistrarum Piarum,

magno Dei gloriae animarumque salutis incremento, similes fundavit
scholas, quae late floruere et florent usque ad hodiernum diem.
Magistrae Piae, uti ipsa v o x populi, inde ab initio, appellavit, quae
dilectissimae Matris et Fundatricis Rosae Venerini cognomine nuncupantur;
Apostolica auctoritate adprobatae, propriisque legibus munitae, ab antistita generali eiusque consilio reguntur et gubernantur. Earum Institutum
S. R. E. Cardinali Protectore, a R o m a n o Pontifice designando, praeclare
?
honoratur.
Sed, ut ad ipsam Matrem R o s a m sermo redeat, ipsa Dei Famula orationi

et operationi, Sacramentis suscipiendis, lectionibus spmtualibus, aliisque
pietatis exercitiis semper intenta, devotissima Passioni Dominicae, Virgini
Immaculatae, Angelis et Sanctis Titularibus; parca in victu et in s o m n o ,
sui status studiosissima, vera magisterii ac pietatis exemplum et forma
in dies inclaruit. T a n d e m D e i Ancilla, assiduis laboribus, diuturnis aerumnis acerbisque doloribus et quadam spiritus ariditate patientissime toleratis, in perfecta conformitate c u m divina voluntate, Ecclesiae Sacramentis
rite refecta ac roborata, obdormivit in D o m i n o , R o m a e , die 7
Maii 1728.
Funere solemniter peracto, in templo Farnesiano Ssmi Noininis Iesu, cum

magna populi frequentia, ibidem Famulae Dei corpus conditum est, in
sepulchro Magistrarum Piarum.
Recurrente autem h o c anno 1928, die 7 Maii eiusdem pretiosae mortis
anniversario ultra bis saeculari, ad eamdem ecclesiam Ssmi Nominis Iesu
complures convenerunt Magistrae ex familia Venerinia, c u m suis alumnis:
quae Sacrosancto Missae Sacrificio religiosa pietate adstiterunt in m e m o riam benemerentissimae Fundatricis et Matris.
Tandem adveniente die diu exspectata et optata, de Causa beatificationis et canonizationis Servae D e i apud Sacram R i t u u m Congregationem
disceptatum est. Inchoatis enim et absolutis in hac A l m a Urbe et in civi-'
tate Viterbiensi Ordinariis inquisitionibus super fama sanctitatis vitae,
virtutum et miraculorum in genere Sor. R o s a e Venerini, et Sacrorum R i tuum Congregationi traditis eiusque iudicio subiectis, quum, eiusdem Serv a e D e i scriptis perquisitisêt revisis, nihil obstet quominus ad ulteriora,
iuxta ordinem iuris, procedi possit, instante R m o P. Nicolao Monaco,
S o c . Iesu, Pont. Collegii Pii Latini A m e r i c a m Rectore, et huius causae
Postulatore legitime constituto, attentisque litteris postulatoriis E m i ac
R m i D i Gulielmi Card. Van Possum, Instituti Magistrarum Piarum Venerini Protectoris, atque S. R. E. Patrum Cardinalium Petri Lafontaine,
Venetiarum Patriarchae, et Alexii Ascalesi, Archiepiscopi Neapolitani,
necnon quorundam R R . P P . Archiepiscoporum, Episcoporum et virorum
S.
Congregatio
Rituum
271
ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, supplicante M. Maria Anna

Piccinetti, antistita generali
eiusdem Instituti cum suo Consilio, Emus
ac E m u s Dnus Alexander Card. Verde ipsius Causae Eelator seu Ponens,

in ordinariis Sacrorum Eituum Congregationis comitiis, subsignata die
ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit:
An signanda sit Commissio Introductionis Causae, in casu et ad effectum
de quo agitur?
Et E m i ac E m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem
ipsius E m i Cardinalis Ponentis, audito v o c e et scripto E. P. D. Carolo
Salotti, Eidei Promotore generali, omnibus sedulo perpensis, rescribere
censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo
placuerit. D i e 15 Maii 1928.
Pacta p o s t m o d u m de his omnibus Sanctissimo D o m i n o Nostro Pio
Papae XI per eundem Promotorem generalem Eidei relatione, Sanctitas
Sua rescriptum Sacrae E i t u u m Congregationis ratum habens, propria
manu signare dignata est Commissionem Introductionis Causae Servae
Dei Eosae Venerini, Fundatricis Instituti Magistrarum Piarum ab eius
cognomine nuncupatarum. Die 16 Maii 1928.
B A. C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Eufinae,
S.
L.
R.
C.
Praefectus.
g S.
Angelus Mariani, S. R. C. Secretarius.
272

Marted, 3 Luglio 1928, uel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento
degli Emi e Emi Signori Cardinali e col voto dei Emi Prelati Officiali e dei
Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Eiti, si tenuta la
Congregazione Nuova Preparatoria per discutere il dubbio sopra l'eroicit
delle virt esercitate dalla Ven. Serva di Dio Alice le Clerc, Fondatrice dell'Istituto di Nostra Signora.
Marted, 17 Luglio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano si tenuta la
Congregazione Ordinaria dei Sacri Eiti, nella quale al giudizio degli Emi e Emi
materie:
1. Introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva
di Dio Vincenza Maria Lopez Vicua, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie dell'Immacolata, per le Fanciulle addette al servizio.
2. Intorno alla Concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria
in onore del Beato Luca Belludi Conf. Socio di S. Antonio.
3. Intorno alla Concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria in
onore dei Beati Carlo Hurtrel, Sacerdote dell'Ordine dei Minimi e Lodovico
Hurtrel, Diacono nell'arcidiocesi di Parigi, Martiri.
onore del Beato Ugone Fossense, Abbate dell'Ordine dei Premonstratensi.
onore della Beata Osanna da Cattaro, Vergine del Terz'Ordine di S. Domenico.
onore della Beata Maria Vergine del Eosario v. d. d e Chiquinquira .
7. Intorno alla revisione degli Scritti del Servo di Dio Giovanni Battista da
S. Michele Arcangelo, Sacerdote professo dei Chierici Scalzi della Ssma Croce e
Passione di N. S. G. C.
8. E finalmente intorno alla revisione degli Scritti del Serv di Dio Pio da
S. Luigi, Chierico professo dei Chierici Scalzi della Ssma Croce e Passione di
N. S. G. C.
Marted, 24 Luglio 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'augusta
presenza del Santo Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Eiti,
nella quale gli Emi e Emi Signori Cardinali, i Emi Prelati ed i Consultori
teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virt in grado eroico nella causa di beatificazione e canonizzazione
del Servo di Dio Corrado da Parzham, laico professo dell'Ordine dei Minori
Cappuccini.
273
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
6
Maggio
15
Giugno
21
28
Luglio
1928. L'Emo Signor Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore della

Compaia de Hermanas de la Crux de /Sevilla .
Monsig. Gaetano Cicognani, Arcivescovo titolare di Ancira,

Nunzio Apostolico nel Perii.
Monsig. Giovanni Beda Cardinale, Arcivescovo titolare di

Chersona, Nunzio Apostolico a Lisbona.

delle Suore di Santa Maria, Terziarie Francescane
(St. Louis, Missouri).

delle Suore di S. Giuseppe (Tarbes).
,
L'Emo Signor Cardinale Luigi Capotosti, Protettore delle
Suore Francescane degli Afflitti (Varsavia).
Assistente al Soglio Pontificio:
2 Maggio 1928. Monsig. Ismaele Perdomo, Arcivescovo di Bogota.

Protonotarii Apostolici ad instar participantium:
3 Maggio 1928. Monsig. Lorenzo Luigi Francesco Rousselot, della diocesi
di Ghlons-sur-Marne.
Monsig. Giulio Leopoldo Nottin, della medesima diocesi.

23
Monsig. Michele Bucci, della diocesi di Montefeltro.

20 Giugno
Monsig. Riccardo Barry Doyle, della diocesi di Ferns.

19 Luglio
Monsig. Liberato Dionigi Da Costa, dell'archidiocesi di

Fortaleza.
4 Maggio 1928. Monsig. Carlo Uberto Sarazin, della diocesi di Chlons-surMarne.
Monsig. Gabriele Maria Royer, della medesima diocesi.

9
Monsig. Giuseppe Zumbo, dell'archidioc. di Reggio Calabria.

4 Giugno
Monsig. Luigi Cammarata, della diocesi di Caltanissetta.
6
Monsig. Desiderato Dubar, deD'archidiocesi di Cambrai.

15
Monsig. Antonio Dedola, della diocesi di Campagna.

20
Monsig. Giovanni Pauly, dell'archidiocesi di Praga.

23
Monsig. Giovanni Schaefers, della diocesi di Paderborn.

28
Monsig. Francesco Gleiss, della diocesi di Sant'Ippolito.

30
Monsig. Pietro Marzocco, della diocesi di Adria.

2 Luglio
Monsig. Eduardo Gorski, della diocesi di Sandomir.
4
' Monsig. Giuseppe Morcos, del Patriarcato di Gerusalemme.
Monsig. Carlo Alessandro Leimbach, della diocesi di Fulda.

6
Monsig. Teodoro Geiger, dell'archidiocesi di Bamberga. ,
Monsig. Giuseppe Nagengast, della medesima archidiocesi.
J874
Luglio
13
19
21
26
Commentarium
Officiale
1928. Monsig. Giovanni Battista Dietz, dell'archidiocesi di Bamherga.
Monsig. Andrea J. Clohessy, della diocesi di Kansas City.
Monsig. Giacomo J. Me Caffrey, della medesima diocesi.
Monsig. Giuseppe Dos Santos Mauricio (Boma).
Monsig. Michele Wonisch, della diocesi di Secovia.
Monsig. Ulderico Bomeu y Bubio, della diocesi di Matanzaz.
ONOBIFICENZE
Con brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si
La Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:
20
Marzo
1928. Al sig. comm. Giuseppe Scott, della diocesi di Los Angeles.
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:.

4 Dicembre 1926. Al sig. dott. Francesco Bracht, dell'archidiocesi di Colonia.
30 Maggio 1928. Al sig. prof. Eugenio De le poulie, della diocesi di Lilla.
30 Giugno
Al sig. Eduardo Jelen (Cecoslovacchia).

5
9
Giugno
14
25
4 Luglio
7 '
10
1928. Al sig. Colomanno Andrassy, dell'archidiocesi di Agria.
Al sig. Diran Philippossian, della diocesi di Alessandria degli

Armeni (Egitto).
Al sig. Vito Domenico Accettura, dell'archidiocesi di Bari.

Al sig. cav. Alfredo Angelini (Boma).
Al sig. Felice Leone Thiel, della diocesi di Breslavia.
Al sig. dott. Angelo De Angeli, dell'archidiocesi di Milano.
Al sig. Gioacchino Gonzalez y Fernandez, della diocesi di

Madrid.

20 Settembre 1927. Al sig. Biccardo Staz, dell'archidiocesi di Colonia.
1 Febbraio 1928. Al sig. Alfredo Buvey, della diocesi di Tourna-y.
24 Marzo
)
Al sig. Enrico Lahaye, della diocesi di Liegi.
11 Maggio
)
Al sig. Domenico Grillo, della diocesi di Oppido Mamertina.
11 Giugno
Al sig. Angelo Biello, della diocesi di Ceneda.
14
Al sig. Francesco Bassi, dell'archidiocesi di Milano.
)
Al sig. Vincenzo Marinaro, dell'archidiocesi di Atene.
22
Al sig. Luigi Guglielmo Carlo Blijderistein, della Prefettura

Apostolica di Malang.
25
)
Al sig. ing. Baffaele Bottazzi, della diocesi di Treviso.
26
> Al sig. Giuseppe Bonet del Bio, della diocesi di Barcellona.
30
f> Al sig. Borneo Bennicelli (Boma).
> Al sig. Giovanni Straub, della diocesi di Erbipoli.
)
Al sig. Arturo Tirinnanzi, dell'archidiocesi di Firenze,
1 Luglio
t
Al sig. dott. Daniele Orth, della diocesi di Spira.
Diarium 'Romanae Curiae
5
10
19
Luglio
1928.
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
:275
Giuseppe Lardeur, della diocesi di Arras.

Claudio Delgado Eiguera, della diocesi di Segovia.
Paolo Denis du Page, della diocesi di Lilla.
Pietro Aronio de Borablay, della medesima diocesi.

28 Giugno 1928. A S. E. il sig. Carlo Arsenio Henry, Ministro Plenipotenziario.
26 Maggio 1928. Al sig. Giovanni Alves de Figueredo, della dioc. di Guaxup,
Al sig. Giuseppe Onorio Vieira, della medesima diocesi.

1 Giugno
1 Luglio
16
1928.
Al sig. Emilio Appiano, della diocesi di Asti.

Al sig. Carlo Peill, della diocesi di Spira.
Al sig. Giuseppe Wilhelm, della medesima diocesi.
Al sig Antonio Myslivec, della diocesi di Budwis.
Al sig. Elia Coudsi, dell'archidiocesi di Aleppo.
Al sig. Luigi Cachecho, della medesima archidiocesi.
MAGGIORE OMATO DI SUA. SANTIT

NOMINE
felicemente; regnante, si degnato di nominare:
31 Maggio 1928. Monsig. Mariano Bijasiewicz, della diocesi di Sandomir.
Monsig. Enrico Gierycz, della medesima diocesi.
Monsig. Bronislao Ekiert, della medesima diocesi.

23 Giugno
Monsig. Antonio Borek-Dohalsky, dell'archidiocesi di Praga.
Monsig. Gin seppe Kaspar, della medsima archidiocesi.
Monsig. Celestino Pastor, della medesima archidiocesi.

.
Monsig. Carlo Vrtny, della medesima archidiocesi.
Monsig. Giuseppe Hauer, della medesima archidiocesi.

28
Monsig. Mario Zanin, della diocesi di Belluno e Peltre.

30
Monsig. Gustavo Bianchi, della diocesi di Montepulciano.

3 Luglio
Monsig. Terzo Nicolini, della diocesi di Montefeltro.

6
Monsig. Antonio Zeitun, del patriarcato di Gerusalemme.

11
Monsig. Ernesto Favagrossa, della diocesi di Cremona.

13
Monsig. Antonio Sinaitis, della diocesi di Telsiai.

17
Monsig. Angelo Martinelli, della dioces di Adria.

20
Monsig. Luigi Sacchi (Valle di Pompei).
Monsig. Giuseppe Domenico Scotto di Pagliara (Valle di

Pompei).
, Monsig. Attilio Oriani (Boma).
276
Cameriere egreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.:

25
Giugno
1928. Il sig. JSotaro Paszkowski, dell'archidiocesi di Varsvia.

Camerieri. d'Onore in abito paonazzo di S. S.:
25
3
Giugno
Luglio
1928. Monsig. Stanislao Mystkowski, dell'archidiocesi di Varsavia
Monsig. Luigi Mariotti, della diocesi di Montefeltro.

31 Maggio
22 Giugno
1928. Il sig. Wladislao Jelski, della diocesi di Sandomir.
Il sig. Salvatore M. de Ayerbe y Marin, della diocesi di

Huesca.
Cappellani Segreti d'Onore di S. S.:
13 Giugno 1928. Monsig. Giuseppe Koncz, della diocesi di Vcz.
Monsig. Alessandro Sghy, della medesima diocesi.

15
Monsig. Michele Umek, della diocesi di Lavant.

Cappellano d'Onore extra Urbem di S. S.:
1
Giugno
1928. Monsig. Angelo Lolli, dell'archidiocesi di Eavehna.
NECROLOGIO
9
Aprile
1928. Monsig. Michele O' Farrell, Vescovo di Bathurst.
Giugno
Monsig. Santino Taveggia, Vescovo di Dinajpur.
20
Luglio
Monsig. Giovanni Tavares de Moura, Vescovo di Garanhuns.
Annus XX - Vol. XX
Num. 9
10 Septembris 1928

ACTA PII PP. XI

LITTERAE ENCYCLICAE
AD RR. PP. D D . PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA
SEDE HABENTES: DE STUDIIS RERUM ORIENTALIUM PROVEHENDIS.
PIUS
PP. X I
VENERABILES FRATRES
Rerum
Orientalium studiis
Christifideles, potissimum vero
et
subtilior!
inter
cognitioni inter
sacerdotes,
provehendis
quantam decessores Nostri, superioribus saeculis, operam dederint, neminem latet qui Catholicae Ecclesiae annales vel propere evolverit. Siquidem ii noverant et complura antehac mala
et miserrimum illud discidium quod tam multas easque florentissimas olim Ecclesias ab radice unitatis abstraxerat, cum ex
mutua imprimis populorum ignoratione
et despicientia, tum
ex praeiudicatis opinionibus, quas diuturna animorum alienatio

consecuta esset, necessario exstitisse; nec posse, nisi ea impedimenta amoverentur, tot malis medicinam adhiberi. Iamvero, ut
nonnulla historiae, ex iis ipsis aetatibus quibus antiquae vincula
unitatis relaxari coepta sunt, documenta summatim attingamus,
quae Romanorum Pontificum in hac parte curas sollicitudinesque
testantur, omnibus compertum est qua benevolentia,
immo etiam veneratione, utrumque Slavorum Apostolum, CyrilACTA, vol. X X , n. 9. - 10-9-928.
19
278 "
Commentarium
Officiale
lum et Methodim Hadrianus II sit complexus, quibusque singularis honoris significationibus honestarit; quove idem studio,
missis quoque legatis, octavo oecumenico Concilio, quarto Constantinopoli coacto,
adiumento fuerit, cum haud multo ante
tanta dominici gregis pars lacrimabili discidio a Bomano Pontifice, Pastore supremo divinitus constituto, avulsa esset. Qui quidem sacri conventus, Ecclesiae rebus inter Orientales procurandis,
temporum decursu alii post alios celebrati sunt; ut cum Barii ad
S. Mcolai Myrensis sepulcrum, 8. Anselmus, Doctor ille Augustanus idemque Cantuariensis Archiepiscopus, doctrina vitaeque
sanctitate eximia mentes omnium animosque commovit; ut
Lugduni, quo duo illa Ecclesiae lumina, Angelicus Thomas et Bonaventura Seraphicus, a Gregorio X convocati una fuere, quamquam alter in ipso itinere, alter inter graves Concilii labores
morte praerepti; ut Ferrariae Floren tiaeque, ubi, primas facile
ferentibus illis Orientis christiani ornamentis, Romanaeque Ecclesiae mox Cardinalibus, Bessarione Mcaeno et Isidoro Kioviensi,
catholici dogmatis veritas, ratione et via confirmata et Christi
caritate veluti perfusa, iisdem orientalibus christianis cum Pastore Supremo reconciliandis iter pandere visa est.
Pauca haec, Venerabiles Fratres, quae adhuc commemoravimus, paternam profecto huius Apostolicae Sedis erga nationes
orientales providentiam studiumque manifestant; illustriora
ea
quidem, sed suapte natura rariora. Alia tamen permulta, neque

unquam intermissa^ a Romana Ecclesia-continenti quadam atque,
ut ita dicamus, cotidiana beneficiorum effusione - in totius Orientis plagas profecta sunt commoda, missis praesertim religiosis
viris qui vitam ipsam insumerent ut orientalium nationum utilitati consulerent. Huius enim Apostolicae Sedis auctoritate veluti
suffulti, magnanimi illi viri ex Francisci Assisiensis potissimum
atque ex Dominici religiosis familiis, prodiere, qui, domibus excitatis novisque sui Ordinis provinciis institutis, cum theologica
tum ceteris doctrinis, quae ad civilem religiosumque cultum pertinent, non sine ingentibus laboribus, non modo Palaestinam et
Armeniam sed regiones quoque alias excoluerunt, ubi Orientales,
Tartarorum Turcarumve dominationi obnoxii, per vim a Romana
Acta Pii PP. XI
279
unitate seiuncti, optimis quibusque ac religiosis praesertim disciplinis destituerentur.

Quae quidem insignia promerita atque Apostolicae Sedis mentem optime perpendisse et perspexisse visi sunt iam inde a saeculo x i n Parisiensis Athenaei Doctores, qui, ut memoriae proditam est, Sedis eiusdem votis optatisque obsecundantes, collegium
' quoddam orientale Athenaeo suo coniunctum condidere : quod
quidem quibus progressionibus studiorum orientalium floreret,
quos ederet fructus, decessor Noster Ioannes X X I I Hugonem
Parisiensem Episcopum, aliquanto post, sollicite percontabatur.
Huc alia accedunt haud minus praeclara, earundem aetatum

testata monumentis litterarum. Humbertus de Eomanis vir sapientissimus, Ordinis Praedicatorum Magister generalis, in libro
quem conscripsit de iis quae tractanda videbantur in Concilio
generali Lugduni celebrando haec, singillatim conciliandis ani2
mis Orientalium veluti necessaria commendabat: scientiam seu

peritiam linguae graecae, quia per genera linguarum diversitas gentium in unitate fidei congregatur ; tum graecorum copiam
librorum: ac nostrorum item librorum in Orientalium sermones
conversorum opportunam supellectilem; idemque fratres obtestabatur suos, Mediolani in capitulo generali congregatos, ut orientalium idiomatum notitiam studiumque magni facerent sancteque
excolerent, ut sacris ad illas gentes expeditionibus promptos se
paratosque, si Dei voluntas ferret, praestarent. Haud aliter e
Franciscanum familia Eogerius Bacon, doctissimus ille- et Clementi I T , decessor! Nostro, caris simus vir, non solum de linguis
3
Chaldaeorum, Arabum, Graecorum erudite conscripsit sed aliis

etiam earundem notitiam explanavit. Hos autem aemulatus Raymundus ille Lullus, singularis item eruditionis ac pietatis vir,
multa multoque vehementius, - quod erat viri ingenium - a
decessoribus Nostris Caelestino V ac Bonifatio V I I I rogando
impetravit, pro ratione temporum nonnulla audacius excogitata,
de negotiis studiisque Orientalium tractandis, de uno aliquo ex
1
Denifle-Chatelain, Ghartul. Univ. Paris., t. I I , n. 857.
Mansi, t. X X I V , col. 128.
Opus maius,
pars tertia.
280
ipsis Purpuratis Patribus studiis iisdem praeficiendo, de sacris

denique expeditionibus iisque assiduis instituendis, cum apud
Tartaros, Saracenos aliosque infideles, tum apud schismaticus
ad unitatem Ecclesiae revocandosi
At vero sollemnius illud et praecipue memorandum, quod,

eodem hortatore ac duce, ut referunt, in Concili Viennensi generali latum et a Clemente V, decessore Nostro, promulgatum est
decretum, quo veluti adumbratum Institutum Nostrum Orientale
deprehendimus : Hoc sacro approbante Concilio, scholas in subscriptarum linguarum generibus, ubicumque Eomanam curiam
residere contigerit, necnon in Parisiensi, Oxoniensi, Bononiensi et
Salamantino studiis, providimus erigendas, statuentes ut in quolibet locorum ipsorum teneantur viri catholici sufficientem habentes hebraicae, graecae, arahicae et chaldaicae linguarum notitiam,
duo videlicet uniuscuiusque linguae periti, qui scholas regant inibi,
et libros de linguis ipsis in latinum fideliter transferentes, alios
linguas ipsas sollicite doceant, earumque peritiam studiosa in illos
instructione transfundant; ut instructi et edocti sufficienter in
linguis huiusmodi fructum speratum possint Deo auctore-producere, fidem propagaturi salubriter in ipsos populos infideles.... .
Quoniam vero, apud orientales illas nationes, rebus omnibus

tunc temporis perturbatis ac plerisque
scientiarum adiumentis
dissipatis, vix aut ne vix quidem studiosorum hominum mentes,
ceteroquin
perspicacissimae,
poterant atque exornari,
altioribus
doctrinis
institui
idcirco nostis, Venerabiles Fratres,
eam quoque fuisse decessorum Nostrorum curam, ut, cum alia

in praecipuis, quae per id temporis essent, sedibus seu Universitatibus studiorum propria Orientalium magisteria paterent, tum
vero potissimum in hac almae Urbis luce opportuniora quaedam veluti seminaria excitarentur, unde illarum gentium alumni,
omni doctrinae ornatu diHgentissime instructi, ad bonum certamen certandum in aciem paratissimi descenderent. Quamobrem
monasteria primum ac Collegia pro Graecis Ruthenisque Romae
constituta, et domus
Maronitis Armenisque attributae :
Denifle-Chatelain, Chartul. Univ. Paris, t. Il, n. 695.
quo
Acta Pii PP. XI
autem animarum emolumento doctrinaeque progressu, sive liturgica sive ceterarum disciplinarum documenta luculentissime testantur quae Sacra Congregatio a Fide Propaganda variis Orientalium linguis evulganda curavit, sive codices pretiosissimi orientales quos Vaticana Bibliotheca diligenter collectos religiosissime
servavit.
Nec res hic ullo pacto constitit : cum enim proximi decessores Nostri, ut supra docuimus, probe intelligerent, ad caritatem
mutuamque aestimationem fovendam plurimum conferre uberiorem rerum orientalium inter Occidentales cognitionem, ad
tantum bonum comparandum omni contentione incubuerunt.
Testis est Gregorius X V I , qui, ad Summi Pontificatus fastigium
evectus eo ipso anno quo pontificia legatione apud Alexandrum I,
Russorum imperatorum, perfuncturus erat, res russicas diligentissime expiraverat; testis Pius I X , qui, et ante et post coactum
Concilium Vaticanum, orientalium rituum avitarumque doctrinarum studia evulganda impensius commendaverat; testis Leo X I I I ,
qui, cum Coptos et Slavos, tum Orientales universos tanto
amore ac pastorali sollicitudine prosecutus est, ut, praeter novam
Augustinianorum familiam a Beata Virgine in caelum Assumpta
nuncupatam, alios quoque Religiosorum coetus ad orientalium
rerum notitiam hauriendam augendamve incitaverit, Orientalibus
ipsis nova Collegia cum in eorum regionibus tum in hac ipsa
Urbe erexerit, Berytensem Societatis Iesu studiorum Universitatem, hodiedum florentissimam Nobisque carissimam, amplissimis laudibus decoraverit; testis Pius X qui, Pontificio Instituto
Biblico in Urbe excitato, novum erga res et linguas orientales
ardorem, nec sine laetissima fructuum segete, in multorum animis incendit.
Quam quidem in gentes orientales paternam providentiam,
sacra veluti haereditate a Pio X acceptam, proximus decessor
Noster Benedictus XV studiosissime aemulatus, ut, pro viribus,
rebus Orientalium praesidium atque incrementum afferret, non
solum Sacram Congregationem a ritibus rebusque omnibus Orientalium constituendam curavit, verum etiam proprium altiorum
studiorum domicilium de rebus orientalibus in hac Urbe, christiani
nominis capite condere statuit, idque et omni apparatu quem

.huius aetatis eruditio postulat ornatum, et doctoribus in unoquoque genere peritissimis Orientisque perstudiosis insigne ,
immo facultate etiam doctorales laureas, in ecclesiasticis dumtaxat disciplinis quae ad Orientales Christianas gentes attinent ,
2
conferendi donatum,
quod non solis Orientalibus pateret vel iis
ipsis qui a catholica unitate seiuncti essent, sed latinis maxime

sacerdotibus qui aut sacrae eruditioni operam dare ^ aut apud
Orientales sacrum ministerium obire voluissent. Summa igitur
laus doctissimis illis viris est tribuenda, qui quatuor ferme annos
sedulo in eo elaborarunt ut novensiles Instituti alumnos orientalibus disciplinis imbuerent.
Illud tamen eiusdem peropportuni Instituti incrementis non
leve incommodum obstabat, quod etsi Vaticanis aedibus erat
propius, longius tamen ab ea Urbis parte distabat, quae maxime
incolitur. Quamobrem, quod Benedictus XV faciendum cogitarat,
Nos quidem inde ab inito Pontificatu ad effectum deducere volentes, Institutum Orientale in Biblici Instituti aedes, quippe
studiis atque propositis maxime cognati, transferendum decrevimus, distinctum tamen, eaque mente, ut, simul ac res ferret,
sede sua peculiari donaremus. Porro praecaventes ne unquam
virorum copia in posterum deesset qui orientalibus disciplinis
tradendis pares essent, idque facilius rati Nos esse assecuturos si
unam Religiosorum familiam tantae rei gerendae praeficeremus,
3
Nostris Ipsi litteris, die xiv Septembris anno M C M X X I I datis,

Praeposito Generali Societatis Iesu praecepimus ut, pro amore suo
debitaque Sanctae Sedi Christique Vicario obedientia, difficultatibus quibuslibet
superatis, omnem
Instituti
administratio-
nem susciperet hisce legibus: ut, eiusdem Instituti magisterio

supremo Nobis ipsis Nostrisque- successoribus avocato, Praepositi
Benedictus PP. XV, Motu proprio Orientis catholici, x v Octobris MDCCCCXVII
\_Acta Ap. Sedis,2
[Acta Ap.
3
IX (1917),
n.
11,
pp.
531-533].
Benedictus PP. XV, Litterae Apostolicae Quod Nobis, x x v Septembris MDCCCCXX
Sedis,
XII (1920),
n.
11,
Decessor Noster [Acta Ap. Sedis,
440-441].
XIV (1922),
pp.
n.
15,
pp.
545-5461-
Acta Pii PP. XI
283
Generalis Societatis Iesu esset, viros ad Instituti.munera, difficillima sane, idoneos comparare, sive Praesidis sive doctorum; utque
perpetuo, cum per se ipse tum per Praesidem, Nobismet Nostrisque successoribus approbandos proponeret quos ad varias Instituti disciplinas tradendas deligere censuisset, eaque demum omnia
referret quae ad eiusdem Instituti vitam tutandam atque incrementa fovenda conducere viderentur.
Iamvero, sexto mox anno elapso, cum haec decernere, nec
sine quodam divino instinctu, placuit, licet Nobis gratias Deo
maximas agere quod Nostris laboribus messis iam laetissima
arriserit. Alumnorum enim auditorumque, quamquam - ut fert
natura ipsa Instituti - numerus ingens nec fuerit nec sit futurus,
non adeo tamen exiguus exstitit, ut non summopere delectemur,
quod iam valida hominum manus in dies succrescens ex umbratili
hac palaestra mox in apertum campum sit proditura,
doctrinae pietatisque praesidiis instructa quibus Orientalium commodis non parum profutura videatur.
Atque hoc loco, Ordinarios, sive Episcopos sive familiarum
religiosarum Moderatores vehementer dilaudantes, qui,, optatis
Nostris ultro obsecuti, ex amplissima gentium regionumque
diversitate, ex Oriente atque Occidente, sacerdotes aliquot suos
orientalibus disciplinis imbuendos in urbem miserunt; atque
hortantes praeterea reliquorum coetuum Antistites, qui per orbem latius propagantur, ut, tantum exemplum secuti, alumnos,
quos ad huiusmodi studia noverint aptiores atque propensiores,
ad hoc Nostrum Institutum Orientale mittere erudiendos ne
negligant, liceat, Venerabiles Fratres, in mentem vobis revocare
quae fusius Litteris Encyclicis Mortalium animos nuper dissminais. Quis enim iam possit ignorare quam frequentes misceantur sermones de certa quadam unitate, a mente Christi;
Ecclesiae Conditoris, prorsus aliena, christianos inter omnes procuranda? vel cui non sunt auditae disceptationes quae in plurimis
Europae praesertim et Americae partibus passim exagitantur,
eaeque gravissimi momenti, cum de Orientalium coetibus vel cum
Romana Ecclesia consentientibus vel ab eadem etiamnum dissidentibus inquiritur? At vero, si nostrorum Seminariorum alumni,
284
Commentarium
Officiale
quod certe laetandum, qua sunt de Novatorum erroribus toto

studiorum curriculo doctrina imbuti, facile
quidem illorum
argumentationes captiosas et discernunt et dissolvunt; verum

iidem, plerumque, non ea doctrina sunt instructi qua certam, in
quaestionibus de Orientalium rebus moribusque, ac de legitimis
eorumdem ritibus, in catholica unitate tam sancte retinendis,
sententiam ferre possint, cum gravissima id genus argumenta
peculiare quoddam idemque
accuratissimum
studium expo-
stulent.
Quare, cum nihil omnino negligendum sit quod ad optatissimam tam conspicuae dominici gregis partis unitatem cum vera
Christi Ecclesia restaurandam conferre videatur, vel ad maiorem
caritatem erga illos fovendam, qui, ritibus diversi, Eomanae Ecclesiae Christique Vicario mentibus animisque intime adhaerent,
vehementer vos, Venerabiles Fratres, obsecramus ut singuli
unum aliquem saltem e sacerdotibus vestris deligendum curetis,
qui, orientalibus disciplinis probe eruditus, easdem Seminarii
alumnis opportune tradere sit paratus. Equidem non ignoramus
Universitatum Catholicarum
esse peculiarem
quandam
de rebus orientalibus facultatem, quam vocant, instituere; cui

quidem officio, Nobis ipsis auctoribus atque adiutoribus, Parisiis, Lovanii, Insulis,
satisfieri iam coeptum esse ex animo
gratulamur: quemadmodum in nonnullis aliis theologicorum studiorum sedibus, gaudemus, ipsorum etiam rerum publicarum
moderatorum sumptibus, nec sine sacrorum Antistitum consensu
hortatuque, recens instituta fuisse orientalium huiusmodi magisteria disciplinarum. Verum, haud ita difficile sit in singulis
theologicis Seminariis unum aliquem haberi doctorem, qui una
cum disciplina vel historica vel liturgica vel iuris canonici, nonnulla de rebus orientalibus saltem elementa tradere valeat. Atque
ita alumnorum mentibus animisque ad Orientalium doctrinas
ritusque conversis, non tenue emolumentum capiatur necesse
est; neque id solum in Orientalium commodum, at ipsorum
alumnorum, quos par est et uberiorem exinde catholicae theologiae latinaeque disciplinae cognitionem haurire et vehementiorem erga veram Christi Sponsam amorem animis concipere, cuius
Acta Pii PP. XI
miram pulchritudinem, et in ipsa rituum varietate unitatem,

splendidiore quodam modo effulgentem conspexerint.
Cum autem omnia eiusmodi commoda, quae in rem christianam ab ea, quam descripsimus, iuniorum institutione proficiscerentur, animo reputavissemus,
Nostri muneris
esse duximus
nullis unquam parcere laboribus ut Orientalis Instituti a Nobis

confirmati vitam, non modo tutissimam, sed etiam, quoad fieri
posset, novis in dies incrementis florentissimam praestaremus.
Quare cum primum Nobis licuit, propriam illi sedem ad S. Mariae Maioris in Exquiliis
attributam
voluimus, eam inprimis
pecuniae vim in Antoniana domo redimenda novoque muneri

aptanda collocantes, quae ex liberalitate munifici Antistitis, vita
haud ita pridem functi, et pii cuiusdam viri e Foederatis Americae Civitatibus Nobis ob venerat : quibus propterea amplissimam
caelestium praemiorum remunerationem cupimus ac precamur.
Neque illud silentio praetereundum, quod ex Hispania Nobis suppeditatum est unde ampliorem atque honestiorem in nova ipsius
Instituti sede bibliothecam adornaremus. Qua liberalitate in exemplum dilaudata, cum ex usu experientiaque tot annorum, quos in
Bibliothecis Ambrosiana et Vaticana regendis traduximus, optime
percipiamus quanti momenti sit novam hanc bibliothecam instrumentis exornare quibus cum doctores tum alumni commode orientalium rerum notitias quasi ex quibusdam, abditis iis quidem ignotisque interdum, verum ditissimis venis haurire et in publicam
utilitatem possint derivare, Nos, nullis perterriti difficultatibus,
quas nec paucas nec leves futuras praesentimus, toti erimus in iis
omnibus, quae Orientis regiones, mores, linguas, ritus attingant,
comparandis; gratissimi si qui, pro sua erga Christi Vicarium pietate, tantae rei conficiendae, sive stipe conferenda, sive libris, codicibus, tabulis, aliisque id genus Orientis christiani monumentis
vestigiisque suppeditandis, opem auxiliumque Nobis pro viribus
contulerint.
Atque exinde confidimus futurum, ut nationes orientales, cum

tot maiorum suorum pietatis, doctrinae, artium, luculentissima
monumenta suis -ipsae oculis conspexerint, re ipsa edoceantur
quanto in honore vera, perennis, legitima orthodoxia a Eomana
286
Ecclesia habeatur, quantaque religione conservetur, defendatur,

propagetur. Quibus omnibus tamquam validissimis argumentis,
ut sperare aequum est, perculsi, maxime si mutuo studiorum commercio caritatis christianae momentum accesserit, quidni Orientalium plerique, avitas repetendo glorias praeiudicatasque opiniones deponendo, ad optatissimam gestiant redire unitatem, quae
non manca quadam, sed - ut genuinos Christi cultores decet in
uno ovili sub uno Pastore consolandos - integra atque aperta
fidei professione fulciatur?
. Quae laetissima dies ut tandem orbi christiano affulgeat, desideriis effusisque a Deo precibus postulamus. Interea iuverit fortasse, Venerabiles Fratres, vel breviter indicare qua ratione in
praesenti Institutum Nostrum Orientale industriam laboremque
suum, Nobiscum conspirando, tanto exsequendo operi adhibeat.
Duo
enim sunt genera studiorum quibus doctorum navitas
absolvitur; alterum quod inter domesticos cancellos^ veluti continetur, alterum quod in publicum prodit, editis Orientis christiani
documentis, aut inexploratis adhuc aut temporum iniuria oblitteratis.
Iamvero, in ipsa iuniorum institutione praeter dogmaticam
dissidentium theologiam,
Patrum
orientalium explanationem,
rerumque item omnium quae sive ad orientalia studia ratione

et via aggredienda sive ad historiam, liturgiam, archaeologiam
ceterasque sacras disciplinas, variasque earum nationum linguas, pertinent, illud prae ceteris libentissime commemoramus,
byzantinis institutionibus islmicas etiam - quod in romanis Athenaeis ad haec usque tempora-fuerat forte inauditum-Nos tandem
adiicere potuisse. Quae enim fuit divinae Providentiae bonitas
singularis, huiusce disciplinae sane perutilis tradendae virum
praefecimus, qui natione Turca ortus, post diuturna studia, divino Numine adspirante, catholicam religionem professus ac
sacerdotali dignitate auctus, aptissimus visus est qui alumnos,
quotquot apud suos populares sacro ministerio erunt perfuncturi,
rationem doceat, qua sive cum rudioribus hominibus sive cum
viris exquisitiore doctrina expolitis, unius individuique Dei legisque evangelicae causa feliciter sit agenda.
Acta Pii PP. XI
287
Nec minoris momenti sunt ad catholicum nomen propagandum legitimamque unitatem inter christifideles procurandam
quae Instituti Orientalis opera atque industria in publicum
evulgantur. Quae enim volumina. Orientalia Christiana inscripta' - pleraque quidem ab ipsis Instituti doctoribus, nonnulla
ab aliis quoque rerum orientalium peritissimus viris, eiusdem
consilio Instituti elucubrata - iam paucis hisce annis sunt edita,
ea vel explanant quae huius illiusve gentis veteres hodiernasve
conditiones, nostratibus plerumque ignotas, attingunt; vel religiosam Orientis historiam, ex abolitis hucusque documentis expressam, nova -luce collustrant. Eadem praeterea cum orientalium monachorum et ipsorum Patriarcharum cum hac Apostolica Sede necessitudines enarrent Romanorumque Pontificum
sollicitudinem in eorum iuribus bonisque tutandis; tum theologicas dissidentium sententias de Sacramentis deque ipsa Ecclesia
cum catholica veritate conferunt et componunt; tum etiam orientales codices illustrant et declarant. Denique, ne enumerando
longius progrediamur, nihil est quod ad sacras disciplinas spectet, aut aliquam cum Orientalium cultu cognationem prae se
ferat - qualia, exempli causa, sunt graeca vestigia in Italia
inferiore asservata - quod diligentissimis eorum virorum studiis
alienum videatur.
Quae cum ita sint, cuius animus tantam laborum molem, in
Orientalium commodum potissimum susceptorum, contemplata,
firmissima spe non erigatur, fore ut benignissimus hominum
Redemptor Christus Iesus, tot hominum lugendum casum miseratus, longe a recto tramite dudum aberrantium, Nostrasque
inceptis obsecundans, oves tandem suas in unum ovile ab uno
Pastore moderandas reducat? Praesertim cum apud illos populos
tanta divinae Revelationis pars religiosissime asservata sit; et sincerum Christi Domini obsequium et in eius Matrem intemeratam
amor pietasque singularis, et ipsorum Sacramentorum usus vigeat.
Quare, cum ad opus humanae Reparationis perficiendum Deus,
pro sua benignitate, hominibus, sacerdotibus praesertim, administris uti statuerit, quid restat, Venerabiles Fratres, nisi ut
vos iterato, quam possumus vehementissime, compellemus atque
288
Commentarium
Officiale
obsecramus ut una Nobiscum, non modo mentibus " animisque

consentiatis, sed etiam operam vestram et laborem conferatis
quo citius dies illucescat optatissimus, quo Graecorum, Slavorum, Eumenorum aliarumque orientalium nationum non paucos
solum, sed plerosque filios hucusque disiunctas ad pristinam cum
Emana Ecclesia consuetudinem restituta s salutabimus? Meditantibus autem Nobis quae tantae
laetitiae maturandae, Deo
iuvante, inceperimus simusque perfecturi, videmur cum illo Nos

patrefamilias posse comparari quem Christus Dominus ad coenam invitat o s rogantem inducit ut venirent: quia iam parata
sunt omnia (Luc. X I V , 17). Quae verba in nostram rem derivantes, vehementer vos, Venerabiles Fratres, cum universos tum
singulos cohortamur, ut. orientalium rerum studia omni ope
provehentes, Nobiscum animi vires ad tantum perficiendum opus
intendatis. Atque ita, omnibus demum optatissimae unitatis impedimentis amotis, Beata Virgine Deipara Immaculata sanctissimisque illis Orientis atque Occidentis Patribus Doctoribusque
auspicibus, fratres filiosque tamdiu a nobis dissidentes reduces
aliquando in domum paternam complectamur, ea caritate arctissime coniunctos, quae veritate plenaque christianae legis professione tamquam solidissimo fundamento innitatur.
Quibus ut Nostris inceptis felicissimus arrideat exitus eventusque, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, Venerabiles Fratres et gregi vestris
curis concredito apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Septembris, in festo Nativitatis B. M. V., anno MDCCCCXXVIII,
PIUS PP. X I
289
Acta Pii PP. XI
EPISTOLAE
I
'
- ' -
AD S. P. IOANNEM M. CHABERT, SOCIETATIS LUGDUNENSIS MISSIONIBUS AFRICAE PROVEHENDIS GENERALEM MODERATOREM: DE LAUDIBUS MISSIONALIUM VIRORUM MELCHIORIS MARION DE BRSILLAC ET AUGUSTINI PLANQUE, SODALITATIS CONDITORUM.
PIUS PP. X I
Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. Memoriam proxime apud vos celebratum iri clarissimorum virorum Melchioris Marion
de Brasiliae et Augustini Planque, quod alterius, vestri quidem legiferi
patris, exuviae Lugdunum ex Africa translatae sint, alterius autem, qui
operam tam impensam in societate ista augenda navavit, centesimus sit
dudum expletus natalis dies, libenti plane animo Nos didicimus. Siquidem
utrumque de religiosa civilique re optime admodum meruisse liquet. Postquam enim ardens ille Evangelii praeco, Marion de Brasiliae, multa quidem
atque egregia gesserai, donec praesertim, episcopatus honore deinde auctus,
vicariatum rexit Coimbaturensem, consilio plane obsequens Apostolicae
Sedis, h o c pacto Societatem vestram constituit ut in aliquam unam ex
inexploratis tum Africae regionibus christianum nomen inferret. A t q u e
mirum est quantam gratiarum ubertatem suo
missionalium familiae
ipsius
immaturo obitu is
recens conditae a remuneratore D e o conciliant.
Etenim cum, vicariatum Sierrae Leonis moderandum vix suscipiens, pestilentia una cum sociis occubuisset, Augustinus Planque, animose vestigia
eius premens, nimium quantum contulit ad societatis vestrae incrementum.
H o c auctore, non m o d o , fecunditate quadam caelesti, missionales alumni
et alumnae deinceps in immensum crevere, sed etiam alii Africae vicariatus eorum studio commissi sunt, quos inter vicariatus de D a h o m e y , regio
ob incolarum immanitatem periculosissima, quam quidem ad christianam
legem traducere, Pater legifer imprimis optaverat. Merito igitur Augustinus Planque apud vos alter Societatis conditor habetur, ideoque dignissimus quem una cum Melchiore Marion de Brasiliae sollemniter vos Lugduni,
iu ipsa scilicet Societatis sede, commemoratis. Quapropter sunlite animos
ex hac recordatione quotquot estis instituti istius sodales; illud saepissime
considerantes nihil esse sanctius in terris neve praestabilius quam Christi
regnum, animarum salutem procurando, longe lateque amplificare. N o s
vero id ominantes ut, auspice Virgine Matre, vastissimus sollertiae vestrae
290
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

________
_ ___________ ________
campus laetis fructibus cotidie magis abundet et opportuna auxilia a D e o

precati, in b o n u m auspicium itemque in paternae benevolentiae Nostrae
signum, tibi, dilecte fili, iisque omnibus qui ad Societatem pertinent, apostolicam benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Martii anno
MDCCCCXXVIH, Pontificatus Nostri septinio.
PIUS PP. X I
II
A D E M U M P . D . A L B X I U M , T I T . S . CALLISTI S . R . E . P R E S B . C A R D . A S C A L E S I ,
ARCHIEPISCOPUM N E A P O L I T A N U M : D E C O N V E N T U CATECHISTICO I N CAMPANA REGIONE CELEBRANDO.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Cum tam
multi feliciter hac aetate per catholicum o r b e _ conventus agantur omne
genus ut quae ad religionem pertinent, consociatis bonorum viribus, incrementa capiant, tum libentes Nos abs te didicimus congressum propediem
celebratum iri in ista honoris tui sede amplissima, h o c quidem pacto ut
Episcopi ex Campana Regione, una simul c u m clero lectisque de populo
viris, catechismi studium impensius provehere, collatis consiliis, dlibrent. Sanctum profecto, i m m o necessarium est aetern aram rerum cognitionem in dies latius pervulgare. Eequid enim magis a.d animarum salutem atque, ad cultiorem vitae usum conducere potest quam, christiana
sapientia, qua quidem omnia in Salvatore D e o instaurata sunt quaeque,
veritatis et iustitiae principia tuendo, ad prosperitatem veri nominis fideles populos evehit? Ac recte vos id praecipue in variis coetibus illustrabitis, oportere scilicet non m o d o pueros sed etiam adultos catechismo imbui: incredibili enim est, in praesens maxime, in ipsis omnis ordinis et
aetatis fidelibus christianae doctrinae ignorantia. Itaque cum de re agatur
momenti tam gravis, omnes admodum, tum clerici tum laici, ut hortatur
Tridentina Synodus, catechismum vulgare debent, ne, in tanto omnium
rerum studio atque investigatione, una religionis scientia, quae est omnium
prestantissima, negligatur. Quod autem scribis, dilecte fili Noster, valde
istic in exspectatione conventus commoveri omnium animos ac sollemnia
sacra indici ut optati percipiantur fructus, laetamur equidem valdeque
actuosam laudamus sollertiam eorum omnium qui rei apparandae dant
, Acta Pii PP. XI
29
operam. Interea, id fore confisi ut clerus populusque, sacrorum Antistitum curis respondens, quae ab ipsis scita fuerint in usum diligenter deducant, in divinorum munerum auspicium itemque in paternae benevolentiae
Nostrae signum, apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili Noster, singulis Campaniae Episcopis iisque omnibus qui coetibus intererunt effuso
animo impertimus.
D a t u m R o m a e apud S. Petrum, die x mensis Aprilis anno MDCCCCXXVIII,
PIUS PP. X I
in
A D E M U M P . D . D I O N Y S I U M T I T . SS. N E R E I E T A C H I L L E I S . R . E . P R E S B . C A R D I N A L E M D O U G H E R T Y ARCHIEPISCOPUM P H I L A D E L P H I E N S E M , X X V E P I SCOPATUS A N N U M E X P L E T U R U M .
PIUS PP. X I
Dilecte fili noster, salutem et apostolicam benedictionem. Equidem
nihil magis optamus quam ut eos viros merita honestenus laude qui praeclara sane sollertia studioque in sacris obeundis muneribus enituerint:
quos inter cum te ipsum esse "existimemus, idcirco iucunde sane accepimus
annum m o x feliciter expletum iri quintum et vicesimum ex quo tu episcopali honore auctus es. Etenim in quattuor dioecesibus, quas deinceps
regendas suscepisti, praecellenti quidem virtutum exemplo magis quam
auctoritate tuo clero populoque praeire solitus es; cumque magna praestes
animi fortitudine in difficultatibus evincendas, in refellencus erroribus, in
usque omnibus excitandis quae ad rehgionis incrementa pertineant, verissime dici potest optimi te semper pastoris partes obiisse. Sed quod praecipue laudi tuae ducitur, singularis illa tua est erga Christi Vicarium voluntas propensissima, qua non m o d o pontificiis normis parere, quod quidem
sollemne est officium sacrorum Antistitum, sed etiam optata eiusdem tanh
quam iussa sacra habere consuevisti. Itaque fit ut summae tibi semper sit
curae Pastorum Principi o p e m ferre, caritatem istius gentis actuosissimam
fovendo ad christianum nomen propagandum, ad calamitates populorum
leniendas, ad Apostolicam Sedem in necessitatibus opportune iuvandam.
Neque iu tam multiplici operum varietate studium omittis rite adulescentem clerum instituendi ut is, a pietate et a doctrina omni numero instructus,
par sit temporibus-praeclaro que suo munere dignus. Quod quidem studium
292
illud quoque in praesens testatur Seminarium Parvum, abs te recens conditum; laetoque sane animo comperimus magnificentissimum h o c aedificium
a Delegato Nostro apostolico die ipso dedicatum iri quo tu faustum episcopatus tui eventum celebrabis. Nos vero, tam immnso terrarum marisque
spatio disiuncti, spiritu quidem huiusmodi celebrationi aderimus, cum
ipse, tuorum corona stipatus, precibus fervidisque votis te prosequentiunl,
publice sollemnissimoque ritu sacris operaberis. A t q u e ad omnia haec v o t a
Nostra etiam perlibenter addimus, id nominatim a D e o implorantes ut te,
animi quidem; corporisque viribus valentem, quam diutissime servet novasque tibi in dies meritorum accessiones largiatur. Interea, ad laetabilis
rei splendorem fructuique augendum, tibi damus ut benedictionem nomine Nostro adstantibus impertas, plenam eisdem admissorum veniam
proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium autem
donorum praenuntia peculiarisque benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte fili Noster, et clero populoque vigilantiae tuae credito, amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum,
die
xn mensis Maii anno
MDOCCOXxviii, Pontificatus Nostri septimo.

..,
PIUS PP. XI
i '
"
1
IV
AD EMUM P. D. ANDREAM TIT. S. LAURENTII IN DAMASO PRESB. CARD.
FRHWIRTH S. R. E. CANCELLARIUM, OB NATALEM SEXAGESIMUM SACER-.
D OTII EIUS.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Singulares quidem grates Nos tecum D e o agimus, quod benigne non m o d o tuae
vitae cursum adeo produxit ut m o x , in festo nempe Apostolorum Principum, natalem sacerdotii tui sexagesimum celebraturus sis, sed etiam virtutem tuam ita iuvit, ut, tam diuturno annorum spatio, multa sane atque
praeclara gesseris ad Ecclesiae sanctae utilitatem. Etenim, cum adulescens
inclytum Praedicatorum Ordinem amplexus esses, sacris deinde initiatus,
tantopere pietatis, doctrinae disciplinaeque regularis studio in exemplum
praefulsisti ut variis deinceps praecipuisque provinciae tuae muneribus
magna cum laude fructuque perfunctus sis. Praeterea, peculiari quodam
consilii d o n o praeditus negotiorumque dexteritate, cum ex omni civium
ordine viris consiharius fueris, tum rem catholicam in sociali campo pro-
Acta Pii PP. XI
293
vehendani difficultatesque omne genus in Dominicianae familiae b o n u m

solvendas curavisti. Ac praeclara exstant sollertiae tuae monumenta:
sacra aedes scilicet S. Nicolai, munifice abs te Frisaci instaurata, et. duae
religiosae domus, altera tuis sodalibus, altera vero Dominicianis sororibus
exstructae. Sed tum clarius tua virtus eluxit cum Magister generalis in
Lugdunensi capitulo renuntiatus es. Namque, ut nonnulla tantum attingamus, magnae tibi curae fuit praecipua Italiae coenobia invisere, sanctimoniam et studia in Ordine universo, provehere, curare denique ut qui
o h m in Ordine insigni virtutum omnium laude floruerunt, eis Beatorum
Sanctorunive honores decernerentur. N e c minus, suavissimis ad rem datis
-litteris, tuos inter praedicationem divini verbi promovere, eos ipsos ad
virtutis apicem hortari et sodales e Gallia, tot aerumnis oppressos, quoquo
pacto solari studuisti. Praeterire autem nolumus auctorem te quidem fuisse
ut Acta Capitulorum Generalium itemque Analecta Ordinis Praedicatorum
proferrentur in lucem, ac bibliotheca privata in usum editorum operum
S. Thomae constitueretur. Haud igitur mirari licet si tam egregiis animi
ornamentis tantaque alacritate praecellens, ipse deinde a Christi Vicario
electus sis qui Nuntii Apostolici munus in Bavaria gereres ac tandem in
amplissimum Purpuratorum Patrum collegium cooptareris. Ex his manifesto patet quantum tibi providentissimus Deus faverit; qui enim adulescens, ob valetudinis infirmitatem, v i x potueras religiosam vitam ferre,
nunc non m o d o provecta aetate flores, sed etiam cotidiano labori vacare
non desinis; ut illud Psalmistae de te verissime dici queat: plantatus... a
pueritia in domo Domini, flores in atriis domus Dei nostri et adhuc in senecta
uberi .multiplicantur opera tua et bene patiens inventus es. Macte animo
igitur, dilecte fili Noster, ac fruare, tuis omnibus p r u d e n t i b u s , eventus
tam fausti laetitia. Nos autem qui te, uti nosti, habemus carissimum, c o m munibus omnium votis id Nostrum imprimis addimus, ut diutius te Deus
bene valentem sospitare velit et quasi in terris praecipere futurae gaudia
remunerationis. Interea, quo augustior laetabilis rei celebratio fiat, itemque in fructum cedat animarum, libentes tibi damus ut sollemni die, re
sacra peracta, adstantibus nomine Nostro benedicas, plenam admissorum
yeniam eisdem proponens, usitatis videlicet Ecclesiae condicionibus lucrandam. A t q u e caelestium praenuntia munerum peculiarisque benevolentiae
Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte fili Noster,
effuso animo impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in Nativitate S. Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. X I
ACTA, vol. X X . a. 9. - 10-9-9.3.
20
_94
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
A D R E . P P . D D . E R N E S T U M M . P I O V E L L A , ARCHIEPISCOPUM C A L A R I T A N U M ,
CLETUM
CASSANI, ARCHIEPISCOPUM
TURRITANUM, GEORGIUM
DEL
RIO
ARCHIEPISCOPUM A R B O R E S E M CETEROSQUE EPISCOPOS S A R D I N I A E : A D

L I T T E R A S R E S P O N D E T E COMMUNI C O N V E N T U D A T A S .
PIUS PP. X I
. Venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. Cum in
Seminario Maiore, quod clericis e tota insula ad sacras disciplinas instituendis exstrui apud Kularim iussimus canoniceque ereximus, ad episcopales
coetus paulo ante habendos sedem invenissetis p e r c o m m o d a m , litteras
inde observantiae plenas ad N o s communiter dedistis, non m o d o ut - suadente ipso conspectu usuque aedium - M e allato dioecesibus vestris beneficio gratias Nobis iterum iterumque ageretis, sed etiam de rebus in eo
conventu actis i | o s presse breviterque edoceretis. Placet quidem vobis
rescribere, ut utrumque officium gratulando probemus: alterum, quia ex.
gratae vestrae testificatione voluntatis sumimus unde providentis Dei
benignitatem denuo laudemus, qui dedit ut tale Sardiniae Ecclesiis beneficium conferrenlus; alterum, quia communi omnium Patri fieri non potest
quin accidat periucundum quicquid sui in episcopatu fratres in gregis salutem reique catholicae incrementum suscipiunt ac perficiunt. Laetamur
enim, saluberrima vos consilia, quaesitis ante per spiritualem aliquot dierum secessum divinae sapientiae luminibus, disceptando iniisse: scilicet
quo pacto iuventutem ad pietatem vitaeque sanctimoniam conformetis,
morumque integritatem in populo tueamini; quid vobis experiundum, ut
illi, quae, quasi quaedam contagio, tam late diffunditur, muliebris cultus
procacitati obsistatis; quibus praeterea artibus in actione catholica apud
v o s provehenda elaboretis. Quae vero de domorum paroecialium, quae
sumptu Nostro exaedificatae sunt, incolumitate tuenda, quae de non promiscuo earum usu decrevistis, scitote ea Nobis perplacuisse. I a m nihil
reliquum, nisi ut consilia, quae communi consensu cepistis, ad effectum
sollerter naviterque deducatis: quod ut facilius eveniat, adiuvet apostolica
benedictio, quam, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, vobis, venerabiles fratres, et clero ac populo cuiusque
vestrum universo peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti anno
MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. XI
Acta Pii PP. XI
_95
VI
AD EMUM P. D. IOSEPHUM ERNESTUM TIT. S. M. IN ARACAELI S. R. E. PRESB.
CARD. VAN ROEY, ARCHIEPISCOPUM MECHLINIENSIUM, DE CONVENTU CONSOCIATIONIS IUVENILIS PRO ACTIONE CATHOLICA, ANTUERPIAE HABENDO.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. - Cum ex
epistula a Nobis data ad Praesidem conventus, q u e m , catholica Belgicae
iuventus superiore anno Leodii habuit, iuvenes Belgae linguae flandrensis
comperissent probeque intellexissent quid Nos de coniunctione animorum
instauranda in rei catholicae incrementum optaremus, magna equidem cum
iucunditate vidimus, perlibentes eos frequentissimosque in Consociationem
ingredi properasse a te, dilecte fili Noster, haud ita pridem optimo consilio
conditam, in qua sibi liceret, sepositis causis animum avocantibus ac discidia foventibus, Actioni catholicae dedere se totos. At multo hodie magis
idcirco delectamur, quia, quae, brevi h o c temporis intervallo, iecisti semina,
ea in iuvenes tam bene dispositos animatosque cecidere, ut uberes sane
fructus, exspectatione citius, ediderint. Consociatio enim ista, Jongverbond
voor KatholieJce cJctie vulgo nuncupata, cuius propria ex Lege perspecta
illa tua, dilecte fili Noster, sapientia ac pastoralis sollicitudo alte eminet,
paucis tantummodo ab ortu suo mensibus elapsis, in eo est ut Antuerpiam in urbem vetustate, portus pulchritudine et mercaturae copia mirabilem conveniat, eamque de se spem c o m m o v e t , fore ut primo isti conventui,
ob frequentiam studiosamque coeuntium iuvenum voluntatem, laetissimos
exitus arrideat. Qui quidem carissimorum Nobis iuvenum conventus, quam
frugifer futurus sit ita animo prospicimus, ut, in tantis quibus angimur
aerumnis, quod tale Nobis solacium comparare velit, D e o benignissimo
grati admodum simus: ex:Nostro autem gaudio quae quantaque vos omnes
Belgarum Episcopos iam nunc delectatio afficiat, sitque deinceps cumulatura, facile coniicimus. Carissimorum Nobis iuvenum, inquimus: quibus
summopere gratulamur, quod in Pastoribus suis ipsos ad sancta causae
catholicae certamina appellantibus Iesu
Christi Vicarium
divinumque
Ecclesiae Conditorem appellantem sic agnovere, ut generositate parre

nobihssima properarint. Quamquam nihil profecto erat, quod Nobis polliceri non possemus ab dilectis Elandriae catholicae filiis, qui quam acriter
fidem avitamque religionem retineant, quam reverenti Nos et Apostolicam
Sedem studio prosequantur, quam arcte constanterque cum Praesulibus
suis cohaereant, habemus exploratissimum. Est igitur, quare multiplices
maximaeque obveniant Ecclesiis vestris utilitates ex animosa ista iuvenum
296
Commentarium
Officiale
cohorte, qui veteranis actionis Catholicae militibus veluti succrescunt

in praesens atque adiiciuntur: Actionis scilicet illius, quam inde ab inito
Pontificatu, ut continenter in oculis tulimus., sic numquam commendare
desivimus. Quo in genere utinam iuvenes Antuerpianl coituri habeant sibi
persuasum, singulari prorsus Dei gratia se ad eiusmodi munus vocari ac
deligi, quod a sacerdotali munere haud longius abest, cum Actio Catholica
nihil demum sit aliud, nisi christifidelium apostolatus, qui, ducibus Episcopis, adiutricem Ecclesiae operam praestat et pastorale eius ministerium
quodammodo complet. Quoniam vero, quotquot Actionem Catholicam participant ac provehunt, hoc, nisi orando, laborando, se ipsos devovendo, non
faciunt, liquido patet, eos uno illo dumtaxat studio duci ac ferri - quo quidem studio nullum nobilius reperias - parandi D o m i n o aditus in hominum
animos et dominici regni cotidie latius proferendi, scilicet, ut uno verbo
dicamus, instaurandi omnia rr Christo!. Verumtamen ii ipsi meminerint
oportet, actionem suam non tam maneant ac debilem quam omnino sterilem fore, nisi, quemadmodum decet apostolicos civos, caritate in fratres
ac proximos, nullo discrimine, inflammentur atque ardeant. Quae quidem
caritatis flamma - cum eas, quae aliis cum aliis ex ingenii, officiorum, stirpis
morumque varietate intercedant, asperitates mulcere ac temperare, difficultates auferre una possit - nonne item poterit sternere sensim ac gradatim viam quaestionibus vel gravissimis, ad aequitatis iustitiaeque leges,
ad catholica principia, dirimendis, quae ad Civitatis societatisve humanae
1
b o n u m pertineant ? Interea non dubitamus, quin iuvenes
Flandrenses,
Consociationis, quam memoravimus, sodales, communem Nostram ac v e stram, adeoque Ecclesiae Dei, spem exspectationem que expleant omnem;
ac non explere non possunt, si, liberis vacuisque ab omni alia sollicitudine
animis, apostolatum suscipiant ad quem a D o m i n o vocantur, et nullo non
tempore Apostolicae Sedi, Episcopis suis eorumve delegatis obedientiam
pietatem que, filiis studiosissimis dignam, exhibeant. Bene igitur veniat prima
ista iuventutis e Flandria congressio, quam cupimus optamusque ut satis
multae - alia ex alia fructuosior - sequantur, quibus ipsemet, dilecte fili
Noster, quam
diutissime sospes, praesideas. Atque ut inceptum recte
utiliterque procedat, adiuvet apostolica benedictio,
quam, caelestium
munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte

fili Noster, venerabilibus fratribus Belgarum Episcopis et iis universis, qui
Antuerpiam ad coetus celebrandos convenient, peramanter impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti, in festo
Assumptionis B . Mariae Virginis, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri
septimo.
PIUS PP. X I
Acta Benedicti XV, P. M.
297
ACTA BENEDICTI XV, P. M.

