Participan

t No./
Page No. /
Line No.

Line 9-13

Line 19-22

Significant
Statement
( Tagalog)

PLM fin ANNA

I myself alam ko na
mahihirapan ako in
dealing with them.
Not because na
jinujudge ko sila na
meron silang mental
health illness. It
because para sakin
nahihirapan
ako
makipag-usap
sa
iba yung pananaw
nila. Iba sila. Hindi
sila yung normal.
Hindi sila ganun kanormal na makipaginteract. So, para
sakin mahihirapan
ako
-PLM Fin
Ang experience ko sa
ward ay kung titignan
mo in general ay
masaya,
very
informative at marami
akong natutunan pero
inside ng 4 weeks na
duty naming nay un
uhmm
meron
din

Significant Statement
( English Translation)

Formulated Meaning

Sub- Theme
( If with
Applicable)

Theme

akong struggles sa
sarili ko in dealing with
mental health persons
yung meron silang mga
problems
-PLM Fin

Line 26-31

Pakiayos. Di
tapos ang
line

Prior to exposure?
Bago ako pumunta ng
RLE
uhmm
pakiramdam ko nga
ayun mahirap silang
kausapin kasi hindi ko
hindi ako never akong
to be honest never pa
akong nakipag-interact
sa mga taong may
mental health issues
kasi maski sa family
wala
din
naman.
Walang ganun. Wala
akong any experience.
So ayun din yung una
kong
takot.
Kapag
sumabak ako sa loob
ng
RLE
di
ko
mahahandle
ng
maayos yung patient.
-PLM Fin
Uhmm so yung
isang struggle ko is
nakahawak ako ng

number.

isang patient na I
think
depressed
siya and by that
time, meron din
akong
personal
struggles. Uhm para
sa akin nung hawak
ko
siya
nung
kausap ko siya,
naiintindihan
ko
yung
mga
pinagdadaanan
niya
yung
pinagdaanan niya
kung bakit din nag
come up sa ganun.
Sa tingin ko yung
struggle ko is naattach din ako kahit
papaano dun sa
patient
kasi
pakiramdam
ko
nagkakaintindihan
kami. And since
yung mga panahon
nay un is meron din
akong issues, dun
ako nahirapan sa
loob
ng
mental
health ward na yun.
Kaya ayun yung sa
tingin kong nagkaproblema sakin nun

nung pakiramdam
ko nilalagay ko na
yung sarili ko dun
sa pasyente
-PLM Fin

Na baka isang araw

pwede rin ako magaya
sa kanya na hindi ko
ma-handle ng maayos
yung struggles ko dahil
sa tingin ko nga
parehas kami. Parehas
kami ng
pinagdadaanan.
Parehas kami ng
struggle baka hindi ko
rin makayanan yung
mga ganung bagay na
sa tingin ko possible na
maiwan din ako dun
-plm fin
Uhm siguro yung ibang
aspeto meron naman
siyang naidulot. Yung
iba uhm mas naging
aware ako sa ibang
bagay gaya nga ng
sinabi ko iba yung
theoretical, iba yung
nandun ka na sa loob.
Siguro pero kaunti lang
yung naitulong niya
sakin kasi iba iba rin
yung tao na
makakasalamuha mo
dun

Plm-fin
Uhm syempre una sa
lahat with the help of
my friends. Ahh
syempre alam nila
yung struggles.
Nandun din sila nung
pinuntahan ko. Alam
nila yung struggles
doon at alam nila kung
paano makipagdeal sa
merong mental health
issues. Nakatulong din
siguro yung pagsasabi
ko sa kanila na sa
tingin ko ahh
naccountertransference
ako ng patient ko na
bigyan nila ako ng
enough advice. Siguro
enough lectures.
Enough support na
nandun sila. And
syempre nakatulong
din yung nag-debriefing
kami ng aking CI.
Nkatulong yun sa akin.
Yung at the end of the
shift, nagdebriefing.
Nalaman ko. Mas
nasabi ko, mas
naintindihan ko at mas
na-explain niya sa akin
yung mga nangyari sa
akin. Yung sa tingin ko
ba normal lang yun pati
yung mga iba ko ring

professor na nasabihan
ko na nagkaroon nga
ako ng struggle sa
ward experience na
yun. Natulungan din
nila ako dahil nalaman
ko na di lang din pala
ako yung
nakakaramdam ng
ganun. Maski sila nung
estudyante sila
naramdaman din nila
yun. Ayun malaking
tulong yun sa akin.
-Plm fin
4/1/22-25

