வீணா

வீணா

வீணா பிறந்தது 1946 - ல்.

1956 - லிருந்து 1960 வைர அவள் ெபற்ோறார் டில்லியில் இருந்தோபாது சாப்பிட்ட

ோகாதுைமயினாலும், அவள அம மாவிடமிரந த ெபற ற ேநர ததியான மககினால ம,
மிக ஒழுங்கான அதரங்களாலும் உயரத்தினாலும் எல்லா அளவுகளும் ஓர் அைர
இஞ்ச் குைறந்து சட்ைடைய மீறும் உடம்பு வளப்பத்தினாலும் அவள் எதிோர
ெசல்பவைரப் பிரமிக்க ைவக்கும் அழகு ெபற்றிருந்தாள். எப்படிப்பட்ட பிரமிப்பு?
ெபட்ரூமில்
ப ுலிையப் பார்க்கும் பிரமிப்பு. ஆதாரமான சில உணர்ச்சிகைள வயிற்றில்
ஏற்படுத்தும் பிரமிப்பு. இவைள அைடயப் ோபாகிறவன், அைடநதவன ேமல
அதிகமான ெபாறாைமைய ஏறபடததம பிரமிபப.

காோரமூூோர என்று பூூப்ோபாட்ட புடைவ அணிந்தால்கூூட அவளுக்கு ோநர்த்தியாக

இருக்கும். உைட அணிவதற்ெகன்ோற, அணிநத அழகாக இரபபதறெகனேற,
அழகாக நடபபதறெகனேற, நடந்து சாைல முழுவதும் ெபருமூூூூூூூூ
ச்சுகைள
ஏற்படுத்துவதற்ெகன்ோற ஏற்பட்ட வீணா, மாைல தன் ஆபீசிலிருந்து திரும்பியதும்,
ைகயிலிருந்து புத்தகத்ைதயும் ைபையயும் தூக்கிெயறிந்து
வ ிட்டு , “அமமா, அமமா,
அபபா எஙேக?” என்றாள்.

“இோதா, எதிரிோலோய இருக்கிோறன்” என்றார் மதுசூூூ ூ ூ

தனன்.

“ஸாரிப்பா... நான் கவனிக்கவில்ைல. ோஸா டயர்ட்... இந்தக் கடுதாசிையப் படியுங்கள்

அபபா.”

“என்ன கடுதாசி?”

“காதல் கடுதாசி”

“என்ன?”

“ஆமாம். ஆபீஸ் விலாசத்துக்கு வந்தது. படியுங்கள். உரக்கப் படியுங்கள்.”

“யார் எழுதியது?”

“ெசால்கிோறன். படியுங்கோளன். . . சிரிப்பாய் இருக்கும்...!”

“என் அருைமக் காதலிக்கு, அனற நான உஙகளடன ேபசிய திலிரநத, என் மனம்
என் வசம் இல்ைல. என் மனம் பரிோபாய் விட்டது...”

“பரி! சின்ன ரி!” என்றாள் வீணா - அபபாவின ேதாள அரேகயிரநத. “ம்...!

ோமோல...!”

“ம்... பரிோபாய் விட்டது! எனக்கு உணவு இல்ைல. உறக்கம் இல்ைல. எப்ெபாழுது

உங்களுடன் மறுபடி அளவளாவச் சந்தர்ப்பம் கிட்டும். அபெபாழதககாகேவ உயிர
வாழும் சுந்தர்...”

“ெராம்ப ோமாசமான ெலட்டர்.”

“யார் இந்தச் சுந்தர்?”

1
 வீணா

“எல்லாம் பக்கத்து வீட்டு சுந்தர ராஜன்ப்பா. ோமரிையத் ெதாடரும்

ஆட்டுக்குட்டிையப் ோபால என்ைனத் ெதாடர்கிறான். கம்பளிப் பூச்சி
ம ாதிரி
ஒட்டிக்ெகாள்கிறான்! நான் பஸ்ஸில் ோபானால் அோத பஸ்ஸில் ஆபீஸ் வைர
ெகாண்டு வந்து விட்டுவிட்டு அப்புறம் அவன் ஆபீஸ் ோபாகிறான். சாயங்காலம்
இந்த கதி. அவனடன ஒர வாரதைத இதவைர ேபசியிரககிறதா ஞாபகம. ‘மணி
என்ன?’ என்று ஒருநாள் ோகட்ோடன்... அவஸைதபபா.”