CONSTITUTIO APOSTOLICA *
GUATIMALENSIS
DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS NOVAE DIOECESIS ALTENSIS ET VICARIATUS APOSTOLICI DE VERAPAZ ET PETEN.
BENEDICTUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Suprema, quam gerimus, Dominici gregis cura onus Nobis imponit

ovium regimen eo m o d o inter singulos dividendi pastores, id est Episcopos
aliosque locorum Ordinarios, ut ecclesiastica orbis catholici distributio
variis temporum rerumque necessitatibus apte respondeat. Quum itaque
Guatimalensis archidioecesis et incolarum frequentia animarum numerum
excedat, quem uni Antistiti committi potest, et territorii extensione latissime pateat, iamdiu ab hac Apostolica Sede expostulatur)! fuit, ut archidioecesis ipsa in partes divideretur et novae erigerentur dioeceses. N o s
autem, omnibus sedulo attenteque perpensis, ac probe, intelligentes ex
aucto pastorum numero spirituali Dominici gregis bono satius c o m m o dius que consultum iri, ad dismembrationem eiusdem archidioecesis, quae
m o d o suo pastore destituta est, deveniendum esse duximus. Quare, praehabitis ad rem necessariis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel
sua interesse praesumant consensu, Apostolicae potestatis plenitudine,
quae sequuntur statuimus:
In primis universum territorium ad hanc Guatimalensem archidioecesim pertinens in tres partes dividimus: in quarum prima, quae complectitur provincias civiles vulgo Guatemala, Amatitln, Escuintla, GMmaltenango,
Sacatepquez,
Mazatenango,
Suchitepequez,
Santa
Rosa,
Jalapa,
Jutiapa,
Chiquimula, Zaeapa et Izabal ipsam archidioecesim Guatimalensem circum -
* Publicata die 3 Augusti currentis anni 1928.
Commentarium
Officiale
scribimus et coaretamus, eidem servatis iuribus, privilegiis ac honoribus,

quibus usque adhuc usa est.
In parte vero occidentali Los Altos nuncupata, quae complectitur provincias civiles vulgo Quezaltenango, San Mareos, ILuhuetenango, Totonicapam, Quiche, Solla, n o v a m dioecesim Altensem nuncupandam, erigimus
ereetamque declaramus.
In parte denique septentrionali, quae constat ex provinciis civilibus
Alta Verapaz, Baja Verapaz et Peten, vicariatum apostolicum, de Verapaz et Peten appellandum, pariter erigimus.
Novae dioecesis Altensis sedem et cathedram episcopalem constituimus
in urbe vulgo Quezaltenango nuncupata atque ibi exstantem ecclesiam paroecialem principem, sub eadem invocatione eodemque titulo, ad cathedralis
honorem et gradum evehimus, parochialitatis iure sarto tectoque eidem
servato; atque ipsi ecclesiae, eiusque pr->p tempore Episcopis tribuimus
honores, gratias, privilegia aliaque iura, quibus ceterae cathedrales ecclesiae earumque Antistites iure communi, vel legitima consuetudine, fruuntur et gaudent. Quod vero attinet ad huius cathedralis ecclesiae regimen
et administrationem, ad institutionem Capituli, seu Consultorum collegii
et Seminarii dioecesani, ad ipsius Episcopi potestatem, auctoritatem, attributiones, officia et iura, ad Vicarii capitularis, seu ad dioecesis.sede vacante Administratoris electionem, ad clericorum ac fidelium iura et onera,
aliaque id genus, servanda iubemus quae hac in re sacri canones statuunt
et praescribunt. Ut autem huius dioecesis Praesul tum suae dignitatis
decori, tum cleri sustentationi aliisque necessitatibus consulat, in dotem
eiusdem cathedralis Ecclesiae constituimus omnes reditus, qui proveniunt
ex iure cathedratico, ex suetis taxis circa Sacramentorum administrationem
et ex voluntariis oblationibus fidelium. Spem praeterea fovemus, fideles,
in quorum b o n u m n o v a dioecesis erecta est, proprio Episcopo, ipsa civili
auctoritate praeeunte, necessaria subsidia suppeditaturos.
Insuper decernimus ut tum dioecesis Altensis, tum vicariatus apostolicus de Verapaz et Peten suffraganei sint metropolitanae Ecclesiae Guatimalensis, in omnibus ad tramitem iuris communis. Vicariatum vero, prout
de iure ac de more, iurisdictioni subiicimus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide.
Ad consulendum autem rectae administrationi novae dioecesis et vicariatus apostolici, mandamus ut omnia documenta et acta, n o v a m dioecesim et vicariatum eorumque clericos ac fideles respicientia, ubi primum
fieri poterit, a cancellaria Curiae Guatimalensis respective tradantur Curiae
novae dioecesis Altensis et vicariatus apostolici de Verapaz et Petn, ut ibi
religiose serventur. Iubemus denique ut, sicut a ceteris Americae Latinae
Acta Benedicti XV, P.
299
M.
dioecesibus, ita etiam ab Alterisi duo saltem delecti iuvenes in Collegium

P i u m Latinum AmericanumTde Urbe non intermissa vice mittantur, eiusd e m dioecesis sumptibus alendi. Quo vero stabilius et horum clericorum
sustentationi et ipsius Collegii Pii Latini Americam dotationi consulatur,
curet novae dioecesis Episcopus ut tot conferantur bona quot requiruntur,
ut ex eorum reditibus duo alumni, aut m o d o saltem unus, sustentari possint.
Quousque vero haec nova Altensis dioecesis de proprio Pastore provideatur
eiusdem regimen venerabili fratri Iosepho Candido
Pinol y Batres, Episcopo
titulari Phaselitensi, tamquam Administratori Apostolico, committimus

cum facultatibus et iuribus huic muneri pertinentibus.
Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam si quilibet, quorum interest, vel sua interesse praesumant auditi non fuerint ac
praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, aut obreptionis,
vel nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari
posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas
et eirtanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, irritum prorsus et inane
esse et fore volumus et decernimus.
Eebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda
deputanlus venerabilem fratrem Ioannem Marenco, Archiepiscopum titularem Edessenum, in America Centrali Internuntium Apostolicum, eidem
tribuentes necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad
effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra
sex menses, a praesentibus Litteris datis computandos, authenticum exemplar exsecutionis peractae mittendi.
Mandamus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius in
ecclesiastica dignitate, vel officio, constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Nostris Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent.
N o n obstantibus, quatenus opus sit, reguhs in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibus que Conciliis editis, specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini ergo has Litteras Nostras dismembra-
300
tionis, erectionis, decreti, mandati, derogationis et voluntatis infringere, vel

eisdem contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, h o c attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli
Apostolorum eius se noverit incursurum.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo primo, die vigesima septima mensis Iulii, Pontificatus
Nostri anno septimo.
8 C . C A E D . D B L A I , E p , Sabinen, et Mandelen.,
S. C. Consistorialis Secretarius.
Ludovicus
(L. *
Beg. in
NB. -
Schller,
Leopoldus Capitani, Subst. Reg. ex spec. deleg.

I
P.).
Cane.
O. C A R D . C A G I A N O ,
Ap.,
vol. XXIV, n. 1.
In subscriptione
Const. Apost.
pag. 216, loco eius quod est
Carolus,
Card. Perosi, S. C. Cons. Pro-Secretarius legatur G U I L E L M U S C A R D . V A N ROSSUM,

S-
C.
de
Propaganda
Fide
Praefectus.
S.
Congregatio
301
Consistorialis

i
P A T A V I N A ET OL O D I E N S I S
DISMEMBRATIONIS ET AGGREGATIONIS
DECRETUM
Quo melius animarum saluti consulatur, apprime expedit ut fideles ei
tribuantur paroeciae, ad quam facilius accedere possunt. Quum itaque
familiae pagorum Casetta, Motta, Moresolo, Zennare
(in
parte inferiori),
et S.. Dominici, ad paroeciam Civ dioecesis Patavinae hactenus pertinentens, postulassent, ut viciniori paroeciae Cahianca dioecesis Clodiensis
aggregarentur; Ssmus. Dominus Noster Pius div. P r o v . P p . XI bonum
iustumque
censuit
h o c consistoriale
oblatis precibus
decretum,
benigne annuere.
perinde ' valiturum
plumbo Litterae expeditae essent, auditis

et Capitulis
cathedralibus
Quapropter, per
ac si Apostolicae sub
consentientibusque
Ordinariis
dioecesium Patavinae et Clodiensis, ac sup-
pleto etiam quorum interest vel qui sua interesse praesumant consensu,
idem Ssmus Dominus Noster memoratos pagos fa [paroecia
dioecesi
Patavina separat ac distrahit, eosdemque
ac dioecesi
Clodiensi unit
et
paroeciae
adiungit, mutatis hac
dictarum paroeciarum
ac dioecesium, prout rationabiliter

Ad
Ssmus
Dominus
Noster
haec
deputare
omnia
autem
dignatus
est
Cahianca
de causa finibus
Domino
iudicaverint.
Civ et a
Ordinarii in
exsecutioni
mandanda
R. P. D. Dominicum
Mezzadri, Episcopum Clodiensem, cum facultatibus necessariis et opportunis, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in
ecclesiastica
dignitate
constitutum, itemque
pronuntiandi super
quavis
oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura; iniuncta eidem

obligatione intra sex menses, a subsignata die computandos, transmit-
302
tendi ad
hanc Sacram Congregationem authenticum exemplar peractae
exsecutionis. Contrariis quibusvis non obstantibus.

D a t u m E o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
23 Martii 1928.
^
C.
E.
CARD.
PEROSI,
Pio-Secretarius.
SB S.
f Fr. Raphal C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor.
n
Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia P p . XI successivis decretis

-Sacrae Congregationis Consistorialis sing-das quae sequuntur Ecclesias de
30 Iunii 1928. - Metropolitanae -Ecclesiae
de
Guatimala praefecit
R. D. Aloisium Duron, e Congregatione Missionis.

Cathedrali Ecclesiae Altensi, novae erectionis, R. D. Georgium
Garcia, parochum ecclesiae cathedralis de Guatimala.
20 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Mariamitanae, R. D. Franciscum Lisowski, Antistitem Urbanum, Rectorem Seminarii Leopolien. Latinorum, quem deputavit Auxiliarem R. P. D. Bolslai Twardowski, Archiepiscopi Leopolien. Latinorum.
Titulari episcopali Ecclesiae Zenopolitanae, R. D. Stephanum Walczykiewicz, Canonicum ad honorem Capituli cathedralis Plocensis, quem
deputavit Auxiliarem R. P. D. Adulphi Szelazek, Episcopi Luceoriensis.
3
Augusti.^Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitana,
R.
D.
Richar-
d u m D o w n e y , vice-rectorem ac professorem theologiae dogmaticae in Seminario Liverpolitano.

10 Augusti. Titulari
archiepiscopali
Ecclesiae
Phasitanae,
R.
D.
-Gulielmum Marcum Dke, parochum ecclesiae cathedralis Sancti Ioannis

Canadiensis, quem deputavit Coadiutorem cum iure futurae successionis
R. P. D. Timothei Casey, Archiepiscopi Vancouveriensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Leptitanae, R. D. Ioannem Delay,
Vicarium generalem Lugdunensis archidioeceseos, quem constituit Auxiliarem Emi P. D. Ludovici S. R. E. Card. Maurin, Archiepiscopi Lugdunensis, cum onere residentiae in oppido St-Etienne.
17 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Chicoutimiensi, R. D. Carolum
Xamarche, parochum ad S. Stanislai in civitate Marianopolitana.
S.
Congregatio
de
Propaganda
303
Fide
SACHA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
NOMINATIONES
Brevibus Apostolicis nominati sunt:
16 Maii 1928. E. P. Florentius
Minorum,
Vicarius Apostolicus de
Tessiatore, ex
Sianfu in
Ordine
Fratrum
Sinis.
E. P. Ioannes Bosa, presbyter e Societate Iesu, Vicarius Apostolicus
de
Hiroshima.
14 Iunii. E. P. Baphal (in saeculo: Angelus) Palazzi, ex Ordine

Fratrum Minorum, Coadiutor cum iure futurae successionis Vicarii Apostolici de Changsha.
16 Iunii. E. P. Odilo Fages, ex Congregatione Oblatorum S. Francisci
Salesii,
Fluminis
Coadiutor
Orange
cum
in Africa
iure
futurae
successionis Vicarii Apostolici
Meridionali.
20 Iunii. E. P. Georgius Weig, e Societate Verbi Divini., Vicarius

Apostolicus
de
Tsing
Tao.
II
DESIGNATIONES
Ad normam can. 1594 2 Codicis iuris canonici, Vicarius Apostolicus
Guineae gallicae, designavit pro appellationibus a suo tribunali Vicarium
Apostolicum Senegambiae: quam designationem Ssmus Dnus Noster referente Secretario huius Sacrae Congregationis, in audientia diei 3 Maii 1928
approbare dignatus est. Item Vicarius Apostolicus de Kirin, designavit
Vicarium Apostolicum de Mukden; et vicissim Vicarius Apostolicus de
Mukden designavit Vicarium Apostolicum de Kirin: approbante Ssmo in
audientia diei 14 Maii 1928. Praefectus autem Apostolicus de Kagoshima
ad eundem effectum designavit tribunal Curiae de Fukuoka: approbante
Ssmo in audientia diei 12 Iunii 1928.
E. P. D. Eichardus Fitzgerald, Episcopus Gibraltariensis designavit
pro appellationibus Ordinarium Melitensem; quam designationem Ssmus
Dnus Noster ratam habuit in audientia diei 5 Iulii 1928.
304
III
APPROBATIONES
Decretis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Ssmus Dominus
Noster, die 12
Februarii 1928 definitive approbare dignatus est Consti-
tutiones Sororum vulgo de Ntre-Dame des Aptres ; die 15 Februarii 1928, Constitutiones Societatis Lugdunensis Missionum ad Afros.

. SSMAE TRINITATIS, O A VAE, O. S. B. NULLIUS DIOEC.
CONFIRMATIONIS CULTUS AB IMMEMORABILI TEMPORE PRAESTITI SERVIS
BEI SLMEONI, FALCONI, MARINO, BENINCASAE, PETRO II, BALSAMO, LEONARDO ET LEONI II, ABBATIBUS CAVENSIBUS, BEATIS NUNCUPATIS.
Abbatia Ssmae Trinitatis, Ca vae, una cum suo. coenobio Congregationis

Benedictinae Cassinensis, specialibus privilegiis et exemptionibus per Litteras et diplomata summorum Pontificum et Principum ornata et ditata,,
insimul Veneranda et gloriosa exstitit et permanet
ob singulares virtutes
et praeclara merita primorum.patrum nempe Beatorum Alferii, fundatoris,

Leonis, Petri atque Constabilis, A b b a t u m , eorumque successorum, qui a
celebri monasterio Cluniacensi tanquam a puro et ubere fonte monasticam
disciplinam hauserunt, servarunt largiterque effuderunt in plurima Ordinis
Benedictini coenobia, una cum ordinato regimine animarum et rei publicae
in respectivis oppidis et paroeciis Italiae inferioris. Eandem
abbatiam
idemque coenobium Cvense e fecunda subole nobilitarunt Romani Pontifices Beati Victor I I I et Urbanus II, aliique viri muneribus, dignitatibus
et virtutibus conspicui, quos probati ac fide digni scriptores atque historica documenta et monumenta intra et extra abbatiam asservata mirifice
illustrant. - Cavenses autem O. S. B. Monachi, paulinae sententiae observantes: Mementote praepositorum vestrorum, qui vobis loquuti sunt
verbum Dei, quorum intuentes exitum- conversationis, imitamini fidem ,
a Leone Papa X I I I fe. rec. anno 1893, servato iure tunc vigente, confirma-
S.
Congregatio
Rituum
305-
tionem obtinuerunt cultus immemorialis pro casu excepto, quatuor praedictorum priorum A b b a t u m : deinceps alios quoque Patres ac duces scilicet Dei Famulos Abbates Simeonem, Falconem, Mrinum, Benincasam,
Petrum I I , Balsamum, Leonardum atque Leonem I I , grata memoria et
'veneratione prosequuti, animosiore per eandem viam incessu similem Caus a m promovendam curarunt.
Processus Ordinarius Informativus, in abbatia Nullius, Sanctissimae
Trinitatis, Cavae, Ordinis S. Benedicti de confirmando cultu immemoriali exhibito praefatis Dei Famulis, peractus, una cum sententia affirmativa Abbatis Ordinarii D. Angeli .Ettinger ad Sacram Eituum Congregationem anno 1911 transmissus fuit. Positione, iuxta morem, concinnata et
distributa, a cl. m e m . Casimiro Cardinali Gennari Relatore seu Ponente,
in Ordinariis ipsius sacrae Congregationis comitiis, die trigesima Aprilis
sequentis anni ad Vaticanum coactis, propositum fuit dubium: An sententia praedicti Abbatis Ordinarii in casu et ad effectum de quo agitur
sit confirmanda? Et sacra eadem Congregatio pro utilitate Causae opportunius respondendum censuit: Dilata, et adiuventur probationes . Nunc
vero ista Causa novis instructa documentis et testimoniis, necnon decreto
tum dispensationis a n o v o iudiciali ordine, in causis per viam cultus seu
casus excepti, servando iuxta Cod. iur. can. tit. X X V et decreta S. R. C.
ann. 1912 et 1913, tum facultatis in hac causa procedendi secundum ius
antiquum, quo Inquisitio Informativa, cum respectiva Ordinarii sententia
fuerat peracta et exhibita, ipsa Causa recentioribus etiam probationibus
communita, atque per Summarium
additionale nova
luce illustrata et
completa, eiusdem Sacrae Rituum Congregationis iudicio denuo subiecta

est. Actores itaque Causae his novis inquisitionibus suffulti, quaestionem
de casu excepto seu de cultu immemoriali iuxta decreta sa. me. Urbani
Papae V I I I strenue tuentur. Percurrentes enim aevum Urbanianunl ad
h o c usque tempus, asserti cultus seu casus excepti argumenta proferunt
tum ex Calen dariis civilibus et liturgicis, tum ex Propriis Officiorum et
Missarum monasterii Cavensis, tum ex codicibus, martyrologiis, menologiis, chronicis, tum ex vita servorum Dei ab A b b a t e Ordinario A. Ridolfi
saeculo
decimo sexto conscripta aliisque documentis Cavensis archivi,
et testimoniis fide dignis. Inter cetera
ibi recensentur: elatiq, translatio
et veneratio reliquiarum cum frequentia et fiducia fidelium opem implorantium, imagines pictae vel sculptae aureolis aut radiis redimitae, respectivas titulus Beati, altaria erecta, gesta descripta vel narrata, festivitas
externa et liturgica in honorem praedictorum octo Servorum Dei. Quapropter instante Reverendissimo P. Benedicto Lopez A b b a t e Congregationis
Uassinensis P. O. et Causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis
306
Commentarium
Officiale
R. P. D. Placidi Mcolini, Abbatis Ordinarii Sanctissimae Trinitatis, Cavae,

et R R . arehipresbyterorum, parochorum ceterique cleri ac populi eiusdem
abbatiae, Emus ac Rmus Dnus Alexander Cardinalis Verde, huius Causae
Relator seu Ponens, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu,
subsignata die ad Yaticanas aedes coadunato, sequens dubium discutiendum
proposuit: An sententia Illmi ac R m i D. Abbatis Ordinarii Nullius Ssmae
Trinitatis, Cavae, super cultu ab immemorabili tempore praestito praefatis
Servis Dei, seu super casu excepto a decretis sa. me. Urbani Papae V I I I
sit confirmanda, in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac R m i
Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Cardinalis Ponentis, audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti, Fidei P r o motore generah, omnibus accurate perpensis rescribendum censuerunt:
Affirmative seu confirmandam esse sententiam . Die li> Maii 1928. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XI per eumdem Fidei
Promotorem generalem relatis, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum
Congregationis ratum habuit et probavit. Die 16 eisdem mense et a n n o .
S. B.
G. Praefectus.
L . B S.
Diarium Romanae
.307
Curiae

Sabato, 10 Giugno, Sua Santit ha ricevuto in solenne udienza
Sua Ecc.za il Sig. VLADIMIRO R A D I M S K Y , Inviato Straordinario e
Ministro Plenipotenziario della Czeco Slovacchia per la presentazione delle Lettere Credenziali.

Marted, 7 Agosto 1928, presso l'Emo e Rio Signor Cardinale Granito PignatelU di Belmonte, Ponente della Causa di Canonizzazione della Beata Giovanna
de Lestonnac, Fondatrice dell'Ordine delle Figlie della Beata Vergine Maria,
si tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale dai Rmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima si discusso il dubbio su due miracoli
che si asseriscono da Dio operati per intercessione della stessa Beata, i quali
vengono proposti per la sua Canonizzazione.
TRIBUNALE DELLA S. R. ROTA

AVVISO
Si fa noto che le domande di ammissione allo Studio della Rota, per il prossimo anno giuridico, si ricevono negli Uffici del Tribunale dal 20 Settembre al
20 Novembre.
13 Agosto 1928.
M. Massimi, Decano.

TOMIKE
Con Biglietto di S. E. Bma Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I ,
16
Marzo
1928. Monsig. Giacomo F. Horsburgh, dell'archidiocesi di Chicago.
Monsig. Guglielmo A. Cummings, della medesima archid.
Monsig. Pietro F. Shubridge, della medesima archidiocesi.
-308
16
Marzo
1928. Monsig. Giovanni G. Mielcaret, della medesima archidiocesi.
Monsig. Guglielmo F. Cahill, della medesima archidiocesi.
30 Giugno
Monsig. Benedetto Neri, della diocesi di Montepulciano.
21
Monsig. Gaetano Renzetti, della diocesi di Anagni.
30
Luglio
Monsig. Venanzio Novo et Faleo, della diocesi di Matanzas.
Agosto
Monsig. Alceste Grandori, della diocesi di Viterbo e Tuscania.
4'
Monsig. Giovanni da Matta Paiva, della diocesi di Natal.
11
Mnsig. Paolo Giobellina, dell'archidiocesi di Vercelli.
13
Monsig. Goffredo Schaider, della diocesi di Magonza.
22
Monsig. Angelo Bertolotto, della diocesi di Savona.

31
Luglio
1928. Marchese Giulio Peggio, dell'archidiocesi di Genova.

Camerieri d'Onore in abito oaonazzo di S. 8.:
29
Marzo
1928. Monsig. Tommaso F. Quinn, dell'archidiocesi di Chicago.
Monsig. Antonio Haigas, della medesima archidiocesi.
30
Luglio
Monsig. Liberato Tarquini, della diocesi di Montefascone.
Cameriere d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. 8.:

4
Luglio
1928. 11 Sig. Tony Bouilhet, dell'archidiocesi di Parigi.
NECROLOGIO
Maggio 1928. Monsig. Serafino Cimino, Arcivescovo tit. di Cirro, Nunzio
Apostolico al Per.
14
Giugno
Mpnsig. Lorenzo Gaughran, Vescovo di Meath. <?,

;
29 Luglio
Monsig. Costantino Aiuti, Arcivescovo tit. di Fasi, Delegato
25
Monsig. Alessandro Poirier, Vescovo di Tarbes e Lourdes.
19 Agosto
Monsig. Giacomo Sinibaldi, Vescovo tit. di Tiberiade, Se-
Apostolico in Indocina.
gretario della Sacra Congregazione dei Seminari

e delle Universit degli Studi.
1 Settembre
Monsig. Patrizio Giuseppe Keane, Vescovo di Sacramento.

Monsig. Giuseppe Gregorio Marcelic, Vescovo di Ragusa.
Annus XX - Vel. XX
Num. 10
1 Octobris 1928

ACTA
MOTU P E O P E I O
D E PONTIFICIIS INSTITUTIS BIBLICO E T O R I E N T A L I C U M A T H E N A E O G R E G O RIANO CONSOCIANDI^.
PIUS
PP. X I
Quod maxime erat in votis, quodque paterno memorique

studio persequi non destitimus, id laeto animo fere perfectum iam conspicimus: novas dicimus aedes quas in usum
Universitatis Nostrae Gregorianae Litteris Ea inter , die v
mensis Maii anno M C M X X I V datis, excitari iussimus, earumque
exaedificationem tanti momenti esse duximus, ut primum lapidem
illo ipso anno iactum annuo nomismate aureo commemoraverimus.
Aequum enim erat, ut iisdem Litteris significavimus, Loc
almae Urbis Athenaeum - quo, iam a quattuor fere saeculis, iunio1
res clerici ex omnibus paene orbis terrarum partibus cotidie

frequentiores confluunt - sedem habere rei muneris que dignitati,
discipulorum numero, auctis magisteriis omnino congruentem
atque commodioribus doctrinae et studiorum subsidiis rite instructam.
Iamvero, ad fovenda huius Nostrae Academiae incrementa,
non modo aptum eius domicilium exstruendum curavimus, verum
1
Litt. A p . Quem in almam , 18 deo. 1923.
ACTA, vol. X X , n. 10. 1-10-928.
21
,310
etiam, non aliter ac decessores Nostri, ita eam omni ex parte

complere cupimus, ut vera, perfecta pleneque ad temporum necessitates accommodata studiorum omnium ecclesiasticorum Universitas evadat.
Quamobrem, postquam diu multumque rem consideravimus,
consentaneum Nobis visum est ut duo Instituta Biblicum et
Orientale cum Universitate Gregoriana, arctiore quodam vinculo,
connectendo copularemus: in quo ipse rerum cursus, ductu quidem decessorum Nostrorum, ad felicem optati Nostri exitum
viam quasi muniisse videtur, quandoquidem non sine Dei consilio
almae huic Urbi obtigit ut Pontificia studiorum Universitate
nobilitaretur quae Apostolicae Sedis et patrocinio digna esset
et exspectationi omnino responderet.
Et sane ipsi Athenaei Gregoriani moderatores, cum studiorum,
tam biblicorum quam orientalium nostris praesertim temporibus*
et momenta et pericula probe perspicerent, facere non potuerunt
quin intelligerent novis necessitatibus per ordinarias exegesis, introductionis, linguarum orientalium scholas satis consultum non
esse. Quare iam inde ab anno MDCCCCVIII, auspice quidem f. r.
decessore Nostro Pio X, altiorem Sacrae Scripturae tradendae
scholam instituerunt, quae ad novam condendam Facultatem
viam quodammodo pararet. Verum res tantae erat amplitudinis,
tot magisterii et studiorum subsidia postulabat ad disciplinas
huiusmodi provehendas simulque praecavenda pericula, quae Fidei ex scholis rationalismo imbutis infectisve imminebant, ut
decessores Nostri Institutum aliquod peculiare, quod in sua proxime tutela custodiaque esset condendum censuerint, ita ut in
Urbe Roma altiorum studiorum ad Libros sacros pertinentium
1
haberetur centrum ubi iuvenes ex aliis Seminariis Urbis et

orbis delecti excolerentur qui deinde, gravitate et sinceritate
2
doctrinae commendati , divinos Libros sine offensione interpretarentur.
Pius X, Litt. A p . Vinea electa , 7 maii 1909.
Pius X, Litt. A p . Scripturae Sanctae , 23 febr. 1904.
Acta Pii PP. XI
311
Itaque s. m. Pius X, quod iam pridem Leo X I I I animo cogitart sed perficere non potuerat, Litteris Apostolicis Yinea
electa die VII mensis Maii anno MDCCCCIX datis, Pontificium
Institutum Biblicum in Urbe aperuit aptissimoque domicilio
donavit, iis legibus sapienter illud temperano, quae deinde quemadmodum vel condicio temporum vel ipse rerum usus et experientia postulasset, ita corrigerentur, perficerentur .
Haud dissimili ratione, proximus decessor Noster Benedictus X V , cum praesentes Ecclesiae omniumque populorum necessitates perpendisset cuperetque illud maturare ut fieret unum
ovile et unus pastor , eo quidem proposito ut gentes praesertim
Orientales ad unitatem Ecclesiae reduceret, Litteris Orientis catholici die X V mensis Octobris anno MDCCCCXVII Motu Proprio
datis. Pontificium Orientale Institutum in Urbe condere statuit,
quod Nos Litteris Apostolicis Decessor Noster , die xiv mensis
Octobris anno MDCCCCXXII editis, Societati Iesu commissum
voluimus quemadmodum Pius X Institutum Biblicum eidem
Societati commiserat.
In huiusmodi autem studiis cum biblicis tum orientalibus
impensius curandis Universitas Gregoriana tradita sibi ab antecessoribus suis navitatis exempla persequitur;
novas enim pro
temporum ratione Ecclesiaeque necessitatibus scholas evexit, ut

satis luculenter comprobat celeberrima illa Controversiarum cathedra, quam B. Robertus Bellarmino diu obtinuit atque illustravit : quem
quidem Universitatis Gregorianae doctorem in
comperto est non solum in novatoribus sed etiam in Orientalibus

ad Ecclesiae unitatem reducendis plurimum elaborasse.
Cum igitur duo illa Instituta iam fructuum ubertate vigeant ac
floreant, atque praeterea Hierosolymitana domus ad Institutum
Biblicum omnino complendum nuper accesserit, ut propositum
Nostrum exsequamur, Motu Proprio, de certa scientia ac matura
deliberatione Nostra, statuimus atque decernimus Institutum Biblicum et Institutum Orientale cum Nostra Universitate Grego-
Bened. X V , Litt. A p . Cum Biblia Sacra , 15 aug. 1916.
312
Commentarium
Officiale
riana consociari, et reapse eonsociamus, ita ut duae illae Facultates

cum Facultatibus Gregoriani^ unam efficiant Pontificiam studiorum ecclesiasticorum Universitatem, ea tamen lege ut utrumque
Institutum,
Biblicum et Orientale, sui iuris esse pergat ac
Nobis dumtaxat Nostrisque successoribus proxime subiiciatur

et pareat.
Quanti autem momenti sit huiusmodi consociatio, quamque
multas ex ea sperare liceat utilitates, nemo profecto est qui non
intelligat ; siquidem in
nominibus
sacri ordinis tam
magna
requiritur, pro condicione temporum, doctrina atque eruditio,

ut singula illa Instituta vel quibusvis adiumentis instructa, nulla
tamen aliorum conspiratione atque ope, id quo Ecclesia spectat,
sacrarum scilicet disciplinarum progressionem aeternamque hominum salutem, assequi aut vix aut nullo pacto queant. Et quidem ex ea, quam diximus, coniunctione illud imprimis commodum
habebitur, quod doctorum variis disciplinis tradendis facilior
crebriorque erit inter se consuetudo communisque labor : facilius
quoque iidem, collatis consiliis atque opera, commentaria, ephemerides et libros conscribere atque edere poterunt. Nec minus
discipulis, qui unam ex his scholis celebrant, haec consociatio
proderit; qui enim in peculiaria quaedam incumbunt studia,
iis audire praeterea doctores, qui fundamentales ac generales,
quas vocant, disciplinas docent eorumque consiliis iuvari; qui
vero in has ipsas, incumbunt, easque suo tempore docere parant,
si quibus studere se peculiaribus quaestionibus oporteat, iis peritissimum quemque earum rerum doctorem adire licebit. Immo
ipsa quoque domus Hierosolymitana omnibus pariter alumnis
haud frustra patebit. Quoniam autem studiorum subsidium maximum planeque necessarium est ampla apteque instructa bibliotheca, haud sane mediocre nova consociatio hac quoque de causa
arferet emolumentum, quod tres bibliothecae, quamquam loco
disiunctae, ita tamen, ad usum quod pertinet, consociari inter
se poterunt, ut totius doctrinae ecclesiasticae et disciplinarum
affinium quasi unus et completus thesaurus fere evadant. Quos
omnes ad libros cum doctoribus tum alumnis, qui ad magisteria
Acta Pii PP. XI
313
se praeparant, tanto facilior erit aditus si trium "bibliothecarum

in singulis Institutis terni indices praesto sint: ac sperare licet
fore ut tria Instituta, maiore, quam antehac, liberalitate atque
sollicitudine operam dare queant bibliothecis singulis, pro sua
cuiusque parte, amplificandis.
Quae quidem de ratione, qua tria totius Universitatis quasi
membra, ad communem finem conspirare debent, breviter adhuc
exposuimus, ea, prout res postulabit, peculiaribus statutis accuratius declarabuntur; at vero placet iam nunc singulorum iura
et privilegia confirmare et, quatenus opus sit, complere.
Atque primum, quae Universitati Gregorianae iura ac privilegia Iulius III, Pius IV, Gregorius X I I I largiti sunt, Leo X I I ,
post restitutum Societati Iesu Collegium Eomanum, confirmavit,
Pius IX auxit, Leo X I I I amplificavit et confirmavit quaeque
Nosmet ab initio Nostri Pontificatus concessionis, ea omnia
eidem Universitati Gregorianae, cum duobus Institutis coniunctae,
per has Litteras Motu Proprio datas confirmamus ac rata habemus .
Nominatim autem, ut liquido pateat nihil Nobis antiquius
esse quam ut dilectae iuventuti incitamenta stimulos que ad studia alacrius prosequenda adiiciamus, Athenaeo Gregoriano iterum et expresse potestatem facimus conferendi omnes academicos gradus in philosophia, theologia et iure canonico - quemadmodum decessorum Nostrorum Nostrisque litteris et decretis
statuitur iis qui sub ductu et obedientia ipsius Athenaei doctorum earum disciplinarum studio vacaverint et, facto periculo,
idonei habiti sint.
Quoniam vero iis, qui aut in eadem Universitate Gregoriana
aut in aiis urbanis exterisve Athenaeis integrum philosophiae et
theologiae curriculum feliciter emensi fuerint, etsi satis ampla
harum disciplinarum scientia non deest, desunt tamen, ut eximii
evadant magistri vel scriptores, amplior fontium cognitio, investigationis usus frequentior, laboris proprii maior consuetudo, altiora
studia
quae magisterii cursus appellanturidcirco cupi-
mus optamusque, ut ad Athenaeum Gregorianum et coniuncta
314
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
cum eo Instituta ii mittantur lecti iuvenes qui in Seminariis, praesertim ubi gradus academici conferuntur, doctoris munere functuri praevideantur. Quare Universitati Gregorianae iterum potestatem facimus conferendi titulum Magistri aggregati facultatibus philosophiae vel theologiae iis omnibus qui hos cursus
f requentaverint, integris condicionibus quae decreto a Sacra Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus lato die
XXIII mensis Iunii anno MDCCCCXXII, Nostri Pontificatus primo,
praescriptae sunt.
Institutum denique Culturae superioris religiosae pro laicis
viris in Universitate Gregoriana iam inde ab anno MDCCCCXIX
feliciter inchoatum et anno MDCCCCXXVII ita amplificatum ut
Actioni Catholicae efficacius adesset, rursus paterno studio laudamus et approbamus; et sinceros Matris Ecclesiae filios, qui in
laicali quoque statu christianum apostolatum exercere cupiunt,
hortamur ut scholas, nostris temporibus tam opportunas, quam frequentissimi adeant et doctrina catholica penitus imbui studeant.
Quibus quidem iuribus ac privilegiis usa eamque rationem
studiorum secuta quae saeculorum experientia comprobata est,
Universitas Gregoriana suum rite perrectura est munus efficiendi
ut laici et praesertim iuniores clerici ac sacerdotes cum germanam
ad mentem Aquinatis doctrinam tum romanos spiritus imbibant.
Ad Institutum deinde Biblicum quod attinet, cum perfecta
illa nunc demum ordinatione temperetur quae Apostolicae Sedi
in optatis erat, iura omnia ac privilegia quae a. decessoribus
Nostris et a Nobismet ipsis tributa eidem sunt, ea quidem novare
atque adeo complere statuimus. Pontificium igitur Institutum
Biblicum, quemadmodum in ipsis Litteris Apostolicis Vinea
electa quibus condebatur cautum erat, ab Apostolica Sede
immediate dependeat idemque a Pontificia Commissione Biblica
in posterum omnino ne pendeat.
Quae vero Litteris Apostolicis Biblia Sacra die xv mensis
Augusti anno MDCCOCXVI huic Instituto concessa sunt, cum, pro
praesenti eius conditione, complere cupiamus, quo libentius discipuli ad gradus academicos in ipso Instituto per ordinarios cursus
315
Acta Pii PP. XI
se praeparent, eidem Pontificio Instituto Biblico damus ut iis, qui

ibidem studiorum curriculum rite peregerint et, facto scientiae
periculo, digni atque idonei iudicati fuerint, usitatos honoris et
dignitatis gradus, doctoratum quoque, in scientia biblica conferre possit.
Nec tamen per hanc concessionem Nostram ius et facultas
Pontificiae Commissioni Biblicae adimitur conferendi, secundum
suas ipsius leges, academicos eiusmodi gradus iis omnibus qui
coram ea rjericulum de re biblica facere voluerint.
Iterare autem hoc loco placet eohortationem illam quam, per
Litteras Bibliorum scientiam' Motu Proprio datas die x x v n
mensis Aprilis anno MDCCCCXXIV, de frequentando a suis Instituto Biblico ad Ordinarios locorum Moderatoresque Ordinum et
Congregationum religiosarum habuimus.
Praeterea privilegia; et iura confirmamus Instituto Nostro
Orientali, praesertim gradus academicos in orientalibus studiis
conferendi,, a decessore Nostro Benedicto X V , Litteris Apostolicis
Quod Nobis die x x v mensis Septembris anno M D C C C C X X datis, itemque a Nobismet ipsis tributa; nominatim autem quae
proxime superioribus Encyclicis Rerum Orientalium commendavimus ac statuimus, ea denuo hortamur ac rata habemus,
plane confisi Institutum hoc valde profuturum esse ut Orientales
ad unitatis centrum quam primum revocentur. Quod est reliquum, dilectissimos eos filios grato prosequimur animo qui Nobis
ad consilia haec Nostra exsequenda opportunam opem tulerunt;
nec dubitamus quin vel in posterum boni omnes Nos sint adiuturi, ut coepta haec Nostra ad felicem exitum perducantur.
Quaecumque vero hisce Litteris, Motu Proprio datis, statuta
a Nobis sunt, ea omnia firma et rata esse iubemus, contrariis
quibuslibet non obstantibus.
Datum Romae apud
Sanctum Petrum, die
x x x mensis
Septembris, in festo Sancti Hieronymi Doctoris Maximi, anno

PIUS PP. X I
316
"
C A T H E D R A L I S ECCLESIA CUSCHENSIS H O N O R I B U S B A S I L I C A E M I N O R I S A U GETUR.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Constat apprime cathedralem sedem
Cuschensem in America australi omnibus regionis illius templis vetustate,
forma et magnificentia praecellere. Cognitum enim est hanc primam fuisse
cathedralem ecclesiam in australibus Americae partibus
conditam, et
Cuschensem civitatem iam fuisse Yncarum Imperii in Peruvia celeberrimi

caput, postea ab Hispanis debellati, et in qua nunc etiam vetusta ac perillustria mirae magnitudinis atque artis monumenta supersunt. Nam simul
ac regionem occuparunt Hispani, Cuschensis civitas exstitit primum ac
princeps christianae religionis centrum, ex quo deinceps
in immensas
Americae australis plagas christianum nomen effiuxit: atque ita factum

est ut haec ipsa civitas digna habita fuerit, quae R o m a Americana
appellata sit. Et re quidem vera anno M D X X X V I pro universo Imperio Peruviano tunc latissime patente, prima in Cuschensi civitate erecta fuit dioecesis, et traditum quoque est, eodem fere tempore Cuschenses cives prim a m apposuisse manum ad cathedralis illius templi praenobilem fabricam.
Etsi vero haud plures post annos Peruviani Regni princeps civitas declarata fuerit Lima eademque civitas totius ecclesiasticae provinciae metropolitica sedes evaserit, attamen cathedralis ecclesia Cuschensis sicuti dioecesis mansit iugiter celeberrima et inter primarias
australis Americae
ecclesias iure meritoque perhonorificum obtinuit locum. Meminisse etiam

iuvat in ea ecclesia primum fuisse Archiepiscopum Limanum sollemniter
consecratum. Cuschense autem templum, medio circiter decimo sexto saeculo
absolutum, artis vulgo dictae gothicae perinsigne exstat monumentum,
structura praenobile et affabre sculptis niaraoribus ornatum. Altari principi perampla supereminet tabula, plures referens sacras imagines mira
arte coruscantes: opus enim totum ex argento conflatur; et aliis quoque
duabus magnificentissimis altaribus cathedralis praefata renidet, quibus
praestantissimae sculptae imagines instant, altera Crucifixi Redemptoris,
a terraemotibus
vulgo appellati, et altera Beatissimae Virginis Mariae
Immaculatae tam affabre efformata ut vulgo la Linda nuncupetur; has

autem Imagines antiqua populus religione prosequitur. Canonicorum eho-
317
Acta Pii PP, XI
rus, mirabili incisus opere, amatorum humanarum artium admirationem

excitat, nec minori splendent cultu tam sacrarium quam ad conciones
habendas sacer suggestum; omniaque alia ad templum spectantia supellectilia pretiosa ac ditissima habentur. Pretiosissimis quidem inclusae thecis asservantur in hac aede Sanctorum plurium insignes relhquiae. Capitulum cathedrale antiquissimum et praeclarum, olim maiore canonicorum
numero pollens, nunc duodecim constat sacerdotibus praestantissimis,
quibus auxilium praebent plures inferiores beneficiarii aa clerici: ibidemque plures reperiuntur piae fidelium societates atque confraternitates,
tam numero quam vetustate pariter commendatae, pluribus privilegiis
atque indulgentiis ab hac Sancta Sede auctae et locupletatae. Haec animo
repetentes, cum venerabilis frater hodiernus Episcopus Cuschensis in Peruvia, communia totius cleri et populi suae dioecesis vota depromens, humillime atque enixe Nos flagitaverit pro ipso templo cathedrali sub titulo
B. Mariae Virginis sideribus receptae, titulum et honorem Basilicae, Nos
votis annuendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint,
collatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris sanctae Romanae
Ecclesiae Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, omnibusque rei momentis religiose perpensis, motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis
plenitudine, praesentium tenore perpetuumque in m o d u m ecclesiam cathedralem civitatis ac dioecesis Cuschensis in honorem Beatissimae Virginis
Mariae in caelum Assumptae D e o Optimo Maximo dicatam titulo Basilicae
minoris una cum privilegiis liturgicis atque honorificentiis, quae iuxta
Apostolicas dispositiones huic titulo competunt, cohonestamus atque
condecoramus.
Haec statuimus, edicimus, mandamus, decernentes praesentes Litteras Nostras iugiter firmas validas atque efficaces exstare ac permanere
suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad
quos spectant Sive spectare poterunt nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et
inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus constitutionibus
et ordinationibus Apostolicis ceterisque in contrarium facientibus quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vn
m . Martii an; MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
318
II
TITULUS BASILICAE MINORIS CONFERTUR ECCLESIAE PURIFICATIONIS B. MARIAE VIRG. IN CIVITATE MATARONENSI, DIOECESIS BARCINONENSIS.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Exstat in civitate Mataronensi, intra
fines dioecesis Barcinonensis, antiquitate, molis amplitudine atque artis
operum splendore insignis paroecialis et archipresbyteralis ecclesia titulo
Purificationis Virginis Mariae, eo ipso in l o c o primis Ecclesiae saeculis condita, ubi Sanctae Virgines Iuliana ac Semproniana celeberrimum martyrium
fecere. Corpora earundem Sanctarum, ad aram m a x i m a m templi ipsius condita, religiosissime asservantur; et quasi caelestes patronae, gratiarumque
apud Deum squestras, ipsas virgines ac martyres colunt fidles tam incolae
civitatis quam peregre etiam a longinquis regionibus confluentes. Plures
in dicto templo sacrum ministerium exercent ecclesiastici viri; pretiosa
reiectum est supellectile sacrarium; sollemni p o m p a ibidem supplicationes
habentur: thesaurus indulgentiarum et reliquiarum abundat; neque desunt
piae uniones ac sodalitates, quae veluti cohortes auxiliares clerum adiuvant
et divini cultus decorem adaugent. Haec animo repetentes, c u m dilectus
filius Antonius de Palau, praeses consilii civitatis Mataronensis, communia
tam municipum quam civium vota depromens, annuente ac suffragante
venerabili fratre Iosepho Miralies y Sbert, E p i s c o p o Barcinonensi, Nos
enixis precibus rogaverit ut ipsam aedem, nuperrime corrogata fidelium
stipe ad pristinum decus restitutam, magnisque impensis instauratam, ad
Basilicae dignitatem promovere de Nostra indulgentia velimus, Nos votis
his annuendum ultro libenterque existimavimus. Collatis itaque consiliis
cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, m o t u proprio atque ex
certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae
potestatis plenitudine, praesentium tenore, ecclesiam parochialem et archipresbyteralem D e o sacram in honorem Purificationis Virginis Deiparae
civitatis Mataronensis, intra fines dioecesis Barcinonensis, ad titulum atque
honorem Basilicae minoris cum privilegiis iuxta morem ac normam vigentem perpetuum in m o d u m evehimus.
Porro haec largimur decernentes praesentes Litteras firmas validas
atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros
effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere
Acta
PUPP.
319
XI
poterunt nunc et in posterum perpetuo suffragari; sicque rite iudicandum

esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus
super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit. N o n obstantibus quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die m
mensis Aprilis anno
MDCCCCXXVHI, Pontificatus Nostri septimo.

P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status.
HI
TEMPLUM AD SANCTI NICOLAI, IN CIVITATE GEDANENSI, BASILICAE MINORIS TITULO ET HONORIBUS AUGETUR.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. In urbe Gedanensi, quae vulgo Danzica appellatur, pulcherrima prostat ad Sancti Nicolai curialis aedes iure
meritoque accensenda inter vetustissimas urbis illius ecclesias. Siquidem
die
XXII Ianuarii mensis anni superioris MDCCCCXXVII ibidem sollemni
p o m p a et magno christiani populi concursu septimum feliciter exeuntem

centenunl annum celebratum fuisse novimus, ex quo Ordinis Praedicatorum
alumnis ecclesia ipsa tradita fuit, quam iam inde ab anno
MCLXXXV, uti
fertur, Subislaus Pomeraniae princeps condiderat. Constat D ominicianos

Fratres, priori deleto templo, eodem in loco hodiernam aedificasse ecclesiam, structura et artis operum magnificentia praenobilem, eandemque a
fundamentis surgentem Gulielnlum de Modena Apostolicum; Legatum
anno
MCCXXXIX primum consecrasse, et paucos post annos absolutam
illam denuo sollemni ritu Cuiaviensem Antistitem dedicasse. Auspicata

memorati septimi centenarii occasione, sicuti relatum est ad Nos, ex urbe
quidem Berolinensi, plures ad sacra in praedicta ecclesia facienda confluxerunt ex Ordine Praedicatorum sodales; et memorare iuvat hic purpuratum
Sanctae Romanae Ecclesiae principem Andream Cardinalem Frhwirth
inter illa sollemnia professum esse monasterium Gedanense ad Sancti Nicolai quintum fuisse post Ordinis Dominiciani fundationem; auctoremque
fundationis Sanctum Hyacinthuni fuisse, quem divus Dominicus, Ordinis
conditor, R o m a e in religiosam suam familiam admiserat. Quo studio quantaque diligentia in Domini vinea adlaboraverat Dominiciani Fratres, sex per
saecula, quot uberes inde fructus perceperint, qua fortitudine
adversus
haereticorum pravitatem religionem catholicam et christiani nominis res

vindicaverint, docet historia. Ad nostra usque tempora, etiam post saecu-
320
Acta*Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
larizationis legem anno M D C C C X X X V editam, ecclesia ad Sancti Nicolai

clero saeculari concredita -et ad paroeciae gradum evecta, magna populi
frequentia recolitur; sacra abundat supellectile, insignibus pollet reliquiis
et potissimum sedes est melitae sodalitatis a sanctissimo Rosario, quae
fovet atque auget pietatem fidelium erga gratiarum omnium apud D e u m
sequestrem Virginem Mariam. H a e c animo repetentes, cum venerabilis
frater Eduardus 0 ' R o u r k e , Episcopus hodiernus dioecesis Gedanensis, Nos
humiliter flagitaverit ut templum ipsum ad Sancti Nicolai, omnibus nominibus dignum, ad titulum et honorem Basilicae minoris provehere dignemur, Nos optatis hisce concedendum ultro libenterque existimavimus.
Audito igitur venerabili fratre Nostro Antonio Sanctae Romanae Ecclesiae
Cardinali Vico E p i s c o p o Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum
Congregationi Praefecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, motti
proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi perpetuumque in
m o d u m ecclesiam paroecialem ad Sancti Nicolai episcopi et confessoris i n .
urbe Gedanensi sitam Basilicae minoris titulo cum privilegiis adnexis iuxta
morem condecoramus.
H a e c volumus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas
effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere
poterunt nunc et in posterum amphssime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus nuper his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v
mensis Aprilis, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
C A R D . GASP ARRI,
a Secretis Status.
IV
ECCLESIA O R D I N I S C A R M E L I T A R U M , A R E N Z A N I I N A R C H I D I O E C E S I I A N U E N S I ,
PUERO IESU PRAGENSI SACRA, BASILICAE MINORIS HONORIBUS C O N D E CORATUR.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Pragensem Pueri Iesu Imaginem christifideles omnes non m o d o quidem in Pragensi ecclesia a Carmelitis nuncupata, sed etiam multis aliis in locis, ubique terrarum, colunt et celebrant.
Acta Pii PP. XI
321
Illud vero pssimum Iesus Infantis simulacrum, vertente saeculo decimo

septimo, in sua d o m o Pragensi primum Oarmelitae venerati sunt; at exeunte
decimo o c t a v o saeculo, ob nefariam d o m o r u m ecclesiarumque regularium
suppressionem, Carmelitis e Bohemia pulsis, cultus etiam prodigiosae parvae statuae e Bohenliae finibus ad alias nationes transiit, atque in easdem adeo est dilatatus, ut brevi in Bavaria, in Belgio, in Gallia, in Italia,
et, extra quoque Europam, in longinquis usque Americarum, Asiae et Africae terris, cuiuscumque ordinis fideles ad Pragensem Infantem recurrant,
illius in egestatibus suis auxilium implorent, illumque sacellis ecclesiisque
ubique honorent. Splendidum est autem inter aedificia Pragensi Puero
Iesu sacra templum illud, quod Carmelitae Excalceati exaedificandum
curarunt in civitate Arenzano, intra Liguriae fines, et quod nuper expletum venerabilis frater Episcopus titulo Sinopensis sollemniter consecravit.
Arenzani enim Carmelitae Excalceati iam ab anno MDCCCLXXXVIII n o v u m
Ordinis sui coenobium erexerant, cui continens erat parvum sacellum, in
quo Pragensis Infantis simulacrum publicae christifidelium venerationi
proponebatur. Parvam statuam, m o x gratiis prodigiisque insignem omnes
Liguriae incolae noscunt, qui peregrinantium more ad Arenzani sacellum
conferunt, ut a divino Puero precibus et obsecrationibus opem exposcant.
At illuc non m o d o ex tota Liguria et ex finitimis regionibus sed ex ceteris
quoque Italiae procul positis civitatibus fideles peregre pieque veniunt, qui
dein, beneficiorum grati memoresque, ad digniorem atque ampliorem Puero
Iesu sedem erigendam, ob acceptas gratias, largiter continenterque oblationes confluunt. Tantis itaque fidelium votis respondentes, anno tandem
MDCOCCiv
Carmelitae lapidem fundamenti novi aedificii Sacro Puero Pra-
gensi dicati demittendun curarunt ; ac tam rapide postea crevit aedificium

ut v i x quattuor post annos in exstructo templo Sacrum sollemniter peragi
potuerit. H a n c n o v a m sacram aedem eleganti forma conspicuam, mirificis
artis operibus mirabilem, eximiis religionis signis ornatam, frequentissimi
fidles ad hunc usque diem visitant lustrantque; in eiusdem enim altari
principe stat super solium sacra Infantis Pragensis effigies, quam anno
MDCCCCXXiv die x x i v Februarii, aureo gemmatoque diademate per decretum Patriarchalis Sacrosanctae Basilicae Vaticanae Capituli, dilectus filius
Noster Raphael Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Merry del Val,
ipsius Capituli Archipresbyter, sollemni ritu, adstantibus generali Ordinis
Carmelitarum Excalceatorunl Moderatore, et populo conf ertissimo, coronavit. Cum propterea dilectus filius Gulielmus a Sancto Alberto, Praepositus
generalis Carmelitarum Excalceatorum, una cum Priore coenobii Arenzani
ac sodalibus definitorii Ordinis, quo figuris sanctuarii Pragensi Puero dicati decus maxime augeatur, suffragante quoque Ianuensium Archiepiscopo,
Nos supplex rogaverit ut eidem sacrae aedi dignitatem, titulum ac privilegia Basilicae minoris impertiri dignaremur, Nos optatis hisce adnuendum
ultro libenterque censuimus. Quare conlatis consiliis cum venerabilibus
fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus Congregationi
Sacrorum Rituum praepositis, m o t u proprio ac de certa scientia et matura
deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium
Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , enunciatum templum Arenzani,
Puero Iesu Pragensi dicatum, intra Ianuensis archidioecesis fines, dignitate
ac titulo Basilicae minoris honestamus, cum omnibus honoribus, privilegiis,
praerogativis, indultis, quae ecclesiis h o c titulo Apostolica auctoritate decoratis de iure vel consuetudine competunt.
Decernentes praesentes Litteras firmas validas, atque efficaces semper
exstare ac permanere, suosque integros effectus iugiter sortiri et obtinere,
illisque ad quos pertinent nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum irritumque* ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Maii, anno MDCCCCXXVin, Pontificatus Nostri septimo.
P . CARD.
G A S P A R R I , a Secretis Status.
EPISTOLAE
I
AD EMUM P. D. BONAVENTURAM T I T . S. CAECILIAE S. R. E. PRESB. CARD. CERRETTI QUEM LEGATUM MITTIT AD X X I X EX OMNI NATIONE CONVENTUM
EUCHARISTICUM SYDNEYI HABENDUM.
PIUS
PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Eucharisticis ex omni natione Conventibus habendis ut per Legatum suum R o m a nus Pontifex intersit, non tam usitatus usque adhuc mos quam rei gravitas
et amplitudo postulat; siquidem in ordinario cursu rerum quae ad nomen
catholicum pertinent, nihil est quod hominum multitudines percellat c o m moveatque acrius, nihil quo plures aut alieni ad Christum sequendum allectos se abreptosque sentiant, aut domestici ad perfectius christianae vitae
institutum frequentioremque sacrae Synaxis perceptionem excitentur. Cum
igitur, in proximum mensem Septembrem indictus, apparetur undetrice-
Acta Pii PP. XI
323
simus eiusmodi Conventus Sydneyi in urbe Australiae florentissima agendus, te, dilecte fili Noster, quemadmodum nuntiari antea iussimus, Legatum Nostrum deligimus, qui, Nostram gerens personam, sollemnibus inibi
sacris coetuumque disceptationibus praesideas. Facile autem intellegitur
cur tale tibi munus committere maluerimus. Cum enim eam de te opinionem exspectationemque commovisses, ut in dissitas Australiae regiones
primus Apostolicae Sedis Delegatus mittereris, non m o d o Episcoporum et
fidebum arcte tibi devinxisti animos, sed etiam, te auspice, haud mediocres illic catholica religio processus habuit: ut dubitare nequaquam liceat,
quin te, in sedem o h m tuam, etsi ad tempus, cum romanae purpurae maiestate redeuntem, omnes e clero populoque in magnam effusi laetitiam exceptura sint. N e c minus apud N o s potuit valuit que illa tua - quam, civis ut
es Urbevetanus, videns a maioribus veluti hereditate accepisse - in Augus t u m Sacramentum pietas: ad quod quidem adorandum nocturnas vigilias,
hac Alma in Urbe ab ecclesiasticis laicisque viris certo quodam ordine agi
solitas, sic participare consuevisti, ut ceteris in exemplum praeire videaris.
Scimus, in Sydneyensi Conventu Eucharistiae Sanctissimae cultui cultum
Deiparae Virginis adiectum iri, cum in sacrorum perfunctione sollemnium,
tum praesertim in coetibus celebrandis. Est enim inter alia propositum, ut,
per accurata disceptantium oratorumque studia, quae Virgini Mariae cum
Eucharistia intercedunt rationes, clariore in luce collocentur; de quibus in
ipsa Ecclesiae liturgia et in Patrum sanctorumque hominum scriptis haud
pauca reperire licet. E qua quidem tractatione rei h o c feliciter sequetur
commodi, ut, quotquot aderunt Conventui fideles, ii e caritate Christi ad
caritatem Virginis exardescant, evangelicam mulierem q u o d a m m o d o imitantes, quae, in loquentis Iesu admirationem rapta, facere non potuit, quin
cum Filii gloria gloriam Matris consociaret, in v o c e m illam erumpens:
Beatus venter qui te portavit et ubera quae suxisti . Equidem perlibenter vidimus, Eucharisticas congressiones h o c vertente anno habitas, c u m
in coniuncta utriusque praedicatione congruerint, Sydneyensi Conventui
viam quasi muniisse; quas inter, memoratu dignam illam putamus dioecesanam numero octavam, heic, sub oculis paene Nostris, nuperrime actam,
septem illis, quae antecesserant, sane praestantiorem ob popularis pietatis
aestum: quae, cum Christum sub Eucharisticis velis latentem et Liberianam
simul Virginem spectaret, eodem, quo congressionis ipsius moderatores
oratoresque, teneri ac duci spiritu visa est. At vero quid a carissimis Australiae filiis non sperandum? Quae quantaeque pietatis significationes? Quam
praeclari spiritualis laetitiae uberiorisque sanctimoniae fructus? Nuntii quidem Nobis tantae rei, v i x d u m peractae, non deerunt; sed pleniorem ipsius
narrationem, quemadmodum successerit, abs te, dilecte fili Noster, - ut
324
Commentarium
Officiale
aequum est - praestolapimur. Ac libet iam nunc cogitatione praecipere singularia obsequii observantiaeque testimonia, quibus Christi Iesu Vicarium
in suo Legato fideles Australiae prosequentur, sed multo magis summos
amphssimosque honores, quos Augusto Sacramento, terra marique, dfrent. In quo Aeterni Patris admiramur consilium, qui gloriam reverentiamque Unigenito Filio suo debitam e studiosius ibi quaerat, ubi plus
is humihavit semetipsum , et sunt audacius ab incruenta eius immolatione prohibiti dispensatores mysteriorum eius. Constat enim, sacerdotem
ex Hibernia Flynn, qui primus e clero ad Sydneyenses oras anno MDCCCXVII
appulisset, illinc paulo post abire coactum, in paupere cuiusdam catholici
hominis d o m o perlitasse, et sacras ibidem species, in humili tabernaculo
clausas, eidem, in fidelium solacium, custodiendas reliquisse, d u m alicui
missionali liber ad eam civitatem daretur aditus: quae rerum condicio cum
satis diu permaneret, Eucharistiae illic quasi prodigialiter asservatae nullos
constitisse honores, nisi ab iis catholicis occulte delatos, qui primi - iidemque haud ita multi - sedem ibi suam collocaverant. - Utinam amantissimus
Iesus, cum per undas pulcherrimi eius portus navigio v e h e t u r - u t ohm
per mare Tiberiadis in Petri navcula ferebatur - hominum, quos pretiosa
suo redemit Sanguine, universitati benedicat; utinam iubeat optatiSsimum
illum cito illucescere diem, quo die imperium ipsius suum ab omnibus agnoscatur accipiatur que hominibus, et almum pacis donum ubique gentium
restituatur ac floreat. - Caelestium interea munerum auspicem paternaeque
benevolentiae Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, Episcopis, clero
populoque Australiae catholico, iis denique omnibus qui Sydneyum, Conventus causa, coituri sunt, apostolicam benedictionem ex animo impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die
x i v mensis
Iulii anno