PLP Marimar
JASMINE***

Uhm ano.
Nakakatakot. Kasi
syempre unang una di
naming alam gagawin
namin kapag nandun
na kami. Tapos kung
ano yung itatanong
namin sa mga patients.
Paano naming sila iaapproach ng maayos.
Kasi mahirap kasing
makipag-usap sa kanila
eh.
4/1/34-35

Nung nandoon na
kami ano uhm di
naman pala ganun kanegative tulad ng
iniisip ko

4/2/56-57

Uhm
pero
yung
habang
gumagawa
naman kami ng activity
dun sa mga patients
namin
parang
nalelessen naman

4/2/73-77

Ano yung pakikipagusap. Hindi niya ako

kinakausap
eh.
Nakaganun lang talaga
siya
eh.
Kapag
sinasabi kong kaya mo
bang isulat to alam mo
ba kung anong hayop
yun ganun. Sabi niya
oo. Gaganun siya tas
susulat na niya. Tapos
mamaya maya tulala
na naman siya. Dun
ako nahirapan. Kung
paano makipagusap sa
kanila. Kung paano
makuha yung rapport
niya

4/3/87-88

Uhmm.
Patience.
Patience lang talaga.
Kasi sa loob ng araw
araw na ganun siya
lagi. Kaya patience na

lang
4/3/110113

Line 3-6

Sabi
nung
unang
batch sa amin, sa una
lang nila na-feel yung
kaba.
Tapos
nung
nakita na nila yung
patient nila, ang saya
daw. Pero pag ikaw na
yung
nandun
kakabahan ka pa din.
Pero nung nakita mo
na din yung patient
parang sasabihin mo
na uy tama nga yung
sinabi nila
************************
UDM April
Noong nagduty kami
sa mental? Syempre
noong una
kinakabahan kami
perona-train naman
kami ng CI naming na
si Dr. Ty na sa
pamamagitan niya na
para hindi kami
kabahan pag
nagcommunicate na
kami sa patient.
Syempre para,
syempre yung mga
patient dun di nila
alam yung mga
ginagawa nila, kung

paano kami
makipagcommunicate
sa kanila.
Line 24 and
26

55-59

66-69

Yung
pagcommunicate lang
talaga. Nai-stress di
sakanila. Sa
paperworks ang dami
sobra.
Siyempre una, para
hindi sila kabahan
ganyan, syempre una
alam naman natin sa,
alam naman
nating
lahat na bago ka
pumasok doon
knowing yourself
muna di ba ganyan.
Para kung nandoon na
kayo yung mailalabas
natin lahat ng
saloobin niyo ganyan
so kapag nakipagtherapeutic
communication na
kayo sa patient, try
nilang wag silang
kabahan ganyan kasi
tao rin namanyan eh
diba. Ang pagkakaiba
lang may sakit sila sa
utak, tayo normal.
Syempre naisip ko nun
nako papasok na ako
sa ganyan sa
psychiatric mental
ganyan baka mamaya

anuhin ako ng
patient. Lahat kami
pinag-uusapan
naming ng mga
kaklase namin.Naisip
namin na
sobrang nakakatakot
talaga tapos yun nga
nung inadvice-an na
kami ng CI namin,
tinour na kami,
natrain na kami, ayun
hanggang sa, isang,
tapos kinabukasan
pumasok kami ulit sa
mental nawalana
yung kaba namin.
**********