“இது யார் சுந்தர்? பக்கத்து வீட்டில் எவ்வளோவா ோபர்கள் இருக்கிறார்கள்.

கண்ணாடி ோபாட்டுக் ெகாண்டு, உயரமாக ஓடக்ோகால் மாதிரி இருப்பாோன, அநதப
ைபயனா?”

“இல்ைல - கண்ணாடி ோபாடாத ஓடக்ோகால்.”

அமமா இதவைர ெமௌனமாக இரநதவள, “அககிரமம. காலிப்பசங்க ஆறு ோபர்

இருக்கிறாங்க அந்த வீட்டில், ராத்திரி பூராவும்
ம ூச
ணு ீட்டு ஆடிக்ெகாண்டு...”

அபபா, “பப்பு” என்று கூூூூூூ ூூ ூூூ . பப்பு என்கிற பத்மன் வீணாவின் தம்பி
ப்பிட்டார்
வந்தான்.

“பக்கத்து வீட்டில் ோபாய் சுந்தர் என்கிற ஒரு ைபயன் இருக்கிறான். அவைனக

கூட்டிக்
ெ கா ண்டு வா.”

“ெதரியும் அப்பா எனக்கு. நிைறய ோகாோகா ோகாலா வாங்கிக் ெகாடுத்திருக்கிறான். ஒரு

தடைவ சினிமாவுக்குக்கூூட அைழத்துப் ோபாயிருக்கிறான்” என்று ெசால்லிச்
ெசன்றான் பப்பு.

“சீ!” என்றாள் அம்மா. அபபா வீணாைவப பாரததார. அவள சிரிததக

ெகாண்டாள். என் ெபண் எத்தைன அழகாக இருக்கிறாள் என்று கவைலப்பட்டார்
மதுசூூூ ூ ூ
தனன்.

“அபபா, உங்களிடம் வந்து இந்த மாதிரி கம்ப்ெளய்ண்ட் ெசய்வது எனக்கு

ெவட்கமாகத்தான் இருக்கிறது. நான் ஒன்றும் பயந்த ெபண்ணில்ைல. ஆனால், இவன்
ெசய்வது அருவருப்பாக இருக்கிறது. எனக்கு கட்ோடாடு பிடிக்கவில்ைல...”

“இந்த வீட்ைடக் காலி ெசய்துெகாண்டு ோபாய்விடலாம்” என்றாள் அம்மா.

“எதற்காக காலி பண்ண ோவண்டும்? இரு இரு அவன் வரட்டும்.”

“அபபா, அனாவசியமாக ரகைள பணணாதீரகள. அவைனக கபபிடட, இந்த மாதிரி

ெசய்வது நன்றாக இல்ைல. இனிோமல் ெசய்யாோத என்று ெசால்லுங்கள்.”

“ம்... அவன வரடடம” மதசதனன தான ெசாலலப ேபாவைத, ெசய்யப் ோபாவைத

ோயாசித்துக்ெகாண்டிருந்தார்.

“ெபரிய நியூோ
ெஸன்ஸாகப் பா ய்விட்டான் . எங்ோக ோபானாலும் ஸ்ைப பிக்சர் மாதிரி
பின்னாோலோய ெமௌனமாகத் ெதாடர்கிறான். ஒரு சிரிப்பு
ைவத்துக்ெகாண்டிருக்கிறான். . . நம்ப மாட்டீர்கள் அப்பா. ோநற்று சிோநகிதிகளுடன்
படகில் தண்ணீரில் ோபாகிறாப் ோபால கனா. தண்ணீருக்குள்ளிலிருந்து தைல
எடுத்துச் சிலிர்த்து ெகாண்டு சிரிக்கிறான். யார்? சுந்தர்!” என்றாள் வீணா.

சுந்தர் வாசலில் ெசருப்ைப உதறிவிட்டுத் தயங்கி உள்ோள வந்தான்.

2
 வீணா

வீணா சில பத்திரிைககைளச் ோசகரித்துக்ெகாண்டு நிதானமாக மாடிக்குச் ெசன்றாள்.