PIUS
PP. X I
II
A D E M U M P . D . A L E X I U M TIT. S . CALLISTI S . R . E . C A R D . ASCALESI, A R C H I E PISCOPUM NEAPOLITANUM, QUEM L E G A T U M S U U M M I T T I T A D CONVENTUM
E TOTA C A L A B R I A EUCHARISTICUM, R E G I I H A B E N D U M .
PIUS
PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Traditum

est, Eegii in urbe Calabriae vetustissima Paulum Apostolum, cum cives
per evangelicae veritatis praedicationem Christo peperisset, novae Ecclesiae
Acta Pii PP. XI
325
regundae Stephanum e Bithynia, discipulum suum, episcopum praefecisse;

propagata autem deinceps in omnem Calabriam Christi doctrina, erectas
alias passim episcopales sedes Reginae sedi tamquam metropolitanae paruisse, quae compluribus Pastoribus sanctitate vitae, doctrina rerumque
gestarum gloria tam inlustribus. floruit, ut ex iis duo, remotiore Ecclesiae
aetate digni habiti sint, qui ad Petri Cathedram, alius; post alium, adscenderent, et, post obitum, sanctorum caelitum honoribus ederentur. Quodsi
Regini cives urbem suam, recenti terrae motu omnino disiectam, iam nunc
totam, excitatis integro aedibus, revixisse, quasi e cineribus corpus, summopere laetantur, mirum qua ipsi communis effusione laetitiae cathedralis
templi, quod denuo aedificari nuper desitum est, consecrationi aderunt.
O quam libenter, cum illuc ingredientur, sacellum Eucharistiae sanctissimae asservandae invisent, ita restitutum, ut sit iis ipsis obductum marmoribus, quibus vetus illud terrae m o t u eversum pietas maiorum suorum
ornaverat. O quam singulari pietatis caritatisque aestu cernent iidem proxime, per augustum Sacramentum, p o m p a
vectum
magnificentissim,
n o v a m lustrari urbem eiusque initiis benedici. Etenim, dilecte fili Noster,

non ignoras, Conventum e Calabria universa Eucharisticum, prioribus proximi mensis diebus, Regii habitum iri: unde futurum, ut fortis ille generosumque populus et fidem a Paulo illuc inductam teneant constantius et
divini amoris igne cotidie acriore inflammentur. Quamquam eucharistica
eos ardere pietate, explorata res est, quandoquidem haud ita pridem conspicere Calabros licuit ex utroque sexu bene multos, de se, prompto liberalique animo, anulos, inaures, ornamenta quaevis detrahentes, ut nonnihil auri conferrent, unde tria affabre effingerentur vasa - ut reapse factum
e s t - q u a e ad Eucharistiam in praecipuis eorum dierum ritibus conficiendam,
ministrandam per viasque urbis ducendam usui essent. Conventui igitur
Regii eucharistico, cuius ex actione divinae caritatis incrementa uberrimam que spiritualium fructuum copiam dilectos ex ea regione filios non tam
prospicimus quam pro certo habemus percepturos fore, cum aequum atque
utile videatur, Romani Pontificis Legatum interesse, placet te, dilecte fili
Noster, ad Nostram personam in tota illa sollemnium sacrorum coetuumque celebratione sustinendam harum fide Litterarum vocare. Itaque te,
dilecte fili Noster, Legatum Nostrum deligimus ac renuntiamus, qui Conventui e Calabria omni Eucharistico, nomine Nostro ac Nostra auctoritate,
praesideas. Probe equidem novimus, frequentissimam hac occasione Praesulum coronam tibi non defore, c u m Archiepiscopi et Episcopi ex ea regione
omnes, ex reliqua inferiore Italia plerique coituri Regium sint: ex quo fiet
profecto, ut clerus populique multitudo in deferendis augusto Sacramento
honoribus exempla, quae sequatur, proposita habeat ante oculos altissima.
A C T A , vol. XX, n. 10. - 1-10-928.
22
326
Acta
Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
Caelestium interea munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae

testem, tibi, dilecte fili Noster, et omnibus ex episcopatu, e cleroêt populo,
quotquot Regium convenient, apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Augusti anno
PIUS
PP.
XI
III
A D E M U M P . D . D O N A T U M T I T . S ; SILVESTRI I N C A P I T E S . R . E . C A R D . S B A R R E T T I , Q U E M L E G A T U M SUUM MITTIT A D CONCILIUM P L E N A R I U M P I C E N U M ,
LAURETI
HABENDUM.
PIUS
PP.
XI
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Quam

nobilissimis hymnis, in sacram liturgiam inductis, immortalis memoriae
decessor Noster Leo X I I I cecinit extulitque Nazarenam d o m u m , mirificis
Sacrae Familiae illustratam domesticarum virtutum exemplis, eam ipsam
Piceni se in suis habere finibus, prodigialiter translatam, sic gaudent ac
gloriantur^ ut Lauretanam Virginem sibi propriam ac peculiarem Patronam
pietate haud mediocri colant ac venerentur. Quare nihil mirum si sacrorum
Antistites, quotquot ad Picenas Ecclesias regundas alb Apostolica hac Sede
mittuntur, non ante gubernationis suae initium facere consueverunt quam,
pio demissoque animo, privatim A e d e m inviserint sanctissimam ibique
litarint, Virginis patrocinio se suamque dioecesim commendando; nihil
mirum, si, quotiescumque adesse sibi videtur opportunitas cum ceteris
eius regionis Episcopis de populi sui necessitatibus disceptandi communiter,
iidem urbem tam singulari ornatam privilegio, deligant, quo coetus suos
auspicato habituri conveniant. Res, haud dissimilis quidem, at multo gravior utiliorque, Laureti, Nobis perlibenter probantibus, paulo post proximi
mensis initium agetur: per id enim temporis in Concilium plenarium coire,
Archiepiscopis et Episcopis omnibus e Picena regione dehberatum est. Quae
autem sit eiusmodi Conventus, ut diximus, gravitas, quos inde liceat exspectare fructus, non est, dilecte fili Noster, cur multis explicemus; ipsemet,
qui provehendae catechesi et cleri populique disciplinae auctoritate Nostra
praees, optime sane inteheges. Etenim quo pacto aut errores, si qui in
Picenis sunt, praesertim populo christiana doctrina interius imbuendo,
amoveantur, aut legum observatio ecclesiasticarum, quae sit forte remis-
Acta Pii PP. XI
327
sior, reintegretur, aut nonnulla ad mores ac tempora accommodentur,

aut spiritualis vitae necessitatibus plenius consulatur, nonne collatis tot
Praesulum consiliis, facilius id omne aptiusque definietur? Verum ne quo,
quantum fieri potest, humanae sapientiae adminiculo venerabiles ii fratres
carere se sentiant, te, dilecte fifi Noster, Legatum Nostrum deligimus, qui
Concilio Piceno plenario nomine Nostro praesis eiusque labores ad laetissimum exitum dirigas. Quem quidem exitum defuturam non esse, vehementer confidimus: vobis enim apud Mariale sanctuarium in orbe terrarum
praecipuum congregatis, fieri non potest quin Christus Iesus - Aeterni Patris
Sapientia, - qui iu humili Lauretana d o m o se ad humani generis redemptionem paravit, a Beatissima Matre sua rogatus, mentes vestras ad utilissima quaeque decernenda collustrat. Cuius quidem divini muneris auspicem
paternaeque caritatis Nostrae testem, tibi, dilecte fili Noster, et Patribus
Concilii Piceni universis apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
D a t u m B o m a e apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti, in festo
Assumptionis B . Mariae Virginis, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri
septimo.
PIUS
PP. X I
328

SACKA CONGREGATIO RITUUM
.i
MATRITEN.
BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS S E R V A E D E I V I N CENTI A E M A R I A E
LOPEZ VICUA, F U N D A T R I C I S INSTITUTI F I L I A R U M M A R I A E IMMACULATAE
PRO P U E L L I S F A M U L A T U I A D D I C T I S .
SUPER DUBIO
An sit signanda Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum

de quo agitur?
In Hispaniae Regno catholica et operosa fide conspicuo, sanctis que
viris ac feminis glorioso, atque in eius urbe principe quae concivem suum
ac patronum ferventi devotione colit sanctum Isidorum Agricolam, Matriti nempe, pie defuncta et deposita, virtutum operumque fama et exemplo adhuc vivens et loquens, speciosa exhibetur humilis hispana virgo Vincentia Maria Lopez Vicua. Hanc ancillam suam e devoto ac femineo
sexu elegit Deus ac praeelegit, suffragante Deipara Virgine Immaculata,
ad opus, familiis christianis valde utile et acceptum, sodalitatis religiosae
instituendae sub titulo Filiarum Mariae Immaculatae pro puellis famulatui
addictis. Iuvat interim ad rem et causam praesentem aliquid de vita et
gestis huius Servae Dei breviter innuere. In oppido Cascante, Tirasonensis dioecesis, a coniugibus Iosepho Maria Lopez Jimnez et Nicolao Vicua
Garcia, nobilitate ac rehgione claris, die 22 Martii anno 1847, in lucem
orta est Dei famula cui postridie in lavacro regenerationis imposita fuere
nomina Vincentia Maria. Sub custodia et institutione parentum, puellula
corporis venustti ingebat quosdam sensus et affectus mentis et cordis
in D e u m sacrasque imagines una cum studio benefaciendi parvulis. - Septennio Matritim deducta est
apud dominam Eulaham, amitam suam,
quae cum fratre Emmanuele cooptata fuerat in piam sodalitatem a doctrina christiana, cuius praecipuus finis erat opera misericordiae corporalis
et-spiritualis exercere, praesertim erga infirmos Hospitalis generalis. Ibi
potuit ipsa noscere miserandam conditionem puellarum quae in privatis
S.
Congregatio
Rituum
329
domibus servitio destinatae, statim ac aegrotarent, in nosocomio receptae

atque sanitati restitutae et dimissae, per vias quasi errantes et mendicantes pluribus periculis animae et corporis expositae r e p e r i e b a t u r . Hisce
adiunctis et periculis consideratis, Eulalia, die 8 Decembris anno 1853,
Beatissimae Virgini Mariae Immaculatae promisit atque obtulit operam,
bona seque ipsam pro illis ancillulis; eademque die d o m u m in via Luciente
conduxit, ubi tres lectulos posuit, tresque ancillas excepit ad nobilem finem
sibi propositum, earum conditioni christiana caritate sublevandam H a e c
domuncula exstitit veluti semen a D e o benedictum et fructiferum crescentis operis. Eulalia, divinae Providentiae et Mariae Immaculatae auxilio
confisa, neptem Vincentiam Mariam ad rem aptam et aestimatam, iu
suam cooperatricem adsciscere voluit. Haec autem piis exercitationibus
et Sacramentorum frequentia magis in dies mente et corpore ita succrevit,
ut Iesu Christo crucifixo tota consecrata et Deiparae Immaculatae integre devota, modestiae et castimoniae fidelissima custos oblatas sibi nuptias
etiam nobiles, divites et optimas constanter renuerit brevi ac prompto
responso: N e regi quidem neque sancto n u b a m . N e c mirum si anno 1866,
exacto pio exercitio in honorem divinae Matris, mense Maio, aetate fiorente, de consensu sui confessarii P. Medrano S. L, castitatis v o t u m emiserit et ad multiplicem pietatis et apostolatus formam se dicaverit. Praeter enim sodalitates quibus dederat nomen et operam, nempe Ss. Rosarii,
Filiarum Mariae, Ss. Cordis Iesu, Vigiliae ad Ssmum Sacramentum et
sacrarum Missionum, angelica quadam caritate bona corporalia et spiritualia pauperum, egenorum atque infirmorum curabat visitatione, oblatione et exhortatione; iam experta et probata divinae misericordiae ancilla
et discipula erga ancillulas domunculae suae. Anno aetatis vigesimo primo
decurrente, dum adire soleret conventum Matritensem Visitationis, ad
spiritualem animi profectum atque in eo ad sacrum velum suscipiendum se
inclinatam ostenderet, amita Eulalia, patruus Emmanuel et ipse confessarius nitebantur eam suadere ut operi domunculae regendo et amplificando iuxta viam suam, continuata sedulitate et virtute operam navaret.
Anceps in h o c bivio atque intimo ac diutino turbata certamine Vincentia
Maria assiduis precibus bonisque operibus quaerebat, ut supernum lumen
providum que consilium sibi pateret. Neo humili et oranti virgini defuit
succursus
divinae d e m e n t i a e et patrocinium Virginis Immaculatae, in
spirituali recessu apud religiosas Visitationis ad hunc finem suscepto die

4 Man an. 1868. L u x nova cunctas animi nubes et anxietates dissipavit
et effulsit, eiusque auribus v o x quaedam arcana resonare visa est: Tibi
derelictus est pauper, orphano tu eris adiutor . Tunc binae sententiae
aliquantum discrepantes in unam sententiam compositae sunt; et Insti-
330
Officiale
tutum quod in domuncula ancillarum erat veluti in cunabulis novae familiae religiosae, deinceps felici progressu auctum, amplificatum et propagatum cum Apostolicae Sedis laude et approbatione floruit et florescit
sub titulo Filiarum Mariae Immaculatae pro puellis famulatui addictis .
Sedes nascentis Instituti religiosi in n o v a m conductam d o m u m translata
die 7 Iunii eiusdem anni, ibique sacello rite erecto per Breve Apostolicum,
P. Medrano sacrum litavit, adstantibus plusquam centum ancillis, ipsa
Vincentia Maria cantu et cymbalo personante in laudem Dei et sacrosancti
mysterii. Haec autem, quum non posset a parentibus consensum obtinere
pro sua vocatione religiosa, in paternam d o m u m redire coacta est; donec
Vincentia Maria gravi m o r b o correpta, parentes audita medici sententia
aquam oppidi noxiam esse filiae curationi, veniam illi dederunt redeundi
Matritim, d u m m o d o tempore aestivo oppidum peteret ad eos invisendos,
qui tamen postea et ipsi Matriti domicilium proprium habuerunt. Itaque
Dei Famula denuo praeesse potuit operi suo, illudque fovere, augere et
anno 1875 etiam appositis regulis munire, tum pro sororibus sodalibus, tum
pro ancillis intra vel extra d o m u m religiosam degentibus. Sodales post
biennium tyrocinii, formationem spiritualem atque probatas habilittes,
ad tria vota religiosa rite admittuntur. Ancillae vero honestae et laboriosae gratuito hospitio receptae, ad congruam pietatem, ad muliebres
artes et ad officia domestica erudiantur. Servientes demum, iri privatis
domibus degentes consilia, monita et subsidia per sorores sodales et matronas inspectrices suscipiunt, ut recte agant, dominis subiiciantur, diebus
festis Missae aliisque functionibus adsistant, doctrina christiana instruantur
et bene dispositae ad Sacramenta accedant. Die 11 Iunii in Festo Ssmae
Trinitatis anno .1876 Emus Dnus Cyriacus Maria Sancha y Hervas, Episcopus auxiliaris Archiepiscopi Toletani, admirator operis Servae Dei
quod e simplici consociatione in religiosum Institutum convertere sategerat, ab ipso Archiepiscopo delegatus benedictionem et impositionem habitus religiosi solemni caeremonia peregit super tres sorores Vincentiam Mariam, dominam Pilar de los Bios, viduam, et Patrocinium de Pagos adolescentulam. Aliae duae, Da Eulalia et Emerentiana, licet admissae, habitum
recipere non potuerunt, quia impeditae, illa aegritudine, haec senectute.
Die 16 Iulii, in commemoratione B. M. V. de Monte Carmelo, fundatrix
eiusque duae sociae privata vota emiserunt, dum velum benedictum fuit
impositum sex postulantibus quae, subsequenti Festo Assumptionis ipsius
Deiparae, religionis habitum receperunt, - ex his soror Teresia Orti, post
Fundatricis obitum, superiorissa generalis electa et confirmata fuit - et
tunc sodales religiosae antiphonam Salve Regina canentes, prima vice
clausuram ingressae sunt. Institutum deinde in ampliorem domum, pio-
S.
Congregatio
Rituum
331
rum stipe emptam, transtulit collegium, sororum et ancillarum, conditis

aliis domibus in variis dioecesibus: unde meruit obtinere ab Apostolica
Sede decretum laudis anno 1888, atque ita aditus patuit Pontificiae approbationi constitutionum. - Vincentia Maria quae a P. Victorio Medrano S. I.
speculum et normam vitae religiosae acceperat et observabat; ab illius
successore P. Hildago, S. I. qui prius Servae Dei et postea totius communitatis
exstitit pater spiritualis ab anno 1875 usque ad annum 1912, et
biographiam Servae Dei exaravit, nova documenta pietatis et perfectionis

religiosae hausit largius, et ad exemplum sanctae Teresiae a Iesu, v o t u m
emisit et adimplevit efficiendi semper quidquid perfectius esse intelligeret, ipso Patre hoc testante. Tandem Dei famula laboribus non minus quam
morbis fracta, sodalium et ancillarum optima mater, virtutibus et meritis
dives, Sacramentis Ecclesiae refecta et roborata, audita ex Evangelio
lectione Passionis Domini, quatuor et quadraginta aetatis annos agens
Matriti in pace quievit, die 26 Decembris anno 1890. Funere solemniter
peracto, cadaver magno populi concursu et devotione in coemeterio S. Iusti
die 1 Ianuarii 1891 humatum fuit. Triennio post in principem Instituti
d o m u m Matritensem in via Fuencarral translatum, primo in vetere dein
in n o v a capella, apposito sepulcro et piorum fidelium visitatione, honoratur. Fama sanctitatis in vita et post obitum Servae Dei magis clara et
diffusa, una cum suo Instituto Filiarum Mariae Immaculatae, in pluribus
civitatibus et locis Europae et Americae atque in hac ipsa alma urbe, viam
aperuit inquisitionibus informati vis Matritensi, Valentinae et Barcinonensi super ea conditis, absolutis et ad Sacram Rituum Congregationem
transmissis. Q u u m vero, ex decreto- S. R. C. 28 Maii 1924 super revisione
scriptorum Servae Dei, nihil obstet quominus ad ulteriora procedatur et
omnia ad rem in promptu sint, instante R m o Dno Carmelo Blay, Procuratore Pontificii Conlegii Hispani in Urbe et huius Causae legitimo postulatore, vota quoque fervida depromente totius Instituti Filiarum Mariae
Immaculatae pro puellis famulatui addictis, attentisque amplissimis Litteris postulatoriis S. M. Alfonsi X I I I , Regis Hispaniae, atque plurium
Emorum S. R. E. Cardinalium, R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum
necnon Capitulorum, parochorum, ac religiosorum utriusque sexus, aliorumque virorum ac mulierum civili dignitate vel nobilitate praestantium,
Emus ac Rmus Dnus Antonius Cardinalis V i c o , Episcopus Portuen. et
S. Rufinae, eiusdem Causae Relator seu Ponens, in Ordinariis Sacrorum
Rituum Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac
R m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi
332
Acta Apostolicae
Sedis -
Commentarium
Officiale
Ponentis, audito etiam v o c e ac scripto E. P. D. Carolo Salotti, Eidei promotore generali, omnibus sedulo perpensis rescribere censuerunt: Affirmative,
seu
signandam
esse
Commissionem
Introductionis
Causae
si
Sanctissimo
placuerit. Die 17 Iulii .1928.

Pacta postmodum de his Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papae XI
per E. P. D. Carolum Salotti, Fidei promotorem generalem relatione,
Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habens,
propria manu signare dignata est Commissionem Introductionis
Causae
beatificationis et canonizationis Servae Dei Vincentiae Mariae L o p e z

Vicua, Fundatricis Instituti Fiharum Mariae Immaculatae pro puellis
famulatui addictis. Die 18 Iulii 1-928.
A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Eufinae,
S. B. C. Praefectus.
L.S.
II
PASSAVIEN.
BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . S E R V I D I F R . C O N R A D I A P A R Z H A M L A I C I P R O F E S S I ORDINIS M I N O R U M CAPPUCCINORUM.
SUPER
An constet de
proximum,
DUBIO
Virtutibus theologalibus Fide, Spe et

nec
non
de
cardinalibus. Prudentia,
Caritate in Deum ac
Iustitia,
Fortitudine,
Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum

:
de quo agitur?
In tanto ac pertinaci studio, quo cuiusvis ordinis gentes fastum, h o n o -
res et saeculi illecebras prosequuntur et anquirunt, in iisque suas delicias

ponunt, nihil opportunius ac salubrius opponi potest quam virorum exempla, qui honesto loco nati saeculi oblectamenta et familiae commoditates
despicientes durum et asperum vitae genus amplectuntur, et in humilitate
ac paupertate degentes quid sit vitandum et quid agendum
praeclare
ostendunt, ut caritas Christi animas nostras perfectionis vinculo laetificet

D e o q u e dilectas efficiat. Huiusmodi virorum quovis tempore copia non
defuit, ex castris nostris profecta, in quibus se abscondere et ad evangeli-
'S.
Congregatio Rituum
333
eae legis praecepta Se conformare studuerunt, nihil habentes et nihil praeter

caelestia in cordibus suis concupiscentes.
Conspicuum inter recentiores locum tenet Fr. Conradus a Parzham, qui
praeclarum exemplum praebet, quod mollis et ambitiosae aetatis nostrae
licentiam acriter exprobat. Ortus in rurali praedio Venus nuncupato apud
Parzham, intra dioeceseos Passaviensis ambitum, parentesque nactus mediocriter bonis fortunae sed uberius christiana religione instructos, facile
ab eisdem optimam disciplinam didicit, atque in paterna d o m o pueritiam
et adolescentiam nitide exegit. Ad solitudinem promis, aequalium societatem vitare studebat, deliciasque suas reperiebat in oratione, praesertim in
templo, sibi aliquot saepe adsciscens socios, quos fervore animique candore
nedum alliciebat, sed et ad Dei amorem rapiebat.
Parentibus amantissimis orbatus, quum iam tricesimum primum aetatis
annum attigisset, rerum humanarum caducitatem magis magisque recogitans, se totum D e o mancipare decrevit, Eumque tamquam partem hereditatis suae deligere. Egenis itaque et pauperibus patrimonialia bona distribuit, omnemque vitam suam conformare constituit illi Christi Domini
documento: Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, tollat crucem
suam et sequatur me (Matth., X V I , 24), scilicet statuit in absoluta sui abnegatione sanctitatis auctorem et magistrum sequi. Quam ob rem inter Fratres Capulatos cooptari voluit, eamque evangelicae asperitatis disciplinam,
quam iidem colunt, ita est prosecutus, ut veluti perfectionis exemplar
absolutissimum eluceret et haberetur ab omnibus. E x a c t o laudabiliter tyrocinii tempore, c u m seraphico spiritu se egregie imbutum probasset, laboriosum ac periculis non expers illico sibi demandatum suscepit ianitoris
munus in conventu a S. Anna appellatum, qui princeps erat in Bavarica
provincia. Exstat in ecclesia coenobio adnexa Virginis Deiparae imago,
quam veneraturi adeunt frequenter christifideles etiam turmatim ex Germania et Austria, omnesque coenobium ingrediuntur ut suis necessitatibus
prospiciant. Caritate et patientia cunctos Dei Famulus excipiebat, omnes
solari opemque, uti poterat, egentibus suppeditare in deliciis habebat, ac
neminem dimittebat umquam, cuius iustae petitioni non adhaesisset, liberalem magis erga peregrinos quam asperum sese exhibendi cupidus.
Quadraginta annorum spatio ianitoris munus retinuit, verbo et exemplo
virtutis heroicae specimina praebens, adeo ut boni et sancti ostiarii sibi
laudem comparaverit, suumque nomen immortalitati tradiderit. Morbo et
laboribus confectus v i x mortem sibi instare percepit, omnibus Ecclesiae
solatiis muniri voluit, atque ad extremam horam se pientissinle paravit.
Ad eius funebria fidelium turba ultro confluxit, quae demortui sanctitatem
una v o c e extollebat et praedicabat. Quae fama ad inquisitionem Ordinarii
334
Commentarium
Officiale
auctoritate adornandam incitamentum, praebuit, brevique, quum nullae

adessent difficultates quae postulantium animos haerentes detinerent, ceterae omnes iudiciales formulae adimpletae sunt, atque, signata die vicesima mensis Maii anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto Commissione introductionis Causae, post triennium cuneta praesto fuere quae ad
quaestionem de virtutibus in specie parata sint oportet. Itaque superiore
anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo locum habuit in aedibus
Reverendissimi Cardinalis Andreae Frhwirth, causae Relatoris, AntepraeparatoriuS Coetus, ac decem post menses habitus est Coetus Praeparatorius in
aula Congregationum Palatii Apostolici Vaticani. Novissime vero, die nimirum vicesima quarta superioris mensis Iulii coactus est universus suffragatorum coetus coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , atque proposito dubio a memorato causae Ponente, utrum constet de virtutibus
heroicis Fr. Conradi a Parzham, omnes qui interfuerant affirmativa suffragatione de re constare responderunt; Beatissimus vero Pater sententiam
suam decretoriam differre censuit, precesque fieri commendavit pro e x p o scenda caelestis luminis pleniore claritate.
Quum vero mentem suam pandere statuisset, hodiernam diem, ob
solemnia Virginis Mariae in caelum receptae f austissimam designavit; eapropter acciri voluit Reverendissimos Cardinales Antonium V i c o , Episcopum
Portuen. et S. Rufinae, sacraeque Rituum Congregationi Praefectum, et
Andream Friihwirth, Causae Ponentem; itemque R. P. Carolum Salotti,
S. Fidei promotorem generalem, meque infrascriptum a secretis, atque,
sacra Hostia fervide oblata, ad hanc nobiliorem aulam accessit solioque
pontificio assidens solemniter sanxit: Constare de Virtutibus theologalibus
Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine,
Temperantia earumque adnexis
Ven. Servi Dei
Fratris Conradi a Parzham, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. H o c decretum publici iuris fieri et in acta Sacrorum Rituum Congregationis referri iussit, decimo o c t a v o Kalendas Septembris anno millesimo
nongentesimo vicesimo o c t a v o .
S. B.
C. Praefectus.
L. S.
Angelus Mariani, S. B. C. Secretarius.
S.
Congregatio
335
Rituum
III
ROMANA S E U IANUEN.
BEATIFICATIONIS
ET
CANONIZATIONIS
VEN.
SERVAE
DEI
PAULA
FRASSI-
N E T I ! F U N D A T R I C I S CONGREGATIONIS S O R O R U M A S . D O R O T H E A .
SUPER DUBIO
An constet de Virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine, Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo
agitur?
Digna sane quae in prudentum virginum numerum recenseatur Y e n .
Famula Dei Paula Frassinetti, quippe quae virginitatis studio incensa
non sibi uni prospicere D e o q u e placere sategit, verum etiam ad religionis
et civilis societatis bona quot plura posset procuranda et provehenda,
tamquam munus sibi caelitus creditum, ingenium suum ac vires omnes
convertit ac impendit, uberesque fructus collegit, quin umquam, deficiente
oleo, eius lampas exstingueretur. In praenobili civitate Ianuensi genita a
piis honestisque parentibus, adeo in fidei rudimentis addiscendis domi profecit, ut adhuc puerula pietatem impense coleret, et a saeculi illecebris o m nino alienam se custodiret. Eius domus sanctitatis domicilium iure poterat
nuncupati. Quatuor inibi fuerunt germani fratres, omnesque clericalem
statum' amplexi sunt. Matre immatura morte sublata, vix nonum aetatis
annum agens Dei Famula, tantum infortunium luxit amare, atque paullo
post animum suum domesticis rebus intendit ac familiae negotia gerenda
suscepit, probitatem et prudentiam exhibens in exemplum proponendas.
Quum autem, succrescente aetate, plenius perspicere valuit quae et
quanta sit angelicae virtutis praestantia, illud ob oculos assidue habuisse
videbatur Pauli Apostoli effatum: Mulier innupta et virgo cogitat quae Domini sunt, ut sit sancta corpore et spiritu (I COrinth., V I I , 38); ardenti enim
desiderio vehementius teneri coepit, totam se mancipare D e o , et proximorum necessitatibus data opera prospicere. Virginis castissimae ipsa iam
typus absolutissimas evaserat, sed haud satis firma fruebatur valetudine,
ut idonea censeretur quae religiosum coenobium ingressa cuncta officia
paribus viribus adimplere valeret. Interim alter ex eius fratribus germanis,
Iosephus, est sacerdotio initiatus et tamquam curio ad oppidum Quintum,
non longe ab urbe Ianuensi missus, quem secuta est Paula, ut ex loci salubrit te corporis vires reficeret, et quae sibi profutura essent consilia sancte
deliberaret. Res optime cessit; ac Serva Dei de virtute in virtutem progre-
336
Commentarium
Officiale
diens, ab omni fas tu ot imperiosis moribus iugiter abhorrens, aequalium

animos sibi facile devincire potuit. Ipsa externa facies, oris totiusque corporis habitus, alloquium et ingenium singularem modestiam spirabant,
quo fiebat, ut ei libenter adhaererent et sociarentur non paucae puellae
etiam ex aetate grandioribus, eamque de D e o ac de religione disserentem
attente audirent et sequerentur. Id diebus festis apprime contingebat,
quum, sacris in ecclesia paroeciali persolutis officiis, Dei Famula in silvanam loci partem secedens, perbelle quae essent domestica quaeque religiosa munia a singulis fideliter obeunda explanabat, saepeque eius alloquium evangelicae perfectionis assequendae desiderium in audientium
puellarum animis inficere et succendere solebat. Brevi factum est, ut
huiusce palestrae plures postularent ad coenobiticam vitam convolare; sed
necessariae deerant opes, nec facile videbatur huiusmodi obstaculum removere. H o c tamen removit mens provida Ancillae Dei,
quae,
abruptis
induciis, aediculam conduxit, in eaque sex socias collegit, egentium puellarum curas suscepturas. Haec fuere novae Congregationis incunabula,
quam Sororum a S. Dorothea nomine compella vit, ut omnes perpetuo memores essent, cunctis pietatis et caritatis officiis, quae pii iam exsistentis
operis S. Dorotheae propria erant, addictas et mahcipatas esse debere.
Exordia ardua et difficilia fuere, ac in apertum dissociationis discrimen
adducta est inita familia, quae eximia prudentia V e n . Servae Dei iterum
fuit coacta, ab eiusque vigilanti regimine firmitatis et prosperitatis incrementa accepit.
A u c t o sociarum numero, Ancilla Dei inopiae i n c o m m o d a submovere
studuit, atque ampliores aedes in Ianuensi civitate posuit. Cito pia institutio florescere coepit, eiusque regionis fines est transgressa, p r u d e n t i b u s
omnibus, qui emolumenta exinde parta conspexerant.
Anno autem millesimo octingentesimo quadragesimo primo Bornant
petiit Ven. Paula, ut a se condita sodalitas, una cum concinnatis regulis,
Apostolica potestate muniretur, datumque ei fuit principem illius sedem
alma in Urbe constituere; ex qua primum in Brasiliani, ac paulo deinceps
in Lusitanianl suarum Sororum manipulum transmisit. Non labores, non
adversitates eam defatigarunt umquam, neque multae aquae valuerunt
exstinguere caritatem, qua venerabilis mulier pro puerilis praesertim aetatis b o n o flagrabat. Inter discrimina non pavit; ac in rebus trepidis caritate
et liberalitate sua infensos homines innoxios reddit; atque ita quod fidenter omnino susceperat opus, alacriter prosequuta est, feliciterque perfecit, erga sacrorum Antistites et R o m a n u m Pontificem obsequentissima,
quorum voces et actiones tamquam tutissimas agendi regulas semper maximopere venerata est.
S.
Congregatio
Rituum
33J7
A n n o d e m u m millesimo octingentesimo septuagesimo sexto Bononiae,

quo ad Sorores invisendas se contulerat, apoplexia correpta est, unde
R o m a e restituta fuit, quin liberum omnium membrorum suorum usum
recuperasset u m q u a m . V i t a m ad sexennium produxit inter morbi molestias, et luculentissima tunc praebuit heroicae virtutis exempla, atque dum
corpus ferme immobile evaserat, spiritus alacriore fiducia ad D e u m ferebatur, atque cum piis monitis ad suas sodales dicere de se poterat: Y laete
quia non soli mihi labor avi (Deel., X X I V , 46). Non pluribus a beato eius
obitu elapsis annis, de caelitum honoribus eidem condendis studiose est
cogitatum. Inquisitionibus itaque iudicialibus in eius vitam et res gestas
ad iuris normam sedulo exactis, ceterisque omnibus praescriptionibus rite
absolutis, iudicium de heroicis Ven. Servae Dei virtutibus coeptum est.
Quapropter in aedibus Reverendissimi Card. Alexandri Verde, causae Relatoris, die vicesima secunda mensis Februarii anno millesimo nongentesimo
vicesimo septimo est habita Congregatio antepraeparatoria;
quam die
decima quarta Februarii vertentis anni secutus est praeparatorius coetus

in Apostolico Palatio Vaticano; atque die vicesima sexta superioris mensis
Iunii universa comitia coadunata sunt coram sanctissimo D o m i n o nostro
Pio Papa X I , in quibus praefatus causae Relator dubium de heroicis Ven.
Ancillae Dei virtutibus discutiendum de more proposuit. Reverendissimi
Cardinales et Patres Consultores suffragia sua ex ordine protulerunt, quibus perceptis Beatissimus Pontifex suam mentem satis aperte significavit,
sententiam tamen decretoriam in aliud tempus proferre distulit, ut interim
in re tam gravi uberius e caelo lumen precibus exposceretur.
Laetissimum vero hanc elegit diem, qua solemnia in honorem sanctae
Mariae sideribus receptae aguntur; quocirca accersiri voluit Reverendissimus Cardinales Antonium V i c o , Episcopum Portuen. et S. Rufinae, Sacrae
Rituum Congregationi Praefectum, et Alexandrum Verde, Causae Relatorem, nec non R. P. Carolum Salotti, S. Fidei promotorem generalem, meque
infrascriptum Secretarium, et, Sacro devotissime facto, nobiliorem hanc
Vaticanam aulam ingressus et Pontificio solio assidens, solemni decreto
edixit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum ac
proximum; nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine ac Temperantia earumque adnexis in gradu heroico, Ven. Servae Dei Paulae Frassinetti, in casu et ad effectum de quo agitur. H o c vero decretum evulgari
et in actis Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit, decimo o c t a v o
Kalendas Septembris anno millesimo nongentesimo vicesimo o c t a v o .
gg A . C A R D . V I C O , E p . Portuen. et S. Rufinae,
S. B.
C. Praefectus.
Angelus Mariani, S. B. C. Secretarius.
338

E R R A T U M CORRIGE
Pag. 281, lin.
12 ss., propter lapsam inter correctiones
lineam, textus
sensusque mutatus est, qui sic restitui debet:

Testis est Gregorius X V I , ad Summi Pontificatus fastigium evectus, postquam res russicas diligentissime exploraverat, quippe qui, eo ipso anno quo
pontificia legatione apud Alexandrum I perfuncturus erat, Russorum Imperatorem morte praeripi planxisset; testis Pius IX ...
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
21
Aprile
23
Luglio
1928. Monsig. Francesco J. Beckman, Vescovo di Lincoln.
Monsig. Salvatore Frattocchi, Vescovo di Orvieto.
31
Monsig. Agostino Bludau, Vescovo di Warmia.
Protonotari Apostolici ad instar participantium*

2
Agosto
27
5 Settembre
1928. Monsig. Bernardo Giuseppe Eras, della diocesi di Bois-le-Duc.
Monsig. Agostino Spannenkrebs, della diocesi di Warmia.

Monsig. Vincenzo del Signore, della diocesi di Fano.
Prelati Domstici di S. S.:
28
Aprile
1928. Monsig. Pietro Bagarotti, della diocesi di Cotrone.
4 Maggio
Monsig. Michele J. White, della diocesi di Newark.
13 Giugno
Monsig. Giuseppe Gignac, dell'archidiocesi di Quebec.
13
Luglio
Monsig. Paolo Heider, dell'archidiocesi di Olmtz.
14
Monsig. Martino Cagigos et Balda, della diocesi di Bar-
26
Monsig. Giuseppe Roca, della diocesi di Urgel.
31
Monsig. Antonio Bystrzonowski, dell'archidiocesi di Cracovia.
Monsig. Simone Hanuszek, della medesima archidiocesi.
Monsig. Alberto Angellotti, della dicesi di Montepulciano.
Agosto
Monsig. Alberto Lauscher, dell'archidiocesi di Colonia.
Monsig. Giovanni O'Neil, della diocesi di Ogdensburg.
cellona.
339
Agosto
1928. Monsig. Michele Miller, dell'archidiocesi di Santiago del Cile.
Monsig. Emmanuele Tommaso Mesa, della medesima archi-
11
Monsig. Carlo Mecchia, della diocesi di Trieste.
27
Monsig. Francesco Sander, della diocesi di Warmia.
Monsig. Giovanni Wickert, della medesima diocesi.
Monsig. Giulio Marquardt, della medesima diocesi.
diocesi.
Monsig. Andrea Hinzmann, della medesima diocesi.
3 Settembre
Monsig. Pietro Arthaud, dell'archidiocesi di Lione.
Monsig. Pietro di Pietro, della Prelatura Nullius di Valle
di Pompei.
ONOBIFICENZE
11
Giugno
1928. Al sig. Cirillo F. Belage, dell'archidiocesi di Quebec.

28 Dicembre 1927. Al sig. Mohamed Giaafar Agha, della Delegazione Apostolica di Siria.
6
Agosto
10
1928. Al sig. Abel Iturralde (Bolivia).
Al sig. conte Stefano Boberto de Beauchamp, della diocesi

di Tarbes e Lourdes.
La Commenda con placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, elasse civile:

13
Luglio
1928. Al sig. Carlo Herold, della diocesi di Mnster.

11
Giugno
21
1928. Al sig. Enrico Belaud, dell'archidiocesi di Quebec.
Al sig. cav. Alessandro Cardon-Duverger, dell'archidiocesi

di Cambrais.
30
Al sig. Alessandro Savignon, del Vicariato Apostolico di

Egitto.
26
Luglio
Al sig. Alberto Badini Confalonieri, delParchid. di Torino.
16
Agosto
Al sig. Cesare Pesenti, della diocesi di Bergamo
21
Al sig. Visconte Gaetano de Heurtaumont, della diocesi di

Sez.
340
II Cavalierato dell''Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:

27
Ottobre
20
Luglio
1927. Al sig. D. Jaime Costea Bernard, della diocesi di Madrid.

1928. Al sig. Giovanni Chini, dell'archidiocesi di Milano.
28
Al sig. Luigi Loreia, della diocesi di Novara.
Agosto
Al sig. Giovanni Marmion, della diocesi di Down e Connor.
16
Al sig. Everardo Havenith, dell'archidiocesi di Malines.
Al sig. Ludovico Van den Wildenbergh, della medesima
Al sig. Giacomo Stulemeyer, della medesima archidiocesi.
archidiocesi.

NOMINE
Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. :
8
Agosto
24
1928. Monsig. Giuseppe Nava, dell'archidiocesi di Milano.
Monsig. Annibale Malinverni, della diocesi di Pavia.
27
Monsig. Alberto Comoglio, dell'archidiocesi di Torino.
Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S. :

10
Luglio
1928. Il sig. marchese Enrico Sagnier e Villavecchia, della diocesi di Barcellona.

Cameriere d'onore in abito paonazzo di S. S. :
20 Settembre 1928. Monsig. Raffaele Negro, della diocesi di Otranto
NECROLOGIO
25 Agosto 1928. Monsig. Alessandro Poirier, Vescovo di Tarbes e Lourdes.
25 Settembre
Monsig. Benedetto Spila, Vescovo tit. di Aretusa.
Annus XX - Vol. XX
5 Novembris 1928
Num. 11

ACTA PII PP. XI

I
APPROBANTUR
AUCTORITATE
APOSTOLICA
CONSTITUTIONES
MISSIONARIO-
RUM OBLATORUM B. M. V. IMMACULATAE.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Mirabili plane m o d o , primis Ecclesiae
saeculis, multus numerus credentium conversus est ad D o m i n u m Fidei
praeconum opera, quos Deus suscitavit, quique uberrimos fructus ex suo
labore perceperunt, quia erat manus Domini cum eis; ita etiam, progressu
saeculorum, pro opportunitate temporum et gentium necessitatibus, continenter in Ecclesia sua suscitat, vivificat dilatatque benignissimus Deus
sacros virorum coetus, qui primae christianae aetatis praecones aemulati
eorumdemque spiritu accensi, in longinquas, a patrio loco valde dissitas,
regiones lucem Christi afferunt populosque ibidem degentes ad Fidem adducunt, atque aliti vere a manu Domini ac sustenti, magis magisque in
dies mirabiliter succrescunt, robore atque alumnorum numero augentur
gentes multas ad D o m i n u m convertunt. H o c profecto dicendum de Missionariis Oblatis a Maria Immaculata, quorum Institutum, abhinc fere
biennium, vix centesimum annum canonica sua confirmatione celebravit. Verum parva atque humilia habuit initia congregatio ipsa ad Aquas
Sextias prope Massiliam, opera praesertim Caroli Iosephi Eugenii de Mazenod, ab anno M D C C C X X X V I I etiam sollertissimi Massihensium. episcopi,
qui quinque, sub titulo Missionariorum Provinciae, sibi additis^sociis, ad
aberrantes populares in rectam salutis viam revocandos, anno M ^ G C C X V I ,
totum se dedit. A t , dilatatis in vinea Domini laboribus, novisque-'yenientibus sociis, pius fundator, societate sua iuxta ceteras religiosorum famiACTA, vol. X X , n. 11. 5-11-928.
23
342 , .
Commentarium
Officiale
lias constituta, regulas quoque seu Constitutiones apte redegit, quas dein
Litteris Apostolicis sub anulo Piscatoris die x x i m . Martii, an. MDCCCXXI
L e o P P . X I I rec. m e m . Decessor Noster amplissime approbavit, una cum
Instituto ipso, quod, nomine Congregationis Oblatorum Sanctissimae
Virginis Mariae sine labe conceptae in posterum insignitum, ab eodem
de Mazenod, donec viveret, moderandum statuit. Galliae limites praetergressa Congregatio, v i v o adhuc conditore, in Anglia et in Hibernia domos
habuit; paulo post eiusdem sodales, Americae septentrionahs terras peragrati, missiones plures ibidem a regione Mexicana ad mare arcticum usque
constituerunt; dein etiam in orientalibus Indiis atque in Africa meridionali, aliis novisque sedibus sibi factis, operam suam in gentes Fidei lumine
inlustrandas Missionarii Oblati impenderunt. Ab initiis enim fundator
sibi sociisque sacras missiones in pagis atque in urbibus patriae regionis
praedicandi finem tantum proposuerat; sed brevi, Litteris quidem probantibus Apostolicis tum Gregorii X V I tum Pii I X , ipse, eiusque sodales,
evangelizare quoque infideles in dissitis Missionum regionibus decrevere.
Cum sollertissimis tamen studiosisque Oblatis a Maria Immaculata haec
in nomine Domini agenda ne adhuc sufficerent, praeter dictum primarium
finem, tamquam finis secundarius Congregationi tum Seminaria moderari,
tum clerum finitimarum dioecesium reformare, iuvenes laicos educare
etiam propositum est. Ad quae omnia consequenda institutoris sociorumque eius aetas multa laudis imitanda successoribus tulit: in Iesum
amorem ardentem, obsequium in Ecclesiam plenum, et in D o m i n i c o agro
Iaborandi studium validius quam alia quaecumque res, eademque vita.
Nil mirum
itaque si
anno MDCCCLXI, quum fundator ac tam frugiferae
societatis moderator C. I. Eugenius de Mazenod, Massiliensium episcopus,

ex hac vita migravit, iam Congregatio ex quattuor provinciis religiosis constaret, eiusdemque sociis quinque apostolicorum vicariatuum cura in regionibus missionariis commissa esset. Nunc autem, ab approbatione prima
Constitutionum vix saeculo elapso, plus quam tria millia sodalium, quorum
sexdecim charactere episcopali insigniti, in o c t o et decem provincias distributa, congregationem constituunt Missionariorum Oblatorum, qui multis in orbis partibus vel longo terrarum marisque spatio seiunctis, sive in
Europa et in Americis, sive in Africa meridionali atque in Indiis orientalibus luculentissima suae in Christo caritatis erga populos testimonia praebent, atque uberes salutis fructus colligunt. Vere manus D o m i n i cum illis
est! Nostrorum igitur Decessorum vestigia prementibus Nobis peropportunum videtur vigili cura prospicere ut haec tot tantisque nominibus optime
merita religiosorum virorum familia iis omnibus muniatur praesidiis, quae
ad eiusdem emolumentum ac b o n u m provehendum apta sint, et quae
343
Acta Pii PP. XI
ipsius stabilitatem atque integritatem maxime procurent.
Quapropter
e u m hodiernus moderator generalis Congregationis Oblatorum Beatae

Mariae Virginis Immaculatae, venerabilis frater Augustinus Dontenwill,
Archiepiscopus titulo Ptolemaidensis in Phoenicia, suo atque universae,
cui praeest, familiae religiosae nomine, enixis precibus Nos rogaverit ut
Congregationis Oblatorum Constitutiones nunc ad Codicis iuris canonici
normam emendatas consensu Nostro apostolico munire dignaremur: Nos
p r o b e noscentes Constitutiones ipsas, a pio Congregationis ipsius conditore
iam primo exaratas et tamquam aptissimas ad fines instituti pertingendos
a Decessoribus Nostris pluries probatas fuisse, votis Nobis adhibitis adnuendum ultro libenterque existimavimus. Et re vera, post Litteras A p o stolicas Si tempus unquam Leonis P P . X I I , Institutum regulasque Oblatorum quas supra memoravimus adprobantis, Gregorius P P . X V I die x x
m . Martii an. MDCCCXLVI, Litteris Apostolicis sub anulo, Congregationem
praefatam eiusdemque Constitutiones, propter missiones tunc susceptas in
regionibus infidelium, hic illic emendatas confirmavit; itemque Pius P P . IX
similibus Apostolicis Litteris, die x x v n i Martii an. MDCCCLI datis, alias
a generali coetus capitulo anni praecedentis MDCCCL propositas immutationes auctoritate sua roboravit; anno denique MDCCCCX rec. mem. Pius
P P . X, die vir m. Septembris, Instituti regulas, cum addictionibus atque
innovationibus a capitulo generali an. MDCCCCVIII celebrato inductis, Litteris suis sub anulo Piscatoris plenissime sanxit.
Verum etiam in praesens ad ipsius Congregationis b o n o satius consulendum aliae emendationes atque additamenta tum ob novas temporum
ac locorum circumstantias tum praesertim ob iuris canonici Codicis promulgationem in supra
dictis
Constitutionibus desiderabantur; ideoque
n o v u m regularum schema, latino sermone exaratum, Sacrae Congregationi

Religiosorum Sodalium propositum est atque ab eadem recognitum;
cuius quidem tenor hic sequitur, videlicet:
CONSTITUTIONES ET REGULAE
CONGREGATIONIS MISSIONARIUM OBLATORUM
SANCTISSIMAE ET IMMACULATAE VIBGINIS MABIAE
PRAEFATIO
Ecclesia, praeclara Christi Salvatoris hereditas.... (et quae sunt reliqua).

Votis itaque venerabilis fratris Augustini Dontenwill, Archiepiscopi
titulo Ptolemaidensis, Moderatoris generalis Congregationis Missionariorum Oblatorum a B. Maria Virgine Immaculata, omniumque eiusdem Con-
344
Acta
Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
gregationis sodalium, ut uberiore ipsi cum fructu salutare mmisterium

suum in terris adimplere valeant, conlatis etiam consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus Congregationi praepositis pro
Religiosorum
coetuum negotiis pertractandis,
omnibusque rei momentis attente perpensis, motu proprio atque ex certa

scientia ac matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o dum Constitutiones suprascriptas Missionariorum Oblatorum, qui a B.
Maria Virgine Immaculata nuncupantur, plenissime adprobamus eisdemque supremum Apostolicae sanctionis robur adiicimus. Ominamur nunc
propterea et cupimus ut benignissimus Deus frugiferam hanc Congregationem servet ac foveat; eiusdemque sodales adiutricis sapientiae suae
lumine in Evangelio infidelibus praedicando, in sacro animorum ministerio explendo, in sanctificatione adipiscenda prosequatur; atque interea
in caelestium munerum auspicium itemque in peculiaris benevolentiae
Nostrae signum Moderatori generali cunctaeque Congregationi Missionariorum Oblatorum apostolicam benedictionem effuso animo impertimur.
Haec indulgemus statuimusque, decernentes praesentes Litteras firmas,
integros effectus sortiri vel obtinere, eidem Congregationi Missionariorum
Oblatorum a B. Maria Virgine Immaculata plenissime suffragari; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex nunc atque inane fieri
si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. Volumus autem ut praesentium Litterarum exemplis etiam impressis, manu alicuius Notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae ipsis praesentibus, si exhibitae forent vel ostensae, adhiberetur.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i
mensis Maii anno MDCCCCXXVHI, Pontificatus Nostri septimo.
P.
C A R D . GASP ARRI,
a Secretis Status.
Acta Pii PP. XI
345
n
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS AUGETUR TEMPLUM CATHEDRALE
AUXITANUM.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. - Canonicorum capituli ecclesiae cathedralis Auxitanae nomine ac suo, humilibus enixisque precibus Nos rogat
venerabilis frater Franciscus Ernestus Ricard, Auxitanorum Archiepiscopus, ut titulo privilegiisque Basilicae minoris Auxitanum cathedrale templum, ad honorem Sanctae Mariae D e o dicatum, decorare velimus. Templum enim hodiernum loco antiquioris ecclesiae remotissimis mediae aetatis
temporibus exstructae ac vetustate dilabentis, denuo a fundamentis stylo
gothico, quem vocant, anno reparatae salutis MCCCCLXXXIX exaedificari
coeptum est, sed tantum post duo saecula pulcris, alio diversoque stylo
confectis, in aedificii fronte duabus turribus positis, completum est. Ex
tribus navibus, quae, amplitudine, forma, lineamentis que perspicuae,
pluribus arte claris sacellis ornantur, quibus f en estrae vitreis coloratisque
figuris contextae lumen suaviter afferunt, sacra aedes constat, choro mirifice sculpto munita, in quo laudes Dei a capitulo canonicorum devote
cotidie persolvuntur. Clerus quidem templo huic addictus quam maxime
curat ut Deus hic a christifidelibus debito cultu adoretur; liturgicasque
actiones efficiunt splendidiores tum luxuriosi paratus habitus que sacri tum
copiosae pretiosaeque supellectiles, quibus locupletatur cathedralis eadem,
quam frequentes celebrant fideles, qui, largiter de re propria stipe conlata,
cultui sustentando provehendoque subveniunt. Et merito quidem, cum
Auxitana cathedralis non m o d o ob suas, quibus fulget inter Galliae meridionalis ecclesias, artis pulcritudines, verum etiam ob corpora Sanctorum
Taurini, Leothadii, et Austindi, quae in crypta custodiuntur, et multas
alias beatorum reliquias in sacrario adservatas, omni fidelium clerique
cura omnibusque praesidiis ornamentisque amplissime digna sit. Quapropter praefati Archiepiscopi Auxitani eiusque cathedralis canonicorum precibus Nos, auditis etiam venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e
Ecclesiae Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, ultro
libenterque concedere existimavimus. Nostra itaque auctoritate, perpetuumque in m o d u m , praesentium Litterarum tenore, memoratam Auxitanam cathedralem ecclesiam in honorem Beatae Mariae Virginis d ' A u c h
nuncupatae D e o dicatam, titulo ac dignitate Basilicae minoris augemus
illique omnia et singula concedimus iura, privilegia, praerogativas, indulta,
346
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
quae ab ecclesiis, h o c titulo exornatis, iuxta formam consuetam et praescripta adhibenda sunt.
H a e c edicimus,
, -
mandamus,
decernentes praesentes Litteras firmas
validas atque efficaces semper exsistere ac fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illique, ad quam spectant, Auxitanae
cathedrali ecclesiae plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac
definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri, si quidquam secus super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i
mensis Man, anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD. GASP ARRI,
a Secretis Status.
III
P R A E F E C T U R A APOSTOLICA
DE
TSING-TAO
IN
SINIS
AD VICARIATUM APO-
STOLICUM E V E H I T U R .
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Cum ex apostolico munere, quo divinitus fungimur, omnium Ecclesiarum cura Nobis fuerit concredita, quae
cedant in spirituale ipsarum emolumentum sollicito studio decernere maturamus. Iamvero cum venerabilis frater Celsus Costantini, Archiepiscopus
titularis Theodosiopolitanus et Delegatus Noster apostolicus in Sinis, Nos
enixe postulaverit ut ad maius animarum b o n u m praefectura apostolica
de Tsingtao, quae Societatis Divini Verbi sacerdotum curis tradita, elapsis
annis ampliora feliciter incrementa suscepit, in vicariatum apostolicum
erigeretur: Nos, omnibus rei momentis attento ac sedulo studio perpensis
cum venerabilibus fratribus nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, p o s t negotii diligentissimam
disquisitionem, praelaudati Delegati Apostolici votis ultro libenterque annuendum existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa
scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae p o testatis
plenitudine, praesentium
tenore praefecturam apostolicam de
Tsing-tao in Sinis ad potiorem evehimus dignitatem vicariatus apostolici

a praesule regendi episcopali titulo condecorati, servato nomine de Tsingtao eisdemque finibus quibus iam praefectura apostolica continebatur, et
sub cura similiter alumnorum Divini Verbi bene melitae Societatis.
Acta Pii PP. XI
347
H a e c volumus statuimus, decerueutes praesentes Litteras firmas, validas

atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros
effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt amplissime suffragari nunc et in posterum; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit. N o n obstantibus quibuscumque.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v

mensis Iunii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
IV
E R I G I T U R MISSIO D E B E L L A R Y
EX
DISMEMBRATIONE
DIOECESIS
HYDERA-
BADENSIS.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Venerabilis frater Dionysius Vismara,
Hyderabadensium Episcopus in Indiis Orientalibus, Nos edocet dioecesis
suae territorio, gravibus obstantibus difficultatibus atque eius praesertim
amplitudine et incolarum multitudine, imparem esse evangelicorum operariorum inibi adlaborantiunl numerum, ac propterea peropportunum esse
q u o d ex aliquibus a sua dioecesi seiunctis districtibus alia ibi missio efformetur, quae, aliis accedentibus sacerdotibus, uberius Fidei incremento
consulere possit. Delegatus autem Noster apostolicus in Indiis Orientalibus
non m o d o ad vota Hyderabadensium Episcopi accedit, sed exposcit quoque
ut territorium Hyderabadense, quod memoravimus, alio quoque augeamus
ex archidioecesi Madraspolitana distracto territorio, quod incolarum genere
lingua et moribus priori affine est. Nos vero, conlatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis
Propagandae Fidei praepositis, quo melius prospiciatur in illis regionibus
catholicae fidei utilitatibus atque incrementis, haec quae infra scripta Sunt
decernenda in D o m i n o existimavimus. Nimirum m o t u proprio et ex certa
scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, ex territorio dioecesis Hyderabadensis civiles districtus de Beichur et Gulbarga, hodiernis finibus quibus describuntur,
pariterque e territorio Madraspolitanae archidioecesis districtum civilem
de Beilary suis hodiernis finibus circumscriptum distrahimus ac separamus;
proindeque ex ipsis tribus districtibus n o v a m Missionem independentem
348
efformamus, fundamus, cui nomen de Bettary facimus; itemque decernimus

ut n o v a huiusmodi de Bellary Missio ad provinciam ecclesiasticam Madraspolitanam pertineat, eiusque cura Fratribus Ordinis Minorum Provinciae
Anglicae demandetur.
H a e c vero mandamus, statuentes praesentes Litteras firmas, validas
atque efficaces semper exstare et fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos spectant vel spectare poterunt
in omnibus et per omnia plenissime suffragari; sicque in praemissis iudicandum esse ac definiendum; irritumque et inane fieri si quidquam secus
super his a quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari
contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris die xv
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
V
DISTRACTO TERRITORIO E VICARIATU
APOSTOLICO
DE KAIFENG
ERIGITUR
P R A E F E C T U R A APOSTOLICA D E K W E I T E H .
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene prospere ac feliciter eveniant, ea ut mature praestenlus
Nos admonet supremi Apostolatus munus, quo in terris, licet immeriti,
fungimur. H o c ducti consilio, cum venerabilis frater Noster Iosephus Tacconi, Episcopus titularis Aradiensis et Vicarius Apostolicus de Kaifeng,
N o s humiliter flagitaverit ut ob territorium latissime patens suae iurisdictioni subiectum et incolarum ibidem commorantium multitudinem, suus
de Kaifeng vicariatus divideretur, et ex territorio inde diviso ac separato,
nova, ad catholicam fidem validius promovendam, praefectura apostolica
conderetur: Nos, praehabito v o t o venerabilis fratris Celsi Costantini Archiepiscopi titularis Theodosiopolitani, Delegati Apostolici in Sinis, collatisque
consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae
Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei m o mentis attente perpensis, praefati praesulis votis ultro libenterque concedendum existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa
scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, totum territorium quod civiles sub-
349
Acta Pii PP. XI
praefecturas de Kweiteh, Ningling, Kaocheng,
Yucheng,
Siayi,
Yuncheng
complectitur, a vicariatu apostolico de Kaifeng separamus: atque lioc

territorium ita per Nos separatum, sive dismembratum, in praefecturam
apostolicam erigimus, cui nomen facimus de Kweiteh et quam patrum
Ordinis Eremitarum Recollectorum Sancti Augustini curis committimus.
H o c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas
atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque integros
poterunt nunc et in posterum amplissime suffragari*, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam
secus supernis a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
VI
E R I G I T U R MISSIO I N D E P E N D E N S D E I L A N INTRA F I N E S V I C A R I A T U S A P O S T O L I C I D E W O N S A N , I N COREA.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Venerabilis frater Marius Giardini, Archiepiscopus titulo Edessenus, Delegatus Noster in Japonia et Corea, nec non
dilectus filius Abbas generalis Congregationis Ottiliensis Ordinis Sancti
Benedicti amplissime commendant preces venerabilis fratris Bonifacii Sauer,
Episcopi titularis Appariensis ac Vicarii Apostolici de Wonsan in Corea,
qui N o s enixe rogat ut suum de Wonsan vicariatum, tot incolarum numero
ac territorii amplitudine conspicuum, in duas partes dividamus, ita ut
ex dissita eiusdem nuncupata de Ilan provincia, nova Missio independens,
aliis missionariis committenda, constituatur. Nos vero de hac re agentes
cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Sacrae Congregationis de Propaganda Eide sunt praepositi, omnibus rei momentis sollicito atque attento studio perpensis, ut rei
catholicae melius in illis regionibus gerendae prospiciatur, precibus Nobis
adhibitis adnuendum existimavimus. Qua re motu proprio, certa scientia
ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, a vicariatu apostolico de Wonsan
350
Officiale
provinciam civilem de Ilari, suis hodiernis finibus constitutam, seiungimus

ac separamus, eamdemque in n o v a m missionem sui iuris cui nomen quoque facimus de Ilari, erigimus. Cum vero territorium vicariatus m e m o rati sit curis concreditum. Congregationis Ottiliensis O. S. Benedicti, quae
de re christiana provehenda in illis regionibus tam bene merita est, novae
etiam Missionis de Ilan curam eidem Congregationi Ottiliensi committendam mandamus.
Haec volumus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque
efficaces semper exstare ac permanere: suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt
amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate
quahbet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Contrariis non obstantibus quibuslibet.
D a t u m B o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix
mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
VII
DISTRACTO T E R R I T O R I O E X V I C A R I A T U APOSTOLICO D E K I R I N E R I G I T U R MISSIO
I N D E P E N D E N S D E T S I T S I K A R I N SINIS.
PIUS PP. X I
Ad futuram rei memoriam. Ea quae ad Christi religionem propagandam in longinquis regionibus magis opportuna videntur, Nos, more institutoque Decessores Nostros sequuti, iure statuenda decernimus. Quapropter
cum Vicarius Apostolicus de Kirin Nos enixe rogaverit ut a latissimo sui
vicariatus territorio, quod et incolarum multitudine ditatum, est, pars aliqua ad res religiosas melius provehendas separaretur, sui iuris condenda,
aequis huiusmodi precibus adnuendum ultro libenterque existimavimus.
Quapropter, v o t o praehabito venerabilis fratris Gelsi Costantini, Archiepiscopi titularis Theodosiopohtani, Delegati Nostri in Sinis, Nos conlatis
consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae
Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei m o mentis attento studio perpensis, motu proprio atque ex certa scientia ac
matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, edicimus ac mandamus ut territo-
351
Acta Pii PP. XI
rium,
quod hodiernis districtibus civilibus de Lorig-Kiang, Eouloun et
Seiheu constituitur, a vicariatu de Kirin distrahatur ; et territorium ipsum

