Ang Samahn ng mga Bansa sa Timog-Silangang Asya[2] (Ingles: Association of

Southeast Asian Nations), na kadalasang dinadaglat blang ASEAN o Asean,[3][4] ay isang

organisasyong pangheopolitika, pang-ekonomiya, at pangkultura ng mga bansa sa Timog-
Silangang Asya. Ang Asean ay itinatag noong 8 Agosto 1967 at binubuo
ng Indonesya, Malaysia, Pilipinas, Singapore, at Thailand . Ang mga layunin ng samahng ito
ay pagtaguyod ng paglago ng ekonomiya, kaunlarang panlipunan, pagsulong ng mga kultura
sa mga kasapi, at pagpapalaganap ng kapayapaang panrehiyon.

Mga nilalaman
[itago]

1Kasaysayan

2Mga Pangunahing layunin ng Asean

3Mga kasapi ng Asean

o 3.1Mga kasaping nagtatag

o 3.2Mga estadong sumapi sa kalaunan

o 3.3Timor-Leste

o 3.4Papwa Bagong Gineya

4Pagtitipon ng Asean

5Ang paghahambing ng mga hanay sa mga malalaking bansa

6Katayuan ng ekonomiya

7Tingnan din

8Mga sanggunian

9Mga kawing panlabas

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang batayan]

Deklarasyon ng Bangkok: Ang pagkatatag ng Asean noong 8 Agosto 1967.

Maaaring iguhit ang pagkatatag ng Asean mula sa pagkatatag ng dalawang hiwalay na
organisasyon: ang Samahan ng Timog-Silangang Asya, isang alyansa na binubuo ng mga
bansang Pilipinas, Malaysia at Thailand na itinatag noong tang 1960, at ang Maphilindo,
isang iminungkahing alyansa na ibubuo ng Pilipinas, Indonesia at Malaysia.
Ang Asean ay itinatag noong 8 Agosto 1967, na ang mga ministro ng ugnayang panlabas ng
limang bansa ay nagpulong sa Bangkok at naglagda ng Deklarasyon ng Asean, na kinikilala
nang lubos na Deklarasyon ng Bangkok. Ang limang ministro ng ugnayang panlabas Adam
Malik ng Indonesya, Narciso Ramos ng Pilipinas, Tun Abdul Razak ng Malaysia, S.
Rajaratnam ng Singgapur, at Thanat Khoman ng Thailand ay itinuring na Mga Ama ng
Pagkatatag ng Organisasyon.
Naging bahagi ng Asean ang Brunei noong 8 Enero 1984, ang araw pagkatapos ng pagkamit
ng kanilang kalayaan nang isang linggo. Ang Brunay ay unang bansa na naging kasapi sa
kalunan ng Asean. Noong 28 Hulyo 1995, nagkaroon ng isang bagong kasapi ang Asean
nang sumanib ang Vietnam blang ikapitong kasapi. Pagkatapos ng dalawang taon, sumanib
ang mga bansang Laos at Myanmar blang kasapi ng Asean noong 23 Hulyo 1997. Kasabay
dapat ang Cambodia sa araw ng pagsanib na iyon, ngunit ipinagpaliban muna sapagkat
lumalaganap pa ang kaguluhang panloob sa politika. Noong 30 Abril 1999, sumanib na sa
wakas ang bansang Cambodia at nakabuo ng isang matatag na samahn ang Asean.

Mga Pangunahing layunin ng Asean[baguhin | baguhin ang batayan]

Ang mga bansang-kasapi ng Asean at nakapagpatibay ng mga pangunahing prinsipyo para
sa kanilang mga ugnayan ng mga bawat isa, na nabibilang sa Kasunduan ng Pagkakaibigan
at Pagkikiisa sa Timog-Silangang Asya (TAC):

Paggalang sa magkabil ng-panig ukol sa kalayaan, kapangyarihan, kapantayan,

katatagang panteritoryo, at pambansang pagkakakilanlan ng lahat ng mga bansa;

Karapatan ng bawat estado na mamahala ang kanilang pambansang pamamalagi na

maging malaya sa kaguluhang panlabas, lihim na pagbabagsak o pamimilit

Walang mangyayaring kaguluhan sa ugnayang panloob ng isa't isa

Pagsasaayos ng mga kakulangan o pagtatalo sa pamamagitan ng mapayapang paraan

Pagtatakwil sa mga banta o paggamit ng puwersa; at

Mabisang pakikiisa sa pagitan ng mga bansang-kasapi.

A Muslim is someone who follows or practices Islam, a monotheistic Abrahamic religion.
Muslims consider the Quran (Koran), their holy book, to be the verbatim word of God as
revealed to the Islamic prophet and messenger Muhammad. They also follow the teachings
and practices of Muhammad (sunnah ) as recorded in traditional accounts (hadith).[1] "Muslim"
is an Arabic word meaning "one who submits (to God)".[2]
The beliefs of Muslims include: that God (Arabic: Allh) is eternal, transcendent and
absolutely one (tawhid or monotheism); that God is incomparable, self-sustaining and neither
begets nor was begotten; that Islam is the complete and universal version of a primordial faith
that has been revealed before through many prophets
including Abraham, Moses, Ishmael and Jesus;[3]that these previous messages and
revelations have been partially changed or corrupted over time (tahrif)[4] and that the Qur'an is
the final unaltered revelation from God (The Final Testament).[5]
The religious practices of Muslims are enumerated in the Five Pillars of Islam: the declaration
of faith (shahadah), daily prayers (salat), fasting during the month of Ramadan (sawm),
almsgiving (zakat), and the pilgrimage to Mecca (hajj) at least once in a lifetime.[6][7]