சுந்தர் ஒரு சாதாரணன். அவன உலகம, நீங்கள் ோகட்டைவ, தீபாவளி மலர், எம். ஜி.
ஆர்., சிவாஜி படங்களின் உலகம், ெசய்தித் தாள்கைள நம்பும் உலகம். 1 - 66
க்யூவில்
க ால் கடுக்க நிற்கும் உலகம். உங்களுக்குச் ோசார்வாக இருக்கிறதா என்று
விளம்பரத்தில் ோகட்டால், ோசார்வாக உணரும் ஹிப்ோனாபீடியா சுபாவம். அவன
வாழ்க்ைகயில் நிகழ்ந்த மகத்தான சலனம், வீணாவுடன் ஒரு தடைவ ோபசியது.
மகத்தான தீரச் ெசயல், அநதக கடததைத எழதியத. சுந்தர் சுற்றும் முற்றும்
பார்த்தான். மதுசூதனன்
ந ிற்கிறார் . அமமா ைகயில கரணடைய ைவததகெகாணட
நிற்கிறாள். பப்பு நகத்ைதக் கடித்துக்ெகாண்டு நிற்கிறான். அசிஙகமான ெமௌனம.
அவன ைக விரலகள ெமதவாக நடஙக ஆரமபிததன. “குட் ஈவி... ” என்றான்.
‘னிங் ஸார்’ என்பைத விழுங்கிவிட்டான்.

“நீதான் சுந்தரா?”

“ஆமாம் ஸார்.”

“உனக்கு மூைள
இ ருக்கா ?”

“எனக்கு...”

“மூைள
இ ருக்கா ?”

சுந்தர் பின்னால் திரும்பினான்.

“ஏன் யாைரயாவது வக்காலத்திற்கு கூட்டி

வ ந்திருக்கிறாயா ?”

மதுசூதனன்
ோ ம லும் ோகட்டார்: “இந்த ெலட்டர் நீதாோன எழுதியது?”

“ெலட்... எந்த... த... ெல...” என்று ஒற்ைற எழுத்துக்களுக்கு நழுவினான்.

“பார்... பார்த்துச் ெசால்... உன் ைகெயழுத்துத்தாோன?... பார்... பார்” என்று அவன்

முகத்தின் முன் அந்தக் கடிதத்ைத ஆட்டினார்.

“நீ தாோன?”

“. . .”

“நீ தாோன?”

புள்ளி புள்ளி புள்ளி. பதில்தான் வரவில்ைல.

“உங்க மாமாகிட்ோட ெசால்லட்டுமா!”

“ோவண்டாம் ஸார்” என்றான் உடோன ஸ்பஷ்டமாக.

“பின் ஏன் எழுதினாய்?”

“முழிக்கிறைதப் பார் குறவன் மாதிரி. ஏண்டா காலிப்பசங்களா... உங்களுக்கு ோவோற

ோவைல...” என்று ஆரம்பித்த அம்மாைவ அவர் தடுத்து நிறுத்தினார். “நீ சும்மா
இரு... ோடய், நீ பால் பிரதர்ஸிோலதாோன உத்திோயாகம் பார்க்கிறாய்?”

“ஆமாம் ஸார்.”
3
 வீணா

“எனக்குப் பால் பிரதர்ஸ் ெரண்டு ோபைரயும் ெதரியும். இப்ப ஒரு ோபான் கால்
ோபாட்டால் நாைளக்குக் காைல உன்ைனச் சீட்டுக் கிழித்துவிடுவார்கள்
ெதரியுமா?”

ஃபாக்டரி ஆக்டின்படி அது சாத்தியமில்ைல என்று ெசால்ல ோவண்டும் ோபால்

இருந்தது சுந்தருக்கு. ெசால்லவில்ைல.

மதுசூதனன்
ோ ம லும் விரட்டினார். “உங்க வீட்டுக்காரங்கிட்ட ெசான்னால்,
நாைளக்கு ெபட்டி படுக்ைகையத் ெதருவில் தூக்கி
எ றிந்து விடுவான். ெதரியுமா?”

இதற்கும் அவன் ெசால்ல நிைனத்த பதிைலச் ெசால்லவில்ைல. நாம் முன் ெசான்னபடி

சுந்தர் சாது. கால் கட்ைட விரலால் வட்டங்கள் வைரந்து ெகாண்டு “ஸாரி ஸார்”
என்றான்.

“என்ன ஸாரி... எப்ெபாழுதாவது ோயாசித்துப் பார்த்திருக்கிறாயா இந்த மாதிரி கடிதம்

எழுதுவது தப்பு... அநதப ெபணணகக இெதலலாம விரபபமிலலாமல
இருக்கலாம். இந்த மாதிரி எழுதுவது எவ்வளவு ஸில்லி... முட்டாள்தனம், ோபதைம,
அறியாைம எனற? ைபயா, நீ என்ன படித்திருக்கிறாய்?”