sic per Nos a vicariatu de Kirin separatum, in Missionem sui iuris
erigimus, cui nomen de Tsitsiliar tribuimus, et quam Patrum Societatis
de Bethlehem curis tradendam statuimus.
Haec, quae ut maiora Fidei incrementa in dicto territorio promoveantur
mandamus, decernimus, statuentes praesentes Litteras firmas, validas atque
efficaces
iugiter exstare ac permanere, suosque plenos
atque integros
effectus sortiri vel obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque iudicandum esse
ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix
mensis Iulii anno MDCCCCXXVHI, Pontificatus Nostri septimo.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
VIII
BASILICAE MINORIS TITULO A U G E T U R ECCLESIA B . M , V . A B ANGELO S A L U T A T A E , I N S U B U R B I O L E Z A J E K DIOECESIS PREMISLIENSIS L A T .
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Constat apprime templum ab Annuntiatione B. Mariae Virginis Deiparae, quod in suburbio Lezajelc dioecesis Premisliensis Latinorum situm, pertinet ad Fratrum Minorum Ordinem iam
inde ab anno MDCVIII, quo Episcopus Matthias Patrakonschi Minores Fratres in suam dioecesim accivit, illisque sanctuarii eiusdem custodiam sacrumque ministerium concredidit, iure meritoque accenseri posse inter potiores
sacras aedes quibus ipsa dioecesis i m m o universa Polonia nobilitatur.
Praefata enim ecclesia loco prioris ex ligno, anno MDCIII inchoata, et
anno M D C L X X V I I I absoluta ac perfecta, structurae praenobilis et artis operum ornamento maxime conspicua, anno M D C X X X ab episcopo Premisliensi
de Natecz NowodworsM sollemniter consecrata fuit. Huius in templi dextero
sacello colitur miraculis inclyta imago Beatae Mariae Virginis Infantem
Iesum ulnis ferentis, quae die VIII mensis Septembris anno MDCCLII ab epis c o p o Venceslao comite Sierakowski, de Apostolica autoritate, ac de mandato Benedicti P P . X I V rec. mem. Nostri praedecessoris, una cum Divino
352
Puero, aureo ac pretioso diademate celeberrima p o m p a redimita fuit. Sanctuarium ipsum centrum exstitit ac permanet pietatis et cultus tam incolarum quam peregrinorum, sive seorsim, sive turmatim confluentium ex
vicinis vel dissitis locis, praesertim festis indulgentiarum, uti vocant, gratiam et misericordiam Beatissimae Virginis Mariae Lezajecensis devota
prece implorantium. Pulchris quidem tabulis templum renidet, a magni
nominis artifice Stanislao Stronski depictis, et tam Domini Nostri Iesu
Christi mysteria, quam, Virginis Deiparae privilegia exprimentibus. Imago
Annuntiationis Beatae Mariae Virginis, quae in altari principe asservatur,
est opus saeculi x v n , auctore fratre Lekszycki ex Ordine Fratrum Minorum,
et in cappella sinistra imago sancti Francisci Asisiensis in ecstasim rapti,
auctore Correggio minore gaudet; sicut in alio ex decem et octo altaribus
ipso a magistro depicta Sanctae Mariae Magdalenae poenitentis imago
colitur. Ad maius altare stalla chori ex ligno sculpta affabre et ipsa sunt
eximii opus artificis, et pulcherrima quidem opera sunt magna Angeli statua,
suffultum pulpitiim sive suggestum nec non organum in universa Polonia
celeberrimum iam inde ab anno M D C L X X X I I conflatum. A d sacrum cultum
quod attinet, Fratres Minores sanctuarii custodes et ministri optime inserviunt evangelicis concionibus, sacrisque functionibus nec non diligentissima
Sacramentorum administratione; divites autem et copiosae supellectiles, quibus templum abundat, et fidelium pietatem excitant et cultus splendorem
illustrant. Haec animo repetentes, cum dilectus filius Benedictus Wircioch
minister provincialis Ordinis Fratrum Minorum provinciae Immaculatae
Conceptionis Beatae Mariae Virginis in Polonia, una cum suo Definitorio,
nec non de consensu Procuratoris generalis Ordinis eiusdem, Nos enixis
precibus flagitaverit ut memoratam ecclesiam ab Annuntiatione h o c decurrente anno, ab expleta eius aedificatione ter saeculari, propediem celebrando
tam religiosa quam civili solemnitate, titulo ac privilegiis Basilicae minoris
insignire dignaremur; cumque his precibus gravissimum accedat commendationis officium Archiepiscopi Metropolitae Leopoliensis Latinorum, nec
non Episcopi Premisliensis Latinorum, optatis his concedendum ultro
Nostro Antonio S. E. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae
Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, omnibusque rei m o mentis diligenter perpensis, motu proprio atque ex certa scientia et matura
deliberatione Nostris deque
apostolicae Nostrae
potestatis plenitudine
ecclesiam sive Sanctuarium Beatissimae Virgini ab Angelo salutatae sacrum, positum in suburbio LezajeJc dioecesis Premisliensis, et curis concreditum Fratrum Ordinis Minorum, Basilicae minoris titulo, cum privilegiis
et honorificentiis iuxta decreta et morem competentibus, condecoramus.
353
Acta Pii PP. XI
H a e c volumus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas

poterunt nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquid
secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter
attentari contigerit. Non obstantibus contrariis quibuscumque.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Iulii anno MDOCCCXX VIII. Pontificatus Nostri septimo.
P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status.
EPISTOLAE
I
A D EMOS P P . D D . A D O L F U M T I T . S . A G N E T I S E X T R A M O E N I A S . R . E . P R E S B .
C A R D . B E R T R A M EPISCOPUM W R A T I S L A V I E N S E M , MICHAELEM T I T . S . A N A STASIAE S . R . E . P R E S B . C A R D . D E F A U L H A B E R ARCHIEPISCOPUM M O N A CENSEM ET FRISIN GEN SEM, CAROLUM T I T . SS. QUATUOR CORONATORUM
S. R. E. P R E S B .
RR.
PP.
C A R D I N A L E M SCHULTE ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM,
D D . CAROLUM
FRITZ
ARCHIEPISCOPUM
FRIBURGENSEM
CETE-
R O S Q U E G E R M A N I A E EPISCOPOS : L I T T E R I S R E S P O N D E T EX ANNUO CONVENTU FULDA DATIS.
PIUS PP. X I
Dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. Sedulam vos diligentemque dare operam ut communiter
negotiis dioecesium vestrarum prospiciatis variisque temporum necessitatibus, ea imprimis consuetudo testatur qua quotannis ad S. Bonifacii
sepulcrum ex Germania tota convenire soletis: q u o d quidem plurimis iam
.annis evenire laetum est. Ita nuper ex vestris litteris, illinc datis, intelleximus, praeter alia, magnae vobis curae esse ut non m o d o pueri recte in
scholis instituantur religioseque educentur, sed etiam ut in christiana
familia sanctitudo divinae legis inviolate servetur. Utrumque sane gravissimi est ponderis; cum enim adulescentes spes sint melioris aevi, tum
familia ipsius reipublicae salus, tamquam fundamento, innititur.. Item,
opportune a d m o d u m contra naturalismum, uti vocant, industria vestra
desudat: namque in praesens maxime, si unquam alias, huiusmodi pestis
dominatur ubique; ex quo fit ut, aeternis rebus posthabitis, homines quibusvis vitiorum illecebris se dedant ethnicorumque more vivant. Viam
354
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
igitur insistite quam sequi, pro iudicio vestro, coniunctim statuistis: fiduciamque omnem in Redemptore divino collocate qui edixit: ego vici
mundum . Nos interea solari v o s in coeptis enrisque vestris non praetermittimus, hanc scribentes epistulam in sollicitudine, qua premimur, omnium
Ecclesiarum. Pro certo habemus fore ut conatibus vestris sua gratia faveat
miserentissimus Deus atque bonorum, omnium; optata ad effectum deducat.
A t q u e in caelestium donorum auspicium, itemque in paternae benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres,
universoque clero ac populo unicuique vestrum concredito apostolicam
benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die V I I mensis Septembris
PIUS P P . I X
II
A D E M U M P . D . I U S T I N I A N U M G . TIT. SS. A N D R E A E E T G R E G O R I I A D CLIVUM
SCAURI S . R . E . P R E S B . C A R D . SERBDI, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM,
QUEM L E G A T U M ELIGIT A D CONVENTUM EUCHARISTICUM E X H U N G A R I A
UNIVERSA.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem, -r- Certe non
sine Dei nutu invectus mos est, his temporibus, Conventus Eucharisticus
per cathohcum orbem celebrandi: omnes enim experiendo novimus quantum ii conferant, non m o d o ad catholicam fidem quae passim frigescit,
roborandam, sed etiam ad eam vulgo excitandam caritatem, quae una
potest in Christo homines populosque inter se arcte coniungere. - Laeto
igitur animo nuntium accepimus congressum huiusmodi, te quidem auctore
atque auspice, istic apparari ex Hungaria universa, quo cultus magis magisque promoveatur Sacramenti augusti, itemque ut in c o m m u n e m quandam erga ciernentissimum D e u m expiationem res
cedat. Ita precibus
simulque studio per eos dies operam v o s dabitis; precibus scilicet pie liturgicis sancteque theologicis. De opere tam frugifero, debita sane te laude
honestamus, iisque omnibus gratulamur vehementer qui in eo exsequendo
te iuvant. Quoniam vero, consentaneum omnino est ut in rebus tam magni
ponderis aliquis Purpuratus Pater Nostram gerat personam, te, dilecte fili
Noster, his litteris eligimus qui, nomine et auctoritate Nostra, conventui
modereris ceterisque caeremoniis praesideas: nec dubitamus quin egregia
tua pietas romanaeque purpurae amplitudo non parum sacris sollemnibus
Acta Pii PP. XI
355
splendorem afferant. Ad ubertatem autem quod attinet optimorum fructuum, qui inde e x s p e c t a t u r , valde Nos cum sacrorum Antistitum praesentia, tum fide illa confidimus qua semper Hungarorum gens catholica
arcte cum Apostolica Sede coniuncta, prosperitatem et gloriam adepta est.
Ac properet Deus regnum suum eucharisticum; ita ipse, sub velis mysticas
delitescens, filios omnes suo sanguine nutriet, et regia eius potestate
publice agnita, Princeps erit pacis optatissimae. Urge coeptum, dilecte
fili Noster, bonis omnibus adnitentibus. Nos interea caelestia auxilia vobis
precati ut quae sapienter solveritis ea feliciter in usum deducatis, libenter
equidem privilegia, indulgentias, indulta et dispensationes confirmamus
quae in Apostolicis Litteris, die VII mensis Martii anno MDCCCCXXIV datis,
concessimus. Divinorumque munerum praenuntiam itemque paternae benevolentiae Nostrae testem esse volumus apostolicam benedictionem, quam
tibi, dilecte fili Noster, singulis in episcopatu collegis iisque omnibus qui
Conventui aderunt, amantissime in Domino impertimus.
Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, die x v i mensis Septembris
anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus nostri septimo.
PIUS PP. X I
III
A D EMOS PP. D D . MICHAELEM T I T . S . ANASTASIAE S . R . E . P R E S B . C A R D . D E
F A U L H A B E R ARCHIEPISCOPUM M O N A C E N S E ! E T FRISINGENSEM, A D O L F U M
TIT. S. A G N E T I S E X T R A M O E N I A S. R. E. P R E S B . C A R D I N A L E M B E R T R A M
EPISCOPUM W R A T I S L A V I E N S E M , E T
AD
R R . P P . D D . IACOBUM D E H A U C K
ARCHIEPISCOPUM B A M B E R G E N S E M CETEROSQUE EPISCOPOS B A V A R I A E :

L I T T E R I S R E S P O N D E T E COMMUNI C O N V E N T U FRISINGA D A T I S .
PIUS PP. X I
Dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. Quae dudum a vobis datae sunt litterae ex annuo conventu,
Frisingae habito, pietatis vestrae sensus erga Apostolicam Sedem ostendebant simulque voluntatem ea omnia exsequendi quae Nos, pro ratione
temporum in quibus militans versatur Ecclesia, scribendo interdum edicimus. Itaque opportune a d m o d u m cum regiae Christi potestati publice
profitendae tum religioni provehendae Cordis Iesu sacratissimi vos operam
dabitis; in tanta enim errorum malormque colluvie, quis validum poterit
remedium afferre nisi Christus Redemptor qui est via, veritas et vital Equi-
356
Commentarium
Officiale
dem non diffitemur plurimum sane erigi animum Nostrum curis et laboribus quibus vos cum clero vestro contenditis ut omnia istic in Christo instaurentur: imprimisque ut sanctitudo floreat in societate domestica, ut recte
instituatur iuventus quoad mores religionemque, ut ad pudorem denique
ac modestiam feminae revocentur. Sancta haec coepta urgentes, ne cessetis alia persequi catholicae actionis proposita, lectos indesinenter de populo
viros fingendo qui, fide praestantes, sacra Ecclesiae iura tueantur atque
christianae
vitae Usum, exemplo praeeuntes, privatim publice cotidie
magis promoveant. Nos vero, ut conatus huiusmodi, egregia sollertia

vestra plane digni, frugiferi quam maxime fiant, bonorum omnium datorem D e u m precamur ut caelesti eos gratiae suae rore fecundare velit in
magnam, dioecesium vestrarum utilitatem. Quorum munerum praenuntia
itemque paternae benevolentiae Nostrae testis, apostolica sit benedictio,
quam vobis, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, universoque clero ac
populo unicuique vestrum commisso peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, die x v n mensis Septembris
PIUS PP. X I
IV
A D E M U M P . D . C A I E T A N U M S . R . E . C A R D I N A L E M BISLETI PROTODIACONUM
S. A G A T H A E E U N D E M Q U E SACRAE CONGREGATIONIS DE SEMINARIIS STUDIORUMQUE
UNIVERSITATIBUS
PRAEFECTUM,
CUI
G R A T U L A T U R QUIN-
QUAGESIMUM S A C E R D O T I I N A T A L E M .
PIUS
PP. X I
-Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Suavi

semper animi iucunditate qui sunt ex sacro ordine homines diem illum
memorant quo, Dei
gratia, sacerdotio aucti, caelesti quadam dignitate
nobilitati sunt. Itaque cum noverimus annum proxime expletum iri quinquagesimum ex quo initium ipse sacrificandi fecisti, nolumus equidem h o c
eventum praeteriri silentio; eo magis quod praeclara Nobis occasio praebetur Nostram erga te benevolentiam publice declarandi. Siquidem exploratum habemus qua fide studioque Apostolicam hanc Sedem nullo non
tempore prosecutus sis, variis deinceps muneribus tam. naviter perfungendo
ut dignus habitus sis qui in amplissimum purpuratorum Patrum Collegium
cooptareris. Iamvero t u m maxime tua enituit sollertia rerumque dexteri-
Acta Pii PP. XI
357
tas. Etenim, c u m decessor Noster f. r. Benedictus XV Sacram Congregationem Seminariorum Studiorumque Universitatum sapienter condidisset,
te, dilecte fili Noster, eidem praefecit; plane confisus frugiferam sane, te
duce, rem fore. Neque eum res fefellit. In eo enim sedulam his annis operam posuisti ut non m o d o Seminaria omnia, opportunis latis legibus de
pietate doctrinaque excolenda,
instaurarentur, sed etiam ut
Seminaria
nova pro variis Italiae regionibus, uti Fani et Melphicti, Assisii, Kulari
et Potentiae excitarentur e solo, ubi quidem adulescens clerus omni numero
a virtute et scientia instructus succresceret. N e c minorem sedulitatem in
eo impendisti ut in nonnullis Europae altiorum studiorum domiciliis sacrae
etiam disciplinae et ius canonicum traderentur. Ex. his quae summatim
attigimus, manifesto liquet quam bene de Ecclesia Dei meritus sis; proptereaque Nos, haud secus ac decessores Nostri, magni quidem te facimus.
Fruare igitur tam fausti eventi laetitia, qua.m undique plurimi quidem
gratulantes participant. Nos autem debitas tecum grates sospitatori D e o
agentes q u o d tam multis te beneficiis affecerit, lectissima tibi quaeque
precamur; nominatim, ut te benevalentem quam diutissime servet ad laetiora istius, cui praees, Congregationis incrementa. Interea, quo faustae
rei recordatio splendidior fiat, simulque in fructum cedat animarum, tibi
damus libenter ut, cum volueris, sacris quidem operatus, adstantibus nomine Nostro benedicas, plenam admissorum veniam eisdem proponens,
usitatis videlicet Ecclesiae condicionibus lucrandam. Ac caelestium conciliatricem munerum, itemque paternae caritatis Nostrae testem esse volumus apostolicam benedictionem, quam tibi, dilecte fili Noster, amantissime in D o m i n o impertimus.
D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x v n i mensis Septembris
anno MDCCCCXXVIII,-Pontificatus Nostri septimo.
PIUS
A C T A , vol. X X , n. 11. - 5-11-928.
PP. X I
358

Sanctissimus
Dominns
Noster
Pius
successivis decretis Sacrae Congregationis

sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore
29 Septembris
divina
Consistorialis
dignatus
1928. Metropolitanae
Providentia
est
Papa
singulas
XI
quae
providere, nimirum:
Ecclesiae Panormitanae prae-
fecit R. P. D. Aloisium Lavitrano hactenus Archiepiscopum Beneventanum.
Cathedralibus Ecclesiis Cavensi
et Sarnensi, ad invicem perpetuo
unitis, praefecit R. D. Paschalem Dell'Isola, Canonicum metropolitanae

Ecclesiae Neapolitanae.
Titulari episcopali
Ecclesiae Selensi, R. D. Ioannem
Paschalem
Chimento, parochum loci Lomas de Zamora, quem deputavit Auxiliarem

R. P. D. Francisci Alberti, Episcopi de Plata.
2 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Guadicensi, R. P. D. Emmanuelem
Medina y Olmos, hactenus Episcopum titularem Amoriensem.
Cathedrali Ecclesiae Santanderiensi, R. D. Ioannem Eguino Trecu,
parochum oppidi Irun eiusdem dioecesis.
4 Octobris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Patrensi, R. P. D. Andream Hyacinthum Longhin, Episcopum Tarvisinum, qui ideo Archiepiscopus Patrensis et Episcopus Tarvisinus appellabitur.
6 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Insulensi, R. D. Achillem Linart,
parochum in eadem dioecesi.
9 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Gonaivensi, R. D. Franciscum Julliot, parochum ecclesiae cathedralis Capitis Haitiani.
Cathedrali Ecclesiae Portus Pacis, R. P. Paulum M. Le Bihaiu, e
Societate Mariae a B. L u d o v i c o Grignion de Montfort condita.
12 Octobris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amidensi, R. D. Carolum Chiarlo, deputatum Nuncium Apostolicum in Bolivia.
359
Acta SS.. Congregationum
II
NOMINATIO
Constitutione Apostolica data die 27 Septembris 1928, Ssmus Dnus
Noster praefecit Praelaturae Nullius Ss. Rosarii in Valle Pompeia, E x emum
P. D. Antonium Anastasium
Rossi, Patriarcham
Latinum Constantino-
politanum.
III
DESIGNATIO ORDINARIORUM
PRO APPELLATIONE IN SECUNDO GEADO
Iuxta can. 1594, 2, Archiepiscopus dioecesium Gnesnensis et Posnaniensis aeque principaliter unitarum designavit, semel pro semper,
pro
appellatione in secunda instantia, tribunal Ordinarii Culmensis pro dioecesi Gnesnensi et tribunal Ordinarii Vladislaviensis pro dioecesi Posnaniensi. Quam designationem Ssmus Dominus Noster Pius P p . X I , rescripto Sacrae Congregationis Consistorialis diei 13 Octobris 1928, benigne
adprobavit.
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
ROMANA E T ALIARUM
EXERCITIORUM SPIRITUALIUM ANTE SACRAM ORDINATIONEM
27 Aprilis 1928
In plenariis Comitiis H. S. C. die 27 mensis Aprilis curr. anni habitis
iudicio E m o r u m ac Revmorum Patrum submissum est sequens dubium
a R e v m o Ordinario Vrhbosnen. propositum: An mens sit legislatoris, ut
praescriptum can. 1001 1 adamussim servetur etiam in casu, in quo alicui
omnes ordines sacri brevissimo tempore, ex. gr. spatio unius mensis,, conferantur. Et Emi ac R e v m i Patres, re mature perpensa, respondendum censuerunt: Stetur can. 1001 ./, idest si qui intra semestre, vel etiam spatio unius
mensis ad plures ordines maiores promovendi sint, Ordinarius poterit exercitiorum spiritualium tempus pro ordinatione ad Diaconatum reducere,
non tamen infra tres integros dies. Si vero sacri ordines sive beneplacito
360
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
apostolico, sive decreto Episcopi ad normam can. 1006 3, gravi interveniente cansa, servatis tamen servandis, praesertim cann. 975-978, distinctis
et subsequentibus vel proximis diebus, alicui conferantur, ita ut tempus
non suppetat servandi praescriptum can. 1001 1, praemissis semper sacro
ordini, qui primus erit conferendus, spiritualibus exercitiis saltem per sex
integros dies, ceteris ordinibus, si fieri poterit, iudicio Episcopi, ad normam
can. 1001 2, una saltem dies spiritualis recessus praemittatur.
Quam responsionem SSmus D. N. Pius P p . X I , in Audientia diei
1 Maii d. a., referente infrascripto Secretario huius Sacrae Congregationis,
ratam habere et adprobare benigne dignatus est.
Datum R o m a e apud Sacram Congregationem de Disciplina Sacramentorum, die 2 Maii 1928.
f M. C A R D . L E G A , Episcopus Tusculanus, Praefectus.

L . B S.
ANIMADVERSIONES
1. Exercitia spiritualia, quorum auctor exstat S. Ignatius de Loyola,
Societatis Iesu Fundator, sive lege particulari (Alexander V I I , Const. Apostolica sollicitudo 7 Augusti 1662; S. C. E p . et Reg., Encycl, ad Ep. Italiae,
9 Octobris 1682), sive laudabili consuetudine, a promovendis ad Sacros
ordines, ante Codicis iuris canonici promulgationem, fere ubique peragebatur.
2. Codex vero I. C. hanc saluberrimam disciplinam non solum generalem effecit, sed ad ordines minores et ad ipsam primam tonsuram extendit, praefinitum temporis spatium, pro iisdem explendis exercitiis, singulis
ordinibus ipsique tonsurae assignans, prout sancitum est in can. 1001 1:
Qui ad primam tonsuram et ordines minores promovendi sunt, spiritualibus exercitiis per tres saltem integros dies; qui vero ad ordines sacros, saltem per sex integros dies vacent; sed si qui intra semestre ad plures ordines maiores promovendi sint, Ordinarius potest exercitiorum tempus pro
ordinatione ad Diaconatum reducere, non tamen infra tres dies.
3. Quamvis clara concinnaque sit lex, tamen Ordinarius Vrhbosnensis
Emorum Patrum Coetui pro Codicis canonibus authentice interpretandis
constituto, dubium de re subiecit, quod a praefato Coetu huic Sacraae
Congregationi delatum est.
A. Et Sacra Congregatio, praeviis R e v m o r u m Consultorum votis, et re
mature perpensa, in Plenariis Comitiis die 27 Aprilis labentis anni in Pa-
361
latio Apostolico Vaticano habitis, responsum dedit, quod, una cum proposito dubio, supra retulimus.
5. Nunc, quod spectat ad E E . P P . responsum, dicendum est ipsum
can. 1001 intentioni et verbis esse conforme, seu esse declarativum iuris
constituti.
6. Ee quidem vera, dubium desumitur ex eo, quod, si plures sacri
ordines, iuxta allatum canonem, intra semestre alicui conferantur, spiritualia exercitia pro Diaconatu ad tres integros dies Ordinarius coarctare
valeat, nonne maiore temporis coarctatione, secundum legislatoris mentem,
pro Diaconatu et ipso Presbyteratu Ordinarius uti poterit, si iidem sacri
ordines intra mensem alicui conferantur?
7. Verum, reverentia qua decet, animadvertimus propositum
dubium
nulla ratione fulciri, nam, omisso trito illo principio iuris, legislator quod
voluit expressit, legenti canonem 1001 1 luce meridiana affulget, semestre
esse temporis spatium principium et finem habens, et quidquid intra eius
limites a lege statuitur, sub eamdem legem cadere, quodcumque sit praefiniti spatii' punctum. Stat igitur canonis praescriptum de spiritualibus
exercitus per sex integros dies peragendis, salva exceptione pro Diaconatu,
etiam si plures sacri Ordines intra mensem vel brevius tempus alicui conferantur.
8. N o n desunt tamen qui canonem de quo agimus benigne interpretari
autument ex eo, quod pia animi dispositio ope exercitiorum in Subdiaconatus susceptione acquisita, promovendo ad reliquos ordines si intra
mensem eidem conferantur, ob eorum moralem unionem suffragetur; sed
neque
h o c admitti
potest,
quia spiritualia exercitia,
iuxta normas a
S. Ignatio de Loyola traditas, spatio unius mensis absolvuntur, et secundum eiusmodi normas S. Carolus Borromaeus, ecclesiasticae disciplinae
restitutor insignis, in Concilio prov. Mediolanen. I V , ordinandis suae provinciae ad Subdiaconatum vel ad Presbyteratum exercitia spiritualia peragi
iussit. Progressu temporis S. Vincentius a Paulo, alter ecclesiasticae disciplinae strenuus promotor, eadem exercitia suis promovendis alumnis decem
dierum spatio pro unoquoque sacro Ordine praecepit, quae omnes dies
proinde integrum exercitiorum mensem efformant. Et haec S. Vincentii
a Paulo disciplina usque ad Codicis promulgationem lege particulari vel
consuetudine in Ecclesia viguit.
9. Post hoc, attenta dierum exercitiorum reductione a Codice ad sex
integros dies facta, dici nequit piam animi dispositionem ad Diaconatum
et ad ipsum Presbyteratum, cuius onus angelorum excedit humeros, iam
acquisitam fuisse, ope sex exercitiorum dierum pro Subdiaconatu peractorum, ita ut in expositis adiunctis nova dierum coarctatio admitti valeat.
Acta Apostolicae
Sedis
- Commentarium
Officiale
10. At cqntingere potest, tit sacri ordines conferantur breviori tempore quam mensis spatio, et tempus non suppetat servandi legem. Quid
faciendum in isto casu? Respondemus praevalere principium iuris: Lex~
impossibilia non iubet. Et casus eiusmodi impossibilitatis in relato responso
clare admittitur et habetur, quoties Episcopi, sive apostolico indulto, sive
facultatibus ordinariis, plures eidem promovendo sacros ordines conferant tribus distinctis et successivis, vel proximis diebus dominicis vel festis
de praecepto, et hoc gravi causa interveniente, iuxta can. 1001 3, servatisque canonibus 975, de aetate ordinandorum, 976, de studiorum requisitis,
et 978 de interstitiis, a quibus postremis ob necessitatem aut utilitatem
Ecclesiae Episcopi dispensare possunt.
11. Neque a canonum praescripto videtur ullimode aliena aut diffbrmis facultas, quae vindicata est Episcopo seu Ordinario, coarctandi nempe
ad unam tantum diem spiritualem recessum ante sacram ordinationem in
casu expresso, quippe in hac materia non parum deferendum esse arbitrio
et iudicio Ordinariorum, manifestat ipse legislator, statuens in can. 1001
2: S i expletis exercitiis sacra ordinatio qualibet de eausa ultra semestre
differatur,
exercitia iterentur, secus iudicet Ordinarius utrum iteranda sint
necne . Ceterum in Codice pro universa Ecclesia catholica condito, non

poterant determinari singuli casus, in quibus, per m o d u m exceptionis lex
Communis ex integro suam applicationem sortiri non poterat. Quare huiusmodi in adiunctis fideliter id servari debet, quod magis est conforme menti
sacrorum canonum, quam prudenter legislator numquam praetermisit significare in generalibus Codicis praescriptionibus. Huic criterio innixa haec
Sacra Congregatio censuit peropportunum "esse quamdam generalem normam proponere Ordinariis, quam sequantur in exposita difficultate, ut secure et uniformiter se gerant in tam gravi negotio.

DIOECESIS
P.
HEREDITATIS
23 Aprilis 1927
SPECIES FACTI. - Quidam pius sacerdos dioecesis P. nomine Angelus,
cum primores loci E. vehementer commovisset ad iuventam trium parochiarum quibus locus constat religione bonisque moribus imbuendam, collata ab illis stipe circ. 30 millium libellarum, plura addens de suis bonis,
S.
Congregatio
Concilii
363
patronatum quemdam constituit a Christo Redemptore, quem, congruis aedifieatis sedibus Emus Metropolita anno sacro MDCCCC auspicavit. A d instituti perpetuitatem procurandam, idem sacerdos, quinto post anno, societatem, ut aiunt, tontinariam inivit, cui proprietatem inseripsit, seu vendrait
summa recepta 100 milhum hbellarum; sed brevi post, commotus periculo,
cui, ex futuris legibus talis societas obnoxia praevidebatur, hac dissoluta,
ipse gratis redit in dominium pii Instituti. A n n o 1918 idem absolute, seu
nulla adiecta condicione seu m o d o , testamento, heredem dixit sacerdotem
quemdam Ioannem dioecesis V . , cui etiam direxit epistolam, in qua eum
docet se eum instituisse heredem perch avesse a continuare J'opera del
Patronato, possibilmente com'era, a vantaggio della giovent maschile di E..
Ioannes hereditatem non adivit, nisi postquam ab utroque Episcopo, dioecesis V. ac dioecesis P. suasus est ita facere, quia vi testamenti libere seu
pro conscientia hereditatis bonis disponere posset in favorem christianae
iuventutis. Ee quidem vera statim Patronatum augere connisus est, i m m o
orphanis totius regionis, etiam extra paroeciam et dioecesis, adiuvandis
destinare. Quod. cum aegre ferrent incolae loci remque tandem ad novum
Episcopum, P. detulissent, hic, ne praedecessoris acta iudicare videretur,
sententiam sacri huius Consilii rogavit, in qua disceptatum est dubium
sequens: E t r u m testamentum D. Angeh in favorem D. Ioannis contineat
transmissionem fiduciariam ad conservanda bona utilitate Patronatus in
casu, an potius liberam heredis institutionem .
ANIMADVERSIONES. - Notum est quamlibet dispositionem ad causas pias

piae voluntatis nomine donari, sive per actum mortis causa fiat, quo casu
dicitur ultima, sive etiam inter vivos: cfr. can. 1515 coli. c. 1513. Si alicui
personae morali in Ecclesia concredatur, habetur fundatio pia ad normam
can. 1544ss. et bona fiunt stricto sensu ecclesiastica (c. 1497 1); secus manent laicalia, obnoxia tamen exsecutioni ac vigilantiae Ordinariorum, ad
mentem can. 336, 344, 1515-1517, ex quibus praesertim notetur can. 1516
de bonis fiduciarie acceptis quod dicitur fieri posse non solum ex testamento sed etiam per actum quemlibet, vel inter vivos. Planum tamen est
quempiam libere de suis bonis statuere posse, donec sua sint, et ideo,
salva naturali aequitate, etiam praevias dispositiones, re integra, seu cum
nullum tertio ius acquisitum est, posse immutare et etiam delere, aut de
pio in profanum finem vertere posse.
In casu quidem patet non agi de bonis stricto sensu ecclesiasticis, cum
nec Patronatus ecclesiastica auctoritate sit moralis persona constitutus,
nec alicui aliae personae morali concreditus. Sed agitur profecto de pia
causa, seu de bonis ad pium finem a conditore et testatore relictis ad normam
364
Commentarium
Officiale
can. 1513. Id quidem evidentissimum est, quoad ipsum conditorem, de

bonis eollaticia stipe circ. lib. 30.000 initio acceptis ex parte primorum
loci E., quorum bonorum ipse D. Angelus non potuit nisi administrator
esse, seu fiduciarius:* nec ideo circa haec proprietatem heredi transmittere
valuit, quam noU habebat. Sed et reliqua bona ab ipso conditore I ) . Angelo
collata, et relicta per testamentum heredi Ioanni, huic fiduciarie relicta
habenda sunt in casu. Licet enim in testamento huius fiduciae nulla mentio
fiat - nec fieri poterat, obstantibus (ut notum ut) legibus civilibus, quae
fidei commissa non probant - huiusce rei aperte meminit in litteris eadem
die ad heredem datis, quae huius conscientiam plane ligant, ex can. 1513 2 .
Nec obstat verbum possibilmente
in litteris eisdem adhibitum, quod nempe
non percutit generalem dispositionem, continuare l'opera , sed m o d u m

tantum possibilmente c o m ' , nec, quoad hunc ipsum m o d u m , rem permittit mero arbitrio heredis - quod in facto exercere voluit Ioannes sed omnem possibilitatem antea temptandum iubet, et in casu necessitatis,
delegat, sine dubio, ad can. 1517 constituti iuris. Ex quo canone docemur,
iuris condicionem non immutasse subiectivam opinionem utriusque Episcopi dioecesis P. et V. ab Ioanne consulti; quippe in casu commutatio
reservetur Apostolicae Sedi, cum potestas expresse Ordinario loci non sit
concessa, et alii inutiliter concederetur.
Quare, etc.
R E S O L U T I O . - Sacra Congregatio Concilii in plenariis E m o r u m ac
R e v m o r u m Patrum comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis die
23 Aprilis 1927 ad propositum dubium respondendum censuit:
Affirmative ad primam partem, negative ad alteram; et applicentur in
re can. 1515, 1516 et, si opus fuerit, can. 1517 .
Quam resolutionem, referente infrascripto Sacrae Congregationis Secretario in audientia diei 2 Maii subsequentis SSmus Dominus Noster Pius
divina Providentia P p . XI approbare et confirmare dignatus est.
L. $ S.
f Iulius, ep. tit. Lampsacen., Secretarius.
8.
Congregatio
de
Propaganda
Fide
365
NOMINATIONES
Successivis decretis ut infra Sacra Congregatio de Propaganda Fide
renunciavit ad suum beneplacitum:
1 Augusti 1928. Praefectum Apostolicum de Sinyangchow (in Sinis),
E. P. Georgium Froewis e Societate Verbi Divini.
-Praefectum Apostolicum de Hinganfu in Sinis, E. P. Ioannem
Soggiu, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium.
366
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO PEO RUSSIA
i.
DECRETUM.
ERECTIONIS
ORDINARIATUS HARBINENSIS IN
SINIS
Fidelium Russorum per dissitas orbis partes degentium atque apostolici

laboris inter dissidentes eiusdem gentis promovendi cura sibi demandata,
Pontificia Commissio pro Russia nihil antiquius habuit, quam dispersos
greges sub regimine Pastorum, ritu et sermone propriorum, coadunare, ne
iis qui patria, Ut plurimum, pulsi, omni temporali o p e destituti, in tot
tantisque versaban tur calamitatibus, spiritualia etiam deessent praesidia.
Itaque in plenariis comitiis die 11 Novembris anno 1927 habitis, Emi
Patres ad Russorum negotia pertractanda specialiter designati, ut curae
spirituali Catholicorum e gente Russica in Sinensis Imperii partibus degentium nec non revocandis ad Fidem Catholicam dissidentibus recte prospicerent, n o v u m byzantino-sia vici ritus Ordinariatum in urbe Harbin,
quam frequentiores incolunt Russi, erigendum, eique sacerdotem eiusdem
ritus, qui iure ordinario clericos et fideles omnes sui ritus in spiritualibus
regeret atque gubernaret, praeficiendum esse censuerunt.
Quam Emorum Patrum resolutionem ab infrascripto Secretario, in
Audientia diei 19 Novembris 1927, relatam, Ssmus D. N. Pius, div. P r o v .
P P . X I , ratam habere atque confirmare dignatus est. Iussit insuper eadem
x
Sanctitas Sua, ut per h o c Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae

Litterae super re expeditae fuerint, Pontificia Commissio pro Russia Ordinariatum Harbinensem Russorum canonice erigerei sicut de facto erigit.
Fines autem sic erecti Ordinariatus erunt iidem, quibus Sinensium Imperium continetur; Ordinarii habitualis residentia erit in dicta urbe Harbin,
penes ecclesiam a S. Vladimiro, ritus byzantino-slavici, quae illico, huiusce
Decreti vi, in parochialem ad omnes iuris effectus evehitur pro omnibus
fidelibus eiusdem ritus qui urbem Harbin et vicinia incolunt vel in posterum incolent, facta eligendo Ordinario potestate territorium paroeciale
opportuno tempore definiendi.
Pontificia
Commissio
pro
Russia
367
Igitur fideles et clerici in Sinico Imperio commorantes, qui ritum byzantino-slavicum legitime profitentur, distracti a iitrisdictione Latinorum Ordinariorum, quibus hucusque subiecti manebant, iurisdictioni Ordinarii
pro tempore Harbinensis Russorum suberant. Item aedificia sacra veL
profana, si quae sint, in territorio Ordinariatus, quacumque ratione ad
Russos spirituahter vel materialiter iuvandos exstructa, vel ad opera pietatis aut charitatis, pro eadem gente ab ecclesiastica auctoritate destinata,
erunt ad normam iuris administrationi, vel inspectioni, vel visitationi
Ordinarii Harbinensis Russorum obnoxia. Item collectae vel sponte oblatae ad eosdem vel similes fines pecuniae administratio et erogatio sub
vigilantia Ordinarii eiusdem in posterum fiet. A c t a autem et libri documentaque omnia, Ordinariatum Harbinensem Russorum quoquo m o d o
respicientia, vel eorumdem transumpta aut authentica exemplaria, cura
Ordinariorum, quamprimum mittantur ad Curiam Harbinensem, in archivo proprio iuxta sacrorum canonum praescripta custodienda.
Ad omnia haec exsecutioni mandanda eadem Pontificia Commissio
R. P. D. Celsum Costantini Archiepiscopum titularem Theodosiopolitan.
in Thebaide, in Sinensi dicione Apostolicum Delegatum, deputat, qui per
se, vel per alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, mandatum
explere curabit, facta eidem obligatione intra sex menses ab expeditione
huius Decreti Pontificiae huic Commissioni peractae exsecutionis authenticum testimonium remittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus minimeque obfuturis.
Datum R o m a e ex Secretaria Pontificiae Commissionis pro Russia, die
20 mensis Maii anno 1928.
ALOYSIUS
CARD.
SINCERO,
Praeses.
L . S.
Carolus Margotti, Secretarius.
II
NOMINATIO
Decreto Pont. Commissionis pro Russia, dato die 31 Man 1928, Ssmus
D . N . Pius divina Providentia P p . X I nominare dignatus est R . D . Pabianum Abrantowicz in Ordinarium Harbinensem Russorum ritus byzantinoslavici.
368
SACRA CONGREGAZIONE DEL CONCILIO

AVVISO
Si rende noto che le iscrizioni per la pratica amministrativa del diritto canonico presso lo Studio della Saera Congregazione del Concilio sono gi aperte
e si chiuderanno il 30 Novembre prossimo.
SACRA CONGREGAZIONE D E I RITI

Marted, 30 Ottobre 1928, presso l'Emo e Emo Signor Cardinale Aidano
Gasquet, Ponente della Causa di Canonizzazione del Beato Boberto Cardinale
Bellarmino, della Compagnia di Ges, si tenuta la Congregazione Antiprepa-r
ratoria dei Sacri Biti, nella quale dai Emi Prelati Officiali e dai Consultori
teologi della medesima, si discusso il dubbio su due miracoli che si asseriscono
da Dio operati per intercessione dello stesso Beato, i quali vengono proposti
per la sua Canonizzazione.
SEGRETERIA DI STATO
(
NOMINE ;

9 Maggio 1928, Il sig. avv. Agostino Schmid, Avvocato del Sacro Concistoro.
9
Agosto

della Congregazione delle Suore Guardiane Adoratici dell'Eucaristia (Orlans).
30

delle Suore di Carit del Buono e Perpetuo Soccorso (Boma).
^ 3 Settembre

delle Suore del Santo Angelo Custode (Madrid).
369
Assistente al Soglio Ponti fieio:

28 Settembre 1928. Monsig. Lodovico Maria Hugo, Vescovo di Magonza.
Protonotarii Apostolici ad instar Participantium:
27 Settembre 1928. Monsig. Giacomo May, della diocesi di Magonza.
SO
Monsig, Erma Pacifico Desmarais, della diocesi di PrinceAlbert.
6
23
Ottobre
1928. Monsig. Luigi Meuwese, della diocesi di Harrisburg.
Monsig. Donato Prese, della diocesi di Caserta.

23
Maggio
27
Giugno
Luglio
1928. Monsig. Antonio Tani, della diocesi di Montefeltro.
Monsig. Germano Tomassetti, della medesima diocesi.
Monsig. Giovanni A. Chiasson, della diocesi di Charlottetown.
1 Settembre
Monsig. Giovanni IsTaujokas, della diocesi di Vilkavisky.

Monsig. Patrizio Donohoe, della diocesi di Syracuse.
Monsig. Simeone Szmandray, della diocesi di Eperies dei
Euteni.
Monsig. Gabriele
Martyak,
dell'Ordinariato
Ruteno
di
Podocarpazia.
12
27
28
29
4
11
Monsig. Salvatore Fedele, dell'archidiocesi di Gaeta.

Monsig. Giuseppe Peters, della diocesi di Mnster.
Monsig. Francesco Kovaci, della diocesi di Lavant.

Monsig. Giovanni B. Durando, dell'archidiocesi di Torino.
Ottobre
12
13
Monsig. Francesco Binder, dell'archidiocesi di Vienna.
Monsig. Alberto Levarne, della diocesi di Monaco (Principato).
Monsig. Martino S. Me amara, della diocesi di Desmoines.
Monsig. Giuseppe A. Moran Castro, dell'archidiocesi di

Santiago (Cile).
Monsig. Esuperio Alonso Rodrguez, dell'archidiocesi di
ValJadolid.
16
24
26
Monsig. Giovanni Schmutzer, della diocesi di Gurk.
Monsig. Ernesto Lange, della diocesi di Breslavia.

Monsig. Carlo Kuhnert, della medesima diocesi.
Monsig. Carlo Royer, della diocesi di Troyes.

Monsig. Enrico Brusson, della medesima diocesi.
370
Acta Apostolicae Sedie - Commentarium Officiale
ONOEIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si degnato
di conferire:
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile:
28
Luglio
1928. Al sig. Carlo Alberto De Harenne, della diocesi di Liegi.

26 Settembre 1928. Al sig. Ferdinando Kirnberger, della diocesi di Magonza.
Al sig. Francesco Schrod, della medesima diocesi.
Al sig. Massimiliano Donnevert, della medesima diocesi.
Al sig. Gioacchino von Manteuffel, della medesima diocesi.
Ottobre
Al sig. cav. Stanislao Kostka Van Hasselt, della diocesi di
Al sig. Edoardo Secco, dell'archidiocesi di Porto Alegre.
Al sig. Antonio Chaves Barcellos, della medesima archi-
Breda.
diocesi.
11
Al sig. Giuseppe Tonnini, Boma.
23
Al sig. Pietro Antonio De Franciscis, della diocesi di Caserta.

30
Luglio
1928. Al sig. Luigi Agati, della diocesi di Siracusa.
18
Agosto
Al sig. Eugenio Dupont, della diocesi di Lilla.
Al sig. Pietro d'Esperies de Coussemacker, della medesima
Al sig. Fernando Maria Dodin, della medesima diocesi.
Al sig. Saffo Ponteri, del vicariato apostolico della Tripo-
diocesi.
7 Settembre
litania.
24
Al sig. Antonio Chtain, dell'archidiocesi di Lione.
Ottobre
Al sig. dott. Pietro Lacour, della medesima archidiocesi.
Al sig. Gerardo Uberto A. Habets, della diocesi di Buremonda.
23
Al sig. Giuseppe Beaumont, della diocesi di Grenoble.

13
Luglio
1928. Al sig. rag. Giulio Berni, dell'archidiocesi di Bari.
Agosto
Al sig. Costantino Cane, della diocesi di Novara.
Al sig. Giuseppe Michele Cane, della medesima diocesi.
Al sig. conte Francesco de Galen, della diocesi di Mnster.
31
Al sig. Antonio Spinelli (Boma).
371

31
Maggio
1928. Al sig. Francesco Sablik, della diocesi di Brno.
Luglio
Al sig. Stanislao Zachar, della diocesi di Neosolio.
24
Al sig. Giorgio Puysgur, della diocesi di,Poitiers.
28
Al sig. barone Filippo d'Otreppe de Bouvette, della diocesi

di Liegi.
6 Settembre
Al sig. Giovanni
Battista
Carrera,
dell'archidiocesi
di
Torino.
28
Al sig. arch. Ludovico Becker, della diocesi di Magonza.
Al sig. dott. Gualtiero Heinemann, della medesima diocesi.
Ottobre
Al sig. Adolfo Quint, dell'archidiocesi di Milano.
Al sig. Ottorino Pedretti, della diocesi di Parma.
Al sig. Giuseppe Ruiz Angulo, dell'archidiocesi di Gua-
Al sig. Filippo Yurrita, della medesima archidiocesi.
temala.
6
Al sig. Napoleone De Almeida (Brasile).
19
Al sig. Giuseppe Allemanni, dell'archidiocesi di Genova.

NOMINE
Con biglietti di S. E. Ema Monsig. Maggiordomo, il Santo Padre Pio X I ,
Camerieri Segreti Suprannumerari di S. S. :

20 Settembre 1928. Monsig. Raffaele Negro, dell'archidiocesi di Otranto.
29
Monsig. Giuseppe Pretto, della diocesi di Padova.
Ottobre
Monsig. Stefano Rondini, della diocesi di Novara.
Monsig. Giov. Batta Martins Ladeira, dell'archidiocesi di

S. Paolo.

1
Ottobre
1928. Conte Salvatore Balsamo, dell'archidiocesi di Brindisi.
372

6
13
Ottobre
1928. Monsig. Mcola Steinhauser, della diocesi di Eottenburg.
Monsig. Luigi Scortegagna, della diocesi di Santa Maria.
Cameriere, d'Onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. 8. :

23
Giugno
1928. Sig. Giovanni Gonzalez Miranda, della diocesi di Vitoria.
NECROLOGIO
23 Settembre 1928. Monsig. Giovanni Keily, Vescovo di Plymouth.
24 Ottobre
Bolo Sig. Card.
GAETANO D E L A I ,
Vescovo di Sabina e
Poggio Mirteto, Segretario della Sacra Congregazione

Concistoriale.
3 Decembris 1928
Annus XX - Vol. XX
Num* 12

ACTA PII PP. XI

N U L L I U S SEU N O N A N T U L A N A
D E CONFIRMATIONE S E U E R E C T I O N E C A P I T U L I A B B A T I A L I S
PIUS
EPISCOPIS
SERVUS S E R V O R U M D E I
AD PERPETUAM R E I MEMORIAM
Valde decet E o m a n u m Pontificem, ad divini cultus splendorem augendum, ecclesias illas, quae dignitate prae ceteris excellunt, peculiaribus
praerogativis decorare, ibique canonicorum Capitula vel ex n o v o erigere,
vel iam erecta Apostolicae confirmationis robore munire, prout pia ipsarum
ecclesiarum praesulum ac fidelium vota exposcunt.
Cum itaque clerus et populus Nonantulanae abbatiae, metropolitanae
Ecclesiae Mutinensi perpetuo unitae, ac in primis venerabilis frater Ioseph
Antonius Ferdinandus Bussolari, hodiernus Archiepiscopus Mutinensis et
eiusdem abbatiae Abbas, qui vota quoque exprimit ac prosequitur b o . me.
Natalis Bruni, sui immediati antecessoris, enixas Nobis preces porrexerint,
ut Capitulum abbatiale, iam recedentibus monachis institutum, a Nobis
confirmaretur, vel, quatenus opus sit, cum certo non constet Apostolica
auctoritate erectum esse, ex n o v o erigeretur: Nos, prae oculis habentes
Nonantulanam abbatiam inter celebriores iure esse adnumerandam, quippe
quae tantam, religionis et scientiae lucem effuderit, oblatis precibus libenA.CTA, vol. X X , n. 12. - 3-12-928.
'
25
374
ter annuendum censuimus. Quare, supplet o quorum interest, vel eorum

qui sua interesse praesumant consensu, abbatiale Capitulum Nonantulanum actu exsistens Apostolicae potestatis plenitudine confirmamus et canonice constitutum declaramus, vel, quatenus opus sit, ex n o v o per praesentes Litteras erigimus, ita ut ipsum verum Capitulum nuncupati et haberi
possit cum omnibus iuribus et privilegiis huiusmodi Capitulis propriis sub
m o d o tamen et legibus quae sequuntur:
v
I. Capitulum duabus dignitatibus, Prioratu nempe et Archipresbyteratu,

et Septem Canonicis constabit, quibus addere, quum opportunum visum
fuerit, aliquot beneficiatos minores seu mansionarios Archiepiscopo-Abbati
fas erit. Prima autem dignitas, idest Prior, caput erit Capituli ceterosque
praecedet. Archipresbyteratui vero adnexa erit cura animarum paroeciae
S. Michaelis Archangeli in civitate Nonantula; haec proinde altera dignitas
titulo gaudebit Arehipresbyteri-Parochi. Septem autem Canonici iuxta
prioritatem possessionis praecedentiam habebunt. Ex iis, uni officium Theologi assignetur, alteri, si fieri poterit, officium Poenitentiarii.
I I . Cum m o d o praebendae, tum pro dignitatibus, tum pro Canonicis
institutae non habeantur, indulgemus ut interim Capitulares, suas praebendas non habentes, fructus tantummodo percipiant, qui x summa sponte
oblata promanant.
I I I . Archiepiscopo-Abbati libere tum dignitates, tum canonicatus in
praesenti conferre liceat. Si quando autem praebendas constituendas fore
contigerit, tunc ipsarum collatio fiat iuxta sacrorum canonum praescripta
et cum reservationibus in iure statutis.
I V . Canonicis paroecias, quas in actu nominationis possideant, retinere
vel alias assumere fas sit, ac pro munere suo fructus utrimque percipere.
V. Omnes et singuli capitulares parati sint ad ea officia et ministeria
libenter suscipienda naviterque obeunda, quae Ordinario, suo prudenti
iudicio, illis committere placuerit. Quo autem diligentius unusquisque officiis
suis fungatur, Ordinarius, audito Capitulo, punctaturam aliquam praestituat in negligentes sive in suo officio adimplendo sive in chorali servitio
persolvendo. Legitime impediti iuxta iuris normas praesentes habeantur.
Pars autem fructuum quae a n e g l i g e n t i u s amittitur diligentibus accrescat.
V I . Usque dum haec oeconomica conditio Capituli permaneat, chorale
servitium ad Horas minores et Missam conventualem tantum coarctetur,
et quidem diebus festis ab Archiepiscopo-Abbate, audito Capitulo, determinandis, qui maiore solemnitate in ecclesia abbatiali celebrantur.
V I I . Missa conventualis per turnum celebrabitur diebus quibus chorale
servitium habebitur, reservata tamen Canonico Priori celebratione diebus
solemnioribus.
Acta Pii PP. XI
375
V I I I . Pro maiore clarissimae abbatiae decore et ornamento insignia

canonicalia haec erunt: Canonici, habitu communi seu piano incedentes,
gestare poterunt vestem talarem nigram cum ocellis, globulis, torulo ac
subsuto violacei coloris; sericam zonam violaceam cum lacunis pariter seriis
et violaceis; insuper collare, tibialia et chordulas cum floccis ad galerum
item violacei coloris. In sacris vero functionibus, quibus intersit Capitulum,
usum concedimus rocheti cum manicis violaceo colore subsutis, necnon
hiemali tempore cappae magnae ex tela lanea violacea cum pellibus ciereis,
tempore autem aestivo usum mozetae violaceae; palmatoiiam insuper et
canonem adhibere poterunt. His omnibus et singulis insignibus Canonici
uti valebunt non infra limites tantum propriae abbatiae, sed in Mutinensis
quoque archidioecesis toto territorio.
I X . Capitulum
tropolitanum
eiusque
litanum
Mutinense
territorio.
Mutinense
et
super
Nonantulanum
praecedentiam
Quandocumque
abbatiale
abbatiale
super
alia
Capitula
habebit
vero
in
praeter me-
ecclesia
metropolitanum
Nonantulanum
simul
convenerint,
praecedentiam
habebit;
atque
abbatiah
Capitulum
metropo-
idipsum
erit
observandum quoties duo Capitula ista fuerint insimul denominanda vel

inscribenda.
X. Capitulum quamprimum sua statuta seu constitutiones ad norm a m iuris conficiat, quae Archiepiscopus-Abbas sua approbatione firmare
debet.
Ad haec autem exsecutioni mandanda eumdem venerabilem fratrem
Iosephum Antonium Ferdinandum Bussolari, Archiepiscopum Mutinensem
et abbatiae Nonantulanae perpetuum A b b a t e m deputamus ac eidem omnes
facultates necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
cum onere ad Sacram Congregationem Consistorialem infra sex menses, ab
his Litteris datis computandos, transmittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis. Volumus insuper ut harum Litterarum transumptis
etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo
viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus
tribuatur fides, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent.
Decernimus denique has Litteras Nostras validas, firmas atque efficaces

iugiter exstare ac permanere, suosque plenarios et integros effectus sortiri
et obtinere, constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, non obstantibus. Nemini autem quae
praesentibus Litteris decreta ac statuta sunt infringere vel eis contraire
liceat; si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignatio-
376
Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale
nem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, se

noverit
incursurum.
Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die vigesimanona mensis Iunii, in festo Ss. A p o s t o lorum Petri et Pauli, Pontificatus Nostri anno septimo.
FR. A N D R E A S
CARD. F R H W R T H ,
CAROLUS
S.
Ioannes Zani-Caprelli,
Alfonsus Carinci,
Loco
C.
CARD.
PEROSI,
Consistorialis Pro-Secretarius
Plumbi
Beg. in Cane, Ap., vol. XXIV, n. 1.
, LITTERAE APOSTOLICAE
I
INDULGENTIA
PLENARIA
CONCEDITUR
RECITANTIBUS
MARIALE
ROSARIUM
CORAM SSMO EUCHARISTIAE SACRAMENTO.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Ad Sancti Dominici, Bononiensi in
civitate, proximis diebus sollemnissima Conventus eucharistici habebitur
celebratio, quam ad excitandam provehendamque christifidelium pietatem
erga
Sanctissimum
Eucharistiae
Sacramentum
summopere
profuturam
confidimus. Generalis vero Magister Ordinis Praedicatorum, cum in amplissimam sui Ordinis Basilicam, in qua corpus Fundatoris religiosissime
servatur, ipsius Congressionis coetus conveniant, enixis precibus Nos
rogat ut peculiari de thesauro Ecclesiae indulgentia, praeclara hac faustaque occasione, christifideles donemus, qui Rosarium Beatae Mariae Virginis, a Patriarcha Sancto D o m i n i c o ad honorem Deiparae institutum,
ante augustum
D. N. Iesu Christi sub velis eucharisticis delitescentis
Sacramentum recitaverint.
Quibus supplicationibus Nos,
cognitum ac
perspectum habentes opportunum admodum esse ut hanc Indulgentiam

concedamus, quae, cum a Sancto Dominico simul atque a pietate eucharistica suam originem repetat, Conventus eucharistici Bononiensis, cuius
certo quodam m o d o praefata Sancti Dominici ecclesia cardo erit, pecu-
377
Acta Pii PP. XI
liare quoddam mnemosynon ac monumentum exsistat, adnuere statuimus, atque ita praecipua Nostrae voluntatis significatione pii eventus
sollemnitatem augere. Coniatis igitur consiliis cum dilecto filio Nostro
S, R. E. Cardinali Poenitentiario Maiore, de omnipotentis Dei misericordia,
atque eius apostolorum beatorum Petri et Pauli auctoritate confisi, omnibus et singulis christifidelibus, qui poenitentes et confessi ac sacra Communione iuxta morem sint refecti, ante Sacratissimo Corporis Christi Sacramentum ad publicam fidelium venerationem expositum, vel etiam in Tabernaculo adservatum, tertiam Beatae Mariae Virginis Eosarii partem devote
recitantibus, quotiescumque id egerint, Plenariam Indulgentiam et remissionem misericorditer in D o m i n o in perpetuum concedimus. Contrariis
non obstantibus quibuslibet.
H a e c statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque
efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt,
nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse
ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die TV
mensis Septembris anno MDCCCCXXVII, Pontificatus Nostri sexto.
P.
Card.
GASPARRI,
a Secretis Status.
II
A U C T O R I T A T E APOSTOLICA D E N U O
CONFIRMANTUR
CONSTITUTIONES CANO-
NISSARUM R E G U L A R I U M SANCTI A U G U S T I N I CONGREGATIONIS A D O M I N A

NOSTRA.
PIUS PP. X I
Ad perpetuam rei memoriam. Decimo sexto reparatae salutis labente
saeculo, Petrus Fourier, quem rec. memi decessor Noster Leo P p . X I I I
in Sanctorum numero inscripsit, Vincentii a Paulo coaevus atque aemulator,
ut puellarum, quae christianae institutionis ope destitutae essent, rectae
educationi consuleret, sapienti consilio Congregationem a Nostra Domina
appellatam Canonissarum Sancti Augustini constituit. Pio autem in opere
sollertem adiutricem habuit Adiciam de Ledere, quae, cum iam egregiae
virtutis atque extra ordinem donis inlustrata adulescentula esset, ita postea
378
Officiale
pie sancteque vitam duxit, ut m o d o apud Sacrorum Rituum Congregationem eius Beatificationis causa inita sit. Ipsa igitur, nonnullis sibi adiunctis
sociis, sub sancti Petri Fourier disciplina, spirituali puellarum b o n o totam
se dedit. Fundatrix novi pro puellis educandis instituti, non minus quam
primae eiusdem sociae, prorsus mirabilibus animi dotibus effulsit, tanti sub
magisterio viri, qui eas prudentia singulari, doctrinae verbo ac bonorum
operum exemplo ad frugiferum propositum attingendum excitabat. Ineuntis vero societatis statutis constitutionibusque triginta per annos Petrus
Fourier assiduo studio adlaboravit, voluitque potissimum nt Canonissae
eaedem, alumnarum eruditioni et magisterio addictae, cum exteriore vitae
habitu interiorem orationis spiritum sociarent, numquam intermissa quotidiana in choro Horarum canonicarum recitatione. Duplicem hunc vitae
tenorem, actionis nempe et contemplationis, iterum iterumque quoad vixit
sanctus conditor ac legifer verbo scriptisque filiabus in Christo suis commendavit; idque in primis exaratae ab eodem regulae monent iubentque.
Anno MDOXV praedecessor Noster Paulus P p . V rec. m e m . regulas easdem
prima vice probavit; anno vero M D C X X V I I I Urbanus P p . V I I I , cum nonnulla
Congregationis privilegia recognoverit, statuta quoque eiusdem rata habuit;
Innocentius denique P p . X per Litteras sub plumbo datas die x x v m. Augusti an. M D C X X X X V sollemnem defmitivamque Apostolicae Sedis sanctionem Congregationis Canonissarum Regularium Sancti Augustini constitutionibus ac regulis largitus est. Mirandum autem in m o d u m Congregatio
eadem percrebuit; dum enim adhuc in vivis ageret sanctus fundator, quinquaginta fere domus in Gallia, Hollandia, ac Belgio florebant. Post vero
obitum sancti Petri et in Germaniam atque in Sabudiam, extra quoque
Europam et in Americam et in alias vel longo terrarum marisque spatio
seiunctas ditiones Canonissae Sancti Augustini migrarunt, atque uberrim a m ubique spiritualem segetem messuerunt. At teterrima illa rerum
omnium perturbatio, quae in Gallia saeculo decimo o c t a v o exeunte exarsit, huic quoque frugiferae Religiosarum Congregationi gravia damna
iacturasque intulit; sed, iisdem dolorum cruciatuumque temporibus transactis, Canonissarum earundem Institutum iterum sese extendit, ac feliciter ad hodierna nostra tempora pervenit. Nil mirum itaque si, labentibus
annis, nonnulla e constitutionibus, quas sanctus Petrus Fourier exaravit,
praesentium temporum necessitatibus minus apta videantur; ac propterea
moniales ipsae Canonissae Regulares S. Augustini, a Nostra Domina nuncupatae, humiliter ad Nos preces admoverunt ut suae Congregationis Constitutiones, quae nuper accommodatae sunt ad normas novi iuris canonici
Codicis, sanctione Apostolica denuo confirmemus. Quae quidem emendatae
Constitutiones, gallico sermone exaratae, a Sacra Congregatione Religio-
379
Acta Pii PP. XI
sorum Sodalium praeposita negotiis, sunt recognitae, earumque tenor hic

est qui sequitur, videlicet:
"
'
LA RGLE DE SAINT-AUGUSTIN
DISTINGUE P A R CHAPITRES
POUR L'USAGE DES CHANOINESSES RGULIRES DE SON O R D R E
APPELES DE LA CONGRGATION DE NOTRE-DAME
CHAPITRE I
De la fin et esprit de VInstitut

