Minahal kita noon

Ginawa ang lahat upang ikaw ay sumang-ayon

Na ipagkatiwala sa akin
Ang puso mong matagal mo nang binaon
Binaon sa takot na magmahal muli
Binaon dahil baka masaktan lang sa huli
Binaon dahil baka mapatunayan sa sarili
Na ang pag-ibig na pinapantasya at hinahangad ng nakararami
Ay isang malaking kalokohan at isang pagkakamali
Binigay ko sayo ang buong puso at kaluluwa ko
Halos wala nang natira sa pagkatao ko
Pero parang ang lahat ng ito ay hindi pa sapat para sayo
Ano pa? Ano pa? Ano pa ang ibibigay ko? Ano pa ba ang gusto mo?
Pagmamahal ang inabot ko sayo
Sakit at pighati ang binalik mo
Dalawa, tatlo, tatlong linggo kang hindi nagparamdam
Tinatanong kung meron ka bang dinaramdam?
Kung anong nangyayari sayo?
Kung anong problema mo?
Pero hindi mo sinasagot ang mga katanungan ko
Hanggang sa isang araw napagpasyahan mong sabihin ang rason ng iyong
pagkatahimik
Yun pala ang iyong magulang ang dahilan ng iyong pagkawalang-imik
Pinapalayo ka sakin
Dahil hindi tanggap ang relasyon na katulad ng sa atin
Sabi kasi nila, ang babae para sa lalaki at hindi sa kapwa babae
Napatunayan mong isa kang mabuting anak, oo
Ngunit napatunayan mo din na.. Napatunayan mo din na hindi mo ako kayang
ipaglaban
Pero wala.. hindi pa rin kita iniwan

Patuloy pa rin kitang minahal

Araw-araw pa rin kitang kinakamusta
Araw-araw binibalitaan kung anong nangyayari sa araw ko
Araw-araw gumagawa ng paraan upang makita ang mga ngiti sa mga labi mo
Araw-araw umaasa pa rin ako na sasabihin mo ang katagang mahal rin kita