“பி. ஏ.”

“ோகால்ட்ஸ்மித் படித்திருக்கிறாயா?”

“...”

“படித்திருக்க மாட்டாய். ோபாய் உட்கார்ந்து ஸிடிஸன் ஆஃப் தி ெவார்ல்ட் படி புத்தி

வரும். சரியான லூஸாக
இ ருக்கிறாய் , சில மைரகள் ைடட் ஆகும். ஞானம் ஏற்படும்
புத்தி வரும். நான் ஒரு புஸ்தகம் தரட்டுமா?”

“...”

“ோபசுகிறானா பாரு!” - அமமா.

“நீ இரு!” - அபபா.

“ைபயா, ோடய், உனக்கு இது முதல் வார்னிங். எச்சரிக்ைக. மறுபடி இந்த மாதிரி காதல்
கடுதாசி எழுதினால் உன் வீட்டுக்கு உள்ோள வந்து உன் மாமாவிடம் ெசால்லி
அவரிடம அனமதி வாஙகி உனைனச ெசரபபால அடபேபன ெதரியமா? ஜாக்கிரைத!
உனக்கு மதுசூதைனத்
ெ த ரியாது .” மதுசூூதனன் அப்புறம் அங்கதத்தில்
புகுந்தார், “உனக்கு கடுதாசி அனுப்போவண்டும் என்று ஆவலாயிருந் தால் ெவறும்
காகிதம் அனுப்பு. ோஷவிங்குக்கு உபோயாகமாக இருக்கும். அதிேல ஒனறம
எழுதக்கூடாது
ெ த ரியுமா ? எழுதினால் ோஷவிங்குக்கூட
ல ாயக்கில்லாமல்
ோபாய்விடும். என் வீட்டில் சின்னக் குழந்ைதகளும் இல்ைல.”

சுந்தருக்கு இது புரியவில்ைல. “ஸாரி சார்.”

“யங் ோமன்! உனக்கு லட்சியம் இல்ைல. லட்சியம் இல்லாத மனது சஞ்சலப்படும்.

ஏதாவது ‘ஹாபி’ ைவத்துக் ெகாள், ெபண்கைளத் துரத்துவைதத் தவிர, ஏதாவது. விறகு
ெவட்டு, காலி சிகெரட் ெபட்டி ோசர், ஸ்டாம்பு ோசர்... எங்கைள விட்டுவிடு. என்ன?
ெசால்கிறது புரிகிறதா? விட்டுவிடு. எழுதக்கூூ ூூூ எழுதினால்...?”
டாது,

“எழுதினால்?” என்று மறுபடி ோகட்டுத் ெதாடர்ந்தார்.

4
 வீணா

“ோவைல ோபாய்விடும். வீட்ைட விட்டுத் துரத்தும்படியா ஆகிவிடும்.

அனாவசியமாக எஙகளடன கறககிடட உன வாழகைகைய நாசம பணணிக
ெகாள்ளாோத... ோபா!”

“வோரன், ஸார்.”

“வராோத. ோபா!”

சுந்தர் ெசருப்ைப மாற்றிப் ோபாட்டுக்ெகாண்டு ஆோவசமாக ெவளிோயறினான். அநத

ஆோவசத்தில் அவன் என்ன ெசய்யப் ோபாகிறான் என்பது நமக்குத் ெதரியாது.

‘ெபண் என்னும் மாயப் பிசாசு’ என்று கவிைத எழுதச் ெசன்றிருக்க லாம். ரயிலில்
விழுந்து தற்ெகாைல ெசய்யப் புறப்பட்டிருக்கலாம். அலலத ஒர தமிழபபடததககப
புறப்பட்டிருக்கலாம்... நம் கவனம் இங்ோகதான். மதுசூதனன்
வ ீட்டில்தான்
உள்ளது.

அபபாவகக ஒர பாடடம திடடனதில, மனதில் நிைறவு இருந்தது. அமமா “இவைனச

சும்மா விடப் ோபாறதில்ைல. நான் ோபாய் அந்த அம்மாவிடம் ோகட்கப் ோபாகிோறன்.
எனக்கு ஆத்து ஆத்துப் ோபாகிறது. என்ன ெரௌடிப் பசங்கள். காலிப் பசங்கள். வயசு
வந்த ெபண்ைண ெநருப்ைபப் ோபால் வீட்டில் ைவத்துக் காவல் காக்க
ோவண்டியிருக்கிறது. படுகாலி...” என்று அந்த வயசும் அந்தக் குடும்பநிைலயும்
அனமதிககாத மறெறார ெசாலைலயம பிரேயாகிததாள.