A v a n t toutes choses, mes trs chres Surs, aimez Dieu et p u i s . . . (et
quae sunt reliqua).
Votis itaque Monialium Canonissarum Regularium Sancti Augustini
Congregationis, quam a Nostra Domina nuncupant, Nos ultro libenterque
obsecundare volentes, audito etiam, uti mos est, dilecto filio Nostro Camillo Sanctae Romanae Ecclesiae Diacono Sanctae Mariae Scalaris Cardinali Laurenti, qui iam die x x n mensis Decembris anno MDCCCCXXV, qua
Sacrae Congregationis pro Eeligiosorum Sodalium negotiis explendis Praefectus, rem ad Nos retulit, Motu proprio atque ex certa scientia et matura
deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine,
praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m Constitutiones
Regulasque suprascriptas Monialium Canonissarum Regularium Sancti
Augustini plenissime adprobamus eisdemque supremum Apostolicae sanctionis robur adiicimus.
Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque
efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, eidemque Congregationi Canonissarum Regularium Sancti Augustini a Nostra Domina nuncupatae plenissime suffragari:
sicque rite iudicandum esse ac definiendum irritumque ex nunc atque inane
fieri si secus super his, a quoquam, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. Volumus autem ut praesentium Litterarum exemplis, etiam impressis, manu
ahcuius n o t a m publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate vel officio constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae
adhiberetur ipsis praesentibus si exhibitae forent vel ostensae.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v
mensis. Novembris anno MDCCCCXXVI, Pontificatus Nostri quinto.
P.
CARD.
GASPARRI,
a Secretis Status.
380
Commentarium
Officiale
EPISTOLAE
I
AD
E M O S PP.
LEM
SS.
DD.
GUTLELMUM
O'CONNELL,
TIT.
S.
CLEMENTIS
ARCHIEPISCOPUM
NEREI ET ACHILLEI S. R. E. PRESB.
PISCOPUM
PHILADELPHIENSEM;
S.
R.
E.
BOSTONIENSEM ;
PRESB.
CARDINA-
DIONYSIUM
TIT.
CARDINALEM DOUGHERTY, ARCHIE-
GEORGIUM
G.
TIT. S.
MARIAE
DE POPULO
S. R. E. PRESB. CARDINALEM MUNDELEIN, ARCHIEPISCOPUM CHICAGIENSEM;
PATRITIUM
HA
YES,
PP.
DD.
TATUM:
J.
TIT.
S.
ARCHIEPISCOPUM
ARCHIEPISCOPOS
DE
MARIAE IN
NEO
ET
INCREMENTIS
-EB
VIA
S.
R. E.
ORACENSEM,
EPISCOPOS
CATHOLICAE
PRESB.
ATQUE
AD
CARDINALEM
CETEROS
FOEDERATARUM AMERICAE
UNIVERSITATIS
STUDIORUM
RR.
CIVIWA-
SHINGTONIENSIPROMOVENDIS.
PIUS PP. X I
Dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. Quoniam maximae Nobis curae est ut coepta vestra ad optatum perducantur exitum, eaque imprimis quae ad christianam iuventutis
institutionem pertinent, idcirco valde Nos de profectu laetamur catholicarum scholarum, collegiorum et Seminariorum; nominatim vero de incrementis quae a vobis Washingtoniensi studiorum Universitati allata sunt;
quo enim haec magis floruerit, eo felicius cetera instituta vestra vigebunt.
Quae quidem incrementa ven. fratrem T h o m a m Shahan, Episcopum tit.
Germanicopolitanum, Athenaei eiusdem Rectorem emeritum, praecipue
fovisse, cum ipsi noveritis tum ii omnes fatentur quorum interest religionem coniunctis revelationis rationis que viribus defendi ac promoveri:
quapropter eum, ultro munus, quo tertio egregie functus erat, deponentem,
et debitis laudibus prosecuti sumus et ad Solium Nostrum Adstatorem
perlibenter renuntiavimus. Itaque factum est ut, cum alius in eius locum
Rector Magnificus sufficiendus esset, consilio Sacrae Congregationis de
Seminariis et studiorum Universitatibus, dilectum filium I a c o b u m R y a n ,
Antistitem Urbanum, iudicio etiam vestro probatum, ad Washingtoniense
Athenaeum regundum nuper eligeremus: ac fore spes est ut is, vobis quidem
auctoribus ac ducibus, tantum opus cotidie magis provehere queat. Iamvero Nos, tam praeclaram occasionem nacti, nonnulla hic recolere volumus
quae Apostolicae Sedis mentem voluntatemque de Athenaeo vestro vel
condendo vel promovendo summatim declarent. Etenim, iam inde ab
initio decessor Noster L e o X I I I , patribus postulantibus Baltimorensis
Acta Pii PP. XI
381
Concilii tertii, consilium ab ipsis initum Universitatis studiorum constituendae omni laude dignissimum iudicavit. Cumque autem rationes quibus
Episcopi Universitatem omnino necessariam esse afrmabant, progressu
temporis, usque graviores instarent, mirum non est si decessores Nostri
f. r. Pius X et Benedictus XV peculiari quadam cura atque sollicitudine
Athenaeum ipsum succrescens foverunt animosque Episcopis addiderunt^
optime ab ipsis iam gesta laudando. Itaque, rogantibus Episcopis, decretum est ut Washingtoniensis studiorum Universitas sub auctoritate tutelaque omnium istius regionis sacrorum Antistitum perpetuo esset; ut de
alia Universitate in Foederatis septentrionalis Americae Civitatibus condenda agi non posset nisi postquam omnes facultates ordinariae in W a shingtoniensi Athenaeo constitutae essent; ut, denique, ad hanc sustentandam Universitatem, pecuniae vis in unaquaque dioecesi singulis annis
corrogaretur. H u c accedit quod constitutiones Universitatis - quae quidem nuper, exquisita prius Episcoporum omnium sententia, emendatae
sunt - haec habent, inter alia, de Universitate provehenda: Quotquot
igitur regunt atque administrant
Universitatem
vehementer solliciti
sint de eius increment magis magisque fovendo . Haec autem cum eis
plane cohaerent quae Leo X I I I , antea ad Eminentissimum Virum Iacobum Gibbons, Archiepiscopum Baltimorensem (Litteris die x Aprilis
MDCCCLXXXVii
datis) et deinde ad omnes istius regionis Episcopos (Litte-
ris die V I I Martii M D C C C L X X X I X datis) - ut sequitur - scripsit: Quoniam

vero haec magna studiorum Universitas non m o d o ad Patriae vestrae
decus augendum pertinet, sed uberes et salutares fructus tum ad sanae
doctrinae propagationem tum ad catholicae pietatis praesidium pollice cetur, iure confidimus americanos fideles, pro sui magnitudine animi, suae
liberalitatis opem, ad coeptum opus splendide perficiendum, desiderari
a vobis non passuros . Ex qua quidem Emani Pontificis sollicitudine
spes haud exigua futurae Instituti vestri prosperitatis non m o d o apud
catholicos c o m m o t a est, sed etiam apud eos omnes qui non ignorarent
Ecclesiam, saeculorum decursu, studiorum generalium atque Universitatum parentem et altricem perpetuo fuisse. Quare, quemadmodum ipsimet,
dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, intelhgitis, dedecere Ecclesiam
videretur si Universitas vestra eam, quam finis eius postulat, perfectionem
non attingeret; eo magis quod tam multae istic florent studiorum Universitates vel privatorum vel societatum acatholicarum munificentia susten*
tatae. Neque est praetereundum plurimas sane fuisse utilitates quae, h o c
quadraginta annorum spatio, ex Universitate ista in dioeceses, scholas,
religiosas familias, ecclesiasticos laicosque viros prodiere: unde perspicere
licet quot et quanto maiora beneficia ex ipsa proficiscerentur si rebus omni-
382
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
bus institueretur quibus, ad propositum sibi finem assequendum, affluere

eam oporteret. Ad fideles autem quod attinet, dubitandum non est quin
iidem hac in re, quemadmodum in ceteris quae ad religionis b o n u m spectant, libenter Pastoribus sacris morem gerant. Edoceantur tantummodo
oportet, Washingtoniensem studiorum Universitatem natam esse cum ad
sacri ordinis homines, tum ad iuvenes quoque laicos instituendos, qui altioribus ibidem disciplinis ita imbui queant, ut non m o d o aptiSsimi, si opus
erit, praeceptores evadant quibus scholarum catholicarum alumni erudiendi committantur, sed etiam ea christianae sapientiae cognitione excellant qua et Ecclesiae iura strenue tueantur et acatholicorum existimationem
sibimet reique ipsi catholicae concilient. Neque putetis, dilecti filii Nostri
et venerabiles fratres, posse v o s studiosam iuventutem vestram a frequentandis acatholicis Athenaeis arcere nisi Universitas vestra, et numero
facultatum et doctorum peritia cum iis studiorum domiciliis, quae diximus, merito comparari atque certare facile possit. Ad sanctissimum igitur
perficiendum opus magna, uti liquet, pecuniae vis quotannis corroganda
est; cuius quidem colligendae curam non moderatoribus, nedum Universitatis Rectori, relinquatis, sed in vosmet ipsos, clero adiutore, suscipiatis
oportet, cum vobis persuasissimum esse debeat, quidquid in Universitatis incrementum confertur, non id a dioecesibus vel paroeciis detrahi,
sed potius reddi collatam pecuniam usuris auctam spiritualibus, quibus
cleri populique profectus feliciter augeatur. Id ipsum Nos quidem vobis
vel ab inito Pontificatu scripsimus: Quod si paucis necessario Universi tas
committitur regenda atque administranda, omnibus tamen cordi
incrementum eius esse debet, cum in bonum omnium Americae dioe cesium eadem excitata sit . Quo in genere putamus utilissimum fore
Universitati si certus quidam dominicus dies, unus et idem pro America
universa, constituatur, quem Universitatis diem nuncupati licebit: quo quidem die clerus in omnibus templis, propositis rationibus ac necessitatibus
Athenaei Washingtoniensis, populum ad maiorem quam poterit largitatem excitet et stipem, quo m o d o Ordinario placuerit, corrogandam curet.
Idque ceteroquin per reliquum anni tempus neglegendum non erit. Quid
enim vetat quominus in unaquaque dioecesi et paroecia ex ns sacerdotibus
et fidelibus, qui velint Universitati aliquanto certiora et firmiora, quantum
in se erit, caritatis suae beneficia impertire, consociatio quaedam coalescat
in varias distincta classes seu ordines pro maiore vel minore annua pecuniae
vi, quam se quisque daturum promittat ac spondeat? In qua cavendum ne
suus pueris locus et ordo desit, qui, ut molliore sunt animo et ad nobilissima quaeque plerumque comparato, maximum Institutum vestrum, quod
didicerint esse et fore suae religionis et patriae praesidium, facile, parenti-
Acta Pii PP. XI
383
bus ducibus ac suasoribus, amabunt et de suo peculiolo certatim iuvare

studebunt: siquidem consentaneum plane est ut Universitati ab ipsa pueritia opituletur qui, cum adoleverit, sapientiam ibidem hauriet et omnia
quae ad vitae laudem pertineant. Habetis igitur, dilecti filii Nostri et venerabiles fratres, quae in Athenaei Washingtoniensis bonum vobis, pro apostolico officio ac paterna solhcitudine Nostra, proponere censuimus: etsi v i x
quidem opus erat ut haec vos doceremus; cum in h o c etiam rerum genere
- nempe in coeptis optimis corrugata stipe promovendis - magnopere ipsi
excellatis. Hisce omnibus ad effectum deductis, fieri non poterit quin R e ctori novensili suppetat unde, auctis magisteriis studiorumque adiumentis,
fructuosius suo munere perfungatur. R e m de cetero Nobis pergratam feceritis si quae Athenaei magni profectum, iudicio cuiusque vestro, aut maturare aut retardare queunt, de iis Nos diligenter edocueritis, ut quoties
res
postulaverit
Nostram
interponere auctoritatem utiliter possimus.
Interea caelestium praenuntia donorum itemque paternae benevolentiae

Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam vobis, dilecti filii Nostri et
venerabiles fratres, clero et populo vigilantiae vestrae concredito usque
omnibus qui quoquo m o d o Universitatem iuverint amantissime in D o m i n o
impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Octobris anno
MDCCCCXXVIII,

PIUS PP. X I
II
AD E M U M P. D. PETRUM, S. R. E. PRESB. CARDINALEM SEGURA Y SAENZ,
ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM: DE CONVENTU MUSICAE SACRAE PROVEHENDAE EX HISPANIA UNIVERSA.
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Certiores
nuper facti sumus Conventum musicae sacrae provehendae ex Hispania
universa m o x Victoriae actum iri, anno quidem exeunte quinto et vicesimo ex quo decessor Noster p. r. Pius X n o v a m legem de musica in templis
adhibenda motu proprio promulgavit. Optimum sane consihum vos iniistis
planeque dignum eo pietatis ardore quo hispani in decore domus Dei curando tantopere enitent. Ecquid autem magis templi maiestatem decet
quam sacris eis concentibus in liturgia uti, quibus commoti fideles et reli-
384
giosius
diTina
mysteria participent et animos fidentius ad D e u m erigendo
magnam eius gloriam concelebrent? Dent igitur operam cum Ordinarii tum
curiones ut scholae cantorum ubique, si possibile est, constituantur gregorianum cantum, uti vocant, non neglegentes, qui quidem si rite ab universo
populo efficiatur, tantam vim habet pietatem fidemque excitanda Nos vero
qui eandem legem, quam Pius X m o t u proprio edixerat, dudum in Litteris
ad dilectum filium Nostrum Cardinalem Bisleti, die x x n i mensis Augusti
anno MDCCCCXXHI datis, confirmavimus ratamque habuimus, id fore confidimus ut, quemadmodum ceterae liberales artes domum Dei merito condecorant, ita musica sacra, bonis omnibus adnitentibus, eam istic assequatur
dignitatem quam maiestas sacri loci expostulat. Qua spe laeti, tibi imprimis, dilecte fili Noster, ceteris in episcopatu collegis iisque omnibus qui
Conventui intererunt, apostolicam benedictionem, divinorum auspicem
munerum
paternaeque
benevolentiae
Nostrae
testem,
amantissime in
D o m i n o impertimus.
Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, die x v i n mensis Octobris anno
PIUS PP. X I
III
AD EMUM P. D. ADOLFUM TIT. S. AGNETIS E X T R A MOENIA S. E. E. PRESB.
C A R D . B E R T R A M , EPISCOPUM W R A T I S L A V I E N S E M : D E COMMUNIBUS ACTIONIS CATHOLICAE P R I N C I P I I S E T F U N D A M E N T I S .
PIUS PP. X I
Dilecte fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. Quae
Nobis haud ita pridem nuntiasti, coepisse ac fecisse te, ut Actionis Catholicae incrementa apud tuos proveheres, iis profecto non parum delectati
sumus; qua quidem in re, tua quoque in Apostolicam Sedem observantia
ex eo apparet, quod tibi in votis esse aperiebas, scilicet ut Nosmetipsi,
dilectis e dioecesi tua filiis rescribendo, et significaremus quae in eiusmodi
coeptis proiiciendi melior ratio ac via esset, et ad proficiendum animos
adderemus. Causa quidem agitur aetati ipsi apostolicae non ignota, quandoquidem Paulus in epistola ad Philippenses (c. I V , v. 3) adiutores suos
commemorat, cupitque adiuvari illas, q u a e secum ipso laboraverunt
in evangelio . At nostris potissimum temporibus, cum fidei morumque
integritas in discrimen cotidie periculosius vocatur, eamque dolemus sacer-
Acta Pii PP. XI
385
dotum penuriam, ut curandis animarum necessitatibus omnino impares

evasisse videantur, Actioni Catholicae plus confidendum, quae tantam
cleri tenuitatem, datis multiplicatisque e laicorum ordine laborum sociis,
adiuvet ac suppleat. Quam quidem rei catholicae sospitandae rationem
plane liquet decessores Nostros probasse atque adhibuisse, qui, quo asperiora Ecclesiae et consortioni hominum inciderunt tempora, eo impensius,
veluti receptui canentes, fideles omnes hortati sunt, ut, Episcopis praeeuntibus, sancta certarent certamina aeternaeque proximorum saluti pro viribus consulerent. N e c minus Nos, iam inde ab inito pontificatu, de A c t i o nis Catholicae incrementis solliciti fuimus, utpote qui, Litteris Encyclicis
Ubi arcano ipsam a pastorali ministerio et a vita christiana minime disiungi publice edixerimus, declaratis deinceps eius natura et proposito, quae
si recte perpendantur, apparet Actionem Catholicam alio non spectare,
nisi ut laici apostolatum hierarchicum quodammodo participent. Neque
enim A c t i o Catholica in eo tantum consistit, ut homines suae quisque christianae perfectioni studeant, quod primarium est atque praecipuum, sed
etiam in verissimo apostolatu catholicis cuiusvis ordinis communi, quorum
sensus atque opera cum iis quibusdam quasi centris sanae doctrinae et
multiplicis actuosique laboris, cohaereant, quibus rite legitimeque constitutis Episcoporum demum adest ac suffragatur auctoritas. Christifidelibus
igitur, qui sic coiverint atque in unum coaluerint, ut ad nutum hierarchiae
ecclesiasticae praesto sint, sacra ipsa hierarchia quemadmodum mandatum impertit, sic incitamenta et stimulos adiieit. Iamvero, haud aliter ac
mandatum Ecclesiae divinitus commissum, ipsiusque hierarchicus apostolatus, A c t i o eiusmodi non externa prorsus sed spiritualis, non terrena sed
caelestis, non politica sed religiosa dicenda est. Verumtamen eam ipsam
iure meritoque socialem dixeris, cum id sibi propositum habeat, ut Christi Domini regnum proferat, quo quidem proferendo cum summum omnium
bonum societati acquiritur, tum cetera quaeruntur bona, quae ab illo proficiscuntur, ut sunt quae ad statum Civitatis pertinent et politica vocantur,
scilicet bona non privata ac singulorum propria, sed civibus omnibus c o m munia: id autem omne Actio Catholica ita potest ac debet assequi, si, Dei
Ecclesiaeque legibus modeste parendo, a civilium studiis partium sit prorsus aliena. Quo quidem spiritu si imbuti animatique sint catholici, qui
apostolatus hierarchici participes sint, facere non poterunt, quin promoveant, tamquam finem proximum, christifidelium ex omnibus nationibus
coniunctionem in iis quae ad mores religionemque pertinent, i t e m q u e quod praecipuum e s t - v a l e a n t ad fidei doctrinaeque christianae principia cum late disseminanda, tum valide tuenda, tum denique privatim publiceque promovenda. Itaque in Actione Catholica nostri universi omnes con-
386
cordes erunt, nullo vel aetatis, vel sexus, vel ordinis, vel civilis cultus,
nullo
stirpium partiumque
discrimine,
modo
tamen huiusmodi studia
evangelicae doctrinae christianaeque legi ne rpugnent, m o d o qui ea profitentur, h o c ipso eandem doctrinam ac legem ne abdicare videantur. N a m
de Actione illa dicimus, quae totum hominem complectitur cuius rectam
provehit religiosam civilemque institutionem, id est solidam pietatem/
uberem sanae doctrinae cognitionem et plenam morum integritatem, quibus rebus qui careat, apostolatum hierarchicum non is fructuose exercere
poterit. Facile, ceteroqui, intellectu est Actionem Catholicam, quod ad
usum spectat, variam fore pro diversitate aetatis et sexus, pro varia temporum locorumque condicione, ita tamen ut qui de iuvenilibus coetibus
sunt, ii ad futura rerum incepta se potissimum conforment ac comparent,
firmatae vero
aetatis
hominibus
latior
sit si qua sibi liceat in societatem
pateat
campus, utpote quorum
humanam beneficia conferre, quae
cum divino Ecclesiae munere aliquo pacto cohaereant, ab nullis eorum

imprtiendis abstinere. N e c vero A c t i o Catholica quod habet sibi propositum, peculiari via ac ratione assequi contendit; quin imo opera et
sodalicia cuiusvis generis, vel praecipue religiosa, ut quae iuventutis instituendae aut pietatis fovendae gratia instituta sunt, vel proprie civilia
atque oeconomica, ad apostolatum socialem convertit ac dirigit. Atque
Actio haec ob sapientem illam, quam habet, ex una concordique gubernatione sibi insitam, virium officiorumque ordinationem, qua varia totius
compagis suae reguntur elementa - quae sunt coetus hominum ac mulierum itemque iuvenum ex utroque sexu - c u m fruatur ipsamet utilitatibus, quas sodalicia religiosa dumtaxat et oeconomica sibi pepererint,
tum ea adiuvabit fovebitque id efficiendo, ut non m o d o consensio ac benevolentia sed etiam adiutricis operae praesidium utrimque intercedat, eo
quidem cum Ecclesiae et humanae societatis emolumento, quod facile
conficitur. H o c autem in comparando b o n o , quod est maxime religionis et
morum, Actio Catholica non sane intercipiet suis aditum ad rem publicam,
qua late eius tractatio patet; i m m o eos ad publica munia reddet aptiores,
quippe quos ad vitae sanctimoniam christianorumque officiorum observantiam severe conformaverit. Quid, quod ad pariendos societati optimos
omnium cives, religiosissimos reipublicae scitissimosque omnium magistratus nata videtur? Quis igitur affirmaverit eam vera rei publicae c o m moda neglegere, quae demum commoda extra christianae caritatis campum
minime vagantur, cum ad caritatem pertineat publicam omne genus prosperitatem provehere? Eiusmodi quidem prosperitatem in qua proximus
finis continetur societatis civilis, nonne A c t i o Catholica tum provehit,
cum suos iubet legitimam auctoritatem vereri legibusque obtemperare, ea
Acta Pii PP. XI
387
servare ac tueri, quibus populorum salus ac felicitas nititur: ut morum integritatem, ut convictus domestici incolumitatem, ut civilium ordinum inter
se concordiam et consensionem, id scilicet omne, q u o d ad societatem hominum tranquillandam tuendamque confert? Et sane id facilius assequitur,
quia cum, ut diximus, partium studiis nequaquam implicetur, etsi
eaedem
et catholicis constant - qui profecto de controversiis liberae disceptationi

relictis dissentire non prohibentur, - ultro consiliis praescriptisque obsequetur, quae sacrorum antistites daturi sunt, quamvis ea ipsa factionum disciplinae commodisque rpugnent vel repugnare videantur. - Ex iis, quae
adhuc memoravimus, liquido patet, dilecte fili Noster, Actionem Catholicam iure meritoque habendam esse quandam veluti viam ac rationem
qua ad beneficia omne genus nationibus impertienda utitur Ecclesia: viam
ac rationem, inquimus, quae videatur divino consilio ac beneficio inducta,
ut ad evangelicam doctrinam ac legem illos Ecclesia alliciat ac trahat, qui,
nullo cum sacerdotibus commercio usuque, facile in seditiosorum hominum
fallacias pravasque artes concdrent. Haec sunt cuivis Actioni Catholicae
communia principia ac fundamenta, quamquam ex una eademque causa,
pro vario populorum ingenio variaque nationum condicione, v a m gignuntur effectus. Manifesto ex his apparet eam patrocinio dignam esse non m o d o
Episcoporum et sacerdotum - qui probe norunt ipsam Nosmet in oculis
Nostris f e r r e - s e d etiam gubernatorum ac magistratuum cuiuslibet Civitatis: quodsi communi eiusmodi patrocinio fulciatur, iam mirificam fructuum ubertatem in gentes catholicas proferet, et ubivis, religionem in
animis excitando, non parum ad civilem prosperitatem conducet. Quod
ut auspicato eveniat vehementer cupimus. Interea, dilecte fili Noster,
grati a d m o d u m tibi sumus q u d , luculentus mentis Nostrae interpres,
Actionem Catholicam in dioecesi tua propagare contendis, neque minus
quod Nobis opportunitatem dedisti eius ad commune bonum denuo patefaciendae.
Caelestium vero donorum auspicem paternaeque benevolentiae testem,
tibi, dilecte fili Noster, et clero populoque tuo universo apostolicam benedictionem peramanter impertimus.
Datum E o m a e apud
Sanctum Petrum, die x m mensis Novembris

PIUS PP. X I
388
ACTA SS, CONGREGATIONUM

Sanctissimus Dominns Noster Pins divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas
quae se-
quuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum:

19 Octobris 1928. Cathedrali Ecclesiae Oppidensi praefecit R. P. D.
Ioannem Baptistam Peruzzo, hactenus Episcopum tit. Euracensem.
21 Octobris. Titulari episcopali Ecclesiae Tiberiensi, R. P. Paulinum Ladeuze, Rectorem Magnificum catholicae Lovaniensis Studiorum
Universitatis.
30 Octobris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Vimiuaciensi, R. P. D.
Franciscum Hickey, hactenus Episcopum Roffensem in America.
5 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Cajamarcensi, R. P. Antonium
Raphaelem Villanueva, O. Fratrum Minorum.
9 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Arethusensi, R. D. Feli*
cianum R o c h a Pizarro, quem constituit Auxiliarem Emi D. Petri S. R. E.
Card. Segura y Saenz, Archiepiscopi Toletani.
10 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Isclanae,
R. D. Ernestum De
Laurentiis, parochum ad S. Luciae maritimae, Neapolis.

16 Novembris. - Cathedrali Ecclesiae Mantuanae R. D. Dominicum
Menna, Pro vicarium generalem dioecesis Brixiensis.
17 Novembris. - Titulari episcopali Ecclesiae Zabiensi, R. P. Eduardum
Michaud, e Societate Missionum ad Afros
(vulgo Pres Blancs), quem
constituit Vicarium Apostolicum de Tabora.

23 Novembris.
Titulari
archiepiscopali Ecclesiae
Neocaesareae in
Ponto, R. P. D. Iacobum Montanelli, hactenus Episcopum Cremensem,

quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Ioannis Gamberoni, Archiepiscopi Vercellensis.
26 Novembris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Adulitanae, R. P.
D. Columbanum Dreyer, hactenus
Episcopum tit. Orthosiensem, quem
constituit Delegatum Apostolicum in Indosinis.

1 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Emmausiensi, R . D . Iosephum Signore, hactenus Episcopum Thelesinum seu Cerretanum.
S.
Congregatio
389
Concilii
CANARIEN.
COMPENSATIONIS OB R E S I D E N T I A M
Die 16 Iulii 1927

SPECIES FACTI. - Post Decretum regium die 30 Iunii 1926 publicatum in
Hispania de publicis administris qui in insulis Canariis funguntur munere,
etiam ecclesiasticis Episcopus Canariensis huic Sacrae Congregationi reverenter exponebat: In Regali Decreto a die 1 Iulii decurrentis v i m obtinente, ecclesiasticis qui in Insulis Canariis suo munere funguntur atque
ab Statu dotationem percipiunt, augmentum quoddam, scilicet, 30 vel 15
supra centum, pro diversitate casuum, dotationis respectivae percipient.
Ât, forsan non immerito omnino, dubitant aliqui num augmentum huiusm o d i canonice computare teneantur veluti partem dotationis iisdemque
proin iuris, praescriptionibus obnoxium; tum ob naturam singularem augmenti praefati, quod quidem non participes omnes eodem m o d o afficit,
illudque indemnizationem ob residentiam appellat Regale Decretum, tum
vero ob singularem indolem adiunctorum e quibus augmentum pendet:
prout nempe participes nati fuerint extra Insulas Canarias vel in eis, ac
in h o c postremo casu prout per 15 annos residentiam aut vicinitatem in
Archipelago habeant vel non. Ceterum haec concessio pariter ac uniformiter tam pro quibuscumque officialibus civilibus ac militaribus, servitio
Status his in Insulis adscriptis, quam pro ecclesiasticis viget, qui quidem
hac in re illis adsimilantur ex tenore Regalis Decreti. Ex adverso, qualificatio qua augmentum - quamvis, uti confici potest, minoris stabilitatis
in se, atque
etiam
quoad
quantitatem assignatam minus quam ipsa
dotatio - veluti accessio spectetur eiusdem dotationis, seu redotatio quaedam, ac consequenter iisdem iuris praescriptionibus subiectum, scopo
observantioris disciplinae videtur magis favere ac deservire. Quapropter
ut ambiguitas quaelibet removeatur, sequentium dubiorum solutionem
submisse rogat:
I. An augmentum de quo in casu sit tamquam accessio seu dotis beneficii
* sive muneris uniuscuiusque obtenions (canonicatus, paroeciae, vicariatus,
capellaniae) habendum,
iisdemque
proin
iuris
praescriptionibus respective
obnoxium;
A C T A , vol. X X , n. 12. 3-12-928.
20
390
I L An saltem pro canonicis ceterisque qui ad choralem residentiam tenentur,
tertia pars augmenti in
casu
sit
inter distributiones
computanda,
prout generatim de tertia parte assignationis cavetur in Codice .

V O T U M CONSULTORIS 1. Solutio dubii e x eo imprimis videtur pendere
quod accurate definiantur bona seu reditus ecclesiastici dotationem efficientes. Iamvero hic dotatio certe intelligitur esse dos beneficii aut muneris;
inde quaerit Episcopus Canariensis an subsidium, nunc a Gubernio hispanico concessum
Auris
ecclesiasticis canariensibus sit habendum tamquam
accessio seu pars illius dotis. D o s vero vocatur etiam, et maxime iure Decretalium vocabatur, praebenda itemque beneficium; unde notissima regula:
beneficium datur propter officium; et hodie pariter in Codicis canone 1409
sic traditur notio beneficii ecclesiastici, ut dicatur constare duplici elemento,
videlicet officio sacro et iure percipiendi reditus ex dote officio adnexos.
Ergo dicamus effici dotem, vel dotationem consistere in ns bonis seu reditibus ecclesiasticis qui obtinentur propter officium seu ratione aut titulo officii;
quippe qui sunt reditus aut bona ipsi officio adnexa, et competunt beneficiario ex solo titulo vel ratione officii; ex eo nempe quod ipse beneficiarius
obtinet tale officium vel munus, ita ut beneficiario debeantur propter functiones ecclesiasticas seu onera, generatim et complexive sumpta, quae constituunt naturam illius officii seu muneris; non propter aliquod peculiare et
determinatum opus, aut servitium a beneficiario in aliquo casu praestitum,
nec propter alium titulum extrinsecum qui non pertineat ad rationem muneris vel officii. Ideo ad dotem seu dotationem non sunt dicenda pertinere, nec
efficere partem dotis aut dotationis, alia emolumenta ecclesiastica vel reditus quae obveniant beneficiario occasione alicuius actualis et determinati
servitii vel operis aut functionis exercitae, etsi opus vel functio exerceatur
vi muneris vel officii; adeoque minus si reditus vel emolumenta tribuantur
beneficiario ex causa tituli extrinseci qui cum ipsa ratione vel natura
officii proprie non connectatur.
2. Vulgata proinde est distinctio quae apud canonicos et quoslibet
beneficiarios capitulares fit inter fructus, proventus, reditus, vel qualicumque nomine vocentur, qui constituunt dotem seu praebendam canonicalem
aut beneficialem, et inter obventiones seu emolumenta quae audiunt distributiones. De quibus haec leguntur apud Ferraris (Bibl., v. Distributiones
quotidianae): Distributiones huiusmodi non veniunt appellatione fructuum
seu reddituum et proventuum istius vel illius beneficii, cum sint redditus
casuales et incerti qui acquiruntur labore et interventu in divinis, c. Licet, 32 ,
de Praeb.; cap. unie, de Cler. non resident, in 6; cap. Quoniam, 8 In illis
de concess. Praebend. etiam in 6; R o t . part. 15 recent., dec. 61, n. 1; Cassad.,
S.
Congregatio
391
Concilii
dec. 1 de Cleric. non resident; Covarr., lib. 3, Variar, resolut., cap. 13, n. 1;
Fagn., lib. 13, Decret, in cap. Licet 32 de Praeb., num. 3 etc. .
Et Barbosa (lib. 3, Iur. Eccles, univ., cap. 18, n. 8) haec tradit: Q u o d
adeo verum est ut appellatione reddituum beneficii non veniant distributiones, ut constat ex cap. licet de praeben. ibi: proventus suos ecclesiasticos
faceretis integre ministrari, nolumus tamen ut quotidianas distributiones
percipiat etc.; cap. 2 de privileg, in 6... Prout nec etiam comprehendunt
appellatione fructuum, sicut colligi videtur ex Conc. Trid., sess. 24 de ref.,
c. 12 vers, praeterea...', et ideo sic docent Covarr., 1. c, E o t . , decis. 330,
n. 1 et 2, p. 2 divers., ubi hae distributiones non dicuntur fructus beneficiorum, sed potius quod dantur ratione certo ministerii
personalis... N e c
denique appellatione reddituum et proventuum veniunt, cum de corpore

beneficii non sunt, sed percipiuntur ratione servitii personalis cap. licet
cum gloss., de praeben..
3. Item penes parochos aliud ex se est dos vel praebenda beneficii aut
reditus qui percipiuntur ex dote officio paroeciali adnexa, quique parocho
cedunt ex solo titulo sui muneris paroecialis ; aliud sunt iura stolae, et
praestationes de quibus can. 463, et taxae de quibus can. 1507, ceteraque
huiusmodi, quae debentur parocho ob aliquod opus vel Servitium peculiare
et determinatum. Nec refert quod hodie can. 1410 decernat posse dotem
beneficii consistere etiam in quibusdam praestationibus, sive in certis et
voluntaras fidehum oblationibus, sive in iuribus stolae; nam id intelligendum est vel cum nulli alii sint reditus, quibus dos beneficii efficiatur, vel
cum certe constet partem saltem dotis constitutam esse in illis praestationibus aut oblationibus aut iuribus stolae. Ceterum vetus regula canonica,
quae hodie dicenda est quoque obtinere nisi aliud certo constet, plane
distinguebat iura stolae, praestationes, oblationes, taxas, etc., a praebenda
vel dote paroeciali, prout distinguebat distributiones chorales a praebenda
vel dote capitulari.
4. Unde pro re nostra possumus haec animadvertere. D u m Concilium
Tridentinum (sess. X X I , c. 3 de reform.) constituit tertiam partem fructuum et quorumcumque proventuum et obventionum separari debere et
in distributiones converti; itemque dum hodie can. 395, eadem verba usurpans, inquit: Episcopi tertiam partem separent fructuum, proventuum, obventionum quae ex dignitatibus, canonicatibus, officiis aliisque illius ecclesiae beneficiis percipiuntur et in distributiones quotidianas convertant ,
tenendum certe est illos quoscumque fructus, proventus, obventiones ?
intelligendos esse eos dumtaxat qui dotem beneficiorum quacumque ratione
efficiant, non vero alios qui ex aliis titulis, praeter merum titulum officii,
beneficiario adquirantur. N a m illa diversitas nominum respicit dumtaxat
392
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
diversam conditionem naturalem redituum. Nempe, tres Iri termini, qui

saepe occurrunt, significant respective: fructus, quae solum labore exercitum
producit (i prodotti della terra coltivata) et inde victualia; proventus, introitus,
reditus, salaria quoque, stipendia Missarum,- obventiones, ii introitus seu
proventus qui non praevidentur, id quod Itali vocant incerti (sportula,
honorarium) vel, in stylo Pandectarum, reditus in agrorum fructibus non
comprehensi. Tamen tres termini saepe promiscue usitantur. Quandoquidem
si illorum verborum sensus extenderetur quoque ad alios reditus qui, praeter dotem seu praebendam, obvenire possunt ex quocumque titulo ecclesiastico, iam et ipsae distributiones, quae profecto sunt obventiones, proventus ecclesiastici, essent in eamdem rationem computandae. Quod si id. de
ipsis distributionibus quotidianis retineatur absurdum, quoniam praecise
in distributiones quotidianas sunt alii proventus, quoad tertiam partem,
convertendi, saltem autumari id posset de aliis distributionibus inter praesentes ceterisque emolumentis incertis et eventualibus, quae beneficiariis
capitularibus obvenirent.
5. Fingamus etiam alicui dignitati vel canonicatui aut beneficio capitulari adnexum esse oificium paroeciale, atque adeo
canonico-parocho
obvenire, sicut ceteris parochis, iura stolae, praestationes, taxas, etc., quas
diximus non pertinere ad dotem beneficii: numquid ista non sunt emolumenta, reditus' ecclesiastici! et tamen nemo dixerit ex illis quoque desumendam esse tertiam partem in distributiones quotidianas convertendam.
Quare? quoniam illa non acquiruntur canonico parocho ex ratione seu titulo
dotis aut dotationis. Item in Hispania nonnullis beneficiis capitularibus,
per concursum conferendis, licet adiicere peculiare onus, v. g. docendi in
Seminario aliquam disciplinam ecclesiasticam; evenire autem potest ut
ille beneficiarius capitularis, ob munus docendi, etsi adnexum pro illa vice
suo beneficio, recipiat ex Seminario stipendium annuum,
quod certe ex
bonis ecclesiasticis desumitur. Sed nemo, ut reor, censuerit illud annuum,

stipendium habendum esse tamquam pars vel accessio dotationis beneficialis, nec ex illo detraheretur tertia pars convertenda in distributiones
quotidianas.
'
6. Ut ergo definiatur an nonnulli reditus vel emolumenta, beneficiariis

ecclesiasticis obvenientia, rationem induant necne dotationis beneficiariae,
seu efficiant partem dotis, attendendus est titulus, ex quo beneficiariis adquiruntur. Sed probe inspiciendum est de quo titulo agatur; non sufficit namque attendere titulum genericum et remotum, sed specificum, determinatum, immediatum; id est non sufficit ut dicamus illos esse reditus seu proventus ecclesiasticos, competere beneficiariis ex titulo ecclesiastico, non
civili, sed inter ipsos titulos ecclesiasticos facienda est distinctio; compertum
S. Congregatio Concilii
39o
est enim, prout innuimus, posse obvenire ecclesiasticis beneficiariis reditus

aut emolumenta stricte ecclesiastica et ex titulo ecclesiastico, non tamen
ex titulo dotationis. Ergo in causa, quam prae manibus habemus, dubium
non solvitur ex eo quod dicamus generico m o d o subsidium, concessum viris
ecclesiasticis canariensibus, esse habendum tamquam restitutam partem
bonorum ecclesiasticorum, quae ohm fuerunt ab Statu occupata; vel ex eo
quod dicatur Status adstringi in Concordato ad praestandam beneficiariis
ecclesiasticis congruam dotationem, immo et ad augendam dotationem; vel
ex eo quod omnia emolumenta et subsidia, ab Statu Ecclesiae tributa, cenr
seantur habere
naturam redituum ecclesiasticorum, aut quod secus illa
emolumenta non tribuerentur titulo ecclesiastico, sed civili, adeo ut beneficiariis cederent tamquam officialibus Status. Haec omnia generica sunt,
nec ex se definiunt titulum immediatum, quo emolumenta vel subsidia
viris ecclesiasticis ab Statu tribuuntur; licet enim reditus aut emolumenta
ipsa obtineant conditionem bonorum ecclesiasticorum, licet dentur ex titulo
ecclesiastico, licet tribuantur ecclesiae vel viris ecclesiasticis, tamquam ministris Ecclesiae, non tamen omnia dantur ex eodem titulo peculiari et immediato, eoque minus ex titulo definito dotationis vel dotis. Etenim in Hispania, praeter reditus quos tribuit Status titulo dotationis pro clericis, confert
etiam Ecclesiae vel viris ecclesiasticis alia emolumenta vel subsidia sive
ad sumptus divini cultus explendos (art. 34 Concordati), sive pro Seminariis
Conciliaribus (art. 35), sive pro sustentatione nonnullarum Religiosarum
Familiarum (ibid.), etc. Quae nemo autumabit dicere data esse ritulo dotationis beneficiorum ecclesiasticorum. Et quamvis in ipso Concordato (aa. 36
et 38) horum quoque emolumenta erogatio appelletur dos seu dotatio pro
cultu, tamen toto caelo differt ab alia redituum parte quae in iisdem articulis dicitur dos seu dotatio cleri.
7. A g e iam, propius accedentes ad nervum dubiorum, quae ab Episcopo Canadensi proposita sunt, adnotemus in concordato hispano clare et
distincte recenseri, sub ipso nomine dotationis, nempe dotationis ministrorum ecclesiasticorum, eos reditus, qui constituunt veram et propriam dotem
beneficiorum ecclesiasticorum, quique proinde soli habendi sunt in censu
proprie dictae dotationis; ceteri vero reditus aut emolumenta, quae tribuuntur Ecclesiae vel immo viris ecclesiasticis, sed ex alio diverso titulo, tametsi
ecclesiastico, extra rationem dotationis beneficiariae sunt habenda. E x . gr.
sic habetur in Concordato: A r t . 31. Reditus annuus cuique Archiepiscoporum in dotem assignatus, erit ut sequitur (hic distincte recensentur reditus
singulis pro dotatione attributis, et successive idem traditur de Episcopis; et postea in art. 32 cum distinctione de dignitatibus, canonicis, beneficiariis capitularibus; postremo in art. 33 de parochis et vicariis paroeciali-
394
Acta Apostolicae
Sedis -
Commentarium
Officiale
bus). Haec proinde constituunt veram dotationem beneficiariorum ecclesiasticorum. Porro in iisdem articulis alia adnectuntur sub horum verborum
tenore: a) In art. 31: Gaudebunt insuper Archiepiscopi et Episcopi suis
palatiis, pomariis, hortis aut aedibus, quae iu qualibet Dioecesis parte ipsorum usui ac solatio destinatae, et minime alienatae fuerint; et in art. 33:
Praeterea tum Parochi proprii tum Coadiutores fruentur aedibus eorum
habitationi addictis, necnon hortis seu possessionibus, quae venditae minime
fuerint, et vulgari nomine Iglesarios, Mansos vel alio appellari consuever u n t . I a m haec extra rationem dotationis sunt habenda;
quoniam nec
omnibus indiscriminatim assignantur; eadem sunt pro singulis qui in eadem

mensura dotationis iuxta diversitatem graduum aequiparantur, nec diversa
sunt pro diversa
beneficiorum
conditione; sed dumtaxat relinquuntur
f menda, si et quatenus sint; quod si in aliqua Dioecesi v. g. non habeatur

palatium pro Episcopi habitatione, aut in aliqua paroecia deficiat domus
paroecialis, eo quod alienata fuerint, tunc nihil Episcopo aut Parocho
tamquam supplementum pro palatio aut
d o m o paroeciali assignatur;
contra debuisset assignari, si palatia episcopalia et domus paroeciales

constituerent partem dotationis, nam in Concordato recepta est regula
ut dotatio par esset omnibus qui in eadem conditione beneficiaria c o m p e r i a t u r , b) In art. 34: P r o iis vero (sumptibus) qui administrationis
et sacrae visitationis causa extraordinarie requiruntur, singulis Metropolitanis intra viginti millia argenteorum annua vice conferuntur . Neque
haec ad dotationem Archiepiscoporum et Episcoporum pertinere dicenda
sunt; quia assignantur eis ex alio titulo, nempe causa sumptuum extraordinariorum pro administratione et visitatione pastorali, c) In art. 3 3 :
Itemque parochi proprii et sui coadiutores ex iuribus stolae et oblationibus, vulgo pie de altar, partem cuique respondentem percipient . Iuxta
ea, quae supra diximus, pro dotatione parochorum et suorum vicariorum
non sunt hoc in casu computanda haec iura stolae et oblationes; percipiuntur enim ex alio diverso titulo.
8. Iam ex his omnibus praemissis possumus directe respondere dubio
proposito, an scilicet subsidium, ab Statu hispano concessum peculiariter
clericis apud Insulas Canarias munus ecclesiasticum gerentibus, habeat
rationem dotationis, seu nempe sit augmentum, supplementum, accessio,
pars dotationis. Et responsio negativa videtur tenenda; eo quod subsidium
istud non datur titulo dotationis sed titulo indemnizationis seu compensationis pro residentia in illis insulis. Plane constat eos reditus esse habendos
certe ecclesiasticos, et tribui ex titulo ecclesiastico, et dari clericis tamquam
ministris Ecclesiae non tamquam officialibus Status; sed titulus immediatus
et proprius, ex quo conceduntur, non est titulus dotationis, est alius titu-
S.
Congregatio
Concilii
395
Ius diversus, prout diversus est titulus quo relinquitur in Concordato Episcopis usus palatiorum, Parochis vero usus d o m o r u m paroeciahum; quo
assignantur Episcopis peculiares reditus pro sumptibus administrationis et
visitationis; quo Parochis eorumque cooperatoribus tribuuntur iura stolae
et oblationes. N a m quo titulo datur hoc subsidium clericis canariensibus?
non propter rationem officii vel muneris, sed propter peculiares conditiones
residentiae ipsorum in illis Insulis, nempe ob maiores et pecuhares expensas
ferendas ex illa residentia, ex itineribus suscipiendis, etc. Ideo quoque fit
distinctio, et maius vel minus subsidium conceditur prout agatur de iis
qui ex iussu Superiorum aut de iis qui sponte sua ibi resident ac munus
exercent, itemque de iis qui alienigenae vel indigenae sunt; nam huiusmodi
distinctio non desumitur ex ipsa ratione muneris seu officii, sed ex aliis
titulis extrinsecis.
9. QUae maius robur accipiunt si animadvertamus Statum hispanicum,
adimpleturum promissiones in Concordato factas, concessisse anno 1920,
verum augmentum dotationis, et quidem sub eo nomine, titulo et ratione,
omnibus per universam Hispaniam beneficiariis capitularibus et paroecialibus; adiunxit enim singulorum dotationi 750 libellas annuas pro beneficiariis ecclesiarum cathedralium et collegiatarum; evexit autem ad 1000 libellas
dotationem beneficiariorum et cooperatorum in ecclesiis collegiatis suppressis et paroecialibus, ad 1500 libellas dotationem parochorum ruralium,
ad 1750 parochorum ingressus, ad 2000 parochorum ascensus, ad 2250 ut
minimum parochorum terminos. De his augmentis non est dubitandum quin
effecerint accessionem vel pinguiorem partem dotationis; quoniam id clare
exprimitur in ipso tenore et ratione legis dantur enim ex sola ratione officii
et tribuuntur generatim omnibus beneficiarius; contra nihil horum deprehenditur in decreto, quo clericis canariensibus subsidium conceditur ob residentiae compensationem.
10. Idipsum
confirmari
potest, si instituamus comparationem cum
augmento nuper concesso in Italia beneficiariis ecclesiasticis, quod relate

ad canonicos aliosque beneficiarios capitulares declaratum est a Sacra
Congregatione augere dotationem, ideoque ex illo detrahendam esse partem tertiam, quae in distributiones quotidianas convertatur. Equidem recte,
nam ipsum decretum statuebat dissertis verbis: Art. 3. Sar concesso
dall'Amministrazione del Fondo per il Culto un assegno supplementare
alle seguenti categorie del Clero, fino a portare la congrua, compresi i predetti casuali, alla misura rispettivamente indicata . E converso nullum
verbum occurrit in decreto Status hispanici, unde attribuamus conditionem
dotationis subsidio quod conceditur clericis canariensibus; sed appeUatur
peculiaris compensatio pro residentia.
396
Commentarium
Officiale
11. Restat ut nonnulla declaramus quae in contrarium oggeri possunt.

Sane imprimis diversa conditio et peculiaria adiuncta locorum, ubi resideant
beneficiarii, potest esse ratio cur diversa mensura dotationis assignetur divers
sis beneficiariis, sic nimirum ut nonnullis, non vero ceteris augeatur, quamvis omnes ad eumdem gradum beneficialem pertineant. E x e m p l u m habetur in eodem Concordato Hispaniae, quod pro diversitate loeorum diversam
dotationis mensuram attribuit
praesertim Episcopis et Parochis; v. gr.
legitur in art. 31 Almeriensi (et ceteris qui residentiam habent in civitatibus

capitibus provinciarum civilium) nonaginta millium; Asturicensi (et ceteris,
quorum residentia est in civitate vel oppido extra capita provinciarum civilium) octoginta millium ; et art. 33: Pro Parochis iu urbanis paroeciis
annuus reditus intra tria et decem millia argenteorum constituitur; in ruralibus vero minimum reditus duo millia et biscentum attinget . Huic tamen
animadversioni respondendum videtur, ut quamvis illa vera sint, non tamen
concludendum sit quaelibet peculiaria emolumenta vel subsidia, quae ex
diversitate residentiae tribuantur viris ecclesiasticis,
esse concessa titulo
dotationis vel tamquam augmentum dotationis, siquidem possunt concedi

ex diversis titulis. Oportet ergo in singulis casibus attendere titulum, ex
quo emolumenta concedantur. Porro in casu nostro nullum adesse videtur
iudicium ut dicamus subsidium, concessum clericis canariensibus sub nomine compensationis residentiae, tribui ratione seu titulo dotationis vel
tamquam partem dotationis.
12. Secundo obiici potest quod mensura, qua definitur ipsum subsidium
canariensibus, reponatur in quota parte dotationis, id est 30 vel 15 pro
100 dotationis, quasi nempe sit eiusdem dotationis pars. Contra tamen id
ex eo dumtaxat videtur esse factum quod quaereretur certa et congrua
norma ad determinandam mensuram subsidii singulis attribuendam, eaque
norma censeretur recte reponi in quota parte dotationis; nam et subsidium
pendendum est ab Statu qui et idem pendit dotationem, et respondere
debet conditioni singulorum clericorum prout respondet dotatio. I d e m
ceterum est de officialibus civilibus in praefatis Insulis. At non exinde colligitur ipsum quoque subsidium esse pars dotationis aut dari titulo dotationis.
13. Tertio difficultas enasci posset ex eo quod, subsidium vel augmentum, concessum clericis canariensibus, videatur computandum in pensione
adsignanda. Sed id omne incertum est; quia in Hispania numquam videtur
Status adsignare clericis veram pensionem; nec etiam constat ut, si alicui,
clerico adsignaretur pensio, haec mensurae dotationis coaequaretur.
l-. Denique alia difficultas deprehendi posset in e quod, clericus
habitualiter residens in Canariis Insulis, si ad tempus rediret in patriam,
tamen pergeret eo ipso tempore frui subsidio vel augmento, de quo in casu.
S.
Congregatio
Concilii
397
At vero non apparet q u o m o d o difficultas inde ob tradatur; nam una ex

causis, ob quas datur huiusmodi subsidium vel augmentum, invenitur
praecise in peculiaribus expensis quas clericus ferre debet in aggrediendo
itinere ut ab Insulis Canariis veniat in patriam iterumque ex patria redeat
in Canarias Insulas.
15. Quae omnia cum ita sint, conclusio fluere videtur ut dicamus subsidium vel augmentum in casu concessum clericis Insularum Canariensium,
nequaquam habendum esse in censu dotationis seu tamquam dotationis
partem vel accessionem, immo neque obnoxium legi can. 395 praescriptae.
R E S O L U T I O . - in plenariis comitiis Sacrae Congregationis Concilii, habitis in Palatio Apostolico Vaticano, die 19 Februarii et 16 Iulii 1927, E m i
Patres, omnibus rerum adiunctis attente perpensis, respondendum censue-
runt:
Negative ad utrumque dubium .
Facta autem relatione Ssmo Dno Nostro Pio P p . XI in audientia diei
subsequentis per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium, Sanctitas Sua datam resolutionem approbare et confirmare dignata est.
t Iulius E p . tit. Lampsacen., Secretarius.
398
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA
DE
CONFESSARIIS
ABSOLVENTIBTJS
ADHAERENTES
FACTIONI
L'ACTION
FRANAISE .
DECRETUM
Etsi serio dubitari nequeat, post iteratas Sacrae Poenitentiariae A p o stolicae resolutiones et declarationes circa damnatam in Gallia f actionem
vulgo L'Action Franaise , quin mortaliter peccent confessarii sacramentalem absolutionem impertientes huius factionis sociis aut quomodocumque eidem actu adhaerentibus, nisi antea eam ex animo penitus repudiaverint; non desunt tamen ibidem sacerdotes, qui, uti ex certis fontibus
constat, propriae conscientiae fucum facientes, tam gravi facinore sese
foedare non vereantur.
Ad horum, ne pereant, pervicaciam frangendam, cum hortamenta,
monita, minae nihil profecerint, Sancta Sedes, ecclesiasticae disciplinae
custos et vindex, ad remedia graviora manus apponere, aegre quidem sed
necessario, compellitur.
Quare de expresso Ssmi Domini Nostri mandato E o q u e adprobante et
confirmante, Sacra Poenitentiaria statuit ac decernit peccatum confessariorum
sacramentaliter
absolventium
quos
quomodocumque
noverint
factioni L'Action Franaise actu adhaerentes quique ab ipsis, uti tenentur, moniti, ab ea se retrahere renuant, Sanctae Apostolicae Sedi reservari.
Huius reservationis ea vis est ut in illis quoque casibus, in quibus
iuxta canonicas dispositiones quaevis reservatio cessat, onus adhuc remaneat praedictis sacerdotibus ad S. Poenitentiariam recurrendi, sub poena
excommunicationis specialiter Sanctae Sedi reservatae, intra mensem a
die
obtentae sacramentalis
absolutionis, vel postquam convaluerint si
aegroti, et standi eius mandatis.

Ordinariorum erit
Superiorumque
familiarum religiosarum,
graviter
onerata eorum conscientia, Decretum huiusmodi ad sacerdotum sibi S u b d i torum certam, ne ignorantiam in excusationem allegare audeant, notitiam,
quo opportuniore m o d o iudicaverint, quamprimum deferre. Qui insimul
sciant nihil per h o c praecedentibus hac in re declarationibus ac praescrip-
399
S. Romana Rota
tionibus detrahi, praesertim de procedendo contra inobedientes ad canonicas sanctiones.

D a t u m R o m a e , ex Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 16 N o v e m bris 1928.
L.
L.
CARD.
LAURI,
rB S.
Poenitentiarius Maior.
,
'
I. Teodori, S. P. Secretarius,
SACRA ROMANA ROTA

C i t a t i o
e d i c t a l i s
TUSCULANA
NULLITATIS MATRIMONII (PAPI-PATYEWICZ)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Annae Patyewicz, in causa

conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. R o t a e ( R o m a , via
della Dataria, 94) die 30 Ianuarii 1929, hora 12, ad concordandum de dubio
disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam
qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione:
An constet de nullitate
matrimonii in casu.

habentes de loco commorationis predictae Annae Patyewicz curare debent,
ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *
L. 8 S".
P. Parrillo, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 26 Novembris 1928.

Ioannes Ladelci,
Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Anne Patyewicz,

dfenderesse en cette cause, Nous la citons comparatre, par propre personne
Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 30 Janvier 1929, 12 heures, pour
devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans ce casf
du lieu de la rsidence de la dite Anne Patyewicz devront, dans la mesure du
400
Gioved. 15 Novembre, la Santit di Nostro Signore ha ricevuto in solenne udienza Sua Ecc.za il Sig. G U S T A V O G U E R R E R O ,
Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica del Salvador per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Sabato, 24 Novembre, la Santit di Nostro Signore ha ricevuto in solenne udienza Sua Ecc.za il Sig. H E N R Y G E T T Y
C H I L T O N Esq., Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario
della Gran Bretagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
S A C R A C O N G R E G A Z I O N E D E I RITI
Marted, 13 Novembre 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si tenuta la
Congregazione dei Sacri Biti Particolare, nella quale gli Eminentissimi e Reverendissimi Signori Cardinali, i Beverendissimi Prelati Officiali, componenti la
medesima, hanno dato il loro voto sopra le seguenti materie:
1. Intorno alla validit dei Processi Apostolici ed Ordinarii della Causa di
beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Emilia De Vialar, fondatrice
dell'Istituto delle Suore di S. Giuseppe dall'Apparizione.
2. Intorno alla validit dei Processi Apostolici ed Ordinarii costruiti nella
Curia Ecclesiastica di Passavia per la Causa di beatificazione e canonizzazione
del Ven. Servo di Dio Corrado da Parzham, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini.
3. Intorno al culto, non mai prestato ai Ven. Servi di Dio Giorgio Haydoc
e Compagni martiri, uccisi in Inghilterra negli anni 1594-1679, ed in ossequio
ai Decreti di Urbano VIII
4. Intorno alla validit del Processo Apostolico costruito nel vicariato apostolico di Surinam sopra la fama di santit di vita, virt e miracoli in genere
del Ven. Servo di Dio Pietro Donders, sacerdote professo della Congregazione
del Santissimo Bedentore.
5. Intorno alla validit dei Processi Apostolici ed Ordinarii della Causa di
beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria Assunta Pallotta, suora
professa dell'Istituto delle Suore Francescane Missionarie di Maria.
6. Intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano V I I I , non mai prestato
alla Serva di Dio Maria Vittoria Teresa Couderc, confondatrice della Societ
di Nostra Signora nel Cenacolo.
401
7; Intorno alla validit del Processo Apostolico sopra il martirio ed intorno

al culto, non mai prestato al Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie, sacerdote
professo della Compagnia di Ges, ucciso in Scozia, in odio alla Fede, ed in ossequio ai Decreti di Urbano VIII.
8. E finalmente intorno al culto, non mai prestato alla Serva di Dio Rosa
Venerini, fondatrice delle Maestre Pie, dal suo cognome chiamate Venerini,
ed in ossequio ai Decreti di Urbano VILI.
Marted, 20 Novembre 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Efni e Emi Signori Cardinali e col voto dei Emi Prelati Officiali e
dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Eiti, si tenuta
la Congregazione Preparatoria per discutere nella Causa Mediolanen, il dubbio
sopra l'eroismo delle virt esercitate dal Servo di Dio Contardo Ferrini, professore secolare dell'Universit di Pavia e di altri Atenei.
Marted, 4 Dicembre 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi l'Augusta presenza del Santo Padre, si tenuta la Congregazione Generale dei Sacri
Eiti, nella quale gli Emi e Emi Prelati ed i Consultori teologi componenti la
medesima hanno discusso e dato il loro voto sul dubbio delle virt in grado
eroico nella causa Lueana di beatificazione e canonizzazione della Serva di
Dio Gemma Galgani, vergine.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente
2
Luglio
Settembre
1928. Monsig. Vincenzo Santoro, Sostituto della Sacra Congregazione Concistoriale.
16 Novembre
17
Monsig. Amleto Giovanni Cicognini, Assessore della Sacra

Congregazione per la Chiesa Orientale, Membro
della Pontificia Commissione pro Russia.
Gli Emi Signori Cardinali Carlo Perosi e Enrico Alessio
Lpicier, Membri della Pontificia Commissione per
V interpretazione autentica del Codice.
Il Revmo sac. Giuseppe Sacco, Consultore della Saera Congregazione per la Chiesa Orientale.
402
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si degnato

di nominare:
1 Novembre 1928. L'Emo Signor Cardinale Carlo Perosi, Segretario della Saera
Congregazione Concistoriale.
7
L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore del"

l'Unione Romana dell'Ordine di Sant'Orsola.
s
12
25
Monsig. Carlo Chiarlo, Arcivescovo tit. di Amida, Nunzio'

Apostolico in Bolivia.
L'Emo Cardinale Eaffaele Merry del Val, Protettore del Collegio Scozzese in Boma.
Protonotarii Apostolici ad instar participantium :

30 Novembre 1927. Monsig. Giuseppe Smith, della diocesi di Cleveland.
18 Agosto 1928. Monsig. Giacomo S. Pagan, della diocesi di Scranton.
22 Novembre
27
Monsig. Giovanni Kelly, della diocesi di Hamilton.

Monsig. Michele Bazeto, dell'archidiocesi di Genova.
Prelati domestici di 8. 8.:
21 Luglio 1927.
30 Novembre
23 Marzo 1928.
26
2
18
Aprile
Giugno
Agosto
Monsig. Michele E. Cassidy, della diocesi di Omaha (S. U. A . ) .

Monsig. Giacono Me Fadden, della diocesi di Cleveland.
Monsig. Francesco J. Hroch, della medesima diocesi.
Monsig. Vladimiro Gmytraszewycz, della diocesi di Premislia.
Monsig. Giuseppe Alfonso Verreau, della diocesi di Bimouski.
Monsig. Giuseppe Gironelli, dell'archidiocesi di Fermo.
Monsig. Guglielmo P. Kealy, della diocesi di Scranton.
Monsig. Paolo A. Kelly, della medesima diocesi.
27
Ottobre
Monsig. Angelo Cassoni, della diocesi di Sora.
31
Monsig. Matteo Perrone, della diocesi di Guatemala.

Monsig. Giuseppe Aistleitner, della diocesi di Giavarino.
6 Novembre
22
24
Monsig. Leone Nol, dell'archidiocesi di Malines.

Monsig. Guglielmo C. Gehl, della diocesi di Hamilton.
Monsig. Mauro Bocchietti, dell'archidiocesi di Torino.
ONOBIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si

L'Ordine Supremo del Cristo:
10
Ottobre
1928. A S. E. Don Augusto B. Leguia, Presidente della Repubblica del Per.

20 Novembre 1928. A S . E. il sig. Pallier Vaclav (Cecoslovacchia).
403
y
25

Ottobre
1928. Al sig. Giovanni
Battista
Torino.
Buglione,
dell' archidiocesi
di
Al sig. Giovanni Battista Migliori, delParchidiocesi di Milano.
Al sig. cav. Camillo Corsanego, dell'archidiocesi di Genova.
3 Novembre
9
Al sig. avv. Cesare Ossicini (Eoma).
20
Al sig. conte Leopoldo de Sternberg, della diocesi di Kniggrtz.

Al sig. conte Francesco Kinsky, della medesima diocesi.
. A l sig. conte Carlo Czernin, della medesima diocesi.

28 Novembre 1928. Al sig. Antonio Carlin, delia diocesi di Cleveland.
25
Al sig. Filippo Marquard, della medesima diocesi.
Al sig. Reginalde Rimmer, dell' archidiocesi di Regina.
Giugno
20
Ottobre
31
Al sig. Giovanni M. TJhrich, della medesima archidiocesi.

Al sig. Enrico Truffino, della diocesi di Harlem.
Al sig. Emilio Ponche, della diocesi di Arras.
Al sig. Alberto Lionville, dell'archidiocesi di Parigi.
3 Novembre
7
Al sig. Giovanni Van Zeebroeck, dell'archidiocesi di Malines.
Al sig. J. Filippo B. Casgrain, dell'archidiocesi di Montral.

Al sig. Enrico Marek, dell'archidiocesi di Malines.
Al sig. Carlo Luigi Blro, della medesima archidiocesi.
Al sig. Luigi Pautasso, della diocesi di Alba.

Al sig. Paolo Theillier, dell'archidiocesi di Cambrai.
Al sig. Giovanni Roguin, della medesima archidiocesi.
Al sig. Giorgio Namur, della medesima archidiocesi.
14
Al sig. Fernando Deligue, della medesima archidiocesi.

Al sig. Pietro Caudron, della medesima archidiocesi.
Al sig Emilio Orfali bey (Alessandria d'Egitto).
20
Al sig. Francesco Giovanni Antonio Maria van der Ven,

della diocesi di Harem.
Al sig. Giovanni M. Ingen-Houoz-Bootz, della diocesi di

Breda.
27
Al sig. Nicodemo Dietl (Ungheria).

20 Novembre 1928. Al sig. Enrico Kuypers, della diocesi di Harlem.
2 Dicembre 1927. Al sig. Giovanni Arnoldo Martens, della diocesi di Liegi.
24
Marzo
1928. Al sig. prof. Lodovico Cepulis, della diocesi di Vilkavi&kis.
404
3 Novembre 1928. Al sig. dott. Celso Crida, dell'archidiocesi di Torino.