“இவைனப் பார்த்தால் ெரௌடியாகத் ோதான்றவில்ைல. இது ஒரு இடியட்!

அவவளவதான. வயசுக் ோகாளாறு. படிப்பு ோபாதாது. புத்தகங்கள், சினிமா! இவன்
வயதில் நான் சியாமளா தண்டகம் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்ோதன். இவன் காதல் கைத
படிக்கிறான். அதான விததியாசம. பாடம் ெசால்லிக் ெகாடுத்த வாத்தியார்கள்
காரணம். புத்தகங்கள் காரணம். இந்த ோசாஷலிஸ்ட் சர்க்கார் காரணம். இடியட்
இடியட்...”

“எனக்கு என்னோவா வீணாைவப் பற்றிக் கவைலயாக இருக்கிறது. தனியாக

அனபபகிேறாேம! இவள் உத்திோயாகம் பண்ணி யாருக்குச் ோசாறு ோபாடோவண்டும்.
வீட்டிோலோய இருக்கட்டுோம” என்றாள் அம்மா.

மதுசூதனன்
ஸ ்பஷ்டமாகச் ெசான்னார்: “வீணாைவப் பற்றிக் கவைலப்படாோத.
அவள அபபாவின ெபண. ைதரியசாலி. ெசன்ஸ்பிள் ோகர்ல். அவளககத தனைனக
காப்பாற்றிக் ெகாள்ளத் ெதரியும். ஸீரியஸான ெபண். இந்தக் காதல் கீதல் என்கிற
புத்தக உணர்ச்சிகள் எல்லாவற்றிற்கும் அப்பாற்பட்டவள். இெதல்லாம்
ோமம்ோபாக்கானது என்று அறிந்து ெகாள்கிற பக்குவம் அவளுக்கு இருக்கிறது பார்.
அததான மககியம. நான் வளர்த்த ரீதி. ோவறு ஏதாவது ெபண்ணாயிருந்தால் இந்த
மாதிரி தத்துபித்து என்று சுடுதாசி வந்தால் பதில் கடுதாசி எழுதியிருக்கும்.
விபரீதத்ைத வளர்க்கும். வீணா... வீணா அப்படி இல்ோல. ெசன்ஸிபிள் ோகர்ல். வீ...
ணா” என்று கூம ப்பிட்டார் ாடிப்பக்கம் பார்த்து.

வீணா மாடியிலிருந்து “என்ன அப்பா?” என்றாள்.

“அநதப ைபயன வநதவிடடப ேபானான.”

“ோகட்டுக் ெகாண்டிருந்ோதன் அப்பா. யூ ூூ ெ

ூூ ூூூூூ ூ
ட
ோ
ர்க
வ ! இனி அவன்
என்கிட்ோட ஒரு பர்லாங்கூட
வ ரமாட்டான் .”

அபபா சிரிததக ெகாணடார! “ஹி வாஸ் எ ெவல் மீனிங் இடியட்.”

5
 வீணா

“ஆமாம்ப்பா.”
“என்ன பண்ணிக்ெகாண்டிருக்கிறாய் வீணா?”

“படித்துக்ெகாண்டிருக்கிோறன்.”

“என்ன?”

“ோஷக்ஸ்பியர்!”

அபபா அமமாைவப ெபரைமயடன பாரததகெகாணடார.

வீணா மாடியில் ோஷக்ஸ்பியர் புத்தகத்திற்குள்ளிருந்த கடிதத்ைத எடுத்தாள்.

அைத மறபட (நான்காவது தடைவ) படித்தாள்.

“வீ...

என் ஆயிரம் தடைவ அன்ோப! சனிக்கிழைம ஸஃைபயர் 6.30 க்கு கட்டாயம், என்ன?
மிக அவசரக் காதலும் ோசர்ந்து - சுந்தர்.”

வீணா அந்தக் கடிதத்ைத எட்டாக மடித்துத் தன் மார்பின் அந்தரங்கத்தில்

ெசருகிக்ெகாண்டாள். இந்தக் கடிதத்ைதப் பற்றி அப்பாவிடம் ெசால்லவில்ைல.
ஏெனனில் இது ோவறு சுந்தர்.

1968