9
Al sig. Giuliano Courmont, deH'archidiocesi di Cambrai.
21
Al sig. Ernesto Schiavoni, dell'archidiocesi di Torino.

NOMINE
Il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si degnato di nominare:
Gamerieri Segreti Soprannumerari di S. S.:
6
Ottobre
1928. Monsig. Giuseppe Gyulai, dell'Amministrazione apostolica

di Eperies.
30
Monsig. Giuseppe Antonio Trunz, dell'archidiocesi di Friburgo di Brisgovia.
13 Novembre
Monsig. Giovanni Boni, della diocesi di Bergamo.

20
Ottobre 1928. Il Sig. Giuseppe de Mello Travassos Valdez, conte di Bom

firn, del patriarcato di Lisbona.
Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.:
30
Ottobre
1928. Monsig. Giovanni Dobretsberger, della diocesi di Linz.
10 Novembre
Monsig. Antonino Assennato, della diocesi di Piazza Armerina.

Cappellano d'onore extra Urbem di S. S.:
30
Ottobre
1928. Monsig. Vincenzo Princigalli, della diocesi di Andria.
NECROLOGIO
1
Ottobre
1928. Monsig. Abramo Brownrigg, Vescovo di Ossory.
13 Novembre
Monsig. Paolo Carlo Francesco Origo, Vescovo di Mantova*
18
Monsig. Giuseppe Padula, Vescovo di Avellino.
Monsig. Biagio Barbio, Vescovo tit. di Sura.
26
Monsig. Giacomo Agostino Smith, Arcivescovo di S. Andrea

e Edimburgo.
Monsig. Giuseppe Fabrgues, Vescovo tit. di Alali.
26
Monsig. Ettore Eaffaele Quilliet, Vescovo tit. di Sergiopolis
Annus XX - Vol. XX
20 Decembris 1928
Num. 13

ACTA PII PP. XJ
SACRUM CONSISTORIUM
Feria secunda die 17 Decembris 1928 in Palatio Apostolico Vaticano

fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur.
I. - CAMERARIATUS SACRI COLLEGII
Reverendissimus Cardinalis Boggiani detulit ac reddidit Perulam Sacri

Collegii S. R. E. Cardinalium Ssmo D o m i n o Nostro Papae, qui eam tradidit
Reverendissimo Cardinali Eagonesi, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii
S. R. E. Cardinalium Camerario.
II. - OPTIO TITULORUM
Eeverendissimus Cardinalis Bisleti, Diaconus Sanctae Agatbae optavit

ad ordinem Presbyteralem. Itaque Sanctissimus Dominus Noster dignatus
est elevare pro bac vice Diaconiam Sanctae Agathae in titulum Presbyteralem. Pariter Reverendissimus Cardinalis Sincero, Diaconus Sancti Georgii
ad Velabrum optavit ad ordinem Presbyterorum. Beatissimus Pater autem
Diaconiam Sancti Georgii ad Velabrum dignatus est pro hac vice in titulum
Presbyteralem elevare.
Post haec Sanctissimus Patres Cardinales alloquutus est ut sequitur:
III. - ALLOCUTIO SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PAPAE
VENERABILES FRATRES
Paucis equidem verbis vos allocuturi sumus; eis tamen quae
silentio prorsus praeteriri nequeunt. Profecto vos coram conspicere in consessu hoc amplissimo qui sacro hoc tempore cogi solet,
ACTA,
vol.
XX,
n.
13.
20-12-928.
27
406
Commentarium
Officiale
quique oculos catholicorum omnium ad se convertit, valde id sane

ad facienda verba Nos invitat, ut vos saltem consalutemus simulque profiteamur quam magnam Nobis afferat praesentia vestra
laetitiam. Iamvero argumentum huc accedit quo quidem animus
Noster grate iucundeque afficitur: quamobrem facere non possumus quin hoc gaudium vobiscum, Venerabiles Fratres, communicemus, unaque gratum animum Nostrum Deo et hominibus praebeamus; quod placet quasi suavi munere fungentes in vestro
totiusque catholici orbis conspectu testificari. De Conventu Eucharistico dicimus, qui, ut probe nostis, in Sydneyensi urbe nobilissima, confitentibus undique Christi fidelibus, haud ita pridem
sollemni ritu celebratus est. Ex iis enim quae verbis scriptisque
Nobis attulerunt qui coetibus affuere, imprimisque dilectus Filius
Noster Bonaventura Cerretti, Legatus Noster, libenter sane compertum persuasumique habemus celebrationem illam, quamquam
omnium hoc in genere novissimam, atque in regione habitam tam
longo terrarum marisque tractu seiuncta, nulli tamen in huiusmodi
congressionum serie magnificentia animarumque fructu cessisse;
in quo quidem maxima laus est. Ecquis enim ignorat quantopere
ceteri, qui acti sunt, ex nationibus omnibus Congressus Eucharistici quamque mirum in modum contulerint ad fidem in populis
excitandam, ad fovendam pietatem, ad christianae denique vitae
usum restaurandum? In Conventu autem Sydneyensi novum quidem ac magnificum divini Regis triumphum, sub Eucharisticis
velis amanter delitescentis, conspeximus; ita ut inde portendi
liceat latissime illic christianum nomen propagatum feliciterque
confirmatum iri. Ac certam omnino uberiorum in dies laetiorumque fructuum spem ex segete illa omnium plane exspectationem excedente itemque ex nova satione longe lateque diffusa
concipimus, quae episcoporum missionaliumque sollertia, clero
quidem christianoque populo operam eis navante, mirifice effectae
sunt; egregia nempe sollertia, quam historia da sacris illis Pastoribus deque apostolicis viris, qui Australiae fmitimisque insulis
christianum cultum intulerunt,
magnis
laudibus illustrat.
De
omnibus his rebus, admiratione profecto atque solacio plenis^
Acta Pii PP. XI
407
plurimas Nos equidem, una cum catholico orbe universo, Deo

Optimo Maximo bonorum omnium datori, grates agimus; cum
nihil prorsus, uti liquet, nisi eo afflante atque opem ferente, fieri
possit. Yerum probe Nos scimus atque recogitamus quo pietatis
ardore studiique alacritate iis omnibus opus fuerit qui a Dea
delecti sunt ut, ad Ecclesiae sanctae utilitatem et laetitiam, Congressum tam mirum in Australia ad prosperum exitum adducerent.
Itaque libentes Venerabilem Fratrem Michaelem Kelly, Archiepiscopum Sydneyensem, eiusque in episcopatu collegas, et egregios
ex utroque clero homines imprimis dilaudamus; quos omnes, cum
apostolos, immo etiam apostolorum duces se praestiterint, verissime
Sanctus Paulus grandem illam sententiam suam iterando gloriam
Christi appellaret [II Cor., VIII, 23). Deinde debitam laudem cum
religiosis feminis tribuimus, quae, uti semper (maxime in iuventute
rite educanda) ita hac praecipue occasione, actuose ecclesiasticis
auctoritatibus opitulatae sunt, tum dilectis ex populo filiis, qui vel
pueri amantissimi, vel iuvenes aetate florentes, vel mulieres virique
sanis quidem consiliis praestantes, tam naviter pastorum suorum
optatis responderunt. Placet insuper peculiares grati animi Nostri
sensus moderatoribus ac magistratibus Australiae Civitatum hic
testari, quod tam valide ad felicem rei eventum contulerint; itemque ceteris illius regionis civibus qui, quamvis Catholicae Ecclesiae
non adhaerentes, tamen non modo hospitales erga nostros sese praebuere, sed etiam benvolos et amicos. Nec mittere possumus quin
Nostram animi voluntatem Venerabili Fratri Thomae Ludovico
Heylen, Episcopo Namurcensi, significemus, qui una cum virorum
Consilio, cui praeest sollerter, Conventibus Eucharisticis ex toto
terrarum orbe provehendis, rebus omnibus ita consuluit ut ad
optatos exitus coeptum quoque illud sanctissimum perduceret.
Volumus demum ut ii omnes qui, quoquo modo rem iuvarunt, et
debito afficiantur praeconio, et paternam grati animi Nostri significationem habeant, et, caelestium auspicem munerum, Apostolicam Benedictionem accipiant. De aliis etiam, Venerabiles Fratres,
laetis vel tristibus, quae menti Nostrae occurrunt, vos alioqui
possemus; hoc tamen, de quo verba fecimus, tam egregium Nobis
408
tantique momenti visum est, ut dignum id habuerimus ad quod

unum Nostrum vestros que animos converteremus, intimo fruentes
gaudio et grates Deo hominibusque iterantes.
Superest ut viduatis Ecclesiis Episcopos praeciamus.
IV. - OPTIO ET COLLATIO ECCLESIAE SUBURBICARIAE
T u m Eeverendissimus Cardinalis Sbarretti, dimisso titulo Sancti Silvestri in Capite, optavit Ecclesiam suburbicariam Sabinensem et Mandelensem. Post autem eius ex aula Concistoriali egressum, Sanctissimus
sequentem proposuit Ecclesiam.
Nimirum panditam optionem benigno favore prosequi intendens Ecclesiae Sabinensi et Mandelensi providit de Reverendissimo Cardinali Sbarretti
praeciens eum in Episcopum et Pastorem.
T u m aulam Consistorialem iterum ingressus Reverendissimus Cardinalis
Sbarretti locum suum petiit ultimum inter Cardinales ordinis Episcopalis; atque Sanctissimus Dominus sequentium Ecclesiarum propositionem
peregit.
V. - ECCLESIARUM PROPOSITIO
Metropolitanae Ecclesiae Tolosanae praefecit R. P. D. Iulium Salige,

hactenus Episcopum Vapicensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Callinicensi, R. P. D. Barnabam Piedrabuena, hactenus Episcopum Tucumanensem.
Titulari
episcopali
Ecclesiae Gurzensi,
R.
P. D.
Augustum
Chapuis
hactenus Episcopum Kumbakonaniensem.

Cathedrali noviter erectae Ecclesiae Cafaelandiensi, R. P. D. Eusebium
Attico da Rocha, hactenus Episcopum Sanctae .Mariae.
Cathedrali Ecclesiae Corumbensi,
R. P. D. Antonium Lustosa,
Epi-
scopum de TJberaba.
Cathedrali Ecclesiae Nursinae, R. D.
Septimium
Peroni,
cathedralis
ecclesiae] Fesulanae canonicum et in Seminario dioecesano directorem

spiritus.
Cathedrali Ecclesiae Thelesinae
seu
Cerretanae, R. D. Salvatorem Dei
Bene, canonicum poenitentiarium ecclesiae cathedralis Sulmonensis et in

dioecesano Seminario pietatis magistrum.
409
Acta Pii PP. XI
Cathedrali Ecclesiae Bobiensi,. E. D. Matthaeum Pellegrino, parochum

loci Caraglio in dioecesi Cuneensi.
Cathedrali Ecclesiae Massiliensi, E. D. Mauritium Dubourg, canonicum
ex archidioecesi Bisuntina.
Cathedrali Ecclesiae Vapicensi, E. D. Camillum Pie, Valentinensis Seminarii Eectorem.
Cathedrali Ecclesiae Sanctae Rosae de Copn, E. L>. Angelum Navarro
parochum loci Gracias in eadem dioecesi Sanctae Eosae de Copn.
Titulari episcopali Ecclesiae Orthosiensi, E. D. Iosephum Grosz, cancellarium curiae dioecesanae Jaurinensis, quem deputavit Auxiliarem E. P. D.
Antonii Fetser, Episcopi Jaurinensis.
VI. - PUBLICATIO PROVISIONIS SECCLESIARUM
Insuper alios etiam per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos
Sacrorum Antistites publicavit, videlicet.
ARCHIEPISCOPOS
Utinensem,
Iosephum
Nogara.
Ottaviensem, Gulielmum Forbes, iam Episcopum Joliettensem.

Aleppensem
Armenorum, Georgium
Kortikian.
Tarsensem, Petrum Ciriaci, Nuntium Apostolicum apud Rempublicam

Cechoslo vachiensem.
Nicopolitanum in Epiro, Ioannem Aelen, iam Archiepiscopum Madraspolitanum.
Traianopolitanum in Rhodope, Fabium
Berdini, iam Episcopum Per-
gamensem.
Sergiopolitanum, Hectorem Quilliet, iam Episcopum Insulensem (nuper
vita functum).
Mitylenensem, Emmanuelem
Gonalves
Cerejeira,
Auxiliarem
Emi
P. D. Antonii S. R. E. Card. Mendes Bello, Patriarchae Lisbonensis.

Melitenensem, Henricum M. Baudrillard iam Episcopum Himeriensem.
Bombayensem,
Ioachimum
Lima.
Burgensem, Emmanuelem de Castro y Alonso, iam Episcopum Segobiensem.
410
Commentarium
Officiale
Laodicensem in Syria, Richardum Bartolom, Internuntium Apostolicum

apud Rempublicam Lithuanam.
Lucanum, Antonium
Torrini, iam Episcopum Alatrinum.
Petrensem, Aemilium Ferrais, iam Episcopum Lystrensem et Coadiutorem cum iure futurae successionis, qui iam successit, ei. mem. Iosephi
S. R. E. Cardinalis Francica N a v a di Bontif, Archiepiscopi Catanensis.
Armachanum, Iosephum Mae R o r y , iam Episcopum Dunensem et Connorensem.
Guatimalensem, Aloisium Durou.
Madraspoliianum,
Eugenium
Mderlet.
Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Angeli Raphaelis

Bernacchioni, Archiepiscopi
Agraensis,
Evangelistarn
Latinum
Henricum
Vanni, Episcopum Tenedensem.

Liverpolitanum,
Richardum
Downey.
Phasitanum, Gulielmum Marcum Dke, Coadiutorem cum iure futurae

successionis R. P. D. Timothei Casey, Archiepiscopi Vaneoveriensis.
Panormitanam,
Aloisium Lavitrano,
iam
Archiepiscopum
Beneven-
tanum.
Patrensem, Andream
Hyacinthum
Longhin, Episcopum
Tarvisinum.
Amidensem, Carolum Chiarlo, Nuntium Apostolicum apud Rempublicam Boliviensem.

Viminaciensem, T h o m a m Franciscum Hickey, iam Episcopum Roffensem in America.
Odessensem, Ioannem Mae
Intyre,
iam
Archiepiscopum Birminga-
miensem.
Neocaesariensem in Ponto, I a c o b u m Montanelli, iam Episcopum Cremensem, Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Ioannis G-amberoni, Archiepiscopi Vercellensis.
Adulitanum, Columbanum Dreyer, iam Episcopum Orthosiensem, Delegatum Apostolicum in Indosinis.
EPISCOPOS
Squillacensem, Ioannem Fiorentini, Archiepiscopum Catacensem, propter unionem dioecesis in personam.

Aprutinum, Antonium Micozzi, iam Episcopum Caesariensem.
411
Acta Pii PP. XI
Hermopolitanum, Eduardum Iosephum Herberhold, Auxiliarem E . P . D .

Armandi Augustini Bahlmann, Praelati Ordinarii
Mangalorensem, Yalerianum
Iosephum
Santaremensis.
D'Souza.
Laquedoniensem, lulium Tommasi, Archiepiscopum Compsanum et Episcopum Sancti Angeli de Lombardis, propter unionem dioecesis in personam.
Atribitanum,
Constantinum Dominik, Auxiliarem E. P. D. Stanislai
Okoniewski, Episcopi Culmensis.

Nictkeroyensem seu Petropolitanum, Iosephum Pereira Alves, iam Episcopum Natalensem.
Constantiensem in Arabia, Gregorium Diamare, Abbatem Ordinarium
Montis Casini et Praepositum Athinae.
Tuguegaraonum,
Constantium
Jrgens.
Sancti Germani,
Georgium Courchesne.
RocJcfordiensem, Eduardum Hoban, iam Episcopum Coloniensem.

Winonensem, Franciscum Kelly, iam Episcopum Mylasensem.
De Ranchi, L u d o v i c u m van Hoeck, iam Episcopum Patnensem.
Selymbrianum, Salvium Huix Miralpeix, Administratorem Apostolicum
Ibusensem.
Hipponensium Diarritorum,
Stephanum Fourcadier, Vicarium Apostoli-
cum de Tananarive.
Maximianensem,
Gustavum
Deswazires,
Vicarium
Apostolicum
de
Pakoi.
Mylasensem,
Laurentium
Balconi, Vicarium Apostolicum
de
Han-
chungfu.
Samosatensem, Valentinum
Herrgott,
Coadiutorem cum
iure
futurae
successionis E. P. D. Ioannis Claudii Bouchut, Vicarii Apostolici de

P n o m Penh.
Tridentinum,
Attilium
Adinolfi.
Novarcensem,
T h o m a m Franciscum Walsh, iam Episcopum Trento-
nensem.
Lucensem, Eaphalem
Balanza y Navarro, iam
nensem.
Suessionensem,
Ernestum
Mennechet.
Trentonensem, Ioannem Mae Mahon.
Episcopum
Cherso-
412
Trebennatensem,
Stephanum
Officiale
Rvesz.
Vietoriensem, Matthaeum Mugica y Urrestarazu, iam Episcopum P a m pilonensem et Tudelensem.

Pampilonensem et
Tudelensem,
T h o m a m Muniz Pablos.
CJiersonensem, A n t o n i u m Cardona Riera, Coadiutorem cum iure futurae

successionis R. P. E. Ioannis Torres y Ribas, Episcopi Minoricensis.
Pegensem, Bernardum Sheil, Auxiliarem Emi P. D. Georgii S.
R.
E.
Card. Mundelein, Archiepiscopi Chicagiensis.

Lahorensem,
Hectorem
Catry.
Sozusensem, Petrum Tcheng, Vicarium Apostolicum de Suanhwafu.

Mastaurensem,
Guidonem Benedictum Beck, Vicarium Apostolicum
Araucaniae.
Possalensem, Silvanum Hee, Vicarium Apostolicum de K o a n g o .
Omahensem,
Iosephum
Rummel,
Liparitanum,
Bernardinum
Salvatorem
Re.
Milevitanum, Antonium Gisler, Coadiutorem c u m iure futurae successionis R. P. D. Georgii Schmid de Griineck, Episcopi Curiensis.
Vicensem, Iosephum Moreira Pinto.
Himeriensem, Patricium Collier, Coadiutorem c u m iure futurae succesionis, qui iam successit, b o . me. Abrahami Brownrigg, Episcopi Ossoriensis.
Argizensem, Elorentium Humbertum Tessiatore, Vicarium Apostolicum
de Sianfu.
Tabalensem, I o a n n e m Ross, Vicarium Apostolicum de Hiroshima.
Pergamensem, Ioachimum
Bonardi, Auxiliarem
Emi
P. D.
Alfonsi
S. R. E. Card. Mistrangelo, Archiepiscopi Florentini.

Cotronensem, A n t o n i u m
Galati, Archiepiscopum
Sanctae
Severinae,
propter unionem dioecesis in personam.

Oropensem, Iosephum Marazzi, Auxiliarem Emi P. D. I a n u a m Episcopi
Albanensis S. R. E. Card. Granito Pignatelli di Belmonte.
Bargalensem, I o a n n e m Tomazic, Auxiliarem R. P. D. Andreae Karlin,
Episcopi Lavantini.
Sappensem, Iosephum Gjonali,iam Episcopum Callinicensem.
413
Acta Pii PP. XI
Bindensem, Antonium Teixeira, Coadiutorem cum iure futurae successionis E. P. D. Theotonii Emmanuelis Eibeiro Vieira de Castro, Episcopi
Sancti Thomae de Meliapor.
Aesinum, Godefridum Zaccherini, iam Episcopum Civitatis Castellanae
Hortanum et Gallesinum.
Harlemensem, Ioannem Dominicum Iosephum Aengenent.
Joliettensem, Iosephum
Papineau.
Antandrensem, Georgium Weig, Vicarium Apostolicum de Tsingtao.

Narensem, Eaphaelem Angelum Palazzi, Coadiutorem cum iure futurae
successionis E. P. D. Ioannis Mondami, Vicarii Apostolici de Changsha.
Muliensem, Odilonem Fages, Coadiutorem cum iure futurae successionis
E. P. D. Ioannis M. Simon, Vicarii Apostolici Orange Fluminis.
Lamiensem, Antonium Augustum de Castro Mireilles, iam Episcopum
Angrensem, Coadiutorem cum iure futurae successionis E. P. D. Antonii
Barbosa Leao, Episcopi Portugallensis.
Brigantiensem,
Antonium
Benedictum
Martins Junior.
Angrensem, Gulielmum Augustinum de Cunha Guimares.

Assisiensem, Placidum Iosephum Mcolini, iam A b b a t e m Ordinarium
Ssmae Trinitatis Cavensis.
Irenopolitanum in Cilicia, Antonium Vladislaum Szlagowski, Auxiliarem E m i P. D. Alexandri S. E. E. Card. Kakowski, Archiepiscopi Varsaviensis.
Signinum, Alfonsum M. De Sanctis.
Altensem, novae erectionis, Georgium Garcia.
Garbensem, Paulum Molin, Vicarium Apostolicum de Bamako in Sudan
gallico.
Cercinitanum,
Augustum
Haouisse,
Coadiutorem
cum
iure futurae
successionis E. P. D. Prosperi Paris, Vicarii Apostolici Nankinensis.

Jzerensem, Antonium Svat, Coadiutorem cum iure futurae successionis E. P. D. Iacobi Crouzet, Vicarii Apostolici de Fort-Dauphin.
Hierisensem, Iosephum Antonium Caruso, iam Episcopum Oppidensem.
Asculanum in Piceno, Ludovicum Cattaneo, iam Episcopum Anglonensem-Tursiensem.
Baiocensem et Lexoviensem, Emmanuelem Caelestinum Suhard.
414
Sancti
Miniati,
Hugonem Giubbi.
Sabadiensem, Ioannem Schauer, Auxiliarem E m i P. D. Michaelis S. E. E.

Card. de Paulhaber, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis.
Cassandrensem,
Caietanum
Mignani,
Coadiutorem
cum iure
futurae
successionis R . P . D . Nicolai Ciceri, Vicarii Apostolici d e Kianfu.

Conanensem, Eugenium Labouille, Coadiutorem cum iure futurae successionis E. P. D. Ernest! Francisci Geurts, Vicarii Apostolici de Yungpinfu.
Mariamitanum, Franciscum Lisowski,
Auxiliarem E. P. D. P>desiai
Twardowski, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum.

Zenopolitanum, Stephanum WalczyMewicz, Auxiliarem E. P. D. Adulphi Szelazek, Episcopi Luceoriensis.
Leptitanum, Ioannem Delay, Auxiliarem E . P . D . Aloisii Iosephi S . R . E .
Card. Maurin, Archiepiscopi Lugdunensis.
Chicoutimiensem,
Carolum
Lamarche.
Gavensem et Sarnensem, Paschalem Dell'Isola.

Selensem, Ioannem Paschalem Giumento, Auxiliarem R . P . D . Francisci Alberti, Episcopi de Plata.
Guadicensem, Emmanuelem Medina y Olmos, iam Episcopum Aniorianum.
Santanderiensem,
Insulensem,
Iosephum
Achillem
Eguino
Trecu.
Linart.
Portus Pacis, Paulum Mariam Le Bihain.

Gonayvesensem, Iosephum Franciscum Mariam Julliot.
Oppidensem, Ioannem Baptistam Peruzzo, iam Episcopum Euraeensem.
Tiberiensem,
Paulinum
Cajamarcensem,
Ladeuze.
Antonium Raphaelem
Villanueva.
Arethusiensem, Felicianum Rocha Pizarro, Auxiliarem Emi
D. Petri
S. R. E. Card. Segura y Saenz, Archiepiscopi Toletani.

Isclanum,
Ernestum
Mantuanum,
De
Dominicum
Larentiis.
Menna.
Zabensem, Eduardum Michaud, Vicarium Apostolicum

Emmausiensem,
Cerretanum.
Iosephum
Siguore,
iam
Episcopum
Taborensem.
Thelesinnm seu
415
Acta Pii PP. XI
ABBATEM
de Lindi, novae erectionis, Gallum Steiger.

PRAELATUM
Beatissimae
Virginis
E x c m u m P. D.
Mariae a sacratissimo Bosario in Valle Pomp eia,
Antonium
Anastasium
Eossi,
Patriarcham
Constanti-
nopoiitanum.
Deinde confirmasse seu ratas Se habuisse retulit promotiones, electiones et translationes rite factas in
Synodo
Episcoporum Armenorum,
videlicet:
R. P. Iosephi Rokossian, Archiepiscopi titularis Achridensis, ad archiepiscopalem
Ecclesiam
R. P. Avedis
titularem
Constantinopolitanam.
Arpiaran, Episcopi Marascensis, ad archiepiscopalem
Ecclesiam
Anazarbensem.
R. P. Ioannis JSTaslian, Episcopi Trapezuntini, ad archiepiscopalem

titularem Ecclesiam
Tarsensem.
R. P. Iacobi Nessimian, ad cathedralem Ecclesiam Mardensem.

Tandem confirmasse seu ratas Se habuisse dixit promotiones et ele
ctiones sequentem
R. P. Ioannis
Hagge, ad
archiepiscopalem Ecclesiam Damascenam
Maronitarum; Emmanuelis Phares, ad archiepiscopalem titularem E cele

siam
Tarsensem
Maronitarum.
V n . - POSTULATIONES PALLIORUM
Peracta provisione Ecclesiarum, praestitoque iuramento a Reveren

dissimo Cardinali Sbarretti, rite facta est postulatio sacri Pallii pro archi e
piscopalibus Ecclesiis Liverpolitana, Tolosana, Bogotensi in Columbia (per
successionem),
Guatimalensi,
Ottaviensi,
Bombayensi,
Madraspolitana,
Burgensi,
Panormitana,
Lucana,
Avenionensi
(per
ArmacJiana,
successiti
nem), Catanensi (per successionem); atque ex privilegio pro episcopalibus

Ecclesiis
uessionensi
et
Massiliensi.
416

SACKA
PEO
CONGREGATIO
ECCLESIA
ORIENTALI
DECRETUM
DE VENIA APOSTOLICA TRANSITUS AD ALIUM RITUM A ROMANI PONTIFICIS
LEGATIS CONCEDENDA.
Nemini licere sine venia Apostolicae Sedis ad alium ritum transire, aut,
post legitimum transitum, ad pristinum reverti, plurimis E o m a n o r u m P o n tificum constitutionibus, praesertim Benedicti X I V , const. Etsi pastoralis,
26 Man 1742; const. Praeclaris, 18 Mart. 1746; ep. encycl. Allatae sunt,
26 Iul. 1755; Gregorii X V I , ep. encycl. Inter gravissimas, 3 Febr. 1832;
Leonis X I I I , litt. ap. Orientalium dignitas, 30 N o v . 1894; Pii X const. Tradita ab antiquis, 14 Sept. 1912, Decretis Sacrae Congregationis de Propat
ganda Fide pro negotiis rituum orientalium, statutum fuit, atque a Codice iuris canonici, can. 98, 3 confirmatum.
Hanc porro facultatem veniae Apostolicae concedendae ad transeundum de uno in alium ritum, haec Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientan
directe et immediate usque adhuc ipsa exercuit; ea enim, exceptis oratorum
precibus seu petitionibus, usitato more audiebat interesse habentes, et
Romani Pontificis Legatos utrum preces privatorum veritate niterentur,
nec ne; ac, re diligenter cognita, causas allatas, utrum canonicae et sufficientes essent, ad trutinam revocabat, et demum ea decernebat quae ad
bonum animarum magis profutura videbantur.
Verum cum postremis hisce temporibus magis magisque in dies numerus augeatur latinorum catholicorum in partibus orientalium degentium,
et atholicorum ritus orientalis extra patriarchalia territoria et orientalium
partes commorantium, in latinis, iisque dissitis, regionibus; cumque partim
pro rerum adiunctis et locorum distantia, persaepe sit res longi temporis
exquirere et hinc inde comparare notitias, seu percontationes et informationes necessarias et opportunas circa oratorum preces; partim vero, ut
nunc sunt mores, fere omnes festinare ambiant ac celeritati studeant, atque
reapse morae huiusmodi non raro in detrimentum animarum vertere possint; undique delatae sunt preces Inde Sacrae Congregationi, ut facultas
concedendi transitum ad alium ritum delegaretur ac tribueretur Romani
Pontificis Legatis, seu Nuntiis, Internuntius ac Delegatis Apostolicis loci,
ubi oratores transitum postulantes degunt; quippe quod Apostolici Legati ibidem commorantes, facilius et expeditius rem cognoscere et absolvere valent.
Proposita igitur quaestione in plenariis Comitiis diei 6 Novembris
curr. anni, huius Sacrae Congregationis E m i Patres censuerunt valde expedire ad b o n u m animarum ut Romani Pontificis Legatis facultas tribuatur concedendi veniam transitus ad alium ritum, uno excepto casu de
Sacerdote ritus mutationem postulante; simulque statuerunt iisdem dare
necessarias et opportunas instructiones circa causas canonicas iustas et
sufficientes, earumque agnitionem, ut hac facultate utantur tantummodo
in animarum bonum: hac enim ratione, nihil de veteri disciplina immutando, facilior atque expeditior via sternitur ad consulendum, hac in re,
fidelium saluti.
Quam E m o r u m Patrum resolutionem Ssmus Dominus Noster Pius
D i v . Prov. P p . XI in audientia diei 10 eiusdem mensis Novembris, referente infrascripto Cardinali Secretario, approbare ac confirmare dignatus
est, simul decernens ut res publici iuris fiat per huius Sacrae Congregationis decretum.
Mandat idcirco haec Sacra Congregatio ut a die prima proximi mensis
I a n u a m a. 1929 preces ad implorandum transitum ad alium ritum, per tramitem Ordinarii proprii, seu sub cuius iurisdictione sunt oratores, mittantur ad Romani Pontificis Legatos, seu Nuntios, Internuntios, Delegatos Apostolicos, vel eorum qui pro tempore vices eorundem gerunt. Legati
Apostolici autem singulis anni spatiis referant huic Sacrae Congregationi de numero veniarum concessarum pro transitu sive de ritu orientali
in latinum, sive de ritu latino in orientalem.
Q u o d si in loco seu regione Legatus Apostolicus non fuerit missus aut
constitutus, aut agatur de Sacerdote, preces, ut antea, ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali mittendae erunt.
D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 6 Decembris 1928.
A.
CAED. SINCERO,
Secretarius.
L . S.
H. I. Cicognani, Adsessor.
418
Acta
Apostolicae
ACTA
Sedis
Commentarium
Officiale
OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO. PRO RUSSIA
MONITUM
Belatimi est huic Pontificiae Commissioni quemdam Ioannem Tarlo wsky variis in locis se uti sacerdotem i m m o et episcopum latini ritus e dioecesi Tiraspolensi (Russia) profugum ostentasse et 8. Missae Sacrificium
offerre ausum esse.
At cum certo constet praedictum Ioannem Tarlowsky neque sacerdotem
esse nec unquam statui ecclesiastico pertinuisse, omnes locorum Ordinarios
ceterosque quorum interest monet haec Pontificia Commissio ne ipsi,
etiamsi documenta quomodocumque exarata porrexerit, licentia quaevis
ecclesiastica obeundi ministeria concedatur neve subsidia quaecumque,
eoque minus Missarum stipendia praebeantur.
Relatum est etiam eundem Tarlowsky multa de cruciatibus et suppliciis, sibi una c u m aliis sacerdotibus et fidelibus illatis, falso dictitare aut
ementiri, et hinc insidias forsan moliri, quibus catholico nomini non leve
damnum inferatur. Quapropter opportunum valde videtur eum ab Ordinariis locorum civili auctoritati deferri, ne amplius bonis noceat, neve in
errorem multos inducere pergat.
D a t u m Romae, ex Secretaria Pont. Commiss, pro Russia, die 4 D e c e m bris 1928.
A.
CARD.
SINCERO,
Praeses.
L . S.
Carolus Margotti,
Secretarius.
SACRA CONGREGAZIONE D E I RITI

Marted, 11 Dicembre 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Emi Signori Cardinali e col voto dei Emi Prelati e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Eiti, si tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere due miracoli che si asseriscono operati da
Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Giovanni Bosco, Fondatore della
Pia Societ Salesiana e dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice, i quali
miracoli vengono proposti per la sua beatificazione.
Marted, 18 Dicembre 1928, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si tenuta la
Congregazione Ordinaria dei Sacri Eiti, nella quale al giudizio degli Emi e Emi
Signori Cardinali componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti
materie:
. Introduzione della Causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di
Dio Francesco da Picciano, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori.
2. Conferma di culto prestato da tempo immemorabile alla Serva di Dio
Immengarde, Abbadessa dell'Ordine di S. Benedetto, detta Beata.
3. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria e
dell'elogio da inserire nel Martirologio dell'Ordine Premonstratense in onore del
Beato Ugone Fossense, Abate dello stesso Ordine.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I , felicemente
12 Dicembre 1928. L ' E m o Signor Cardinale Enrico Gasparri, Membro della
Sacra Congregazione dei Sacramenti.
15
Monsig. Giuseppe Bruno, Segretario della Pont. Accademia

Teologica Romana.
420
NECROLOGIO
31 Ottobre 1928. Monsig. Giuseppe di Ges Fernandez y Barragan, Vescovo
titolare di Carpato.
7 Dicembre
Emo Sig. Card.
GIUSEPPE FRANGTCA N A V A D I BONTIF,
del Titolo dei SS. Giovanni e Paolo, Arcivescovo

di Catania.
Monsig. Wladislao Krynicki, Vescovo di Vladislavia.
Monsig. Gabriele Llompart y Gaume, Vescovo di Majorca

e Iviza.
INDEX GENERALIS ACTORUM

(AN. X X
I. -
ACTA
B E N E D I C T I X V , P . M.
CONSTITUTIO APOSTOLICA, 297.
II. - ACTA P I I P P . XI
LITTERAE ENCYCLICAE, 5, i65,277 (cf. 338).
MOTU PROPRIO, 309.
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 213, 247,
373.
LITTERAE APOSTOLICAE, 17, 33, 67, 97,

188, 2 1 7 , 2 5 0 , 3 1 6 ,
3 4 1 , 376.
CHIROGRAPH!, 135, 245.

EPISTOLAE, 70, 100, 136, 190, 227, 2 5 2 ,
289, 322, 353, 380.
SACRUM CONSISTORIUM, 4 0 5 .
CONVENTIONES, 6 5 , 129.
III. - ACTA S S . CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII,
75,
103.
Proscriptio librorum, 3 5 , 2 3 0 .
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS:
Documenta, 104, 140, 1 9 3 , 2 5 8 .
De finibus dioecesium, 36, 193, 3 0 1 .
Provisio Ecclesiarum, 37, 76, 105,
141,
195, 2 3 1 , 2 5 9 , 3 0 2 , 3 5 8 , 388.
Designationes, 2 2 , 3 7 , 77, 2 3 2 , 3 5 9 .
SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIEN-
TALI :
Decreta, 26, 106, Iii, 195, 232, 260,
416.
A C T A , vol. X X , n- 13. 20-12-923.
VOL.
XX)
Provisio Ecclesiarum, 7 6 .
Approbationes, 2 3 3 .
Monita, 107, 161.
SACRA CONGREGATIO DE SACRAMENTIS,
79,
359.
SACRA CONGREGATIO CONCILII, 84, 1 4 2 ,

2 6 1 , 3 6 2 , 389.
Monita, 108, 146, 364.

SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS:
Approbationes, 108, 196.
S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE:
Provisio Ecclesiarum, 38, 146, 2 6 5 .
Nominationes, 3 8 , 110, 1 4 5 , 2 6 5 ,
303,
365.
Approbationes, 3 0 4 .
Designationes, 3 0 3 .
(PONT. OPUS A PROPAGATIONE FIDEI):
Documenta, 1 0 9 , 266.
SACRA CONGREGATIO RITUUM:
Decreta liturgica, 90, 147, 2 3 4 .
Decreta in causis Servorum Dei, 2 3 ,
39, 8 7 , 1 1 1 , 1 4 7 , 1 9 7 , 234, 2 6 7 , 3 0 4 , 3 2 8 .
SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET

STUDIORUM UNIVERSITATIBUS, 157.
IV. -
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA:

Decreta, 398.
Officium de indulgentiis, 2 0 7 .
SACRA ROMANA ROTA:
Index sententiarum, 4 3 .
Index
generalis
Index decretorum vim definitivam

habentium, 5 5 .
Citationes edictales, 5 9 , 1 1 7 , 158,
238, 399.
actorum
Diarium Curiae Romanae:

Audientiae solemniores,
28,63, 208,
307, 400.
Monita seu notificationes, 1 6 1 , 2 3 9 ,
V. - A C T A
PONT. COMMISSIO
OFFICIORUM
AD
CODICIS
CANONES
AUTHENTICE INTERPRETANDOS, 6 1 , 1 2 0 .
PONT. COMMISSIO PRORUSSIA, 2 6 0 , 3 6 6 , 4 1 8 .
307, 368.
Congregationes Ss. Rituum, 2 8 , 6 3 ,

92, 121, 161, 208, 239, 272, 307, 368.
400.
Nominationes,
* 30,63, 92,163, 209,
240, 273, 307, 338, 368, 4 0 1 .

APPENDIX
Necrologium, 3 2 , 6 4 , 9 0 , 1 6 4 , 2 1 2 ,
VICARIATUS URBIS, 1 6 0 .
244, 276, 308, 340, 372, 404.
* Ad inquirendum commodum haec sit distincta recensio:

PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 30, 92, 122, 209, 240, 273, 368, 402.
PP. Cardinales dati SS. Consiliis: S. C. Consistoriali, 92, 402; S. C. pro Eccl. Orientali, 30;
S. C. de Seminariis et Studiorum Universitatibus, 63; Commiss, interpr. auth. Codicis, 401.
Consultores deputati: S. C. S. Officii, 30; S. C. pro Eccl. Orientali, 163, 401; S. G. de Sacramentis, 122; S. C Concilii, 63; S. C. de Religiosis, 36, 122, 163; S. C. Rituum, 92, 163; S. C. de
Seminariis et Studiorum Universitatibus, 63.
Officiales renunciati: in S. C. S. Officii, 30; in S. C. Consistoriali, 368, 401; in S. C. Orientali, 401; in Signatura Apostolica, 123, 163, 209; in Nunciaturis, ac Delegationibus, 122, 123, 163,
209,' 273.
Episcopi Assistentes Solio: 30, 93, 123, 209, 273, 339, 369.
Protonotarii Apostolici ad instar: 30, 93, 123, 209, 240, 273, 339, 369, 402.
Praelati Domestici: 30, 93, 123, 209, 240, 273, 339, 369, 402.
Cubicularii secreti supra numerum: 31, 64, 96, 127, 163, 211, 244, 275, 308, 340, 371, 404.
Cubicularii honoris in habitu: 32, 64, 128, 164, 212, 244, 276, 308, 340, 372, 404.
Cubicularii honoris extra
Urbem: 32.
Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n.: 32, 96, 164, 276, 308, 340, 371, 404.
Cubicularii honoris ab ense et lacerna, 32, 64, 96, 128, 164, 212, 244, 308, 372.
Cappellani secreti honoris: 96,128, 276.
Cappellani honoris extra Urbem: 32, 64, 212, 276, 404.
Ex Militia Aurata: 93, 123, 241, 402.
Ex Ordine Plano: Gran Croci, 93, 123, 210, 241; Placca, 93, 125; Commendatori, 125, 241, 339;
Cavalieri, 94, 125, 242, 339.
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci, ci. civ., 94, 125, 210, 242, 339, 402; cl, mil., 242;
Placca, ci. civ., 94, 125, 210, 242, 274, 339, 370; Commendatori, ci. civ., 31, 94, 125, 210, 242, 274,
339, 370, 403; cl. mil., 210; Cavalieri, ci. civ., 31, 94, 126, 210, 242, 274, 340, 370, 403; cl. mil., 127.
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croci, 95, 127, 243, 275; Commendatori con placca, 95,
127, 211; Commendatori, 95, 127, 211, 243, 275, 370, 403; Cavalieri, 96, 127, 211, 243, 275, 371, 403.
II
INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO
I .
A C T A
ORDINE DIGESTUS
B E N E D I C T I
X V .
P .
M .
1921
Iulii
21
Suprema, quam gerimus. Dismembrationis et erectionis

novae dioeceseos Altensis et vicariatus apostolici de
Verapaz et Petn in Guatimala
.
I L
A C T A
I. - LITTERAE
1928
Ian.
Maii
Sept.
P I I
P P .
297
X I
ENCYCLICAE
Mortalium animos. Ad E E . PP. D D . Patriarchas,

Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de vera religionis unitate fovenda
8 Miserentissimus Redemptor. Ad E E . PP. D D . Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque
locorum Ordinarios pacem et communionem cum
Apostolica Sede habentes: de communi expiatione
Sacratissimo Cordi Iesu debita
Precatio piacularis ad Sacratissimum Cor Iesu
Versio italica
. .
Versio gallica
Versio hispanica
:
Versio lusitana
Versio anglica
Versio germanica
Versio polonica
8 Rerum Orientalium. Ad E E . PP. D D . Patriarchas,
Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de studiis rerum Orientalium
provehendis
165
179
180
181
182
183
184
185
186
277
Index
documentorum
II. - M O T U
1928
Sept.
PROPRIO
30, Quod maxime. De Pontificiis Institutis Biblico et

Orientali cum Athenaeo Gregoriano consociandas . .
309
III. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
1928
Martii
28
Pastoris
aeterni.
De Rhodiensis archidioecesis restitu-
tione
Maii
Iunii
29
213
De Damanensis
dioecesis
suppressione ac de eiusdem territorii archidioecesibus
Goanae et Bombayensi unione
Valde
decet
Romanum
Pontificem.
De confirmatione seu
erectione Capituli abbatialis Nonantulani
Inter
Apostolicam
Sedem.
247
373
I V . - L I T T E R A E APOSTOLICAE
1926
Nov.
1927
Aug.
Sept.
Nov.
Dec.
1928
Ian.
25 Decimo sexto reparatae. Auctoritate Apostolica denuo

confirmantur constitutiones Canonissarum Eegularium
Sancti Augustini Congregationis a Domina Nostra. . 377
7 Exstat intra fines. Sanctuarium B . M. V . in Caelum
Assumptae, in oppido Staravin., dioecesis Premislien.
lat., Basilicae minoris privilegiis augetur
17
18 Exstat in Columbia. Sanctuarium N. D. a Eosario, O. P.,
oppidi Chinquinquira, intra fines dioecesis Tunquensis
ad honores Basilicae minoris extollitur
18
22 Sanctuarium perinsigne. Basilicae minoris honoribus
augetur templum Cortonense S. Margaritae Poen.,
O. F. M
20
4 Ad Sancti Dominici. Indulgentia plenaria conceditur
recitantibus Mariale Rosarium coram Ssmo Eucharistiae Sacramento
376
7 Expositum Nobis. De constitutionibus Instituti monialium a perpetua Adoratione Ssmi Sacramenti . . . .
33
15 Non sine magna. Praefectura apostolica de Lindi erigitur in abbatiam Nullius O. S. B. Congregationis a
S. Ottilia .
97
Rei christianae Praefectura apostolica de Benadir erigitur in vicariatum apostolicum a Mogadiscio denominandum
98
Ex hac divi. Distracto territorio e vicariatibus apostolicis de Nanyang et de Kaifeng in Sinis erigitur praefectura apostolica de Sinyang-chow
99
Expedit, et Romanorum Pontificum. Distracto territorio

e vicariatibus de Ouagadougou et de Bamako erigitur
praefectura apostolica de Bobo-Dioulasso in Africa
septentrionali
67
6 Decessores Nostri. Abolito magno Magisterio Ordinis
Equestris Sancti Sepulchri, Opus a Praeservatione
chronologico
1928
Ian.
12
29
Febr.
Martii
27
28
30
Aprilis
25
Maii.
21
Iunii
14
15
19
ordine
425
digestus
Fidei in Locis Sanctis atque Ordo Equestris S. Sepulchri uniuntur sub unico regimine Patriarchae Hierosolymitani pro tempore, rectoris atque administratoris perpetui eiusdem Ordinis
Exigit apostolicum. Auctoritate Apostolica sancitur
inita inter Episcopum Augustae Praetoriae et Capitulum insignis collegiatae SS. Petri et Ursi, de iure
nominandi concordia
Francisci Salesii. Nova approbatio constitutionum
Ordinis Sororum a Visitatione Beatae Mariae Virginis
Fertur ex. Templum B. M. V. sideribus receptae, in
civitate Velehrad, archidioecesis Olomucensis intra
fines, Basilicae minoris honoribus augetur
Romanorum Pontificum. Extensio iurisdictionis Delegati Apostolici Aegypti atque Arabiae ad vicariatus
apostolicos Erythraeae et Abyssiniae
Constat apprime. Cathedralis ecclesia Cuschensis honoribus Basilicae minoris augetur
Supremi apostolatus. Erigitur Missio de Miyazaki intra
fines dioecesis de Fukuoka
Sublimi veluti. Praefectura apostolica de Araucania
ad vicariatum apostolicum evehitur
Aucto pastorum. Erectio apostolicae praefecturae de
Koango in vicariatum apostolicum
Ut aucto pastorum. Distracto territorio a vicariatibus
apostolicis de Hanchung-fu et de Sian-fu, erigitur in
Sinis praefectura apostolica d e Hin-gan-fu . . . . .
Religiosorum virorum. Approbantur auctoritate Apostolica constitutiones Ordinis Servorum Mariae ad normam Codicis revisae .
Exstat in civitate. Titulus Basilicae minoris confertur
ecclesiae Purificationis B. Mariae Virg. in civitate
Mataronensi, dioecesis Barcinonensis
In urbe Gedanensi. Templum ad Sancti Nicolai, in
civitate Gedanensi, Basilicae minoris titulo et honoribus augetur
.
Pragensem Pueri. Ecclesia Ordinis Carmelitarum, Arenzani in archidioecesi Ianuensi, Puero. Iesu Pragensi
sacra, Basilicae minoris honoribus condecoratur . . .
Mirabili plane. - Approbantur auctoritate Apostolica
Constitutiones Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae
Canonicorum capituli. Titulo ac privilegiis Basilicae
minoris augetur templum cathedrale Auxitanum
. .
Cum ex apostolico. - Praefectura apostolica de Tsing-Tao
in Sinis ad vicariatum apostolicum evehitur
Venerabilis frater. - Erigitur missio de Bellary ex dismembratione dioecesis Hyderabadensis
Quae catholico nomini. - Distracto territorio e vicariatu
apostolico de Kaifeng erigitur praefectura apostolica
de Kweiteh.
68
188
250
217
219
316
220
221
.
222
223
224
318
319
320
341
345
346
347
348
me
Index
1928
Iulii
documentorum
Venerabilis frater. - Erigitur missio independens de Ilan

intra fines vicariatus apostolici de Wonsan, in Corea 349
JE a quae ad Christi. - Distracto territorio ex vicariatu
apostolico de Kirin erigitur missio independens de Tsitsikar in Sinis
350
10 Constat apprime. Basilicae minoris titulo augetur ecclesia B. M. V. ab Angelo salutatae, in suburbio Lezajek
dioecesis Premisliensis lat
351
V. - CHIROGRAPH!
1928
Maii
Aug.
A Lei, Vicario Nostro. - Ad Emum P. D. Basilium, Episcopum Veliternum Card. Pompilj Vice sacra in Urbem
Antistitem de conventu gymnico puellarum in Urbe 134
1 II Santo Padre. Beatissimi Patris nuncium ad venerabiles fratres locorum Ordinarios et ad dilectos filios
sacerdotes et fideles Sinarum et per eos ad nobilissimum illarum regionum populum
245
VI. - EPISTOLAE
1927
Aug.
28
Oct.
Nov.
10
Dec.
12
1928
Ian.
20
21
Martii
Cum experiundo. - Ad egregium virum Guilelmum Kaiser,

doctorem, ceterosque de consilio viris conventui
catholicorum ex Germania universa Tremoniae apparando
7
Tristissimae sane. - Ad R. P. D. Ignatium Valdespino y
' Diaz, Episcopum de Aguascalientes in Mexico, ob x x v
episcopatus natalem
10
Paterno sane animo. - Ad Emum P. D. Gustavum, tit.
S. Marci, S. R. E. Presb. Card. Piffl, Archiepiscopum
Vindobonensem, et R R . PP. D D . Archiepiscopum
Salisburgensem ceterosque Austriae Episcopos: litteris
espondet de communi conventu datis
72
In hoc mortalis - Ad R. P . D . Richardum Lacy, Episcopum Medioburgensem, Pont. solio Adstatorem, sexagesimo exeunte initi sacerdotii anno
136
Desiderium Nos. - Ad R. D. Norbertum Weber Archiabbatem Moderatorem generalem Congregationis Ottiliensis O. S. B., anno exeunte x x v ex quo regimen
gerit
Quam praecellenti. - Ad Emum P. D. Ioannem Baptistam,

tit. Sanctae Mariae Transpontinae, S. R. E. Presb.
Card. Nasalli Rocca, Archiepiscopum Bononiensem :
quem legatum mittit Forum Livii ad solemnia sacra
leonis B. M. V. a b I g n e .
73
Memoriam proxime. - Ad R. P. Ioannem M. Chabert,
Societatis Lugdunensis Missionibus Africae provehendis
generalem Moderatorem: de laudibus missionalium virorum Melchioris Marion De Brasiliae et Augustini
Planque, Sodalitatis conditorum
289
chronologico
1928
Apr.
10
Maii
12
20
Iunii
23
24
14
Aug.
10
15
17
ordine
digestus
Ex quo. - Ad Emum P. D. Donatum, tit. S. Silvestri in

Capite S. E. E. Card. Sbarretti, quem legatum mittit
ad Concilium Plenarium Apuliae
Ecclesia mater. - A d E. P. Aloisium Zambarelli, Ordinis
Clericorum Eegularium a Somascha praepositum generalem, quarto exeunte saeculo a condito Ordine. . .
Cum tam multi. - Ad Emum P. D. Alexium, tit. S. Callisti S. E. E. Presb. Card. Ascalesi, Archiepiscopum
Neapolitanum: de conventu catechistico in Campana
regione
Eruditorum virorum. - Ad Emum P. D. Caietanum
S. E. E. Card. Protodiaconum Bisleti, fprotectorem
Consociationis Italicae a S. Caecilia: de conventu consociationis decimoquarto deque celebritate Guidonis de
Arretio, in Urbe habenda
Equidem nihil. - Ad Emum P. D. Dionysium tit. SS. Nerei et Achillei S. E. E. Presb. Cardinalem Dougherty
Archiepiscopum Philadelphiensem, X X V episcopatus
annum expleturum
Cum ad obsequendum. - Ad E. P. Bonaventuram Marrani, Ministrum generalem Ordinis Minorum: de laudibus missionalis Fr. Ioannis a Monte Corvino, sexcentsimo exeunte a b eius obitu anno . . . . . . .
Merito quidem. - Ad E. P. Melchiorem a Benisa, Ordinis Fratrum Minorum capulatorum Ministrum generalem, quarto exeunte saeculo a condito Ordine . . .
Peculiari quadam alacritate. - Ad E E . PP. D D . Iosephum Skvireckas Archiepiscopum Kaunensem, ceterosque Lithuaniae Episcopos: nonnulla suadet quibus
in populo christianae vitae usus magis magisque excitetur
Singulares quidem. - Ad Emum P. D. Andream tit.
S. Laurentii in Damaso Presbyt. Card. Frhwirth
S. E. E. Cancellarium, ob natalem sexagesimum sacerdotii eius
Eucharisticis ex omni. - Ad Emum P. D. Bonaventuram tit. S. Caeciliae S. E. E. Presb. Card. Cerretti
quem Legatum mittit ad x x i x ex omni Natione conventum Eucharisticum Sydneyi habendum
. . . .
Cum in Seminario. - Ad E E . PP. DD. Ernestum M. Piovella, Archiep. Calaritanum, Cletum Cassani, Archiep. Turritanum, Georgium Del Eio, Archiep. Arborensem, ceterosque Episcopos Sardiniae: ad litteras respondet e communi conventu datas
Traditum est. - Ad Emum P. D. Alexium tit. S. Callisti
S. E. E. Card. Ascalesi, Archiepiscopum Neapolitanum, quem Legatum suum mittit ad Conventum e
tota Calabria Eucharisticum, Eegii habendum . . .
Cum ex epistula. - Ad Emum P. D. Iosephum Ernestum tit. S. M. in Aracaeli S. E. E. Presb. Card.
Van Boey, Archiepiscopum Mechliniensium, de con-
227
228
29d
138
291
190
252
254
292
322
294
324
488
1928
Index
Aug.
Sept. 7
Oct.
documentorum
ventu Consociationis iuvenilis pro Actione catholica,

Antuerpiae
15 Quam nobilissimis. - Ad Emum P. D. Donatum tit.
S. Silvestri in Capite S. E. E. Card. Sbarretti, quem
Legatum suum mittit ad Concilium Plenarium Picenum Laureti habendum
Sedulam vos. - Ad Emos PP. D D . Adolf um tit. S. Agnetis extra moenia S. E. E. Presb. Card. Bertram Episcopum Wratislaviensem, Michaelem tit. S. Anastasiae
S. E. E. Presb. Card. De Faulhaber Archiepiscopum
Monacensem et Frisingensem, Carolum tit. Ss. Quatuor Coronatorum S. E. E. Presb. Cardinalem Schulte
Archiepiscoporum Coloniensem, E E . PP. D D . Carolum Fritz Archiepiscopum Friburgensem ceterosque
Germaniae Episcopos: litteris respondet ex annuo conventu Fulda datis
16 Certe non sine Dei nutu. - Ad Emum P. D. Iustinianum
G. tit. Ss. Andreae et Gregorii ad divum Scauri S. E. E.
Presb. Card. Serdi, Archiepiscopum Strigoniensem,
quem Legatum eligit ad conventum eucharisticum ex
Hungaria universa
17 Quae dudum. - Ad Emum PP. D D . Michaelem tit. S. Anastasiae S. E. E. Presb. Card. De Faulhaber Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, Adolf um tit.
S. Agnetis extra moenia S. E. E. Presb. Cardinalem
Bertram Episc. Wratislaviensem, et ad E E . PP. D D .
Iacobum De Hauck Archiepiscopum Bambergensem
ceterosque Episcopos Bavariae: litteris respondet e
communi conventu Frisinga datis
18 Suavi semper animi. - Ad Emum P. D. Caietanum S. E. E.
Cardinalem Bisleti Protodiaconum S. Agathae eumdemque Sacrae Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus Praefectum, cui gratulatur
quinquagesimum sacerdotii natalem
10 Quoniam maximae Nobis. - Ad Emos PP. D D . Guilelmum
tit. S. Clementis S. E. E. Presb. Cardinalem 0'Connell,
Archiepiscopum Bostoniensem; Dionysium tit. Ss. Nerei et Achillei S. E. E. Presb. Cardinalem Dougherty,
Archiepiscopum Philadelphiensem; Georgium G. tit.
S. Mariae de Populo S. E. E. Presb. Cardinalem Mundelein, Archiepiscopum Chicagiensem: Patritium J.
tit. S. Mariae in Yia S. E. E. Presb. Cardinalem Hayes,
Archiepiscopum JSTeo-Eboracensem, atque ad ceteros
E E . PP. D D . Archiepiscopos et Episcopos Foederatarum Americae civitatum: de incrementis catholicae
Universitatis Studiorum Washingtoniensi promovendis
;
. 18 Certiores nuper. - Ad Emum D. Petrum, S. E. E. Cardinalem Segura y Saenz, Archiepiscopum Toletanum: de
Conventu musicae sacrae provehendae ex Hispania
universa
295
326
353
354
355
356
383
chronologico ordine digestus
1928 Nov. 13 Quae Nobis. - Ad Emum P. D. Adolf um tit. S. Agnetis

extra moenia S. B. E. Presb. Card. Bertram, Episcopum Wratislaviensem: de communibus Actionis Catholicae principiis et fundamentis
VII. -
1928
Dec.
17
SACRUM
429
384
CONSISTORIUM
Camerariatus S. Collegii
Optio titulorum
Paucis equidem. - Allocutio Ss. Di Nostri
Optio et collatio Ecclesiae suburbicariae
Ecclesiarum propositio
Publicatio Episcoporum
Postulationes Palliorum
405
405
405
408
408
409
415
V I I I . - CONVENTIONES
1928
Febr.
Apr.
Modus vivendi inter Sanctam Sedem et Bempublicam Cecoslovachum

65
15 Conventio inter Sanctam Sedem et Bempublicam Lusitaniae
129
III. - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M
I. - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII
1928
Ian.
Febr.
13 Decretum proscriptionis librorum de Action Franaise

35
27 Dubia de competentia in causis matrimonialibus . . . .
75
3 Decretum. Damnatur opus cui titulus Le "Danger,, de
l'Action Franaise . . '
76
Martii 16 Dubium de repraesentatione Spiritus Sancti sub forma
humana
103
25 Decretum de consociatione vulgo Amici Israel abolenda 103

Iunii 30 Dubium de libris Gabrielis D'Annunzio
230
II. - S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
1927
1928
Apr.
29
Nov.
11
Dec.
31
Ian.
27
Martii 16
Maii
10
Hamiltonensis. - Decretum translationis ecclesiae cathedralis

140
Boianensis-Campobassensis. - Decretum erectionis Concathedralis ad honorem
193
Monacen, et Frisingen.-Passavien. Decretum de finibus .
36
Nuorensis. - Decretum de nomine dioecesis
104
Augustan.-Monacen, et Prisingen.- Decretum dismembrationis et unionis
193
Gomen.-Luganen. - Decretum de iurisdictione in vicum
Torrazza
194
430
1928
Index
Martii
documentorum
23
Patavina et Clodiensis. - Decretum dismembrationis et aggregationis

29 Bhodiensis-Melitensis seu Melevitana.-Decretum de titulo
301
258
III. - S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI
1927
Iulii
1928
Febr.
Apr.
Maii
Iunii
Dec.
Decretum de monasterio O. 8. B. in loco vulgo Amay-sur

Meuse
25 Decretum de conventu Episcoporum armenorum in Urbe
habendo
2 Monitum de queritantibus stipem pro Orientalibus . . .
16 Decretum. - De iurisdictione Patriarchae A r m e n i i . . . .
26 Declaratio de prohibitione librorum quoad Orientales .
23 Decretum restitutionis sedis et tituli archiepiscopalis Constantinopolitani Armenorum
6 Decretum de venia transitus ad alium ritum a Bomani
Pontificis Legatis concedenda
26
106
107
14.1
195
232
416
I V . - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
1928
Ian.
Maii
Montis Regalis in Pedemonte. - Utrum peragi sacramentalis confessio possit et S. Communio suscipi a fidelibus,
quoties Eucharistia infirmis administratur
Romana et aliarum. - Delationis privatae Ss. Eucharistiae
ad infirmos
Romana et aliarum. - Exercitiorum spiritualium ante sacram ordinationem
79
81
359
V. - S. CONGREGATIO CONCILII
1927
Apr.
Iulii
Nov.
Dec.
23 Dioecesis P. - Hereditatis
16 Canarien. - Compensationis ob residentiam . . . . . .
12 Apuana. - Funerum
Biesen. - Missae pro populo
10 SS. Conceptionis de Chile et aliarum. - Sepulturae . . . .
362
389
142
84
261
V I . - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

(PONTIFICIUM
1928
Febr.
Iulii
OPUS
PROPAGATIONE
FIDEI)
Declaratio de religiosorum sodalium adscriptione Pontificio Operi

9 De relatione inter Pontificium Opus a Propagatione Fidei
et instituta religiosa missionalia
109
266
V I I . - S. CONGREGATIO E I T U U M
1927
Dec.
14
21
Dioecesium et vicariatuum Apostolicorum in Missionibus:

de ipsarum Patrona S. Teresia a Puero Iesu . ' . . 147
Catharen. - Decretum confirmationis cultus publici et ecclesiastici praestiti Servae Dei Hosannae De Catharo,
chronologico
1927
Dec.
21
1928
Ian.
11
Febr.
26
11
Martii
14
Apr.
22
Maii
16
Iunii
ordine
digestus
Virgini Tertii Ordinis S. Dominici Beatae vel Sanctae

nuncupatae
Sinarum seu vicariatus apostolici Shensi Meridionalis. Decretum introductionis causae beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Alberici Crescitelli Missionarii Apostolici
Aniden. - Decretum super virtutibus in causa beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Fratris Benildis, e Congregatione Scholarum Christianarum. . . .
Dubia circa Orationem Ssmi Sacramenti in Missa dicendam
Romana. - Decretum super virtutibus in causa beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Elisabeth
Canori Mora, Matrisfamilias a Tertio Ordine Excalceatorum Ssmae Trinitatis redemptionis captivorum . .
Manilen. et Macaonen. - Decretum introductionis causae
beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei
Martini a S. Nicolao et Melchioris a S. Augustino, sacerdotum Ordinis Eremitarum Becollectorum S. Augustini,
in odium fidei uti fertur, interfectorum
Lucionen. - Decretum reassumptionis Causae canonizationis Beati Ludovici Mariae Grignion de Montfort,
Sacerdotis fundatoris Societatis Mariae Missionariorum
et Instituti Filiarum Sapientiae
Neapolitana. Decretum introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Sor. Mariae a Passione D. N. I. C, ex Instituto Crucifixarum Ss. Eucharistiae Sacramentum adorantium
Ordinis Clericorum Regularium a Somascha: de S. Hieronymo Aemiliani Patrono orphanorum
Urbis et Orbis. - Officium, Missa et Elogium S. Teresiae
a Iesu Infante Virginis
Urbis et Orbis. - Officium, Missa et Elogium S. Ioannis
Mariae Vianney Confessoris
Bictavien. - Decretum super virtutibus in causa beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Ioannae Elisabeth Bichier des Ages, Confundatricis Congregationis
Filiarum Crucis, vulgo Sororum S. Andreae
Urbis et Orbis. - Officium, Missa et Elogium in festo
S. Ioannis Eudes Confessoris
Ssmae Trinitatis, Cavae, O. S. B. Nullius dioec. - Confirmationis cultus ab immemorabili tempore praestiti
Servis Dei Simeoni, Falconi, Marino, Benincasae,
Petro II, Balsamo, Leonardo et Leoni II Abbatibus
Cavensibus, Beatis nuncupatis
Bomana seu Viterbien. - Decretum introductionis causae
beatificationis et canonizationis Servae Dei Bosae Venerini, Fundatricis Magistrarum Piarum quae ab eius cognomine nuncupantur
Dubium de Oratione Ssmi Sacramenti in Missa Sabbati
Sancti
431
39
23
S7
90
III
197
114
200
147
148
154
204
234
304
267
237
Index
1928
Iulii
Aug.
documentorum
18
Matriten. - Decretum introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Vincentiae Mariae Lopez Vicua, Fundatricis Instituti Filiarum Mariae Immaculatae pro puellis famulatui addictis
15 Passavien. - Decretum super virtutibus in causa beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Fr. Conradi
a Parzham, laici professi Ordinis Minorum Cappuccinorum
Romana seu Ianuen. - Decretum super virtutibus in causa

beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Paula
Frassinetti, Fundatricis Congregationis Sororum a
S. Dorothea
328
332
335
V I I I . - S. CONGREGATIO
DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS
1928
Apr.
11
Declaratio de laurea iuris canonici
157
I V . - ACTA TRIBUNALIUM
I. - S. POENITENTIARIA APOSTOLICA
.1928
Iunii
Nov.
I
16
Actus reparationis Ssmo Cordi Iesu indulgentiis ditatur.

Decretum de confessariis absolventibus adhaerentes factioni L'Action Franaise
II.
1928
Ian.
Febr.
Martii
Apr.
Maii
Nov.
18
20
28
29
22
II
20
29
26
SACRA
EOMANA
207
398
E OTA
Sententiae editae anno 1927

Decreta in causis aliter eodem anno
finitis
Citationes edictales:
Vladislavien. - Nullitatis matrimonii (Swiecinski-Grudzinska)
. .
Kaunen. - Nullitatis matrimonii (Vaituskait-Veit) . . .
BrooJdinien. - Nullitatis matrimonii (Snee-Devlin) . . .
Romana.-Nullitatismatrimonii (Tagliavia-Lenkchevitch)
Baiocen. - Nullitatis matrimonii (Daniel-Binot)
Marianopolitan. - Nullitatis matrimonii(Vian-Charlebois)
8. Marci et Bisinianen. - Nullitatis matrimonii (LaderchiMolino) . . .~
Annecien. - Nullitatis matrimonii (De Foras-Campbell).
Tusculana. - Nullitatis matrimonii (Papi-Patyewicz) . .
43
55
59
60
117
118
119
158
159
238
399
chronologico
V. - A C T A
ordine
digestus
OFFICIORUM
AD CODICIS CANONES AUTENTICAE INTERPRETANDOS
1927
1928
Dec.
Martii
28 Responsa ad proposita dubia

10 Responsa ad proposita dubia
61
120
PONTIFICIA COMMISSIO PRO R U S S I A
1928
Maii
Iulii
Dec.
20 Decretum erectionis Ordinariatus Harbinensis in Sinis . .

13 Decretum de notificationibus ad Russos spectantibus .
4 Monitum de quodam J. Tarlowski
366
260
418
Vi. - APPENDIX
VICARIATUS U R B I S
1928
Apr.
Decretum. - Consociationis S. Familiae
160
III
INDICES NOMINUM
I. - INDEX NOMINUM PERSONARUM
( N B . - Omittuntur nomina actis subscripta)
A
Abrantowicz F., 367.
Accettura V. D., 274.
Acciari A., 215, 265.
Adinolfi A., 77, 411.
Aelen I., 105, 123, 409.
Aengenent D. I., 231, 413.
Agagianian F., 163.
Agati A., 370.
Agliardi D., 243.
Aiglon M., 93.
Aistleitner I., 402.
I Aiuti C, 308.
Alacoque (8.) M. M., 166 s.,
173, 177.
Albat G., 28.
Alberti F., 358.
ALFONSUS X I I I R e x , 331.
Allemanni I., 371.

f Alvaro Ballano A., 64.
Alvaro Da Silva A., 78.
Alves deFigueredo L, 275.
AMANULLAH
Rex,
63,
93.
Amenabar y Cabello G.,

243.
Andrassy C, 274.
Angelini A., 274.
Angellotti A., 338.
Anis A., 127.
Anselmi Th., 243.
Antonucci A., 125.
Appiano Ae., 275.
Araujo deMadeiros I., 123.
Arcoverde De Albuquerque Cavalcanti (Card.)
I., 22.
Aritzia Lyon R., 210.

Aronio de Romblay P.,
275.
Arpiaran A., 415.
Arrigoni A., 212.
f Arrospide L, 164.
Artaserse C, 93.
Arthaud P., 339.
Ascalesi (Card.) A., 270,
290, 324.
Assennato A., 404.
Attico da Rocha E., 408.
B
Babin L, 126.
Bacchion E., 241.
Badini Confalonieri A.,
339.
Baez Gonzalez P. P., 32.
Bagarotti P., 338.
Bagnasco C, 211.
Bahlmann A. A., 37.
Balanza y Navarro R.,
105, 411.
Balconi L., 77, 110, 411.
Balsamo S., 371.
Balsamus (B.) Abbas, 208,
304 s.
Banasch G., 127.
Baranzini A., 126.
f Barbie B., 404.
Barbier C. L G. R., 30.
Barbolani di Montauto G.,
164.
Barbosa Leao A., 232.
Barry Doyle R., 273.
Bartolom R., 195, 209.

410.
Bartos L., 96.
Bassi F., 274.
Bassino N., 211.
f Becharah Chemali, 64.
Baucher E., 123.
Baudrillart H. M., 141.
409.
Beaumont L, 370.
Beck B., 146.
Beck G. B., 141, 412.
Beck L., 30.
Becker L, 22.
Becker L., 371.
Beckman F. L, 338.
Beda Cardinale L, 273.
Bedoni V., 243.
Belaud H., 339.
BeU (S. D.) A., 162.
Bellarmino (Beatus Card.)
R., 29, 368.
Bellerive G., 94.
Bellia V., 210.
Belludi (B.) L., 272.
Belotti F., 99.
Bemtgen. P. T., 211.
Benedictus Pp. X V , 33.
381.
Benger M., 32.
Benildes (Ven. S. D. Fr.),
87.
Benincasa (B.) Abbas,
208, 304 s.
Bennicelli R., 274.
Benvignati H., 45, 47, 51,
52, 55.
436
Berdini F., 105, 409.
Berizzi E., 32.
Berni L, 370.
Bersani A., 125.
Bertolotto A., 308.
Berry B. G., 242.
Bertram (Card.) A., 353,
355, 384.
Beschin L, 122.
Besti L, 128.
Bettencourt
Rodrigues,
241.
Bevilacqua L, 122.
Bianchi G., 275.
Biasi C, 164.
Biava L, 244.
Bichier des Ages (Ven.)
Ioanna Elisabeth, 29,
122, 162, 204.
Bigo A., 126.
Bijasiewicz M., 275.
Binder F., 369.
Binot A., 119.
Biondo F. S. B., 243.
Bisleti (Card.) C, 122,
356, 384, 405.
Blay C, 331.
Blro C. A., 403.
Blijdenstein A. G. C, 274.
Bludau A., 338.
Blum L, 95.
Boeddicker L, 244.
Bhm E., 96.
Benigh A., 212.
Boggiani (Card.) T. P., 405.
Boghone I. B., 403.
Boissier P., 95.
Bonardi L, 231, 412.
Bonet dei Bio L, 274.
Boni L, 404.
Boniecki M., 244.
Bonnel L., 210.
Bonnet-Eymard A., 95.
Bonnett P., 127.
Bonsignori F., 124.
Borek-Dohalsky A., 275.
Borisevicius V., 124.
Bosco (Ven. S. B.) Ioannes, 28, 63, 419.
Bosini L, 127.
Index
nominum
personarum
Boson C, 243.
Bottaro I., 195.
Bottazzi B., 274.
Bouchut L, 77.
Bouilhet Tony,. 308.
Boulang L, 95.
Bouma V., 266.
Bracci F., 45, 49, 51 s.
Brach L, 94.
Bracht F., 274.
Brachvogel E., 212.
Bracq L., 211.
Brady N., 210.
Branche I., 212.
Bresson O., 94.
Brenninkmeyer B., 126.
Brocco L, 43, 45, 48, 50,
53 s.
f Brownrigg A., 195, 404.
Brunner I., 212.
Bruno I., 420.
Brusson H., 369.
Bucci M., 273.
Bucher, F., 243.
Bucholtz E., 212.
Budelacci B., 241.
Bulanda S., 212.
Bury A., 96.
Bussolari I. A. F., 373,
375.
Burey A., 274.
Byrne P. I., 38.
Bystrzonowski A., 338.
C
Cachecho A., 275.
Cadot A., 123.
Caffuzzi I. A., 244.
Cagigos et Balda M., 338.
Canili G. F., 308.
Caiazzo H., 203.
Calabrese F., 188.
Calamita F., 241.
Camaschella H., 210.
Cambiaghi S., 96.
Cameron Me Donald D.,
243.
Camilli A., 94.
Cammarata A., 273.
Campbell C, 238.
Campillo I. H., 240.
Campodonico S., 242.
Candeo A., 212.
Cane C, 370.
Cane I. M., 370.
Canori Mora (Ven.) Elisabeth, 29, 92,111,113.
Capettini A., 25, 223.
Capotosti (Card.) A., 92,
273.
Capozzi E., 164.
Cappello F. M., 163.
Carabelli L, 209.
Carabini A., 43, 52.
Caracciolo L, 241.
Crdenas 8., 94.
Cardon-Duverger A., 339.
Carello P., 95, 242.
Cardona Riera A., 106,412.
Carlesi E., 20.
Carlin, A., 403.
Carmona O., 241.
Caroli F., 30.
Carn E., 126.
Carrera I. B., 371.
Carretti E., 93.
Caruana M., 258.
Caruso I. A., 259, 413.
Casassa A., 242.
Casey T., 302.
Casgrain I. Ph., 402.
Cassani C, 294.
Cassidy M. F., 402.
Cassoni A., 402.
Castellano I., 127.
Gteaux A., 31.
Catry H., 265, 412.
Cattaneo L., 259, 413.
Caudron P., 403.
Cauley P., 240.
Caviglione A., 243..
Cepulis L., 403.
erny V., 212.
Cerretti (Card.) B., 30, 92,
163, 240, 273, 322, 406.
Certo I. P., 44, 47 s., 51,
54.
Cesarmi L, 241.
Chabert I. M., 289.
personarum
437
f Champavier D . , 96.
Cottolengo ( B ). I. B,,
Chapuis A., 408.
162.
Charlebois A., 158.
Couderc (Ven.) Maria VicChartraud L, 123.
toria Teresia, 400.
Chastaing H., 127.
Coudsi B., 275.
Chtain A., 370.
Courchesne G., 77, 411.
Chaumont A. H., 210.
Courcoural P., 76.
Chauvin D., 92.
Courcoux A., 243.
Chaves Barcellos A., 370. Courmont L, 404.
Chawky M., 125.
Crescitelli (S. D.) A., 23,
Chiarlo C., 358, 402, 410.
25 s., 28.
Chiasson I. A., 369.
Crida C, 404.
Chimento I. P., 358, 414. Croisille G., 276. *
Chini L, 340.
Cronin C. L, 30.
Chiodi I., 94.
Crouzet L, 259.
Ciceri N., 260.
Cruveiller U., 93.
Cicognani C, 273.
Cummings G. A., 307.
Cicognani H. L, 401.
Gummis T., 30.
f Cimino S., 308.
Czernin C, 403.
Ciriaci P., 77, 123.
Civilotti L, 126.
D
daret (Ven.) A. M., 162.
Clohessy A. J., 274.
Da Costa L. D., 273.
Coffano P., 93, 266.
da Costa Bego B., 123.
CoUier P., 195, 412.
da Cunha Guimares G.
Collings L, 32.
A., 232, 413.
Collot L, 31.
Daignault B. J., 146.
Colombire de la (Ven.) D'Alessandri A., 43, 46.
C , 29, 162.
da Matta Paiva L, 308.
Colucci C, 64.
Daniel (Pater?), 161.
Comoglio A., 340.
Dannecker A., 241.
Concha Subercaseaux I. D'Annunzio G., 230.
H., 9.5.
D'Arenas De Lima A.,
Conrad I. M., 243.
243.
Conradus a Parzham (S.D). Da Silva I . M . , 164.
29, 122,.272, 332, 400.
Da Silva Coutinho S. M.,
Considine A., 31.
78.
Consiglio B., 94.
Da Silva Gomes E., 78.
Conte C, 43, 46-49, 51-55. Daudet L., 35.
Conti C, 241.
De Almeida L, 371.
Copello I. A., 195.
de Almeida Rolin P., 212.
Correr P., 242.
De Angeli A., 274.
Corsanego C, 403.
De Aquino Correa F., 22.
Cortadellas A., 125.
de Ayerbe y Marin S. M.,
Cosma de Carboniano, 29,
276.
121.
de Backere Th., 266.
Costantini C, 99, 223, de Bailliencourt F., 242.
245, 346, 348, 350, 367. de Beauchamp S. B., 339.
Costea Bernard D. J., 340. de Brochard (S. D.) C,
208.
Cottier A., 210.
de Castro A., 241.

de Castro Mireilles A.,
232, 413.
De Castro Sampajo Corte
Beai A., 129, 134.
de Castro y Alonso E.,
195, 409.
de Colbert A., 164.
Decroos G., 243.
Dedol A., 273.
De Fontenay A. G. A. L,
208.
De Framond E., 94.
De Franciscis P. A., 370.
de Gailhard-Bancel H.,
242.
de Guebriant L, 220.
De Harenne C. A., 370.
de Heurtaumont G., 339.
de la Bardonnie G., 242.
Delge C., 339.
Delair B., 123.
De la Maire F. L, 210.
Delaney I. F., 30.
de la Porte L, 95.
Delapoulle E., 274.
De la Serre B., 123.
De Laurentis E., 388, 414.
t De Laj Card. C., 372.
Delay L, 302, 414.
Dei Bene S., 408.
Deleuze A., 94.
Delfino F. D., 31.
Delforge B., 210.
Delgado a-Virgine Rosarii D., 199.
Delgado Figuera C, 275.
del Grosso A., 211.
De Ligonnes B., 94.
Deligue F., 403.
De Lima Valverde M., 22.
Dell'Isola P., 358, 414.
Delorme L., 124.
Del Bio G., 294.
del Signore V., 338.
Delwart L., 95.
De Maurizi A., 209.
Demeter S., 32.
De Miranda Henriques A.
A., 22.
Index
ACTA
vol.
XX,
n.
13.
20-12-928.
nominum
438
Index
Denis du Page P., 275.

de Oleza y de Espaa I.,
94.
de Pierpont E., 95.
Der Abrahamian S., 163.
Derem H,, 126.
De Rocca D., 123.
de Rosa de Lei L, 211.
De Roux marchio, 35.
De Sanctis A., 259, 413.
de Sizzo Noris y Fontanal A., 242.
Desmarais E. P., 369.
d'Esperies de Coussemacker P., 370.
Desranleau P. S., 123.
De Sousa I. S., 22.
D'Souza V. L, 38, 411.
Dessane R. D., 49.
Deswazires G., 77, 110.
de Terssac P., 164.
de Trtaigne L, 164.
de Villeneuve P., 243.
Dey L, 241.
d' Hendecourt - Gontreuil
A., 21.
Devaux O., 124.
de Vecchis F., 96.
Devlin. Susanna, 117.
Deviokaine P. A. G., 125.
de Weydt E., 96.
Diamare G., 76, 411.
Dietl N., 403.
Dietz I. B., 274.
di Pietro P., 339.
Dirn Philipposian, 274.
di Rosa (Ven. S. D.) Maria Crucifixa, 28,63,208.
Dittrich F., 32.
Dobretsberger L, 404.
Dodin J. M., 370.
Domec A., 243.
Domingues De Oliveira L,
77.
Dominik C, 37, 411.
Donalisio F., 128.
Donders (S. D.), Petrus
400.
Donkir I. A., 211.
Donnevert M., 370.
Donsante R., 242.

Dontenwill A., 343.
f Do Rego Maja F., 96.
Dos Santos Cabrai A., 22.
Dos Santos Mauricio L,
274.
d'Otreppe de Bouvette
Ph., 371.
Dougherty (Card.) D . ,
232, 291, 350.
Downey R., 302, 410.
Doyle L, 30.
Dreyer C, 388, 410.
Drossaerts A., 37.
Duarte da Silveira L, 243.
Dubar D., 273.
Dubourg M., 409.
Dubuisson R., 242.
Duke G. M., 302, 410.
Dunne D. F., 241.
Dupont E., 370.
Dupuis F., 124.
Durando L B., 369.
Durham I. P., 244.
Durou A., 302, 410.
Dvorak L, 31.
nominum
personarum
E
Eaton Th., 241.
Eguino Trecu L, 358, 414.
Ekiert B., 275.
Eliceche M., 164.
Ellis I. M. L, 31.
Eras B. L, 338.
Ercole P., 123.
f Ernst L, 212.
Esquerre C. L H., 265.
Ettinger A., 305.
Everard G., 95.
Evreinoff A., 241.
Eyzaguirre L, 242.
F
f Fabrgues L, 404.
Fagan B., 93.
Fagan I. S., 402.
Fages O., 231, 303, 413.
f Falcini C, 64.
Falco (B.), Abbas 208.

304 s.
Faucher A., 124.
de Faulhaber (Card.) M.,
259, 353, 355.
Favagrossa E., 275.
Favara B., 141.
Fayard A., 35.
Fedele S., 369.
Felici A., 126.
Felix S., 36.
f Fernandez y Barragan
J., 420.
Fernando P., 210.
Ferrais Ae., 232, 410.
Ferrante P., 241.
Ferrata (Card.) D., 89.
Ferrata L B., 52.
Ferrata N., 44 s., 49-52,54.
Ferraz L, 242.
Ferreira dos Santos A.,
93.
Ferrer Lutteras P., 93.
Ferrini Contardus (S. D.),
29, 401.
Ferma M., 127.
Fesser A., 409.
Figdere A., 49.
Filippini Beata Lucia, 269.
Fiorentini L, 37, 410.
Fischer I. P., 31.
Fitzgerald R., 303.
Fiacchi C, 125.
Fleck A., 212.
Fleck C, 244.
Florczak L, 45 s., 48, 5054, 56.
Florizoone I. F., 242.
Fontaine C, 63.
Forbes L, 77, 409.
Formanek R., 244.
Fourcadier S., 77,110,411.
Fournet (B.) Andreas H.,
204, 205.
Fournier F., 45, 49.
Fourier (S.) Petrus, 377.
f Francica Nava (Card.)
L, 232.
Franciscus a Camporosso
(S. D.), 29, 239.
personarum
439
f Germain I. A., 244.

Getty Chilton H., 400.
Geurts E., 260.
Ghisellini L, 127.
Giaafar Agha M., 339.
Giardini M., 220, 349.
Gibbons F. I. L, 242, 381.
Gierycz H., 275.
Gignac L, 338.
Giobbe G., 127.
Giobellina P., 308. Gjonali L, 265, 412.
Giraud S., 121.
Girdvainis S., 95.
Gironelli L, 402.
Gisler A., 195, 412.
Giubbi H., 259.
Giusino C, 52.
Gleiss F., 273.
Gmytraszewycz W., 402.
Gomes De Oliveira H., 78.
Gomez de Oliveira E., 93.
Goncalvez Cerejeira E.,
106, 409.
Gonalvez Teixeira C,
241.
Gonzales Errazuris A., 94.
Gonzalez y Fernandez L,
274.
Gonzalez Miranda L, 372.
Gorski E., 273.
Gotti (Card.) H., 113.
Gradin M., 266.
Grandjacqut P., 95.
Grandori A., 308.
Granito Pignatelli di Belmonte (Card.) L, 123,
203, 231, 239, 307.
Grasset B., 35.
Graviotto L., 127.
Grazioli A., 32.
Grazioli L, 43-50, 53-57.
Grignion de Montfort (B.)
L.M., 114,115,116,121.
Grillo D . , 274.
Grnheim L, 244.
Grosz L, 409.
f Grozo F. de P., 164.
Grudzinska M., 59.
Guerra A., 128.
Guerrero G., 400.

Guerrini F. M., 42.
Guglielmi F., 43 s., 46-55,
60.
Guido a Bamberga, 146.
Guilelmus a Sancto Alberto, 321.
Gunicevic L, 212.
Gyulai L, 404.
Index
Franciscus a Picciano (S.

D.), 419.
Frassinetti (Ven.) Paula,
29, 92, 240, 335.
Frattocchi S., 338.
Fremaux A., 95.
f Freri I., 64.
Frese D., 369.
Fritz C, 353.
Froewis G., 365.
Fromage G. E., 243.
Frhwirth (Card.) A., 42,
292, 319, 334.
Fu AD I. Eex, 124.
Gr
Gabardi B., 126.

Galati A., 231, 412.
de Galen F., 370.
Galgani (S. D.) Gemma,
29, 162, 401.
Galli (Card.) A., 92, 123.
Gamberoni I., 388.
Gambucci F., 124.
Garbgnati G., 126.
Garcia D. B., 64.
Garcia G., 302, 413.
Garcia Mansilla D., 93.
Gargiulo L, 211.
Garicoits (Beatus) Michael, 205.
Garneau B. Ph.,
Garreo Gonzalez Pumariaga F., 128.
Gasparri (Card.) H., 19,
123, 419.
Gasparri (Card.) P., 129,
134.
Gasperini A., 30.
Gasquet (Card.) A., 368.
Gaudron A., 93.
t Gaughran L., 308.
Gautsch A., 212.
Gebhard H. M., 115.
Gehl G. C, 402.
Geiger Th., 273.
Gelac I. F., 125.
Gemelli F., 128.
Genetay I., 95.
nominum
Habbi L, 64.
Habets G. H. A., 370.
Hackett E. J. 241.
Hagge L, 415.
Halecki O., 31.
Haigas A., 308.
Hall L, 243.
Hamant N. C. A., 211.
Han V., 31.
Hanny F., 30.
Hanusz Z., 244.
Hanuszek S., 338.
Haouisse A., 259, 413.
Harte M., 30.
Hartong D. H., 32.
Hassaneim A. M., 125.
Hassl V., 244.
de Hauck L, 355.
Hauer L, 275.
Havenith E., 340.
Haydock (S. D.) G., 162.
Henry F., 124.
Hayes (Card.) P. J., 380.
Hee S., 412.
Heider P., 338.
Heinemann G., 371.
Henry O. A., 275.
Herberhold E. L, 37, 410.
Herr G., 124.
f Herrera Bestrepo B.,
96.
Herrgott V., 77, 110, 411.
Herold C, 339.
Heylen Th., 407.
Hickey D., 241.
Hickey G. A., 146.
Hickey T., 388, 410.
Hierl I. B., 30.
440
ndex
Hieronymus (S.) Aemiliani, 147, 228.

Hildenbrand I., 241.
Hinzmann A., 339.
Hlasko V., 212.
Hlond I., 32.
Hoban E., 77, 411.
Hoffmann A., 124.
Hollemons I., 243.
Holterman G. G., 126.
Honnerlage Grete I., 31.
Horsburgh J., 307.
Hosanna (B.) a Catharo,
28, 39 ss., 272.
Hotermans Ae., 211.
Howard (S. D.) Ph., 162.
Hroch P. J., 402.
Huber P., 124.
Huber L . , 124.
Hudal A., 123.
Hugh Ryan I., 209.
Hugo (B.) Possensis, 272,
419.
Hugo L. M., 369.
HuixMiralpeix S., 77,411.
Hurtrel (B.) O., 272.
Hurtrel (B.) L . , 272.
Hussein K. M., 125.
Hynek Dostal, 243.
Iozgits I., 30.

Irrarazaval P., 94.
Islambek, 93.
Iturralde A., 339.
Iturraran I. D . , 124.
Izzec M., 125.
Iacobi F., 123.

Iaksche I., 244.
Ibsher H., 94.
Iepparelli D., 128.
Ignasiak A., 241.
Imbert L,, 93.
Immengarde (S. D . ) , 419.
Ingen-Honoz-Bootz I. M.,
403.
Inglese M., 211.
Ioannes (Fr.) a Monte Corvino, 190.
Ioannes Baptista a S. Michaele Arc. (S. D.), 272.
Ioannes (S.) Baptista Maria Vianney, 157.
Ioannes (S.) Eudes, 234 ss.
lomza M., 127.
nominum
personarum
J.
Jelen E., 274.
Jelski W., 276.
Jez M., 164.
Jerome L. M. O., 30.
Joffily I. I., 22.
Joliet O., 93.
Jomard E., 93.
Jorge F., 128.
Joyce T., 93.
Jullien A., 43-54, 57.
Julliot F., 358, 414.
Jrgens C., 76, 411.
Justin Dali D., 126.
K
Kahr A., 164.
Kainz A., 164.
Kaiser G., 70.
Kaiser P., 124.
Kakowski (Card.) A., 259.
Karlin A., 231.
'
Kaspar I., 275.
Kealy G. J., 240.
Kealy G. P., 402.
Keane G. I., 123.
f Keane P. I., 308.
t Keating G., 96.
f Keily I., 372.
Keller F., 32, 411.
Kelly B., 124.
Kelly F., 77.
Kelly I., 402.
Kelly M., 407.
Kelly P. A., 402.
Kemeurgian (S. D.) C, 29,
121.
Kri F., 31.
Khalek Saroit A., 124.
Khary I., 125.
Kinsky F., 403.
Kirnberger F., 370.
Klein Ph., 241.

Klckner F., 244.
f Klunder L, 64.
Kneer M., 244.
Koci C, 30.
Kberl A., 124.
f Kohl I. M., 64.
Koiter G., 212.
f Koletsi G., 64.
Kolland (B. Martyr) E.,
208.
Konrady L., 124.
Korb-Weidenheim C. P.,
126.
Kornecki A., 244.
Kortikian G., 78, 409.
Kovacic F., 369.
Kovcs A., 244.
Kozelka E., 128.
Kremmler A., 128.
Kriegs Au. Ae., 244.
Krenn C, 164.
f Krynicki W., 420.
Kuczka A., 64.
Kuhnert C, 369
Kurdighian G , 78, 409.
Ksters H., 95.
Kuypers H 403.
v
Labb D., 49.

Labouille E., 260, 414.
Labour (Ven.) Catharina,
29, 239.
Lacour P., 370.
Lacy R., 137.
Ladeuze P., 388, 414.
Lafontaine (Card.) P., 270.
Lahaye H., 274.
la Lande de Calan (de) C.
L, 31.
Lamarche C, 302, 414.
Lang A., 32, 164.
Langau T., 93.
Lange E., 369.
Langlois B., 210.
Langlois Ph., 95.
Lanza C, 241.
Lardeur L, 275.
personarum
441
Lingens H., 31.

Linhart A., 211.
Link I., 241.
Lionville A., 403.
Lisowski F., 302, 414.
f Llompart y Gaume G.,
420.
Lolli A., 276.
Lo Magro V., 243.
Longhin A. H., 358, 410.
Lopez B., 305.
Lopez Vicua (S. D.) Vincentia M., 272, 328, 329.
Loreia A., 340.
Loutfi Abed, 210.
Lovera R., 38.
Lovree A., 244.
Lucidi (Card.) E., 123.
Lucifero F., 244.
Luigi H., 243.
Lukasiewicz A., 241.
Lustosa A., 418.
Lyonnet C, 242.
Margarita Maria (S.) vide

Alacoque.
Margotti C, 93.
Maria a Passione D. N. L
C , 121, 200, 201 s.
Maria Magdalena (S. D.)
ab Incarnatione, 33.
Marianus a Rocca Casale
(Ven.), 161.
Marinaro V., 274.
Marinucci H., 126.
Marinus (B.) Abbas, 208,
304 s.
Marietti A., 276.
Maritain D., 76.
Marklet V., 212.
Marmion L, 340.
Marocco A., 243.
Marquard Ph., 403.
Marquardt A., 212.
Marquart L, 339.
Marquart L G., 244.
f Marquina y Corrales A.,
32.
Marrani B., 190.
f Marre A., 64.
Martens I. A., 403.
Martinelli A., 275.
Martins Junior A., 232,413.
Martins Ladeira I. B., 371.
Martinus a 8. Nicolao (S.
D.)., 12i; 197, 199, 200.
Martyak G., 369.
Marzocco P., 273.
Masciarelli S., 242.
Massi E., 223.
Massimi M., 43, 47-51, 53,
55, 58.
Matejuk B., 108.
Matulewicius G., 255.
Maurin (Card.) L., 302.
Maurenbrecher C, 126.
Maurras C, 35.
May G., 369.
Mayer L, 95.
de Mazenod C. I. E., 341,
342.
Mazur R., 212.
Mazzeo P., 64.
Mecchia C, 339.
Index
Larin I. B. C. C, 126.
Larrondo a S. Ioseph G.,
199.
Laumanns C, 127.
Laureat Boulanger
L,
210.
Laurent A., 123.
Laurenti (Card.) C., 26,
30, 113, 122, 206, 209,
226, 379, 402.
Lauri (Card.) L., 123.
Lauscher A., 338.
Lavitrano A., 358, 410.
Lazzarato D . , 46-48, .50,
54.
Lazzaro A., 127.
Le Bihain P. M., 358, 414.
Lebon V., 93.
Le Clerc (Ven.) Alicia, 29,
272, 377.
Leduc Ae., 242.
Lefebure P. G. I. A., 126.
Lega (Card.) M., 209.
Leguia A. B., 402.
Leimbach C. A., 273.
Leja L, 164.
Lejeune A., 94.
Le Mee I. M., 95.
f Lemonnier T., 32.
Lenkchevitch N., 118.
Lenz L, 32.
Leo II (B.) Abbas, 208,
304 ss.
Leo X I I I , 115, 168.
Leo Ortiz E., 110.
Leonard F. L, 30.
Leonardus (B.) Abbas,
208, 304 s.
Leone A., 32.
Lpicier (Card.) A. H.,
63, 122, 163, 209, 240,
273, 368, 401.
Lepoutre L., 95.
Lequai A., 126.
deLestonnac (B.) Ioanna,
29, 307.
Levarne A., 369.
Levi R. U., 94.
Linart A., 358, 414.
Lima L, 146.
nominum
M
Mac Adam L, 241.
Mac Caffrey I. J., 274.
Mac Donald D. L., 241.
Mae Fadden L, 402.
Mae Intyre J., 241, 410.
Mackintosh D., 22.
Mae Mahon L, 105, 414.
Mac Nlly L, 140.
Mac amara M. S., 369.
Mac Rory L, 232, 410.
Maffei L, 126.
Majerovicz C, 110.
Malinverni A., 340.
Mangin H., 95.
Mannucci U., 44-52, 54,
56.
Mantel F. X . , 123.
Marazzi L, 231, 412.
f Marcelic I. G., 308.
Marchese A. A., 243.
f Marchi A., 96.
Marek H.,
Marenco L, 299.
Marescalchi Belli J., 94.
i Index
Mderlet B., 265, 410.

Medina y Olmos E., 358.
Melchior a Benisa, 252.
Melchior a S. Angustino
(S. D.), 121, 197, 199.
de Mello Travassos Valdez L, 404.
Mendes Bello (Card.) A.,
106.
Mendes do Carmo E.., 96.
Mendes Leal A., 126.
Menna D . , 388, 414.
Mennechet E., 105, 124.
Merisio I. B., 244.
Merizalde B., 265.
Mermeix, 35.
Merry del Val (Card.) B.,
321, 402.
Mesa E. Th., 339.
Meuwese A., 369.
Mezzadri D., 21,. 301.
Michaud E., 388, 414.
Michel De Pierredon M.
E. T., 125.
Micozzi A., 76, 410.
Mielcaret I. G., 308.
Migliori I. B., 403.
Mignani C, 260, 414.
Mignault L., 94.
Miklansinski F., 212.
Miller M., 339.
Minestrini G., '127.
Miralies y Sbert L, 318.
Mistrangelo (Card.) A. M.,
231.
Mohamed Pasci, 127.
Molin P., 259, 413.
Molino B., 159.
Moller H. G. B., 243.
Monaco N., 270.
Mondami L, 231.
f Mounier L. S. M., 64.
Montanelli L, 388, 410.
de Montenon F. L., 241.
Mooney E., 248.
f Mora y del Rio L, 164.
Moran Castro I. A., 369.
Morano F., 44 s., 47-49,
51 s., 54 s., 63.
Morcos I.-, 273.
nominum
personarum
Moreira Pinto!., 195, 412.

Moretti A., 125.
Morgigno D., 32.
Morisette A., 210.
Moscatelli C, 127.
Motte G., 243.
Mottis P., 48.
Mucianus Maria (S. D.),
208.
Munster G. M., 32.
Mugica y Urrestarazu M.,
106, 412.
t Muldoon P. L, 64.
Mulla P., 210.
Muller L., 128.
Muayerro A. A., 122.
Mundelein (Card.) G., 106,
380.
Muniz Pablos Th., 106,
412.
Murco H., 126.
Myslivec A., 275.
Mysor L., 240.
Mystkowski S., 276.
N
Nagengast L, 273.
Namur G., 403.
Nasalli Bocca (Card.) L,
73.
Naslian L, 415.
Naujokas L, 369.
Nava C, 95.
Nava L, 340.
Navarro A., 409.
Negro L, 31.
Negro R., 371.
Neri B., 308.
Nessimian L, 415.
Neubaue::- F. E., 210.
Neuhauser L, 96.
Newsome G., 126.
Nicolini P., 232,306, 413.
Nicolini T., 275.
Nivard F., 243."
Noberasco F., 124.
Nel L., 402.
Nogar L, 105, 409.
Notari Magdalena (S. D.),
201.
Nottin I. L., 273.

Novo et Faleo V., 308.
O
O'Brien D. P., 241.

Ocsek F., 31.
O'Connell (Card.) G., 380.
O'Dwyer D., 124.
t O'Farrell M., 276.
OgiIvie(S. D.) Ioannes,
401.
Okoniewski St., 37.
O'Neil L, 338.
Orfali Bey Ae., 403.
Oriani A., 275.
f Origo P. C. F., 404.
O'Rourke E., 320.
Orth D., 274.
O'Shea L, 110.
Ossicini C, 403.
Otto A., 32.
P
f Padula L, 404.
Palau A., 318.
Palazzi R. A., 231, 303,
413.
Pallier Vaclav P., 402.
Pallotta (S. D.) Maria Assumpta, 400.
Palmermi A. P., 243.
Pantaleoni A., 243.
Papineau L, 259, 413.
Paris P., 259.
Parmentier G., 124.
Parrillo F., 43-45, 47-50,
52-55, 57 s..
Pascucci L, 126.
Pasquazi L, 209, 210.
Pastean O., 242.
Pastor C, 275.
Pastor R., 125.
Paszkowski N., 276.
Patrizi N., 45 s.
Patyewicz Anna, 399.
Paulus Petrus X I I I Terzian, 141.
Pauly L, 273.
personarum
443
Pautasso A., 403.

Pompilj (Card.) B., 135,
Pecorari C, 123.
240.
Pedxetti O., 371.
Ponche Ae., 403.
Peill C, 275.
Ponteri S.,
Pellegrini B., 48 s., 51. s. Ponz y Martnez A., 64.
Pellegrino M., 409.
Popelin R., 95.
Pennesco D . , 241.
de Porquier de Lagarrigue
Peoples B. C, .127.
I. M. J 5 T . , 32.
Perrdi I., 240.
Posada Belgrano G., 211.
Perdomo L, 273.
Poussepin (S. D.) Maria,
Pre D . , 95.
161.
Pereira Alves L, 37, 411. Pozzani V., 48, 55.
Pereira De Albuquerque Prean L., 218!
O., 22.
Pressi E., .127.
Pericoli A., 51.
Pretto L, 371.
Perlo G.,. .146.
Princigalli V., 404.
Fernet (S. D.) S., 121.
Proia L, 125.
Peroni S. 408.
Prnai R., 124.
Perosi (Card.) C, 92, 401, Prosperi L, 127.
402.
Prud'homme M., 126.
Perrier M. B., 242.
Pulcini IS., 126.
Perrone M., 402.
Puysgur G., 371.
Perticucci de' Giudici A.,
243.
Q
Peruzzo I. B., 388, 414.
Pesenti C, 339.
Quattrocolo H., 44-48, 50Peters E., 124.
53, 55.
Peters L, 369.
f Quilliet H. E., 106, 404,
Petrus II (B.) Abbas, 208,
409.
304.
Quum Th. F., 308.
Petsr I., 32.
Quinte A., 371.
Phares E . , 415.
Pie C , 409.
R
Piccinetti Maria A., 271.
Piedra Paron B., 163.
Radaelli I., 242.
Piedrabuena B., 408.
Badimsky V., 307.
Piffl (Card.) G., 72.
Eagonesi (Card.) F., 19,
Pinol y Batres I. C, 299.
122, 209, 273, 405.
Pinto Bastos A., 244.
Eagusa Th., 47, 50, 53.
Piovella E. M., 294.
Ranieri'2SV 96.
Pitrocha F., 244.
Easkob I., 96.
Pittrmann M., 244.
Raymond D., 210.
Pius a S. Aloisio (S. D.), Eazeto M., 402.
272.
Ee S., 141, 412.
t Pitaval I. B.., 212.
Sedi (S. D.) Teresia Maria
Pizzarro Espos A., 95.
a sacro Corde Jesu, 28.
f Plaza y Garcia I., 64. Eeggio L, 308.
f Poirier A., 340.
Renaud G., 210.
Polak B., 164.
Eenzetti C, 308.
Polz A., 64.
Evesz S., 105, 412.
Eibeiro Vieiro de Castro

Th., 231.
Ricard F. E., 345.
Ridders L, 212.
Riello A., 274.
Rillart De Verneuil M. V.
E., 125.
Eimmer E., 403.
Rita (S.) a Cascia, 111.
Rivoire i L , 241.
Eoberti F., 163.
Roberti (S. D.) L, 162.
Roca I., 338.
Roccati A., 96.
Eocchietti M., 402.
Rocha Pizarro F., 388,
414.
Eodriguez E. A., 369.
Eodriguez Barros S., 94.
Eogacs F., 241.
Eoguin I., 403.
Eokossian L, 415.
Eomaniello N., 211.
Eombach G., 126.
Eomeu y Eubio I., 274.
E omita A., 193.
Eomo A., 124.
Rondini S., 371.
Eondoletti P., 211.
Rosa L, 303.
Boss L, 195, 412.
Eossi A. A., 122,163, 359,
415.
Rousselot L. A. F., 273.
Eouthwell (Yen.) E., 162.
B o y A., 38.
Eoyer C, 369.
Royer G. M., 273.
Ruban E., 242.
Ruecker E., 95)
Euiz S., 19.
Euiz Angulo I., 371.
Euiz de Los Panos P.,
110.
Summe il. F., 141,. 412.
Eusconi F., 31.
Ryan L, 380.
Byffranck Pie P. G., 95.
Eyves F. P., 209.
Ezewnicki S., 53.
Index
nominum
Index
444
S.
Sablik F., 371.
Sacchi A., 275.
Sacco L, 401.
Sacconi A., 125.
Sacconi V., 43 s., 47-51,
53-55.
Sghy A., 276.
Sagnier et Villa vecchia H.,
340.
Saliba I., 161.
Salige L, 408.
Salvator (B.) ab Horta,
162.
Salvatore L., 31.
Snchez Beyes A., 31,211.
Sander F., 339.
Santoro V., 401.
Sarazin C. H., 273.
Saroit I., 125.
Saner B., 349.
Saillis G., 94.
Savignon A., 339.
Sbarretti (Card.) D . , 227,
326, 408.
Schaefers L, 273.
Schaider G., 308.
Schauer L, 259, 414.
Schervier (S.D.)M.F., 121.
Schiavoni B., 404.
Schibon (Pater?), 161.
Schmid de Grneck G.,
195.
Schmidt A., 368.
Schmidt A. I. D., 209.
Schmidt L., 31.
Schmutz I., 212.
Schmutzer L, 369. ,
Schrod F., 370.
Schulte (Card.) C, 353.
Schulte L, 30, 164.
Schwerer F., 96.
Scortegagna A., 372.
Scott L, 274.
Scotto di Pagliara I. D.,
275.
Secco B., 370.
Seckar L, 212.
Sedoch C. V., 210.
nominum
personarum
Segonzac L., 210.

Segura y Saenz (Card.) P.,
383, 388.
Serdi (Card.) I. G., 354.
Serra Ae., 243.
Svat A., 259, 413.
Shahan T. L, 209.
Shahan Th., 380.
Shahin M., 127.
Shanahan G. P., 30.
Sheil B., 106, 412.
Shorter L, 124.
Sierigh C., 128.
Shubridge P. F., 307.
Skvireckas L, 254.
Signore L, 388, 414.
Simeon G., 124.
Simeon (B). Abbas, 208,
304 s.
Simon L, 126.
Simon I. M., 232.
Simonato P., 212.
Sincero (Card.) A., 30, 405.
Sinaitis A., 275.
f Sinibaldi A. M. Ph., 164.
t Sinibaldi L, 308.
Sinopoli di Giunta P., 209.
Sitko B., 212.
Smetona A., 93.
Smith B., 242.
Smith L, 402.
Smith I. A., 404.
Soggiu L, 365.
Solieri F., 44-50,52-54,56s.
Sortino V., 241
Spannenkrebs A., 338.
f Spila B., 340.
Spinelli A., 370.
Stampa IT., 242.
Stand A., 32.
Stang G., 211.
f Stanley Algernon C. ,164.
Stark T., 64.
Staz B., 274.
Steczko I., 163.
Steiger G., 265, 415.
Steiner L, 164.
Steinhauser N., 372.
Stellai., 43,45s., 48, 52s.,
55, 209, 210.
de Sternberg L., 403.

Stigliano P., 211.
Stuart H. L., 125.
Stulemeyer L, 340.
Straub L, 274.
Suhard E., 259, 413.
Sss B., 164.
Suhnont P., 126.
Sykora G., 128.
Szelazek A., 302.
Szentgyrgyi L, 96.
Sziklai B., 244.
SzlagowskiA.V.,259, 913.
Szmandray S., 369.
T
f Tacci (Card.) L, 244.
Taccone N., 99.
Tacconi L, 348.
Taddei L., 128.
Tani A., 369.
Tarallo M. G., 201.
Tarlowski I., 418.
Tarquini L., 308.
f Tavares deMoura L, 276.
f Taveggia S., 276.
Tcheng P., 141, 146, 412.
Teixeira A., 231, 413.
Teixeira de Sampaio L.,
242.
Teodori T., 128.
Teresia (S.) a Iesu Infante,
147, 148, 154.
Terzian P. P., 141.
Tessiatore F., 195, 303,
412.
Tewfick Nassim M., 124.
Theillier P., 403.
Theophilus (B. ) a Corte, 28.
Thiel F. L., 274.
Thiele C, 244.
Thomas P., 61.
Tirinnanzi A., 274.
Thouret (B.) Ioanna A., 28.
Thouvard H., 94.
Thouvenin L. E., 30.
Tiberghien I,, 210.
Tierney B., 124.
Timk L, 32.
Index
Timmelmayer L, 128.
Todini A., 96.
Tomassetti G., 369.
Tomazic L, 231, 412.
Tommasi I., 37, 411.
Tonini T., 164.
Tonnini I., 370.
Torres Rivas L, 106.
Torrini A., 231, 410.
Tost B., 124.
Toulemonde C, 95.
Traglia A., 64.
Treeu J. E., 358, 414.
Trempe L. A., 211,
Trpy A., 123.
Treschieri A., 127.
Trezzi I., 43-48, 50, 53 s.
Troisi L, 242.
Trudeau A., 211.
Truffino H., 403.
Trmmer A., 32.
Trunz I. A., 404.
Truyen P. G. E., 95.
Turchetta A., 243.
Turchetta I., 211.
Twardowski B., 302.
U
Ugniewski S., 244.

Uhrich I. M., 403.
Uleri S., 127.
Umek M., 276.
Umlauf C, 128.
Ummenhofer C, 244.
Urbani S., 242.
Urrejola P., 93.
V
Vaca L, 94.
Valdes Tagle E., 94.
f Valdespino y Diaz L,
100, 209, 212.
Valenzuela Alcarin L, 125.
Valeri L., 125.
Valeri V., 163.
Van den Donk A. M., 95.
Van den Wildenbergh L.,
340.
nominum
445
personarum
VanderPutt C L . H . , 1 2 6 .
Van der Ven F., 403.
Van Hasselt S. K., 370.
Van Hee S., 141, 146.
Van Hoeck L., 265, 411.
Vanni E. L., 410.
Vannucchi V., 126.
Vannutelli (Card.) V., 28,
116.
Van Overheke A., 211.
Van Roey (Card.) E., 295.
Van Bossum (Card.) G.,
25, 123, 270, 300.
Van Voorst tot Voorst G.,
94.
Van Zeebroeck L, 403.
Vassallo de Torregrossa
A., 36, 194.
f Velasco Perez S., 32.
Veit L B., 60.
f Velmti-Zati D., 32.
Venerini (S.D.) Rosa,208,
267 ss., 269, 270, 271,
337, 401.
Verde (Card..) A., 162, 271,
306, 337.
Verling P., 93.
Verreau L A., 402.
Verrucci E., 125.
Vetzak E., 95.
Vico (Card.) A., 18, 20, 28,
63, 89, 121, 200, 206,
320, 331, 334, 337, 352.
de Vialar (S. D.) Aemilia,
400.
Vianney (S.) Ioannes Maria, 154 ss.
Vidal L, 30.
Vidalli B., 64.
Vieira I. H., 275.
Viel (S. D.) Placida, 162.
Vien G. S., 95.
Vigano A., 126.
Vigano L, 126.
Villa A., 126.
VillanuevaA.R.,388, 414.
Vismara D., 347.
Voillard P., 67.
Vojnarowski T., 123.
Voldemaras A., 94.
Von Manteuffel L, 370.

Vossen C, 95.
Vrtny C, 275.
W
Wabrosch A., 127.

Wagner A., 64.
Wahab Talac A., 125.
WalczykiewiczS.,302,414.
Walsb L, 31.
Walsh T. F., 105, 411.
Weber I S T . , 97, 101.
Wehsle A., 242.
Wehsle G., 242.
Weig G., 231, 303, 413.
White M. J., 338.
Wickert L, 339.
Wilhelm L, 275.
Wilson L. A., 210.
Wernke G. E., 31.
Wheatley C, 31.
Wibaux L, 95.
Willging C, 96.
Wojnarowski T., 240.
Wolnik B., 38.
Wonisch M., 274.
Wynen A., 43-46, 49-55.
Y
Turrita Ph., 371.

Tzermans L., 243.
Z
Zcek A., 32.
Zaccherini G., 231, 413.
Zachar S., 371.
Zambarelli A., 228.
Zambonardi L, 265.
Zanin M., 275.
Zappala R., 242.
Zavala D., 49.
Zeitun A., 275.
Zender L, 64.
Zerboglio A., 243.
Zoulfikar Pasci, 124
Zubizarreta et Unamunsaga V., 78.
Zuccaia V., 128.
Zumbo L, 273.
Zweytick F. de P., 244.
446
Index
II. -
nominum
I N D E X
dioecesium,
NOMINUM
VICARIATUUM,
A
Abellinen., 128,164, 404.
Abyssiniae, 108, 219.
Acheruntin,, 123, 211.
Achriden. arm., 415.
Adamantin., 22.
Adrien., 273, 275.
Admitan., 388.
Aegitanien., 96.
Aegypti et Arabiae (D. A. ),
108, 124 s., 127, 163,
242, 339, 403.
Aesin., 231.
Agennen., 53.
Agrien., 96, 274.
de Aguascalientes, 100,
209, 212.
Alalien., 404.
Alatrin., 231.
Albaeregalen,, 31, 253.
Albanen., 77, 203, 210,
231.
Alben., 403.
Albien., 210.
Aleppen., 275.
Aleppen. Armenorum, 78.
Alexandrin., 243.
Alexandrin. Armenorum,
274.
Algaren., 127.
Alladen., 54.
Almenen., 396.
Alten.,'297 s., 302.
Ambianen., 123 s., 126.
Amiden., 212, 358, 402.
Amonen,, 358.
Anagnin., 308.
Anazarben. arm., 415.
Aneyran., 273.
Andegaven., 109, 122,
235.
vicariatuum,
etc.
D I O E C E S I U M
E T C .
Andrien., 32, 404.

Angelorum, 274.
Anglonen.-Tursien., 259.
Angren., 232.
Anicien., 87 ss.
Annecien., 209, 238, 250 s.
Antandren,, 231.
Antigonicen., 243.
Antuerpien., 295.
Apparien., 349.
Aprutin., 76.
Apuan., 141 ss..
Aqun, in Gali., 341.
Aquilan., 96.
Arabiae v. Aegypti.
Aradien., 99, 348.
Araucaniae (V. A . ) , 141,
146, 221.
Arboren., 294.
Ardaehaden,, 93.
de Arequipa, 57.
Arethusen., 340, 388.
Argentinen., 196.
Argyzen., 195.
Armacan., 232.
Asculan. in Piceno, 259.
Assisien., 232, 357.
Asten,, 275.
Asturicen., 396.
Athnien., 274.
Athinen., 76.
Atrebaten,, 95, 211, 275,
403.
Atribitan,, 37.
Augustan., 193.
Augustan. Praetoriae, 188,
243.
Aulonitan., 195.
Aurelianen., 368.
Auxitan., 345 s.
Avenionen,, 415.
Aversan., 162.
Babylonien. Ohald., 161.

Bahr-el-Gebel (P. A., 265.
Baiocen., 32, 119, 123,
259.
Baltimoren,, 232, 381.
Bamako (V. A . ) , 67, 260.
Bambergen,, 273 s., 355.
Banka et Biliton (P. A.),
266.
Barcinonen., 160,240,274,
318, 338, 340.
Baren., 274, 278, 370.
Bargalen., 231.
Bathursten., 276.
Beiemen, de Para, 22.
Bellary (m. i.), 347.
Bellicen., 155 s.
Bellohorizontin., 22.
Bellunen., 275.
Benadir, 98.
Beneventan., 23, 358.
Bergomen,, 32, 229, 244,
339, 404.
Berythen., 161, 233.
Birmingamien., 30 s.,
241 s..
Bisacien,, 37.
Bisuntin., 123, 126, 409.
Bituntin,, 241.
Bituricen., 43, 45, 52, 164.
Biesen., 84.
Bobien,, 409,
Bobo Djoulasso (p. a.), 38,
67 s., 265.
Bogoten., 96,209,273,415.
Boianen,, 193.
Bombayen., 133,146, 247.
Bonaren., 195 s.
Bononien., 31, 50, 73, 93,
209, 376.
Index
Bostonien., 126, 380.

Bovinen., 64.
Bracharen., 164, 232.
Bredan., 370, 403.
Brigantien., 232.
Briocen., 95.
Brixien., 52, 63, 122, 196,
229, 388.
Broken-Hill (p. a.), 38.
Brooklinien., 117.
Brugen,, 108, 209, 242.
Brundusin., 371.
Brunen., 371.
Bucarestien., 64.
Budvicen., 31, 244, 275.
Buffalen., 105.
Burdigalen., 243.
Burgen., 195.
Buscoducen., 126, 243,
338.
Cadurcen., 108.
Caesaraugustana, 197.
Caesareae Philippi, 76.
Caetiten., 244.
Cafaelandien., 408.
Cajamarcen., 164, 388.
Caietan., 369.
Calaritan., 294.
Calatanisiaden., 273.
Calcutten., 131.
Callinicen., 408.
Camagueyen., 78.
Cameracen., 210 s., 242,
273, 339, 403 s.
Campanien.., 273.
C
Campivalien., 210.
Campobassen., 193, 242.
Canarien., 389-394.
Capitis Haitiani, 358.
Caracen., 38.
Carolinopolitan., 369.
Cartusien., 93, 126.
Casertan., 43, 369 s.
Cassandren., 260.
Cassovien., 32.
Catacen., 37.
Catalaunicen., 94 s., 273.
nominum
dioecesium,
vicariatuum,
etc.
447
Culmen., 37, 359.

Catanen., 232.
Cuneen., 409.
Catharen., 39-41.
Curaao (v. a.), 31.
Cavae, 304-306.
Curien., 195.
Cavn. et Sarnen., 358.
Cuschen.,
316 s.
Ceneten., 274.
Cyrrhen., 308.
Cercinitan., 259.
Cerretan., 408.
Changsha (v. a.), 231, 303.
D
Chersonen., 105 s.
Chicagien., 106,125,240 s., Dacchen., 131.
Dahomey, 289.
301 s., 380.
Damanen., 130, 247 s.
Chicoutimien., 302.
Damascen.
maron., 64,
Ciliciae Armenorum, 141,
415.
232.
Civitatis Castellanae, Hor- Davenporten., 30.
Diacovien., v. Sirmien.,
tan. et Gallesin., 231.
212.
Claromonten., 88, 210.
Denver,
124.
Clavaren., 196.
Desmoincn.,
57, 369.
Clevelanden., 402.
Detroiten.,
30.
Clodien., 301.
Diamantin., 212.
Clonferten., 93.
Dinajpur,
276.
Coccinen., 132.
Drepanen.,
52.
Coimbaturen,, 289. '
Dubuquen.,
123.
Colocen., 96, 124.
Dunnen. et Connoren.,
Colonien., 31 s., 64, 77, 95,
232, 340.
125 s., 164, 274, 338,
353.
E
Columben., 242.
Comen., 194, 229.
Eboren., 195.
Compsan., 37.
Edessen., 220, 299, 349.
Conanen., 260.
Elphinen., 30.
Concordien., 64.
Emmausien., 164, 388.
Conimbricen., 106.
Enarien., 223.
Constantien., 64, 76, 162.
Eperiessen., 369, 404.
Constantinopolitana 122,
Eporedien., 243.
163, 232, 359.
Ergadien. et Insularum,
Constantinopolitan. arm.,
22.
415.
Erien., 240 s.
Corisopiten., 210.
Erythreae, 108, 219.
Corkagien., 125 s..
Eugubin,, 124.
Cortonen., 20.
Euraeen., 388.
Corumben., 408.
Evarien.., 25.
Cotronen., 93, 231, 238, Ezeren., 259.
244.
Cracovien., 163, 338.
F
Cranganoren., 248.
Craten., 78.
Fanen., 338, 357.
Cremen., 388.
Faventin., 241.
Cremonen., 241, 275.
Feretran., 273, 275 s., 369.
Cujaben., 22.
Fernen., 273.
Index
448
nominum
dioecesium,
vicariatuum,
/Harbinen., 366 s.
Ferrarien,, 126, 278.
Harlemen.., 31, 95, 211,
Fesulan., 408.
231, 243, 403.
Firman., 402.
Florentin., 164, 231, 243, Harrisburgen., 369.
Helenen., 31.
259, 274, 278.
Hemesen., 36, 194.
Florianopolitan., 77.
Herbipolen,, 274.
Fluminis Orange, 303.
Hermopolitan.
Maioris,
Forolivien,, 74.
Fortalexien., 22, 78, 273.
37.
Fort-Dauphin, 259.
Hierisen., 259.
Friburgen., 353, 404.
Hierosolymitan,,
68 s.,
Frisingen,, 193.
273, 275, 311.
de Fukuoka, 220, 303.
Hildesien,, 212.
Fulden,, 209, 273.
Himerien,, 141, 195.
Hinganfu, 365.
Hipponen. Diarritorum,
G
77.
Gallo vidian,, 31.
Hiroshima, 195, 303.
Galtellinen., 104 s.
Hispalen., 273.
Galvestonien., 37.
Hortan. v. Civitatis OaGanda ven., 93, 95.
stellan. et Gallesin., 94.
Garanhuns, 276.
Hyderabaden., 347.
Garben., 259.
Hydruntin., 340, 371.
Gedanen., 128, 210, 319 s.
Germanicopolitan,, 209,
I-J
380.
Iacien., 56.
Glasguen., 22.
Ianuen., 109, 211, 308,
Gerunden., 109.
320, 371, 402.
Gezireh, 64.
Iaponen,, 199.
Gibraltarien., 303.
Gnesnen, et Posnanien., laurinen,, 210, 402, 409.
Ibusen., 77, 106.
110, 359.
Goan., 130, 132, 247, 248. Ilheosen., 78.
Ilan (m. i.), 349 s.
Gonaivesen., 358.
Indianopolitan., 123, 209.
Granaten., 197.
Gratianopolitan.,
94 s., Insulen,, 31, 95, 106,126,
210,243, 274 s. 358, 370.
109, 123, 240, 370.
Jolietten., 77, 259.
Guadalajara, 124.
loppidan,, 223.
Guadicen., 32, 358.
Guatimalen., 297 ss., 302, Iren opolitan. in Cilicia,
259.
371, 402.
Irenopolitan, in Isauria,
Guaxupen., 275.
248,
Guineae Gallicae, 303.
Isclan., 388.
Gurcen., 48, 212, 369.
Gurzen., 408.
K
H
Habanen,, 243.
Hamiltonen,, 140, 402.
Hanchung-fu, 77,110,223.
Kaifeng, 99, 348 s.

Kandyen,, 2.10.
Kagoshima, (p. a.), 38,
303.
etc.
Kanchow, 110.
Kansaspolitan., 274.
Katovicen., 32, 56, 64.
Kaunen,, 60, 254.
Kianf, 260.
Kielcen,, 45 s.
Kirin, 303, 350, 351.
Koango, 141, 146, 222.
Kumbakonamen., 408.
Kweiteh, 348 s.
Lafayetten., 32.
Lahoren., 265.
Landen,, 232.
Laodicen, in Syria, 195,
209.
Laquedonien,, 37.
Lauretan,, 125, 326.
Lausannen, et Friburgen.,
210.
Lavantin., 164, 231, 244,
276, 369.
Leavenworthien., 124.
Leodien,, 124, 274, 370 s.,
403.
Leopolien. Armenorum,
241.
Leopolien. Lat., 92, 123,
240, 302, 352.
Leopolitan., 123.
Leptitan,, 302.
Lexovien, v. Baiocen.,
149, 152.
Liman., 242, 316.
Limburgen,, 124.
Linaren., 242.
Lincolnen., 338.
Lincien., 404.
Lindi, 97.
Liparen., 141.
Lisbonen., 106, 132, 243,
273, 404.
Littoris Eburnei, 67.
Liverpolitan., 96, 302.
Lodzen., 123.
Lublinen,, 51.
Lucan., 96, 231, 401.
Lucen., 105.
Index
Luceorien., 302.
Lucionen., 114 s..
Luganen., 194.
Lugdunen.., 154 s., 241243, 278 s., 302, 339,
370.
Lycien., 31.
Lystren., 232.
M
Macaonen,, 132, 197 ss.
Macejen., 78.
Maceraten., 127.
Madraspoiitan., 105, 131,
265, 347.
Maioricen., 93 s., 125.
Malang, 274.
Mangaloren., 38, 133.
Manilen,, 197, 199.
Mantuan., 94, 388, 404.
Marascen. arm., 415.
Marcianopolitan., 220.
Marden. arm., 415.
Mariamitan., 302.
Mariannen., 78, 93.
Marianopolitana
158,
210 s., 259, 303, 403.
Massilien., 96, 253, 341,
409.
Mastauren., 141.
Matanzen., 274, 308.
Matriten., 31, 106, 122,
211, 242, 274, 328 ss.,
340, 368.
Mausilien., 233.
Maximianen., 77.
Mechlinien., 43, 48, 50,
295, 340, 388, 402.
Medioburgen., 137.
Mediolanen., 25, 58, 96,
.125 s., 128, 211, 229,
242, 253, 274, 279 s.,
340, 371, 401, 403.
Meliten., 195, 213, 258,
303.
Melitenen., 64, 141.
Melen., 164.
Melphicten., 227, 357.
Meten., 128, 212.
nominum
dioecesium,
vicariatuum,
Mexican., 30, 100,. 164.

Miden., 308.
Milevitan., v. Meliten.
Milwaukien., 240.
Mimaten., 93 s.
Minoricen., 106.
Misnien., 124.
Miyazaki, m. i., 220.
Mobilen., 241.
Mogadiscio (v. a.), 98,146.
Moguntin., 56, 308, 369371.
Monacen, et Frisingen.,
36, 193, 211, 259, 353,
355.
Monasterien., 244, 339,
369 s.
Monocen., 243, 369 s.
Montis Casini, 76.
Montisclaren., 22.
Montisfalisci, 269, 308.
Montispessulan., 45, 47.
Montispolitiani, 275, 308,
338.
Montis Regalis, 79, 80.
Montisvidei, 211.
Mukden, 303.
Mulien., 231.
Mutinen., 95,127,373-375.
Myiasen., 77.
Mytilenen., 106.
N
Nagasaki, 197 s.
Namurcen., 46, 94 s., 407.
Nanceien., 30.
Nankinen., 259.
Nanneten., 55, 253.
Nanyang, 99.
Naren., 231.
Natalen., 22, 37, 308.
Neapolitan., 200, 203,
270, 290, 324, 358, 388.
Neocaesarien., 388.
Neo-Eboracen., 141, 210,
244, 380.
Neosolien., 371.
Nicien., 123, 210, 243.
Nicoletan., 77.
449
etc.
Nicopolitan, 96,105, 123.

Nicosien, 209.
Nictheroyen., 37.
Ningpo, 52.
Nitrien., 31.
Nivernen., 210.
Nonantulan., 373 ss.
Noren., 104.
Novarcen., 105, 338.
Novae Aurelianen., 209.
Novarien., 58, 93, 210,
370 s.,
Nuoren., 104 s.
Nursin., 408.
O
Oceaniae Centralis, 50.
Odessen., 241, 410.
Oenipontan., 44.
Ogdensburgen., 338.
Olindenet Reeifen., 22, 78.
Olomucen,, 31, 53, 94-96,
217 s., 338.
Omahen., 141, 402.
Oppiden,, 259, 274, 388.
Orange Fluminis, 232.
Oropen., 231.
Orthosien., 388, 409.
Oseen., 276.
Osnabrugen., 32, 212.
Ossorien, 195, 404.
Ostien. et Praenestin., 116.
Ottawien., 77.
Ouagadougou, 67.
P
Paderbornen., 71, 127,
244, 273.
Pakhoi (v. a)., 77, 110.
Pampilonen., 106.
Panormitan., 358.
Papien., 58, 340, 401.
Parali yben., 22.
Parisien., 32, 49, 93, 123,
126, 209, 211, 241, 272,
279 s., 284, 308, 403.
Parmen., 122, 128, 371.
Passavien,, 36, 332 s., 400.
Index
450
Patavin., 211, 301, 371.

Patnen., 265.
Patren., 32, 358.
Pegen., 106.
Pelotea., 22, 212.
Peng-yang, 38.
Pergamen., 105, 231.
Perthen., 93.
Perusia,, 96, 126, 128.
Perqueiren,, 22.
Petren,, 232.
Petricordien., 127.
Petriculan,, 31.
Phaseliten., 299.
Phasitan., 302, 308.
Philadelphien,, 232, 291,
380.
Pictavien., 204 s., 371.
Pientin., 124, 128.
de Plata 195, 358.
Platien., 404.
Plocen,, 302.
Plymouthen,, 372.
Pnom Penh, 77, 110.
Pontis Curvi, 211, 243.
Portalegren., 22, 370.
Portuen. et S. Eufinae,
18-20, 89, 206, 320, 331,
334, 337, 352.
Portugallien., 232.
Portus Hispaniae, 58.
Porus Pacis, 358.
Possalen,, 141.
Potentin., 357.
de Pouso Alegre, 78.
Praenestin., 210.
Pragen., 64,126,212, 273,
275, 320 s.
Premislien., 17, 212, 351,
352, 402.
Principis Alberti, 369.
Providentien., 146.
Ptolemaiden. in Phoenicia, 343.
Q
Quebecen., 93-95, 124,

210 s., 338 s.
Quilonen., 133.
Quinquecclesien., 30.
nominum
dioecesium,
vicariatuum,
Ragusin., 109, 308.

Ranchi, 265.
Ravennaten., 276.
Reginaegradecen., 32,403.
Reginaten., 403.
Rhedonen., 31, 114, 209,
242.
Rheginen., 31 s., 128, 273,
324 s.
Rhodien., 213 s., 258, 265.
de Rimouski, 77, 402.
Rockfordien., 64, 77.
Rofen. in America, 388.
Roman., 24, 33 s., 48, 50,
55, 64, 92-95, 111, 118,
123, 125-127, 135, 163,
212, 241-243, 259, 267,
269, s., 274 s., 280, 282,
285,309-311,323,335 ss.,
359, 368 s., 402 s.
Rosnavien., 127.
Rothomagen., 93, 243.
Rottenburgen,, 128, 212,
241, 243 s., 372.
Ruremonden., 95, 109,
370.
S
Sabadien., 259.
Saharien,, 241.
Sabinen, et Mandelen,,
372, 408.
Sacramenten., 308.
Saerabaja, vide Surabaja.
Sagien,, 234 s., 339.
Salisburgen,, 48, 72.
Samosaten,, 64, 77.
Sanctae Fidei, 64.
Sanctae Mariae, 372, 408.
Sanctae Rosae, 409.
Sanctae Severinae, 231.
Sancti Andreae et Edimburgen., 404.
Sancti Angeli de Lombardis, 37.
Sancti Antonii Americae
Septentrionalis, 37.
Sancti Claudii, 243.
etc.
Sancti Deodati, 126.

Sancti Dominici, 32.
Sancti Francisci, 240.
Sancti Germani de Rimouski, 77, 402.
Sancti Hippolyti, 124,164,
273.
Sancti Hyacinthi, 123.
Sancti Iacobi de Chile, 49,
56, 94 s., 240, 339, 369.
Sancti Iacobi de Cuba, 78,
162.
Sancti Ioannis Canadien.,
302.
Sancti Ioannis de Terranova, 124.
Sancti Ludovici de Maragnano, 22.
Sancti Ludovici de Missouri, 243, 273.
Sancti Marci et Bisinianen., 159.
Sancti Miniati, 64, 259.
Sancti Pauli, 371.
Sancti Salvatoris in Brasilia, 78.
S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, 22, 93, 123.
Sanctissimae Conceptionis, 93, 163, 261.
Sanctissimae
Trinitatis,
Cavae, 232, 304, s.
Sancti Thomae de Meliapor, 130-132, 231.
Sandomirien., 46, 244,
272 s. 275.
Santanderien., 64, 358.
de Santarem, (p. n.), 37.
Sappen., 64, 265.
Savonen., 124, 127, 211,
308.
Scrantonen., 402.
Seccovien., 30,32, 96,164,
244, 274 s.
Segobien,, 195, 275.
Segusin, 240.
Selen., 358.
Selimbrien., 64, 77.
Senegambia, 303.
Sergiopolitan., 106.
Index
Shensimerid. (v. a.), 23-25.

Sian-iu, 195, 223, 303.
Siediceli, seu Podlachien.,
108.
Sierrae Leonis, 289.
Signin., 53, 164, 259.
Sinden., 231.
Sinopen., 321.
Sinyangchow, 99 s., 365.
Sirmien. seu Diacovien,,
212,
Soran., 211, 243, 402.
Sozusen., 141.
Spiren., 241, 274 s.
Spiritus Sancti, 22.
Squillacen., 37.
Strigonien.., 126,128, 244,
354.
Suanhwafu (v. a.), 141,
146.
Sublacen., 161.
Suessionen., 105, 124 s.,
163, s.
Sufetulan., 99
Sulmonen., 408.
de Surabaja, 266.
Suran., 404.,
Surinam, 400.
Surrentin., 64, 211.
Sydneyen., 127, 322 s.
Syracusan., 209, 241, 243,
370.
Syracusen., 369.
Szatmar, 95
T
Tabalen., 195.
Tabora, 388.
Tananarive, 77, 110.
Tarbien. et Lourden., 273,
308, 339.
Tarentin., 30.
Tarnovien., 212, 240.
Tarsen., 77, 123.
Tarsen, arm., 415.
Tarsen, marn., 415.
Tarvisin., 241, 274, 358.
Taurinen., 31, 95 s., 123,
127 s., 161,196,210,240,
nominum
dioecesium,
vicariatuum,
242 s., 339 s., 369-371,

402-404.
Telsien., 124, 275.
Tergestin., 339.
Teuchiren., 30.
Thelesin., 109, 388, 408.
Theodosiopolitan., 99,223,
245, 346, 348, 350 367.
Thessalonicen., 217.
Tiberien., 308, 388.
Tiburtin,, 96.
Ticelien., 32.
Tirasonen., 328.
Toletan., 383, 388.
Tolosan., 49,164,244, 408.
Tomacen., 47, 54 95, 274.
Traianopolitan., 105.
Trapezuntin. arm., 415.
Trebennaten., 105.
Trecen., 64, 369.
Trentonen,, 105, 164.
Tricaricen., 211.
Trichinopolitan,, 131,133.
Tripolitaniae, 370.
Triventin,, 77.
Tsinchow (v. a.), 31.
Tsingtao, 231, 303, 346.
Tsitsikar, 350, 351.
Tucumanen., 408.
Tuguegaraoan., 76.
Tumaco, 265.
Tunquen., 18 s.
Turonen., 161, 196.
Turritan., 294.
Tusculan., 399.
Tuticorinen., 131.
U
Ubanghi Kari, 266.

Uberaben., 408.
Ultraiecten., 126.
Urbevetan,, 323, 338.
Urgellen., 338.
Utinen., 56, 105.
V
Vacien., 244, 276.

Valentin,, 163, 243.
Valentinen., 409.
451
etc.
Vallis Guidonen., 241,259.

Valisoletan., 369.
Vallis Pompeiae, 275, 339,
415.
Valparaisen., 210.
Vancouverien., 302.
Vapicen., 408 s.
Varsavien., .31, 46, 53, 64,
108, 244, 259, 273, 276.
Veliternen., 57.
Venetiarum, 228, 270.
Verapaz et Peten,, 297 s.
Vercellen., 308, 388.
Verdunen., 31.
Veronen., 32, 164.
Vicen,, 77.
Victorien., 106, 124, 164,
383.
Viennen., 46, 72, 96, 128,
253, 369.
Viglebanen., 34.
Vilkavigken., 369, 403.
Viminacien., 388.
Visen., 195.
Viterbien. et Tuscanien.,
243, 267 ss., 308.
Vivarien,, 240.
Vladislavien, 59, 359.
Vrhbosnen., 359, 360.
W
Warmien., 212, 338 s.

Wayne Castren., 30, 244.
Westmonasterien., 32, 45,
47.
Wilmingtonen., 96.
Winonen., 77.
Wonsan., 349.
Wratislavien,, 126 s. 274,
353, 355, 369, 381.
Yungpingfu, 260.
Z
Zabien., 388.
Zagabrien., 56 s.
Zamoren., 64.
Zenopolitan., 302.
Index
nominum
religionum
III. - INDEX NOMINUM RELIGIONUM
Bono (de) et perpetuo

Succursu, Sorores Caritatis, 368.
Adoratrices
Perpetuae
Ssmi Sacramenti, 163.
Afflictorum, Sorores FranC
ciscales, 273.
Ancillae Caritatis, 63,196, Caenaculo (Dae Nostrae
208.
de) Societas Sororum,
Ancillae Ss. Cordis Iesu,
400.
163.
Calvaria (de) Sorores a
Andreae (Sancti) Sorores,
Domina Nostra, 108.
vid. Filiae Crucis, 122, Canonissarum
Regula162, 204 s.
rium Sancti Augustini
Angelinae,
Franciscales
Congregatio a Domina
Sorores, 196.
Nostra, 377.
Angelorum, Sorores, III Capuccinorum Ordo FraOrd. S. Dominici, 109.
trum Minorum, 122,
Augustinianae Moniales
141, 146, 221, 240, 252,
S. Euphemia de Urbe,
265, 272, 33?.
III.
Caritate, (a) Sorores, 28.
A.ugustiniani ab Assump- Caritatis Ordo (moniatione, 121, 281.
lium) a Domina Nostra,
Augustiniani Recollecti,
122, 236.
121, 197-199, 265, 349. Carmelitarum ExcalceatoAuxiliatricem des Ames du
rum Ordo, 28,149,151,
Purgatoire, 209.
154, 320 s.
Catharinae (Sanctae V. et
M.) Sorores, 123.
B
Catharina Senensi -(a
Benedicti (Ordo Sancti),
Sancta) Sorores I I I Ord,
138, 151, 232, 265, 304,
S. Dominici, 233.
419.
Cisterciensium Ordo, 217.
- Congregatio Belgica, Consolata (a) Institutum
26 s.
Missionale
Taurinen.,
Congregatio a S. Ot98, 123, 146.
tilia, 97, 101, 349 s.
Conventualium Ordo Fra Congregatio Casinentrum Minorum, 223 s.
sis P. O., 305.
365.
de Bethlehem Patres So- Cordis Immaculati B. M.
V. Congr. de Scheut, 76.
cietatis, 351.
Bethleemitae Sorores, 209. Cordium (Ss.) Iesu et Mariae: Sorores, 209.
Boni Pastoris, Sorores Dominae Nostrae de Cha- Presbyterorum Congregatio, 234 ss.
ritate, 122, 235.
Congregatio Missionariorum, vide Picpus.

Cruce (a Sancta) Societas Sororum seu Compania de Hermanas de
la Crux, Hispalen., 273.
Crucixae
Adoratrices
Sanctissimi Sacramenti,
121, 200.
Custodes Adoratrices Ss.
Eucharistiae,
Sorores,
368.
Cyrillo etMethodio, (a Ss.)
Sorores, p. 218.
D
Dame di Nazareth, 122.
Delivrande (de la), Institutum Sororum a Nostra Domina, 109, 240.
Dopinicaines de la Prsentation de la Sainte
Vierge, Sorores a Caritate, 196.
Domina Nostra (a), Institutum, 272."
Dorotheae (S.) Sorores, 92,
240.
E
Eremitarum Becollectorum a S. Augustino

Ordo, vide Augustiniani
Becollecti, 197 ss.
Eudistae, seu Congregatio a Iesu et Maria, 122.
F
Filiae Boni Salvatoris, Oadomenses, 123.

Filiae Caritatis a S. Vincentio de Paulis, 239.
Filiae Crucis, seu Sorores
religionum
453
Mariae (S.) Sorores, III

Ord. S. Francisci, 273.
Martha (a Sancta), 196.
Maryknoll (de), Societas
pro missionibus ad exteros, 38.
Mercede (B. M. V. a) Beligiosae, 240.
Minimi, 272.
Minorum Ordo Fratrum,
20, 28, 30, 37 s., 161,
162, 195, 208, 214 s.,
231, 265, 272, 303, 348,
351 s., 388, 419.
Misericordia (a) B. M. V.,
Sorores, 108.
Missionariae Mariae, Franciscales Sorores, 400.
Missionariorum
Africae
Societas Lugdunen., 67,
68, 289.
Missionis Congregatio, 63,
110, 259 s., 266, 302.
Missionum ad Afros Societas (vide Pres Blancs),
304, 388.
Parvulae Sorores S. Francisci, 121.

Passionistae seu Clerici
Regulares Excalceati a
Cruce et Passione D. N.
I. C , 272,
Pres Blancs, 259, 265,
304, 388.
Picpus, (de), Missionariorum Congregatio Ss.
Cordium, 266.
Pontificium Institutum a
Ss. App. Petro et Paulo
et a Ss. Ambrosio et
Carolo pro Missionibus
ad exteras gentes, Mediolanen., 24 s., 77,110.
Praedicatorum (Ordo) 18
s., 30, 42, 92, 198, 268,
279, 292, 293, 319, 376,
405.
Praemonstratenses, Canonici Regulares, 272,407,
419.
Praesentatione (a) B. M.
V., Sorores, Caritatis
Turonen., 161, 240.
Providentia (a Divina),
123.
Sorores de Bibeauvill, 196.
Index
a S. Andrea, .122, 162,

204 s.
Filiae Mariae Auxiliatricis, 63, 419.
Filiae Mariae Immaculatae pro puellis famulatui
addictis 278, 328, 331.
Filii Cordis Imm. B. M. V.,
Missionarii, 76, 162.
Filii sacrae Familiae I. M.
L, Barcinonen., 160.
Filiorum Cordis Iesu Congregatio, 265.
Filles de Notre-Dames du
Sacr-Cur, 196.
Franciscanae Sorores a
Familia Mariae, Tertii
Ordinis S. Fr., 92.
Franciscanae Sorores de
Calais, 123.
Francisci (S.) Assisiensis,
Sorores, 240.
Fratres a Sancto Francisco Xaverio, 108.
Fratres Ss. Cordis, 122.
Fratres ab Immaculata
Conceptione, 109.
Fratres ab Instructione
Christiana, a S. Gabriele, 163.
H
Hijos de Maria Immaculada de Guadalupe (Mexici), 30.

I
Iosepho (a Sancto) Congregatio Sororum, 109,

209, 273.
Ioseph (a Sancto) de Apparitione Sorores, 400.
nominum
N
Nominis (Ss.) Iesu, Sorores, 240.
de Notre-Dame des Aptres , Sorores, 304.
O
Oblatorum B. M. V. Immaculatae, Missionariorum Congregatio, 341,
342,343, 344.
Oblatorum S. Francisci
Salesii,
Congregatio,
231, 303.
Oratorii Congregatio, 77,
122, 234.
M
Magistrae Piae 269 s.; Veneriniae, 208, 267, 269,
270 s., 401.
Mantellatae, seu Religiosae Servae Mariae, 163.
A C T A , vol. X X , n. 13. - 20-12-
Parva Missio ad Surdosmutos, 209.

Parvulae Sorores ab Assumptione, 121.
11
Redemptoris (Ssmi) Congregatio, 400.
S
Salesiani, vide Societas.

Solette (B. M. V. de) Missionarii, 240.
Sapientiae Filiae, 115,121.
Scholarum Christianarum
Congregatio, 87 s. 208.
Servantes des Pauvres, 109.
Servorum B. Mariae V.
(Ordo), 30, 224-226.
Siervas de Jess Sacramentado, 196.
Sisters of Providence, 209.
30
454
Societas Iesu, 17, 38, 77,
.110, Ila, 141, 146, 162,
195, 217, 222, 234, 259,"
265, 268 s., 270, 281-283
303, 329, 331, 368, 401.
Societas Parisiensis pro
Missionibus Exteris, 77,
109, 220.
Societas (Pia) Salesiana,
Yen. Io. Bosco, 63, 220,
265, 419.
Societatis Mariae Missionariorum Congregatio,
115 s., 121, 358.
Somascha (a) Ordo Clericorum Regularium, 147,
228.
Stygmatibus (a) D. N. I.
C, Presbyteri, 163.
Sulpitii (S.) Societas, 114.
Index
>
nominum
religionum
Tertiariae Cappuecinae loci Loano, 109.

Tertiariae Eranciscanae
ab Immaculata Conceptione, 163.
Tertii Ordinis Regulares
S. Francisci, 121.
Tertii Ordinis S. Dominici,
Sorores, 39, 272.
Angelorum Custodum,
109.
Tertii Ordinis S. Francisci, 121.
Thoma (a Sancto) de Yillanova, Sorores, 240.
Trinitate (a Ssma), Ordo
Fratrum excalceatorum
1
Redemptionis Captivorum, 92, 111 s.

U
Ursulinae Parmenses a
Ss. Corde,
Ursulinae Ssmae Virginis,
209.
Ursulinae, ab Unione R o mana, 402.
V
Verbi Divini Congregatio
Missionalium, de Steyl
99 s., 231, 304, 346 s.,
365.
Visitationis B. M. V. Ordo
monialium, 208, 250.
?
IV
.1 .
INDEX RERUM ANALYTICUS

Adsistentia matrimoniis, 61, 120 cfr. Matrimonium.
A
Abbatia nullius noviter erecta,
97 s.
de
Lindi,
Nonantulana, capitulo decorata, 373.

Sanctissimae Trinitatis, Cavae, celebratur, 304 s.
Absolutio in periculo mortis, spectat solum
forum internum, 61.
Abyssinia et Erythrea Delegationi Apostolicae Aegypti et Arabiae subiiciuntur, 108.
Acatholicus, utrum actoris partem in foro
ecclesiastic sustinere possit, praesertim
in matrimoniali causa, 75; quodnam Dicasterium S.- Sedis in re competens habeatur, 75; vide Sancti Officii.
Accessio dotis, an sit in casu, 389.
Actio Catholica, valde probatur B. P. si legibus ab Eo praescriptis regatur, 256, 356;
praesertim ut sit religiosa, partium studiis
sepositis, 256s., 294; origo, 384 s., opportunitas temporibus nostris, 385; sollicitudo Beatissimi Patris de' eadem, 385;
germana indoles religiosa et socialis ac
communia principia proponuntur, 385;
constitutio ad modum organici corporis,
386; ad vera commoda reipublicae quanta
conferat, 316; fovenda ab ipsis laicis
potestatibus, 387; 294; quid demum sit,
nisi apostolatus, 384; quibus artibus,
orando, laborando, se devovendo, proficiat, 296;
de ea Consociatio
295.
iuvenilis in Belgica,
et cultura religiosa superior, 314.

.Action (L') Franaise de eadem damnati
libri, 76; ephemeris et factio: quae de
eadem statuta sunt, tenent quoque Orientales, 195; mens circa' eam Summi Pontificis, 35; de confessariis absolventibus
adhaerentes, 398.
Actus, reparationis SS. Cordi indulgentiis ditatur, 207.
Aegypti atque Arabiae Delegatio A p . , extenditur ad Erythream et Abyssiniam, 219, s.

Aemiliani (S.) Hieronymus, quarto a condita
Congr. Somaschae recurrente saeculo,
orphanorum ac derelictae
iuventutis
caelestis Patronus constituitur, 147, 228;
catechismi per formulas tradendi inventor, 228 s.
Amay-sur-Meuse monasterium O. S. B . , certis legibus iuridicum statum obtinet, 26.
.Amici Israel, consociatio tollitur, 103, 104.
Anselmus (S.) Archiepiscopus Cantuarien., in
Concilio Barensi de unione orientalium,
278.
Antisemitismus, hunc non participat Ecclesia
sed improbat, 104.
Apostolatus Ss. Cyrilli et Methodii, pro slavis
missionibus, 218 s.
Approbatio instituti et constitutionum: monialium a perpetua Adoratione SS. Sacramenti in utroque ramo, sive Romano, sive
V i g l e b a n e n s i indicto silentio super g e n u i nitate et auctoritate, 34; Cfr. etiam: Canonissae, Oblati, Servorum, Visitationis.
Archidioeceses novae: Rhodien., 213 s.; Guatimalen, 297.
Armenorum gens nefanda perpessa, 106; Episcoporum conventus in Urbe, 106, 141,
Patriarcha restitutus, 141, 232.
Austindi (S.) corpus, 345.
Australiae catholicae^ incrementa, 406 s.
Austria laudatur, 72.
Auxitani templi cathedralis exordia et incrementa, 345; Basilicae minoris honores, 346.
B
Bacon Bogerius O. F. M . , de studiis orientalibus, 279.
Barbadicus (card.) qua ratione auctor fue-
456
Index
rerum
rit S. D. Eosae Venerini et Beatae L u ciae Filippini de Instituto Magistrarum

Piarum condendo, 269.
Basilicae
minores:
Auxitanum
templum
217;
Premislien.
lat.: Lezajecense, 351
et
Starawiense sanctuarium, 17; Tunquen.,

sanctuarium D. N. a Eosario in Chinquinquira, 18.
Bellarmino
[B.
Card.)
cathedram in
obtinuit, 311.
B.,
Controversiarum
Universitate
Benildes (ven. Fr.),

plar, 87 ss.
Gregoriana
ltidimagistrorum
exem-
Beryten., studiorum Universitas S. L , 2 8 1 ,

Biblicum, Pont. Institutum, quomodo ortum
ex Athenaeo Gregoriano, 310; independens declaratur, 314s.; privilegio donatur
lauream conferendi in sacra Scriptura,
315 s.
Bichier
des
Ages
(Ven.)
Ioanna
Elisabetha,
adumbratio vitae, 204; Beato Fournet

adiutrix in condenda Pictavii sodalitate
Filiarum S. Crucis, 205; virtutes heroicae
illustrantur, 206.
Bisleti
(Card.)
Caietanus,
quinquagesimo
cerdotii anno laudibus et votis

honestatus 356 s.
Bombayensis
archiepiscopatus
tio, 130.
Bona
ecclesiastica,
in
nova
Cecoslovachia,
Canori
B.
sa-
P.
ordina65 s.
Boxers persecutio sinensis a. 1900, p. 23, 25.

Brsillac (de) M. M., evangelii praeco, episcopus, conditor Societatis Missionariorum Lugdunen., centesimo anno natali
celebratur, 289.
Mora
(ven.)
Elisabeth,
patientiae
he-
roicae specimen, 111.

Capitulum
abbatiale,
Nonantulae
erigitur,
373 s.
ca-
thedrale, 345s.; Barcinonensis, ecclesia de

Mataron, 318; Cortonensis, eccl. S. Margaritae poen., 20; Cuschensis, eccl. cathedralis, 316; Gedanen., templum S. Nicolai,
319; Ianuensis, ecclesia loci Arenzano,
320; Olomucensis, templum Velehradii,
analyticus
Capitulum
cathdrale,
praecipuos
exhibet
adiutores Episcopi, 188 s.

Capulatorum Fratrum Minorum Ordinis ortus,
1
incrementa, laudes occasione quartaecentenariae celebrationis recensentur, 252 s.

Caritas, ne in detrimentum veritatis vergat,
12.
Casetta, Moi esolo, Motta, Zennare, San D o menico, pagi Patavini dioecesi Clodiensi
adiudicati, 301.
Casus occulti, in can. 1045, non sunt sola
impedimenta natura sua occulta, 61.
Catechesis tiadenda accurate, 326;
etiam
adultis, 290 s.
Catechismi, per rogandi et respondendi formulas tradendi usum invenit S. Hieronymus Aemiliani, 229.
Catechisticas
conventus
ex
Campana
regione,
290.
Cathedralis ius circa funera
143 s.
sedis translatio, 140.
Catholicae
Universitatis
alienigenarum,
Studiorum
Washing-
toniensis, ortus et incrementa recensentur, 380; quomodo praecipue foveri et

augeri possit, 381; s.
Causae
Servorum
Dei:
reassumptio
causae
B. Lud. Grignion de Montfort, 114; aequipollens betificatio octo Abbatum Cavensium, 304; super virtutibus ven. fr.
Benildis, 89; ven. sor. Bichier des Ages,
204 ss.; ven. Canori Mora E L , I I I ; fr.
Conradi a Parzham, 331; ven. Frassin e t i Paulae, 334; introductio causae,
S. D. Crescitelli Alberici, 23; sor. Lopez
Vicua, 328; Mariae a Passione, 200 ss.;
Martini a s. Nicolao et Melchioris a
S. Augustino, 198 ss.; Veneriniae Eosae,
267 (Cetera quaeras in indice nominum).
Cecoslovaeha
Eespublica:
modus
vivendi
cum
A p . Sede conventus, 65 ss.

Cadavera: quid hoc nomine veniat in iure,
262 s.; quo sensu in ecclesiis aut in oratoriis semipublicis non sepelienda, 262 ss.;
exhumatio, 262.
Centenaria solemnitas: S. Margaritae Cortonensis, 20; Somaschae, 228; Guidonis Arretini, 138; Ioannis a Montecrvino, 190;
Capuccinorum, 252.
Caeciani, cfr. Consociatio Italica,

Camerarius Sacri Collegii, 405.
Cerretti
Canonissarum
Regularium
Sancti
139.
Augustini,
a Domina Nostra ortus et incrementa,

377; constitutionum historia et approbatio definitiva, 378 ss.
Card.
Bonaventura,
Urbevetanus,
in-
signis pietate eucharistica, Legatus S. P.

ad Conventum Sydneyensem, 322.
Chorale
servitium,
ordinatur
in
Nonantulana
abbatia, 374.
Christiani,
unitatem
quaerentes,
6 ss.
Index
rerum
Christus, discipulos omnes suos unum esse

voluit, 6 s.; Rex magnifice honoratus,
406.
Circumscriptio dioecesium in Indiis Orientalibus innovatur, 129 ss.
Ciliciae Armenorum, patriarchatus restituitur
in l i b a n o et separatur ab archiepiscopali
titulo Constantinopolitan. armen., 233.
Cives catholici prohiberi nequeunt, quominus
nulla religionis qua talis, opera interposita, civili suffragii iure utantur, 257.
Clemens XI, signat B. Ludovico Grignion
de Monfort actiones campus, 114.
Cleri disciplina ecclesiastica et institutio
quomodo confirmanda, 227, 255.
Codicis canones authentica interpretatione
donati, 522, p. 61; 882, p. 61; 1045, p. 61;
1096, p. 61 s.; 1098, p. 120; 1102, p. 120
illustrati uberius: 87, p. 75; 199, p. 80;
216, p. 85; 247, p. 57 et 75; 466, p. 84,
86; 822, p. 79; 847-849, p. 81 s.; 869,
p.79; 909 s., p. 79; 1001, p. 359; 1205;
p. 261; 1208 s., p. 144; 1214, p. 261;
1228 s., p. 143 s., 1396, p. 196; 1410,
p. 391; 1516 ss., p. 363, 1554, p. 56; 1557,
p. 75; 1594, p. 22; 1736, p. 56 s.; 1740 s.,
p. 56; 1879, 1897, .p 58; 1963, p. 57;
2341, p . 56.
Coemeterii communalis condicio iuridica,
p. 142 ss., 145; ius parochi in cuius territorio situm est, p. 142 s.; exhumatio, 262.
Collatio beneficiorum et dignitatum in collegiata Ss. Petri et Ursi ex privilegio, 188 s.
Collegiata Ss. Petri et Ursi, Augustae Praetoriae, 188, paciscitur cum Episcopo de
nominatione ad capitularia beneficia, 188.
Collegium Pium Latinum Americanum de
Urbe, 299.
Commissionis Biblicae (Pontificiae) cum Instituto Biblico relationes, 314 s.
Commissio Pontificia pro Russia, de monachis O. S. B. loci A m a y s. M . , 27.
Communio (S.), an infirmis deferri possit
privatim, iudicio solummodo deferentis,
81, v. et. Confessio.
Compromissum, in casu negatur, sed simplex
promissio admittitur, 49.
Concathedralis ad honorem declaratur ecclesia S. Bartholomaei Bojanensis, 193.
Concilium Plenarium Apuliae, 227; Picenum,
326.
Confessio et sacra Communio, utrum et quomodo ministrari possint christifidelibus
benevolentibus, dum infirmis ministrantur, 79 ss.; in loco non sacro, 80 s.
457
analyticus
Confessio occasionalis religiosarum extra legitima loca est invalida, 61.

Confirmatio cultus, licet centenarius decreti
Urbani V I I I tempore nondum fuerit, ex
titulo videlicet longissimi temporis, in
casu agnoscitur, 41 s.
Confraternitates laicales,
obnoxiae, 227.
pluribus
abusibus
Conradus ( Ven. ) a Parzham, adumbratio vitae,

333; nobili genere ortus fit humilis ianitor
conventus, 333; virtutes quibus effulsit
declarantur heroicae, 334.
Consecratio Cordi Ssmo Iesu, 167 s.
Consociatio amicorum Universitatis catholicae, 382; iuvenilis Antuerpiae, 2 9 5 .
sacrae Familiae regimen in Urbe, 160.
Italica a S. Caecilia; conventum X I V in
Urbe celebrat, 138; sedes praecipua in
Urbe restituitur, 139.
Constantinopolitana Armenorum sedes archiepiscopalis sedes iuxta modum a Pio IX
exstincta restituitur, 232.
Constitutionum solemnior approbatio , vide
Approbatio, 244.
Conventio Lithuanica, 255; Lusitana, 247.
Conventus acatholicorum ad unitatem religionum quaerendam, 6 s. ; cur eosdem
Apost. Sedes non participet, 10 s., 14 s.
Conventus catholicorum ex universa Germania, Tremoniae habitus, 70; episcoporum Austriae, 72; Bavariae, 355; Germaniae, 353; Sardiniae, 294.
Conventus Eucharistici, 354, 406; Bononiensis insigne mnemosynon; 376; Rheginensis, 325; Strigoniensis, 354; Sydneyensis,
323, 407 ss.
Cor defuncti, quomodo
possit in casu, 264.
honorifice
servari
Cor Iesu Ssmum, revelatum sanctae. M. M.

Alacoque, 186, 173; praestantia devotionis erga Illud, 167, 355; consecratio, 167;
expiaiio Eidem debita, 169, 173 ss.; in
Ecclesia, 171 s.; insignia passionis praeferens, 172; festum evehitur, 177.
Correggio minor, 352.
Creditum negatur in casu, 49.
. Crescitelli S. D.Albericus, Altaevillensis: enucleatio vitae, 23, ss.; ingressus Seminarium Ss. Apostolorum Petri et Pauli de
Urbe, 24; missionarius in Sinis, 24; martyrium a. 1900, p. 25; Causae introductio
signata, 26.
Crucis apparitio in Ierusalem, 107.
Culturae religiosae institutum pre laicis in
Universitate Gregoriana, 314.
458
Inex
rerum
Cuschensis civitas seu Roma americana ,

316, 317.
Cyprianus (8.) quid senserit de unitate Ecclesiae, 14.
Cyrillus et Methodius (S i. ), a R R . PP. singularis
honoris significationibus honestati, 278.
D
Damanensis dioecesis dismembrata et suppressa, 130, 247.
D'Annunzio Gabrielis opera, fidei et moium
offensiva, prohibita habentur hucusque
edita, 230.
Delatio sacrae Communionis
privata, 82 s., ritus, 83.
ad
infirmos,
Delegatio iurisdictionis, 80 s.; prohibetur si

electa sit industria personae, 81.
Diaconatus, de exercitiis spiritualibus praemittendis, 359;
Dies festus sanctificandi, 73.
Diffamatio in casu negatur, compensatis expensis, 5 1 .
Dignitatis collatio, in casu praevia praesentatione fieri conceditur, 189.
Dioecesis nova: Alten., 297; suppressa, Damanensis, 247; unitae in personam, Cotronensis cxim S. Severinae, Laquedonen.
cum S. Angeli de Lombardis, 37; Squillacen, cum Cathacen., 37; sede immutatae, Bojanen., 193; nomine immutatae,
Galtellinoren., 104.
Dispensatio matrimonialis in casu urgenti
iuxta can. 1045 3; ambitus potestatis
declaratur, 61.
intsrstitiorum, vide Interstitia.
Distributiones canonicales a praebendae fructibus discernuntur, 390 s.
Dogmata, nequeunt esse non fundamentalia,
13.
Dos beneficii, 390 s.
Dougherty (Card.) D . , X X V episcopatus anno
de egregiis gestis impense laudatur, 291.
E
Ecclesia quo sensu dicatur in can. 1205, p. 263.
Christi vera, aspectabilis, societas perfecta, 8; indefectibilis, 9, 165 s.; fundamentum verae unitatis religiosae, opponitur commentis acatholicorum, 9 s.
de physica adolescentium et puellarum
educatione quid censeat, 136 s.
Electio funeris vel sepulcri non commiscentur, 144; quid haec altera secumferat in
casu, p. 144 s.; si in alieno coemeterio
fiat, 142.
analyticus
Ephemerides adsimilesque in vulgus editae

scriptiones, in bonum et in malum magnam vim adeptae, 72.
Equestris Ordinis S. Sepulchri Rector Patriarcha Hierosolymitanus constituitur

abolito Magno Magisterio, 69.
Erythrea et Abyssinia subiiciuntur Delegationi Apostolicae Aegypti et Arabiae, 108.
Eucharistici cultus in Australia humile exordium, 324. Cfr. Conventus Eucharistici.
Excommunicatio declaratur in rapientes in
ius Ordinarium loci, 146.
Exercitia spiritualia ante sacram Ordinationem, 359 ss.; origo, 360 s.; ius Codicis,
360; tempus, an et quousque possit coarctari, 361.
Exhumatio cadaverum quo iure fieri possit,
261 s.
Expositio SS. Sacramenti, 90; in Sabbato
Sancto, 237.
F
Festum pro Missionibus a Religiosis fovendum, 266.
Festum Ss. Cordis Iesu, evehitur ad gradum
dupl. I cl. cum octava, 177.
Fidei obiectum certum et perspicuum esse
debet, contrarias inter se opiniones excludens, 11; quod exemplis illustratur, 12 s.
Fiduciarie' accepta bona, quibus legibus subsint, 363.
Finium parochialium regundorum actio, 50.
Foedus seu Lega Eucaristica per la Pace
nel Regno di Cristo, 123.
Fourier (8.) P., conditor canonissarum augustinensium a Dna Nostra, 378.
FrassinetH ven. Paula, adumbratio vitae, 325;
apud pientissimum fratrem sanctitate
floret, 336; fundatrix sororum a S. Dorothea, obit Romae a. 1883, p. 337; virtutibus heroicis fulsisse declaratur, 337.
Frisingensis Episcoporum Bavariae conventus, 335.
Fructus, proventus, obventiones, in can. 395,
p. 391 s.
Frhwirth (Card.) A . , de LX sacerdotii anno
laudes accipit B. P., 292.
Fuldense Episcoporum conventus Genn., 353.
Fundatio pia differt a pia voluntate, 383.
G
Galtellinen, dioecesis vel nomine tollitur, .104.
Goana archidioecesis aucta territoriis, 130 s.
Gregorius Magnus ordinator sacrorum coacentuum, 138.
Index
rerum
Gregorius XVI, de rebus russicis, 338.

Qrignion de Montfort B. Ludovicus, missionarius, fundator, scriptor egregius, 114.
Guido de Arretio, nongentis revolutis annis
Romae celebratur, 138.
459
analyticus
Ioannes a Monte Corvino insignis missionarius ad Sinas, 190; Episcopus, Patriarcha

atque A p . Sedis delegatus, 191; sexto
saeculo ab obitu commemorandus, 190 s.
Islamicae institutiones in Pont. Instituto
Orientali, 286.
Isralitae, circa eos Ecclesiae mens, 103.
Itali, 135; erga B. M. V. pietas, 73.
Iuliana ac Semproniana Sanctae martyres
hispanae, 318
Iurisdictio duplex Ordinariorum in Indiis
lusitanis, 129 ss.
Iusiurandum praestandum ab Ordinariis in
Cecoslovachia, 66.
Iuspatronatus agnoscitur municipio in casu,
52.
r
H
Harbinensis, Ordinariatus pro Russis in partibus Sinarum erigitur, 366 s.
Hosanna de Catharo, n. a. 1493, pastoritiae
condicionis, assumit habitum tertii Ord.
S. Dominici, magnosque processus in sanctitate adipiscitur, miraculis clara etiam
in vita, ob. 1565: cultus confirmatur, 39 ss.
Hereditas, vide Fiduciaria bona,
Hieronymus {8.) Aemiliani, vide Aemiliani.
Hierosolymitani Ordinis S. Ioannis Equits,
ab insula Rhodia in Melitensem se tran s ferentes, 213, s.; vid. Equestris.
Humbertus de Bomanis, O. P., de studiis rerum orientalium, 279 ss.
Hyacinthus (S.) O. P., fundator coenobii Gedanensis ad S. Nicolai, 319.
I
Iuventus ut recte educetur, magnae curae

Episcopis esse debet, 72, 254 s., in quo
Ecclesia a Civitate expedit adiuvari, 255.
de actione catholica, 295.
K
Ketteler (de), G., Moguntinus E p . , de re catholica optime meritus, 71.
Kularis Seminarium centrale, 357.
Iaeobmi L. apostolicae Sedis legatus in Polonia, a. 1877, p. 17.

Impedimenta matrimonii dispensatio, 61.
lansenianos errores evertit etiam B. Lud.
Gr. de Montfort, 114.
Indebiti condictio in casu non est, 52.
Indifferentismus, 13.
Indigena clerus vel religiosis, 190 s.
Indulgentia Plenaria,
Rosarium, 376.
recitantibus
Mariale
et partiali ditatur precatio piacularis

Ss. Cordi Iesu, 207; coarctatis iam concessis pro actu solemnis dedicationis, 207.
Insignia Canonicalia, capituli abbatialis Nonantula, 375.
Institutum Biblicum, 282s.; et Orientale, cum
Universitate Gregoriana consociantur,
309 ss.
Institutio religiosa iuvenum, 356.
Insidensis Catholica studiorum Universitas
ob studia de rebus orientalibus commendatur, 284.
Interstitiorum dispensatio quousque extendi
possit, 360.
Ioannes evangelista, an haereticos toleraverit, 12.
Ioannes XIX Romam arcessivit Guidonem
de Arretio, 138.
Ioannes (S.) Eudes, de eodem officio et Missa,
234.
L
Lacy Richardus, E p . Medioburgen., LX sacerdotii anno celebratur, 136.
Lactantius, de unitate vera religionis, 15.
Legati R. P. seu Nuntii, Internuntii, Delegati Apostolici, possunt fidelibus (non
sacerdotibus) indulgere transitum de uno
ad alium ritum, 417.
Laici gradum magisterii in iure canonico
assequi cupientes, 157.
Laurea in iure canonico donari possunt laiei
etsi antea statum philosophiae thomisticae curriculum non elaboraverint, 157.
Lauretana B. M. V. domus, 326 s.
Leo XIII, de devotione erga Ssmum Cor
Iesu, 166, 167, 168; probat consilium,
instituendae in America sept. catholicae,
Univ. ^Vashingtoniae, 380.
Leothadii (8.) corpus, 345.
Lezajecense B. M. V. templum: exordia et
laudes, 351 s.
Librorum proscriptio de Action Franaise
35; tenet quoque Orientales, 195 s.; D ' A n nunzio, 230.
Lithuaniae ecclesiasticarum rerum felix ordinatio, 254; Episcopos coram allocutus est
B . P., 254.
Loding, locus dioecesi Passaviensi attributus,
36.
Index. rerum
460
analyticus
et metus (14), 43-48, 53-56; condicionis

(2), 53, 55; contra bonum prolis (3); 44,
48, 56; consensus simulati (5), 47-51;
impotentiae (2), 45, 49.
Matrimonium, ad adsistendum subdelegatio
iuxta can. 1096 1, p. 61. Cfr, Impedimenta: in casu physicae (non moralis)
absentiae, 120: mixtum, quoad adsistentiam passivam, 120.
Lopez Vicua (8. D.) Vincentia M., orta

Matriti a. 1847, p. 328; pro ancillis pietate imbuendas laborat, 32g:>irginitatem
devovet, vitamque religiosam amplectitur, 329; fundatrix a. 1876 Instituti Filiarum B. M. V. Immaculatae pro puellis
famulatui addictis, 3 2 0 ; obiit a. 1890,
p. 331; causae introductio, 331 s.
Lovaniensis abbatia, 27; studiorum Universitas, 386, de studiis rerum orientalium,
284.
Ludimagistrorum
des, 88 s.
exemplar ven.
fr.
Melchior a s. Augustino (S. D.) martyrium,

198.
Benilf
Lugdimense Concilium de unione Orientis,

278, 279.
Lusitaniae Rempublicam inter et Apost. Sedem conventio, 129.
M
Magisterii cursus in Universitate Gregoriana,
313 s.
Magisterium ecclesiasticum propriis notis insignitum proponitur, 13 s.
Margarita
Cortonensis, Sancta poenitens,
sexto labente centenario a canonizatione
Cortonae honoratur, 20.
Maria Virgo, quae Eidem cum Eucharistia
intercedant rationes 323; Auxilium Christianorum, 16; Reparatrix, 178; ab Igne,
73.
Maria a Passione (M. Gratia Tarallo), 200;
enucleatio vitae, 200: nascitur, a. 1866,
prima sancta de altari libat, 201; Philotheae exhibet imaginem, 201 s.; a nuptiis
ineundis liberatur, 202; claustra ingreditur Crucifixarum Ss. Euch, adorant e m , 201; obiit a . 1912, fama sanctitatis
clara; causae introductio. 203 s.
Martinus a s. Nicolao, S. D . , martyrium, 198 s.
Massaia (Card.) G., vir fortissimus qui recens
in media Africa tanta religionis et caritatis opera patravit, 353.
Mataronense templum Purificationis B. M.
Barcinone, 318.
Matrimonii dispensatio super rato: concessa,
44; neg. 47,49; nullitas affirmatur ex capitibus: vis et metus (15), 43-46, 48 s.,
51-54; affinitatis illicitae (1), 43; condicionis (1) contra bonum prolis, (1), 54;
contra indissolubilitatem (2), 44 s.; consensus defectus (3), 44, 56, 50; partim
simulati (1), 54; in validae dispensationig
(1), 45; impotentiae (1), 51; clandestinitatis (3), 46, 48, 53; negatur ex capite vis j
Melitensis dioecesis olim archidioecesis Rhodien, titulum sibi univit, nunc vero amittit, 213, 258.
Mexicanae Ecclesiae tristissimae condiciones,
100 s., 198.
Missa ad altare expositionis Ss. Sacramenti,
90 s.
de Ss. Ioanne B. Vianney, 156; Ioanne
Eudes, 234; Teresia a Iesu Infante, 152.
Conventualis in Capitulo abbatiali Nonantulae, 374.
Missa pro populo onus reale et personale, 86;
quando urgeat, 84 s.; in festis Patronorum, a parocho qui plures regat paroecias, quo die celebranda, 84 ss.; an possit
transferri, 86.
Missarum celebratio qaestuantibus pro
Orientalibus ne committatur, 107 s.
Missionalia Instituta possunt stipem quaerere pro suarum missionum necessitatibus, 267.
Missionarii seu apostoli fidei, 341.
Missiones, fasti franciscales, 190 s.; Cappuccinorum, 253; Patrona noviter data, 147.
independentes noviter erectae: de Bellary,
346; Ilan, 349; Miyazaki, 220; Tsitsikar,
351.
Modernismus, 13.
Monasteria latina in partibus Orientis, 278.
Montis 8. Iuliani municipium, 52.
Mora Ch. causidicus, maritus ven. Elisabeth
Canori, 112.
Misica sacra sacrique concentus ad normas
Pii X ordinandi: conventus Romanus,
138; Hispanus Victoriae, 384.
Muliehris cultus procacitas improbatur, 294,
356.
N
Nationes, cur cupiant arctius inter se copulari, 5 s.
Naturalismus, pestis nostri aevi, 6, 353;-^ refellitur, 7 ss., 71 ss.
Nonantulan., Capitulum de praecedentia, 3 7 5 .
Ipdex
rerum
JtfoUfiatiqnes omnes parocho baptismi faciendae si paroecia baptismi : intra fines

Russicae ditionis, sit, transmittendae Romam ad Pont. Comm. pro Russia, 260.
- O
Obiectio politicae indolis adversus nominandos
ab Apostolica Sede, definitur, 66.
Oblati B. M. V. Immaculatae, Congregationis
ortus et incrementa, 341; Seminaria suscipiunt moderanda, 342; Constitutionum
approbatio, 343.
Octava festi SS. Cordis Iesu, 177.
Odoricus ab Utino O. P. M . , Socius fr. Ioannis a Montecorvino, 191.
Q-fficia nova: S. Ioannis B. M. Vianney, 154;
S. Ioannis Eudes, 234; S. Teresiae a Iesu
Infante, 148.
Officii (8.) Suprema S. Congregatio, 75, vide
Sancti Officii.
Opus Pont. a Fidei Propagatione qua ratione
recipiat religiosos sodales, 110, 266 s.
a Praeservatione Fidei in Locis Sanctis,
68; cum Ordine equestre S. Sepulcri unitum iuxta modum, 69 s.
Optio Cardinalium, 405, 408.
Oratio SS. Sacramenti, an et quomodo dicenda in Missa ad altare expositionis,
etiam extra tempus orationis XL Hora*
rum 90 s.; in Missa Sabbati Sancti,
237.
Ordinarius loci, de Missae celebratione in loco
non sacro, 80; solus iudex de privatae
delationis sacrae Communionis ad infirmos opportunitate, 81 s.; in eum rebelles
poenis eccl. plectuntur, 146.
Castrensis, Cechoslovachiae, 66; Hungariae, 105.
Ordinariorum nominatio in Cecoslovachia,
66; in Indiis orientalibus Lusitaniae subiectis, 129 ss.: 132.
Ordines, de exercitiis praemittendis, 359.
analyticus
mendantur Ordinariis, 283 ss.; relata fuse

in re opera R R . PP., 277 s.; utpote quae
maxime faciant ad veram Ecclesiae unitatem, 283; 287 ss.; ad quam Orientales
invitantur, 288, cfr. 277 s.
Orphanorum Patronus universalis S. Hieronymus Aemiliani declaratur, 147.
OttiUensis O. S. B. Congregatio de missionibus optime merita, 97, 101.
P
Panchristiani, 7, 12.
Panis benedictus S. Nicolai Toi. pro infirmo,
198.
Parisiense catholicum Institutum ob studia
de rebus orientalibus commendatur, 284.
Parochus, qui aliam vel alias paroecias in administrationem gerat, quoad Missam pro
populo, 85 ss.; circa ius sepulturae ecclesiasticae in casu, 142.
Passio Christi et Ecclesiae, 170-175.
Patronus loci (Sanctus) non idem ac Titularis, 85.
Pax nondum plene nationibus affulsit, 5.
Pax super Israel, libellus improbatur, 103.
Peruvianae Reipublicae moderator, 402.
Philippus (S.) Benitius, O. S. M. legifer, 225.
Philosophiae studium pro laicis, 157.
Photius, ceterique novatores, de Romano
Pontifice, 15.
Pia voluntas et pia fundatio^ 363 s.
Pii VI litterae de unione Ecclesiae Rhodiensi cum Melitensi abrogantur, 214.
Pius IX, Ord. eq. a s. Sepulcro leges tempori accommodavit, 68 s.
Pms X musicae concentus que sacri restitutor, 139; quits Ordinis S. Sepulcri auxit
honoribus, 69; universitatis Washingtoniensis fautor, 381.
Planque A., legifer societatis Missionalis Lugdunensis, 289.
Praedicatorum Ordo, de eo benemeritus olim
Orientales tenentur decretis de proscriptione

librorum, 195 s.; pro eis falso nomine
quaestuantes, 107.
Magister generalis card. Frhwirth, 293.

Praefecturae Apostolicae, noviter erectae: B o bodjulasso, 38, 67; Pen-yang, 38; Hin-
Orientalis collegii, adumbrationes: Humbertus de Romanis, 279; Concilium Viennense,

280; Romana instituta nationalia, 280 s.;
Institutum Pontificium, 281 ss., 285;
311-316; sedes attributa, 285; ratio studiorum in eodem adhibita, 286 ss., Congregatio de Ecclesia Orientali, 281 s.
ganfu, 223; Kweiteh, 348; Sinyangchow,

99; suppressa, Rhodien., 214: Cfr. Vica-
Orientalia Christiana volumina, 287 s.

Orientalium rerum studia provehenda com-
riatus.
Praesentationis ius conceditur Capitulo collegiate Ss. Petri et Ursi Augustae P., sub
certis legibus, 188.
Precatio piacularis ad Sanctissimum Cor Iesu,
179 ss.
Processiones sacrae, de his tollendi abusis, 227.
Index rerum analyticus
462
Promotor Iustitiae, primi gradus appellare

nequit contra sententiam gradus superioris, 58.
^.J
Restitutio in integrum, negatur, 45;

ditur, 49.
Revelatio, fundamentum unitatis religiosae,
Puellarum ex Italia ad ludos athleticos Romam convocatio cur improbetur, 135.

Pueri quid prosint ad incrementum cath.
Universitatis, 382.
Pueri Iesu, Pragensis imago, 320 ss.
Punctatura ubi praebendae desint, 374.
7 s.
Rhegina civitas, 324ss.; exordia suscepit Christianae religionis, 325; consecratio novi
templi cathedralis et conventus eucharisticus, 325.
Q
Quadraginta Horarum adoratio per Capuccinos propagata, 353; de oratione Missae
in Sabbat Santo, 237.
Questuantes pro Orientalibus, 107.
Raymundus Lullus, de negotiis studiisque

Orientalium tractandis, 279 s.
Regium (urbs), vide Rhegina civitas.
Regnum Christi vindicandum, 168 s.; triumphans in conventu Sydneyensi, 406.
Relativismus, 13.
Religio, unitas, impense sed haud recte a
quibusdam quaeritur, 6 ss.; verum fundamentum divina revelatio, 7 ss., eiusque
depositum in Ecclesia, 8 ss.
cum parte politica nequaquam permiscenda, 256 s.
Religiosi sodales qua ratione participare possint Operis Pont. a Fidei propagatione,
110; quomodo erga ipsum se habere debeant, 266]s.
Religiosi Ordines et Congregationes in Cecoslovachia, 65 s.
Reparatio offensarum divinae Maiestati illatarum, 169 ss.; a Christo Redemptore
assumpta, 170; per infinitos moerores,
173 s., continuanda in Ecclesia, 170 ss; sicut eius passio continuatur, 174; ut adimpleamus quae desunt passionum Chri
sti , 172; in Corde Iesu, 172 s.; nostro
tempori opportunissima, 174; s.; fami-r
liae religiosae hanc sibi habentes propositam, 177; beneficia inde promanantia,
177 s.
conce-
Rhoien., archidioecesis insignis et vetusta,

post fata plurima restituitur, suppressa
cognomine praefectura apostolica, 213 ss.;
258.
Ritus, transitus ad alium r. 1416 s.
Romanus Pontifex iuxta acatholicos, quonam primatu fruatur, 10; eius auctoritas
ab omnibus acceptanda qui unum ovile
Christi Ecclesiam participare velint, 15 s.
Rosarium Beatae Mariae Virginis, laudes, 370;
indulgentia plenaria ditatur si recitetur
coram Ssmo Sacramento, 376.
Rota Matriten., 106, 122.
Russicae ditionis, fideles, monachorum O. S.
B. opera iuvantur, 27; in partibus Sinarum suo Ordinario donantur, 387; eo
spectantes ecclesiasticae
notificationes,
qua ratione peragendae, 260.
S
Sancti Officii, Suprema S. Congregatio, in
delatis ad Apost. Sedem causis matrimonialibus ubi vel una pars sit acatholica,
exclusivam sibi vindicat competentiam,
75.
Sancti Thomae de Meliapor dioecesis territorio imminuta, 130 s.
Sabbati Sancti Missa, 237.
Scholae Cantorum, ubicumque fas sit constituendae, 384.
Scottorum Collegium Romae, 401, 402.
Seipel L., moderator reipublicae in Austria
laudatur, 72.
Seminaria, colant quoque institutiones re*
rum orientalium, 284 s.
Seminarium in qualibet dioecesi conden*
dum, 255.
Septem Fundatores O. S. M 224.
Sepulchri (S.) Ordo equester, novis legibus
ordinatur, 68.
nis X I I I , fundamentum actionis socialis
Sepultura qualis accipiatur perpetua, 261 s.;

sepulcrinis, 144 s.
catholicorum, 7 1 .
Reservationis peccati vis in casu, 398.
Residentia, compensatio seu indemnitas
pro eadem, num accedat doti beneficii
vel muneris, 389 ss.
Servorum Mariae Ordinis ortus et incrementa, 224 ss.; Constitutionum definitiva

approbatio, 226.
Sinarum gentem, corde gerit B. P. 191 s.,
qui de bello civili terminato gaudet, ve-
Rerum novarum, celeberrima encyclica Leo*
Index
rerum
ram pacem auspicatur super aequitate

fundatam, atque summopere inculcat
christifidelibus obedientiam potestatibus
a Deo ordinatis, 245 s.
Solutio in numerata pecunia hodierni valoris facienda in casu, 51.
Somaschensium CC. R R . Ordo: eius ortus et
incrementa, 288 s.; IV exeunte saeculo
ab ortu celebratur, 228 s.
Sydneyensis urbs, 323; ibi primordia catholicae religionis, 324, conventus eucharisticus, 322 ss., 406 ss.
Sondermeyer, praedium Augustanae dioecesis,
Monacensi adiudicatur, 193 s.
Spiritus Sanctus sub forma humana repraesentari nequit, 103.
Staravien, in oppido Poloniae, sanctuarium
B. M. V. assumptae in caelum, 17.
Stolae, iura quo sensu dicantur efficere dotem
beneficii, 391, cfr.,1394.
Subdelegatio ad adsistendum matrimoniis,
61 s.
Supplementum congruae beneficialis in
spania et Italia, 395.
"
Hi-
Taurini (8.) corpus, 345.

Temporum nostrorum mala, 175 s.
Teresia a Iesu Infante (S.) Patrona omnium
missionariorum declaratur, 148; de eadem
officium, Missa, elogium in Martyrologio
inserendum, 148.
Tertia pars augmenti canonicalis, an in casu
vertatur in distributiones, 390.
Testamentum, num valeat clausula ibi inserta
de sepeliendo in ecclesia in casu, 262 s.
Titularis (Sanctus) non idem est ac Patronus
loci, 85.
Tolerantia falsarum religionum improbanda
in Ecclesia, l i s .
46
analyticus
unitatis inlustrantur, nempe Revelatio

divina, 7; eiusque depositum in Ecclesia
Christi visibili, 8; non quali ab acatholicis
fingitur, 9 s.; sub primatu iuridico Romani
Pontificis, 10 s. - Refelluntur commenta
acatholicorum de veritate relativa et de
dogmatibus fundamentalibus et non fundamentalibus, ceteraque quibus positivae
revelationis natura tollitur, 12 ss. Quid
de vera unitate cum Patribus sentiendum
sit, 14 s.; eam non participat, qui non accipit obedientiam Romani Pontificis, 15.
Invitantur igitur ad communionem cum
Apostolica Sede quicumque ad unitatem
Ecclesiae redire cupiunt, 16. Cfr. 283 s.
Universitas Gregoriana novis aedibus donata,
309 s.; 311; Institutis Biblico et Orientali
consociatur^ 310, 312; iura et privilegia,
313 s. - Cfr. Washingtoniense.
Universitatis dies,
382.
V
Velehrad, oppidi, monasterii et ecclesiae fortunae, 217.

Venerini (S. D.) Rosa, orta Viterbii 1656,
auasoribus Patribus e Societate Iesu puellas religiose educendas suscipit, 268; eiusdem cum Beata Lucia Filippini consuetudo, 269 s.; Institutum Magistrarum
Piarum suo nomine appellatarum, 270;
Causae introductio anno ab obitu bis saeculari signatur, 2 7 1 .
Veritas dogmatica, absoluta, 13.
Vicariatus apostolici novi, ex praefecturis
Araucaniae, 212; de Benadir, 9 8 ; de
Koango, 222; conditi Tsing-tao, 346, Verapaz, 297.
Vicarius cooperator, potest alium subdelegare,
ad adsistendum, dummodo certum et ad
certum matrimonium, 61 s.
Torramza vicus Administrationi Apost. L u ganensi adiudicatur, 194.

Transitus ad alium ritum, 416.
Vicarius generalis controversiae circa eum,

subducuntur in casu actioni iudiciariae,
57.
Tremoniae, conventus catholicorum Germaniae, 71.
Visitationis B. M. V. moniales, 250.
U
Unitas vera religionis, fovenda proponitur
encyclicis Litteris Mortalium animos, 5 ss.;
ubi exponuntur falsa studia ?acatholicorum de unione religionum 6 s., seu panchristianismus, 7; dein fundamenta verae
W
Washingtoniense Athenaeum, seu catholica
Studiorum Universitas, Washingtoniae:
orfcus, incrementa, laudes, 381 vide Ca
tholicae Universitatis.
Weber Norbertus, promotor missionum ad infideles eximius, 101.
VIGESIMUM
COMMENTARI OFFICIALIS
ABSOLVITUR
DIE
VOLUMEN
20
DECEMBRIS
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
1928

AAS 20 1928 Ocr

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

AAS 20 1928 Ocr

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ACTA

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

AD RR. PP. DD. PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS,

Acta Apostolicae Sedis -

Bern haud dissimilem in iis, quae invectam a Christo Domino

discipuli sui unum essent? Atque idem Christus discipulos

IOANN., XVII,. 21.

Acta Pii PP. XI

discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem ?

stiani quidem universi - addunt - utinam unum essent: etenim

Acta Apostolicae Sedis -

dicationem, hominem ipsemet officia docuit, quae a natura rationis

locutus est nobis in Filio w. Liquet inde, veram religionem esse

opus, unius capitis ductu, per vivae vocis magisterium perque

et gregi eam comparando similem affirmavit. Quae

XVI, 18 seq.; Luc, XXII, 32;

III, 5; VI, 48-59; XX, 22 seq.: cf.

XVIII, 18; etc.

Acta Pii PP. XI

Cuius in perpetua perfunctione muneris num

Ecclesiae aliquid virtutis efficaeiaeque defuturum est, quando ei

Atque hoc loco aperienda occurrit ac tollenda falsa quaedam

Acta Apostolicae Sedis -

iisdem sane iuribus frui singulas; Ecclesiam, ad summum, ab aetate

aut iurisdictionem seu potestatem quandam indulgeant, quam

arbitrantur ; atque alii vel eo progrediuntur, ut con-

ventibus illis suis, quos versicolores dixeris, ipsum Pontificem

Acta Pii PP. XI

falsae cuidam christianae religioni

auctoritatem adiungerent, ab una Christi Ecclesia admodum

Spiritum Sanctum doceri ante voluit omnem veritatem: numne

nuntiarentur, atque ita iussum sanxit :

Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non

sed utrumque Christi praeceptum,

quod non impleri non potest, alterum scilicet docendi, alterum

Acta Apostolicae Sedis -

eum in domum, nec ave ei dixeritis . Quamobrem cum caritas

idemque fidelium Foedus participent homines qui contrarias in

Acta Pii PP. XI

adversetur ? Qua quidem tanta opinionum discre-

pantia nescimus quomodo ad unitatem Ecclesiae efficiendam

sed talis sit, quae homi-

num vitae accommodetur. Praeterea, quod ad res credendas

placuit, quasi altera recipi ab omnibus debeant, libera, contra,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nonne Deus illas omnes revelavit? Etenim Ecclesiae magisterium

mirabatur vehementer, quod credere

quispiam posset hanc unitatem de divina firmitate venientem,

De cath. Ecclesiae unitate, 6.

Cum enim corpus

Acta Pii PP. XI

Christi mysticum, scilicet Ecclesia, unum sit, compactum et connexum,

corporis eius physici instar, inepte stulteque dixeris

mysticum corpus ex membris distinctis dissipatisque constare

Iamvero in hac una Christi Ecclesia nemo est, perseverat

Lactantium iidem audiant clamitan-

tem : Sola... catholica Ecclesia est quae verum cultum retinet.

Ad Apostolicam igitur Sedem, hac in Urbe collocatam quam

cem , dissidentes accedant filii, non ea quidem mente ac spe, ut

Divin. Instit., I V , 3 0 , 11-12.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

se illius magisterio ac regimini permittant. Utinam, quod tam